Και τα πέντε ήταν υπέροχα! Μυρτώ, Διώνη, Άλκηστη, Αρκάς, Ασκληπιός.

Ημερομηνία συνάντησης: 20/3/11
Τόπος Συνάντησης: Μουσείο Ακρόπολης

Όταν η Λ.Ο.Γ συνάντησε τα μέλη της δημιουργικής ομάδας δημοσιογραφίας Έφη Παληγιάννη, Μίνα Μαγαλιού, Δέσποινα Γκίκα, Παναγιώτη Κονταξή και Ιωάννη Γακόπουλο στο μουσείο Ακροπόλεως για μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης. Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του Manager.(όπου Μάνατζερ=Mr Pepos)
Ποια είναι η γνώμη σας για την παιδεία μας;
Γιάννης: Η γνώμη μου είναι πως υπάρχουν πάρα πολλές ελλείψεις, ειδικότερα στις τάξεις του λυκείου, οι μαθητές γίνονται βαθμοθήρες, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να περάσουν κάπου χωρίς παράλληλα να φροντίζουν να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες. Σε αυτό βέβαια δεν φταίνε οι ίδιοι γιατί το σύστημα δεν είναι δική τους επιλογή. Όσον αφορά το πανεπιστήμιο πιστεύω πως θα έπρεπε να υπάρχει περισσότερο πρακτική εξάσκηση και λιγότερη θεωρία και οι καθηγητές να έχουν πιο καλή συνεργασία με τους φοιτητές. Επίσης θα έπρεπε να υπάρχουν πιο κατάλληλα κτήρια, πιο καταρτισμένοι καθηγητές και ισάξια εκπαίδευση σε όλα τα ιδρύματα της χώρας.
Δέσποινα: Η ελληνική παιδεία είναι τελείως άκαμπτη, δηλαδή προσπαθεί να προσαρμόσει τα παιδιά σε ένα συγκεκριμένο τρόπο αντί να τα βοηθήσει να αναπτύξει το καθένα το ταλέντο. Στο δημοτικό είναι πιο εύκολα τα πράγματα αλλά ξεκινώντας το γυμνάσιο και ειδικότερα το λύκειο μοναδικό μέλημα είναι η επίτευξη του στόχου που είναι η εισαγωγή σε κάποιο Α.Ε.Ι. . Αυτό που νομίζω πως θα έπρεπε να γίνετε ουσιαστικά είναι το να έχουν τα παιδιά την ευκαιρία να είναι δημιουργικά. Λείπουν τα κίνητρα τα οποία θα έδιναν στα παιδιά άλλη όρεξη και άλλους προσανατολισμούς.
Πρόσφατα διάβασα μια έρευνα όπου ανάφερε πως τα ελληνόπουλα είναι τα πιο παχύσαρκα παιδιά στην Ευρώπη. Τι νομίζετε πως φταίει για αυτό;
Έφη: Θα σας θυμίσω το "νους υγιής εν σώματι υγιή" που δυστυχώς έχει πάψει πλέον να εφαρμόζετε και πιστεύω πως ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι αντιγράφουμε τα αμερικάνικα πρότυπα. Εκτός από αυτό θεωρώ πως είναι κ θέμα ψυχολογίας, οι άνθρωποι πιστεύουν πως με το να τρώνε περισσότερο θα ξεφύγουν από τα προβλήματα που έχουν. Άρα η μη άσκηση και ο τρόπος διατροφής μας είναι οι βασικοί παράγοντες.
Παναγιώτης: Δυστυχώς ήμαστε ένας μεσογειακός λαός χωρίς μεσογειακή διατροφή. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής των Ελλήνων απέχει πάρα πολύ από την μεσογειακή διατροφή. Όπως είπε και η Έφη έχουμε εισάγει λάθος πρότυπα με τα γνωστά αποτελέσματα. Ειδικότερα ο καθιστικός τρόπος ζωής που έχουμε ως κοινωνία υιοθετήσει ήταν επόμενο να μας κάνει να βρεθούμε στην πρώτη θέση. Ένας άλλος λόγος είναι η έλλειψη ελεύθερων χώρων για άσκηση, ειδικά στις μεγάλες πόλεις. Αυτό είναι μείζων πρόβλημα, επίσης ή έλλειψη ελεύθερου χρόνου είναι και αυτό μια αιτία και φυσικά η έλλειψη προγραμμάτων από την πολιτεία.
Μίνα: Για μένα η καίρια αιτία της παχυσαρκίας είναι η λανθασμένη νοοτροπία.
Οι Έλληνες ήταν ο κατ’ εξοχήν μεσογειακός λαός που ακολουθούσε μεσογειακή διατροφή, επειδή όμως ως λαός δεν εμπιστευόμαστε ότι είναι δικό μας αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ακολουθήσουμε –για μια ακόμη φορά- ξένα πρότυπα θεωρώντας τα καλύτερα με αποτέλεσμα να συμβεί το τελείως αντίθετο και τώρα αρκετοί εκτός Ελλάδος έχουν υιοθετήσει το παλιό δικό μας τρόπο διατροφής, εμείς τον έχουμε απαρνηθεί. Θεωρώ πάντως πολύ δύσκολη την επιστροφή μας.
Γιάννης: Επειδή από την Έφη τέθηκε το θέμα της ψυχολογίας θα ήθελα να πω πως με τις πολύ λίγες γνώσεις που διαθέτω μιας και είμαι στο πρώτο έτος, σύμφωνα με έρευνες οι γυναίκες σε δύσκολους οικονομικούς καιρούς παίρνουν βάρος, επομένως ας το λάβουμε και αυτό υπόψη ίσως το πρόβλημα χειροτερέψει. Πέρα από αυτό νομίζω πως η έλλειψη χρόνου λόγω ωραρίου γιατί υπάρχουν έρευνες που αναφέρουν πως οι Έλληνες είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρώπη οδηγεί τον κόσμο στην αποχή από την άσκηση και στο πρόχειρο φαγητό με τα γνωστά αποτελέσματα.
Δέσποινα: Νομίζω πως τα παιδιά έχουν αναφέρει σχεδόν όλους τους λόγους, εγώ απλά να προσθέσω πως υπάρχει έλλειψη πληροφόρησης για το τι πρέπει να τρώμε και κυρίως αναφέρομαι στα παιδιά. Ρίξτε μια ματιά στα κυλικεία των σχολείων και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Ποια είναι η γνώμη σας για την πολιτική και τους πολιτικούς;
Έφη: Δεν μπορώ λόγω ηλικίας να εκφέρω ιδιαίτερη γνώμη απλά θα πω πως αν υπήρχε περισσότερη ειλικρίνεια, περισσότερο ενδιαφέρον και λιγότερη απληστία από τους πολιτικούς η χώρα θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτή που είναι σήμερα.
Παναγιώτης: Η άποψή μου για τους πολιτικούς δεν είναι η καλύτερη. Με δική τους ευθύνη εμμέσως και με δική μας αφού εμείς τους επιλέγουμε έχουμε φθάσει στο σημερινό κατάντημα. Η πολιτική πλέον έλκει ανθρώπους για ιδίων όφελος και όχι με γνώμονα την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Θα αναφερθώ εδώ σε κάτι που είχε πει ο ζωγράφος κύριος Π. Τέτσης: παλιά οι πολιτικοί έτρωγαν τις προίκες των γυναικών τους και ψόφαγαν στην ψάθα, ενώ τώρα τις προικίζουν και ζουν πλουσιοπάροχα. Πάντως θα πρέπει να επισημάνω πως ο κόσμος είναι πολύ αγανακτισμένος με τους πολιτικούς για αυτό και τελευταία παρατηρούμε κάποιες ακραίες συμπεριφορές οι οποίες βέβαια δεν οδηγούν σε λύσεις, μας οδηγούν σε αδιέξοδο. Από την άλλη νομίζω πως το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει φθάσει στο τέλος του, τολμώ επίσης να πω πως ο αριθμός των 300 βουλευτών για τα δεδομένα της χώρας μας είναι ένας υπέρογκος αριθμός.
Μίνα: Θα επαναλάβω πως και εδώ το πρόβλημα είναι ο λανθασμένος
τρόπος σκέψης, ιδίως των πολιτικών αλλά και γενικότερα των Ελλήνων. Δηλαδή οι άνθρωποι που εμείς έχουμε ορίσει να ηγηθούν αυτού του τόπου έχουν κάνει κατάχρηση της εμπιστοσύνης που τους έχουμε δείξει, έχουν επιλέξει να ικανοποιήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα και από εκεί ξεκινάνε όλα. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτοί οι άνθρωποι με την εξουσία που τους έχουμε δώσει εμείς, ίσως λανθασμένα ίσως όχι, να έχουν αποφασίσει να κυβερνήσουν έτσι τη χώρα, χωρίς ουσιαστικά να μας έχουν ρωτήσει, χωρίς να έχουν πάρει την έγκριση τη δική μας και να μας έχουν φέρει σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη. Με την διαφθορά που υπάρχει πιστεύω πως σχεδόν όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, είναι λίγοι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για το καλό του τόπου.
Γιάννης: Συμφωνώ με όσα ειπώθηκαν. Πράγματι η διαφθορά είναι παρούσα αυτό άλλωστε προκύπτει και από διάφορες έρευνες που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας και κυρίως από πράξεις διαφθοράς των πολιτικών που αναφέρουν τα ΜΜΕ. Παρόλα αυτά πρέπει να παραμείνουμε αισιόδοξοι και να παλέψουμε, ειδικά εμείς οι νέοι, για να κάνουμε την αλλαγή. Δέσποινα: Πράγματι οι πολιτικοί μας έχουν φθάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα διαφθοράς ίσως όχι όλοι αλλά η αλήθεια είναι πως έτσι είναι και ένα μεγάλο μέρος του λαού μας. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ΄΄εγώ κατάφερα να προσληφθώ γιατί είχα τον τάδε πολιτικό μέσο.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις των 3 μελών (Παναγιώτης, Δέσποινα, Γιάννης) για τα Α.Ε.Ι. μιας και είναι ήδη στην ΑΣΟΕΕ, στην Παιδαγωγική και στο Πάντειο στο τμήμα Ψυχολογίας αντίστοιχα ;
Δέσποινα: Εξ’ αρχής δεν είχα μεγάλες προσδοκίες λίγο ως πολύ γνώριζα τι θα βρω. Οι κτηριακές εγκαταστάσεις δεν είναι ότι καλύτερο και φυσικά οι αφίσες των κομμάτων δεν κάνουν καλύτερη την κατάσταση. Σε ότι αναφορά το ανθρώπινο δυναμικό έχουμε εξαιρετικούς καθηγητές, τουλάχιστον αυτούς που έχω γνωρίσει μέχρι στιγμής. Έχω πάντως την εντύπωση πως στα περιφερειακά ιδρύματα γίνετε καλύτερη δουλεία από αυτά των Αθηνών. Εννοείται πως πολλά πράγματα θα πρέπει να τα ψάξεις μόνος σου, γενικά πρέπει να ενδιαφέρεσαι γιατί ότι αφήνεις σε αφήνει.
Γιάννης: Γνώριζα και εγώ από την αρχή σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα πανεπιστήμια και δεν ένιωσα καμία έκπληξη. Αν ξαναγύριζα πίσω θα έκανα την ίδια επιλογή γιατί αυτό ήθελα να σπουδάσω, ψυχολογία ήταν αυτό που αγαπούσα. Σχετικά με την υποδομή θα αναφέρω τα εξής. Πολλές φορές ακυρώνονται μαθήματα γιατί δεν υπάρχουν αίθουσες!! Δεν υπάρχει θέρμανση! Σε σχέση με πέρυσι φέτος έχουμε 20 μαθήματα λιγότερο λόγω έλλειψης προσωπικού Δ.Ε.Π.. Αν είχα την οικονομική δυνατότητα σίγουρα θα πήγαινα να σπουδάσω στο εξωτερικό.
Όσον αφορά την απάντηση του Παναγιώτη ο δαίμων του μαγνητοφώνου μας "μάσησε" την απάντηση, συγνώμη.
Ποια η γνώμη σας για το περιβάλλον, για τον πολιτισμό και τι είναι αυτό που θα θέλατε να υπάρχει στα σχολεία και τις σχολές.
Έφη: Να πω πως βρισκόμαστε σε έναν χώρο πολιτισμού, ήμαστε στο Μουσείο Ακροπόλεως. Απέναντί μας βλέπουμε τον Παρθενώνα και ήμαστε τυχεροί που γεννηθήκαμε σε αυτόν τον τόπο. Ήμαστε όμως άτυχοι γιατί δεν έχουμε μάθει αρκετά, ούτε αυτά που έπρεπε. Έχουμε έναν πολιτισμό που αρκετοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο θέλουν να γνωρίζουν, θέλουν να επισκεφθούν και δυστυχώς εμείς που ζούμε εδώ γνωρίζουμε πολύ λίγα. Η γνώμη μου είναι πως στα σχολεία δεν μας μαθαίνουν αρκετά και πολλά από αυτά τα μαθαίνουμε με λάθος τρόπο. Όσο για το περιβάλλον θα έλεγα πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση αλλά απέχουμε πάρα πολύ από χώρες της Ευρώπης. Στα σχολεία π.χ. θα μπορούσαν να γίνονται πιο πολλές ομιλίες πάνω σε αυτό το θέμα ίσως και με την παρουσία ειδικών.
Παναγιώτης: Η προσπάθεια που γίνεται στα σχολεία νομίζω πως δεν είναι επαρκής και θα πρόσθετα πως γίνεται και με τρόπο ανορθόδοξο. Αρκούμαστε σε κάποιες επισκέψεις δηλαδή στο τυπικό μέρος και αγνοούμε την ουσία.
Θα ήθελα εδώ να αναφερθώ σε κάτι που μου έκανε τεράστια εντύπωση λόγω ποιοτικής διαφοράς. Πρόσφατα στις διακοπές των Χριστουγέννων βρισκόμουν στο Παρίσι και επισκέφθηκα το μουσείο Orsay, κάποια στιγμή το βλέμμα μου αιχμαλωτίστηκε από έναν ζωντανό πίνακα! Ήταν μια ομάδα περίπου 12 παιδιών, θα έπρεπε να ήταν του δημοτικού, τα οποία παρακολουθούσαν με απόλυτη προσοχή την δασκάλα τους που τους εξηγούσε το θέμα των εκθεμάτων. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η πειθαρχεία τους, ο σεβασμός τους προς τον χώρο και φυσικά η δίψα τους για όσα τους έλεγε η δασκάλα. Κάτι αντίστοιχο δεν έχω ζήσει σαν μαθητής γιατί προφανώς δεν είχαν φροντίσει οι υπεύθυνοι να μας μυήσουν από νωρίς στις τέχνες. Όσο για το περιβάλλον ως Έλληνες δεν θα πρέπει να ήμαστε και πολύ περήφανοι. Ζούμε σε μια πάρα πολύ όμορφη χώρα όπου το φυσικό περιβάλλον θα έπρεπε να το προσέχουμε σαν τα μάτια μας αλλά δυστυχώς και εδώ υπάρχει τεράστια έλλειψη παιδείας. Κάποια βήματα τελευταία γίνονται αλλά είναι σταγόνες στον ωκεανό.
Μίνα: Κανονικά θα έπρεπε να ήμαστε πολύ υπερήφανοι για τον πολιτισμό μας και πολύ τυχεροί για το περιβάλλον της χώρας μας. Όπως είπε και ο Παναγιώτης ζούμε σε μια πολύ όμορφη χώρα και θα έπρεπε πολιτισμός και περιβάλλον στα σχολεία μας να είναι κυρίαρχα. Είναι όμως; Κατά την γνώμη μου όχι. Τι φταίει; Σίγουρα δεν φταίνε τα παιδιά. Υπάρχουν χώρες με λιγότερο σημαντικό πολιτισμό από εμάς που όμως έχουν τον τρόπο να τον προβάλλουν και αυτό συμβαίνει πιστεύω για 2 λόγους. Α) γιατί γνωρίζουν και αγαπάνε τον πολιτισμό τους και β) γιατί έχουν καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να προβάλλεις το καλύτερο "προϊόν" της χώρας σου. Δυστυχώς οι Έλληνες δεν δείχνουμε ενδιαφέρον άρα με τις αντιλήψεις που έχουμε δεν βλέπω να υπάρχει κάποια σημαντική αλλαγή. Τα πιο πολλά μνημεία μας είναι σε πολύ κακή κατάσταση. Όσο για το περιβάλλον όλα γίνονται θυσία στον βωμό του χρήματος.
Γιάννης: Αν οι Έλληνες αγαπούσαμε τον πολιτισμό μας και το περιβάλλον δεν θα ασελγούσαμε πάνω τους. Τα τελευταία χρόνια πράγματι υπάρχει μια ευαισθητοποίηση αλλά φοβάμαι πως δεν αρκεί. Δέσποινα: Αν δεν βρεθεί κάποιος τρόπος ώστε οι λέξεις πολιτισμός και περιβάλλον να γίνουν ελκυστικές και απαραίτητες στην ζωή μας δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα. Αυτό βέβαια για να γίνει θα χρειασθεί χρόνος, γιατί με το να πούμε σε κάποιον σεβάσου τα μνημεία, αγάπα το περιβάλλον δεν κερδίζουμε τίποτα. Θέλει δουλειά σε βάθος. Πρέπει να υπάρξει μια πιο βιωματική σχέση και με τον πολιτισμό και με το περιβάλλον. Ένα πρώτο βήμα θα ήταν και η συμμετοχή σε δενδροφυτεύσεις.
Σίγουρα θα έχετε ακούσει τους γονείς σας να μιλάνε για την οικονομική κρίση. Θέλω να σας ρωτήσω αν κάποιες ή κάποιοι από εσάς έχουν αναπροσαρμόσει τα οικονομικά τους και αν έχετε κάτι να μας πείτε σχετικά με αυτό;
Έφη: Πράγματι αυτή την περίοδο όλο και πιο συχνά στην οικογένειά μου γίνεται κουβέντα για την οικονομική κρίση. Εννοείται πως και στα ΜΜΕ αυτό που κυριαρχεί είναι η οικονομία. Σαφώς και έχει επηρεάσει την καθημερινότητά μας γιατί έτσι και αλλιώς δεν ανήκω σε οικογένεια με υψηλό εισόδημα πόσο μάλλον τώρα που η κατάσταση έχει χειροτερέψει. Σκεφτόμαστε καλύτερα πια την διαχείριση των χρημάτων μας. Μέχρι στιγμής δεν έχουν αναγκασθεί οι γονείς μου να περικόψουν κάτι από τα παιδιά τους δηλαδή φροντιστήριο, ωδείο κλπ και ελπίζω αυτό να μην συμβεί. Πριν λίγες μέρες συνειδητοποίησα την τραγικότητας κατάστασης όταν είδα ανθρώπους να ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων για υπολείμματα φαγητών, αυτό με συγκλόνισε.
Παναγιώτης: Τεράστιο πρόβλημα έχει επηρεάσει όλους τους Έλληνες, θα τολμούσα να πως έχει ταρακουνήσει όλους μας, ήταν ένα τσουνάμι που μέχρι στιγμής μετράμε απώλειες σε υλικό επίπεδο με άγνωστες ακόμα επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων. Και το θέμα είναι πως γνωρίζουμε αν αυτό που ζούμε είναι ο πάτος ή υπάρχει και κάτι ακόμα πιο κάτω. Με τις γνώσεις που έχω ως τελειόφοιτος της ΑΣΟΕΕ όπως είναι γνωστό στην οικονομία υπάρχει ένας κύκλος, μετά την ύφεση ξεκινάει η ανάκαμψη. Αυτό βέβαια κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις και αυτό που με ανησυχεί είναι πως αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν στην δική μας οικονομία. Άρα ο χρονικός ορίζοντας της ανάκαμψης είναι ένα ερωτηματικό για το πώς και το πότε θα ξεφύγουμε από την ύφεση. Η Ελλάδα έχει μπει στην δύνη του Δ.Ν.Τ το οποίο είναι για εμάς πρωτόγνωρο και το θέμα είναι πόσο τραυματισμένοι θα βγούμε από αυτή την δύνη. Υπάρχει τεράστια ευθύνη για αυτό στους πολιτικούς και φυσικά σε εμάς τους πολίτες γιατί γνωρίζαμε πως ζούμε με δανεικά, γνωρίζαμε πως οι όποιες αυξήσεις έδινε το κράτος τις έδινε με χρήματα που δανειζόταν, δεν υπήρχε το βασικό εργαλείο δηλαδή η παραγωγή. Έχουμε πάψει να παράγουμε ότι παράγαμε τέλος πάντων εδώ και αρκετά χρόνια. Εμείς βλέπαμε το τσουνάμι να έρχεται και καθόμασταν και μετρούσαμε το ύψος των κυμάτων.
Μίνα: Ο Παναγιώτης ως ποιο αρμόδιος παρουσίασε τα πράγματα ως έχουν εγώ απλά να προσθέσω πως υπεύθυνους κατ’ αρχήν θεωρώ τους πολιτικούς γιατί αυτοί είναι που έπρεπε να πάρουν τις αποφάσεις και εκ του αποτελέσματος κρίνουμε πως αυτές ήταν λανθασμένες. Το χειρότερο είναι πως δεν έχουν ακόμη ικανοποιήσει την απληστία τους και ούτε έχουν καταλάβει το πόσο δύσκολα ζει πλέον μια Ελληνική οικογένεια. Μας έφθασαν εδώ γιατί πάντα κοίταζαν πρώτα το δικό τους συμφέρον χωρίς να σκεφτούν ποτέ τις συνέπειες που θα υπήρχαν τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα. Φυσικά η κρίση έχει επηρεάσει και εμένα, στο πλαίσιο της οικογένειας οι γονείς προσπαθούν να μην στερήσουν από τα παιδιά τουλάχιστον τα απαραίτητα σίγουρα όμως οι ίδιοι στερούνται αρκετά. Μας ζητάνε να κάνουμε θυσίες χωρίς να μας έχουν πει το κυριότερο, δηλαδή την αλήθεια. Και φυσικά όλη αυτή η κατάσταση μας δημιουργεί κακή ψυχολογία και ανασφάλεια για το μέλλον μας. Ήδη η ανεργία έχει φθάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Πάντως έχουμε πολύ δύσκολο δρόμο μπροστά μας και το χειρότερο είναι πως δεν υπάρχει εμπιστοσύνη πλέον των πολιτών προς τους πολιτικούς και το κράτος. Γιάννης: Σαφώς η κρίση έχει επηρεάσει και το δικό μου εισόδημα. Πάρα πολλές από τις ανέσεις που υπήρχαν στο παρελθόν έχουν εκλείψει. Αυτό δεν το θεωρώ και τόσο τραγικό γιατί όντως υπήρχε μια υπερβολή. Αυτό που με τρομάζει είναι η κάθετη πτώση της ψυχολογίας των ανθρώπων γιατί δεν ήταν έτοιμοι να πέσουν χωρίς αλεξίπτωτο από τόσο ψηλά. Όπως ανέφερε και η Μίνα τώρα πια είναι αργά…. πώς να έχει εμπιστοσύνη ο πολίτης στο πολιτικό σύστημα;
Δέσποινα: Προς το παρόν δεν έχουμε δει τραγικές καταστάσεις σε μεγάλο αριθμό πολιτών αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν, και το κακό είναι πως δεν γνωρίζουμε ακόμα πόσο βαθιά είναι η κρίση. Θα ήθελα να μας λένε την αλήθεια για
το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα και η κυβέρνηση και οι γονείς μας. Σίγουρα το μεγάλο πανηγύρι έχει τελειώσει και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε όλοι μας τόσο το καλύτερο θα είναι. Υπάρχει βέβαια και ο κίνδυνος τώρα που πέσαμε στην αγκαλιά του Δ.Ν.Τ να παραμείνουμε εκεί για πολύ καιρό με ότι αυτό σημαίνει. Θεωρώ πως ήμαστε ακόμα στην αρχή αυτής της ιστορίας και θα χρειασθεί να δούμε και τα άλλα κεφάλαια για να αποφανθούμε αν και πότε θα ζητήσουμε διαζύγιο από τον Δόκτωρ Νοου Τρουθ (Δ.Ν.Τ).
Ποιοι είναι οι ήρωες σας και ποια τα ινδάλματα σας;
Έφη: Μιας και τα ενδιαφέροντά μου είναι αρχικά η μουσική και μετά έχω μια τρέλα με την ψυχολογία όποιους ανθρώπους γνωρίζω και έχουν σχέση με αυτά τα δύο είναι για μένα τα ινδάλματά μου. Οι ήρωες της ζωής μου είναι οι γονείς μου γιατί βλέπω κάθε μέρα τον αγώνα που δίνουν για να τα βγάλουν πέρα, για να προσφέρουν στα παιδιά τους ότι καλύτερο ναι στα δικά μου μάτια αυτοί είναι οι ήρωες μου.
Παναγιώτης: Οι δικοί μου ήρωες είναι αυτοί που το όνομά τους δεν έχει αναφερθεί κάπου, μιλάω λοιπόν για τους αφανείς ήρωες της κοινωνίας και θα αναφερθώ σε ένα πρόσφατο περιστατικό των ανθρώπων που εργάζονται στους πυρηνικούς σταθμούς της Φουκοσίμα στην Ιαπωνία με άμεσο κίνδυνο της ζωή τους από της ραδιενέργεια προκειμένου να πετύχουν την μη έκρηξη των αντιδραστήρων που θα είχε τραγικές συνέπειες για όλο τον κόσμο. Ίσως για αυτούς τους ήρωες να μην μάθουμε ούτε τα ονόματά τους.
Μίνα: Ίσως ακουστεί περίεργο αλλά πρότυπα δεν έχω. Σε καθημερινή βάση θαυμάζω κάποιες θυσίες που κάνουν οι κοντινοί μου άνθρωποι και λέω μπράβο αυτή την πράξη θα ήθελα να την κάνω και εγώ. Γιάννης: Ούτε και εγώ έχω συγκεκριμένα ονόματα για πρότυπα, απλά θαυμάζω τους ανθρώπους που πιστεύουν σε κάτι και δίνουν μάχες προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους. Ένα τέτοιο πρόσωπο ήταν η Μελίνα Μερκούρη που πάλευε χρόνια για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα και την ίδρυση του μουσείου για την στέγαση τους.
Δέσποινα: Αυτοί που αξίζουν να λέγονται πρότυπα για μένα είναι οι άνθρωποι που μας εκπλήσσουν θετικά και σου δίνουν την ελπίδα πως μπορεί και εσύ να κάνεις κάτι ανάλογο.
Ποιο τραγούδι τραγουδάτε στο μπάνιο και ποια η ποιος τραγουδιστής ή συγκρότημα σας αρέσει;
Έφη: Για μένα αυτό είναι κάτι που στην ηλικία μου μεταβάλετε συνεχώς. Αυτή την περίοδο είμαι λάτρης του λαϊκού ρεπερτορίου και γενικότερα της καλής και ποιοτικής μουσικής. Ως προς το μπάνιο προτιμώ να τραγουδάω τραγούδια της Χαρούλας Αλεξίου γιατί μου αρέσει πάρα πολύ. "Οι φίλοι μου χαράματα" είναι αυτό που κυριαρχεί στις επιλογές μου.
Παναγιώτης: Εγώ βασικά δεν τραγουδάω στο μπάνιο όμως όσο μου το επιτρέπει ο χώρος κάνω χορευτικές φιγούρες μιας και ανήκω στον χορευτικό σύλλογο "Χοροστάσι Γλυφάδας". Είμαι πολυσυλλεκτικός ως προς την μουσική, ακούω τα περισσότερα είδη κυρίως ροκ και ποπ και φυσικά παραδοσιακή μουσική. Παρεμπιπτόντως να πω πως υπάρχει πάρα πολύ καλή ποιότητα στην παραδοσιακή μουσική από ανθρώπους που είναι άριστοι καλλιτέχνες που δυστυχώς δεν πολύ ακούγονται από τα ΜΜΕ για ευνόητους λόγους.
Μίνα: Εγώ αγαπώ πολλές μουσικές και από το ελληνικό ρεπερτόριο και από το ξένο. Από έλληνες καλλιτέχνες ξεχωρίζω τους ΠΥΞ ΛΑΞ γιατί συνδυάζουν τον καλό στίχο με την καλή μουσική. Από ξένο ρεπερτόριο ακούω πολύ Linkin Park και όσον αφορά το μπάνιο το αποφεύγω όταν είναι και άλλοι στο σπίτι γιατί είμαι φάλτσα.
Γιάννης: Όπως ο Παναγιώτης έτσι και εγώ δεν τραγουδάω στο μπάνιο γιατί δεν έχει καλή μόνωση και ενοχλούνται οι υπόλοιποι στο σπίτι. Τελευταία προτιμώ να ακούω μουσικές του ’80. Δέσποινα: Ακούω σχεδόν τα πάντα. Νομίζω πως υπάρχουν μουσικές για κάθε περίσταση. Ιδιαίτερα μ’ αρέσουν οι Αλεξίου, Αρβανιτάκη, Μπιθικώτσης και ακούω επίσης πολύ κλασική μουσική. Στο μπάνιο συνήθως τραγουδάω ότι έχω ακούσει τελευταία.
Παναγιώτης: Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε μια φοβερή εμπειρία που έζησα στην αλλαγή του χρόνου όταν βρισκόμουν στο Παρίσι με παρέα εκλεκτών φίλων και ο Τζιμ Ανταμς μας έβαλε να ακούσουμε την εκπομπή που θα μετέδιδε ο Flash στην Ελλάδα με την Μαρίνα Ρήγου όπου ο ίδιος ως καλεσμένος είχε κάνει την μουσική επιμέλεια της εκπομπής και άκουσα μαγικά κομμάτια της jazz και όχι μόνο. Ήταν για μένα το καλύτερο μουσικό χαλί για να περάσω από το 2010 στο 2011!
Αν συναντούσατε τον πρωθυπουργό τι θα τον ρωτάγατε και τι θα τον συμβουλεύατε;
Έφη:Θα τον ρώταγα αν έχει κάνει τον κόπο να μπει στην θέση ενός απλού πολίτη για να δει το κόστος που έχει η εφαρμογή της πολιτικής του. Ακόμα θα τον ρώταγα αν γνωρίζει πόσα όνειρα των νέων παιδιών έχει γκρεμίσει.
Παναγιώτης: Με βάση όσα έχω δει μέχρι σήμερα θα τον προέτρεπα να τα παρατήσει και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, π.χ. με την ποδηλασία, το τρέξιμο ίσως εκεί να έχει ταλέντο και να διακριθεί, γιατί στην πολιτική τον θεωρώ ερασιτέχνη και η Ελλάδα αυτή την περίοδο δεν είναι για πειραματισμούς.
Μίνα: Επειδή από μικρή έχω μια ιδιοτροπία να ρωτάω συνέχεια "γιατί" θα τον ρώταγα λοιπόν γιατί κ. πρωθυπουργέ μας φέρατε ως εδώ; Γιατί δεν μας είπατε την αλήθεια; Επίσης θα τον συμβούλευα να φερθεί σαν άνθρωπος που νοιάζεται για τους γύρω του και όταν λέω γύρο τους δεν εννοώ την αυλή του. Καθώς επίσης αν τελικά έχει σχέδιο για να βγούμε από την κρίση ή απλά πάμε στα τυφλά. Αν και πιστεύω πως το θέμα δεν είναι τι θα τον ρωτάγαμε αλλά το τι θα απαντούσε και αν κρίνουμε από τις μέχρι σήμερα απαντήσεις δεν περιμένω να αλλάξει κάτι.
Γιάννης: Θα τον ρώταγα πόσο υπερήφανος είναι για το σημερινό κατάντημα της Ελλάδος και γιατί ενώ γνώριζε την αλήθεια μας έλεγε ψέματα. Θα τον συμβούλευα να μας πει επιτέλους την αλήθεια.
Δέσποινα: Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω αν πράγματι ο πρωθυπουργός κάνει ότι μπορεί ή απλά δεν γίνεται να πετύχει κάτι καλύτερο. Θα τον ρώταγα να μας πει ειλικρινά που βρισκόμαστε, ποια λάθη έχει κάνει και όπως είπαν και τα άλλα παιδιά γιατί δεν μας λέει την αλήθεια ώστε να γνωρίζουμε τι μας περιμένει.
Αν ήταν στο χέρι σας να αλλάξετε τρία πράγματα στην Ελλάδα ποια θα ήταν αυτά;
Έφη: Θα άλλαζα την δομή της παιδείας, τους πολιτικούς κυρίως και το τρίτο θα ήταν τη μανία του υπερκαταναλωτισμού. Στον βωμό του χρήματος προκειμένου να μπορούμε να καταναλώνουμε πιο πολλά έχουμε θυσιάσει πάρα πολλά και κυρίως το να βρισκόμαστε και να ανταλλάσουμε απόψεις.
Παναγιώτης: α) το εκπαιδευτικό σύστημα β)το πολιτικό σύστημα γ)την διοίκηση γιατί το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, ο ωχαδελφισμός έχουν γίνει συνώνυμα της διοίκησης με αποτέλεσμα να μην εξυπηρετεί τον πολίτη αλλά να τον δυναστεύει.
Μίνα: Εγώ θα άλλαζα μόνο ένα το οποίο θα τα άλλαζε όλα. Είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε. Αν αλλάζαμε τρόπο σκέψης θα άλλαζε και η παιδεία και οι πολιτικοί και οι συμπεριφορά μας. Αυτόματα πιστεύω θα έφευγε από μπροστά μας το πέπλο της ομίχλης που μας εμποδίζει να δούμε την πραγματική εικόνα. Γιάννης: Θα άλλαζα την μιζέρια με αισιοδοξία, τον ωχαδελφισμό με την δημιουργικότητα και φυσικά όπως επισήμαναν και τα άλλα παιδιά το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Δέσποινα: Θα άλλαζα την ανευθυνότητα με περίσσια υπευθυνότητα γιατί αν ο καθένας μας είχε αναλάβει τις ευθύνες τους σίγουρα δεν θα είχαμε φθάσει εδώ που φθάσαμε σήμερα.
Τώρα πείτε μας τι θα αλλάζατε σε εσάς γιατί οι άλλοι ήμαστε εμείς, επομένως αν αλλάξουμε εμείς τότε ίσως αλλάξει και ο κόσμος.
Έφη: Θα άλλαζα την απαισιοδοξία μου, την εσωστρέφειά μου και την ανασφάλεια μου γιατί τα έχω και τα τρία σε υπερβολικό βαθμό.
Μίνα: Την αδιαφορία και τον ωχαδελφισμό μου γιατί αυτά μου στερούν την δημιουργία Δέσποινα: Την αδράνεια μου γιατί θέλω να είμαι περισσότερο ενεργητική Παναγιώτης: Το άγχος μου γιατί είμαι υπερβολικά αγχώδης με αποτέλεσμα πολλές φορές να κάνω ζημιά στον εαυτό μου και την αναβλητικότητα μου γιατί θα ήθελα να παίρνω πιο πολλές πρωτοβουλίες.
Γιάννης: Το υπερβολικό άγχος, να σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε. Μόλις μας είπατε πως δεν υπάρχει ραντεβού με κάποιο άτομο για συνέντευξη και πως εμείς, τα μέλη θα ήμαστε αυτοί που θα δώσουμε συνέντευξη αγχώθηκα πάρα πολύ. Την ανασφάλεια μου και την αναβλητικότητά μου.
Τζίμ Άνταμς: θα μου επιτρέψετε εδώ να σας αναφέρω ένα περιστατικό γιατί είναι σχετικό με αυτό που συζητάμε. Είχα παραβρεθεί στην
παρουσίαση του 2ου βιβλίου του κ. Μπουραντά όπου ανάμεσα στους ομιλητές ήταν και μια κυρία που είχε μια εταιρία που διεξήγαγε έρευνες στατιστικές και είχε αναφέρει σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα την οικολογική συνείδηση των ελλήνων και είχαν παρατηρήσει το εξής. Σε ερωτήσεις που είχαν να κάνουν με τον γενικό πληθυσμό δηλαδή πόσο ενδιαφέρεστε για το περιβάλλον, πόσο το προσέχετε, πόσο συνειδητοποιημένοι ήμαστε όλοι, έβαζαν πολύ χαμηλό βαθμό, όταν όμως οι ερωτήσεις έρχονταν σε προσωπικό επίπεδο αυτό το ποσοστό ανέβαινε κατακόρυφα!!! Όλοι έλεγαν, εγώ προσέχω το περιβάλλον, εγώ κάνω ανακύκλωση, εγώ συμμετέχω σε πρωτοβουλίες για το περιβάλλον κλπ. Δεν είναι παραλογισμός αυτή η διαφορά από προσωπικό σε γενικό επίπεδο ; δηλαδή ότι έχει να κάνει με εμάς ήμαστε όλοι καλοί και οι άλλοι είναι οι κακοί, έλα όμως που οι άλλοι ήμαστε εμείς. Άρα υπάρχει λάθος εκτίμηση. Εδώ κλείνει η παρέμβασή μου.
Μίνα: Είχα ακούσει μια φράση στο σχολείο και μου έκανε εντύπωση γιατί την άκουσα στο σχολείο! Μας την είχε πει μια καθηγήτρια μας και ήταν η εξής: εγώ έχω χρέος να σώσω τον κόσμο, αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω. Από την στιγμή που εμείς ήμαστε τα δομικά στοιχεία της κοινωνίας όλα από εμάς ξεκινάνε αλλά δυστυχώς για όλα τα κακά φταίνε οι άλλοι. Αυτή η "αλλοίτιδα" είναι πολύ μεταδοτική ασθένεια.
Από τον Παναγιώτη – Αρκά θα ήθελα να μας πει 2 λόγια για την Ο.ΚΡ.Α.:
Η Ο.ΚΡ.Α για τα παιδιά που συμμετείχαν – και ήταν πολλά – ήταν κάτι μαγικό, ήταν ευλογία για μας που ήμασταν εκείνη την περίοδο το 1999 στο σωστό σημείο τη σωστή ώρα για να επιβιβαστούμε στο τραίνο της δημιουργίας, της φιλίας, της παρέας, της προσφοράς, της εμπειρίας, της ανθρωπιάς, του ενθουσιασμού, ήμασταν τα πιο τυχερά παιδιά ηλικίας 11 έως 15. Η Ο.ΚΡ.Α ιδρύθηκε στο Κορωπί στην σκήτη - περίπτερο της πλατείας Δημαρχείου από τα αδέλφια Αλέξανδρο και Σπύρο Γκοβίνα. Εκεί είχαμε το αρχηγείο μας. Εκείνη την εποχή συντελέσθηκαν μαγικά πράγματα, λες και είχε συνωμοτήσει όλο το σύμπαν για να δημιουργηθεί η Ο.ΚΡ.Α τι να πρωτοθυμηθώ! Τα ποδοσφαιρικά ραντεβού που δίναμε στην ακαδημία του κ. Ρότσα μιας και αναφέρθηκα στον κ. Ρότσα θέλω να πω πως είναι τιμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο που είχε στις τάξεις του αυτόν τον καταπληκτικό ποδοσφαιριστή και κυρίως εξαίρετο άνθρωπο, εμείς τα παιδιά της Ο.ΚΡ.Α του χρωστάμε πάρα πολλά, τον ευχαριστούμε για όλα και ελπίζω να μας έχει συγχωρέσει που πάντα τους νικάγαμε και να μη ξεχνάμε πως η πρώτη συνέντευξη του ιστολογίου της Λ.Ο.Γ. ανήκει στον κ. Χουάν Ρότσα και την είχε πάρει ο δημοσιογράφος της Ο.ΚΡ.Α Μίμης Κυριάκου – Μίμαρος που τώρα αρθρογραφεί στον Πρωταθλητή. Κύριε Ρότσα δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ. Πέραν από αυτό η Ο.ΚΡ.Α δεν ήταν μόνο ποδόσφαιρο, ήταν κυρίως διαπαιδαγώγηση, φιλία μεταξύ μας. Υπάρχουν ακόμη παιδιά που παραμένουν φίλοι και αυτό το χρωστούν στην Ο.ΚΡ.Α γιατί αν δεν υπήρχε πιθανόν με πολλά παιδιά να μην είχαμε γνωριστεί θα σας αναφέρω και κάτι ακόμη για να καταλάβετε τι ήταν η Ο.ΚΡ.Α. μετά τον σεισμό του 1999 μια ομάδα παιδιών είχαμε επισκεφθεί τους σεισμοπαθείς και τους διανείμαμε διάφορα πράγματα που είχαμε αγοράσει. Μια άλλη φορά είχαμε επισκεφθεί τον Δήμο Περιστερίου για να παραδώσουμε βιβλία στα παιδιά που φιλοξενούσε ο Δήμος από τα κατεχόμενα της Κύπρου, νομίζω το χωριό λεγόταν Ριζοκάρπασο. Αυτά και άλλα πολλά ήταν η Ο.ΚΡ.Α και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που συμμετείχα σε εκείνη την υπέροχη ομάδα παιδιών που πιστεύω πως μας έχει σημαδέψει όλους θετικά. Το σύνθημα μας ήταν "με βροχή και χιόνι η Ο.ΚΡ.Α δεν κολώνει. Με το που το άκουγαν αυτό τα παιδιά της αντίπαλης ομάδας ήταν ήδη χαμένοι. Αυτή την στιγμή πολλά παιδιά της Ο.ΚΡ.Α φοιτούν σε διάφορα πανεπιστήμια και άλλα δραστηριοποιούνται ήδη επιτυχημένα ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Επίσης 2 μέλη εκείνης της ομάδας είναι σήμερα πετυχημένοι ποδοσφαιριστές και αγωνίζονται στον Α.Ο.Κ. (Αλεξίου) και στην Παιανία (Πετράκης). Αυτή ήταν η Ο.ΚΡ.Α με λίγα λόγια.
Πότε γελάσατε για τελευταία φορά και τι ήταν αυτό που σας έκανε να γελάσετε;


Έφη:Την περασμένη Τρίτη και ο λόγος ήταν ο εξής: είχα τα γενέθλια μου και είχα κανονίσει να βγω με τους φίλους μου. Ήμασταν λοιπόν στο μαγαζί που τους είχα καλέσει και κάποια στιγμή μια από τις φίλες μου βγήκε από το κατάστημα γιατί από ότι μας είπε την είχε πάρει τηλ. ο μπαμπάς της. Μετά από λίγα λεπτά επέστρεψε κρατώντας μια τούρτα για τα γενέθλια μου! Γέλασα με την ψυχή μου με την πράξη των φίλων μου και τους ευχαριστώ.
Παναγιώτης: Εγώ γελάω πολύ εύκολα αρκεί να δω τον φίλο μου τον "Γενικό" και βάζω αμέσως τα γέλια. Η τελευταία φορά πάντως ήταν πριν λίγες μέρες που μου τηλεφώνησε ο Γενικός και μου είπε να πάμε να δούμε τον αγώνα Ολυμπιακού- ΑΕΚ που είχε γίνει την προηγούμενη μέρα!!!
Μίνα:Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί έχω μια υπέροχη φίλη την Μαρία που φροντίζει να μην χάνω το γέλιο μου, άλλωστε εγώ δεν θέλω και πολύ για να γελάσω είμαι σαν τον Παναγιώτη.
Γιάννης: Εγώ η τελευταία φορά που γέλασα ήταν πριν από λίγο όταν ο Σπύρος μας είπε πως αυτοί που θα δώσουν συνέντευξη θα ήμαστε εμείς, αυτό βέβαια αρχικά γιατί μετά που κατάλαβα πως σοβαρολογούσε αγχώθηκα. Ήταν αστείο και ταυτόχρονα τρομαχτικό.
Δέσποινα: Ήταν την περασμένη εβδομάδα στο πανεπιστήμιο όταν ο καθηγητής μας μας αφηγήθηκε μια ιστορία ενός συμφοιτητή του ο οποίος πήγε να διδάξει πρώτη φορά και είχε την πρώτη τάξη του δημοτικού. Καθώς έκανε το μάθημα χτύπησε το κουδούνι οπότε τα παιδιά έπρεπε να φύγουν. Αλλά αντί για αυτό τα παιδιά σχημάτισαν μια ουρά μπροστά από τον δάσκαλο και τον κοιτάζανε, τα έχασε ο δάσκαλος νέος ακόμη 25 χρονών και τους ρωτάει τι συμβαίνει παιδιά θέλετε κάτι ; εκείνα όλα μαζί δείχνουν το μάγουλο τους και του λένε "φιλάκι!!!!!". Ο δάσκαλος τρελάθηκε, όχι δεν δίνω φιλάκι, δημοτικό ήμαστε όχι προνήπιο. Τα παιδιά όμως δεν αποχωρούσαν και έτσι τους έδωσε το φιλάκι.
Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;
Έφη: Ήταν πριν από ένα μήνα περίπου όταν διάβασα στο ιστολόγιο μας την ανάρτηση που έκανε ο Τζιμ Ανταμς για το νόημα της ζωής, συγκινήθηκα πάρα πολύ!
Παναγιώτης: Πριν από μια εβδομάδα όταν παρακολουθούσα έναν αγώνα μπάσκετ της ΑΕΚ και κάποια στιγμή οι φίλαθλοι της ομάδας άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του Γιώργους Αμερικάνου ό οποίος είναι στο νοσοκομείο και περνάει δύσκολες ώρες. Ο Γιώργος Αμερικάνος για όσους δεν γνωρίζουν είναι μια εμβληματική προσωπικότητα στο χώρο του μπάσκετ και μέλος της χρυσής ομάδας της ΑΕΚ που κέρδισε στο Παναθηναϊκό Στάδιο το πρώτο πανευρωπαϊκό κύπελλο.
Μίνα:Βασικά είμαι πολύ ευάλωτη και κλαίω συχνά, η τελευταία φορά ήταν την Τρίτη γιατί την Δευτέρα είχα δώσει εξετάσεις στο μπαλέτο και δεν πήγα όσο καλά περίμενα και στο μάθημα της Τρίτης δεν άντεξα και έβαλα τα κλάματα. Ήταν ένα ξέσπασμα που με βοήθησε να νιώσω καλύτερα. Γιάννης: Ήταν την τελευταία φορά που είδα τον Τιτανικό, πραγματικά κρίμα για τον Τζακ...!
Δέσποινα:Στην Τρίτη λυκείου όταν κάποια στιγμή είχα ξεπεράσει τα όρια μου και το κλάμα με βοήθησε να ξεδώσω και να προχωρήσω παρακάτω.
Τι είναι αυτό που σας κάνει να θυμώνετε στην καθημερινότητά σας;
Έφη:Το ψέμα και η υποκρισία που δυστυχώς υπάρχει και σε άτομα της ηλικίας μου.
Παναγιώτης: Η εγωπάθεια και η ασέβεια εννοώ τον σεβασμό στους συνανθρώπους μας.
Μίνα: Από τους συνομηλίκους μου το ψέμα την υποκρισία την έλλειψη κατανόησης και από τους καθηγητές μου –αρκετές φορές- την μη αναγνώριση των προσπαθειών μου. Γιάννης: Η αδιαφορία, η αγένεια, ο μη σεβασμός και γενικότερα οι συμπεριφορές των "εξυπνάκιδων" που θα μπουν μπροστά από εσένα αν και ήρθαν μετά.
Δέσποινα: Η μιζέρια, η ανευθυνότητα και η επιπολαιότητα.
Τι σημαίνει για εσάς η λέξη φιλία;
Έφη:Το άλφα και το ωμέγα της ζωής μας, φίλος είναι αυτός που χαίρεται με την χαρά μας.
Παναγιώτης:Σπάνιο είδος για αυτό όταν την βρούμε πρέπει να την διαφυλάττουμε σαν τα μάτια μας.
Μίνα:Η φίλια είναι υπέρβαση, τους φίλους τους επιλέγουμε ενώ τους συγγενείς τους βρίσκουμε. Οι φίλοι μας είναι ο καθρέφτης μας.
Γιάννης:Αμοιβαία εκτίμηση, εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια. Αν η φιλία είχε χρώμα πιστεύω πως θα ήταν το πράσινο.
Δέσποινα:Ο Πυθαγόρας είχε πει πως φιλία είναι να βρίσκεις τον άλλο σου εαυτό. Αυτό πιστεύω και εγώ.
Ποιο βιβλίο έχετε διαβάσει τελευταία και ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα;
Έφη:Του Λέο Μπουσκάλια το "Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις" το αγαπημένο μου χρώμα είναι το γαλάζιο.
Παναγιώτης: Την βιογραφία του του Yanni (Yanni in words)και το χρώμα που μου αρέσει είναι το μπλε.
Μίνα:Είναι το Νησί της Hislop και το χρώμα είναι το γαλάζιο.
Γιάννης:Ο μικρός Χανς είναι ένα βιβλίο το οποίο μιλάει για την ψυχολογία ενός 5 χρονου παιδιού. Μου αρέσουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Δέσποινα: Το θεώρημα του παπαγάλου είναι ένα βιβλίο που έχει σχέση με την ιστορία των μαθηματικών. Μου αρέσουν το πράσινο και το πορτοκαλί.


Κάπου εδώ έλαβε τέλος μια ομολογουμένως ανατρεπτική συνέντευξη την οποία επιμελήθηκαν τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής Πενθεσίλεια, Jim Adams και Pepos.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος μιλάει στο filomatheia.blogspot.com

Ημερομηνία Συνάντησης: 20/2/11Τόπος: Οικία οικ. Μητροπάνου

Ένας απο τους μεγαλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές των ημερών μας με μακρά και αναγνωρισμένη πορεία, ο οποίος έχει αφήσει το στίγμα του στο ελληνικό τραγούδι, μας φιλοξένησε στο σπίτι του ένα όμορφο Κυριακάτικο απόγευμα προκειμένου να μας μιλήσει απο καρδιάς. Απολαύστε τον Δημήτρη Μητροπάνο σε μια απολαυστική συνέντευξη που παραχώρησε στα μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου για το ιστολόγιο μας.

Κύριε Μητροπάνο κατ’ αρχήν θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε που δεχθήκατε να μας συναντήσετε και να μας δώσετε αυτή τη συνέντευξη για το ιστολόγιο μας.
- Η πρώτη ερώτηση είναι η κλασική που κάνουμε σε όλους και αφορά την παιδική ηλικία. Έτσι θα ξεκινήσουμε και με σας γιατί θέλουμε να σας κάνουμε να επιστρέψετε σε τόπους και μνήμες που όλοι μας κρατάμε σε μια γωνιά της ψυχής μας. Θέλουμε λοιπόν να μας μιλήσετε για τα παιδικά σας χρόνια, πού μεγαλώσατε, τι θυμάστε και τι είναι αυτό που σας συντροφεύει από εκείνη την περίοδο.Μεγάλωσα σε μια συνοικία των Τρικάλων, την Αγία Μονή, η οποία ήταν μια υποβαθμισμένη περιοχή λόγω και της αριστερής προελεύσεως των κατοίκων. Πολύ φτωχικά χρόνια αλλά αυτό δεν φαινόταν γιατί δεν υπήρχαν διαφορές, όλοι σχεδόν ήμασταν στην ίδια μοίρα και ο ένας βοήθαγε τον άλλον. Εγώ από εκείνη την περίοδο έχω μόνο καλές αναμνήσεις, ακόμα και σήμερα οι φίλοι μου, οι πιστοί μου φίλοι είναι από εκείνη την περίοδο, π.χ. ο Βασίλης Γιαννιός ένα παιδί που μεγαλώσαμε μαζί. Ήμαστε 55 χρόνια φίλοι. Ειλικρινά ήταν δύσκολα χρόνια αλλά πολύ αγαπησιάρικα.
- Ως ερευνητική ομάδα δημοσιογραφίας που ήμαστε κάναμε μια μικρή έρευνα στην περιοχή της Αγίας Μονής και άνθρωποι της ηλικίας σας, που θέλησαν να κρατήσουν την ανωνυμία τους, μας είπαν πως όταν ήσασταν μικρός συμπαθούσατε την ομάδα του Παναθηναϊκού, αληθεύει αυτό;
ΠΟΤΕ (γέλια)!!! Αυτοί είναι ευσεβείς πόθοι μερικών!!! Ολυμπιακός ήμουνα πάντα! Μάλλον θα έκαναν λάθος, θα με μπέρδεψαν με τον φίλο μου τον Βασίλη, αυτός ναι, είναι Παναθηναϊκός και πολλές φορές παρακολουθούμε παιχνίδια μαζί.
- Άρα οι πηγές μας δεν ήταν σωστές….(γέλια)! Τι ήταν αυτό που σας έκανε να γίνετε φανατικός φίλαθλος του Ολυμπιακού;Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν και είμαι ολυμπιακός. Είμαι φίλαθλος του Ολυμπιακού και όχι τυφλός οπαδός. Αγαπάω τον Ολυμπιακό αλλά έχω πολύ καιρό να πάω στο γήπεδο γιατί τώρα πια με τα έκτροπα που συμβαίνουν κινδυνεύει ακόμα και η σωματική ακεραιότητά μας.
- Ποιόν Έλληνα ποδοσφαιριστή θεωρείτε τον κορυφαίο όλων των εποχών και ποια ομάδα αξίζει να πάρει φέτος το πρωτάθλημα;Ο πιο μεγάλος και ολοκληρωμένος παίχτης όλων των εποχών στην Ελλάδα κατά την άποψή μου θεωρώ πως ήταν ο Τάκης Λουκανίδης του Παναθηναϊκού. Υπήρξαν φυσικά και άλλοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές όπως ο Δομάζος, ο Παπαϊωάννου και ο Κούδας αλλά εγώ ψηφίζω Λουκανίδη. Ήταν βέβαια του αντιπάλου αλλά αυτό είναι και το μεγαλείο του φιλάθλου, να αναγνωρίζει την αξία ενός παίχτη έστω και αν ανήκει στην αντίπαλη ομάδα. Ήταν ίσως ο πιο πλήρης παίχτης που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Έπαιζε σχεδόν σε όλες τις θέσεις εξίσου καλά. Όσο για το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα πιστεύω πως είναι μόνο για “εσωτερική κατανάλωση“ γιατί όταν “κόβουμε διόδια” (ευρωπαϊκές διοργανώσεις) δεν υπάρχουμε σαν ομάδες। Είναι αστείο να συζητάμε για το ποδόσφαιρο που έχουμε στην Ελλάδα! Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει ο παραμερισμός των Ελλήνων παικτών και τεχνικών και η αλόγιστη χρήση των ξένων. Δεν είναι δυνατόν ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός,η ΑΕΚ να αλλάζουν κάθε τόσο προπονητή. Έπρεπε δηλαδή να έρθει ο Σάντος για να μας θυμίσει πως υπάρχουν και Έλληνες παίκτες μεγάλης αξίας βάζοντας τους στην Εθνική; Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γεωργιάδης των Σερρών.
-Μερικά σχόλια για ξένους παίκτες μεγάλης αξίας που έρχονται στην Ελλάδα όπως ο Τζιμπρίλ Σισέ;Κοιτάξτε, αν ο Σισέ δεν τραυματιζότανε και αν δεν είχε τα προβλήματα που είχε θα ερχότανε ποτέ στη χώρα μας; Ήδη τώρα που βλέπει πως είναι καλά και έρχονται προτάσεις από το εξωτερικό πιθανότατα θα φύγει, γιατί πρόκειται για έναν παίκτη πολύ μεγάλης κλάσης χωρίς αμφιβολία! Ήρθε, προσαρμόστηκε αμέσως και κάνει αυτά που κάνει! Μακάρι να έρχονται τέτοιοι παίκτες! Θέλετε όμως το οικονομικό, θέλετε το χαμηλό επίπεδο και την ανομία που κυριαρχεί στο ποδόσφαιρό μας, τα “χωράφια” που έχουμε για γήπεδα, που δεν βλέπω δυστυχώς παρόμοιες μεταγραφές στο μέλλον! Είναι ντροπή να βγαίνουν όλες οι μεγάλες ομάδες να μιλάνε για διαιτησία ενώ έχουν τσακίσει όλες τις μικρές που δεν τις επιτρέπουν να τις κερδίσουν με τίποτα! Δυστυχώς δεν υπάρχει αθλητική δικαιοσύνη! Σχετικά με το ντέρμπυ του Σαββάτου έγινε πάλι της κακομοίρας! Ε, δεν πάμε και για πόλεμο! Και να δείτε που δεν θα τιμωρηθεί και κανένας!

-Οπότε όσο πάμε κάνουμε και βήματα προς τα πίσω σε σχέση με παλιότερες δεκαετίες.Παλιότερα ήταν αλλιώς τα πράγματα και διαφορετικές οι φιλοσοφίες! Επί Γουλανδρή θυμάμαι, ο Ολυμπιακός απαρτιζόταν από όλη σχεδόν την Εθνική ομάδα! Ήθελε Έλληνες παίκτες και όχι ξένους οι οποίοι θεωρώ πως μπορούν να προσφέρουν και πως νοιάζονται περισσότερο, μιας και εδώ ζουν και εδώ είναι η κοινωνία τους και θέλουν να αναδειχθούν. Φτάνει πια με τους παίκτες που έρχονται εδώ για να συμπληρώσουν τα ένσημα τους και να κάνουν τα συντάξιμα, μιας και πολλοί λίγοι είναι αυτοί που έχουν προσφέρει πραγματικά!
- Αφήνουμε το κεφάλαιο του ποδοσφαίρου και ανοίγουμε αυτό της μουσικής και πιο συγκεκριμένα θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε σε ποια ηλικία καταλάβατε πως έχετε κλίση προς την μουσική;Ότι τραγούδαγα καλά το ήξερα από μικρός. Στην παρέα μας είχαμε κάνει μια χορωδία όπου ψέλναμε στον Άγιο Αθανάσιο και στην Αγία Μονή και στις διάφορες καντάδες που κάναμε ήμουν πάντα μέλος, αλλά το μόνο που δεν είχα σκεφτεί τότε ήταν να γίνω τραγουδιστής. Αναγκάστηκα να φύγω από τα Τρίκαλα λόγω πολιτικών προβλημάτων και ήρθα στην Αθήνα, όπου παράλληλα με το σχολείο έπρεπε να δουλεύω τραγουδώντας στις μπουάτ, για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα οικονομικά, γιατί όπως σας είπα ήμασταν μια φτωχή οικογένεια. Γνώριζα επίσης πως μετά το τέλος των σπουδών μου δεν υπήρχε για μένα κάποιο μέλλον, γιατί τότε χρειαζόταν ένα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων το οποίο εγώ δεν είχα καμία ελπίδα να πάρω, για αυτό προσανατολίστηκα στο τραγούδι, ήταν πιο βολικό. Έτσι άρχισα σιγά σιγά να τραγουδάω, στην πορεία μπήκε και το μεράκι και αν μπει το μεράκι δεν φεύγει με τίποτα!
- Ποιοι άνθρωποι σας ενθάρρυναν στα πρώτα σας βήματα και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το τραγούδι;Γενικά στη ζωή μου χρωστάω πάρα πολλά στον αδελφό της μητέρας μου. Αυτός με έφερε στην Αθήνα και αυτός με μεγάλωσε όσο καιρό τουλάχιστον ήταν κοντά μας, γιατί τον πιο πολύ καιρό ήταν εξορία και φυλακή λόγω των πολιτικών του απόψεων.
Το 1966 γνωρίστηκα με τον Μίκη Θεοδωράκη και κάναμε συναυλίες και κάπως έτσι μπήκε το νερό στο αυλάκι που λέμε! Σχετικά πάντως με τη δουλειά μου, χρωστάω πάρα πολλά σε έναν σπάνιο άνθρωπο, τον Γιώργο Ζαμπέτα, που με βοήθησε αφάνταστα. Του χρωστάω τόσο την σχέση μου στον χώρο της μουσικής όσο και την συμπεριφορά μου που τα θεωρώ πολύ σημαντικά. Ήταν σαν πατέρας για μένα και έτσι τον αποκαλούσα!
- Έχετε υπάρξει εσείς ποτέ για κάποιον όπως υπήρξε ο Ζαμπέτας για σας; Κάποιος νέος στον χώρο, να τον καθοδηγήσετε.Ξέρετε υπάρχει μια διαφορά. Σε τί θα μπορούσα να τον βοηθήσω εγώ πέρα από κάποιες συμβουλές. Ο Ζαμπέτας ήταν δημιουργός. Ο τραγουδιστής είναι εκτελεστικό όργανο και όχι δημιουργικό. Μπορεί να πάρει ένα τραγούδι και να το αποθεώσει ή να το θάψει. Έτσι είναι τα πράγματα. Υπάρχει για παράδειγμα ένας τραγουδιστής στη δουλειά ο οποίος είναι πάρα πολύ καλός (Λούκας Γιώρκας το όνομα του) που θέλει να πάει στη Eurovision। Προσωπικά διαφωνώ που θέλει να πάει. Δεν έχει κανένα λόγο ένας τραγουδιστής που μπορεί να κάνει καριέρα στο λαϊκό τραγούδι να πάει σε αυτό το πανηγύρι. Είναι όμως η προβολή, η τηλεόραση. Είναι ένα νέο παιδί και πως μπορείς να του πεις και να επιμείνεις να μην το κάνει. Του είπα τη γνώμη μου αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχω ο ίδιος τραγούδια να του δώσω και να του προτείνω κάτι εναλλακτικό.
- Η γνώμη σας σχετικά με τα μουσικά ριάλιτι και τους τραγουδιστές που βγαίνουν από εκεί;Να σας πω. Διαφωνώ κατ ‘αρχήν με αυτό που τους ήθελε όλους να μένουν σε ένα σπίτι και να προβάλουν τις ζωές τους. Το θεωρώ γελοίο και τριτοκοσμικό. Από την άλλη δεν είναι κακό να υπάρχουν και να βγαίνουν νέα παιδιά από τη στιγμή που υπάρχουν άξιοι άνθρωποι να τα κρίνουν. Δεν συμφωνώ όμως με τις κριτικές επιτροπές των ασχέτων!
- Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τις συνεργασίες που έχετε κάνει με καλλιτέχνες που δεν ανήκουν στο λαϊκό τραγούδι (Πορτοκάλογλου, Παπαδόπουλος κα) και για τα διαφορετικά είδη που έχετε τραγουδήσει κατά καιρούς;Υπάρχει καλή μουσική και κακή. Εγώ δεν κατάλαβα ποτέ τα είδη που επικαλούνται διάφοροι. Τι θα πει "είδη"; Υπάρχουν καλά και κακά τραγούδια. Τι είναι από εδώ και τι είναι από εκεί;Σημείωση: Σε αυτό το σημείο ο κ. Μητροπάνος προσφέρθηκε να μας βάλει να ακούσουμε ένα εξαιρετικό ακυκλοφόρητο τραγούδι του από μια δουλειά που όπως μας είπε ο ίδιος θα κυκλοφορήσει το Πάσχα. Επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο τα λεγόμενα του μιας και το τραγούδι αυτό είχε έντονες επιρροές και χαρακτήρα αμερικάνικου blues!!!
- Ποια συνεργασία και ποια περίοδο θεωρείτε σταθμό στην καριέρα σας;Η καριέρα είναι μια μεγάλη ιστορία. Τι είδους καριέρα θέλεις να κάνεις, τι σε αφορά και πόσο στηρίζεις αυτό που θες να κάνεις. Είμαι περίπου 45 χρόνια στη δουλειά και μπορώ να πω πως δεν ήταν όλα τα χρόνια βολικά και ρόδινα! Εκεί είναι όμως που χρειάζεται η δύναμη και το κουράγιο αλλά και το σθένος να πεις όχι και πολλές φορές μεγάλα όχι! Για παράδειγμα η περίοδος 1980-85 ήταν πολύ άσχημη για εμένα! Μου ερχόντουσαν τραγούδια που ενώ ήξερα πως θα κάνουν επιτυχία δεν ήταν αυτό που με αφορούσε. Εγώ την καριέρα μου την έβλεπα στην διάρκεια και όχι τι θα κάνω σήμερα ή αύριο. Και από αυτά δεν γυρνάς εύκολα! Αν ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι δεν ξαναγυρνάς πίσω! Τότε λοιπόν είναι που χρειάζεσαι τους δικούς σου ανθρώπους γύρω σου και δεν είναι απαραίτητο να είναι της δουλειάς γιατί αυτούς δεν τους αφορά και πολύ. Είχα κοντά μου λοιπόν τους φίλους μου που κουβέντιαζα μαζί τους, τον θείο μου, που με στηρίζανε στις αποφάσεις που έπαιρνα ώστε να μην κάνω πράγματα που δεν επιθυμούσα.
Σχετικά με την ερώτηση σας τώρα θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός πως ξεκίνησα την δισκογραφία μου με τον Ζαμπέτα.
Ο πρώτος μεγάλος σταθμός στην καριέρα μου ήταν ο “Άγιος Φεβρουάριος” με τον Δήμο Μούτση και τον Μάνο Ελευθερίου. Βέβαια στην πορεία είχα την τύχη να συνεργαστώ με κορυφαίους ανθρώπους στον χώρο της μουσικής όπως ο Γιώργος Κατσαρός, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Κουγιουμτζής και αργότερα με τον Μάριο Τόκα, τον Θάνο Μικρούτσικο και άλλους πολλούς.
Αυτή η δουλειά δεν έχει τελειωμό και δεν είδα ποτέ την καριέρα μου σαν κάτι από το οποίο βγάζω λεφτά άρα μπορώ να επαναπαυτώ! Αυτή η δουλειά σου δίνει, εσύ από την μεριά σου τι της δίνεις; Πρέπει λοιπόν κι εσύ να δώσεις! Δεν είναι μόνο ότι κοιτάμε το ταμείο! Υπάρχει και ένα άλλο ταμείο δίπλα, περνώντας δηλαδή από αυτή τη δουλειά τι αφήνεις πίσω σου, τι έκανες; Εγώ το έχω δηλώσει πως με αφορά η υστεροφημία, θέλω όταν φύγω να λένε ότι αυτός έκανε αυτά, αυτά και αυτά, πράγματα δηλαδή που θα μείνουν και θα υπάρχουν για πάρα πολλά χρόνια. Πάντα η στάση μου ήταν τέτοια. Δεν ήθελα δηλαδή να κάνω κάποια τραγουδάκια, να βγάλω λεφτά και φεύγοντας από αυτή τη δουλειά να μην με θυμάται κανένας. Όχι, εγώ θέλω να με θυμούνται γι’ αυτά που έκανα.
- Και μπορούμε να πούμε από τη μεριά μας με βεβαιότητα πως αυτό το έχετε επιτύχει μιας και όλοι όσοι έρχονται να σας ακούσουν στο νυχτερινό κέντρο που τραγουδάτε περιγράφουν τις ερμηνείες σας ως κατάθεση ψυχής!Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια! Θεωρώ πως είναι από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορείς να πετύχεις σε αυτή τη δουλειά. Δεν είναι μια απλή διεκπεραίωση, δηλαδή βγαίνεις τραγουδάς και τελείωσες. Το τραγούδι έχει πολλά πράγματα και πολλά επίπεδα. Αν ακούσετε το ίδιο τραγούδι από 5 τραγουδιστές είναι 5 διαφορετικά τραγούδια! Αλλιώς το αντιμετωπίζει ο καθένας. Υπάρχουν πάρα πολλοί που έχουν καλές φωνές! Ψυχή όμως πόσοι έχουνε! Εκεί είναι το όλο θέμα!
-Αν υποθέσουμε πως ήσασταν ο προπονητής της εθνικής ομάδας τραγουδιστών ποια θα ήταν η ιδανική ενδεκάδα που θα επιλέγατε; Εννοούμε άνδρες και γυναίκες.Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις; Υπάρχουν πάρα πολλοί και η επιλογή θα ήταν αρκετά δύσκολη, εννοώ ευχάριστα δύσκολη λόγω πολλών σπουδαίων τραγουδιστών. Να αρχίσω από πιο παλιούς όπως: Στράτος Παγιουμτζής, Καζαντζίδης, Στράτος Διονυσίου, Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Και η δική μου η γενιά έβγαλε πολύ σπουδαίους τραγουδιστές όπως Πάνος Γαβαλάς, Καίτη Γκρέυ, Μητσιάς, Νταλάρας, Πάριος, Πουλόπουλος και από γυναίκες η Χάρις Αλεξίου, Ελένη Βιτάλη, Μαρινέλλα, Βίκυ Μοσχολιού, Δήμητρα Γαλάνη, αναφέρω μερικούς από τους πολλούς.
Μην ξεχνάτε πως πολλοί από όσους ανέφερα δεν ήταν παιδιά που είχαν σπουδάσει ή είχαν διαβάσει παίρνοντας έτσι πολλές αποφάσεις βασιζόμενοι στο ένστικτό τους. Για παράδειγμα ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης δεν θεωρώ πως κατάλαβε τι έχει τραγουδήσει, δεν ήταν δηλαδή της παιδεία του να τραγουδήσει τον “Νεκρό Αδελφό“, τον "Επιτάφιο" ή το "Άξιον Εστί". Βέβαια τα τραγούδησε μοναδικά και εμένα αυτό μου φτάνει!
Σας είπα για τον Μπιθικώτση, γιατί πέρα από τραγουδιστής υπήρξε και δημιουργός, έχει γράψει καταπληκτικά τραγούδια από μόνος του. Καμία σχέση όμως με αυτά που έχει ερμηνεύσει. Έγραφε με βάση αυτά που μεγάλωσε , για τα βιώματά του. Λόγω του Θεοδωράκη όμως τραγούδησε άλλα πράγματα. Δεν παύει όμως να είναι κατά την προσωπική μου άποψη ίσως ο μεγαλύτερος τραγουδιστής, όχι η μεγαλύτερη φωνή γιατί αυτή είναι του Καζαντζίδη και αυτό είναι δεδομένο. Αλλά μεγάλοι τραγουδιστές δεν γίνονται αυτοί που έχουν μεγάλη φωνή, γιατί δεν το έχουν ανάγκη. Ο Μπιθικώτσης αναγκάστηκε να γίνει τόσο μεγάλος τραγουδιστής γιατί δεν ήταν όπως ο Καζαντζίδης που τα είχε όλα και δεν του έλειπε τίποτα φωνητικά. Ο Καζαντζίδης ήταν γεννημένος για αυτό! Αυτό όμως του στέρησε να προχωρήσει και να κάνει και άλλα πράγματα που μπορούσε να ερμηνεύσει με τρόπο μοναδικό. Έχει τραγουδήσει καταπληκτικά για την ξενιτιά, για την φτώχεια αλλά δεν είναι μόνο αυτά! Κατά καιρούς είχε πει τραγούδια που όντως ήταν μοναδικά και ανεπανάληπτα!
Αν με ρωτούσατε όμως ποια καριέρα θα ήθελα να κάνω θα επέλεγα αυτή του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Εκεί θεωρώ πως βρίσκονται τα καλά και διαχρονικά τραγούδια. Πρόκειται για έναν τραγουδιστή που θα υπάρχει εσαεί και που έχει συνδέσει το όνομά του, με όλη την αναγέννηση του λαϊκού τραγουδιού τραγουδώντας Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Ξαρχάκο, Μούτση και για ότι άλλο έβγαινε, αυτός ήταν ο εκφραστής τέτοιων έργων μέχρι να έρθει η δική μας η γενιά.
Συνεχίζω με μερικά ακόμη ονόματα όπως του Πάνου Γαβαλά, του Μανώλη Αγγελόπουλου και της Καίτης Γκρέυ. Όλοι και όλες πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες.
Μην ξεχνάτε πως πολλοί από αυτούς τύχανε και σε άσχημες εποχές όπου το λαϊκό τραγούδι δεν ήταν αρεστό στους διοικούντες και στους κυβερνώντες. Ποτέ δεν ήταν και ούτε σήμερα είναι γιατί θίγει κοινωνικά θέματα που τους κάνουν να νιώθουν άβολα. Για παράδειγμα απαγορεύανε τον Μάρκο Βαμβακάρη γιατί τους έλεγε “Όσοι γινούν πρωθυπουργοί…”.
- Από τη σύγχρονη γενιά βλέπετε άξιους συνεχιστές ή διακρίνετε κάποια φθίνουσα πορεία;Μην κάνουμε το λάθος και συγκρίνουμε το λαϊκό τραγούδι με παλαιότερες εποχές. Το λαϊκό τραγούδι πηγαίνει σύμφωνα με τη ζωή μας. Light η ζωή μας; Άρα light θα είναι και το τραγούδι. Είναι άμεσα συνυφασμένο. Γενικότερα παρατηρείται άνθηση των τεχνών και των γραμμάτων σε περιόδους πολέμου, κακουχίας και άλλων δύσκολων καταστάσεων. Δυστυχώς αλλά έτσι γίνεται. Και θα ήθελα να το συνδέσω με την δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ως έθνος, όπου πιστεύω πως κάτι θετικό θα ξεπηδήσει από όλη αυτή την ιστορία. Παντού έτσι γίνεται, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο.
Όταν υπάρχει περίοδος ευημερίας και χαλάρωσης τότε χαλαρώνουμε και στο τραγούδι και σε όλα. Όταν όμως υπάρχουν αγώνες και πάλη αλλάζουν τα δεδομένα.

- Αν ο Δημήτρης Μητροπάνος βρισκόταν για μια μέρα στο νησί της εκπλήρωσης των επιθυμιών ποιες θα ήταν οι 3 πρώτες επιθυμίες που θα θέλατε να πραγματοποιηθούν;Σε γενικές γραμμές δεν είμαι άνθρωπος που βάζει συγκεκριμένους στόχους. Θα ήθελα να ζω σε μια κοινωνία πολύ πιο ανθρώπινη και θα ήθελα το μέλλον το δικό σας και των παιδιών μου να είναι ευοίωνο κα ευχάριστο, που δυστυχώς όμως δεν το βλέπω εφικτό. Αυτά θεωρώ και τα πιο σημαντικά. Όσον αφορά εμένα θέλω όσο μπορώ και αντέχω να συνεχίσω αυτό που κάνω χωρίς να έρθει όμως η στιγμή που θα μετανιώσω για κάτι. Κάποια ώρα θα πρέπει να αποχωρήσω και ευτυχώς έχω φίλους που θα μου πουν “μέχρι εδώ, καλά ήταν, τέλος”! Και καλό είναι κάποια ώρα να φύγω και να φύγω αξιοπρεπώς.
Ξαναλέω όμως πως το κυριότερο μέλημα μου είναι η κατάσταση με τα νέα παιδιά τα οποία θεωρώ πως είναι επί ξύλου κρεμάμενα από όλες τις απόψεις και ανησυχώ ιδιαίτερα γι’ αυτό. Πέρα από το στενό οικογενειακό περιβάλλον του καθενός, θεωρώ πως πραγματικά δεν ενδιαφέρεται κανείς για τη νεολαία μας! Δυστυχώς!
- Κύριε Δημήτρη γνωρίζουμε πως περάσατε μια σοβαρή περιπέτεια υγείας που ευτυχώς είχε αίσιο τέλος. Με αφορμή αυτό το γεγονός θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε γιατί ο καλλιτεχνικός κόσμος και στην προκειμένη περίπτωση οι συνάδελφοί σας οι τραγουδιστές δεν παίρνουν πρωτοβουλίες που να βρουν απήχηση στον πολύ κόσμο για την δωρεά οργάνων σώματος μια και στην Ευρώπη ήμαστε στις τελευταίες θέσεις; (πχ διάφορα τηλεοπτικά σποτ, συνάντηση με δωρητές…)Κοιτάξτε, η πρότασή σας είναι πάρα πολύ καλή, αλλά δεν νομίζω πως οι τραγουδιστές από μόνοι τους θα μπορούσαν να πάρουν μια τέτοια πρωτοβουλία. Για να γίνει κάτι τέτοιο από κάπου πρέπει να ξεκινήσει. Δεν νομίζω πως αφορά ούτε τα τηλεοπτικά κανάλια ούτε την εκάστοτε κυβέρνηση. Άλλα πράγματα τους αφορούν και τους νοιάζουν, δεν χρειάζεται να αναφερθώ περαιτέρω νομίζω. Πιστεύω πως κάποιοι άλλοι φορείς θα έπρεπε να ευαισθητοποιηθούν και να προτείνουν στους τραγουδιστές να συμμετέχουν, άλλωστε οι συνάδελφοί μου δεν έχουν ποτέ αρνηθεί να λάβουν μέρος σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Πάντα ήμασταν αρωγοί. Άρα για να γίνει κάτι τέτοιο που αναφέρατε, κάποιοι θα πρέπει να νοιαστούν και να είστε σίγουροι πως τόσο οι τραγουδιστές όσο και οι ηθοποιοί θα δώσουν ξανά το παρόν όπως άλλωστε το έχουν κάνει και στο παρελθόν.
- Το κίνημα «Δεν πληρώνω» πως το κρίνετε;Να σας πω, καταρχήν δεν είμαι αρνητικός αλλά πιστεύω πως υπάρχουν και άλλες παράμετροι. Από την μια δεν πληρώνω, από την άλλη έχουν γίνει τόσα πράγματα και δεν αναρωτηθήκαμε γιατί φτάσαμε ως εδώ. Και γιατί δεν αντιδράσαμε σε προηγούμενες συμπεριφορές, γιατί τότε δεν βγήκαμε να πούμε πριν το "δεν πληρώνω", "θα πληρώσετε θα πληρώσετε"; Το "Δεν πληρώνω" είναι η τελευταία κίνηση που έχεις, πιο πριν όμως έχεις πολλά να κάνεις τα οποία δεν γίνανε! Και δεν ήταν τέτοια η αγανάκτηση του κόσμου που κατεβήκανε όλοι και είπανε δεν πληρώνουμε, αλλά μια μερίδα.
Και εδώ που τα λέμε τι έγινε κι αν δεν πληρώσεις; Θα τα βάλουνε σε κάποιον άλλον φόρο και θα πληρώσεις τελικά! Γι’ αυτό λέω πως για να φτάσεις μέχρι εκεί, έχουν προηγηθεί κάποια άλλα πράγματα που δεν έγιναν.
- Έστω κι έτσι όμως δεν είναι και αυτή μια μορφή αντίδρασης; Δεν βγαίνει ο κόσμος από την απάθεια;Σαφώς και είμαι όχι μόνο υπέρ της αντίδρασης, αλλά και να βγεις και να παλέψεις και να ματώσεις! Δεν είμαι από τους ανθρώπους που βλέπουν με αρνητικό μάτι τέτοιες κινήσεις.
Έχουμε ως δεδομένο πως από τις δυο μεγάλες παρατάξεις δεν περιμένουμε τίποτα. Για μένα ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα αποτελεί ο ίδιος ο κόσμος! Δεν είναι δυνατόν τόσα χρόνια να δίνει 80% σε αυτούς που έχει πιάσει να κλέβουν και να μην ανταποκρίνονται στα καθήκοντα τους! Μάθαμε όλοι το ρήμα "βολεύομαι" και επειδή θα μου διορίσουν το παιδί, θα ψηφίσω κάποιο από τα μεγάλα κόμματα, όποτε να πως βγαίνει το 80%! Πέρα από εκεί όμως, ας πούμε το ΚΚΕ γιατί ν’ αυξήσει το ποσοστό του; Ποια είναι η πρόταση του; Ποια είναι η λύση του; Εντάξει, διαφωνείς και συμφωνώ που διαφωνείς, η πρότασή σου όμως ποια είναι; Προσωπικά δεν έχω ακούσει κάποια πρόταση από το ΚΚΕ. Συνέχεια αναφορά στην πλουτοκρατία! Παντού θα υπάρχει πλουτοκρατία σε όλο τον κόσμο. Η ξύλινη γλώσσα και η διαφωνία σε όλα δεν οδηγεί πουθενά!
- Αν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω τι θα αλλάζατε στην μέχρι τώρα πορεία σας; Δεν θα άλλαζα τίποτα γιατί η πορεία μου θεωρώ πως ήταν μια χαρά, θα πρόσθετα μάλιστα πως ανήκω στους προνομιούχους της τύχης. Ίσα ίσα που εκπληρώθηκαν στόχοι μου που όταν ξεκίναγα ούτε καν να τους φαντασθώ τολμούσα. Εγώ ας πούμε δεν ήθελα να γίνω τραγουδιστής, αυτό προέκυψε λόγω ανάγκης, τώρα όμως δεν το αλλάζω με τίποτα.
- Αν σας ζητούσε η παγκόσμια μουσική κοινότητα να επιλέξετε 2 τραγούδια τα οποία θα έστελνε με έναν δορυφόρο σε έναν άλλο πλανήτη, ποια τραγούδια θα επιλέγατε η ποιες μουσικές;Αναμφισβήτητα θα επέλεγα κάτι από τα ρεμπέτικα για την αυθεντικότητα τους, όσον αφορά την ελληνική μουσική και ένα τραγούδι τζαζ που είναι και η αγαπημένη μου.
- Ποια είναι η άποψή σας για την σημερινή κατάσταση που βιώνει η ελληνική κοινωνία και ποιες ευθύνες καταλογίζονται στη γενιά σας;Θεωρώ πως η δική μου γενιά είναι η πιο ξεφτιλισμένη, γιατί οδηγήσαμε τα πράγματα εδώ που έφθασαν σήμερα. Κάναμε τους ήρωες για 6 μήνες με το Πολυτεχνείο και μετά βολευτήκαμε όλοι. Μάθαμε να κλείνουμε το ρήμα “βολεύομαι” σε όλους τους χρόνους. Δεν θέλω να είμαι μηδενιστής αλλά δεν έχει προσφέρει τίποτα!
- Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης θα θέλαμε να μας πείτε ποια είναι η γνώμη σας για την σημερινή νεολαία και αν εκτιμάτε πως συμμετέχει ενεργά στα δρώμενα.Για να πούμε κάτι για την νεολαία, θα πρέπει να σκεφτούμε ποια παραδείγματα έχει η σημερινή νεολαία και ποια είναι τα πρότυπά της. Λέμε συνήθως, γιατί δεν ασχολούνται οι νέοι με την πολιτική. Μα οι νέοι έχουν ταυτίσει την πολιτική με το ψέμα και την κλεψιά. Και ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Σίγουρα όχι οι νέοι. Τι έγινε με τα ομόλογα; Τι έγινε με την Siemens; Τι έγινε με το Βατοπέδι; Τι έγινε με τα τόοοοσα σκάνδαλα; Τιμωρήθηκε κανείς; Δηλαδή πως γίνεται μέσα σε μια δεκαετία ένας άνθρωπος από το τίποτα να είναι δισεκατομμυριούχος; Πολύ απλά δεν γίνεται! Κάποια κομπίνα έχει γίνει! Και όλα αυτά δεν είναι άγνωστα αλλά γνωστά και τα ξέρουν. Επειδή όμως όλοι έχουν βάλει το χεράκι τους μέσα, αλληλοκαλύπτονται. Και αν κάποιοι λένε πως δεν είναι όλοι ίδιοι εγώ έχω να πω το εξής: Για μένα ίδιοι είναι και ας λένε ότι θέλουνε πως δεν γνώριζαν! Στη Βουλή όλοι ξέρουν και αν υπάρχουν 10 που δεν κλέψανε είναι και αυτοί συνένοχοι γιατί ξέρανε και δεν μιλήσανε, γνώριζαν και σιωπούσαν. Επομένως για ποια συμμετοχή της νεολαίας στα δρώμενα μιλάμε; Στα δρώμενα της συγκάλυψης;
- Φώς στο τούνελ βλέπετε;Όχι παιδιά δεν βλέπω κανένα φώς στο τούνελ. Αντί για το ΔΝΤ που δεν γλυτώνεις ποτέ, θα προτιμούσα μια πτώχευση και ας ξεκινούσαμε από την αρχή. Κάτι αντίστοιχο έγινε και στην Αργεντινή, όπου και εκεί υπάρχουν πλούσιοι άνθρωποι αλλά όλος ο κόσμος πεινάει και θα πεινάει μια ζωή. Η Τουρκία μόλις έφυγε από το ΔΝΤ πήρε τα πάνω της. Όσο υπάρχει το ΔΝΤ και αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του, για να έχει σκλάβους. Και εμείς τώρα είμαστε σκλάβοι!
- Πως βιώνετε την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου και πως τα κερδίσατε αυτά;Καταρχήν δεν έκανα κάτι για να την κερδίσω! Ούτε ξεπούλησα κάτι, ούτε είμαι άνθρωπος των δημοσίων σχέσεων και της τηλεόρασης, ούτε έχω επαφές με δημοσιογράφους. Μόνο αν κάνω κάποια δουλειά και θα πρέπει να μιλήσω γι’ αυτή,μόνο τότε θα βγω στην τηλεόραση και θα μιλήσω. Δεν έχω κανένα λόγο να μιλήσω επί παντός επί στητού. Να βγω δηλαδή με το τάδε σεισμολόγο και να μιλήσω για σεισμούς ή με έναν νομικό και να μιλήσω για νομικά θέματα; Στερείται σοβαρότητας! Μόνο για την δουλειά μου μπορώ να συζητάω ή αν θέλετε για θέματα κοινωνικά ή πολιτικά. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια γνώση και μια άποψη που πρέπει να την εκφράζουν. Η αγάπη του κόσμου είναι το πότισμα που κάνουμε στα λουλούδια. Έχοντας μια πορεία στο τραγούδι ο κόσμος έχει εκτιμήσει την προσφορά μου και η αγάπη του είναι καλοδεχούμενη και βάλσαμο. Πιστεύω πως ότι κέρδισα το κέρδισα μόνο και μόνο με την δουλειά μου. Και να ξέρετε πως όποιος λέει πως έχει κουραστεί από την αγάπη του κόσμου λέει ψέμματα. Ας βγει στον δρόμο και να μην τον χαιρετίσει κανένας και θα σας πω εγώ πως θα του φανεί τότε (γέλια)!
- Ποιες είναι οι μικρές αλλά σημαντικές χαρές που απολαμβάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;Πάρα πολύ απλές, η οικογένεια μου, τα παιδιά μου και οι φίλοι μου. Ένα γήπεδο είχα αλλά το έκοψα και αυτό λόγω της κατάστασης που επικρατεί σήμερα σε αυτά.
- Ποιους ανθρώπους θαυμάζετε για την ανθρωπιά τους, για το ταλέντο τους για την προσφορά τους και για το έργο τους;Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που αγαπώ και θαυμάζω για κάποια πράγματα. Αντιθέτως τους μισώ για κάποια άλλα και κάπου εκεί επιλέγω να κρατήσω αυτά για τα οποία τους θαυμάζω και μένω σε αυτά, προσπαθώντας να ξεχάσω εκείνα που έχουν κάνει από την άλλη μεριά. Γιατί "ίσιο και καθαρό παΐδι" όπως λένε δεν βρίσκεις εύκολα!
- Ποιο τραγούδι νομίζετε πως είναι το σήμα κατατεθέν του Δημήτρη Μητροπάνου;Νομίζω πως είμαι ο μόνος που δεν μπορώ να μιλήσω γι’ αυτό. Όταν επιλέγω κάποια τραγούδια το κάνω επειδή μου αρέσουν και τα λέω, διαφορετικά δεν θα τα έλεγα. Αν θέλετε έχω κάποια αδυναμία σε κάποια που θεωρώ πως αδικήθηκαν και πως αξίζανε καλύτερη τύχη την οποία δεν είχαν. Αλλά ο κόσμος είναι αυτός που κάνει τις επιλογές και είναι ο τελικός κριτής και απ’ ότι έχει αποδειχτεί κατά 90% έχει και δίκιο. Έτσι δεν μπορώ να πω κάποιο συγκεκριμένο. Υπάρχουν τραγούδια που κάνανε επιτυχία και με έκαναν γνωστό, υπάρχουν όμως και άλλα που εγώ αγαπούσα ή πίστευα πως θα κάνουν, αλλά δεν έκαναν. Εξάλλου δεν θεωρώ πως υπάρχει κάποιος που να μπορεί να προβλέψει τι θα κάνει επιτυχία και τι όχι. Ένα τραγούδι ο καθένας το εκλαμβάνει με τελείως διαφορετικό τρόπο και αυτό είναι και το μεγαλείο του. Μέσα σε 3-4 λεπτά πλάθεται ένας μύθος, μια ιστορία που ο καθένας την κάνει δική του.
- Θα θέλαμε να μας πείτε πως προέκυψε το ζεϊμπέκικο που χορεύετε όταν τραγουδάτε την Ρόζα – που κατά γενική ομολογία - το λέμε αυτό γιατί έχουμε παρακολουθήσει το πρόγραμμά σας, είναι η στιγμή που ο κόσμος εκστασιάζεται και σας αποθεώνει, η ερμηνεία σας εκείνη την στιγμή είναι κορυφαία και με την ιεροτελεστία του ζεϊμπέκικου είναι σαν να μας απογειώνετε.Εγώ ζεϊμπέκικο χόρευα από μικρός. Δύο είναι οι χοροί που μου αρέσουν, το ζεϊμπέκικο και ο τσάμικος. Όσον αφορά το πώς προέκυψε η ιστορία έχει ως εξής: Δούλευα μαζί με τον Τσακνή και τον Μαχαιρίτσα και ήμασταν και οι τρεις πάνω στη σκηνή. Ενώ λοιπόν τραγουδούσα την "Ρόζα", αρχίζει ο Διονύσης και χορεύει. Με το που τον βλέπω του λέω περιπαικτικά: «Άντε φύγε από εδώ δεν το χορεύουν έτσι το ζεϊμπέκικο!». Είναι και αυτός από τη Θεσσαλία (Καρδίτσα). Μου απαντάει : “Άντε μωρέ που εσύ ξέρεις…! Αν όντως ξέρεις χόρεψε!”. Και χόρεψα! Έτσι λοιπόν προέκυψε και καθιερώθηκε. Δεν σας κρύβω πως το απολαμβάνω κι εγώ πάρα πολύ!
Τέλος θα θέλαμε να μας πείτε με 2 λόγια τη γνώμη σας για τους πιο κάτω αναφερόμενους:
- Άρης Βελουχιώτης:
Για τον Άρη δεν γίνετε να πεις δύο λόγια! Ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα, ένας μεγάλος αγωνιστής που διαδραμάτισε έναν ρόλο εκείνη την εποχή. Έδωσε τον αγώνα του με τα συν, με τα πλην και αν δεν είχε γίνει ο εμφύλιος που ήταν η κατάρα για την πατρίδα μας σίγουρα θα είχε σοβαρό ρόλο μετά τον πόλεμο. Όποιο ιστορικό πρόσωπο και να πάρουμε, Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης δώσανε τον αγώνα τους, τίμιο καθαρό και ειλικρινή αλλά λάθη γίνανε. Είμαστε μια μικρή χώρα και δεχόμαστε επιρροές. Δεν υπήρξε ποτέ κανείς να πει μέχρι εδώ ήτανε. Όλοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κάπου ακουμπούσανε, κάπου βολευόντουσαν και έκαναν τα χατίρια κάποιων! Δεν υπήρξε δηλαδή κάποιος που να μην έκανε τα χατίρια. Τέτοιον μάγκα δεν είχαμε, δεν μας έτυχε!
- Μίκης Θεοδωράκης:Έχω την εντύπωση πως δεν είμαι ο κατάλληλος να μιλήσω για τον Μίκη, γιατί του έχω τέτοια αδυναμία και τέτοια αγάπη που εκεί για εμένα τελειώνουν τα πάντα. Ο Μίκης είναι παγκόσμιος, εγώ τον λατρεύω. Ήμαστε τυχεροί που είναι Έλληνας. Και επειδή μου είπατε πως έχετε ένα ραντεβού μαζί του για μια συνέντευξη, θα περάσετε καταπληκτικά! Θα σας πω πως δεν υπάρχει καλύτερος για κουβέντα και ειδικά όταν έχει να κάνει με νέα παιδιά. Θα μείνετε ενθουσιασμένοι. Θα σας πει πράγματα φανταστικά. Έπαιξε την ζωή του κορώνα γράμματα για την αγάπη της πατρίδας από τότε που ήταν 17 χρονών. Πέρα από την μουσική του και η ζωή του είναι ένα τεράστιο βιβλίο. Και όσο κα αν σας φαίνεται παράξενο πάρα την ηλικία του-νομίζω 87- είναι ένας μαγευτικός αφηγητής και η οξύνοια του μυαλού του θυμίζει 20 χρόνο. Δικαιωματικά του ανήκει ο τίτλος του κορυφαίου Έλληνα.

-Ο Γιώργος Νταλάρας σε μια συνέντευξη που μας είχε δώσει για το ιστολόγιο μας, είχε αναφερθεί στον Μίκη Θεοδωράκη λέγοντας πως ήμαστε τυχεροί που ζούμε στην περίοδο που πατάμε το ίδιο χώμα με αυτόν.
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του! Πρόκειται για ότι μεγαλύτερο έχει βγάλει η Ελλάδα από πολλές απόψεις! Και με τα λάθη του, αλλά ξέρετε κάτι; Άνθρωπος είναι, δεν υπάρχει κάποιος που να μην έχει κάνει λάθη στη ζωή του. Έχει πει όμως τόσα πράγματα σωστά, μας έχει δώσει τόσα πολλά, έχει κάνει τόσους αγώνες που θα μπορούσε να έχει βολευτεί και να μην τον απασχολούν πλέον όσα συμβαίνουν γύρω μας. Όμως όχι, αυτός ήταν και είναι πάντα παρών και πάντα μέσα στα πράγματα!
- Θα θέλατε να του μεταβιβάσουμε κάποιο μήνυμα όταν βρεθούμε με το καλό;Όχι, όχι γιατί όταν βρισκόμαστε συνέχεια τσακωνόμαστε (γέλια)!!!
- Μάριος Τόκας:Δυστυχώς ο Μάριος έφυγε νωρίς. Ήταν ένας πολύ καλός και σπουδαίος άνθρωπος με φοβερή αγάπη για την μουσική και με ευαισθησίες. Πέρα από συνεργάτες ήμασταν και πολύ καλοί φίλοι από τα παλιά! Είχαμε ξεκινήσει και είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε πράγματα τελείως διαφορετικά αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε.
- Γιάννης Ρίτσος:Κατά την προσωπική μου άποψη ίσως ο μεγαλύτερος ποιητής που έχει βγάλει ο τόπος μας.
- Βασίλης Τσιτσάνης:Ο Βασίλης ήταν μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα που μαζί με τον Βαμβακάρη τους θεωρώ ως τους πατεράδες του λαϊκού τραγουδιού. Αυτοί το στηρίξανε και το αγαπήσανε. Βέβαια υπάρχουν και άλλοι όπως ο Παπαϊωάννου, ο Βασίλης όμως δεν παύει να είναι κάτι το ιδιαίτερο!
- Ζαμπέτας:
Τι άλλο να πω για τον Ζαμπέτα; Ήταν ο μοναδικός που δεν έχει γράψει ούτε ένα τσιφτετέλι. Πάντα έλεγε πως αυτά είναι από εκεί, ανατολικά, δεν μας αφορούν. Εμείς έχουμε την δική μας μουσική. Ήταν σαν πατέρας για μένα!
- Θάνος Μικρούτσικος:Ο Θάνος έχει μια καριέρα πολύ μεγάλη. Σαν άνθρωπος είναι εξαιρετικός. Εγώ και όχι μόνο, πέρασα καταπληκτικά μαζί του. Τα βασικά του προσόντα είναι πως δεν έχει κόμπλεξ και έχει αυτογνωσία. Είναι ένας από τους καλύτερους μουσικούς που έχουμε με μοναδική αισθητική. Θεωρώ πως δεν έχει τρωτά σημεία. Μπαίνει μέσα στο στούντιο και του λέει ένας μουσικός: "Θάνο να κάνουμε αυτό;". Το ακούει και όταν το βρίσκει καλό λέει: "Ε, ρε κάτι ιδέες που έχω….(γέλια)!!!". Και βάζει του μουσικού γιατί δεν έχει κόμπλεξ όπως είπα και πριν. Ξέρει ποιος είναι, που πατάει και που βρίσκεται.
- Καζαντζίδης:
Τον θεωρώ ως κάτι το αφύσικο! Και δεν μιλώ μόνο για τα ελληνικά δεδομένα! Για μένα είναι η μεγαλύτερη φωνή παγκοσμίως. Θα μπορούσε όμως να έχει κάνει και άλλα φοβερά πράγματα.
Η συνέντευξη έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Ως επιδόρπιο το πιο μικρό μέλος της Λ.Ο.Γ. η Έφη Παληγιάννη έπαιξε στο πιάνο το τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου “Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη”.
Ευχαριστούμε θερμά την οικογένεια Μητροπάνου για την ζεστή φιλοξενία και τους ευχόμαστε να είναι υγιείς και ευτυχισμένοι.
Υ.Γ. Η αποθέωση ήταν πως όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να φύγουμε ο σταθμός 103,7 που έτυχε εκείνη την στιγμή να ήμαστε συντονισμένοι έπαιζε την Ρόζα!!! Απίστευτο και όμως αληθινό μάρτυρες το Ηρούλι και η Έφη.

Έφη, Στρατούλα, Ηρώ, Ιωάννης, Αρκάς, Jim Adams, Pepos

Επιμέλεια: Jim Adams, Penthesilia

Η Ο.ΚΡ.Α. στο μαγευτικό Παρίσι!!! Μεγάλος έρωτας το Παρίσι.

Με παρότρυνση του Ηγέτη της δημιουργικής παρέας της Ο.ΚΡ.Α αποφασίσαμε και φέτος να επισκεφθούμε την πόλη του φωτός, δηλαδή το Παρίσι. Θέλαμε όλοι μας να ξαναζήσουμε τον έρωτά μας, το Παρίσι είναι ένας παντοτινός έρωτας, είναι ένας μαγνήτης που σε τραβάει κοντά του όπως η έλξη που νιώθεις όταν είσαι ερωτευμένος.

Λίγα λόγια για το Παρίσι:

Το Παρίσι είναι μια πόλη που δεν χρειάζεται συστάσει. Είναι ο Πύργος του Eiffel , η Βασιλική της Sacre Coeur , τo Λούβρο, η Μονμάρτη, το Deux Maggots, το Orsay, η Όπερα. Κι όμως εκτός από τα πασίγνωστα μνημεία του, το Παρίσι είναι μια ολοζώντανη πόλη, που αλλάζει συνεχώς. Ξεχάστε λοιπόν τα στερεότυπα και δείτε την πόλη αυτή με άλλη ματιά.

Στοιχεία και αριθμοί:
Πληθυσμός 2,15 εκατ.
Έκταση 105 τ.χλμ
Μεγαλύτερο υψόμετρο Μονμάρτη 130 μ.

Το βράδυ το κέντρο του Παρισιού έχει ιδιαίτερη γοητεία και ηλεκτρισμένη ερωτική ατμόσφαιρ. Λεωφόροι, αξιοθέατα και ιστορικά κτήρια είναι όλα φωταγωγημένα και πανέμορφα. Τα φώτα στη Champs Elysees, την πλατεία Concorde και το Λούβρο έρχονται σε αντίθεση με τον νυχτερινό ουρανό, ενώ ο χρυσαφένιος Πύργος του Eiffel , η ασημόλευκη Βασιλική της Σάκρε Κερ και η Παναγία των Παρισίων εκπέμπουν μεγαλόπρεπα. Καθώς πλησιάζει το βράδυ, μια αίσθηση ενθουσιασμού, ερωτισμού και αναμονής αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Εκτός από τα λαμπερά καμπαρέ υπάρχουν παγκοσμίου φήμης μπαλέτα, συναυλίες, όπερες, κλαμπ, ντίσκο, θέατρα και ατμοσφαιρικά μπαρ με ζωντανή μουσική.

Επιπρόσθετη μαγεία.
Απολαύστε μια βόλτα με καραβάκι στα φωτισμένα αξιοθέατα κατά μήκος του Σηκουάνα. Επισκεφθείτε το μουσείο Ερωτισμού στη Μονμάρτρη και ζήστε τη μαγεία του Παρισιού. Πριν φύγετε για το Παρίσι αφήστε πίσω τη μιζέρια, την καχυποψία, την αρνητικότητα και πάρτε μαζί σας θετική ενέργεια και παρέα καλή. Η παρέα είναι το Α και το Ω. Το Παρίσι δεν συνιστάται σε ψυχρούς και ανέραστους.
Επισκεφθείτε οπωσδήποτε το Deux Μaggots για την πιο ερωτική ερεθιστική σοκολάτα. Το Louis Philippe για γευστική Γαλλική κουζίνα, το γαστρονομικό μπιστρό μπιμπελό για απίθανες γεύσεις της Nicole. Το Cartier για καλό και οικονομικό φαγητό, θα πρέπει όμως να οπλιστείτε με υπομονή γιατί έχει ουρά. Φάτε τα γευστικότερα όστρακα σε έναν παράδρομο της πλατείας όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο Ritz εννοείται με σαμπάνια.
Πριν πάτε στο Παρίσι αγοράστε παπούτσια για περπάτημα γιατί θα χρειαστεί να περπατήσετε αρκετά. Είναι ευλογία να περπατάς στο Παρίσι γιατί νιώθεις τη μαγεία να κυριεύει την όρασή σου, τα μάτια σου ζούνε τη νιρβάνα της ζωής τους. Το περπάτημα στο Παρίσι είναι ψυχοθεραπεία. Επισκεφθείτε το ΥellowΚorner για αφίσες μοναδικής ομορφιάς και γοητείας.
Κάντε βόλτα με ποδήλατο, θα ενθουσιαστείτε τόσο πολύ που θα νοικιάζετε ξανά και ξανά!Υπάρχουν παντού στον δρόμο απλά χρειάζεστε κάρτα.

Υγ. ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να έχουμε τη χαρά να είναι μαζί μας και κάποιο μέλος της Λ.Ο.Γ.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ
Επιμελητής άρθρου Mr Pepos

Το χρονικό ενός μαγικού καλοκαιριού στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, και στο στον μεγάλο μας έρωτα το Πήλιο.

Αγαπητοί μας φίλοι και επισκέπτες του filomatheia γεια σας. Μετά από μεγάλη αδράνεια λόγω διαφόρων προβλημάτων ήμαστε ξανά εδώ μαζί για να εκθέσουμε τις καλοκαιρινές μας εμπειρίες, τις προτάσεις μας, τις μουσικές μας, τις επιλογές μας, τους προορισμούς μας και γενικότερα σκέψεις και απόψεις.
Nα ευχηθώ καλές σπουδές στα κορίτσια που πέρασαν σε διάφορες σχολές, Σύλβια, Τερψιχόρη, Ναυσικά, Δέσποινα και καλό κουράγιο σε αυτές που θα επιλέξουν να ξαναδώσουν πανελλήνιες για κάτι καλύτερο.

Θα ξεκινήσω το ταξίδι της φετινής όμορφης περιπλάνησης από το Γοργογύρι και θα σταθώ σε δύο νεραϊδες και ένα αγγελούδι. Στην αυλή των θαυμάτων φέτος ζήσαμε ξανά πολύ όμορφες στιγμές. Ειδικά ανήμερα της Παναγίας είχαμε την τύχη να δούμε 2 νεράϊδες, την Ρία και την Ζωή κι ένα μικρό αγγελάκι να πέφτει από τον ουρανό, του οποίου το όνομα ήταν Αλεξάνδρα. Έγιναν πολλά σημαντικά φέτος στο Γοργογύρι για αυτό θα ξεκινήσω με την σειρά.

Στις 13 Αυγούστου στην πλατεία του χωριού ο σύλλογος είχε οργανώσει συναυλία ροκ τραγουδιού για τη νεολαία. Μεταξύ των μελών του συγκροτήματος ήταν η Ζωή και Παναγιώτης Αργυρίου. Μεταξύ των θεατών όμως ήταν και "μη νεολαίοι" με αποτέλεσμα να είναι ανασταλτικοί παράγοντες। Νομίζω πως την επόμενη φορά θα πρέπει να υπάρχει face control. Αυτή η εκδήλωση θα πρέπει να είναι μόνο για νέα παιδιά. Ευχάριστη έκπληξη στο τραγούδι ήταν η κόρη της Αρετής και του Λευτέρη Αργυρίου. Η επιρροή της μουσικότητας της Αρετής ήταν για την κόρη της καταλυτική. Μια ακόμη ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς ήταν η συνάντηση με τον εκκολαπτόμενο νεαρό ποιητή Βασίλη Πράσινο, ποιήματα του οποίου έχουμε ήδη αναρτήσει στο ιστολόγιο μας. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και στο μέλλον στην αυλή των θαυμάτων να έχουμε μια βραδιά ποίησης αφιερωμένη στον Βασίλη.

Σάββατο 14/8:
Η επανάσταση της πίτας. Οι φούρνοι στο χωριό πήραν φωτιά. Οι κοπέλες του χωριού με τη συμβολή των μανάδων και των γιαγιάδων τους έβαζαν τα δυνατά τους για το ποια θα φτιάξει την πιο γευστική πίτα. Το άνοιγμα των φύλλων κάλυπτε ένα γήπεδο ολυμπιακών διαστάσεων. Τα μυστικά βγήκαν από τα σεντούκια του μυαλού των μεγαλύτερων και όλο το χωριό μοσχοβόλαγε ενώ η ατμόσφαιρα για τους κοιλιόδουλους ήταν μαρτύριο। Ανυπομονούσαν να δουν τις πίτες στο τραπέζι και μετά στην κοιλιά τους. Ήταν πράγματι μια ημέρα γαστρονομικής επανάστασης. Η ανταπόκριση ήτανμεγάλη, περίπου 40 πίτες διαφόρων ειδών αποτελούσαν έναν πανέμορφο πίνακα που θα ζήλευε και ο Πικάσο. Η ιδέα ήταν των γυναικών που είναι μέλη του συλλόγου και εύχομαι ως θηλυκά μυαλά να γεννούν πάντα όμορφες ιδέες.

Το πρόγραμμα είχε ως εξής: θεατρικό σκετς από την θεατρική ομάδα Ξυλοπάροικου. Παρουσίαση διαδικασίας παρασκευής πίτας από την κ. Τσιούνη. Παραδοσιακοί χοροί από τις κοπέλες του χωριού και μετά γευσιγνωσία από πίτες και πάλι πίτες. Η βραδιά έκλεισε με χορούς από τους επισκέπτες που είχαν κατακλύσει το χώρο της πλατείας. Ήταν μια πολύ όμορφη εκδήλωση και εύχομαι να συνεχιστεί και του χρόνου.

15/8 -Μεγάλη η χάρη της Παναγίας.
Βραδιά ποίησης με Ελύτη, Ρίτσο και μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Η Ρία, η Ζωή και η Αλεξάνδρα για τις απαγγελίες των ποιημάτων. Η αυλή των θαυμάτων με την βοήθεια του σκηνοθέτη Mr Pepou είχε φορέσει τα γιορτινά της και ξαναζούσε στιγμές του 2007. Η ομάδα στήριξης (Ο.ΚΡ.Α κ Λ.Ο.Γ.) ήταν παρούσες για να επέμβουν ανά πάσα στιγμή πουευτυχώς δεν χρειάστηκε, γιατί όλα πήγαν καλά. Την έναρξη έκανε η Αλεξάνδρα με το ποίημα του Ελύτη "Ο ποιητής".
Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν η Ρία και η Ζωή που με τις μελωδικές φωνές τους μας ταξίδεψαν στα μονοπάτια της ποίησης. Το "Άξιον Εστί" και η "Ρωμιοσύνη" δονούσαν την ατμόσφαιρα. Ήταν μια υπέροχη βραδιά, παρών βέβαια ήταν και τα κορίτσια που έλαβαν μέρος στις προηγούμενες εκδηλώσεις, απλά αυτή τη φορά ο ρόλος τους ήταν διαφορετικός.

Η βραδιά ήταν αφιερωμένη σε τρία πρόσωπα πολύ αγαπημένα που δυστυχώς δεν είναι πια στη ζωή. Στον πατέρα μου Νικόλαο Γκοβίνα, στους φίλους Βασίλη Ντακούλα και Νικόλαο Ντακούλα. Και φυσικά η βραδιά έκλεισε όπως πρέπει να κλείνει μια όμορφη βραδιά του Αυγούστου στο Γοργογύρι, με χορούς.

17/8 Απίθανη εμπειρία, Απίθανη Παρέα, Απίθανη Διαδρομή.
Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του ιδεολόγου της Ο.ΚΡ.Α (η Ο.ΚΡ.Α. είναι παντού) Αποστόλη Αποστόλου, περίπου στις αρχές Αυγούστου όταν έριξε στο τραπέζι την ιδέα της κατάκτησης της κορυφής "Τρύπιο Λιθάρι" στον Κόζιακα। Στην πορεία ο Mr Pepos ως υλοποιητικός βραχίονας της Ο.ΚΡ.Α ανέλαβε την υλοποίηση της ιδέας του Τόλη. Κάπως έτσι και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, την Τρίτη το πρωί στις 05:30 πμ. μαζευτήκανε 21 ορειβάτες!!!! Αποφασισμένοι για όλα συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του χωριού όπου έκαναν το σχετικό ζέσταμα και το "Ζντό" της Ο.ΚΡ.Α. Στις 05:45 η ομάδα με την συνοδεία του Thomas Cook αναχώρησε για την Κόρη. Εκεί ο αρχηγός της αποστολής κ. Ευθύμιος Τσαντήλας έκανε την σχετική καταμέτρηση, μας ρώτησε επίσης αν υπήρχε στην ομάδα κάποιο μέλος με κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα υγείας το οποίο θα έπρεπε να αναφέρει και γενικά μας έδωσε οδηγίες για την ανάβαση. Η μόνη παρατήρηση που έκανε ήταν στον Γκοτζό γιατί τον είδε να κρατάει μονοένα μικρό μπουκαλάκι μόνο με νερό, όταν τον ρώτησε που είναι τα υπόλοιπα πράγματα του, αυτός έδειξε τον σάκο του Τζίμ Άνταμς. Ο αρχηγός τον πίστεψε αλλά αυτός έλεγε ψέματα. Κάπως έτσι έγινε το πρώτο ξεκίνημα το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως ήταν λίγο πιο γρήγορο από ότι θα έπρεπε. Αυτό που διαπίστωσα από την πρώτη στιγμή ήταν το όμορφο κλίμα της παρέας.

Αρχηγός: Ευθύμιος Τσαντήλας
Υπαρχηγός: Ευάγγελος Παπαδημητρίου
Υπασπιστής: Mr. Alex
Ειδική αποστολή: Γκοτζό
Cameraman: Αποστόλης Αποστόλου
Γιατρός αποστολής: Doctor
Φυσικοθεραπευτής: Τζίμ Άνταμς
Δημοσιογραφική κάλυψη: Pepos the Great
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Nick the Greek – Cosmote
Μέλη: Λαμπρινή Γκοβίνα, Βασιλική Γκοβίνα, Ελένη Γκουβίνα, Βασίλης Γκουβίνας, Λίτσα Γούναρη, Ζωή Γούναρη, Γιάννης Γούναρης, Κωστής Ντακούλας, Γιώργος Μόσχοβος, Βιβή Τσιούνη, Φίλιππος Παπαδημητρίου, Χαρούλα Παπαδημητρίου.
Διασώστες: Νίκος Οικονόμου, Νίκος Γούναρης

Δεν θα σταθώ στη διαδρομή, παρά μόνο για να πω κρίμα σ’ αυτούς που δεν έχουν δει με τα μάτια τους αυτό το μαγευτικό τοπίο. Στις 09:45 και το τελευταίο μέλος της αποστολής πατούσε το Τρύπιο Λιθάρι!!! Ήταν απίστευτο είχαμε φτάσει όλοι και ήμασταν και ξεκούραστοι! Για αρκετή ώρα είχαμε μείνει άναυδοι από την ομορφιά του τοπίου, άλλοι απότην τρύπα και άλλοι από πιο ψηλό σημείο χαιρετούσαμε τους δικούς μας κάτω στο χωριό, ανεμίσαμε και την σημαία της Ο.ΚΡ.Α και γεμάτοι ικανοποίηση σαν κουρασμένοι μαχητές καθίσαμε για φαγητό, ο Γκοτζό έφαγε όλους τους κεφτέδες της Λαμπρινής.
Αφού ο αρχηγός έκανε πάλι την καταμέτρηση και μας βρήκε ok επειδή μας είδε ξεκούραστους και επειδή το μονοπάτι ήταν πια βατό! Έτσι μας είπε τουλάχιστον, πρότεινε να χωριστούμε σε 2 ομάδες. Ξέχασα να αναφέρω πως κατά την παραμονή στο Τρύπιο Λιθάρι έγινε και διαγωνισμός σκοποβολής. Ο Γκοτζό ήταν ο πιο εύστοχος για αυτό και την επομένη πήρε το χρυσό μετάλλιο. Με εντολή λοιπόν του αρχηγού χωριστήκαμε σε 2 ομάδες στην Α ομάδα παρέμεινε αρχηγός ο Ευθύμης Τσαντήλας και στην Β όμαδα έχρισε αρχηγό τον Γκοτζό. Ούτε εδώ θα σταθώ σε λεπτομέρειες παρά μόνο για να αναφέρω την απαράδεκτη κατάσταση του καταφύγιου, το καταπληκτικό νερό, το πανέμορφο τοπίο, την αλληλεγγύη της παρέας, την υπερπροσπάθεια του προέδρου Βασίλη Γκουβίνα, τα τροφαντά και καθαρά πρόβατα και γελάδια και την αντοχή όλων. Μετά το καταφύγιο είχαμε διάφορα όμορφα περιστατικά, π.χ. η Λουλούκα που έφθασε στο τέλος μέσα στην πρώτη τετράδα, η κινηματογραφική σκηνή όπου ο Νικολάκης έκανε τον τάχα μου κουρασμένο της ερήμου, εκεί που ο Γκοτζό έκανε τον εξαντλημένο και είπε: "δεν πάω πουθενά ας έρθει η αρκούδα να με φάει!" – δηλαδή μια αρκούδα θα έτρωγε την άλλη?- π.χ. την ώρα που η Λουλούκα είπε στην Λίτσα πως θέλαμε ακόμη 1 ½ ώρα και προς στιγμήν παγώσαμε τάχα μου τάχα μου, την ώρα που ήρθε το συνεργείο διάσωσης και εμείς κάναμε τους δήθεν ψόφιους κοριούς, π.χ. όταν μας φόρτωσε ο Νίκος Γούναρης στην καρότσα και μας περνούσε μέσα από τα χωριά και εμείς όρθιοι απολαμβάναμε το χειροκρότημα των παρευρισκομένων ενώ οι αρχές με κάθε τρόπο διευκόλυναν το πέρασμα μας, π.χ. όταν ο Νικολάκης αντίκρισε το τζιπάκι και έκανε πως χάρηκε πάρα πολύ και φώναζε: είσαι ο σωτήρας μας, είσαι ο σωτήρας μας ήταν μια σκηνή που θα ζήλευε και ο Ντάστιν Χόφμαν. Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν και χαρά σ’ αυτούς που τα έζησαν.

18/8 Απονομή Μεταλλίων
Η βραδιά ήταν καταπληκτική, η αυλή των θαυμάτων είχε φορέσει ξανά τα γιορτινά της για να υποδεχθεί τους ολυμπιονίκες της ορειβασία. Πριν την απονομή έγινε η προβολή της υπερπροσπάθειας των αθλητών και όσοι συμμετείχαν στην ανάβαση τότε συνειδητοποίησαν το πόσο δύσκολο ήταν το εγχείρημα που πραγματοποίησαν. Μετά το τέλος της παρουσίασης των videos και των φωτογραφιών έφθασε η μεγάλη στιγμή της απονομής των μεταλλίων. Τα χρυσά μετάλλια και τα χαμόγελα έλαμπαν στο στήθος και στα πρόσωπα των αθλητών. Αρκετοί πήραν τον λόγο για να μιλήσουν για την εμπειρία της ανάβασης κ.ο.κ.
Θα σταθώ ιδιαίτερα στην ομιλία του Ηγέτη-Νίκου, ήταν μια ομιλία για σεμινάρια, σχολίασε μεταξύ άλλων το ανεπανάληπτο και δημιουργικό κλίμα της παρέας και πως αν αυτό το κλίμα το μεταφέρουμε στην καθημερινοτητά μας, τότε υπάρχει ελπίδα να αλλάξει η κοινωνία μας। Ήταν μια βραδιά μαγική, ευχαριστώ τον Τόλη για την ιδέα του, ιδεολόγε ρίξε και άλλες ιδέες στο τραπέζι, τον αρχηγό για την προστασία της ομάδας, τους σωτήρες "Ν+Ν" και όλους όσους συμμετείχαν σε αυτή την μοναδική εμπειρία. Τελικά υπάρχουν πολύ όμορφα πράγματα δίπλα μας, που μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους αλλά η απουσία της παρέας και η εγκατάλειψη τους εαυτού μας στο εγώ μας δεν μας επιτρέπουν να τα ανακαλύψουμε. Ας βγούμε από το καβούκι μας, ας αφήσουμε τη μοναχικότητα μας και να αφεθούμε στο όμορφο κλίμα της παρέας. Ευχαριστώ επίσης τους φίλους από το Κορωπί που παρευρέθησαν στη γιορτή της απονομής καθώς επίσης και του Γιάννη Βλάνδο και Μαριλού.
ΥΓ. Tο χρυσό μετάλλιο του Mr Pepou το παρέλαβε και το κράτησε ο εγγονός του Βασίλη Ντακούλα – Τσιγαρίδα για αυτό και η χαρά του ήταν διπλή. Κάπως έτσι η βραδιά έφθασε στο τέλος, κλείνοντας βέβαια με χορούς από τους παρευρισκομένους.

Το Σάββατο η Ο.ΚΡ.Α αναχώρησε για τον Αϊ Γιάννη στο Πήλιο όπου ανακάλυψε την Νταμούχαρη, την Χαρίκλεια, την θεία Σπυριδούλα με το υπέροχο σπίτι και τα καταπληκτικά της λουλούδια και κυρίως με την χρυσή καρδιά, τα προκομμένα επίσης Χαραλαμπάκια, την Έρι, την Αγγελική, τον Γιώργο, την Δήμητρα, τον Βασίλη, τον καπετάν Μπάμπη και φυσικά τα δύο μοναδικά σε γεύσεις φαγάδικα – στη Νταμούχαρη – με τον καταπληκτικό άνθρωπο –καλλιτέχνη- ιδιοκτήτη του "Νταμούχαρη Hotel" και του φαγάδικου "Tο Καραγάτσι" που αξίζει τον κόπο να πάει κάποιος στην Νταμούχαρη για να δει το τι έχει συλλέξει αυτός ο άνθρωπος και το πόσο έχει ομορφύνει το τοπί. Και κυρίως έχει ομορφύνει το τοπίο με τα πέντε παιδιά του.
ΥΓ. Θεία Σπυριδούλα σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου. Επιστροφή 23/8 στην Αθήνα.

Επίλογος:
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία σ΄αγαπώ γιατί είσαι εσυ.΄
Ας χαρούμε τη ζωή γιατί η κάθε μέρα που περνάει είναι μοναδική.
Ένας Γοργογυραίος

α/α Pepos, Pepe, Poof