ΕΒΔΟΜΟ ΜΕΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ Από τον συγγραφέα Επικούρειο Πέπο.

 ΕΒΔΟΜΟ ΜΕΡΟΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΣΤΙΣ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΗΔΕΣ.

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας καλημέρα, το ''μενού'' σήμερα έχει ποίηση, σήμερα θα σας παρουσιάσουμε τον ταλαντούχο ποιητή Επίκουρο τον Γοργογυραίο!!! 

Ο Επίκουρος μας έστειλε το πιο κάτω ποίημα το οποίο έχει αφιερώσει στη δίδυμη αδερφή του. 

Ευχαριστούμε τον φίλο μας τον Επίκουρο που επέλεξε το δικό μας ιστολόγιο για να παρουσιάσει σε παγκόσμια πρώτη, την πιο κάτω συλλογή με τίτλο ''ΑΚΟΥ'' αλήθεια, εμείς έχουμε μάθει ν' ακούμε; Ο Επίκουρος έγινε ''ποιητής'' από αγάπη για την δίδυμη αδερφή του, Διονυσία μ' ακούς;

Πόσοι από εμάς έχουν το χάρισμα ν' ακούνε; πιστέψτε με είναι πολύ μαγευτικό το να μπορείς ν' ακούς, ν' ακούς τους συνομιλητές σου, τα πουλιά, τα παιδιά, τις μουσικές, τις σιωπές, το κελάρυσμα των υδάτων, τους χτύπους της καρδιάς που σ' αγαπάει, το κλάμα του Ορφέα, το κελάϊδισμα του φοβερού Ερμή, τις Μούσες ν' απαγγέλουν ποίηση στη Αυλή των Θαυμάτων,  τον Πεπέ να παίζει στο ακκορντεόν το τραγούδι ''μη σκαλίζεις τη στάχτη'' για την Μελισσάνθη του, το χαμόγελο απ' τα Ηρούλια και την Κορνηλία, τον Αστροτόμ να παίζει στη ηλεκτρική κιθάρα το τραγούδι ''THE WALL'' τον Ηγέτη να μιλάει ασταμάτητα για το μαγικό ταξίδι στη Νάξο, πράγματι είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε ν' ακούμε. Ελπίζω πως εσείς που θα κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το πιο κάτω πόνημα του φιλαράκου μας του Επίκουρου κάτι ν' ακούσετε γιατί σίγουρα κάτι θα θέλει να πει και σε σας. Η έβδομη συνέχεια έχει μόνο ''ποίημα'' υπήρξε μία μικρή εμπλοκή με τον εκδοτικό οίκο και προσωρινά θα κάνουμε ένα διάλειμμα έως ότου η κατάσταση να ξεκαθαρίσει.

Καλή ανάγνωση, με σεβασμό και ποιητική διάθεση, ο αφηγητής Πεπέ.

 Στην Διονυσία With Love PEPOS

Άκου: ξένε, όπου κι αν βρίσκεσαι μάθε πως ό,τι διαβάσεις πιο

κάτω είναι λόγια αγάπης για μια αξιολάτρευτη χαρισματική

δίδυμη αδερφή, ίσως την πιο φεγγαρολούσμενη αδερφή
στον πλανήτη.

Άκου: Δημιουργέ, αν με ξαναστείλεις σε κάποια άλλη ζωή πίσω στη Γή
          -σε παρακαλώ- φρόντισε να επιστρέψω ως Διονυσία.
Άκου: Ποιητή την Ιστορία τριών ευλογημένων φίλων και γράψε 1977 στίχους
          και 18 σονέτα για την πιο όμορφη 43νη ιστορία φιλίας.
Άκου: Ποσειδώνα τους παφλασμούς των κυμάτων που μεταφέρουν τους
          ευλογημένους φίλους μας στο Αγαίο.
Άκου: τους στεναγμούς αυτών που έμειναν πίσω και τότε θα καταλάβεις
          το κενό που αφήσατε με την αναχώρησή σας.
Άκου: Λατρευτή μου αδερφή, εγώ ποιητής δεν είμαι αλλά θα συνεχίσω
          να γράφω ''στίχους'' μόνο για σένα.
Άκου: Διονυσία, εγώ που σ' αγαπώ δεν έχω παρά μόνο τα όνειρά μου
           εκεί λοιπόν στα όνειρά μου είσαι η Πριγκιπέσσα μου
Άκου: τα μανιασμένα κύματα που θέλουν να επιδείξουν την τεράστια
            δύναμή τους στις μηχανές των πλοίων.

Άκου: Μούσα, όλες οι λέξεις που γράφω και όλες οι λέξεις που διαβάζω
            θα είχαν άλλο νόημα χωρίς την παρουσία της Διονυσίας.
Άκου: Δίδυμη ψυχή, τους λυγμούς τ' ουρανού και τα δάκρυα της βροχής
            όταν πέφτουν στη Γαία.
Άκου: Πλάστη του σύμπαντος όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το ''ποίημα''
           μοναδική μου πρόθεση ήταν να στείλω στη δίδυμη αδερφή μου
           λίγες σταγόνες αγάπης.
Άκου: Ιστορικέ του μέλλοντος, στις 07/07/77 γεννήθηκε στην Αρεοπαγίτου
           η Π.Ο.Ι.Φ. [πιο όμορφη ιστορία φιλίας]
Άκου: Λογοτέχνη το ό,τι η Π.Ο.Ι.Φ. συνεχίζει ακόμα και σήμερα 38χρόνια
           μετά να ζεσταίνει της καρδιές των δημιουργών, και των δορυφόρων,
           αυτό οφείλεται στην αξιαγάπητη Διονυσία.

Άκου: Διονυσία δεν είναι καθόλου δύσκολο να γκρεμίσεις, είναι όμως πολύ
            δύσκολο να συνθέσεις, εσύ υπήρξες η κράτιστη συνθέτης.
Άκου: Η βασική αρετή -αν θέλεις ελάττωμα- στη ζωή μου ήταν πάντοτε
            η αναζήτηση υπέροχων φίλων.
Άκου: Διονυσία πόσο όμορφα κελαηδούν τα πουλιά στο μαγευτικό νησί
            της Ουτοπίας όταν νιώθουν την παρουσία σου.
Άκου: τον αέρα, με τον βοριά σου στέλνω χαιρετίσματα, με το Νοτιά σού
            λέω έλα, με τον Μαϊστρο σού γνέφω να μη μας ξεχάσεις, και με τον
            Πουνέντε σού στέλνω την αγάπη μου.
Άκου: Τις Μούσες και τις Νύμφες κάτι έχουν να σου πουν, δεν είναι δα
            και μυστικό! όλοι γνωρίζουν το πόσο σ'αγαπώ.
Άκου: Σαν βγείς στο πηγαιμό για την Ιθάκη εγώ θα είμαι στο καϊκι που
            θα σε μεταφέρω.

Άκου: Έχω φυλάξει σε μια φιάλη τις πολύ όμορφες στιγμές που ζήσαμε
            από το 77έως και σήμερα και σκέφτωμαι κάποια στιγμή να τις
            καταθέσω στο Πάνθεον της Φιλίας.
Άκου: Ο Ποιητής έλεγε πως ''όπου και αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πλήγωνει,
            εγώ λέω όπου κι αν ταξιδέψω η αγάπη σας D+D με λυτρώνει.
Άκου: Διονυσία θα παραμείνω πάντα ένας ονειροπόλος ταξιδευτής σε πείσμα
            των καιρών, και των υποκριτών.
Άκου: Τα σύννεφα που ανεμοδέρνοντε και σιγανά βογκούν και κλαίνε.
Άκου: Αν κάποτε ξυπνήσουμε χωρίς ουρανό πάνω από το κεφάλι μας
            εμείς θα έχουμε την υπέροχη έναστρη φιλία μας.
Άκου: Εσύ η Όαση κι εγώ η έρημος, εσύ το κύμα κι εγώ ο παφλασμός,
            εσύ ο Ουρανοδρομέας κι εγώ η Σελήνη.
Άκου: Εγώ το σύννεφο κι εσύ η βροχή, εγώ οι λέξεις κι εσύ το ποίημα,
            εγώ τα πλήκτρα κι εσύ οι νότες, εγώ το δένδρο κι εσύ ο καρπός.
Άκου: Eσύ η φαρέτρα κι εγώ το βέλος, εσύ το όραμα κι εγώ η σκέψη,
            εσύ το χαμόγελο κι εγώ η χαρά, εσύ η φωνή της αγάπης κι εγώ
            ο τυχερός αποδέκτης.

Άκου: Ο παράδεισος είναι η μνήμη μας, και τ'αγαπημένα πλάσματα
            του Δημιουργού είναι τα παιδιά και τα πουλιά.
Άκου: ΟΙ δημιουργοί της πιο όμορφης ιστορίας του πλανήτη είναι οι:
            Derrick+Denice+Epikourios Pepos.

Άκου: την ηχώ της ‘’άτακτης’’ φωνούλας είναι η συνειδησή σου.

Άκου: τις υπέροχες μουσικές της φύσης και γράψε τη δική σου μελωδία.

Άκου: τo κελάϊδισμα του φτερωτού Ερμή με τις θεϊκές νότες και αναρωτήσου

           Από πού πηγάζουν.

Άκου: και νοστάλγησε αγαπημένα πρόσωπα που δεν τόλμησε να τα’αγγίξει

           Ούτε ο χρόνος.

Άκου: υπέροχες μουσικές και χαλάρωσε το έχεις ανάγκη, άκου το κλάμα του

           Παιδιού σου ως την καλύτερη σύνθεση της οικουμένης.

Άκου: την αδύναμη φωνή των γερόντων και σκέψου το ρητό που λένε στο

           Μ.Κ.Π.Γ. ‘’εκεί που είσαι ήμουνα και ‘κει που είμαι θα ‘ρθεις.

Άκου: τον Pepe που λέει πως τα παιδιά και τα πουλιά είναι τα’ αγαπημένα

           Πλάσματα του θεού, και γίνε τουλάχιστον, παιδί.

Άκου: τις θεσπέσειες μουσικές του Χατζιδάκι,του Τσιτσάνη,και σκέψου θετικά,

            Πλάσε με το νου σου όμορφες εικόνες, γίνε ποιητής για να γράψεις τον

            Ύμνο της φιλίας.

Άκου: τις τρεις Χάριτες με τις μαγευτικές φωνές, και ταξίδεψε μαζί τους στο

           Νησί των συναισθημάτων.

Άκου: Διονυσία είσαι ένας ήλιος στο δικό μας σύμπαν που μας φωτίζει και

           Μας ζεσταίνει.

Άκου: το κάλεσμα της έλξης των χαρισματικών πλασμάτων, και ακολούθησε

           Τα βήματά τους.

Άκου: τους χτύπους της καρδιάς μου πως χτυπούν για σένα;

Άκου: ιστορίες αγάπης από χείλη ερωτευμένων είναι συναρπαστικές.

Άκου: τον Poof όταν διηγείται ιστορίες για το μαγευτικό ταξίδι στην

            Ιαπωνία, και στο Ακρωτήρη της καλής Ελπίδας, και νοερά

            Ταξίδεψε μαζί του.

Άκου: τον Pepo όταν μιλάει με πάθος για την Αυλή των Θαυμάτων

            Και άφησε να σε παρασσύρει στις αγκαλιές των Μουσών.

Άκου: ξαπλωμένη/ος στο πάτωμα τη μουσική από το ‘’emperor’’, και

           Τον Σον Κονερυ να απαγγέλει Καβάφη, είναι Μαγεία!!!!!!!!!

Άκου: τα σύννεφα τα κουσκουσιάρικα!!! Πως σχολιάζουν την πτώση

           Της  ήρεμης γυμνής βροχής.

Άκου: τη γλυκολαλιά της Δίδυμης αδερφής μου με πόση χάρη παρηγορεί

            τα δάκρυα της ψυχής μου.

Άκου: τα άνθη της Αμυγδαλιάς, και της Λεμονιάς αυτή την άνοιξη τα

            έχω φυλάξει για σένα και μόνο για σένα.

Άκου: υπάρχει ένα αόρατο σχοινί που μας συνδέει, κι εκεί ακροβατούν

            τα όνειρά μου κάθε φορά που έχει πανσέληνο.

Άκου: ένας ποιητής έδωσε μια λέξη στη σιωπή για να παίζει, εσείς

            μου δώσατε αγάπη-πάλι μια λέξη- για να έχει νόημα η ζωή μου.

Άκου: σήμερα 18/04 ένιωσα στ'αυτιά μου ένα παράξενο αεράκι που

            έκρυβε ένα μήνυμα, το μήνυμα ήταν από 9.000 χιλ. μακριά, από

            την περιοχή του GERMISTON

Άκου: Διονυσία σήμερα 21/03 ημέρα της Ποίησης, ο αδερφός σου

            φύτεψε στον κήπο μια αρωματική-μοναδική Τριανταφυλλιά

            και της έδωσε τ'ονομά σου.

Άκου: όπως η ποίηση είναι η αρμονία των λέξεων, έτσι και η Διονυσία

            με τον Derrick είναι η εξίσωση της φιλίας και της αγάπης.

Άκου: η φωνή μου δεν είναι δυνατή, και το ποίημα μου δεν θα 

            το καταλάβουν οι πολλοί -έτσι κι αλλιώς δεν είναι για πολλούς-

            γιατί θα το συγκρίνουν με άλλα ποιήματα, και τότε θα πουν:

           α! πάλι ο Poof;;; συγχωρέσε τε τους γιατί δεν γνωρίζουν πως

           στον χαμένο παράδεισο ο Poof ήταν ένας ρομαντικός ψυχοπομπός,

            που οραματίζονταν έναν κόσμο Ουτοπικοποιητικό.

          Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.

ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ ΤΗΣ ΠΙΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ. Από τον συγγραφέα Επικούρειο Πέπο.

2020 μη ξεχάσεις όταν φύγεις να πάρεις μαζί σου και τον ιό σου!!

2021!!!!!!!! ευχές για καλύτερες μέρες που να συνοδεύονται από παιδεία και σωστή διαχείριση των οικονομικών σε προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό-δημόσιο τομέα. 

Ο Κορρωνο'ι'ός φίλες και φίλοι μπόρα είναι και θα περάσει, ναι θ' αφήσει πολλές πληγές αλλά θα περάσει το θέμα είναι το τι θα γίνει με μας, θα μας αλλάξει άραγε προς το καλύτερο αυτή η ιστορία; Μακάρι να γίνει. 

Όσες ευχές και αν ανταλλάξουμε αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία σε όλα τα επίπεδα, και κυρίως αν δεν αγαπήσουμε την πατρίδα μας δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα. 

Σε όσους δεν έχουν διαβάσει το καταπληκτικό βιβλίο του  ΒΑΣΙΛΗ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗ με τίτλο ''Η ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1834-1974'' ας σπεύσουν να το κάνουν άμεσα γιατί θα μάθουν πάρα πολλές αλήθειες, επίσης μια και μίλησα για βιβλίο σας προτείνω και το ανεπανάληπτο πόνημα-μαρτυρία του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΚΑΓΚΟΥΛΙΑ.  Επίσης ένα ακόμα πολύ καλό ιστορικό βιβλίο είναι και το εξής.  Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 1821 - 1833. Kαι φυσικά το καλύτερο όλων, το ΙΔΕΟΠΟΛΙΣ του Ηλία Γιαννακόπουλου το οποίο είναι παντός καιρού. 

Κάπου εδώ θα σας αφήσω στην πένα του αφηγητή για να σας παρουσιάσει τη συνέχεια της (ΠΣΙ) [πιο συναρπαστικής ιστορίας]όπως  και η γλυκύτατη Πατρίτσια.

 

Υ.Γ. Το πιο πάνω c.d. είναι το σήμα κατατεθέν αυτής της μοναδικής και συγκλονιστικής ιστορίας, το άκουσε ο Επίκουρος για πρώτη φορά πριν 35 χρόνια ξαπλωμένος στο πάτωμα με τον φίλο του, τον DERRICK ήταν μια αξέχαστη εμπειρία, σας συνιστώ να το κάνετε κι εσείς, απλά κλείστε τα μάτια και αφήστε τη σκέψη σας να ταξιδέψει.

Στην προηγούμενη ανάρτηση σας είχα αφήσει εκεί όπου ο Επικούρειος Πεπος ήταν έτοιμος να επιστρέψει από το δεύτερο ταξίδι του στη Νότια Αφρική. Ο αποχαιρετισμός για μια ακόμα φορά ήταν επώδυνος..... Κι αυτή τη φορά η επιστροφή έγινε με τα φτερά της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ και το ταξίδι ήταν υπέροχο, οι πιλότοι της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ τότε, ήταν ανάμεσα στους καλύτερους του κόσμου.

Το 1989 ο Επικούρειος Πέπος και η Δολέντσια αποφασίζουν να στείλουν την κόρη τους στη Νότια Αφρική μαζί με την μεταφράστρια-γραμματέα του Επίκουρου την πολύγλωσση Βίκυ Μιχελουδάκη η οποία εκείνη την περίοδο ήταν φοιτήτρια της Αγγλικής  και ΓαλλΦιλολογίας. Όταν γύρισαν τα κορίτσια ήταν ξετρελαμένα, ειδικότερα η Βίκυ η οποία μιλούσε άπταιστα τα Αγγλικά, και που λόγω ηλικίας μπορούσε να εισπράξει το μάξιμουμ των εμπειριών αυτού του ταξιδιού έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Η χρυσή αλυσίδα φιλίας όλο και μεγάλωνε, καινούριοι κρίκοι προστίθενται και οι τρεις ιδρυτές νιώθουν περήφανοι γι' αυτό που ξεκίνησαν το 1977.

Θα σας διηγηθώ τώρα ένα περιστατικό που θα πρέπει εσείς να το αξιολογήσετε γιατί εγώ

 -ο αφηγητής- ασπάστηκα την άποψη του Επικούρειου Πέπου που μου είχε πει: 

απίστευτα κι όμως αληθινά, αν δεν είχαν συμβεί σε μένα πιθανόν και να μην τα πίστευα, όταν μου ανάφερε το πιο κάτω συμβάν για μισή ώρα τον κοίταζα για να καταλάβω, αν μου έλεγε την αλήθεια, και περιμένοντας τη δική του ερμηνεία, διαπίστωσα πως ούτε ο ίδιος είχε δώσει κάποια ερμηνεία, και πως το περιστατικό ήταν πέρα για πέρα αληθινό. 

Στην πορεία βέβαια συνέβησαν φοβερά και μεταφυσικά περιστατικά με αποτέλεσμα αυτό που θα σας αναφέρω να φαντάζει πολύ απλό. Ακούστε λοιπόν: 

Καλοκαίρι του 1994 ο Επικούρειος Πέπος και η οικογένειά του είναι έτοιμοι να υποδεχθούν τους φίλους τους οι οποίοι από Αγγλία είχαν πάει με πτήση τσάρτερ στη Σάμο, αυτή ήταν η δεύτερη φορά που επισκεπτόντουσαν το νησί, απλά αυτή τη φορά τους περιμέναμε να έρθουν από Σάμο, ενώ την προηγούμενη αναχωρούσαν για Σάμο. Στο νησί θα έμεναν μια βδομάδα και κατόπιν είχαν προγραμματίσει να έρθουν στην Αθήνα για ένα τριήμερo για να μας δουν και να τους δούμε. 

Ας αφήσουμε όμως τους Νοτιαφρικάνους στο όμορφο νησί να κάνουν τα μπάνια τους και ας επιστρέψουμε στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στο σπίτι του Επικούρειου Πέπου όπου ο ίδιος καταστρώνει τα σχέδια για τη φιλοξενία των φίλων του. Την πρώτη μέρα που θα φθάσουν κανονίζει να τους πάει στο Ηρώδειο γιατί εκείνο το βράδυ έχει μια καταπληκτική παράσταση, ο μουσικοσυνθέτης ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ θα παρουσίαζε τις μουσικές από τον καινούριο του δίσκο, θα σταθώ στην πρώτη μέρα για να σας αναφέρω το περίεργο; συμβάν. Στις 12.30 ο Επίκουρος βρίσκεται σε κάποιο από τα ταμεία του Ηρωδείου, 

(ΚΡΑΤΉΣΤΕ ΤΗΝ ΏΡΑ 12.30 ΓΙΑΤΙ ΠΙΟ ΜΕΤΑ ΘΑ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΣΘΕΙ) 

προκειμένου να βγάλει τα εισιτήρια που στο σύνολο είναι 12, πράγματι στις 12:30 περίπου παίρνει τα εισιτήρια στα χέρια του και του κάνει εντύπωσε η φωτογραφία που ήταν πάνω στην μπροστινή όψη του κάθε εισιτηρίου, ήταν η φωτογραφία ενός μικρού παιδιού που δεν ήταν άλλος από τον μουσικοσυνθέτη ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ σε μικρή ηλικία. 

Ήταν χαρούμενος που βρήκε εισιτήρια γιατί ήταν ανάρπαστα. Εντωμεταξύ επειδή γνώριζε το πόσο πολύ άρεσε το Ηρώδειο στην Ντενίς και στον Ντέρικ ήταν σίγουρος πως θα ήταν μια μαγική βραδιά. Είχε συμπεριλάβει στην παρέα και τους κουμπάρους του από την Μάνδρα τη Νίκη της Καλύμνου και τον Μανδραγόρα.

Στις 20/07/1994 κατά τις 19.00 η οικογένεια του Επίκουρου, μαζί με τη γραμματέα τους την πολύγλωσση Βίκυ Μιχελουδάκη βρίσκονται στο δυτικό Αεροδρόμιο για να υποδεχθούν τους φίλους προερχόμενους από τη Σάμο. Η αίθουσα των αφίξεων έχει άλλη νοστιμιά, έχει προσμονή, ξέρεις πως θα υποδεχθείς αγαπημένους φίλους, ενώ σε αντίθεση η αίθουσα των αναχωρήσεων σε γεμίζει θλίψη, ένυ γουέι που λέει και ο Θεόφραστος οι φίλοι μας φθάνουν ηλιοκαμένοι από τον ήλιο της Σάμου και τους κλείνουμε στην αγκαλιά μας, έχουν μαζί τους την Χριστίνα και τον Τζόναθαν. 

Σε λίγη ώρα φθάνουμε στο σπίτι, κατά τη διαδρομή τους εξηγήσαμε πως δεν θα έχουν αρκετό χρόνο για να ξεκουραστούν γιατί στις 21.00 θα έπρεπε να βρισκόμαστε στο Ηρώδειο. Κατά τις 20:20 ήμασταν σχεδόν έτοιμοι ν' αναχωρήσουμε, εκείνη τι στιγμή ο Ντέρικ ζήτησε να περιμένουμε λίγα λεπτά γιατί είχε ξεχάσει να δώσει στον Επικούρειο Πέπο ένα cd με μουσική που είχαν αγοράσει γι' αυτόν από κάποιο κατάστημα της Σάμου. 

Ο Επίκουρος πήρε το cd, το οποίο ήταν τυλιγμένο  και αφού ευχαρίστησε τους φίλους του, επειδή βιαζόταν για να φύγουν - το άφησε στο τραπέζι για να το ανοίξει όταν θα επέστρεφαν. Έλα όμως που οι Φίλοι του επέμεναν να το ανοίξει εκείνη τη στιγμή;

Ο Επικούρειος Πέπος πήρε στα χέρια του το δώρο και το άνοιξε, όταν αντίκρισε τη μπροστινή όψη του cd έμεινε άφωνος!!!!!!!!! 

Το μόνο που πρόλαβε να ψιθυρίσει πριν του πέσει το cd από τα χέρια ήταν  τρεις λέξεις, ''δεν είναι δυνατόν!!!!!!'' 

Όλοι όσοι ήταν παρόντες ανησύχησαν κι ενώ ήταν έτοιμοι στην είσοδο για να αναχωρήσουν ήρθαν πάλι μέσα και ρωτούσαν τον Επίκουρο να μάθουν γιατί είχε ταραχθεί τόσο πολύ; 

πιο πολύ ανησύχησε ο φίλος του ο γιατρός. 

Ο Επίκουρος έδειξε το cd στους δικούς του οι οποίοι δεν μπόρεσα να καταλάβουν κάτι, όταν όμως ο Επικούρειος Πέπος έβγαλε από την τσέπη του τα εισιτήρια και τους έδειξε την εικόνα που είχαν πάνω, και παράλληλα τους έδειξε την εικόνα που είχε το cd ήταν η σειρά των υπολοίπων να μείνουν στήλες άλατος!!!!!!!!!! 

Η Ντενίς και ο Ντέρικ κοίταζαν και ξανακοίταζαν πότε τα εισιτήρια και πότε το cd ο χρόνος όμως τους πίεζε και γι' αυτό αποφάσισαν να φύγουν γιατί θα έχαναν την παράσταση. 

Πρόλαβαν στο τσακ, η παράσταση ήταν Μ Α Γ Ι Κ Η!!!!!! οι μελωδίες του ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ τους είχαν μαγέψει, όλοι τους ήταν κατενθουσιασμένοι και δεν είχαν λόγια να ευχαριστήσουν τον Επικούρειο Πέπο για την επιλογή του. 

Ο ίδιος όμως ήταν γεμάτος αγωνία για να μάθει με ποιο κριτήριο οι φίλοι τους είχαν επιλέξει το συγκεκριμένο cd. Όταν επέστρεψαν στο σπίτι για το δείπνο, μετά την παράσταση και δόθηκαν οι αμοιβαίες εξηγήσεις για αρκετή ώρα κοίταζαν ο  ένας τον άλλον. 

Ιδού τι είχε συμβεί, όπως προείπα ο Επικούρειος Πέπος στις 12.30 ήταν στο Ηρώδειο για να αγοράσει τα εισιτήρια για τη συναυλία του ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ που θα παρακολουθούσαν το βράδυ. 

Η Ντενίς και ο Ντέρικ στις 12.30 άκριβώς!! αγόραζαν στη Σάμο το cd του ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ για να το χαρίσουν στον Επικούρειο Πέπο το βράδυ!!!!!!!!!!! 

Στο κατάστημα όπου είχαν πάει για ν' αγοράσουν το cd ο καταστηματάρχης, αφού του είπαν πως πρόκειται για Έλληνες φίλους τους, τους πρότεινε κάποια cd του ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ, τουΞΑΡΧΑΚΟΥ και του ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, άγνωστο γιατί η Ντενίς επέλεξε το c.d.  τουΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ, όταν ο Επικούρειος Πέπος τη ρώτησε γιατί; του είπε πως κάποια φωνή μέσα  της της είπε να επιλέξει αυτό.  Εσείς τώρα τι έχετε να πείτε; 

Όπως σας προείπα αυτό το περιστατικό είναι το πιο ανώδυνο μπροστά σ' αυτά που ακολούθησαν. Την επόμενη αναχώρησαν για Ναύπλιο, Πύλο, Σπάρτη, Σπήλαια του Δυρού. Το τριήμερο που ακολούθησε έζησαν μοναδικές στιγμές, αξίζει όμως να σας διηγηθώ το περιστατικό με τον μικρό Τζόναθαν. 

Είχαν επισκεφθεί το φρούριο στο Ναύπλιο και το κελί όπου είχαν φυλακίσει τον ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ και τους διηγήθηκαν την ιστορία του Γέρου. Όταν η διήγηση τελείωσε, τον λόγο πήρε ο μικρός Τζόναθαν και είπε: 

''Θείε Σπύρο γιατί αφού αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο σημαντικός για σας τους Έλληνες τον φυλακίσατε;'' 

Ο μικρός Τζόναθαν θα πρέπει να ήταν περίπου 8 χρονών, τι να του απαντήσεις αυτού του μικρού παιδιού; Από τότε σχημάτισα την εντύπωση πως τις πιο κρίσιμες ερωτήσεις της κάνουν τα παιδιά, και άρχισα να λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψιν τις ερωτήσεις τους. 

Όταν επέστρεψαν  στην Αθήνα οι Νοτιοαφρικάνοι ήταν ξ ε τ ρ ε λ α μ έ ν ο ι!!!!!!!!! η περιοδεία τους είχε μαγέψει, η φιλοξενία και η ζεστή αγκαλιά των φίλων τους στην Ελλάδα τους έκανε να νιώθουν σαν στο σπίτι τους.

 Ένα άλλο περιστατικό που αξίζει να σας αναφέρω είναι το εξής, είχαν έρθει ξανά οι φίλοι χελιδόνια, τους είχε ονομάσει ο Επίκουρος, και ο Επικούρειος Πέπος  είχε αγχωθεί για το ποιον προορισμό να επιλέξει, εδώ θα πρέπει να σας πω πως χάρη σ' αυτούς τους ανθρώπους ο Επίκουρος και η οικογένιά του  δεν γνώρισε μόνο αρκετά μέρη της Νότιας Αφρικής, αλλά και της Ελλάδας γιατί κάθε φορά που ερχόντουσαν πήγαιναν και σε κάποιον άλλο προορισμό, έτσι και τώρα, το πλάνο ήταν μεταξύ Λευκάδας και Πηλίου.   Ο φίλος του αντιλήφθηκε την αγωνία του Επίκουρου και ρώτησε τη Βίκυ να μάθει το γιατί, η Βίκυ του εξήγησε και ο Ντέρικ κάλεσε κοντά του τον Επικούρειο Πέπο για να του πει τα πιο κάτω λόγια.

 ''Σπύρο δεν έχει σημασία το που θα πάμε αρκεί που θα είμαστε μαζί, όπου πας θα πάμε, όπου μείνεις θα μείνουμε, ό,τι φας θα φάμε, ό,τι πιεις θα πιούμε, όπου κοιμηθείς θα κοιμηθούμε, για όσο διάστημα θα είμαστε μαζί σου ο Θεός σου θα είναι Θεός μας!!!!

Ο Επικούρειος Πέπος κατάλαβε πως είχε μαζί του ευλογημένους ανθρώπους και δεν χρειαζόταν να αγωνιά για το που θα πάνε, το άφησε αυτό για την ''άτακτη φωνούλα'' η οποία του είπε να πάνε στο Πήλιο και ο Επίκουρος όπως πάντα την άκουσε, και για μια ακόμα φορά έζησαν στο Πήλιο αξέχαστες στιγμές. 

Εκείνο το βράδυ στην Μακρινίτσα θα μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του Επικούρειου Πέπου και φυσικά όλης της παρέας, έζησαν μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές, ο Επίκουρος ελπίζει πως  την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 2021 να έρθουν τα πράγματα βολικά και να επισκεφθούνε ξανά το Πήλιο μαζί με τους ευλογημένους φίλους από τη ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ. 

Για να περιγράψω αυτά που ζήσανε σ' εκείνο το μαγικό ταξίδι θα έπρεπε να γράφω πολλούς μήνες. Ο φίλος μου ο Επίκουρος όταν μου μιλάει για 'κείνο το ταξίδι συγκινείτε πάρα πολύ. 

Το πρώτο βράδυ λοιπόν όπως προείπα έμειναν στη Μακρινίτσα, και τις επόμενες μέρες στον Αη Γιάννη στο Πήλιο. Εννοείται πως η επιλογή του Πηλίου έγινε και λόγω Θεμιστοκλή, από τότε ο Επίκουρος και η οικογένειά του είναι ερωτευμένοι με το Πήλιο, ένας έρωτας που κρατάει ακόμα και θα συνεχίσει γιατί ο Επίκουρος έχει ζητήσει από την κόρη του να σκορπίσει την τέφρα του εκεί στη θάλασσα του Αη Γιάννη.

Φίλες και Φίλοι κάπου εδώ ο αφηγητής σάς αποχαιρετά και σάς παροτρύνει να προσέχετε τους εαυτούς σας και να βάλετε στη ζωή σας την Ποίηση, τη Ζωγραφική, το Θέατρο, και 7 με 10 χιλιόμετρα την ημέρα. Με σεβασμό ο αφηγητής της Π.Σ.Ι.

ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ μια αληθινή ιστορία. Από τον συγγραφέα Επικούρειο Πέπο.

 συνέχεια μέρος πέμπτο:

ΠΑΝΤΩΝ ΚΤΗΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΙΣΤΟΝ ΕΣΤΙ ΦΙΛΟΣ ΣΑΦΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΘΟΣ.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της περιπέτειας και της ανακάλυψης του μυστηρίου σας καλημερίζω, με βάση το πρόγραμμα και το ημερολόγιο η σημερινή ανάρτηση θα πρέπει, εκτός απροόπτου να είναι η προ προ τελευταία για το 2020 μιας χρονιάς που αφήνει πίσω της πολύ μεγάλες πληγές. Σας εύχομαι 

ΚΑΛΉ ΧΡΟΝΙΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΆ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΕ ΌΣΟΥΣ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ είθε η νέα χρονιά να είναι γεμάτη  από γοητευτικές και ερωτικές εκπλήξεις. 

Συνεχίζω σήμερα την πέμπτη ανάρτηση σχετικά με την απίστευτη ιστορία του Επικούρειου Πέπου και για να φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σας ώστε να κάνετε τη σύνδεση με την προηγούμενη ανάρτηση θα θυμίσω πως ο Επικούρειος Πέπος και η Δολέντσια επέστρεψαν από το ταξίδι στη Ν.Α. Αξίζει να σας αναφέρω κάτι που είπε ο Επίκουρος το προηγούμενο βράδυ της αναχώρησης στο αποχαιρετιστήριο δείπνο που έκαναν οι φίλοι τους, στην πρόποση που έκανε μεταξύ άλλων είπε: 

''Κλείνοντας θέλω να σας πω πως αν ήμουν γυναίκα θα ήθελα να ήμουν η DENISE!!!'' θυμηθείτε, αυτό το είπε τον Μάρτιο του 1985, που να γνώριζε το τι θα συμβεί το 2010;;;

Σας είχα υποσχεθεί στην προηγούμενη ανάρτηση πως θα σας διάβαζα ένα απόσπασμα από κάποιο γράμμα που έλαβα από την αδερφή του DERRICK την πολυαγαπημένη μας ΜO'I'RA τον Οκτώβριο του 1998,  η Moira μας είχε επισκεφθεί λίγους μήνες πιο πριν, ιδού λοιπόν το απόσπασμα.

''Σπύρο-Πέπο είμαι πολύ χαρούμενη που σε γνώρισα γιατί για πολλά χρόνια άκουγα για σένα. Γνώρισα την Βίκυ και την Βασιλική αλλά δεν είχα τη χαρά να γνωρίσω εσένα. Μου είπες όταν ήμουν στην Αθήνα ότι η γνωριμία με τον DERRICK και την DENISE έφερε μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου. Ξέρω από τον DERRICK ότι η ελληνική οικογένεια, και ειδικότερα εσύ , έφεραν στον ίδιο και στην DENISE πολλές και σημαντικές αλλαγές. 

Το μεγάλο μάθημα πιστεύω απ' αυτή τη γνωριμία είναι η ανοιχτή σκέψη και από τις δυο πλευρές, αυτή είναι που οδηγεί τις καρδιές σας σ' αυτή την καταπληκτική φιλία. Μου είχες πει Σπύρο-Πέπο ότι από την αρχή ένιωσες πως αυτή η συνάντηση ήταν κάτι το ξεχωριστό, είναι πολύ όμορφο που το είδες μ' αυτόν τον τρόπο και θαυμάσιο γιατί έφερε πλούσια συναισθήματα και στις δυο οικογένειες.''

Σκεφτείτε πόσο δίκιο είχε η Μοϊρα, αν και δε γνώριζε ακόμα αυτό που έμαθε το 2010 δηλαδή 12 χρόνια μετά. Ας συνεχίσω όμως τη διήγηση, όπως θυμόσαστε βρισκόμαστε στο 1985 η αλληλογραφία συνεχίζεται και ο Επικούρειος Πέπος είναι τόσο ξετρελαμένος από τη φιλοξενία των φίλων του, και από τη Νότια Αφρική που λίγο μετά την  επιστροφή του αρχίζει να προγραμματίζει το επόμενο ταξίδι. 

Εντωμεταξύ το καλοκαίρι του 1986 ο ένας από τους τρεις γιους των φίλων του μαζί με τον τεράστιο Φίλιππο, φιλαράκι του Αntony αποφασίζουν να επισκεφτούν την Ελλάδα και φυσικά φιλοξενούνται στο σπίτι του Επικούρειου Πέπου. 

Ο Antony και ο Phillip είναι φοιτητές της Νομικής, η παραμονή τους στην Ελλάδα ήταν μαγική, όταν ήρθε η ώρα να αναχωρήσουν ήταν πολύ στεναχωρημένοι γιατί κατά την εδώ παραμονή τους είχαν και κατακτήσεις!!!!!! με βάση αυτά που έλεγαν τις Ελληνίδες τις έβρισκαν πολύ ερωτικές-θερμές και φουλ ελκυστικές. 

Όταν αποχαιρετίστηκαν  στο αεροδρόμιο του ζήτησαν να τους υποσχεθεί πως την επόμενη χρονιά θα επισκεπτόταν ξανά την πατρίδα τους, απλά του ζήτησαν να βρίσκονται εκεί, αν ήταν δυνατόν, τον Ιανουάριο που στην πατρίδα τους θα ήταν καλοκαίρι. Πράγματι τους το υποσχέθηκε και φυσικά κράτησε το λόγο του.

[Φίλες και Φίλοι θα μου επιτρέψετε εδώ να ξεστρατίσω λίγο γιατί πριν λίγο επικοινώνησε μαζί μου ο Επικούρειος Πέπος για να μάθει πως πάει η αφήγηση και ήταν τρελοχαρούμενος!!!!!! 

μετά από 32!!!!!!!!!!!! χρόνια ξαναπήρε επαφή με την Γαλλίδα καλλονή Chantal η οποία είναι μεγαλογιατρός στο Παρίσι και φυσικά τον κάλεσε μαζί με την οικογένειά του να τους επισκεφθούν!! Όταν δε, της εξήγησε η κόρη του Επικούρειου Πέπου πως για 4 συνεχόμενες χρονιές επισκεπτόντουσαν το Παρίσι, στεναχωρέθηκε πάρα πολύ, ήταν αδύνατον να πιστέψει πως παρ' ότι ήταν τόσο κοντά της δεν μπόρεσε να συναντήσει τον αγαπημένο φίλο από την Ελλάδα, ο Επίκουρος με την οικογένειά του και τ' ανίψια του  μένανε στο 7μο διαμέρισμα του Παρισιού και η Chandal στο 5το!!!!!! Το ερχόμενο καλοκαίρι Θεού θέλοντος και Κορωνο'ι'ού επιτρέποντος ίσως υπάρξει μια συνάντηση στην Αθήνα.] 

Ας συνεχίσω όμως την αφήγηση, αυτή τη φορά και τα τρία μέλη της οικογένειας ήταν σε κατάσταση ετοιμότητας για να αναχωρήσουν προς το τέλος Φεβρουαρίου του 1987 για Νότια Αφρική. Το νέο μέλος ήταν η 6χρονη κόρη η μικρή Βασιλική-Μελισσάνθη. Η αναχώρηση έγινε ξανά το Σάββατο στις 21.30 ξανά με ενδιάμεσο σταθμό το Ναϊρόμπι και άφιξή στο Γιοχάνεσμπούργκ το πρωί στις 08.00

Kι αυτή τη φορά τους περίμεναν ο DERRICK, η DENISE, η οποία να αναφέρω πως πριν δυο μήνες περίπου είχε φέρει στον κόσμο ένα πανέμορφο αγοράκι τον πανέμορφο και χαρισματικό Jonathan που από πολύ μικρός άρχισε να πληγώνει τις καρδιές των κοριτσιών!!!!!!!!!!!

Μαζί τους ήταν και η γλυκύτατη Τζένη και ο Antony, αυτή τη φορά δεν συνάντησαν την Περσεφόνη γιατί έλειπε με άδεια, θα την συναντούσαν όμως την επόμενη μέρα στο καθιερωμένο τραπέζι της υποδοχής, αυτό ήταν κανόνας, ένας κανόνας που τον ''έκλεψε΄΄ ο Επικούρειος Πέπος και άρχισε να τον εφαρμόζει κι αυτός. 

Πράγματι το επόμενο βράδυ έγινε ένα τρικούβερτο γλέντι, ο στολισμός ήταν ελληνικός και ένα μεγάλο πανό που κρεμόταν στο κιόσκι έγραφε ΄΄Ελλας-Νότια Αφρική Ελληνική Ταβέρνα'' 

οι πιο πολλοί καλεσμένοι ήταν παρόντες και το 1985 και θυμόντουσαν την ιεροτελεστία του χορού και ζήτησαν από τον Επικούρειο Πέπο να ξαναχορέψει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, εδώ που τα λέμε δεν χρειαζόταν να του το ζητήσουν γιατί ήταν ήδη έτοιμος. 

Για μια φορά ακόμα εισέπραξε το θερμό χειροκρότημα απ' όλους, ειδικότερα ένα ζευγάρι  Έλληνες, ο κ. και η κ. Λάλλα ήταν τόσο συγκινημένοι που ζήτησαν από τον DERRICK και την DENISE να φιλοξενήσουν αυτοί μια μέρα στο σπίτι τους την οικογένεια του Επικούρειου Πέπου. Δυο μέρες μετά επισκέφτηκαν την οικογένεια Λάλλα και πέρασαν εξίσου όμορφα συζητώντας για πολλά και διάφορα, και μεταξύ αυτών και το ενδεχόμενο της εγκατάστασης τους στη Νότια Αφρική, εκείνη την περίοδο στη Νότια Αφρική υπήρχαν πάρα πολλοί Έλληνες. 

Αυτό βέβαια δεν το τόλμησε ποτέ ο Επίκουρος αν και αρκετές φορές φλέρταρε μ' αυτή την ιδέα. Αυτή τη φορά ο DERRICK και η DENISE είχαν για τους φίλους τους μια Pπολύ μεγάλη έκπληξη, θα τους πήγαιναν στο Κρούγκερ Παρκ και θα έμεναν εκεί δυο βράδια. 

Και τώρα αρχίζουν οι περιπέτειες.

Για όσους δεν έχουν πάει στο συγκεκριμένο πάρκο θα πω το εξής: 

Μακάρι κάποια στιγμή να το επισκεφτείτε, μιλάμε για μια ξεχωριστή εμπειρία, αρκεί να σας πω πως τα άγρια ζώα εκεί ζουν ελεύθερα και οι επισκέπτες μένουν το βράδυ σε μικρές μονάδες που είναι μέσα στο πάρκο την ημέρα μπορείς να κάνεις τη διαδρομή με το αυτοκίνητο για να δεις όλα τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον αλλά απαγορεύεται να έχεις τα παράθυρα του αυτοκινήτου ανοιχτά. 

Ήταν απίστευτο αυτό που ζούσανε. Είχανε και ένα απρόοπτο γεγονός που κάθε φορά που το θυμάται ο Επίκουρος πάντα ανατριχιάζει, ακούστε τι τους συνέβη. Ήταν απογευματάκι της δεύτερης μέρας και βρισκόντουσαν  στην πλαγιά ενός βουνού που απ' ότι τους είχαν πει το σημείο εκείνο ήταν ασφαλές και γι' αυτό θα μπορούσανε για λίγο να βγούνε από το αυτοκίνητο για να απολαύσουνε τη θέα γιατί από εκείνο το σημείο μπορούσες να βλέπεις τη σύναξη των Ελεφάντων στη παρακείμενη λίμνη. 

Πράγματι ήταν μαγεία να είσαι τόσο κοντά σ' αυτά τα θηρία, αυτό τους πήρε καμία ώρα περίπου. Όταν επιστρέψανε στο αυτοκίνητο το οποίο είχανε αφήσει κοντά σε κάποια σκιά δένδρων διαπίστωσε ο Ντέρικ πως είχανε αφήσει το πίσω παράθυρο ανοιχτό αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό δεν τους απασχόλησε γιατί ό,τι πολύτιμο είχανε το είχαν πάρει  μαζί τους. 

Ως εδώ όλα καλά.

Συζητώντας και μαγεμένοι απ' αυτά που είχανε δει μπήκανε στο αυτοκίνητο για να φύγουνε, ο πρώτος που προσπάθησε να μπει ήταν ο Επικούρειος Πέπος, οι άλλοι δεν πρόλαβαν να μπουν γιατί όταν άκουσαν τον Επίκουρο να βάζει τις φωνές και να πετάγεται σαν αίλουρος έξω από το αυτοκίνητο τα έχασαν!!!!!! 

Δεν χρειάστηκε να τον ρωτήσουν τι είχε συμβεί γιατί σχεδόν ταυτόχρονα με τον Έπίκουρο είδαν να πετάγεται έξω κι ένα τεράστιο φίδι!!!!!!!!!!!! προς στιγμήν τα έχασαν!!! να είχε άραγε το φίδι δαγκώσει τον Επίκουρο; 

Αν τον είχε δαγκώσει έπρεπε να φύγουν αμέσως για τις πρώτες βοήθειες. 

Ο Επίκουρος κατάλαβε την ταραχή τους και παρ' ότι ήταν ακόμα τρομοκρατημένος τους έκανε νόημα πως ήταν καλά. Όταν συνήλθε τους εξήγησε πως την ώρα που κάθισε στο πίσω κάθισμα κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά, όλα τ' αλλά έγιναν σε χρόνο ρεκόρ και δεν μπορούσε να τους πει πως και τι. 

Ήταν πασιφανές πως το φίδι είχε μπει από το ανοιχτό παράθυρο, ίσως να το είχαν βοηθήσει τα δένδρα, βρήκε και ωραία θέση και είπε να πάρει έναν υπνάκο. Κατά τη διαδρομή της επιστροφής εξήγησε στους φίλους του πως όταν ήταν μικρός έπιανε τα φίδια ζωντανά όταν τον φώναζαν την άνοιξη οι νοικοκυρές που έβρισκαν τα φίδια στον γιούκο με τις κουβέρτες που είχαν κάνει, και γι' αυτό ίσως αυτό το μεγάλο φίδι να τον σεβάστηκε. 

Ήταν μία τρομακτική εμπειρία που κάθε φορά που την θυμάται ο Επίκουρος τον πιάνει πανικός παρ' ό,τι έχουν περάσει τόσα χρόνια. Μερικές φορές μάλιστα του το θυμίζει η πεθερά του γιατί τάχαμου χαριτολογώντας του λέει: δεν μπόρεσε να σ' έτρωγε εκείνο το φίδι να έπαιρνε το κορτσάκιμ την ασφάλεια; Επίκουρε έχε το νου σου.

Επέστρεψαν στο GERMISTON όπου διηγήθηκαν την περιπέτεια στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας που έμειναν με το στόμα ανοιχτό.

Η παραμονή τους πλησίαζε προς το τέλος, το προηγούμενο βράδυ της αναχώρησης ο Επίκουρος είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους γονείς της Ντενίς οι οποίοι του ζήτησαν όταν επιστρέψει στην Ελλάδα να μάθει νέα για κάποιον φίλο τους που ήταν γιατρός και να τους έδινε τη διεύθυνσή του και το τηλέφωνό του. 

[Πράγματι όταν επέστρεψε αναζήτησε τον εν λόγω γιατρό αλλά δυστυχώς ο γιατρός είχε ανέβει στους ουρανούς, αλλά γι' αυτόν τον άνθρωπο θα σας μιλήσω πιο κάτω.]

Εντωμεταξύ συζητώντας με τους ευλογημένους φίλους είπαν πολλά και διάφορα και για μια ακόμα φορά τους είπε πως: τώρα πια ήταν σίγουρος, η συνάντησή τους κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν, τα βήματά σας αγαπητοί μου φίλοι κάποια ανώτερη δύναμη τα οδήγησε σε μένα, δεν γνωρίζω το γιατί και ίσως να μην το μάθω ποτέ, όμως θα συνεχίζω να το πιστεύω, αυτά τα λόγια άγγιξαν βαθιά τους φίλους του που τον αγκάλιασαν λέγοντας: 

-Σπύρο μας αρκεί που εσύ και η οικογένειά σου είσαστε μαζί μας και απολαμβάνουμε τις τόσο όμορφες στιγμές.

Την επόμενη το καραβάνι από την Ελλάδα αναχώρησε, λίγο πριν την αναχώρηση ο Επίκουρος ένιωσε έναν πόνο στην καρδιά του, έναν πόνο που νιώθουμε όταν αφήνουμε κάπου ένα κομμάτι από τον εαυτό μας, που να φανταστεί ο Επικούρειος Πέπος το παιχνίδι που έπαιζαν οι μοίρες σ' αυτόν και στην Ντενίς, που να φανταστεί πως το κομμάτι που νόμιζε πως άφηνε πίσω του ήταν πραγματικό; 

Κάπου εδώ θα σταματήσω γιατί ο λογογράφος έχει πάρει φωτιά, όσο περνάει ο χρόνος η ιστορία θέλω να πιστεύω πως γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα. Αγαπητές μου φίλες  Αρετή και Αλκμήνη κάντε σας παρακαλώ λίγη υπομονή, ίσως το ερχόμενο καλοκαίρι γίνει αυτή η συνάντηση, λίγη υπομονή παρακαλώ. Η συνέχεια εφόσον δεν προκύψει κάποιο πρόβλημα με τον εκδοτικό οίκο θα συνεχισθεί. Σας χαιρετώ, ο αφηγητής Πεπέ.

Σαν τον κορυδαλλό που φτερουγίζει και πρώτα κελαηδεί

κι ευχαριστημένος ύστερα σωπαίνει,

και με τη γλύκα του τελευταίου κελαηδίσματος χορταίνει,

έτσι μου φάνηκε η εικόνα της αιώνιας της χαράς

που σύμφωνα μ' αυτό που αποζητά

το κάθε πράγμα γίνεται όπως είναι.

Δάντης, "Θεία Κωμωδία - Παράδεισος" Άσμα