ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΚΟΒΙΝΑ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1928 - 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019 5 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ.

ΠΕΠΟΣ ΚΑΙ ΜΑΝΟΥΛΑ

Φίλες και φίλοι καλημέρα, σήμερα θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω τη σημερινή μου ανάρτηση στην μητέρα μου. Η μητέρα μου ως Βασιλική Κοτσιαμπασάκου γεννήθηκε στη Μεσοχώρα Τρικάλων το 1928 στις 25 Δεκεμβρίου.
Κόρη της Αλεξάνδρας και του Στυλιανού Κοτσιαμπασάκου.
Είχε ακόμα δύο αδερφές, την Μαρία, η οποία μας αποχαιρέτησε το 2017 και την Ευαγγελία η οποία ζει στο Φλαμούλι.
Η γονείς της λόγω του εμφυλίου αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Μεσοχώρα και βρέθηκαν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Εκεί την συνάντησε ο πατέρας μου, την ερωτεύτηκε και της έκανε πρόταση γάμου την οποία και αποδέχτηκε η μητέρα μου. Όπως λένε οι πιο παλιές γυναίκες ήταν μία Νερά'ι'δα, ήταν πάρα πολύ όμορφη.
Χάρη σ' αυτόν το γάμο γεννήθηκα εγώ ο Επικούρειος Πέπος, ο Καπτάν Αλέξανδρος που από θαλασσόλυκος έγινε βιβλιοπώλης, και ο πρωτότοκος γιός ο Βασίλης.
Η Βασιλική Κοτσιαμπασάκου - Γκοβίνα, σπάνιο πράγμα για εκείνα τα χρόνια, είχε τελειώσει το σχολείο και λόγω του πολέμου, και μετά λόγω του εμφυλίου, αναγκάστηκε να μην πάει γυμνάσιο.
Κρίμα γιατί ήταν πανέξυπνη και είχε μεγάλη έφεση προς τα γράμματα.

Αφού δεν μπόρεσε να γίνει ζωγράφος αποφάσισε να κάνει τα πιο όμορφα κεντήματα.
Είναι γενικώς αποδεκτό πως τα κεντήματα της μανούλας μου ήταν πίνακες ζωγραφικής με καταπληκτική αισθητική και ποιότητα.

Εις ό,τι με αφορά θεωρώ πως έπραξα το καθήκον μου όλα αυτά τα χρόνια που η μανούλα μου και ο πατερούλης βίωναν, για δύο χρόνια ο πατέρας μου και 4 η μητέρα μου, την περιπέτεια με το εγκεφαλικό επεισόδιο, βρισκόμουν δίπλα τους και είμαι πολύ υπερήφανος γι' αυτό. Όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ούτε για μία ώρα δεν τους αφήσαμε μόνους, επ' ευκαιρία να πω τρία μεγάλα ευχαριστώ, ένα στην Λαμπρινή-Λόλα, ένα στην Μελισσάνθη και ένα στον μάγο της φυσικοθεραπείας τον Αστροτόμ [ανιψιός μου], ηρω'ι'κές μορφές και οι τρεις τους. Σήμερα 26/11/24 θα συμφάγουμε με φίλους στην Ματίνα για ένα μνημόσυνο τρόπον τινά. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς.

Η Μεσοχωρίτισσα στον κήπο του Επίκουρου στην Κάντζα λίγους μήνες πριν την αναχώρηση.

Μανούλα σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ για όλα,
σ' ευχαριστώ για τις θυσίες που έκανες για να μας μεγαλώσεις,
σ' ευχαριστώ για την προσφορά σου,
σ' ευχαριστώ που είχες μεγαλώσει τα παιδιά μας,
σ' ευχαριστώ που η μόνη σου ασχολία ήταν η οικογένεια σου,
σ' ευχαριστώ που με τις μεγάλες σου φτερούγες προστάτευες όλους μας,
σ' ευχαριστώ για τα αριστουργήματα που χάρισες στις νύφες, στα εγγόνια, στις ανιψιές σου, στις κόρες των ανιψιών σου, στις αδερφές σου και όχι μόνο.
Σ' ευχαριστώ που τα τελευταία 4 χρόνια μας χάρισες απίθανες στιγμές που μόνο μία μάνα μπορεί να προσφέρει.
Σ' ευχαριστώ που μας παρότρυνες να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι,
σ' ευχαριστώ που μου χάρισες τα γονίδια του καλλιτέχνη και έγινα ένας ζωγράφος μελλοντικής φήμης,
σ' ευχαριστώ που μου χάρισες τα γονίδια του ποιητή με αποτέλεσμα να έχω ήδη εκδώσει τις τρεις πρώτες ποιητικές μου συλλογές.
Σ' ευχαριστώ για τα γονίδια του λογοτέχνη που μου χάρισες με αποτέλεσμα να προσδοκώ να εκδώσω κι εγώ κάποια στιγμή το πρώτο μου βιβλίο.
Σ' ευχαριστώ γιατί χάρη στην δική σου επίβλεψη και του πατέρα ολοκληρώθηκε το σπίτι στο χωριό,
σ' ευχαριστώ για την τόση αγάπη που είχες για την Λαμπρινή και για όλες τις νύφες σου,
σ' ευχαριστώ που ήσουν βιβλιόφιλη.
Σ' ευχαριστώ!!
Σ' ευχαριστώ!!
Σ' ευχαριστώ!!