Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"
"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"
ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
Υποσχέθηκα στον ψηφιακό φίλο ''Αόρατο ρεύμα'' να αναρτήσω κάτι ιδιαίτερο για τους μπαμπάδες της νέας εποχής, τους «αφανείς ήρωες» αυτού του ιστολογίου, που εξ ορισμού είναι επικεντρωμένο στις μαμάδες και τον κόσμο τους. Συγκέντρωσα λοιπόν τα πιο πετυχημένα αποφθέγματα που βρήκα για τους πατεράδες και σας τα παρουσιάζω, διανθισμένα με το κατάλληλο φωτογραφικό υλικό. 'Αλλα σοφά, άλλα εμπνευσμένα, άλλα με σαρκασμό και ειρωνεία, μέσα σε λίγες λέξεις κωδικοποιούν πλευρές της πατρότητας που μας κάνουν να χαμογελάμε, να θυμώνουμε, να συγκινούμαστε, να κατανοούμε και φυσικά να αγαπάμε!
1. Ο πατέρας μου συνήθιζε να παίζει με τον αδελφό μου και μένα στον κήπο. Η μάνα μας έβγαινε έξω και φώναζε: «θα χαλάσετε το γκαζόν!». Κι εκείνος της απαντούσε: «Δεν μεγαλώνουμε γκαζόν, αγόρια μεγαλώνουμε!» – Harmon Killebrew
2. Υπάρχουν τρία στάδια στη ζωή ενός άνδρα: Πρώτο στάδιο: να πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Δεύτερο στάδιο: να μην πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Τρίτο στάδιο: να είναι ο ίδιος Αη-Βασίλης. – Ανώνυμος
3. Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι ν΄ αγαπάει τη μάνα τους – Theodore M. Hesburgh
4. Oταν έλθει η εποχή που ένας άντρας αντιλαμβάνεται πως μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα, συνήθως έχει ο ίδιος ένα γιο που τον θεωρεί λάθος! – Charles Wadsworth
5. Υποτίθεται πως κάθε άντρας μπορεί να γίνει πατέρας. Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει «μπαμπάς» – Ανώνυμος
6. Οταν ήμουν έφηβος 14 ετών, ο πατέρας μου ήταν τόσο αλαζόνας που δεν τον άντεχα λεπτό. Περιέργως, όταν έφτασα τα 21 ένιωσα μεγάλη έκπληξη από το πόσο πολλά κατάφερε να μάθει μέσα σε επτά μόλις χρόνια! – Μαρκ Τουαίν
7. Πραγματικά πλούσιος είναι ο άντρας που έχει παιδιά που τρέχουν να χωθούν στην αγκαλιά του, ακόμα κι όταν τα χέρια του είναι άδεια- Ανώνυμος
8. Δεν έχει τόση σημασία ποιος ήταν αληθινά ο πατέρας μου, αλλά ποιος θυμάμαι εγώ πώς ήταν – Anne Sexton
9. Eίναι όντως αξιέπαινο να πάει ένας πατέρας τον γιο του για ψάρεμα. Υπάρχει όμως ένα ιδιαίτερο μέρος στον παράδεισο για τον πατέρα που θα πάει την κόρη του για ψώνια – John Sinor
10. Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά ελεύθερα – Jonas Salk
11. Mπαμπάδες, αγαπήστε κι αποδεχτείτε τα μέλη της οικογένειάς σας γι΄ αυτό που πραγματικά είναι, ακόμα κι αν η προσωπικότητά τους είναι πολύ διαφορετική από τη δική σας. Τα κουνέλια δεν πετούν, οι αετοί δεν κολυμπούν, οι γάτες δεν έχουν φτερά. Σταματήστε τώρα τις συγκρίσεις. Υπάρχει άφθονος χώρος για όλους στο δάσος! – Chuck Swindoll
12. Τα στάδια στη ζωή ενός ανθρώπου: 4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα! 7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά! 8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά. 12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται. 14 ετών: Ο πατέρας μου? Ασε καλύτερα! 21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου! 25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα. 30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα. 35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά. 50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό? 60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία! 65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας! – Ανώνυμος
Πηγή: το κορυφαίο Newagemama.
Aνιχνευτής ο Πεπέ.
==========================
Mια δικτυακή φίλη έχασε πρόσφατα τον μπαμπά της κι ανέβασε στο Facebook το ποίημα «Στη μνήμη του πατέρα μου», κι έτσι ξαναθυμήθηκα τη χαμηλόφωνη διακριτική φωνή της ποιήτριας Μελλισάνθης. Με αγκάλιασε μια γλυκιά νοσταλγία διαβάζοντάς το, για τον όμορφο τρόπο που περιγράφει την τρυφερότητα, την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση που τρέφει το μικρό κορίτσι προς το πρόσωπο του μπαμπά…
Μου ξέφυγε όμως κι ένας αναστεναγμός για τα γυρίσματα της ζωής, που εναλλάσσουν τους ρόλους και τις ιδιότητες, προσφέροντάς μας την ευκαιρία να περάσουμε στην απέναντι όχθη, και να σταθούμε απέναντι στον πατέρα και στη μάνα προστατευτικά και υποστηρικτικά, σαν να είναι πια εκείνοι τα παιδιά μας κι εμείς οι γονείς τους…
Oταν κοιτάζω τα παιδάκια κάθε μέρα στους δρόμους, το πρωί, με του σχολείου την τσάντα φτωχοντυμένη μια μικρούλα βλέπω πάντα, με την παλιά της σάκκα, δίπλα στον πατέρα.
Απ’ το χεράκι με στοργή τηνε κρατάει – τόσο κ’ οι δυο είναι ευτυχισμένοι, καθώς πάνε… Με πόση αθώα σοβαρότητα μιλάνε! Το κοριτσάκι ολοένα τον ρωτάει,
και κείνος, σοβαρά, της λέει, της διηγάται… (Πόσο σοφός είν’ ο πατέρας! Πόσα ξέρει! Πόσην ασφάλεια νιώθει στο μεγάλο χέρι! Τίποτε, αν το κρατεί, στον κόσμο δε φοβάται!..)
Ξάφνου, του λέει εκείνο: « – Σαν θα μεγαλώσω…» « – Τότε εγώ πια ένας φτωχός γεράκος θα’μαι… Δε θα μπορώ στα χέρια μου να σε σηκώσω, και θα μου λες: ακούμπα πάνω μου να πάμε…
Σαν θα ‘ρχονται για να σε παίρνουν έξω οι ξένοι, μόνος στη σκοτεινή γωνίτσα μου θα μένω…» « – Εγώ στην άμαξά μου πάντα θα σε παίρνω!» λέει, έτοιμη η μικρή να κλάψει, κ’ επιμένει…
Νιώθει μια τέτοια ανυπομονησία, σκάει, θέλει μεγάλη, τώρα, γρήγορα να γίνει, αν εἰναι δυνατόν την ώρα αμέσως κείνη, για να του δείξει πόσο θα τον αγαπάει!..
Κι όπως θερμά τον σφίγγει το λιγνό χεράκι ο κουρασμένος νιώθει τόση εμπιστοσύνη!.. (Εγινε εκείνος τώρα το μικρό παιδάκι, και ο προστατευτικός πατέρας είναι εκείνη…)
Διαβάστε εδώ κι εδώ μερικά από τα όμορφα ποιήματα της Μελισσάνθης κι εδώ μια εξομολόγησή της για το τι την οδήγησε στην ποίηση.
Πηγή: Newagemama για μία ακόμα φορά.
Ανιχνευτής ο Πεπέ.
======================
«Μια θυγατέρα κάνει τη μέρα σου να λάμπει και την καρδιά σου να γλυκαίνεται» – Ανώνυμος πατέρας. Μετά την επιτυχία του ποιήματος που έγραψε για τη μητέρα του, ο ποιητής που κρύβεται μέσα στον αγαπημένο μου πήρε θάρρος κι άρχισε να εμφανίζει κι άλλες, «κρυμμένες» μέχρι σήμερα, δημιουργίες. Αυτή εδώ γράφτηκε λίγους μήνες μετά τη γέννηση της μεγάλης μας γοργονίτσας και αντανακλά όλα εκείνα τα έντονα συναισθήματα που φέρνει η γέννηση του πρώτου παιδιού (και μάλιστα κοριτσιού) στη ζωή ενός μπαμπά της νέας εποχής:
Πριν από των ματιών σου το φως
τι είχα;
Σκοτάδι που ανέβαινε κι έκλεινε τα μάτια μου.
Πριν απ΄τον χτύπο της καρδιάς σου
τι είχα;
Τη μοναξιά μου στο χτύπο της δικής μου καρδιάς.
Πριν απ΄ το απαλό σου προσωπάκι
τι είχα;
Τη σκέψη πως θα΄ρθεις.
Θα΄ρθεις να γίνεις φως και χάδι
θα ΄ρθεις να γίνεις χαρά και λύπη
θα ‘ρθεις να γίνεις σκοπός ζωής
Κι ήρθες. Kόρη μου.
Σε πρωτοπήρα αγκαλιά άγαρμπα
ήμουνα πάλι παιδί.
Σε χάϊδεψα,
μου χαμογέλασες.
Σε τάϊσα,
μου αποκοιμήθηκες.
Σε ξενύχτησα,
μου ξαγρύπνησες.
Και μεγάλωνες.
Σου χτένιζα τα ξανθά μαλλιά
και κοκκαλάκια σου ΄βαζα
και σ΄έντυνα
με τα μικρά σου κοριτσίστικα ρούχα
και σε φιλούσα.
Κι εγώ μεγάλωνα.
Τα μαλλιά μου αραίωναν
και ξεχνούσα το χρόνο.
Κι έβρισκα τη δύναμη να τρέξω
του κόσμου τα καλά να φέρω.
για να τ΄ακουμπήσω
στα πόδια σου. Kόρη μου…
Το πιο πάνω ποίημα ανήκει στον Κωνσταντίνο.
Πηγή: Newagemama
Aνιχνευτής ο Πεπέ.
================
«Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε, σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια: σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο…» – Πάμπλο Νερούδα
Τον τελευταίο καιρό μ΄απασχολεί πολύ το θέμα των σχέσεων. Βλέπω ολοένα και πιο συχνά γύρω μου τους ανθρώπους να κλείνονται ερμητικά στο μικρόκοσμό τους, τη ίδια στιγμή που λαχταρούν να εισπράξουν ενδιαφέρον και νοιάξιμο. Σαν να θέλουν να κερδίσουν την πιο όμορφη φιλική, ερωτική ή συναδελφική σχέση χωρίς όμως να χάσουν τίποτα από τη βολή τους, χωρίς να παραχωρήσουν χιλιοστό από το ζωτικό τους χώρο, χωρίς να επιτρέπουν ούτε μια ρωγμή στο προσωπείο που διάλεξαν να τους αντιπροσωπεύει στον έξω κόσμο.
Κάποτε αυτό θα με πλήγωνε, τώρα πια αρχίζω να αποδέχομαι πως οι αληθινές σχέσεις – αυτές που για χάρη τους βάζεις το χέρι σου στη φωτιά – είναι λιγοστές. Κατέγραψα εδώ ό,τι έχω προσωπικά αντιληφθεί για το θέμα των σχέσεων, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω τις προτεραιότητές μου και να βεβαιωθώ πως αφήνω χώρο στις σχέσεις που αξίζουν να εξελιχθούν και ν΄ανθίσουν:
1. Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής. Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή σου άλλοτε σε στηρίζουν, άλλοτε σε δοκιμάζουν, άλλοτε σε χρησιμοποιούν και άλλοτε σε ωθούν να βγάλεις τον καλύτερο (ή χειρότερο εαυτό σου). Ολ΄αυτά είναι πολύτιμες εμπειρίες που σε ωριμάζουν και σ’ αναγκάζουν να πάρεις θέση για το τι λογής σχέσεις θέλεις τελικά να έχεις στη ζωή σου.
2. Οταν η ζωή σού φέρνει αλλαγές – ακόμα και προς το καλύτερο – κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από κοντά σου. Ισως γιατί η προηγούμενη φάση σου τούς πήγαινε περισσότερο, ίσως γιατί ο νέος τρόπος ζωής σου δεν τους ταιριάζει πια, ίσως γιατί πατιούνται κουμπιά που πονάνε…, πάντως είναι κάτι που συμβαίνει και χρειάζεται να το αποδεχτείς, όσο δυσάρεστο κι αν είναι.
3. Οταν είσαι σε δύσκολη θέση και νιώθεις την ανάγκη για υποστήριξη, ποιος παραμένει δίπλα σου; Ποιος αφιερώνει χρόνο και ενέργεια για σένα; Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι αληθινοί σου φίλοι. Μαζί στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα.
4. Οι άνθρωποι σου φέρονται με τον τρόπο που τους επιτρέπεις. Εσύ βάζεις τον πήχυ ψηλά ή χαμηλά, εσύ θέτεις τα όρια. Σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά τους, είσαι σε θέση όμως να ελέγχεις το τι θα δεχτείς και τι όχι.
5. Ενα λάθος μπορεί να είναι τυχαίο. Τα απανωτά ψέματα και οι δόλιες συμπεριφορές δεν είναι τυχαία. Αν είσαι αποδέκτης τέτοιων συμπεριφορών συστηματικά, και με ένα «συγγνώμη» υποχωρείς και παραμένεις στη σχέση, τότε κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου και ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό.
6. Βεβαιώσου πως αναγνωρίζεις τις σχέσεις που αξίζουν πραγματικά. Μήπως έχεις γίνει ο εγωπαθής που παραπονιέται γιατί ο κόσμος δεν ασχολείται αδιάλειπτα με την ευτυχία του; Αυτό που ζητάς από τους αγαπημένους σου το προσφέρεις εσύ ο ίδιος; Καμιά φορά ο φίλος που πονάει ίσως σου πει «μην ανησυχείς, είμαι καλά», αλλά αυτό που χρειάζεται στ’ αλήθεια είναι να τον κοιτάξεις στα μάτια και να του πεις «όχι, ξέρω πως δεν είσαι καλά. Μίλησέ μου, είμαι δίπλα σου».
7. Οι «βαριές» κουβέντες πληγώνουν περισσότερο από τον φυσικό πόνο. Εχε το νου σου μήπως, θεωρώντας δεδομένους τους δικούς σου ανθρώπους, ξεφορτώνεις άθελά σου πάνω τους τα καταπιεσμένα συναισθήματα από σχέσεις που σε πόνεσαν και τις κουβαλάς ακόμα. Οι άλλοι, όσο κι αν μας αγαπούν, δεν είναι τα συναισθηματικά μας υποζύγια.
8. Οι πράξεις μετράνε, όχι τα λόγια. Συνήθως όσοι αγαπούν δεν το διατυμπανίζουν, αρκούνται στο να το δείχνουν με μικρές ή μεγάλες κινήσεις μέσα στην καθημερινότητα. Μην παρασύρεσαι από τα μεγάλα λόγια, άφησε τις συμπεριφορές να μιλήσουν για την αλήθεια.
9. Κανείς δεν μπορεί να σου προσφέρει την ευτυχία, ούτε να ανακαλύψει το σκοπό της ζωής για λογαριασμό σου. Μην κάνεις το λάθος να περιμένεις τους άλλους να σου ανοίξουν το δρόμο στην προσωπική σου ολοκλήρωση. Ο μόνος που μπορεί είσαι εσύ ο ίδιος.
10. Η γνήσια αγάπη σε μια σχέση ανθίζει όταν εξαλείφονται οι παντός είδους «χειρισμοί». Οταν αποδέχεσαι τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου γι΄αυτό που είναι κι όχι γι’ αυτό που θα μπορούσε να είναι. Οταν έχεις τη δυνατότητα να αποκαλύψεις πόσο ευάλωτος κι ανασφαλής νιώθεις. Κι όλο αυτό κερδίζεται όταν βάζουν πλάτη και οι δύο, με αφοσίωση και ακεραιότητα. Διαφορετικά απλώς δεν γίνεται να συμβεί.
Κλείνω αυτή την ανάρτηση με τη σημείωση πως δεν έχω την πρόθεση να δώσω συμβουλές σε κανένα. Γράφω μόνο τις σκέψεις μου, που ίσως να είναι και αφελείς και εκτός πραγματικότητας. Πολύ θα το ήθελα οι σχέσεις μας να έχουν όλες χάπι-εντ, μάλλον όμως αυτό δεν συμβαίνει. Ο χορός της ζωής έχει τους δικούς του ρυθμούς κι εμείς μαθαίνουμε αδιάκοπα τα βήματα που ολοένα αλλάζουν καθώς κυλάει ο καιρός… Πολύ θα ήθελα να διαβάσω τα σχόλιά σας. Αναρωτιέμαι αν όλα τα παραπάνω είναι δική μου αίσθηση ή υπάρχουν κι άλλοι που έχουν την ίδια γνώμη με μένα.
Πηγή: NEWAGEMAMA
Aνιχνευτής ο Πεπέ.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου σας καλημερίζω, και σας καλησπερίζω ταυτόχρονα, από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι όπου αυτή την περίοδο 2019 συμβαίνουν μαγικά - καλλιτεχνικά πράγματα!!
Ας πάρω όμως τα πράγματα με την σειρά, πριν έναν χρόνο περίπου βλέποντας την άθλια κατάσταση του σχολικού κτιρίου, και τον περιβάλλοντα χώρο έκανα μία πρόταση στον τότε πρόεδρο της κοινότητας να μου επιτρέψουν να επικοινωνήσω με τους CARPE DIEM [είναι μία ομάδα εθελοντών που κάνουν εικαστικές παρεμβάσεις σε σχολικά κτήρια] ώστε να έρθουν να ομορφύνουν και το δικό μας σχολείο. Στην πορεία επικοινώνησα και με τον δάσκαλο, και φυσικά με την σχολική πρωτοβάθμια επιτροπή. Ο δάσκαλος το συζήτησε και με τους γονείς των παιδιών και μου άναψε το πράσινο φως για τις περαιτέρω ενέργειες.
Αυτό όταν το ανάφερα στον καλλιτέχνη ξυλογλύπτη Άγγελο - Φειδία ενθουσιάστηκε με την ιδέα γιατί έχει δει έργα μου και του άρεσαν πάρα πολύ. Ειδικά όταν του είπα πως θα ζωγράφιζα τα ίδια θέματα μ' αυτά που είχα παρουσιάσει στην έκθεσή μου που έκανα στο Λονδίνο τον περασμένο Μάρτιο ξετρελάθηκε. Ως καλλιτέχνης που είναι γνωρίζει την αξία των έργων μου.
Ο λόγος που τελικά δεν προκρίθηκε αυτή η πρόταση ήταν το γεγονός πως λόγω της μεγάλης αξίας των έργων, υπήρχε ο κίνδυνος κάποιο πρωί να πάνε τα παιδιά στο σχολείο και να μην υπήρχαν οι τοίχοι όπου θα είχα ζωγραφίσει!!! Αυτό ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα, η μόνη λύση θα ήταν να προσλάβουμε φύλακες ώστε να φυλάνε το σχολείο σε εικοσιτετράωρη βάση. Αυτή ήταν μία καλή ιδέα αλλά είχε μεγάλο κόστος, γι' αυτό και την απορρίψαμε.
Προκειμένου να βγούμε από το αδιέξοδο ο καλλιτέχνης ξυλογλύπτης πρότεινε να επικοινωνήσουμε με δύο κοπέλες που είχε γνωρίσει όταν φοιτούσε στην σχολή καλών τεχνών, την Αθηνά Αναγνωστοπούλου και την Ελένη Τσιλιλή.
Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία επισκέφτηκα τον δάσκαλο για τις τελευταίες λεπτομέρειες και συμφωνήσαμε πως κάποια στιγμή που εμείς θα ήμασταν έτοιμοι θα ξεκινάγαμε το έργο. Εγώ εκείνη την περίοδο βρισκόμουν σε επικοινωνία με την εταιρεία ΤΥΡΑΣ προκειμένου να αναλάβει το κόστος των χρωμάτων το οποίο θα ήταν περίπου στα 700 - 900 ευρώ.
Για καλή μας τύχη ο συγχωριανός μας
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ [αντιπεριφερειάρχης] πληροφορήθηκε γι' αυτή μου την ενέργεια και επικοινώνησε μαζί μου για να μου πει:
Σπύρο, επειδή κι εγώ σ' αυτό το σχολείο έμαθα τα πρώτα μου γράμματα, και επειδή θέλω ως Χρήστος Γακόπουλος να κάνω κάτι για το χωριό, θα αναλάβω εγώ το όποιο κόστος!!!
Ευχαρίστησα τον Χρήστο και του είπα πως όταν θα ήμασταν έτοιμοι θα τον ενημέρωνα.
Και τώρα αρχίζουν τα παρατράγουδα.
Την επόμενη της συνάντησης μου με τον δάσκαλο, δέχομαι το τηλεφώνημά του, όπου, ω! του θαύματος τον ακούω να μου λέει:
Κύριε Γκοβίνα αυτά που σας είπα χθες δεν ισχύουν!! πέρασε ο πρόεδρος πριν λίγο και σε κουβέντα που είχα μαζί του μου είπε πως δεν επιτρέπει να γίνει αυτή η εικαστική παρέμβαση!!
Αρχικά νόμιζα πως μου κάνει πλάκα, όταν συνειδητοποίησα πως μιλούσε σοβαρά του εξήγησα πως λίγες μέρες πριν ο πρόεδρος, [ΚΏΣΤΑΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ] με είχε επισκεφτεί στο σπίτι μου και δεν μου ανάφερε κάτι τέτοιο, αντιθέτως ήταν ενθουσιασμένος με την ιδέα, τι άλλαξε λοιπόν ξαφνικά και ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ άλλαξε γνώμη;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Όχι δεν αναφέρομαι στον ΚΩΣΤΑ ΤΣΙΟΥΝΗ ο Ηλίας Τσιούνης πέρασε και μου είπε αυτά που σου είπα!!
Σε παρατήρησή μου πως ο νέος πρόεδρος αναλαμβάνει τον Σεπτέμβριο και όχι αρχές Ιουνίου, απάντησε πως ο Ηλίας Τσιούνης μιλούσε εκ μέρους του νυν προέδρου!!!
Απίστευτα πράγματα, αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στο θέατρο σκιών, αλλά ούτε και στην Ουγκάντα!!!
Αφού έριξα κάτι γαλλικά επικοινώνησα με τον καλλιτέχνη Άγγελο -Φειδία και του εξήγησα όλη την τραγελαφική κατάσταση και του ανακοίνωσα την πρόθεσή μου να παραιτηθώ από όλη αυτή την διαδικασία.
Αγαπητή φίλη, αγαπητέ φίλε τώρα που γνωρίζεις το αποτέλεσμα σκέψου να μην είχε γίνει αυτή η παρέμβαση και το σχολείο να συνέχιζε να είναι μέσα στη βρομιά.
Ας είναι καλά ο Άγγελος - Φειδίας που με την στω'ι'κη υπομονή του και επιμονή του με παρότρυνε να μην τα εγκαταλείψω και πως αφού ο πρόεδρος που δεν ήταν πρόεδρος αλλά μιλούσε ως πρόεδρος!!! [τρέχα γύρευε δηλαδή,] μας έβαζε εμπόδια εμείς δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να απευθυνθούμε στην αρμόδια σχολική επιτροπή του Δήμου.
Αυτό και κάναμε, απευθυνθήκαμε στον κύριο ΓΙΑΝΝΗ ΚΩΤΟΥΛΑ ο οποίος εξεπλάγην με όλα αυτά που του αναφέραμε.
Μας ενημέρωσε πως ο πρόεδρος δεν είχε καμία αρμοδιότητα στο κτίριο του σχολείου, η αρμοδιότητα του προέδρου σταματούσε στην αυλόπορτα του σχολείου. Μας έδωσε μάλιστα και ένα σχετικό έγγραφο όπου γινόταν αναφορά για την εικαστική παρέμβαση.
Απλά μας είπε να ενημερώσουμε την επιτροπή για το πότε θα ξεκινήσουμε τις εργασίες, και ποια θα ήταν τα θέματα. Ευτυχώς που συναντήσαμε αυτόν τον φωτισμένο άνθρωπο και μας έλυσε τα χέρια. Εσύ αγαπητή εθελόντρια και αγαπητέ εθελοντή που όλες αυτές τις μέρες έδωσες με την παρουσία σου άλλη ώθηση στο έργο φαντάσου όλη αυτή η διαδικασία να μην είχε ξεκινήσει λόγω βλακείας; ενός ατόμου.
Το ξεκίνημα τελικά έγινε με την επιστροφή των κοριτσιών των εικαστικών από τις διακοπές. Είπαμε στα κορίτσια πως το αργότερο έως τις 04 Σεπτεμβρίου το έργο θα πρέπει να παραδοθεί γιατί λίγες μέρες μετά ανοίγουν τα σχολεία. Τα υπέροχα και ταλαντούχα κορίτσια των εικαστικών τεχνών κράτησαν τον λόγο τους και το έργο παραδόθηκε πράγματι στις 04/09
Την ημέρα που θα ξεκινούσαμε τις εργασίες ενημερώσαμε την σχολική επιτροπή, και παράλληλα εγώ θεώρησα σωστό να ενημερώσω και τον νέο πρόεδρο στα πλαίσια της μεγαλύτερης κοινωνικής συμμετοχής.
Φίλες και Φίλοι όταν ήρθε για λίγο ο πρόεδρος στο σχολείο δέχθηκα τέτοια λεκτική επίθεση που με ανάγκασε να τον καταγράψω ώστε αν χρειαζόταν να υπήρχαν στοιχεία.
Δεν σου επιτρέπω!!!
Σου απαγορεύω!!!
Έρχεσαι από την Αθήνα και μας αναστατώνεις με τις ιδέες σου!!
Δεν θα πειράξεις τίποτα!!! και άλλα πολλά.
Δεν άντεξα κι εγώ, παρ' ό, τι επικούρειος και του είπα: εσύ για ό,τι κάνεις πληρώνεσαι ενώ εγώ χρόνια τώρα βάζω βαθιά το χέρι στην τσέπη μου. Επομένως λίγος σεβασμός δεν βλάπτει. Δεν θέλω να μιλάω άσχημα σε κανέναν αλλά μερικές φορές χάνω τον έλεγχο, και ειδικότερα όταν διαπιστώσω, πως ο συνομιλητής μου είναι εριστικός μαζί μου, και μάλιστα χωρίς λόγο, ε! τότε γίνομαι πύραυλος.
Επίσης αν δεν το γνωρίζεις σε ενημερώνω πως δεν έχεις καμία αρμοδιότητα στο κτίριο του σχολείου, απλά στα πλαίσια της καλής συνεργασίας σκέφτηκα να σε ενημερώσω αλλά τελικά έκανα λάθος.
Φεύγοντας μουρμούριζε πως το κλειδί από το σχολείο δεν πρόκειται να σου το δώσω!!!
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτός ο άνθρωπος έχει τέτοιο μίσος εναντίον μου, οικόπεδα γειτονικά δεν έχουμε, Μπατζιανάκηδες δεν είμαστε για να πεις πως εγώ τρώω τη σύνταξη από τα πεθερικά μας κι αυτός δεν παίρνει τίποτα, αντίπαλοι ομάδων δεν είμαστε γιατί εγώ δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο, εκτός και αν τον ενοχλεί που εδώ και 45 χρόνια τώρα προσφέρω στο χωριό και φοβάται τις συγκρίσεις, σε ηλικία 20 ετών έστειλα την εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ στο σχολείο, αυτή έχουν ακόμα. Οι δύο υπολογιστές στο σχολείο εστάλησαν από μένα και τον αδερφό μου τον Αλέξανδρο, οι δύο υπολογιστές της βιβλιοθήκης εστάλησαν χάρη στις δικές μου ενέργειες, οι 12 καρέκλες που υπάρχουν στο ιατρείο τις έστειλα εγώ από την Αθήνα, σταματάω εδώ γιατί ο κατάλογος είναι μακρύς. Δεν θα έκανα αυτή την αναφορά αλλά με ανάγκασε ο κ. Πρόεδρος.
Προφανώς έχει κάποιο πρόβλημα μαζί μου, το όποιο πρόβλημα πρόεδρε και αν έχεις μαζί μου φρόντισε όταν πρόκειται για το καλό του χωριού να συμπεριφέρεσαι σωστά γατί πιθανόν να υπάρχουν κι άλλοι που θα ήθελαν να βοηθήσουν και με τις συμπεριφορές σου του απομακρύνεις.
Ας αφήσουμε τον κ. πρόεδρο στην κοσμάρα του και ας έρθουμε στο έργο και στους εθελοντές.
Για να είμαι ειλικρινής το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου, ο δε δήμαρχος και ο Αντιπεριφερειάρχης που προς τιμήν τους επισκέφθηκαν το σχολείο την Τετάρτη το απόγευμα δεν πίστευαν τα μάτια τους σ' αυτό που έβλεπαν. Έφυγαν και οι δύο ενθουσιασμένοι, αν διαβάσετε τα σχόλια του δημάρχου στο διαδίκτυο τότε θα καταλάβετε.
Όσο για τα παιδιά ήταν ξετρελαμένα, έλαμπαν τα προσωπάκια τους από χαρά.
Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους έλαβαν μέρος σ' αυτή τη δράση, και ευτυχώς ήταν πάρα πολλοί, τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς, ίσως για πρώτη φορά μαζεύτηκαν τόσοι πολλοί συγχωριανοί για κάποια δράση.
Ήταν πολύ όμορφες οι εικόνες το να βλέπεις όλους αυτούς τους εθελοντές να προσπαθούν για το καλύτερο, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες.
Τι κρίμα που ο πρόεδρος τις κοινότητας δεν βρήκε έναν καλό λόγο να πει σε όλον αυτόν τον κόσμο, ενώ στην φωτογράφηση ήταν πρώτη μούρη!! Για φαντάσου τι θαύματα κάνει ο φακός;
Θα μου επιτρέψετε να σταθώ σε κάποια ονόματα που έβαλαν πλάτη ώστε να είναι έτοιμος ο χώρος για την εικαστική παρέμβαση. Όπως θα έχετε δει οι περισσότεροι από τις εικόνες που σας έχω στείλει, ο εξωτερικός χώρος του σχολείου ήταν μέσα στην βρωμιά. Για να μπορέσουμε να υποδεχθούμε τους εθελοντές που θα ζωγράφιζαν, 5 μέρες πριν από το πρωί έως το βράδυ ξεβρομίζαμε τον περιβάλλοντα χώρο. Για να γίνει αυτό τα πιο κάτω άτομα αφιέρωσαν πολλές ώρες και κόπο.
Ευχαριστούμε λοιπόν όλους όσους συμμετείχαν σ' αυτή τη δράση που οφείλω να ομολογήσω πως ήταν αρκετοί και αρκετές που έπιασαν τα πινέλα για να βοηθήσουν στην ζωγραφική και ειδικότερα τους:
🏆ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΡΑΡΡΑ ότι και να πώ για την Νικολέτα θα είναι λίγο. (12 ετών)
🏆ΘΩΜΑ ΜΠΕΗ Τι να πω για τον Θωμάκο; πάντα πιστός στρατιώτης.(12 ετών)
🏆ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΠΡΟΥ Άλλη μία έκπληξη, μπράβο και πάλι μπράβο.(15 ετών)
🏆ΒΑΣΙΛΑΚΗ Λευτ. ΓΚΟΒΙΝΑ Τι να λέμε τώρα για τον Μπιλάκο; ήρθε με τον Γιαννάκη από τον πάγκο και ανέτρεψαν όλα τα προγνωστικά. (15 ετών) Αυτή η τετράδα από μόνη της ήταν σε θέση να πάρει το πρώτο βραβείο εθελοντισμού.
💐🎨ΑΘΗΝΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ [Ζωγράφος]
💐🎨ΕΛΕΝΗ ΤΣΙΛΙΛΗ [Ζωγράφος]
🎖️ΝΤΑΚΟΥΛΑ ΦΩΤΙΟ
🎖️ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΣΟΧΡΗΣΤΟ
🎖️ΓΙΩΡΓΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
🎖️ΑΝΔΡΕΑ ΤΣΙΟΥΝΗ
🎖️ΣΤΕΦΑΝΟ ΤΣΙΟΥΝΗ
🌻ΧΡΗΣΤΟ ΓΑΚΟΠΟΥΛΟ (ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ) ο χορηγός μας.
Και τον κατά δήλωσή του: τον εσωτερικό ερωτικό μετανάστη!!
καλλιτέχνη, Άγγελο-Φειδία Πατσιατζή που είναι πάντα στην πρώτη γραμμή με τις ιδέες του και την προσφορά του. Εννοείτε πως εγώ και ο καλλιτέχνης, [πέραν των χρημάτων που έβαλε ο Χρήστος Γακόπουλος], βάλαμε βαθιά το χέρι στην τσέπη για τα όποια επιπλέον έξοδα που τελικά ξεπέρασαν τα 600ευρώ, μόνο η κυρία Φώφη συνέδραμε οικονομικά πληρώνοντας μία φορά το τραπέζι που κάναμε στους συντελεστές, τις υπόλοιπες μέρες τα έξοδα ήταν εκ περιτροπής εμού και του καλλιτέχνη.
Επίσης ευχαριστώ τον αδερφό μου Βασίλη Γκοβίνα για την εποπτεία του.
Φίλες και Φίλοι άλλη μια δράση έφτασε έστω μετ' εμποδίων στο τέλος της, το αποτέλεσμα κατά την ταπεινή μου άποψη είναι καταπληκτικό, ας φροντίσουμε όλοι μαζί να διατηρήσουμε αυτόν τον χώρο καθαρό γιατί εκεί περνούν την ώρα τους πάρα πολλά παιδιά, και κυρίως τα παιδιά που πάνε σχολείο.
Υ.Γ. Κυρία Φώφη σας ευχαριστώ για το τραπέζι που κάνατε στην ομάδα των καλλιτεχνών και όχι μόνο.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος, ένας απλός εθελοντής.
