Ημέρα μνήμης, Φουκοσίμα 2012 Ένας χρόνος μετά την τραγωδία.

Ιαπωνία 11-03-11: Σεισμός-Τσουνάμι ώρα μηδέν

Ελλάδα 11-03-12: Ημέρα Μνήμης

Αγαπητοί επισκέπτες αυτού του ιστολογίου αυτήν την περίοδο έως και 11-03-12 θα φιλοξενούμε στην ιστοσελίδα μας ότι έχει σχέση με Ιαπωνία. Παράλληλα θα καταθέσω την δική μου εμπειρία από το ταξίδι μου στην Ιαπωνία το 1990 και δύο επιστολές δύο επίλεκτων φίλων-μελών της ΟΚΡΑ-ΛΟΓ, της Κωνσταντίνας San και του Αρκά San.

Eγώ ο Pepos San-Fuji Tomo Kaju θα σας καταθέσω την δική μου εμπειρία από την επίσκεψή μου στην χώρα του Ανατέλοντως Ηλίου το 1990 και την γνωριμία μου με εκλεκτούς φίλους, μιας φιλίας που διαρκεί περίπου 30 χρόνια. Πριν αρχίσω την όποια περιγραφή θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στα αθώα θύματα αυτής της φοβερής καταστροφής.

Ω! Αθώα θύματα του φοβερού θυμού της γής

σιωπώ θλιμμένος γεμάτος απορίες

κι ένα πελώριο γιατί απλώνεται στα χείλη μου.

Καλό ταξίδι στον δικό σας παράδεισο και στην μνήμη αυτών που έμειναν πίσω.

Φίλες και φίλοι πώς μπορείς να περιγράψεις μια τόσο τραγική κατάσταση;

Πόσο φτωχές φαντάζουν μερικές φορές οι λέξεις, οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές.

Αυτό που έμεινε στην μνήμη μου και στην μνήμη θα έλεγα όλων των Ελλήνων είναι η εικόνα των ανθρώπων...παρ’ότι ζούσαν κάτι απερίγραπτο, η στωικότητα, η τάξη και γενικότερα η συμπεριφορά τους ήταν-ειδικά για μας τους Έλληνες-ένα μάθημα παιδείας και κανόνων.

1990, Οκτώβριος. Ο Mr. Ogawa μας περίμενε στο Narita, μετά από ένα πολύωρο αλλά υπέροχο ταξίδι με την Ο.Α. Τότε η Ο.Α. πετούσε και στο Τόκυο. Φθάσαμε στο Νarita όπου για καλή μας τύχη –ήμουν με έναν φίλο-μας εντόπισε ο Ryo, γιατί εμείς δύσκολα θα τον αναγνωρίζαμε μέσα σε τόσο κόσμο διότι όλοι οι Ιάπωνες μας φαινόντουσαν ίδιοι.

Σταθμός διαμονής το φιλόξενο σπίτι της οικογένειας Οgawa στην Sakura. Kimiyo, Akiko, Duxey, Sinko, Ryo σας ευχαριστούμε. Δεύτερος σταθμός διαμονής το επίσης φιλόξενο σπίτι της Noriko και του Τakashi στην Takanawa. Kamakoyra, Akiyampara, βόλτες στο Τόκυο, επισκέψεις σε υπέροχα παραδοσιακά φαγάδικα , μια μαγική μέρα στη Disneyland, μια συγκλονιστική εμπειρία στον Πύργο του Τόκυο, όπου σε μια συνάντηση με πάρα πολλά παιδιά του λυκείου και προσπαθώντας να τους πούμε πως είμαστε από την Ελλάδα κάναμε σε ένα χαρτί τους κύκλους των ολυμπιακών αγώνων. Έλα όμως που τα παιδιά κατάλαβαν πως θέλαμε να τους πούμε ότι είμαστε ολυμπιονίκες...και κει έγινε ένας μικρός χαμός...μας πέταγαν στον αέρα από την χαρά τους που είχαν κοντά τους ολυμπιονίκες!!! Όταν κάποια στιγμή καταφέραμε να ξεφύγουμε και συναντήσαμε την Keiko και της εξηγήσαμε τι είχε συμβεί, για μισή ώρα δεν μπορούσε να συγκρατηθεί από τα γέλια. Εμείς τα είχαμε χαμένα γιατί δεν φανταζόμασταν πως οι Έλληνες είμαστε τόσο αγαπητοί στους Ιάπωνες και μάλιστα στα παιδιά. Όταν η Keiko επιτέλους μας εξήγησε τότε καταλάβαμε πως τα παιδιά δεν μας πέταγαν στον αέρα επειδή είχαν καταλάβει πως είχαν μπροστά τους δύο Ελληνες αλλά ο λόγος ήταν διαφορετικός...νόμιζαν πως είχαν κοντά τους δύο ολυμπιονίκες τρομάρα μας. Ήταν σειρά δική μας να πέσουμε ξεροί από τα γέλια. Όπως όμως μας εξήγησε η Keiko, η Ελλάδα ήταν πράγματι αγαπητή στους Ιάπωνες και μάλιστα μας ανέφερε την περίπτωση της απόφασης για την τέλεση των ολυμπιακών αγώνων των 100 χρόνων που δόθηκαν στην Ατλάντα και όχι στην Αθήνα και το ότι αυτή η απόφαση πάρθηκε στην πατρίδα τους το θεωρούσαν πολύ προσβλητικό.

Ένα άλλο περιστατικό που μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση ήταν την ημέρα που οι φίλοι μας μας άφησαν ελεύθερους στο Τόκυο. Είχαν κανονίσει για μας εκδρομή που είχε και αρκετές ώρες που μπορούσαμε να γυρίσουμε μόνοι μας για να περιπλανηθούμε λίγο ως απόγονοι του Οδυσσέα.

Κάποια στιγμή διαπιστώσαμε πως είχαμε χαθεί και ήταν αδύνατον να επιστρέψουμε...δεν είχαν βγει ακόμα και τα κινητά για να ειδοποιήσουμε τον Ryo. Μεταξύ Αγγλικών, Ελληνικών, Γαλλικών και Ιαπωνικών προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε σε μια ευγενική κυρία που θέλουμε να πάμε. Αυτή η κυρία μας έκανε νόημα να περιμένουμε στο κατάστημά της και έφυγε κάπου εκατό μέτρα μακριά σε ένα άλλο κατάστημα από το οποίο σε λίγο είδαμε να βγαίνει ένα ζευγάρι νέοι άνθρωποι περίπου στα τριάντα...η γυναίκα ψιλοκαταλάβαινε Αγγλικά και όσο καταλάβαινε μετέφραζε στον άνδρα της. Το ευτύχημα ήταν πως κατάλαβαν ότι είμαστε Έλληνες γιατί τους είχαμε πει , όχι, όχι, αυτήν την φορά δεν τους δείξαμε τους κύκλους των ολυμπιακών αγώνων. Αφού ευχαριστήσαμε την πρώτη κυρία ακολουθήσαμε το ζευγάρι. Όταν φθάσαμε στο δικό τους κατάστημα έμεινε εκεί ο άνδρας και η κοπέλα, η Yasuko, μας πήρε και μας πήγε σε ένα πιο κεντρικό σημείο περίπου μισή ώρα μακριά. Προς στιγμήν φοβηθήκαμε πως δεν είχε καταλάβει τι θέλαμε και μας έλουσε κρύος ιδρώτας για το πού παμε.

Κάποια στιγμή, σε ένα μεγάλο κτίριο, η κοπέλα χτύπησε ένα κουδούνι , μας είπε να περιμένουμε και η ίδια μπήκε μέσα στο κτίριο. Στα δέκα λεπτά που έκανε να ξαναεμφανιστεί με μια άλλη κοπέλα που ήταν πιο μικρή, περίπου 25, είχαμε σκεφτεί να το βάλουμε στα πόδια αλλά να πάμε πού; Από την άλλη, η κοπέλα που μας είχε φέρει ως εδώ ασκούσε πάνω μας μια γοητεία και εμπιστοσύνη που τελικά είχαμε δίκιο.

Μας σύστησε στην άλλη κοπέλα που ευτυχώς μίλαγε αρκετά καλά Αγγλικά...ήταν η πιο μικρή αδερφή της και την έλεγαν Mariko.

Aφού αποχαιρετήσαμε την Yasuko και την ευχαριστήσαμε θερμά για την καλοσύνη της, αναχωρήσαμε τώρα με την προστασία της Mariko. Μας είπε πως γνώριζε που θέλουμε να πάμε και πως θα μας πήγαινε η ίδια!!! Για μια ώρα περίπου περπατάγαμε παρέα με την Mariko που τελικά ήταν πιο μικρή και απ’ότι καταλάβαμε ήταν στο τελευταίο έτος των σπουδών της. Για καλή μας τύχη ήμασταν στην ώρα μας εκεί όπου θα μας έπαιρνε το λεωφορείο για να επιστρέψουμε στην βάση μας. Αγκαλιάσαμε την Mariko και ήταν σειρά μας να την πετάξουμε στον αέρα. Ήταν απίστευτο αυτό που έγινε. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μας έκαναν να καταλάβουμε τι θα πει ευγένεια, φιλοξενία, βοήθεια. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου σ’αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους και εύχομαι να μην ήταν ανάμεσα στα θύματα από το τσουνάμι. Yasuko, Mariko σας ευχαριστώ.

Ένα άλλο περιστατικό που μου έκανε εντύπωση ήταν όταν επισκεφθήκαμε την αυτοκρατορική κατοικία. Έπρεπε να πλησιάζουμε ως ένα συγκεκριμένο σημείο. Ο ξεναγός λοιπόν μας είπε το εξής: Παρακαλώ να σεβαστείτε τα όρια, επιτρέπεται να πάμε ως εκεί, όπως βλέπετε στο βάθος υπάρχουν αστυνομικοί, αν ξεφύγουμε από το όριο που μας επιτρέπουν θα επέμβουν οι αστυνομικοί.

Τους πληρώνουμε που τους πληρώνουμε ας μην τους δίνουμε και δουλεία!!!

Αλήθεια γιατί και μεις να μην κάνουμε το ίδιο; Τους πληρώνουμε που τους πληρώνουμε, γιατί θα πρέπει να τους δίνουμε και δουλειά; Εννοώ αυτό που γίνεται με τις διαδηλώσεις.

Τι να πω για την ευγένεια αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την καλοσύνη αυτών των ανθρώπων;

Tι να πω για την ευαισθησία αυτών των ανθρώπων για το περιβάλλον, για την καθαριότητα των δημόσιων χώρων;

Tι να πω για τον σεβασμό αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την προκοπή αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την τήρηση των κανόνων αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την παιδεία αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την σεμνότητα αυτών των ανθρώπων;

Θα πω μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου.

Yumiko, Mie, Hiroko, Akira, Kento, Mako, Ryota, Yumeta, Ryo, Kimiyo, Duxey, Sinko, Keiko, Noriko, Takashi, Massami, Takeshi, Yasuko, Mariko, Sakamoto, Emi, σας αγαπώ και σας ευχαριστώ για την πολύχρονη και θερμή φιλία σας.

Pepos San

Το χρονικό μιας γνωριμίας: Milo Z!! φιλαράκι του ΑΣΤΡΟΤΟΜ

Όλα ξεκίνησαν το 2009 όταν ο Τζιμ Άνταμς είδε για πρώτη φορά τον Milo Z και την μπάντα

του στο Half Note! Ενθουσιασμένος απο την εξαιρετική μουσική βραδιά που προσέφεραν οι καλλιτέχνες απο τη Νέα Υόρκη στο αθηναϊκό κοινό, έδωσε την υπόσχεση στον εαυτό του πως και την επόμενη φορά που θα ερχόντουσαν στην Ελλάδα δεν θα τους έχανε με τίποτα!

Το 2011 ο Ηγέτης, η Μελισσάνθη και ο Τζίμ Άνταμς επισκέφθηκαν το Half Note για να δουν τον Milo Z και την μπάντα του, 2 σαξόφωνα, ένα ντραμς, μια κιθάρα, ένα μπάσο &

αρμόνιο. Αυτό ήταν!!! Το σύνολο ήταν εκπληκτικό, για 4 ώρες έζησαν μαγικές στιγμές.

Ο Τζιμ Άνταμς εκτιμώντας τον Milo Z ως καλλιτέχνη, του ζήτησε να δώσει μια συνέντευξη για το ιστολόγιο μας. Ο Milo Z με χαρά έδωσε την κάρτα του προκειμένου να επικοινωνήσουμε μαζί του. Οι ερωτήσεις όμως αν και υπήρχε η πρόθεση δεν εστάλησαν ποτέ απο εμάς μέσα στο χρόνο που μεσολάβησε. Καλύτερα όμως καθώς αυτά που ακολούθησαν ήταν πέραν κάθε φαντασίας τόσο για τον ίδιο τον Milo όσο και για εμάς!

Όταν πληροφορηθήκαμε πως ο Milo Z και η παρέα του θα είναι ξανά στην Αθήνα για 5 εμφα-

νίσεις ήταν δεδομένο πως θα ήμασταν παρόντες. Αυτό έγινε στις 27/01/12, όπου εννέα μέλη αποφασίσαμε μετά από πρόταση του μουσικολόγου της παρέας Τζίμ Άνταμς να παρακολουθήσουμε την παράσταση.

Ο Milo Z και η παρέα του για μια ακόμη φορά ήταν καταπληκτικοί. Για μια ακόμη φορά γνώρισαν την αποθέωση και ο κόσμος δεν σταμάτησε λεπτό να τους χειροκροτεί.

Ο μουσικός παραγωγός της παρέας ήρθε σε επαφή μαζί του για μια συνέντευξη από καρδιάς στον Ραδιοφωνικό σταθμό Flash 96.0 στην εκπομπή της Μαρίνας Ρήγου. Μετά το πέρας της συνέ

ντευξης συζητώντας με τον Μilo, ο οποίος αφού μας κέρδισε σαν καλλιτέχνης είχε σειρά να μας κερδίσει και ως άνθρωπος, του προτείναμε να συνφάγουμε Τρικαλινούς μεζέδες στο φιλόξενο σπίτι όπου η Αμβροσία θα ετοίμαζε τα σπεσιαλιτέ της. Πράγματι την Παρασκευή 3-2-12 στις 19:00 υποδεχτήκαμε τον Milo ο οποίος κατέφθασε με μια υπέροχη ανθοδέσμη για την Αμβροσία.

Το μενού είχε προδόρπιο των Θεών, κοκορομεζέ, τυροπιτάκια της γιαγιάς, κεφτεδάκια κοκκινιστά της Λαμπρινής, ριζότο της Mie, σαλάτα του αγρότη, οίνο χειροποίητο και προφιτερόλ του Ηγέτη.

Η κουβέντα του συμποσίου κυμάνθηκε σε πολύ φιλικό και οικογενειακό επίπεδο και άγγιξε θέματα πολιτικής, μουσικής και όχι μόνο.

Ο Milo Z εκτός από ταλαντούχος καλλιτέχνης αποδείχθηκε και ένας υπέροχος συνομιλητής,

γνώστης πολλών θεμάτων και κυρίως ένας ζεστός άνθρωπος με πηγαίο χιούμορ.

Ευχαριστούμε τον Τζίμ Άνταμς για όλο το concept και τον Milo για την επίσκεψη του και την θετική του ενέργεια, καθώς μας έδωσε την ευκαιρία – ειδικά τώρα στην καταθλιπτική περίοδο που ζούμε – να ξεφύγουμε λίγο από τον βούρκο της τρομολαγνείας και να δούμε πως υπάρχουν ακόμα αξίες γύρω μας, αρκεί να τις αναζητούμε και να μην πέφτουμε στην παγίδα του καναπέ και της αδράνειας.

Αγαπητέ Milo καλή επάνοδο, ως τότε καλή τύχη σε σένα και στα αγαπημένα σου πρόσωπα!

Υγ. Ο Milo ήρθε το βράδυ αλλά η θετική του αύρα μας είχε επισκεφθεί από το πρωί μέσω μιας πρεσβείας.

Επιμέλεια:

Poof-Pepe & συνεργάτες

Καρκάτζαλοι Γοργογυρίου 2012 τα μόνα καρκατζάλια που δεν έπερναν χρήματα.

Καρκάτζαλοι Γοργογυρίου

Έθιμα, συνήθειες και μυρωδιές Πρωτοχρονιάς, στην αριστερή φωτογραφία η κ. Βασιλική, ο κυρ Φώτης και η εγγονή τους. Πιο παληά ο κυρ Φώτης ήταν ο μεγαλύτερος καρκάτζαλος της περιοχής Τρικάλων και γι' αυτόν τον λόγο το επέλλεξε η νυν συζυγός του.

Μύθοι , καλικάντζαροι και τέρατα σε όλης της γής τα πέρατα.
Ένα έθιμο τόσο παλιό αλλά πάντα επίκαιρο. Όσοι παραβρέθηκαν την τελευταία μέρα του χρόνου στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων και στον Μύλο των Ξωτικών πήραν μια γεύση από τους καρκατζαλαίους του Γοργογυρίου. Αριστερά τα καρκατζάλια στην οικία του Διευθυντή της ΔΕΗ Γοργογυρίου.

Τα Καρκατζάλια επισκέφθηκαν αυτούς τους δύο χώρους και έδωσαν μια ξεχωριστή νότα χαράς στους παρευρισκόμενους. Το έθιμο όπως προείπα είναι πολύ παλιό, οι σημερινοί 40άρηδες θυμούνται τους παππούδες τους να ντύνονται Καρκάτζαλοι και έτσι το έθιμο έφθασε ως τις μέρες μας. πολλά από τα παιδιά 23-35 χρόνων που σήμερα ανήκουν στα λεγόμενα ¨μεγάλα¨ σαν μικρά παιδιά πιθανόν να ήταν για αυτά μεγάλος φόβος, την εποχή εκείνη. Θα αναφερθώ σε μια ιστορία ενός παιδιού που σήμερα είναι μέλος της ομάδας των μεγάλων, του Φ.Ν. που μου την διηγήθηκε ο πατέρας του ο Κ.Ν. , να πω εδώ πως ο Φ.Ν. ανήκει σε οικογένεια Καρακατζαλαίων γιατί ο προπάππους τους, ο παππούς του, ο πατέρας του και πρόσφατα και η αδελφή του πατέρα του αλλά και ο ίδιος συνεχίζει την παράδοση.

Μάλιστα η κουδούνα που είχε ο Φ.Ν. είναι η ίδια που είχε και ο παππούς του. Σχετικά με αυτή την κουδούνα υπάρχει ολόκληρη ιεροτελεστία παραλαβής και παράδοσης. Πριν αρχίσουν τα Καρκατζάλια, δηλαδή στο στάδιο της προετοιμασίας ο εγγονός επισκέπτεται τον παππού του 7 φορές και του λέει: παππού είμαι ο συνεχιστής της παράδοσης και θέλω να μου παραδόσεις την κουδούνα για 7 ημέρες! Σε κάθε επίσκεψη ο εγγονός ζητάει από τον παππού να του διηγηθεί μια ιστορία με Καρκατζάλια.

Στην έβδομη ιστορία η οποία λαμβάνει χώρα την τελευταία ημέρα του χρόνου ο παππούς πείθεται από τον εγγονό πως πρέπει να του παραδώσει την κουδούνα-κειμήλιο παράλληλα του δίνει και την ευχή του για καλός Καρκάτζαλος

Κατόπιν ο εγγονός κάνει την τελευταία πρόβα, αφού κάνει πρώτα το απαραίτητο τελετουργικό μπροστά στον καθρέφτη και θεωρεί τον εαυτό τους άξιο συνεχιστή.Θα επιστρέψω όμως στον Φ.Ν. τζούνιορ που όταν ήταν μικρός 8 χρόνων και αντίκρισε τα Καρκατζάλια από τον φόβο τους κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι των γονιών του και δεν έβγαινε με τίποτα. Αναγκάστηκαν οι γονείς του να μεταφέρουν το κρεβάτι προκειμένου μετά από ώρες να τον βγάλουν. Αυτή είναι μια από τις πολλές ιστορίες που ακούς για τα Καρκατζάλια Γοργογυρίου.

Μια άλλη συγκλονιστική είναι η πιο κάτω. Κάποια χρονιά οι Κλαρίνας, Καραβίδας, Σαρούχος, Βαρελάς, Τσιγαρίδας, Καρλαύτης, Γαρέφω, Καπνιάς αποφάσισαν και αυτοί να πάνε Καρκάτζαλοι, αφού έκαναν την κατάλληλη προετοιμασία, δεν έβρισκαν κυπριά και κουδούνες για αυτό αποφάσισαν ένα βράδυ να πάνε στο κοπάδι του Χ.Π. για να βγάλουν τα κυπριά από τα κριάρια του κοπαδιού. Για κακή τους τύχη τους πήρε είδηση το τσοπανόσκυλο και τους πετσόκοψε, ο μόνος που κατάφερε να γλυτώσει ήταν ο Τσιγαρίδας γιατί έλεγε στον σκύλο «φάτους-φάτους», ο σκύλος νόμιζε πως ο Τσιγαρίδας ήταν ο Χ.Π. και κυνηγώντας τους άλλους εκείνος την γλύτωσε.

Όπως σας είπα αυτές είναι 2 από τις πάμπολλες ιστορίες που ίσως αρκετές να είναι και λίγο υπερβολικές αλλά σίγουρα είναι αληθοφανείς. Μ’ αυτά και μ’ αυτά θα έρθω στα Καρκατζάλια του 2012. Η συμμετοχή ήταν ίσως η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων. Το γκρουπ των μεγάλων ήταν περίπου 30 άτομα και των δόκιμων 25. Όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες και τα βίντεο ήταν όλοι τους άψογα ντυμένοι. Θα μου επιτρέψετε όμως να σταθώ στην έκπληξη αυτής της χρονιάς. Με πρόταση του Μάνατζερ της Ο.ΚΡ.Α, F.T.K. πέντε από τα μέλη αποφάσισαν να πάνε Καρκάτζαλοι!!!!  

Τα μέλη ήταν, Πέπος, Αμβροσία, Μελισσάνθη, Αντιόπη, Ζάν Ντ’ Άρκ. Σε συνεργασία με την Ο.ΚΡ.Α Γοργογυρίου και χωρίς να διαρρεύσει το μυστικό άρχισε ο πυρετός της προετοιμασίας, μάσκες, μπουραζάνια, κοντοκάπια, περούκες, μπότες, κυπριά, κουδούνες, μουστάκες κλπ. Με την βοήθεια του φροντιστή Θ.Ν. και την αρωγή της Κ.Ν. και του Κ.Τ. άρχισε το όνειρο να παίρνει σάρκα και οστά. Με πρόταση επίσης του Μάνατζερ αποφασίσαμε σε κάθε σπίτι που θα επισκεπτόμαστε να τους δίνουμε καραμέλες τσάρλεστον και πέντε φατσούλες, το σύνθημα μας να είναι NO MONEY, NO HONEY!!.

Πράγματι στις 09:30 τα μέλη μαζεύτηκαν στο αρχηγείο και με την βοήθεια της ενδυματολόγου Mrs. Louloukas άρχισε η προετοιμασία της μεταμόρφωσης. Με την βοήθεια της αισθητικού Ελ.Γκ. άρχίσαμε να αλλάζουμε όψη. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Στις 10:30 η νταλίκα με οδηγό τον Κ.Τ. παρέλαβε τους Καρκατζαλαίους αφού πρώτα ο φροντιστής Θ.Ν. έλεγξε την περιοχή ώστε να μην τους δούνε την ώρα της επιβίβασης.

Ο Κ.Τ. πήγε τα πέντε Καρκατζάλια στην περιοχή τυροκομείο και αποχώρησε. Η ομάδα αφού έκανε το σχετικό ζντό φωνάζοντας ΟΚΡΑ αποφάσισε να επισκεφθεί πρώτα το σπίτι του βιομήχανου Κ.Γ. ο ίδιος έλειπε και μας υποδέχθηκαν η σύζυγος, η κόρη και η εγγονή. Όλοι ξεκίνησαν και τελείωσαν πολύ καλά. Ήταν μια μοναδική και out of the box εμπειρία η οποία ενθουσίασε τα μέλη και όλους όσους επισκεφθήκαμε.

Ευχαριστούμε όλους όσους βοήθησαν ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα, ευχαριστούμε επίσης όσους επισκεφθήκαμε, για την φιλοξενία τους και κυρίως ευχαριστούμε τα 2 γκρουπ δόκιμων και μεγάλων για την συμμετοχή τους και για την ωραία ατμόσφαιρα που παρουσίασαν. Αριστερά τα καρκατζάλια με τον Θεόφραστο ο οποίος ήταν και χορηγός΄των στολών και των κουδουνιών.

Τους ευχαριστούμε επίσης για την επίσκεψη στην Αυλή των θαυμάτων όπου έγινε ένα ειδικό τελετουργικό με βεγγαλικά και καπνογόνα με διευθυντή ορχήστρας τον οικοδεσπότη.

Όλα ήταν μαγικά. Επιτέλους χαρήκαμε λίγο με τους Καρκάτζαλους του χωριού γιατί οι Καρκατζαλαίοι της πολιτικής, μας έχουν μαυρίσει την ψυχή μας, δυστυχώς και με δική μας ευθύνη.

Υγ. αν Θ.Θ. του χρόνου ήμαστε καλά και ήμαστε στο χωριό θα γίνει μεγάλο γλέντι στην Αυλή των θαυμάτων με γουρουνόπουλα, λουκάνικα, κοκκορομεζέδες, πρασοτηγανιές και ντόπιο νέκταρ που έπιναν οι Θεοί του Ολύμπου το οποίο παρασκευάζει ο Μάκης Ντάκουλας με ειδική συνταγή.

Σας ευχόμαστε Καλή Χρονιά και Καλές αντοχές

Επιμέλεια : Pouf και Pepe . Αριστερά ο καρκάτζαλος Φώτης Ντάκουλας, εγγονός του μεγαλύτερου καρκάτζαλου.

Στην αριστερή φωτογραφία είναι η Λουλούκα με την γιαγιά της.