ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Ιωάννης Ιωαννίδης Καθηγητής Παθολογίας, Έρευνας, Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής Πανεπιστημίου Stanford

Άλλη μια αναστολή για ειδικούς λόγους, ο λόγος είναι το πιο κάτω άρθρο το οποίο ήθελα να σας το ''κοινωνήσω'' γιατί λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους, από έναν καταξιωμένο και δημιουργικό Έλληνα του εξωτερικού. Σοφέ Γεώργιε μήπως θα πρέπει να ψηφίζουν μόνον οι Έλληνες του εξωτερικού; Ηγέτη περιμένω τα σχόλιά σου. Αλήθεια πόσοι Έλληνες γνωρίζουμε για τις επιτυχίες ενός άλλου άξιου και δημιουργικού Έλληνα του εξωτερικού; Μιλάω για τον κ. Δημήτρη Παπαμόσχου που πρόσφατα τον βράβευσαν στη NASA; Μήπως ο επόμενος πρόεδρος θα πρέπει να είναι από τους Έλληνες της μικρής δημιουργικής Ελλάδας του εξωτερικού; ΥΓ. Φωτεινή σ' ευχαριστώ, εσύ ανήκεις στην μικρή δημιουργική Ελλάδα που υπάρχει εντός. Με σεβασμό ο Πεπέ.
Ιωάννης Ιωαννίδης Καθηγητής Παθολογίας, Έρευνας, Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής Πανεπιστημίου Stanford

Ανοιχτή επιστολή στον προστάτη του πολιτεύματος

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Με μεγάλη προσοχή διαβάζω τις δηλώσεις σας ότι η δημοκρατία κινδυνεύει. Αναφέρεστε σε πολλούς κινδύνους που απειλούν το καλύτερο δυνατό πολίτευμα. Όντως η δημοκρατία (ακόμα περισσότερο η δημοκρατία στην Ελλάδα) έχει σήμερα ισχυρούς εχθρούς και υπονομευτές. Όμως αναρωτιέμαι. Σκεφτήκατε ποτέ ότι η δημοκρατία μπορεί να κινδυνεύει και από εσάς τον ίδιο;
Κύριε Πρόεδρε, ως πρώτος πολίτης της χώρας είστε ο ρυθμιστής του πολιτεύματος, πρακτικά ο προστάτης του. Ο κάθε πολίτης που κοιτάει προς εσάς πρέπει να νιώθει ότι το πολίτευμα λειτουργεί. Στοιχειώδης απόδειξη λειτουργικότητας είναι να βλέπει στο ανώτατο αξίωμα της πολιτείας κάποιον που ο δημόσιος βίος του αποτελεί πηγή έμπνευσης. Θεωρείτε πως αποτελείτε πηγή έμπνευσης στις σημερινές δύσκολες περιστάσεις;
Ο δημόσιος βίος σας περιλαμβάνει επιστημονική και πολιτική καριέρα. Φυσικά, ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν είναι υποχρεωτικό να είναι καθηγητής. Μπορεί να έχει κάνει οτιδήποτε στη ζωή του επιτυχημένα και να έχει προσφέρει στον τόπο. Σέβομαι τις επιστημονικές περγαμηνές σας. Όμως με τη συστολή που σας διακρίνει, πιστεύω θα αναγνωρίζετε κι ο ίδιος πως ο ελληνισμός διαθέτει κορυφαίο επιστημονικό δυναμικό και μάλλον υπάρχουν αρκετές δεκάδες χιλιάδες Έλληνες επιστήμονες με μεγαλύτερη διεθνή απήχηση του έργου τους. Οι περισσότεροι είτε έχουν φύγει στο εξωτερικό είτε παλεύουν περιθωριοποιημένοι ή και άνεργοι στη χώρα. Αγωνιζόμενοι να επιβιώσουν, όπως και πολλοί περισσότεροι εξαιρετικά ταλαντούχοι, δημιουργικοί και σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες σε τόσους άλλους τομείς και επαγγέλματα, δεν τους πέρασε από το μυαλό να γίνουν Πρόεδροι της Δημοκρατίας.

Υποθέτω λοιπόν ότι θα πρέπει να προσβλέψουμε κυρίως στην πολιτική σας καριέρα για να αναγνωρίσουμε την προσφορά σας στον τόπο που σας οδήγησε στην προεδρία. Είχατε όντως μακροχρόνια ενασχόληση με τα κοινά από θέσεις ισχύος. Μετράτε πάνω από 20 χρόνια σαν βουλευτής, υπουργός και, πλέον, Πρόεδρος. Πόσο επιτυχημένες θεωρείτε τις θητείες σας, κύριε Πρόεδρε; Διαπερνά ποτέ τη σκέψη σας η πιθανότητα ότι οι θητείες σας ήταν αποτυχημένες; Θεωρείτε ότι κάνατε λάθη; Σοβαρά λάθη; Θεωρείτε ότι ίσως μειοδοτήσατε στις απαιτήσεις των καιρών;
Είναι αντικειμενικά τεκμηριωμένο ότι η Ελλάδα μετά από τις κυβερνήσεις όπου συμμετείχατε συνετρίβη. Την εκτεταμένη καταστροφή την παραδέχεστε και ο ίδιος στους λόγους σας. Έχετε συν-ευθύνη για αυτή την εξέλιξη; Αν δεν έχουν ευθύνη οι βουλευτές και οι κυβερνώντες, ποιος έχει ευθύνη; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Το 2008 μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τη δραματική καταστροφή της Αθήνας, καταθέσατε την παραίτησή σας από ευθιξία, αλλά δεν έγινε δεκτή. Παραμένει αυτή η ευθιξία στον στοχασμό σας;
Εμφανώς η Ελλάδα συνέχισε να υποχωρεί επιταχυνόμενα μετά την εκλογή σας στην προεδρία. Σίγουρα αναγνωρίζετε πόσο θεαματική είναι σήμερα η καθημερινή υποχώρηση. Δε θέλω να μιλήσω για συνωμοσία και προδότες. Ούτε με εκφράζει η έριδα, το μίσος, η εκδικητική αντιδικία. Έστω ας δεχτούμε υποθετικά ότι πρόκειται για αποτυχία που προέκυψε παρά τις καλύτερες προθέσεις. Σε ποιο σημείο ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας λέει «αρκετά, ως εδώ»; Σε ποιο σημείο δηλώνει ότι δε μπορεί να είναι αθώος παρατηρητής ή διακοσμητικός σχολιαστής στην υποστροφή, υποθήκευση, υπονόμευση της χώρας;

Δεν έχω αμφιβολία ότι αν με αγνοήσετε με την παροιμιώδη σας νηφαλιότητα και αν συνεχίσετε ολύμπια ατάραχος στον θεσμικό σας ρόλο, η ελληνική ιστοριογραφία θα σας ανταμείψει. Πιθανόν θα εμφανιστείτε αρκετές εκατοντάδες φορές ακόμα σε τηλεοράσεις και εφημερίδες ελεγχόμενες από 4, 9, 20 ή 50 μιντιάρχες. Πιθανότατα θα γίνετε επίτιμος δημότης σε πολλές πόλεις. Θα λάβετε πάμπολλα πολιτειακά, θρησκευτικά, ακαδημαϊκά, κοινωνικά, λεσχιακά, τοπικά και διεθνή βραβεία. Υπάρχουν αμέτρητοι ειλικρινείς θαυμαστές ή κόλακες που θα σας αποδώσουν τιμές είτε για ό,τι είστε είτε για ό,τι συμβολίζετε. Δε μπορώ να σας εγγυηθώ ότι θα πάρετε περισσότερα βραβεία από όλους τους Έλληνες. Ο συναγωνισμός είναι σκληρός, κύριε Πρόεδρε. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τη Wikipedia Έλληνας πρώην υπουργός και νυν επίτροπος με ακαταμάχητη αξιοσύνη έχει γίνει ήδη επίτιμος δημότης σε περίπου 80 πόλεις. Στο στήθος του και στον λαιμό του κρέμονται πάνω από είκοσι Μεγαλόσταυροι, Μεγάλα Κορδόνια και διάσημα που τον ονομάζουν Αξιωματικό, Ιππότη και Σύντροφο. Επιπλέον κοσμήθηκε με 6 επίτιμους ακαδημαϊκούς τίτλους από πανεπιστημιακά ιδρύματα που μέσα στον οίστρο της αριστείας τους δεν αντέξανε να μην τον βραβεύσουν. Θα είναι δύσκολο να ξεπεράσετε μερικούς συναδέλφους σούπερμεν στην ευγενική άμιλλα συλλογής επιβραβεύσεων. Αλλα σίγουρα θα είστε από τους κορυφαίους σε αναγνώριση νεοέλληνες.
Σας εύχομαι υγεία και μακροημέρευση, κύριε Πρόεδρε. Προβλέπω ότι κάποτε, όταν ολοκληρώσετε πλήρης ημερών την πορεία σας, θα εγερθούν και προτομές και ανδριάντες προς τιμήν σας. Όπως ο κ. Παπαγεωργόπουλος φωτογραφήθηκε με την ανύψωση του ανδριάντα του κ. Κωνσταντίνου Καραμανλή και ο κ. Τσοχατζόπουλος φωτογραφήθηκε με την ανύψωση του ανδριάντα του κ. Ανδρέα Παπανδρέου, στοιχηματίζω ότι κάποιος πολυμήχανος πολιτικός θα φωτογραφηθεί και με την ανύψωση του δικού σας προσκυνήματος. Δεν μπορώ να σας εγγυηθώ ότι δε θα αναγράψει κανένας ποτέ επάνω στο μνημείο «ΘΥΡΑ 4 ΡΑΟΚ 1976» ή «Νούμερο 1 Κλέφτης», όπως συνέβη ατυχώς με τους παραπάνω τιμώμενους. Αν γίνει αυτό, ελπίζω να λειτουργούν ακόμα υπηρεσίες καθαρισμού μνημείων. Όμως τι νομίζετε ότι θα αντικρύζει τριγύρω ο ανδριάντας σας; Τι άλλο από μια έρημη χώρα; Μια χώρα σε παρακμή, γερασμένη, διαλυμένη, υποταγμένη, πιθανόν ανύπαρκτη;

Σε ποιο σημείο ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας λέει «αρκετά, ως εδώ»; Σε ποιο σημείο δηλώνει ότι δε μπορεί να είναι αθώος παρατηρητής ή διακοσμητικός σχολιαστής στην υποστροφή, υποθήκευση, υπονόμευση της χώρας;

Κύριε Πρόεδρε, σας ικανοποιεί αυτό το σενάριο; Αν ναι, συνεχίστε ό,τι κάνετε. Συνεχίστε να δηλώνετε ότι κινδυνεύει η δημοκρατία από αφηρημένες έννοιες. Συνεχίστε να κλαίγεστε ότι το οικονομικό επικρατεί επί του θεσμικού. Ρίξτε τις ευθύνες στον κύριο Οικονομικό, αυτόν τον τόσο κακό και επίβουλο παλιάνθρωπο. Κανένας μας δεν έχει τη δυνατότητα να συναντήσει τον κ. Οικονομικό αυτοπροσώπως για να του ζητήσει ευθύνες.
Ισχυρίζεστε ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία υπερτερεί της άμεσης δημοκρατίας γιατί προστατεύει καλύτερα τα δικαιώματα των μειοψηφιών. Ίσως έχετε δίκιο, εάν η αντιπροσωπευτική δημοκρατία λειτουργεί. Όμως θεωρείτε ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία που σας ανέδειξε ανώτατο άρχοντα της χώρας λειτουργεί; Θεωρείτε ότι προστατεύει τα δικαιώματα των μειοψηφιών; Θεωρείτε ότι προστατεύει έστω τα δικαιώματα της πλειοψηφίας;
Εκλεγήκατε από βουλευτές κομμάτων που στις τελευταίες εκλογές συνολικά συγκεντρώσανε ψήφους μιας μειοψηφίας του ελληνικού λαού. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει ακόμα διχογνωμία για το ποιος ανήκει στον ελληνικό λαό και ποιος είναι αποδιοπομπαίος, περιττός ή πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Περίπου ένα τρίτο των Ελλήνων βρίσκεται στο εξωτερικό. Ανάμεσα σε όσους παραμένουν στη χώρα, τα κόμματα που σας ψήφισαν δεν εκπροσωπούν ούτε τους μισούς. Ανάμεσα σε όσους ψήφισαν αυτά τα κόμματα, οι περισσότεροι το κάνανε με αηδία ή απελπισία. Κοιτάξτε γύρω σας κύριε Πρόεδρε. Τι βλέπετε; Αν είστε αποκλεισμένος στο μέγαρό σας και δεν βλέπετε πλέον, τότε τουλάχιστον τι οσμίζεστε, τι ακούτε, τι συναισθάνεστε; Ποιον εκπροσωπείτε; Ποιον αντιπροσωπεύει πλέον η «αντιπροσωπευτική δημοκρατία»; Εσάς; Μερικούς κομματάνθρωπους, μερικούς δικτυωμένους, μερικές μικροπαρέες, ένα τσούρμο, πόσους άλλους; Σε ποια δημοκρατία είστε ανώτατος άρχοντας; Σε ποιο λαό;
Κύριε Πρόεδρε, η μειοψηφική αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν κινδυνεύει. Ούτε από βία (στην οποία δεν πιστεύω) ούτε από υγιείς δυνάμεις. Η καθημερινή καταστολή των υγιών δυνάμεων της χώρας είναι ισχυρότατη και διακομματικά συμπαγής. Μάλλον έτσι θα συνεχίσουν τα πράγματα μέχρις ότου η Ελλάδα θα έχει υποστραφεί σε απέραντο βοσκοτόπι σπαρμένο με προτομές και ανδριάντες αλληλοεπαινούμενων πολιτικών και συνδιατρεφομένων συνοδοιπόρων. Εκτός και αν οι ταγοί των παρασιτικών κομματικών μειοψηφιών καταλάβουν πόσο βλάπτουν την Ελλάδα και παραιτηθούν αφήνοντας τη δημοκρατία να ανασάνει. Οι ομιλίες πολιτικών αρχηγών που άκουσα πρόσφατα δείχνουν ότι δεν υπάρχει σοβαρή δυνατότητα τέτοιας ανάσας. Η στενά κομματική, διχαστική εμμονή διατηρείται απαρασάλευτη. Κανένα σοβαρό σχέδιο πέρα από υποσχόμενες παροχές ή φορομειώσεις - αριθμητική τρίτης δημοτικού εκτελούμενη εν κενώ χωρίς τον ξενοδόχο. Καμιά αναγνώριση ευθύνης για τη συντελεσμένη καταστροφή. Όμως εσείς είστε Πρόεδρος της Δημοκρατίας πλέον, όχι κομματάρχης. Αν εκείνοι δεν ανανήπτουν και δεν παραδέχονται τις ευθύνες τους, τουλάχιστον δώστε εσείς προτεραιότητα στην Ελλάδα. Δώστε εσείς στους Έλληνες την απαραίτητη έμπνευση. Παραιτηθείτε, κύριε Πρόεδρε.
Πήγη: http://www.huffingtonpost.gr/

Ο ψυχοθεραπευτής Ματθαίος Γιωσαφάτ μιλάει στην «Ε» για το ρόλο των γονιών στην ψυχική υγεία του παιδιού και του μετέπειτα πολίτη

Του Γιώργου Βιδαλη.

Τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής μας. Ο καθοριστικός ρόλος της μάνας. Τα «κλειδιά» του καλού γάμου. Ο θρίαμβος της απιστίας, η διπλή ζωή. Η πολιτική και η λογοτεχνία στο... ντιβάνι. Οι φαντασιώσεις. Η... Μόνικα Μπελούτσι. Ο Καζαντζάκης, ο Καβάφης.

Ματθαίος Γιωσαφάτ, εβραϊκής καταγωγής από την Κατερίνη, 74 χρόνων, διαπρεπής ψυχοθεραπευτής, ψυχίατρος και ψυχαναλυτής. Η ζωή του όλη πολύχρονες σπουδές και συνεχής εργασία σε Αγγλία και Ελλάδα, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, εκπαιδευτής ψυχαναλυτών, δημιουργός της Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας, δίνει διαλέξεις, γράφει άρθρα και βιβλία.
Το περιεκτικό κι άκρως κατατοπιστικό βιβλίο του «Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια», με υπότιτλο «Η ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη του παιδιού και ο ρόλος των γονιών», ήταν φέτος για ένα εξάμηνο στις πρώτες θέσεις των ευπώλητων βιβλίων (εκδόσεις «Αρμός»). Πνευματικό προϊόν τεσσάρων διαλέξεών του στο βιβλιοπωλείο του «Αρμού». Βασική θεματολογία:
Η σωματική και ψυχική υγεία της εγκύου με τις ανάλογες επιρροές στο έμβρυο. Η ασφάλεια, το χάδι που προσφέρει η μητέρα στο παιδί τον πρώτο χρόνο προδιαγράφουν το μελλοντικό χαρακτήρα του. Η δύσκολη προσαρμογή στους κανόνες στο δεύτερο χρόνο, που κάνουν συνήθως ένα παιδί υποτακτικό ή ατίθασο. Η ανακάλυψη της σεξουαλικότητας (αυτοερωτισμός, έλξη προς το γονιό) από τον τρίτο έως τον πέμπτο χρόνο.
Προσηνής, νηφάλιος, ρεαλιστής, αφοσιωμένος στην επιστήμη του, «ακτινογραφεί» εκατοντάδες Ελληνες εδώ και τριάντα χρόνια. Τον Νοέμβριο θα κάνει νέο κύκλο διαλέξεων στον «Αρμό» με θέμα «Η θύελλα της εφηβείας».

- Το χάδι, η φροντίδα που παρέχει η μητέρα στον πρώτο χρόνο του παιδιού πόσο σημαντικό είναι για το μελλοντικό χαρακτήρα του;
«Γνωρίζουμε κι επιστημονικά πλέον από την παρατήρηση βρεφών τη σημασία που έχει η αγάπη, το νοιάξιμο της μητέρας για το παιδί, η αγκαλιά της, τα χάδια, η ομιλία της. Πολλές μητέρες νομίζουν ότι δεν καταλαβαίνει το μωρό και δεν του μιλάνε καν. Το παιδί ακούει, καταλαβαίνει μ' έναν δικό του τρόπο ακόμη και μέσα στην κοιλιά. Η φωνή της μητέρας είναι η μουσική του. Πρέπει να του τραγουδάει, να του μιλάει ήρεμα, να νιώθει τη μυρωδιά της. Οι σημερινές μητέρες είναι πιο καλές, πιο μορφωμένες, αλλά δουλεύουν, λείπουν. Αυτό είναι το κακό!».

- Η αγκαλιά, το χάδι είναι το ίδιο αναγκαία στους ενηλίκους;
«Οι γυναίκες είναι πιο τρυφερές. Στο γάμο όμως υπάρχει συχνά ένα πρόβλημα, η έλλειψη σεξουαλικής ανταποδοτικότητας από τη γυναίκα. Οι περισσότεροι άντρες που έρχονται εδώ γι' αυτό διαμαρτύρονται. "Δεν μου κάθεται", λένε. Κάτω όμως απ' αυτό κρύβεται η ανάγκη του άντρα για χάδια. Μια στέρηση που την καλύπτει με τη σεξουαλική επαφή».

- Η γυναίκα, δηλαδή, θέλει λιγότερα χάδια;
«Η γυναίκα τακτοποιείται με τη μάνα της. Ο άντρας, σε όποια ηλικία κι αν είναι, παραμένει παιδί. Γι' αυτό έχει ανάγκη μεγαλύτερη από χάδια. Η γυναίκα έχει ανάγκη από υποστήριξη, από λόγια. Βεβαίως θέλει κι αυτή χάδια. Ο άντρας όμως είναι πιο ευάλωτος στην έλλειψη χαδιών. Δεν το δείχνει από αντριλίκι. Το λένε όμως οι ποιητές, οι τραγουδιστές. "Να με προσέχεις" τραγουδάει ο Σαββόπουλος, "Να μ' αγαπάς" έλεγε ο Σιδηρόπουλος».

- Θα μπορούσαν να λειτουργούν φροντιστήρια για υποψήφιους γονείς;
«Ασφαλώς. Υπάρχουν κάποιες σχολές γονέων. Εδώ κι αρκετά χρόνια στις διαλέξεις μου προτείνω να γίνονται μαθήματα ζωής από τον παιδικό σταθμό έως το Λύκειο. Μαθήματα από ειδικούς μια-δυο φορές την εβδομάδα. Για τις ανθρώπινες σχέσεις, τα αισθήματα, πώς αγαπάμε, πώς μαλώνουμε, πώς παντρευόμαστε, πώς συναναστρεφόμαστε με τους άλλους. Αντί γι' αυτά, μαθαίνουμε στα σχολεία τι προϊόντα έχει η Γουινέα, αλγεβρικές εξισώσεις, που δεν βοηθούν σε τίποτα. Βγαίνεις στη ζωή και δεν ξέρεις πώς να πλησιάσεις μια κοπέλα στην εφηβεία. Δεν ξέρεις πώς να κάνεις πολιτική στη χώρα. Τι μπορούμε να κάνουμε οι Ελληνες για να είναι καλύτερη η χώρα για όλους μας».

- Τι φταίει;
«Ο άκρατος εγωισμός μας. Είμαστε στερημένοι. Ο καθένας κοιτάει ό,τι αρπάξει. Λέμε ότι φταίνε οι πολιτικοί. Ποιος τους βγάζει; Εγώ κι εσύ. Τους ψηφίζαμε γιατί υπόσχονταν να διορίσουν τον γιο ή την κόρη, να κάνουν μια φοροαπαλλαγή κι ας γνωρίζαμε ότι είναι απατεώνες. Η μόνη ελπίδα για την Ελλάδα είναι να βρεθεί ένας χωρίς συμφέροντα και να πει "αυτά θα κάνουμε" κι ο κόσμος θα τον ακολουθήσει».

- Η πολιτική έχει σχέση με την παιδική ηλικία;
«Από το δεύτερο χρόνο μπορούμε να δούμε ψυχαναλυτικά και την πολιτική κατάσταση μιας χώρας. Οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες, έχοντας πολύ αυστηρό δεύτερο χρόνο, πειθαρχώντας στη λειτουργία των σφιγκτήρων, στην πρωκτική φάση της κοινωνικοποίησης, γίνονται πολύ καθαροί, εργατικοί, αποδοτικοί κι έτσι πάντα κερδίζουν οικονομικά. Από την άλλη μεριά, καταπιέζουν το θυμό που νιώθουν τότε με τους γονείς δημιουργώντας μια έντονη σκληρότητα. Οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες είναι από τους πιο σαδιστικούς λαούς. Μόνο που το βγάζουν προς τα έξω, σε άλλους λαούς».

- Χαραμάδα φωτός υπάρχει στο δικό μας «σκοτάδι»;
«Με τη βοήθεια των ξένων, που ήρθαν ως καλύτεροι και ως αυστηροί γονείς να μας στριμώξουν, θ' αναγκαστούμε να κάνουμε μερικά πράγματα που δεν τα κάναμε ποτέ. Οι αντιδράσεις τού τύπου κλείνω τους δρόμους, τα λιμάνια, οι απεργίες χωρίς αντίκρισμα, η ανομία δείχνουν τη νεοελληνική παθολογία. Κάτι που έχει να κάνει με καταπιεσμένα παιδιά, στερημένα, ατίθασα, ανώριμα. Οπως συχνά οι συνδικαλιστές που θέλουν να τα πάρουν από τη μαμά-κοινωνία. Δεν υπάρχουν μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Οι Ελληνες μπερδεύουν την ελευθερία με την ασυδοσία».

- Τρεις προσωπικότητες που θα θέλατε να ψυχαναλύσετε στο ντιβάνι σας;
«Τον Διονύσιο Σολωμό. Είχε φοβερά προβλήματα. Νόθος, άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση. Τον Καβάφη, τον οποίο αγαπώ ως ποιητή παρ' όλο που ήταν ταλαίπωρος. Ολη η ποίησή του άρχισε όταν σταμάτησε να έχει ερωτικές σχέσεις. Το κάθαρμα τον Χίτλερ. Εκείνοι που μπορούν και σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους είναι περίπτωση που πρέπει να μελετηθεί. Δικτάτορες που δεν διστάζουν να καθαρίζουν εκατομμύρια, όπως ο Στάλιν ή ο παρανοϊκός Καντάφι. Να μπορέσουμε να καταλάβουμε για να προφυλαχθεί ο κόσμος».

- Συγγραφείς τους οποίους θαυμάζετε;
«Φρόιντ, σπουδαίο μυαλό, εξαιρετική πένα. Ελιοτ, αν και αντισημίτης, με συγκινούν τα ποιήματά του. Τον Τολστόι, τον Ντοστογιέφσκι. Τον Καβάφη, τον Ουράνη, τον Πορφύρα. Τον Καζαντζάκη της νιότης μου. Δεκαπεντάχρονος, είχα γράψει ένα άρθρο σε τοπική εφημερίδα την εποχή που τον κυνηγούσαν όλοι. Κάποιος του το 'στειλε στην Αντίμπ της Γαλλίας. Μου έγραψε σε γράμμα του: "Χαίρομαι που η φωνή μου φτάνει στους νέους, μπράβο παιδί μου". Είχαμε μια μικρή αλληλογραφία για ένα διάστημα. Με επηρέασε πολύ τότε. Παλιότερα διάβαζα, σπανίως τώρα. Προτιμώ να δουλεύω. Ολα αυτά τα ζω εδώ με τις ομάδες μου, τους ασθενείς μου. Ο,τι έχει ένα μυθιστόρημα το έχουμε εδώ. Εμπλέκονται ζωές, αισθήματα, φόβος, επιθετικότητα, μοναξιά. Ολα αυτά είναι πιο ζωντανά από το να τα διαβάζεις».

«Το 30% των ανδρών έχουν μόνιμη δεύτερη σχέση»

- Υπάρχουν κάποια «κλειδιά» για έναν καλό γάμο;
«Η καλή παιδική ζωή. Αμα έχετε μια καλή μαμά, έχετε μάθει ν' αγαπάτε τις γυναίκες, να συμβιβάζεστε σε πολλά πράγματα, να μην έχετε επιθετικότητα, φόβο, έλλειψη αγάπης. Με τον έρωτα στην αρχή τα πνίγουμε λίγο. Μετά, μόλις παντρευτούμε, αρχίζουν τα... όργανα. Το 75% των γάμων είναι δυστυχισμένες σχέσεις. Ενα 15% έτσι κι έτσι, κι ένα 10% πολύ καλές. Οι περισσότεροι έχουν προβλήματα. Εξω χωρίζουν πάνω από το 50%. Εδώ πλησιάζουμε το 38%».

- Η ομολογία της απιστίας στη συζυγική σχέση έχετε πει ότι βλάπτει. Γιατί;
«Το σωστό θα ήταν να μην απατάει κάποιος τη γυναίκα του ή εκείνη τον άντρα της. Αλλά αυτό φτάνει στο 90%, σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές. Ενα 90% των αντρών απατούν μία ή περισσότερες φορές τη γυναίκα τους. Στην Ελλάδα έχει φτάσει στις γυναίκες γύρω στο 60-70%. Εξαιρούνται βεβαίως... η γυναίκα μας, η μάνα μας».

- Η ειλικρίνεια δεν βοηθάει;
«Πρέπει να είναι πολύ ώριμο το ζευγάρι για να μπορεί να τα αντέξει αυτά, ιδιαίτερα ο άντρας. Οι γυναίκες συγχωρούν. Αν πάτε με μια άλλη γυναίκα για σεξουαλικούς λόγους, αυτό το καταπίνουν σχεδόν όλες. Θυμώνουν, φωνάζουν, λένε "δεν βαριέσαι, έτσι είναι οι άντρες, γαϊδούρια". Δεν σε συγχωρούν όμως αν ομολογήσεις ότι αγάπησες την άλλη. Δεν το συγχωρεί αυτό η γυναίκα γιατί απειλείται η δική της αγάπη, η οικογένεια.
»Οι άντρες έχουν πρόβλημα με το πουλί τους. Πόσο καλά πηδάνε, τα σχετικά παραμύθια που λένε στις παρέες έφηβοι και μεγάλοι. Θα πληγωθούν αν η γυναίκα τους πήγε με άλλον άντρα για σεξ διότι βρήκε ενδεχόμενα πιο καλό τον εραστή. Δεν θα της το συγχωρήσουν εύκολα. Γι' αυτό είναι καλύτερα αν έγινε κάτι να μην το πεις. Επιφέρει προβλήματα, σπάει η σχέση».

- Η σκέψη, η φαντασίωση, είναι απιστία;
«Ετσι απιστούν όλοι. Ακόμη και η γυναίκα μου έχει κόλλημα με τον Σον Κόνερι. Τώρα έχει βρει άλλον έναν Αμερικανό ηθοποιό, πιο νεαρό, τον Ματ Ντέιμον, έναν απαίσιο τύπο. Της γυαλίζει, τι να κάνουμε;».

- Σας... γυαλίζει κάποια ηθοποιός, όπως στον υποφαινόμενο η Μόνικα Μπελούτσι;
«Τώρα έχουμε πρόβλημα γιατί ενδιαφέρομαι κι εγώ για τη Μόνικα. Συμπέσαμε, είμαστε ανταγωνιστές. Πρώτα έλεγα για την Ορνέλα Μούτι, που μ' άρεσε. Ερχονται όμως νέα παιδιά και σου λένε "ποια είναι αυτή;". Κάθε δυο-τρία χρόνια αλλάζω και τελευταία επέλεξα τη Μόνικα. Ο άνθρωπος είναι πολυγαμικός, δεν είναι μονογαμικός. Η γυναίκα, λίγο λιγότερο. Η μονογαμία είναι κοινωνικός θεσμός. Δηλαδή οι ισλαμιστές, που παντρεύονται τρεις-τέσσερις γυναίκες, είναι όλοι ανώμαλοι;».

- Τι θα λέγατε σ' έναν χρόνια παντρεμένο που αγαπάει τη γυναίκα του αλλά δεν νιώθει σεξουαλική επιθυμία γι' αυτήν, η οποία όμως υπάρχει μέσα του γι' άλλες;
«Η σεξουαλική επιθυμία υπάρχει σε κάθε ηλικία. Ερχονται πολλά ζευγάρια εδώ και τους ξυπνάω λίγο την επιθυμία. Ακόμη κι αν δεν έχει στύση ο άντρας, του λέω ότι μπορείς να τη χαϊδέψεις, να τη φιλήσεις, και στη γυναίκα το ίδιο. Μεγαλώνουμε όλοι και δεν μπορείς να είσαι όπως ήσουν 20 χρόνων. Είναι εφικτή κάποια μορφή σεξουαλικότητας».

- Εστω κι αν δεν είναι ολοκληρωμένη;
«Αν δεν μπορεί, κι αυτή θα το πάρει απόφαση κι αυτός. Ή απογοητεύεσαι ή απατάς τη γυναίκα σου και δεν της το λες. Ενα σωρό Ρωσίδες υπάρχουν ντελίβερι. Αλλά κι Ελληνίδες βγήκαν στην πιάτσα, νέες κοπέλες, όπως μου λένε διάφοροι ασθενείς μου. Τις απέλυσαν από τη δουλειά, εικοσάχρονες. Σου λέει "προκειμένου να πηδιέμαι με τον τάδε τζάμπα, πάω μ' έναν κύριο αξιοπρεπή και βγάζω αυτά που θα 'βγαζα σ' ένα μήνα με δυο-τρεις φορές"».

- Υπάρχουν σταθερές κρυφές σχέσεις;
«Φυσικά. Μια υπόγεια κατάσταση δεσμών σε κάθε χώρα, όπου περίπου το 30% των αντρών διεθνώς έχουν μια μόνιμη δεύτερη σχέση. Είτε γιατί δεν αγαπάτε τη γυναίκα σας είτε γιατί δεν την επιθυμείτε ερωτικά, κάνετε μια κρυφή σταθερή σχέση ή κυνηγάτε κάτι το ευκαιριακό σ' ένα συνέδριο, στις διακοπές ή πληρώνετε το αντίτιμο. Πώς δουλεύουν πέντε-δέκα χιλιάδες πόρνες στην Αθήνα; Με δυο-τρεις ανθρώπους μόνο;». 

Υ.Γ. Δυστυχώς αυτό το καταπληκτικό βιβλίο με τίτλο ''ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ'' έκανα το λάθος να το δανείσω σε μια κοπέλα στο χωριό πριν 2 χρόνια και ακόμα μου το επιστρέφει. Ντροπή σου κοπέλα μου για την ανύπαρκτη παιδεία σου.
Πηγή: Ελευθεροτυπία.
Ανιχνευτής ο Πεπέ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΣ, ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Αναστάσιος Μαρκουίζος, γνωστός σε όλους ως Ιαβέρης, μιλά στο NEWS 247

Ελλάδα, η χώρα της μαγκιάς, που ανέχεται να σακατεύονται άνθρωποι στους δρόμους. Έλληνες, αυτός ο "απολίτιστος, δακτυλοδεικτούμενος λαός, που νοιάζεται μόνο για την τσεπάρα του". Τι πρέπει να γίνει, για να νιώσουμε επιτέλους τη γενοκτονία που οι ίδιοι προκαλούμε, αδιαφορώντας για το αυριανό σακάτεμα των παιδιών ή του διπλανού μας. Ο Αναστάσιος Μαρκουίζος, γνωστός σε όλους ως Ιαβέρης, μιλά στο NEWS 247

Σοφία Κατσαρέλη

Φεβρουαρίου 28 2017 11:06

Εκεί που σταματάει ο χρόνος, στο σημείο που κόβεται το νήμα μιας ζωής κι όλοι, κάθε φορά έκπληκτοι παρακολουθούμε ακόμα μία τραγωδία στην άσφαλτο, ακόμη έναν μάταιο χαμό στους ελληνικούς δρόμους... εκεί ξεκινούν τα "γιατί", εκεί προκύπτουν τα ερωτήματα που δεν έχουν απάντηση κι ακόμα κι αν έχουν, δεν την χωράει ο νους, εκεί εκτοξεύεται κάθε ίχνος αυτοκριτικής, με το αυτονόητο ένστικτο της αυτοσυντήρησης να μας κάνει να υποσχόμαστε στον εαυτό μας, ότι θα είμαστε πιο προσεκτικοί. Μέχρι να στεγνώσει το αίμα στην άσφαλτο, μέχρι να το ξεπλύνει η βροχή, μέχρι να πάψει να μας σοκάρει η τραγωδία του διπλανού, μέχρι να βρεθεί ένα άλλο θέμα στην επικαιρότητα, που θα προκαλέσει σοκ, οργή, αγανάκτηση...

Κι όμως, εκεί είναι, που πρέπει να δώσουμε απάντηση στα "γιατί". Γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε την αξία της ζωής μας, γιατί πιστεύουμε πως τίποτα κακό δεν μπορεί να μας συμβεί, όταν όλοι γύρω έχουν ένα περιστατικό να διηγηθούν από τροχαίο, γιατί δεν σκεφτόμαστε ότι στο σπίτι, όταν κλείσαμε την πόρτα και φύγαμε για τη δουλειά, για ένα ταξίδι, για μία βόλτα, μας περιμένει ένας πατέρας, μία μητέρα, ένας αδελφός, ένας σύντροφος, ένα παιδί.
Την Κυριακή που πέρασε, συνέβη ένα από τα πιο τρομακτικά τροχαία δυστυχήματα στην Ελλάδα, που όσο κι αν το σκεφτεί κανείς, αλήθεια δεν το χωράει ο νους. Ένα δυστύχημα, που μοιάζει σαν κάποιο αόρατο χέρι να πήρε μία οικογένεια και δύο φίλους και να συνέθεσε μία σύμπτωση τόσο σπαρακτικά τραγική, που αν δεν ήταν αλήθεια, ίσως και να ήταν σκηνή από ταινία.
Ο παλιός οδηγός αγώνων Αναστάσιος Μαρκουίζος, γνωστός σε όλους ως Ιαβέρης, και σήμερα και χθες και διαχρονικά έχει βάλει στόχο ζωής, να ευαισθητοποιήσει άπαντες για τη γενοκτονία που συντελείται στους ελληνικούς δρόμους, όπου νέοι "σβήνουν", πριν προλάβουν να τεκνοποιήσουν, γονείς νεκροφιλούν τα παιδιά τους και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι μένουν ανάπηροι για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Με αφορμή το τραγικό δυστύχημα, κρούει ξανά τον κώδωνα του κινδύνου, μιλώντας στο NEWS 247 για την αδιαφορία Πολιτείας, ΜΜΕ και κοινής γνώμης μπροστά σε αυτόν τον "εμφύλιο πόλεμο", που βιώνει η Ελλάδα.

 Από τον Παντελίδη μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους 1.800 άνθρωποι
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΥΡΙΑΝΟ ΘΑΝΑΤΟ 'Η ΤΟ ΣΑΚΑΤΕΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥ

"Το τραγικό περιστατικό που συνέβη, είναι ένα δυστύχημα λόγω υπερβολικής ταχύτητας, από αυτοκίνητο με πλήρωμα γόνους της ελίτ. Το τελευταίο που θυμάμαι, πριν έναν χρόνο, ήταν του Παντελίδη. Τα κανάλια ασχολούνται, όταν τα θύματα είναι γνωστοί ή είναι πλούσιοι, ενώ θα έπρεπε με αφορμή αυτά τα τραγικά περιστατικά, να βγαίνουν και να δίνουν μήνυμα, ότι είναι κρίμα να σακατεύονται στους δρόμους άδικα οι άνθρωποι. Δυστυχώς, αναπαράγουν μόνο ό,τι πουλάει. Σκεφτείτε, ότι από το δυστύχημα του Παντελίδη έως αυτό το δυστύχημα με την Porsche, μέσα σε έναν χρόνο, έχουν χάσει τη ζωή τους 1.800 άνθρωποι, από τους οποίους το 80% είναι κάτω των 30 ετών, έχουν μείνει ανάπηροι περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι κι έχουν τραυματιστεί σοβαρά πάνω από 40.000. Κι όμως, μέσα σε αυτό το διάστημα, δεν έχω ακούσει τίποτα από τα κανάλια, για αυτήν τη γενοκτονία που χάνονται παιδόπουλα μεταξύ 15 και 30 ετών, γιατί αυτή είναι η πρώτη αιτία θανάτου σε αυτές τις ηλικίες".
" Όταν χάνονται οι άνθρωποι σε αυτές τις ηλικίες ή καταστρέφονται οι ζωές τους, το παθαίνουν πριν προλάβουν να τεκνοποιήσουν. Οι μπαμπάδες των δύο παιδιών στην Porsche, δεν θα δουν παιδάκι από το παιδί τους. Η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου είναι η γέννηση του παιδιού του. Η χειρότερη είναι ο θάνατος του παιδιού του. Είναι τραγικό, να φεύγουν νέα παιδιά χωρίς λόγο, σε επίπεδο γενοκτονίας, που κατεβάζει τον πληθυσμό και η Πολιτεία, οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη που καθορίζει δια της ψήφου ποιοι θα διαχειριστούν τη ζωή μας και δια του τηλεκοντρόλ την τηλεθέαση, δεν προβληματίζεται κανένας για τον αυριανό θάνατο ή το σακάτεμα του παιδιού του ή του εγγονιού του", λέει ο Ιαβέρης. 

Τροχαία κακουργήματα εξ αλητείας 
ΑΙΤΙΑ Η ΑΛΗΤΕΙΑ, ΣΥΜΠΤΩΜΑ Η ΠΑΡΑΒΑΣΗ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Η ΑΠΟΓΝΩΣΗ

"Αυτό είναι ένα περιστατικό, κάποιο λάθος έγινε, χάθηκαν αυτοί οι άνθρωποι... κι αυτός ο μπαμπάς, που είχε την ατυχία να γλιτώσει. Είχε μπει στην τουαλέτα, βγήκε και είδε, ό,τι πιο λατρεμένο είχε, να γίνεται παρανάλωμα. Αυτά που συμβαίνουν στους δρόμους, δεν είναι περιστατικά που συμβαίνουν από παραβάσεις του ΚΟΚ εξ αμελείας, είναι τροχαία κακουργήματα εξ αλητείας. Δεν υπάρχει άλλος χαρακτηρισμός. Εδώ θα έπρεπε άμεσα, επειδή είμαστε καταντημένοι από πλευράς παιδείας, να λειτουργήσει το κράτος με αστυνόμευση και καταστολή και παράλληλα, να υπάρχει ενημέρωση μέσα από τα ΜΜΕ και με σποτάκια, για να φτιάξουμε παιδεία μέσα στο σπίτι, να γίνουν οι γονείς καλύτερα πρότυπα για τα παιδιά τους, στο σχολείο με καταρτισμένους δασκάλους. Αλλά σε έναν λαό καταντημένο, που κοιτάει μόνο την τσεπάρα του και πώς θα πουλήσει μούρη αλαζονικά, μόνο με τον οικονομικό βούρδουλα μπορεί να αλλάξει κάτι. Μόνο την απώλεια των χρημάτων του φοβάται ο Έλληνας, κανένας δεν φοβάται για τη ζωή του".

Όποιος μου πει, ότι υπάρχει κάτι, που έστω και να κοντοζυγώνει σε επίπεδο σημαντικότητας με τον θάνατο των παιδιών, είναι ασυνείδητος, ηλίθιος έως και προδότης της χώρας

"Είναι θέμα παιδείας και ανοησίας και αθλιότητας, το να πιστεύεις ότι δεν θα συμβεί σε σένα. Ας είναι αφορμή αυτό το περιστατικό, να ξεκινήσουν τα πράγματα, να αλλάζουν, αν και δεν το βλέπω. Τα ίδια έλεγα πέρυσι με τον Παντελίδη, αλλά μούγκα θα πέσει ξανά, μετά από λίγες μέρες θα σταματήσουν να μιλάνε γι'αυτό και μετά θα περιμένουν, να σκοτωθεί κάποιος επώνυμος πάλι, για να λένε πόσο καλό παιδί ήταν και πόσο σπουδαίος ήταν. Λες και τα υπόλοιπα θύματα τροχαίων δεν είναι σημαντικά για την οικογένειά τους. Πρέπει να είσαι ο γιος του τάδε ή ο τάδε, αλλιώς δεν σε αναφέρει κανείς. Κι αυτό όχι για να αναφερθεί, αλλά για να αξιοποιηθεί η δυστυχία αυτή, ώστε να μην συμβαίνει στον διπλανό". 

Ελλάδα, η χώρα της μαγκιάς 
ΞΕΠΑΣΤΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ, ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΑΝ ΚΑΓΚΟΥΡΕΣ

Ό,τι κι αν παρεμβάλλεται στη συζήτηση με τον Ιαβέρη, πάντα καταλήγει στην ανάγκη λήψης μέτρων για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Τελευταία, στην τηλεόραση παίζουν κάποια σποτάκια, που δείχνουν σκληρές εικόνες από τροχαία ατυχήματα. Είναι όμως αυτό αρκετό;
"Μόνο μία φορά συνέβη με το υπουργείο Δημοσίας Τάξης, που έπαιξαν για λίγο κάτι σποτάκια, θεωρώντας ότι αιτία θανάτου ήταν το ατύχημα. Δεν ήταν έτσι όμως. Αιτία θανάτου δεν ήταν η παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη. Είναι σύμπτωμα. Αιτία είναι η αλητεία και αποτέλεσμα η απόγνωση. Ακόμα κι εκείνα δεν ήταν εύστοχα, έγιναν για λίγο και σταμάτησαν γρήγορα. Όλα τα κανάλια της Ελλάδας δεν λένε κουβέντα και περιμένουν να πεθάνει κάποιος επώνυμος, για να τον μνημονεύσουν", λέει.
"Ποιος θα το αποφασίσει για να γίνουν αυτές οι καμπάνιες; Εγώ επιμένω και λέω, ότι η εκάστοτε κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός της εκάστοτε κυβέρνησης να παίρνει πάνω του αυτό το εθνικό θέμα, γιατί είναι εθνικό θέμα η γενοκτονία των Ελληνόπουλων. Όποιος μου πει, από τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους, ότι υπάρχει κάτι, που έστω και να κοντοζυγώνει σε επίπεδο σημαντικότητας με τον θάνατο των παιδιών, είναι ασυνείδητος, ηλίθιος έως και προδότης της χώρας. Όποιος θεωρεί, ότι υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από τη ζωή των Ελληνόπουλων, θα πρέπει να φύγει από τη χώρα τρέχοντας. Κι εδώ καθόμαστε τόσα χρόνια, που ξεπαστρευόμαστε και το ανεχόμαστε αυτό, ότι φεύγουν τα πιτσιρίκια που δεν δημιουργούν απογόνους και είμαστε σκάρτα δέκα εκατομμύρια, όταν οι άλλοι λαοί υπερπολλαπλασιάζονται. Εμείς υποπολλαπλασιαζόμαστε, με όπλο τον αυτοκίνητο σαν κάγκουρες, ως τρομοκράτες σε εμφύλιο πόλεμο; Άθλιο!" 
Άδειο πορτοφόλι το αντιμετωπίζεις, άδειο σπίτι που μπαίνεις μέσα και δεν είναι τα παιδιά σου ή άδειο σπίτι, που δεν ανοίγει η πόρτα και δεν μπαίνει ο μπαμπάς και τα παιδιά μένουν ορφανά, δεν αντιμετωπίζεται.
"Και δεν είναι μόνο αυτοί που έφυγαν από τη ζωή, είναι ολόκληρη γενοκτονία. Τα τελευταία 65 χρόνια, δεν έχουν γεννηθεί, επειδή οι γονείς τους σκοτώθηκαν ή έμειναν ανάπηροι πριν γεννήσουν, πάνω από 1.300.000 άνθρωποι. Είναι μειωμένος πληθυσμός. Για τους 400.000 νέους Έλληνες που έχουν πάει στο εξωτερικό προς εξεύρεση εργασίας και δεν φορολογούνται στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι το κόστος για τα κρατικά ταμεία ξεπερνά τα 9 δισ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία που ανακοινώθηκαν πριν από κανέναν μήνα. Το 1.300.000 που δεν έχουν γεννηθεί, κοστίζει 27 δισ. ευρώ συνεχώς. Δεν θέλει πολύ μυαλό, αλλά θέλει συναισθηματική νοημοσύνη, για να το καταλάβεις. Το μυαλό λειτουργεί πονηρά και ηλίθια, γιατί είναι κουτοπόνηρο. Οι οικονομολόγοι θα έπρεπε, να σκίσουν τα χαρτιά τους κανονικά, γιατί δεν εφαρμόζουν κανένα σύστημα με βάση τη νοοτροπία του Ελληνάρα, ο οποίος δεν πληρώνει και γι'αυτό τα μέτρα συνεχίζουν και είναι πιο σκληρά, γιατί δεν εφαρμόζονται. Θα πρέπει κάποιος να βελτιωθεί, να γίνει πιο σεβάσμιος, πιο προστατευτικός, αλλά αυτό δεν ισχύει. Η Ελλάδα είναι η χώρα της μαγκιάς". 

Η σημερινή κυβέρνηση, (όλες οι κυβερνήσεις λέω εγώ ο Πέπος) σνομπάρει τον θάνατο των ανθρώπων, μιλά μόνο για λεφτά 
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΓΥΡΝΑΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ, ΟΤΑΝ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΓΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ

Ο Ιαβέρης είναι ο μόνος, που για περισσότερα από 30 χρόνια, αξιοποιώντας τις γνώσεις και την εμπειρία του, προσπαθεί να κάνει κάτι, για να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη. Γιατί δεν κάνουν όμως το ίδιο και οι κυβερνήσεις;
Όπως λέει, υπήρξαν στιγμιαίες καταστάσεις, που έδειξαν κάτι θετικό προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά μπροστά στη σημερινή κυβέρνηση, έχει βρει τοίχο. 

Προτιμώ ένα μικρό αυτοκίνητο με κόφτη, από ένα παπάκι που οδηγεί 15χρονος και μπορεί να τον πάρει σβάρνα ο πρώτος μεθυσμένος βλάχος, που γυρίζει από τα μπουζούκια.

"Από το προηγούμενο καθεστώς, ο Σαμαράς το είχε πάρει πάνω του και είχε αποφασίσει να το φτάσουμε σε ένα σημείο, μαζί και με επικοινωνιολόγο, για να κάνουμε μία εκστρατεία. Αλλά εκείνη την ώρα, έγινε η επέλαση της τωρινής κυβέρνησης, που σταμάτησαν εκείνη την κυβέρνηση στο ξεκίνημα. Δεν πρόλαβαν, να κάνουν κάτι. Ιδιαίτερα θυμάμαι, ότι ο κ. Παυλόπουλος ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε εκδηλώσει πολύ το ενδιαφέρον του κι εγώ είχα μπει στη διαδικασία, να κάνω σε σχολές Αστυνομία ευαισθητοποίηση κι ενημέρωση".
"Η μόνη κυβέρνηση, που ενώ εδώ και δύο χρόνια, ενώ έχω στείλει χιλιάδες μηνύματα κι επιστολές, αναφέροντας το κόστος, η μόνη κυβέρνηση που δεν έχει δείξει καμία ευαισθησία, αδιαφορώντας παντελώς για τον θάνατο των παιδιών, σνομπάροντας τον θάνατο των ανθρώπων, μιλώντας μόνο για τα χρήματα, είναι αυτή. Είναι μία εμπειρία προσωπική αυτή. Εδώ και 35 χρόνια προσπαθώ. Δεν μπορεί, να μου γυρίζει την πλάτη, όταν διεκδικώ την ασφάλεια των πιτσιρικάδων και των εγγονιών μου. Δεν έχει δικαίωμα κανένας ανόητος κι ασυνείδητος, να μου γυρίζει την πλάτη. Αν δεν δω, να υπάρχουν ανακοινώσεις, συνεντεύξεις Τύπου και εφαρμογή μέτρων, για να αντιμετωπιστεί αυτός ο εμφύλιος πόλεμος... Τα νούμερα είναι τραγικά", λέει ο κ. Μαρκουίζος. 

Είμαστε ένας λαός απολίτιστος, δακτυλοδεικτούμενος. Ξεφτίλες είμαστε  
ΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΑΘΛΙΟΥΣ

Ο κ. Μαρκουίζος προτείνει εξοντωτικές ποινές για τους παραβάτες του ΚΟΚ, τόσο οικονομικά όσο και συναισθηματικά. Θα βοηθούσε, κατά τον ίδιο, η χορήγηση διπλώματος σε μεγαλύτερη ηλικία;
"Η παιδεία δεν είναι θέμα ηλικίας, προέρχεται από το σπίτι. Αν ένα παιδί γεννηθεί σε ένα σπίτι ανθρώπων πολιτισμένων, που εκτιμούν την αξία της ανθρώπινης ζωής της δικής τους και των συμπολιτών τους και συμπεριφέρονται στον δρόμο με σεβασμό και νου, το παιδί θα μεγαλώνει σε ένα ιδανικό περιβάλλον κι όταν θα φτάσει στην ηλικία των 18 ετών, θα είναι ήδη ένας συνετός πολίτης. Θα έχει στο σχολείο μία ενημέρωση, θα υπάρχουν εκστρατείες ενημέρωσης, που θα ανεβάζουν την εκτίμηση καθενός για την ζωή του. Είναι φοβερό να μην νοιάζεται κανείς για τη ζωή του. Ήδη οδηγούν μηχανάκια στα 15 με τις ευχές των γονιών", εξηγεί και προσθέτει:
"Είναι καθαρά θέμα παιδείας του λαού ολόκληρου. Αν ο λαός έχει παιδεία, οι ηλικίες παίζουν πολύ μικρό ρόλο. Ακόμα και μία δοκιμαστική άδεια, με την επίβλεψη κάποιου ή ένα αυτοκίνητο που έχει κόφτη και δεν θα ξεπερνά τα 50 χλμ, είναι προτιμότερα από ένα παπάκι, που είναι πολύ πιο επικίνδυνο να τον πάρει σβάρνα ο πρώτος μεθυσμένος βλάχος, που γυρίζει από τα μπουζούκια. Είναι καθαρά θέμα νου και πολιτισμού. Ο οδικός πολιτισμός, αυτό που βλέπουμε στον δρόμο είναι η αποκωδικοποίηση του πολιτισμού ενός λαού. Είμαστε λοιπόν ένας λαός απολίτιστος, δακτυλοδεικτούμενος, με αναρτημένες τις συμπεριφορές του στο διαδίκτυο παγκοσμίως. Ξεφτίλες είμαστε".
"Και δεν αλλάζει κάτι, επιδεινώνεται. Τα κανάλια έχουν κεντρικό θέμα το πώς αδειάζει το πορτοφόλι του Έλληνα πολίτη κι όχι το πώς αδειάζει το σπίτι του. Άδειο πορτοφόλι το αντιμετωπίζεις, άδειο σπίτι που μπαίνεις μέσα και δεν είναι τα παιδιά σου ή άδειο σπίτι, που δεν ανοίγει η πόρτα και δεν μπαίνει ο μπαμπάς και τα παιδιά μένουν ορφανά, δεν αντιμετωπίζεται. Ας το καταλάβουν οι ηλίθιοι, που ψηφίζουν άθλιους και επιλέγουν δια του τηλεκοντρόλ λάθος κανάλια, που κάνουν τηλεθέαση χωρίς να είναι κοινωνικά χρήσιμα".