2020 μη ξεχάσεις όταν φύγεις να πάρεις μαζί σου και τον ιό σου!!
Ο Κορρωνο'ι'ός φίλες και φίλοι μπόρα είναι και θα περάσει, ναι θ' αφήσει πολλές πληγές αλλά θα περάσει το θέμα είναι το τι θα γίνει με μας, θα μας αλλάξει άραγε προς το καλύτερο αυτή η ιστορία; Μακάρι να γίνει.
Όσες ευχές και αν ανταλλάξουμε αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία σε όλα τα επίπεδα, και κυρίως αν δεν αγαπήσουμε την πατρίδα μας δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα. 
Σε όσους δεν έχουν διαβάσει το καταπληκτικό βιβλίο του ΒΑΣΙΛΗ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗ με τίτλο ''Η ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1834-1974'' ας σπεύσουν να το κάνουν άμεσα γιατί θα μάθουν πάρα πολλές αλήθειες, επίσης μια και μίλησα για βιβλίο σας προτείνω και το ανεπανάληπτο πόνημα-μαρτυρία του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΚΑΓΚΟΥΛΙΑ. Επίσης ένα ακόμα πολύ καλό ιστορικό βιβλίο είναι και το εξής. Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 1821 - 1833. Kαι φυσικά το καλύτερο όλων, το ΙΔΕΟΠΟΛΙΣ του Ηλία Γιαννακόπουλου το οποίο είναι παντός καιρού.
Κάπου εδώ θα σας αφήσω στην πένα του αφηγητή για να σας παρουσιάσει τη συνέχεια της (ΠΣΙ) [πιο συναρπαστικής ιστορίας]όπως και η γλυκύτατη Πατρίτσια.
Υ.Γ. Το πιο πάνω c.d. είναι το σήμα κατατεθέν αυτής της μοναδικής και συγκλονιστικής ιστορίας, το άκουσε ο Επίκουρος για πρώτη φορά πριν 35 χρόνια ξαπλωμένος στο πάτωμα με τον φίλο του, τον DERRICK ήταν μια αξέχαστη εμπειρία, σας συνιστώ να το κάνετε κι εσείς, απλά κλείστε τα μάτια και αφήστε τη σκέψη σας να ταξιδέψει.
Το 1989 ο Επικούρειος Πέπος και η Δολέντσια αποφασίζουν να στείλουν την κόρη τους στη Νότια Αφρική μαζί με την μεταφράστρια-γραμματέα του Επίκουρου την πολύγλωσση Βίκυ Μιχελουδάκη η οποία εκείνη την περίοδο ήταν φοιτήτρια της Αγγλικής και ΓαλλΦιλολογίας. Όταν γύρισαν τα κορίτσια ήταν ξετρελαμένα, ειδικότερα η Βίκυ η οποία μιλούσε άπταιστα τα Αγγλικά, και που λόγω ηλικίας μπορούσε να εισπράξει το μάξιμουμ των εμπειριών αυτού του ταξιδιού έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Η χρυσή αλυσίδα φιλίας όλο και μεγάλωνε, καινούριοι κρίκοι προστίθενται και οι τρεις ιδρυτές νιώθουν περήφανοι γι' αυτό που ξεκίνησαν το 1977.
Θα σας διηγηθώ τώρα ένα περιστατικό που θα πρέπει εσείς να το αξιολογήσετε γιατί εγώ
-ο αφηγητής- ασπάστηκα την άποψη του Επικούρειου Πέπου που μου είχε πει:
απίστευτα κι όμως αληθινά, αν δεν είχαν συμβεί σε μένα πιθανόν και να μην τα πίστευα, όταν μου ανάφερε το πιο κάτω συμβάν για μισή ώρα τον κοίταζα για να καταλάβω, αν μου έλεγε την αλήθεια, και περιμένοντας τη δική του ερμηνεία, διαπίστωσα πως ούτε ο ίδιος είχε δώσει κάποια ερμηνεία, και πως το περιστατικό ήταν πέρα για πέρα αληθινό.
Στην πορεία βέβαια συνέβησαν φοβερά και μεταφυσικά περιστατικά με αποτέλεσμα αυτό που θα σας αναφέρω να φαντάζει πολύ απλό. Ακούστε λοιπόν:
Καλοκαίρι του 1994 ο Επικούρειος Πέπος και η οικογένειά του είναι έτοιμοι να υποδεχθούν τους φίλους τους οι οποίοι από Αγγλία είχαν πάει με πτήση τσάρτερ στη Σάμο, αυτή ήταν η δεύτερη φορά που επισκεπτόντουσαν το νησί, απλά αυτή τη φορά τους περιμέναμε να έρθουν από Σάμο, ενώ την προηγούμενη αναχωρούσαν για Σάμο. Στο νησί θα έμεναν μια βδομάδα και κατόπιν είχαν προγραμματίσει να έρθουν στην Αθήνα για ένα τριήμερo για να μας δουν και να τους δούμε.
Ας αφήσουμε όμως τους Νοτιαφρικάνους στο όμορφο νησί να κάνουν τα μπάνια τους και ας επιστρέψουμε στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στο σπίτι του Επικούρειου Πέπου όπου ο ίδιος καταστρώνει τα σχέδια για τη φιλοξενία των φίλων του. Την πρώτη μέρα που θα φθάσουν κανονίζει να τους πάει στο Ηρώδειο γιατί εκείνο το βράδυ έχει μια καταπληκτική παράσταση, ο μουσικοσυνθέτης ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ θα παρουσίαζε τις μουσικές από τον καινούριο του δίσκο, θα σταθώ στην πρώτη μέρα για να σας αναφέρω το περίεργο; συμβάν. Στις 12.30 ο Επίκουρος βρίσκεται σε κάποιο από τα ταμεία του Ηρωδείου,
(ΚΡΑΤΉΣΤΕ ΤΗΝ ΏΡΑ 12.30 ΓΙΑΤΙ ΠΙΟ ΜΕΤΑ ΘΑ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΣΘΕΙ)
προκειμένου να βγάλει τα εισιτήρια που στο σύνολο είναι 12, πράγματι στις 12:30 περίπου παίρνει τα εισιτήρια στα χέρια του και του κάνει εντύπωσε η φωτογραφία που ήταν πάνω στην μπροστινή όψη του κάθε εισιτηρίου, ήταν η φωτογραφία ενός μικρού παιδιού που δεν ήταν άλλος από τον μουσικοσυνθέτη ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ σε μικρή ηλικία.
Ήταν χαρούμενος που βρήκε εισιτήρια γιατί ήταν ανάρπαστα. Εντωμεταξύ επειδή γνώριζε το πόσο πολύ άρεσε το Ηρώδειο στην Ντενίς και στον Ντέρικ ήταν σίγουρος πως θα ήταν μια μαγική βραδιά. Είχε συμπεριλάβει στην παρέα και τους κουμπάρους του από την Μάνδρα τη Νίκη της Καλύμνου και τον Μανδραγόρα.
Στις 20/07/1994 κατά τις 19.00 η οικογένεια του Επίκουρου, μαζί με τη γραμματέα τους την πολύγλωσση Βίκυ Μιχελουδάκη βρίσκονται στο δυτικό Αεροδρόμιο για να υποδεχθούν τους φίλους προερχόμενους από τη Σάμο. Η αίθουσα των αφίξεων έχει άλλη νοστιμιά, έχει προσμονή, ξέρεις πως θα υποδεχθείς αγαπημένους φίλους, ενώ σε αντίθεση η αίθουσα των αναχωρήσεων σε γεμίζει θλίψη, ένυ γουέι που λέει και ο Θεόφραστος οι φίλοι μας φθάνουν ηλιοκαμένοι από τον ήλιο της Σάμου και τους κλείνουμε στην αγκαλιά μας, έχουν μαζί τους την Χριστίνα και τον Τζόναθαν.
Σε λίγη ώρα φθάνουμε στο σπίτι, κατά τη διαδρομή τους εξηγήσαμε πως δεν θα έχουν αρκετό χρόνο για να ξεκουραστούν γιατί στις 21.00 θα έπρεπε να βρισκόμαστε στο Ηρώδειο. Κατά τις 20:20 ήμασταν σχεδόν έτοιμοι ν' αναχωρήσουμε, εκείνη τι στιγμή ο Ντέρικ ζήτησε να περιμένουμε λίγα λεπτά γιατί είχε ξεχάσει να δώσει στον Επικούρειο Πέπο ένα cd με μουσική που είχαν αγοράσει γι' αυτόν από κάποιο κατάστημα της Σάμου.
Ο Επίκουρος πήρε το cd, το οποίο ήταν τυλιγμένο και αφού ευχαρίστησε τους φίλους του, επειδή βιαζόταν για να φύγουν - το άφησε στο τραπέζι για να το ανοίξει όταν θα επέστρεφαν. Έλα όμως που οι Φίλοι του επέμεναν να το ανοίξει εκείνη τη στιγμή;
Ο Επικούρειος Πέπος πήρε στα χέρια του το δώρο και το άνοιξε, όταν αντίκρισε τη μπροστινή όψη του cd έμεινε άφωνος!!!!!!!!!
Το μόνο που πρόλαβε να ψιθυρίσει πριν του πέσει το cd από τα χέρια ήταν τρεις λέξεις, ''δεν είναι δυνατόν!!!!!!''
Όλοι όσοι ήταν παρόντες ανησύχησαν κι ενώ ήταν έτοιμοι στην είσοδο για να αναχωρήσουν ήρθαν πάλι μέσα και ρωτούσαν τον Επίκουρο να μάθουν γιατί είχε ταραχθεί τόσο πολύ;
πιο πολύ ανησύχησε ο φίλος του ο γιατρός.
Ο Επίκουρος έδειξε το cd στους δικούς του οι οποίοι δεν μπόρεσα να καταλάβουν κάτι, όταν όμως ο Επικούρειος Πέπος έβγαλε από την τσέπη του τα εισιτήρια και τους έδειξε την εικόνα που είχαν πάνω, και παράλληλα τους έδειξε την εικόνα που είχε το cd ήταν η σειρά των υπολοίπων να μείνουν στήλες άλατος!!!!!!!!!!
Η Ντενίς και ο Ντέρικ κοίταζαν και ξανακοίταζαν πότε τα εισιτήρια και πότε το cd ο χρόνος όμως τους πίεζε και γι' αυτό αποφάσισαν να φύγουν γιατί θα έχαναν την παράσταση.
Πρόλαβαν στο τσακ, η παράσταση ήταν Μ Α Γ Ι Κ Η!!!!!! οι μελωδίες του ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ τους είχαν μαγέψει, όλοι τους ήταν κατενθουσιασμένοι και δεν είχαν λόγια να ευχαριστήσουν τον Επικούρειο Πέπο για την επιλογή του.
Ο ίδιος όμως ήταν γεμάτος αγωνία για να μάθει με ποιο κριτήριο οι φίλοι τους είχαν επιλέξει το συγκεκριμένο cd. Όταν επέστρεψαν στο σπίτι για το δείπνο, μετά την παράσταση και δόθηκαν οι αμοιβαίες εξηγήσεις για αρκετή ώρα κοίταζαν ο ένας τον άλλον.
Ιδού τι είχε συμβεί, όπως προείπα ο Επικούρειος Πέπος στις 12.30 ήταν στο Ηρώδειο για να αγοράσει τα εισιτήρια για τη συναυλία του ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ που θα παρακολουθούσαν το βράδυ.
Η Ντενίς και ο Ντέρικ στις 12.30 άκριβώς!! αγόραζαν στη Σάμο το cd του ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ για να το χαρίσουν στον Επικούρειο Πέπο το βράδυ!!!!!!!!!!!
Στο κατάστημα όπου είχαν πάει για ν' αγοράσουν το cd ο καταστηματάρχης, αφού του είπαν πως πρόκειται για Έλληνες φίλους τους, τους πρότεινε κάποια cd του ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ, τουΞΑΡΧΑΚΟΥ και του ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, άγνωστο γιατί η Ντενίς επέλεξε το c.d. τουΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ, όταν ο Επικούρειος Πέπος τη ρώτησε γιατί; του είπε πως κάποια φωνή μέσα της της είπε να επιλέξει αυτό. Εσείς τώρα τι έχετε να πείτε;
Όπως σας προείπα αυτό το περιστατικό είναι το πιο ανώδυνο μπροστά σ' αυτά που ακολούθησαν. Την επόμενη αναχώρησαν για Ναύπλιο, Πύλο, Σπάρτη, Σπήλαια του Δυρού. Το τριήμερο που ακολούθησε έζησαν μοναδικές στιγμές, αξίζει όμως να σας διηγηθώ το περιστατικό με τον μικρό Τζόναθαν.
Είχαν επισκεφθεί το φρούριο στο Ναύπλιο και το κελί όπου είχαν φυλακίσει τον ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ και τους διηγήθηκαν την ιστορία του Γέρου. Όταν η διήγηση τελείωσε, τον λόγο πήρε ο μικρός Τζόναθαν και είπε:
''Θείε Σπύρο γιατί αφού αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο σημαντικός για σας τους Έλληνες τον φυλακίσατε;''
Ο μικρός Τζόναθαν θα πρέπει να ήταν περίπου 8 χρονών, τι να του απαντήσεις αυτού του μικρού παιδιού; Από τότε σχημάτισα την εντύπωση πως τις πιο κρίσιμες ερωτήσεις της κάνουν τα παιδιά, και άρχισα να λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψιν τις ερωτήσεις τους.
Όταν επέστρεψαν στην Αθήνα οι Νοτιοαφρικάνοι ήταν ξ ε τ ρ ε λ α μ έ ν ο ι!!!!!!!!! η περιοδεία τους είχε μαγέψει, η φιλοξενία και η ζεστή αγκαλιά των φίλων τους στην Ελλάδα τους έκανε να νιώθουν σαν στο σπίτι τους.
Ένα άλλο περιστατικό που αξίζει να σας αναφέρω είναι το εξής, είχαν έρθει ξανά οι φίλοι χελιδόνια, τους είχε ονομάσει ο Επίκουρος, και ο Επικούρειος Πέπος είχε αγχωθεί για το ποιον προορισμό να επιλέξει, εδώ θα πρέπει να σας πω πως χάρη σ' αυτούς τους ανθρώπους ο Επίκουρος και η οικογένιά του δεν γνώρισε μόνο αρκετά μέρη της Νότιας Αφρικής, αλλά και της Ελλάδας γιατί κάθε φορά που ερχόντουσαν πήγαιναν και σε κάποιον άλλο προορισμό, έτσι και τώρα, το πλάνο ήταν μεταξύ Λευκάδας και Πηλίου. Ο φίλος του αντιλήφθηκε την αγωνία του Επίκουρου και ρώτησε τη Βίκυ να μάθει το γιατί, η Βίκυ του εξήγησε και ο Ντέρικ κάλεσε κοντά του τον Επικούρειο Πέπο για να του πει τα πιο κάτω λόγια.
''Σπύρο δεν έχει σημασία το που θα πάμε αρκεί που θα είμαστε μαζί, όπου πας θα πάμε, όπου μείνεις θα μείνουμε, ό,τι φας θα φάμε, ό,τι πιεις θα πιούμε, όπου κοιμηθείς θα κοιμηθούμε, για όσο διάστημα θα είμαστε μαζί σου ο Θεός σου θα είναι Θεός μας!!!!
Ο Επικούρειος Πέπος κατάλαβε πως είχε μαζί του ευλογημένους ανθρώπους και δεν χρειαζόταν να αγωνιά για το που θα πάνε, το άφησε αυτό για την ''άτακτη φωνούλα'' η οποία του είπε να πάνε στο Πήλιο και ο Επίκουρος όπως πάντα την άκουσε, και για μια ακόμα φορά έζησαν στο Πήλιο αξέχαστες στιγμές.
Εκείνο το βράδυ στην Μακρινίτσα θα μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του Επικούρειου Πέπου και φυσικά όλης της παρέας, έζησαν μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές, ο Επίκουρος ελπίζει πως την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 2021 να έρθουν τα πράγματα βολικά και να επισκεφθούνε ξανά το Πήλιο μαζί με τους ευλογημένους φίλους από τη ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ.
Για να περιγράψω αυτά που ζήσανε σ' εκείνο το μαγικό ταξίδι θα έπρεπε να γράφω πολλούς μήνες. Ο φίλος μου ο Επίκουρος όταν μου μιλάει για 'κείνο το ταξίδι συγκινείτε πάρα πολύ.
Το πρώτο βράδυ λοιπόν όπως προείπα έμειναν στη Μακρινίτσα, και τις επόμενες μέρες στον Αη Γιάννη στο Πήλιο. Εννοείται πως η επιλογή του Πηλίου έγινε και λόγω Θεμιστοκλή, από τότε ο Επίκουρος και η οικογένειά του είναι ερωτευμένοι με το Πήλιο, ένας έρωτας που κρατάει ακόμα και θα συνεχίσει γιατί ο Επίκουρος έχει ζητήσει από την κόρη του να σκορπίσει την τέφρα του εκεί στη θάλασσα του Αη Γιάννη.
Φίλες και Φίλοι κάπου εδώ ο αφηγητής σάς αποχαιρετά και σάς παροτρύνει να προσέχετε τους εαυτούς σας και να βάλετε στη ζωή σας την Ποίηση, τη Ζωγραφική, το Θέατρο, και 7 με 10 χιλιόμετρα την ημέρα. Με σεβασμό ο αφηγητής της Π.Σ.Ι.
