Αμέσως μετά θα σας παρουσιάσω 5 από τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει έρχεται σε επαφή ο άνθρωπος με τον πολιτισμό. Αυτούς τους 5 λόγους τους βρήκα στο ιστολόγιο της Ε.Ο.Φ.Ε. Κύριοι σας ευχαριστώ.
1) Γνωριμία με τον πολιτισμό και την τέχνη, τις ρίζες και την καταγωγή, για την απόκτηση πολιτιστικής ταυτότητας.
2) Σύνδεση με το δημιουργικό παρελθόν και υποδείγματα δημιουργίας για το μέλλον. Ανάδειξη του έργου των προγόνων.
3) Κατανόηση της διαφορετικότητας των πολιτισμών αλληλεπιδράσεων που συντελέστηκαν στο παρελθόν.
4) Θωράκιση απέναντι στην ισοπεδωτική ξενομανία και στα ξενόφερτα στοιχεία πολιτισμού.
5) Ηθική και πνευματική βελτίωση του ανθρώπου, αισθητική συγκίνηση, γνήσια ψυχαγωγία, αληθινή τροφή του πνεύματος.
Αναρωτιέμαι πως να νιώθουν άραγε τα μέλη; ή υπεύθυνος; του συλλόγου για το ότι σ'ένα χωριό των Τρικάλων παραμένει κλειστή εδώ και 8 χρόνια η βιβλιοθήκη του χωριού; μάλιστα!!!!!! παραμένει κλειστή μια εστία πολιτισμού, τα συμπεράσματα δικά σας.
Ας έρθω τώρα στη σημερινή επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης που για μένα είναι ίσως η ενδέκατη, αλλά κάθε φορά που πάω έχω τον ίδιο ενθουσιασμό, και στον χώρο του Θεάτρου του Διονύσου. Ήταν ένα μαγικό 7ωρο όπου με τα εκλεκτά μου φιλαράκια τον σοφό Γεώργιο, και τον Πατέρα Γεώργιο ξεναγηθήκαμε στους θησαυρούς της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ www.youtube.com/watch?v=mzYBxeo_XNw
Το Μουσείο Ακρόπολης, από τα σπουδαιότερα στον κόσμο, περιλαμβάνει μοναδικά αριστουργήματα, κυρίως πρωτότυπα έργα της αρχαϊκής και κλασικής ελληνικής τέχνης, που συνδέονται άμεσα με τον ιερό βράχο της αθηναϊκής Ακρόπολης. Πρόκειται για ελεύθερα αναθηματικά γλυπτά, καθώς και σύνολα αρχιτεκτονικών γλυπτών που κοσμούσαν τα οικοδομήματα που ανεγέρθηκαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους στην Ακρόπολη.
Στις εκθεσιακές του ενότητες συγκαταλέγονται ακόμη αναθηματικά και ψηφισματικά ανάγλυφα, πήλινα αντικείμενα όπως αγγεία, ειδώλια και ανάγλυφα καθώς και άλλα είδη μικροτεχνίας όπως χάλκινα αναθηματικά ειδώλια και σκεύη. Ένα μέρος των γλυπτών χάλκινων αντικειμένων και αγγείων, μεταφέρθηκαν από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο όπου φυλάσσονταν. Τα ενεπίγραφα έργα (βάσεις αναθημάτων, τιμητικά ψηφίσματα, κατάλογοι των αναθημάτων της θεάς Αθηνάς, οικοδομικές επιγραφές του Ερεχθείου) μεταφέρθηκαν από το Επιγραφικό Μουσείο και τα νομίσματα (''θησαυροί'') από το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών. Σημαντικό είναι το κενό στο Μουσείο Ακρόπολης των πρωτότυπων γλυπτών του Παρθενώνα, που βρίσκονται σε ευρωπαϊκά Μουσεία και Πανεπιστημιακές συλλογές (Βρετανικό Μουσείο, Λούβρο κ.α.). Το Μουσείο Ακρόπολης και οι δραστηριότητές του είναι άρρηκτα δεμένα με τον αρχαιολογικό χώρο και τα έργα αναστήλωσης που εκτελούνται στα μνημεία του βράχου και των κλιτύων της Ακρόπολης.
ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ
Στο ανατολικό τμήμα
της νότιας πλευράς της Ακρόπολης δεσπόζουν τα
ερείπια του Διονυσιακού
Θεάτρου, ακριβώς βόρεια από το Ιερό του
Διονύσου. Το μεγαλύτερο μέρος
των καταλοίπων που διατηρούνται
σήμερα ανήκει στη μνημειακή διαμόρφωση
του θεάτρου από τον
άρχοντα της Αθήνας Λυκούργο, στο δεύτερο μισό του
4ου αι. π.Χ.
Ο πυρήνας όμως του θεάτρου ανάγεται στον 6ο αι. π.Χ.
Στο Ιερό του Διονύσου στη Νότια Κλιτύ της Ακρόπολης λατρευόταν ο
Διόνυσος ως Ελευθερεύς επειδή η λατρεία του είχε εισαχθεί στην
Αθήνα
από τις Ελευθερές της Βοιωτίας, από τον Πεισίστρατο και
τους γιούς του,
στο β' μισό του 6ου αι. π.Χ. Σ' αυτό γιορτάζονταν
κάθε χρόνο κατά τον
μήνα Ελαφηβολιώνα, στα τέλη Μαρτίου με αρχές
Απριλίου, τα Μεγάλα ή εν
Άστει Διονύσια, η λαμπρότερη γιορτή προς
τιμήν του θεού. Εκείνη την
εποχή ανεγέρθηκε ο αρχαϊκός ναός
του Διονύσου, ενώ λίγο βορειότερα από
αυτόν, στην πλαγιά του λόφου
και σε επίπεδο περίπου τριών μέτρων
υψηλότερα, ισοπεδώθηκε
ένας κυκλικός χώρος στον οποίο τελούνταν τα
λατρευτικά δρώμενα
προς τιμήν του θεού. Τις τελετές αυτές
παρακολουθούσαν οι θεατές
καθισμένοι στο πρανές του λόφου, στο οποίο
λίγο καιρό αργότερα
τοποθετήθηκαν ξύλινα καθίσματα. Ο κυκλικός αυτός
χώρος,
διαμορφωμένος από πατημένο χώμα, είχε διάμετρο 25μ. περίπου
και
αποτέλεσε την πρώτη «ορχήστρα» (από το ρήμα ορχούμαι = χορεύω)
του
μετέπειτα θεάτρου. Από τον κύκλιο διθυραμβικό χορό των
λατρευτών του
Διονύσου γεννήθηκε η τραγωδία.
Η θεατρική κατασκευή του 5ου αι. π.Χ. πρέπει να ήταν απλή, η
ακριβής
όμως μορφή της δεν έχει διευκρινισθεί πλήρως. Τα καθίσματα
του
κοίλου σταδιακά αντικαταστάθηκαν από λίθινα, ενώ για
πρώτη φορά
κατασκευάστηκαν κλίμακες που διαιρούσαν
το κοίλο σε κερκίδες και
οριοθετήθηκαν οι πάροδοι του θεάτρου.
Κατασκευάστηκε επίσης μία
σταθερή λίθινη σκηνή, η οποία
αποτελείτο το πιθανότερο από ένα απλό
ορθογώνιο κτίσμα.
Η σκηνή ήταν το μέρος εκείνο του θεάτρου που υπέστη
τις
περισσότερες αλλαγές στο πέρασμα του χρόνου, οι απόψεις
όμως των
μελετητών σχετικά με την ακριβή μορφή της σε κάθε
χρονική φάση
διαφέρουν.
Κατά την περίοδο του άρχοντα Λυκούργου, στο β' μισό του 4ου αι. π.Χ.,
το κοίλο του θεάτρου κατασκευάστηκε εξολοκλήρου λίθινο και
επεκτάθηκε
μέχρι τη ρίζα του Ιερού Βράχου, ενσωματώνοντας το τμήμα του
Περιπάτου,
του περιμετρικού δρόμου της Ακρόπολης, που διερχόταν πάνω από
το
αρχικό κοίλο, και μετατρέποντάς το σε διάζωμα. Το τμήμα του κοίλου
πάνω από αυτό το διάζωμα αποτέλεσε το λεγόμενο Επιθέατρο. Υπολογίζεται
ότι σε αυτή την περίοδο το θέατρο χωρούσε περίπου 15000-16000 θεατές.
Στην πρώτη σειρά καθισμάτων, τη λεγόμενη προεδρία, υπήρχαν 67
μαρμάρινοι θρόνοι, ο καθένας από τους οποίους έφερε χαραγμένο
το όνομα
του επίσημου προσώπου για το οποίο προοριζόταν. Ο θρόνος
του ιερέα του
Διονύσου Ελευθερέως βρισκόταν στο μέσον της σειράς.
Η σκηνή ήταν κατά
την πιθανότερη άποψη ένα ορθογώνιο κτίσμα που
εκτεινόταν σε όλο το εύρος
της ορχήστρας, με δύο προεξέχοντες
χώρους στα άκρα, τα «παρασκήνια».
Κατά την περίοδο αυτή έγιναν
περισσότερο ευδιάκριτα τα όρια μεταξύ του
θεάτρου και του τεμένους
του Διονύσου, με την κατασκευή ενός περιβόλου
που περιέκλειε
το ιερό. Κατά την ελληνιστική περίοδο σημαντικές αλλαγές
πρέπει
να πραγματοποιήθηκαν μόνο στη σκηνή του θεάτρου, η οποία όμως
απέκτησε ιδιαίτερα μνημειακή μορφή κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους.
Το 86 π.Χ., κατά την επιδρομή του Σύλλα, η σκηνή, όπως και ολόκληρο
το θέατρο, υπέστησαν σημαντικές ζημιές. Στα μέσα του 1ου αι.
μ.Χ.,
επί αυτοκράτορα Νέρωνα, κατασκευάστηκε νέα σκηνή εντυπωσιακών
διαστάσεων. Η ορχήστρα, λόγω της επέκτασης της σκηνής,
μετασχηματίστηκε
σε ημικύκλιο και πλακοστρώθηκε με μάρμαρο,
ενώ την ίδια περίοδο πρέπει
να καλύφθηκε με μαρμάρινες πλάκες
ο περιμετρικός αγωγός γύρω από αυτή.
Στα μέσα του 2ου ή τον 3ο αι.
μ.Χ. κατασκευάστηκε μπροστά από τη σκηνή
ένα υψηλό λογείο,
στο οποίο ο άρχοντας Φαίδρος, στις αρχές του 5ου αι.
μ.Χ.,
πραγματοποίησε αλλαγές (το λεγόμενο Βήμα του Φαίδρου) και
ενσωμάτωσε ανάγλυφες πλάκες, προερχόμενες από παλαιότερο άγνωστο
μνημείο
του 2ου αι. μ.Χ., στις οποίες απεικονίζονται σκηνές από τη ζωή
του
Διονύσου.
Ύστερα από την εισβολή των Ερούλων, το 267 μ.Χ., το θέατρο
χρησιμοποιούνταν
κυρίως για τις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας του Δήμου.
Γύρω στα τέλη του
5ου αι. μ.Χ. ανεγέρθηκε στην ανατολική πάροδο του
θεάτρου μία
μονόκλιτη παλαιοχριστιανική βασιλική και η ορχήστρα
χρησιμοποιήθηκε
ως αυλή της.
Από το 1998 έως το 2004, στο πλαίσιο των έργων της Ενοποίησης
των Αρχαιολογικών Χώρων της Αθήνας, αρμοδιότητας της Α΄ΕΠΚΑ,
πραγματοποιήθηκαν περιορισμένης έκτασης εργασίες καθαρισμού
στο κοίλο
του θεάτρου.
Η Επιτροπή Ιερού και Θεάτρου του Διονύσου-
Ασκληπιείου
(Τ.Δ.Π.Ε.Α.Ε.)
εκτελεί εργασίες συντήρησης και αναστήλωσης στο
Διονυσιακό Θέατρο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ
Ήταν μια υπέροχη βόλτα την οποία θα ξανακάνουμε και όσοι πιστοί
ας προσέλθουν, ειδικότερα τη βόλτα στο Θέατρο του Διονύσου και τον
περίπατο γύρω από τον Ιερό βράχο θα τον κάνουμε σύντομα, επίσης
αποφασίσαμε να πάμε την επόμενη φορά πάση θυσία με ξεναγό.
Υ.Γ. Βάλτε τα Μουσεία και τους Αρχαιολογικούς χώρους στη ζωή σας
και αυτόματα θ' αλλάξει η φιλοσοφία σας για τη ζωή, και για
τον έρωτα κ.ο.μ. που λέει και ο σοφός Γεώργιος. Αδράξτε τις στιγμές
γιατί είναι πολίτιμες, και μοναδικές. Επιμέλεια φωτογραφιών από τον Πεπέ.
|