Φίλες και Φίλοι καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι εξόχως σημαντική κι ευλογημένη αφού μετά από 48!!! χρόνια εδέησε να συναντηθούν δύο φίλοι.
Το 1972 περίπου, υπηρετούσαν την θητεία τους δύο νέοι σε κάποια μονάδα στην περιοχή των Σερρών.
Ο ένας ως έφεδρος αξιωματικός στο λόχο υποστήριξης, και ο άλλος ως ειδικός πεζικάριος ειδικών αποστολών και χειριστής Π.Α.Ο.
Κατά την διάρκεια της θητείας τους δημιουργήθηκε μεταξύ τους μια υπέροχη φιλία, μια φιλία που μόνο στο στρατό μπορούσε να δημιουργηθεί.
Σήμερα τα παιδιά που υπηρετούν 9 μήνες δεν προλαβαίνουν ούτε καν να γνωριστούν, εκείνη την εποχή η θητεία ξεπερνούσε πολλές φορές τους 28 μήνες.
Να γιατί υπήρχαν οι προϋποθέσεις τότε να δημιουργηθούν υπέροχες και μοναδικές φιλίες.
Ανάλογες περιπτώσεις είχα την τύχη να έχω ζήσει κι εγώ με τους: Παναγιώτη Λαδιά, Ράπτη Κωνσταντίνο και Βαλιούτη Κωνσταντίνο με τον οποίο μάλιστα στην πορεία γίναμε και κουμπάροι αφού του βάπτισα την πανέμορφη κόρη του.
Ας έρθω όμως στον Δόκιμο Αντώνη και στον στρατιώτη Ευθύμη, κάποια στιγμή απολύθηκαν και οι συνθήκες το έφεραν έτσι που δεν μπόρεσαν να βρεθούν.
Τα χρόνια περνούσαν, αλλά η θύμηση εκείνης της φιλίας συνέχισε να ζεσταίνει τις καρδιές τους.
Ο Αντώνης κάπου διορίστηκε δάσκαλος και ήταν τυχερά τα παιδιά που μαθήτευσαν κοντά του.
Ο Ευθύμης προσλήφθηκε ως μηχανικός στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας.
Τα χρόνια συνέχισαν να διαβαίνουν χωρίς ωστόσο τα δύο φιλαράκια να καταφέρουν να επικοινωνήσουν, αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να διατηρούν μέσα τους αναμμένη την σπίθα της παλιάς φιλίας.
Ο Ευθύμης γνώρισε μια εκπληκτική και πάντα χαμογελαστή νησιωτοπούλα και την νυμφέφθηκε, ήθελε να καλέσει στον γάμο του το φιλαράκι του από τον στρατό αλλά δεν γνώριζε που βρισκόταν.
Δεν υπήρχε βλέπετε τότε το fase book ώστε να τον αναζητήσει.
Το ίδιο έκανε και Αντώνης, τυχερός κι αυτός γιατί γνώρισε μια υπέροχη κοπέλα την οποία πολιορκούσαν πολλοί αλλά η κοπέλα επέλεξε τον δάσκαλο γιατί με το που τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε αμέσως και σφόδρα.
Ήθελε κι' αυτός να καλέσει το φιλαράκι του στον γάμο του αλλά είχε κι αυτός το ίδιο πρόβλημα δεν γνώριζε που να τον αναζητήσει.
Ο Ευθύμης απόκτησε 3 παιδιά και ο Αντώνης 4, ήθελαν να μοιραστούν τις χαρές τους, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε τρόπος επικοινωνίας.
Τα χρόνια περνούσαν και η φλογίτσα της παλιάς φιλίας συνέχισε να παραμένει αναμμένη λες και κάτι περίμενε για να φουντώσει.
Ο Ευθύμης αξιώθηκε να πάρει στην αγκαλιά του -μέχρι στιγμής- 4 εγγόνια, η μία κόρη του αγάπησε και παντρεύτηκε ένα παλληκάρι από την Κρήτη.
Σε κάποια συζήτηση που έκανε ο Ευθύμης ή με τους συμπέθερους ή με κάποιους φίλους ανάφερε το περιστατικό με τον φίλο του από τον στρατό και ο από μηχανής θεός έκανε το θαύμα του!!
Πληροφορήθηκε πως το άτομο που ζητούσε είναι παπάς σε κάποια περιοχή της Κρήτης!!
Το πήρε απόφαση πως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου πια για να αναζητήσει το φιλαράκι του.
Λόγω ελλείψεως χρόνου ο Ευθύμης ανάθεσε την έρευνα για τον εντοπισμό του Αντώνη στον καθ' ύλην αρμόδιο, τον Επικούρειο Πέπο, δηλαδή σε μένα.
Εγώ με τη σειρά μου επικοινώνησα με το κλιμάκιο της Ο.ΚΡ.Α. στην Κρήτη και ζήτησα σε εύλογο χρονικό διάστημα να μου προσκομίσουν τις απαραίτητες πληροφορίες για Τον Πατέρα Αντώνιο!!
Παρέδωσα τον φάκελο με τις πληροφορίες στον Ευθύμη και πριν λίγους μήνες υπήρξε για πρώτη φορά τηλεφωνική επικοινωνία των δύο φίλων μετά από σχεδόν μισόν αιώνα.
Το ραντεβού της ιστορικής συνάντησης κλείστηκε για Τέταρτη 17 Ιουνίου 2020.
'Έτσι και έγινε, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο σπίτι του Αντώνη ο οποίος
-ειρήσθω εν παρόδω- να πω πως από δάσκαλος έγινε και παπάς, το κλίμα της συνάντησης λόγω της συγκίνησης και της νοσταλγίας ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλη την παρέα.
Τα φιλαράκια της θητείας με τα μαύρα μαλλιά είχαν χιόνι τώρα πια στο κεφάλι τους.
Στη συνάντηση παρευρέθηκαν και η γυναίκες τους.
Έγινε μεγάλη "τράπεζα'' με πολλά εδέσματα και ο πατήρ Αντώνιος με την πρεσβυτέρα είχαν στο τραπέζι και του πουλιού το γάλα προκειμένου να τιμήσουν τον Ευθύμη και την γυναίκα του.
Ο οίνος βιολογικός, σπιτικός και αφρώδης έρεε σαν νεράκι και εύφραινε τις καρδιές τους.
Για μια ακόμη φορά το πάντων κτημάτων κράτιστον εστί φίλος σαφής και αγαθός πήρε σάρκα και οστά.
Ελπίζω πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα έχω την ευλογία να συναντηθώ μαζί με τους δύο φίλους για να μου διηγηθούν περιστατικά από την θητεία τους και όχι μόνο.
Ο πατήρ Αντώνιος και η πρεσβυτέρα ξεπροβόδισαν τους φίλους με πολύ αγάπη και πλούσια δώρα μοναδικής γεύσης της Κρητικής γης.
Εύχομαι από καρδιάς ο θεός να τους χαρίζει υγεία και από τώρα και στο εξής να βρίσκονται πιο τακτικά.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος.
ΥΓ. Οι φωτογραφίες είναι από την συνάντηση.
Η επιμέλεια της ανάρτησης έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.
