Το χρονικό μιας εικαστικής παρέμβασης στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι από εθελοντές που αγαπούν τον τόπο του.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου σας καλημερίζω από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι όπου αυτή την περίοδο συμβαίνουν μαγικά πράγματα!!
Ας πάρω όμως τα πράγματα με την σειρά, πριν έναν χρόνο περίπου βλέποντας την άθλια κατάσταση του σχολικού κτηρίου, και τον περιβάλλοντα χώρο έκανα μία πρόταση στον τότε πρόεδρο της κοινότητας να μου επιτρέψουν να επικοινωνήσω με τους CARPE DIEM [είναι μία ομάδα εθελοντών που κάνουν εικαστικές παρεμβάσεις σε σχολικά κτήρια] ώστε να έρθουν να ομορφύνουν και το δικό μας σχολείο. Στην πορεία επικοινώνησα και με τον δάσκαλο, και φυσικά με την σχολική πρωτοβάθμια επιτροπή. Ο δάσκαλος το συζήτησε και με τους γονείς των παιδιών και μου άναψε το πράσινο φως για τις περαιτέρω ενέργειες.

Η επαφή που είχα με την ομάδα των CARPE DIEM δεν ευδοκίμησε λόγω φόρτου εργασίας, στην πορεία σκέφτηκα πως είχα δύο εναλλακτικές, η μία ήταν να απευθυνθώ σε κάποια ταλαντούχα παιδιά του χωριού που έχουν το ταλέντο στη ζωγραφική, και η άλλη ήταν να ζωγραφίσω μόνος μου κάποιες πλευρές του κτηρίου.
Αυτό όταν το ανάφερα στον καλλιτέχνη ξυλογλύπτη Άγγελο - Φειδία ενθουσιάστηκε με την ιδέα γιατί έχει δει έργα μου και του άρεσαν πάρα πολύ. Ειδικά όταν του είπα πως θα ζωγράφιζα τα ίδια θέματα μ' αυτά που είχα παρουσιάσει στην έκθεσή μου που έκανα στο Λονδίνο τον περασμένο Μάρτιο ξετρελάθηκε. Ως καλλιτέχνης που είναι γνωρίζει την αξία των έργων μου.

Ο λόγος που τελικά δεν προκρίθηκε αυτή η πρόταση ήταν το γεγονός πως λόγω της μεγάλης αξίας των έργων,  υπήρχε ο κίνδυνος κάποιο πρωί να πάνε τα παιδιά στο σχολείο και να μην υπήρχαν οι τοίχοι όπου θα είχα ζωγραφίσει!!! Αυτό ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα, η μόνη λύση θα ήταν να προσλάβουμε φύλακες ώστε να φυλάνε το σχολείο σε εικοσιτετράωρη βάση. Αυτή ήταν μία καλή ιδέα αλλά είχε μεγάλο κόστος, γι' αυτό και την απορρίψαμε.
Προκειμένου να βγούμε από το αδιέξοδο ο καλλιτέχνης ξυλογλύπτης πρότεινε να επικοινωνήσουμε με δύο κοπέλες που είχε γνωρίσει όταν φοιτούσε στην σχολή καλών τεχνών, την Αθηνά Αναγνωστοπούλου και την Ελένη Τσιλιλή.

Γνώριζε την αξία τους και θα ήμασταν τυχεροί αν τελικά δεχόντουσαν, φανταστείτε τη χαρά μας όταν τις συναντήσαμε και μας είπαν πως δέχονται να αναλάβουν αυτό το έργο, και μάλιστα χωρίς αμοιβή λόγω της γνωριμίας τους με τον συνάδελφο ξυλογλύπτη, και γιατί ήθελαν να κάνουν κάτι για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι μιας και είχαν ακούσει τόσα πολλά καλά λόγια γι' αυτό, και για τους κατοίκους του και ειδικότερα για τον πρόεδρο!!!!!!!!

Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία επισκέφτηκα τον δάσκαλο για τις τελευταίες λεπτομέρειες και συμφωνήσαμε πως κάποια στιγμή που εμείς θα ήμασταν έτοιμοι θα ξεκινάγαμε το έργο. Εγώ εκείνη την περίοδο βρισκόμουν σε επικοινωνία με την εταιρεία ΤΥΡΑΣ προκειμένου να αναλάβει το κόστος των χρωμάτων το οποίο θα ήταν περίπου στα 500 - 700 ευρώ. 
Για καλή μας τύχη ο συγχωριανός μας 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ [αντιπεριφερειάρχης] πληροφορήθηκε γι' αυτή μου την ενέργεια και επικοινώνησε μαζί μου για να μου πει:
Σπύρο, επειδή κι εγώ σ' αυτό το σχολείο έμαθα τα πρώτα μου γράμματα, και επειδή θέλω ως Χρήστος Γακόπουλος να κάνω κάτι για το χωριό, θά αναλάβω εγώ το όποιο κόστος!!!

Ευχαρίστησα τον Χρήστο και του είπα πως όταν θα ήμασταν έτοιμοι θα τον ενημέρωνα.
Και τώρα αρχίζουν τα παρατράγουδα.
Την επόμενη της συνάντησης μου με τον δάσκαλο, δέχομαι το τηλεφώνημά του, όπου, ω! του θαύματος τον ακούω να μου λέει:

Κύριε Γκοβίνα αυτά που σας είπα χθες δεν ισχύουν!! πέρασε ο πρόεδρος πριν λίγο και σε κουβέντα που είχα μαζί του μου είπε πως δεν επιτρέπει να γίνει αυτή η εικαστική παρέμβαση!!
Αρχικά νόμιζα πως μου κάνει πλάκα, όταν συνειδητοποίησα πως μιλούσε σοβαρά του εξήγησα πως λίγες μέρες πριν ο πρόεδρος με είχε επισκεφτεί στο σπίτι μου και δεν μου ανάφερε κάτι τέτοιο, αντιθέτως ήταν ενθουσιασμένος με την ιδέα, τι άλλαξε λοιπόν ξαφνικά και ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ άλλαξε γνώμη;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Όχι δεν αναφέρομαι στον ΚΩΣΤΑ ΤΣΙΟΥΝΗ ο Ηλίας Τσιούνης πέρασε και μου είπε αυτά που σου είπα!!

Σε παρατήρησή μου πως ο νέος πρόεδρος αναλαμβάνει τον Σεπτέμβριο και όχι αρχές Ιουνίου, απάντησε πως  ο Ηλίας Τσιούνης μιλούσε εκ μέρους του νυν προέδρου!!!
Απίστευτα πράγματα, αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στο θέατρο σκιών.
Αφού έριξα κάτι γαλλικά επικοινώνησα με τον καλλιτέχνη Άγγελο -Φειδία και του εξήγησα όλη την τραγελαφική κατάσταση και του ανακοίνωσα την πρόθεσή μου να παραιτηθώ από όλη αυτή την διαδικασία. 
Αγαπητή φίλη, αγαπητέ φίλε τώρα που γνωρίζεις το αποτέλεσμα σκέψου να μην είχε γίνει αυτή η παρέμβαση και το σχολείο να συνέχιζε να είναι μέσα στη βρομιά.

Ας είναι καλά ο Άγγελος - Φειδίας που με την στω'ι'κη υπομονή του και επιμονή του με παρότρυνε να μην τα εγκαταλείψω και πως αφού ο πρόεδρος που δεν ήταν πρόεδρος αλλά μιλούσε ως πρόεδρος!!! [τρέχα γύρευε δηλαδή,] μας έβαζε εμπόδια εμείς δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να απευθυνθούμε στην αρμόδια σχολική επιτροπή του Δήμου.
Αυτό και κάναμε, απευθυνθήκαμε στον κύριο ΓΙΑΝΝΗ ΚΩΤΟΥΛΑ ο οποίος εξεπλάγην με όλα αυτά που του αναφέραμε.
Μας ενημέρωσε πως ο πρόεδρος δεν είχε καμία αρμοδιότητα στο κτήριο του σχολείου, η αρμοδιότητα του προέδρου σταματούσε στην αυλόπορτα του σχολείου. Μας έδωσε μάλιστα και ένα σχετικό έγγραφο όπου γινόταν αναφορά για την εικαστική παρέμβαση. 

Απλά μας είπε να ενημερώσουμε την επιτροπή για το πότε θα ξεκινήσουμε τις εργασίες, και ποια θα ήταν τα θέματα. Ευτυχώς που συναντήσαμε αυτόν τον φωτισμένο άνθρωπο και μας έλυσε τα χέρια. Εσύ αγαπητή εθελόντρια και αγαπητέ εθελοντή που όλες αυτές τις μέρες έδωσες με την παρουσία σου άλλη ώθηση στο έργο φαντάσου όλη αυτή η διαδικασία να μην είχε ξεκινήσει λόγω βλακείας; ενός ατόμου.
Το ξεκίνημα τελικά έγινε με την επιστροφή των κοριτσιών των εικαστικών από τις διακοπές. Είπαμε στα κορίτσια πως το αργότερο έως τις 04 Σεπτεμβρίου το έργο θα πρέπει να παραδοθεί γιατί λίγες μέρες μετά ανοίγουν τα σχολεία. Τα υπέροχα και ταλαντούχα κορίτσια των εικαστικών τεχνών κράτησαν τον λόγο τους και το έργο παραδόθηκε πράγματι στις 04/09

Την ημέρα που θα ξεκινούσαμε τις εργασίες ενημερώσαμε την σχολική επιτροπή, και παράλληλα εγώ θεώρησα σωστό να ενημερώσω και τον νέο πρόεδρο στα πλαίσια της μεγαλύτερης κοινωνικής συμμετοχής.
Φίλες και Φίλοι όταν ήρθε για λίγο ο πρόεδρος στο σχολείο δέχθηκα τέτοια λεκτική επίθεση που με ανάγκασε να τον καταγράψω ώστε αν χρειαζόταν να υπήρχαν στοιχεία. 
Δεν σου επιτρέπω!!!
Σου απαγορεύω!!!
Δεν θα πειράξεις τίποτα!!! και άλλα πολλά.
Δεν άντεξα κι εγώ, παρ' 'ο,τι επικούρειος και του είπα: εσύ για ό,τι κάνεις πληρώνεσαι ενώ εγώ χρόνια τώρα βάζω βαθιά το χέρι μου στην τσέπη. Επομένως λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.
Επίσης αν δεν το γνωρίζεις σε ενημερώνω πως δεν έχεις καμία αρμοδιότητα στο κτήριο του σχολείου, απλά στα πλαίσια της καλής συνεργασίας σκέφτηκα να σε ενημερώσω αλλά τελικά έκανα λάθος.

Φεύγοντας μουρμούριζε πως το κλειδί από το σχολείο δεν πρόκειται να σου το δώσω!!!
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτός ο άνθρωπος έχει τέτοιο μίσος εναντίον μου, οικόπεδα γειτονικά δεν έχουμε, Μπατζιανάκηδες δεν είμαστε για να πεις πως εγώ τρώω τη σύνταξη από τα πεθερικά μας κι αυτός δεν παίρνει τίποτα, αντίπαλοι ομάδων δεν είμαστε γιατί εγώ δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο, εκτός και αν τον ενοχλεί που εδώ και 45 χρόνια τώρα προσφέρω στο χωριό και φοβάται τις συγκρίσεις, σε ηλικία 20 ετών έστειλα την εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ στο σχολείο, αυτή έχουν ακόμα. Οι δύο υπολογιστές στο σχολείο εστάλησαν από μένα και τον αδερφό μου τον Αλέξανδρο, οι δύο υπολογιστές της βιβλιοθήκης εστάλησαν χάρη στις δικές μου ενέργειες, οι 12 καρέκλες που υπάρχουν στο ιατρείο τις έστειλα εγώ από την Αθήνα, σταματάω εδώ γιατί ο κατάλογος είναι μακρύς. Δεν θα έκανα αυτή την αναφορά αλλά με ανάγκασε ο κ. Πρόεδρος. 
Προφανώς έχει κάποιο πρόβλημα μαζί μου, το όποιο πρόβλημα πρόεδρε και αν έχεις μαζί μου φρόντισε όταν πρόκειται για το καλό του χωριού να συμπεριφέρεσαι σωστά γατί πιθανόν να υπάρχουν κι άλλοι που θα ήθελαν να βοηθήσουν και με τις συμπεριφορές σου του απομακρύνεις. 
Ας αφήσουμε τον κ. πρόεδρο στην κοσμάρα του και ας έρθουμε στο έργο και στους εθελοντές.
Για να είμαι ειλικρινής το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου, ο δε δήμαρχος και ο Αντιπεριφερειάρχης που προς τιμήν τους επισκέφθηκαν το σχολείο την Τετάρτη το απόγευμα δεν πίστευαν τα μάτια τους σ' αυτό που έβλεπαν. Έφυγαν και οι δύο ενθουσιασμένοι, αν διαβάσετε τα σχόλια του δημάρχου στο διαδίκτυο τότε θα καταλάβετε.
Όσο για τα παιδιά ήταν ξετρελαμένα, έλαμπαν τα προσωπάκια τους από χαρά.

Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους έλαβαν μέρος σ' αυτή τη δράση, και ευτυχώς ήταν πάρα πολλοί, τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς, ίσως για πρώτη φορά μαζεύτηκαν τόσοι πολλοί συγχωριανοί για κάποια δράση.
Ήταν πολύ όμορφες οι εικόνες το να βλέπεις όλους αυτούς τους εθελοντές να προσπαθούν για το καλύτερο, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες.

Τι κρίμα που ο πρόεδρος τις κοινότητας δεν βρήκε έναν καλό λόγο να πει σε όλον αυτόν τον κόσμο, ενώ στην φωτογράφηση ήταν πρώτη μούρη!! Για φαντάσου τι θαύματα κάνει ο φακός;

Θα μου επιτρέψετε να σταθώ σε κάποια ονόματα που έβαλαν πλάτη ώστε να είναι έτοιμος ο χώρος για την εικαστική παρέμβαση. Όπως θα έχετε δει οι περισσότεροι από τις εικόνες που σας έχω στείλει, ο εξωτερικός χώρος του σχολείου ήταν μέσα στην βρωμιά. Για να μπορέσουμε να υποδεχθούμε τους εθελοντές που θα ζωγράφιζαν, 5 μέρες πριν από το πρωί έως το βράδυ ξεβρομίζαμε τον περιβάλλοντα χώρο. Για να γίνει αυτό τα πιο κάτω άτομα αφιέρωσαν πολλές ώρες και κόπο.
Ευχαριστούμε λοιπόν όλους όσους συμμετείχαν σ' αυτή τη δράση - 🌷🎨🖌️και ήταν αρκετοί που έπιασαν τα πινέλα για να βοηθήσουν στην ζωγραφική 🌷🎨🖌️- και ειδικότερα τους:

🏆ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΡΑΡΡΑ ότι και να πώ για την Νικολέτα θα είναι λίγο. (12 ετών)
🏆ΘΩΜΑ ΜΠΕΗ Τι να πω για τον Θωμάκο; πάντα πιστός στρατιώτης.(12 ετών)
🏆ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΠΡΟΥ Άλλη μία έκπληξη, μπράβο και πάλι μπράβο.(15 ετών)
🏆ΒΑΣΙΛΑΚΗ Λευτ. ΓΚΟΒΙΝΑ Τι να λέμε τώρα για τον Μπιλάκο; ήρθε με τον Γιαννάκη από τον πάγκο και ανέτρεψαν όλα τα προγνωστικά. (15 ετών) Αυτή η τετράδα από μόνη της ήταν σε θέση να πάρει το πρώτο βραβείο εθελοντισμού.

💐🎨ΑΘΗΝΑ    ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ [Ζωγράφος]
💐🎨ΕΛΕΝΗ ΤΣΙΛΙΛΗ  [Ζωγράφος]

🎖️ΝΤΑΚΟΥΛΑ ΦΩΤΙΟ
🎖️ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΣΟΧΡΗΣΤΟ
🎖️ΓΙΩΡΓΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
🎖️ΑΝΔΡΕΑ ΤΣΙΟΥΝΗ
🎖️ΣΤΕΦΑΝΟ ΤΣΙΟΥΝΗ

🌻ΧΡΗΣΤΟ ΓΑΚΟΠΟΥΛΟ (ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ) ο χορηγός μας.

Και τον κατά δήλωσή του: εσωτερικό ερωτικό🎭🎭 μετανάστη!!
καλλιτέχνη, Άγγελο-Φειδία Πατσιατζή που είναι πάντα στην πρώτη γραμμή με τις ιδέες του και την προσφορά του.
Επίσης τον αδερφό μου Βασίλη Γκοβίνα.
Φίλες και Φίλοι άλλη μια δράση έφτασε έστω μετ' εμποδίων στο τέλος της, το αποτέλεσμα κατά την ταπεινή μου άποψη είναι καταπληκτικό, ας φροντίσουμε όλοι μαζί να διατηρήσουμε αυτόν τον χώρο καθαρό γιατί εκεί περνούν την ώρα τους πάρα πολλά παιδιά, και κυρίως τα παιδιά που πάνε σχολείο.
ΥΓ. Κυρία Φώφη σας ευχαριστώ για το τραπέζι που κάνατε στην ομάδα των καλλιτεχνών και όχι μόνο.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος 🎨🎻☯️🤗 ένας απλός εθελοντής.

Τέλος καλό όλα καλά;

11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019 Όταν ο Επικούρειος Πέπος τίμησε τα μέλη της Θεατρικής Ομάδας Ξυλοπαροίκου στον κήπο του Επίκουρου

Πάντων Κτημάτων Κράτιστον Έστι Φίλος Σαφής και Αγαθός.

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι σας καλησπερίζω και σας καλοσωρίζω στην Αυλή των Θαυμάτων -όπως θα έλεγε και Ιάκωβος Καμπανέλης- και στον κήπο του Επίκουρου.
Εγώ είμαι ο Επίκουρος!! για όσους δεν το γνωρίζουν έχω δύο ονόματα, Σπυρίδωνας και Επίκουρος.

        Αφορμή για να βρεθούμε απόψε εδώ στον Επικούρειο κήπο ήταν ένα άρθρο του κ. Σταύρου      Φαλαγκάρα που είχα διαβάσει στο site Trikala news stiw 4 MA'I'OY του 2018
Όταν διάβασα εκείνο το άρθρο το οποίο θα σας το διαβάσω αμέσως μετά, είπα μέσα μου:
Του χρόνου Θεού Θέλοντος θα είμαι κι εγώ εκεί.
Πράγματι μαζί με την Λαμπρινή παρακολουθήσαμε την φετινή παράσταση οφείλω να ομολογήσω πως ήταν μία καταπληκτική παράσταση, οι ερασιτέχνες ηθοποιοί δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τους επαγγελματίες συναδέλφους τους. Αντιθέτως πολλοί επαγγελματίες θα είχαν να ζηλέψουν από τα μέλη αυτής της θεατρικής ομάδας.

Ηθοποιός Σημαίνει Φως!!

 Όταν τελείωσε η παράσταση άκουσα την ''άτακτη'' εσωτερική μου φωνή - Αυτό που ο Σωκράτης ονόμαζε Δαιμόνιο - να μου λέει: Επικούρειε κάτι πρέπει να κάνεις!!
Αυτό το κάτι μου φανερώθηκε 2 βδομάδες αργότερα όταν τελείωσα το υπέροχο βιβλίο του κ. Θανάση Παπαδημητρίου. Το μήνυμα ήταν σαφές: Επίκουρε, κάλεσε στην αυλή σου τα μέλη αυτής της δημιουργικής ομάδας και φρόντισε να τους τιμήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο διοργανώνοντας μια γιορτή προς τιμήν τους.

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι βρισκόμαστε απόψε εδώ για να τιμήσουμε όλα τα μέλη αυτής της ομάδας και ειδικότερα τους δύο πυλώνες της, τον κ. Θανάση Παπαδημητρίου και τον κ. Βασίλειο Μπιλιάλη, δηλαδή, τους διόσκουρους Κάστωρ και Πλυδεύκη.
Σας ευχαριστώ που αποδεχτήκατε την πρόσκληση και ευελπιστώ πως η βραδιά θα είναι όμορφη μιας και μας συντροφεύει και ένα λαμπερό φεγγάρι που βρίσκεται λίγες μέρες πριν την πανσέληνό του.
Θα μου επιτρέψετε τώρα να σας διαβάσω το κείμενο του κ. Φαλαγκάρα.

''Στη σημερινή εποχή της  πολύπλευρης κρίσης και της παρακμής, που η συλλογική έκφραση ζωής έχει ξεθωριάσει και ο καθένας περιχαρακώνεται στο εγώ του,  είναι παρήγορο και ενθαρρυντικό το γεγονός,  ότι υπάρχουν ακόμα αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους μέλος μιας συλλογικότητας και χωρίς να αποβλέπουν σε οφέλη, έχουν τη διάθεση και το κουράγιο να προσφέρουν και να ψυχαγωγήσουν του συνανθρώπους τους.

Στο Ξυλοπάροικο, όπου η παράδοση του λαϊκού θεάτρου καλά κρατεί, και η συλλογική οργάνωση βρίσκει απήχηση και γόνιμο έδαφος, μας δόθηκε η ευκαιρία προχτές Πρωτομαγιά, στο κατάμεστο ανοιχτό θέατρο του χωριού, να απολαύσουμε μια σημαντική εκδήλωση και  ως αντίδοτο στη  μνημονιακή μας  μιζέρια.

Ο Θανάσης Παπαδημητρίου κι ο Βασίλης Μπιλιάλης ψυχές  του λαϊκού θεάτρου, στα θεατρικά "Ούζο-καφενείο-παντοπωλείο ο Σωκράτης" και "Η Γκόλφω τα λέει όπως τα βλέπει", με τους Καρατάσο Ιωάννη, Βασιλική Φόλια, Παπακώστα Βασίλη, Καλατζή Θωμά,  Ρέμπελο Κων/νο, Κατσικογιάννη Γεώργιο, Μόκα Γεώργιο, Συκομάνη Μαρία, Σταμούλη Μαρία, Πανάγο Νικόλαο και Παπαβασιλείου Δημήτριο, ξεπέρασαν και επαγγελματίες ηθοποιούς και μας χάρισαν πολύ γέλιο,  που τόσο ανάγκη τόχουμε.

Αξίζουν συγχαρητήρια και επαίνους όλοι οι συντελεστές της σπουδαίας εκδήλωσης, ο καλλιτέχνης Βαγγέλης Παπαδημητρίου για τα σκηνικά, οι μουσικοί, τα παιδιά του δημοτικού σχολείου κι όλοι όσοι μόχθησαν στην οργάνωση και την παρουσίαση της παράστασης.''

Μπράβο στο Ξυλοπάροικο!

Σταύρος Φαλαγκάρας
Εκπαιδευτικός

Και τώρα ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στο κυρίως μενού της βραδιάς που είναι οι βραβεύσεις.
Οι Ξυλοπαροικιώτες, -προς τιμήν τους- σε όλες τις εκδηλώσεις που κάνουν ξεκινούν πάντα με το ποίημα για το Ξυλοπάροικο που έχει γράψει ο δάσκαλος κ. Θωμάς Τρίτας.
Ειλικρινά τους ζηλεύω και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Ελπίζω πως κι εμείς οι Γοργογυραίοι κάποια στιγμή θα το εφαρμόσουμε. Για όσους δεν το γνωρίζουν υπάρχουν τρία ποιήματα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Απόψε θ' ακούσουμε τό ένα.
Θέλω λοιπόν να καλέσω κοντά μου την μικρή Μαργαρίτα Παπαδημητρίου, είναι εγγονή του κ. Θανάση Ππαδημητρίου, για να μας απαγγείλει το ποίημα για το ωραίο Ξυλοπάροικο γιατί οι φιλοξενούμενοι έχουν πάντα τον πρώτο λόγο.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΞΥΛΟΠΑΡ0ΙΚΙΩΤΏΝ

Ωραίο Ξυλοπάρικο!!
Του Κερκέτιου μπαλκόνι
Με τον ευρύ ορίζοντα
που λησμονιούνται οι πόνοι
Με μύλους με Νεροτριβές
Με απείρου κάλλους κοπελιές
Και με πολλά πλατάνια.
Με δυο κεφαλοπόταμους
που αν τους είχαν στη Γαλλία
Θα πότιζαν ολημερίς
Μπαστιά και Βερσαλία.
Μα όσο κι αν βρίσκομαι μακριά
Μακριά από φίλους και δικούς μου
Μακριά από την μαγική χαράδρα
Με τα τρεχούμενα νερά και με την πρασινάδα
Εγώ εσένα νοσταλγώ
Εσένα θα λατρεύω και πάντα θ' αγαπώ.
Με έργα και με ποιήματα
μόνο για σένα θα μιλώ
Ωραίο Ξυλοπάροικο!!

Φίλες και Φίλοι το πιο πάνω ποίημα το 
είχε γράψει το 1936 ο δάσκαλος
Τρίτας Θωμάς όταν είχε επισκεφθεί το χωριό.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ σ' ευχαριστούμε.

Και τώρα ήρθε η σειρά ν' ακούσουμε το ποίημα για το Γοργογύρι το οποίο έγραψε ο φιλόλογος Παναγιώτης Λαδιάς το 2009 όταν επισκέφτηκε το χωριό μας και θα μας το απαγγείλει η Νικολέτα Ραρρά.

Ένα ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ

ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.

Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει

τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη.

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού

και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.

Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,

της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,

νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.

Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,

όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,

σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.

Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα

κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,

των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.

Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,

γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει

του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.

Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή

με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,

και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.

Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,

η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,

σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.

Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,

βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα

που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.

Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,

προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,

καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.

Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.

Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,

όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,

όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,

εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου

θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.


Παναγιώτης Λαδιάς - Φιλόλογος

Νικολέτα σ' ευχαριστούμε.

Και να που επιτέλους έφτασε η ώρα των απονομών, θα ήθελα να παρακαλέσω την  Αντιδήμαρχο κ. Σοφία Αλεστά, -ή οποία είναι Γοργογυρέ'ι'σσα- προκειμένου να απονείμει την τιμητική πλακέτα στον κ. Θανάση Παπαδημτρίου.

Τον καλλιτέχνη κ. Άγγελο-Φειδία Πατσιατζή, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του εσωτερικό ερωτικό μετανάστη!! για να απονείμει την τιμητική πλακέτα στον κ. Βασίλειο Μπιλιάλη.

Και τον δάσκαλο της Πιαλείας κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο προκειμένου να απονείμει την τιμητική πλακέτα στον εκπρόσωπο την θεατρικής ομάδας -προς τιμήν όλων των μελών- στον κ. Βασίλη Μπιλιάλη.

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι αφού σας ευχαριστήσω για μία ακόμα φορά για την παρουσία σας σας πληροφορώ πως στη συνέχεια υπάρχουν μεζεδάκια, οίνος, και παγωμένες μπύρες.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Θερμές ευχαριστίες οφείλω σε όσους βοήθησαν να ολοκληρωθεί αυτή η υπέροχη βραδιά, στους εκλεκτούς φίλους για τα διάφορα καλούδια που προσκόμισαν, στον κ. Θανάση Τρικαλιώτη για τον υπέροχο και γεμάτο αρώματα οίνο, τα 'Χασαπάκια' για την καλή ποιότητα των κρεάτων, τους ψήστες Γεώργιο Ραρρά και Πανούλη Ντακούλα, Θεόφραστε ο γιος σου έγινε τέλειος ψήστης, τις κυρίες: Ελένη Λάμπρου, Χαρούλα Ντακούλα, και όσες κυρίες ακόμα βοήθησαν, τον καλλιτέχνη Φειδία, τον Μαίτρ Λαμπρακιά για την γενικότερη επιμέλεια, και φυσικά την οικοδέσποινα που είχε την επιμέλεια όλης της γαστρονομίας και όχι μόνο, την υπομονετική Λαμπρινή, και τέλος την τεχνικό μας, την γλυκιά μας Μελισσάνθη για την μικροφωνική, για τα ηλεκτρολογικά, για τις μουσικές και για πολλά ακόμα. 
Επίσης ευχαριστώ την πρώτη πρόεδρο την Λ.Ο.Γ. που παραβρέθηκε στην εκδήλωση παρ' ό,τι ήταν σχεδόν με τον μπέμπη προ των πυλών.
Στα λίγα υπόλοιπα ήταν ο Επικούρειος Πέπος.
Τελικά κατά γενική ομολογία ήταν μια υπέροχη βραδιά που έκλεισε με τις γυναίκες να δίνουν ρεσιτάλ χορού. Στις ζε'ι'μπεκές  δεινοί χορευτές ήταν οι: Γιάννης Γιαννακόπουλος, Βασίλης Μπιλιάλης και Θανάσης Τρικαλιώτης και η ανεπανάληπτη Αλίκη των θαυμάτων!!
Κάπου εδώ τελείωσε το ρεπορτάζ για την μαγική βραδιά, στην συνέχεια θα σας παρουσιάσω κάποιες φωτογραφίες από την εκδήλωση.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
ΥΓ. Για τις όποιες ατέλειες υπήρξαν υπεύθυνος είμαι εγώ ο Επικούρειος Πέπος και ζητώ την κατανόησή σας.

Ας κρατήσουν οι χοροί!!!!!  στην τελευταία φωτογραφία αριστερά μου, όπως κοιτάζουμε είναι η Μαργαρίτα και δεξιά μου η Νικολέτα. Αν σταματήσουμε να τα περιμένουμε όλα από την εκάστοτε δημοτική, ή κοινοτική αρχή, τίποτα δεν θα πάει μπροστά, αν όμως εμείς γίνουμε δημιουργικοί και ενεργοί πολίτες τότε σίγουρα θα βρούμε δίπλα μας και τον Δήμαρχο, και τον Πρόεδρο. Ας με συγχωρέσουν όσοι και όσες ξέχασα για την βοήθεια τους.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ 11/06/2019 Εικαστική παρέμβαση νέων καλλιτεχνών. Πανάγου Ελένη Πατσιατζή Εβελίνα - Διώνη Τσιούνη Εύα Γκοβίνας Κωνσταντίνος Ραρρά Νικολέτα Ρίζου Μαρία Γκοβίνα Ραφαηλία Ρίζος Νικόλαος Μπέης Θωμάς. Παιδιά συγχαρητήρια!

Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου μας σας χαιρετώ.
Επικοινωνώ σήμερα μαζί σας για καλό-καλλιτεχνικό σκοπό.
Στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι 🎨 ξεκίνησαν ήδη οι δημιουργικές δραστηριότητες, την αρχή έκανε μια ομάδα καλλιτεχνών, ένα νέο ρεύμα στην τέχνη της ζωγραφικής που ονομάζεται "Γοργογυρισμός" τα μέλη αυτής της ομάδας ανήκουν όλα στο Δημοτικό Σχολείο Γοργογυρίου.
Είχα την τύχη να παραβρεθώ σήμερα στο ατελιέ τους που εδρεύει σε μία αίθουσα του σχολείου.
Όλοι τους λες και ήταν επαγγελματίες ζωγράφοι με προσήλωση και μεράκι αποτύπωναν στους καμβάδες χρώματα και σχέδια που έκρυβαν στην ψυχή τους.

Με της άδεια της σχολικής επιτροπής και την συμπαράσταση του δασκάλου οι εκκολαπτόμενοι καλλιτέχνες ξεκίνησαν προ διημέρου τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες.
Αυτό που έγινε ήταν μια πρόβα Τζενεράλε γι' αυτό που θα ακολουθήσει στην εξωτερική πλευρά του σχολείου.
Το ευτύχημα είναι πως ο υπεύθυνος αντιδήμαρχος των σχολικών κτιρίων κ. Κωτούλας "αγκάλιασε" την πρωτοβουλία της εικαστικής παρέμβασης στο κτήριο του σχολείου και μ' αυτόν τον τρόπο μας άναψε το πράσινο φως ώστε να ξεκινήσουν τα παιδιά μια προεργασία γι' αυτό που θα παρουσιάσουν προσεχώς.
Τα παιδιά πήραν τις παλέτες, τα χρώματα, τους καμβάδες και με φαντασία άρχισαν να αποτυπώνουν τα σχέδια τους, ήταν εκπληκτικό το πόσο ενθουσιασμένα ήταν, αυτό που έκαναν γέμιζε τα πανιά της δημιουργικής τους φαντασίας, ήταν κάτι που τους άρεσε και το επιθυμούσαν.
Όταν κάνεις κάτι που σ' αρέσει το μόνο σίγουρο είναι πως θα περάσεις καλά.
Τα έργα αυτά των παιδιών θα τα παραδώσω αύριο με έναν εκπρόσωπο τους, τον μαθητή Θωμά Μπέη στην υπεύθυνη της εταιρείας ΤΥΡΑΣ Α.Ε. την κ. Πέτρου προκειμένου αυτή με την σειρά της να τα παραδώσει στην οικογένεια Σαράντη.
Τα έργα για λόγους ασφαλείας θα μεταφερθούν με ειδικό όχημα και συνοδεία φύλαξης λόγω της μεγάλης καλλιτεχνικής τους αξίας.
Αμέσως μετά θα αναφέρω τα ονόματα των παιδιών - καλλιτεχνών που έλαβαν μέρος σ' αυτή την δραστηριότητα.
Πανάγου Ελένη
Πατσιατζή Εβελίνα - Διώνη
Τσιούνη Εύα
Γκοβίνας Κωνσταντίνος
Ραρρά Νικολέτα
Ρίζου Μαρία
Γκοβίνα Ραφαηλία
Ρίζος Νικόλαος
Μπέης Θωμάς.
Παιδιά συγχαρητήρια!
Ήσασταν και τα εννέα υπέροχα!
Σας ευχαριστώ για την συνεργασία, σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος 🎨
Επίλογος:
Τα παιδιά και θέλουν και μπορούν, και φαντασία έχουν, και προσόντα έχουν, και μεράκι έχουν, το θέμα είναι να τους δίνουμε την δυνατότητα να εκφραστούν δημιουργικά.

Η φωτογράφηση έγινε από τον διεθνούς φήμης φωτογράφο τον διάσημο Fuji Tomo Kazu.
Επιμέλεια κειμένου: Επικούρειος Πέπος.
Κάρπε Ντίεμ!

ΜΟΥΣΕΙΑ: ΧΩΡΟΙ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΡΜΩΝ HΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσείων, 18 Μαΐου 2019, η προσοχή και το ενδιαφέρον όλων εστιάζεται στο νεότευκτο μουσείο της Ακρόπολης που στεγάζει ευρήματα του αρχαιολογικού χώρου του ιερού βράχου της Ακρόπολης.

            Ένα μουσείο που φιλοδοξεί να συντηρήσει τη μνήμη των Ελλήνων και να διδάξει στους ξένους τη διαχρονική αξία της αρμονίαςαλλά και τη σχέση της τέχνης με την πόλη, την εξουσία, την πολιτική και τη δημοκρατία.   

            Παρατηρώντας τα εκθέματα στον καλαίσθητο χώρο του Μουσείου το βλέμμα εύκολα στρέφεται στο βράχο της Ακρόπολης. Ο ιερός βράχος της Ακρόπολης και ιδιαίτερα ο Παρθενώνας δεν μαγνητίζουν μόνο το βλέμμα του επισκέπτη αλλά προκαλούν και τα ανάλογα συναισθήματα και τους αναγκαίους στοχασμούς. Γιατί ο ναός του Παρθενώνα είναι πανανθρώπινο έργο με την κεντρική αξία τονάνθρωπο.

Κι αυτό γιατί τα γλυπτά του ναού και η αρχιτεκτονική του εναρμονίζουν την ομορφιά με τη συμμετρία, το υψηλό με το γήινο. Η θέα αυτού του αριστουργήματος βοηθά το πέρασμα από τον έξω κόσμο στον έσω, από το γήινο στοιχείο στο άυλο και στην απεραντοσύνη του ουρανού, από το ανθρώπινο στο ιερό – θεϊκό, από το καθημερινό στο αιώνιο κι από τη φύση στην τέχνη.   

Έξω από τα Προπύλαια του Ναού και στις «όχθες» του ιερού βράχου ίσχυαν οι νόμοι του κράτους. Μέσα στο ναό κι ευρύτερα στον περιβάλλοντα χώρο ίσχυαν οι νόμοι των Θεών και της Τέχνης. Άνθρωποι, ήρωες και θεοί συνυπήρχαν αρμονικά μέσα από θυελλώδεις αντιθέσεις και συγκρούσεις. Στα γλυπτά κι άλλα ευρήματα του Παρθενώνα δεν βλέπεις μόνο την απόλυτη αρμονία αλλά και τη διαμάχη του Ηράκλειτου με τον Παρμενίδη για την αιώνια μεταβολή και τη σταθερότητα του κόσμου. 

Ένα σύστημα, δηλαδή, αξιών συμπυκνώνεται σε ένα αρχιτεκτόνημα που υπερέβη το χρόνο και το χώρο. Χτίστηκε από τη θέληση του Ενός(Περικλής) σε μια πόλη που κυβερνούσαν πολλοί (Δημοκρατία). «Λόγω μεν δημοκρατία, έργω υπό του πρώτου ανδρός αρχή».  

Την ακτινοβολία του ιερού χώρου δεν την άντεξαν κάποιοι βυζαντινοί αυτοκράτορες και γι’ αυτό έκλεισαν τη φιλοσοφική σχολή Αθηνών (Ιουστινιανός). Για το θεοκρατικό Βυζάντιο ο χώρος θύμιζεειδωλολατρία. 

Ο Έλγιν, όμως, φάνηκε πιο πρακτικός, αφού με την κλοπή κάποια έργα – μάρμαρα μελαγχολούν στο μουσείο του Λονδίνου. Ποιος, τώρα, μπορεί να τα διεκδικήσει επικαλούμενος το δίκαιο και την ηθική;Εξάλλου πάντα οι δυνατοί γράφουν την Ιστορία του κόσμου αλλά οι φιλότεχνοι την ομορφαίνουν.

«Συνήθως, την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Μερικές, όμως, φορές οι χαμένοι κατακτούν τη συνείδηση ότι η μακροχρόνια ήττα τους είναι προσωρινή, και τότε η ιστορία δεν  γράφεται ΓΙΝΕΤΑΙ» (Σύνθημα αναρχικών).

Η ζωή, δηλαδή, ανθρώπων κι εθνών γράφεται και εμπλουτίζεται από εκείνους που υπερβαίνουν το καθιερωμένο και δημιουργούν μορφές αιώνιες και πανθρώπινες. Μια σημαία των κατακτητών (Γερμανοί) βεβήλωσε την ιερότητα του χώρου, αλλά  γέννησε κι ένα πρόσωπο – σύμβολο αντίστασης (Γλέζος). Το πνεύμα, τελικά, νίκησε το «ξίφος» και η δημοκρατία επέπλευσε.

Ο Περικλής επέβαλε την απόφασή του για τη δημιουργία του Παρθενώνα, αλλά ο «επιτάφιός» του έπαψε να διδάσκεται στο Ελληνικό σχολείο. Γιατί άραγε; Κρίθηκε αναχρονιστικός;

Όπου η πολιτική αδιαφορεί για την τέχνη, τότε ο ορθολογισμόςυποχωρεί. Τελικά από το «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού»φτάνουμε στο «ο άνθρωπος είναι μια δέσμη ερωτήσεων». Γι’ αυτό όποιος ρωτά ανοίγει ένα παράθυρο στο μέλλον, όπως και ένα βλέμμα στα αιώνια μνημεία της τέχνης, κι ας στέκονται σιωπηλά στις ψυχρές αίθουσες των μουσείων. 

Λένε πως τα «ζώα είναι μια δέσμη απαντήσεων» γι’ αυτό δεν έχουν πολιτισμό. Οι απαντήσεις εφησυχάζουν, ενώ οι ερωτήσεις αφυπνίζουν.

Τελικά στο παραστράτημα των συνειρμών ο Παρθενώνας ήταν μιααπάντηση στα ερωτήματα της Αθήνας του 5ου αιώνα π.Χ. αλλά κι ένα συνεχές ερώτημα για τη φύση του ωραίου, της αρμονίας, του θείου, της διαλεκτικής, του δικαίου και της τέχνης του «ευ ζην» (ευδαιμονία).

Όταν η επίσκεψη σε ένα μουσείο τελειώνει, αρχίζει ο αγώνας για την ετυμολογία της λέξης άνθρωπος.

Ο άνθρωπος είναι μόνο ο «άνω θρώσκων»;

Πηγή: https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com

«ΜΟΥΣΕΙΑ: Οι ρίζες και τα άνθη μας» – Γράφει ο ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

«Τα μουσεία μιλούν για εκείνα που δε λέγονται και φανερώνουν όσα ο λόγος δεν μπορεί».

Αποτελεί κοινοτοπία η διαπίστωση πως η επαφή μας με το παρελθόν αποτελεί πάντα ένα διαρκές ζητούμενο. Ένα ζητούμενο που προκαλεί ερωτήματα και προβληματισμούς τόσο ως προς τον τρόπο προσέγγισης όσο και για το πραγματικό όφελος αυτής. Τα μουσεία και τα ιστορικά μνημεία και γενικότερα οι αρχαιολογικοί χώροι αποτελούν τους καλύτερους πρεσβευτές και ξεναγούς του παρελθόντος στο σήμερα. 

Άνθρωπος και Μουσεία

Ο εορτασμός της παγκόσμιας ημέρας των Μουσείων τοξεύει στην ανάδειξη όλων εκείνων των ευρημάτων του χθες μέσα στα οποία καθρεπτίζεται η πορεία των ανθρώπων και των κοινωνικών σε όλα τα επίπεδα (οικονομία, πολιτική, θρησκεία, τέχνη….). Τα εκθέματα των μουσείων είναι δεμένα με τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις δοξασίες, τη δημιουργικότητα και την «ιδιοφυΐα» των ανθρώπων. Δηλώνουν, δηλαδή, τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους μοχθούν,δημιουργούν, χειροτεχνούν, ζωγραφίζουν, θρησκεύονται και αγωνίζονται.

Το «Μουσείον» στην αρχαία Ελλάδα σήμαινε το τέμενος των Μουσών, που ήταν θεότητες και προστάτιδες της ποίησης, της μουσικής και γενικότερα κάθε πνευματικής δημιουργίας (θυγατέρες της Μνημοσύνης και του Δία). Το μουσεία σήμερα –ως χώροι έκθεσης των δημιουργημάτων του παρελθόντος – αποτελούν πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών (γηγενών και ξένων), στοιχείο που πιστοποιεί την αξία και την προσφορά τους.

Ένα αλέτρι, ένα τσεκούρι, ένας αργαλειός, ένα μαχαίρι, η γάστρα ή τα γνωστά εκθέματα της παγκόσμιας τέχνης (ζωγραφική, αρχιτεκτονική, γλυπτική…) δεν είναι απλά αντικείμενα μιας άλλης εποχής. Δεν είναι αντικείμενα που μπορούν να μας βυθίσουν σε ανούσιες αναπολήσεις ενός ψεύτικα εξιδανικευμένου παρελθόντος. Δεν είναι αντικείμενα μελαγχολίας. Απλά και λιτά φανερώνουν τον τρόπο με τον οποίο ένας λαός λύνει τα βιοτικά του προβλήματα, ξανασαίνει από τη βιοπάλη και προγραμματίζει το μέλλον του. Ή ακόμα φανερώνουν την επιθυμία του ανθρώπου να δημιουργήσει μια άλλη πραγματικότητα με τη βοήθεια της τέχνης.

Μουσεία: Δεσμός και συνέχεια

Τα μουσεία, δηλαδή, είναι ένας δεσμός και μια συνέχεια. Δεν είναι μόνο επιστροφή, δεν είναι μόνο συντήρηση αλλά και μια προοπτική των διατηρημένων μέσα στο χρόνο. Είναι μια πολύτιμη κληρονομιά. Μπολιάζουν με επιτυχία το χθες με το σήμερα και φωτίζουν το αύριο. Τα μουσεία μοιάζουν με πλατύ ποτάμι μέσα στο οποίο αθροίζονται οι πόθοι, οι ελπίδες, τα όνειρα, οι ενθουσιασμοί, οι απογοητεύσεις και η ευρηματικότητα του ανθρώπου. Συνθέτουν, επομένως, τις αντιθέσεις των ανθρώπων και προβάλλουν με έμφαση τον κυρίαρχο νόμο της ζωής και του πολιτισμού, την «ενότητα των αντιθέτων».

Πολλοί, βέβαια, είναι εκείνοι που διατείνονται πως «όποιος θέλει να μάθει, κοιτάζει πίσω στο παρελθόν˙ όποιος θέλει να ζήσει κοιτάζει μπροστά, στο μέλλον». Τα μουσεία μπορούν να βοηθήσουν στην πραγμάτωση και των δυο. Μας μαθαίνουν, μας διδάσκουν και μας εμπνέουν. Τα εκθέματα των μουσείων είναι οι ρίζες μας, είναι τα θεμέλιά μας.

Βέβαια «δεν έχουμε ρίζες για να μένουμε σ’ αυτές, αλλά για να βγάζουμε κλαδιά». Τα μουσεία είναι τα στηρίγματά μας (ρίζες) αλλά και οι σηματοδότες του μέλλοντος (κλαδιά).

Τα Μουσεία και η Ταυτότητά μας

Ωστόσο, η ιστορία απέδειξε πως «πεθαίνουν πάντοτε τα άρριζα έθνη και γρηγορότερα πεθαίνουν εκείνα που κόβουν από μόνα τους τις ρίζες τους»(Παν. Φωτέας). Κι αυτό γιατί το ριζικό σύστημα ενός λαού το απαρτίζει ο πολιτισμός του με ό,τι αυτός συνεπάγεται και περικλείει. Η πνευματική και υλική δημιουργία λειτουργεί ως θησαυροφυλάκιο όπου φυλάσσονται εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν την ουσία ενός έθνους και διαμορφώνουν καταλυτικά την ταυτότητα και την πορεία του στο πέρασμα του χρόνου. Διαφορετικά ένας λαός ή έθνος χωρίς ρίζες είναι ένα μόρφωμα συγκυριακό και επιρρεπές στην αλλοίωση. Εύκολα εξαϋλώνεται και χάνεται, αφού εκλείπουν οι μηχανισμοί άμυνας και αντίστασης.

Η καταγραφή, λοιπόν, της αξίας των μουσείων καθίσταται στις μέρες μας αναγκαία λόγω του κινδύνου ενός παγκοσμιοποιημένου ισοπεδωτισμού που τείνει να ακυρώσει τις ιδιαιτερότητες των τοπικών κοινωνιών και των λαών και να γκρεμίσει τις γέφυρες επικοινωνίας με το παρελθόν. Ένας ρηχός κοσμοπολιτισμός πολτοποιεί κάθε στοιχείο εθνικής ετερότητας και επιβάλλει μια καταθλιπτικήπολιτιστική ομοιομορφία. Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα τα μουσεία συνιστούν τους ατομικούς και εθνικούς μας αμυντικούς μηχανισμούς.

Και όλα αυτά γιατί τα μουσεία είναι η παράδοσή μας, είναι η ιστορία μας και «λαοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία τους είναι υποχρεωμένοι να την ξαναζήσουν». Και η ιστορία των απλών ανθρώπων αλλά και των λαών δεν ανευρίσκεται μόνο στις σελίδες των βιβλίων αλλά περισσότερο στα απλά και καθημερινά εργαλεία της ζωής και εργασίας. Σε αυτά αντανακλάται ο «άλλος κόσμος» των ανθρώπων και των κοινωνιών. Τα ατομικά και εθνικά μας ριζώματα βρίσκονται στα εκθέματα των μουσείων. Γι’ αυτό θεωρείται πως αυτά (μουσεία) συνδράμουν θετικά στη διαμόρφωση της εθνικής μας ταυτότηταςμέσα από την εθνική αυτογνωσία.

Ο Πλούτος των Μουσείων

Στη θετική συνεισφορά των μουσείων μπορεί να προστεθεί και ο ενοποιητικός τους ρόλος. Γιατί τα μουσειακά εκθέματα αποκαλύπτουν τις κοινές καταβολές – ρίζες των μελών μιας κοινωνίας, προωθούν τη συλλογική μνήμη κι έτσι ενδυναμώνουν τους κοινούς δεσμούς του σήμερα. Τονίζουν την ομοιογένεια μιας κοινωνίας και φωτίζουν τις κοινές εμπειρίες, τα επιτεύγματα και τις αξίες των ανθρώπων τους.

Οι ιδεολογικοί μας προσανατολισμοί και τα όρια των στοχασμών μας επηρεάζονται καταλυτικά από την επαφή μας με εκείνα τα ευρήματα του παρελθόντος που διασώζουν τις βασικές πτυχές της ατομικής και κοινωνικής – εθνικής μας ζωής.

Ζούμε σε μια εποχή που η μεγιστοποίηση του κέρδους και ο υλικός πλούτος έχουν αναχθεί σε απόλυτες κοινωνικές αξίες και έχουν φετιχοποιηθεί. Σε αυτό το τοπίο, λοιπόν, και με τη στενή μαρξιστική έννοια τα μουσεία δεν παράγουν πλούτο. Ωστόσο, τα μουσεία είναι ο πλούτος μας. Πλούτος πνευματικός, πλούτος ψυχικός. Είναι η ψυχή μας, η ταυτότητά μας. Είναι οι ρίζες μας και ταάνθη μας.

Γι’ αυτό ας τα διαφυλάξουμε κι ας τα εμπλουτίσουμε. Γιατί τα ελληνικά μουσεία – αλλά και κάθε μουσείο – είναι ναοί και χώροι σιωπής και μεταφυσικής απορίας.

Ας επιλέξουμε για επίσκεψη ένα μουσείο και με οδηγό την αγαπημένη μας μούσα και τον ΜουσαγέτηΑπόλλωνα να βαδίσουμε νοερά το δρόμο της Τέχνης και της Ιστορίας μας.

Πηγή: https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/