Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

25.2.21

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ. Επιτέλους τα δίδυμα μαθαίνουν την αλήθεια.

Αν η μοίρα σε σέρνει, άντεξε και άφησε να συρθείς μαζί της. 
Αν αγανακτείς, και τον εαυτό σου τον στεναχωρείς και η μοίρα σε σέρνει.

Φίλες και φίλοι καλησπέρα, σήμερα θα σας παρουσιάσω το τελευταίο μέρος της πιο όμορφης και παράλληλα της πιο συγκλονιστικής ιστορίας των διδύμων, της Διονυσίας και του Επίκουρου. όσοι επιθυμούν να διαβάσουν την ιστορία όπως ένα βιβλίο σύντομα θα αναρτήσω όλη την ιστορία και θα σας ενημερώσω. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση.                          
Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον.
Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του.


Αρχές Ιουλίου 2010 η Μυρτώ μαζί με τον σύζυγό της και τα τρία τους παιδιά φθάνουν στην Αθήνα. Στις 3 Ιουλίου επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Πέπο και του ζήτησε να συναντηθούν. Της πρότεινε να βρεθούν στο καφέ του Μουσείου Ακροπόλεως, τα τελευταία χρόνια ο Πέπος είχε ως αγαπημένο προορισμό συναντήσεων το καφέ του Μουσείου γιατί είχε απέναντι του τον ιερό βράχο και λίγο πιο δεξιά από το Μουσείο υπήρχε -πριν το γκρεμίσουν - το φημισμένο PEPOS SCHOOL OF DELICATESSEN όπου είχε ζήσει τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής του. Το ραντεβού ήταν για τις 10:00 αλλά ο Πέπος βρισκόταν εκεί από τις 09:30 με μια ανθοδέσμη για να υποδεχθεί την αγαπημένη του φίλη. Η Μυρτώ έφθασε στις 09:55 ήταν πάρα πολύ όμορφη, στα 50της πια και με τρία παιδιά αλλά συνέχιζε να είναι γοητευτική και ελκυστική, ήταν μία επίγεια θεότητα. Την υποδέχθηκε με πολύ αγάπη και συγκίνηση και της έδωσε την όμορφη ανθοδέσμη με τις ορχιδέες. Ο Πέπος από τις συναντήσεις που είχε με τον θείο της τον Ιπποκράτη, -κάθε φορά που επισκεπτόταν την Αθήνα συναντιόντουσαν γιατί εντωμεταξύ είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους μια υπέροχη φιλιά,- γνώριζε πως η Μυρτώ είχε παντρευτεί, πως είχε κάνει πολύ σημαντική καριέρα ως πανεπιστημιακός και πως είχε τρία παιδιά. Ο σύζυγος της ήταν κι αυτός καθηγητής στο ΜΙΤ και ζούσαν στην Καλιφόρνια. Πέρασαν αρκετά λεπτά  μέχρι να μπορέσουν να συνέλθουν από την συγκίνηση της συνάντησης. Μπορεί να είχαν περάσει 22 χρόνια αλλά δεν είχαν ξεχάσει όλα αυτά που είχαν ζήσει στο μικρό διάστημα που είχαν συνδεθεί. Μεταξύ τους συνέχιζε να υπάρχει αλληλοσεβασμός, εκτίμηση και όχι μόνο. 

Τον χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός πως στον λαιμό της η Μυρτώ είχε το περιδέραιο που της είχε χαρίσει, το κατάλαβε και η ίδια γιατί διέκρινε το βλέμμα του που είχε εστιάσει στον λαιμό της και του είπε: συνεχίζει να είναι για μένα ένα πολύτιμο δώρο από έναν πολύτιμο φίλο. Είπαν πολλά και διάφορα, σκάλισαν μνήμες και φυσικά η Μυρτώ αναφέρθηκε στην αξέχαστη πρόταση γάμου που της είχε κάνει στον ΒΑΚΧΟ, μίλησαν και για τις οικογένειες που είχαν δημιουργήσει και πως στις καρδιές τους υπήρχε πάντα το αποτύπωμα εκείνης της σχέσης. Είχαν περάσει τρεις ώρες και η συζήτηση θα κρατούσε πολλές ώρες ακόμα αλλά η Μυρτώ έπρεπε να φύγει και ακόμα δεν είχε βρει το κουράγιο να του μιλήσει για την συνάντηση που είχε στο μυαλό της όταν ο από μηχανής θεός ώθησε τον Πέπο να πάρει τον λόγο λέγοντας: Μυρτώ θέλω να σου ζητήσω μία μεγάλη χάρη, σε δύο μέρες θα υποδεχτώ ευλογημένους φίλους από τη Νότια Αφρική θα ήθελα να σε παρακαλέσω αν γίνεται να παραβρεθείς κι εσύ με την οικογένειά σου, είναι ευκαιρία να γνωρίσω τον σύζυγό σου και τα παιδιά σου καθώς κι εσύ να γνωρίσεις την σύζυγό μου και την κόρη μου, επίσης θα ήθελα πάρα πολύ να γνωρίσεις και τους φίλους μας οι οποίοι είναι καταπληκτικοί άνθρωποι, η συνάντηση είναι προγραμματισμένη να  γίνει στις 7 του μήνα (Ιουλίου) Κυριακή γιατί την επόμενη μέρα θα φύγουμε για Σκιάθο. Η Μυρτώ χάρηκε που ο Πέπος την έβγαλε από τη δύσκολη θέση και του υποσχέθηκε πως ο κόσμος να γύριζε ανάποδα αυτή θα ήταν συνεπής στο ραντεβού. Τον ρώτησε αν η επιλογή της ημέρας ήταν τυχαία ή αν την είχε επιλέξει για ειδικούς λόγους, της απάντησε πως κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν, την ίδια μέρα πριν 33 χρόνια είχε γνωρίσει τους φίλους του και επέλεξε την ίδια μέρα για να γιορτάσουν τα 33 χρόνια φιλίας, μιας υπέροχης και μοναδικής φιλίας. 

Η Μυρτώ εκείνη τη στιγμή δεν άντεξε και δακρυσμένη έπεσε στην αγκαλιά του, αναρωτιόταν ποια γνώμη θα σχημάτιζε γι' αυτήν την Κυριακή που θα μάθαινε την αλήθεια. Ο Πέπος εξεπλάγην με την στάση της αλλά δεν μπορούσε καν να φανταστεί το τι υπήρχε εκείνη τη στιγμή στο μυαλό της Μυρτούς. Λίγο πριν τον αποχαιρετήσει τον κοίταξε στα μάτια και του είπε: είναι η σειρά μου να σου ζητήσω μία χάρη, θυμάσαι την πέτρα που σου είχα δώσει όταν ήμασταν στον λόφο των Μουσών; (Φιλοπάππου) ο Πέπος έβαλε το χέρι του στην τσέπη του και έβγαλε την πέτρα λέγοντας, την κουβαλάω συνέχεια μαζί μου αλλά ακόμα προσπαθώ να καταλάβω το νόημα. Η Μυρτώ τον αγκάλιασε πάλι και του είπε στο αυτί, έφτασε η ώρα να μάθεις το νόημα κάνε λίγη υπομονή, την Κυριακή που θα συναντηθούμε θα σου λυθούν όλες οι απορίες. Ο Πέπος δεν κατάλαβε τι ακριβώς εννοούσε η Μυρτώ αλλά δεν έδωσε και μεγάλη σημασία αφού σε λίγες μέρες θα βρισκόντουσαν και θα του λυνόταν οι οποίες απορίες είχε, αυτό που τον προβλημάτισε ήταν το γεγονός πως η Μυρτώ μιλούσε για απορίες ενώ ο ίδιος η μόνη απορία που είχε ήταν αυτή με την πέτρα. Την συνόδευσε στην έξοδο και από το βιβλιοπωλείο του Μουσείου αγόρασε ένα βιβλίο και το χάρισε στον Πέπο, όταν ο Πέπος επέστρεψε στο τραπέζι και άνοιξε το βιβλίο διαπίστωσε πως στην αφιέρωση που υπήρχε στην πρώτη σελίδα υπήρχε και το εξής απόφθεγμα.

 "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο ας ρίξει". 

Ήταν η δεύτερη φορά που του ανάφερε αυτό το ρητό, όση ώρα και αν προσπάθησε να πίεση το μυαλό του για μια λογική εξήγηση δεν τα κατάφερε. Δεν συνέχισε γιατί είχε να ασχοληθεί με πιο καυτά θέματα, αύριο θα έπρεπε να υποδεχθεί στο αεροδρόμιο τους ευλογημένος φίλους από τη Νότια Αφρική, μαζί με την Denise και τον Derrick ερχόταν μαζί τους και η Χριστίνα με τον Τζόναθαν. Το πρόγραμμα το είχε ήδη ετοιμάσει. Παρασκευή άφιξη, τραπέζι στο σπίτι με καλεσμένους εκλεκτούς φίλους, το Σάββατο επίσκεψη για προσκύνημα στον τόπο γνωριμίας Αρεοπαγίτου 18, επίσκεψη στο Μουσείο, βόλτα στην συνοικία των Θεών, το απόγευμα για μπάνιο στην Βουλιαγμένη, και το βράδυ επίσκεψη στο Ηρώδειο για να παρακολουθήσουν την συναυλία του Μαρκόπουλου. Την Κυριακή το πρωί ξανά για μπάνιο γεύμα στην ψαροταβέρνα του "ΛΕΩΝΙΔΑ" στην Αργυρούπολη, το βράδυ η συνάντηση για δείπνο στον "ΔΙΟΝΥΣΟ" απέναντι από την Ακρόπολη. Την Δευτέρα αναχώρηση για Σκιάθο.

Την επόμενη μέρα υποδέχθηκε τους φίλους και η χαρά όλων ήταν μεγάλη, το βράδυ στο τραπέζι όπου είχαν παραβρεθεί αρκετοί φίλοι ο Πέπος έκανε την πρόποση αφού πρώτα διάβασε έναν συγκινητικό λόγο, το ίδιο έκανε και ο Derrick, ήταν μια μαγική βραδιά. Όταν οι καλεσμένοι έφυγαν και ο Πέπος εξήγησε στους φίλους του το πρόγραμμα η Denise του ζήτησε μία πολύ μεγάλη χάρη, ήθελε στη συνάντηση της Κυριακής αν γινόταν να παραβρεθούν και ακόμα ένα ζευγάρι φίλων τους Έλληνες που έτυχε εκείνες τις μέρες να παραβρίσκονται στην Αθήνα, βασικά ζούσαν στην Αμερική αλλά λόγω διακοπών ήταν στην Αθήνα και είχαν κανονίσει να βρεθούν.  Ο Πέπος της είπε πως αυτό θα ήταν καταπληκτικό γιατί της εξήγησε πως και ο ίδιος είχε κανονίσει να παραβρεθούν και κάποιοι δικοί του φίλοι που ήθελα να γνωριστούν μιας και τους είχε μιλήσει πολλές φορές γι' αυτούς. Που να φανταστούν τα δίδυμα πως εκείνη τη στιγμή μιλούσαν για τα ίδια πρόσωπα; Έφθασε η Κυριακή και στις 20:30 ο Πέπος, η Λόλα, η Μελισσάνθη, η Χριστίνα, ο Τζόναθαν, η Denise και ο Derrick βρισκόντουσαν ήδη στον "ΔΙΟΝΥΣΟ" και περίμεναν την άφιξη των φίλων τους. 'Εφθασαν στις 20:50 αυτό που ακολούθησε άφησε τον Πέπο άφωνο!! Ευτυχώς που δεν έχασε τη λαλιά του, τι είχε συμβεί όμως; Όταν η Μυρτώ με τον σύζυγό της και τα παιδιά πλησίασαν στο τραπέζι και είδε την Denise αρχικά και κατόπιν την Χριστίνα, τον Τζόναθαν και τον Derrick να σηκώνονται και να χαιρετούν αγκαλιάζοντας την Μυρτώ, τον σύζυγό της και τα παιδιά της και όλοι μαζί να μιλάνε λες και ήταν χρόνια γνωστοί ο Πέπος λάλησε!! Νόμιζε πως δεν ήταν αλήθεια όλα αυτά που έβλεπε, νόμιζε πως όλα ήταν παιχνίδια του μυαλού του, όταν δε η Denise πήρε από το χέρι την Μυρτώ και τον πλησίασε για να του την συστήσει αποχάζεψε τελείως, η Μυρτώ τον πλησίασε, τον αγκάλιασε και του ψιθύρισε στο αυτί, σύνελθε εγώ είμαι, η σημερινή μέρα θα είναι για σένα πολύ σημαντική!! Ο Πέπος άκουγε αλλά δεν καταλάβαινε, όταν τον πλησίασε η Λόλα και τον ρώτησε τι στην ευχή συμβαίνει και έχει αυτό το ύφος της είπε πως αυτοί οι άνθρωποι που είχαν έρθει ήταν οι καλεσμένοι που περίμενε αλλά παράλληλα ήταν οι ίδιοι καλεσμένοι που περίμενε και η Denise!! 

Όταν η Λόλα άκουσε αυτά που της έλεγε ο Πέπος γυρίζει και του λέει: πλάκα μου κάνεις; Είναι δυνατόν; Για περισσότερες πληροφορίες πήγε στην Μελισσάνθη που κι αυτή έμεινε έκπληκτη από αυτά που άκουγε. Τον λόγο πήρε η Denise η οποία εξήγησε στον Πέπο πως το γράμμα που είχε λάβει στα Ελληνικά ήταν η Μυρτώ που το είχε γράψει!!! Ο Πέπος κοίταξε γύρω του μήπως και παρατηρούσε κάποιο κινηματογραφικό συνεργείο γιατί ένιωθε πως συμμετείχε ερήμην του σε κάποια ταινία που γυριζόταν και απλά δεν τον είχαν ενημερώσει. Όταν η Denise ρώτησε τον Πέπο πως και δεν είχαν έρθει ακόμα οι δικοί του καλεσμένοι της είπε πως αυτοί ήταν οι δικοί του καλεσμένοι και δεν μπορούσε να καταλάβει πως ήταν δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να ήταν και οι δικοί τους φίλοι. Η Denise κοίταξε καλά καλά τον Πέπο για να διαπιστώσει αν ήταν στα καλά του και γύρισε στην Μελισσάνθη για να της επιβεβαιώσει αν όντως αυτά που της έλεγε ο πατέρας της ήταν αληθινά. Έπεσε κι αυτή από τα σύννεφα όπως και Derrick με τα παιδιά όταν άκουσαν τα λεγόμενα από την Denise.

Ο ερχομός του σερβιτόρου προκειμένου να πάρει την παραγγελία ανάγκασε τον Πέπο να επανέλθει για λίγο στην πραγματικότητα, όταν ήρθαν τα φαγητά η Μυρτώ ζήτησε τον λόγο και παρακάλεσε τους παριστάμενους να την συγχωρέσουν, ο Πέπος αναρωτήθηκε να την συγχωρέσουν από τι; Παρακάλεσε την Denise  και τον Πέπο να καθίσουν απέναντι, αντικριστά γιατί υπήρχε λόγος!! Πάλι ο Πέπος αναρωτήθηκε, τι λόγος υπήρχε; Τι στην ευχή έπαθε η Μυρτώ και μιλούσε συνέχεια με γρίφους; Η Μυρτώ πήγε και κάθισε στο κεφαλάρι, ζήτησε τον λόγο γιατί ήθελε να κάνει μία πρόποση και μια συγκλονιστική αποκάλυψη!! Έκανε την πρόποση αναφερόμενη στην φιλιά και στα απρόοπτα της ζωής που μερικές φορές είναι τόσο συναρπαστικά που θαρρείς πως δεν είναι δυνατόν να είναι αλήθεια. "Φίλες και Φίλοι βρίσκομαι εδώ ανάμεσα σας για να σας διηγηθώ ίσως την πιο όμορφη αλλά και την πιο παράξενη ιστορία του πλανήτη, θέλω από την αρχή να ζητήσω συγγνώμη κυρίως από την Denise και τον Πέπο γιατί αυτά που θα σας διηγηθώ απόψε αφορούν κυρίως αυτούς τους δύο. Πριν όμως συνεχίσω θέλω να ρωτήσω την Μελισσάνθη, την Λόλα, τον Derrick, την Χριστίνα και τον Τζόναθαν αν όλα αυτά τα χρόνια έχουν παρατηρήσει κάτι, εννοώ αν έχετε παρατηρήσει ομοιότητες μεταξύ της Denise και του Πέπου". 

Τον λόγο πήρε η Χριστίνα και είπε: η δική μου παρατήρηση είναι η εξής, πολλές φορές όταν αντικρίζω τον θείο Πέπο, (έτσι αποκαλούσε τον Πέπο η Χριστίνα και ο Τζόναθαν,) νομίζω πως βλέπω την μητέρα μου, και το αντίθετο, υπάρχουν συμπεριφορές της μητέρας μου που τις συναντώ και στον Θείο Πέπο σε γενικές γραμμές εκτός από την αμοιβαία αγάπη έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Τον λόγο μετά πήρε η Μελισσάνθη η οποία είπε πως έχει ακούσει πολλές φορές τον πατέρα της να λέει πως αν ήταν γυναίκα θα ήταν η Denise, την θαυμάζει και την αγαπάει και έχω αναρωτηθεί πολλές φορές πως θα μπορούσαν να είναι δίδυμα αδέρφια γιατί έχουν πάρα πολλά κοινά στοιχεία, ίσως η συνάντηση τους δεν ήταν τυχαία. Τον λόγο μετά πήρε ο Derrick ο οποίος είπε πως πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για το πώς είναι δυνατόν δύο άτομα από δύο διαφορετικές χώρες να έχουν τόσα κοινά στοιχεία αλλά απάντηση όμως δεν μπόρεσα να δώσω, όσο δε περνούσαν τα χρόνια νόμιζα πως ο Σπύρος και η Denise είναι ξεχωριστή περίπτωση και πως το 1977 που πρωτοσυναντηθήκαμε κάθε άλλο παρά τυχαίο ήταν. Οι υπόλοιποι δεν συνέχισαν γιατί συμφώνησαν πως κι αυτοί είχαν τις ίδιες απορίες. Η Μυρτώ ξαναπήρε τον λόγο και άρχισε να διηγείται την ιστορία των διδύμων, τον ρόλο του πατέρα της, του θείου της και το πως η ίδια ενεπλάκη σε όλη αυτή την ιστορία μετά το γράμμα του πατέρα της, όση ώρα η Μυρτώ μιλούσε είχαν μείνει όλοι του άφωνοι και συγκλονισμένοι.

Τώρα κατάλαβε ο Πέπος γιατί η Μυρτώ του είχε δώσει εκείνη την πέτρα, να γιατί του είχε ζητήσει να είναι επιεικής μαζί της. Όταν η Μυρτώ μέσα στα δάκρυα έφθασε στο τέλος της ιστορίας και ήταν έτοιμη να καταρρεύσει ένιωσε κοντά της την Denise και τον Πέπο να την κλείνουν στην αγκαλιά τους, αυτό την γέμισε ευτυχία γιατί κατάλαβε πως δεν της είχαν κρατήσει κακία, κατάλαβε πως συνέχιζαν να την αγαπούν, αυτό ήταν πολύ σημαντικό για την Μυρτώ, δεν μπορούσε να διανοηθεί πως θα έχανε αυτούς τους δύο υπέροχους φίλους της. Όταν συνήλθαν λίγο από το σοκ των αποκαλύψεων τον λόγο πήρε ο Πέπος ο οποίος γεμάτος συγκίνηση κρατούσε στην αγκαλιά του την αγαπημένη του φίλη που πριν λίγο έμαθε πως ήταν η δίδυμη αδερφή του. Πόσο δίκιο είχε ο Πατροκοσμάς που του είχε πει πριν 33 χρόνια: Σπύρο παιδί μου αυτοί οι άνθρωποι θα αποδειχθεί πως είναι πολύ σημαντικοί για σένα!! Τι κρίμα που δεν ζούσε πια για να του πει τα νέα!!. Πήρε λοιπόν τον λόγο και είπε: αγαπημένη μας Μυρτώ δεν κρατώ καμία κακία ούτε στον πατέρα σου άλλα ούτε και στον θείο σου, αυτό που έγινε τότε ήταν γραφτό να γίνει έτσι, ο πατέρας σου οδηγήθηκε από τους οιωνούς για να πράξει αυτό που έπραξε, έτσι κι αλλιώς εμείς από το 1977 που πρωτοειδωθήκαμε νιώσαμε πως κάτι κοινό μας συνέδεε και παρ' ό,τι δεν το γνωρίζαμε αγαπιόμαστε σαν αδέρφια, ούτε και σε σένα κρατώ καμία κακία γιατί εσύ βρέθηκες αναμεμιγμένη στην όλη ιστορία χωρίς να το θέλεις. 

Σκέφτομαι επίσης πως όλα αυτά έγιναν γιατί έτσι έπρεπε να γίνει προκειμένου οι οιωνοί να δημιουργήσουν την πιο όμορφη ιστορία του κόσμου. Επίσης αν και οι γονείς μας δεν γνώριζαν κάτι αγάπησαν την Denise σαν κόρη τους, θα σου διηγηθώ κάποια στιγμή το πώς η μητέρα μου ενώ δεν το γνώριζε όπως προείπα, της είχε κεντήσει πανέμορφα κεντήματα τα οποία της τα παρέδωσε το 2007 κανονικά όπως παραδίδουν οι μανάδες κάτι πολύτιμο στις κόρες τους. Ο πατέρας μας πέθανε το 2008 και ως εκ τούτου δεν θα μάθει ποτέ την αλήθεια αλλά αγάπησε την Denise σαν κόρη του από την πρώτη στιγμή που την γνώρισε, αν συμφωνεί και η αδερφή μου προτείνω να μην αναφέρουμε κάτι στην μητέρα μας γιατί στην ηλικία που είναι το πιθανότερο είναι να της κάνουμε κακό παρά καλό. Όσο για την γυναίκα μου και την κόρη μου το μόνο που έχω να πω είναι πως την Denise την έχουν κλείσει στην καρδιά τους εδώ και πολλά χρόνια έτσι κι αλλιώς. Σ' ευχαριστώ Μυρτώ που χειρίστηκες αυτό το μυστικό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και που χάρη σ' αυτή την ιστορία γνώρισα εσένα και την οικογένειά σου. Σου είμαι ευγνώμων!! Η Μυρτώ δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, δεν φανταζόταν πως θα συνέχιζε να απολαμβάνει την αγάπη του Πέπου και της Denise μετά τις αποκαλύψεις, κι όμως αυτά τα δίδυμα όχι μόνο δεν την είχαν κρατήσει κακία αλλά της μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια. Αμέσως μετά τον λόγο πήρε η Denise η οποία κι αυτή συγκινημένη συμφώνησε με την άποψη του αδερφού της να μην αναφέρουν κάτι στην μητέρα τους λόγω της υγείας της, ευχαρίστησε κι αυτή την Μυρτώ και κατάλαβε τώρα τι είχε συμβεί στο ιατρείο όταν της ζήτησε να μεταφράσει εκείνο το γράμμα, που να φανταζόταν η Denise πως εκείνο το γράμμα το έστελνε στον δίδυμο αδερφό της που εντωμεταξύ η Μυρτώ είχε ήδη γνωριστεί μαζί του;

Όλη η παρέα ήταν μέσα στην τρελή χαρά, τα πρόσωπα όπως έλαμπαν, ο Πέπος έστρεψε το βλέμμα του προς τον ιερό βράχο και ευχαρίστησε τους οιωνούς που τον αξίωσαν να ζήσει μια τέτοια συναρπαστική ιστορία. Ήταν οι τελευταίοι πελάτες που έφυγαν από το RESTAURANT DIONISOS περπάτησαν αρκετή ώρα στον πεζόδρομο και ο Πέπος αναρωτιόταν αν όλα αυτά που έζησε ήταν του μυαλού του ή της φαντασίας του, ευτυχώς ήταν όλα αληθινά, αυτό ήταν πια γεγονός, κρατούσε στην αγκαλιά του την δίδυμη αδερφή του την οποία έτσι κι αλλιώς την είχε χρήσει αδερφή του πριν μάθει την αλήθεια. Παρακάλεσαν την Μυρτώ αν αύριο πριν την αναχώρηση τους θα ήταν εύκολο να πάνε μαζί στον τάφο του πατέρα της, η Μυρτώ με μεγάλη χαρά αποδέχθηκε την πρόταση κι έτσι την επόμενη στις 09:00 ο Πέπος, η Denise και η Μυρτώ άφησαν λίγα λουλούδια στο μνήμα του πατέρα της, ο Πέπος εκεί που υπάρχει το ντουλαπάκι με τα διάφορα άφησε ένα γράμμα. Αυτό το γράμμα όταν την επόμενη μέρα το ανακάλυψε η μητέρα της Μυρτούς, η κ. Νεφέλη το διάβασε αρκετές φορές ώστε να την ακούσει ο σύζυγος της, ο αγαπημένος της μαθητής, ο Πέπος όχι μόνο δεν του κρατούσε κακία αλλά του έγραφε πως του ήταν ευγνώμων, ήταν λόγια γεμάτα συγκίνηση και καλοσύνη. Αυτό το γράμμα το τοποθέτησε στην φωτογραφία του συζύγου της που είχε στην βιβλιοθήκη του σπιτιού και που πολλές φορές από αυτή την βιβλιοθήκη δάνειζε βιβλία στον αγαπημένο της μαθητή τον Πέπο. 

Δεν ξεχνούσε πως όποτε και αν χρειάστηκε κάτι ο Πέπος ήταν πάντα παρών για να την βοηθήσει. Δεν ήταν γραφτό να γίνει γαμπρός της αλλά απέκτησε έναν καλό μαθητή και κυρίως έναν αγαθό και σπάνιο φίλο. Την επόμενη μέρα το ένα γκρουπ αναχώρησε για Σκιάθο και το άλλο για Νάξο. Εννοείται πως η οικογένεια της Μυρτούς ανήκει πλέον στους εκλεκτούς φίλους του Πέπου και της οικογένειας και πάντα όταν συναντιούνται έχουν πολλά να διηγούνται από αυτά που έζησαν. Το 2012 είχαν συναντηθεί στο Παρίσι, το 2013 στη Ρώμη, το 2015 στην Αθήνα και το 2020 ο Πέπος μαζί με την Λόλα και την Μελισσάνθη είχαν κανονίσει να πάνε στην Αμερική αλλά λόγω  Covid τα σχέδια ναυάγησαν. Το  2021 η κόρη της αδερφής του Πέπου είχε κανονίσει να κάνει τον γάμο της στην Σκιάθο αλλά κι αυτό το πλάνο ναυάγησε πάλι λόγω Covid να δούμε τι άλλες αλλαγές θα μας φέρει αυτός ο Covid. Φίλες και Φίλοι κάπου εδώ έφθασε στο τέλος της η πιο όμορφη και πιο συναρπαστική ιστορία των διδύμων, η πιο όμορφη και καταπληκτική ιστορία του πλανήτη που λέει και η Περικτιόνη. Εγώ ο αφηγητής αυτής της ιστορίας θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που αφιερώσατε χρόνο για να την διαβάσετε, όσο για κάποιους που λένε πως η ιστορία είναι αληθοφανής και όχι 100% original το μόνο που έχω να πω είναι το εξής: Άκουσον μεν Πάταξον δε!! Σας χαιρετώ εκ μέρους τον συντελεστών αυτής ιστορίας και φυσικά εμού του αφηγητή του Πεπέ.




23.2.21

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΗ ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΛΙΘΑΡΙ Συμβουλές για ασφαλή ορειβασία. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο τον ορειβάτη.

 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2021

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΗ ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΛΙΘΑΡΙ   Συμβουλές για ασφαλή ορειβασία.

Όλες οι δραστηριότητες που έχουν σχέση με το βουνό και τα αθλήματα βουνού απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή. Στη συνέχεια θα βρείτε κάποιες βασικές οδηγίες από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ορεινής Διάσωσης (IKAR-CISA), προσαρμοσμένες στα δεδομένα της Ελλάδας, σύμφωνα με την εμπειρία της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης

Δεν υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας και δεν φτάνουμε στα όρια μας. Εκτός από τις δικές μας δυνάμεις, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε και τις δυνατότητες των μελών της παρέας μας, γιατί σε περίπτωση που κάποιος αντιμετωπίζει πρόβλημα θα χρειαστεί να το αντιμετωπίσει όλη η ομάδα. Ιδιαίτερη προσοχή δίνουμε στα παιδιά και τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ή με προβλήματα υγείας

Είναι προτιμότερο να εκπαιδευόμαστε και να προετοιμαζόμαστε πριν από τη δραστηριότητά μας στο βουνό και όχι κατά τη διάρκεια της δραστηριότητάς μας. Η σωστή εκπαίδευση, η γνώση και η εμπειρία είναι αυτή που θα μας διαφυλάξει από τους κινδύνους.

Φροντίζουμε να έχουμε πάντα κάποια ατομικά υλικά ασφαλείας, όπως σφυρίχτρα, σουγιά, φακό, αλλά και αδιάβροχα ρούχα και κάποιες προμήθειες σε περίπτωση ανάγκης.

Επίσης, καλό είναι να έχουμε μαζί μας ένα μικρό φαρμακείο με ελαστικό επίδεσμο, χειρουργικά γάντια, αποστειρωμένες γάζες



Σε περίπτωση ατυχήματος, αν δεν έχουμε εξοπλισμό πρώτων βοηθειών ή ειδικές γνώσεις, θα πρέπει να επικοινωνήσουμε άμεσα με το ΕΚΑΒ, την Πολιτική Προστασία ή την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης. Οι πληροφορίες που θα μεταφέρουμε πρέπει να είναι ακριβείς και περιεκτικές, όπως το σημείο που βρισκόμαστε, η διαδρομή που ακολουθήσαμε, η διάρκεια της διαδρομής μας μέχρι εκείνη τη στιγμή, η κατεύθυνσή μας, πληροφορίες για τον τραυματία (που χτύπησε, εμφανή τραύματα, σφίξεις, χρώμα δέρματος, αντίδραση στον πόνο, δυνατότητα επικοινωνίας με το περιβάλλον, συνθήκες περιβάλλοντος)

Προσαρμόζουμε το ρυθμό της πορείας της παρέας, σύμφωνα με το πιο αδύναμο μέλος της

Δεν παίρνουμε βαρύ πρωινό πριν ξεκινήσουμε την ανάβαση, αλλά έχουμε σίγουρα μαζί μας αρκετά υγρά και ηλεκτρολύτες. Κανονίζουμε, ώστε στα διαλείμματα να τρώμε κάποιο σνακ και να λαμβάνουμε ικανή ποσότητα υγρών.

Φροντίζουμε για την ένδυση και την υπόδησή μας. Ένα καλό ζευγάρι ορειβατικά παπούτσια και ρούχα ανάλογα των καιρικών συνθηκών είναι απαραίτητα.

Δεν πλησιάζουμε την άκρη των βράχων και δεν σκαρφαλώνουμε χωρίς να έχουμε περάσει κάποια ειδική εκπαίδευση και χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό.
Τι κάνουμε αν χαθούμε
Φροντίζουμε να παραμένουμε σε κάποιο χαρακτηριστικό σημείο κατά προτίμηση χωρίς πυκνή βλάστηση. Αποφεύγουμε τα σημεία που κάνει ο ήλιος σκίαση στην πλαγιά.

Αποφεύγουμε να φοράμε ρούχα παραλλαγής. Προτιμούμε να φοράμε ρούχα με έντονα χρώματα.
Δεν χρησιμοποιούμε άσκοπα το κινητό μας τηλέφωνο. Φροντίζουμε να μην καταναλώνουμε την ενέργεια της μπαταρίας μας, σε περίπτωση που χρειαστεί να επικοινωνήσουμε με τα σωστικά συνεργεία.
Δίνουμε ακριβείς πληροφορίες για το σημείο που βρισκόμαστε, αναφέροντας τρία σημεία που βλέπουμε και βρίσκονται μακριά το ένα από το άλλο.
Αν είμαστε παρόντες σε ένα ατύχημα, δεν επιχειρούμε να μετακινήσουμε τον τραυματία, αν δεν έχουμε ειδικές γνώσεις. Τον σταθεροποιούμε και καλούμε άμεσα για βοήθεια.
Πρώτες Βοήθειες
Η βασική γνώση Πρώτων Βοηθειών για όσους ασχολούνται με ορεινές δραστηριότητες είναι απαραίτητη. Για την αντιμετώπιση ενός έκτακτου περιστατικού και δεδομένου ότι η βοήθεια στο βουνό αργεί να έρθει, δεν αρκεί να έχουμε μαζί μας μία γάζα ή έναν επίδεσμο. Σε δύσκολες περιπτώσεις, οι ειδικές γνώσεις, η ψυχραιμία και ο εξοπλισμός που θα έχουμε μαζί μας θα καθορίσουν την εξέλιξη του συμβάντος από ένα απλό σε σύνθετο ως και μοιραίο. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να σταθεροποιήσουμε τον τραυματία και να φροντίσουμε να τον κρατάμε ζεστό. Πρέπει, λοιπόν, να έχουμε παρακολουθήσει ειδικά σεμινάρια, να έχουμε τον απαραίτητο εξοπλισμό και να παραμείνουμε ψύχραιμοι.

Παράκληση, όσοι ενδιαφέρονται για την ιστορική ανάβαση στο Τρύπιο Λιθάρι τον Αύγουστο (Θ.Θ. εκτός απροόπτου) καλό θα είναι να εκφράσουν την επιθυμία τους νωρίς γιατί προβλέπεται μεγάλη συμμετοχή. Αυτό θα μας βοηθήσει να οργανωθούμε καλύτερα. Επίσης οι ενδιαφερόμενοι οφείλουν να διαβάσουν το πιο πάνω κείμενο.
Εκ μέρους της συντονιστικής επιτροπής η Περσεφόνη-Δήμητρα, η Κορνηλία και ο Επικούρειος Πέπος.
🦌🦌🦌

15.2.21

Ο αντιήρωας ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΗΡΥΚΟΥ Η ιστορία του αγωνιστή που κάηκε το 1993 στη φωτιά της Ικαρίας Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973

Φίλες και φίλοι σας χαιρετώ, είχα την τύχη σήμερα --μετά από πρόταση της Περικτιόνης - ν' ακούσω στην καταπληκτική εκπομπή της κ. ΦΛΕΣΣΑ τον καθηγητή κ. ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ο οποίος κατά την διάρκεια της ομιλίας του αναφέρθηκε σε έναν ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ ΗΡΩΑ τον Γιώργο Κηρύκου, σας προτρέπω να διαβάσετε την ιστορία αυτού του πραγματικού ανιδιοτελή αντιήρωα όπως τον αποκαλεί και ο αρθρογράφος του ΒΗΜΑΤΟΣ κ. Λαμπρόπουλος που προς τιμήν του ανέδειξε αυτή την ιστορία ενός ανθρώπου που στη μεταπολίτευση δεν πήγε να εξαργυρώσει αυτό που έκανε εκείνο το βράδυ στο πολυτεχνείο όπως έκαναν τόσες και τόσοι άλλοι που όλοι μας γνωρίζουμε. Καλή ανάγνωση.

Ο αντιήρωας Η ιστορία του αγωνιστή που κάηκε το 1993 στη φωτιά της Ικαρίας Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, πολλοί εκ των συμμετεχόντων στην εξέγερση έσπευσαν να διεκδικήσουν τις δάφνες για την παρουσία τους, να ζητήσουν στον πολιτικό και κοινωνικό στίβο το «αντίτιμο» για τον ρόλο που είχαν στη σύγκρουση με τις δυνάμεις του δικτατορικού καθεστώτος.


Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, πολλοί εκ των συμμετεχόντων στην εξέγερση έσπευσαν να διεκδικήσουν τις δάφνες για την παρουσία τους, να ζητήσουν στον πολιτικό και κοινωνικό στίβο το «αντίτιμο» για τον ρόλο που είχαν στη σύγκρουση με τις δυνάμεις του δικτατορικού καθεστώτος.

Υπήρξε όμως και ένα πλήθος πρωταγωνιστών των δραματικών γεγονότων ­ κυρίως εκτός του φοιτητικού χώρου ­ που συνειδητά έμειναν στην αφάνεια, που δεν επεδίωξαν να καταγραφούν σε καμιά λίστα «ηρώων του Πολυτεχνείου». Αποφεύγοντας την αποπληρωμή της δημοσιότητας και την απαίτηση «αναγνώρισης» της προσφοράς τους.

Άνθρωποι που, όπως έδωσαν το παρών τον Νοέμβριο του ’73 στο Πολυτεχνείο, έτσι διακριτικά αποχώρησαν. Για πάντα! Έχοντας μόνο την αίσθηση ότι έπραξαν το καθήκον τους. Γι’ αυτούς, για τη δική τους δημοκρατία, για κανένα αντάλλαγμα, για καμιά ίσως καπηλεία.

Η περίπτωση που παρουσιάζει «Το Βήμα», του Γιώργου Κηρύκου, ενός ανθρώπου που πρωτοστάτησε στην εξέγερση, βασανίστηκε στα κρατητήρια της ΕΣΑ και ύστερα φρόντισε να μην «πουλήσει» τίποτε από τις «ημέρες της επανάστασης», είναι συμβολική. Και η ζωή του, η κατοπινή θυσία του, δείγμα της αντίληψής του.

Της γενιάς των «αντιηρώων» του Πολυτεχνείου…

Ο προβολέας του τεθωρακισμένου που στεκόταν μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου εκείνο το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973 ήταν ο μόνος που φώτισε το πρόσωπό του. Εκείνη τη νύχτα, μα και τα επόμενα χρόνια…              Η στεντόρεια κραυγή «όχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό» τη στιγμή που ανέμιζε την ελληνική σημαία σκαρφαλωμένος στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου το μοναδικό άκουσμα της ύπαρξής του. Η πρώτη και η τελευταία «δήλωση» ως το απροσδόκητο τέλος…

Το καρέ στο περιώνυμο φιλμ της εισβολής του τεθωρακισμένου στο Πολυτεχνείο, όπου διακρίνεται να καταρρέει και να χάνεται δίπλα από τις ερπύστριες του τανκ, ήταν το τελευταίο που ήθελε να αποτυπώνεται η παρουσία του, ο αγώνας, η προσφορά του. Όπως αυτός τουλάχιστον τη θεωρούσε και τη μετρούσε…

Πιστεύοντας ότι τίποτε δεν χρειαζόταν εξαργύρωση. Μόνο η ίδια του η ζωή χαμένη πάντα σ’ ένα παρανάλωμα.

Ο Γιώργος Κηρύκου, ο άνθρωπος που φαίνεται να «καταπίνει» το στρατιωτικό άρμα όταν εισβάλλει στο Πολυτεχνείο και του οποίου ουδείς γνώριζε για πολλά χρόνια μετά τα γεγονότα του 1973 το όνομά του, επέζησε, συνελήφθη, βασανίστηκε, αποσύρθηκε, σιώπησε, επέλεξε, κάηκε ζωντανός στην καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993.

Προσπαθώντας να απεγκλωβίσει από τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του.

Είκοσι χρόνια μετά, η νέα, η τελευταία θυσία.

Ο 39χρονος Γιώργος Κηρύκου, ένα από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής οικογένειας από τα Λιόσια, είχε επιλέξει τον δρόμο της φωτιάς ως το τέλος.

Σαν εκείνη της ψυχής του, που σιγόκαιε τον Νοέμβριο του ’73 για ελευθερία, σαν αυτή που κατέκαιε, που αποψίλωνε, 20 χρόνια μετά, ολόκληρο το νησί…

Η διαδρομή του αφανούς

Κανένα αρχείο, κανένα βιβλίο δεν κατέγραψε την παρουσία του στο Πολυτεχνείο. Ποτέ κανένας επισήμως δεν έμαθε το όνομα του νεαρού που φαίνεται να πέφτει κάτω από τις ερπύστριες του τεθωρακισμένου κρατώντας την ελληνική σημαία. Σαν ο ίδιος να ήθελε μ’ αυτή την πτώση, το χάσιμό του κάτω από το τανκ να κλείσει τη μικρή «επαναστατική» του ιστορία.

Σαν να επεδίωκε όλοι αυτοί που «εισέπραξαν» το αντίτιμο της συμμετοχής τους στα γεγονότα του Νοεμβρίου να τον θεωρούν «νεκρό».

Ο Γιώργος Κηρύκου ζούσε όλα αυτά τα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο από τα λίγα λεφτά που έβγαζε από μαθήματα κιθάρας, από κάποιες πρόσκαιρες δουλειές στην Αθήνα και από το μπάρκο του ­ στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ­ σε γκαζάδικα.

Το όνομά του στον κατάλογο των 13 νεκρών του τραγικού περιστατικού της Ικαρίας, όπου έμενε δίπλα στη μητέρα του για πολλά χρόνια, δεν σήμαινε σε κανέναν τίποτε. Κανένας δεν μπορούσε να γνωρίζει το τερτίπι της μοίρας. Η αλληλεγγύη στον αγώνα των φοιτητών η ίδια που καθόριζε όλες τις επιλογές του, ακόμη και τη μοιραία, την τελευταία. Δεν είχε επιτρέψει σε κανέναν, παρά μόνο σε λίγους συγγενείς και φίλους, να γνωρίζει, να θρηνήσει, να καταλάβει.

Να γνωρίζει την ιστορία του ήρωα δίχως ταυτότητα. Του συμβόλου της «άγνωστης» γενιάς του Πολυτεχνείου.

Ο πατέρας του Γιώργου, που δούλευε σε μια χαρτοβιομηχανία, πέθανε το 1970 από πνευμονία στέλνοντάς τον από τα 16 χρόνια του στον αγώνα για το μεροκάματο. Η μάνα του έφυγε για την Ικαρία όπου ήταν το πατρικό της σπίτι και ο Γιώργος για να βοηθήσει όλους δούλευε σε οικοδομές, ελαιοχρωματιστής, κλητήρας σε διάφορες εταιρείες. Μόνο αποκούμπι η κιθάρα του, οι μπαλάντες που δημιουργούσε και τραγουδούσε στον λίγο ελεύθερο χρόνο του.

«Ο Γιώργος το μόνο που ήξερε ήταν να αγωνίζεται. Με τον πιο αγνό τρόπο. Για τα ιδανικά του. Χωρίς να πουλάει τίποτε» θυμάται η αδελφή του Κωνσταντίνα, που εξακολουθεί να ζει στη γειτονιά όπου μεγάλωσε. Το άλλο κορίτσι, η Ολγα, ζει στην Πετρούπολη, ο ένας αδελφός του, ο Θόδωρος, στο Μενίδι και ο Φώτης μόνιμα στην Αυστραλία.

Ο αγώνας για την ελευθερία μα και η αγάπη του για μια φοιτήτρια, τη Μαρία, που έχασε μέσα στη δίνη των γεγονότων, τον έφεραν στα 19 του χρόνια στο Πολυτεχνείο.

«Τον θυμάμαι συνέχεια πάνω στην πύλη, να κρατάει τη σημαία, να φωνάζει συνθήματα. Ηταν με μια παρέα φίλων από την Ικαρία και γειτονόπουλων από τα Λιόσια. Δεν ήταν στο μπλοκ των φοιτητών, δεν γνώριζε κανέναν, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να είναι μαχητικός, να παρασέρνει τους υπόλοιπους» ξαναφέρνει στη μνήμη της η Θάλεια Φράγκου, φοιτήτρια τότε της ΑΣΟΕΕ, που καταγόταν από την Ικαρία και ήξερε τον Γιώργο.

Ο Γιώργος Κηρύκου κατέρρευσε μπροστά στα μάτια της. Εκείνη στεκόταν λίγα βήματα πιο πίσω. Χαθήκανε. Η Θάλεια οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα του Γκύζη και βασανίστηκε. Ο Γιώργος κρατήθηκε ένα μήνα στο ΚΕΒΟΠ και στην ΕΣΑ, όπου ξυλοκοπήθηκε δίχως έλεος.

«Δεν ξέραμε πού βρισκόταν. Όταν πήγαμε στο Χαϊδάρι, μας είπαν ότι δεν είχαν κανένα κρατούμενο με το όνομα αυτό. Όταν ήλθε σπίτι μας, τα ρούχα του ήταν γεμάτα αίματα. Τον χτυπούσαν με δύναμη στο στομάχι και αυτό του δημιούργησε χρόνιο πρόβλημα υγείας. Το στομάχι του τον βασάνιζε ως το τέλος» θυμάται με δυσκολία και με πνιγμένη φωνή η μητέρα του κυρία Χρύσα Κηρύκου.

Ο Γιώργος μόλις συνήλθε γύρισε στη δουλειά. Ποτέ δεν θέλησε να δημοσιοποιήσει οτιδήποτε, να αναδείξει τον ρόλο του στα γεγονότα του Νοέμβρη. Ποτέ δεν πέρασε από το «γκισέ» της δημοσιότητας να εισπράξει κάτι.

«Γνωρίζω ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που συμμετείχαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και δεν εμφανίζονται πουθενά. Τον Κηρύκου δεν τον ήξερα, ούτε ότι ήταν αυτός που έπεσε μπροστά στο τανκ. Δεν ήξερα ποιο ήταν αυτό το άτομο. Στο βιβλίο μου υπάρχουν πολλά κενά…» αναφέρει ο κ. Δημήτρης Φύσσας, συγγραφέας του βιβλίου «Η Γενιά του Πολυτεχνείου» όπου συγκεντρώνει πληροφορίες από τα πάσης φύσεως αρχεία και έχει κατάλογο χιλιάδων συμμετεχόντων στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973.

Ο αλτρουισμός και η αυτοθυσία

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Γιώργος, αφού τελείωσε το στρατιωτικό του, μπαρκάρισε. Το καράβι έπιανε σε όλα τα λιμάνια της Αμερικής. Στη Νέα Υόρκη γνώρισε μια κοπέλα από το Κολοράντο, παντρεύτηκαν και έμεινε εκεί ως το 1983. Έπαιζε κιθάρα σε μαγαζιά της Αστόριας και ζούσαν ανεκτά. Απέκτησε και έναν γιο. Προσπάθησε να έλθει με την οικογένειά του στην Ελλάδα, όμως η γυναίκα του επέστρεψε γρήγορα πίσω, μαζί με το παιδί του. Δούλεψε σε μερικά μπαρ της Αθήνας αλλά τον περισσότερο καιρό έμενε στην Ικαρία, μαζί με τη μητέρα του. Στο νησί παρέδιδε με ελάχιστο αντίτιμο μαθήματα κιθάρας. Οι μαθητές, λόγω του λυρισμού, της γλυκιάς φωνής του, τον φώναζαν «Αλμπάνο». Έμοιαζε και λίγο στον ιταλό τραγουδιστή. Για το Πολυτεχνείο, για την εξέγερση, για την εισβολή του τανκ, για ό,τι ακολούθησε μιλούσε πλέον σπάνια.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έπιανε φωτιά στην Ικαρία, που ο Γιώργος Κηρύκου έτρεχε πρώτος για να βοηθήσει. Έτσι και εκείνο το καλοκαίρι του 1993. Οταν άκουσε ότι στην περιοχή Παναγιά είχε ξεσπάσει φωτιά και είχαν παγιδεΥθεί τέσσερις γέροντες έτρεξαν με τους φίλους του, τον Δημήτρη Τσαγανό και τον Ηλία Φυσίδα, να τους σώσουν. Τους άρπαξαν στα χέρια και τους μετέφεραν σε άλλο μέρος. Πίστεψαν ότι ήσαν ασφαλείς. Ο αέρας όμως γύρισε ξαφνικά και η φωτιά ήλθε επάνω τους. Εγκλωβίστηκαν. Προσπάθησαν να σώσουν τους γέροντες. Κάηκαν όλοι.

Τα τρία παιδιά τιμήθηκαν από την Ακαδημία για την αυτοθυσία τους.

«Οχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό».

Το ανέμισμα της σημαίας, το μάγκωμα της ερπύστριας δίπλα από το κορμί του, τα βογκητά από τον ξυλοδαρμό, τα λόγια της δικής τους γενιάς στο ικαριώτικο καφενείο, η γλυκιά μελωδία της μπαλάντας του, το πύρινο αγκάλιασμα, το τέλος, η παντοτινή σιωπή. Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ Β.Γ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

13.2.21

ΙΟΥΛΙΟΣ 2016 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΩΝ ΦΙΛΩΝ. Επαναφέρω αυτή την ανάρτηση στη μνήμη του πατέρα μου 13/02/2021

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου σας καλησπερίζω από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Σήμερα θα σας παρουσιάσω το κείμενο που προηγήθηκε της πρόποσις, και αρκετές φωτογραφίες από την 39τη ΣΥΝΑΣΤΡΕΙΑ ευλογημένων φίλων. Γιατί 39τη; είναι απλό φέτος τον Ιούλιο η υπέροχη-ευλογημένη φιλία μας έκλεισε τα 39 χρόνια.

Ευλογημένοι φίλοι σας καλησπερίζω και σας ευχαριστώ που απόψε βρισκόσαστε εδώ για να υποδεχθούμε τα ''χελιδόνια'' από την Νότια Αφρική.  Όταν πριν λίγες μέρες κάτι πήγε ν' αλλάξει στο προγραμματισμένο ταξίδι των ευλογημένων φίλων μας εγώ και η Λαμπρινή που βρισκόμασταν στο χωριό πάθαμε ένα μικρό σοκ! Αυτόματα και οι δύο πήγαμε στο αρχηγείο για ν' ακούσουμε αυτό το c.d. που σας δείχνω,(πρόκειται για το (EMPEROR) αυτό το συγκεκριμένο c.d. κρύβει μια μαγική δύναμη, και είναι ιστορικό κειμήλιο, μου το είχαν χαρίσει οι φίλοι μας πριν περίπου 20 χρόνια όταν ακόμα μέναμε στον Νέο Κόσμο ο λόγος που ακούσαμε πολλές φορές αυτό το c.d.  ήταν γιατί μ' έναν μαγικό τρόπο,  μια αόρατη κλωστή μας ενώνει  μαζί τους. Εκείνη την ημέρα θέλαμε να στείλουμε θετική ενέργεια στον αγαπημένο φίλο μας ώστε να ξεπεράσει το πρόβλημα που παρουσιάστηκε και να μην ακυρωθεί αυτό το ταξίδι.(Θέλετε να το πιστέψτε τε, πιστέψτε το, δεν θέλετε νο πρόβλεμ, μας ρώτησε η DENICE τη ώρα έγινε αυτό το περιστατικό, γιατί το πράσινο φως άναψε στις 17.00 εκείνη τη στιγμή πάρθηκε η απόφαση πως το ταξίδι δεν θα αναβληθεί μιας και όλες οι εξετάσεις ήταν οκ, και τις είπαμε από τις 13.00 έως τις 17.00!!!!!!!!!! Απίστευτο κι όμως αληθινό!!!! Η ΟΚΡΑ κάνει και θαύματα τώρα; Η θετική ενέργεια που στείλαμε στον εκλεκτό μας φίλο έπιασε τόπο.)
Αργά το βράδυ κι ενώ ήμασταν καθ' οδόν προς το μικρό ταβερνείο του χωριού χτυπάει το τηλέφωνο και ο άλλος εκλεκτός μου φίλος ο σοφός Γεώργιος μ' ανακοινώνει τα ευχάριστα!!!!!! Η ομάδα των 4 φθάνει στην Αθήνα την παρασκευή το πρωί! Λίγο πριν είχε επικοινωνήσει με την Μελισσάνθη και είχε μάθει τα ευχάριστα, όταν σε λίγο επικοινώνησε μαζί μου και η κόρη μου ήμουν πια βέβαιος πως  σε λίγες μέρες θα έκλεινα στην αγκαλιά μου 4 πολυαγαπημένα μέλη από την οικογένεια  WILTON.

Φίλες και Φίλοι την αποψινή συνάντηση την έχω ονομάσει 39τη συναστρεία!!!! Απίστευτο και όμως αληθινό, αυτή η υπέροχη-μοναδική φιλία έκλεισε  φέτος τα 39 χρόνια και οδεύει φουλ για τα 5τη δεκαετία.

Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος γιατί απόψε βρίσκονται κοντά μου πρόσωπα πολύ αγαπημένα που με τον δικό σας τρόπο έχετε χαράξει το όνομά σας στην καρδιά μου με χρυσά γράμματα και είμαι πολύ τυχερός που σας συνάντησα.

Θα σταθώ ιδιαίτερα σε 5 νέους χρυσούς κρίκους που έχουν προστεθεί εδώ και κάποια χρόνια στη χρυσή αλυσίδα φιλίας, και που δεν έτυχε να είναι παρόντες σε προηγούμενες συναντήσεις μας. 

Πρόκειται για την Κορνηλία, για την Διώνη, για τον Θαλή-''Πατέρας'' για την Όλγα, και για τον Φιλοκτήτη, σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ που με την αγάπη σας και τη φιλία σας δίνετε ένα καλύτερο νόημα στη ζωή μου.

Φίλες και Φίλοι από την αποψινή συναστρεία λείπουν 5 κρίκοι,η  Δήμητρα, η Ράνια και ο Αλέκος γιατί έχουν πάει στο χωριό λόγω της γιαγιάς, ο Βασίλης και η νύφη μου η η  Ελένη, η Ελένη που αυτή την περίοδο δίνει την πιο σημαντική μάχη στη ζωή της, η Ελένη έχει κοντά της τον διασώστη γιο της και όλοι μας προσδοκούμε το καλύτερο.

Φίλες και Φίλοι στο πρόσωπο της DENISE βρήκα τη δίδυμη αδερφή μου, στο πρόσωπο του DERRICK βρήκα ένα πιστό και αληθινό φίλο, αυτοί οι ευλογημένοι φίλοι με την αγάπη τους άλλαξαν τη ζωή μου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια μιας κοπέλας από το χωριό μου που είχε πει το 2007 ''κύριε Σπύρο αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να σας αγαπάνε πάρα πολύ, είχε δίκιο, να λοιπόν γιατί σας λέω πως με την αγάπη τους άλλαξαν τη  ζωή μου. 

Στα πρόσωπα της Χριστίνας και του Τζόναθαν απέκτησα μια κόρη ακόμα και έναν γιο.

Ευχαριστώ την Λαμπρινή που ετοίμασε υπομονετικά και με τέχνη όλα τα γευστικά εδέσματα για την αποψινή Συναστρεία, και τον επίσης εκλεκτό μου φίλο τον Παπαγιώργη που επιμελήθηκε τα μεζεδάκια της σχάρας, και τον Πεπέ για τα λίγα υπόλοιπα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω επίσης στις δυο πολύ όμορφες ανιψιές μου, την Ηρώ και την Κορνηλία που επιμελήθηκαν τη μετάφραση στα Αγγλικά.

Φίλες και Φίλοι εις υγείαν τον παραυρισκομένων, και ειδικότερα σ' αυτούς που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν απόψε να είναι κοντά μας, και φυσικά όπως λέει και ο σοφός φίλος μου, και όχι μόνο!!!!!! 
Υ.Γ. Φίλες και Φίλοι οι στιγμές που ζήσαμε ήταν μαγικές. Σας χαιρετώ, με αγάπη και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος. 

ΗΡΩ ΚΑΙ ΛΟΛΑ

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ


ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΜΑς

ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΥΠΟΔΟΧΗΣ.

ΤΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΣΤΡΕΙΑΣ

ΚΗΠΟΣ ΚΑΝΤΖΑ

Διώνη, Όλγα, Λόλα, Ντέρικ, Αστροτόμ, Μελισσάνθη, Τζόναθαν, Διονυσία.
Επικούρειος Πέπος και Denice τα δίδυμα!!!!

Κορνηλία, Μελισσάνθη, Όλγα, Αστροτόμ, και Τζόναθαν.
ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΝΑ.

Ο Επικούρειος με τ' αγαπημένα του φιλαράκια
.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΙΧΕΛΟΥΔΑΚΗ


ΤΖΟΝΑΘΑΝ, ΔΙΟΝΥΣΙΑ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ΚΟΝΤΕΣΙΝΑ ΗΡΩ ΚΑΙ ΛΟΛΑ

Η ΚΟΝΤΕΣΙΝΑ ΗΡΩ

ΛΟΛΑ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑ

ΛΟΛΑ, ΔΙΟΝΥΣΙΑ, ΝΤΕΡΙΚ.

Η ΛΟΛΑ ΚΑΙ Η ΔΙΟΝΥΣΙΑ
.
Φίλες και Φίλοι αυτή η φωτογραφία μιλάει από μόνη της.


οι τρεις Μούσες λίγο πριν την αναχώρηση για Σκιάθο.

Ηρούλη είσαι η πιο όμορφη Γοργόνα.

ΤΖΟΝΑΘΑΝ, ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ, ΗΡΩ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ.


ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΝΑΧΩΡΟΥΝ ΓΙΑ ΣΚΙΑΘΟ.

Κάτι ήξερε ο Φούγγερ που την επέλεξε!!!!!!

Ευχαριστώ θεέ μου που μ' αξίωσε να ζήσω τόσο συναρπαστικές στιγμές με τους υπέροχους φίλους μας. Επικούρειος Πεπος.

ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΌ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ η πρώτη ανάρτηση είχε γίνει το 2016 την επαναφέρω σήμερα στη μνήμη του Πατέρα μου.

 

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί Επικούρειοι και όχι μόνο, σας καλησπερίζω από το ΜκΠΓ η σημερινή ανάρτηση θα έχει αρκετές φωτογραφίες από την συνάντηση ευλογημένων φίλων. Η Μελισσάνθη μού έστειλε αρκετό υλικό το οποίο και θα δείτε πιο κάτω. Επίσης σήμερα καταγράφηκε ένα ιστορικό γεγονός, η Μνημοσύνη-Ζαν Ντ' Άρκ-Κωνσταντίνα αναχώρησε από το ΜκΠΓ και ήδη αυτή τη στιγμή βρίσκεται με τα μέλη της ΟΚΡΑ-ΛΟΓ Αθηνών  Άλκηστη και Αρκά στη Γλυφάδα. Θα γιορτάσουν φέτος τα 10 χρόνια γνωριμίας, ήταν το 2006 στην πρώτη βραδιά ποίησης που κάναμε στην Αυλή των Θαυμάτων, τότε τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ 14/06 συναντήθηκαν για πρώτη φορά οι: Άλκηστη και Μνημοσύνη. Ο Αρκάς προϋπήρχε από το 1999 τότε που ιδρύσαμε την ΟΚΡΑ, αυτά λοιπόν τα παιδιά είναι ότι καλύτερο υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία. Λόγω διακοπών δεν ήταν κανένα στην 39τη Συναστρεία, ελπίζω πως θα είναι στην συνάντηση της επιστροφής των ευλογημένων φίλων μας από την ΣΚΙΑΘΟ. Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλή δύναμη, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.


ΗΡΩ, ΝΤΕΡΙΚ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ 2016

ΗΡΩ, ΛΟΛΑ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ.

ΚΟΡΗ ΜΟΥ, ΑΝΙΨΙΑ ΜΟΥ, ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ

3 ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ.

ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΓΟΓΟΥΛΗΣ

ΛΟΛΑ ΚΑΙ ΔΙΟΤΙΜΑ.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ

ΛΟΛΑ, ΗΡΩ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ, ΕΦΙΑΛΤΗΣ.

Άλκηστη, Διοτίμα, Πέπος, Θεόφραστος, Λολα.

ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΑΛΚΗΣΤΗ.


ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ.

ΚΑΝΤΖΑ 2016

ΤΑ ΤΡΙΑ ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΜΕΛΗ

Ο ΠΕΠΟΣ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΛΟΛΑ

ΤΑ ΑΝΘΗ ΣΤΗ ΛΟΛΑ
«Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα —είναι προ πολλών λεπτών —στην ιδίαν γη δεν ζούσα μετά των λοιπών θνητών. Όσοι καταλάβουν κατάλαβαν. WITH LOVE FUJI TOMO KAZU