ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ η Μυρτώ ακούει από τον Πέπο για τον ύμνο της αγάπης, την Πνύκα και θέατρο Δώρα Στράτου.

 ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΜΕΡΟΣ

Η Μυρτώ και ο Πέπος βρίσκονται στο μνήμα του πατέρα της και της κάνει την δική του εξομολόγηση μετά την ταυτοποίηση πως ο πατέρας της Μυρτούς είναι το ίδιο πρόσωπο με τον γιατρό που είχε επισκεφτεί τον περασμένο Ιούλιο. Μυρτώ το πόσο σ' αγαπώ ελπίζω να το έχεις καταλάβει, η μορφή σου ζει και βασιλεύει μέσα μου από την πρώτη στιγμή που σε αντίκρισα. Θα είσαι η μοναδική ορχιδέα στο βάζο της καρδιάς μου και θα την ποτίζω με τα δάκρυα της ψυχής μου, θέλω να μ' ακούσεις και κυρίως να με καταλάβεις. Γλυκιά μου Μυρτώ για μένα η αγάπη σημαίνει θυσία και όχι κτητικότητα, αγάπη σημαίνει να δίνεσαι γιατί μόνον τότε  μπορείς να λες πως αγαπάς αληθινά. Θα μου επιτρέψεις να σου διαβάσω τον ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου στην Α’ επιστολή προς Κορινθίους.

''Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν, αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν, αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη''.

Τώρα που άκουσες τον ύμνο της αγάπης θέλω να συνεχίσω την εξομολόγηση μου, χθες βράδυ που σου έκανα την πρόταση γάμου μου είχες πει πως θα μου απαντούσες μετά το μνημόσυνο του πατέρα σου. Δεν γνωρίζω τις προθέσεις σου αλλά θα ήθελα να σε θερμοπαρακαλέσω να μην μου δώσεις καμία απάντηση, όχι προς Θεού δεν έχει να κάνει με μένα, τα δικά μου αισθήματα παραμένουν τα ίδια και μάλιστα θα έλεγα πως κάθε ώρα που περνάει σ' αγαπάω και πιο πολύ. Αυτό που θέλει η καρδιά μου πρέπει να συμβαδίζει και με την λογική, μόνο τότε έχει αξία η αγάπη μου, η καρδιά μου συμφώνησε με την λογική και το πόρισμα τους είναι το εξής: πρέπει να επιστρέψεις σύντομα στην Αμερική και να συνεχίσεις να μας κάνεις υπερήφανους, εκεί είναι Μυρτώ το μέλλον σου και δεν έχει κανένας το δικαίωμα να διακόψει την πορεία σου προς την κορυφή μιας πετυχημένης πανεπιστημιακής καριέρας και ειδικότερα όλοι όσοι σ' αγαπούν. Ο θείος σου μου μίλησε για την ήδη λαμπρή σου σταδιοδρομία, είσαι μία ξεχωριστή περίπτωση το άστρο σου έχει αρχίσει να λάμπει στην επιστημονική κοινότητα της Αμερικής και όχι μόνο. Θα ήθελα λοιπόν να κρατήσεις το δώρο μου για να σου θυμίζει πως στην Ελλάδα εκτός από τα συγγενικά σου πρόσωπα  θα υπάρχω κι εγώ που θα προσεύχομαι για σένα. Επίσης να κρατήσεις και το ποίημα που έγραψα για σένα γιατί εκεί μέσα έχω κρύψει λέξεις που τις έχω ποτίσει με το ροδόσταμο της ψυχής μου. Η Μυρτώ ήταν τόσο συγκινημένη που δεν μπορούσε να μιλήσει, αυτή την εξέλιξη δεν την περίμενε, αυτή την μεγαλοψυχία δεν την είχε ξανασυναντήσει, άλλα είχε στο μυαλό της και άλλα προέκυψαν. Ζήτησε από τον Πέπο να πάνε στο καφέ που υπήρχε στον λόφο των Μουσών στου Λουμπαδιάρη. Στην επιστροφή σταμάτησαν για λίγο στην κοιμωμένη του Γιαννούλη Χαλεπά κα σε κάποια ακόμα αξιόλογα μνημεία που υπήρχαν στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών.

Η Κοιμωμένη του Χαλεπά είναι γλυπτό του γνωστού Έλληνα γλύπτη, Γιαννούλη Χαλεπά, στη μορφή της Σοφίας Αφεντάκη. Φιλοτεχνήθηκε τη δεκαετία 1880 και τοποθετήθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Το γλυπτό παρουσιάζει την Σοφία Αφεντάκη ξαπλωμένη, να έχει το κεφάλι προς τα δεξιά, πάνω σε ένα μαξιλάρι και με το αριστερό της χέρι, κρατάει έναν σταυρό πάνω στο στήθος. Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα τέχνης ανάμεσα στα γλυπτά του Α' Νεκροταφείου Αθηνών καθώς και ένα από τα πιο καθοριστικά έργα για τη φήμη του Χαλεπά Η Σοφία Αφεντάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1856 και καταγόταν από την Κίμωλο, πατέρας της ήταν ο Κωνσταντίνος Αφεντάκης. Η ίδια απεβίωσε από φυματίωση στις 17 Δεκεμβρίου 1873. Ο θείος της, και ένας από τους Μεγάλους Ευεργέτες, Γεώργιος Οικονόμου Αφεντάκης, παραγγέλνει στον Γιαννούλη Χαλεπά να φιλοτεχνήσει ένα ταφικό μνημείο για την όμορφη κόρη. Το θλιβερό αυτό γεγονός του πρόωρου θανάτου της νεαρής Αφεντάκη, στάθηκε η αφορμή για την δημιουργία του τρίτου κατά σειρά αριστουργήματος του Χαλεπά και ίσως του πιο αναγνωρισμένου νεοελληνικού αγάλματος, αυτό της «Kοιμωμένης του Χαλεπά». Το άγαλμα «της κοιμωμένης» αναπαριστά την Σοφία Αφεντάκη σε λευκό μάρμαρο ξαπλωμένη ολόσωμη,  σε ένα ανάκλιντρο, επάνω σε τσαλακωμένα σεντόνια. Το κεφάλι της γέρνει απαλά στο πλούσια διακοσμημένο με κεντήματα μαξιλάρι κρατώντας έναν σταυρό στο ένα χέρι, ενώ το άλλο της χέρι πέφτει απαλά στα σεντόνια με το ένα της πόδι να είναι ελαφρά ανασηκωμένο. Ουσιαστικά, φιλοτεχνεί το ολόσωμο πορτραίτο μιας ζωντανής κοπέλας που έχει μόλις αποκοιμηθεί.^[1]

Το άγαλμα «Η Κοιμωμένη του Χαλεπά» παραμένει μέχρι και σήμερα στον τάφο της οικογένειας, στο Πρώτο Νεκροταφείο των Αθηνών.

Ο συνολικός αριθμός γλυπτών που βρίσκονται στο νεκροταφείο είναι 768.^[24] Στο νεκροταφείο φιλοξενούνται ταφικά μνημεία σχεδιασμένα από διάσημους γλύπτες όπως οι Γιαννούλης Χαλεπάς, Ιωάννης Βιτσάρης , Δημήτριος Φιλιππότης, Γεώργιος Μπονάνος, Νικόλαος Γεωργαντής, Δημήτρης Αρμακόλας, Κοσμάς Ξενάκης, Κώστας Βαλσάμης, Μιχάλης Τόμπρος κ.ά.^[25] Με τον κανονισμό του 1934 προβλέπεται πως όσοι φτιάχνουν τάφους οικογενειακούς στη ζώνη πολυτελείας να διαμορφώνουν καλλιτεχνικά τους τάφους αυτούς με έργα όχι μικρότερης αξίας των 100.000 δραχμών. Αν δεν γίνει αυτό εντός τριετίας ανακαλείται η χορήγηση του τάφου, του επιστρέφεται το ποσό που έδωσε μειωμένο κατά 10% και ο χώρος επιστρέφει στον δήμο για μελλοντική νέα χρήση. Το 1946 αποφασίζεται η κατεδάφιση μαυσωλείου με τοιχογραφίες του Φώτη Κόντογλου. Η Κοιμωμένη του Τήνιου Γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά στον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη (πέθανε στα 1878) έγινε αντικείμενο διαμάχης μεταξύ του ανιψιού της νεκρής αντιστράτηγου Μ. Χατζημιχάλη, και του δήμου. Ο Χατζημιχάλης θέλησε να το μετακινήσει και να το πουλήσει σε Αμερικανούς. Ο Χατζημιχάλης αξίωνε ότι η Κοιμωμένη δεν ανήκε στον Χαλεπά, ούτε στο Α΄ Νεκροταφείο, αλλά στον νόμιμο δικαιούχο της ταφικής έκτασης. Το 1951 με απόφαση του υπουργείου πολιτισμού η Κοιμωμένη είναι το πρώτο γλυπτό του Α' Νεκροταφείου που κρίθηκε διατηρητέο. Το 1952 επί δημαρχίας Νικολόπουλου κρίνεται αναγκαία η κατασκευή υαλοφράγματος για την προστασία του γλυπτού. Το 1988 επί δημαρχίας Έβερτ, το δημοτικό συμβούλιο έκρινε πως τα Ανθρωπάκια του Γαΐτη έργο της γλύπτριας Γαβριέλλας Σίμωσι Γαΐτη, ενόψει της εκταφής των οστών του ζωγράφου Γιάννη Γαΐτη και της μεταφοράς τους μαζί με το επιτύμβιο στο νεκροταφείο της Ίου. Η αρμόδια υπηρεσία του δήμου αρνήθηκε να παραχωρήσει το γλυπτό στην οικογένεια και ζήτησε χρόνο για να αποφασίσει πως θα το αξιοποιήσει. Η τύχη του επιτυμβίου του Γαΐτη αγνοείται έκτοτε.

Όταν έφθασαν στο καφέ που υπήρχε στον πεζόδρομο προς την Πνύκα της διάβασε λίγα λόγια για την περιοχή ξεκινώντας από την Πνύκα.

 Ένας από τους τρεις λόφους, για την ακρίβεια ο μεσαίος, που συνθέτουν τον ευρέως γνωστό λόφο του Φιλοπάππου, αποτέλεσε τον τόπο όπου κατά την αρχαιότητα άνθισε η Δημοκρατία. Ο λόγος για την Πνύκα, τον δεύτερο λόφο που συναντάται από τον πεζόδρομο της Μακρυγιάννη και της Διονυσίου Αρεοπαγίτου εκεί όπου ήταν το φημισμένο Pepos Restaurant και το Pepos School of Delicatesen.

Αλήθεια, πόσες φορές δεν έχετε απολαύσει την βόλτα σας εδώ; Γνωρίζετε, ωστόσο, αρκετά γι αυτήν, πέρα από την εκπληκτική θέα που προσφέρει στους επισκέπτες της; Μάθετε έξι πράγματα που ίσως δεν ξέρετε και την επόμενη φορά που θα βρεθείτε εδώ εντυπωσιάστε τους πάντες με τις γνώσεις σας.

Πρόκειται για το μέρος όπου συνεδρίαζε η Εκκλησία του Δήμου, ή πιο απλά η συνέλευση των Αθηναίων από τον 6ο έως τα τέλη του 4ου αιώνα, με περίπου 10.000 άνδρες να συγκεντρώνονται σε κάθε συνεδρίαση.

Σπουδαίοι πολιτικοί, ρήτορες και στρατηγοί έχουν αγορεύσει από το βήμα του ιερού αυτού χώρου. Μεταξύ άλλων και οι Αριστείδης, Θεμιστοκλής, Περικλής, Δημοσθένης, και στην πιο σύγχρονη εποχή ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Ο σημερινός αρχαιολογικός χώρος της Πνύκας αποτέλεσε και σπουδαίο ιερό αφιερωμένο στο Δία, που τότε θεωρούνταν προστάτης του αθηναϊκού πολιτεύματος.

Από τα τέλη του 4ου αιώνα, όταν οι συνελεύσεις των Αθηναίων μεταφέρθηκαν στο θέατρο του Διονύσου κάτω από την Ακρόπολη, ο χώρος παρέμεινε μόνο ιερός.

Οι δύο μεγάλες στοές που βρίσκονται στον αρχαιολογικό χώρο δημιουργήθηκαν με σκοπό να προστατεύουν τους ανθρώπους κατά την διάρκεια κακών καιρικών συνθηκών.

Ο λόφος αγοράστηκε από τον Αυστριακό πρέσβη Άντον Πρόκερς φον Όστεν και επιστράφηκε στο ελληνικό δημόσιο από το γιο του το 1857.

Εδώ βρίσκονται τα θεμέλια του Ηλιοσκοπίου του Μέτωνα, το σύστημα που χρησιμοποίησαν οι αρχαίοι αστρονόμοι για την παρατήρηση της θέσης του Ήλιου, της Σελήνης κ.α.

Και μετά συνέχισε με την ΔΩΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ και το θέατρο παραδοσιακών χορών Δώρα Στράτου.

Η επιβίωση της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, των χορών αλλά και των εθνικών ενδυμασιών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο έργο της Δώρας Στράτου, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της σε αυτόν τον σκοπό. Το 1953 ίδρυσε το σωματείο «ελληνικοί χοροί Δώρα Στράτου» το οποίο πραγματοποίησε πολυάριθμες παραστάσεις στην Ελλάδα και πολλές χώρες του εξωτερικού, διαδίδοντας την ελληνική μουσική. Προτού όμως αρχίσουν οι παραστάσεις είχε γίνει το δύσκολο έργο της καταγραφής στην ελληνική ύπαιθρο, η οποία είχε ρημάξει από την κατοχή και τον εμφύλιο. Στα χωριά οι παραδοσιακές ενδυμασίες ήταν μέσα στα ντουλάπια των σπιτιών και πολλοί τις έσκιζαν για να φτιάξουν άλλα ρούχα, τις έκαναν κουρέλια ή ακόμη και πανιά για να καθαρίζουν . 

Πολλές περιοχές είχαν ερημώσει και μαζί με τους ανθρώπους κινδύνευε να χαθεί και η παράδοση, τα τραγούδια, οι χοροί, οι ενδυμασίες. Αυτή είναι και η μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου στην ελληνική παράδοση την οποία κατέγραψε και στα βιβλία: «Μια παράδοση μια περιπέτεια», «ελληνικοί χοροί, ένας ζωντανός δεσμός με το παρελθόν». Κυκλοφόρησε επίσης μια τεράστια συλλογή 45 δίσκων με παραδοσιακή ελληνική μουσική. Η Δώρα Στράτου έμενε στην οδό Υπατίας κοντά στην Πλάκα και πέθανε το 1988.... Πηγή Μηχανή του χρόνου. Κάπου εδώ θα σταματήσω την αφήγηση του Τριακοστού μέρους. Σας χαιρετώ ο αφηγητής Πεπέ.

ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΝΑΤΟ ΜΕΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Η Μυρτώ βρίσκεται σε μεγάλο δίλλημα.

 ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΝΑΤΟ ΜΕΡΟΣ

Ο έρωτας είναι ένα πουλί ατίθασο

Που κανείς δεν μπορεί να εξημερώσει
Και μάταια τον καλείς αν είναι ν’ αρνηθεί
Τίποτα δεν βοηθά, απειλές ή παρακάλια
Ο έρωτας είναι μακριά, μπορείς να τον περιμένεις
Έρχεται, φεύγει, μετά ξανάρχεται!
Νομίζεις ότι τον κρατάς, σε αποφεύγει
Νομίζεις ότι τον αποφεύγεις, σε κρατά!
Ο έρωτας είναι παιδί της Θεάς Αφροδίτης
Ποτέ, ποτέ δεν γνώρισε νόμο
Εάν εσύ δεν μ’ αγαπάς, εγώ σ’ αγαπώ
Εάν σ’ αγαπώ; Μα πως αλλιώς να στο πω;
Ο έρωτας! Ο έρωτας!

Carmen | ANTONIO GADES – CARLOS SAURA

https://www.youtube.com/watch?v=NY76dKNLDRc&t=156s

Βάκχος 1978 1 Ιουλίου το προηγούμενο βράδυ η Μυρτώ δέχθηκε την πρόταση γάμου από το Πέπο κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Η Μυρτώ ζήτησε από τον Πέπο λίγες μέρες περιθώριο προκειμένου να του απαντήσει, και συγκεκριμένα μετά το μνημόσυνο του πατέρα της. Τον παρακάλεσε μάλιστα αν θα μπορούσε να παραβρεθεί κι αυτός στο μνημόσυνο, ο Πέπος μετά χαράς αποδέχθηκε την πρόταση. Η Μυρτώ μετά την απρόσμενη έκπληξη που της έκανε ο Πέπος ένιωθε πολύ ευτυχισμένη αλλά και προβληματισμένη, ήταν κάτι που το ήθελε με όλη την καρδιά της, αλλά.... Αχ! Αυτό το αλλά να μην υπήρχε τι ωραία που θα ήταν. Στις 02:00 την άφησε ο Πέπος στην είσοδο του σπιτιού της. Αν δεν ήταν στο σπίτι η μητέρα της θα του έλεγε ν' ανέβει πάνω μαζί της, ήταν συνεπαρμένη, αυτό που έζησε εκείνη τη βραδιά ήταν κάτι μοναδικό, δεν ήθελε να ξεκολλήσει από την αγκαλιά του. Έδωσαν ραντεβού για την επόμενη μέρα και τον αποχαιρέτησε μ' ένα καυτό φιλί. Έως το πρωί δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι. Η μαγική εικόνα που έζησε στον ΒΑΚΧΟ στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό της. Αναρωτήθηκε αν της άξιζε τόση ευτυχία και μάλιστα από τον συγκεκριμένο άνθρωπο που ο πατέρας της του είχε στερήσει την δίδυμη αδερφή και που η ίδια του είχε κρύψει αρκετές αλήθειες. Κάποιες στιγμές νόμιζε πως όλα αυτά που έζησε ήταν παιχνίδια του μυαλού της και πως η μαγική εικόνα των 5 μουσικών και η πρόταση που ακολούθησε απλά τα είχε φανταστεί, έλα όμως που τον λαιμό της τον στόλιζε το περιδέραιο που της είχε χαρίσει ο Πέπος κι αυτό ήταν αληθινό!! Άρα, όσα έζησε ήταν δεν ήταν της φαντασίας της. 

Της είχε προσφέρει πάρα πολλά, αναρωτήθηκε πώς θα αντιδρούσε ο Πέπος όταν θα μάθαινε την αλήθεια; Ποια θα ήταν τα συναισθήματα του γι' αυτήν όταν θα είχε μπροστά του όλα αυτά που του απέκρυψε; Ένιωθε πως ήταν ευλογία που είχε γνωρίσει τον Πέπο αλλά παράλληλα και εγκλωβισμένη  γιατί δεν μπορούσε να του πει όλη την αλήθεια, αυτό που την έκανε να νιώθει ευτυχισμένη ήταν το γεγονός πως την αγαπούσε, και τον αγαπούσε, παρ' ό,τι όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και τόσο γρήγορα ήταν βέβαιη πως τον αγαπούσε. Αυτό το χτυποκάρδι δεν το είχε ξανανιώσει. Πως ήταν όμως δυνατόν να αποδεχθεί την πρόταση του τι στιγμή που υπήρχαν κάποια ανυπέρβλητα εμπόδια; Το πρώτο και κυριότερο ήταν η καριέρα της, σ' αυτό ήταν κάθετη δεν θα άλλαζε τον στόχο της, το είχε υποσχεθεί άλλωστε και στον πατέρα της, αυτή ήταν η πρώτη της προτεραιότητα. Επομένως η παραμονή της τουλάχιστον για τα επόμενα 15 χρόνια ήταν στην Αμερική. Το δεύτερο ήταν η ηλικία, σκέφτηκε πως μπορεί μεν να μικροέδειχνε αλλά το 23 του Πέπου και το 28 το δικό της ήταν ένας ανασταλτικός παράγοντας. Τρίτον και ηθικά το σοβαρότερο πως ήταν δυνατόν να συνδεθεί με έναν άνθρωπο που του είχε αποκρύψει το μεγαλύτερο μυστικό της ζωής του και που δεν μπορούσε να του πει την αλήθεια για όσο θα ζούσαν ακόμα οι τρεις εμπλεκόμενοι; Πως θα μπορούσε να συνδεθεί μαζί του τι στιγμή που ενώ αυτός τις άνοιγε την καρδιά του αυτή του απέκρυπτε πράγματα; Το μόνο σίγουρο ήταν πως θα τον κρατούσε για πάντα στην καρδιά της. Αναστέναξε και ζήτησε την βοήθεια του Θεού ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί με τον πιο σωστό τρόπο την όλη κατάσταση και κυρίως να μην πληγώσει τον Πέπο. Λίγα λεπτά αργότερα δεν άντεξε και αφέθηκε ξανά στην αγκαλιά του Μορφέα.

 Όταν η ώρα πήγε 11:30 και η Μυρτώ κοιμόταν ακόμα η μητέρα της κατάλαβε πως το προηγούμενο βράδυ κάτι σημαντικό είχε συμβεί στην κόρη της. 

Την κατάλαβε τι ώρα είχε επιστρέψει αλλά δεν της μίλησε, άλλωστε αν η ίδια ήθελε να της αναφέρει κάτι θα πήγαινε στην κρεβατοκάμαρα της, γι' αυτό προτίμησε να μην της μιλήσει. Περίμενε να σηκωθεί η κόρη της και από το πρόσωπο της θα καταλάβαινε το πώς πέρασε χθες βράδυ εκτός και αν αποφάσιζε η ίδια ν' ανοίξει την καρδιά της. Η Νεφέλη ήταν πολύ διακριτική. Το μόνο που ευχόταν ήταν να είχε κάτι ευχάριστο η κόρη της γιατί δεν άντεχε η καρδιά της ακόμα ένα δυσάρεστο. Όταν η Μυρτώ ήρθε στην κουζίνα όπου της έφτιαχνε το αγαπημένο της φαγητό μουσακά και σαρμαδάκια και διέκρινε το πρόσωπο της χαρούμενο, ένα μεγάλο βάρος έφυγε από την Νεφέλη. Παρατήρησε όμως και κάτι άλλο στην κόρη της που της έκανε εντύπωση, ήταν ένα πανέμορφο περιδέραιο που στόλιζε τον λαιμό της κόρης της. Έκανε πως δεν το πρόσεξε και την ρώτησε πώς τα πέρασε το προηγούμενο βράδυ. Η Μυρτώ αγκάλιασε την μανούλα της και άρχισε να της λέει την μισή αλήθεια. Η Νεφέλη κατάλαβε πως υπήρχε και κάτι άλλο που δεν ήθελε η κόρη της να της το αναφέρει και ως εκ τούτου σεβάστηκε την σιωπή της. Προφανώς είχε τους λόγους της, της αρκούσε που η κόρη της ήταν ευτυχισμένη, στο βλέμμα της βέβαια διέκρινε ένα μικρό συννεφάκι θλίψης αλλά το απέδωσε στο μνημόσυνο του πατέρα της που ήταν δύο μέρες μετά. Την Κυριακή στο μνημόσυνο ήταν παρών και ο Πέπος ο οποίος χάρηκε ιδιαίτερα που συνάντησε τον θείο της Μυρτούς τον κ. Ιπποκράτη που είχε γνωρίσει στο Pepos Restaurant. Την ίδια χαρά ένιωσε και ο Ιπποκράτης και κανόνισαν την επόμενη μέρα να βρεθούν στην ταβέρνα για φαγητό. 

Η Μυρτώ είχε ενημερώσει τον θείο της και την μητέρα της πως αυτή είχε προσκαλέσει τον Πέπο. Η μητέρα συνδύασε αυτόματα το περιδέραιο της κόρης της με την παρουσία του Πέπου, άλλωστε από την αρχή σ' αυτόν είχε πάει το μυαλό της. Αυτόν τον νεαρό τον συμπάθησε από την πρώτη στιγμή γιατί ήταν αληθινός και στο προσωπό του υπήρχε ένα χαμόγελο όχι κάποιας μάσκας αλλά πήγαζε από την ψυχή του, επίσης και ο αδερφός της της είχε μιλήσει με τα καλύτερα λόγια, σίγουρα αν ζούσε ο Αριστοτέλης θα τον συμπαθούσε κι αυτός, που να ξέρει η Νεφέλη πως αυτό είχε συμβεί ήδη πριν έναν χρόνο; Όταν μπήκαν στο παρεκκλήσι για να ξεκινήσει η σχετική τελετή της επιμνημόσυνης δέησης η Μυρτώ φρόντισε να βρίσκεται απέναντι από τον Πέπο ώστε να μπορεί να δει την αντίδραση του όταν θα έβλεπε την φωτογραφία του πατέρα της που υπήρχε στο τραπεζάκι με την ανθοδέσμη και τα κόλλυβα. Άραγε θα θυμόταν τη μορφή του πατέρα της; Θα θυμόταν πότε και πού είχε συναντήσει τον εκλιπόντα; Θα θυμόταν πως αυτός εκλιπών ήταν αυτός που είχε εξετάσει την κοπέλα του εκείνη τη σημαδιακή μέρα του Ιουλίου πριν έναν χρόνο; Είχε μεγάλη αγωνία να δει την αντίδραση του. Τελικά στη θέση που βρέθηκε ο Πέπος δεν είχε καλό οπτικό πεδίο και δεν μπόρεσε να δει την φωτογραφία του πατέρα της. Τίποτα δεν συνέβη από αυτά που περίμενε και αγωνιούσε η Μυρτώ. Μετά την λειτουργία πήγαν για τον σχετικό καφέ που συνηθίζεται σ' αυτές τις περιπτώσεις. Όταν ο κόσμος αναχώρησε ζήτησε από την Μυρτώ αν θα μπορούσε να τον συνοδεύσει στο μνήμα του πατέρα της γιατί ήθελε ν' ανάψει ένα κεράκι και ν' αφήσει λίγα λουλούδια. 

Σε λίγη ώρα βρισκόντουσαν στο μνήμα όπου δέσποζε μία φωτογραφία και από κάτω ένα ποίημα. Αυτό που δεν συνέβη στην εκκλησία --λόγω μη ορατότητας της φωτογραφίας -- συνέβη όταν έφθασαν στο μνήμα και άφησε τα λουλούδια. Η φωτογραφία που είχε επιλέξει η μητέρα της Μυρτούς ήταν 3 με 4 χρόνια πριν γιατί δεν είχε πιο πρόσφατη και φυσικά υπήρχε μία μικρή διαφορά με την εικόνα του ανθρώπου που είχε αντικρίσει και συνομιλήσει ο Πέπος στο νοσοκομείο, εντωμεταξύ είχε περάσει και ένας χρόνος αλλά παρ' αυτά η μορφή εκείνου του καλού γιατρού και ανθρώπου είχε αποτυπωθεί για τα καλά στη μνήμη του λόγω της πολύ καλής αντιμετώπισης που είχε η Σούλα και ο ίδιος στην ολιγόλεπτη συνομιλία που είχε μαζί του. Του φαινόταν απίστευτο όμως η μοίρα να είχε σχεδιάσει ένα τέτοιο σενάριο γι' αυτό κάλεσε κοντά του την Μυρτώ και έγινε ο πιο κάτω διάλογος.

--Πέπος: Μυρτώ ο πατέρας σου μήπως ήταν γιατρός;

--Μυρτώ: Ναι, ήταν πολύ καλός γιατρός και σπάνιος άνθρωπος, σαν άνθρωπος όπως όλοι μας έκανε κι αυτός κάποια λάθη στη ζωή του. Για τα όποια λάθη του ελπίζω να τον συγχωρέσουν οι άνθρωποι και ο Θεός. 

-- Πέπος: Τι ειδικότητα είχε;

-- Μυρτώ: Γυναικολόγος!!

-- Πέπος: Και σε ποιο νοσοκομείο ήταν; 

-- Μυρτώ: Στο Αλεξάνδρας!!

-- Πέπος: Σαστισμένος, στο Αλεξάνδρας; [Για λίγα λεπτά επικράτησε μία εκκωφαντική σιωπή την οποία η Μυρτώ δεν ήθελα να διακόψει για τους δικούς της λόγους]. Μυρτώ, δεν θα το πιστέψεις αλλά τον πατέρα σου τον είχα γνωρίσει, και τον είχα μάλιστα σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, τον είχα γνωρίσει πέρυσι όταν πήγα με την κοπέλα που τότε είχα σχέση και είχε αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα. Ήταν 7 Ιουλίου πέρυσι όταν τον είχαμε επισκεφτεί, θυμάμαι πολύ καλά αυτή την ημέρα γιατί μου συνέβη κάτι μοναδικό, όταν επέστρεψα στο Pepos Restaurant γνώρισα ένα ζευγάρι Νοτιοαφρικανούς με τα παιδιά τους, δύο καταπληκτικούς ανθρώπους που τους έχω κλείσει στην καρδιά μου όπως κι εσένα. Ήταν μια ευλογημένη συνάντηση και κάποια στιγμή θα σου διηγηθώ όλη αυτή την ιστορία και το πώς γνωριστήκαμε. Εκείνη τη στιγμή το μάτι του  έπεσε στην ημερομηνία θανάτου και εντελώς σαστισμένος απευθύνθηκε στην Μυρτώ. 

-- Πέπος: Μυρτώ ο πατέρας σου τι ώρα πέθανε και από ποια αιτία;

-- Μυρτώ: Έμφραγμα, ακαριαίο έμφραγμα, με βάση αυτά που μου είχε πει η μητέρα μου ήταν περίπου 15:30 

-- Πέπος: ακόμα πιο σαστισμένος, Μυρτώ, ίσως και να ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που είδε τον πατέρα σου. Όλη αυτή η ιστορία είναι πολύ παράξενη και σίγουρα δεν είναι όλα αυτά τυχαία, Μυρτώ θυμήσου αυτό που θα σου πω, αυτή η ιστορία να δεις που κάτι θέλει να μας πει, δεν είμαι σε θέση να σου πω κάτι παραπάνω αλλά κάτι μου λέει πως οι οιωνοί κάτι θέλουν να μας πουν. Γνώρισα τον πατέρα σου πριν γνωρίσω εσένα, γνώρισα εσένα λόγω του θανάτου του πατέρα σου, γνώρισα τους ευλογημένους φίλους μου από τη Νότια Αφρική την ημέρα που γνώρισα τον πατέρα σου, ο πατέρας σου πέθανε την ημέρα που τον γνώρισα και αναρωτιέμαι τι άλλο θα συμβεί στο μέλλον. Μυρτώ εδώ στο μνήμα του πατέρα σου θέλω να σου εξομολογηθώ κάτι, μου επιτρέπεις;

-- Μυρτώ: πολύ σαστισμένη κι αυτή γιατί ο Πέπος μ' έναν μαγικό τρόπο θα έλεγε κάποιος, προοικονωμούσε όλα αυτά που θα συνέβαιναν στο μέλλον, έπεσε στην αγκαλιά του και μέσα σε λυγμούς του έλεγε, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, συγχώρησέ με!!

Ο Πέπος φυσικά άκουσε μόνον το επαναλαμβανόμενο σ' αγαπώ γιατί αυτό τον έστελνε στα ουράνια, το συγχώρησέ με ούτε καν το άκουσε γιατί αν το άκουγε θα την ρωτούσε τι εννοεί. Η Μυρτώ συνήλθε γρήγορα και του ζήτησε να της πει τι ήταν αυτό που επιθυμούσε να της εξομολογηθεί.

-- Πέπος: Μυρτώ το ποσό σ' αγαπώ ελπίζω να το έχεις καταλάβει, έμαθα κάποια πράγματα από τον θείο σου πριν το μνημόσυνο για σένα και θέλω να με ακούσεις με προσοχή. Κατ' αρχάς είσαι πολύ ταπεινή και μετριόφρων γιατί ποτέ δεν μου μίλησες για το πόσο σημαντική είσαι στην επιστήμη σου και το πόσο λαμπρή καριέρα έχεις κάνει ήδη και θα είναι ακόμα πιο λαμπρή στο  μέλλον. 

Κάπου εδώ θα σταματήσω την αφήγηση του εικοστού ένατου μέρους, σας χαιρετώ ο αφηγητής Πεπέ.

Εικοστό Όγδοο Μέρος. ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Η Μυρτώ επιστρέφει στην Ελλάδα και δέχεται πρόταση γάμου κάτω από τον Ιερό Βράχο.

 ΕΙΚΟΣΤΟ ΟΓΔΟΟ  ΜΕΡΟΣ. 

Κατά την διάρκεια της 15ωρης πτήσης είχε αρκετό χρόνο στη διάθεσή της για να βάλει τάξη στις σκέψεις της και στα συναισθήματά της. Αρχικά όμως χρειαζόταν να κοιμηθεί λίγες ώρες γιατί το είχε ανάγκη, κάθε φορά που βρισκόταν σε ανάλογη κατάσταση ένιωθε την ανάγκη να αφεθεί για λίγες ώρες στην αγκαλιά του Μορφέα. Ένα τρίωρο μετά είχε ανάκτηση τις πνευματικές της δυνάμεις και το μυαλό της ήταν καθαρό και ξάστερο για καινούργιες πτήσεις και άρχισε τον απολογισμό. Κατ' αρχάς το ταξίδι στέφθηκε από απρόσμενη επιτυχία, αυτή την μεγαλειώδη επιτυχία δεν την φανταζόταν. όταν πήρε την απόφαση να κάνει αυτό το ταξίδι και τώρα αισθανόταν μεγάλη ανακούφιση. Αυτό ήταν το πρώτο δεδομένο. Το δεύτερο δεδομένο ήταν πως η Denise είχε ακόμα δύο αδερφές και μάλιστα δίδυμες. Το τρίτο δεδομένο ήταν πως η Denise ήταν μια καταπληκτική γυναίκα που είχε παντρευτεί έναν εξίσου καταπληκτικό άνδρα. Το τέταρτο δεδομένο ήταν πως ο Ίαν και η Nana θεωρούσαν πως η Μυρτώ δεν γνώριζε τίποτα για την ιστορία της υιοθεσίας. Πέμπτο δεδομένο ήταν πως με κάποιον μαγικό τρόπο τα δίδυμα είχαν συναντηθεί το περασμένο καλοκαίρι στην Αθήνα στο Pepos Restaurant. 'Έκτο δεδομένο ήταν πως ναι μεν είχαν συναντηθεί ο Σπύρος και η Denise αλλά δεν γνώριζαν πως ήταν αδέρφια, επ' αυτού κανένα νεότερο. Το έβδομο δεδομένο αφορούσε την ίδια, ήταν η σιωπή της, έπρεπε να τηρήσει αυτό που συμφώνησε με τον θείο της, δηλαδή τα συμφωνηθέντα μεταξύ του πατέρα της, του θείου της, του Ίαν και της Nanas. Άθελά της είχε γίνει κι αυτή μέρος αυτής της ιστορίας και παρά την  θέληση της έπρεπε να συμπράξει μ' αυτά που είχαν συμφωνήσει η ομάδα των τεσσάρων.  Όγδοο δεδομένο ήταν πως από αυτό το ταξίδι δημιουργήθηκε μία νέα δυναμική αυτής της σχέσης η οποία σίγουρα αποκτούσε άλλο ενδιαφέρον για το μέλλον αλλά παράλληλα την  προβλημάτιζε αρκετά ως προς την αντιμετωπίσει που θα είχε από τον Πέπο και την Denise όταν θα μάθαιναν την αλήθεια. Τι θα γινόταν τότε; Πως θα την αντιμετώπιζαν; Αυτή η προοπτική την γέμιζε με άγχος. Μέχρι στιγμής και οι μεν και οι δε ήταν ενθουσιασμένοι, αυτή η φιλία άνοιγε πανιά για καινούργιες θάλασσες. Ένατο δεδομένο ήταν η δική της καλύτερη ψυχολογική κατάσταση γιατί τώρα πια η αρχική της θλίψη είχε αμβλυνθεί αρκετά. Η συνάντηση αρχικά με τον Πέπο και πρόσφατα με την Denise τις έδωσαν να καταλάβει πως επρόκειτο για δύο χαρισματικά άτομα και ίσως τελικά οι οιωνοί να ήταν αυτοί που συνέδραμαν στην ενέργεια του πατέρα της, ίσως μάλιστα ο πατέρας της να χρησιμοποιήθηκε από τους οιωνούς προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους. Αυτό δεν σήμαινε πως έδινε άφεση αμαρτιών στων πατέρα της, κάθε άλλο, απλά γλύκαινε λιγουλάκι τον πόνο της. Δέκατο δεδομένο ήταν πως έπρεπε σύντομα να επισκεφθεί την Αθήνα γιατί ήθελε να βρεθεί στην αγκαλιά της μητέρας να της μολογήσει όλα αυτά που έζησε σ' αυτό το υπέροχο ταξίδι. Ένας άλλος λόγος ήταν η επίσης έντονη επιθυμία αλλά συναντηθεί με τον Πέπο.

 Όταν έφθασε στο σπίτι της την περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, την περίμεναν 10 γράμματα, 10 μέρες έλειπε 10 γράμματα την περίμεναν. Ήταν όλα από τον Πέπο. Ήταν η καλύτερη υποδοχή που θα μπορούσε να είχε. Επικοινώνησε με την μητέρα της η οποία άκουγε την κόρη της να μολογάει το πώς πέρασε στο ταξίδι της και κατάλαβε πως η Μυρτώ ήταν ενθουσιασμένη, αυτό το ταξίδι θα την βοηθούσε να απαλύνει λίγο τον πόνο της, η Μυρτώ μπορεί να μην το έδειχνε αλλά ο πόνος από τον χαμό του πατέρα της την είχε τσακίσει ψυχολογικά. Εκείνο όμως που έδωσε την μεγαλύτερη χαρά στη Νεφέλη ήταν η ανακοίνωση της κόρης της πως το ερχόμενο καλοκαίρι που θα είχαν το ετήσιο μνημόσυνο του πατέρα της θα ήταν παρούσα. Αυτή η είδηση ήταν βάλσαμο για την καρδιά της Μητέρας της. Οι μήνες πέρασαν γρήγορα και στις 27 Ιουνίου 1978 η Μυρτώ με πτήση της Ολυμπιακής αεροπορίας έφθανε στην Αθήνα. Κάθε φορά που επέστρεφε στην Αθήνα ένιωθε πλημμυρισμένη από όμορφα συναισθήματα, όσο και αν ήταν αφοσιωμένη στην επιστήμη της και αυτά που της προσέφερε η Αμερική ήταν απείρως περισσότερα και με πολλές δυνατότητες εξέλιξης δεν έπαυε να νοσταλγεί την Αθήνα, την Αθήνα των φίλων και των παιδικών αναμνήσεων. Όταν η μητέρα της την έκλεισε στην αγκαλιά της για μία ακόμα φορά κατάλαβε πως η αγκαλιά της μάνας είναι η πιο ζεστή φωλιά του κόσμου. Όταν έφθασαν στο σπίτι παράτησαν τις βαλίτσες και πήγαν στην κουζίνα, η κουζίνα ήταν το μέρος όπου με την μητέρα της έκανα πολύωρες συζητήσεις, η μητέρα να μαγειρεύει και παράλληλα να της διδάσκει τα μυστικά της γαστρονομίας μιας και η ρίζες της μητέρας της κρατούσαν από Σμύρνη και το είχε καμάρι πως η μαγειρική της ήταν κορυφαία. Για τέσσερις ώρες η Μυρτώ μολογούσε στην μητέρα της η οποία την άκουγε εκστασιασμένη, φυσικά κάποια πράγματα δεν της τα ανάφερε, ήταν αναγκασμένη να μην της τα αναφέρει, δεν χρειαζόταν άλλωστε γιατί η μητέρα της περνούσε την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής της. Η τρεις πρώτες μέρες ήταν γεμάτες από τρεχάματα για την προετοιμασία του μνημοσύνου, το απόγευμα της τρίτης μέρας είπε στην μητέρα της ένα μικρό και αθώο ψεματάκι, της είπε πως θα συναντούσε την φίλη της την Μελισσάνθη, είχαν πολλά χρόνια να συναντηθούν και είχαν κανονίσει να βρεθούν εκείνο το απόγευμα στο σπίτι της Μελισσάνθης στα Πετράλωνα. Αυτό βέβαια δεν ήταν αλήθεια αλλά για κάποιον λόγο δεν ήθελε να πει στην μητέρα της πως θα συναντούσε τον Πέπο. Ένιωθε άσχημα η Μυρτώ που βρισκόταν ήδη τρεις μέρες στην Αθήνα και δεν είχε επικοινωνήσει μαζί του. Ευτυχώς που εκείνο το απόγευμα η μητέρα της έλειπε από το σπίτι γιατί το πιθανότερο θα ήταν η μητέρα της να ήθελε να δει το δώρο που κρατούσε και που αναγκαστικά θα της έλεγε πως ήταν για την Μελισσάνθη. 

Αρχικά πριν φύγει από το σπίτι σκέφθηκε να του τηλεφωνήσει αλλά τελικά επικράτησε η άποψη της έκπληξης, ήθελε να δει την αντίδραση του με τα μάτια της και όχι με τ' αυτιά της. Το τρόλευ την άφησε στην οδό Μακρυγιάννη περίπου 300 μέτρα από το Pepos Restaurant, ανηφόρισε προς το κατάστημα γεμάτη αγωνία και χτυποκάρδι, θα ήταν άραγε εκεί; Σε λίγο βρέθηκε στο φανάρι απέναντι από το κατάστημα, ο δρόμος ήταν διπλής κατεύθυνσης και είχε πάρα πολύ κίνηση, λίγο πριν ανάψει πράσινο για να περάσει απέναντι είδε τον Πέπο να φθάνει οδηγώντας μια λευκή βέσπα τον γνώρισε γιατί δεν φορούσε κράνος. Μόλις κατέβηκε από την βέσπα ο Πέπος η Μυρτώ βρισκόταν στα μισά του δρόμου τότε ακριβώς την αντίκρισε!!! Αρχικά σάστισε αλλά σε κλάσματα δευτερολέπτου τον άκουσε να φωνάζει το όνομα της και τον είδε να τρέχει κοντά της, την σήκωσε στην αγκαλιά του στη μέση του δρόμου, το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται, ακόμα και σήμερα 42 χρόνια μετά η Μυρτώ θυμάται τα κορναρίσματα των οδηγών και τα χειροκροτήματα. Σε λίγο βρέθηκαν στο κήπο όπου χαιρέτησε και την χαιρέτησαν ο μικρός Κωστάκης, ο Μαστορίκας, ο αδερφός του Πέπου και δύο φίλοι του που ήταν εκεί. 

Αμέσως μετά τοθς χαιρετισμούς ο Πέπος την πήρε στη βέσπα και πήγαν στον Διόνυσο το καφέ που υπήρχε απέναντι από την Ακρόπολη. Μετά περπάτησαν στο λόφο των Μουσών και κατέληξαν στην Πνύκα. Εκεί έμειναν αρκετή ώρα συζητώντας πολλά και διάφορα. Η Μυρτώ δεν είχε αποφασίσει αν θα έπρεπε να του αναφέρει για το ταξίδι στη Νότια Αφρική, ήταν λίγο μπερδεμένη σ' αυτό το θέμα, δεν είχε καταλήξει αν θα έπρεπε να του πει την αλήθεια, αποφάσισε για την ώρα να μην του αναφέρει τίποτα. Επέστρεψαν στο Pepos Restaurant και η Μυρτώ αναχώρησε για το σπίτι της. Κανόνισαν να βρεθούν την επόμενη στις 10:00 στην πλατεία Κολωνακίου. Ο Πέπος ήταν εκεί ένα τέταρτο πιο νωρίς γιατί από το ανθοπωλείο που υπήρχε στην πλατεία ήθελε να πάρει μία ανθοδέσμη για να την δώσει στην Μυρτώ. Όταν στις 10:00 έφθασε η Μυρτώ και τον βρήκε να την περιμένει με την ανθοδέσμη τον κοίταζε και νόμιζε πως έβλεπε την Denise όταν έφθασε κοντά του την έπνιξε στην αγκαλιά του και στα λουλούδια!! Ήταν πολύ συγκινημένη, ανέβηκαν στη βέσπα και ξεκίνησαν για το Καλαμάκι, εντωμεταξύ έπρεπε να σκεφθούν τι θα έκαναν τα λουλούδια, τη λύση την έδωσε ο Πέπος, επέστρεψαν πάλι στο ανθοπωλείο και ζήτησαν από τον ανθοπώλη που ονομαζόταν Γεώργιο Δήμας  να την κρατήσει για να την πάρει η Μυρτώ στην επιστροφή. Έφθασαν στο Καλαμάκι που εκείνη την περίοδο η θάλασσα ήταν πεντακάθαρη και είχε κάπως οργανωμένη παραλία. Η Μυρτώ κολυμπούσε σαν δελφίνι, πήραν ένα κανό που για καλή τύχη του Πέπου η θάλασσα εκείνη την ημέρα ήταν λάδι δεν είχε το παραμικρό κυματάκι, ο Πέπος δεν ήταν καλός κολυμβητής και γι' αυτό δεν πήγαν στα βαθιά. Ο Πέπος δεν μπορούσε να μην θαυμάσει το φιλντισένιο κορμί της Μυρτούς, ήταν μία επίγεια Θεά Αφροδίτη. Μέχρι στιγμής ο Πέπος ήταν πολύ διακριτικός και τζέντλεμαν, δεν ήθελε να κάνει κάτι που θα πλήγωνε την κοπέλα. Είχε βέβαια το σχέδιο του, το βράδυ είχε κανονίσει κάτι που θα εξέπληττε ευχάριστα την Μυρτώ. Το μεσημέρι την πήρε και πήγαν για φαγητό στην καλύτερη ψαροταβέρνα στο Καλαμάκι "Η ΚΥΡΑ ΜΑΡΓΑΡΩ" που είχε η οικογένεια Βαρελά (Δήμητρα, Αθανασία, Φώτης και Παναγιώτης) οι ώρες περνούσαν γρήγορα και μετά το φαγητό επέστρεψαν στο ανθοπωλείο να πάρουν την ανθοδέσμη και στην οδό Σπευσίππου 38 άφησε την Μυρτώ. 

Το νέο ραντεβού ήταν για το βράδυ στις 20:00 στο Pepos Restaurant ο Πέπος επέστρεψε στο κατάστημα και ενημέρωσε τους συνεργάτες του πως ζητούσε απαλλαγή για το υπόλοιπο της ημέρας λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Για πρώτη φορά στην ιστορία συμφώνησαν όλοι και μάλιστα ο Μαστορίκας του είπε πως αν ήθελα μπορούσε να λείψει και την επόμενη μέρα. Ήταν ολοφάνερο πως όλοι τους συμπάθησαν σφόδρα την Μυρτώ, ο δε Μαστορίκας πολύ θα ήθελε να ήταν αυτή η νέα του νύφη. Υπήρχε βέβαια ένα μπέρδεμα με την Σούλα που κι αυτή την συμπαθούσε αλλά είχε καταλάβει πως η καρδιά του γιου του ανήκε πια στην Μυρτώ. Στις 20:00 αναχωρούσαν από το Pepos Restaurant για το Ηρώδειο θα παρακολουθούσαν μια συναυλία του Μάνου Χατζιδάκι που ήταν ο αγαπημένος Έλληνας συνθέτης του Πέπου τον οποίο ανακάλυψε χάρη στον δάσκαλο Θάνο Καρρά, επίσης ήταν ο αγαπημένος και για την Μυρτώ. Ήταν μία μαγική βραδιά από αυτές που μόνο ο Μάνος Χατζιδάκις μπορούσε να προσφέρει και που όσοι ήταν εκείνο το βράδυ εκεί έζησαν μαγικές στιγμές. Όταν βγήκαν από το Ηρώδειο η Μυρτώ αφέθηκε στην αγκαλιά του Πέπου, σε 20 λεπτά βρέθηκαν στην ταβέρνα ΒΑΚΧΟΣ στην οδό Θρασύλλου και Βάκχου την οποία είχε ο Σωτήρης Οικονομόπουλος και που παλιά εκεί εργαζόταν ο Πέπος. 

Η θέα ήταν μοναδική, όποιος έχει επισκεφθεί τον ΒΑΚΧΟ μόνο αυτός μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει όταν λέμε η πιο ρομαντική ατμόσφαιρα με τον ιερό βράχο φωτισμένο και τον Ναό των Ναών να δεσπόζει. Η Μυρτώ ήταν εκστασιασμένη!! Αυτό που ζούσε ήταν μαγικό, αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν ακόμα πιο μαγικό. Αφού γεύτηκαν διάφορα πιάτα και με τους φίλους να έρχονται στο τραπέζι και να τους συστήνει στην Μυρτώ την οποία θαύμαζαν όλοι τους έφεραν στο τέλος ως κέρασμα φρούτα και παγωτό της φωτιάς. Εκείνη τη στιγμή ήταν μαζί τους η κυρία Σοφία σύζυγος του ιδιοκτήτη που αγαπούσε πολύ τον Πέπο από την περίοδο που εργαζόταν εκεί, μπορεί να είχαν περάσει 9 χρόνια αλλά δεν τον είχαν ξεχάσει γιατί τον είχαν σαν παιδί τους. Άφησε για λίγο την Μυρτώ μαζί με την κ. Σοφία και πήγε στην κουζίνα δήθεν για να χαιρετήσει το προσωπικό. Εκεί βρήκε τον κ. Σωτήρη και τον δάσκαλο Θάνο Καρρά και τους εξήγησε το σχέδιο του που το βρήκαν καταπληκτικό και το έθεσαν αμέσως σε εφαρμογή.

Ο Πέπος επέστρεψε στο τραπέζι και σε λίγο που έμειναν δυό τους, μετά την αναχώρηση της κ. Σοφίας, συνέβη κάτι που σίγουρα ενθουσίασε και τους 12 Θεούς του Ολύμπου και ειδικότερα την Θεά Αθηνά που το άγαλμα της κυριαρχούσε στον Παρθενώνα. Η ώρα ήταν 12:00 όταν το μικρόφωνο πήρε ο δάσκαλος Θάνος Καρράς και είπε τα εξής: κυρίες και κύριοι σας ζητούμε συγγνώμη γιατί για λίγα λεπτά θα διακόψουμε το πρόγραμμα μας, είναι όμως για καλό λόγο και γι' αυτό ζητούμε την κατανόησή σας. Ένας καλός μας φίλος τον οποίο εγώ αγαπώ σαν παιδί μου μας ζήτησε να παίξουμε στο τραπέζι του το τραγούδι                  "Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία" την ώρα που ο ίδιος θα κάνει την πρόταση γάμου στην κοπέλα του!! Στο κατάστημα έγινε ένας μικρός χαμός από τα χειροκροτήματα, χειροκροτούσε και η Μυρτώ η οποία δεν είχε καταλάβει πως όλο αυτό το σκηνικό αφορούσε την ίδια. Όταν πρόσεξε πως οι 5 μουσικοί με τα όργανα τους ερχόταν στο δικό τους τραπέζι και πως αυτή ήταν που θα δεχόταν την πρόταση γάμου τα έχασε. Έχασε τη μιλιά της, δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, τα είχε στην κυριολεξία χαμένα. Όταν έφθασαν κοντά τους οι μουσικάντηδες και άρχισαν να παίζουν τις πρώτες νότες και να λέει ο δάσκαλος Θάνος Καρράς το τραγούδι και ο Πέπος να της κάνει την πρόταση γάμου γέμισαν τα μάγουλα της δάκρυα!!!

Κάπου εδώ σταματώ την αφήγηση του εικοστού Όγδοου μέρους. Σας χαιρετώ ο αφηγητής Πεπέ.

ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΜΕΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Η Μυρτώ στο Κρούγκερ Πάρκ.

 ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΜΕΡΟΣ

Η Μυρτώ μετά από όλα αυτά αναρωτήθηκε αν όλα αυτά που ζούσε ήταν πραγματικότητα η απλά έβλεπε κάποιο όνειρο; Πως ήταν δυνατόν να έχουν συμβεί όλα αυτά σε μια μέρα;  Στις 7/7/77 κατά τις 11:00 ο Πέπος με την κοπέλα του επισκέπτεται τον πατέρα της στο νοσοκομείο που παρεμπιπτόντως βρέθηκε εκείνη την ημέρα εκεί αντικαθιστώντας έναν συνάδελφο του. Την ίδια μέρα ο πατέρας της της γράφει  εκείνο το γράμμα όπου της αναφέρει τα της υιοθεσίας - χωρισμού των διδύμων χωρίς οι γονείς να γνωρίζουν την αλήθεια για το δεύτερο παιδί τους. Την ίδια μέρα 7/7/77 η Denise και ο Derrick που μαζί τους είχαν και τα δύο παιδιά, τον Νίκολα και την Τζένη αποφασίζουν μετά την κάθοδο τους από την Ακρόπολη να γευματίσουν στο διεθνούς φήμης γκουρμέ φαγάδικο το PEPOS RESTAURANT όπου και για πρώτη φορά συναντούν τον Σπύρο και για πρώτη φορά συναντιούνται τυχαία; τα δίδυμα Πέπος και Διονυσία, 22 χρόνια μετά τη γέννηση τους χωρίς να το γνωρίζουν πως είναι δίδυμα και ξεκινά μεταξύ τους μια φιλία που όταν αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι θα μάθουν μετά από 55 χρόνια από τη γέννηση τους και 33 μετά την πρώτη τους συνάντηση πως δεν χρειαζόταν να γίνουν αδέρφια εξ αίματος με τον τρόπο που αυτό έγινε όταν επισκέφτηκαν το ακρωτήρι της καλής ελπίδας γιατί ήταν πραγματικά αδέρφια και μάλιστα δίδυμα!! 

Και σήμερα δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 77 και μια μέρα πριν αναχωρήσουν για το Κρούγκερ Παρκ μαθαίνει από την Denise για το καλοκαιρινό ταξίδι στην Ελλάδα και όλα αυτά χάρη στο γράμμα που την παρακάλεσε να γράψει στον Σπύρο - Πέπο. Έπρεπε επειγόντως να μείνει μόνη γιατί ένιωθε πως η Denise θα καταλάβαινε πως κάτι συμβαίνει και τότε δεν θα ήξερε τι να της πει. Το μυαλό της δεν ήταν σε θέση να ταξινομήσει όλα αυτά που έζησε σήμερα κοντά στην Denise. Την παρακάλεσε να επιστρέψουν στο σπίτι γιατί ένιωθε λίγο κουρασμένη. Ευχαρίστησε την Denise και ζήτησε συγγνώμη για την αναστάτωση που τους προκάλεσε στο ιατρείο. Στεναχωρέθηκε που δεν θα δειπνούσαν με τον Derrick και την παρακάλεσε αν ήταν δυνατόν αυτό να γίνει όταν θα επέστρεφαν από την εκδρομή. Της υποσχέθηκε πως θα το κανόνιζε και σε λίγο έφθασαν στο πατρικό της σπίτι. Ήταν ώρα να επιστρέψει κι αυτή στο δικό της γιατί την περίμεναν τα παιδιά.  Την επόμενη μέρα ήδη με την ανατολή ήταν όλοι έτοιμοι να ξεκινήσουν το ταξίδι για το μεγαλύτερο πάρκο της Νοτίου Αφρικής.  Οι μέρες που πέρασαν στην εκδρομή στο Κρούγκερ Παρκ ήταν για την Μυρτώ κάτι που δε μπορούσε να το φανταστεί ούτε στο πιο τρελό της όνειρο, όλα ήταν μαγικά, ήταν πολύ τυχερή που αποφάσισε να κάνει αυτό το ταξίδι αυτή την περίοδο γιατί οι συνθήκες ήταν οι πλέον ιδανικές. Ο Ίαν η Νάνα και τα κορίτσια ήταν πολύ χαρούμενοι που την έβλεπαν τόσο ενθουσιασμένη, όποιος τους έβλεπε αυτό που καταλάβαινε ήταν πως ήταν μία οικογένεια με τρία κορίτσια, τρεις αγαπημένες αδερφές. 

Εθνικό Πάρκο Kruger - Σαφάρι Νοτίου Αφρικής

Το Kruger Park είναι ο πιο συναρπαστικός προορισμός σαφάρι στην Αφρική.

Με πλούσιο μύθο και ιστορία, το εμβληματικό Εθνικό Πάρκο Kruger στη Νότια Αφρική σας περιμένει να εξερευνήσετε τα τεράστια τοπία και την εντυπωσιακή αφρικανική άγρια ​​φύση.

Προγραμματίστε το ταξίδι σας στο σαφάρι Kruger Park από τις προτεινόμενες επιλογές περιήγησης σαφάρι, οι οποίες κυμαίνονται από αποκλειστικά ιδιωτικά σαφάρι έως προσιτά γκρουπ σαφάρι. Κάντε ένα ταξίδι εξερεύνησης για να βρείτε τα Big Five της Αφρικής : Ελέφαντας, Λιοντάρι, Ρινόκερος, Λεοπάρδαλη και Μπάφαλο, θα ανακαλύψετε μοναδική άγρια ​​φύση σε ένα πραγματικό σαφάρι στην Αφρική. από τα πιο σπάνια ζώα του πλανήτη συναντά κανείς στο μεγαλύτερο καταφύγιο άγριας ζωής στη Νότια Αφρική, το Εθνικό πάρκο Κρούγκερ.

Ιδρύθηκε το 1898 για να προστατεύσει την άγρια φύση της Νότιας Αφρικής, καθώς στα μέσα του 19ου αιώνα οι κυνηγοί είχαν αποδεκατίσει τα μεγάλα θηράματα.

Εκτείνεται για εκατοντάδες χιλιόμετρα κατά μήκος των συνόρων με τη Μοζαμβίκη και είναι το σπίτι για πολλά άγρια ζώα που περιλαμβάνει σπάνια και απειλούμενα είδη.

Αποτελεί ιδανικό προορισμό για τους φυσιολάτρες, καθώς φιλοξενεί περισσότερα από 500 είδη πουλιών, 100 ερπετά, 150 θηλαστικά σε μια έκταση 19.633 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Το πάρκο περιλαμβάνει πολλούς αρχαιολογικούς χώρους και μια εντυπωσιακή ποικιλία λουλουδιών και δέντρων. Ο επισκέπτης μπορεί να εξερευνήσει το πάρκο με ένα 4×4, με τα πόδια ή πετώντας με αερόστατο και να δει ζέβρες, κοπάδια βουβαλιών, ελέφαντες και πολύχρωμα πουλιά.

Τώρα κατάλαβε γιατί ο πατέρας της είχαν αγαπήσει τόσο πολύ αυτό το ζευγάρι και γιατί ο πατέρας της είχε μεσολαβήσει να γίνει η υιοθεσία της Denise με τον τρόπο που έγινε, δεν συμφωνούσε βέβαια με τον τρόπο που έγινε αλλά αυτό ήταν μία άλλη υπόθεση που ήλπιζε πως κάποια στιγμή θα είχε την ευκαιρία να την κάνει με τον Πέπο και την Denise. Επέστρεψαν στο Τζέρμινστον αργά το απόγευμα της πέμπτης μέρας και βρήκαν την Denise να τους περιμένει. Από τον ενθουσιασμό της Μυρτούς κατάλαβε πως όλα κύλησαν ομαλά και η παραμονή τους εκεί την είχε ενθουσιάσει, αυτό της έδωσε μεγάλη χαρά γιατί είχε στο μυαλό της το περιστατικό του γραφείου και είχε έναν προβληματισμό. Κανόνισαν την επόμενη στις 09:30 να περάσει η  Denise να την πάρει. Είχε περιθώριο ακόμη μια μέρα την μεθεπόμενη αναχωρούσε γι' ΑμερικήΑς αφήσουμε την Μυρτώ στη Νότια Αφρική και ας επιστρέψουμε για λίγο στο PEPOS RESTAURANT βρισκόμαστε στις 30 Δεκεμβρίου του 1977 και ο PEPOS βρίσκει στο γραμματοκιβώτιο ένα γράμμα από τους φίλους του. Κατ' αρχάς παρατηρεί πως τα γράμματα στον φάκελο είναι διαφορετικά, νιώθει πως κάποιο ελληνικό χεράκι πρέπει να έχεις γράψει τη διεύθυνση, τα γράμματα κάνουν μπαμ πως δεν είναι από το χέρι της Denise η του Derrick, ανοίγει το γράμμα και Ω! Του θαύματος το κείμενο είναι στα Ελληνικά!! Κάθε φορά που ελάμβανε γράμμα από τους φίλους της Νοτίου Αφρικής ήταν γι' αυτόν μεγάλη η χαρά του, εκείνη την περίοδο ο PEPOS αλληλογραφούσε με πολλούς φίλους από διάφορες χώρες αλλά τα γράμματα από Νότια Αφρική είχαν γι' αυτόν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Διαβάζοντας το γράμμα έμαθε το μυστικό της ελληνικής γραφής και τα νέα από τους φίλους ήταν καλά. Αυτό που του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το υστερόγραφο...

Αγαπητέ κύριε Γκοβίνα ζητώ συγγνώμη που σ' αυτό το γράμμα που μου εμπιστεύθηκαν οι κοινοί μας φίλοι να σας γράψω θα προσθέσω και λίγα λόγια δικά μου. Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας πω πως οι φίλοι σας σας αγαπούν πάρα πολύ, μιλούν για σας με τα πιο θερμά λόγια, ειλικρινά είμαι περήφανη ως Ελληνίδα που υπάρχουν τόσο καλοί πρεσβευτές της πατρίδας μας όπως εσείς. Σας εσωκλείω και την δική μου αγάπη και ελπίζω κάποια στιγμή να σας γνωρίσω. Υπόψιν πως όταν η Μυρτώ είχε γράψει αυτό το κείμενο δεν γνώριζε ακόμα το τι θ' ακολουθούσε, μετά που θα διάβαζε σε ποιον απευθυνόταν το γράμμα, ήταν ήδη αργά και δεν μπορούσε να το αλλάξει και γι' αυτό το ως είχε.  Ούτε ο Πέπος βέβαια γνώριζε ποιο ακριβώς ήταν αυτό το πρόσωπο που έγραψε το γράμμα και το σχόλιο. Νοερά την ευχαρίστησε, που να φανταστεί πως αυτή ήταν η Μυρτώ; Που να φανταστεί πως η Μυρτώ είχε συναντηθεί με τους φίλους του στη Νότια Αφρική; Που να φανταστεί πως η Μυρτώ όταν αντίκρισε την δική του διεύθυνση έπαθε σοκ και έχασε τις αισθήσεις της; Που να φανταστεί πως αυτά τα γράμματα που λάμβανε από τη Νότια Αφρική ήταν γραμμένα από το χέρι της δίδυμης αδερφής του; Που να φανταστεί πως η αγαπημένη του Μυρτώ ήταν η καλλιγράφος αυτού του γράμματος; Που να φανταστεί τα παιχνίδια που σκαρώνουν οι μοίρες στους ανθρώπους  εν αγνοία τους; 

Δίπλωσε το γράμμα, το έβαλε στο τσαντάκι του και διαβίβασε στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας τους χαιρετισμούς από τους Νοτιοαφρικανούς φίλους και ξεκίνησε την καθημερινή του ασχολία με χαρούμενη  διάθεση λόγω του γράμματος. Ο μικρός Κωστάκης τον πλησίασε και τον ενημέρωσε πως στον κήπο ήταν δύο όμορφες κοπέλες που δεν φορούσαν σουτιέν!!! Τι κρίμα που ο μικρός Κωστάκης δεν σπούδασε στηθολόγος!! Θα έκανε διεθνή καριέρα, γιατί μικρός είχε κάνει διατριβή στα σφριγηλά στήθη, οι κοπέλες από τις σκανδιναβικές χώρες είχαν την προτίμηση του. Η απορία του ήταν γιατί οι Ελληνίδες φορούσαν σουτιέν και οι αλλοδαπές όχι; Μία ζωή αυτό το παιδί τον ζάλιζε τον Πέπο με τις ίδιες απορίες. Το ευτύχημα είναι πως δεν βγήκε αχάριστος γιατί ακόμα και σήμερα αναγνωρίζει το πόσο τον είχε βοηθήσει ο δάσκαλος του γι' αυτό συνεχίζει να τον αποκαλεί δάσκαλο. Όταν ο Πέπος πήγε στον κήπο διαπίστωσε πως ο Κωστάκης είχε δίκιο, ήταν και οι δύο σούπερ Ντούπερ και φυσικά ξεκίνησε το καμάκι με το φιλαράκι του τον Διόνυσο που υπηρετούσε στο Ναυτικό. Τη μία την Έλεγαν Μαγιαστίνα και την άλλη lorinna και αποδείχθηκε πως ήταν δασκάλες στο επάγγελμα αλλά στο ειδικό άθλημα, τα καβαλαράκια δεν ήταν δασκάλες αλλά είχαν μεγάλη διάθεση για περαιτέρω μαθήματα του Κάμα σούτρα κ.ο.μ. 

Σχετικά με το Κάμα σούτρα.

"Το αρχαιότερο και πλέον πολυδιαβασμένο έργο για την τέχνη του ερωτισμού αποκαλύπτει, με το ιδιαίτερο χρώμα της εποχής του, τα μυστικά για την ικανοποίηση των αισθήσεων και την κατάκτηση της ηδονής. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι η πρώτη επιστημονική καταγραφή περί της τέχνης της ερωτικής απόλαυσης, με θεματολογία που κυμαίνεται από την ψυχολογία και την κοινωνιολογική ανάλυση του σεξ, έως τις πρακτικές τεχνικές των επιτυχημένων εραστών ? μια λεπτομερέστατη παράθεση των αναρίθμητων τρόπων με τους οποίους άνδρες και γυναίκες μπορούν να προσφέρουν και να απολαύσουν τις χαρές του έρωτα. Η ερωτική απόλαυση ήταν ένας από τους τέσσερις στόχους ζωής των αρχαίων Ινδών, μιας κοινωνίας που δεν διακατέχονταν ούτε από σεμνοτυφία, ούτε από χυδαιότητα. Η ικανοποίηση των αισθήσεων που προσφέρει το καλό σεξ δεν μπορεί παρά να συμβάλλει θετικά στο ευ ζην του κόσμου. Και, παρόλο που η ηθική και τα κοινωνικά θέσμια έχουν αλλάξει στην πάροδο του χρόνου, η τέχνη του ερωτισμού παραμένει διαχρονική".  Στο PEPOS RESTAURANT υπήρχε μεγάλη ποικιλία φαγητών και όχι μόνο φαγητών.

Ας αφήσουμε τον Πέπο να παραδίδει μαθήματα φιλοσοφίας και Κάμα Σούτρα και ας επιστρέψουμε στη Νότια Αφρική. Η Μυρτώ είχε επιστρέψει από την εκδρομή και την επόμενη μέρα όπως είχαν συμφωνήσει πέρασε να την πάρει η Denise, μαζί τους πήγαν και οι αδερφές της που δεν ξεκολλούσαν από την Μυρτώ η οποία ήταν ευγνώμων σ' αυτός τους ανθρώπους για όλα αυτά που ζούσε. Ήταν μαζί τους μόνο 9 μέρες και της φαινόταν πως ήταν εκεί ολόκληρο χρόνο. Ζήτησε από την Denise μία χάρη, ήθελε το μεσημέρι να κάνει σε όλους το τραπέζι, ως εκ τούτου έπρεπε να ειδοποιήσουν την Μόιρα με τον σύζυγό της, τους γονείς της, τα παιδιά και την οικογένειά του αδερφού του Derrik. Έτσι και έγινε, το μεσημέρι μαζεύτηκαν όλοι και μέσα σε ένα υπέροχο κλίμα ευφορίας γεύτηκαν πολλούς και διάφορους μεζέδες στο RESTAURANT MYKONOS που ιδιοκτήτης ήταν ο Γιώργος Κριπούρης. Ο Derrik έκανε μια σύντομη αλλά πολύ συγκινητική πρόποση που αφορούσε τη φιλία διαβάζοντας ένα απόσπασμα που τους είχε στείλει ο φίλος τους από την Ελλάδα, ζήτησε μάλιστα να κάνουν και γι' αυτόν μία πρόποση. Η Μυρτώ ζήτησε το λόγο και παρακάλεσε να είναι αυτή που θα κάνει την πρόποση, --ως Ελληνίδα-- εκ μέρους του Έλληνα φίλου τους. Που να φανταστούν όλοι οι συμμετέχοντες στο τραπέζι ποια ήταν η σχέση της με τον Σπύρο, και κυρίως ποια ήταν η σχέση της Denise με τον Σπύρο. Ακολουθεί ο λόγος του Derrick.

Περί φιλίας.

"Ή τέλεια, λοιπόν, φιλία είναι συνάντηση και δεσμός δύο προσώπων απάνω στον ίδιο ηθικό άξονα, στην ίδια αξιολογική κλίμακα. Θεμέλιο και εγγύηση της αγάπης τους είναι η ‘αρετή’, και επειδή η αρετή είναι ‘κτήμα ες αεί’ του ανθρώπου, ούτε αλλοτριώνεται ούτε φθείρεται. Οι φιλίες που δημιουργούνται απάνω σ’ αυτή τη βάση είναι σταθερές και μόνιμες, αδιάλυτες”.  Αμέσως μετά τον λόγο πήρε η Μυρτώ και πολύ συγκινημένη είπε: Εκ μέρους του φίλου σας από την Ελλάδα, και από την δική μου καρδιά θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την μοναδική φιλοξενία που μου προσφέρατε. Συγκινήθηκα επίσης πάρα πολύ για την αγάπη που έχετε στην καρδιά σας για τον φίλο σας και συμπατριώτη μου και για τα πολύ καλά λόγια επίσης που άκουσα από την Denise γι' αυτόν. Ένιωσα υπερήφανη. Θέλω να γνωρίζετε πως τώρα πια όταν θα επισκέπτεστε την Ελλάδα θα είσαστε και δικοί μου φιλοξενούμενοι. Στην υγειά σας και στην υγεία του φίλου σας. Αμέσως μετά τους διάβασε ένα ποίημα για την φιλία του Μπόρχες.

Ποίημα στους φίλους», Χόρχε Λουίς Μπόρχες.

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,

ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου

όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου.

Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματά σου.

Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μην πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου,

όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,

όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου

όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά,

όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου

και να μαζέψω τα κομμάτια της

για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι

ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.

Μόνο μπορώ να σ’ αγαπώ όπως είσαι

και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν

τους φίλους μου και τις φίλες μου,

δεν ήσουν πάνω ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος

ούτε τελευταίος στη λίστα.

Δεν ήσουν το νούμερο ένα

ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.

Να εκπέμπεις αγάπη.

Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.

Να ακούμε την καρδιά μας.

Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι ο πρώτος,

ο δεύτερος ή ο τρίτος στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.

Ευχαριστώ που είμαι.

Όταν τελείωσε δεν δέχθηκε το χειροκρότημα μόνο των δικών της  φίλων αλλά και από τα διπλανά τραπέζια. Η συγκίνηση όλων είχε φθάσει στο κατακόρυφο, τον λόγο πήρε η Denise ήθελε να κάνει κι αυτή μία πρόποση. ''Μυρτώ, το κενό που θ' αφήσεις στις καρδιές μας φεύγοντας θα είναι μεγάλο, θα είναι αυτό το κενό που γέμισες με την παρουσία σου, σ' ευχαριστούμε που μας έδωσες τη χαρά να σε φιλοξενήσουμε, είσαι ένα υπέροχο πλάσμα και όλοι σου ευχόμαστε να έχεις καλή τύχη. Να συνεχίσεις να κάνεις υπερήφανους τους γονείς σου, είμαι σίγουρη πως ο πατέρας σου με κάποιον μαγικό τρόπο συνεχίζει να παρακολουθεί την πορεία σου, εννοείται πως όταν θα επισκεπτόμαστε την Ελλάδα θα βρισκόμαστε και μαζί όταν θα είσαι εκεί. Το πιο πιθανό πάντως είναι να συναντηθούμε τον Απρίλιο που θα έρθουμε στην Αμερική'. Και τώρα θα σας διαβάσω ένα ποίημα του Γιαμαόκα Τεσού.

Αφήστε τη φιλία

να ωριμάσει φυσικά

με την πάροδο των ετών—

ο αριθμός των φίλων θα είναι μικρός

αλλά η ποιότητα η μεγίστη.

Μυρτώ στην υγειά σου και στην υγεία του Σπύρου. Όλα αυτά που συνέβησαν σ' αυτό τα τραπέζι έμειναν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη της, το ταξίδι τελείωνε με τον ιδανικότερο τρόπο, όταν αποφάσιζε να κάνει αυτό το ταξίδι δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό της πως θα έκρυβε τόση μαγεία. Την επόμενη μέρα μέσα σε κλίμα συγκίνησης αποχαιρέτησε τους ευλογημένους φίλους της.  Κάπου εδώ σταματώ την αφήγηση του εικοστού έβδομου μέρους. Σε χαιρετώ ο αφηγητής Πεπέ.

ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ ΜΕΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Η Μυρτώ επισκέπτεται το PARTHENON MANSION με την DENISE

ΕΙΚΟΣΤΟ ΈΚΤΟ ΜΕΡΟΣ.

Την επόμενη μέρα, Δευτέρα, δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, στις 09:30 η DENISE πέρασε από το σπίτι των γονιών της να πάρει την Μυρτώ, κάθισαν λίγο στον κήπο και της εξήγησε πρόγραμμα που είχε στο μυαλό της, Αρχικά θα πήγαιναν στο ιατρείο, και μετά θα την πήγαινε βόλτα στην πόλη για να της δείξει τα διάφορα αξιοθέατα και κατόπιν να πάνε μαζί με τον DERRICK για φαγητό στο RESTAURANT MYKONOS το οποίο είχε ένας Έλληνας φίλος τους. Όταν έφθασαν κοντά στο ιατρείο διέκρινε την πινακίδα που έγραφε PARTHENON MANSION το κτίριο ένα παλιό αρχοντικό αρχαιοελληνικού Ρυθμού ήταν πολύ καλά διατηρημένο με περίφραξη από πέτρα και έναν μεγάλο κήπο. Ήταν όντως εντυπωσιακό. Στην είσοδο υποδέχθηκε τις δύο γυναίκες η κοπέλα που ήταν στη ρεσεψιόν και που σήμερα εκτελούσε και χρέη γραμματέως λόγω της απουσίας της DENISE η οποία ήταν η ψυχή αυτού του ιατρείου, όλη η οργάνωση περνούσε από τα χέρια της. Το όνομα της κοπέλας ήταν Πατρίτσια, η DENISE σύστησε στην Πατρίτσια την Μυρτώ με πολύ κολακευτικά λόγια, η  Denise ήταν πάντα μελιστάλαχτη, είχε έναν καλό λόγο για όλους. Αποχαιρέτησαν την Πατρίτσια και κατευθύνθηκαν στο εσωτερικό του κτιρίου όπου την ξενάγησε η DENISE γιατί ο DERRICK εξέταζε κάποιον ασθενή. Το ιατρείο δεν ήταν ιατρείο με την κλασική έννοια που έχουμε στο μυαλό μας, για την ακρίβεια ήταν ένα διαγνωστικό κέντρο καρδιακών παθήσεων όπου εκτός από τον DERRICK που ήταν επικεφαλής είχε ακόμα δύο βοηθούς γιατρούς, έναν καρδιολόγο, έναν αρυθμιολόγο και δύο νοσηλεύτριες. Ήταν ένα υπερσύγχρονο κέντρο με σωστή οργάνωση, ήταν πασιφανές πως όλα λειτουργούσαν σαν ελβετικό ρολόι. 

Κάθισαν αρχικά στο γραφείο της DENISE και κατόπιν πήγαν στο γραφείο του DERRICK για να τον περιμένουν, ο οποίος δεν άργησε να εμφανιστεί με ένα πλατύ χαμόγελο, άνοιξε τα χέρια του και έκλεισε την DENISE στην μεγάλη αγκαλιά του. Ήταν ένας πανέμορφος άντρας που κατέκτησε μία εξίσου πανέμορφη Νεράιδα, μετά την DENISE αγκάλιασε και την Μυρτώ την οποία πήρε από το χέρι για να τη ξεναγήσει στο γραφείο, ξεκίνησαν από τον όρκο του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ που είχε σε περίοπτη θέση και ήταν χαραγμένος πάνω σε φύλλο χαλκού, μετά την πήγε στην βιβλιοθήκη που υπήρχε πίσω από το γραφείο και που ανάμεσα στα πολλά βιβλία υπήρχαν τρεις προτομές, η μία ήταν η υγεία, η άλλη του Ιπποκράτη και η τρίτη του Ασκληπιού. Με καμάρι της εξήγησε πως όλα αυτά ήταν δώρα από έναν εκπληκτικό Έλληνα φίλο τους. Αν δεν τους διέκοπταν χθες βράδυ αυτή την ιστορία ήθελε να της διηγηθεί. Η Μυρτώ γνωρίζοντας πως στο Γιοχάνεσμπουργκ υπήρχαν πάρα πολλοί Έλληνες υπέθεσε πως κάποιος από αυτούς θα είχε κάποια ιδιαίτερη σχέση μαζί τους και τους έκανε αυτά τα δώρα τα οποία προφανώς είχε φέρει από την Ελλάδα. Είπαν πολλά και διάφορα περί ιατρικής και όχι μόνο και κάποια στιγμή ρώτησε την Μυρτώ αν θα δεχόταν να μιλήσει σε κάποια γνωστή τους κοπέλα που ήταν κόρη εκλεκτών φίλων για το θέμα της εξωσωματικής γιατί παρ' ό,τι η κόρη τους ήταν παντρεμένη δύο χρόνια περίπου δεν μπορούσε να μείνει έγκυος αν και το επιθυμούσε. 

Η Μυρτώ συμφώνησε και σε μια ώρα περίπου ήρθε στο γραφείο η Τζούντιθ με τον σύζυγό της.  Τους εξήγησε όλη την διαδικασία και προθυμοποιήθηκε μάλιστα αν αποφάσιζαν να επισκεφτούν την Αμερική και κατέληγαν στο κέντρο εξωσωματικής που εργαζόταν αυτή, αν το επιθυμούσαν μετά χαράς θα τους φιλοξενούσε στο σπίτι της, το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να μη νιώθουν πως την επιβαρύνουν, για όσο διάστημα χρειαζόταν να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις. Εφόσον ήταν φίλοι της οικογένειας WILTON ήταν και δικοί τους φίλοι. Το ζευγάρι χάρη στον Derrick και στην Denise άρχισε να νιώθει πως ανοιγόταν μπροστά τους ένα παράθυρο ελπίδας. Ευχαρίστησαν την Μυρτώ για τις πληροφορίες και κυρίως για την καλοσύνη της, το να δεχθεί να τους φιλοξενήσει αυτό ούτε που το φανταζόντουσαν. Η Τζούντιθ γύρισε προς το μέρος του Derrick και του είπε: μα υπάρχουν τόσο καλοί άνθρωποι; Υπάρχουν απάντησε η Denise και είναι Έλληνες!! Τα λόγια της Denise πότισαν την ψυχή της και ένιωσε να δακρύζει, που να ήξερα πως και η ίδια ήταν Ελληνίδα; 

Αυτό το ζευγάρι πήγε τελικά στην Αμερική, τους φιλοξένησε και μάλιστα ήταν αυτή που ανέλαβε την όλη διαδικασία στο κέντρο εξωσωματικής, 15 μήνες αργότερα η Τζούντιθ έφερνε στον κόσμο ένα γλυκύτατο κοριτσάκι!! Όταν το κοριτσάκι έγινε ενός έτους η Μυρτώ έλαβε ένα γράμμα από το ζευγάρι όπου την πληροφορούσαν πως σκόπευαν να της δώσουν το όνομα ΜΥΡΤΩ!! προς τιμήν της και θα ήταν μεγάλη η χαρά τους αν δεχόταν να γίνει η Νονά της!!! Η τιμή και η χαρά ήταν μεγάλη και φυσικά αποδέχτηκε την πρόταση του ζευγαριού προς μεγάλη τους χαρά. Δεν ξεχνούσαν πως χάρη σ' αυτή την κοπέλα που τους είχε συστήσει ο Derrick κατάφεραν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα. Όταν το ζευγάρι αναχώρησε από το ιατρείο κι ενώ ο Derrick εξέταζε κάποια ασθενή η Denise παρακάλεσε την Μυρτώ αν θα μπορούσε να της γράψει ένα γράμμα στα Ελληνικά που ήθελε να στείλουν σε κάποιον φίλο τους Έλληνα για να του κάνουν έκπληξη όταν θα άνοιγε το γράμμα και θα έβλεπε το γράμμα στα Ελληνικά. Υπέθεσε πως αυτός ο Έλληνας θα πρέπει να ήταν το ίδιο πρόσωπο που τους είχε χαρίσει τα δώρα που υπήρχαν στο γραφείο του Derrick. Η Μυρτώ το αποδέχθηκε μετά χαράς γιατί κάθε φορά που της δίνουν η ευκαιρία να γράφει στη μητρική της γλώσσα ένιωθε όμορφα, δεν ήθελε να ξεχάσει τη γλώσσα της, δεν ήταν δυνατόν σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού να διδάσκουν τα Ελληνικά, αρχαία βέβαια, και η ίδια να τα ξεχάσει. Πήρε το χαρτί από την Denise και από την τσάντα της έβγαλε τον δικό της στυλό, εκείνον τον στύλο που της είχε κάνει δώρο ο Πέπος. Όταν έπιασε τον στύλο στο χέρι της κοίταξε την Denise και δεν μπόρεσε να μην σκεφτεί το ποσό παράξενα και μοναδικά ήταν όλα αυτά που ζούσε, βρισκόταν εκεί με την αδερφή τού Πέπου, είχε στα χέρια της το στυλό που της είχε χαρίσει ο Πέπος και η Denise δεν γνώριζε απολύτως τίποτα... 

Πήρε το χαρτί στα χέρια της και περίμενε την υπαγόρευση της Denise: Αγαπητέ μας Σπύρο και οικογένεια καλημέρα, όπως θα διαπιστώσεις το σημερινό μας γράμμα είναι στα Ελληνικά, μάθαμε τόσο γρήγορα τη γλώσσα σου; Όχι, απλά μία καλή φίλη από την Ελλάδα που φιλοξενούμε την παρακάλεσα να μας γράψει αυτό το γράμμα. Σπύρο, είμαστε καλά, τα παιδιά και οι γονείς μας είναι επίσης καλά, τα σημαντικά δώρα που μας έδωσες τα έχει τοποθετήσει ο Derrick στο γραφείο του σε περίοπτες θέσεις και σε κάθε επισκέπτη που έρχεται πρώτα του δείχνει τα έργα σου και μετά τον εξετάζει. Είναι πολύ ενθουσιασμένος και προσπαθεί να μάθει Ελληνικά. Αγαπητέ μας φίλε αυτά που μας έγραφες στο τελευταίο σου γράμμα είχαν μεγάλο ενδιαφέρον, κάθε φορά που λαμβάνουμε γράμμα σου η χαρά μας είναι μεγάλη, όσο για το δώρο που χάρισες σε μένα το αποχωρίζομαι σπάνια, στολίζει πάντα τον λαιμό μου. (Η Μυρτώ δεν άντεξε τον πειρασμό και σήκωσε το κεφάλι να κοιτάξει τον λαιμό της Denise, κατάλαβε την πρόθεση της και με τα δύο της χέρια το έβγαλε και της το έδειξε λέγοντας: είναι για μένα ένα πολύτιμο δώρο από έναν σπάνιο φίλο!! Την ρώτησε αν μπορεί να το αγγίξει και όταν της είπε φυσικά και μπορείς το κράτησε για λίγο στα χέρια της, ήταν πράγματι ένα ωραίο κόσμημα, απλό μεν αλλά πολύ ωραίο και ειδικότερα όταν το φορούσε η Denise γινόταν ακόμα πιο όμορφο.) 

Μετά από αυτή τη μικρή διακοπή συνέχισε την υπαγόρευση του γράμματος. Σπύρο στη Νότια Αφρική βρισκόμαστε σχεδόν στην καρδιά του καλοκαιριού και σύντομα θα αναχωρήσουμε για τις καλοκαιρινές μας διακοπές, σκοπεύουμε να πάμε με τα παιδιά στον Άγιο Μαυρίκιο. Πολλούς χαιρετισμούς έχεις από τον Νίκολα και την μεγάλη σου αγάπη την Τζένη, η Τζένη επιδεικνύει το δαχτυλίδι που τις χάρισες σε όλες της τις φίλες γεμάτη περηφάνια. Ο Derrick όπως πάντα είναι πολύ απασχολημένος κι εγώ τον βοηθάω όσο μπορώ. Από το Τζέρμινστον σου στέλνουμε την αγάπη μας. Σε παρακαλώ να διαβιβάσεις τους χαιρετισμούς μας σε όλη την οικογένεια σου και ιδιαίτερα στον κύριο Πατροκοσμά. Με αγάπη Denise και Derrick. Που να φανταστεί εκείνη τη στιγμή η Μυρτώ πως εκείνο  το γράμμα που έγραφε ήταν για τον Πέπο; Τον είχε γνωρίσει ως Πέπο και ως δάσκαλο και αγνοούσε φυσικά το Σπύρος. Στα δώρα που της είχε δώσει και αυτά που της είχε στείλει υπέγραφε ως Πέπος Γκοβίνας, στα γράμματα επίσης ως Πέπος Γκοβίνας Διονυσίου Αρεοπαγίτου 18 127 43 και ως εκ τούτου το Σπύρος δεν της έλεγα κάτι. Ολοκλήρωσε το γράμμα και το έδωσε στην Denise η οποία την ευχαρίστησε που είχε την καλοσύνη να το γράψει. Η Μυρτώ την ρώτησε αν θα ήθελε να της γράψει και την διεύθυνση του παραλήπτη. 

Η Denise πήρε έναν φάκελο με το λογότυπο του ιατρείου και τον έδωσε στην Μυρτώ, το τελευταίο γράμμα του Σπύρου το είχε στο δικό της γραφείο και έσπευσε να το φέρει για να αντιγράψει την διεύθυνση, η Μυρτώ πήρε στα χέρια της τον φάκελο και με το που αντίκρισε την διεύθυνση έπαθε σοκ!! Της έπεσε το γράμμα από τα χέρια και αισθάνθηκε μια ζαλάδα, αν δεν ήταν κοντά της η Denise να τρέξει και να την συγκρατήσει θα είχε σωριαστεί στο δάπεδο. Την ξάπλωσε στον καναπέ και φώναξε τον Derrick να έρθει γρήγορα, ευτυχώς ο Derrick ειδοποιημένος από την Πατρίτσια έφθασε άμεσα. Ο Derrick της πήρε τον σφυγμό και με το στηθοσκόπιο άκουσε την καρδιά της, είχε μεν μια ταχυκαρδία αλλά ήταν σε φυσιολογικά επίπεδα, το ίδιο και η πίεση της, ρώτησε την Denise να του πει τι είχε συμβεί πως προέκυψε όλη αυτή η αδιαθεσία, η Denise δεν μπόρεσε να τον διαφωτίσει και περίμενε να συνέλθει η Μυρτώ για να την ρωτήσει. Αυτό συνέβη λίγα λεπτά αργότερα αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να τον διαφωτίσει ούτε η Μυρτώ γι' αυτό της πρότεινε να κάνει άμεσα ένα υπέρηχο καρδιάς.  Η Μυρτώ συμφώνησε και προχώρησαν προς το δωμάτιο που ήταν τα απαραίτητα μηχανήματα, ήταν αρκετά σαστισμένη, τα είχε χαμένα δεν ήξερα τι να πει στους ανθρώπους, ήταν στεναχωρημένη γιατί δημιούργησε άθελά της αναστάτωση στους ανθρώπους. Τι να τους έλεγε; πως ο φάκελος που της είχε δώσει η Denise με την διεύθυνση τους Σπύρου ήταν η ίδια που είχε κι αυτή και η μόνη διαφορά ήταν το Πέπος αντί του Σπύρος; Φυσικά και προτίμησε να μην πει τίποτα, μέσα της αναρωτήθηκε, μα πως είναι δυνατόν; Ένα ήταν σαφές, είχε γνωριστεί με τον Πέπο, αυτό ήταν το μόνο σίγουρο, αυτό που ήθελε να μάθει ήταν το πότε έγινε αυτό; που έγινε και κάτω από ποιες συνθήκες, το να είχε μάθει την αλήθεια η Denise το απέκλεισε γιατί τον αποκαλούσε φίλο και όχι αδερφό. 

Πάντως κάτι δεν πήγαινε καλά, δεν ήταν όμως η κατάλληλη ώρα για να κάνει περαιτέρω ερωτήσεις γιατί με όλη αυτή την κατάσταση που προηγήθηκε η Denise kai o Derrick ήταν ανήσυχοι και αναστατωμένοι. Το τρίπλεξ και το καρδιογράφημα που της έκανε ο Derrik  ήταν απολύτως φυσιολογικά και όταν επέστρεψαν στο γραφείο ζήτησε από την Denise και την Μυρτώ να μην συνεχίσουν τη βόλτα τους, αλλά να επιστρέψουν στο σπίτι γιατί η Μυρτώ χρειαζόταν ξεκούραση. Αποφάνθηκε πως το πολύωρο ταξίδι και το τζετ λάγκ την είχαν κουράσει και ο οργανισμός της δεν πρόλαβε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Δεν συνέτρεχαν λόγοι ανησυχίας γιατί οι εξετάσεις ήταν τέλειες και δεν χρειαζόταν να αναβάλουν την τετραήμερη εκδρομή που είχαν καν;oνίσει οι γονείς της Denise για να την πάνε στο ΚΡΟΥΓΚΕΡ ΠΑΡΚ. Πριν φύγουν από το ιατρείο, η Μυρτώ ζήτησε από την Denise τον φάκελο για να ολοκληρώσει την αντιγραφή της διεύθυνσης. Ολοκλήρωσε την αντιγραφή και βεβαιώθηκε για μία ακόμα φορά πως δεν είχε κάνει λάθος, η διεύθυνση ήταν του Πέπου, παρέδωσε το γράμμα στην Denise και όσο πιο αθώα μπορούσε την ρώτησε για το πότε είχαν γνωρίσει αυτόν τον φίλο τους, η Denise άρχισε να μιλάει για τον Σπύρο, δηλαδή για τον Πέπο με τα καλύτερα λόγια, ήταν συνεπαρμένη από αυτή τη γνωριμία, της ανάφερε πως τον είχαν γνωρίσει το περασμένο καλοκαίρι 7 ΙΟΥΛΙΟΥ όταν επισκέφθηκαν την Αθήνα για 4 μέρες, και μάλιστα κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες, που αν δεν είχε αντίρρηση η Μυρτώ, μετά χαράς η Denise ήθελε να της διηγηθεί όλη την ιστορία. Η Μυρτώ συνωμοτικά είπε στην Denise αν συμφωνούσε, να συνέχιζαν την κουβέντα τους σε κάποιο καφέ αφού πρώτα έκαναν μία βόλτα στην πόλη, η Denise συμφώνησε αφού πρώτα την ρώτησε αν ένιωθε καλά, η Μυρτώ την διαβεβαίωσε πως ήταν μια χαρά, αποχαιρέτησαν τον Derrick χωρίς βέβαια να του αναφέρουν το σχέδιό τους, στην είσοδο αποχαιρέτησαν και την Patritsia και σε λίγα βρέθηκαν σε ένα υπέροχο καφέ όπου η Denise της εξιστόρησε όλο το σκηνικό της γνωριμίας τους. Είχαν γνωριστεί στις 7/7/77!!!  H Μυρτώ για μία ακόμη φορά κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να παραμείνει ψύχραιμη.

Κάπου εδώ σταματάει η αφήγηση του εικοστού έκτου μέρους.