 |
| Η Γραμματέας χαρούμενη. |
Πάντων Κτημάτων Κράτιστον Εστί Φίλος Σαφής και Αγαθός! Αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο διευθυντής της Ταβέρνας ο οποίος καλωσόρισε τα μέλη και μίλησε για την αγαθή τύχη που είχε να φιλοξενήσει στο κατάστημα του - αυτή την ιστορική ημέρα - το συμπόσιο των επικούρειων φίλων. Μετά το φαγητό τον λόγο πήρε ο σοφός Διδάσκαλος και μας απάγγειλε ένα ποίημα του Μπόρχες για την φιλία:
Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.
Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.
Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.
Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ’ αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.
Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.
Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.
Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.
Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.
Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.
και συνέχισε, -ειρήσθω εν παρόδω- να αναφέρω πως ο Διδάσκαλος έρχεται πάντα μελετημένος γιατί όπως μας είπε αφιερώνει τουλάχιστον δύο ώρες πριν τις συναντήσεις, ώστε να αλιεύσει, ως δεινός ψαράς, τα κατάλληλα κείμενα που θα βοηθήσουν τους συμποσιαστές να ψάξουν μέσα του και να βρούν κι αυτοί μαργαριτάρια ώστε να τα προσκομίσουν στην ''τράπεζα'' της φιλίας. Συνέχισε λοιπόν με ένα ποίημα για την Φωτιά, το Νερό και την Τιμή που όπως μας είπε είναι του Παράσχου αν κι εγώ μ' αυτόν τον τίτλο βρήκα πως ανήκει στον Βηλαρά.
Συμφώνησαν παλιόν καιρό
Τιμή, Φωτιά και το Νερό
μαζί να συντροφέψουν
και τύχη να γυρέψουν.
Στο δρόμο τους, που περπατάν
ένας τον άλλον ερωτάν:
αν λάχει να χαθούμε,
πώς πάλι θα βρεθούμε;
«Με χάσατε, λέει η Φωτιά,
ρίξτε τριγύρω μια ματιά
κι όπου καπνό ιδείτε,
ελάτε να με βρείτε».
«Κι εγώ, αποκρίθη το Νερό,
έχω τον τόπο φανερό,
όπου χλωρό λιβάδι
δικό μου είναι σημάδι».
Λέει η Τιμή: «εγώ σ’ αυτά
σας συμβουλεύω από κοντά,
ποτέ μη γελαστείτε,
να μου ξεχωριστείτε.
Γιατί αν γλιστρήσω μια φορά
κι αν δε με πιάσετε γερά,
όσο να με γυρέψετε,
τον κόπο θα ξοδέψετε».
Ι.ΒΗΛΑΡΑΣ
Και έκλεισε με τα λόγια του ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΥ.
Επιμύθιο.
'Η φιλίας είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου. Συνδέει όσους ξέρουν να εκτιμήσουν και εμπιστευθούν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο. Τη φιλία διαλύουν ή ιδιοτέλεια, ό φθόνος, η αχαριστία, ή αντιζηλία. Μεγάλος εχθρός της: ή καχυποψία.
Η φιλίας, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας. Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθ' ένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση.
Η φιλία είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου, όπως προείπα, και προσφέρεται σ' έναν επίσης ώριμο και άξιο άνθρωπο.
(Καταχρηστικά ονομάζουν οι ανώριμοι και οι πνευματικά υποδιαίστεροι φίλους τους ομοίους των, αυτοί μπορεί να είναι σύντροφοι του παιχνιδιού η συνέταιροι στις επιχειρήσεις, συμπολίτες, συνάδελφοι, συνταξιδιώτες, συμπότες, συνωμότες κ.λ.π.-όχι ''φίλοι''). [Παπανούτσος].
Στην συνέχεια τον λόγο πήραν τα υπόλοιπα μέλη της παρέας αλλά εγώ θα σταθώ στην ανάλυση περί φιλίας που έκανε ο Φιλόλογος - Συγγραφέας - Στοχαστής - Φίλος της σοφίας Ηλίας Γιαννακόπουλος την οποία λόγω τεχνικού προβλήματος δεν μπορώ να μεταφέρω αυτούσια αλλά στο περίπου.
Φ Ι Λ Ι Α
Η φιλία κατά τον Αριστοτέλη: Τρία τα είδη της, μόνο το ένα αξίζει πραγματικά
-Αριστοτέλης έμεινε στην ιστορία ως ο πατέρας της φιλοσοφίας.
Έβλεπε τη φιλία ως μία από τις πραγματικές χαρές της ζωής και θεωρούσε πως για να ζήσει κάποιος μια ευτυχισμένη ζωή, χρειάζεται μια πραγματική φιλία. Με δικά του λόγια:
«Η φιλία είναι ένα είδος αρετής ή τουλάχιστον συνυφασμένη με την αρετή. Εκτός όμως απ΄ αυτό, η φιλία είναι και πράγμα πάρα πολύ αναγκαίο στη ζωή του ανθρώπου, διότι κανείς δεν θα προτιμούσε να ζει χωρίς φίλους, έστω κι αν έχει στην κατοχή του όλα τα άλλα αγαθά. Γι΄αυτό ακόμα και οι πλούσιοι και εκείνοι που κατέχουν αξιώματα και πολιτική εξουσία, πιστεύουν ότι η παρουσία φίλων είναι πολύ μεγάλη ανάγκη. Εξάλλου οι άνθρωποι στη χαρά, στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες τους, πιστεύουν ότι το μόνο καταφύγιο είναι οι φίλοι».
Οι συμπτωματικές φιλίες
1) Φιλία ωφελιμότητας
2) Φιλία απόλαυσης
Ενώ η πραγματική μορφή φιλίας που κατέγραψε ο Αριστοτέλης είναι η καλύτερη από όλες.
-Η φιλία της αρετής και του αγαθού-
Φίλες και Φίλοι ένα συμπόσιο Φίλων δεν μπορεί παρά να κλείσει -όπως πάντα- με καλή μουσική και τραγούδι, ο ρόλος αυτός ανήκει στον γνώστη της ψαλτικής και όχι μόνο, Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο ο οποίος με την φλογέρα του και την στεντόρια φωνή του μάγεψε όλες και όλους που παραβρέθηκαν στην ΤΑΒΕΡΝΑ, κάποια στιγμή στην όχθη του ποταμού διέκρινα Αλεπούδες, Λαγούς, Αγριογούρουνα, Κουκουβάγιες, Ασβούς, ένα Ελάφι, ένα Ζαρκάδι, δύο μεγάλα Φίδια, τρεις Χελώνες, δύο Αηδόνια, έναν Μπούφο, και δύο Καρακάξες, είχαν μαγευτεί από την φλογέρα του Δασκάλου όπως όλοι μας. όπως καταλαβαίνετε ζήσαμε μαγικές στιγμές, ένα μόνο θα σας πω, δεν μας έκανε η καρδιά να φύγουμε. Για την ιστορία να αναφέρω πως εκτός από τις Μούσες, την Πιάλεια, την κόρη του Πίαλου και τις Νύμφες του ποταμού που βρισκόταν δίπλα μας παραβρέθηκαν στο συμπόσιο οι: Αφροδίτη, Γιώτα, Ελένη, ευχαριστούμε Ελένη για την παρουσία σου, Λόλα, Ηλίας, Δημήτρης, Επικούρειος Πέπος και φυσικά ο Κώστας και η Χριστίνα. Διαδικτυακή παρέμβαση είχαμε από τον Καπτάν Φατούργο, Καπτάν Αλέξανδρο και το τριμελές πλήρωμα ενώ βρισκόταν εν πλώ στο Ιόνιο από την Μό'ι'ρα, από την Ντενίς και τον Ντέρικ, από την Σάννα, από Φειδία [Αμερική] από τον Αρκά, από το Κοριτσάκι, από τον πρώην διευθυντή της Ο.Α. που αυτή την περίοδο βρίσκεται στα Γιάλτρα, από τον Ίαν και την Λάουρις, από την Μίε, από την Γιουμίκο, από τον Ρυό, από την Μασσαμί, από την Νορίκο, από την Μόνικα [Ιταλία], από την Κέ'ι'κο, από την Σούλα και τον Μάριο, [Κύπρο] από τον πατέρα Ευθύμιο, από την Όλγα και τον καθηγητή Σεχίδη, και με κάποιον μαγικό τρόπο παρενέβη και ο αγαπητός και αξέχαστος Μάκο.
Υ.Γ. Ευχαριστούμε τον Κώστα και την Χριστίνα για την φιλοξενία και τα πλούσια εδέσματα. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε και τους φίλους σας υμνείται όταν μπορείτε και όταν δεν μπορείτε, εννοώ τους αληθινούς φίλους.
