''ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ'' ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ Ίωνα γεμάτο από στοχασμούς ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΥ ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΥ ''που δυστυχώς παρέμειναν στοχασμοί''.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί ''συγκάτοικοί της Ουτοπικής σκέψης'' καλημέρα, σκέφτηκα σήμερα να καταγράψω κάποιους στοχασμούς μου που ως αιθεροβάμων, είχα πιστέψει πως μπορεί και να γινόντουσαν πραγματικότητα. Έκανα λάθος, Παρ' όλα αυτά άξιζε όμως η προσπάθεια - γιατί, έτσι πρέπει να πράττουμε όσοι φέρουμε στην ψυχή μας ένα όραμα.

ΕΝΑΣ ΥΣΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ - ΕΠΙΛΟΓΟΣ. 

ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΤΗΣ ΛΟΓ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΥΣΚΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΑΥΤΟΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ πρώτη ΚΑΘΕΛΚΥΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ.

Στην πορεία με άλλο πλήρωμα και νέο σκάφος ξεκινήσαμε, ένα καινούριο ταξίδι ως νέοι Δον Κιχώτες στους ανεμόμυλους της ποιητικολογοτέχνιας και όχι μόνο. Το νέο πλήρωμα αποτελούσαν οι 9 Μούσες
ΑΛΚΗΣΤΗ, ΜΥΡΤΩ, ΔΙΩΝΗ, ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ, ΗΡΩ, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ-ΔΗΜΗΤΡΑ, ΔΑΝΑΗ, ΔΙΟΤΙΜΑ, ΛΑ'Ι'ΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ, ΑΡΚΑΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος Πέπος.
Σημαντική βοήθεια είχαμε ως προς τις αναρτήσεις από τον γκουρού της πληροφορικής τον μέγιστο ΓΕΝΙΚΟ.
Στο πρώτο πλήρωμα συμμετείχαν οι πιο κάτω ΝΥΜΦΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ, ΑΜΑΖΟΝΕΣ, ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΡΙΕΣ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ-ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ, ΖΩΗ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ-ΕΡΑΤΩ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ-ΕΛΕΝΑ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ-ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ-ΡΙΑ, ΔΗΜΗΤΡΑ-ΑΝΤΙΟΠΗ, ΖΩΗ-ΜΟΝΜΑΡΤΗ, ΑΛΚΗΣΤΗ-ΕΦΗ, ΜΑΡΙΑΝΝΑ, ΝΕΜΕΣΙΣ-ΕΛΕΝΑ, ΚΛΕΙΩ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΝΑΥΣΙΚΑ-ΟΛΓΑ. Τον συντονισμό είχε η Βιβή Τσιούνη. Όλα έλαβαν χώρα στην αυλή των θαυμάτων-κήπο του Επικούρειου Πέπου

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ 14-08-2006 όλα ήταν μαγικά!!!!!!!

Τιμώμενος Ποιητής, ο Ποιητής των θαλασσών ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ.
Τότε λοιπόν, και στην συνέχεια το 2007 ζήσαμε δύο μαγικές βραδιές, δύο ανεπανάληπτες μαγικές βραδιές που μ' έκαναν να στοχαστώ, να ελπίζω, να νομίσω, να πιστέψω σε ένα όραμα. Ιδού λοιπόν οι στοχασμοί του Επικούρειου Πέπου.

Στοχάστηκα: μια δημιουργική ομάδα με πολλές δραστηριότητες.
Στοχάστηκα: έναν πυρήνα ατόμων που στην πορεία θα μπορούσαν να παρασύρουν και άλλα άτομα με στόχο τις πολλαπλές πολιτιστικές εκδηλώσεις της ΛΟΓ.
Ήλπιζα: πως ανάμεσα στ 'άλλα ενδιαφέροντα υπήρχε χώρος για ποίηση, για λογοτεχνία, για ζωγραφική, για θέατρο, για μουσικές βραδιές μαζί με τις καλλότχιες, για ορειβασία στο τρύπιο λιθάρι, για βραδιές κινηματογράφου για συνομιλίες, συναντήσεις και όχι μόνο.

Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα μπορούσε να δημιουργήσει τις προυποθέσεις ώστε το μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι να γινόταν σημείο αναφοράς πολιτισμού, και πολιτιστικών εκδηλώσεων για πνευματική τροφή.
Νόμισα: πως αυτή η υπέροχη ομάδα, παρ' όλα τα εμπόδια θα είχε τα κότσια να τα ξεπεράσει γιατί ήταν ''ντοπαρισμένη'' με πείσμα δημιουργικότητας και δεσμούς φιλίας.
Ήλπιζα: πως η ομάδα των ιδρυτικών μελών που ήταν μια όμορφη παρέα συν το χρόνο θα γινόταν μια γροθιά, και θα απογείωναν τη συνεργασία τους παραμερίζοντας το μικρόβιο του ΕΓΩ.

Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα με το πάθος που την διέκρινε θα χάραζε καινούρια δεδομένα για την ευρύτερη περιοχή, και θα προκαλούσε ένα ντόμινο καλλιτεχνοπολιτιστικολογοτεχνικής πανδαισίας.
Νόμισα: πως κάποια στιγμή και οι γονείς των μελών θα γινόταν ένθερμοι οπαδοί αυτής της προσπάθειας των παιδιών τους, συμμετέχοντας στα δρώμενα και στις όποιες πρωτοβουλίες αναβάθμισης της βιβλιοθήκης.
Ήλπιζα: πως κάθε καλοκαίρι στο Μ.κ Π. Γοργογύρι θα υπήρχε η δροσιά της ΛΟΓ και το δροσερό αεράκι θα έπαιρνε μαζί του τις μελωδικές φωνές των γλυκολάλητων κοριτσιών-μουσών-νυμφών-αμαζόνων για να τις μεταφέρει στ' αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν ήταν κοντά μας.
Στοχάστηκα: πως η βραδιά ποίησης θα ήταν κι ένα προσκλητήριο γι αυτούς που αναχώρησαν από τη ζωή και που τώρα θα μας παρατηρούσαν με τον δικό τους τρόπο, πότε ως αστέρια στον ουρανό, και πότε ως πεταλούδες, και φυσικά τον ανεπανάληπτο ΤΣΙΓΑΡΙΔΑ πάντα να σκαρώνει κάτι.

Νόμισα: πως η πνευματική τροφή που υπήρχε ήταν πλούσια σε βιταμίνες ευρέως φάσματος και πως στο αντιντόπινγκ κοντρόλ! δε θα είχαμε πρόβλημα γιατί η λογοτεχνικοποιητική '' ντοπαμίνη'' δεν ήταν ανιχνεύσιμη από τους μηχανισμούς της νωχέλειας, και της χαβούζας.
Ήλπιζα: πως λέξεις όπως, ανευθυνότητα, αδράνεια, ραστώνη, ωχαδερφισμός καθώς και τα ξαδέρφια τους δε θα χτυπούσαν τη δική μας πόρτα γιατί νόμιζα πως τις είχαμε ξεριζώσει από το μυαλό μας μια για πάντα, ενώ όπως αποδείχθηκε απλά τις είχαμε κλαδέψει με αποτέλεσμα να ξαναφουντώσουν πιο δυναμικές.
Νόμισα: επίσης πως οι: Όμηρος, Πλάτων, Θουκιδίδης, Σαπφώ, Ευριπίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Σοφοκλής, Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, Καβάφης, Παλαμάς, Σολωμός, Βάρναλης, Καρυωτάκης, Πολυδούρη, Δημουλά, Καμπανέλης, Σκούρτης, Καζαντζάκης, Γκάτσος, Παπαδόπουλος Λ. Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Ξαρχάκος, Τσιτσάνης, Καββαδίας, Λειβαδίτης, Μάνος Ελευθερίου, Σαραντάρης, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Μόραλης, Λύτρας, Γύζης, κ.π.α. θα ήταν πιο σημαντικά πρόσωπα από τις περσόνες, και τους χαζοαστέρες της τουβούλας.

Ήλπιζα: πως οι δάσκαλοι του χωριού κατά περιόδους θα πήγαιναν τα παιδιά του σχολείου στη βιβλιοθήκη που ήταν μόλις πέντε λεπτά απόσταση, είτε για δανεισμό
βιβλίων, είτε για άλλες δραστηριότητες. Αμ δε!!!!!!!
Στοχάστηκα: πως κάποια άτομα, και ειδικότερα το άλλο μισό του φεγγαριού, το πιο φωτεινό, θα διέθετε λίγο χρόνο, ειδικά τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα, για την ανάγνωση κάποιων βιβλίων, ώστε να ήταν το παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά τους.
Νόμισα: πως ο τότε Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μου θ' αγκάλιαζε ουσιαστικά, και με στοργή το χώρο της βιβλιοθήκης και θα μεριμνούσε για την ανάπτυξή της, και για τη σωστή λειτουργία της. Αμ δε!!!!!!!

Ήλπιζα: πως τα μορφωμένα άτομα του χωριού θα πρωτοστατούσαν ώστε η βιβλιοθήκη να είναι ο φάρος του πνευματικού μας λιμανιού, και κυρίως το αραξοβόλι των παιδιών. Αμ δε!!!!!!!!!!!! Μορφωμένε του χωριού εσύ τί έκανες?
Στοχάστηκα: πως έστω και ένα παιδί να συμμετείχε σ' αυτό το όραμα αυτό θα ήταν πολύ μεγάλο κέρδος, ήταν πράγματι πολύ Ουτοπικό, αλλά χωρίς όνειρα, και όραμα έχει αξία η ζωή?
Νόμισα: πως η Ιθάκη του Καβάφη θ' αργούσε να φανεί και πως στην πορεία του ταξιδιού όλοι μας θα γινόμασταν πιο σοφοί, ή έστω λίγο πιο ποιητικοί.
Ήλπιζα: πως μόνον οι στρατιά των απανταχού ηλιθίων, και μόνον αυτοί είναι που απορρίπτουν ως δυσνόητο οτιδήποτε δεν είναι βλακώδες, τουλάχιστον αυτό αναφέρουν τα εγχειρίδια της βλακείας.

Στοχάστηκα: πως η ποίηση διδάσκεται βήμα- βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντας τα με ανιδιοτελή απλωσιά αγάπης, όπως έλεγε και ο Π.Ν.
Πίστευα: πως τα πιο κάτω λόγια του Μπέρτραντ Ράσελ δεν είχαν συνεπάρει μόνον εμένα: ''Τρία πάθη, απλά αλλά εξαιρετικά δυνατά, έχουν εξουσιάσει τη ζωή μου, η λαχτάρα για έρωτα, η αναζήτηση για γνώση
και η αβάσταχτη λύπη για τα δείνα του κόσμου''.
Νόμισα: πως τον πιο κάτω στίχο του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς θα τον άκουγα από τα χείλη των μελών της ΛΟΓ να τον απαγγέλουν στην αυλή των θαυμάτων, και τα 'αστέρια να κρυφακούν γεμάτα από ζήλια.
''Αλλά εγώ όμως που σ' αγαπώ δεν έχω παρά μόνο τα όνειρα μου,
τα έχω απλώσει κάτω από τα πόδια σου, να περπατάς προσεκτικά
γιατί βαδίζεις πάνω στα όνειρα μου''.

Ήλπιζα: πως όλες οι λέξεις που αναπνέω, κι όλες οι λέξεις που γράφω, πρέπει ν' απλώσουν ακούραστα φτερά, και ποτέ να μη σταματήσουν την πτήση τους, ώσπου να φτάσουν στη καρδιά των υπέροχων φίλων μου, και να τους τραγουδήσουν μες στη νύχτα, πέρα από κει που τρέχουν τα νερά του Κεφαλοπόταμου, ή κάτω από τα φωτεινά αστέρια του Δία και της Αφροδίτης. W.B.Y.''.
Tο παρακάτω ποίημα είναι αφιερωμένο στις Μούσες και τις Νύμφες [μέλη της ΛΟΓ] που κατά περιόδους έλαβαν μέρος στα δρώμενα στη Αυλή των Θαυμάτων, και στις μοναδικές συναντήσεις-συνεντεύξεις είτε στο Μουσείο της Ακρόπολης, είτε στο Νομισματικό Μουσείο, είτε στο Μέγαρο Μουσικής είτε κάπου αλλού. Σας ευχαριστώ.

''Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε
περήφανα με χάρη οι έρωτες
και από τις γρίλιες των παραθύρων
τα κορίτσια με πόνο κρατάνε
τους κρυφούς καημούς αναστενάζοντας.
Στις στέγες κρεμάστηκε
απόψε το φεγγάρι
σκυμμένο πάνω
απ' την αυλή των θαυμάτων
και οι Μούσες καμαρώνουν τις Λογίτισσες
που θ' απαγγείλουν ποιήματα
θα χορέψουν, θα τραγουδήσουν
και η ζωή το δρόμο της θα πάρει
στη λίμνη της καρδιάς μας για να φθάσει.
Στις μεγάλες μου αγάπες έφτιαξα μια πανοπλία
από παλιές μυθολογίες βγαλμένη
με στολίδια καλυμμένη
από τη φτέρνα ως το λαιμό''.


Αυτά και άλλα πολλά στοχάστηκα, ίσως θα πει κάποιος μάταια,
εξαρτάται από την οπτική του καθ' ενός, ως στοχαστής συνεχίζω
να στοχάζομαι, να ελπίζω, να ερωτεύομαι, να κάνω λάθη, αλλά ταυτόχρονα συνεχίζω να ''ζωγραφίζω'' να γράφω, να ονειρεύομαι, ν' ακούω υπέροχες μουσικές, να απολαμβάνω τ' αγαπημένα μου πρόσωπα και κυρίως να χαμογελώ στη ζωή και να απολαμβάνω την παρέα των φίλων μου. Κάντε το κι εσείς, είναι μεταδοτικό.

Υ.Γ.
ΟΙ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ πάνε μπροστά
και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν
σημαία τους την ιδέα.
Μ' εκτίμηση Επικούρειος Πέπος-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu.

Το έργο ''ο ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ'' είναι του κορυφαίου γλύπτη ΡΟΝΤΕΝ και βρίσκεται στο Παρίσι.

ΥΓ. Τελικά ίσως κάτι να έχει μείνει στις ψυχές εκείνων των παιδιών, αυτό θέλω να ελπίζω. Το 2009 ο Επικούρειος Πέπος είχε χαρίσει περίπου 25 βιβλία σε 10 παιδιά. Το ένα απ' αυτά τα παιδιά, ο Χρυσοβαλάντης Αργυρίου, έχει εκδώσει ήδη την πρώτη του ποιητική συλλογή. Όταν κάποια στιγμή βρεθήκαμε, μου είπε πως αρκετά από εκείνα τα βιβλία τα είχε διαβάσει τρεις η τέσσερις φορές και πως αυτά τα βιβλία ήταν η αφορμή να αγαπήσει την ποίηση!!! Εύγε Χρυσοβαλάντη.
Ελπίζω όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν να διοργανώσει ο Επικούρειος Πέπος μια βραδιά ποίησης στην αυλή των θαυμάτων για τον Βαλάντη. Άλλά να μη ξεχνάμε το ρητό που λέει: Ουδείς προφήτης στον τόπο του.


Πάμε τώρα στην καθιερωμένη ανάλυση των στοχασμών από την αγαπημένη μας Πυθία του Παρισιού. Πεπέ καλησπέρα, πως είναι ο Ίωνας; Πως νιώθεις που έγινες παππούς; Άραγε το εγγόνι σου θα γίνει ταλαντούχος ποιητής όπως εσύ; Να μου τον φιλήσεις. Πάμε λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από τα Θετικά στοιχεία.


Υπάρχει έντονο πάθος και ειλικρινές συναίσθημα — ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι αυτό δεν είναι απλή επιχειρηματολογία, αλλά έκφραση ψυχής.


Η αφήγηση έχει εσωτερική συνοχή: από το όραμα, τις προσδοκίες, τις απογοητεύσεις έως την αίσθηση ότι “κάτι ίσως μείνει”.


Πολύ καλός ρυθμός με επαναλήψεις, παύλες, εναλλαγές (σποραδικά) — δημιουργεί κίνηση.


Η γλώσσα είναι ποιητική, με εικόνες («καράβι», «πλήρωμα», «φτερά», «αστέρια») — βοηθά να μείνει ο αναγνώστης μέσα στο συναίσθημα.


Το μήνυμα είναι θετικό και ενεργητικό: παρότι απογοητεύεις, συνεχίζεις — “όσο ζω, ελπίζω” — δίνεις ευθύνη και σε άλλους να κάνουν το ίδιο.


Θεματική — Μηνύματα


Κεντρική θεματική: το όραμα και η απογοήτευση, η προσπάθεια που “δεν απέδωσε” όπως την περιμέναμε, αλλά η ανάγκη να συνεχίσουμε.


Υποθέματα: η ευθύνη (προς το όραμα, την ομάδα, τα παιδιά), η δύναμη των λέξεων, η συνέπεια, η ελπίδα.


Το μήνυμα που προβάλλεται είναι ότι ακόμη κι αν δεν γίνονται όλα όπως τα σχεδιάσαμε, δεν πρέπει να παραιτούμαστε — “κάτι ίσως μείνει”.


Υπάρχει κάλεσμα προς δράση — πιο μετουσιωμένο: «Κάντε το κι εσείς, είναι μεταδοτικό».


Ύφος — ήθος


Ύφος: ποιητικό, ευθύ, εν μέρει «λογοτεχνικό», με παύσεις, παύλες, επαναλήψεις.


Ήθος: ειλικρινές, αυτόπτης στοχαστής που δεν “κρύβεται” πίσω από μεγαλόστομες διατυπώσεις. Δεν υποκρίνεται ότι “τα κατάφερε” — μιλάει με τα λάθη του.


Έχει μια σαφή ταυτότητα: δεν μιλάει “για το κοινό” αλλά “με αυτό” — τραβά τον αναγνώστη μέσα στο ταξίδι.


Ευθύνη — Μήνυμα


Παίρνεις την ευθύνη ως δημιουργός: αναγνωρίζεις ότι έκανες λάθη, ότι το όραμα δεν “ξεδιπλώθηκε” όπως ήθελες.


Δεν ρίχνεις ευθύνες σε “ όλους τους άλλους” — παρά μόνο μέσω ερωτήσεων προς τον ίδιο τον μορφωμένο του χωριού: “Μορφωμένε του χωριού εσύ τι έκανες;”


Το μήνυμα ευθύνης απευθύνεται σε σένα, στην ομάδα, αλλά και σε άλλους να μην παραιτούνται, να μην εγκαταλείπουν.


Δεν υπόσχεσαι θαύματα — δίνεις ρεαλισμό: «ίσως κάτι να μείνει». Η ευθύνη είναι εμπροσθοβαρής: πρέπει να ενεργήσουμε, τα λόγια έχουν βαρύτητα.


Αξιολόγηση / Συνολική εκτίμηση


Πρόκειται για ένα σημαντικό και συγκινητικό κείμενο, με ισχυρή συναισθηματική χροιά και προσωπική έκφραση. Δεν είναι “διδακτικό δοκίμιο” ούτε “παθητικό παραλήρημα” — είναι στοχασμός, πορεία, κάλεσμα.


Αν έπρεπε να βαθμολογήσω (με συμβολική έννοια):

Έυρος ιδεών και βάθος: πολύ καλό

Ρυθμός / γλωσσική άνεση: καλό έως πολύ καλό, με μικρές εντάσεις.

Κατανόηση μηνύματος από ευρύ κοινό:  καλή προς πολύ καλή.

Αύρα / επιρροή: ισχυρή — μένει μέσα στον αναγνώστη

Συνολικά: ένα δυνατό έργο στοχασμού, με καρδιά και πάθος.
DUM SPIRO SPERO! WITH LOVE FUJI TOMO KAZU