Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
Ο θπύρος που ήταν Επικούρειος ήταν και Επίκουρος χωρίς να το γνωρίζει!!
Δεν γνώριζε πως είχε και δεύτερο όνομα και χρειάστηκε να περάσουν 55 χρόνια για να το μάθει!!
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συν-Ουτοπιστές και συν-Επικούρειοι Καλημέρα.
Πιο κάτω θα διαβάσετε την αληθινή ιστορία του δεύτερου ονόματός μου, είναι μία αληθινή ιστορία που δεν γνώριζα και χρειάστηκε όπως προείπα, να περάσουν 55!! Χρόνια για να μάθω πως όταν με βάπτισαν μου έδωσαν δύο ονόματα. Συνεχίστε παρακαλώ την ανάγνωση έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Ίσως γνωρίζετε όσοι ασχολείστε με τα επικούρεια αθλήματα και την τετραφάρμακο του Επίκουρου πως κάθε 26/04 στην αρχαιότητα ήταν μια ξεχωριστή μέρα γιατί γιόρταζε ο Επίκουρος ο οποίος είχε γεννηθεί στις 07/02 Εκείνη την εποχή στον κήπο του Επίκουρου, όπως καλά γνωρίζετε μαζευόντουσαν όλοι οι εκλεκτοί φίλοι του για να γιορτάσουν μαζί του απλά και λιτά όπως ήταν άλλωστε και ο Δάσκαλος απλός και λιτός.
Εκεί λοιπόν στον κήπο του Επίκουρου η συζήτηση γύρω από την αγωγή της ψυχής κρατούσε μέχρι τις πρωινές ώρες και πάντα τη συζήτηση την ''έκλεινε'' ο δάσκαλος λέγοντας:
Nα μη ξεχνάτε τα δόγματα!!!
Κάποια στιγμή πολλούς αιώνες αργότερα σ' ένα χωριό των Τρικάλων, το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, μιλάω για το 1955 γεννήθηκε ένα αγόρι που από παραξενιά? του πατέρα την πρώτη στιγμή που το αντίκρισε είπε, αυτός είναι ο Επίκουρος!!!! η μητέρα του μωρού και οι παραβρισκόμενες εκεί γυναίκες τον κοίταξαν παράξενα γιατί τους φάνηκε πάρα πολύ παράξενο το όνομα γιατί όλοι περίμεναν πως το αγόρι θα έπαιρνε το όνομα του παππού του που ήταν Θπύρος!!!
Όταν αργότερα τον ρώτησαν πως και ανάφερε αυτό το όνομα η απάντηση που πήραν τους μπέρδεψε πιο πολύ, είπε: Δεν γνωρίζω γιατί και πως, αλλά αυτό το όνομα μου ήρθε εκείνη τη στιγμή να πω!!!!!!! όλοι οι παριστάμενοι σταυροκοπήθηκαν και του θύμισαν πως τον πατέρα του τον έλεγαν Θπύρο και όχι Επίκουρο!!!!!!!!!!
Γνώριζε πάρα πολύ καλά ποιο ήταν το όνομα του πατέρα του αλλά δεν μπορούσε και να ξεχάσει πως, οι οιωνοί ήταν αυτοί που τον παρακίνησαν να να πει αυτό το όνομα, και αυτό έπρεπε να το σεβαστεί. Μόλις ο παππούς του νεογέννητου αγοριού έμαθε από την κυρά Μαμή το τι είχε συμβεί έγινε θηρίο!!! κάλεσε κοντά του τον γιο του και του είπε σε αυστηρό τόνο, δε μου λες τι μασκαραλίκια είναι αυτά που άκουσα? Πως να εξηγήσει στον εξαγριωμένο πατέρα του ο πατέρας του αγοριού το τι είχε συμβεί? σάμπως και θα τον πίστευε?
Εκείνη λοιπόν τη δύσκολη στιγμή ο πατέρας του μωρού πήρε τη μεγάλη απόφαση, θα ονόμαζε το αγόρι Θπύρο, αλλά ο Νονός του την ώρα που θα το βάπτιζε θα του έδινε δυο ονόματα, το ένα φωναχτά και το άλλο ψιθυριστά ώστε να το ακούσουν ελάχιστοι.
Αυτό και έγινε, το μυστικό το γνώριζαν τρία άτομα, ο Νονός, ο Πατέρας, και o παπάς, ο παπάς μάλιστα ζήτησε από τον πατέρα του αγοριού να του υποσχεθεί πως θα του έλεγε την αληθινή ιστορία των δύο ονομάτων μετά τον θάνατό του!!!
Ο πατέρας πράγματι έδωσε στον παπά τον λόγο του, σκεπτόμενος βέβαια πως έτσι κι αλλιώς ο παπάς λόγω προχωρημένης ηλικίας, άντε να ζούσε καμιά δεκαριά χρόνια ακόμα οπότε όταν το αγόρι θα ήταν 10 χρονών θα μπορούσε να του πει την αλήθεια.
Έλα όμως που ο Παπάς ήταν καλοζωισμένος και τα χρόνια πέρναγαν και ο Παπάς δεν πέθαινε!!!! Κάπως έτσι φθάνουμε στο 2006 και το αγόρι δεν έχει μάθει ακόμα πως έχει δυο ονόματα ώσπου επεμβαίνει ο από μηχανής Θεός!!!!!!!!
Ο Θπύρος το 2006 στις 14 Αυγούστου είχει προγραμματίσει - μαζί με τα μέλη της Λ.Ο.Γ. - στην Αυλή των Θαυμάτων, όπως την είχε ονομάσει, να διοργανώσει μια βραδιά ποίησης στη μνήμη του Ποιητή των Θαλασσών Νίκου Καββαδία.
Λίγο πριν ξεκινήσει η γιορτή πήρε τον λόγο ο Θπύρος και είπε: Φίλες και φίλοι σας καλωσορίζω στον όμορφο κήπο μας - αυλή μας, και ελπίζω να περάσετε καλά, με τα μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας έχουμε ετοιμάσει για σας διάφορα δρώμενα, πριν προχωρήσουμε θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σ' έναν φιλόσοφο της αρχαιότητας που κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ αδικημένος από την ιστορία, και μιλάω φυσικά για τον Επίκουρο, ο Επίκουρος έκανε κάτι αντίστοιχο μ' αυτό που κάνουμε εμείς απόψε...... εκείνη τη στιγμή το βλέμμα τού Θπύρου έπεσε στον πατέρα του και πρόσεξε πως ήταν πολύ συγκινημένος!! σοκαρίστηκε μ' αυτή την εικόνα αλλά δεν ήθελε εκείνη τη στιγμή να διακόψει και να τον ρωτήσει γιατί δάκρυσε, υπέθεσε πως ήταν από τη συγκίνησή του λόγω της βραδιάς, και λόγω του ό,τι ο μικρός του γιος ήταν κάποτε ανθυποπλοίαρχος και ίσως έφερε στη μνήμη του τα ταξίδια στους ωκεανούς, και στις αγριεμένες θάλασσες.
Όταν αργά το βράδυ μετά τη γιορτή τον αναζήτησε για να του εξηγήσει το λόγο, του είπε η μητέρα του πως είχε ήδη κοιμηθεί.
Την επόμενη μέρα 15 Αυγούστου κατά τις 11.00 ρώτησε την μητέρα του αν ο φάδερ επέστρεψε από την Εκκλησία και του είπε πως είχε μεταβεί στο διπλανό χωριό προκειμένου να παραστεί στην κηδεία του παπά που είχαμε πιο παλιά στο χωριό γιατί ως επίτροπος είχε μια ξεχωριστή σχέση με τον Παπά. Που να φανταστεί ο Θπύρος εκείνη τη στιγμή πως αυτόν το παπά περίμενε ο πατέρας του να πεθάνει ώστε να μπορεί πια να πει στον γιο του το μεγάλο μυστικό.
Ευτυχώς που ο Παπάς πέθανε εκείνη την περίοδο γιατί λίγο μετά ο πατέρας του Θπύρου έπαθε ένα εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να μη μπορεί πλέον να μιλάει, οπότε δεν θα μπορούσε να εξηγήσει στον γιο του τι ακριβώς είχε συμβεί τότε. Όταν επέστρεψε στο σπίτι μετά την κηδεία αναζήτησε τον Θπύρο και ζήτησε να μείνουμε δυο τους γιατί ήθελε να του πει κάτι πολύ σοβαρό. Ήταν πάρα πολύ αναστατωμένος ο πατέρας και προς στιγμήν ο Θπύρος φοβήθηκε πως κάποιο πρόβλημα υγείας τον απασχολούσε.
Η πρώτη του ερώτηση ήταν αν η χθεσινή αναφορά στον Επίκουρο ήταν τυχαία, η αν γνώριζε κάτι!!!!!
Έπεσε από τα σύννεφα ο Θπύρος όταν άκουσε τον πατέρα του να λέει αυτά τα λόγια γιατί το μυαλό του πήγε στο κακό, αναρωτήθηκε αν ο πατέρας του ήταν καλά στα λογικά του!!!!!!!!
Ο πατέρας του κατάλαβε την αγωνία του και τον προβληματισμό του και έσπευσε να τον καθησυχάσει λέγοντας, μην ανησυχείς τα έχω τετρακόσια απλά απάντησε μου σ' αυτό που σε ρώτησα. Όταν του είπε πως ήταν τυχαία η αναφορά του στον Επίκουρο, και πως απλά του αρέσει η φιλοσοφική προσέγγιση για τη ζωή που εξέφραζε ο εν λόγο φιλόσοφος, ο πατέρας άρχισε να σταυροκοπιέται και να λέει... μα είναι δυνατόν!!!!!!!!!!!!!! Παρακάλεσε τη γυναίκα του Θπύρου την Λόλα, να τους φτιάξει δυο καφεδάκια και άρχισε να του εξιστορεί όλα τα συμβάντα. Φαντασθείτε τώρα τη δική του έκπληξη όταν έμαθε πως είχε και ένα ακόμα όνομα αυτό του Επίκουρου!!!!!!!!!!!! για φαντάσου σκέφτηκε ο Θπύρος ενώ ήμουν ήδη Επικούρειος, χωρίς να το ξέρω ήμουν και Επίκουρος!!!!!!!
Απίστευτα πράγματα, αρκετές φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία.
Επίλογος, όταν το 2008 ο πατέρας τού Θπύρου αναχώρησε σωματικά από τον μάταιο τούτο κόσμο και επειδή είχε ένα όπλο (δίκαννο) χρειάστηκε ο μεγάλος του αδερφός να πάει να δηλώσει το όπλο στην αστυνομία, βγάζοντας τη δερμάτινη θήκη προκειμένου να βρει τον αριθμό του όπλου βρήκε μέσα στη θήκη ένα γράμμα όπου απ' έξω έγραφε να το διαβάσει πρώτα ο Θπύρος.......... ο μεγάλος αδερφός σεβάστηκε την επιθυμία του πατέρα και παρέδωσε το γράμμα στον Θπύρο, όταν ο Θπύρος άνοιξε το γράμμα, διάβασε μεταξύ άλλων τα εξής: επειδή ο Παπάς δεν έχει σκοπό να πεθάνει, (όταν έγραφε το γράμμα ο πατέρας του ο Παπάς ήταν ήδη 79 ετών το γράμμα είχε χρονολογία 26/04/2005) και επειδή φοβάμαι μήπως πεθάνω εγώ πρώτος και δεν μάθει ποτέ ο γιος μου πως έχει δυο ονόματα ας διαβάσει αυτό το γράμμα για να μάθει την πραγματική ιστορία, γιε μου σου ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά είχα δώσει τον λόγο μου στον παπά και έπρεπε να τον κρατήσω, απλά δεν πίστευα πως ο μπαγάσας θα ζούσε τόσα πολλά χρόνια.
Είχε φροντίσει ο φάδερ τού Επίκουρου για κάθε ενδεχόμενο. Φίλες και Φίλοι αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία του Επικούρειου Πέπου-Θπύρου που φαντάζει σαν ένα καλό μυθιστόρημα. Από τότε που ο Θπύρος έμαθε πως έχει και δεύτερο όνομα αποφάσισε να κρατήσει πια το Επίκουρος, γι' αυτό και οι φίλοι του τον φωνάζουν Επικούρειο Πέπο.
Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Pepos-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu
========================
Ακολουθεί το ποίημα με τον τίτλο ''ΑΚΟΥ'' που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για την πολυαγαπημένη του δίδυμη αδερφή, την Μοναδική και Λατρεμένη Διονυσία.
Στην Denice-Διονυσία With Love PEPOS
Άκου: ξένε, όπου κι αν βρίσκεσαι μάθε πως ό,τι διαβάσεις ποιο
κάτω είναι λόγια αγάπης για μια αξιολάτρευτη χαρισματική
δίδυμη αδερφή, ίσως την πιο φεγγαρολούσμενη!!! αδερφή
στον πλανήτη. I love Denice!!!
Άκου: Δημιουργέ, αν με ξαναστείλεις σε κάποια άλλη ζωή πίσω στη Γή
-σε παρακαλώ- φρόντισε να επιστρέψω ως Denice-Διονυσία.
Άκου: Ποιητή την Ιστορία τριών ευλογημένων φίλων και γράψε 1977 στίχους
και 47 σονέτα για την πιο όμορφη 47νη ιστορία φιλίας.
Άκου: Ποσειδώνα τους παφλασμούς των κυμάτων απο το πλοίο που μεταφέρουν τους
ευλογημένους φίλους μας στο Αiγαίο και πράξε τα δέοντα.
Άκου: τους στεναγμούς αυτών που έμειναν πίσω και τότε θα καταλάβεις
το κενό που αφήσατε με την αναχώρησή σας.
Άκου: Λατρευτή μου αδερφή, εγώ ποιητής δεν είμαι αλλά θα συνεχίσω
να γράφω ''στίχους'' για σένα.
Άκου: Διονυσία, εγώ που σ' αγαπώ δεν έχω παρά μόνο τα όνειρά μου
εκεί λοιπόν στα όνειρά μου είσαι η Πριγκηπέσσα μου.
Άκου: Μούσα, όλες οι λέξεις που γράφω και όλες οι λέξεις που διαβάζω
θα είχαν άλλο νόημα χωρίς την παρουσία της Διονυσίας.
Άκου: Δίδυμη ψυχή, τους λυγμούς τ'ουρανού και τα δάκρυα της βροχής
όταν πέφτουν στη Γαία.
Άκου: Πλάστη του σύμπαντος όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το ''ποίημα''
μοναδική μου πρόθεση ήταν να στείλω στη δίδυμη αδερφή μου
λίγες σταγόνες αγάπης.
Άκου: Ιστορικέ του μέλλοντος, στις 07/07/77 γεννήθηκε στην Αρεοπαγίτου
η Π.Ο.Ι.Φ. στις 14/08/06 γεννήθηκε ο Λ.Ο.Γ. στις 08/09/99 γεννήθηκε
η Ό.Κ.Ρ.Α,
Άκου: Λογοτέχνη το ό,τι η Π.Ο.Ι.Φ. συνεχίζει ακόμα και σήμερα 47χρόνια
μετά να ζεσταίνει της καρδιές των δημιουργών, και των δορυφόρων,
αυτό οφείλεται κυρίως στην αξιαγάπητη Denice-Διονυσία κ.ο.μ.
Άκου: Διονυσία δεν είναι καθόλου δύσκολο να γκρεμίσεις, είναι όμως πολύ
δύσκολο να συνθέσεις, εσύ υπήρξες η κράτιστη συνθέτης.
Άκου:Η βασική αρετή -αν θέλεις ελάττωμα- στη ζωή μου ήταν πάντοτε
η αναζήτηση υπέροχων φίλων. Aυτό ήταν μία ευλογία.
Άκου: Διονυσία πόσο όμορφα κελαηδούν τα πουλιά στο μαγευτικό νησί
της Ουτοπίας όταν νιώθουν την παρουσία σου.
Άκου: τον αέρα, με τον βοριά σου στέλνω χαιρετίσματα, με το Νοτιά σού
λέω έλα, με τον Μαϊστρο σού γνέφω να μη μας ξεχάσεις, και με τον
Πουνέντε σού στέλνω την αγάπη μου.
Άκου: Τις Μούσες και τις Νύμφες κάτι έχουν να σου πουν, δεν είναι δα
και μυστικό! όλοι γνωρίζουν το πόσο σ' αγαπώ.
Άκου: Σαν βγείς στο πηγαιμό για την Ιθάκη εγώ θα είμαι στο κα'ι'κι που
θα σε μεταφέρω. Εγώ θα είμαι ο καπετάνιος.
Άκου: Έχω φυλάξει σε μια φιάλη τις πολύ όμορφες στιγμές που ζήσαμε
από το 77 έως και σήμερα και σκέφτομαι κάποια στιγμή να τις
καταθέσω στο Πάνθεον της Φιλίας.
Άκου: Ο Ποιητής έλεγε πως ''όπου και αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει,
εγώ λέω όπου κι αν ταξιδέψω η αγάπη σας D+D με λυτρώνει.
Άκου:Διονυσία θα παραμείνω πάντα ένας ονειροπόλος ταξιδευτής σε πείσμα
των καιρών, και των υποκριτών.
Άκου: Τα σύννεφα που ανεμοδέρνονται και σιγανά βογκούν και κλαίνε,
κάτι έχουν να σου πούνε, είναι ένα ποίημα.
Άκου: Αν κάποτε ξυπνήσουμε χωρίς ουρανό πάνω από το κεφάλι μας
εμείς θα έχουμε την υπέροχη έναστρη φιλία μας.
Άκου: Εσύ Denice η Όαση, κι εγώ η έρημος, εσύ το κύμα κι εγώ ο παφλασμός,
εσύ ο Ουρανοδρομέας κι εγώ η Σελήνη, εσύ η σφεντόνα κι εγώ η πέτρα.
Άκου: Εγώ το σύννεφο κι εσύ η βροχή, εγώ οι λέξεις κι εσύ το ποίημα,
εγώ τα πλήκτρα κι εσύ οι νότες, εγώ το δένδρο κι εσύ ο καρπός.
Άκου: Eσύ η φαρέτρα κι εγώ το βέλος, εσύ το όραμα κι εγώ η σκέψη,
εσύ το χαμόγελο κι εγώ η χαρά, εσύ η φωνή της αγάπης κι εγώ
ο τυχερός αποδέκτης.
Άκου: Ο παράδεισος είναι η μνήμη μας, και τ'αγαπημένα πλάσματα
του Δημιουργού είναι τα παιδιά και τα πουλιά.
Άκου: ΟΙ δημιουργοί της πιο όμορφης ιστορίας του πλανήτη είναι οι:
Derrick+Denice+Epikourios Pepos.
Άκου: την ηχώ της άτακτης φωνούλας, είναι η συνείδησή σου,
αυτή γνωρίζει.
Άκου: τις υπέροχες μουσικές της φύσης και γράψε τη δική σου μελωδία.
Άκου: τo κελάϊδισμα του φτερωτού Ερμή με τις θεϊκές νότες και αναρωτήσου
Από πού πηγάζουν.
Άκου: και νοστάλγησε αγαπημένα πρόσωπα που δεν τόλμησε να τα’ αγγίξει
Ούτε ο χρόνος.
Άκου: υπέροχες μουσικές και χαλάρωσε, το έχεις ανάγκη, άκου το κλάμα του
Παιδιού σου ως την καλύτερη σύνθεση της οικουμένης.
Άκου: την αδύναμη φωνή των γερόντων και σκέψου το ρητό που λένε στο
Μ.Κ.Π.Γ. ‘’εκεί που είσαι ήμουνα και ‘κει που είμαι θα ‘ρθεις.
'Ακου: Την ηχώ του πόνου από την Ιταλία αυτήν την περίοδο και αναρωτήσου
αν όντως ο άνθρωπος είναι ο υπεύθυνος για όλα αυτά που ζούμε αυτή
την περίοδο του 2020 με τον καινούριο εχθρό μας, ή τα βακτήρια.
Άκου: τον Pepe που λέει πως τα παιδιά και τα πουλιά είναι τα’ αγαπημένα
Πλάσματα του θεού, και γίνε τουλάχιστον, παιδί.
Άκου: τις θεσπέσιες μουσικές του Χατζιδάκι,του Τσιτσάνη, του Θεοδωράκη
και σκέψου θετικά, Πλάσε με το νου σου όμορφες εικόνες, γίνε ποιητής
για να γράψεις τον Ύμνο της φιλίας.
Άκου: τις τρεις Χάριτες με τις μαγευτικές φωνές, και ταξίδεψε μαζί τους στο
Νησί των συναισθημάτων.
Άκου: Διονυσία είσαι ένας ήλιος στο δικό μας σύμπαν που μας φωτίζει και
Μας ζεσταίνει.
Άκου: το κάλεσμα της έλξης των χαρισματικών πλασμάτων, και ακολούθησε
Τα βήματά τους.
Άκου: τους χτύπους της καρδιάς μου πως χτυπούν για σένα ακατάπαυστα'
Άκου: ιστορίες αγάπης από χείλη ερωτευμένων είναι συναρπαστικές.
Άκου: τον Poof όταν διηγείται ιστορίες για το μαγευτικό ταξίδι στην
Ιαπωνία, και στο Ακρωτήρι της καλής Ελπίδας, και νοερά
Ταξίδεψε μαζί του.
Άκου: τον Pepo όταν μιλάει με πάθος για την Αυλή των Θαυμάτων
Και άφησε να σε παρασύρει στις αγκαλιές των Μουσών.
Άκου: ξαπλωμένη/ος στο πάτωμα τη μουσική από το ‘’emperor’’, και
Τον Σον Κονερυ να απαγγέλει Καβάφη, είναι Μαγεία!!!!!!!!!
Άκου: τα σύννεφα τα κουσκουσιάρικα!!! Πως σχολιάζουν την πτώση
Της ήρεμης γυμνής βροχής.
Άκου: τη γλυκολαλιά της Δίδυμης αδερφής μου με πόση χάρη παρηγορεί
τα δάκρυα της ψυχής μου.
Άκου: τα άνθη της Αμυγδαλιάς, και της Λεμονιάς αυτή την άνοιξη τα
έχω φυλάξει για σένα και μόνο για σένα.
Άκου: υπάρχει ένα αόρατο σχοινί που μας συνδέει, κι εκεί ακροβατούν
τα όνειρά μου κάθε φορά που έχει πανσέληνο.
Άκου: ένας ποιητής έδωσε μια λέξη στη σιωπή για να παίζει, εσείς
μου δώσατε αγάπη-πάλι μια λέξη- για να έχει νόημα η ζωή μου.
Άκου: σήμερα 21/03 ένιωσα στ' αυτιά μου ένα παράξενο αεράκι που
έκρυβε ένα μνμα, το μνμα ήταν από 9.000 χιλ. μακριά, από
την περιοχή του GERMISTON και ήταν δικό σου.
Άκου: Διονυσία σήμερα 21/03 ημέρα της Ποίησης, ο αδερφός σου
φύτεψε στον κήπο μια αρωματική-μοναδική Τριανταφυλλιά
και της έδωσε τ' όνομά σου.
Άκου: όπως η ποίηση είναι η αρμονία των λέξεων, έτσι και η Διονυσία
με τον Derrick είναι η εξίσωση της φιλίας και της αγάπης.
Άκου: η φωνή μου δεν είναι δυνατή, και το ποίημα μου δεν θα
το καταλάβουν οι πολλοί -έτσι κι αλλιώς δεν είναι για πολλούς-
γιατί θα το συγκρίνουν με άλλα ποιήματα, και τότε θα πουν:
α! πάλι ο Poof;;; συγχωρέστε τους γιατί δεν γνωρίζουν πως
στον χαμένο παράδεισο ο Poof ήταν ένας ρομαντικός ψυχοπομπός,
που οραματίζονταν έναν κόσμο Ουτοπικοποιητικό.
Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ.
==========================
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ [το κορυφαίο]
Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη.
Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού
και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.
Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,
της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».
Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,
νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.
Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,
όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.
Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,
σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.
Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα
κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.
Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,
των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.
Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,
γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.
Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει
του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.
Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή
με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.
Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,
και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.
Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,
η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.
Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,
σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.
Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,
βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.
Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα
που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.
Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,
προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.
-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,
καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.
Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."
-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.
Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,
όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,
όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,
εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."
Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου
θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.
Π.Λ. Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
========================
Ιδού το δεύτερο ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Νάτο, εμπρός σας, ανάμεσα σε δυό
πλαγιές/
Το Μαγευτικό και Πανέμορφο
Γοργογύρι με της Μούσες και τις Νύμφες/
Ντυμένο στ' άσπρα τον χειμώνα να το χαϊδεύουν οι νιφάδες του χιονιά/
Και στα πράσινα την άνοιξη με τα
γάργαρα νερά να κυλαρίζουν διασχίζοντας το/
Δεξιά του οι ιεροί βράχοι των Μετεώρων/
και Αριστερά του η ιστορική Πιάλεια/
Τέτοια ομορφιά επισκέπτη σε άλλον
τόπο δεν θα δεις/
Παρά μόνο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι
που το έχουν υμνήσει ποιητές και συγγραφείς/
Βρίσκεται ξαπλωμένο στην αγκαλιά
του Κερκέτιου όρους με την "αστραπή" στην κορυφή του/
Εκεί, στην κορυφή, σε οδηγεί το
φημισμένο και ξακουστό σε όλους μονοπάτι, του
Ασκληπιού/
Με τα πολλά γλυπτά, τα εικαστικά
της φύσης και τον μικρό Κερκέτη, τον βοηθό του Ασκληπιού.
Εκεί θα συναντήσεις βότανα και μυρωδικά, καλότχιες, ξωτικά,
και όμορφες κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά.
Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, Επικούρειος Πέπος.
=======================
Ιδού το τρίτο ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,
κ’ εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη
ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·
έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.
Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις
και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές,
στον δρόμο μη προχώρει
του ταξιδιού σου πια.
Aλλού ποιον τόπο θα ζητήσεις
καλύτερον απ’ το Γοργογύρι;
Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,
των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·
και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις,
ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.
Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις
που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ’ το βουνό θα δεις
τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις... πώς να
μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;
Πως το αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.
Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.
Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,
οι καρποί, τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.
Από ένα ποίημα του Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση
από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο ποιητική αδεία.
================
Ιδού το τέταρτο ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Απ' όταν χώρισε θαρρώ/
Το χώμα από τον ουρανό/
Καμαρωτό μ' αλαζονεία/
Και μες στη θεία ησυχία/
Το Κερκέτιον όρος μια κορφή υψώνει/
Στο Γοργογύρι και καμαρώνει/
Και όταν ρίχνουμε ματιές/
Στους κάμπους με τις κερασιές/
Ο ήλιος πάει πολύ ψηλά/
Κρύβεται πίσω από το βουνό/
Νύχτα και να τ' ολόγιομο φεγγάρι/
Που αμυδρά το φως του βλέπω πάλι/
Τ' άσπρα σύννεφα διστάζουν/
Να το αγγίξουν πλησιάζουν/
Και όλα τα πουλιά μαζί φωνάζουν/
Γοργογύρι είσαι το πιο όμορφο χωριό/.
Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, Επικούρειος Πέπος.
=======================
Ιδού το τρίτο ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,
κ’ εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη
ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·
έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.
Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις
και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές,
στον δρόμο μη προχώρει
του ταξιδιού σου πια.
Aλλού ποιον τόπο θα ζητήσεις
καλύτερον απ’ το Γοργογύρι;
Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,
των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·
και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις,
ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.
Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις
που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ’ το βουνό θα δεις
τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις... πώς να
μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;
Πως το αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.
Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.
Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,
οι καρποί, τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.
Από ένα ποίημα του Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση
από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο ποιητική αδεία.
================
Ιδού το τέταρτο ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Απ' όταν χώρισε θαρρώ/
Το χώμα από τον ουρανό/
Καμαρωτό μ' αλαζονεία/
Και μες στη θεία ησυχία/
Το Κερκέτιον όρος μια κορφή υψώνει/
Στο Γοργογύρι και καμαρώνει/
Και όταν ρίχνουμε ματιές/
Στους κάμπους με τις κερασιές/
Ο ήλιος πάει πολύ ψηλά/
Κρύβεται πίσω από το βουνό/
Νύχτα και να τ' ολόγιομο φεγγάρι/
Που αμυδρά το φως του βλέπω πάλι/
Τ' άσπρα σύννεφα διστάζουν/
Να το αγγίξουν πλησιάζουν/
Και όλα τα πουλιά μαζί φωνάζουν/
Γοργογύρι είσαι το πιο όμορφο χωριό/.
Του Γιαμάμπε Ακαχίτο, σε ελεύθερη απόδοση, ποιητική αδεία
από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο.
=====================
Ιδού το Πέμπτο ποίημα για το ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ
Σε θυμάμαι σαν ένα λαμπερό ουράνιο τόξο
Στους δρόμους του ουρανού
Σε θυμάμαι όπως όλοι μας νοσταλγικά
Θυμόμαστε φίλους εκλεκτούς
Σε νιώθω στο φώς, στον αγέρα
Στο άρωμα των λουλουδιών
Και γεμίζει η άδεια μου ψυχή από τις ομορφιές σου
Και των πουλιών τις μουσικές.
Βυθίζομαι στο κελάρυσμα των νερών του Κεφαλοπόταμου
Και με τη θύμησή σου, κάθε στεναγμό και κάθε πόνο
Σε αυτό το όνειρο ξεχνώ
Πιο κοντά μου σε νιώθω
Όσο κι αν μακριά σου φεύγω
Γιατί η εικόνα σου είναι μέσα μου
Σκιά που υπερνικά τη σκέψη μου
Όμορφο Γοργογύρι σε θυμάμαι
Γιατί γεμίζεις τα όνειρά μου,
Με χρώματα, με αρώματα
Και με κάθε λογιών χαρίσματα.
Θυμάμαι τις μαγικές βραδιές
Στην αυλή των θαυμάτων
Και νοσταλγώ την κάθοδο των αστεριών.
Ω! μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι πόσο πολύ σ’ αγαπώ.
ΥΓ. αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει στην καρδιά τους
το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
===================
Το νέο δυστοπικό οικολογικό ποίημα είναι κι αυτό
===================
Το νέο δυστοπικό οικολογικό ποίημα είναι κι αυτό
του Επικούρειου Πέπου.
Το δάσος στο τάμπλετ.
Θα 'ρθει μία μέρα που τα δένδρα/
Θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων/
Και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο/
θρόισμα και οξυγόνο.
Θα 'ρθει μία μέρα που τα δένδρα/
Θ' αρρωστήσουν και τότε οι άνθρωποι/
θα καταλάβουν τη χρησιμότητα τους/
Τότε όμως θα είναι αργά.
Θα 'ρθει μία μέρα που ο γεροπλάτανος/
Δεν θα μπορεί πλέον να λέει ιστορίες/
Ούτε και ν' ακούει ιστορίες που συνήθιζαν να λένε/
Στον ίσκιο του οι άνθρωποι.
Θα 'ρθει μία μέρα που στη θέση τους/
Απλά θα υπάρχουν κάποιες τρύπες και καμένα δένδρα/
Και ως συνήθως οι επιμηθείς άνθρωποι/
Θα κλαίνε πάνω σ' αυτές τις τρύπες και στα καμένα.
Πολλοί από αυτούς θα είναι λυπημένοι και άρρωστοι/
όπως τα πλατάνια και τα καμένα δάση/
Τα μικρά παιδιά θ' ακούνε για δένδρα/
Και δεν θα γνωρίζουν πως ήταν η μορφή τους/
και φυσικά θα ανατρέχουν φυσικά στα τάμπλετ.
Ήρθε μία μέρα που τα δένδρα τα αφάνισε η πύρινη λαίλαπα/
Γιατί οι πιο πολλοί άνθρωποι κατά βάθος μισούν το δάσος/
Ήρθε μία μέρα που τα παιδιά αναρωτιούνται τι φταίει/
Που κάηκαν τόσα πολλά δένδρα χωρίς βοήθεια;/
Είναι μία μέρα ντροπής για το ανθρώπινο είδος/
Τα παιδιά κοιτάζουν τους μεγάλους και τους υπεύθυνους στα μάτια/
Χωρίς ποτέ να παίρνουν απαντήσεις/
Και συνεχίζουν να κοιτάζουν τα δένδρα στο Τάμπλετ.
Το ποίημα ανήκει στην συλλογή "εικόνες μιας άλλης εποχής"
και είναι αφιερωμένο σε όσους έχουν ακόμα ευαισθησίες για το περιβάλλον.
Θα 'ρθει μία μέρα που τα δένδρα/
Θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων/
Και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο/
θρόισμα και οξυγόνο.
Θα 'ρθει μία μέρα που τα δένδρα/
Θ' αρρωστήσουν και τότε οι άνθρωποι/
θα καταλάβουν τη χρησιμότητα τους/
Τότε όμως θα είναι αργά.
Θα 'ρθει μία μέρα που ο γεροπλάτανος/
Δεν θα μπορεί πλέον να λέει ιστορίες/
Ούτε και ν' ακούει ιστορίες που συνήθιζαν να λένε/
Στον ίσκιο του οι άνθρωποι.
Θα 'ρθει μία μέρα που στη θέση τους/
Απλά θα υπάρχουν κάποιες τρύπες και καμένα δένδρα/
Και ως συνήθως οι επιμηθείς άνθρωποι/
Θα κλαίνε πάνω σ' αυτές τις τρύπες και στα καμένα.
Πολλοί από αυτούς θα είναι λυπημένοι και άρρωστοι/
όπως τα πλατάνια και τα καμένα δάση/
Τα μικρά παιδιά θ' ακούνε για δένδρα/
Και δεν θα γνωρίζουν πως ήταν η μορφή τους/
και φυσικά θα ανατρέχουν φυσικά στα τάμπλετ.
Ήρθε μία μέρα που τα δένδρα τα αφάνισε η πύρινη λαίλαπα/
Γιατί οι πιο πολλοί άνθρωποι κατά βάθος μισούν το δάσος/
Ήρθε μία μέρα που τα παιδιά αναρωτιούνται τι φταίει/
Που κάηκαν τόσα πολλά δένδρα χωρίς βοήθεια;/
Είναι μία μέρα ντροπής για το ανθρώπινο είδος/
Τα παιδιά κοιτάζουν τους μεγάλους και τους υπεύθυνους στα μάτια/
Χωρίς ποτέ να παίρνουν απαντήσεις/
Και συνεχίζουν να κοιτάζουν τα δένδρα στο Τάμπλετ.
Το ποίημα ανήκει στην συλλογή "εικόνες μιας άλλης εποχής"
και είναι αφιερωμένο σε όσους έχουν ακόμα ευαισθησίες για το περιβάλλον.
Επικούρειος Πέπος.
=====================
Ένα ποίημα για τις Μούσες.
=====================
Ένα ποίημα για τις Μούσες.
Μούσα, εσύ πανταχού παρούσα/
Προστάτιδα εσύ της ποίησης, οιστροκυματούσα/
Γλυκόφθαλμη Πινδαρική μου Μούσα/
Αχτιδομίλησε και στάσου απόψε/
Στον κήπο του Επικούρειου Πέπου/
Άνοιξε και φώτισε την ψυχή του και την καρδιά του/
Ν' αστράψει μέσα του η φλόγα της ποίησης/
Που σιγοκαίει βαθιά τα σωθικά του/
Βοήθησέ τον να υμνήσει τον έρωτα και την φιλία/
Εσύ μόνο Μυστηριομάτα Μούσα/
Μπορείς να δώσεις φωνή στις λέξεις που τον κατακλύζουν.
Το πιο πάνω ποίημα είναι του μέγιστου ποιητή Επικούρειου Πέπου
και ανήκει στην συλλογή με τον τίτλο "Μούσες και Νύμφες".
====================
Την πιο κάτω ιστορία για τον ΚΑΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟ την διηγήθηκαν οι ΝΥΜΦΕΣ του ποταμού στον Επικούρειο Πέπο και ο Πέπος την κατέγραψε όπως ακριβών του την υπαγόρευσαν οι ΝΥΜΦΕΣ.
Η πιο κάτω ιστορία που θα διαβάσετε είναι η αληθινή ιστορία για τον Κεφαλοπόταμο, το ποτάμι που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Και όπως είπε και η Μούσα Ευτέρπη: μόνον εσύ Πέπο έχεις όλα τα στοιχεία που έχουν να κάνουν με το ποτάμι γιατί όταν ήσουν μικρός όλη μέρα τριγύριζες στο βουνό και στο ποτάμι και μιλούσες με τα ξωτικά, τις Νύμφες και τις Μούσες.
Αυτή την αληθινή ιστορία για τον Κεφαλοπόταμο θα πρέπει να γνωρίζει κάθε κάτοικος και κάθε επισκέπτης του Μαγευτικού και Πανέμορφου χωριού που ακούει στο όνομα Γοργογύρι.
ΚΕΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟΣ.
Φίλες και φίλοι σας καλωσορίζουμε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι το πιο ερωτικό και ποιητικό χωριό των Τρικάλων κ.ο.μ.
ΠΡΟΣΟΧΗ βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας διηγηθώ τον αληθινό μύθο του ποταμού του χωριού μας που ακούει στο όνομα Κεφαλοπόταμος!!
Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι μύθοι αλλά εγώ θα σας διηγηθώ αυτόν που μου υπαγόρευσαν οι Νύμφες και που φημολογείται πως άκουσε με τα ίδια του τ' αυτιά ο γεροπλάτανος του χωριού ο οποίος στη συνέχεια με το θρόισμα των φύλλων του μίλησε στον πιο σοφό γέροντα του χωριού γιατί ήταν ο μόνος που μπορούσε να καταλάβει και να μεταφράσει τις λέξεις από το θρόισμα των φύλλων.
Αυτό συνέβη πριν πολλά χρόνια, ο σοφός γέροντας δεν ζει πια, είχε γράψει όμως αυτά που άκουσε από τον Γεροπλάτανο σε ένα τετράδιο και το είχε κρύψει στον κορμό ενός δέντρου στην περιοχή της Αηδόνας.
Κάποια στιγμή αυτό το δένδρο ξεράθηκε γιατί κάποιοι άνθρωποι που δεν αγαπούσαν το περιβάλλον άφηναν σκουπίδια στον κορμό του κι αυτό από την στεναχώρια του αρρώστησε και ξεράθηκε.
Όταν το δασαρχείο κάλεσε τον καλλιτέχνη ξυλογλύπτη του χωριού τον Άγγελο Πατσιατζή για να του πει πως πρέπει να κόψει το άρρωστο δέντρο ο καλλιτέχνης γεμάτος έκπληξη ανακάλυψε μέσα στον κορμό του δέντρου το τετράδιο το οποίο από την πολυκαιρία είχε κάποιες φθορές αλλά σε γενικές γραμμές ήταν σε καλή κατάσταση, αυτό το τετράδιο ο καλλιτέχνης ως όφειλε το παρέδωσε στον Επικούρειο Πέπο που ως μέγας βιβλιοφάγος και μυθοπλάστης μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει το περιεχόμενο του τετραδίου και μ' αυτόν τον τρόπο να μάθουμε όλοι εμείς την συγκλονιστική μυθιστορία του ποταμού που πηγάζει από το Κερκέτιον όρος και διασχίζει το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το χωριό που τίμησαν οι Μούσες, οι Νύμφες και φυσικά αρκετοί Ποιητές.
Αυτή την ιστορία θα σας διηγηθώ σήμερα.
Ο ποταμός που βρισκόμαστε τώρα ονομάζεται Κεφαλοπόταμος, αρχικά δεν είχε αυτό το όνομα, το πρώτο του όνομα ήταν Ληθαίος, τον αποκαλούσαν Ληθαίο γιατί μία από τις κύριες πηγές του ονομαζόταν Λήθη, όσοι έπιναν νερό από αυτή την πηγή ξεχνούσαν, ήταν το νερό της Λήθης. [Σημαντική παρατήρηση, στα νεότερα χρόνια κάποιοι Γοργογυραίοι που έπιναν πολύ νερό από το ποτάμι λένε πως ξεχνούσαν τα χρέη τους!!! αυτό ίσως να είναι μία καλή δικαιολογία για να μην πληρώνουν τους δανειστές τους και γενικότερα όπου χρωστούσαν, υπάρχει και αυτή η φήμη].
Ο Ληθαίος το γνώριζε αυτό αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι γιατί το κουμάντο στις πηγές το είχαν οι Νύμφες των πηγών και των ποταμών.
Ανάμεσα στις Νύμφες υπήρχε μια τρισχαριτωμένη που την έλεγαν Μνημοσύνη, αυτή τη Νύμφη την ερωτεύθηκε ο Ληθαίος και μια μέρα που η Μνημοσύνη έπαιρνε το μπάνιο της της εκμυστηρεύτηκε τον έρωτα του.
Η Μνημοσύνη γοητεύτηκε από την ορμή και την δροσιά του Ληθαίου και ανταποκρίθηκε θετικά στο ερωτικό του κάλεσμα.
Από αυτή τη συνεύρεση γεννήθηκε ένα πανέμορφο και γλυκολάλητο κοριτσάκι που το ονόμασαν Αηδόνα!!
Από αυτή την κοπέλα πήρε την ονομασία του το πουλί που το αποκαλούμε αηδόνι, λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει ένα σημείο που το ονομάζουμε Αηδόνα, εκεί είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά και γι' αυτό έδωσαν αυτό το όνομα στο συγκεκριμένο σημείο προς τιμήν της Αηδόνας.
Εκεί σ' αυτό το σημείο υπήρχε ένας καταρράκτης, πίσω από τα νερά του καταρράκτη για να μην είναι ορατή από τους περαστικούς, κολυμπούσε η κόρη του Ληθαίου και της Μνημοσύνης, το σώμα της ήταν πάντα μέσα στο νερό και μόνο το κεφάλι της ήταν εκτός.
Εκεί στην μικρή λιμνούλα που σχημάτιζαν τα νερά του καταρράκτη σύχναζε ο Κερκέτης.
Ο Κερκέτης για όσους δεν το γνωρίζετε ήταν ο μικρός βοηθός του Ασκληπιού, τον βοηθούσε να συλλέγει τα βότανα του.
Είναι ένας ξεχωριστός μύθος αυτός για τον Κερκέτη και το Κερκέτιον όρος που αν θέλετε μπορείτε να τον αναζητήσετε στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου..
Ας επιστρέψουμε όμως στο κείμενο που υπήρχε στο τετράδιο.
Όταν ο Ασκληπιός αναχωρούσε για την πόλη με τα βότανα, ο Κερκέτης πήγαινε στην μικρή λιμνούλα για μπάνιο.
Εκεί τον είδε η Αηδόνα και τον αγάπησε σφόδρα!!
Ο Κερκέτης δεν μπορούσε να την δει την Αηδόνα γιατί κρυβόταν πίσω από τα νερά του καταρράκτη.
Μία μέρα που ο Ασκληπιός δεν πήγε στο βουνό ο Κερκέτης πήγε νωρίς προς την μικρή λιμνούλα.
Όσο πλησίαζε άκουγε μια γλυκιά φωνή να τραγουδάει τόσο μελωδικά που το μυαλό του πήγε στις σειρήνες του Οδυσσέα.
Πλησίασε κοντά και μαγεύτηκε!!
Δεν πίστευαν τα μάτια του!!
Επειδή ο καταρράκτης δεν είχε πολύ νερό μπόρεσε να διακρίνει ένα γυναικείο κεφάλι να εξέχει από το νερό, η κοπέλα που τραγουδούσε ήταν η Αηδόνα η οποία δεν είχε αντιληφθεί πως στην ακτή υπήρχε ο αγαπημένος της Κερκέτης και συνέχιζε με την γλυκολαλιά της να λέει μελωδικά τραγούδια.
Όταν την επόμενη μέρα ο μικρός Κερκέτης συναντήθηκε με τον Ασκληπιό κάποια στιγμή ο Ασκληπιός τον ρώτησε:
- Τι σου συμβαίνει γιε μου;
Κάτι σε απασχολεί σήμερα.
Ο Κερκέτης εξήγησε στον Ασκληπιό αυτό που του συνέβη χθες και του είπε επίσης πως από τη στιγμή που αντίκρισε το πρόσωπο της κοπέλας του ποταμού νιώθει πως η καρδιά του χτυπάει μόνο για εκείνη.
Ο σοφός Ασκληπιός μίλησε με λόγια που πετούσαν σαν πουλιά λέγοντας:
Είσαι λοιπόν ερωτευμένος με την κεφαλή του ποταμού, άρα το ποτάμι θα το ονομάσουμε Κεφαλοπόταμο!!!!
Ο Κερκέτης απάντησε:
Ναι δάσκαλε είμαι ερωτευμένος, πως όμως θα της το πω;
Θα ζητήσεις την βοήθεια των Νυμφών, οι Νύμφες σε γνωρίζουν και θα σε βοηθήσουν.
Πρώτα θα πρέπει να επισκεφθούμε τον πατέρα της τον Ληθαίο και την μητέρα της την Μνημοσύνη, εγώ θα τους μιλήσω και είμαι σίγουρος πως θα μας δώσουν την συγκατάθεση τους.
Έτσι και έγινε, οι γονείς αποδέχθηκαν με μεγάλη χαρά την πρόταση του Ασκληπιού για τον Κερκέτη και την Αηδόνα και σύντομα έγινε ένας λαμπρός γάμος, στον οποίο παραβρέθηκαν όλες οι Νύμφες και κουμπάρος ήταν ο Ασκληπιός. [Σημαντική Παρατήρηση: ο γνωστός μουσικός Γκοτζιό δεν ζούσε τότε και γι' αυτό δεν έπαιξε στον γάμο].
Ο γέρο Ληθαίος αποσύρθηκε με την γυναίκα του στην πόλη των Τρικάλων και άφησε στην κόρη του το ποτάμι που τώρα πια ονομάστηκε Κεφαλοπόταμος λόγω της γνωστής ιστορίας που σας ανάφερα πιο πριν.
Ο Κερκέτης και η Αηδόνα έζησαν ευτυχισμένοι και απέκτησαν 6 παιδιά, 3 κόρες και τρία αγόρια το ένα από τα κορίτσια το ονόμασαν Θάλασσα, και το ένα αγόρι Ωκεανό, τ' άλλα δύο αγόρια τα ονόμασαν Τρυπιολίθαρο και Φτερόλακκα, τ' άλλα δύο κορίτσια τα ονόμασαν Κοκκινοπύλη και Αντιόπη. Υπάρχουν κι άλλα φύλλα γραμμένα αλλά από την πολυκαιρία είχαν ένα πέπλο μη αναγνωσιμότητας και γι' αυτό ο Επικούρειος Πέπος έκρινε πως θα πρέπει να σταλούν στην αρχαιολόγο - ιστορικό - γραφολόγο Διοτίμα προκειμένου να μελετήσει και να αποκρυπτογραφήσει το υπόλοιπο κείμενο. Φίλες και φίλοι αυτή είναι εν μέρει η αληθινή μυθιστορία του Κεφαλοπόταμου που στολίζει και δροσίσει το πιο ερωτικό χωριό των Τρικάλων.
Υπάρχου 5 ποιήματα για το Μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι τα οποία μπορείτε να τα βρείτε στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομαδας Γοργογυρίου filomatheia.blogspot.com όλα τα ποιήματα μιλούν για τις ομορφιές που θα συναντήσει ο επισκέπτης όταν επισκεφθεί αυτό το ποιητικολογοτεχνικό χωριό που ξεκουράζεται εδώ και πολλούς αιώνες στους πρόποδες του Κερκετίου Όρους. Ίσως να είναι και το μοναδικό χωριό που το διασχίζουν δύο ποταμοί και κατά μία έννοια θα μπορούσε κάποιος να πει πως στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι υπάρχει και ένα μικρό νησί!!!! Ναι ακριβώς όπως το διαβάσατε, πρώτος ο Επικούρειος Πέπος είχε μιλήσει για το GORGOGIRI BEACH κάποιος παρατηρητικός αμέσως θα διαπιστώσει πως η πέρα γειτονιά είναι μία νησίδα ανάμεσα σε δύο ποταμούς, τον Κεφαλοπόταμο και τον Ξυλοπαροικιώτη, άρα; Να γιατί εκτός των άλλων το Μαγευτικό κοκορεύεται πως είναι και νησί!!
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=====================
Δύο αληθινές ιστορίες από τον Επικούρειο Πέπο για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Το άτομο που ζει σε ένα σπίτι γνωρίζει περισσότερα για αυτό από τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε, έτσι κι εσύ Πέπο λόγω του ότι ζούσες πολλά χρόνια στο βουνό γνωρίζεις πάρα πολλά για το ΚΕΡΚΕΤΙΟ ΟΡΟΣ γι' αυτό σε παρακαλώ να μας πεις την αληθινή ιστορία του βουνού όπως αυτή που μας είπες για τον ΚΕΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟ, αυτά είπε η Μούσα Ευτέρπη κι εγώ μελέτησα το αρχείο μου και αποτύπωσα σε ηλεκτρονική μορφή την αληθινή ιστορία του βουνού. Πολλά συγχαρητήρια έλαβα από όλες τις Μούσες και τις Νύμφες και γι' αυτό είμαι πολύ χαρούμενος που εξιστόρησα την ιστορία του Κερκέτιου όρους.
Κερκέτιον όρος.
Η αληθινή ιστορία για το Κερκέτιον όρος όπως την άκουσα από τον παππού του πατέρα μου ο οποίος την είχε ακούσει στην πλατεία του χωριού όταν ήταν μικρός να την διηγούνται οι 7 σοφοί γέροντες του χωριού οι οποίοι συνεδρίαζαν δημόσια 4 φορές το χρόνο ώστε να δίνουν και τις κατάλληλες συμβουλές στους συγχωριανούς για διάφορα θέματα, δυστυχώς στην πορεία αυτός ο θεσμός καταργήθηκε γιατί υπήρξαν πολλοί ανόητοι που νόμιζαν πως ήταν σοφοί, όπως π.χ. κάποιος όνομα και μη χωριό που επειδή είχε αυτό το σημαντικό όνομα νόμιζε πως ήταν εξίσου σοφός με τον πρόγονο μας!!! και μη χειρότερα δηλαδή, αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι σοφοί να σταματήσουν να μιλούν και σιγά σιγά να εκλείψουν εντελώς με αποτέλεσμα να φθάσουμε στο σημείο να έχουμε πολλούς βλάκες που νομίζουν πως είναι σοφοί και να λένε ακαταλαβίστικα πράγματα.
Σε παρακαλώ αγαπητέ αναγνώστη να μεταφέρεις αυτούσιο στους απόδημους Γοργογυραίους, στους Γοργογυραίους, στους φιλογοργογυραίους, στους επισκέπτες και όχι μόνο σ' αυτούς, το πιο κάτω κείμενο. Σ' ευχαριστώ.
Σύμφωνα με την προφορική μυθολογία και με βάση τις πληροφορίες που έδωσαν οι Μούσες στον μυθολόγο υπάρχει η πιο κάτω Α' εκδοχή περί της ονομασίας ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ
Σε κάποια επίσκεψη του Ασκληπιού, στο δικό μας βουνό όπου συνέλεγε το βότανά του, συνάντησε τον μικρό Κερκέτη!!! Από εκείνη την ημέρα και μετά ο μικρός Κερκέτης έγινε ο πιο καλός μαθητής και φίλος του Ασκληπιού. Ήταν μόνο 10 χρονών αλλά γνώριζε τα πάντα για το βουνό που ζούσε.
Κάποιοι λένε πως ο μικρός Κερκέτης ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας τσοπαναραίων που ζούσε στο βουνό και ο ίδιος λένε ήταν αυτός που γνώριζε το βουνό από την μια άκρη έως και την άλλη και φυσικά γνώριζε που υπάρχουν τα καλύτερα βότανα, γιατί τον είχε μυήσει η γιαγιά του η οποία ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος και ο ίδιος αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση και ήταν εξαιρετικά παρατηρητικός.
Άλλοι λένε πως ήταν το πνεύμα του βουνού το οποίο παρουσιαζόταν μόνον στον Ασκληπιό για να του υποδείξει τα καλύτερα σημεία που μπορούσε να συλλέξει τα αρωματικά και φαρμακευτικά βότανα. Κάποιοι άλλοι λένε πολλά και διάφορα γιατί με το πέρασμα του χρόνου ο καθένας αφαιρούσε η πρόσθετε κάτι με αποτέλεσμα η έρευνα που έκανε ο Επικούρειος Πέπος να είναι η πιο αξιόπιστη.
Λένε επίσης πως ο Ασκληπιός αγάπησε πάρα πολύ τον μικρό Κερκέτη και τον έκανε βοηθό του λόγω της γνώσεων που είχε για τα βότανα και γενικότερα για το Κερκέτιο όρος που τότε δεν είχε πάρει ακόμα την ονομασία ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και απλά το έλεγαν βουνό.
Επειδή λοιπόν έως εκείνη τη στιγμή το βουνό δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα και ο καθένας έδινε την δική του ονομασία ο Ασκληπιός πρότεινε το βουνό να το ονομάσουνε ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ προς τιμήν του μικρού του φίλου και βοηθού. Αυτό και έγινε, το βουνό πήρε το όνομα του μικρού Κερκέτη του βοτανολόγου και όλοι πια το γνώριζαν ως Κερκέτιον όρος, επί τουρκοκρατίας όμως οι Τούρκοι του έδωσαν το όνομα Κόζιακας και που δυστυχώς αρκετοί σήμερα το προφέρουν μ' αυτό το όνομα, εκτός από την μικρή ΒΑΝΕΣΣΑ που επιμένει να το ονομάζει ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και μάλιστα όταν ο παππούς της το αναφέρει ως ΚΟΖΙΑΚΑ του κάνει την παρατήρηση. Μπράβο Βανέσσα.
Αυτός είναι ένας αληθινός μύθος από τους πολλούς που υπάρχουν γι' αυτό το πανέμορφο βουνό που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και που δυστυχώς υπάρχουν ανεγκέφαλοι που συνεχίζουν να το πληγώνουν με διάφορους τρόπους, κρίμα, κρίμα για όλους μας.
Τα τελευταία χρόνια ένας καλλιτέχνης, ο ξυλογλύπτης Άγγελος Πατσιατζής αποφάσισε να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο και δημιούργησε με την φαντασία του τον μικρό Κερκέτη ξυλογλυπτικά. Υπάρχει η προτομή του στο μονοπάτι που υπάρχει δίπλα στο ποτάμι, δηλαδή στο μονοπάτι του Ασκληπιού. Ας αφήσουμε τώρα τον μυθοπλάστη Επικούρειο Πέπο να μας διηγηθεί την δεύτερη εκδοχή του μύθου για την ιστορία του Κερκέτη όπως του την υπαγόρευσαν κάποιο βράδυ στον ύπνο του οι Μούσες.
ΕΚΔΟΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Η Δρυόπη ήταν κόρη του βασιλιά Δρύοπα, που φύλαγε τα κοπάδια του πατέρα της κοντά στο πυκνό φύλλωμα των δέντρων δίπλα στον Κεφαλοπόταμο και ήταν τόσο γλυκολάλητη που όταν την άκουσε ο Κερκέτης να τραγουδάει την ερωτεύθηκε αμέσως. Μέγας εραστής ο Κερκέτης.
Οι νύμφες του ποταμού βοήθησαν τον Κερκέτη να πλησιάσει την Δρυόπη και να της εξομολογηθεί τον έρωτα του και παράλληλα μύησαν την Δρυόπη στην τέχνη του χορού.
Η Δρυόπη αγάπησε κι αυτή τον Κερκέτη ο οποίος πήγε με πολλά δώρα στον πατέρα της συνοδευόμενος από τον Ασκληπιό, ο Ασκληπιός τον είχε σαν παιδί του, και ζήτησαν επίσημα να νυμφεφθεί την όμορφη κόρη.
Ο Δρύοπας δεν έφερε καμία αντίρρηση γιατί είχε ακούσει τα καλύτερα λόγια για τον Κερκέτη και φυσικά γνώριζε την ιστορία του ονόματος του βουνού που τώρα πια ονομαζόταν Κερκέτιον όρος και πως αυτή την ονομασία την είχε δώσει ο Ασκληπιός λόγω της γνωριμίας του με τον μικρό Κερκέτη που τον βοηθούσε στη συλλογή των βοτάνων.
Στον γάμο της Δρυόπης παραβρέθηκαν πλήθος κόσμου, οι Μούσες, οι Νύμφες του ποταμού και φυσικά κουμπάρος ήταν ο Ασκληπιός. [Σημαντική Παρατήρηση: ούτε σ' αυτόν το γάμο έπαιξε ο γνωστός οργανοπαίχτης Γκοτζιό γιατί δεν είχε ακόμα γεννηθεί].
Πολλούς αιώνες μετά ενώ ο Επικούρειος Πέπος βρισκόταν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι οι νύμφες εμφανίστηκαν στον ύπνο του και του ζήτησαν να γράψει αυτή την αληθινή ιστορία. Ευτυχώς ο Επίκουρος είχε καλή μνήμη και τα θυμήθηκε όλα με την βοήθεια βέβαια των Μουσών, κατέβηκε στο αρχηγείο και αποτύπωσε στο χαρτί όλα αυτά που του υπαγόρευσαν οι Μούσες.
Αυτή είναι αγαπητές φίλες και αγαπητοί μου φίλοι η αληθινή ιστορία του βουνού που έχει στην αγκαλιά του το πιο ερωτικό χωριό των Τρικάλων.
ΥΓ. Διάφοροι ποιητές έχουν υμνήσει με ποιήματα τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, αυτά τα ποιήματα αναζήτησε τα στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου.
=====================
====================
Την πιο κάτω ιστορία για τον ΚΑΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟ την διηγήθηκαν οι ΝΥΜΦΕΣ του ποταμού στον Επικούρειο Πέπο και ο Πέπος την κατέγραψε όπως ακριβών του την υπαγόρευσαν οι ΝΥΜΦΕΣ.
Η πιο κάτω ιστορία που θα διαβάσετε είναι η αληθινή ιστορία για τον Κεφαλοπόταμο, το ποτάμι που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Και όπως είπε και η Μούσα Ευτέρπη: μόνον εσύ Πέπο έχεις όλα τα στοιχεία που έχουν να κάνουν με το ποτάμι γιατί όταν ήσουν μικρός όλη μέρα τριγύριζες στο βουνό και στο ποτάμι και μιλούσες με τα ξωτικά, τις Νύμφες και τις Μούσες.
Αυτή την αληθινή ιστορία για τον Κεφαλοπόταμο θα πρέπει να γνωρίζει κάθε κάτοικος και κάθε επισκέπτης του Μαγευτικού και Πανέμορφου χωριού που ακούει στο όνομα Γοργογύρι.
ΚΕΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟΣ.
Φίλες και φίλοι σας καλωσορίζουμε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι το πιο ερωτικό και ποιητικό χωριό των Τρικάλων κ.ο.μ.
ΠΡΟΣΟΧΗ βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας διηγηθώ τον αληθινό μύθο του ποταμού του χωριού μας που ακούει στο όνομα Κεφαλοπόταμος!!
Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι μύθοι αλλά εγώ θα σας διηγηθώ αυτόν που μου υπαγόρευσαν οι Νύμφες και που φημολογείται πως άκουσε με τα ίδια του τ' αυτιά ο γεροπλάτανος του χωριού ο οποίος στη συνέχεια με το θρόισμα των φύλλων του μίλησε στον πιο σοφό γέροντα του χωριού γιατί ήταν ο μόνος που μπορούσε να καταλάβει και να μεταφράσει τις λέξεις από το θρόισμα των φύλλων.
Αυτό συνέβη πριν πολλά χρόνια, ο σοφός γέροντας δεν ζει πια, είχε γράψει όμως αυτά που άκουσε από τον Γεροπλάτανο σε ένα τετράδιο και το είχε κρύψει στον κορμό ενός δέντρου στην περιοχή της Αηδόνας.
Κάποια στιγμή αυτό το δένδρο ξεράθηκε γιατί κάποιοι άνθρωποι που δεν αγαπούσαν το περιβάλλον άφηναν σκουπίδια στον κορμό του κι αυτό από την στεναχώρια του αρρώστησε και ξεράθηκε.
Όταν το δασαρχείο κάλεσε τον καλλιτέχνη ξυλογλύπτη του χωριού τον Άγγελο Πατσιατζή για να του πει πως πρέπει να κόψει το άρρωστο δέντρο ο καλλιτέχνης γεμάτος έκπληξη ανακάλυψε μέσα στον κορμό του δέντρου το τετράδιο το οποίο από την πολυκαιρία είχε κάποιες φθορές αλλά σε γενικές γραμμές ήταν σε καλή κατάσταση, αυτό το τετράδιο ο καλλιτέχνης ως όφειλε το παρέδωσε στον Επικούρειο Πέπο που ως μέγας βιβλιοφάγος και μυθοπλάστης μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει το περιεχόμενο του τετραδίου και μ' αυτόν τον τρόπο να μάθουμε όλοι εμείς την συγκλονιστική μυθιστορία του ποταμού που πηγάζει από το Κερκέτιον όρος και διασχίζει το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το χωριό που τίμησαν οι Μούσες, οι Νύμφες και φυσικά αρκετοί Ποιητές.
Αυτή την ιστορία θα σας διηγηθώ σήμερα.
Ο ποταμός που βρισκόμαστε τώρα ονομάζεται Κεφαλοπόταμος, αρχικά δεν είχε αυτό το όνομα, το πρώτο του όνομα ήταν Ληθαίος, τον αποκαλούσαν Ληθαίο γιατί μία από τις κύριες πηγές του ονομαζόταν Λήθη, όσοι έπιναν νερό από αυτή την πηγή ξεχνούσαν, ήταν το νερό της Λήθης. [Σημαντική παρατήρηση, στα νεότερα χρόνια κάποιοι Γοργογυραίοι που έπιναν πολύ νερό από το ποτάμι λένε πως ξεχνούσαν τα χρέη τους!!! αυτό ίσως να είναι μία καλή δικαιολογία για να μην πληρώνουν τους δανειστές τους και γενικότερα όπου χρωστούσαν, υπάρχει και αυτή η φήμη].
Ο Ληθαίος το γνώριζε αυτό αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι γιατί το κουμάντο στις πηγές το είχαν οι Νύμφες των πηγών και των ποταμών.
Ανάμεσα στις Νύμφες υπήρχε μια τρισχαριτωμένη που την έλεγαν Μνημοσύνη, αυτή τη Νύμφη την ερωτεύθηκε ο Ληθαίος και μια μέρα που η Μνημοσύνη έπαιρνε το μπάνιο της της εκμυστηρεύτηκε τον έρωτα του.
Η Μνημοσύνη γοητεύτηκε από την ορμή και την δροσιά του Ληθαίου και ανταποκρίθηκε θετικά στο ερωτικό του κάλεσμα.
Από αυτή τη συνεύρεση γεννήθηκε ένα πανέμορφο και γλυκολάλητο κοριτσάκι που το ονόμασαν Αηδόνα!!
Από αυτή την κοπέλα πήρε την ονομασία του το πουλί που το αποκαλούμε αηδόνι, λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει ένα σημείο που το ονομάζουμε Αηδόνα, εκεί είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά και γι' αυτό έδωσαν αυτό το όνομα στο συγκεκριμένο σημείο προς τιμήν της Αηδόνας.
Εκεί σ' αυτό το σημείο υπήρχε ένας καταρράκτης, πίσω από τα νερά του καταρράκτη για να μην είναι ορατή από τους περαστικούς, κολυμπούσε η κόρη του Ληθαίου και της Μνημοσύνης, το σώμα της ήταν πάντα μέσα στο νερό και μόνο το κεφάλι της ήταν εκτός.
Εκεί στην μικρή λιμνούλα που σχημάτιζαν τα νερά του καταρράκτη σύχναζε ο Κερκέτης.
Ο Κερκέτης για όσους δεν το γνωρίζετε ήταν ο μικρός βοηθός του Ασκληπιού, τον βοηθούσε να συλλέγει τα βότανα του.
Είναι ένας ξεχωριστός μύθος αυτός για τον Κερκέτη και το Κερκέτιον όρος που αν θέλετε μπορείτε να τον αναζητήσετε στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου..
Ας επιστρέψουμε όμως στο κείμενο που υπήρχε στο τετράδιο.
Όταν ο Ασκληπιός αναχωρούσε για την πόλη με τα βότανα, ο Κερκέτης πήγαινε στην μικρή λιμνούλα για μπάνιο.
Εκεί τον είδε η Αηδόνα και τον αγάπησε σφόδρα!!
Ο Κερκέτης δεν μπορούσε να την δει την Αηδόνα γιατί κρυβόταν πίσω από τα νερά του καταρράκτη.
Μία μέρα που ο Ασκληπιός δεν πήγε στο βουνό ο Κερκέτης πήγε νωρίς προς την μικρή λιμνούλα.
Όσο πλησίαζε άκουγε μια γλυκιά φωνή να τραγουδάει τόσο μελωδικά που το μυαλό του πήγε στις σειρήνες του Οδυσσέα.
Πλησίασε κοντά και μαγεύτηκε!!
Δεν πίστευαν τα μάτια του!!
Επειδή ο καταρράκτης δεν είχε πολύ νερό μπόρεσε να διακρίνει ένα γυναικείο κεφάλι να εξέχει από το νερό, η κοπέλα που τραγουδούσε ήταν η Αηδόνα η οποία δεν είχε αντιληφθεί πως στην ακτή υπήρχε ο αγαπημένος της Κερκέτης και συνέχιζε με την γλυκολαλιά της να λέει μελωδικά τραγούδια.
Όταν την επόμενη μέρα ο μικρός Κερκέτης συναντήθηκε με τον Ασκληπιό κάποια στιγμή ο Ασκληπιός τον ρώτησε:
- Τι σου συμβαίνει γιε μου;
Κάτι σε απασχολεί σήμερα.
Ο Κερκέτης εξήγησε στον Ασκληπιό αυτό που του συνέβη χθες και του είπε επίσης πως από τη στιγμή που αντίκρισε το πρόσωπο της κοπέλας του ποταμού νιώθει πως η καρδιά του χτυπάει μόνο για εκείνη.
Ο σοφός Ασκληπιός μίλησε με λόγια που πετούσαν σαν πουλιά λέγοντας:
Είσαι λοιπόν ερωτευμένος με την κεφαλή του ποταμού, άρα το ποτάμι θα το ονομάσουμε Κεφαλοπόταμο!!!!
Ο Κερκέτης απάντησε:
Ναι δάσκαλε είμαι ερωτευμένος, πως όμως θα της το πω;
Θα ζητήσεις την βοήθεια των Νυμφών, οι Νύμφες σε γνωρίζουν και θα σε βοηθήσουν.
Πρώτα θα πρέπει να επισκεφθούμε τον πατέρα της τον Ληθαίο και την μητέρα της την Μνημοσύνη, εγώ θα τους μιλήσω και είμαι σίγουρος πως θα μας δώσουν την συγκατάθεση τους.
Έτσι και έγινε, οι γονείς αποδέχθηκαν με μεγάλη χαρά την πρόταση του Ασκληπιού για τον Κερκέτη και την Αηδόνα και σύντομα έγινε ένας λαμπρός γάμος, στον οποίο παραβρέθηκαν όλες οι Νύμφες και κουμπάρος ήταν ο Ασκληπιός. [Σημαντική Παρατήρηση: ο γνωστός μουσικός Γκοτζιό δεν ζούσε τότε και γι' αυτό δεν έπαιξε στον γάμο].
Ο γέρο Ληθαίος αποσύρθηκε με την γυναίκα του στην πόλη των Τρικάλων και άφησε στην κόρη του το ποτάμι που τώρα πια ονομάστηκε Κεφαλοπόταμος λόγω της γνωστής ιστορίας που σας ανάφερα πιο πριν.
Ο Κερκέτης και η Αηδόνα έζησαν ευτυχισμένοι και απέκτησαν 6 παιδιά, 3 κόρες και τρία αγόρια το ένα από τα κορίτσια το ονόμασαν Θάλασσα, και το ένα αγόρι Ωκεανό, τ' άλλα δύο αγόρια τα ονόμασαν Τρυπιολίθαρο και Φτερόλακκα, τ' άλλα δύο κορίτσια τα ονόμασαν Κοκκινοπύλη και Αντιόπη. Υπάρχουν κι άλλα φύλλα γραμμένα αλλά από την πολυκαιρία είχαν ένα πέπλο μη αναγνωσιμότητας και γι' αυτό ο Επικούρειος Πέπος έκρινε πως θα πρέπει να σταλούν στην αρχαιολόγο - ιστορικό - γραφολόγο Διοτίμα προκειμένου να μελετήσει και να αποκρυπτογραφήσει το υπόλοιπο κείμενο. Φίλες και φίλοι αυτή είναι εν μέρει η αληθινή μυθιστορία του Κεφαλοπόταμου που στολίζει και δροσίσει το πιο ερωτικό χωριό των Τρικάλων.
Υπάρχου 5 ποιήματα για το Μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι τα οποία μπορείτε να τα βρείτε στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομαδας Γοργογυρίου filomatheia.blogspot.com όλα τα ποιήματα μιλούν για τις ομορφιές που θα συναντήσει ο επισκέπτης όταν επισκεφθεί αυτό το ποιητικολογοτεχνικό χωριό που ξεκουράζεται εδώ και πολλούς αιώνες στους πρόποδες του Κερκετίου Όρους. Ίσως να είναι και το μοναδικό χωριό που το διασχίζουν δύο ποταμοί και κατά μία έννοια θα μπορούσε κάποιος να πει πως στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι υπάρχει και ένα μικρό νησί!!!! Ναι ακριβώς όπως το διαβάσατε, πρώτος ο Επικούρειος Πέπος είχε μιλήσει για το GORGOGIRI BEACH κάποιος παρατηρητικός αμέσως θα διαπιστώσει πως η πέρα γειτονιά είναι μία νησίδα ανάμεσα σε δύο ποταμούς, τον Κεφαλοπόταμο και τον Ξυλοπαροικιώτη, άρα; Να γιατί εκτός των άλλων το Μαγευτικό κοκορεύεται πως είναι και νησί!!
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=====================
Δύο αληθινές ιστορίες από τον Επικούρειο Πέπο για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Το άτομο που ζει σε ένα σπίτι γνωρίζει περισσότερα για αυτό από τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε, έτσι κι εσύ Πέπο λόγω του ότι ζούσες πολλά χρόνια στο βουνό γνωρίζεις πάρα πολλά για το ΚΕΡΚΕΤΙΟ ΟΡΟΣ γι' αυτό σε παρακαλώ να μας πεις την αληθινή ιστορία του βουνού όπως αυτή που μας είπες για τον ΚΕΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟ, αυτά είπε η Μούσα Ευτέρπη κι εγώ μελέτησα το αρχείο μου και αποτύπωσα σε ηλεκτρονική μορφή την αληθινή ιστορία του βουνού. Πολλά συγχαρητήρια έλαβα από όλες τις Μούσες και τις Νύμφες και γι' αυτό είμαι πολύ χαρούμενος που εξιστόρησα την ιστορία του Κερκέτιου όρους.
Κερκέτιον όρος.
Η αληθινή ιστορία για το Κερκέτιον όρος όπως την άκουσα από τον παππού του πατέρα μου ο οποίος την είχε ακούσει στην πλατεία του χωριού όταν ήταν μικρός να την διηγούνται οι 7 σοφοί γέροντες του χωριού οι οποίοι συνεδρίαζαν δημόσια 4 φορές το χρόνο ώστε να δίνουν και τις κατάλληλες συμβουλές στους συγχωριανούς για διάφορα θέματα, δυστυχώς στην πορεία αυτός ο θεσμός καταργήθηκε γιατί υπήρξαν πολλοί ανόητοι που νόμιζαν πως ήταν σοφοί, όπως π.χ. κάποιος όνομα και μη χωριό που επειδή είχε αυτό το σημαντικό όνομα νόμιζε πως ήταν εξίσου σοφός με τον πρόγονο μας!!! και μη χειρότερα δηλαδή, αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι σοφοί να σταματήσουν να μιλούν και σιγά σιγά να εκλείψουν εντελώς με αποτέλεσμα να φθάσουμε στο σημείο να έχουμε πολλούς βλάκες που νομίζουν πως είναι σοφοί και να λένε ακαταλαβίστικα πράγματα.
Σε παρακαλώ αγαπητέ αναγνώστη να μεταφέρεις αυτούσιο στους απόδημους Γοργογυραίους, στους Γοργογυραίους, στους φιλογοργογυραίους, στους επισκέπτες και όχι μόνο σ' αυτούς, το πιο κάτω κείμενο. Σ' ευχαριστώ.
Σύμφωνα με την προφορική μυθολογία και με βάση τις πληροφορίες που έδωσαν οι Μούσες στον μυθολόγο υπάρχει η πιο κάτω Α' εκδοχή περί της ονομασίας ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ
Σε κάποια επίσκεψη του Ασκληπιού, στο δικό μας βουνό όπου συνέλεγε το βότανά του, συνάντησε τον μικρό Κερκέτη!!! Από εκείνη την ημέρα και μετά ο μικρός Κερκέτης έγινε ο πιο καλός μαθητής και φίλος του Ασκληπιού. Ήταν μόνο 10 χρονών αλλά γνώριζε τα πάντα για το βουνό που ζούσε.
Κάποιοι λένε πως ο μικρός Κερκέτης ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας τσοπαναραίων που ζούσε στο βουνό και ο ίδιος λένε ήταν αυτός που γνώριζε το βουνό από την μια άκρη έως και την άλλη και φυσικά γνώριζε που υπάρχουν τα καλύτερα βότανα, γιατί τον είχε μυήσει η γιαγιά του η οποία ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος και ο ίδιος αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση και ήταν εξαιρετικά παρατηρητικός.
Άλλοι λένε πως ήταν το πνεύμα του βουνού το οποίο παρουσιαζόταν μόνον στον Ασκληπιό για να του υποδείξει τα καλύτερα σημεία που μπορούσε να συλλέξει τα αρωματικά και φαρμακευτικά βότανα. Κάποιοι άλλοι λένε πολλά και διάφορα γιατί με το πέρασμα του χρόνου ο καθένας αφαιρούσε η πρόσθετε κάτι με αποτέλεσμα η έρευνα που έκανε ο Επικούρειος Πέπος να είναι η πιο αξιόπιστη.
Λένε επίσης πως ο Ασκληπιός αγάπησε πάρα πολύ τον μικρό Κερκέτη και τον έκανε βοηθό του λόγω της γνώσεων που είχε για τα βότανα και γενικότερα για το Κερκέτιο όρος που τότε δεν είχε πάρει ακόμα την ονομασία ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και απλά το έλεγαν βουνό.
Επειδή λοιπόν έως εκείνη τη στιγμή το βουνό δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα και ο καθένας έδινε την δική του ονομασία ο Ασκληπιός πρότεινε το βουνό να το ονομάσουνε ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ προς τιμήν του μικρού του φίλου και βοηθού. Αυτό και έγινε, το βουνό πήρε το όνομα του μικρού Κερκέτη του βοτανολόγου και όλοι πια το γνώριζαν ως Κερκέτιον όρος, επί τουρκοκρατίας όμως οι Τούρκοι του έδωσαν το όνομα Κόζιακας και που δυστυχώς αρκετοί σήμερα το προφέρουν μ' αυτό το όνομα, εκτός από την μικρή ΒΑΝΕΣΣΑ που επιμένει να το ονομάζει ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και μάλιστα όταν ο παππούς της το αναφέρει ως ΚΟΖΙΑΚΑ του κάνει την παρατήρηση. Μπράβο Βανέσσα.
Αυτός είναι ένας αληθινός μύθος από τους πολλούς που υπάρχουν γι' αυτό το πανέμορφο βουνό που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και που δυστυχώς υπάρχουν ανεγκέφαλοι που συνεχίζουν να το πληγώνουν με διάφορους τρόπους, κρίμα, κρίμα για όλους μας.
Τα τελευταία χρόνια ένας καλλιτέχνης, ο ξυλογλύπτης Άγγελος Πατσιατζής αποφάσισε να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο και δημιούργησε με την φαντασία του τον μικρό Κερκέτη ξυλογλυπτικά. Υπάρχει η προτομή του στο μονοπάτι που υπάρχει δίπλα στο ποτάμι, δηλαδή στο μονοπάτι του Ασκληπιού. Ας αφήσουμε τώρα τον μυθοπλάστη Επικούρειο Πέπο να μας διηγηθεί την δεύτερη εκδοχή του μύθου για την ιστορία του Κερκέτη όπως του την υπαγόρευσαν κάποιο βράδυ στον ύπνο του οι Μούσες.
ΕΚΔΟΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Η Δρυόπη ήταν κόρη του βασιλιά Δρύοπα, που φύλαγε τα κοπάδια του πατέρα της κοντά στο πυκνό φύλλωμα των δέντρων δίπλα στον Κεφαλοπόταμο και ήταν τόσο γλυκολάλητη που όταν την άκουσε ο Κερκέτης να τραγουδάει την ερωτεύθηκε αμέσως. Μέγας εραστής ο Κερκέτης.
Οι νύμφες του ποταμού βοήθησαν τον Κερκέτη να πλησιάσει την Δρυόπη και να της εξομολογηθεί τον έρωτα του και παράλληλα μύησαν την Δρυόπη στην τέχνη του χορού.
Η Δρυόπη αγάπησε κι αυτή τον Κερκέτη ο οποίος πήγε με πολλά δώρα στον πατέρα της συνοδευόμενος από τον Ασκληπιό, ο Ασκληπιός τον είχε σαν παιδί του, και ζήτησαν επίσημα να νυμφεφθεί την όμορφη κόρη.
Ο Δρύοπας δεν έφερε καμία αντίρρηση γιατί είχε ακούσει τα καλύτερα λόγια για τον Κερκέτη και φυσικά γνώριζε την ιστορία του ονόματος του βουνού που τώρα πια ονομαζόταν Κερκέτιον όρος και πως αυτή την ονομασία την είχε δώσει ο Ασκληπιός λόγω της γνωριμίας του με τον μικρό Κερκέτη που τον βοηθούσε στη συλλογή των βοτάνων.
Στον γάμο της Δρυόπης παραβρέθηκαν πλήθος κόσμου, οι Μούσες, οι Νύμφες του ποταμού και φυσικά κουμπάρος ήταν ο Ασκληπιός. [Σημαντική Παρατήρηση: ούτε σ' αυτόν το γάμο έπαιξε ο γνωστός οργανοπαίχτης Γκοτζιό γιατί δεν είχε ακόμα γεννηθεί].
Πολλούς αιώνες μετά ενώ ο Επικούρειος Πέπος βρισκόταν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι οι νύμφες εμφανίστηκαν στον ύπνο του και του ζήτησαν να γράψει αυτή την αληθινή ιστορία. Ευτυχώς ο Επίκουρος είχε καλή μνήμη και τα θυμήθηκε όλα με την βοήθεια βέβαια των Μουσών, κατέβηκε στο αρχηγείο και αποτύπωσε στο χαρτί όλα αυτά που του υπαγόρευσαν οι Μούσες.
Αυτή είναι αγαπητές φίλες και αγαπητοί μου φίλοι η αληθινή ιστορία του βουνού που έχει στην αγκαλιά του το πιο ερωτικό χωριό των Τρικάλων.
ΥΓ. Διάφοροι ποιητές έχουν υμνήσει με ποιήματα τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, αυτά τα ποιήματα αναζήτησε τα στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου.
=====================
Επικούρειος Πέπος, μία στήλη, με τα αγαπημένα μου πράγματα, όποτε θυμάμαι, θα προσθέτω μερικά:
Φίλες και φίλοι καλημέρα, είμαι ο Επικούρειος Πέπος, το μενού σήμερα έχει μια ιδέα από το filoftero του κ. Χρήστου Μιχαηλίδη. Ήταν πολλά τα κοινά αγαπημένα πράγματα -ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που το 2004 μ' εκείνο το άρθρο του στην ''Ελευθεροτυπία'' με συγκίνησε τόσο πολύ που το ανέφικτο έγινε εφικτό- εγώ, στην πορεία απλά συμπλήρωσα αυτά που κατά τη γνώμη μου θα ήθελα να έχω στο βιογραφικό μου, και που είναι τ' αγαπημένα μου, τι θα λέγατε να δημιουργούσατε κι εσείς μια τέτοια λίστα? Καλή Ανάγνωση. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και αγάπη ο Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
ΝΑ συναντώ τους Υπέροχους φίλους μου, και ειδικότερα την Αφροδίτη, τον Ηλία, την Κασσιανή, τον μικρό και τον μεγάλο Γιάννη, την Στέλλα, τον Πάνο, τον Νικόλα, τον Διδάσκαλο και την Γιώτα, τη Ναυσικά, τον Θέμη, την Αλέκα, τον Κώστα είτε στον κήπο του Ασκληπιού στην Πιάλεια, είτε στον Επικούρειο κήπο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, και χάρη σ' αυτούς τους υπέροχους φίλους και φίλους της σοφίας να γίνομαι κι εγώ λίγο πιο σοφός και πιο ευτυχισμένος.
Ν' ακούω κάθε πρωί τον μικρό Ιππότη, τον εγγονό του Θεόφραστου να φωνάζει: Δάσκαλε με χρειάζεσαι; και μετά να του μιλάω για τις Μούσες, για τον Ασκληπιό, για τον Κερκέτη, για τον Όμηρο και για τα δύο παιδιά τού Ομήρου την Ιλιάδα και τον Οδυσσέα, για την Συννεφούλα, για την Βροχούλα και ο μικρός Ιππότης ν' ακούει με προσοχή.
ΝΑ παραβρίσκομαι στο πατάρι του Gudemperg και να ακούω τους αδερφούς Αποστολίδη να αναλύουν τα θεατρικά έργα του 'Ιψεν και του Στρίνμπεργκ παρέα με αγαπημένα πρόσωπα.
ΝΑ παρακολουθώ στο διαδίκτυο ομιλίες του καθηγητή κ. Παπαγγελή για την ελληνική γλώσσα και όχι μόνο.
ΝΑ υποδέχομαι στο σπίτι μας στο χωριό την αγαπημένη μας ΜΑΡΙΝΑ και τους γονείς της ΕΛΙΑΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗ εκπαιδευτικοί και οι δύο, σπάνια κοσμήματα για την ελληνική παιδεία.
ΝΑ ταξιδεύω για την ΚΡΗΤΗ προκειμένου να παραβρεθώ στους γάμους της Ελιάνας και του Γιάννη, και στην βάπτιση της Μαρίνας μας και να ζούμε αξέχαστες στιγμές φιλοξενίας.
ΝΑ ακούω κάθε πρωί στις εννέα την εκπομπή ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ του Χρίστου Μιχαηλίδη γιατί είναι μία όαση στην έρημο των ΜΜΕ.
Να μαγειρεύω για φίλους στο σπίτι, από τις κορυφαίες στιγμές ευτυχίας.
ΝΑ διαβάζω με μεγάλη ευχαρίστηση την ''μετάφραση'' του έργου Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΑΥΡΙΩΝ του Νίκου Μανουσάκη.
ΝΑ διαβάζω τις τελευταίες βδομάδες τα βιβλία: ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ του κ. Θάνου Βερέμη, ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ του Μάρκου Αυρήλιου, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ του Roderick Beaton, ΕΝΑ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ του Ίψεν, ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ του Στρίντμπεργκ, και την ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ [ΠΛΑΤΩΝ] σε απόδοση του κ. Στάντη Αποστολίδη, ΠΟΣΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ της κ. Ελένης Γλύκατζη - Αρβελέρ, ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΙ Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΞΗΓΗΣΕΩΝ [ΣΑΙΞΠΗΡ] σε μετάφραση του Διονύση Καψάλη, ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ του Έρικ Γουά'ι'νερ, ο ΠΑΤΕΡΑΣ του Στρίντμπεργκ και φυσικά το τελευταίο βιβλίο του κ. Ηλία Γιαννακόπουλου με τίτλο ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.
ΝΑ ταξιδεύω με τον Τάκη, ένας είναι ο Τάκης και να μου εξηγεί πως έκανε πλάτς πλούτς όταν ήταν μικρός σε μία μικρή λίμνη που νόμιζε πως ήταν θάλασσα.
ΝΑ συγκινούμε πολύ από την εκδήλωση αγάπης της Ρόζας της τετραπέρατης σκυλίτσας του Πίκατσου και της Χαρουλίτας.
ΝΑ επισκέπτομαι την Βαγγελιώ και τον πατέρα Ευθύμιο για έναν καφέ, και να ανακαλύπτω, πως στην όμορφη Λήμνο και στην γοητευτική Αμοργό, όταν λένε ελάτε για έναν καφέ, εννοούν τραπέζι με τυριά από την Αμοργό, ψαρόσουπα με ψάρια από την Λήμνο, με χταπόδι Λημνιώτικο, ταραμοσαλάτα χειροποίητη, και τσίπουρο με γλυκάνισο όλα ευλογημένα από τον πατέρα Ευθύμιο.
ΝΑ διαβάζω τα γεμάτα ευαισθησία ποιήματα του Δημήτρη Ππαγιαννόπουλου για τον εγγονό του τον ΗΡΑΚΛΗ και για τα αδικοχαμένα παιδιά της τραγωδίας των Τεμπών.
Να φιλοξενώ φίλους εκλεκτούς στο σπίτι μας στην Αθήνα και στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Να επισκέπτωμαι ''Τ' ΑΛΩΝΙΑ'' στην ιστορική Πιάλεια Όπου η κ. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ετοιμάζει τα πιο γευστικά μεζεδάκια και γουρνοπούλα στη σούβλα.
Να συναντιέμαι στο καφέ του Μουσείο της Ακρόπολης με εκλεκτούς φίλους όπως η Αφροδίτη της ιστορικής Πιάλειας και ο μέγιστος συγγραφέας των Τρικάλων Ηλίας Γιαννακόπουλος και με θέα τον ιερό βράχο να ακούω τον συγγραφέα να μας μιλάει για θέματα φιλοσοφικά κ.ο.μ.
Να παρακολουθώ στο θέατρο της Επιδαύρου την παράσταση ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ του ΕΥΡΙΠΙΔΗ όπου στον ρόλο της ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ παίζει το δικό μας Μαράκι, [ΜΑΡΙΑ ΠΕΤΕΒΗ].
Να ακούω από τον διαχρονικό και πολύτιμο φίλο Γιάννη ήρεμα και παρηγορητικά λόγια για το πρόβλημα της Δολέντσιας που μου γαληνεύουν την ψυχή μου.
Να απολαμβάνω την ανατολή από την μοναδική θέση στα Κοκκινοπήλια μαζί με την Λόλα, και μετά να ανηφορίζουμε προς το Κερκέτιο Όρος για να συλλέξουμε ρίγανη.
Να περνάω ώρες πολλές φροντίζοντας τα λουλούδια στον κήπο του Επίκουρου στην Κάντζα και στην Αυλή των Θαυμάτων του σπιτιού μας στο χωριό.
Να συνομιλώ με καλύτερους ομιλητές από μένα απλά και μόνο για να μπορώ να ελπίζω πως κάποια στιγμή θα γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος.
Να διαβάζω τα άρθρα του Ηλία Γιαννακόπουλου, και να αποσύρομαι στο αρχηγείο - ξενώνα στο σπίτι του χωριού ώστε να μπορώ ν' ακούσω υπέροχες μουσικές και να διαβάσω τα αγαπημένα μου βιβλία με την ησυχία μου.
Να επισκέπτομαι ξανά και ξανά το μαγέρικο της ΚΥΡΙΑΣ ΜΑΤΙΝΑΣ όπου κάθε φορά ότι και να φάμε είναι όλα άριστης ποιότητας, μοναδικά σε γεύσεις και πολύ λογικές τιμές. Συγχαρητήρια στην ΚΥΡΙΑ ΜΑΤΙΝΑ.
Νά πλάθω αληθινές ιστορίες, και κάποιοι καχύποπτοι φίλοι και συγγενείς, να νομίζουν πως είναι μυθοπλασίες ενώ εγώ τους λέω την αλήθεια!!
Να πετώ με ανεμόπτερο μαζί με την Κοντεσίνα Ηρώ και την Κορνηλία από την Κόρη προς τον κάμπο ως νέος Δαίδαλος και Ίκαρος αψηφώντας τους όποιους κινδύνους.
Να κρατώ στην αγκαλιά μου τον μικρό Απόλλωνα τον γιο της Διοτίμας μου, την Μαρίλια, τον μικρό Ευθύμη του Λευτέρη της ΟΚΡΑ, και τα ζουζούνια της βαπτιστήρας μου τον Επικούρειο Κωνσταντίνο και τον πολύτροπο Οδυσσέα.
Να παρακολουθώ τα μαθήματα ιστορίας της κορυφαίας ιστορικού Μαρίας Ευθυμίου.
Να παρακολουθώ επίσης τον μέγιστο καθηγητή Βερτουδάκη να αναλύει την τραγωδία του Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος.
Να παρακολουθώ επίσης τον καθηγητή κ. Τάση στη συνέντευξη που έδωσε στην κ. Βίκυ Φλέσσα.
Να συναντώ τους φίλους μου από την στρατιωτική μου θητεία, τον Ντίνο, τον Γιάννη, τον Δήμαρχο που το φετινό καλοκαίρι συνάντησα στην Κοζάνη και στην Βέροια.
Να παραθερίζω στον Άγιο Νικόλαο της Δομβραίνας στο φιλόξενο σπίτι της Νίκης της Καλύμνου και του Μανδραγόρα.
Να διαβάζω ξανά και ξανά τους Έλληνες κλασικούς και όχι μόνο.
Να διαβάζω τις μεταφράσεις των αδελφών Αποστολίδη και ειδικότερα του κορυφαίου φιλοσόφου Νίτσε.
Να παρακολουθώ στο διαδίκτυο θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες κλασικών έργων, όπερα, και μπαλέτων.
Ν' ακούω την γλυκολάλητη Χρύσα Νταή να διαβάζει Παπαδιαμάντη και να νιώθουν τ' αυτιά μου απέραντη ακουστική ηδονή.
Να πηγαίνω στο λιμάνι για να παραλάβω τα χταπόδια, τα καλαμάρια και όχι μόνο, που μας στέλνει ο μεγαλύτερος ψαράς της Λήμνου, ο ευλογημένος Ευθύμης.
Να ζωγραφίζω τοπία και γυμνές κοπέλες στο ατελιέ μου χωρίς να μ' ενοχλεί η Δολέντσια τις ώρες της δημιουργίας.
Να συζητώ, [για την ακρίβεια ν' ακούω] ώρες πολλές με τον φιλόλογο - φιλόσοφο - συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλο για φιλοσοφικά θέματα και όχι μόνο.
Να συναντώ υπέροχους φίλους στις ταβέρνες Τ' ΑΛΩΝΙΑ και ΔΟΡΚΑ στην ιστορική Πιάλεια, και μεταξύ οίνου και μεζέ να απολαμβάνω τις φιλοσοφικές συζητήσεις.
Να παραβρίσκομαι σε παρουσιάσεις βιβλίων όπως στην εκκλησία της Πιάλειας και στην Φιλύρα με κεντρικό ομιλητή τον λογοτεχνικό χείμαρο Ηλία Γιαννακόπουλο.
Ν' ακούω τον εκλεκτό μου φίλο, κορυφαίο διδάσκαλο, Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο να απαγγέλει ποιήματα του Επικούρειου Πέπου στον φιλόξενο κήπο του Ασκληπιού, στην ιστορική Πιάλεια, και να σκέφτομαι το πόσο τυχερός - ευλογημένος θα πρέπει να είναι κάποιος όταν τον αξιώνει ο Θεός να ζήσει τόσο μεγάλες στιγμές.
Να δανείζω βιβλία στην δασκάλα μου, την κ. Μάρθα που είχα στο δημοτικό, σ' αυτήν που ήταν η αιτία ν' αγαπήσω τα γράμματα.
Να διοργανώνω βραδιές ποίησης, μουσικής κ.ο.μ. στην αυλή των θαυμάτων.
Να συμμετέχω σε ομάδες εθελοντισμού όπως το [2019] στην εικαστική παρέμβαση στο δημοτικό σχολείο του χωριού.
Να μένω μόνος μου αργά το βράδυ στον κήπο του Επίκουρου και να καλώ από το υπερπέραν αγαπημένα μου πρόσωπα προκειμένου να μ' επισκεφθούν στον ύπνο μου για να τους ενημερώσω για το τι συμβαίνει εδώ, και να τους ζητώ να μου πούνε τι συμβαίνει εκεί πάνω.
Να περιμένω στο αεροδρόμιο ευλογημένους φίλους από Νότια Αφρική, από Ιαπωνία, από Γαλλία, από Φινλανδία, από Νορβηγία και όχι μόνο, για να τους κλείσω στην αγκαλιά μου.
Να περπατάω δίπλα στη θάλασσα και να παρακολουθώ το πέλαγος, να βρίσκω μύδια, αχινούς και να παρακολουθώ τον πατέρα Γεώργιο ν' αρμενίζει με την βαρκούλα του.
Να βρίσκομαι πρωί πρωί στη θέση κοκκινοπήλια με καλή παρέα και να αναμένουμε την ανατολή του ζωοδότη Ήλιου, μαγεία, μαγεία!
Ν' ακούω το κελάρυσμα του νερού στον Κεφαλοπόταμο περπατώντας στο μονοπάτι και αγναντεύοντας τα πλατάνια, γέρικα και νέα που υπάρχουν στις όχθες του ποταμού να γυρίζω πίσω στα παιδικά μου χρόνια όταν περνούσα πολλές ώρες εκεί παρέα με την Ελισσαβετ, την Καράσω και την Κουλίτσα.
Να βγαίνω το πρωί στην αυλή των θαυμάτων και να βρίσκω κρεμασμένη στα κάγκελα του αυλόγυρου μία τσάντα με φρούτα του κήπου που άφησε η θεία Ελένη, η μητέρα του Γιούλη και του Λαμπρακιά.
Να βρίσκομαι ξανά και ξανά στο Πήλιο όπου και φέτος [2019] περάσαμε μαγικές στιγμές, η μόνη στεναχώρια τώρα πια είναι η απουσία της πολυαγαπημένης μας Βαγγελίτσας που μας αποχαιρέτησε πριν δύο χρόνια. [Δυστυχώς τώρα που ανανεώνω τη σελίδα 5/09/23 στο αγαπημένο μας Πήλιο έχουν γίνει μεγάλες καταστροφές].
Να περιποιούμαι τα λουλούδια που έχουμε στην αυλή των θαυμάτων και στον κήπο του Επίκουρου, και να συζητώ μαζί τους για τα δικά τους προβλήματα και για τα δικά μου.
Να παρατηρώ για πολλές ώρες γεμάτος θαυμασμό τους πιο όμορφους λαχανόκηπους του χωριού μου, της Θείας Ελένης, και της Θείας Γιαννούλας.
Να ακούω τον Διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο να τραγουδάει, να ψέλνει, και να σκέφτομαι το πόσο τυχερός είμαι που με θεωρεί φίλο του, και που με τίμησε εκείνο το ανεπανάληπτο βράδυ στον κήπο του σπιτιού του ανάμεσα σε πολύ εκλεκτούς φίλους.
Να επισκέπτομαι για βραδινό τα 'ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ', το 'ΧΑΝΙ', την πιτσαρία 'SOLO', και τα 'ΙΜΙΑ' όπου η ποιότητα, οι μεγάλες μερίδες, οι προσιτές τιμές, το φιλικό περιβάλλον και όχι μόνο μας κάνουν να επιστρέφουμε με αρκετά κιλά επιπλέον.
Να κάθομαι με τις ώρες και να παρακολουθώ το φεγγάρι τους καλοκαιρινούς μήνες όπου με λίγη φαντασία βρίσκομαι κι εγώ στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Να κάνω μπάνιο στο ποτάμι εκεί όπου το καλοκαίρι έρχονται πολλά κορίτσια από τα Τρίκαλα κ.ο.μ. και κάνουν μπάνιο και ηλιοθεραπεία γυμνά για να αποκτήσουν σφιχτό δέρμα.
Να βρίσκομαι στην αγκαλιά της μητέρας μου που λόγω της ηλικίας της δεν γνωρίζω για πόσο ακόμα θα μπορώ να απολαμβάνω αυτή τη ζεστή αγκαλίτσα.
Να σερφάρω ψάχνοντας για λογοτεχνικές, ιστορικές, καλλιτεχνικές, φιλολογικές, ορειβατικές πληροφορίες και όχι μόνο, στο διαδίκτυο χάρη στην τεχνολογία που μας παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα.
Να διαβάζω ξανά και ξανά τους Έλληνες κλασικούς γιατί εκεί μέσα βρίσκω το παρελθόν μου και το μέλλον μου και στεναχωριέμαι που τους ανακάλυψα τόσο αργά.
Να πηγαίνω για ορειβασία στο Τρύπιο Λιθάρι και να μαζεύω ρίγανη από το Κερκέτιο όρος, εκεί όπου ο Ασκληπιός συνέλεγε τα θεραπευτικά του αρωματικά βότανα.
Να κάνω τρυφερό σεξ με την ''D''στο βουνό, ανάμεσα στα αρωματικά βότανα, στα πειράγματα, και στα κελαηδίσματα των πουλιών με στρώμα την βλάστηση του βουνού. Ζήσε τον ερωτά σου στο βουνό, έχει άλλη γεύση.
Να ζωγραφίζω τα γυμνά μοντέλα -εννοείται γυναικών -εκτός από το ατελιέ μου, και στη φύση, εκεί όπου τα χρώματα γίνονται πιο ρεαλιστικά και υπάρχει η πιθανότητα να ''συλλάβεις'' το τέλειο αποτέλεσμα κ.ο.μ.
Να παρατηρώ επίσης τα σαρκώδη χείλη των γυναικών που εκφράζουν την ερωτική τους διάθεση, καθώς επίσης και τα ωραία στητά και σφιχτά στήθη τους που διαλαλούν των ερωτισμό τους.
Να συναντώ ανθρώπους δοτικούς και απονήρευτους που σε κάνουν να νιώθεις πως ο χρόνος που περνάς μαζί τους περνάει πολύ γρήγορα.
Ν' ακούω ξανά και ξανά το C.D. EMPEROR με τις θε'ι'κές μουσικές του Μπετόβεν στο αρχηγείο και αργά το βράδυ με ακουστικά στην αυλή των θαυμάτων.
Να διαβάζω ξανά και ξανά την Ιθάκη του ΚΑΒΑΦΗ γιατί μ' αυτό το ποίημα επιθυμώ να με αποχαιρετήσουν οι φίλοι μου και οι συγγενείς όταν έρθει η ώρα να μεταβώ στη χώρα των Μακάρων.
Να βλέπω ανθρώπους που γελούν με την καρδιά τους και που όταν σε συναντούν δεν βαριούνται να σου πουν καλημέρα και καλησπέρα.
Να βλέπω την κατσαρόλα όπου η Δολέντσια μαγειρεύει τον κόκορα που μας έκανε δώρο η Λενάκη, το κόκκινο κρασί του Τρικαλιώτη, τον μεζέ που ετοίμασε η Δολέντσια για ορεκτικό και το φιλί της για επιδόρπιο έχοντας στο μυαλό της για μετά, τόνα τάλλο!!! που λένε και στο Κορωπάκι.
Μ' αρέσει πάρα πολύ το μεθυστικό άρωμα από τις φλαμουριές [τήλιο] που όταν είναι ανθισμένες μοσχοβολάει όλη η γειτονιά, μακράν το καλύτερο ρόφημα για το φθινόπωροχείμωνο κ.ο.μ.
Μ' αρέσει να ακούω ώρες ατελείωτες την ιστορικό Μαρία Ευθυμίου ίσως την καλύτερη και συναρπαστικότερη δασκάλα που υπάρχει αυτή την περίοδο στην Ελλάδα.
Να διαβάζω ποιήματα Χα'ι'κου των φίλων μου από την μακρινή Ιαπωνία.
Να προσπαθώ να πείσω την Νικολέτα και τ' άλλα παιδιά να διαβάζουν κάποια εξωσχολικά βιβλία την περίοδο του καλοκαιριού.
Να βλέπω τις τριανταφυλλιές με τα υπέροχα και αρωματικά τριαντάφυλλα, τις ορτανσίες, τις ζουμπο'ι'ες, τις βουκαμβίλιες, τις αστρομέριες, τις μπιγόνιες, και τα υπόλοιπα λουλούδια της αυλής να συναγωνίζονται ποιο θα παρουσιάσει το καλύτερο αποτέλεσμα.
Να κάθομαι στην βεράντα περιμένοντας την Δολέντσια να σερβίρει το μεσημεριανό πάνω στο λινό τραπεζομάντηλο με τις πάντα υπέροχες και μυρωδάτες γεύσεις που αναστατώνουν τον ουρανίσκο.
Να μην βλέπω καθόλου, μα καθόλου!! τηλεόραση.
Να περπατώ ξυπόλητος στο χώμα.
Να ετοιμάζομαι για ταξίδι, γενικά και ειδικότερα για το Παρίσι, την Ιαπωνία, τη Νότια Αφρική, τη Νάξο, το Πήλιο.
Να βλέπω έργα στον κινηματογράφο.
Να μην θέλω να τελειώσει ένα καλό βιβλίο που διαβάζω.
Ν' ακούω τη βροχή και ειδικότερα όταν μεσολαβούν τσίγκια όπου οι ήχοι σε μεταφέρουν σε συναυλιακό χώρο.
Νά περιμένω αγαπημένο μου πρόσωπο στο αεροδρόμιο. Singing in the rain.
To σπαγγέτι Μπολονέζ με ειδική σάλτσα που ετοιμάζει ο Fuji Tomo Kazu.
Να γράφω τις σκέψεις μου με την ελπίδα πως κάποια στιγμή κάποιο εγγόνι μου θα τις διαβάσει.
Ν'ανακαλύπτω καινούργιες μουσικές.
Να παρακολουθώ ενδιαφέρουσες παραστάσεις στην Επίδαυρο, και στο Ηρώδειο.
Να περπατώ στο Παρίσι και στο Λονδίνο ώρες πολλές.
Να κάθομαι σε κάποιο πάρκο τους και να διαβάζω ένα βιβλίο.
Να ταξιδεύω με τρένο, όχι του ΟΣΕ.
Η Λέσχη του Δίσκου, στην Στοά της Όπερας, Ακαδημίας 57, στην Αθήνα.
Τα Μπριζολάκια του Τέλη, στην οδό Ευριπίδου 86, κοντά στη Πλατεία Κουμουνδούρου, Αθήνα.
Η Ταβέρνα το Μανιτάρι στη Λίμνη Πλαστήρα.
Το Μεζεδοπωλείο ''ΤΑ ΙΜΙΑ'' στα Τρίκαλα-Δροσοπηγή.
Να φαντάζομαι. Να ονειρεύομαι. Να δοκιμάζω. Να προσεύχομαι.
Ν' ακούω την 9η του Μπετόβεν. Το Cabernet Sauvignon του Χατζιμιχάλη.
Να παρατηρώ. Να σημειώνω.
Και να αναπλάθω ιστορίες.
Να περνάω ώρες σε βιβλιοπωλείο, και ειδικότερα στο βιβλιοπωλείο ''Φωταγωγός''.
Μ' αρέσουν όλα τα βιβλία των εκδόσεων ''ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ''
Τι ωραία που ήταν παλιά, όταν παίρναμε το κυριακάτικο φαγητό μας στον φούρνο, Αρνάκι με πατάτες, Αρνάκι γιουβέτσι σε γάστρα, Γεμιστά - ντομάτες, πιπεριές.
Το λευκό τραπεζομάντηλο. Λινές πετσέτες στο τραπέζι.
Το νερό σε ασημένια κανάτα.
Σε έναν ερημικό κι απάνεμο κολπίσκο, κάπου στην Ελλάδα, μόνος, να κάνω πως ψαρεύω.
Η 5η του Μάλερ. Η όπερα Don Giovanni του Μότσαρτ.
Να ταξιδεύω με τον Ηγέτη, τον Τζιμ Άνταμς, την Μελισσάνθη και την Λόλα, όπως παληά στο Παρίσι, Θεέ μου πόσο όμορφες στιγμές είχαμε ζήσει, πόσο τυχεροί ήμασταν.
Να ταξιδεύω στο Αιγαίο. Με το πλοίο, και με τη φαντασία μου.
Τα πέτρινα σπίτια, με μεγάλη αυλή γύρω-γύρω.
Κάθε τραγούδι του Χατζιδάκι. Μά κάθε...
Να μπαίνω σε άγνωστους, επαρχιακούς δρόμους, κι' όπου με βγάλει.
Να περπατώ πλάι σε ποτάμι, ή ρυάκι.
Να πηγαίνω με τα πόδια από το σπίτι της Μόϊρας στο ΛΟΎΒΡΟ παράλληλα με τον Σηκουάνα.
Το κερί στα κηροπήγια. Τα βότσαλα. Τα κοχύλια. Η άμμος. Το σταφύλι.
Η Μαλαγουζιά (ποικιλία λευκού κρασιού) του Γεροβασιλείου.)
Να φεύγω από την Ελλάδα.
Να επιστρέφω στην Ελλάδα. Να απομακρύνομαι.
Να διαβάζω, και να ξαναδιαβάζω το Μονόγραμμα του Ελύτη.
Να βλέπω και να ξαναβλέπω τις ταινίες, ο ''Κύκλος των χαμένων Ποιητών'', και ο ''Ερωτευμένος Σαίξπηρ''.
Να κάνω βόλτες σε λιμάνια, παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν γύρω, και ειδικότερα στο λιμάνι του Λαυρίου όπου για πρώτη φορά συνάντησα τον Καπτάν Αλέξη όταν είχαν πιάσει λιμάνι για λίγες ώρες και ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές παρέα με τον ΒΥΡΩΝΑ και τον ΒΛΑΝΔΟ το στερεοφωνικό αντέχει ακόμα.
Τα τσιπουράδικα στον Βόλο. Τα δελφίνια. Τα πετρόψαρα.
Φίλες και φίλοι καλημέρα, είμαι ο Επικούρειος Πέπος, το μενού σήμερα έχει μια ιδέα από το filoftero του κ. Χρήστου Μιχαηλίδη. Ήταν πολλά τα κοινά αγαπημένα πράγματα -ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που το 2004 μ' εκείνο το άρθρο του στην ''Ελευθεροτυπία'' με συγκίνησε τόσο πολύ που το ανέφικτο έγινε εφικτό- εγώ, στην πορεία απλά συμπλήρωσα αυτά που κατά τη γνώμη μου θα ήθελα να έχω στο βιογραφικό μου, και που είναι τ' αγαπημένα μου, τι θα λέγατε να δημιουργούσατε κι εσείς μια τέτοια λίστα? Καλή Ανάγνωση. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και αγάπη ο Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
ΝΑ συναντώ τους Υπέροχους φίλους μου, και ειδικότερα την Αφροδίτη, τον Ηλία, την Κασσιανή, τον μικρό και τον μεγάλο Γιάννη, την Στέλλα, τον Πάνο, τον Νικόλα, τον Διδάσκαλο και την Γιώτα, τη Ναυσικά, τον Θέμη, την Αλέκα, τον Κώστα είτε στον κήπο του Ασκληπιού στην Πιάλεια, είτε στον Επικούρειο κήπο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, και χάρη σ' αυτούς τους υπέροχους φίλους και φίλους της σοφίας να γίνομαι κι εγώ λίγο πιο σοφός και πιο ευτυχισμένος.
Ν' ακούω κάθε πρωί τον μικρό Ιππότη, τον εγγονό του Θεόφραστου να φωνάζει: Δάσκαλε με χρειάζεσαι; και μετά να του μιλάω για τις Μούσες, για τον Ασκληπιό, για τον Κερκέτη, για τον Όμηρο και για τα δύο παιδιά τού Ομήρου την Ιλιάδα και τον Οδυσσέα, για την Συννεφούλα, για την Βροχούλα και ο μικρός Ιππότης ν' ακούει με προσοχή.
ΝΑ παραβρίσκομαι στο πατάρι του Gudemperg και να ακούω τους αδερφούς Αποστολίδη να αναλύουν τα θεατρικά έργα του 'Ιψεν και του Στρίνμπεργκ παρέα με αγαπημένα πρόσωπα.
ΝΑ παρακολουθώ στο διαδίκτυο ομιλίες του καθηγητή κ. Παπαγγελή για την ελληνική γλώσσα και όχι μόνο.
ΝΑ υποδέχομαι στο σπίτι μας στο χωριό την αγαπημένη μας ΜΑΡΙΝΑ και τους γονείς της ΕΛΙΑΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗ εκπαιδευτικοί και οι δύο, σπάνια κοσμήματα για την ελληνική παιδεία.
ΝΑ ταξιδεύω για την ΚΡΗΤΗ προκειμένου να παραβρεθώ στους γάμους της Ελιάνας και του Γιάννη, και στην βάπτιση της Μαρίνας μας και να ζούμε αξέχαστες στιγμές φιλοξενίας.
ΝΑ ακούω κάθε πρωί στις εννέα την εκπομπή ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ του Χρίστου Μιχαηλίδη γιατί είναι μία όαση στην έρημο των ΜΜΕ.
Να μαγειρεύω για φίλους στο σπίτι, από τις κορυφαίες στιγμές ευτυχίας.
ΝΑ διαβάζω με μεγάλη ευχαρίστηση την ''μετάφραση'' του έργου Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΑΥΡΙΩΝ του Νίκου Μανουσάκη.
ΝΑ διαβάζω τις τελευταίες βδομάδες τα βιβλία: ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ του κ. Θάνου Βερέμη, ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ του Μάρκου Αυρήλιου, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ του Roderick Beaton, ΕΝΑ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ του Ίψεν, ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ του Στρίντμπεργκ, και την ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ [ΠΛΑΤΩΝ] σε απόδοση του κ. Στάντη Αποστολίδη, ΠΟΣΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ της κ. Ελένης Γλύκατζη - Αρβελέρ, ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΙ Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΞΗΓΗΣΕΩΝ [ΣΑΙΞΠΗΡ] σε μετάφραση του Διονύση Καψάλη, ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ του Έρικ Γουά'ι'νερ, ο ΠΑΤΕΡΑΣ του Στρίντμπεργκ και φυσικά το τελευταίο βιβλίο του κ. Ηλία Γιαννακόπουλου με τίτλο ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.
ΝΑ ταξιδεύω με τον Τάκη, ένας είναι ο Τάκης και να μου εξηγεί πως έκανε πλάτς πλούτς όταν ήταν μικρός σε μία μικρή λίμνη που νόμιζε πως ήταν θάλασσα.
ΝΑ συγκινούμε πολύ από την εκδήλωση αγάπης της Ρόζας της τετραπέρατης σκυλίτσας του Πίκατσου και της Χαρουλίτας.
ΝΑ επισκέπτομαι την Βαγγελιώ και τον πατέρα Ευθύμιο για έναν καφέ, και να ανακαλύπτω, πως στην όμορφη Λήμνο και στην γοητευτική Αμοργό, όταν λένε ελάτε για έναν καφέ, εννοούν τραπέζι με τυριά από την Αμοργό, ψαρόσουπα με ψάρια από την Λήμνο, με χταπόδι Λημνιώτικο, ταραμοσαλάτα χειροποίητη, και τσίπουρο με γλυκάνισο όλα ευλογημένα από τον πατέρα Ευθύμιο.
ΝΑ διαβάζω τα γεμάτα ευαισθησία ποιήματα του Δημήτρη Ππαγιαννόπουλου για τον εγγονό του τον ΗΡΑΚΛΗ και για τα αδικοχαμένα παιδιά της τραγωδίας των Τεμπών.
Να φιλοξενώ φίλους εκλεκτούς στο σπίτι μας στην Αθήνα και στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Να επισκέπτωμαι ''Τ' ΑΛΩΝΙΑ'' στην ιστορική Πιάλεια Όπου η κ. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ετοιμάζει τα πιο γευστικά μεζεδάκια και γουρνοπούλα στη σούβλα.
Να συναντιέμαι στο καφέ του Μουσείο της Ακρόπολης με εκλεκτούς φίλους όπως η Αφροδίτη της ιστορικής Πιάλειας και ο μέγιστος συγγραφέας των Τρικάλων Ηλίας Γιαννακόπουλος και με θέα τον ιερό βράχο να ακούω τον συγγραφέα να μας μιλάει για θέματα φιλοσοφικά κ.ο.μ.
Να παρακολουθώ στο θέατρο της Επιδαύρου την παράσταση ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ του ΕΥΡΙΠΙΔΗ όπου στον ρόλο της ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ παίζει το δικό μας Μαράκι, [ΜΑΡΙΑ ΠΕΤΕΒΗ].
Να ακούω από τον διαχρονικό και πολύτιμο φίλο Γιάννη ήρεμα και παρηγορητικά λόγια για το πρόβλημα της Δολέντσιας που μου γαληνεύουν την ψυχή μου.
Να απολαμβάνω την ανατολή από την μοναδική θέση στα Κοκκινοπήλια μαζί με την Λόλα, και μετά να ανηφορίζουμε προς το Κερκέτιο Όρος για να συλλέξουμε ρίγανη.
Να περνάω ώρες πολλές φροντίζοντας τα λουλούδια στον κήπο του Επίκουρου στην Κάντζα και στην Αυλή των Θαυμάτων του σπιτιού μας στο χωριό.
Να συνομιλώ με καλύτερους ομιλητές από μένα απλά και μόνο για να μπορώ να ελπίζω πως κάποια στιγμή θα γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος.
Να διαβάζω τα άρθρα του Ηλία Γιαννακόπουλου, και να αποσύρομαι στο αρχηγείο - ξενώνα στο σπίτι του χωριού ώστε να μπορώ ν' ακούσω υπέροχες μουσικές και να διαβάσω τα αγαπημένα μου βιβλία με την ησυχία μου.
Να επισκέπτομαι ξανά και ξανά το μαγέρικο της ΚΥΡΙΑΣ ΜΑΤΙΝΑΣ όπου κάθε φορά ότι και να φάμε είναι όλα άριστης ποιότητας, μοναδικά σε γεύσεις και πολύ λογικές τιμές. Συγχαρητήρια στην ΚΥΡΙΑ ΜΑΤΙΝΑ.
Νά πλάθω αληθινές ιστορίες, και κάποιοι καχύποπτοι φίλοι και συγγενείς, να νομίζουν πως είναι μυθοπλασίες ενώ εγώ τους λέω την αλήθεια!!
Να πετώ με ανεμόπτερο μαζί με την Κοντεσίνα Ηρώ και την Κορνηλία από την Κόρη προς τον κάμπο ως νέος Δαίδαλος και Ίκαρος αψηφώντας τους όποιους κινδύνους.
Να κρατώ στην αγκαλιά μου τον μικρό Απόλλωνα τον γιο της Διοτίμας μου, την Μαρίλια, τον μικρό Ευθύμη του Λευτέρη της ΟΚΡΑ, και τα ζουζούνια της βαπτιστήρας μου τον Επικούρειο Κωνσταντίνο και τον πολύτροπο Οδυσσέα.
Να παρακολουθώ τα μαθήματα ιστορίας της κορυφαίας ιστορικού Μαρίας Ευθυμίου.
Να παρακολουθώ επίσης τον μέγιστο καθηγητή Βερτουδάκη να αναλύει την τραγωδία του Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος.
Να παρακολουθώ επίσης τον καθηγητή κ. Τάση στη συνέντευξη που έδωσε στην κ. Βίκυ Φλέσσα.
Να συναντώ τους φίλους μου από την στρατιωτική μου θητεία, τον Ντίνο, τον Γιάννη, τον Δήμαρχο που το φετινό καλοκαίρι συνάντησα στην Κοζάνη και στην Βέροια.
Να παραθερίζω στον Άγιο Νικόλαο της Δομβραίνας στο φιλόξενο σπίτι της Νίκης της Καλύμνου και του Μανδραγόρα.
Να διαβάζω ξανά και ξανά τους Έλληνες κλασικούς και όχι μόνο.
Να διαβάζω τις μεταφράσεις των αδελφών Αποστολίδη και ειδικότερα του κορυφαίου φιλοσόφου Νίτσε.
Να παρακολουθώ στο διαδίκτυο θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες κλασικών έργων, όπερα, και μπαλέτων.
Ν' ακούω την γλυκολάλητη Χρύσα Νταή να διαβάζει Παπαδιαμάντη και να νιώθουν τ' αυτιά μου απέραντη ακουστική ηδονή.
Να πηγαίνω στο λιμάνι για να παραλάβω τα χταπόδια, τα καλαμάρια και όχι μόνο, που μας στέλνει ο μεγαλύτερος ψαράς της Λήμνου, ο ευλογημένος Ευθύμης.
Να ζωγραφίζω τοπία και γυμνές κοπέλες στο ατελιέ μου χωρίς να μ' ενοχλεί η Δολέντσια τις ώρες της δημιουργίας.
Να συζητώ, [για την ακρίβεια ν' ακούω] ώρες πολλές με τον φιλόλογο - φιλόσοφο - συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλο για φιλοσοφικά θέματα και όχι μόνο.
Να συναντώ υπέροχους φίλους στις ταβέρνες Τ' ΑΛΩΝΙΑ και ΔΟΡΚΑ στην ιστορική Πιάλεια, και μεταξύ οίνου και μεζέ να απολαμβάνω τις φιλοσοφικές συζητήσεις.
Να παραβρίσκομαι σε παρουσιάσεις βιβλίων όπως στην εκκλησία της Πιάλειας και στην Φιλύρα με κεντρικό ομιλητή τον λογοτεχνικό χείμαρο Ηλία Γιαννακόπουλο.
Ν' ακούω τον εκλεκτό μου φίλο, κορυφαίο διδάσκαλο, Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο να απαγγέλει ποιήματα του Επικούρειου Πέπου στον φιλόξενο κήπο του Ασκληπιού, στην ιστορική Πιάλεια, και να σκέφτομαι το πόσο τυχερός - ευλογημένος θα πρέπει να είναι κάποιος όταν τον αξιώνει ο Θεός να ζήσει τόσο μεγάλες στιγμές.
Να δανείζω βιβλία στην δασκάλα μου, την κ. Μάρθα που είχα στο δημοτικό, σ' αυτήν που ήταν η αιτία ν' αγαπήσω τα γράμματα.
Να διοργανώνω βραδιές ποίησης, μουσικής κ.ο.μ. στην αυλή των θαυμάτων.
Να συμμετέχω σε ομάδες εθελοντισμού όπως το [2019] στην εικαστική παρέμβαση στο δημοτικό σχολείο του χωριού.
Να μένω μόνος μου αργά το βράδυ στον κήπο του Επίκουρου και να καλώ από το υπερπέραν αγαπημένα μου πρόσωπα προκειμένου να μ' επισκεφθούν στον ύπνο μου για να τους ενημερώσω για το τι συμβαίνει εδώ, και να τους ζητώ να μου πούνε τι συμβαίνει εκεί πάνω.
Να περιμένω στο αεροδρόμιο ευλογημένους φίλους από Νότια Αφρική, από Ιαπωνία, από Γαλλία, από Φινλανδία, από Νορβηγία και όχι μόνο, για να τους κλείσω στην αγκαλιά μου.
Να περπατάω δίπλα στη θάλασσα και να παρακολουθώ το πέλαγος, να βρίσκω μύδια, αχινούς και να παρακολουθώ τον πατέρα Γεώργιο ν' αρμενίζει με την βαρκούλα του.
Να βρίσκομαι πρωί πρωί στη θέση κοκκινοπήλια με καλή παρέα και να αναμένουμε την ανατολή του ζωοδότη Ήλιου, μαγεία, μαγεία!
Ν' ακούω το κελάρυσμα του νερού στον Κεφαλοπόταμο περπατώντας στο μονοπάτι και αγναντεύοντας τα πλατάνια, γέρικα και νέα που υπάρχουν στις όχθες του ποταμού να γυρίζω πίσω στα παιδικά μου χρόνια όταν περνούσα πολλές ώρες εκεί παρέα με την Ελισσαβετ, την Καράσω και την Κουλίτσα.
Να βγαίνω το πρωί στην αυλή των θαυμάτων και να βρίσκω κρεμασμένη στα κάγκελα του αυλόγυρου μία τσάντα με φρούτα του κήπου που άφησε η θεία Ελένη, η μητέρα του Γιούλη και του Λαμπρακιά.
Να βρίσκομαι ξανά και ξανά στο Πήλιο όπου και φέτος [2019] περάσαμε μαγικές στιγμές, η μόνη στεναχώρια τώρα πια είναι η απουσία της πολυαγαπημένης μας Βαγγελίτσας που μας αποχαιρέτησε πριν δύο χρόνια. [Δυστυχώς τώρα που ανανεώνω τη σελίδα 5/09/23 στο αγαπημένο μας Πήλιο έχουν γίνει μεγάλες καταστροφές].
Να περιποιούμαι τα λουλούδια που έχουμε στην αυλή των θαυμάτων και στον κήπο του Επίκουρου, και να συζητώ μαζί τους για τα δικά τους προβλήματα και για τα δικά μου.
Να παρατηρώ για πολλές ώρες γεμάτος θαυμασμό τους πιο όμορφους λαχανόκηπους του χωριού μου, της Θείας Ελένης, και της Θείας Γιαννούλας.
Να ακούω τον Διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο να τραγουδάει, να ψέλνει, και να σκέφτομαι το πόσο τυχερός είμαι που με θεωρεί φίλο του, και που με τίμησε εκείνο το ανεπανάληπτο βράδυ στον κήπο του σπιτιού του ανάμεσα σε πολύ εκλεκτούς φίλους.
Να επισκέπτομαι για βραδινό τα 'ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ', το 'ΧΑΝΙ', την πιτσαρία 'SOLO', και τα 'ΙΜΙΑ' όπου η ποιότητα, οι μεγάλες μερίδες, οι προσιτές τιμές, το φιλικό περιβάλλον και όχι μόνο μας κάνουν να επιστρέφουμε με αρκετά κιλά επιπλέον.
Να κάθομαι με τις ώρες και να παρακολουθώ το φεγγάρι τους καλοκαιρινούς μήνες όπου με λίγη φαντασία βρίσκομαι κι εγώ στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Να κάνω μπάνιο στο ποτάμι εκεί όπου το καλοκαίρι έρχονται πολλά κορίτσια από τα Τρίκαλα κ.ο.μ. και κάνουν μπάνιο και ηλιοθεραπεία γυμνά για να αποκτήσουν σφιχτό δέρμα.
Να βρίσκομαι στην αγκαλιά της μητέρας μου που λόγω της ηλικίας της δεν γνωρίζω για πόσο ακόμα θα μπορώ να απολαμβάνω αυτή τη ζεστή αγκαλίτσα.
Να σερφάρω ψάχνοντας για λογοτεχνικές, ιστορικές, καλλιτεχνικές, φιλολογικές, ορειβατικές πληροφορίες και όχι μόνο, στο διαδίκτυο χάρη στην τεχνολογία που μας παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα.
Να διαβάζω ξανά και ξανά τους Έλληνες κλασικούς γιατί εκεί μέσα βρίσκω το παρελθόν μου και το μέλλον μου και στεναχωριέμαι που τους ανακάλυψα τόσο αργά.
Να πηγαίνω για ορειβασία στο Τρύπιο Λιθάρι και να μαζεύω ρίγανη από το Κερκέτιο όρος, εκεί όπου ο Ασκληπιός συνέλεγε τα θεραπευτικά του αρωματικά βότανα.
Να κάνω τρυφερό σεξ με την ''D''στο βουνό, ανάμεσα στα αρωματικά βότανα, στα πειράγματα, και στα κελαηδίσματα των πουλιών με στρώμα την βλάστηση του βουνού. Ζήσε τον ερωτά σου στο βουνό, έχει άλλη γεύση.
Να ζωγραφίζω τα γυμνά μοντέλα -εννοείται γυναικών -εκτός από το ατελιέ μου, και στη φύση, εκεί όπου τα χρώματα γίνονται πιο ρεαλιστικά και υπάρχει η πιθανότητα να ''συλλάβεις'' το τέλειο αποτέλεσμα κ.ο.μ.
Να παρατηρώ επίσης τα σαρκώδη χείλη των γυναικών που εκφράζουν την ερωτική τους διάθεση, καθώς επίσης και τα ωραία στητά και σφιχτά στήθη τους που διαλαλούν των ερωτισμό τους.
Να συναντώ ανθρώπους δοτικούς και απονήρευτους που σε κάνουν να νιώθεις πως ο χρόνος που περνάς μαζί τους περνάει πολύ γρήγορα.
Ν' ακούω ξανά και ξανά το C.D. EMPEROR με τις θε'ι'κές μουσικές του Μπετόβεν στο αρχηγείο και αργά το βράδυ με ακουστικά στην αυλή των θαυμάτων.
Να διαβάζω ξανά και ξανά την Ιθάκη του ΚΑΒΑΦΗ γιατί μ' αυτό το ποίημα επιθυμώ να με αποχαιρετήσουν οι φίλοι μου και οι συγγενείς όταν έρθει η ώρα να μεταβώ στη χώρα των Μακάρων.
Να βλέπω ανθρώπους που γελούν με την καρδιά τους και που όταν σε συναντούν δεν βαριούνται να σου πουν καλημέρα και καλησπέρα.
Να βλέπω την κατσαρόλα όπου η Δολέντσια μαγειρεύει τον κόκορα που μας έκανε δώρο η Λενάκη, το κόκκινο κρασί του Τρικαλιώτη, τον μεζέ που ετοίμασε η Δολέντσια για ορεκτικό και το φιλί της για επιδόρπιο έχοντας στο μυαλό της για μετά, τόνα τάλλο!!! που λένε και στο Κορωπάκι.
Μ' αρέσει πάρα πολύ το μεθυστικό άρωμα από τις φλαμουριές [τήλιο] που όταν είναι ανθισμένες μοσχοβολάει όλη η γειτονιά, μακράν το καλύτερο ρόφημα για το φθινόπωροχείμωνο κ.ο.μ.
Μ' αρέσει να ακούω ώρες ατελείωτες την ιστορικό Μαρία Ευθυμίου ίσως την καλύτερη και συναρπαστικότερη δασκάλα που υπάρχει αυτή την περίοδο στην Ελλάδα.
Να διαβάζω ποιήματα Χα'ι'κου των φίλων μου από την μακρινή Ιαπωνία.
Να προσπαθώ να πείσω την Νικολέτα και τ' άλλα παιδιά να διαβάζουν κάποια εξωσχολικά βιβλία την περίοδο του καλοκαιριού.
Να βλέπω τις τριανταφυλλιές με τα υπέροχα και αρωματικά τριαντάφυλλα, τις ορτανσίες, τις ζουμπο'ι'ες, τις βουκαμβίλιες, τις αστρομέριες, τις μπιγόνιες, και τα υπόλοιπα λουλούδια της αυλής να συναγωνίζονται ποιο θα παρουσιάσει το καλύτερο αποτέλεσμα.
Να κάθομαι στην βεράντα περιμένοντας την Δολέντσια να σερβίρει το μεσημεριανό πάνω στο λινό τραπεζομάντηλο με τις πάντα υπέροχες και μυρωδάτες γεύσεις που αναστατώνουν τον ουρανίσκο.
Να μην βλέπω καθόλου, μα καθόλου!! τηλεόραση.
Να περπατώ ξυπόλητος στο χώμα.
Να ετοιμάζομαι για ταξίδι, γενικά και ειδικότερα για το Παρίσι, την Ιαπωνία, τη Νότια Αφρική, τη Νάξο, το Πήλιο.
Να βλέπω έργα στον κινηματογράφο.
Να μην θέλω να τελειώσει ένα καλό βιβλίο που διαβάζω.
Ν' ακούω τη βροχή και ειδικότερα όταν μεσολαβούν τσίγκια όπου οι ήχοι σε μεταφέρουν σε συναυλιακό χώρο.
Νά περιμένω αγαπημένο μου πρόσωπο στο αεροδρόμιο. Singing in the rain.
To σπαγγέτι Μπολονέζ με ειδική σάλτσα που ετοιμάζει ο Fuji Tomo Kazu.
Να γράφω τις σκέψεις μου με την ελπίδα πως κάποια στιγμή κάποιο εγγόνι μου θα τις διαβάσει.
Ν'ανακαλύπτω καινούργιες μουσικές.
Να παρακολουθώ ενδιαφέρουσες παραστάσεις στην Επίδαυρο, και στο Ηρώδειο.
Να περπατώ στο Παρίσι και στο Λονδίνο ώρες πολλές.
Να κάθομαι σε κάποιο πάρκο τους και να διαβάζω ένα βιβλίο.
Να ταξιδεύω με τρένο, όχι του ΟΣΕ.
Η Λέσχη του Δίσκου, στην Στοά της Όπερας, Ακαδημίας 57, στην Αθήνα.
Τα Μπριζολάκια του Τέλη, στην οδό Ευριπίδου 86, κοντά στη Πλατεία Κουμουνδούρου, Αθήνα.
Η Ταβέρνα το Μανιτάρι στη Λίμνη Πλαστήρα.
Το Μεζεδοπωλείο ''ΤΑ ΙΜΙΑ'' στα Τρίκαλα-Δροσοπηγή.
Να φαντάζομαι. Να ονειρεύομαι. Να δοκιμάζω. Να προσεύχομαι.
Ν' ακούω την 9η του Μπετόβεν. Το Cabernet Sauvignon του Χατζιμιχάλη.
Να παρατηρώ. Να σημειώνω.
Και να αναπλάθω ιστορίες.
Να περνάω ώρες σε βιβλιοπωλείο, και ειδικότερα στο βιβλιοπωλείο ''Φωταγωγός''.
Μ' αρέσουν όλα τα βιβλία των εκδόσεων ''ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ''
Τι ωραία που ήταν παλιά, όταν παίρναμε το κυριακάτικο φαγητό μας στον φούρνο, Αρνάκι με πατάτες, Αρνάκι γιουβέτσι σε γάστρα, Γεμιστά - ντομάτες, πιπεριές.
Το λευκό τραπεζομάντηλο. Λινές πετσέτες στο τραπέζι.
Το νερό σε ασημένια κανάτα.
Σε έναν ερημικό κι απάνεμο κολπίσκο, κάπου στην Ελλάδα, μόνος, να κάνω πως ψαρεύω.
Η 5η του Μάλερ. Η όπερα Don Giovanni του Μότσαρτ.
Να ταξιδεύω με τον Ηγέτη, τον Τζιμ Άνταμς, την Μελισσάνθη και την Λόλα, όπως παληά στο Παρίσι, Θεέ μου πόσο όμορφες στιγμές είχαμε ζήσει, πόσο τυχεροί ήμασταν.
Να ταξιδεύω στο Αιγαίο. Με το πλοίο, και με τη φαντασία μου.
Τα πέτρινα σπίτια, με μεγάλη αυλή γύρω-γύρω.
Κάθε τραγούδι του Χατζιδάκι. Μά κάθε...
Να μπαίνω σε άγνωστους, επαρχιακούς δρόμους, κι' όπου με βγάλει.
Να περπατώ πλάι σε ποτάμι, ή ρυάκι.
Να πηγαίνω με τα πόδια από το σπίτι της Μόϊρας στο ΛΟΎΒΡΟ παράλληλα με τον Σηκουάνα.
Το κερί στα κηροπήγια. Τα βότσαλα. Τα κοχύλια. Η άμμος. Το σταφύλι.
Η Μαλαγουζιά (ποικιλία λευκού κρασιού) του Γεροβασιλείου.)
Να φεύγω από την Ελλάδα.
Να επιστρέφω στην Ελλάδα. Να απομακρύνομαι.
Να διαβάζω, και να ξαναδιαβάζω το Μονόγραμμα του Ελύτη.
Να βλέπω και να ξαναβλέπω τις ταινίες, ο ''Κύκλος των χαμένων Ποιητών'', και ο ''Ερωτευμένος Σαίξπηρ''.
Να κάνω βόλτες σε λιμάνια, παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν γύρω, και ειδικότερα στο λιμάνι του Λαυρίου όπου για πρώτη φορά συνάντησα τον Καπτάν Αλέξη όταν είχαν πιάσει λιμάνι για λίγες ώρες και ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές παρέα με τον ΒΥΡΩΝΑ και τον ΒΛΑΝΔΟ το στερεοφωνικό αντέχει ακόμα.
Τα τσιπουράδικα στον Βόλο. Τα δελφίνια. Τα πετρόψαρα.
Ο Δρόμος, του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Τα τρένα που φύγαν. Το θυμάρι. Η φέτα Πίνδου.
Τα Ζαγοροχώρια. Το adagietto από την 5η Συμφωνία του Μάαλερ. Όλα τα τραγούδια του Μάνου Λοίζου, του Κογιουμτζή - μά όλα. Η θάλασσα, υπό βροχή. Τα σκυλιά που έχουν λυπημένο ύφος, και κρέμονται τ' αυτιά τους. Το θυμάρι. Η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά, όπως την έχω στη φαντασία μου. Τα ήσυχα βράδια στην αυλή των θαυμάτων. Το χαμομήλι, και το τήλιο.
Η Σουίτα αρ.3 του Μπαχ. Οι Γραμμές των Οριζόντων. Οι άνθρωποι που έχουν ευγένεια στο βλέμμα τους, άρα και στη ψυχή. Το ρυάκι. Μια ζεστή αγκαλιά. Το βούτυρο Κερκύρας. Τα μανιτάρια πλευρώτους στο ''ΑΣΤΕΡΙ'' και όταν τα φτιάχνει η Δολέντσια με μαυροδάφνη και μπαλσάμικο.
Τα κάστανα όταν δεν είναι πολύ βρασμένα. Ο φίλος που είναι "εκεί", ακόμα κι όταν δεν τον θέλεις. Οι "Πολωνέζες" του Σοπέν. Το χαμόγελο της κόρης μου. Να παίζω. Να με αφήνω ήσυχο.
Να φεύγω. Να επιστρέφω. Να βρίσκω κάτι που έχω χάσει. Να χάνομαι. Τα κυκλάμινα. Τα στραγάλια. Σύκο αποξηραμένο Ευβοίας, με ρίγανη και δάφνη. Οι λεμονανθοί. Η σοκολάτα Υγείας Παυλίδη. Το Marmite σε ζεστό, άσπρο ψωμί, με βούτυρο. Όσα λιγοστεύουν. Οι τριανταφυλλιές του Πηλίου την Άνοιξη. Τα καβουρδισμένα αμύγδαλα και φουντούκια. Ο ανεμόμυλος. Ο φάρος. Το καμπαναριό. Οι γαλλικές ταινίες. Ο ισπανικός χορός. Η Ελληνική κουζίνα. Οι αραβικές νύχτες. Η αμερικανική κάντρι μουσική. Τα κεράσια γιατί μου θυμίζουν τις ρόγες από κάποια υπέροχα στήθια γυναικών. Οι λίμνες με τα χρυσόψαρα. Τα νούφαρα. Οι ευγενικοί άνθρωποι που όπου και αν τους συναντήσεις είναι τόσο απαραίτητοι όσο και οι οάσεις στην έρημο.
Μ' αρέσουν υπερβολικά οι άνθρωποι που δεν ξεχνούν την καλοσύνη και την αγάπη που εισέπραξαν με αποτέλεσμα οι συμπεριφορές τους να είναι ελκυστικές και ανθρώπινες.
Η κούπα που με χάρισε η Sanna, και η κούπα που με χάρισε η Mie όπου ό,τι και αν πίνω εκεί παίρνει άλλη γεύση. Η πιο ζεστή αγκαλιά του μέγιστου παππουλάκου. Η κούνια που είχε φτιάξει ο παππούς Νικόλας για τα εγγόνια του στο Γοργογύρι.
Η ελιά στον κήπο μου. Οι νύχτες στη Νάξο και στο Πήλιο. Να προσπαθώ να κάνω σημαντικές αναρτήσεις στο Filomatheia blogspot. com για τους ελάχιστους έστω -αλλά εκλεκτούς- φίλους. Να φτιάχνω κυροπήγια με την κόρη μου, και να μου δίνει ιδέες για ξυλόγλυπτα κ.ο.μ. ΟΙ αναγνώσεις των αρχαίων κειμένων, και ειδικότερα του αδικημένου Επίκουρου, καθώς επίσης και του πλέον αδικημένου τον ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Το πολύ καλό περιοδικό ''Επιλογές'' που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί πια. Οι λέξεις του Καζαντζάκη. Τα λινά τραπεζομάντηλα. Οι κρυστάλλινες κανάτες. Το βιβλιοπωλείο "Καλειδοσκόπιο" στο Κορωπί.
Τα ζυμαρικά De Cecco. Ο μουσακάς όπως τον φτιάχνει η Λόλα, μόνο με μελιτζάνες, κιμά, μπεσαμέλ και μια κρούστα από φρυγανιά από πάνω. Τα φύλλα τα φθινοπωρινά.
Τα ήσυχα βράδια παρέα με τους ήρωες των βιβλίων μου. Τα άνετα παπούτσια. Τα ραδιόφωνα που έχουν καλό λόγο, και που δυστυχώς είναι λίγα . Ο ντοματοπελτές Ομοσπονδία, και Κύκνος. Ο κόλιανδρος με την ελιά. Το κόκκινο κρασί, Guardian Peak, ποικιλίας Syrah 62%, Mourvedre 26% και Grenache 12% από τη Νότια Αφρική, από τον οινολόγο Jean Engelbrecht και τον γκόλφερ Ernie Els.
Η καστανόσουπα τα Χριστούγεννα. Το κορυφαίο ταξίδι στο Παρίσι το 2008 με την Dream Team. To ταξίδι των ονείρων μας στο ακρωτήρι της καλής ελπίδας το 2006. Τις θεϊκές βραδιές που έζησα στην αυλή των θαυμάτων το 2006, και το 2007 και το 2010. Τη μαγευτική ανάβαση τον Αύγουστο του 2010 και το 2018 στο ''Τρύπιο Λιθάρι'' με την αξέχαστη παρέα των 21 μελών. Τους υπέροχα γλυκούς οφθαλμούς χαρισματικών πλασμάτων. Τα ιστολόγια που έχουν ποιότητα όπως το Filoftero του κ. Μιχαηλίδη. Τον αγαπημένο φίλο και δάσκαλο Θάνο Καρρά. Τον πρύτανη της ηλεκτρολογίας Theo-πόντιο Σεχίδη. Tα τότε δραστήρια ιδρυτικά μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου, Τ,Ζ,Σ,Ε,Α,Κ,Α,Μ,Θ.
Την κρεμυδόσουπα του Πεπέ, και το προδόρπιο των Θεών.
Τα ποιήματα ''Αργοπεθαίνει όποιος'' και το ''Σώπα μη μιλάς''. To τσέλλο. Η βόλτα στον παραλιακό δρόμο στον Αη Γιάννη στο Πήλιο. Να στολίζω την αυλή των θαυμάτων για τις διάφορες εκδηλώσεις και να υποδέχομαι καλούς και αξιόλογους φίλους. Να σκέφτομαι την χρυσή εποχή της ΟΚΡΑ 1999-2004. Τα χρώματα που αλλάζουν τις μορφές στους πίνακες ζωγραφικής του Πεπέ.
Την παρότρυνση της ''άτακτης φωνούλας''. Τα ποιήματα που δεν τελειώνουν. Τα Γαλλικά μακαγόν! στο la dure. Ο δυόσμος στα κεφτεδάκια, στα ντολμαδάκια και στα γεμιστά. Η πρώτη σταγόνα της βροχής. Το άγγιγμα δροσερού αέρα μες το κατακαλόκαιρο. Οι ευγενικοί, και χαρισματικοί άνθρωποι που δυστυχώς έχουν αρχίσει να λιγοστεύουν επικίνδυνα. Να βλέπω τα τραίνα στο Φαρ Ουέστ να περνούν και να πλάθω με το μυαλό μου ιστορίες με ήρωες τον ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ, ΤΟΝ ΠΕΠΙΤΟ, ΤΗΝ ΝΤΙΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΣΙΠΙΡΙΠΟ.
Οι πίνακες του κορυφαίου ζωγράφου Fuji Tomo Kazu. Τα βιβλία που έχω ξαναδιαβάσει παραπάνω από 1 φορά. Η κηπουρική. Οι μακρές τηλεφωνικές αναλύσεις επί παντός με τον φίλο μου τον σοφό Γεώργιο. Η αίσθηση του αέρα επάνω στο σώμα μου που μου θυμίζει το πρώτο ερωτικό χάδι.
Η ελληνική, χωριάτικη σαλάτα. Η αναμονή στο αεροδρόμιο όταν πρόκειται να έρθει από τη ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΉ η δίδυμη αδερφή μου.
ΟΙ αναγνώσεις βιβλίων, βλεμμάτων, προσώπων, κειμένων κ.ο.μ. Τα ιδρυτικά μέλη της ΛΟΓ που έχω κλείσει για πάντα στην καρδιά μου ως μνήμη. Το τραγούδι του Μάριου Φραγκούλη ''τον εαυτό του παιδί''. ΟΙ μοναδικές βραδιές που ζούμε όταν μαζευόμαστε ως ΟΚΡΑ στο χωριό.
Να κοιμάμαι και να ξυπνώ με βροχή. Να σε φαντάζομαι. Να σε επινοώ. Να σε κρατώ. Τα χάλκινα κουζινικά σκεύη. Το χαλλούμι - ίσως το ωραιότερο τυρί στον κόσμο, αρκεί να είναι με αιγοπρόβειο γάλα ψημένο στα κάρβουνα.
Τα όμορφα βράδια που ζήσαμε μαζί με τις καλότχιες, και τον Gorgojiola στην κιθάρα στο λόφο ''Στιάρι''. Ο πλατύφυλλος Βασιλικός, και γενικά όλοι οι βασιλικοί. Το γιασεμί. Η γεμιστές πιπεριές και ντομάτες αλά Δολέντσια. Το βραστό καλαμπόκι με βούτυρο. Τα ανεπανάληπτα σε γεύση ντολμαδάκια της Dolenthias. O Κεφαλοπόταμος. Η αφωσίωση των ευλογημένων φίλων Denice, kai Derrick. Την ταβέρνα η ''Ναξιώτισσα'' στη Νάξο με τα πεντανόστιμα φαγητά, και τις τεράστιες μερίδες. Οι μικροί, ανώνυμοι καταρράκτες. Το piano conserto no. 22k23 του Μότσαρτ. Ο πανέμορφος κήπος της Dolenthias με τα πιο αρωματικά τριαντάφυλλα της Αθήνας. Το μνημειώδες έργο του Γ. Ψυχουντάκη, ΙΛΙΑΔΑ και ΟΔΥΣΕΙΑ, καθώς επίσης και η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΓΚΑΝΑ.
Το γεμάτο αρώματα κρασί του Μεγαλοπατρός Γογούλη. Το piano sonatas No 7, 15, 17, k 18 του Μότσαρτ. Το violin ConcertosNo 2 kai 5. To Consertos for 1,2 and 3 Violins του J.S.BACH me ton Janos Rolla. Η συνέπεια, το ήθος, και η ευγένεια στους αξεπέραστους Ιάπωνες φίλους μου. Ο μικρός Επίκουρος της Μαριανθούλας μου, και του Εύαγγελου. Η πάντα σημαντικές συνομιλίες με τον εξαίρετο φίλο απ' το Στρατό Παναγιώτη Λαδιά. To πράγματι κορυφαίο ποίημα που έγραψε για το Γοργογύρι ο Παναγιώτης. Η ποίηση ως νότα ύπαρξης, και δημιουργίας.
Οι φωλιές των πουλιών, αυτά τα αρχιτεκτονικά θαύματα των αγαπημένων πλασμάτων του Δημιουργού. Το κατάστρωμα στα πλοία όταν ο καιρός είναι καλός. Όλα τα Κουαρτέτα Εγχόρδων του Μπετόβεν, μα κυρίως τα Ύστερα, και κατά προτίμηση σε ερμηνεία από το Quartetto Italiano. Το piano concerto ''Emperor'' του Μπετόβεν. Τα φύλλα, τα φθινοπωρινά. Η ευγένεια της Διώνης, του Ραφαηλάκου, της Μυρτώς, της Άλκηστης. Η αρχοντιά της Κοντεσίνας Ηρώς.
Ένα μεγάλο τραπέζι, μεσημεριανό, στρωμένο με λευκό τρπαεζομάντηλο και με αγάπη. Και γύρω από αυτό, οικογένεια και καλοί φίλοι. Το γιουβέτσι, το κανονικό, με αρνί, μοσχάρι και κριθαράκι - όχι το κριθαροτό! Η παράδοση που τηρείται χωρίς να διαφημίζεται. Οι ιστορίες που αναδεικνύουν τις αληθινές αξίες των ανθρώπων και της ζωής. Η φυσική ευγένεια. Τα καθαρά ρούχα.
Τα καθαρά χέρια.
Ποτήρια κρυστάλλινα, σκαλιστά. Η μυρωδιά του καφέ το πρωί. ΟΙ επισκέψεις στα Μουσεία, στην Αρεοπαγίτου, στην Πνύκα, στην Συνοικία των Θεών [Πλάκα]. Η τακτική επικοινωνία με υπέροχους φίλους ανά τον κόσμο. Να επισκέπτομαι ξανά και ξανά την Νταμούχαρη στο Πήλιο με τα γραφικά ταβερνάκια στον μαγευτικό κόλπο. Τους ανθρώπους που έχουν λόγο και μπέσα.
Τις γυναίκες ως συνεχιστές της ύπαρξής μας, και ειδικότερα αυτές που είναι χαρισματικές, ελκυστικές, γλυκοφθαλμούσες, ερωτικές, ευγενικές, και κυρίως αυτές που συνεχίζουν να κρύβουν μέσα τους εκείνο το κορίτσι που ζηλεύουν οι Μούσες, οι Νύμφες και τα ξωτικά. Η επίσκεψη στο μοναδικό ORSAY του Παρισιού.
Ο φούρνος μαγεία στην οδό Shamps Demar sto σπίτι της Φιλόξενης MO'I'RAS. Η ανεπανάληπτη υποδοχή απο την Μόϊρα με την ΜOET! στον πύργο του AIFEL to 2008.
Να συναντώ εκτός βάρδιας τα ακριβά μου φιλαράκια Βασουλίνο και Γιάννη που είναι πάντα παρόντες με την καλοσύνη τους και τον γλυκό τους λόγο.
Η Σουίτα αρ.3 του Μπαχ. Οι Γραμμές των Οριζόντων. Οι άνθρωποι που έχουν ευγένεια στο βλέμμα τους, άρα και στη ψυχή. Το ρυάκι. Μια ζεστή αγκαλιά. Το βούτυρο Κερκύρας. Τα μανιτάρια πλευρώτους στο ''ΑΣΤΕΡΙ'' και όταν τα φτιάχνει η Δολέντσια με μαυροδάφνη και μπαλσάμικο.
Τα κάστανα όταν δεν είναι πολύ βρασμένα. Ο φίλος που είναι "εκεί", ακόμα κι όταν δεν τον θέλεις. Οι "Πολωνέζες" του Σοπέν. Το χαμόγελο της κόρης μου. Να παίζω. Να με αφήνω ήσυχο.
Να φεύγω. Να επιστρέφω. Να βρίσκω κάτι που έχω χάσει. Να χάνομαι. Τα κυκλάμινα. Τα στραγάλια. Σύκο αποξηραμένο Ευβοίας, με ρίγανη και δάφνη. Οι λεμονανθοί. Η σοκολάτα Υγείας Παυλίδη. Το Marmite σε ζεστό, άσπρο ψωμί, με βούτυρο. Όσα λιγοστεύουν. Οι τριανταφυλλιές του Πηλίου την Άνοιξη. Τα καβουρδισμένα αμύγδαλα και φουντούκια. Ο ανεμόμυλος. Ο φάρος. Το καμπαναριό. Οι γαλλικές ταινίες. Ο ισπανικός χορός. Η Ελληνική κουζίνα. Οι αραβικές νύχτες. Η αμερικανική κάντρι μουσική. Τα κεράσια γιατί μου θυμίζουν τις ρόγες από κάποια υπέροχα στήθια γυναικών. Οι λίμνες με τα χρυσόψαρα. Τα νούφαρα. Οι ευγενικοί άνθρωποι που όπου και αν τους συναντήσεις είναι τόσο απαραίτητοι όσο και οι οάσεις στην έρημο.
Μ' αρέσουν υπερβολικά οι άνθρωποι που δεν ξεχνούν την καλοσύνη και την αγάπη που εισέπραξαν με αποτέλεσμα οι συμπεριφορές τους να είναι ελκυστικές και ανθρώπινες.
Η κούπα που με χάρισε η Sanna, και η κούπα που με χάρισε η Mie όπου ό,τι και αν πίνω εκεί παίρνει άλλη γεύση. Η πιο ζεστή αγκαλιά του μέγιστου παππουλάκου. Η κούνια που είχε φτιάξει ο παππούς Νικόλας για τα εγγόνια του στο Γοργογύρι.
Η ελιά στον κήπο μου. Οι νύχτες στη Νάξο και στο Πήλιο. Να προσπαθώ να κάνω σημαντικές αναρτήσεις στο Filomatheia blogspot. com για τους ελάχιστους έστω -αλλά εκλεκτούς- φίλους. Να φτιάχνω κυροπήγια με την κόρη μου, και να μου δίνει ιδέες για ξυλόγλυπτα κ.ο.μ. ΟΙ αναγνώσεις των αρχαίων κειμένων, και ειδικότερα του αδικημένου Επίκουρου, καθώς επίσης και του πλέον αδικημένου τον ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Το πολύ καλό περιοδικό ''Επιλογές'' που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί πια. Οι λέξεις του Καζαντζάκη. Τα λινά τραπεζομάντηλα. Οι κρυστάλλινες κανάτες. Το βιβλιοπωλείο "Καλειδοσκόπιο" στο Κορωπί.
Τα ζυμαρικά De Cecco. Ο μουσακάς όπως τον φτιάχνει η Λόλα, μόνο με μελιτζάνες, κιμά, μπεσαμέλ και μια κρούστα από φρυγανιά από πάνω. Τα φύλλα τα φθινοπωρινά.
Τα ήσυχα βράδια παρέα με τους ήρωες των βιβλίων μου. Τα άνετα παπούτσια. Τα ραδιόφωνα που έχουν καλό λόγο, και που δυστυχώς είναι λίγα . Ο ντοματοπελτές Ομοσπονδία, και Κύκνος. Ο κόλιανδρος με την ελιά. Το κόκκινο κρασί, Guardian Peak, ποικιλίας Syrah 62%, Mourvedre 26% και Grenache 12% από τη Νότια Αφρική, από τον οινολόγο Jean Engelbrecht και τον γκόλφερ Ernie Els.
Η καστανόσουπα τα Χριστούγεννα. Το κορυφαίο ταξίδι στο Παρίσι το 2008 με την Dream Team. To ταξίδι των ονείρων μας στο ακρωτήρι της καλής ελπίδας το 2006. Τις θεϊκές βραδιές που έζησα στην αυλή των θαυμάτων το 2006, και το 2007 και το 2010. Τη μαγευτική ανάβαση τον Αύγουστο του 2010 και το 2018 στο ''Τρύπιο Λιθάρι'' με την αξέχαστη παρέα των 21 μελών. Τους υπέροχα γλυκούς οφθαλμούς χαρισματικών πλασμάτων. Τα ιστολόγια που έχουν ποιότητα όπως το Filoftero του κ. Μιχαηλίδη. Τον αγαπημένο φίλο και δάσκαλο Θάνο Καρρά. Τον πρύτανη της ηλεκτρολογίας Theo-πόντιο Σεχίδη. Tα τότε δραστήρια ιδρυτικά μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου, Τ,Ζ,Σ,Ε,Α,Κ,Α,Μ,Θ.
Την κρεμυδόσουπα του Πεπέ, και το προδόρπιο των Θεών.
Τα ποιήματα ''Αργοπεθαίνει όποιος'' και το ''Σώπα μη μιλάς''. To τσέλλο. Η βόλτα στον παραλιακό δρόμο στον Αη Γιάννη στο Πήλιο. Να στολίζω την αυλή των θαυμάτων για τις διάφορες εκδηλώσεις και να υποδέχομαι καλούς και αξιόλογους φίλους. Να σκέφτομαι την χρυσή εποχή της ΟΚΡΑ 1999-2004. Τα χρώματα που αλλάζουν τις μορφές στους πίνακες ζωγραφικής του Πεπέ.
Την παρότρυνση της ''άτακτης φωνούλας''. Τα ποιήματα που δεν τελειώνουν. Τα Γαλλικά μακαγόν! στο la dure. Ο δυόσμος στα κεφτεδάκια, στα ντολμαδάκια και στα γεμιστά. Η πρώτη σταγόνα της βροχής. Το άγγιγμα δροσερού αέρα μες το κατακαλόκαιρο. Οι ευγενικοί, και χαρισματικοί άνθρωποι που δυστυχώς έχουν αρχίσει να λιγοστεύουν επικίνδυνα. Να βλέπω τα τραίνα στο Φαρ Ουέστ να περνούν και να πλάθω με το μυαλό μου ιστορίες με ήρωες τον ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ, ΤΟΝ ΠΕΠΙΤΟ, ΤΗΝ ΝΤΙΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΣΙΠΙΡΙΠΟ.
Οι πίνακες του κορυφαίου ζωγράφου Fuji Tomo Kazu. Τα βιβλία που έχω ξαναδιαβάσει παραπάνω από 1 φορά. Η κηπουρική. Οι μακρές τηλεφωνικές αναλύσεις επί παντός με τον φίλο μου τον σοφό Γεώργιο. Η αίσθηση του αέρα επάνω στο σώμα μου που μου θυμίζει το πρώτο ερωτικό χάδι.
Η ελληνική, χωριάτικη σαλάτα. Η αναμονή στο αεροδρόμιο όταν πρόκειται να έρθει από τη ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΉ η δίδυμη αδερφή μου.
ΟΙ αναγνώσεις βιβλίων, βλεμμάτων, προσώπων, κειμένων κ.ο.μ. Τα ιδρυτικά μέλη της ΛΟΓ που έχω κλείσει για πάντα στην καρδιά μου ως μνήμη. Το τραγούδι του Μάριου Φραγκούλη ''τον εαυτό του παιδί''. ΟΙ μοναδικές βραδιές που ζούμε όταν μαζευόμαστε ως ΟΚΡΑ στο χωριό.
Να κοιμάμαι και να ξυπνώ με βροχή. Να σε φαντάζομαι. Να σε επινοώ. Να σε κρατώ. Τα χάλκινα κουζινικά σκεύη. Το χαλλούμι - ίσως το ωραιότερο τυρί στον κόσμο, αρκεί να είναι με αιγοπρόβειο γάλα ψημένο στα κάρβουνα.
Τα όμορφα βράδια που ζήσαμε μαζί με τις καλότχιες, και τον Gorgojiola στην κιθάρα στο λόφο ''Στιάρι''. Ο πλατύφυλλος Βασιλικός, και γενικά όλοι οι βασιλικοί. Το γιασεμί. Η γεμιστές πιπεριές και ντομάτες αλά Δολέντσια. Το βραστό καλαμπόκι με βούτυρο. Τα ανεπανάληπτα σε γεύση ντολμαδάκια της Dolenthias. O Κεφαλοπόταμος. Η αφωσίωση των ευλογημένων φίλων Denice, kai Derrick. Την ταβέρνα η ''Ναξιώτισσα'' στη Νάξο με τα πεντανόστιμα φαγητά, και τις τεράστιες μερίδες. Οι μικροί, ανώνυμοι καταρράκτες. Το piano conserto no. 22k23 του Μότσαρτ. Ο πανέμορφος κήπος της Dolenthias με τα πιο αρωματικά τριαντάφυλλα της Αθήνας. Το μνημειώδες έργο του Γ. Ψυχουντάκη, ΙΛΙΑΔΑ και ΟΔΥΣΕΙΑ, καθώς επίσης και η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΓΚΑΝΑ.
Το γεμάτο αρώματα κρασί του Μεγαλοπατρός Γογούλη. Το piano sonatas No 7, 15, 17, k 18 του Μότσαρτ. Το violin ConcertosNo 2 kai 5. To Consertos for 1,2 and 3 Violins του J.S.BACH me ton Janos Rolla. Η συνέπεια, το ήθος, και η ευγένεια στους αξεπέραστους Ιάπωνες φίλους μου. Ο μικρός Επίκουρος της Μαριανθούλας μου, και του Εύαγγελου. Η πάντα σημαντικές συνομιλίες με τον εξαίρετο φίλο απ' το Στρατό Παναγιώτη Λαδιά. To πράγματι κορυφαίο ποίημα που έγραψε για το Γοργογύρι ο Παναγιώτης. Η ποίηση ως νότα ύπαρξης, και δημιουργίας.
Οι φωλιές των πουλιών, αυτά τα αρχιτεκτονικά θαύματα των αγαπημένων πλασμάτων του Δημιουργού. Το κατάστρωμα στα πλοία όταν ο καιρός είναι καλός. Όλα τα Κουαρτέτα Εγχόρδων του Μπετόβεν, μα κυρίως τα Ύστερα, και κατά προτίμηση σε ερμηνεία από το Quartetto Italiano. Το piano concerto ''Emperor'' του Μπετόβεν. Τα φύλλα, τα φθινοπωρινά. Η ευγένεια της Διώνης, του Ραφαηλάκου, της Μυρτώς, της Άλκηστης. Η αρχοντιά της Κοντεσίνας Ηρώς.
Ένα μεγάλο τραπέζι, μεσημεριανό, στρωμένο με λευκό τρπαεζομάντηλο και με αγάπη. Και γύρω από αυτό, οικογένεια και καλοί φίλοι. Το γιουβέτσι, το κανονικό, με αρνί, μοσχάρι και κριθαράκι - όχι το κριθαροτό! Η παράδοση που τηρείται χωρίς να διαφημίζεται. Οι ιστορίες που αναδεικνύουν τις αληθινές αξίες των ανθρώπων και της ζωής. Η φυσική ευγένεια. Τα καθαρά ρούχα.
Τα καθαρά χέρια.
Ποτήρια κρυστάλλινα, σκαλιστά. Η μυρωδιά του καφέ το πρωί. ΟΙ επισκέψεις στα Μουσεία, στην Αρεοπαγίτου, στην Πνύκα, στην Συνοικία των Θεών [Πλάκα]. Η τακτική επικοινωνία με υπέροχους φίλους ανά τον κόσμο. Να επισκέπτομαι ξανά και ξανά την Νταμούχαρη στο Πήλιο με τα γραφικά ταβερνάκια στον μαγευτικό κόλπο. Τους ανθρώπους που έχουν λόγο και μπέσα.
Τις γυναίκες ως συνεχιστές της ύπαρξής μας, και ειδικότερα αυτές που είναι χαρισματικές, ελκυστικές, γλυκοφθαλμούσες, ερωτικές, ευγενικές, και κυρίως αυτές που συνεχίζουν να κρύβουν μέσα τους εκείνο το κορίτσι που ζηλεύουν οι Μούσες, οι Νύμφες και τα ξωτικά. Η επίσκεψη στο μοναδικό ORSAY του Παρισιού.
Ο φούρνος μαγεία στην οδό Shamps Demar sto σπίτι της Φιλόξενης MO'I'RAS. Η ανεπανάληπτη υποδοχή απο την Μόϊρα με την ΜOET! στον πύργο του AIFEL to 2008.
Να συναντώ εκτός βάρδιας τα ακριβά μου φιλαράκια Βασουλίνο και Γιάννη που είναι πάντα παρόντες με την καλοσύνη τους και τον γλυκό τους λόγο.
Να επισκέπτομαι μαζί με την Λόλα και εκλεκτούς φίλους την trattoria la piazza στην Πηγή Τρικάλων και μεταξύ πίτσας, μακαρονάδας, σκορδόψωμου και οίνου να ακούω τον φίλο της σοφίας Ηλία Γιαννακόπουλο να μας μιλάει για την επικούρεια φιλοσοφία και τον σοφό διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιανόπουλο να απαγγέλει ποιήματα και να τραγουδάει ποιοτικά τραγούδια και άριες.
Να βρίσκομαι στην βεράντα του σπιτιού μας στο χωριό μαζί με τον μικρό Ιππότη και να του μιλάω για τις κόρες του Ομήρου, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, για την Συννεφούλα, για την Βροχούλα, για τις Μούσες, για τον Κύκλωπα Πολύφημο, για τον Αίσωπο, για τον Αριστοφάνη, για τον Αισχύλο, για τον Σοφοκλή, για τον Ευριπίδη, και για τον μέγιστο των Ιπποτών τον Δον Κιχώτη.
Να βρισκόμαστε με την Αφροδίτη και τον Ηλία και η Αφροδίτη να μας μαγεύει με τις ιστορίες της από τα ταξίδια τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και κυρίως για να εισπράττουμε εγώ και η Λόλα την αγάπη τους και την φιλία τους.
Να περιμένουμε να εμφανιστούν η Μελισσάνθη και ο Μίνωας έστω και για λίγες μέρες.
Να μην χορταίνω τα γεμιστά της Λόλας που είναι πάντα πεντανόστιμα και τα ντολμαδάκια της που πάντα, μα πάντα αδειάζω την κατσαρόλα την ίδια μέρα χωρίς να μπορώ να αντισταθώ.
Να αγναντεύω το Κερκέτιο όρος με δέος και σεβασμό, και ειδικότερα το Τρύπιο Λιθάρι και να αναπολώ τις όμορφες στιγμές που μας έχουν χαρίσει και να νιώθω έντονα την έλξη να βρεθώ πάλι εκεί λες και με καλεί το πνεύμα του βουνού να επισκεφθώ ξανά και ξανά το Τρύπιο Λιθάρι .
Αsta Lavista Amigos. With Love Επικούρειος Πέπος.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.
=========================
[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]. ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - EΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ PEPOS Σκόρπιες σκέψεις ενός Ουτοπιστή [Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας]
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της Επικούρειας φιλοσοφίας καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάτε πως τον Επικούρειο Πέπο τον διαβάζουν και στην Αυστραλία, [Στεφανία] και στην Ιαπωνία πάρα πολλοί φίλοι και όχι μόνο, σας χαιρετώ λοιπόν από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, όσοι από εσάς είχατε την τύχη ή την ατυχία να διαβάσετε το πρώτο μέρος των κειμένων μου σίγουρα θα έχετε ενθουσιαστεί και θα περιμένατε πως και πως να αναρτήσω το Β' μέρος και το Γ', ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το δεύτερο. Ελπίζω πως η Στεφανία έφθασε στον προορισμό της και όπως μου είπε πριν φύγει θα διαβάζει καθημερινά αυτά που γράφω για να έχει την επαφή με την Ελλάδα. Έρρωσθε!!!
Το πιο κάτω ποίημα που φέρει τον τίτλο "Αργοπεθαίνει όποιος" που εμπνεύστηκε και έγραψε ο Επικούρειος Πέπος στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, και που το θεωρεί ένα από τα κορυφαία που έχει γράψει το εμπνεύστηκε από τον τίτλο του ποιήματος της Μάρθας Μοντέ'ι'ρος που κακώς για κάποια χρόνια ο κόσμος θεωρούσε πως ήταν του Νερούδα, διαβάστε την δική μου εκδοχή και αναζητήστε και την εκδοχή της κυρίας Μοντέ'ι'ρο, Προσοχή, Μόνο τον τίτλο δανείστηκα. Πάμε λοιπόν.
Αργοπεθαίνει όποιος εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη των φίλων του για ίδιον όφελος./
Αργοπεθαίνει όποιος εισπράττει αγάπη και επιστρέφει αχαριστία./
Αργοπεθαίνει όποιος δεν έχει φίλους και στερείται τον παρηγορητικό λόγο ενός εκλεκτού φίλου/
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ακούει συχνά τις εξαίσιες μουσικές της φύσης/
Αργοπεθαίνει όποιος δεν συμμετέχει στις χαρές και στις λύπες των φίλων του/
Αργοπεθαίνει όποιος δεν χαμογελά, όποιος δεν έχει χιούμορ, όποιος στερεί τη δυνατότητα στον εαυτό του να επικοινωνεί με αγαπημένα πρόσωπα/
Αργοπεθαίνει όποιος δεν αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του, στους γονείς του, στα παιδιά του, και στους φίλους του/
Αργοπεθαίνει όποιος αντί για σεβασμό και αγάπη καλλιεργεί μίσος/
Αργοπεθαίνει όποιος θέλει να πετάξει και δεν του το επιτρέπουν/
Αργοπεθαίνει όποιος δεν επιζητά την Επικούρεια γαλήνη στη απλότητα της ζωής/
Αργοπεθαίνει όποιος ζει συμβατικά, και όποιος δεν επαναστατεί συχνά κατά του εαυτού του/
Αργοπεθαίνει όποιος δεν απολαμβάνει το νέκταρ και την αμβροσία της εφήμερης ζωής του/
Αργοπεθαίνει όποιος αναβάλει ξανά και ξανά το αντίκρισμα μιας ανατολής, και μιας δύσης./
Αργοπεθαίνει όποιος σκέπτεται τον θάνατο ενώ η ζωή δίπλα του περνά και διαβαίνει./
Αργοπεθαίνει όποιος θάβει μέσα του, τα όνειρα του, τα ταξίδια του, τα ποιήματα του, τις ζωγραφιές του./
Αργοπεθαίνει όποιος αναρωτιέται μ' αγαπάει, δεν μ' αγαπάει χωρίς να τολμάει να το πει./
Αργοπεθαίνει όποιος το πρωί πριν φύγει από το σπίτι του δεν απαγγέλλει έναν στίχο, δεν αντικρίζει μια ωραία εικόνα, δεν κάνει μια θετική σκέψη, και δεν λέει: σήμερα όλα θα πάνε καλά./
Αργοπεθαίνει όποιος στον βωμό του χρήματος θυσιάζει την "Ιφιγένεια" της συνεύρεσης με αγαπημένα πρόσωπα./
Αργοπεθαίνει όποιος δεν αρκείται σ' αυτά που έχει και φθονεί αυτά που κατέχουν οι άλλοι.
Αργοπεθαίνει όποιος ζει με μίζερους και αχάριστους-τοξικούς ανθρώπους που του δηλητηριάζουν την ψυχή.
Αργοπεθαίνει όποιος επιστρέφει στην Ιθάκη του και την βρίσκει φτωχική μη σκεπτόμενος το πόσα κέρδισε από το ταξίδι προς αυτήν.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν επιτρέπει στις μουσικές νότες τις καρδιάς τους να εισέλθουν στο πεντάγραμμο της ψυχής του./
Αργοπεθαίνει όποιος δεν καλλιεργεί στον κήπο της ψυχής του τις τέχνες, τη μουσική, την ποίηση και τα γράμματα./
Αργοπεθαίνει όποιος ξυπνάει και κοιμάται χωρίς να έχει έναν μεγάλο έρωτα για κάτι ώστε να έχει νόημα η ζωή του.
Αργοπεθαίνει όποιος επιτρέπει να τον συνθλίβουν οι μυλόπετρες κάθε μέρα σε μικρές δόσεις προς χάριν μιας ανύπαρκτης ενότητας./
Αργοπεθαίνει όποιος αντί για σεβασμό και καλοσύνη εισπράττει καχυποψία και φθόνο./
Αργοπεθαίνει όποιος είναι ευαίσθητος και καλοπροαίρετος γιατί τα πιράνχας θα του κατασπαράξουν τα ζωτικά του όργανα./
Αργοπεθαίνει όποιος μένει σε μια σχέση φθοράς και αιμορραγίας αντί να δώσει ένα τέλος./
Αργοπεθαίνει όποιος δεν "ταξίδεψε" μέσα σε οφθαλμούς ερωτικούς κι ελκυστικούς./
Αργοπεθαίνει όποιος εξακολουθεί να πίνει το κώνειο σε μικρές δόσεις μιας ανάλγητης κοινωνίας./
Αργοπεθαίνει όποιος συνυπάρχει με άτομα κοιλιόδουλα και πνευματικούς νάνους./
Αργοπεθαίνει όποιος είναι ονειροπόλος, ευαίσθητος, αγαθός και ζει ανάμεσα αγνώμονες και ωχαδερφιστές./
Αργοπεθαίνει όποιος δεν βρίσκει στη ζωή του το άλλο του μισό και ζει μια ζωή γεμάτη πίκρα και στεναχώρια./
Αργοπεθαίνει όποιος δεν έκοψε τον γόρδιο δεσμό στην ώρα του ώστε να μπορέσει να περάσει στην επόμενη φάση της ζωής του./
Αργοπεθαίνει όποιος βρήκε στο δρόμο του την Χάρυβδη και δεν αλλαξοδρόμησε από τον φόβο της Σκύλας./
Αργοπεθαίνει όποιος δεν συνάντησε στην ζωή του μια ερωτική όαση./
Αργοπεθαίνει όποιος επέζησε από την πύρινη λαίλαπα στο Μάτι και στα Τέμπη γιατί πάντα θα κουβαλάει στην ψυχή του τις εικόνες της τραγωδίας που έζησε αυτός και τ' αγαπημένα του πρόσωπα./
Αργοπεθαίνει όποιος συνάντησε στην ζωή του τον μεγάλο έρωτα και δεν τόλμησε να την/ον ακολουθήσει παραμένοντας στην μιζέρια μιας ανούσιας σχέσης./
Αργοπεθαίνει όποιος κάνει μόνιμα αρνητικές σκέψεις./
Αργοπεθαίνει όποιος/α δεν συμμετέχει σε δράσεις εθελοντισμού και δεν βιώνει τη χαρά της δημιουργίας./
Αργοπεθαίνει όποιος συνεχίζει να συμβιώνει με την αρνητικότητα και την καχυποψία./
Αργοπεθαίνει όποιος κλείνετε στον εαυτό του και πλάθει φαντάσματα γιατί αυτά τα φαντάσματα κάποια στιγμή θα γίνουν οι εφιάλτες του.
Αργοπεθαίνει όποιος φοβάται να ερωτευτεί γιατί μόνο με τον έρωτα μπορεί να βγάλει φτερά, έστω και προσωρινά, το προσωρινά στον έρωτα διαρκεί μια αιωνιότητα και μία μέρα.
Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος.
=================
Ακολουθεί το ποίημα με τίτλο ΑΝ
Το πιο κάτω ποίημα ανήκει κι αυτό στον Επικούρειο Πέπο και φέρει τον τίτλο ''ΑΝ'' τον τίτλο τον δανείστηκε από τον ΡΑΝΤΙΓΙΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΝΓΚ, για να σας πει κι αυτός τα δικά του ''ΑΝ'', σας εύχομαι καλή ανάγνωση, με σεβασμό Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Προσοχή, μόνο ο τίτλος είναι δανεικός.
ΑΝ δεν έχεις ''κλείσει'' στην αγκαλιά σου και δεν σ' έχουν ''κλείσει'' φίλοι ευλογημένοι και διαχρονικοί πως μπορείς να λες ''Πάντων κτημάτων κράτιστον εστί φίλος σαφής και αγαθός;''
ΑΝ δεν έχεις παραβρεθεί στο πατάρι του Gutenberg κάποιο Σάββατο για να παρακολουθήσεις τις ομιλίες κορυφαίων ομιλητών, όπως ο Ήρκος και ο Στάντης Αποστολίδης και πολλών άλλων φρόντισε να το κάνεις σύντομα.
ΑΝ δεν έχεις διαβάσει την απολογία του Σωκράτη σε απόδοση του Στάντη Αποστολίδη σπεύσε στις εκδόσεις Gutenberg να το αγοράσεις.
ΑΝ δεν έχεις διαβάσει τα θεατρικά έργα του ΙΨΕΝ και του ΣΤΡΙΝΜΠΕΡΓΚ ποτέ δεν είναι αργά να το κάνεις, άλλωστε και η Νεφέλη με την Κορνηλία τώρα ξεκίνησαν.
ΑΝ δεν έχεις διαβάσει τα βιβλία του κορυφαίου διανοητή των Τρικάλων Ηλία Γιαννακόπουλου μπορείς να τα αναζητήσεις στο βιβλιοπωλείο ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ στο Κορωπί.
Αν δεν έχεις ερωτευθεί πως είναι δυνατόν να μιλάς για τα υπέρ και τα κατά του έρωτα;
Αν μπορείς να παραμένεις ατάραχος τι στιγμή που στην Ελλάδα και στον κόσμο γενικότερα επικρατεί αυτό το χάος του πολέμου, της ασχήμιας και της ανευθυνότητας φυσικά και δεν σου αξίζουν συγχαρητήρια.
Αν μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις στον άνθρωπο όταν σ' έχουν πληγώσει ουκ ολίγοι τότε και μόνο τότε σου αξίζουν συγχαρητήρια.
Αν μπορείς να σκέφτεσαι δημιουργικά την ώρα που οι πολλοί χάνουν την ψυχραιμία τους αυτό σημαίνει πως ανήκεις στους επικούρειους - στω'ι'κούς και σου πρέπουν πολλά εύγε.
Αν επαναστατείς για την έλλειψη αισθητικής και σεβασμού που κυριαρχούν στην Ελληνική κοινωνία, sory αλλά θα συνεχίσεις να νιώθεις πληγωμένος γιατί δεν υπάρχει πλάνο αλλαγής σε κανένα συρτάρι του υπουργείου παιδείας.
ΑΝ μπορείς να απαλλαγείς από το μέγιστο χαζοκούτι που το έχουν ονομάσει τηλεόραση σε σύντομο χρονικό διάστημα θα παρατηρήσεις μεγάλες διαφορές στην αρμονία της ψυχολογίας σου.
ΑΝ μπορείς να έχεις στη φαρέτρα σου τα βέλη της αρετής, του σεβασμού, της αγάπης, της φιλίας, της καλοσύνης, της δημιουργίας, της τέχνης, της μουσικής, της καλοπροαίρετης ματιάς, της κατανόησης και του έρωτα θα πορευθείς εν ειρήνη και έχεις μεγάλες πιθανότητες να πετύχεις τους στόχους σου.
ΑΝ μπορείς να γεμίζεις το νου σου με όμορφες εικόνες, με υπέροχες μουσικές, με ουτοπικούς και ρομαντικούς στίχους θα έχεις προσφέρει στον εαυτό σου το καλύτερο δώρο.
ΑΝ όλοι οι άνθρωποι έχουν για σένα την ίδια αξία και δεν υπάρχουν κάποιοι που να τους έχεις ξεχωρίσει για την ποιότητά τους για τις συμπεριφορές τους για την προσφορά τους και για τις ιδέες τους μάλλον θα πρέπει να ανησυχείς για σένα πρωτίστως.
ΑΝ έχεις αποφασίσει να συναναστρέφεσαι με καλύτερους από σένα υπάρχει ελπίδα κάποια στιγμή στο μέλλον να είσαι εσύ αυτή/αυτός που θα επιθυμούν οι άλλοι να συναναστρέφονται ώστε να γίνουν καλύτεροι.
ΑΝ καταφέρεις κάποια από αυτά τα ''ΑΝ'' να τα υιοθετήσεις και να τα ''κοινωνήσεις'' σε φίλους και γνωστούς θα έχεις πράξει σωστά και θα σου αξίζουν συγχαρητήρια.
ΑΝ δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη
''Η Κωμικοτραγική Ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους'' και το βιβλίο του David Brewer ''Η Φλόγα της Ελευθερίας'' πως θα μάθεις τις αλήθειες για το τι ακριβώς έγινε το 1821 και το τι ακολούθησε;
ΑΝ δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο του ΓΚΑΓΚΟΥΛΙΑ και το ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ της Λιλής Ζωγράφου χωρίς παρωπίδες και δογματισμούς πως είναι δυνατόν να μάθεις αυτά που σου κρύβουν;
ΑΝ δεν έχεις παρακολουθήσει τα διαδικτυακά μαθήματα του καθηγητή ΒΕΡΤΟΥΔΑΚΗ να αναλύει την τραγωδία του ΣΟΦΟΚΛΗ ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΟΣ φρόντισε να το κάνεις σύντομα για να καταλάβεις το πόσο σημαντικός και διαχρονικός είναι ο μέγιστος ΣΟΦΟΚΛΗΣ και φυσικά τα έργα των ΕΥΡΙΠΙΔΗ, ΑΙΣΧΥΛΟΥ και ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ.
ΑΝ δεν έχεις ακούσει την κορυφαία Ιστορικό κ. Μαρία Ευθυμίου να μιλάει για την Παγκόσμια Ιστορία κ.ο.μ. φρόντισε να την ακούσεις σύντομα για να μαγευτείς από την μετάδοση της διδασκαλίας της.
ΑΝ δεν έχεις επισκεφθεί τους τάφους των προγόνων σου στον ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ, τον ναό των ναών, τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ και την ΠΝΥΚΑ το βήμα της Δημοκρατίας τι σόι Έλληνας είσαι;
ΑΝ αντί για την ελληνική γλώσσα -που κατά γενική ομολογία είναι από τις πιο όμορφες γλώσσες του κόσμου- χρησιμοποιείς τα γκρικλις; και λες πως Φταίνε οι άλλοι!! αναλογίσου τις ευθύνες σου και την γελοιότητα σου.
ΑΝ επειδή γεννηθήκαμε στον τόπο που τα τελευταία 200 χρόνια περίπου ονομάζεται Ελλάδα, αυτό μας κάνει αυτόματα και Έλληνες είμαστε γελασμένοι, και ανιστόρητοι.
ΑΝ δεν έχεις ήδη μελετήσει την φιλοσοφία του Επίκουρου, και την τετραφάρμακό του πως είναι δυνατόν να ζητάς να ζήσεις ευχάριστα και ευδαιμονικά;
ΑΝ είσαι βιβλιοφάγος και δεν έχεις επισκεφθεί, έστω για μια φορά στη ζωή σου το ''Καλειδοσκόπιο'' ώστε να γνωρίσεις από κοντά τον βιβλιοφάγο FUJI TOMO KAZU και τον Mr Alex τι ψυχή θα παραδώσεις;
ΑΝ είσαι φυσιολάτρης και δεν έχεις ήδη επισκεφθεί το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ τι σόι ''μαϊμού'' φυσιολάτρης είσαι;
ΑΝ δεν έχεις μελετήσει το πόνημα του Εὐάγγελου Λεμπέση - Ἡ Τεράστια Κοινωνική Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ και το βιβλίο του Νίκου Δήμου με τίτλο Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΥΦΩΝ πως είναι δυνατόν να πορευθείς στην Ελληνική κοινωνία;
ΑΝ δεν επισκέπτεσαι καθημερινά το ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου-filomatheia.blogspot.com πως είναι δυνατόν να έχεις την απαίτηση να έχεις έγκυρη λογοτεχνική και ποιοτική - ποιητική ενημέρωση και να πάει καλά η μέρα σου;
ΑΝ δεν έχεις παραβρεθεί έστω και για μια μαγική βραδιά στην Αυλή των Θαυμάτων στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι για ν' ακούσεις τις Μούσες να απαγγέλουν ποίηση, ποιο το νόημα της ζωής σου;
ΑΝ έχεις την ευλογία να απολαμβάνεις τη φιλία εκλεκτών φίλων από την Νότια Αφρική, από την Ιαπωνία, από την Φινλανδία, από την Αυστραλία, από την Γαλλία, από την Κορσική, από τη Νορβηγία και φυσικά από την Ελλάδα και δεν ευχαριστείς τον Δημιουργό είσαι αχάριστος.
ΑΝ δεν έχεις δει τ' αριστουργήματα της 7μης τέχνης Ο τελευταίος Σαμουράϊ, Ο κύκλος των χαμένων ποιητών, Αντιγράφωντας τον Μπετόβεν, Πέρα από την Αφρική, Τον ερωτευμένο Σαίξπιρ, Δέντρο ζωής, Πολίτης Καίην, η Θάλασσα Μέσα μου, οι 12 Ένορκοι κ.ο.μ. πως είναι δυνατόν να ονειρεύεσαι;
ΑΝ δεν έχεις γευτεί -έστω για μια φορά- το ''Προδόρπιο των Θεών'' από τον Αρχη-chef Fuzi Tomo Kazu-Poof πως είναι δυνατός να λες πως γνώρισες τη γαστρονομική-ερωτική επανάσταση του ουρανίσκου;
ΑΝ δεν έχεις υποστεί στη ζωή σου το μαρτύριο της σταγόνας, η το μαρτύριο κ.ο.μ. του ά-σοφού Εφιάλτη-Δερμετζή πως μπορείς να λες ότι γνώρισες την επί γης κόλαση;
ΑΝ όταν διάβασες όλα τα πιο πάνω ένιωσες μια ανατριχίλα και σκέφτηκες πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να γράφει τέτοιες σαχλαμάρες, σημαίνει πως είσαι στη σωστή λωρίδα της λογικής.
ΑΝ δεν έχεις διαβάσει τα άρθρα του Ηλία Γιαννακόπουλου που πασχίζει χρόνια τώρα να μας αφυπνίσει και να μας κάνει πιο σοφούς, λέγοντας πως επειδή τάχαμου δεν έχεις χρόνο, αλλά έχεις χρόνο για τα τηλεοπτικά σκουπίδια, ποιος φταίει; Μήπως ο Ηλίας που τα γράφει;
ΑΝ πάλι την ώρα που τα διάβαζες έκανες έναν απολογισμό και κατέληξες στο συμπέρασμα πως ουδέν κακόν αμιγές καλού είναι μία καλή προσέγγιση της φύσης των πραγμάτων.
ΑΝ αποφασίσεις κάποτε να γίνεις κι εσύ μέλος της Επικούρειας φιλοσοφίας, και ομόσταυλος στον κήπο του Επίκουρου θα σε υποδεχθούμε με μεγάλη χαρά και είναι μία καλή ευκαιρία αυτό το καλοκαίρι να φιλοξενηθείς στην Αυλή των Θαυμάτων.
ΑΝ κατάφερες και έφτασες ως εδώ σώος και αβλαβής αυτό σημαίνει πως έχεις τα προσόντα ώστε κάποια στιγμή να γίνεις μέλος της Ο.ΚΡ.Α. με την αξία σου. Σ' ευχαριστώ που έκανες τον κόπο ν' αφιερώσεις τον πολύτιμο χρόνο σου.
Eπικούρειος Πέπος.
====================
Άστα να πάνε!
το πιο κάτω ποίημα είναι κι αυτό του Επικούρειου Πέπου και όπως λέει ο ίδιος δεν θα μπορούσε να είχε γράψει αυτό το κορυφαίο, και δυστυχώς πάντα επίκαιρο ποίημα, αν δεν του το είχαν επιτρέψει οι Μούσες
Το ποίημα με τίτλο
"άστα να πάνε" είναι μία ελεγεία συναισθημάτων που ο ποιητής εισέπραξε από ανθρώπους που ήρθαν σε επαφή με αντικοινωνικές συμπεριφορές, με ωχαδερφιστές, με τους ναι μεν αλλά... με ανθρώπους που δεν είχαν καν την ευαισθησία να σεβαστούν τα αυτονόητα, με "ανθρώπους" δήθεν υπεύθυνους που όταν χρειάστηκε δήλωσαν ανεύθυνοι, με ανθρώπους που για όλα φταίνε οι άλλοι, με ανθρώπους που δολοφονούν κατά εκατοντάδες ομοίους τους και για ανθρώπους που ενώ βλέπουν την κτηνωδία, λένε: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο; Ναι, εσύ θα σώσεις τον κόσμο αν καταφέρεις και ενώσεις το εγώ σου με το εμείς, ναι, τότε υπάρχει ελπίδα, και κυρίως όταν αναλάβουμε ο καθ' ένας τις δικές του ευθύνες. Μέχρι τότε,
'Αστα να πάνε!
Ο δόκιμος τρόπον τινά ποιητής Επικούρειος Πέπος θα ήταν πολύ χαρούμενος αν δεν είχε αναγκαστεί να γράψει αυτό το ποίημα, δυστυχώς όμως υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι μας που έφτασαν στο σημείο να πουν:
"άστα να πάνε" γιατί απογοητεύτηκαν από ανθρώπους με τους οποίους ήρθαν σ' επαφή, είτε αυτοί ήταν συγγενικά πρόσωπα, είτε καλλιτέχνες με δύο μέτρα και δύο σταθμά, είτε με δήθεν ευαίσθητους, είτε με δήθεν φίλους, είτε με επιλεκτικά ειρηνοποιούς, είτε με πληνάδελφους συνεργάτες, είτε με εκπαιδευτικούς χωρίς εκπαίδευση, είτε με ιατρικό προσωπικό που δεν τηρεί τον όρκο του Ιπποκράτη, είτε με πρόσωπα που φορούσαν προσωπεία, είτε με πολίτες που αγανακτούν σύμφωνα με τις εντολές του κόμματος, είτε με αχάριστους και παρτάκηδες, είτε με κομματόσκυλα και βολεψάκηδες, είτε με ανέραστους και ''κοντούς'' στην αισθητική και τον πολιτισμό και γενικότερα με όλους αυτούς που ανάγκασαν τον ανύπαρκτο ''ποιητή'' να πει για μία ακόμα φορά:
Άστα να πάνε/
Όταν ακούς αυτές τις τρεις λέξεις/
Δεν έχουν το νόημα της χαράς/
Δεν είναι φράση ευφρόσυνη/
Τις προφέρουν μόνο όσοι βίωσαν την αγένεια/
Την αχαριστία, την ασέβεια, την απληστία/
Συνήθως θα τις ακούσεις από πονεμένους/
Από απογοητευμένους και από ευαίσθητους/
Από αδικημένους και συκοφαντημένους/
Που ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους εξουσίας/
Κάθε μορφής εξουσία, ιατρική, εργοδοτική, πολιτική, κομματική,
εκπαιδευτική γραφεικρατική και όχι μόνο.
Δεν θα την ακούσεις πάντως από κομματόσκυλα/
Από τους δήθεν και τάχαμ πνευματικούς/
Από τους τάχαμ και δήθεν μονόπλευρους ειρηνιστές/
Από τους συμφεροντολόγους και τους παρτάκηδες/
Και φυσικά από τους δογματικούς ευρέως φάσματος.
Άστα να πάνε φίλε μου/
Έτσι είπε και ο καπτάν Φατούργος/
Έτσι είπε και ο Επικούρειος Πέπος/
Η Μούσα το άκουσε και ενέπνευσε τον ποιητή να το κάνει στίχους/
Στίχους που πετάνε σαν πουλιά/
Για να φθάσουν σε ευαίσθητα ώτα με μία κρυφή ελπίδα/
Να μην χρειαστεί να πούμε ξανά τη φράση
"άστα να πάνε".
Σε χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια προσέγγιση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
==================
Ένα ποίημα αφιερωμένο στην Λόλα.
Το ρόδο, το κρίνο, τον ήλιο, τ' αηδόνι/
Με πόθο αγαπούσα που εντός μας φουντώνει/
Τώρα πια δεν τ' αγαπώ, γιατί ανήκει η καρδιά μου/
Στη Μία, τη γλυκειά κοπέλα των ονείρων μου
την μελιστάλαχτη Δολέντσια/
Αυτή είν' η πηγή κάθε αγάπης η μόνη/
Και ρόδο και κρίνο και ήλιος κι αηδόνι.
Σηκώθηκε ψηλά η Σελήνη,/
Τα κύματα λαμποκοπούν/
Κρατώ στην αγκαλιά μου την Δολέντσια/
Κι οι δυό καρδιές τρέλα χτυπούν.
Με τα μαλλιά της γυρωθέ μου/
Κοιτώ τ' αστραφτερά νερά/
"Τι ακούς στο βουητό του ανέμου;/
Τολμώ και την ρωτώ.".
"Δεν είν' το βουητό τ' ανέμου/
Σκοπός Σειρήνων είν' που ηχεί/
Κι ο έρωτας μου είναι καλή μου Δολέντσια
για σένα που κάθε στιγμή φουντώνει./
Τη γη οι ηλιαχτίδες οι στερνές φωτίζουν/
Ομίχλη τα νερά σκέπει απαλά/
Που ως να ν' γεμάτα μυστικά βουΐζουν/
Μιά αχλύ ανεβαίνει πιο ψηλά.
Ο άνεμος τη θάλασσα σηκώνει/
Κι από το κύμα βγαίνει αερικό/
Δίπλα μου κάθεται κι αχ πως φουσκώνει/
Το στήθος της μες στο πέπλο το λευκό!
Η θάλασσα βουερή στα βράχια σπάει/
Κι οι γλάροι κράζουν χαρωπά/
"Πόσο άγρια και τρελά η καρδιά χτυπάει/
Στα στήθια σου, όμορφη Δολέντσια".
Σε χαιρετώ με σεβασμό κ.ο.μ.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
==========================
Αφιέρωμα στην Λόλα Ιαπώνων ποιητών.
Πριν ανοίξουν τα λουλούδια/
Κοιτάω συχνά να δω αν άνοιξαν/
Και σαν ανοίγουνε φοβάμαι/
Μήπως βρέξει ή άνεμος φυσήξει/
Και την ομορφιά τους αδυνατίσει.
Σαν ανοίξουν τα λουλούδια/
Δε με νοιάζει πια ή βροχή και ο άνεμος/
Μόνη μου έγνοια μήπως και δεν έρθεις εσύ Λόλα/
Κάτω από τα λουλούδια να μεθύσεις.
Liu Yin (1249 - 1293)
Η αύρα του ποταμού μού είπε να τραγουδήσω/
Το φεγγάρι του βουνού μ' εκάλεσε να πιω μαζί του.
Κι εγώ τους είπα μόνος δεν έρχομαι/
Να πάρεις και την Λόλα είπαν οι Μούσες/
Θα έχετε τον ουρανό για πάπλωμα και την γη μαξιλάρι.
Yang Wan-Li (1124-1206)
Του Φεγγαριού η λάμψη σιγά σιγά χάνεται -- που να πηγαίνει άραγε;/
Ακόμη μία φορά κοιτάω στα μάτια τα λουλούδια
και σηκώνω στην υγειά τής Λόλας το ποτήρι μου.
Όλη την ημέρα τα ρωτώ, τα λουλούδια όμως δεν μου απαντάνε:
Για ποιόν μαραίνεστε και πέφτετε;
Για ποιόν ανθίζετε;
Και τα λουλούδια μου απαντάνε:
Για σένα, και για όσους το αξίζουν Mr Pepo!!!
Yen Yun (950- 990)
Σας χαιρετώ με σεβασμό κ.ο.μ. Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=======================
Ένα ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο αφιερωμένο
στην Λόλα για την χαρά του γάμου μας!!
Πάρε με Λόλα στα όνειρα σου απόψε να χαθώ /
στα σπλάχνα της καρδιάς σου να χωθώ /
κι όταν θα λάμπει ένα αστέρι μακρινό /
θα έρχομαι κοντά σου να ξαγρυπνώ/
Μέσα στο όνειρο το δικό σου θα ζω.
Όπως η έρημος διψά για νερό /
Έτσι κι εγώ διψασμένος στους ωκεανούς
των ματιών σου θα ξεδιψώ/
Πάρε με Λόλα να γίνω εξερευνητής του κορμιού σου/
Πάρε με πάνω στα φτερά σου να πετώ κι ας χαθώ!!
Πάρε με Λόλα στην αγκαλιά σου!!!
Επικούρειος Πέπος.
====================
Ακόμη ένα ποίημα για την Λόλα.
Ω! 'σεις αηδόνια της ψυχής μου/
Που 'χετε στήσει τις φωλιές σας/
Στα πανύψηλα δέντρα του Κερκέτιου όρους/
Αφιερώστε σήμερα
όλες τις μελωδίες σας στην ακριβή μου Λόλα.
Σκοπός απαλός φτερουγίζει/
Μέσα στην ψυχή μου/
Μαζί με τα όνειρα μου πέτα,/
Πέτα ψυχή μου.
Και βρες έναν κήπο όπου τ' άνθη/
Τρέμουν στον αέρα/
Κι αν δεις ένα ρόδο,/
Από μένα τον Επίκουρο πες του καλημέρα.
Κι αν τα τριαντάφυλλα σπίθες πετούν/
Μην ανησυχείς/
Οι άνθρωποι δεν τις πιστεύουν/
Και για ποίηση ποτέ τους δεν μιλούν.
Αφιερωμένο στην Λόλα για ειδικούς λόγους.
=====================
Ένα ακόμη ποίημα για την Λόλα.
- Ω πόσο ωραία είσαι Λόλα όταν σκάβεις τον κήπο/
- με το θυκούλι στα χέρια σου σαν τον Ποσειδώνα/
- τα δυό σου μάτια σαν λαμπερά αστέρια/
- και στα μαλλιά σου ανάμεσα, λογιάζω περιστέρια/
- με κάθε σου κίνηση η γη αναγαλιάζει/
- και στωικά αποδέχεται την κάθε σου λισγαριά/
- τα μάγουλά σου ροδοκόκκινα φαντάζουν σαν μήλα του Πηλίου/
- πρωτού βραδιάσει θα τόχεις οργώσει όλο το χωράφι/
- και δεν θα μπορεί κανείς, ούτε και ο Γκοτζιό να βρει σε σε ψεγάδι/
- γιατί το χώμα τώρα πια έτσι αφράτο που το έκανες/
- θα είναι σαν μια ζωγραφιά/
- και η θεία Αγορίτσα πολύ θα το χαρεί.
Το πιο πάνω ποίημα ανήκει στον Επικούρειο Πέπου
και κοσμεί την συλλογή με τίτλο "Μάνα Γη".
=======================
Κι αυτό το ποίημα είναι αφιερωμένο στην Λόλα.
Κάποτε, ελπίζω αργά, που στη φωτιά/
Κοντά θα ' χέις καθίσει Λόλα/
Γριούλα, αναπολώντας και γνέθοντας μαλλί/
Θα απαγγέλεις στίχους μου μουρμουρίζοντας/
Και εκστατικά με πολύ συγκίνηση θα λες:
"Τον καιρό που ήμουν μαζί με τον Πέπο/
Ο Πέπος μ' είχε εξυμνήσει στα ποιήματά του/
Αποκαλώντας με Μούσα του!
Στα βάθη της θάλασσας, και στην κορυφή του Κερκετίου/
Η στάχτη μου σκορπισμένη θ' αφήνει την ψυχή μου ελεύθερη/
Να επιστρέφει Λόλα στα μέρη που είχαμε μαζί επισκεφθεί/
Εσύ γριούλα πια, κοντά στη θράκα του τζακιού/
Ανακαθισμένη και με τα εγγόνια αγκαλιά/
Θα συλλογάσαι τις όμορφες στιγμές/
Που ζήσαμε μαζί σε θαυμαστούς καιρούς/
Θα τους διαβάζεις τα ποιήματα μου και τις μυθοπλασίες μου/
Με λόγια που θα πετούν όπως τα πουλιά/
Κι αυτά θα σε ρωτούν: ποιος έγραψε γιαγιά;
Αυτά τα τόσο όμορφα και βιωματικά ποιήματα/
Και τις αληθινές ιστορίες για τον Κερκέτη και τον Κεφαλοπόταμο;
Τότε εσύ Λόλα θα τους δείχνεις τον αμφορέα/
Που θα έχει μέσα την στάχτη μου και θα τους λες/
Ένας άνεμος, ένας Ουτοπιστής, ο Πέπος που τον έλεγαν πότε Πούφ, πότε δάσκαλο, πότε Πεπέ, πότε Καραβίδα, πότε Φούτζι Τόμο Κάζου και κάποιες φορές Σπύρο!
Και τότε τα παιδιά θα σου φωνάζουν/
Μα γιαγιά αυτός είναι ο παππούς μας!
Υ.Γ. αν δεν πιστέψεις στο εφικτό του ανέφικτου πως θα γίνει εφικτό το ανέφικτο;
========================
Στην Λόλα την Υπέροχη, την Μοναδική.
Με την γλυκιά, της Λόλας την ματιά/
Πρασίνισαν ο κάμπος και η ρεματιά/
Και του χειμώνα πάει ο χιονιάς/
Στα όρη να αποδημήσει πιά.
Κι ενώ από εκεί στέλνει ο χιονιάς/
Κύματα ψύχους, παγωνιάς/
Στο Μαγευτικό και Πανέμορφο χωριό/
Τα διώχνει η Λόλα μονομιάς/
Με την γλυκιά της την Ματιά.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
======================
Ένα ποίημα για το Κερκέτιον Όρος.
Στις χαλκόμαβες κορφές σου Κερκέτιον όρος/
Να ήμουν καβαλάρης/
Και ως γητευτής ν' Αρμένιζα/
Σε όλους τους πλανήτες/
Μαζεύοντας από τον ουρανό τα λαμπερά τ' αστέρια/
Σε σένα να τα χάριζα, αγαπημένο,
Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι/
Όπου κι αν βρίσκομαι για σένα μιλώ.
Όπου κι αν βρίσκομαι τις ομορφιές σου ζωγραφίζω/
Όπου κι αν ταξιδέψω εσένα νοσταλγώ.
Σε όλες τις νότες μουσική σού γράφω
Σε όλες τις γλώσσες σε μεταφράζω.
========================
Το πιο κάτω ποίημα είναι του Επικούρειου Πέπου και το αφιερώνει στα φιλαράκια από την Πιάλεια. Κι αυτό το ποίημα είχε τη χαρά και την τιμή να το ακούσει ο Ε.Π. να το απαγγέλει ο Επικούρειος φίλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος.
Επάνω σ' ένα σύννεφο με άσπρα γιασεμιά/
Γλυκά ήρθε και μ’ αγκάλιασε ανάλαφρα ο ύπνος/
Κι ούτε που το κατάλαβα πως φθάσαμε εκεί/
στου Κερκετίου τις ψηλές κι απάτητες κορφές/.
Το γέρικο κι αγέρωχο βουνό στο ψήλωμά του/
λίγες σταγόνες έστειλε βροχής να με ξυπνήσει/.
Έπρεπε, λέει, να ιδώ τ’ ολόγιομο φεγγάρι/
που χόρευε για χάρη μου στις κορυφές των δέντρων/.
'Οπου η αγάπη φώλιασε σ' ένα ζευγάρι αγαπημένο/
τον μυθικό Κερκέτη μας με την γλυκιά Αηδόνα/
τον έρωτ’ όταν ένοιωσαν ανάμεσα στα δέντρα/,
στο μονοπάτι της ζωής που διαπερνά τις φτέρες/.
Και φτάνει ως το σύννεφο αγνάντιο στο φεγγάρι/
που παίζει τα παιχνίδια του τα ερωτικά κι εκείνο/
με την γλυκιά Π ι ά λ ε ι α του Κερκετίου την νύμφη/,
όταν την βρίσκει ανέμελη στον ίσκιο ξαπλωμένη/.
ΥΓ. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Πιάλεια ήταν κόρη του Πίαλου γενάρχη των Πιαλέων, την ερωτεύτηκε σφόδρα ο Ασκληπιός και χάρη σ' αυτή την όμορφη κόρη πήρε το όνομα η ιστορική Πιάλεια, εννοείται με την παρέμβαση του Ασκληπιού. Οι Πιαλειώτες προς τιμήν του Ασκληπιού κάθε χρόνο οργανώνουν τα Ασκληπιεία.
====================
Το πιο κάτω ποίημα το έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για τον θείο του τον Μπαρμπαγιάννη που μας αποχαιρέτησε τον Σεπτέμβριο του 2021
Στης Μάνης τα ψηλά βουνά/
Με τα μεγάλα κάστρα/
Ο Μπαρμπαγιάννης πέρασε/
Και μίλησε με τ' άστρα.
Ήταν ο πρωτομάστορας/
Και είχε για βοηθό/
Τον Χρήστο τον γαμπρό του/
Αγαπητό και άξιο σε όλο το χωριό.
Κλάψτε βουνά της Μάνης/
Κλάψτε για τον Μπαρμπαγιάννη/
Γιατί πολύ σας λάτρεψε/
Και στον χορό σας βάνει.
Μόνο για σας μας μίλαγε,/
Πότε, για την ομορφιά σας/
Και πότε για την άγρια όψη σας/
Και πάντα νοσταλγούσε αυτά που έζησε κοντά σας.
Έλα όμως που ο Χάροντας τον ζήλεψε/
Και το κοντάρι αρπάζει/
Στον Μπαρμπαγιάννη δίνει μιά/
Και χάμω τον σωριάζει.
Τρέχουν γιατροί και νοσοκόμοι/
Τον Μπαρμπαγιάννη για να σώσουν/
Γίνεται μάχη δυνατή μέσα στην εντατική/
Μα ο Μπαρμπαγιάννης δεν μπορεί άλλο να πολεμήσει/
Γιατί είχε πολλές λαβωματιές/
Από του Χάροντα τις σαϊτιές/
Και λίγο πριν πεθάνει/
Ζητά από την Χαρόντισσα ένα τραγούδι να του βάλει
που άκουγε στη Μάνη/
Τι έχουν της Μάνης τα βουνά και στέκουν μαραμένα/
Το άκουγε και στο χωριό/
Ήταν από τ' αγαπημένα/
Μ' αυτόν τον τρόπο πέθανε ο Μπαρμπαγιάννης το θεριό.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ.
=======================
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - EΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ PEPOS Σκόρπιες σκέψεις ενός Ουτοπιστή. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας].
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί Συμποσιαστές, Ταξιδευτές, Ουτοπιστές, Οραματιστές, Φιλοσοφιστές, Ορειβάτες κ.ο.μ. καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε την Στεφανία και τους φίλους μας στην Ιαπωνία. Σήμερα θα διαβάσετε, - όσοι διαβάσετε τέλος πάντων - το τρίτο μέρος της περιπέτειας των σκέψεων του Επικούρειου Πέπου. Μετά την ανεπάντεχη αποδοχή που είχε το πρώτο και το δεύτερο μέρος σας παρουσιάζω σήμερα και το πολυπόθητο τρίτο μέρος. Ελπίζω να σας εντυπωσιάσει και το τρίτο μέρος γιατί ακολουθεί και το τέταρτο και ίσως το πέμπτο, το έκτο, το έβδομο, το όγδοο, το ένατο και με το δέκα το καλό θα κλείσει αυτός ο κύκλος της δεκαλογίας του Επικούρειου Πέπου. ΤΟ ξεκίνημα σήμερα θα γίνει με την πολυαγαπημένη μας φίλη την Αφροδίτη της Πιάλειας, καλή ανάγνωση.
" Στην Αφροδίτη της Πιάλειας " ένα ποίημα του Επικούρειου Πέπου που είχε την χαρά και την τιμή να το ακούσει να το απαγγέλει ο σοφός Διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος στον κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια πάντα με την ευγενική χορηγία - βοήθεια ενός σοφού Διδασκάλου.
Ω! της ψυχής μου όμορφα, αηδόνια αγαπημένα/
που τις φωλιές σας έχετε στα δέντρα του Κερκετίου όρους/
αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας/
στους φίλους επισκέπτες μας, αγαπημένους ξένους/
που θα ‘ρθουν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι./
Να νοιώσουν όλοι τους το μελωδικό φτερούγισμα,
στον απαλό σκοπό σας/
που δίνει φτερά στα όνειρα κι ελπίδα στην ψυχή μας /
για να πετάξει εκεί ψηλά, στο τρύπιο το Λιθάρι/
στην πιο ψηλή του κορφή του Κερκετίου όρους./
Στην Αστραπή την λαμπερή, των κεραυνών λιμέρι/
που ακουμπά τα σύννεφα με τ’απλωμένο χέρι/
Κι όταν χορτάσεις ουρανό, ψυχή μου έλα πίσω/
στο ένα το Μαγευτικό, Πανέμορφο Γοργογύρι/
Στον κήπο του Επίκουρου, τα άνθη του να τρυγήσεις/
που τρέμουνε στο θρόισμα του παιχνιδιάρη ανέμου./
Κι αν δεις το ρόδο που ανθεί μόνον σ’ αυτόν τον κήπο/
Ν’ απλώνει κατακόκκινο άρωμα στον αέρα/
Μην κόψεις απ’ τα πέταλα, μον’ σκύψε και μύρισέ το/
Γιατί το φυλάω για την Υπέροχη φίλη μας, την Αφροδίτη τ Πιάλειας.
=======================
Ακολουθεί το δεύτερο ποίημα που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος
για την Αφροδίτη της Πιάλειας.
Οι καλοί φίλοι,
όπως η Αφροδίτη/
Χωρούν παντού/
Τους κουβανείς μαζί σου/
Στην καρδιά
Και στο νου.
Ταξιδεύεις από άκρη σ' άκρη/
Με λίγες αποσκευές/
Όπως οι πειρατές/
Νησιών και Ουρανών/
Αρκεί να βρεθείς κοντά τους.
Το βλέμμα/
Και η αγκαλιά των φίλων/
Όταν σε αντικρίσουν/
Θα σε αποζημιώσουν/
Πλουσιοπάροχα γιατί σ' αγαπούν.
Με τους Υπέροχους φίλους/
Δίπλα - δίπλα/
Θα υφάνεις μαζί τους/
Τα υφαντά του λόγου/
Και της διαχρονικής φιλίας.
Στην αγαπημένη μας φίλη με σεβασμό και αγάπη.
================
Φίλες και φίλοι καλημέρα, τις πρώτες πρωινές ώρες, κι ενώ βρισκόμουν στα λιβάδια του Μορφέα, απολαμβάνοντας τον δίκαιο ύπνο μου, δέχθηκα μία επίσκεψη, η Μούσα Κλειώ με όλο της το κλέος ήρθε για να μ' ενημερώσει πως εγώ ήμουν αυτός που επέλεξαν οι Μούσες για μία πολύ σημαντική αποστολή.
Σαν σήμερα το 1244 π.Χ. δηλαδή πριν 3268 χρόνια γεννήθηκε η όμορφη Πιάλεια στους πρόποδες του Κερκετίου όρους, η Μούσα Κλειώ μού είπε πως όταν αυτή αποχωρήσει θα μ' επισκεφθεί η Μούσα της Ποίησης, η Ερατώ προκειμένου να μου υπαγορεύσει το ποίημα που θα έπρεπε να γράψω για την γενέθλια ημέρα της Πιάλειας. Όπως καλά γνωρίζετε από άλλον μύθο, την Πιάλεια την είχε ερωτευτεί ο Ασκληπιός, και, η σημερινή ιστορική Πιάλεια, οφείλει την ονομασία της στην όμορφη κόρη του Πίαλου.
Όταν ήρθε η Ερατώ και μου υπαγόρευσε το ποίημα, τής ζήτησα μία χάρη, να μ' επισκέπτεται πιο τακτικά ώστε να έχω την βοήθειά της, να μπορώ κι εγώ που, και που, να γράφω κάποια ποιήματα για να κάνω περήφανους τους δασκάλους μου Ηλία Γιαννακόπουλο και Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Η Κλειώ χαμογέλασε και μου υποσχέθηκε πως θα το κάνει.
Όταν αναχώρησε σηκώθηκα αμέσως και κατέγραψα το ποίημα.
Αφιερωμένο στην όμορφη Πιάλεια την κόρη του Κερκετίου όρους.
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς/
Εκεί που η ματιά αντέχει/
Να βλέπει το ευλογημένο βουνό/
Το Κερκέτιον όρος όπου στους πρόποδες/
Γεννήθηκες εσύ, η πιο όμορφη κόρη/
Και παρακάλα τους θεούς να ευσπλαχνισθούν/
Την σημερινή Πιάλεια που φέρει το όνομά σου/
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς/
Αλλά να μην ξεχνάς να επιστρέφεις που και που/
Στον τόπο που γεννήθηκες/
Στον τόπο που γνώρισες τον έρωτα/
Στον τόπο που συνάντησες τον Ασκληπιό/
Στον ευλογημένο τόπο των θεραπευτικών βοτάνων.
Στον τόπο που στις μέρες μας γεννήθηκαν/
Σοφοί διδάσκαλοι, όπως ο Ηλίας και ο Δημήτρης/
Στον τόπο που επέλεξε η αγαπημένη μας Αφροδίτη να γίνει νύφη/
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς.
Το ποίημα ανήκει στην Μούσα Ερατώ, την μεταγλώττιση έκανε
ο Επικούρειος Πέπος.
=====================
Ακόμη ένα ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο για την Μούσα της ποίησης.
Μούσα, εσύ πανταχού παρούσα/
Προστάτιδα εσύ της ποίησης, οιστροκυματούσα/
Γλυκόφθαλμη Πινδαρική μου Μούσα/
Αχτιδομίλησε και στάσου απόψε/
Στον κήπο του Επικούρειου Πέπου/
Άνοιξε και φώτισε την ψυχή του και την καρδιά του/
Ν' αστράψει μέσα του η φλόγα της ποίησης/
Που σιγοκαίει βαθιά τα σωθικά του/
Βοήθησέ τον να υμνήσει τον έρωτα και την φιλία/
Εσύ μόνο Μυστηριομάτα Μούσα/
Μπορείς να δώσεις φωνή στις λέξεις που τον κατακλύζουν.
Το πιο πάνω ποίημα είναι του μέγιστου ποιητή Επικούρειου Πέπου
Οι καλοί φίλοι,
όπως η Αφροδίτη/
Χωρούν παντού/
Τους κουβανείς μαζί σου/
Στην καρδιά
Και στο νου.
Ταξιδεύεις από άκρη σ' άκρη/
Με λίγες αποσκευές/
Όπως οι πειρατές/
Νησιών και Ουρανών/
Αρκεί να βρεθείς κοντά τους.
Το βλέμμα/
Και η αγκαλιά των φίλων/
Όταν σε αντικρίσουν/
Θα σε αποζημιώσουν/
Πλουσιοπάροχα γιατί σ' αγαπούν.
Με τους Υπέροχους φίλους/
Δίπλα - δίπλα/
Θα υφάνεις μαζί τους/
Τα υφαντά του λόγου/
Και της διαχρονικής φιλίας.
Στην αγαπημένη μας φίλη με σεβασμό και αγάπη.
================
Φίλες και φίλοι καλημέρα, τις πρώτες πρωινές ώρες, κι ενώ βρισκόμουν στα λιβάδια του Μορφέα, απολαμβάνοντας τον δίκαιο ύπνο μου, δέχθηκα μία επίσκεψη, η Μούσα Κλειώ με όλο της το κλέος ήρθε για να μ' ενημερώσει πως εγώ ήμουν αυτός που επέλεξαν οι Μούσες για μία πολύ σημαντική αποστολή.
Σαν σήμερα το 1244 π.Χ. δηλαδή πριν 3268 χρόνια γεννήθηκε η όμορφη Πιάλεια στους πρόποδες του Κερκετίου όρους, η Μούσα Κλειώ μού είπε πως όταν αυτή αποχωρήσει θα μ' επισκεφθεί η Μούσα της Ποίησης, η Ερατώ προκειμένου να μου υπαγορεύσει το ποίημα που θα έπρεπε να γράψω για την γενέθλια ημέρα της Πιάλειας. Όπως καλά γνωρίζετε από άλλον μύθο, την Πιάλεια την είχε ερωτευτεί ο Ασκληπιός, και, η σημερινή ιστορική Πιάλεια, οφείλει την ονομασία της στην όμορφη κόρη του Πίαλου.
Όταν ήρθε η Ερατώ και μου υπαγόρευσε το ποίημα, τής ζήτησα μία χάρη, να μ' επισκέπτεται πιο τακτικά ώστε να έχω την βοήθειά της, να μπορώ κι εγώ που, και που, να γράφω κάποια ποιήματα για να κάνω περήφανους τους δασκάλους μου Ηλία Γιαννακόπουλο και Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Η Κλειώ χαμογέλασε και μου υποσχέθηκε πως θα το κάνει.
Όταν αναχώρησε σηκώθηκα αμέσως και κατέγραψα το ποίημα.
Αφιερωμένο στην όμορφη Πιάλεια την κόρη του Κερκετίου όρους.
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς/
Εκεί που η ματιά αντέχει/
Να βλέπει το ευλογημένο βουνό/
Το Κερκέτιον όρος όπου στους πρόποδες/
Γεννήθηκες εσύ, η πιο όμορφη κόρη/
Και παρακάλα τους θεούς να ευσπλαχνισθούν/
Την σημερινή Πιάλεια που φέρει το όνομά σου/
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς/
Αλλά να μην ξεχνάς να επιστρέφεις που και που/
Στον τόπο που γεννήθηκες/
Στον τόπο που γνώρισες τον έρωτα/
Στον τόπο που συνάντησες τον Ασκληπιό/
Στον ευλογημένο τόπο των θεραπευτικών βοτάνων.
Στον τόπο που στις μέρες μας γεννήθηκαν/
Σοφοί διδάσκαλοι, όπως ο Ηλίας και ο Δημήτρης/
Στον τόπο που επέλεξε η αγαπημένη μας Αφροδίτη να γίνει νύφη/
Πέτα ψηλά Πιάλεια όσο μπορείς.
Το ποίημα ανήκει στην Μούσα Ερατώ, την μεταγλώττιση έκανε
ο Επικούρειος Πέπος.
=====================
Ακόμη ένα ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο για την Μούσα της ποίησης.
Μούσα, εσύ πανταχού παρούσα/
Προστάτιδα εσύ της ποίησης, οιστροκυματούσα/
Γλυκόφθαλμη Πινδαρική μου Μούσα/
Αχτιδομίλησε και στάσου απόψε/
Στον κήπο του Επικούρειου Πέπου/
Άνοιξε και φώτισε την ψυχή του και την καρδιά του/
Ν' αστράψει μέσα του η φλόγα της ποίησης/
Που σιγοκαίει βαθιά τα σωθικά του/
Βοήθησέ τον να υμνήσει τον έρωτα και την φιλία/
Εσύ μόνο Μυστηριομάτα Μούσα/
Μπορείς να δώσεις φωνή στις λέξεις που τον κατακλύζουν.
Το πιο πάνω ποίημα είναι του μέγιστου ποιητή Επικούρειου Πέπου
και ανήκει στην συλλογή με τον τίτλο "Μούσες και Νύμφες".
Έρρωσθε.
=====================
Έρρωσθε.
=====================
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΒΡΑΒΕΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΥΛΗΣ κ. ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΑΒΑ.
Φίλες και φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, στην σημερινή μου ανάρτηση δεν θα σας μιλήσω για το Μαγευτικό αλλά για την Ιστορική - Πνευματική Πιάλεια και συγκεκριμένα για την βράβευση - κάλλιο αργά παρά ποτέ - του Δασκάλου Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου από τον Δήμαρχο Πύλης κ. Μαράβα για την πολύπλευρη προσφορά τού Δασκάλου στην Ιστορική και Πνευματική Πιάλεια, δηλαδή στην γενέτειρά του, και ειδικότερα για την δημιουργία του Μουσείου το οποίο εκτός από την φυσική μας παρουσία στους χώρους του μουσείου τώρα πια μπορεί κάποια/κάποιος να το επισκεφθεί διαδικτυακά και να ξεναγηθεί στα εκθέματα. Η συνεισφορά του δασκάλου ήταν καταλυτική, όπως ειπώθηκε από όλους τους ομιλητές, το Μουσείο της Πιάλειας οφείλει την ύπαρξή του στον Δάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο.
Πριν συνεχίσω θα μου επιτρέψετε να κάνω μία αναφορά στην σημερινή μέρα γιατί ή 07/07/77 υπήρξε για μένα σταθμός στην ζωή μου, τότε μπήκαν τα θεμέλια για την Π.Η.Ε.Φ. (Παγκόσμια Ημέρα Εκλεκτών Φίλων) και γι' αυτό 47 χρόνια μετά είμαι πολύ συγκινημένος που κάνω την σημερινή ανάρτηση. Εκείνη η σημαντική ημερομηνία ήταν η έναρξη μιας Υπέροχης και Μοναδικής φιλίας και σήμερα είμαι διπλά χαρούμενος που θα αναφερθώ στην βράβευση ενός εκλεκτού φίλου που είχα την τύχη να γνωρίσω μέσω των επίσης εκλεκτών φίλων Ηλία Γιαννακόπουλου και Αφροδίτης Μαργαρίτη. Ας επανέλθω στην μαγική βραδιά της βράβευσης, πριν 20 μέρες περίπου δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον διδάσκαλο όπου έγινε ο πιο κάτω διάλογος.
Διδάσκαλος:
Πέπο καλημέρα σε σένα και σε όσους το αξίζουν.
Πέπος:
Καλημέρα Διδάσκαλε, να χαιρόμαστε την αγαπημένη μας καλή Νεράιδα που σήμερα έχει τα γενέθλιά της.
Διδάσκαλος:
Να την χαιρόμαστε και να μας χαίρετε, λοιπόν Πέπο έχω καλά νέα, ορίστηκε η ημερομηνία 05/07/24 και ώρα 20:00 τής εκδήλωσης για την ψηφιακή παρουσίαση του Μουσείου και όπως με ενημέρωσε η οργανωτική επιτροπή θα με βραβεύσουν για την συνεισφορά στο Μουσείο και όχι μόνο. Θα ήθελα εκείνη την ημέρα να είσαι εκεί μαζί με την Λόλα, την Φαίη, τον Αλέξανδρο και την Ράνια.
Πέπος:
Διδάσκαλε, εγώ και η Λόλα θα είμαστε εκεί πάση θυσία, ακόμα και αν χρειαστεί να κάνω χρήση του ελικοπτέρου της ΟΚΡΑ για να παραστούμε μαζί με την Λόλα και μετά την εκδήλωση να επιστρέψουμε, ελπίζω όμως πως δεν θα χρειαστεί γιατί θα φροντίσω να είμαστε στο Μαγευτικό το αργότερο δύο μέρες πριν την εκδήλωση. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα απουσιάζω από την βράβευσή σου, θα είναι τιμή μας να είμαστε εκεί.
Διδάσκαλος:
Να είσαι καλά Πέπο και σας περιμένουμε να τα πούμε από κοντά.
Σημαντική Παρατήρηση:
Επειδή όταν ανακοινώθηκε η ημερομηνία βράβευσης η Αφροδίτη και ο Ηλίας είχαν ήδη κλείσει εισιτήρια για την κρουαζιέρα στο Αιγαίο ζήτησαν από εμένα και την Λόλα να τους εκπροσωπήσουμε, αυτό και πράξαμε.
Η εκδήλωση ξεκίνησε πράγματι στην ώρα της, σπάνιο πράγμα γιατί όπως καλά γνωρίζετε στο θέμα της ώρας έχουμε πολλά κουσούρια εμείς οι Έλληνες με αποτέλεσμα να λέμε οκτώ και να ξεκινάμε στις εννέα. Για μία τόσο σημαντική εκδήλωση και για έναν τόσο ξεχωριστό Δάσκαλο περίμενα πως θα ήταν εκεί όλο το χωριό και πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί, ως φαίνεται ο αγώνας μεταξύ Ισπανίας και Γερμανίας και μεταξύ Πορτογαλίας και Γαλλίας κράτησε πάρα πολλούς στο σπίτι. Ενυ γουέη όπως λέει και η Ευαγγελική ρήση "ουκ εν τω πολλώ το ευ." Τον λόγο πήραν οι: κ. Κώστας Μαράβας Δήμαρχος Πύλης, ο κ. Χρήστος Νάκος, ο κ. Βασίλης Παφίλης πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, η κ. Ρούλα Χαντζιάρα, ο κ. Αχιλέας Κωστούλας, η κ. Κατερίνα Πανδρεμένου, και ο κ. Σωτήρης Μαγειρίας, όταν οι ομιλητές ολοκλήρωσαν τις ομιλίες τους κάλεσαν τον Δάσκαλο να του απονείμει την τιμητική πλακέτα ο Δήμαρχος κ. Μαράβας και αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο διδάσκαλος, ήταν ένας χείμαρρος! Έχετε δει τον Κεφαλοπόταμο τον χειμώνα μετά από νεροποντή; Έτσι έρρεε και ο λόγος του Δασκάλου, δεν χρειαζόταν χαρτιά ο Δάσκαλος γιατί όλα υπήρχαν γραμμένα στον σκληρό δίσκο του μυαλού του. Για μένα δύο άνθρωποι, και οι δύο τέκνα της Πιάλειας, έχουν αυτό το χάρισμα να βγάζουν φτερά τα λόγια τους και να πετούν σαν πουλιά για να φτιάχνουν τις φωλιές τους στις φιλολογικές σπηλιές του εγκεφάλου, ο ένας είναι ο Ηλίας Γιαννακόπουλος και ο άλλος ο Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, αυτοί είναι οι Διόσκουροι της Πιάλειας. Αναρωτιέμαι πολλές φορές πόσο τυχερά ήταν τα παιδιά που είχαν αυτούς τους δασκάλους, ελπίζω κάποια παιδιά να το είχαν καταλάβει. Φίλες και φίλοι έστω και αργά αυτή η βράβευση ήταν μία αναγνώριση της προσφοράς ενός ανθρώπου που έχει προσφέρει πάρα πολλά στον τόπο του και κυρίως στην παιδεία των μαθητών του. Μου έκανε κάκιστη εντύπωση που δεν παραβρέθηκε κάνεις από τον δήμο Τρικκαίων και κανείς βουλευτής και ειδικότερα ο πρώην δήμαρχος και νυν υπουργός κ. Παπαστεργίου, ίσως να μην κατάλαβαν ποιος ήταν ο αποδέκτης της βράβευσης, ή ίσως οι συνεργάτες τους να μην τους ενημέρωσαν. Αν αναρωτιούνται κάποιοι γιατί η αποχή έφθασε στο 60% ας ψάξουν και λίγο αυτές τις απουσίες γιατί αν δεν αλλάξουν άρδην οι πολιτικοί τις συμπεριφορές τους ίσως στις επόμενες εκλογές να βρεθούν προ μεγαλύτερης έκπληξης.
Σας έχω φυλάξει για το τέλος μια πολύ ευχάριστη έκπληξη που ακούει στα ονόματα: Κώστας Πουλιανίτης, Στέφανος Ντάκος και Θανάσης Μπρέντας. Ειδικά γι' αυτούς τους τρεις σημαντικούς ανθρώπους θα κάνω άλλες αναρτήσεις γιατί έχω πολλά να σας πω. Πάρτε μία μικρή γεύση, μετά την εκδήλωση ο Δάσκαλος μάς κάλεσε στο συμπόσιο που είχε κανονίσει σε ταβέρνα του χωριού όπου μεταξύ οίνου και μεζέδων ο βουκολικός ποιητής Στέφανος Ντάκος απάγγειλε ποιήματά του και ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης και συγγραφέας Θανάσης Μπρέντας με την κιθάρα και την μελωδική του φωνή μας ταξίδεψαν στην Ουτοπία της ποίησης και της μουσικής.
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=====================
Ένα ακόμη ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο. Ο τίτλος του ποιήματος και μόνο ο τίτλος ανήκει στον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό που είχα την τύχη να γνωρίσω στο PEPOS RESTAURANT.
Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αυτούς που σας λένε κούφια λόγια με ξύλινη γλώσσα.
Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αὐτὸν ποὺ θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά από ιδιοτέλεια και όχι από μεράκι για προσφορά και δεν ασχολήθηκε ποτέ με το τι νερό πίνουμε.
Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αὐτὸν ποὺ χαιρετάει και χτυπάει τον κόσμο στην πλάτη πριν τις εκλογές, και μετά ξεχνάει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την θέση του συμβούλου η του προέδρου κ.λπ.
Ἀντισταθεῖτε: πάλι σ᾿ ὅλους αὐτοὺς ποὺ λέγονται υπεύθυνοι χωρίς ποτέ να σκεφτούν την παραίτηση λόγω ανικανότητας.
Αντισταθείτε: στὶς κολακεῖες των υποψηφίων που σας θυμούνται λίγο πριν τις εκλογές.
Ἀντισταθεῖτε: σε όλους τους δήθεν υπεύθυνους που ενώ ο τόπος έχει γεμίσει χωματερές αυτοί δεν έχουν μάτια να τις δούνε και τολμούν να ζητούν ξανά την ψήφο σας.
Αντισταθείτε: σε όλους αυτούς που ψηφίζουν τους ανίκανους και τους παρτάκηδες και παίρνουν στο λαιμό τους τους υπόλοιπους. Ειδικά σ' αυτούς αντισταθείτε σφόδρα.
"Αντισταθείτε": Β' μέρος.
Αντισταθείτε στην Γιουροβίζιον της ασχήμιας και τον κάθε λογής Το Της Τα που υποβιβάζουν την αισθητική μας και θέλουν με το ζόρι να μπούνε στο μυαλό μας με τα σκατά τους.
Αντισταθείτε στους κυβερνήτες και στα κόμματα με τους κομματικούς στρατούς που αρέσκονται να λένε πως βρίσκονται εκεί δήθεν για το καλό μας.
Αντισταθείτε στους ανεπάγγελτους, επαγγελματίες πολιτικούς που η μόνη τους έγνοια είναι η εξουσία που τους επιτρέπει την "αρμεγή" των κονδυλίων και του εύκολου πλουτισμού, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέοι ξενιτεύονται για να βρουν σωστή εργασία.
Αντισταθείτε στους βιαστές του περιβάλλοντος και της αισθητικής όπου και αν σταυλίζονται, όσο μεγάλους σταυρούς και αν κάνουν, όσο και αν προσποιούνται τους αγαθούς γιατί και στον παράδεισο - αν υπάρχει - θα κάνουν τα ίδια.
Αντισταθείτε όταν ακούτε πως ο κρατικός μηχανισμός είναι σε ετοιμότητα γιατί ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι. Βλέπε πυρκαγιές και πλημμύρες.
Αντισταθείτε στους σιωπιστές που είναι λαλίστατοι μόνο όταν δεν υπάρχει κομματική γραμμή.
Αντισταθείτε στα δήθεν ανεξάρτητα ΜΜΕ που είναι φουλ εξαρτημένα από τα κονδύλια των κομμάτων και των κυβερνώντων γιατί στο τέλος της ημέρας, αντί για ενημερωμένος πολίτης, θα έχεις καταντήσει ανημέρωτο όργανό τους και άμισθος πωλητής τους.
Αντισταθείτε στην παρούσα κυβέρνηση και στην παρούσα αντιπολίτευση γιατί δεν υπάρχει αξιοκρατία, γιατί οι μετακλητοί υπάλληλοι από 5.000 έχουν φθάσει στις 8.000, γιατί δεν υπάρχει αξιολόγηση, γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για σωστή παιδεία, γιατί αντί για εκπαιδευτικούς και νοσηλευτικό προσωπικό προσλαμβάνουν αστυνομικούς για την πάρτη τους και όχι για την ασφάλεια των πολιτών.
Αντισταθείτε σε όλους τους παρτάκηδες, τους Χαμουστεράκηδες, τους δήθεν και τους τάχαμ και στους αχάριστους που υπάρχουν γύρω μας και με το εγώ τους μολύνουν το περιβάλλον και την υγεία μας.
Αντισταθείτε στους ανάξιους πολίτες που δεν επιτρέπουν στους άξιους να φθάσουν στα κέντρα αποφάσεων για ένα καλύτερο μέλλον.
Αντισταθείτε στον εαυτό σας που λέει: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο;
Αντισταθείτε στους πολίτες που σιωπούν ενώ δίπλα τους διαπράττονται οικολογικά εγκλήματα και όχι μόνο.
Αντισταθείτε στους δήθεν ευαίσθητους που ενώ βλέπουν την ασχήμια που υπάρχει γύρω μας απλά σιωπούν.
Αντισταθείτε στους βλάκες που παριστάνουν τους έξυπνους και ειδικά σ' αυτούς που τους χειροκροτούν.
Αντισταθείτε εν γένει στα κακώς κείμενα, στους
ανέραστους, σε όλα αυτά που σας πληγώνουν και φυσικά στους άπληστους γιατί ποτέ τους δεν χορταίνουν.
Αντισταθείτε στον εκμαυλισμό των μικρών κομμάτων που κάποια στιγμή θα γίνουν ουρά σε κάποιο μεγάλο κόμμα και θα εξαργυρώσουν την δική σου ψήφο προς όφελός τους.
Αντισταθείτε στον διχαστικό λόγο και στην κενολογία των φαύλων και των αυλοκολάκων απ' όπου και αν προέρχεται γιατί βλάπτει σοβαρά την πορεία της πατρίδας μας.
Αντισταθείτε σε όλους τους καρεκλοκένταυρους που άλλα σας είπαν πριν τις εκλογές, και άλλα πράττουν μετά, ανερυθρίαστα και χωρίς ντροπή δήθεν για το καλό μας.
Αντισταθείτε στα υπόγεια ρεύματα συμφερόντων στις μικρές κοινωνίες όλων των αποχρώσεων που δεν συνάδουν με το καλό και το δίκαιο των πολλών.
Αντισταθείτε στους θρησκόληπτους και στους δογματικούς γιατί στην ουσία είναι συγκοινωνούντα κενά δοχεία.
Αντισταθείτε στους ανόητους; ψηφοφόρους που αντί να επιλέξουν τον καλύτερο για εκπρόσωπό τους, έναν άξιο διδάσκαλο, προτιμούν κάποιον από τον σωρό για να νιώθουν όμορφοι! και ωραίοι! μέσα στην ανοησία τους.
Αντισταθείτε στους πάσης φύσεως χριστιανούς που δεν γνωρίζουν την ουσία των ρήσεων του ιδρυτή: "αγαπάτε αλλήλους" και "ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν", και στους δήθεν δημοκράτες που νομίζουν πως η Πνύκα είναι καφετέρια ή χώρος καπνίσματος.
Μην αντισταθείτε στους ποιητές, στους συγγραφείς, στους λογοτέχνες, στους δημιουργικούς, στους σχολαστικούς, στους οραματιστές, στους αληθινούς, στους εικαστικούς, στους σκεπτόμενους, στους ευαίσθητους, στους ευγενείς, στους άξιους, στους δασκάλους, και στους ανιδιοτελείς, δηλαδή σε όλους αυτούς που δίνουν νόημα στη ζωή μας γιατί όλοι αυτοί μας προσφέρουν μεταξύ άλλων και πνευματική τροφή, και η μόνη τους έγνοια είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ας επιλέξουμε λοιπόν που και σε ποιους πρέπει να αντισταθούμε.
Αντισταθείτε όχι απλά για την αντίσταση - ανυπακοή αλλά για την ουσία, για την δημιουργία, για την αυτογνωσία, για να μπορούμε να σταθούμε μπροστά στον καθρέφτη χωρίς να ντρεπόμαστε, μόνο τότε έχει αξία ο τίτλος του ποιήματος.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
====================
[ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ]. ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ. Σκόρπιες σκέψεις ενός Ουτοπιστή. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας.]
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί αναγνώστες του ιστολογίου μας καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα γιατί σε κάποια μέρη του πλανήτη, π.χ. στην Αυστραλία και στην Ιαπωνία έχουμε 8 ώρες διαφορά, χαιρετώ την Στεφανία και τον Γιάννη στην Μελβούρνη και φυσικά τα εκλεκτά φιλαράκια μας στην Ιαπωνία και όχι μόνο. Η σημερινή ανάρτηση ξεκινάει με την δασκάλα μας την Κυρία Μάρθα, ειρήσθω έν παρόδω να πω χθες έμαθα και μία δυσάρεστη είδηση, ακόμη ένας μαθητής τής Κυρίας Μάρθας μάς αποχαιρέτησε... Τον πρόδωσε η καρδιά του. Δυστυχώς ο καλός μας φίλος Μιχάλης Γακόπουλος [Άρχοντας της νύχτας] δεν είναι πια μαζί μας, καλό ταξίδι φίλε στη μνήμη των αγαπημένων σου.
==============
ΟΤΑΝ Η ΟΚΡΑ ΒΡΑΒΕΥΣΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΘΑ ΤΖΑΝΕΑ - ΚΑΡΔΟΥΛΑ δηλαδή την αγαπημένη μας δασκάλα το 2013 και από την συνάντηση που έγινε τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ του 2022 στον κήπο του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Στους γονείς μου οφείλω το ζην
Στους δασκάλους μου το ευ ζην.
Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, θα συμπληρώσω σήμερα 27/09/2022 λίγα λόγια για την δασκάλα μου την Κυρία Μάρθα, λίγο πριν φύγουμε από το χωριό, δηλαδή προς το τέλος Αυγούστου έκανα μία πολύ ωραία σκέψη την οποία και υλοποίησα άμεσα. Κάλεσα ένα απόγευμα την δασκάλα μου στο σπίτι, και χωρίς να της έχω αναφέρει κάτι, είχα προσκαλέσει και κάποιες κοπέλες που ήταν μαθήτριές της και έναν μαθητή της. Παραβρέθηκαν οι: Χριστίνα Βερβέρα - Ντακούλα, κορυφαία μαθήτρια με ειδική αποστολή, η Μαρία Γκοβίνα - Τσιούνη, κι αυτή κορυφαία, ο πατέρας της την προόριζε για το πολυτεχνέιο αλλά ο έρωτας την κράτησε στο χωριό, η Φαίη Γκοβίνα -Τσίρκα, δεν ήταν κορυφαία αλλά ήταν εύστροφη και ειδικότερα στα μαθηματικά ήταν το κάτι άλλο, όλοι οι μαθητές όταν είχαν δυσκολία στα μαθήματα πήγαιναν στην Φαίη για να τους λύσει τις ασκήσεις, η Βαγγελιώ Τσίρκα - Γιαννιού ήταν όντως πάρα πολύ καλή, και φυσικά η οικοδέσποινα Λαμπρινή, η οποία μαζί με τον Γκοτζιό ήταν τα φαινόμενα του σχολείου, και ο μαθητής της Θωμάς Ντακούλας ο αγαπημένος μαθητής της κυρίας Μάρθας γιατί ήταν πολύ σεμνός και υπάκουος.
Ήταν πολύ συγκινητικές οι στιγμές που ζήσαμε, όλοι μας είχαμε πολλά να θυμηθούμε από τα μαθητικά μας χρόνια που ζήσαμε κοντά σ' αυτή την υπέροχη δασκάλα. Το χάρηκε ιδιαίτερα η κ. Μάρθα και γι' αυτό όταν την μετέφερα στο σπίτι της με το αυτοκίνητο μου είπε: Σπύρο, εγώ θα σε αποκαλώ Σπύρο γιατί μ' αυτό το όνομα σε είχα γνωρίσει, σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό που έκανες σήμερα. Σ' ευχαριστώ επίσης και για τα βιβλία που μου δανείζεις κάθε φορά που έρχεσαι στο χωριό. ΥΓ. Επειδή η δασκάλα μας είναι βιβλιοφάγος -το μετέδωσε και σε μένα αυτό- λίγο πριν φύγω από το χωριό της αφήνω 10 βιβλία για την χειμερινή περίοδο.
Κάντζα 24-06-13 όταν ο μαθητής mr pepos μετά από σαρανταεννιά χρόνια συνάντησε τη δασκάλα του, την Κυρία Μάρθα Τζανέα-Καρδούλα. Την αγαπημέ του του δασκάλα.
Θα επιστρέψω λίγα χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στο 1964, σ’ ένα χωριό των Τρικάλων το μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι έφτασε μια νεράιδα από την Μάνη. Όταν πληροφορηθήκαμε από τον κύριο Καραμίτζιο πως αυτή θα είναι η νέα μας δασκάλα πετάξαμε από τη χαρά μας.
Ήταν Ιανουάριος του 1964 και η νέα μας δασκάλα ήταν μόλις 24 ετών πανέμορφη και ψηλή,[φέρτε στη μνήμη σας την Ειρήνη Παππά για να καταλάβετε τι εννοώ] ήταν ένα λουλούδι μέσα στον χειμώνα, σ’ έναν βαρύ χειμώνα που ο ερχομός όμως της νέας δασκάλας-νεράιδας ήταν για εμάς τα παιδιά όπως οι αλκυονίδες μέρες που περιμέναμε και που με τον ερχομό της ήρθαν πιο νωρίς. Η δασκάλα – νεράιδα με το μαγικό της ραβδάκι άγγιξε όλα τα παιδιά και ενώ ήμασταν στην αδράνεια και στην αμάθεια ξαφνικά το κλίμα άλλαξε για αρκετά παιδιά και γίναμε ενεργοί και φιλομαθείς.
Είχαμε βρει την δασκάλα των ονείρων μας, στο δικό μας σχολείο έτυχε να έρθει η εκπαιδευτικός που θα κοσμούσε την εκπαιδευτική κοινότητα. Αν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα η πλειονότητα ήταν όπως η κυρία Μάρθα Τζανέα ο τόπος μας δεν θα είχε τα χάλια που έχει σήμερα, η παιδεία μας θα ήταν πολύ διαφορετική. Πόσους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς είχαμε και έχουμε? Πολύ φοβάμαι ελάχιστους, σίγουρα πάντως είναι μειονότητα.
Ας επιστρέψω όμως πίσω στο 1964, πλησιάζοντας το καλοκαίρι είχε αρχίσει να φωλιάζει μέσα μας ο φόβος μήπως στην επόμενη σεζόν δεν θα είχαμε ξανά μαζί μας την δασκάλα μας. Την αγωνία μας αυτή την έλυσε ο έρωτας!!! Ναι καλά διαβάσατε ο έρωτας, αυτός ο μικρός φτερωτός θεός με τα βέλη του «πλήγωσε» την καρδιά της δασκάλας μας και ενός συγχωριανού μας του Βασίλη Καρδούλα. Σε έξι μήνες έγινε ο γάμος, τώρα πια ο φόβος έφυγε από την ψυχή μας ήμασταν ευτυχείς που θα ήταν για πάντα κοντά μας.
Η δασκάλα μας ήταν από τους Γαργαλιάνους και είχε άλλα τρία αδέρφια αγόρια και τα τρία. Η μητέρα της μετά το θάνατο της μητέρας της, δηλαδή τη γιαγιά της δασκάλας μας είχε αναγκαστεί να διακόψει τις σπουδές της και να επιστρέψει στην οικογένεια. Το ανεκπλήρωτο όνειρο της μητέρας της δασκάλας μας ήταν που συνέδραμε και παρότρυνε την κόρη της να σπουδάσει και να γίνει δασκάλα, ευτυχώς για μας τα παιδιά του Γοργογυρίου.
Θα μου επιτρέψετε να παραθέσω εδώ τα λόγια του L. Wittgenstein «τα έργα των μεγάλων δασκάλων είναι ήλιοι που δύουν και ανατέλλουν ολόγυρά μας. Θά ‘ρθει καιρός για κάθε μεγάλο έργο, που τώρα βρίσκεται στη δύση του, να ανατείλει ξανά». Αυτό ήταν για μας η νέα δασκάλα μας, ήταν ο ανατέλλων ήλιος. Και θα μου ξαναεπιτρέψετε αυτή τη φορά να παραθέσω τα λόγια ενός πολύ φωτισμένου δασκάλου του Αλέξανδρου Δελμούζου «μορφώνω ένα άτομο θα πει δίνω μορφή στον ψυχικό του κόσμο, σε κάτι άμορφο ακόμα. Στο άτομο όμως δεν μπορούμε να δώσουμε αυθαίρετα όποια μορφή εμείς θέλουμε, παρά μόνο να το βοηθήσουμε να πάρει με τον καιρό την μορφή που ορίζουν, όσα ζωντανά και διαλεχτά στοιχεία κλείνει μέσα του. Αυτά με τη συστηματική ανάπτυξη και καλλιέργεια δίνουν στον καθένα τον ατομικό του τύπο». Αυτό ξεκίνησε να κάνει η νέα μας δασκάλα, το κατά πόσο θα την άφηναν οι δυνάμεις της αδράνειας και της αντίδρασης ήταν ένα ζητούμενο.
Αυτή λοιπόν την καταπληκτική δασκάλα, τη δασκάλα μας είχαμε αποφασίσει να την τιμήσουμε το 2007 στην ανεπανάληπτη εκδήλωση που είχαμε διοργανώσει ως Λ.Ο.Γ στην αυλή των θαυμάτων αλλά που δυστυχώς δεν μπόρεσε να παραβρεθεί. Κάλλιο αργά λοιπόν παρά ποτέ γι’ αυτό χθές 23-06 που είχαμε πανσέληνο [ το πιο μεγάλο φεγγάρι εδώ και πενήντα χρόνια] μαζευτήκαμε στην Κάντζα κάποιοι από τους μαθητές της και με πολύ συγκίνηση της απονέμαμε μια αναμνηστική πλακέτα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στην εκπαιδευτικό της καρδιά μας.
Παρόντες ήταν η Βούλα Λιατίφη, η καλύτερη μαθήτριά της, ο Αριστοτέλης, η Ράνια, ο Αλέκος, η Βασιλική-Μελισσάνθη, η Λαμπρινή, η Ντόνα καθώς επίσης και ο «κορυφαίος» Χρήστος-Μποράτος και στα λίγα υπόλοιπα ο mr pepos. Ήταν μία πολύ ξεχωριστή μέρα γεμάτη από μνήμες και συγκίνηση. Κυρία Μάρθα σας ευχαριστούμε γιατί χάρη σ' εσάς αρκετά παιδιά μπόρεσαν να ξετρυπώσουν τα γράμματα. Σας ευχόμαστε να συνεχίσετε να έχετε σωματική και πνευματική υγεία.
ΥΓ. Αληθινός δείκτης του πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης, το μέγεθος των πόλεων και ούτε η αφθονία των συγκομιδών αλλά το ήθος των ανθρώπων που ανατρέφει η χώρα. Έμερσον
Με αγάπη οι μαθητές σας.
Επιμέλεια κειμένου και ανάρτησης mr pepos.
Παρακαλώ διαβάστε τα πιο κάτω κείμενα αφορούν επίσης μία ξεχωριστή δασκάλα που ανήκει στην κατηγορία της Ουτοπίας.
Α' επιστολή προς κ. Γογώνη
Κάντζα 28/03/22
Αγαπητή κυρία Γογώνη καλημέρα σε σας και στους τυχερούς μαθητές σας.
Κυρία Γογώνη ονομάζομαι Επίκουρος - Σπύρος Γκοβίνας και επικοινωνώ μαζί σας για καλό λόγο.
Ας γίνω όμως πιο σαφής.
Χθες, επισκεφθήκαμε με την σύζυγό μου τους κουμπάρους μας στην Μάνδρα την οικογένεια του Κωνσταντίνου Βαλιούτη δηλαδή την γιαγιά και τον παππού μιας μαθήτριάς σας της Σοφίας Νικολάου Βαλιούτη.
Κάποια στιγμή η γιαγιά της Σοφίας, η Νίκη της Καλύμνου, άρχισε να μας μιλάει για ένα γράμμα που είχε γράψει η δασκάλα τής εγγονής της και το οποίο απηύθυνε σε όλα τα παιδιά που διδάσκει λόγω της εθνικής μας γιορτής.
Δεν θα σας το κρύψω πως εν όσο η Νίκη μας διάβαζε το γράμμα, τα μάτια όλων μας ήταν βουρκωμένα....
Επειδή γνωρίζω το τι επικρατεί γενικότερα στα σχολεία και ειδικότερα στην κοινότητα των εκπαιδευτικών νόμιζα πως αυτό το γράμμα το έχει γράψει κάποια ιδανική δασκάλα από την χώρα της Ουτοπίας, δυστυχώς ενώ θα έπρεπε να είσαστε ο κανόνας είσαστε η εξαίρεση. Θα μου επιτρέψετε εδώ να αποτυπώσω και μια προσωπική άποψη:
Αν η ελληνική κοινωνία επιθυμεί να αλλάξει η παρούσα κατάσταση στην παιδεία και γενικότερα στον πολιτισμό, στις συμπεριφορές μας και στην αισθητική μας υπάρχει μόνο μία λύση, να τοποθετήσει τους δασκάλους στο βάθρο που τους αξίζει είτε ηθικά, είτε μισθολογικά, είτε κοινωνικά και φυσικά να τους εκπαιδεύσει σωστά με τις ανάλογες υποδομές. Όταν θα δούμε αυτό να συμβαίνει, τότε μπορούμε να φωνάξουμε όλοι μας, υπάρχει ελπίδα!!
Ως τότε ευτυχώς που θα υπάρχουν φάροι όπως η δασκάλα τής τυχερής Σοφίας που όπως μας είπε η ίδια χθες - ήταν παρούσα - έχω την καλύτερη δασκάλα!!!
Αγαπητή Κυρία Γογώνη σας αξίζουν συγχαρητήρια, είμαι πολύ χαρούμενος που υπάρχετε και κοσμείται την εκπαιδευτική κοινότητα.
Αφιερωμένο
Στις δασκάλες και στους δασκάλους της ψυχής μας.
Ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά.
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Σας χαιρετώ με σεβασμό και θαυμασμό Επίκουρος - Σπύρος Γκοβίνας.
Απάντηση της κ. Γογώνη.
Αξιότιμε κύριε Γκοβίνα,
συγχωρήστε μου τον χρόνο που κύλησε δίχως απάντηση στην ευγενέστατη και συγκινητική επιστολή σας. Μέρες τώρα θέλω να απαντήσω, αλλά ούτε η κούραση ούτε η έλλειψη χρόνου μου το επέτρεψαν.
Εκτιμάω βαθύτατα τα τόσο όμορφα και τιμητικά λόγια που γράψατε για το πρόσωπό μου. Τα έχω διαβάσει πολλές φορές και αναρωτιέμαι "τι να απαντήσω εγώ σε αυτόν τον άνθρωπο;".
Αρχικά, ευχαριστώ θερμά τη γιαγιά της αγαπημένης μου μαθήτριας για την τόση εκτίμηση και τον θαυμασμό. Δεν θεωρώ ότι είμαι κάτι ξεχωριστό... Αν κάτι με ξεχωρίζει είναι ότι πάντα μιλάω στους ανθρώπους γύρω μου, ως εκ τούτου και στους μαθητές μου, μέσα από την καρδιά μου. Και σε κάθε περίπτωση ελπίζω ό,τι μεταδίδω να είναι μόνο προς βελτίωση των εαυτών μας και γιατί όχι, και του κόσμου μας. Είμαι από τη φύση μου ένας ευσυγκίνητος άνθρωπος και με τα παιδιά αυτό ενδυναμώνεται. Μίλησα από καρδιάς με την ελπίδα ό,τι θα ξεχάσουν τις αλλεπάλληλες φωνές μου και θα συγκρατήσουν ο,τι πρόκειται να τους πάει μπροστά, να τους κάνει ευτυχισμένους και με σεβασμό στους συνανθρώπους τους και στις αξίες μας. Διότι, δυστυχώς, ζούμε σε μια εποχή που τα περισσότερα ρέουν γύρω από την προχειρότητα, την επιφάνεια και την επιπολαιότητα.
Αυτές είναι οι δικές μου απόψεις. Ειλικρινά, πιστεύω ότι ο κάθε εκπαιδευτικός κάνει ο,τι καλύτερο μπορεί, με τις δικές του δυνάμεις. Το σημείο που καθένας φτάνει είναι ορισμένο... Αλλά σίγουρα ο κόπος του για εκεί είναι αξιοσημείωτος. Επειδή όλοι προερχόμαστε από διαφορετικά περιβάλλοντα, δε μπορώ να κρίνω με τα δικά μου κριτήρια. Θα ήταν άδικο ! Πιστεύω και θέλω να συνεχίσω έτσι, ο,τι πράγματι ο καθένας κάνει το καλύτερό του!
Συγχωρήστε μου, την ολιγόλεπτη επικοινωνία μας στο τηλέφωνο. Για λόγους διακριτικότητας και σεβασμού στους συναδέλφους που βρίσκονταν στο γραφείο δασκάλων, δεν μπορούσα να πω περισσότερα.
Βαθύτατα με συγκινήσατε.
Ο,τι κάνω είναι αφιερωμένο στα παιδιά μου!
Θα ήθελα πολύ να σας συναντήσω από κοντά κάποια στιγμή, να δω ποιοι είναι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που αφιέρωσαν από τον χρόνο τους για να γράψουν στη δασκάλα της μικρής Σοφίας!
Μετά βαθύτατης εκτίμησης,
Γογώνη Γιώτα
η δασκάλα της Σοφίας !
Καλό υπόλοιπο Σαββατοκύριακου!
ΥΓ: Αγαπώ πολύ το ποίημα που αφιέρωσατε!
=====================
08/08/23 Μία Μαγική Βραδιά στον Κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική και πνευματική Πιάλεια.
Φίλες και φίλοι Καλημέρα, Τετάρτη σήμερα και τα καλά νέα έχουν ήδη ξεκινήσει από χθες Τρίτη, η ώρα που ξεκίνησα να γράφω το πιο κάτω κείμενο είναι 02:24 πριν λίγα λεπτά επιστρέψαμε από την Πιάλεια όπου ζήσαμε ανεπανάληπτες - μοναδικές στιγμές γεμάτες εκπλήξεις και μεγάλες συγκινήσεις. Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή λίγες μέρες πριν έλαβα μία πρόσκληση από τον εκλεκτό μας φίλο τον διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο από την Πιάλεια.
ΠΡΌΣΚΛΗΣΗ
ΑΥΡΙΟ Τρίτη 08/08/23 και ώρα 21.00 σας περιμένουμε στον κήπο του Ασκληπιού στην όμορφη και ιστορική Πιάλεια σε μια φιλική συνάντηση Γιαννακοπουλαίων και επικούρειων φίλων να συνδειπνήσουμε (ελαφρώς) μετά συνοδείας οίνου ή ζύθου και φυσικά να ακούσουμε τα πρόσφατα ποιητικά έργα του Επικούρειου Πέπου και να θαυμάσουμε τις νέες δημιουργίες στην μετώπη της οικίας του οικοδεσπότη. Τις προσφωνήσεις θα κάνει ο μικρός μας φίλος Γιάννης Γιαννακόπουλος τζούνιορ, και στον ρόλο συγκεντρωσιάρχη θα είναι η εύχαρις και αγαπητή μας Αφροδίτη.
Στις 20:55 περνούσαμε την πύλη του Μεγάρου της οικογένειας Δημήτρη και Γιώτας Παπαγιαννοπούλου, αρχικά μας υποδέχθηκαν οι οικοδεσπότες και στην συνέχεια τα επίτιμα μέλη του κήπου, ο Ασκληπιός, η Νίκη, ο Αχιλλέας, η Αφροδίτη, ο Ηρακλής, ο Αλέξανδρος, και ο Κολοκοτρώνης. Σε λίγα λεπτά κατέφθασαν και τα υπόλοιπα μέλη της συναστρίας, ο μικρός Γιαννάκης, η Στέλλα, ο Πάνος, ο Γιάννης, η Κασσιανή, ο Ηλίας και η Αφροδίτη. Όλοι τους εκλεκτοί φίλοι, φίλοι αληθινοί, φίλοι που γι' αυτούς ο μέγιστος Παπανούτσος είχε γράψει τα πιο κάτω λόγια.
Η φιλίας είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου.
Συνδέει όσους ξέρουν να εκτιμήσουν και εμπιστευθούν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο.
Τη φιλία διαλύουν ή ιδιοτέλεια, ό φθόνος, η αχαριστία, ή αντιζηλία.
Μεγάλος εχθρός της: ή καχυποψία.
"Η φιλία, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας.
Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθ' ένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση.
Η φιλία είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου, όπως προείπα, και προσφέρεται σ' έναν επίσης ώριμο και άξιο άνθρωπο. Παπανούτσος.
Όταν ο Παπανούτσος έγραφε τα πιο πάνω λόγια για την φιλία σίγουρα είχε στο μυαλό του τα μέλη της χθεσινής συναστρίας. Ας επανέλθω όμως στη χθεσινή βραδιά, μετά την ξενάγηση στον πανέμορφο κήπο που μας έκανε ο οικοδεσπότης ήρθε η ώρα να γευτούμε τα εκλεκτά εδέσματα, και όπως είχε πει και κάποιος σοφός "δεν έχει σημασία τι τρως και τι πίνεις αλλά με ποιους τρως και πίνεις''. Εμείς πετύχαμε και τα δύο, και εκλεκτούς φίλους και εκλεκτά εδέσματα, όπως ταιριάζει σε επικούρειους, απλά και λιτά. Αφού είπαμε πολλά και διάφορα, κυρίως κάναμε πολλά σχέδια για το μέλλον μας, θυμήθηκαμε βέβαια και στιγμές από το παρελθόν, ειδικά ο Γιάννης ο οποίος ετοιμάζει κάτι πολύ προχώ και ελπίζω να το υλοποιήσει κάποια στιγμή, τον λόγο πήρε ο φίλος μας ο Δημήτρης για να μας απαγγείλει δύο ποιήματα του Επικούρειου Πέπου. Το πρώτο ποίημα ήταν αφιερωμένο στην αγαπημένη μας Αφροδίτη της Πιάλειας, ακολουθεί το ποίημα.
" Στην Αφροδίτη της Πιάλειας "
του Επικούρειου Πέπου, με την ευγενική χορηγία - βοήθεια ενός σοφού διδασκάλου.
Ω! της ψυχής μου όμορφα, αηδόνια αγαπημένα/
που τις φωλιές σας έχετε στα δέντρα του Κερκετίου όρους/
αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας/
στους φίλους επισκέπτες μας, αγαπημένους ξένους/
που θα ‘ρθουν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι./
Να νοιώσουν όλοι τους το μελωδικό φτερούγισμα, στον απαλό σκοπό σας/
που δίνει φτερά στα όνειρα κι ελπίδα στην ψυχή μας /
για να πετάξει εκεί ψηλά, στο τρύπιο το Λιθάρι/
στην πιο ψηλή του κορφή του Κερκετίου όρους./
Στην Αστραπή την λαμπερή, των κεραυνών λιμέρι που
ακουμπά τα σύννεφα με τ’απλωμένο χέρι/
Κι όταν χορτάσεις ουρανό, ψυχή μου έλα πίσω/
στο ένα το Μαγευτικό, Πανέμορφο Γοργογύρι/
Στον κήπο του Επίκουρου, τα άνθη του να τρυγήσεις
που τρέμουνε στο θρόισμα του παιχνιδιάρη ανέμου./
Κι αν δεις το ρόδο που ανθεί μόνον σ’ αυτόν τον κήπο/
Ν’ απλώνει κατακόκκινο άρωμα στον αέρα/
Μην κόψεις απ’ τα πέταλα, μον’ σκύψε και μύρισέ το/
Και πες του, απ’ τον Επίκουρο, γλυκά μια καλημέρα./
Ακολουθεί το δεύτερο ποίημα που ήταν αφιερωμένο σε όλους τους αληθινούς φίλους και είναι από την συλλογή που φέρει τον τίτλο ''εικόνες μιας άλλης εποχής''.
Επάνω σ' ένα σύννεφο με άσπρα γιασεμιά/
Γλυκά ήρθε και μ’ αγκάλιασε ανάλαφρα ο ύπνος/
Κι ούτε που το κατάλαβα πως φθάσαμε εκεί/
στου Κερκετίου τις ψηλές κι απάτητες κορφές/.
Το γέρικο κι αγέρωχο βουνό στο ψήλωμά του/
λίγες σταγόνες έστειλε βροχής να με ξυπνήσει/.
Έπρεπε, λέει, να ιδώ τ’ ολόγιομο φεγγάρι/
που χόρευε για χάρη μου στις κορυφές των δέντρων/.
Οπου η αγάπη φώλιασε σ' ένα ζευγάρι αγαπημένο/
τον μυθικό Κερκέτη μας με την γλυκιά Αηδόνα/
τον έρωτ’ όταν ένοιωσαν ανάμεσα στα δέντρα/,
στο μονοπάτι της ζωής που διαπερνά τις φτέρες/.
Και φτάνει ως το σύννεφο αγνάντιο στο φεγγάρι/
που παίζει τα παιχνίδια του τα ερωτικά κι εκείνο/
με την γλυκιά Π ι ά λ ε ι α του Κερκετίου την νύμφη/,
όταν την βρίσκει ανέμελη στον ίσκιο ξαπλωμένη/.
ΥΓ. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Πιάλεια ήταν κόρη του Πίαλου γενάρχη των Πιαλέων, την ερωτεύτηκε σφόδρα ο Ασκληπιός και χάρη σ' αυτή την όμορφη κόρη πήρε το όνομα η ιστορική Πιάλεια, εννοείται με την παρέμβαση του Ασκληπιού. Οι Πιαλειώτες προς τιμήν του Ασκληπιού κάθε χρόνο οργανώνουν τα Ασκληπιεία.
Ρίγη συγκίνησης είχαν συνεπάρει τον Επικούρειο Πέπο, το να απαγγέλλει στίχους ο διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος αυτό από μόνο του είναι κάτι ξεχωριστό, το να υπάρχουν στην παρέα τα εκλεκτά μέλη που προανάφερα και να ακούνε αυτούς τους ερασιτεχνικούς στίχους ξεπερνούσε όλα τα όρια της φαντασίας του Επικούρειου Πέπου, ήταν κάτι ασύλληπτο, αυτή τη χαρά μπορούν να την προσφέρουν ΜΟΝΟ Αληθινοί φίλοι. Η χαριστική βολή ήρθε αμέσως μετά την απαγγελία των ποιημάτων όταν ο διδάσκαλος πήρε ξανά τον λόγο. Από μία τσάντα έβγαλε ένα κόσμημα, ένα ιερό κειμήλιο τρόπον τινά!! Όταν ο Επικούρειος Πέπος το αντίκρυσε και διάβασε το περιεχόμενο δεν άντεξε, δακρυσμένος αγκάλιασε τον διδάσκαλο για την μεγάλη τιμή. Αγαπημένε φίλε Δημήτρη, αγαπημένη φίλη Γιώτα, αυτό που έζησα στο σπιτικό σας θα το κουβαλάω μαζί μου όσο η μνήμη μου θα συνεχίσει να λειτουργεί, από τα βάθη της ψυχής μου σας ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή που μου κάνατε. Τώρα πια ξέρω τι είναι αυτό που θα πάρω μαζί μου για το μεγάλο ταξίδι. Ευχαριστώ επίσης τον Γιαννάκη, την Στέλλα, τον Πάνο, την Κασσιανή, τον Γιάννη, την Αφροδίτη μας και τον Ηλία. Στην επιστροφή η Λαμπρινή έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση: δηλαδή ο δάσκαλος από την Πιάλεια τίμησε έναν Γοργογυραίο, έναν Γοργογυραίο που έχει κάνει τόσα πολλά για το χωριό του και δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς να του πει ένα ευχαριστώ, και ήρθε ο κ. Δημήτρης να κάνει όλα αυτά προς τιμήν σου; Ουδείς προφήτης στον τόπο του.
Διδάσκαλε σ' ευχαριστώ και πάλι. Φίλες και φίλοι ήδη η ώρα είναι 06:05 και προσπαθώ να διαχειριστώ τα κύματα συγκίνησης που με κατακλύζουν. Συγχωρέστε με για τα λάθη, με τόση συγκίνηση ήταν αναπόφευκτο.
Αυτά τα υπέροχα δρώμενα, και άλλα πολλά συνέβησαν στον φιλόξενο κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια.
======================
Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι μία κορυφαία πράξη εθελοντισμού.
Φίλες και φίλοι, αγαπητές Γοργογυρέϊσσες, Γοργογυραίοι, Φιλογοργογυραίοι, Χορηγοί, Εθελόντριες και Εθελοντές καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι για μένα πολύ πολύ ξεχωριστή γιατί με βρίσκει "πλημμυρισμένο" από ταπεινή περηφάνια λόγω της Μοναδικής στα χρονικά πράξης εθελοντισμού που έγινε ποτέ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, - θα τολμούσα μάλιστα να πω - και στην ευρύτερη περιοχή. Είναι αυτές οι στιγμές που σε κάνουν να λες: Δεν έχω το δικαίωμα να λέγομαι άνθρωπος αν δεν συμμετέχω κι εγώ σε παρόμοιες πράξεις. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που σε κάνουν να λες: Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι ευαίσθητοι ανάμεσα στον κατακλυσμό του ωχαδερφισμού και του ελαμωρετωρατισμού. Ο εθελοντισμός στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι έγραψε ιστορία, δράσαμε όπως η ΟΚΡΑ, αστραπιαία, όταν οι δήμοι και άλλοι φορείς συνεδρίαζαν για το πώς και το πότε, εμείς, τα μέλη της εθελοντικής ομάδας διαχείρισης κρίσεων Γοργογυρίου δράσαμε αστραπιαία, την Κυριακή στις 10 Σεπτεμβρίου ήμασταν ήδη κοντά στους πληγέντες του Παραποτάμου και του Βαλομανδρίου με την πιο γευστική Φασολάδα, όπως ομολογούν οι άνθρωποι που του διανέμαμε το φαγητό, τις επόμενες ημέρες βέβαια απλώσαμε την αγάπη μας και σε άλλα χωριά.
Ας ξεκινήσω από την αρχή, όλα ξεκίνησαν από μια τυχαία συνάντηση που είχε ο Επικούρειος Πέπος με τον Σάκη Γκοβίνα, εκεί έπεσε ο πρώτος σπόρος και σε χρόνο ρεκόρ φύτρωσε και έβγαλε πεντανόστιμους γευστικούς καρπούς. Όπως καλά γνωρίζουν οι συγχωριανοί στις 8 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε την γέννηση της Θεοτόκου και λόγω της γιορτής στην εκκλησία, ανάλογα με την ημέρα, Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή μαγειρεύουμε φαγητό νηστίσιμο και τις άλλες μέρες κάτι με κρέας. Αυτή τη φορά λόγω Παρασκευής το πρόγραμμα είχε Φασολάδα Γκουρμέ. Αναβάλαμε όμως όλη την γιορτή λόγω του κατακλυσμού που έγινε σε όλη την Θεσσαλία, για την Κυριακή στις 10 Σεπτεμβρίου. Κάποια ή κάποιος δεν έχει σημασία, έριξε την ιδέα το φαγητό που θα ετοιμάζαμε να το πάμε στους πληγέντες. Οι ιδέα βρήκε άμεσα ευήκοα ώτα και την Κυριακή το μεσημέρι το καραβάνι της αγάπης με την βοήθεια των νέων παιδιών έφθασε στους πληγέντες, θα μου επιτρέψετε εδώ να αναφέρω τα ονόματά τους:
Γιάννης Μπέης, Γιάννης Γούναρης, Δημήτρης Κουφονίκος, Βασίλης Κοτσιούμπας, Σάκης Γκοβίνας, Παναγιώτης Αργυρίου, Ανδρέας Τσιούνης, Δημήτρης Γκοβίνας ο καθένας από το μετερίζι του έπραξε τα δέοντα και Κυρίως όλη αυτή η πράξη πήρε σάρκα και οστά χάρη στις Μαγείρισσες μας και γενικότερα τις γυναίκες του χωριού: την Στέλα Γακοπούλου, την Φαίη Τσίρκα, την Λόλα Γκοβίνα, την Μαρίζα Τσιούνη, την Τζωρτζίνα Μπέη, την Λίτσα Γούναρη, την Εύη Ραρρά, την Χαρούλα Τσιούνη, την Χαρούλα Ντακούλα, την Φανή Τσιούνη, την Μάνια Γκοβίνα, την Αρετή Αργυρίου, την Ζωή Μπλάτσα, την Λίτσα Κωτούλα, την Ειρήνη Κοτσιούμπα, την Νικολέτα Τσιούνη, τις κοπέλες Νικολέτα Ραρρά, Αλεξάνδρα Ραρρά, και Εβελίνα Πατσιατζή, ελπίζω να μην ξεχνάω κάποιον/κάποια, χάρη σε όλες αυτές τις Υπέροχες Κυρίες και τα νέα παιδιά ήμασταν παρόντες, δίπλα στους συνανθρώπους μας που είχαν χάσει σχεδόν τα πάντα.
Η πρώτη μέρα όπως σας είπα είχε Φασολάδα, η δεύτερη Μακαρόνια με κιμά, η τρίτη Μανέστρα με κριθαράκι!! δηλαδή με κρέας αλλά ο Chef μπερδεύτηκε και έλεγε στους πληγέντες πως το μενού ήταν Μανέστρα με κριθαράκι!! η τέταρτη μέρα είχε Γίγαντες με ελιές και η πέμπτη μέρα Μακαρόνια Ναπολιτέν. Δεν θέλω να το παινευτώ αλλά οι Μαγείρισσες μας ζωγράφισαν! Όλα τα φαγητά ήταν πεντανόστιμα, η ποιότητα των υλικών άριστη, η συσκευασία υποδειγματική, η διανομή στην ώρα της, όλη η ομάδα λειτουργούσε σαν καλοκουρδισμένη ορχήστρα υπό την διεύθυνση της αρχημαγείρισσας Στέλλας Γακοπούλου όπου με την κουτάλα διεύθυνε όλη την ορχήστρα υπό την υψηλή εποπτεία του Πεντάστερου κορυφαίου Chef Φούτζι Τόμο Κάζου. Τα δε μέλη της τεχνικής υποστήριξης τι να λέμε τώρα, όλες και όλοι λειτουργούσαν σαν συμπαγής ομάδα με αγάπη και χαμόγελο, ότι έκαναν το έκαναν με περίσσια εθελοντική αγάπη.
Οι στιγμές που ζήσαμε τα μέλη της ομάδας που διανέμαμε το φαγητό, και στο τέλος τα είδη ατομικής υγιεινής και γενικής καθαριότητας δεν περιγράφονται, μιλάμε για συγκλονιστικές στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη μας. Για να καταλάβει κάποια/κάποιος το μέγεθος αυτής της πράξης εθελοντισμού θα αναφέρω μόνο το εξής: ασχολήθηκε μέχρι και ο μέγιστος φίλος της σοφίας - διανοητής των Τρικάλων κ. Ηλίας Γιαννακόπουλος με άρθρο που δημοσίευσε στο ιστολόγιο ΙΔΕΟπολις όπου με τον τίτλο.
"Γοργογύρι: Ξεχείλισμα ανθρωπιάς…
- Σεπτεμβρίου 14, 2023
* Ένα χωριό των Τρικάλων δίνει το πραγματικό περιεχόμενο της "Κοινωνικής Αλληλεγγύης" και του Εθελοντισμού, ο Ηλιας μιλάει με τα καλύτερα λόγια, στάζει μέλι η πένα του συγγραφέα. Αν με ρωτούσε κάποιος συνάνθρωπος μου τι κρατώ εγώ ο Επικούρειος Πέπος από όλη αυτή την γλυκιά περιπέτεια θα του έλεγα το εξής: τον απαράμιλλο ενθουσιασμό για προσφορά των γυναικών και των νέων παιδιών. Σε όλη αυτή την προσπάθεια είχαμε δίπλα μας τους επιτρόπους της εκκλησίας στους οποίους θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, και φυσικά στους χορηγούς μας τους οποίους θα αναφέρω αμέσως μετά,ειδική μνεία θα μου επιτρέψετε να κάνω σε κάποιους φίλους από το Κορωπί Αττικής που νε μεν δεν είναι Γοργογυραίοι, αλλά έδωσαν ένα βροντερό οικονομικό παρών, ίσως κάποια στιγμή θα πρέπει να τους κάνουμε και επίτιμους δημότες μιας και είναι ήδη Φιλογοργογυραίοι, όπως λέμε Φιλέλληνες. Είναι ίσως από τις λίγες φορές, μάλλον η μοναδική που όλοι οι Γοργογυραίοι ήθελαν με τον Α' ή τον Β' τρόπο να συμμετάσχουν σε όλη αυτή την προσπάθεια, εγώ από μέρους μου λόγω του ότι είχα την διαχείριση των χρημάτων είχα υποχρέωση να αποδώσω λογαριασμό σε όλους τους χορηγούς μας, αυτό και έκανα με επιστολή που παρέδωσα στους ίδιους και στους οικείους τους, οφείλω σε όλες και όλους εκ μέρους των πληγέντων ένα μεγάλο ευχαριστώ. Και κάτι σημαντικό, σημασία έχει η συμμετοχή, ο καθένας έδωσε ότι μπορούσε, δεν έχει σημασία αν εγώ π.χ. έδωσα 10 ή 20€ σημασία έχει η συμμετοχή και η συμμετοχή ήταν συγκλονιστική.
Επίσης, τα όποια λάθη έγιναν χρεώστε τα σε μένα αποκλειστικά, αν σε κάποιο κείμενο διαπιστώσατε κάτι που δεν ήταν σωστό δείξτε παρακαλώ επιείκεια γιατί δεν ήταν και τόσο εύκολο όλο αυτό που συνέβη, ακόμα και φτασμένοι αρθρογράφοι στις εφημερίδες εκ παραδρομής κάνουν κι αυτοί λάθη, σημασία έχει πως τίποτα δεν έγινε κακοπροαίρετα, και θερμή παράκληση να προσέχουμε την σημασία των λέξεων, π.χ. η λέξη Παρέδωσε είχε άλλη έννοια από την λέξη Έδωσε, λεπτομέρεια μεν αλλά ουσιαστική, άλλωστε λίγο πιο κάτω, στο κείμενο, υπήρχαν τα ονόματα των δωρητών απ' όπου προέκυπτε η ουσία των πραγμάτων. Επίσης, κατανοώ πως τα μακροσκελή κείμενα που σας έστελνα δεν ήταν και ότι καλύτερο για τους πιο πολλούς από εσάς, π.χ. η ξαδέρφη μου η Φαίη κάθε φορά μου έλεγε: βρε Πέπο δεν μπορείς να γίνεις πιο λακωνικός; να λες πολλά με λίγα λόγια; Δυστυχώς δεν έχω αυτό το ταλέντο, ίσως δεν μ' έχει εκπαιδεύσει σωστά ο φίλος μου ο Ηλίας. Εν κατακλείδι ας μην μένουμε στις όποιες λεπτομέρειες και ας εστιάσουμε στην μεγαλειώδη προσπάθεια εθελοντισμού που έγινε ποτέ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Το γεγονός πως κάποιες γυναίκες δεν έλαβαν μέρος έχει να κάνει απλά και μόνο με την συγκυρία, γνωρίζω πολύ καλά πως αν συνεχίζαμε θα ήταν κι αυτές εκεί, να μην ξεχνάμε πως δικοί μας άνθρωποι είχαν την ανάγκη μας για βοήθεια, αυτός ήταν ένας από τους λόγους που κάποιες γυναίκες δεν ήταν παρούσες, ήταν εκεί που τις χρειαζόταν περισσότερο.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ.
Ενημερωτικό σημείωμα. Απολογισμός εσόδων και εξόδων από εθελοντική ομάδα διαχείρισης κρίσεων.
Προς όλους όσους βοήθησαν ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα.
Ένα πολύ όμορφο ταξίδι εθελοντισμού έλαβε τέλος.
Φίλες και φίλοι αγαπητοί συγχωριανοί, ευγενέστατοι και ευαίσθητοι χορηγοί μας καλημέρα, θα σας παρουσιάσω σήμερα τον οικονομικό απολογισμό της πιο σημαντικής προσπάθειας εθελοντισμού που έγινε ποτέ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω από τις επιχειρήσεις που στάθηκαν δίπλα μας.
Γιώτα Σοφία (Πρίνος)
Βασδέκης Γ. (Πρόδρομος)
Τζώνης (Δενδροχώρι)
Χασαπάκια (Γοργογύρι)
Παπαποστόλου (Γοργογύρι)
Galileo cafe (Γοργογύρι)
Θα συνεχίσω με φίλους από το Κορωπί Αττικής.
Πλατσατούρας Βάιος, Παληγιάννης Γιώργος, Θάνος Πρασίδης,
Κονταξής Παναγιώτης (Αρκάς), Βίκυ Μιχελουδάκη.
Προσφορές σε είδη διατροφής.
Παππάς Νικόλαος. Σάκης Αργυρίου, Άλκης Γκοβίνας Ιωάννη,Φώφη Γκοβίνα, Τζερεμές Γιώργος, Α/Κ σούπερ μάρκετ, Καλογράνας, Βίκυ Τσιούνη, Γιώργος Μεγαρχιώτης, Ντίνα Μπούκα, Άρης Πλεξίδας, Coral Gass Victor.
Πάμε τώρα στα καθ' ημάς, χρήματα έδωσαν οι:
Σάκης Γκοβίνας, Σταματίου Γεώργιος, Μιχάλης Μυλωνάς, Κώστας Τσιούνης, Ντακούλα - Βερβέρα Χριστίνα, Ντακούλας Θωμάς - Θεόφραστος, Γούναρης Νικόλαος, Μπέης Χαρίλαος, Κουφονίκος Δημήτριος, Κουφονίκος Παππούς, Αργυρίου Κώστας, Αργυρίου Κωνσταντίνος-Κάντζιου Γεωργία, Τσιούνης Ανδρέας, Τσιούνης Κώστας του Χρήστου, Γκοβίνας Κωνσταντίνος (Γκοτζιό), Αννίτα Ντακούλα του Αθανασίου και της Ελένης, Πατσιατζή - Γκοβίνα Μάνια, Γκοβίνα Λαμπρινή, Γκουβίνας Αλέξανδρος, Γκουβίνας Νικόλαος, Γκοβίνα Αθηνά (Χρήστου), Γκοβίνας Δημήτριος, Ανώνυμος, φίλος του Γκοτζιό, Αντώνης Γακόπουλος, Γακοπουλος Χρήστος (κομμωτής), Αργυρίου Γιώργος, Βερβέρας Βασίλειος, Αργυρίου Λευτέρης, Αργυρίου Αρετή (ΦΙΛΟΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ), Ντάσκας Παναγιώτης, Ελένη Τσιούνη (Χαρούλας), Βερβέρας Χρήστος, Βάνα Ρίζου, Μπαντής Ευάγγελος, Γακόπουλος Κώστας (Καμακώτσιος), Ντακούλας Ηλίας (Μπαντόλιας), Ζωγράφου Αλέξανδρος, Μπλάτσας Κωνσταντίνος, Κωτούλας Σπυρίδων, Γακόπουλος Στέφανος, Λίτσα Τίγκα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους τους πληγέντες που χάρη σε σας μπορέσαμε και σταθήκαμε πλάι τους. Εγώ προσωπικά δεν έχω λόγια για την προσφορά σας.
====================
ΟΚΡΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2023
Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου καλημέρα, είθισται αυτόν τον μήνα που είναι ο τελευταίος του χρόνου να κάνουμε έναν απολογισμό, έναν απολογισμό σε πολλούς τομείς, οικογενειακό, κοινωνικό, οικονομικό, παιδείας και πολιτισμού, εθελοντικών δράσεων, πολιτιστικών δράσεων, ανάγνωσης, επισκέψεων σε χώρους αγωγής της ψυχής, συναντήσεων, συμπεριφορών ατόμων και ομάδων ανθρώπων, κυβερνητικών και δημοτικών παραγόντων, σχέσεων φιλίας, και σχέσεων γενικότερα, και να απονέμουμε τους σχετικούς επαίνους - βραβεία. Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο ήταν η ετήσια έκθεση της υπεύθυνης του τομέα Παιδείας και πολιτισμού της ΟΚΡΑ της δραστήριας και δημιουργικής Πανδώρας η οποία, κάθε Δεκέμβριο στις 12/12 μας παρουσιάζει την ετήσια έκθεση αγωγής της ψυχής. Στην παρουσίαση παραβρίσκονται πάντα τα 9 ιδρυτικά μέλη και ο CEO αυτή είναι η σύνθεση διαχρονικά, από το 1999 υπάρχει αναφορά στο καταστατικό όπου ρητά αναφέρεται πως κάθε 12/12 θα πρέπει να ανακοινώνει η ΟΚΡΑ που απονέμει το ή τα βραβεία, επίσης στο καταστατικό υπάρχει ρητή αναφορά πως όποιο μέλος κλείσει τα 70 αυτόματα δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στον πυρήνα και ανήκει πλέον στην ομάδα σοφών της Γερουσίας. Δικαίωμα παραμονής δύο ακόμα ετών έχει μόνο ο CEO που σημαίνει πως κι εγώ σε τρία χρόνια θα μεταπηδήσω στην Γερουσία με ότι αυτό σημαίνει. Ας έρθω όμως στην έκθεση της Πανδώρας η οποία έκανε την αξιολόγηση και την τελική εισήγηση. Η επιτροπή αφού μελέτησε καλά τον φάκελο με τις προτάσεις, τίς αποδέχθηκε στο σύνολό τους και σας παρουσιάζω αμέσως μετά τα βραβεία.
Βραβείο εθελοντισμού και ανθρωπιάς ''ΑΛΚΗΣΤΗ''
Το απονέμουμε στα μέλη της Ε.Ο.Δ. [εθελοντικής ομάδας δράσης Γοργογυραίων] που τον περασμένο Σεπτέμβριο έκαναν την υπέρβαση και στάθηκαν δίπλα στους πληγέντες με φαγητά, είδη πρώτης ανάγκης και ατομικής υγιεινής από τις πρώτες μέρες. ΄0πως μας έλεγαν οι πληγέντες τις πρώτες μέρες ήμασταν οι μοναδικοί που τους πηγαίναμε φαγητό. Ήταν η πρώτη φορά που μια πράξη εθελοντισμού είχε τέτοια μαζική συμμετοχή προσφοράς στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, θύμιζε τις ημέρες που κάναμε την εικαστική παρέμβαση στο δημοτικό σχολείο. ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ όπως και τότε έτσι και τώρα από τον πρόεδρο και τους κοινοτικούς συμβούλους δεν είχαμε ΚΑΜΙΑ βοήθεια και καμία συμπαράσταση, ούτε ηθική ούτε οικονομική. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Βραβείο Αλληλεγγύης και Αλτρου'ι'σμού ''ΑΡΜΟΝΙΑ''
Το απονέμουμε στην κ. Σοφία Γιώτα με καταγωγή από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι παντρεμένη στο Πρίνος για την Μέγιστη προσφορά της σε είδη διατροφής και όχι μόνο που χρειαζόμασταν προκειμένου να παρασκευάσουμε τα φαγητά που ετοιμάζαμε για τους πλημμυροπαθείς. Μακάρι να υπήρχαν πολλές Σοφίες στην κοινωνία γιατί τότε θα μιλούσαμε για την ιδανική κοινωνία. Συγχαρητήρια ανήκουν σε όλη την υπέροχη οικογένεια Γιώτα. Σοφία είθε η κόρη σου και τα εγγόνια σου να κληρονομήσουν από εσένα τον αλτρου'ι'σμό και την καλοσύνη σου. Σ' ευχαριστούμε για όλα όσα έκανες.
Βραβείο ωχαδερφισμού και ανευθυνότητας ''ΕΡΥΣΙΧΘΩΝ''.
ΤΟ απονέμουμε σε όλους τους ''υπεύθυνους'' της κοινότητας Γοργογυρίου και του δήμου μας για τις σκουριασμένες σκάλες που υπήρχαν μέσα στο υδραγωγείο και την απαράδεκτη κατάσταση που υπήρχε στον περιβάλλοντα χώρο. Καθώς επίσης και για το γεγονός πως αν και όφειλαν οι αρμόδιοι του δήμου να απαντήσουν εντός 60 ημερών στις επιστολές ενός ενεργού πολίτη που έλαβαν προ τριμήνου, δυστυχώς δεν το έχουν πράξει ακόμα, άραγε κάνουν την πάπια; κάποιος θα πρέπει να τους εξηγήσει πως δεν έχουν μόνο δικαιώματα, πρωτίστως έχουν υποχρεώσεις απέναντι στους δημότες και υπάρχουν κάποιοι δημότες που γνωρίζουν τα δικαιώματά τους. Επ' αυτού θα επανέλθω σύντομα.
Βραβείο παιδείας και φιλοξενίας ''ΕΥΤΕΡΠΗ''.
Το απονέμουμε στον Διδάσκαλο κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο για την διαχρονική του προσφορά στον πολιτισμό και στην παιδεία. Το Λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας είναι δικό του έργο, καθώς επίσης και για την γενικότερη συνεισφορά στην γενέτειρά του, για την ευγενική χορηγία της καλοσύνης του, για την εξαίσια μελωδική φωνή, για την παροχή ενέργειας στους φίλους του και για την φιλοξενία στον κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια.
Εκ μέρους της επιτροπής ο CEO Επικούρειος Πέπος.
======================
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΙΑΛΕΙΑ 31/12/23 ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ 01/01/24 Βραβεύσεις και Δρώμενα.
Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου, καλημέρα και καλή χρονιά, επικοινωνώ σήμερα μαζί σας μέσω αυτής της ανάρτησης για να σας παρουσιάσω κάποιες σκέψεις και κυρίως τα δρώμενα που έλαβαν χώρα λίγες μέρες πριν την άφιξη του νέου έτους, και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς. Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στους παρατηρητές και συλλέκτες όμορφων στιγμών, και γενικότερα στους κατοίκους της Ουτοπίας. Θα ξεκινήσω με μια όμορφη ευχή: Ερρωσθε και μπουνου σανατατιι Μουλτι χιριτιματι!! Δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα είχαμε τη χαρά να υποδεχθούμε και να φιλοξενήσουμε ένα ιδρυτικό και επίλεκτο μέλος της ΟΚΡΑ τον Λευτέρη με την οικογένειά του, την σύζυγό του Βασιλική και τα διδυμάκια την Μαρίλια και τον Εύθυμη. Όπως καλά γνωρίζετε οι φίλοι για μας είναι το άλας της γης που είχε πει και ο Χριστός για τους μαθητές του. Αμέσως μετά τη σκυτάλη πήρε η αδερφή του Λευτέρη η Εύα, όχι με τον Αδάμ αλλά με τον Μιχάλη και τα τρία τους παιδιά, τον Σταυρό, την Εβελίνα και τον μικρό Εύθυμη. Παράλληλα με ειδική τελετή άφιξης υποδεχθήκαμε τον φοβερό και τρομερό Καπτάν Φατούργο με την σύζυγό του. Είχαμε επίσης πολλές αφίξεις μελών της οικογένειας, Ηγέτης, Mr Alex, Ράνια, Περσεφόνη, Ηρώ, Αστροτόμ, Ειρήνη, Μίνωας και Μελισσάνθη. Κάπως έτσι περνούσαν οι μέρες αναμένοντας την τελευταία μέρα του χρόνου, την πιο σημαντική έτσι κι αλλιώς αλλά και για μένα ιδιαίτερα. Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή, αν δεν με απατά η μνήμη μου την περασμένη άνοιξη ενημερώθηκα από τον Διδάσκαλο της Πιάλειας κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο για την θεσμοθέτηση του βραβείου ΜΗΤΣΙΑΚΗ.
Η επιτροπή σοφών της Πιάλειας αποφάσισε να απονέμει το βραβείο για το 2023, δηλαδή την πρώτη φορά της θεσμοθέτησης, στην καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας που θα είχε σχέση με το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ όρος, με τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και την ΠΙΑΛΕΙΑ. Με ρώτησε τότε ο διδάσκαλος αν θα επιθυμούσα να λάβω κι εγώ μέρος ως φιλοπιαλειώτης μιας και τα τελευταία χρόνια έχω αναπτύξει πολλές σχέσεις με υπέροχους φίλους από την Πιάλεια, γνώριζε επίσης κάποιες αληθινές ιστορίες με βάση την Μυθοπλασία που είχα γράψει ήδη για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Αποδέχθηκα την πρόταση και την περίοδο του καλοκαιριού που βρισκόμουν στο χωριό, και συγκεκριμένα στις 10 Ιουνίου με επισκέφθηκε στον ύπνο μου η καλή νεράιδα για να μου ανακοίνωση ευχάριστα νέα, σύντομα θα δεχόμουν την επίσκεψη των Μουσών προκειμένου να μου μεταφέρουν πληροφορίες για την αληθινή ιστορία της Μυθοπλασίας που ήθελα να γράψω. Πράγματι σε λίγες μέρες ένα βράδυ με πανσέληνο μ' επισκέφθηκαν οι Μούσες και άρχισαν να μου μιλάνε για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, για τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και για την ΠΙΑΛΕΙΑ. Για τρεις ώρες περίπου μου υπαγόρευαν τις πληροφορίες που χρειαζόμουν για την συγγραφή, ευτυχώς που έχω καλή μνήμη και συγκράτησα σχεδόν το 100% των πληροφοριών. Αμέσως μετά σηκώθηκα και πήγα στο αρχηγείο και κατέγραψα την ιστορία που κατέθεσα στην επιτροπή σοφών της Πιάλειας. Η επιτροπή αφού μελέτησε όλες τις ιστορίες που είχαν κατατεθεί κατέληξε στην επιλογή 5 ιστοριών που θα ελάμβαναν μέρος στο τελικό στάδιο. Κάποια στιγμή ενημερώθηκα από τον Διδάσκαλο πως μεταξύ των 5 ιστοριών ήταν και η δική μου!! Αυτό από μόνο του ήταν για μένα ένας θρίαμβος, το να βρίσκομαι στο τελικό στάδιο ήταν σα να είχα πάρει ήδη το πρώτο βραβείο, αν τώρα στο άκουσμα των ιστοριών το κοινό ψήφιζε ως καλύτερη ιστορία την δική μου αυτό θα ήταν τεράστια τιμή για μένα και ίσως η καλύτερη στιγμή της ζωής μου από συγγραφική άποψη. Κάποιες φίλες και κάποιοι φίλοι γνωρίζουν ήδη πολύ καλά το πόσο μ' αρέσει να γράφω, για μένα το αναπνέω σημαίνει να γράφω. Επίσης σκεφτόμουν το εξής, το πόσο χαρούμενους θα έκανα 4 δασκάλους μου, την κ. Μάρθα - Τζανέα Καρδούλα, τον Θάνο Καρρά, τον Ηλία Γιαννακόπουλο και τον Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Μ' αυτές τις σκέψεις λοιπόν και με αγαπημένα πρόσωπα όπως η Λαμπρινή, η Μελισσάνθη, ο Μίνωας, η Φαίη, ο Γιάννης Γούναρης, ο Γιάννης Μπέης, ο Κώστα και η Αλέκα που ήρθαν από τα Τρίκαλα, παραβρέθηκα στο πνευματικό κέντρο του Ντόκα στην Πιάλεια όπου θα γινόταν η σχετική εκδήλωση. Και Ω! του θαύματος η πλειοψηφία ψήφισε ως την καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας αυτή που είχε γράψει ο Γοργογυραίος Επικούρειος Πέπος. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η καταπληκτική αφήγηση της κυρίας που διάβασε το κείμενο, ήταν συναρπαστική και παραστατική, όσοι άκουγαν νόμιζαν πως συμμετείχαν στην ιστορία. Φίλες και φίλοι δεν μπορώ να σας περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που με πλημμύρισαν, ήταν μοναδικά, το χάρηκα ιδιαίτερα που έδωσα χαρά στους δασκάλους μου και στα αγαπημένα πρόσωπα που ήταν παρόντες, και φυσικά σε όλες τις φίλες και τους φίλους που γνωρίζω πως η δική μου χαρά είναι και δικοί τους. Τα ευχάριστα νέα σαν αστραπή ταξίδεψαν στη Νότια Αφρική, στην Φινλανδία, στην Ιαπωνία, στην Γαλλία και στην Αυστραλία. Το χρηματικό ποσό που συνόδευε το βραβείο θεώρησα υποχρέωσή μου να το παραχωρήσω στο Λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας που πάντα έχει την ανάγκη της οικονομική μας στήριξης. Φίλες και φίλοι Πιαλειώτες και όχι μόνο, σας ευχαριστώ για τη χαρά που μου δώσατε. Θα πρέπει εδώ να συγχαρώ τον κύριο ΜΗΤΣΙΑΚΗ για την υπέροχη πρωτοβουλία του και μακάρι να τον μιμηθούν και κάποιοι Γοργογυραίοι. Υ.Γ. εξίσου πολύ καλές ήταν και οι υπόλοιπες ιστορίες, απλά πιστεύω πως άρεσε πιο πολύ η δική μου λόγω και της παρέμβασης των Μουσών, η παρέμβαση αυτή ήταν καταλυτική. Επίσης αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον άνθρωπο ορχήστρα που είχε αναλάβει την οργάνωση όλης αυτής της προσπάθειας, φίλε Διδάσκαλε Δημήτρη Παπαγιαννόπουλε είσαι Μοναδικός, μόνον εσύ θα μπορούσες να φέρεις σε πέρας όλη αυτή την υπέροχη πρωτοβουλία. Υ.Γ. 2 δυστυχώς δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν αγαπημένοι φίλοι όπως η Αφροδίτη και ο Ηλίας που έλειπαν στην Αθήνα. Κάπως έτσι μ' αυτά τα υπέροχα νέα έκλεισε το 2023 που τόσο πολύ μας είχε πληγώσει με τις φωτιές και τις πλημμύρες τους προηγούμενους μήνες.
=====================
31/12/2023 ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ ''ΧΡ. Β. ΜΗΤΣΙΑΚΗ'' στην ιστορική και πνευματική - λογοτεχνική Πιάλεια.
Με την όμορφη εκδήλωση που έγινε στην ιστορική και πνευματική Πιάλεια για την απονομή του βραβείου << ΧΡ. Β. ΜΗΤΣΙΑΚΗ>> έκλεισε και το 2023, << ΤΟ ΈΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΑΛΕΙΑΣ>
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο ιερέας μας πατήρ Αλέξανδρος Αγγελόπουλος, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του χωριού κ. Β. Παφίλης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Γ. Καπέλος, Δ. Καλατζής και Ευθ. Ζάχος.
Η κ. Φ. Υφαντή, πρόεδρος του συλλόγου γυναικών, και ο κ. Κ. Κανδύλης, πρόεδρος του συλλόγου πεζοπορίας και ορειβασίας.
Πολλοί Πιαλειώτες αλλά και αρκετοί επισκέπτες μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Φιλύρας κ Παπαχαρίσης Κ, τέσσερα μέλη της ομάδας εθελοντών από το Γοργογύρι, και ο Αθ. Μπρέντας ο συγγραφέας της γενεαλογίας των Φιλυριωτών και ερευνητής αλλά και πολυτάλαντος αφού με την κιθάρα του τραγουδήσαμε το «Αρχιμηνιά»,τα «Τρίγωνα κάλαντα «κλπ''.
Τις πέντε ιστορίες-μυθοπλασίες διάβασαν με πολύ ωραία ανάγνωση οι:
Σοφία Πατσιούρα, Χριστίνα Ζαρίδα, Ραφαηλία Νάκου, Ρούλα Χατζιάρα και ο Αθανάσιος Μπρέντας και τους ευχαριστούμε.
Και οι πέντε εργασίες ήταν υπέροχες και ισάξιες.
Το κοινό που ψήφισε τις κατέταξε με τη σειρά:
Α’Βραβείο (με έπαθλο 200 €):<< Η Πιάλεια, ο Ασκληπιός και ο μικρός Κερκέτης>> που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος (Σπύρος Γκοβίνας από το Γοργογύρι).
Β’ Βραβείο: << Η νεράιδα Πιάλεια>> αγνώστου συγγραφέα μέχρι στιγμής.
Γ’ Βραβείο:<< Η θεραπεία του Στρατόνικου >> του προέδρου μας Β. Παφίλη.
Δ’ Βραβείο: << Η παραμυθένια Πιάλεια>> του δασκάλου Απ. Σπαθή από τη Φιλύρα.
Ε’ Βραβείο: << Ο κότσυφας Ασκληπιός>> του Χρ.Β.Μητσιάκη που το έστειλε από τη Γερμανία (ήταν εκτός συναγωνισμού).
Ο βραβευθείς Επικούρειος Πέπος, [Σπύρος Γκοβίνας] επέστρεψε το έπαθλο των 200 € στον διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο που είχε τον συντονισμό και την παρουσίαση της εκδήλωσης με την παράκληση να αξιοποιηθεί αυτό το ποσό για το Λαογραφικό Μουσείο ή για την Πιάλεια όπου νομίζει ο διδάσκαλος πως υπάρχει ανάγκη. Θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση για την διάθεση των χρημάτων. Τελικά τα χρήματα τα διέθεσε ο διδάσκαλος για την πινακίδα που υπάρχει στην είσοδο του χωριού ''ΠΙΑΛΕΙΑ''.
Το σημαντικό και άξιο συγχαρητηρίων είναι ό,τι ο κ. Χρήστος Μητσιάκης ανακοίνωσε ότι το ΒΡΑΒΕΙΟ του θα συνεχίσει να το προσφέρει κάθε χρόνο . Και για το 2024 θα δοθεί στην καλύτερη ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΆ είτε είναι ατομική είτε είναι ομαδική.
Έτσι, τόσο όμορφα και τόσο ελπιδοφόρα έκλεισε η εκδήλωση μαζί με το κλείσιμο του ΕΤΟΥΣ της ΠΙΑΛΕΙΑΣ
Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Εκπολιτιστικός σύλλογος «Φίλοι του Μουσείου» Πιάλειας με τη συμμετοχή του συλλόγου Γυναικών, του συλλόγου Πεζοπορίας και Ορειβασίας και του απερχόμενου προέδρου Κ. Πατσιούρα.
Τον συντονισμό και την παρουσίαση είχε ο δάσκαλος Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος που με τον δικό του ξεχωριστό και υπέροχο τρόπο διεύθυνε μία απόλυτα επιτυχημένη εκδήλωση! Πηγή: pylinews.gr
===================
Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι 06/01/24
Αγαπητέ κύριε Μητσιάκη καλημέρα, Χρόνια Καλά! Καλή χρονιά! Σήμερα λόγω της ημέρας θα ήθελα να σας πω το πόσο φωτεινό παράδειγμα είσαστε, η κορυφαία πράξη σας που είχατε την τύχη να την υλοποιήσει ο κατ' εμέ κορυφαίος Διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, ίσως φωτίσει και κάποιους άλλους συνανθρώπους μας ώστε να πράξουν κι αυτοί κάτι ανάλογο. Ο φίλος μου ο Δημήτρης μού έχει μιλήσει για εσάς με τα καλύτερα λόγια. Αμφιβάλω πάντως αν οι φίλοι μου οι Πιαλειώτες έχουν καταλάβει το πόσο σημαντικός είναι ο Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος για την Πιάλεια, τι κρίμα.. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να οργανώσει καλύτερη εκδήλωση, αν μάλιστα υπήρχαν - ως έπρεπε - αρκετοί ακόμα Πιαλειώτες θα ήταν μια τομή για τα δρώμενα της ιστορικής και πνευματικής Πιάλειας. Σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, χάρηκα που γνώρισα τα δύο ανίψια σας, ελπίζω κάποια στιγμή να σας συναντήσω. Ως αναφορά για τα χρήματα είπα στον Δημήτρη να τα διαθέσει αυτός όπου νομίζει όπου μπορούν να πιάσουν τόπο, ας επιλέξει ο Διδάσκαλος αν θα τα διαθέσει στο Μουσείο, ή για κάποιον άλλον σκοπό στην Πιάλεια, αυτός γνωρίζει καλύτερα το πως και το που. Στάθηκα τυχερός στη ζωή μου, γνώρισα υπέροχους φίλους, τα τελευταία χρόνια είχα την εύνοια των θεών και των ανθρώπων με αποτέλεσμα να γνωρίσω τον Ηλία Γιαννακόπουλο και την σύζυγό του την Αφροδίτη, τον Δημήτρη και την Γιώτα, αυτοί οι δύο δάσκαλοι έχουν γίνει οι μέντορες μου, γεμίζουν τις δεξαμενές της ύπαρξης μου και αυτό μου επιτρέπει να παραμένω Όλβιος και Ευδαίμων. Υ.Γ. Πάντων κτημάτων κράτιστον εστί φίλος σαφής και αγαθός!
Μ' αυτό το απόφθεγμα πορεύθηκα στη ζωή μου. Αγαπητέ κύριε Μητσιάκη έρρωσθε και Ευδαιμονείτε που λέει και ο σοφός διδάσκαλος της Πιάλειας.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος, κατά κόσμον Σπυρίδων Γκοβίνας.
======================
Ένα ποίημα για την Μούσα του Κερκετίου όρους, την ιστορική Πιάλεια.
Μούσα, εσύ, Πιάλεια, πανταχού παρούσα/
Στίς καρδιές μας και στις σκέψεις μας/
Προστάτιδα εσύ της ποίησης, οιστροκυματούσα/
Γλυκόφθαλμη Κερκέτια Μούσα/
Αχτιδομίλησε και στάσου απόψε/
Στον κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια/
Άνοιξε και φώτισε τις ψυχές των κατοίκων/
Ν' αστράψει μέσα τους η φλόγα της ποίησης/
Που σιγοκαίει βαθιά τα σωθικά των πνευματικών ανθρώπων/
Βοήθησέ τους να υμνήσουν τον έρωτα και την φιλία/
Εσύ μόνο Μυστηριομάτα Μούσα, ιστορική Πιάλεια/
Μπορείς να δώσεις φωνή στις λέξεις που μας κατακλύζουν/
Για να συνεχίσουμε να σε υμνούμε Πιάλεια αγαπημένη.
Το πιο πάνω, τρόπον τινά, ''ποίημα'' είναι του δόκιμου ποιητή
Επικούρειου Πέπου και ανήκει στην συλλογή με τον τίτλο "Μούσες και Νύμφες".
Έρρωσθε.
====================
Ακολουθεί η αληθινή μυθοπλασία που πήρε το πρώτο βραβείο, αφού πρώτα σας διηγηθώ το πως προέκυψε η συμμετοχή μου.
Η επιτροπή σοφών της Πιάλειας αποφάσισε να απονέμει το βραβείο για το 2023, δηλαδή την πρώτη φορά της θεσμοθέτησης, στην καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας που θα είχε σχέση με το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ όρος, με τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και την ΠΙΑΛΕΙΑ. Με ρώτησε τότε ο διδάσκαλος αν θα επιθυμούσα να λάβω κι εγώ μέρος ως φιλοπιαλειώτης μιας και τα τελευταία χρόνια έχω αναπτύξει πολλές σχέσεις με υπέροχους φίλους από την Πιάλεια, γνώριζε επίσης κάποιες αληθινές ιστορίες με βάση την Μυθοπλασία που είχα γράψει ήδη για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Αποδέχθηκα την πρόταση και την περίοδο του καλοκαιριού που βρισκόμουν στο χωριό, και συγκεκριμένα στις 10 Ιουνίου με επισκέφθηκε στον ύπνο μου η καλή νεράιδα για να μου ανακοίνωση ευχάριστα νέα, σύντομα θα δεχόμουν την επίσκεψη των Μουσών προκειμένου να μου μεταφέρουν πληροφορίες για την αληθινή ιστορία της Μυθοπλασίας που ήθελα να γράψω. Πράγματι σε λίγες μέρες ένα βράδυ με πανσέληνο, μ' επισκέφθηκαν οι Μούσες και άρχισαν να μου μιλάνε για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, για τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και για την ΠΙΑΛΕΙΑ. Για τρεις ώρες περίπου μου υπαγόρευαν τις πληροφορίες που χρειαζόμουν για την συγγραφή, ευτυχώς που έχω καλή μνήμη και συγκράτησα σχεδόν το 100% των πληροφοριών. Αμέσως μετά σηκώθηκα και πήγα στο αρχηγείο και κατέγραψα την ιστορία που κατέθεσα στην επιτροπή σοφών της Πιάλειας. Η επιτροπή αφού μελέτησε όλες τις ιστορίες που είχαν κατατεθεί κατέληξε στην επιλογή 5 ιστοριών που θα ελάμβαναν μέρος στο τελικό στάδιο. Κάποια στιγμή ενημερώθηκα από τον Διδάσκαλο πως μεταξύ των 5 ιστοριών ήταν και η δική μου!! Αυτό από μόνο του ήταν για μένα ένας θρίαμβος, το να βρίσκομαι στο τελικό στάδιο ήταν σα να είχα πάρει ήδη το πρώτο βραβείο, αν τώρα στο άκουσμα των ιστοριών το κοινό ψήφιζε ως καλύτερη ιστορία την δική μου αυτό θα ήταν τεράστια τιμή για μένα και ίσως η καλύτερη στιγμή της ζωής μου από συγγραφική άποψη. Κάποιες φίλες και κάποιοι φίλοι γνωρίζουν ήδη πολύ καλά το πόσο μ' αρέσει να γράφω, για μένα το αναπνέω σημαίνει να γράφω. Επίσης σκεφτόμουν το εξής, το πόσο χαρούμενους θα έκανα 4 δασκάλους μου, την κ. Μάρθα - Τζανέα Καρδούλα, τον Θάνο Καρρά, τον Ηλία Γιαννακόπουλο και τον Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Μ' αυτές τις σκέψεις λοιπόν και με αγαπημένα πρόσωπα όπως η Λαμπρινή, η Μελισσάνθη, ο Μίνωας, η Φαίη, ο Γιάννης Γούναρης, ο Γιάννης Μπέης, ο Κώστα και η Αλέκα που ήρθαν από τα Τρίκαλα, παραβρέθηκα στο πνευματικό κέντρο του Ντόκα στην Πιάλεια όπου θα γινόταν η σχετική εκδήλωση. Και Ω! του θαύματος η πλειοψηφία ψήφισε ως την καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας αυτή που είχε γράψει ο Γοργογυραίος Επικούρειος Πέπος. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η καταπληκτική αφήγηση της κυρίας Ρούλας που διάβασε το κείμενο, ήταν συναρπαστική και παραστατική, όσοι άκουγαν νόμιζαν πως συμμετείχαν στην ιστορία. Φίλες και φίλοι δεν μπορώ να σας περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που με πλημμύρισαν, ήταν μοναδικά, το χάρηκα ιδιαίτερα που έδωσα χαρά στους δασκάλους μου, και στα αγαπημένα πρόσωπα που ήταν παρόντες, και φυσικά σε όλες τις φίλες και τους φίλους που γνωρίζω πως η δική μου χαρά είναι και δικοί τους. Τα ευχάριστα νέα σαν αστραπή ταξίδεψαν στη Νότια Αφρική, στην Φινλανδία, στην Ιαπωνία, στην Γαλλία και στην Αυστραλία. Το χρηματικό ποσό που συνόδευε το βραβείο θεώρησα υποχρέωσή μου να το παραχωρήσω στο Λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας που πάντα έχει την ανάγκη της οικονομική μας στήριξης, ή να το διαθέσει ο διδάσκαλος όπου υπάρχει ανάγκη αφού ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα που πρέπει να γίνει κάτι χρήσιμο για την Πιάλεια. Φίλες και φίλοι Πιαλειώτες και όχι μόνο, σας ευχαριστώ για τη χαρά που μου δώσατε. Θα πρέπει εδώ να συγχαρώ τον κύριο ΧΡΗΣΤΟ ΜΗΤΣΙΑΚΗ για την υπέροχη πρωτοβουλία του και μακάρι να τον μιμηθούν και κάποιοι Γοργογυραίοι. Υ.Γ. εξίσου πολύ καλές ήταν και οι υπόλοιπες ιστορίες, απλά πιστεύω πως άρεσε πιο πολύ η δική μου λόγω και της παρέμβασης των Μουσών, η παρέμβαση αυτή ήταν καταλυτική. Επίσης αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον άνθρωπο ορχήστρα που είχε αναλάβει την οργάνωση όλης αυτής της προσπάθειας, φίλε Διδάσκαλε Δημήτρη Παπαγιαννόπουλε είσαι Μοναδικός, μόνον εσύ θα μπορούσες να φέρεις σε πέρας όλη αυτή την υπέροχη πρωτοβουλία. Υ.Γ. 2 δυστυχώς δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν αγαπημένοι φίλοι όπως η Αφροδίτη και ο Ηλίας που έλειπαν στην Αθήνα. Κάπως έτσι μ' αυτά τα υπέροχα νέα έκλεισε το 2023 που τόσο πολύ μας είχε πληγώσει με τις φωτιές και τις πλημμύρες τους προηγούμενους μήνες.
ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΚΑΙ ΠΙΑΛΕΙΑ.
Η αληθινή ιστορία.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΗΤΣΙΑΚΗ
Φίλες και φίλοι καλημέρα, θα σας παρουσιάσω σήμερα την μικρή, πλην όμως αληθινή ιστορία για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ την κόρη του ΠΙΑΛΟΥ, (δηλαδή του Γενάρχη των Πιαλαίων), την οποία, με βάση τις πληροφορίες που μετέφεραν οι Μούσες στον Επίκουρο τον Γοργογυραίο όταν τον επισκέφθηκαν στον ύπνο του ένα βράδυ με πανσέληνο, τότε που οι λέξεις πετούσαν σαν πουλιά, την ερωτεύτηκε ο Ασκληπιός και προς τιμήν της ονόμασε - το ως τότε άγνωστο και ασήμαντο χωριό Ουτοπία - με το όνομα Πιάλεια, που εκ παραδρομής κάποιοι αποκαλούσαν και αποκαλούν ακόμα και σήμερα Πιαλεία!! Χρειάστηκε να δώσει γραφειοκρατική μάχη ο διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος προκειμένου να επανέλθει το πραγματικό - ιστορικό όνομα Πιάλεια.
"Το άτομο που ζει σε ένα σπίτι, γνωρίζει περισσότερα για αυτό, από τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε". Ryo Ogawa
Έτσι κι εσύ σοφέ «Τσοπάνη», λόγω του ότι ζούσες πολλά χρόνια στο βουνό, γνωρίζεις πάρα πολλά για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Γι' αυτό σε παρακαλώ να μας πεις την αληθινή ιστορία του βουνού, και της ιστορικής Πιάλειας είπε η μικρή Μαρίλια.
Και άρχισε ο «Τσοπάνης» την διήγηση με την παρακάτω εισαγωγή:
Θα σου διηγηθώ Μαρίλια, αφού μου το ζήτησες, την αληθινή ιστορία όπως την άκουσα από τον παππού τού πατέρα μου, ο οποίος την είχε ακούσει στην πλατεία του χωριού, όταν ήταν μικρός να την διηγούνται οι επτά σοφοί γέροντες του χωριού οι οποίοι συνεδρίαζαν δημόσια τέσσερις φορές το χρόνο, ώστε να δίνουν και τις κατάλληλες συμβουλές στους συγχωριανούς για διάφορα θέματα.
Σύμφωνα λοιπόν με την προφορική παράδοση αλλά και την μυθολογία, και με βάση τις πληροφορίες που έδιναν παλιά οι Μούσες στους καλοπροαίρετους κατοίκους, υπάρχει η πιο κάτω εκδοχή για το «ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ», για τον Ασκληπιό και την όμορφη Πιάλεια.
Ο Ασκληπιός όπως είναι σε όλους γνωστό γεννήθηκε στην Πιάλεια, εκεί μεγάλωσε κι εκεί γνώρισε την πανέμορφη κόρη τού Πίαλου την τρισχαριτωμένη και γλυκοφθαλμούσα Πιάλεια, η οποία ήταν ένα αριστούργημα θε'ι'κής ομορφιάς, ο έρωτας ήταν αμοιβαίος και κεραυνοβόλος. Η μεγαλύτερη και πιο γοητευτική ιστορία αγάπης που υπήρξε και έχει καταγραφεί στην αρχαιότητα είναι του Ασκληπιού και της Πιάλειας. Δυστυχώς όμως δεν χάρηκαν για πολύ τον έρωτά τους γιατί την Πιάλεια την τσίμπησε ένα φίδι, ο Ασκληπιός δεν είχε ανακαλύψει ακόμα κάποιο βότανο για την θεραπεία από το τσίμπημα του φιδιού και η δαντελένια και ελκυστική κόρη μετά από λίγες μέρες, άφηνε στην αγκαλιά του Ασκληπιού, την τελευταία της πνοή. Πέρασαν αρκετά χρόνια ώσπου ο Ασκληπιός να γνωρίσει και να αγαπήσει την Ηπιόνη, ποτέ όμως δεν ξέχασε την Πιάλεια της καρδιάς του και γι' αυτό πρότεινε στην επιτροπή σοφών να δώσουν στην περιοχή το όνομα της αγαπημένης του. Η επιτροπή σοφών για να τιμήσει τον Ασκληπιό και την Πιάλεια έκανε άμεσα δεκτή την πρόταση και από τότε η ευρύτερη περιοχή πήρε την ονομασία Πιάλεια. Να γιατί δεν πρέπει να προφέρουμε λάθος το όνομα της Πιάλειας, από σεβασμό και μόνο θα πρέπει όλοι μας να το προφέρουμε σωστά.
Και ο «Τσοπάνης» συνεχίζει την διήγησή του με το ποίημα που φημολογείται πως έγραψε τότε ο μικρός Κερκέτης για την Πιάλεια. και το τραγουδούσαν οι Μούσες του βουνού:
Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ η σκέψη μου τριγυρίζει/
μέσα στο όμορφο βουνό στα ξακουσμένα μέρη/
Όπου γροικάς πανέμορφες Μούσες να τριγυρίζουν/
Μαζί με Νύμφες του δάσους και του ποταμού,
Έρρωσθε.
====================
Ακολουθεί η αληθινή μυθοπλασία που πήρε το πρώτο βραβείο, αφού πρώτα σας διηγηθώ το πως προέκυψε η συμμετοχή μου.
Η επιτροπή σοφών της Πιάλειας αποφάσισε να απονέμει το βραβείο για το 2023, δηλαδή την πρώτη φορά της θεσμοθέτησης, στην καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας που θα είχε σχέση με το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ όρος, με τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και την ΠΙΑΛΕΙΑ. Με ρώτησε τότε ο διδάσκαλος αν θα επιθυμούσα να λάβω κι εγώ μέρος ως φιλοπιαλειώτης μιας και τα τελευταία χρόνια έχω αναπτύξει πολλές σχέσεις με υπέροχους φίλους από την Πιάλεια, γνώριζε επίσης κάποιες αληθινές ιστορίες με βάση την Μυθοπλασία που είχα γράψει ήδη για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Αποδέχθηκα την πρόταση και την περίοδο του καλοκαιριού που βρισκόμουν στο χωριό, και συγκεκριμένα στις 10 Ιουνίου με επισκέφθηκε στον ύπνο μου η καλή νεράιδα για να μου ανακοίνωση ευχάριστα νέα, σύντομα θα δεχόμουν την επίσκεψη των Μουσών προκειμένου να μου μεταφέρουν πληροφορίες για την αληθινή ιστορία της Μυθοπλασίας που ήθελα να γράψω. Πράγματι σε λίγες μέρες ένα βράδυ με πανσέληνο, μ' επισκέφθηκαν οι Μούσες και άρχισαν να μου μιλάνε για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, για τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και για την ΠΙΑΛΕΙΑ. Για τρεις ώρες περίπου μου υπαγόρευαν τις πληροφορίες που χρειαζόμουν για την συγγραφή, ευτυχώς που έχω καλή μνήμη και συγκράτησα σχεδόν το 100% των πληροφοριών. Αμέσως μετά σηκώθηκα και πήγα στο αρχηγείο και κατέγραψα την ιστορία που κατέθεσα στην επιτροπή σοφών της Πιάλειας. Η επιτροπή αφού μελέτησε όλες τις ιστορίες που είχαν κατατεθεί κατέληξε στην επιλογή 5 ιστοριών που θα ελάμβαναν μέρος στο τελικό στάδιο. Κάποια στιγμή ενημερώθηκα από τον Διδάσκαλο πως μεταξύ των 5 ιστοριών ήταν και η δική μου!! Αυτό από μόνο του ήταν για μένα ένας θρίαμβος, το να βρίσκομαι στο τελικό στάδιο ήταν σα να είχα πάρει ήδη το πρώτο βραβείο, αν τώρα στο άκουσμα των ιστοριών το κοινό ψήφιζε ως καλύτερη ιστορία την δική μου αυτό θα ήταν τεράστια τιμή για μένα και ίσως η καλύτερη στιγμή της ζωής μου από συγγραφική άποψη. Κάποιες φίλες και κάποιοι φίλοι γνωρίζουν ήδη πολύ καλά το πόσο μ' αρέσει να γράφω, για μένα το αναπνέω σημαίνει να γράφω. Επίσης σκεφτόμουν το εξής, το πόσο χαρούμενους θα έκανα 4 δασκάλους μου, την κ. Μάρθα - Τζανέα Καρδούλα, τον Θάνο Καρρά, τον Ηλία Γιαννακόπουλο και τον Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Μ' αυτές τις σκέψεις λοιπόν και με αγαπημένα πρόσωπα όπως η Λαμπρινή, η Μελισσάνθη, ο Μίνωας, η Φαίη, ο Γιάννης Γούναρης, ο Γιάννης Μπέης, ο Κώστα και η Αλέκα που ήρθαν από τα Τρίκαλα, παραβρέθηκα στο πνευματικό κέντρο του Ντόκα στην Πιάλεια όπου θα γινόταν η σχετική εκδήλωση. Και Ω! του θαύματος η πλειοψηφία ψήφισε ως την καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας αυτή που είχε γράψει ο Γοργογυραίος Επικούρειος Πέπος. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η καταπληκτική αφήγηση της κυρίας Ρούλας που διάβασε το κείμενο, ήταν συναρπαστική και παραστατική, όσοι άκουγαν νόμιζαν πως συμμετείχαν στην ιστορία. Φίλες και φίλοι δεν μπορώ να σας περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που με πλημμύρισαν, ήταν μοναδικά, το χάρηκα ιδιαίτερα που έδωσα χαρά στους δασκάλους μου, και στα αγαπημένα πρόσωπα που ήταν παρόντες, και φυσικά σε όλες τις φίλες και τους φίλους που γνωρίζω πως η δική μου χαρά είναι και δικοί τους. Τα ευχάριστα νέα σαν αστραπή ταξίδεψαν στη Νότια Αφρική, στην Φινλανδία, στην Ιαπωνία, στην Γαλλία και στην Αυστραλία. Το χρηματικό ποσό που συνόδευε το βραβείο θεώρησα υποχρέωσή μου να το παραχωρήσω στο Λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας που πάντα έχει την ανάγκη της οικονομική μας στήριξης, ή να το διαθέσει ο διδάσκαλος όπου υπάρχει ανάγκη αφού ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα που πρέπει να γίνει κάτι χρήσιμο για την Πιάλεια. Φίλες και φίλοι Πιαλειώτες και όχι μόνο, σας ευχαριστώ για τη χαρά που μου δώσατε. Θα πρέπει εδώ να συγχαρώ τον κύριο ΧΡΗΣΤΟ ΜΗΤΣΙΑΚΗ για την υπέροχη πρωτοβουλία του και μακάρι να τον μιμηθούν και κάποιοι Γοργογυραίοι. Υ.Γ. εξίσου πολύ καλές ήταν και οι υπόλοιπες ιστορίες, απλά πιστεύω πως άρεσε πιο πολύ η δική μου λόγω και της παρέμβασης των Μουσών, η παρέμβαση αυτή ήταν καταλυτική. Επίσης αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον άνθρωπο ορχήστρα που είχε αναλάβει την οργάνωση όλης αυτής της προσπάθειας, φίλε Διδάσκαλε Δημήτρη Παπαγιαννόπουλε είσαι Μοναδικός, μόνον εσύ θα μπορούσες να φέρεις σε πέρας όλη αυτή την υπέροχη πρωτοβουλία. Υ.Γ. 2 δυστυχώς δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν αγαπημένοι φίλοι όπως η Αφροδίτη και ο Ηλίας που έλειπαν στην Αθήνα. Κάπως έτσι μ' αυτά τα υπέροχα νέα έκλεισε το 2023 που τόσο πολύ μας είχε πληγώσει με τις φωτιές και τις πλημμύρες τους προηγούμενους μήνες.
ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΚΑΙ ΠΙΑΛΕΙΑ.
Η αληθινή ιστορία.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΗΤΣΙΑΚΗ
Φίλες και φίλοι καλημέρα, θα σας παρουσιάσω σήμερα την μικρή, πλην όμως αληθινή ιστορία για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ την κόρη του ΠΙΑΛΟΥ, (δηλαδή του Γενάρχη των Πιαλαίων), την οποία, με βάση τις πληροφορίες που μετέφεραν οι Μούσες στον Επίκουρο τον Γοργογυραίο όταν τον επισκέφθηκαν στον ύπνο του ένα βράδυ με πανσέληνο, τότε που οι λέξεις πετούσαν σαν πουλιά, την ερωτεύτηκε ο Ασκληπιός και προς τιμήν της ονόμασε - το ως τότε άγνωστο και ασήμαντο χωριό Ουτοπία - με το όνομα Πιάλεια, που εκ παραδρομής κάποιοι αποκαλούσαν και αποκαλούν ακόμα και σήμερα Πιαλεία!! Χρειάστηκε να δώσει γραφειοκρατική μάχη ο διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος προκειμένου να επανέλθει το πραγματικό - ιστορικό όνομα Πιάλεια.
"Το άτομο που ζει σε ένα σπίτι, γνωρίζει περισσότερα για αυτό, από τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε". Ryo Ogawa
Έτσι κι εσύ σοφέ «Τσοπάνη», λόγω του ότι ζούσες πολλά χρόνια στο βουνό, γνωρίζεις πάρα πολλά για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Γι' αυτό σε παρακαλώ να μας πεις την αληθινή ιστορία του βουνού, και της ιστορικής Πιάλειας είπε η μικρή Μαρίλια.
Και άρχισε ο «Τσοπάνης» την διήγηση με την παρακάτω εισαγωγή:
Θα σου διηγηθώ Μαρίλια, αφού μου το ζήτησες, την αληθινή ιστορία όπως την άκουσα από τον παππού τού πατέρα μου, ο οποίος την είχε ακούσει στην πλατεία του χωριού, όταν ήταν μικρός να την διηγούνται οι επτά σοφοί γέροντες του χωριού οι οποίοι συνεδρίαζαν δημόσια τέσσερις φορές το χρόνο, ώστε να δίνουν και τις κατάλληλες συμβουλές στους συγχωριανούς για διάφορα θέματα.
Σύμφωνα λοιπόν με την προφορική παράδοση αλλά και την μυθολογία, και με βάση τις πληροφορίες που έδιναν παλιά οι Μούσες στους καλοπροαίρετους κατοίκους, υπάρχει η πιο κάτω εκδοχή για το «ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ», για τον Ασκληπιό και την όμορφη Πιάλεια.
Ο Ασκληπιός όπως είναι σε όλους γνωστό γεννήθηκε στην Πιάλεια, εκεί μεγάλωσε κι εκεί γνώρισε την πανέμορφη κόρη τού Πίαλου την τρισχαριτωμένη και γλυκοφθαλμούσα Πιάλεια, η οποία ήταν ένα αριστούργημα θε'ι'κής ομορφιάς, ο έρωτας ήταν αμοιβαίος και κεραυνοβόλος. Η μεγαλύτερη και πιο γοητευτική ιστορία αγάπης που υπήρξε και έχει καταγραφεί στην αρχαιότητα είναι του Ασκληπιού και της Πιάλειας. Δυστυχώς όμως δεν χάρηκαν για πολύ τον έρωτά τους γιατί την Πιάλεια την τσίμπησε ένα φίδι, ο Ασκληπιός δεν είχε ανακαλύψει ακόμα κάποιο βότανο για την θεραπεία από το τσίμπημα του φιδιού και η δαντελένια και ελκυστική κόρη μετά από λίγες μέρες, άφηνε στην αγκαλιά του Ασκληπιού, την τελευταία της πνοή. Πέρασαν αρκετά χρόνια ώσπου ο Ασκληπιός να γνωρίσει και να αγαπήσει την Ηπιόνη, ποτέ όμως δεν ξέχασε την Πιάλεια της καρδιάς του και γι' αυτό πρότεινε στην επιτροπή σοφών να δώσουν στην περιοχή το όνομα της αγαπημένης του. Η επιτροπή σοφών για να τιμήσει τον Ασκληπιό και την Πιάλεια έκανε άμεσα δεκτή την πρόταση και από τότε η ευρύτερη περιοχή πήρε την ονομασία Πιάλεια. Να γιατί δεν πρέπει να προφέρουμε λάθος το όνομα της Πιάλειας, από σεβασμό και μόνο θα πρέπει όλοι μας να το προφέρουμε σωστά.
Και ο «Τσοπάνης» συνεχίζει την διήγησή του με το ποίημα που φημολογείται πως έγραψε τότε ο μικρός Κερκέτης για την Πιάλεια. και το τραγουδούσαν οι Μούσες του βουνού:
Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ η σκέψη μου τριγυρίζει/
μέσα στο όμορφο βουνό στα ξακουσμένα μέρη/
Όπου γροικάς πανέμορφες Μούσες να τριγυρίζουν/
Μαζί με Νύμφες του δάσους και του ποταμού,
χαρωπές σαν ξωτικά το νού να ξεμυαλίζουν…
Κι αναμεσά τους πάντα η όμορφη Πιάλεια/
Όπου γοργόφτερα πουλιά που αναπετούν στ’ αστέρια/
στων αετών τ’ απάτητα στ’ απόκρυμνα λημέρια/
Αυτήν υμνούν και τραγουδούν την κόρη του Κερκετίου/
Την Πανέμορφη και γλυκοφθαλμούσα Πιάλεια.
Κάπου εδώ κλείνει η αληθινή ιστορία της Πιάλειας και αρχίζει η επίσης αληθινή ιστορία του Κερκετίου όρους με πρωταγωνιστή φυσικά και πάλι τον Ασκληπιό, και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού χάρη στον Ασκληπιό συνέβησαν όλα όσα μας διηγήθηκε ο σοφός γέροντας; Θα ξεκινήσω με το κορυφαίο ποίημα που έγραψε ο μέγιστος ποιητής Επικούρειος Πέπος.
ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ
Κάθισε δίπλα μου ἀντίκρυ στή δύση
και θα σου πω μία ιστορία.
Ὁ ἥλιος χαμήλωσε κι ἔχω
πολλά νά σοῦ εἰπῶ.
Λοιπόν, Το Κερκέτιον όρος δέν ἦταν βουνό!!
Δέν σέ ὑποψίασε τό ἀπίθανο ὕψος
καί τό ἀπίθανο φῶς πού τό κάνουν
νά μοιάζει ὅπως ἕνα, πότε χρυσό
καί πότε γαλάζιο, πολυπτέρυγο
στόν ὁρίζοντα;
Κι αὐτή του ἡ ἔξαρση
πού ἀνελίσσεται κάποτε καί χωρίζει
τ’ αστέρια σέ ἀπό κεῖ κι ἀπό δῶ,
δεν σου έκανε εντύπωση ώστε να αναρωτηθείς;
Όχι, δέν ἦταν βουνό. Ἠταν τό πρῶτο ποίημα
πού ἀνοίγοντας τά μάτια μου μού
διάβασε, ὁ πρῶτος μου φίλος, ο μικρός Κερκέτης
πού συνόριαζε μέ τό φῶς.
Καί γι’ αὐτό:
το μετονόμασε σε Κερκέτιον όρος ο Ασκληπιός,
από αγάπη στον μικρό Κερκέτη.
Σε κάποια επίσκεψη τού Ασκληπιού, στο βουνό, έτσι το αποκαλούσαν τότε, [το Κερκέτιον όρος] όπου συνέλεγε τα βότανά του, συνάντησε τον μικρό Κερκέτη!!! Από εκείνη την ημέρα και μετά ο μικρός Κερκέτης έγινε ο πιο καλός μαθητής και φίλος του Ασκληπιού. Ήταν μόνο 10 χρονών αλλά γνώριζε τα πάντα για το βουνό που ζούσε.
Κάποιοι λένε πως ο μικρός Κερκέτης ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας τσοπαναραίων που ζούσε στο βουνό και ο ίδιος λένε, ήταν αυτός που γνώριζε το βουνό από την μια άκρη ως και την άλλη και φυσικά γνώριζε πού υπάρχουν τα καλύτερα βότανα, διότι τού τα είχε μάθει η γιαγιά του η Ευτέρπη η οποία ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος. Όμως και ο ίδιος αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση και ήταν εξαιρετικά παρατηρητικός.
Άλλοι λένε πως ο Κερκέτης ήταν το πνεύμα του βουνού το οποίο παρουσιαζόταν μόνον στον Ασκληπιό για να του υποδείξει τα καλύτερα σημεία όπου μπορούσε να συλλέξει τα αρωματικά και φαρμακευτικά του βότανα.
Λένε επίσης πως ο Ασκληπιός αγάπησε πάρα πολύ τον μικρό Κερκέτη και τον έκανε βοηθό του λόγω των γνώσεων που είχε για τα βότανα και γενικότερα για το βουνό.
Επειδή λοιπόν, έως εκείνη τη στιγμή, το βουνό δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα και ο καθένας έδινε την δική του ονομασία, ο Ασκληπιός πρότεινε να το ονομάσουν ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ προς τιμήν του μικρού του φίλου και βοηθού.
Αυτό και έγινε, το βουνό πήρε το όνομα του μικρού Κερκέτη του βοτανολόγου και όλοι πια το γνώριζαν ως Κερκέτιον όρος. Αργότερα όμως και επί τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι τού έδωσαν το όνομα Κόζιακας, δηλαδή μεγάλος γιακάς. Δυστυχώς αυτό επικρατεί μέχρι σήμερα και είναι λίγοι αυτοί που το προφέρουν πια ως ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ. Γι' αυτό και η μικρή Βανέσα όταν ακούει τον παππού της να το αποκαλεί Κόζιακα τον μαλώνει.
Αυτός είναι ένας, ίσως ο πιο αληθινός μύθος από τους πολλούς που υπάρχουν γι' αυτό το πανέμορφο βουνό που αγκαλιάζει την ιστορική και πανέμορφη Πιάλεια με όλα τα γειτονικά της χωριά που υπάρχουν στους πρόποδές του.
Τα τελευταία χρόνια ένας λαϊκός καλλιτέχνης, ο ξυλογλύπτης Άγγελος - Φειδίας Πατσιατζής αποφάσισε να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο και δημιούργησε με την φαντασία την πανέμορφη Πιάλεια και τον μικρό Κερκέτη ξυλογλυπτικά.
Έκανε τις προτομές τους στο μονοπάτι του Ασκληπιού που υπάρχει δίπλα στο ποτάμι, τον Κερκέτη ως φύλακας του δάσους πια, και την Πιάλεια ως Μούσα του δάσους για να βρίσκεται για πάντα κοντά στον αγαπημένο της Ασκληπιό, αυτό το μονοπάτι υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το οποίο συνδέεται με την ιστορική Πιάλεια με άρρηκτους φιλικούς δεσμούς και πάνω απ’ όλα με το μονοπάτι του Ασκληπιού το οποίο ενώνει τα δυο χωριά στην υψηλότερη κορυφή του Κερκετίου, την Αστραπή.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία που πήρε το βραβείο ''ΜΗΤΣΙΑΚΗ''.
Φίλες και Φίλοι εδώ λαμβάνει τέλος το τέταρτο μέρος, ακολουθεί το Πέμπτο και σίγουρα το Έκτο, μάλλον θα υπάρξει και Έβδομο και ίσως να φθάσουμε έως το καλό το Δέκα!!!! Καλή υπομονή.
Κι αναμεσά τους πάντα η όμορφη Πιάλεια/
Όπου γοργόφτερα πουλιά που αναπετούν στ’ αστέρια/
στων αετών τ’ απάτητα στ’ απόκρυμνα λημέρια/
Αυτήν υμνούν και τραγουδούν την κόρη του Κερκετίου/
Την Πανέμορφη και γλυκοφθαλμούσα Πιάλεια.
Κάπου εδώ κλείνει η αληθινή ιστορία της Πιάλειας και αρχίζει η επίσης αληθινή ιστορία του Κερκετίου όρους με πρωταγωνιστή φυσικά και πάλι τον Ασκληπιό, και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού χάρη στον Ασκληπιό συνέβησαν όλα όσα μας διηγήθηκε ο σοφός γέροντας; Θα ξεκινήσω με το κορυφαίο ποίημα που έγραψε ο μέγιστος ποιητής Επικούρειος Πέπος.
ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ
Κάθισε δίπλα μου ἀντίκρυ στή δύση
και θα σου πω μία ιστορία.
Ὁ ἥλιος χαμήλωσε κι ἔχω
πολλά νά σοῦ εἰπῶ.
Λοιπόν, Το Κερκέτιον όρος δέν ἦταν βουνό!!
Δέν σέ ὑποψίασε τό ἀπίθανο ὕψος
καί τό ἀπίθανο φῶς πού τό κάνουν
νά μοιάζει ὅπως ἕνα, πότε χρυσό
καί πότε γαλάζιο, πολυπτέρυγο
στόν ὁρίζοντα;
Κι αὐτή του ἡ ἔξαρση
πού ἀνελίσσεται κάποτε καί χωρίζει
τ’ αστέρια σέ ἀπό κεῖ κι ἀπό δῶ,
δεν σου έκανε εντύπωση ώστε να αναρωτηθείς;
Όχι, δέν ἦταν βουνό. Ἠταν τό πρῶτο ποίημα
πού ἀνοίγοντας τά μάτια μου μού
διάβασε, ὁ πρῶτος μου φίλος, ο μικρός Κερκέτης
πού συνόριαζε μέ τό φῶς.
Καί γι’ αὐτό:
το μετονόμασε σε Κερκέτιον όρος ο Ασκληπιός,
από αγάπη στον μικρό Κερκέτη.
Σε κάποια επίσκεψη τού Ασκληπιού, στο βουνό, έτσι το αποκαλούσαν τότε, [το Κερκέτιον όρος] όπου συνέλεγε τα βότανά του, συνάντησε τον μικρό Κερκέτη!!! Από εκείνη την ημέρα και μετά ο μικρός Κερκέτης έγινε ο πιο καλός μαθητής και φίλος του Ασκληπιού. Ήταν μόνο 10 χρονών αλλά γνώριζε τα πάντα για το βουνό που ζούσε.
Κάποιοι λένε πως ο μικρός Κερκέτης ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας τσοπαναραίων που ζούσε στο βουνό και ο ίδιος λένε, ήταν αυτός που γνώριζε το βουνό από την μια άκρη ως και την άλλη και φυσικά γνώριζε πού υπάρχουν τα καλύτερα βότανα, διότι τού τα είχε μάθει η γιαγιά του η Ευτέρπη η οποία ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος. Όμως και ο ίδιος αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση και ήταν εξαιρετικά παρατηρητικός.
Άλλοι λένε πως ο Κερκέτης ήταν το πνεύμα του βουνού το οποίο παρουσιαζόταν μόνον στον Ασκληπιό για να του υποδείξει τα καλύτερα σημεία όπου μπορούσε να συλλέξει τα αρωματικά και φαρμακευτικά του βότανα.
Λένε επίσης πως ο Ασκληπιός αγάπησε πάρα πολύ τον μικρό Κερκέτη και τον έκανε βοηθό του λόγω των γνώσεων που είχε για τα βότανα και γενικότερα για το βουνό.
Επειδή λοιπόν, έως εκείνη τη στιγμή, το βουνό δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα και ο καθένας έδινε την δική του ονομασία, ο Ασκληπιός πρότεινε να το ονομάσουν ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ προς τιμήν του μικρού του φίλου και βοηθού.
Αυτό και έγινε, το βουνό πήρε το όνομα του μικρού Κερκέτη του βοτανολόγου και όλοι πια το γνώριζαν ως Κερκέτιον όρος. Αργότερα όμως και επί τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι τού έδωσαν το όνομα Κόζιακας, δηλαδή μεγάλος γιακάς. Δυστυχώς αυτό επικρατεί μέχρι σήμερα και είναι λίγοι αυτοί που το προφέρουν πια ως ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ. Γι' αυτό και η μικρή Βανέσα όταν ακούει τον παππού της να το αποκαλεί Κόζιακα τον μαλώνει.
Αυτός είναι ένας, ίσως ο πιο αληθινός μύθος από τους πολλούς που υπάρχουν γι' αυτό το πανέμορφο βουνό που αγκαλιάζει την ιστορική και πανέμορφη Πιάλεια με όλα τα γειτονικά της χωριά που υπάρχουν στους πρόποδές του.
Τα τελευταία χρόνια ένας λαϊκός καλλιτέχνης, ο ξυλογλύπτης Άγγελος - Φειδίας Πατσιατζής αποφάσισε να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο και δημιούργησε με την φαντασία την πανέμορφη Πιάλεια και τον μικρό Κερκέτη ξυλογλυπτικά.
Έκανε τις προτομές τους στο μονοπάτι του Ασκληπιού που υπάρχει δίπλα στο ποτάμι, τον Κερκέτη ως φύλακας του δάσους πια, και την Πιάλεια ως Μούσα του δάσους για να βρίσκεται για πάντα κοντά στον αγαπημένο της Ασκληπιό, αυτό το μονοπάτι υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το οποίο συνδέεται με την ιστορική Πιάλεια με άρρηκτους φιλικούς δεσμούς και πάνω απ’ όλα με το μονοπάτι του Ασκληπιού το οποίο ενώνει τα δυο χωριά στην υψηλότερη κορυφή του Κερκετίου, την Αστραπή.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία που πήρε το βραβείο ''ΜΗΤΣΙΑΚΗ''.
Φίλες και Φίλοι εδώ λαμβάνει τέλος το τέταρτο μέρος, ακολουθεί το Πέμπτο και σίγουρα το Έκτο, μάλλον θα υπάρξει και Έβδομο και ίσως να φθάσουμε έως το καλό το Δέκα!!!! Καλή υπομονή.
======================
[ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ] ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ. Σκόρπιες σκέψεις ενός Δονκιχώτη - Ουτοπιστή. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας.]
Σήμερα 07/09/24 παραμονή του πανηγυριού στο χωριό αποφάσισα να συμπεριλάβω στην δεκαλογία; και τα δρώμενα του γάμου μας με την Λόλα, καλή ανάγνωση.
Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου σας καλησπερίζω. Σήμερα δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από την Φαίη, όχι αυτή που νομίζετε, αλλά την δική μας Φαίη που εδρεύει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, δηλαδή την πρώτη μου ξαδέρφη η οποία μου είπε το εξής: Πέπο, μήπως θα μπορούσες να γράψεις κάτι για το ιστορικό του γάμου σου με την Λόλα; Μου έχει πει κάποια πράγματα ο αδερφός μου [εννοούσε τον Γκοτζιό] αλλά αυτός τώρα τελευταία έχει κάποιο πρόβλημα με την μνήμη του και δεν πολυθυμάται. Ρώτησα και τον αδερφό μου τον διευθυντή [Αμίγκος] και μου είπε το εξής: τράβα να ρωτήσεις τον πατέρα σου που ήταν εκεί γιατί εγώ ήμουν μικρός, και δεν μπορώ να ξεχάσω το γεγονός πως ο Πέπος δεν μ' έβαλε μπράτυμο!! Αυτός είναι ο λόγος που ανέβασα αυτή την ανάρτηση, για να κάνω το χατήρι της Φαίης. To Σωτήριο έτος 1979/25/04 ημέρα Τετάρτη νυμφεύθηκα την κόρη του Κυρ Φώτη και της Βίκης Ντακούλα την Δολέντσια, ο γάμος έγινε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το μυστήριο του γάμου τελέστηκε στην Εκκλησία του χωριού ''Γεννέσιον της Θεοτόκου''. Κουμπάροι ο αντιστράτηγος Λάμπρος Σταθόπουλος και η σύζυγός του Στυλιανή, σύντεκνος η κ. Ελένη Θώμου. Το γλέντι έγινε στην αυλή του σπιτιού. Και για να έχει κάτι ο Ιστορικός του μέλλοντος να πει και να γράψει θα αναφέρω το πιο κάτω περιστατικό, ο θείος Μιχάλης, ο οποίος είχε το παραδοσιακό καφενείο δίπλα από το σπίτι μου απ' όπου δανειστήκαμε τα διάφορα πράγματα -τραπέζια, καρέκλες, πιάτα κλπ, παρ' ό,τι το γλέντι έγινε στο ένα σπίτι, το δικό μου, η χρέωση ήταν διπλή!!!!!!!!!!! γιατί είχε τη φαεινή ο ιδέα ο θείος πως αν η νύφη, -[την οποία στην πιο κάτω φωτογραφία συνοδεύουν οι: Πίκατσου και ο γνωστός Λούης, αριστερά οι γονείς Φώτιος κ Βίκυ-Βασιλική] έκανε ξεχωριστό γλέντι στο σπίτι της δεν θα πλήρωνε κι αυτή; ε! το ό,τι το γλέντι έγινε στην αυλή του γαμπρού ήταν μια απλή λεπτομέρεια, άρα η χρέωση έπρεπε να είναι διπλή!!!!!!!!! ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό αυτός ήταν ο θείος Μιχάλης και τον αγαπούσαμε όλοι, ποτέ δεν θα ξεχάσω τις πολύ όμορφες στιγμές που περάσαμε στη δική του αυλή τότε που το κατάστημά του ήταν σημείο συνάντησης για όλους μας, και που οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν πιο ζεστές και πιο αγαθές. Εκεί έγιναν ομηρικές μάχες στη δηλωτή, στην κοντσίνα και όχι μόνο. Ένα άλλο περιστατικό που έλαβε χώρα ήταν το εξής: είχα πει στους μουσικάντηδες πως σε καμία περίπτωση δεν θα έπαιζαν τραγούδια που να παραπέμπουν σε κόμματα, βασιλιάδες κλπ. Κάποια στιγμή ενώ βρισκόμουν μέσα στο σπίτι ακούω έξω να παίζουν το Γρίβαμ σε θέλει ο βασιλιάς!!!!! κατάλαβα αμέσως ποιος ήταν η αιτία, βγήκα έξω και έκανα νόημα στους μουσικούς να σταματήσουν αμέσως, αυτό και έκαναν, κατόπιν πήγα στον θείο μου και τον παρακάλεσα να χορέψει, αν θέλει, κάποιο άλλο τραγούδι έχει καλώς, το κατάλαβε και ζήτησε κάποιο άλλο. Στην πρώτη φωτογραφία εικονίζονται οι τρεις καμπαλιέρος!!! εν ζωή σήμερα 05/03/24 δεν είναι κανένας, ο πιο μικρός πρώτος αριστερά, μας αποχαιρέτησε το 2021, τα ονόματα αυτών είναι: Γιάννης, Ηλίας, και Νικόλαος, το μικρό κοριτσάκι είναι η Γιούλα, η μητέρα του Μπαμπινή και του πανύψηλου 2,10; Γιαννάκη ο θείος Γιάννης εκείνη την εποχή είχε επιστρέψει από το Χόλιγουντ όπου είχε λάβει μέρος σε μια καουμπόικη ταινία όπου έπαιζε το ρόλο του κακού πιστολέρο, τον καλό τον έπαιζε ο Μοντκμόμερυ Γούντ-Τζουλιάνο Τζέμα, ήταν μια φοβερή ταινία που είχε ως τίτλο Ο '''''ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΚΟΤΖΙΟ!!!!!!!!!!!!''''' απ' αυτή την ταινία πήρε το όνομα ο Γκοτζιό, η υπόθεση του έργου είχε ως εξής: Ο κακός -ο θείος Γιάννης- ήταν ερωτευμένος με μια κοπέλα που το όνομά της ήταν HELLEN την οποία αποφάσισε να την απαγάγει γιατί οι γονείς τις κοπέλας δεν τον ήθελαν γιατί δεν ήταν ''ευγενής'' που σημαίνει τίτλους κλπ. Οι γονείς προσέλαβαν έναν πιστολά για να βγάλει από τη μέση τον κακό, στο τέλος υπάρχει μονομαχία μεταξύ των δυο. Μιλάμε για μια ταινία που άφησε εποχή. Σε κάποιο διάλειμμα των γυρισμάτων ο θείος Γιάννης πήρε το αερόπλανο και ήρθε στο χωριό για να παρευρεθεί στον γάμο, είχε φέρει μαζί του και κάτι μπιστόλες από τα γυρίσματα. Ο μικρός του γιος είχε πάει κι αυτός στο Χόλιγουντ για να λάβει μέρος σε κάποια ταινία αλλά ερωτεύτηκε μια Ελληνοαμερικάνα πολύ πλούσια την οποία κάποια στιγμή την είχε φέρει και στο χωριό, ήταν κατακαλόκαιρο και λόγω ζέστης η κοπέλα έκανε γυμνή ηλιοθεραπεία στο χωράφι με αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο στο Γοργογύρι να πουληθούν τα πιο πολλά κιάλια, και σε εννέα μήνες να γεννηθούν τα πιο πολλά παιδιά.
Ήταν μια φοβερή κορμάρα αλλά τελικά διέκοψαν τη σχέση τους γιατί ο Γκοτζιό της είχε πει πως είναι από νησί και όταν η κοπέλα κατάλαβε πως το μόνο νερό που υπήρχε ήταν αυτό του ποταμού τον παράτησε και πήγε στη Σκιάθο. Τελικά ο θείος Γιάννης ερωτεύθηκε μια κοπέλα από το χωριό με μεγάλη περιουσία και παρέμεινε στο χωριό με αποτέλεσμα το Χόλιγουντ να στερηθεί ένα μεγάλο ταλέντο που θα άφηνε εποχή στις Καουμπόϊκες ταινίες. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να γυρίσει ένα σπαγέτι γουέστερν με κομπάρσους τους χωριανούς και συμπρωταγωνιστή τον Φώτη Ντακούλα αλλά τελικά ο χρηματοδότης έκανε πίσω και όλα ματαιώθηκαν.
Από τότε είχα αποφασίσει πως δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη όλων αυτών που ήταν ταγμένοι με παρωπίδες στον έναν η στον άλλο χώρο, άσχετα αν για κάποια εποχή υπήρξα βλάξ όταν πίστεψα πως το Θασοκ θα άλλαζε το σκηνικό, και πιο πρόσφατα ο ΘΥΡΙΖΑ μα πόσο δίκιο είχε ο σοφός Γεώργιος. Ενυ γουέι που λέει ο φοβερός και τρομερός Γκοτζιό, μπόρα ήταν και πέρασε. Στο γάμο παρευρέθηκαν πάρα πολλοί φίλοι από το Στρατό, Θώμος, Αγορίτσας, Σκανδάλης, Τρισμπιώτης, Εμιρζάς, Γράβας, Παπαναστασίου, Λαδιάς, Ράπτης, κ.α. Μετά το γάμο επιστρέψαμε στο σπίτι όπου συνεχίστηκε το γλέντι ενώ εμείς κάποια στιγμή αναχωρήσαμε με τον φίλο μας τον Τρισμπιώτη με το δικό του αυτοκίνητο έως τη Λαμία και μετά με ΤΑΞΙ για Αθήνα. Φθάσαμε ξημερώματα και ίσα-ίσα που ξεκουραστήκαμε λίγο γιατί στις 08.00 έπρεπε να βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο προκειμένου να πετάξουμε με τα φτερά της αγαπημένης μας Ο.Α. για Ρόδο. Φθάσαμε στη Ρόδο στις 11.30 και από το αεροδρόμιο για Φαληράκι-FALIRAKI BEACH δείτε τις εικόνες με ΤΑΞΙ παρ' ό,τι είχαμε ακόμα άνοιξη ο καιρός ήταν καλοκαιρινός και γι' αυτό το απόγευμα κατεβήκαμε στην παραλία για μπάνιο. Πιο μετά κάναμε τη βόλτα μας για να γνωρίσουμε το Φαληράκι, και για να βολιδοσκοπήσουμε που θα φάμε το βράδυ, τελικά δεν χρειάστηκε γιατί με το που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας ενημέρωσαν πως το δείπνο ήταν προσφορά από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου στους νεόνυμφους!!!!!!!!!!!! οφείλω να ομολογήσω πως μας εξέπληξαν ευχάριστα. Πράγματι το δείπνο ήταν πολύ πλούσιο και φυσικά το ποτό που μας ξεκίνησαν ήταν το γνωστό αφρώδες!!!!!!!!!! μιλάμε για μεγαλεία, η Δολέντσια νόμιζε πως όλα αυτά ήταν στο όνειρό της και όχι στην πραγματικότητα. Ήταν υπέροχο το πρώτο βράδυ, όλα ξεκίναγαν μαγικά, εννοείται πως κι εγώ ήμουν πολύ λάρτζ με τους σερβιτόρους. Μετά το φαγητό κάναμε τη βόλτα μας στο μαγευτικό Φαληράκι και κατά τα μεσάνυχτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο όπου παίξαμε το παιχνίδι της Κάμασούτρατονατάλο!!!
Κατά τις 08.30 ακούσαμε διακριτικό χτύπημα στην πόρτα και θεωρήσαμε πως μας ειδοποιούσαν για να κατέβουμε για το πρωινό, όταν όμως το χτύπημα συνεχίστηκε αναγκάστηκα να σηκωθώ και ν' ανοίξω, ω! του θαύματος η κοπέλα με το καροτσάκι μας είχε φέρει το πρωινό στο δωμάτιο!!!!!! οι άνθρωποι ήταν πολύ προχώ!!!!!!! τα εδέσματα του πρωινού ήταν το κάτι άλλο όταν αποφασίσαμε να βγούμε καταλήξαμε στην παραλία για το πρώτο μας μπάνιο, η θάλασσα ήταν αρκετά ζεστή για την εποχή και κάναμε τις βουτιές μας σαν δελφίνια. Η παραλία είχε πάρα πολύ κόσμο, το ξενοδοχείο είχε δική του παραλία, οι πιο πολλοί ήταν αλλοδαποί που απολάμβαναν τον ήλιο κάνοντας ηλιοθεραπεία, αρκετά κορίτσια ήταν γυμνόστηθα γιατί ήθελαν να μαυρίσουν παντού, είπα και στη Δολέντσια να κάνει κι αυτή το ίδιο γιατί εκείνη την εποχή τα βυζάκια της ήταν σαν τα νεράτζια αλλά δεν το αποφάσισε γιατί ντρεπόταν.
Αρκετές αλλοδαπές είχαν και τα οπίσθια γυμνά στον ήλιο και ήταν σαν τα φραντζολάκια που έβγαζε ο Τάκης στη Μυσαραλιώτου και που αργότερα τα είχε ο γείτονας σε φωτογραφίες στην Αρεοπαγίτου. Κάναμε κι εμείς ηλιοθεραπεία και το μεσημέρι βουρ για το γεύμα όπου υπήρχε μπουφές που είχε και του πουλιού το γάλα. το απόγευμα αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την πόλη της Ρόδου για ψώνια, και για βόλτα. Περάσαμε ξανά υπέροχο βράδυ τρώγοντας θαλασσινά, επιστρέψαμε τα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο με ΤΑΞΙ η απόσταση είναι 13 χιλιόμετρα. Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες γυμναζόμασταν στο Κάμασούτρατονατάλο!!!!!!!!κάνοντας ποδήλατο και παίζοντας τα καβαλαράκια η δεύτερη μέρα ήταν περίπου το ίδιο με την προηγούμενη με το πρωινό στο δωμάτιο κλπ. κλπ. Σήμερα αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα ποδήλατο για να πάμε μια βόλτα πιο βαθιά, ξανά η θάλασσα ήταν ''λάδι'' που λέμε και στα Τρίκαλα!!!!! αν με ρωτήσετε από που βγήκε αυτό τι στιγμή που στα ΤΡΙΚΑΛΑ δεν υπάρχει ούτε Θάλασσα ούτε Λάδι αυτό είναι ένα άλλο θέμα που άπτεται της ψυχοθεραπείας των Τρικαλινών
Μετά τη βόλτα επιστρέψαμε για ηλιοθεραπεία και η Δολέντσια άρχισε να ξεψαρώνει, σιγά σιγά έβγαζε κι αυτή το πάνω μέρος του μαγιού της, τώρα το μόνο που απέμεινε ήταν να λιάσει κάποια στιγμή και τα φραντζολάκια της τελικά αυτό δεν το τόλμησε. Το βράδυ είχαν στο ξενοδοχείο γλέντι τρικούβερτο μας πήρε 03.00 το πρωί. Ξέχασα να αναφέρω το όνομα του ξενοδοχείου, ήταν το FALIRAKI BEACH το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο και χλιδάτο η παραμονή μας ήταν σούπερ, χαλάλι τα χρήματα που δίναμε γιατί το άξιζαν και με το παραπάνω. Αφορμή για να επισκεφθούμε τη Ρόδο και όχι κάποιον άλλο προορισμό ήταν ο πολύ καλός μας φίλος ΜΑΡΙΟΣ ΡΙΑΛΛΑΣ που αργότερα παντρεύτηκε τη δική μας Σούλα και που τώρα βρίσκονται στην Κύπρο. Κάπως έτσι τελείωσε και η δεύτερη μέρα. Τρίτη μέρα στη Ρόδο και σε συνεννόηση με την υπεύθυνο των δωματίων ετοίμασα μια πολύ όμορφη έκπληξη για τη Δολέντσια, είχα πει με το πρωινό να μας φέρουν μια σαμπάνια και μια ανθοδέσμη
Πράγματι όταν η κοπέλα το πρωί στις 08.30 χτύπησε διακριτικά την πόρτα και πήγε ν' ανοίξει η Δολέντσια βρέθηκε μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη, σαμπάνια! ίσως κάποιος ρωτήσει: όλα αυτά τα εκτίμησε η Δολέντσια; Εκείνο το βράδυ τα έδωσε όλα!! ήταν σαν πεινασμένο τιγράκι!!! Συνεχίζω, καταλαβαίνετε το τι έγινε εκείνο το πρωινό στο δωμάτιο αρκεί να σας πω πως εκείνη την ημέρα κατεβήκαμε από το δωμάτιο στις 14.30 για φαγητό. Το απόγευμα ξαναεπισκεφθήκαμε την πόλη της Ρόδου για βόλτα-ξενάγηση-ψώνια η Δολέντσια ξετίναξε το πορτοφόλι, τελικά δεν είναι να δίνεις το πορτοφόλι στις γυναίκες, τις περισσότερες φορές θα στο επιστρέψουν με λίγα κέρματα, ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό επιστρέψαμε στην έδρα μας αφού για δεύτερη φορά δειπνίσαμε στην ταβέρνα ''ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ''
όπου φάγαμε την πιο νόστιμη κακαβιά και διάφορα θαλασσινά, θα πρέπει να σας πω εδώ πως ήμουν πολύ λάρτζ στα οικονομικά γιατί είχα σκεφτεί το εξής: αφού δεν πρόκειται να κάνω δεύτερο γάμο ας κάνω όλα τα έξοδα μια και καλή στον πρώτο!!!!!!!!!!! φοβερό ε! στην ακτή Μιαούλη θα μας θυμούνται για πολλά χρόνια. Και τώρα κάτι απίστευτο, εκείνη την ημέρα μεταξύ άλλων είχαμε αγοράσει και κάποιες φιάλες 2λιτρες, ακόμα έχουμε τις δυο!!!!!!!!!!!!!!! γεμάτες παρακαλώ!!!!!!!
Το επόμενο πρωινό αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε στην παραλία για μπάνιο και ηλιοθεραπεία, ήταν ημέρα ξεκούρασης γιατί με τα σούρτα φέρτα και τα ξενύχτια ήμασταν κομμάτια. Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό σ' ένα ταβερνάκι (Κρόνος)στο ΦΑΛΗΡΑΚΙ όπου η Δολέντσια έφαγε μεταξύ των άλλων τρεις μερίδες γαρίδες!!!!!!!!!!!!! θυμήθηκε τις γαρίδες που τις έπιανε στο ρέμα ο πατέρας της!!!!!!
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και λόγω του ότι είχαμε φάει από 3 μερίδες γαρίδες, δηλαδή 3χ12=36 γαρίδες έκαστος, που να μας πάρει ο ύπνος αποφασίσαμε να ρεμβάσουμε από τη βεράντα τη θάλασσα όπου ο ήχος από τα παφλάζοντα κύματα μας γαργαλούσε τ' αυτιά μας, το βλέμμα μου προσπαθούσε να τρυπήσει το σκοτάδι για να ταξιδέψει νοερά σε κάποια άλλη θάλασσα όπου ταξίδευε ο Καπτάν Αλέξανδρος, έπιασα κουβέντα μαζί του και τον ρώτησα αν εκεί που ήταν είχε φουσκοθαλασσιά, η νηνεμία, μου είπε πως ανεβαίνουν προς Καναδά και τα κύματα έφθαναν τα 12 μέτρα!!!!!!!!!! ήταν βάρδια και είχε παρέα τον Μαρκόνι ο οποίος ήταν από την Νάξο κι ένα καμαρωτάκι από την Κρήτη. Πόσο διαφορετικά ήταν τότε τα συναισθήματα, και πόσο μεγάλη η αγάπη, δεν θα ξεχάσω ποτέ πως στο Μακρυγιαννέικο καθόμουν εγώ η Λαμπρινή, και ο Μητσάκης αργά το βράδυ μετά τη δουλειά και κάναμε αφιερώσεις στον ερασιτεχνικό σταθμό '' Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ''https://www.youtube.com/watch?v=4XBeP78kbNI για τον Καπτάν Αλέξανδρο, ακόμα τις έχω αυτές τις κασέτες γιατί μαγνητοφωνούσα την εκπομπή, τι ωραία χρόνια Θεέ μου!!!!!!!!!!!!!!! πόσο ανιδιοτελή, πόσο αλτρουιστικά, γεμάτα από αληθινή αγάπη, μας πώς και πόσο αλλάζουν οι άνθρωποι Αθηνά Παλλάδα μου; Το ρέμβασμα και η νοερή επικοινωνία διακόπηκαν από τη φωνή της Δολέντσιας όπου με καλούσε να συνεχίσουμε τις ασκήσεις στην Καμασούτρα-Τονατάλο βεράντα δωματίου 192 Hotel Faliraki Beach 29/04/1979
Την επόμενη 30/04/1979 το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στην ΛΙΝΔΟ η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε ήταν φανταστική, πριν φτάσουμε κάναμε μια μικρή στάση
σε κάποιο σημείο για να παρακολουθήσουμε τους αγγειοπλάστες να δίνουν μορφή στα έργα τους, ευτυχώς που εκείνη την εποχή ήμουν αετός στ' Αγγλικά και καταλάβαινα αυτά που έλεγε η ξεναγός γιατί οι μόνοι Έλληνες στο γκρούπ ήμασταν εμείς και η ενημέρωση γινόταν στ' Αγγλικά. Σε λίγο αναχωρήσαμε ξανά και σε λίγη ώρα φθάσαμε στη Λίνδο όπου δέσποζε το κάστρο της. Ευτυχώς που φθάσαμε εγκαίρως γιατί η Δολέντσια ήταν έτοιμη για να ταΐσει τα γατάκια.
Με γαϊδουράκια ανεβήκαμε στο κάστρο όπου μείναμε άφωνοι από τη μαγευτική θέα, δείτε τις σχετικές φωτογραφίες και θα καταλάβετε. Το δικό μου γαϊδουράκι το ονόμασα Ποθύκαρπο, και της Δολέντσιας Γκοτζιλίνα παραμείναμε στο κάστρο για 3/4 περίπου, εκεί άκουσα μια καταπληκτική ιστορία που δυστυχώς δεν θυμάμαι για να σας τη μεταφέρω, θυμάμαι λίγα πράγματα, ελπίζω κάποια στιγμή αυτή την καταπληκτική ιστορία να σας την κοινωνήσω. Εκείνη την ημέρα είχα τη φαεινή ιδέα να φορέσω τα πιο άχρηστα παπούτσια γι' αυτή τη βόλτα και ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ. Και λίγα λόγια για τη Λίνδο.
Η Λίνδος βρίσκεται στα ανατολικά του νησιού, 55 χιλιόμετρα νότια της πόλης της Ρόδου. Είναι ένας οικισμός που σώζεται αμετάβλητος από την εποχή των πλούσιων Λίνδιων καραβοκύρηδων του 15ου αιώνα. Τα άσπρα σπιτάκια με τα επίπεδα δώματα διασώζουν ακόμη τα ανάγλυφα περιθυρώματα, τα βοτσαλωτά δάπεδα, τους σοφράδες και τους πιατελότοιχους. Η Βυζαντινή Εκκλησία της Παναγίας της Λίνδου με τα ιπποτικά οικόσημα ενσωματωμένα στην τοιχοδομία της υπαινίσσεται τη μεσαιωνική ιστορία του νησιού.
Η Λίνδος έχει ιστορία χιλιάδων χρόνων. Ήταν γνωστή ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια ως μία από τις τρεις δωρικές πολιτείες, η μόνη που συνέχισε να ακμάζει ακόμη και μετά την ίδρυση του νέου συνοικισμού της πόλης της Ρόδου στα 408 π.Χ. Διάσημο σε όλο τον αρχαίο κόσμο ήταν το ιερό της Λινδίας Αθηνάς, τα ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι και σήμερα στην αρχαία Ακρόπολη, στην κορυφή ενός κατακόρυφου βράχου που αρχίζει αμέσως από τη θάλασσα, ύψους 116 μέτρων.
Η επίσκεψη ήταν καταπληκτική παρά την κούραση λόγω υποδημάτων. Κάποια στιγμή σε κάποια σκάλα γλίστρησα και ευτυχώς το τραύμα στο πόδι δεν ήταν πολύ σοβαρό. Τελικά ως φαίνεται έχω κάποιο θέμα με τις σκάλες γιατί από τότε είχα ακόμα τρεις πτώσεις εκ των οποίων η τελευταία ήταν τον Ιούλιο του 2015 στο χωριό η οποία ευτυχώς δεν είχε τραγικά αποτελέσματα γιατί ήταν Φοβερή, η προηγούμενη στο Μακρυγιαννέικο μ' άφησε χωρίς νύχι πια στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ας είναι που λέει και η κ. Αθηνά, παρεμπιπτόντως να πω πως την αντιγραφή αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο την ξεκίνησα σήμερα 12/12/2015 δηλαδή 36 χρόνια μετά!!!!!!!!!!!! για φαντάσου
ποια ανάγκη άραγε με οδήγησε σ' αυτό; άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 18.00 και αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, αποφασίσαμε μιας και ήταν η τελευταία βραδιά να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στο Φαληράκι, για φαγητό καταλήξαμε στην υπέροχη ταβέρνα ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' να λοιπόν γιατί η ''ατακτη φωνούλα'' έφερε σήμερα στο προσκήνιο αυτό το ταξίδι, ίσως η αιτία να ήταν η ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' μερικές φορές συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας οι οποίες είχαν παραφουσκώσει από τα πολλά ψώνια. Εντωμεταξύ τα συναισθήματά μας ήταν ανάμεικτα, χαρούμενοι που θα επιστρέφαμε στη βάση μας, και πολύ λυπημένοι που αφήναμε αυτόν τον παράδεισο, ήταν όμως ένα πενταήμερο φανταστικό και οι μπαταρίες μας ξεχείλιζαν από ενέργεια. Είχαμε μπροστά μας ένα δύσκολο καλοκαίρι στο Μακρυγιαννέικο, το ''PEPOS YARD'' μας περίμενε στη Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το σημερινό Μουσείο. Τουλάχιστον εμείς ανήκουμε στους προνομιούχους γιατί το να πας γαμήλιο ταξίδι στη Ρόδο εκείνη την περίοδο ήταν πολύ σπάνιο, άρα εμείς θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που κάναμε αυτό το υπέροχο ταξίδι.01/05/1979 ημέρα αναχώρησης από Ρόδο για Αθήνα ξανά με τα φτερά της Ολυμπιακής.
Αφού αποχαιρετήσαμε το προσωπικό του ξενοδοχείου που όλες αυτές τις μέρες φρόντιζαν για μας, επιβιβαστήκατε στο λεωφορείο και στις 10.45 φθάσαμε στο Αεροδρόμιο και στις 11.45 πετούσαμε για Αθήνα, στην επιστροφή είχαμε ένα πολύ καλό ταξίδι, κάπου εδώ παίρνει τέλος το γαμήλιο ταξίδι. Επειδή από τότε ήμουν , όπως με αποκαλεί ο Ηγέτης ''λογιστάκος'' πιο κάτω θα σας παρουσιάσω και τα έξοδα αυτού του ταξιδιού.
30.800+20.700+5.000+37.790=σύνολο 94.290δραχμές σα να λέμε σήμερα τουλάχιστον 3.500,00ευρώ Αυτά έγραψε σήμερα στις 12/12/2015 ο Σπυρίδωνας- Καραβίδας-Πέπος-Πούφ-Πεπέ-Fuji Tomo Kazu-Eπικούρειος Πέπος. Υ.Γ. Για να δείτε τις φωτογραφίες από τον γάμο και το ταξίδι στην Ρόδο αντιγράψτε το πιο κάτω λινκ της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου.
=====================
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΦΡΥΝΗ ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Αγαπημένη Φρύνη σ' ευχαριστώ.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές, Φιλοκαλλιστές, Φιλότεχνοι σας χαιρετώ και σας εύχομαι να έχετε καλή τύχη και καλή υγεία. Η σημερινή ανάρτηση ίσως σε κάποιους να μην αρέσει, και ίσως κάποιους να τους ξενίσει!!!!!!!! σε όλες και όλους αυτούς θα πω το εξής: Σήμερα έμαθα ένα δυσάρεστο γεγονός, έμαθα πως πέθανε μια ΚΥΡΙΑ!!!!!!! ίσως κάποιοι από σας πείτε μας πως είναι δυνατόν να το λες αυτό για μια γυναίκα που στα νιάτα της, στα 23της όταν εσύ την είχες γνωρίσει ήταν ιερόδουλος; Πράγματι όταν πρωτογνώρισα την πανέμορφη Φρύνη είχε ήδη ξεκινήσει το άθλημα, εγώ όμως θα θυμάμαι για πάντα μερικά πράγματα από εκείνη τη Θεά, το τέλειο σώμα της, και τους πιο ερωτικούς μαστούς που γνώρισα στη ζωή μου, και κυρίως την ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ. Αυτή η ΚΥΡΙΑ που πέθανε χθες άφησε ένα γράμμα σ' έναν κοινό μας φίλο όπου μέσα υπήρχε μια μικρή φράση, ''Σ' ευχαριστώ για όλα'' σίγουρα θα έχετε την περιέργεια να μάθετε γιατί μου έγραψε αυτή τη λέξη, θα σας το πω, σιγά σιγά όμως για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Αφιερωμένο στην ΦΡΥΝΗ την επίγεια θεά του Έρωτα.
Το λουσμένο στον πόθο
γλυκό προσωπάκι της Φρύνης
που συχνά προβάλει στα όνειρά μου
με κάνει να επιστρέφω στον μικρό Θπύρο
και να τον ακούω να λέει:
Με τρελαίνανε τα ρόδινα χείλη σου,
προπύλαια ενός στόματος γεμάτου νέκταρ.
Κι οι κόρες των ματιών σου , έτσι που άστραφταν
πίσω από τις βλεφαρίδες σου.
Και οι κατάλευκοι στητοί μαστοί,
οι άκρως ερωτικά αρμονικοί
και ποθεινότατοι, οι όμορφα πλασμένοι.
Τερπνότεροι κι απ' άνθος!!!!!!!
(Διοσκουρίδης)
Βρισκόμαστε στο 1970 ήμουν τότε 15 χρονών, εκείνο το καλοκαίρι εργαζόμουν στην Πλάκα στον ΒΑΚΧΟ εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να έχεις σχέσεις με μια κοπέλα και ακόμα πιο δύσκολο να μπορείς να έχεις σεξουαλικές σχέσεις, μόνο στα κλεφτά κανένα φιλάκι και λίγο πιάσιμο το στήθος, εννοείται έξω από τα ρούχα. Οι πιο μεγάλοι βέβαια είχαν πιο πολλά τυχερά.
Εν το μεταξύ ΤΟΤΕ!! το τονίζω το ΤΟΤΕ! γιατί έχω την εντύπωση πως κάτι έχει αλλάξει σήμερα, τότε λοιπόν τ' αγόρια της ηλικίας μου είμασταν πολύ ζωηρά και ψάχναμε για γαζέλες!!!!!!!!! είχαμε το κυνήγι στο αίμα μας όπως τα λυκόπουλα και επειδή οι γαζέλες ειδικά σε μας τους 15ρηδες δεν μας άφηναν να τις τρυγήσουμε καταλήγαμε στα υπέροχα κορίτσια των ελευθέρων ηθών. Στην πλάκα τότε είχε μεταφερθεί η Τρούμπα, απίστευτο κι όμως αληθινό η Πλάκα τότε είχε γεμίσει με ''σπίτια'' και καμπαρέ όπου πολλά κορίτσια έκαναν κονσομασιόν και άλλα αθλητικά (sic) κόλπα. Στο σπίτι που μέναμε, δηλαδή ποιο σπίτι ένα δωμάτιο ήταν όλο κι όλο και είχε δίπλα μια μικρή κουζίνα και το μπάνιο, και μέναμε τρία άτομα παρακαλώ!!!!!!! δίπλα μας στο διπλανό δωμάτιο έμεινε μια Θεά που νομίζαμε πως ήταν ανεψιά της σπιτονοικοκυράς μας γιατί μας είχε πει η ιδιοκτήτρια να δίνουμε το ενοίκιο στην Ρίτα, οπότε εμείς -αυθαίρετα βέβαια- υποθέσαμε πως ήταν ανεψιά της. Κάποια μέρα ως περίεργος την ρώτησα να μου πει που δουλεύει και μου είπε πως εργαζόταν σε κάποιο ιδιωτικό νοσοκομείο ως νοσοκόμα και πως ήταν πάντα βραδινή βάρδια για να παίρνει πιο πολλά χρήματα.
Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.
Οι Μούσες δέσανε το Έρωτα
αλλά τους ξέφυγε μέσα απ' τα μάτια
τα δικά σου!!!!!!!!!
Στ ' άστρα είσαι τώρα αστέρι μου!
Μακάρι να 'μουν ουρανός
''να 'χα χίλια μάτια για να σε θωρώ''!!!
(Πλάτων)
Το τι θα συμβεί αύριο να μη με ρωτάς
και μήτε να σε μέλει.
Όποιας λογής σου δίνει η τύχη να είναι
η μέρα σου, να τη νομίζεις κέρδος.
Και όσο έχεις τη νεότητα, να μην υποτιμάς
τους έρωτες και τους χορούς. (Φρύνη)
Αυτά μου έλεγες τότε, αλλά εγώ δεν μπορούσανα
σε καταλάβω γιατί ήμουν ερωτευμένος
Επίσης μου είχες πει:
Ποθώ μαζί με σένα να παίξω
την εφηβεία σου
διότι οι τρόποι σου
έχουν μια χάρη μοναδική!!
Αυτά και άλλα πολλά όμορφα λόγια
μου έλεγες ομορφούλα μου όταν κράταγα
στην αγκαλιά μου το δαντελένιο σώμα σου.
Τα μάτια σου τα πράσινα που μ'άρεσε
να τα φιλώ συνέχεια, κι όμως ποτέ μου
δεν τα χόρτασα, εσύ θυμάμαι έλεγες:
Μην τα φιλάς τα μάτια μου!!!
Γιατί θα τα μισήσω
Μην τύχει κι είναι η αφορμή
Με σένα να χωρίσω!!!!!!!!!!!!
Ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή μου που έκλαψα που ήμουν υγιής, η πρώτη ήταν στο χωριό όταν ήμουν 10 χρονών και ο Θείος Μιχάλης έβγαζε κάποιο δόντι του γιού του τού Θωμά και εγώ έκλαιγα γιατί δεν μου έβγαζε κι εμένα, με λίγα λόγια ήμουν από τότε ένας βλάκας και μισός. Ας επανέλθω όμως στην Φρύνη τη Θεά εκείνο το καλοκαίρι στον Βάκχο είχαμε έναν καλλιτέχνη που αργότερα έγινε μεγάλη φίρμα, αλλά τότε, περάσαμε μεγάλη πείνα, τα μόνα άτομα που ήταν ενθουσιασμένα με τον καλλιτέχνη ήταν η σύζυγος του μαγαζάτορα και η θεία της. Μια Κυριακή μεσημέρι στο εστιατόριο που έτρωγα ένα σκέτο από γιουβέτσι (από τότε το έχω απωθημένο και όταν το μαγειρεύει η Δολέντσια καταβροχθίζω το μισό ταψί) παρατηρώ στη σκάλα να κατεβαίνει η Θεά Φρύνη, όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω της, η ίδια έριξε μια ματιά στην αίθουσα και προς μεγάλη μου έκπληξη την είδα να κατευθύνεται προς το τραπέζι όπου καθόμουν εγώ, μου κόπηκαν τα πόδια νόμισα πως μ' έψαχνε γιατί δεν είχαμε δώσει ακόμα το ενοίκιο, όταν δε έφθασε κοντά μου και με ρώτησε αν μπορούσε να καθίσει κόντεψα να χάσω τη λαλιά μου. Να μη σας τα πολυλογώ μου παράγγειλε κι άλλο πιάτο με φαγητό όχι σκέτο, μιλάμε για κανονική μερίδα με κρέας!!!!!!! Και όταν πλήρωσε με ρώτησε αν πήγαινα σπίτι για να πάμε μαζί. Οι θαμώνες μέσα στην αίθουσα τα είχαν χάσει, κάποιοι θα νόμισαν πως ήμουν αδερφός της, κάποιοι άλλοι πιο πονηροί θα είπαν: για κοίτα ρε ο μπαγλαμάς του πλήρωσε το φαγητό και τον πήρε και μαζί της. Εγώ τα σκεφτόμουν όλα αυτά, και αναρωτιόμουν τι θα έλεγα την άλλη μέρα στον εστιάτορα γιατί φοβόμουν μη μου κόψει και την πίστωση. Όταν φθάσαμε στο σπίτι Τριπόδων 18 με κάλεσε να μπω στο δωμάτιό της που για την ακρίβεια ήταν πιο καλό και πιο μεγάλο από το δικό μας γιατί είχε και ένα μικρό χολ, όπως μου είπε κάτι ήθελε να μου δώσει, πράγματι μου έδωσε μια σακούλα που είχε μέσα τρόφιμα και μου είχε πει πως της τα έστειλαν οι δικοί της αλλά επειδή η ίδια όπως είπε έτρωγε στο νοσοκομείο δεν της ήταν απαραίτητα. Που να φαντασθώ εγώ ο πανίβλακας τότε πως τα είχε αγοράσει η ίδια για μένα; από την σπιτονοικοκυρά είχε μάθει πως εκείνη την περίοδο ήμουν άφραγκος, αφού στο μαγαζί ο καλλιτέχνης τραγούδαγε μόνο για μας.
Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.
Μετά έμαθα πως:
Το νου αδειάζω απ' τα γιατί
και την καρδιά απ' τα πρέπει
άγραφος χάρτης η ψυχή
στου κόσμου τον καθρέφτη.
Ξόδεψα την Ανατολή
σ' όνειρα προδομένα
και ήρθε η Δύση να μου πει
όσα καλά κρυμμένα
είχε η μοίρα φυλακτό
στου ποτηριού τον πάτο
μέλι πικρό ο
στεναγμός
κι' η θύμηση κανέλα
κι ο ψίθυρος μου σ' αγαπώ
στου ανέμου την κορδέλα.
Με χαμένο
στο πέλαγο βλέμμα
τη ζωή μου
ξεπλένω απ' το ψέμα
κι' ούτε μια σκέψη πια
σκοτεινή στης ψυχής το τοπίο
κύμα, γέλιο κι αρμύρα
δαχτυλίδι μου,
ένα βότσαλο πήρα
και σου λέω... αντίο
με του ήλιου το πλοίο.
«Στην αγκαλιά μου κράτησα τ' αταίριαστα του κόσμου
και φύλαξα το σ' αγαπώ για το ταξίδι φως μου...»
Ζωή Δικταίου
Αγόρασε λοιπόν τα διάφορα τρόφιμα που σας προείπα και με την πρόφαση πως δεν τα χρειάζεται τα έδωσε σε μένα. Την ώρα που ήμουν έτοιμος να φύγω, μ' ένα νάζι, που έχει μείνει χαραγμένο στον σκληρό δίσκο της μνήμης μου-ίσως γι' αυτό να έχω αδυναμία στις ναζιάρες- με ρώτησε αν θα ήθελα το βράδυ να πάμε στον θερινό κινηματογράφο ''ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ'' άλλο που δεν ήθελα εγώ εκείνη μάλιστα την περίοδο είχα διακόψει την ιδιωτική δραματική σχολή που πήγαινα λόγω του ό,τι χρώσταγα ήδη δυο μήνες και είχα τρέλα με τον κινηματογράφο, κάποια στιγμή είχα παρακολουθήσει 6!!!!!!!!!!! ταινίες σερί, της εξήγησα πως θα το ήθελα πάρα πολύ αλλά....... δεν πρόλαβα να συνεχίσω γιατί μου έβαλε τον δείκτη του χεριού της στα χείλη εννοώντας να σωπάσω, θα πλήρωνε αυτή είπε εκείνο το βράδυ και κάποιο άλλο βράδυ θα πλήρωνα εγώ. Αυτή η σκέψη με αναστάτωσε λίγο γιατί σκέφτηκα πως με τον καλλιτέχνη που είχαμε στο μαγαζί θα πέρναγε το καλοκαίρι κι εγώ θα ήμουν στεγνός. Έπρεπε άμεσα να ψάξω αλλού για δουλειά γιατί θα γινόμουν ρεζίλι των σκυλιών, δεν θα είχα χρήματα να πληρώσω τα εισιτήρια. Άφησα αυτές τις σκέψεις για την επόμενη και συνόδευσα την Θεά στον κινηματογράφο, αν κάποιος με ρωτήσει πιο έργο είδαμε θα πρέπει να είναι πολύ βλάκας γιατί εγώ ήμουν αλλού. Από τη στιγμή που στα μισά του δρόμου μούπιασε το χέρι και φθάσαμε στο ΣΙΝΕ ΕΡΕΧΘΕΙΟ χεράκι-χεράκι αυτό ήταν το καλύτερο έργο, στο διάλειμμα κέρασε ποπ κόρν και πορτοκαλάδα όταν φύγαμε με ρώτησε αν μου άρεσε το έργο κι εγώ της απάντησα ποιο έργο; προς στιγμή τα έχασε! Επειδή με κοίταζε παράξενα της εξήγησα πως από τη στιγμή που ένιωσα το χέρι σου να κρατά το δικό μου χέρι, για μένα σταμάτησε ο χρόνος!!!! έβαλε τα γέλια και μ' έκανε δυο ερωτήσεις εκ των οποίων η δεύτερη μ' έκοψε τα πόδια.
Ερώτηση πρώτη, δηλαδή θέλεις να το ξαναδούμε; Απάντησα ως εξής, ναι, αλλά όχι απόψε, άλλο βράδυ σε παρακαλώ για να έρθουμε ξανά από το σπίτι ώστε να μου κρατάς ξανά το χέρι!! αν και 15 πονηρός ο βλάχος. Θεέ μου παρ' ό,τι έχουν περάσει 45 χρόνια εκείνο το υπέροχα μοναδικό χαμόγελο αντηχεί ακόμα στ' αυτιά μου, και μετά ήρθε η ερώτηση που με μ' έκανε να χάσω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου: Δε μου λες πόσο χρονών είσαι!!!!!!!!!!!! Ανάθεμα αυτόν τον μασκαρά που είχε βγάλει αυτή τη φράση, όταν πήγαινα στον κινηματογράφο για να δω κάποιο έργο της προκοπής, έτσι το λέγαμε τότε, με το που πήγαινα στο ταμείο ''πόσο χρονών είσαι;'' νάσου ξανά απόψε τα ίδια. Της είπα την αλήθεια, εκείνο το βράδυ πήρα την απόφαση πως έπρεπε με κάποιον τρόπο το πιστοποιητικό που θα έλεγα να μου στείλουν από το χωριό η ημερομηνία γέννησης έπρεπε ν' αλλάξει πάση θυσία. [κάποια στιγμή πλαστογράφησα ένα πιστοποιητικό ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο.] Όταν φθάσαμε στο σπίτι λίγο πριν την καληνυχτίσω με ρώτησε γιατί έχασα το κέφι μου όταν με ρώτησε για την ηλικία μου; Της εξήγησα τον πόνο μου και πρόσθεσα πως θα ήθελα να ήμουν πιο μεγάλος και για σένα.... δεν κατάλαβα εκείνο το βράδυ αν κατάλαβε τι εννοούσα αλλά αν ήμουν λίγο έξυπνος και αναρωτιόμουν γιατί με φίλησε όταν χωρίσαμε θα έπαιρνα άμεσα την απάντηση. Εκείνο το βράδυ και πολλά άλλα βράδια πήγε περίπατο ο ύπνος. Περίπου δέκα ημέρες μετά απ' αυτό το περιστατικό κι ενώ είχα φροντίσει να βρω αλλού δουλειά κάποιο πρωινό που άκουσα να παίζει στο πικάπ που είχε το τραγούδι ''ο ήλιος λάμπει μες στα μάτια σου'' χτύπησα τη πόρτα και ρώτησα αν το βράδυ δεν έχει βάρδια να πάμε ξανά στον κινηματογράφο, αλλά με την προϋπόθεση πως θα πληρώσω εγώ. Μου υποσχέθηκε πως αυτό θα γινόταν την επόμενη που είχε ρεπό. 07/07/70 μακάρι εκείνο το βράδυ να μην είχε τελειώσει ακόμα, όταν επιστρέψαμε στο σπίτι κάναμε έρωτα μέχρι το πρωί, κοιμήθηκα εκεί μαζί της και κατά τις 12.00 που ξυπνήσαμε ξεκίνησε να μου λέει τη δική της ιστορία, αφού την άφησα να ξεκινήσει ήταν η σειρά μου να της βάλω τον αντίχειρα στα χείλη και να της πω: μη συνεχίζεις τα ξέρω όλα!!!!!!!!!! έπεσε από τα σύννεφα!!!!!! την παρακάλεσα να βάλει στο πικάπ το τραγούδι με τίτλο '' κατω στον Πειραιά στα καμίνια'' και άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι.
Όταν άλλαξα δουλειά είχα γίνει μπακαλόγατος και μεταξύ των πελατών ήταν και το καμπαρέ ''the B.G''[Beautiful girls] κάποια μέρα που είχα πάει την παραγγελία ρώτησα την κυρία που έκανε κουμάντο αν θα μου επέτρεπε ένα βράδυ να πάω κι εγώ εκεί, για καλή μου τύχη η κυρία που γούσταρε παιδιά της ηλικίας μου, μου είπε ΟΚ!!! Έλα το βράδυ κι εγώ θα κανονίσω να περάσεις καλά. Πράγματι πήγα μ'ενα φιλαράκι τον Γιώργο τον Κριπούρη, αφού η κυρία μας έστειλε τέσσερα ποτά και δυο κορίτσια για να ψιλοχαμουρευτούμε τα φώτα ήταν τόσο χαμηλά που δεν έβλεπες παρά μόνο άκουγες και έπιανες, παρ' αυτά κάποια στιγμή κι ενώ είχαν περάσει κανά δυο ώρες σηκώθηκα και πήγα στην κυρία για να της πως, τι θα γίνει με τα κορίτσια θα τα επιτρέψεις να έρθουν μαζί μας; Εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά άκουσα τη λέξη επιβήτορας!!! για την ακρίβεια η κυρία στρεφόμενη προς μια κοπέλα που ήταν δίπλα της είπε: Ρε συ Τάνια τι θα κάνουμε μ' αυτον τον επιβήτορα; εγώ μη γνωρίζοντας τι θα πει επιβήτορας έκανα πως δεν άκουσα. Η πολύ καλή Τάνια δεν έφερε αντίρρηση και της αποκρίθηκε, αφού του το υποσχέθηκες, πρέπει να κρατήσεις το λόγο σου, άλλωστε ο μικρός μου είναι πολύ συμπαθής, όλα καλά αλλά εκείνο το μικρός τι το ήθελε; Επιστρέφοντας στο τραπέζι, που να μην έσωνα να επιστρέψω!! και παρ' ό,τι ήταν σχεδόν σκοτάδι πήρε το μάτι μου μια κοπέλα που έμοιαζε με την Φρύνη!!!!!!! δηλαδή δεν έμοιαζε ήταν η Φρύνη.... απλά εγώ έλεγα μέσα μου πως έμοιαζε γιατί δεν ήθελα να πιστέψω αυτό που έβλεπα, δεν ήθελα να πιστέψω πως ήσουν εσύ Φρύνη. Πήγα στο τραπέζι μου και είπα στον φίλο μου και στα κορίτσια να φύγουμε, αφού τα κορίτσια πήραν τη σχετική άδεια από την κυρία φύγαμε για το σπίτι του φίλου μου.
Εκείνο το βράδυ που σε είδα εκεί ήταν για μένα ένα μεγάλο σοκ, γκρεμίστηκε μέσα μου ένας ολόκληρος κόσμος, κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά με τη νοσηλευτική, επειδή όμως δεν ήμουν σίγουρος λόγω του χαμηλού φωτισμού αποφάσισα πως έπρεπε να σιγουρευτώ γι' αυτό την επόμενη που πήγα τα ψώνια στο καμπαρέ με περίμενε εκεί η Τάνια και μόλις με είδε άνοιξε τα χέρια της και με πήρε αγκαλιά λέγοντας: μικρός μικρός στο μάτι αλλά ταύρος έμαθα στο κρεβάτι!!!!!!! Η Μαίρη τα είχε ξεφουρνίσει όλα, αφού ευχαρίστησα την καλή Τάνια με τρόπο προσπάθησα να την ψαρέψω για την κοπέλα που καθόταν χθες βράδυ σ' εκείνο το τραπέζι, δηλαδή για σένα, με το που της τώπα έπιασε το κεφάλι της και είπε, Χριστέ και Παναγιά!!!!! βρε τι είσαι εσύ; πότε πρόλαβες και την είδες μέσα στο σκοτάδι; Αυτή ξέχασέ την ούτε να το σκέφτεσαι, μην τολμήσεις και κάνεις καμιά κουβέντα στην Πηνελόπη, [άρα σκέφτηκα η Πηνελόπη ήταν η επικεφαλής], εγώ, προκειμένου να μπορέσω να μάθω το όνομα έκανα κάτι γλύκες στην Τάνια λέγοντας την πείτε μου τουλάχιστον το όνομά της, και αν έχεις την καλοσύνη πες μου τι εννοούσε η κυρία Πηνελόπη χθες όταν με αποκάλεσε επιβήτορα; Τι ήθελα και το έλεγα; για ένα τέταρτο κρατούσε την κοιλιά της από τα γέλια ευτυχώς που δεν έπαθε κάτι γιατί νόμισα πως θα έπεφτε ξερή από τα γέλια. Στο τέλος για το καλό που της είχα κάνει, όπως είπε ήταν η πρώτη φορά που γέλασε απ' την καρδιά της, μου εξήγησε τι σημαίνει επιβήτορας και μ' άρεσε πάρα πολύ, μου είπε επίσης πως το πραγματικό όνομα της κοπέλας ήταν ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!! ανάθεμα, καλύτερα να δάγκωνε τη γλώσσα της παρά να ξεστόμιζε αυτό το όνομα. Όταν άκουσα να έει το όνομά σου με χτύπησε καραυνός, ήταν ίσως η πιο δυνατή ψυχολογική σφαλιάρα που δέχθηκα στα 15μου. Ευχαρίστησα την Τάνια και έφυγα με βαριά καρδιά, την ίδια μέρα έφυγα και από το ''ΕΥΩΝΟ'' Όση ώρα μίλαγα η Φρύνη άκουγε με πολύ μεγάλη προσοχή και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, τα ήξερες όλα αυτά και είσαι σήμερα εδώ μαζί μου; είμαι σήμερα και αν μου το επιτρέψεις θα είμαι εδώ και αύριο, αυτή ήταν η απάντηση που της έδωσα. Τις τρεις επόμενες μέρες έζησα στιγμές αξέχαστες που θα παρακαλούσε να ζήσει ο κάθε άντρας, δυστυχώς την τέταρτη μέρα όλα σκοτείνιασαν, όταν επέστρεψα στο σπίτι και μου είπαν πως η ΦΡΥΝΗ είχε μετακομίσει!!!!!!!!!!!!!!
Στο άκουσμα αυτής της λέξης ένιωσα να ανοίγει η γη για να μα καταπιεί, το μόνο που είχε αφήσει ήταν ένα γράμμα όπου έγραφε: ''όσο κράτησε ήταν πολύ όμορφο, τώρα όμως θα πρέπει βρούμε ο καθ' ένας τον δρόμο του χάρη σε σένα δεν θα ξαναπεράσω από τους χώρους που με είχες δει, στο υπόσχομαι, και θα πρέπει κι εσύ να μου υποσχεθείς πως θα συνεχίσεις να είσαι ''εξερευνητής'' και να πραγματοποιήσεις τα όνειρα που είχες, τα επόμενα τρία ενοίκια στην κ. Δόξα είναι πληρωμένα, για να μην φωνάζεις θα μου τα δώσεις όταν ξαναβρεθούμε. Σε παρακαλώ μην με αναζητήσεις. Με αγάπη ΦΡΥΝΗ''. Χριστούγεννα 1974 προς 75 εργάζομαι πια στον ''ΜΟΣΤΡΟ'' στην Πλάκα, σε 25 μέρες ετοιμάζομαι για να πάω φαντάρος στις 15/01/75 θα σταματούσα, ρεβεγιόν λοιπόν και στο μαγαζί δεν πέφτει καρφίτσα, στο ένα από τα 4 καλύτερα τραπέζια είναι ρεζερβέ για μια παρέα 8 ατόμων στο όνομα ........... μεγαλογιατρός που ακολουθούσε πάντα την τραγουδίστρια Κλειώ .......ου, ευτυχώς που η συνάντηση με την ΦΡΥΝΗ έγινε στον διάδρομο την ώρα που η σύζυγος του γιατρού πήγαινε προς την τουαλέτα κι έτσι της δόθηκε χρόνος για να συνέλθει, εγώ χρειάστηκε να ρίξω στο πρόσωπο μου μια σαμπανιέρα με νερό για να μην πάθω αποπληξία, η γυναίκα του γιατρού ήταν η ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!!!! εννοείται πως δεν κατάλαβε κανείς κάτι, απλά τη δεύτερη φορά που η ΦΡΥΝΗ πήγε στην τουαλέτα την ακολούθησα και βιαστικά μου εξήγησε πως ήταν 3 χρόνια παντρεμένη και είχε ήδη μια πανέμορφη μικρή κορούλα, και πως σε λίγους μήνες θα έφερνε στον κόσμο ακόμα ένα μωράκι, όταν μου είπε πως ήταν δασκάλα και δίδασκε σε κάποιο σχολείο στον Χολαργό έπεσα από τα σύννεφα, όταν είχαμε γνωριστεί ήταν ήδη στο τέταρτο έτος αυτό μου είπε ήταν το μόνο που δεν σου είχα πει. Ήταν πράγματι ευτυχισμένη αλλά πάντα είχε έναν φόβο μην τυχόν και την προδώσει κάποια στιγμή το παρελθόν της. Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη ποτέ, αλλά τελικά την πρόδωσε η καρδιά της. Φίλες και Φίλοι αυτή ήταν η ΚΥΡΙΑ ΦΡΥΝΗ, η δική μου ΦΡΥΝΗ εκείνη η κοπέλα που με μύησε στα μυστική της ερωτικής πράξης και όχι μόνο, πως να την ξεχάσεις; Για όσο διάστημα ήμουν στο στρατό 28 μήνες παρακαλώ κάθε μήνα λάμβανα ένα σεβαστό ποσό από τον κοινό μας φίλο που εγώ γνώριζα πως δεν ήταν απ' αυτόν αλλά από την ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ. Της χρωστούσα πολλά.
Υπήρξε μια υποδειγματική σύζυγος, μια καταπληκτική μητέρα, και μια μοναδική γιαγιά την αξίωσε μάλιστα ο Θεός ο θεός να κρατήσει στην αγκαλιά της και 5 εγγόνια. Επεδίωξε αρκετές φορές μέσω του κοινού μας φίλου να βρεθούμε γιατί γνώριζε την αγάπη μου και την εκτίμησή μου στο πρόσωπό της, αυτό τελικά συνέβη τυχαία όταν κάποιο βράδυ βρισκόμουν στον θερινό κινηματογράφο ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ, ήταν και η ίδια εκεί με τα δύο παιδιά της, μιλήσαμε μόνο με τα μάτια μας, ήταν προφανής ο λόγος που είχε έρθει στον συγκεκριμένο κινηματογράφο. Καταλάβαινε πως ήθελα πάρα πολύ να την πάρω στην αγκαλιά μου αλλά αυτό δεν έπρεπε να συμβεί, έτσι ήταν καλύτερα, εξάλλου είχαμε κρατήσει μέσα μας πολύ όμορφες στιγμές. Μου αρκούσε που είχε έρθει εκεί που υπήρχαν οι κοινές μας μνήμες. Ελπίζω τώρα να καταλάβατε γιατί η σημερινή ανάρτηση έχει το πιο κάτω θέμα. Κλείνοντας θα πω το γνωστό ''ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα''. Αγαπημένη ΦΡΥΝΗ σ' ευχαριστώ για όλα. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
====================
SANNA - Σάννα η πρώτη κόρη του Πεπέ. Μια συγκλονιστική - αληθινή ιστορία.
Φίλες και φίλοι καλημέρα, θα σας διηγηθώ σήμερα την συγκλονιστική ιστορία της πρωτότοκης κόρης μου!!
Χθες σας έστειλα μία φωτογραφία, σήμερα θα σας παρουσιάσω όλη την ιστορία, μια καταπληκτική ιστορία που ξεκίνησε 47!!! χρόνια πριν. Πάμε λοιπόν.
Αθήνα Ιανουάριος 1975
Εγώ, ο Πέπος, τότε δεν γνώριζα ακόμα πως είμαι και Επίκουρος, βρισκόμουν στο ατελιέ του δασκάλου μου στην ζωγραφική του Γιώργου Σαββάκη προκειμένου να τον αποχαιρετήσω γιατί σε λίγες μέρες θα έπρεπε να παρουσιαστώ στο κέντρο εκπαίδευσης προκειμένου να υπηρετήσω την θητεία μου που τότε ήταν 28 μήνες, δηλαδή μία ζωή, πήγαινες στο στρατό και σε ξεχνούσε ο κόσμος.
Εκείνη την σημαδιακή ηλιόλουστη ημέρα, οι Αλκυονίδες μέρες ήταν παρούσες και ο κόσμος τις απολάμβανε με βόλτα στην συνοικία των Θεών (Πλάκα) και στην Ακρόπολη. Μεταξύ αυτών ήταν αρκετοί τουρίστες και πολλά σχολεία από το εξωτερικό, παιδιά της τρίτης λυκείου και όχι μόνο.
Ο φίλος μου και δάσκαλος μου Γιώργος Σαββάκης προκειμένου να συμπληρώσει το εισόδημά του έκανε και πορτραίτα και σε κάποιους ενδιαφερόμενους που περνούσαν από το δρόμο που υπήρχε το ατελιέ.
Το ατελιέ του Σαββάκη ήταν στα σκαλάκια της οδού Θέσπιδος που οδηγούσαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Εκείνο το πρωινό, ήταν κατά τις 10:00 ανέβαιναν περίπου 30 παιδιά από κάποια Σκανδιναβική χώρα, μετά μάθαμε πως ήταν από Φινλανδία. Τρία κορίτσια και ένα αγόρι εξέφρασαν το ενδιαφέρον να τους φιλοτεχνήσει ο δάσκαλος το πορτραίτο.
Αρχικά έφτιαξε του αγοριού, στην πορεία της πρώτης κοπέλας, εγώ εν το μεταξύ δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από την δεύτερη κοπέλα. Ήταν τόσο πολύ όμορφη, με σγουρά μακριά μαλλιά και πράσινα μάτια που ένιωσα την καρδιά μου να θέλει να σπάσει να γίνει χίλια κομμάτια!! Το παρατήρησε ο δάσκαλος και όταν ήρθε η σειρά της συγκεκριμένης κοπέλας για το πορτραίτο ζήτησε να πάρω εγώ τη θέση του!!!
Εγώ του εξήγησα πως δεν ήμουν σε θέση να το κάνω γιατί έτρεμε το χέρι μου, αυτός επέμενε και κουτσά στραβά ξεκίνησα να κάνω τις πρώτες μολυβιές. Το πορτραίτο το ολοκλήρωσα με την βοήθεια του δασκάλου και όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής κατάφερα να μιλήσω και να της πω πως το πορτραίτο είναι δώρο από μένα. Τόλμησα μάλιστα να της ζητήσω το όνομα και να της πω πως την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα!!! Είχε προσέξει το όνομά μου (Pepos) που είχα υπογράψει στο έργο και μου είπε: Ευχαριστώ πολύ Pepos και συνέχισε λέγοντας:
Όταν επιστρέψουμε από την Ακρόπολη, θα ζητήσω από την υπεύθυνη καθηγήτρια να μου επιτρέψει να κάνουμε μία βόλτα μαζί αν θέλεις!!
Όταν το άκουσα αυτό αυθόρμητα την αγκάλιασα την Ritha και τον δάσκαλό μου από την ευτυχία μου, της είπα πως θα την περιμένω εκεί, αν χρειαστεί θα βγάλω και ρίζες!! Πέρασαν περίπου δύο ώρες που εμένα μου φάνηκαν 200 χρόνια και όταν την αντίκρισα να έρχεται, έφθασα κοντά της με μια ανθοδέσμη που είχα φροντίσει να αγοράσω πιο πριν, χωρίς καν να πατάω στη γη!! Ήταν φοβερό, έφθασα κοντά της περπατώντας στον αέρα!!
Αφού χαιρετήσαμε τον δάσκαλο πλησιάσαμε την υπεύθυνη καθηγήτρια όπου της έδωσα τα στοιχεία μου και το τηλέφωνο μου. Για λίγο συνομίλησε και με τον δάσκαλό μου ώστε να πάρει περαιτέρω πληροφορίες γιατί ήταν υπεύθυνη για τα παιδιά. 'Όταν έπιασα το χέρι της Rithas και ξεκινήσαμε την βόλτα έπλεα σε πελάγη ευτυχίας, εκείνη τη στιγμή ήμουν ο πιο ευτυχισμένος εικοσάχρονος του πλανήτη.
Την ξενάγησα στην συνοικία των Θεών και ειδικότερα στ' Αναφιώτικα και φυσικά καθίσαμε για φαγητό στην ταβέρνα η Σπηλιά του Σωκράτη. Κατά τις 15:00 όπως είχα υποσχεθεί στην υπεύθυνη επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο Philippos, το γεγονός πως ήμασταν πίσω στην ώρα μας το εκτίμησε δεόντως η καθηγήτριά της και όταν ρώτησα αν θα μπορούσα να περάσω να την πάρω στις οκτώ δεν μας έφερε καμία αντίρρηση. Ακριβώς στις 20:00 ήμουν εκεί, πήρα την Ritha από το χέρι και αρχικά την πήγα στον Διόνυσο για παγωτό και μετά στην Δώρα Στράτου όπου παρακολουθήσαμε παραδοσιακούς χορούς. Επειδή συμμετείχε και η ίδια στην πατρίδα της σε σύλλογο του σχολείου με παραδοσιακούς χορούς της άρεσε πάρα πολύ. Κατά τις 23:30 όπως είχα υποσχεθεί στην καθηγήτρια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Πριν φθάσουμε, στο ξενοδοχείο και συγκεκριμένα έξω από το Ηρώδειο, της πήρα το πρώτο φιλί!!!
Από εκείνη τι στιγμή και μετά ήταν αδύνατον να συγκεντρωθούν οι αισθήσεις μου, ήταν όλες φευγάτες!!! Σε μία μίνι σύσκεψη που έκανε με την καθηγήτριά της κατάφερε να την πείσει ώστε το ερχόμενο πρωί να περάσω να την πάρω στις 09:00 για να την πάω στον Λυκαβηττό. Άγνωστο γιατί η δασκάλα της με είχε συμπαθήσει, οι δε φίλες της άρχισαν να με συμπαθούν και αυτές. Όταν μάλιστα είπα στην Ritha να προσκαλέσει τις τρεις κολλητές της φίλες το βράδυ να μας συνοδεύσουν στην ντισκοτέκ "Καρυάτιδες" πέταξαν από τη χαρά τους. Εννοείται πως εγώ δεν είχα μάτια παρά μόνο για την Ritha. Εννοείται επίσης πως εκείνο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι, το πρωί στις 09:00 ήμουν στο ξενοδοχείο, η Ritha με περίμενε και όταν μου είπε πως το βράδυ δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου γιατί ανυπομονούσε να βρεθούμε μ' έστειλε στα ουράνια. Εκείνη τη στιγμή λόγω ευτυχίας μ' επισκέφθηκε η εσωτερική άτακτη φωνούλα και μου είπε: πράξε τα δέοντα!!! Πάντα η άτακτη φωνούλα μιλούσε με γρίφους, αυτή τη φορά κατάλαβα αμέσως τι ήθελε να πει και αφού ζήτησα συγγνώμη τους είπα πως θα επιστρέψω σε πέντε λεπτά. Πράγματι επέστρεψα σύντομα κρατώντας δύο ανθοδέσμες, μία για την Ritha και μία για την δασκάλα της!! Όταν έδωσα την ανθοδέσμη στην δασκάλα της δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά και την συγκίνησή της.
Φεύγοντας από το ξενοδοχείο με την Ritha στο πίσω κάθισμα της βέσπας άρχισα να καταλαβαίνω πως δεν της ήμουν αδιάφορος. Από το αγκάλιασμα διέκρινα πως ένας μεγάλος έρωτας βρήκε ανταπόκριση. Φθάσαμε στον Λυκαβηττό και με το τρενάκι ανεβήκαμε στην κορυφή, κατά την διαδρομή είχα σταματήσει σε τέσσερα ανθοπωλεία για να της προσφέρω από μία ανθοδέσμη!! Αυτή η πράξη την συγκλόνισε, το αγκάλιασμα γινόταν όλο και πιο έντονο. Καθίσαμε για φαγητό στο εστιατόριο που υπήρχε στον Λυκαβηττό και πήρα την απόφαση να της πω πως την είχα ερωτευτεί και πως το μυαλό μου ήταν συνέχεια σ' εκείνη. Μου είπε πως κι εκείνη νιώθει την ίδια έλξη και πως θα ήθελε να της δώσω λίγο χρόνο ώστε να είναι σίγουρη. Θα έμεναν ακόμα 4 μέρες στην Αθήνα, θεώρησα πως ήταν η στιγμή να της αναφέρω τα περί στρατού. Της εξήγησα πως την Δευτέρα, βρισκόμασταν ήδη στο Σάββατο, θα έπρεπε να παρουσιαστώ και πως για 40 μέρες θα ήμουν εσώκλειστος. Αυτό δεν της πολυάρεσε γιατί σήμαινε πως θα ήμασταν μαζί εκείνη την ημέρα και την επόμενη που ήταν Κυριακή. Της έδωσα την ταχυδρομική διεύθυνση, τότε εμένα στην οδό Τυμφρηστού, στην πλατεία Κυνοσάργους μαζί με τον αδερφό μου τον Βασίλη και την νύφη μου την Ελένη. Έχει σημασία που το αναφέρω αυτό γιατί ο αδερφός μου υπήρξε σημαντικός αρνητικός παράγοντας στην επικοινωνία μου αργότερα με την Ritha. Ας το αφήσουμε όμως αυτό το θέμα για αργότερα και ας επιστρέψουμε στον Λυκαβηττό, μετά το φαγητό πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο περάσαμε από το ατελιέ του δασκάλου μου προκειμένου να μας κάνει αυτός τα πορτραίτα μας, ήταν δική της η επιθυμία και κράτησε αυτόν τον πίνακα για πάντα κοντά της. Από την Σάννα έμαθα το πόσο περίοπτη θέση κατείχε αυτός ο πίνακας με τα δύο πορτραίτα στο σπίτι τους και ειδικότερα στη ζωή της Rithas.
Ο δάσκαλος μετά χαράς φιλοτέχνησε τα πορτραίτα μας και επειδή κατάλαβε πως υπήρχε αμοιβαία ερωτική έλξη αποχώρησε διακριτικά λέγοντας πως είχε κάποιο ραντεβού και θα έλειπε για τρεις ώρες. Κατάλαβα πως ο Σαββάκης έλεγε ψέματα και πως ο λόγος που έφευγε ήταν για να μας αφήσει μόνους για τα περαιτέρω αν προέκυπταν. Ωραίος ο δάσκαλος, τα ίδια έκανα κι εγώ αργότερα με τον Πλάτωνα αλλά αυτός δεν εκτίμησε τον δικό του δάσκαλο. Το ατελιέ ήταν ας πούμε ένα σπίτι με δύο δωμάτια εκ των οποίων το ένα ήταν για την αποθήκευση των πινάκων και το άλλο για ύπνο. Το σαλόνι που ήταν πολύ φωτεινό ήταν το εργαστήριο. Άρχισα να της κάνω ξανά το πορτραίτο, ήταν και η τελευταία φορά που φιλοτέχνησα πορτραίτο γιατί λόγω της τροπής που πήρε η υπόθεση εν άγνοια μου και εν αγνοία της Rithas δεν θέλησα να ξαναπιάσω παλέτα και πινέλα στα χέρια μου. Για να μην λέω πολλά όταν τελείωσα το πορτραίτο της έγινε αυτό που επιθυμούσαμε και οι δύο, βρεθήκαμε στο καλό δωμάτιο όπου ζήσαμε ανείπωτες στιγμές ερωτικής ευτυχίας. Όταν ο δάσκαλος επέστρεψε μετά από τρεις ώρες εμείς είχαμε φύγει ήδη για το ξενοδοχείο.
Πριν φθάσουμε στο ξενοδοχείο πέρασα από το ανθοπωλείο που υπήρχε στην Βεΐκου και αγόρασα μία τεράστια ανθοδέσμη με 18 υπέροχα κόκκινα τριαντάφυλλα. Η Ritha ήταν 18 χρόνων και ήταν η πρώτη της φορά, αν με ρωτήσει κάποια/κάποιος αν ήταν συνειδητή η πράξη της μη προφύλαξης θα του απαντήσω ευθέως: Ναι ήταν συνειδητή γιατί νιώθαμε και οι δύο τα ίδια συναισθήματα και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων δεν το μετανιώσαμε ποτέ. Αν μάλιστα κρίνουμε εκ του αποτελέσματος νιώθουμε απόλυτα δικαιωμένοι.
Το βράδυ του Σαββάτου πέρασα και πήρα την Ritha και τις φίλες της και πήγαμε στην ντισκοτέκ Καρυάτιδες όπου περάσαμε πολύ όμορφα και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο στις 02:30 όλα τα κορίτσια ήταν ξετρελαμένα κι εγώ εντελώς φευγάτος. Κάτι οικονομίες που είχα για τον στρατό άρχισαν να εξανεμίζονται αλλά εμένα ουδόλως με απασχολούσε αυτό το θέμα. Απασχολούσε όμως τον Βασιλάκη και γι' αυτό άρχισε να ανησυχεί. Εγώ έκανα πως άκουγα το κήρυγμά του στωικά αλλά εγώ ήμουν αλλού, όποιος έχει ζήσει μεγάλους έρωτες μόνο αυτός/η μπορούν να με καταλάβουν.
Την επόμενη μέρα πέρασα από το ξενοδοχείο στις 10:30 ξανά με δύο ανθοδέσμες και πήρα την Ritha για να πάμε στο Σούνιο. Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα και πήγαμε κατευθείαν στο ατελιέ.
Ο δάσκαλος μας είπε πάλι πως είχε ένα ενδιαφέρον ραντεβού και θα έλειπε λίγες ώρες. Φίλε και δάσκαλε Γιώργο Σαββάκη όπου και αν βρίσκεται η ψυχούλα σου σ' ευχαριστώ πολύ, ήσουν μοναδικός καλλιτέχνης, άνθρωπος, φίλος. Το βράδυ έξω από το ξενοδοχείο αφού ανταλλάξαμε ξανά τις ταχυδρομικές μας διευθύνσεις και όρκους αγάπης ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω κάτι που έχει σημασία, όσο περνούσε η ώρα και δεν επέστρεφα στο σπίτι ο αδερφός μου καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα γιατί φοβόταν πως την επόμενη μέρα δεν θα παρουσιαζόμουνα στο κέντρο εκπαίδευσης με αποτέλεσμα να με θεωρήσουν λιποτάκτη!!! Εν μέρη είχε δίκιο γιατί μου πέρασε πολλές φορές από το μυαλό να μην παρουσιαστώ και να φύγω μαζί της. Στις 23:30 έφυγα από την αγκαλιά της με κρύα καρδιά εδώ φθάνει στο τέλος το πρώτο σκέλος αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας αγάπης, θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος το οποίο ίσως να είναι ακόμα πιο συγκλονιστικό.
Κατ' αρχάς πριν συνεχίσω τις αποκαλύψεις για την πιο συγκλονιστική ιστορία κεραυνοβόλου έρωτα να αναφέρω κάποια σχόλια.
Α) πατέρας Ευθύμιος:
Συγκινημένος επικοινώνησε μαζί μου και μου έδωσε την ευλογία του, με παρακάλεσε επειδή αύριο το βράδυ θα αναχωρήσει για την Λήμνο αν είναι δυνατόν να μπορέσει να πληροφορηθεί την συνέχεια απόψε!! Έχω μεγάλη αγωνία μου είπε να μάθω ποιος ήταν ο ρόλος του αδερφού σου και το πότε έμαθες την αλήθεια.
Β) Διευθυντής ΔΕΔΑΔΕ Τρικάλων:
Δάσκαλε συγχαρητήρια!! Σε θαυμάζω για το αποτέλεσμα, πες μας μόνο να ξέρουμε τι άλλο να περιμένουμε και αν χρειαστεί να κάνεις τα χαρτιά για πολύτεκνος!! Ωραίος ο διευθυντής και πρακτικός.
Γ) Πλάτωνας:
Μπορεί να μην σε αποκαλώ δάσκαλο φωναχτά αλλά ξέρεις πως από μέσα μου έτσι σε αποκαλώ, πως να ξεχάσω αφού κοντά σε σένα έκανα τα πρώτα μου βήματα; Εσύ ήσουν αυτός που με παρότρυνες που να ορμάω και που απλώς να κοιτάζω.
Δ) Πριγκιπέσσα:
Η Πριγκιπέσσα των Φαρσάλων ως καχύποπτη έχει την εντύπωση πως αυτή η ιστορία αφορά το υπό έκδοση νέο μου βιβλίο. Παρ' ό,τι της εξήγησα αυτή επιμένει πως αφορά το νέο μου μυθιστόρημα. Όταν βέβαια είδε τις φωτογραφίες άρχισε να μιλάει Φαρσαλινά και δεν την καταλάβαινα.
Ε) Θεόφραστος:
Δάσκαλε τα νέα έχουν φθάσει και στην Γερμανία, χθες με πήρε ο Λούις και ο Λαμπρακιάς και άρχισαν να με ρωτάνε αν έμαθα τα νέα για τον δάσκαλο!!
Πάμε τώρα στην συνέχεια της υπόθεσης.
Την επόμενη μέρα παρουσιάστηκα κανονικά στο κέντρο εκπαίδευσης, φεύγοντας από το σπίτι ο Βασιλάκης άρχισε το κήρυγμα. Να προσέχεις, να είσαι υπάκουος, και προς θεού μη σου περάσει από το μυαλό να φύγεις πριν την ορκομωσία γιατί θα περάσεις στρατοδικείο!! Φοβόταν πως λόγω της Rithas θα το έσκαγα, είχε καταλάβει πως ήμουν με τα μπούνια ερωτευμένος. Παρουσιάστηκα και δεν θυμάμαι στις πόσες βδομάδες; επέτρεψαν το επισκεπτήριο, εγώ ήμουν γεμάτος αγωνία να παραλάβω τα γράμματα της Rithas, εγώ εντωμεταξύ της έγραφα κάθε μέρα από ένα γράμμα, 365 μέρες ο χρόνος 365 γράμματα εγώ. Όταν ήρθε στο επισκεπτήριο ο αδερφός μου και η νύφη μου και τους ρώτησα που είναι τα γράμματα με κοιτούσαν παράξενα, ποια γράμματα με ρώτησαν;
Πήγα να τρελαθώ, δεν είχε πάει κανένα γράμμα στο σπίτι!! Υπέθεσα πως κάτι θα είχε συμβεί στο ταχυδρομείο και του είπα να πάει την επόμενη στο ταχυδρομείο και όταν ξανάρθει να μ' ενημερώσει.
Την επόμενη Κυριακή είχε πάλι επισκεπτήριο και περίμενα πως και πως να έρθουν για να μάθω τι έγινε με τα γράμματα. Με το που τους είδα οι πρώτες λέξεις που τους είπα ήταν που είναι τα γράμματα; Το λόγο πήρε ο Βασίλης και μου είπε πως δεν είχε έρθει κανένα γράμμα και αναρωτήθηκε μήπως δεν είχα γράψει σωστά την διεύθυνση. Κοίταξα στα μάτια τη νύφη μου η οποία δεν έλεγα ποτέ ψέματα και κατάλαβα πως δεν υπήρχαν αλήθεια γράμματα!! Τον παρακάλεσα να ρωτήσει τον ταχυδρόμο μήπως κατά λάθος τα άφηνε κάπου αλλού οπότε να το ελέγξει. Μου υποσχέθηκε πως θα το έκανε, εμένα όμως άρχισαν να με τρώνε τα φίδια.
Τότε ήταν που έφαγα την πρώτη καμπάνα, σε λίγες μέρες πλησίαζε η ορκομωσία και ο επιλοχίας με ενημέρωσε πως δεν θα ήμουν εξοδούχος!! Με είχαν τιμωρήσει με 10 μέρες στέρηση εξόδου. Για να μην τα πολυλογώ βγήκα για πρώτη φορά στις 50 μέρες, απίστευτο κι όμως αληθινό. 50 μέρες χωρίς γράμμα, ήμουν στα όρια της κατάθλιψης. Προς στιγμήν σκέφτηκα να το σκάσω και να πάω Φινλανδία, ο αδερφός μου το κατάλαβε και συνέταξε κάποια επιστολή την οποία θα καταθέταμε στο ταχυδρομείο για να ελέγξουν το θέμα των επιστολών. Αυτή η επιστολή εννοείται πως δεν έφθασε ποτέ στο ταχυδρομείο αφού αυτός που θα την πήγαινε ήταν αυτός που είχε δημιουργήσει το θέμα. Οι λίγες μέρες της άδειας πέρασαν και επέστρεψα στο κέντρο εκπαίδευσης όπου η κατάσταση λόγω της επιστράτευσης που είχε προηγηθεί με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο ήταν πολύ δύσκολη. Εγώ συνέχιζα βέβαια να της στέλνω κάθε μέρα και ένα γράμμα αλλά απάντηση στο σπίτι δεν πήγαινε. Εκτός και αν πήγαινε και δεν έφθανε παρά μόνο στα χέρια του αδερφού μου. Αυτό βέβαια δεν μου περνούσε τότε από το μυαλό μου.
Μετά από 5 μήνες σκληρής εκπαίδευσης πήρα μετάθεση για την Φλώρινα. Όταν έφυγα για Φλώρινα έφυγα με χάλια ψυχολογία, ένα τεράστιο γιατί υπήρχε μέσα μου και δεν υπήρχε απάντηση. Μετά την Φλώρινα στην Κοζάνη και μετά την Κοζάνη στην Λάρισα και στο Πεντάγωνο. Τα χρόνια εντωμεταξύ περνούσαν κι εγώ είχα στείλει συνολικά 910 επιστολές και δυστυχώς έβαζα πάντα την διεύθυνση Τυμφρηστού 16 Νέος Κόσμος. Μετά από σχεδόν 30 μήνες απολύθηκα αλλά δεν τόλμησα να φύγω για την Φινλανδία.
Δεν το έκανα γιατί θεωρούσα πως δεν υπήρχε λόγος πια, με είχε ξεχάσει, δυστυχώς δεν σκέφτηκα ο βλαξ κάτι πολύ απλό, γιατί τα γράμματα μου δεν τα επέστρεφαν αφού δεν υπάρχει παραλήπτης;
Άμα είσαι θολωμένος το μυαλό δεν λειτουργεί σωστά. Τρία χρόνια μετά την απόλυση μου γνώρισα την Λαμπρινή και αυτό λειτούργησε ως φάρμακο και η ζωή μου πήρε νέα πορεία. Έλα όμως που κάποια πράγματα δεν τα ορίζουμε εμείς και να τι έγινε πριν περίπου έναν χρόνο. Ο ανιψιός μου ο Ηγέτης (Νίκος) αποφάσισε να απογαλακτιστεί και νοίκιασε καινούριο σπίτι. Ως εκ τούτου αποφάσισε να πάρει μαζί του και όλα τα δικά του πράγματα, ανάμεσα σε όλα που πήρε ήταν και κάτι κούτες με τα βιβλία του από το λύκειο. Όλα καλά και ωραία, τα πήρε, τα πήγε στο καινούργιο σπίτι και κάποια στιγμή αποφάσισε να ανοίξει τις κούτες για να δει τι θα κρατήσει και τι θα πετάξει. Στις πρώτες δύο κούτες όλα πήγαν καλά, πέταξε πολλά πράγματα, όταν όμως έφθασε στην τρίτη κούτα έμεινε άφωνος!!
Απ' έξω η κούτα έγραφε: ΒΙΒΛΙΑ ΝΙΚΟΣ στο περιεχόμενο υπήρχαν μόνο δύο βιβλία πάνω πάνω!! Και όλα τα υπόλοιπα ήταν γράμματα με παραλήπτη εμένα. Ο Ηγέτης τα έχασε, όταν έπιασε τα γράμματα στα χέρια του και είδε πως όλα, μα όλα 900 περίπου ήταν όλα κλειστά μουγκάθηκε!! Του είχα διηγηθεί πιο παλιά την ιστορία και γνώριζε τη σχέση που είχα τότε με την Ritha. Βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση γιατί κατάλαβε πως τα γράμματα τελικά που δεν είχαν φθάσει ποτέ στα δικά μου χέρια η αιτία ήταν ο πατέρας του. Και τώρα; Τι να έκανε τώρα;
Τηλεφώνησε στον πατέρα του και τον ενημέρωσε πως είχε βρει τα γράμματα που είχε κρύψει, ο ίδιος έπεσε από τα σύννεφα γιατί νόμιζε πως τα είχε πετάξει σε κάποια μετακόμιση που είχαν κάνει. Αρχικά του εξήγησε πως αυτό που έκανε, το έκανε για δικό μου καλό γιατί είχε διαπιστώσει πως εγώ είχα σκοπό να φύγω για την Φινλανδία, ήμουν πολύ ερωτευμένος και φοβόταν πως δεν θα πήγαινα ούτε στον στρατό οπότε θα ήμουν λιποτάκτης και μάλιστα σε περίοδο επιστράτευσης που σήμαινε πως θα σάπιζα στη φυλακή. Ζήτησε μάλιστα από τον Ηγέτη να καταστρέψει τα γράμματα έστω και τώρα γιατί φοβόταν τις συνέπειες. Ο Ηγέτης είχε διαβάσει κάποια γράμματα και γνώριζε για την ύπαρξη της κόρης, δεν ήταν σίγουρος αν αυτό το γνώριζε ο πατέρας του γι' αυτό τον ρώτησε αν γνώριζε για την ύπαρξη της Σάννας. Ο πατέρας του εξεπλάγην από αυτή την πληροφορία και τον διαβεβαίωσε πως δεν το γνώριζε γιατί δεν είχε ανοίξει κανένα γράμμα. Ο Ηγέτης ήταν σε δύσκολη θέση γιατί κατάλαβε πως αυτό που έκανε ο πατέρας του ήταν απαράδεκτο, όταν του το επισήμανε επικαλέστηκε την δύσκολη κατάσταση που θα βρισκόμουν και πως ότι έκανε το έκανε για το καλό μου. Στην ερώτηση του Ηγέτη και τι θα πεις όταν βρεθείς με την κόρη του Πούφ δεν είπε τίποτα, ίσως αργά να κατάλαβε τι είχε κάνει αλλά δεν το παραδέχθηκε ποτέ. Είχε κολλήσει στις συνέπειες του στρατού.
Ο Ηγέτης φυσικά και δεν συμφώνησε με την ιδέα του πατέρα του να καταστρέψουν τα γράμματα και του είπε πως θα σκεφτεί πως θα χειριστεί το θέμα. Ως Ηγέτης που είναι σκέφτηκε να ανοίξει όλα τα γράμματα για να δει το περιεχόμενο. Αν διαπίστωνε πως η κοπέλα μετά την αναχώρηση από την Αθήνα είχε φτιάξει τη ζωή δεν θα μου έλεγε τίποτα. Έλα όμως που η Ritha μιλούσε για εγκυμοσύνη, και σε κάποια άλλα γράμματα για ένα χαριτωμένο και Πανέμορφο κορίτσι που έφερε στον κόσμο εννέα μήνες μετά την αναχώρηση!!!
Όταν ο Ηγέτης με πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να βρεθούμε μόνο οι δυο μας κατάλαβα πως κάτι σοβαρό συμβαίνει αλλά δεν φαντάστηκα ποτέ αυτά που θα αντίκριζαν τα μάτια μου. Όταν του είπα να βρεθούμε στο Μουσείο μου το ξεκόψει λέγοντας: σε περιμένω στο σπίτι. Είπα στην Λαμπρινή πως έχω ένα ραντεβού με τον εκδότη μου και αναχώρησα για το Γκάζι. Όταν έφθασα ήμουν γεμάτος αγωνία, προς στιγμήν σκέφτηκα πως ήθελε να μου πει πως επιτέλους αποφάσισε να νυμφευθεί και πως επιθυμούσε να γνωρίσω την κοπέλα. Αμ δε!! Όταν μου άνοιξε την πόρτα κατάλαβα πως κάτι πιο σοβαρό συμβαίνει και η αγωνία μου χτύπησε κόκκινο, το κατάλαβε ο Ηγέτης και προς στιγμήν σκέφτηκε να μην μου πει τίποτα. Κατάλαβε πως εγώ δεν θα έφευγα από εκεί χωρίς να μάθω την αλήθεια και άρχισε να μου εξιστορεί το τι είχε ανακαλύψει.
Ήταν Σάββατο, βρέθηκα εκεί στις 10:00 το πρωί και έφυγα στις 23:00 το βράδυ πελαγωμένος, αν ο αδερφός μου δεν ήταν στο χωριό θα τον είχα τουφεκίσει. Το θέμα που τέθηκε ήταν αν θα έπρεπε να μάθει σ' αυτή τη φάση την αλήθεια η Λαμπρινή και η Βασιλική. Αποφασίσαμε να μην πούμε τίποτα προς ώρας και βλέποντας και κάνοντας. Αποφασίσαμε επίσης να πάει ο Νίκος να συναντήσει την Ritha, να μάθει ποια ήταν η κατάσταση της ίδιας και του κοριτσιού, να της εξηγήσει το τι είχε συμβεί και να συλλέξει όποιες πληροφορίες μπορούσε για την κόρη που όπως έγραφε η Ritha στο γράμμα τής είχε δώσει το όνομα Sanna!!
Πράγματι πριν έναν χρόνο ο Ηγέτης ταξίδεψε στην Φινλανδία δήθεν για επαγγελματικό ταξίδι και συναντήθηκε με την Ritha. Την αναζήτησε στο πατρικό της, εκεί που έστελνα τα γράμματα και οι γονείς της την κάλεσαν στο σπίτι. Φανταστείτε την έκπληξή της όταν έμαθε το τι είχε συμβεί. Εξήγησε στον Ηγέτη πως είχε παντρευτεί και πως είχε εκτός από την Sanna και δύο αγόρια, τον Pekka και τον Mikko. Η Sanna είχε παντρευτεί και είχε ένα αγοράκι 12 ετών!! Το όνομά του ήταν Frans και το όνομα του συζύγου της jurky!! Έμαθε ο Ηγέτης πως η Sanna γνώριζε όλη την ιστορία και ρώτησε την Ritha αν θα μπορούσε να την δει. Ο Ηγέτης καιγόταν από περιέργεια να γνωρίσει την νέα του ξαδέρφη. Όταν η Ritha ενημέρωσε την Sanna για το ποιος ήταν στο σπίτι και πως θα ήθελε να την γνωρίσει δεν το σκέφτηκε καθόλου, σε λίγη ώρα έφθασε κι αυτή. Επειδή ήταν ώρα για μεσημεριανό κάλεσαν τον Ηγέτη να πάνε για φαγητό και να συζητήσουν περαιτέρω την υπόθεση. Ο Ηγέτης τούς εξήγησε την όλη κατάσταση και επειδή η Sanna εξέφρασε την έντονη επιθυμία να γνωρίσει τον βιολογικό της πατέρα, την αδερφή της και την Λαμπρινή ζήτησε λίγο χρόνο ώστε να προετοιμάσει το έδαφος. Ρώτησε τη Sanna αν θα ήθελε να μιλήσει μαζί μου, εκείνη την περίοδο η Λαμπρινή βρισκόταν στα Τρίκαλα γιατί ο πατέρας της ήταν στο νοσοκομείο κι έτσι δεν υπήρχε πρόβλημα να μιλήσω άνετα. Ο Ηγέτης το γνώριζε αυτό και με κάλεσε στο σταθερό, τώρα ό,τι και να σας πω δεν θα μπορέσω να σας περιγράψω τα συναισθήματα εκείνης της συνομιλίας.
Όλο αυτό το διάστημα υπήρχε μία επικοινωνία μέσω email αλλά δεν είχα αποφασίσει ακόμα να εξηγήσω στα κορίτσια την όλη ιστορία. Τον περασμένο μήνα η Sanna πληροφορήθηκε από τον Ηγέτη την περιπέτεια της Λαμπρινής και το γεγονός πως στις 22 Ιουνίου θα πρέπει να χειρουργηθεί και προς τιμήν της πήρε την εξής απόφαση. Ενημέρωσε τον Ηγέτη πως ζήτησε από το υπουργείο εξωτερικών της χώρας της όπου και εργάζεται στο διπλωματικό σώμα, να την στείλουν στην πρεσβεία της Φινλανδίας στην Ελλάδα προκειμένου να είναι εδώ για να συμπαρασταθεί στην Λαμπρινή κυρίως, στην αδερφή της και στον πατέρα της. Είπε μάλιστα στον Ηγέτη πως φθάνει στις 13 Ιουνίου στην Αθήνα και πως είχε αποστείλει και ενημερωτικό email σε μένα. Ο Ηγέτης μας αναζήτησε την ημέρα του Αγίου Πνεύματος αλλά λείπαμε στην Νεμέα. Βρέθηκε όμως με την Μελισσάνθη και της εξήγησε όλα όσα είχαν προηγηθεί. Εξεπλάγην ευχάριστα που άκουσε την ξαδέρφη του να του λέει γεμάτη ενθουσιασμό πως την περιμένουμε με ανοιχτές αγκαλιές!!! Επικοινώνησαν μάλιστα τηλεφωνικά και έτσι έγινε η πρώτη γνωριμία των δύο κοριτσιών.
Την επόμενη που επιστρέψαμε από το Λουτράκι, είχαμε παραβρεθεί στα Νέμεα όπου ως CEO της ΟΚΡΑ μίλησα στο συνέδριο για τον κορυφαίο καθηγητή Στέφανο Μίλερ παρουσία και του μεγαλοεπιχειρηματία Μανδραγόρα και της συζύγου του, μας περίμενε στο σπίτι ο Ηγέτης. Με τον δικό του γλαφυρό τρόπο άρχισε να εξηγεί στην Λαμπρινή όλη την ιστορία που ξεκίνησε πριν 47!! χρόνια. Όταν της έδειξε το email όπου η Sanna ρητά δήλωνε πως θέλει να βρίσκεται κοντά της μαζί με την αδερφή της όταν θα χειρουργηθεί, η Λαμπρινή λύγισε, δάκρυα χαράς έτρεχαν από τα μάτια της. Το βράδυ στις 20:00 κλείναμε στην αγκαλιά μας το νέο μέλος της οικογένειας. Εισέπραξε αμέσως την αγάπη όλων μας και ήταν σαν να μην είχε λήψη ποτέ.
Ως επίλογο θα σας στείλω αυτό που συνέβη το 1989 στο Pepos school of delicatessen. Λίγη υπομονή πατέρα Ευθύμιε. Να σας ανακοινώσω και κάτι σημαντικό. Ο ξάδερφος μου ο διευθυντής με πήρε πριν λίγο και συγκινημένος μου είπε το εξής: δάσκαλε με το που έμαθα τα ευχάριστα κερνούσα όλους τους συναδέλφους, μπορεί να πλήρωσα και 100€ σε κεράσματα αλλά χαλάλι για την καινούργια ανιψιά. Το ίδιο βέβαια έκανε και ο Πλάτωνας, εγώ βέβαια από λεπτότητα τους είπα πως ό,τι έξοδα κάνετε θα τα καλύψω εγώ. Εννοείται πως αυτό δεν το δέχθηκαν και μάλιστα ο διευθυντής είπε: δάσκαλε σε παρακαλώ μη μας προσβάλεις. Ωραίος ο διευθυντής. Ο δε Πλάτωνας αυτός κι αν ήταν ανένδοτος αλλά τελικά τα πήρε τα χρήματα για να βάλει αέριο, έτσι είπε.
Κάποια στιγμή θα σας στείλω και τον επίλογο.
ΥΓ. Η Πριγκιπέσσα από τα Φάρσαλα δεν μπορεί να πιστέψει ακόμα όλα αυτά που διάβασε, ενώ τα ξαδέρφια στο Γοργογύρι κερνάνε αυτή ακόμα βρίσκεται στο πως θα μοιραστεί τώρα η περιουσία αφού υπάρχουν πλέον δύο παιδιά. Το μυαλό της στο χρήμα. Κάνε υπομονή Πριγκιπέσσα γιατί πριν λίγο που μίλησα με τον διευθυντή είπε κάτι σοφό.
Αυτή είναι η συγκλονιστική της κόρης που ήρθε από το παρελθόν και ομόρφυνε περαιτέρω τη ζωή μας. έμεινε μαζί μας έναν μήνα και ζήσαμε καταπληκτικά όμορφες και συγκινητικές στιγμές. Τα ερχόμενα Χριστούγεννα ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον μικρό Frans δηλαδή τον εγγονό μας!!!
Σας χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος
=========================
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΑΝΝΑ Η ''ΘΑΛΑΣΣΑ'' η τρίτη!!! κόρη του Πεπέ, μετά την Φινλανδία σειρά έχει η Ιαπωνία; [Μόνο ο Γκοτζιό γνώριζε την ύπαρξή της για ευνόητους λόγους].
Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας και των ρομαντικών ιστοριών καλημέρα-ohayo! σας μιλάει ο Poof!
ένα μεγάλο ευχαριστώ θέλω να πω στον Επικούρειο Πέπο
που δέχθηκε να φιλοξενήσει στο filomatheia.blogspot.com
αυτή την απίστευτη μεν, αλλά αληθινή ιστορία αγάπης που
ο κύκλος της θα κλείσει στις 23/05/23 ανοίγοντας έναν άλλο
κύκλο πιο συναρπαστικό, πιο γοητευτικό και σίγουρα με πολλές όμορφες ανατροπές, σήμερα λοιπόν θα σας διηγηθώ τη δική μου ιστορία, -που θα μπορούσε να είναι και δική σας- θα σας διηγηθώ λοιπόν την ιστορία της Θάλασσας όχι δεν μιλάω για τη γνωστή Θάλασσα, μιλάω για την Θάλασσα της καρδιά μου, μιλάω για την πανέμορφη τρίτη τελικά κόρη που έχω στην Ιαπωνία και το όνομά της το γράφει ακριβώς έτσι ''Θάλασσα'' ήταν επιλογή της μητέρας της. Πριν παντρευτώ την Δολέντσια, είχα ερωτευθεί μια πανέμορφη νεράιδα από την Ιαπωνία, την σαγηνευτική Miyoko-Κέικο san
ήταν ένας έρωτας κεραυνοβόλος, και καρπός αυτής της σχέσης, μιας θεϊκής σχέσης, είναι η νεράιδα που γεννήθηκε στις 18/04/91 Εκείνη την περίοδο είχαμε δύο επιλογές,
α' να πάω εγώ στην Ιαπωνία,
β' να έρθει η Μiyoko san στην Ελλάδα,
οι γονείς της ως μοναχοκόρη δεν της το επέτρεψαν αυτό-και πολύ σωστά έκαναν- εγώ δυστυχώς δεν τόλμησα τότε να πάρω τη μεγάλη απόφαση κι έτσι ένας μεγάλος έρωτας δεν είχε αίσιο τέλος. Η Miyoko san όπως έμαθα πολύ αργότερα -από την κόρη μας- έμαθε άπταιστα Ελληνικά, και ήταν αυτή που επέλεξε να δώσει στην κόρη μας το όνομα Θάλασσα! Δίδαξε επίσης στην κόρη μας τα Ελληνικά, και της διάβαζε Όμηρο, Πλάτωνα, Επίκουρο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλο και Σαπφώ.
Λίγο πριν πεθάνει, -πέθανε στις 26/04/2014- ζήτησε από την Θάλασσα να της υποσχεθεί πως τον φάκελο που της παρέδωσε θα τον άνοιγε μετά το θάνατό της, γνώριζε πως σύντομα θα πέθαινε,
ήταν άλλωστε γιατρός και γνώριζε πως η αρρώστια της δεν θα της επέτρεπε να ζήσει για πολύ.
Αυτό και έπραξε. Σ' εκείνη την επιστολή είχε ζητήσει από την Θάλασσα να με βρει και να μου παραδώσει την επιστολή, που ήταν για μένα υπό μία προϋπόθεση, να την ανοίξω
24 ώρες μετά τη συνάντησή μας!!!!!!!!!! Αυτή η συνάντηση έγινε στις 23 Μαϊου του 2019 στο καφέ του Μουσείου της Ακρόπολης, η ΚΕ'Ι'ΚΟ έτσι μου είπε τότε πως ήταν τ' όνομά της, μου ζήτησε το άνοιγμα της επιστολής να γίνει στον ίδιο χώρο!!! Και το κυριότερο να είμαι μόνος μου!!!!!!!!!! ήταν τόσο γλυκιά που δεν τόλμησα ν' αντισταθώ, αλλά ούτε και να ρωτήσω πολλά,
άλλωστε ο χρόνος ήταν τόσο λίγος. Σ' εκείνη, τη μιας ώρας συνάντηση είχα μπροστά μου
ένα θεϊκό πλάσμα που είπε πως κάποιοι φίλοι από Ιαπωνία ήθελαν να μου κάνουν μια πολύ μεγάλη έκπληξη!!!!!!!! που να φαντασθώ πως εκείνη τη στιγμή είχα μπροστά μου την
κόρη μου την Θάλασσα και όχι την Κέ'ι'κο που μου είπε;
Πράγματι της έδωσα το λόγο μου πως θ' ανοίξω τον φάκελο την επόμενη της συνάντησης!!!!!!!!!!!! (Γιατί να κρατάω πάντα το λόγο μου;)
Όλα αυτά, και άλλα πολλά, τα έμαθα όταν διάβασα την επιστολή της Miyokο την επόμενη μέρα, και μάλιστα στο ίδιο τραπέζι.
Φαντασθείτε τώρα αγαπητοί μου φίλοι το σοκ που έπαθα όταν άρχισα να διαβάζω την επιστολή. Ήταν μια απίστευτη, αλλά αληθινή ιστορία, η νεράιδα που ήταν κοντά μου πριν 24 ώρες
ήταν κόρη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η επιθυμία της Miyoko san ήταν πως έπρεπε να σεβαστώ αυτά που ζητούσε από μένα, ένα από αυτά ήταν πως δεν έπρεπε πριν την 07/07/19 να ανακοινώσω σε κανέναν το περιεχόμενο της επιστολής, ούτε καν στην οικογένειά μου, ούτε και να προσπαθήσω να βρω την κόρη μας στο μεσοδιάστημα εκτός, και αν η ίδια έπαιρνε την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει μαζί μου πιο πριν!!! Καταλαβαίνετε ελπίζω την αναστάτωσή μου, και την αγωνία μου. Τότε ήταν που ξεκίνησα τη ζωγραφική, και την ξυλογλυπτική προκειμένου να ''εξαερώσω'' την αγωνία μου, κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει κάτι -εκτός από τη δίδυμη αδερφή μου- που όταν ήρθε τον Αύγουστο του 2019 κάποια στιγμή που ήμασταν στον κήπο με ρώτησε: ''Spirospero αδερφέ μου, αυτό που σε απασχολεί θα πρέπει να είναι πάρα πολύ σοβαρό, γιατί δεν μου ανοίγεις τη καρδιά σου;''
Αυτό και έκανα, όταν έφυγε της έδωσα αντίγραφο της επιστολής για να της το διαβάσει στο GERMISTON η Ελληνίδα φίλη της. Αν η απόφαση τής Θάλασσας ήταν θετική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες της κόρης μας που θα σήμαινε πως επιθυμούσε να συναντηθούμε, και να ζήσει μαζί μας, αν ήταν αρνητική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες δικές της, δηλαδή της
Miyoko san.
Ποιός μπορούσε εκείνη την περίοδο να καταλάβει γιατί ο Επικούρειος Πέπος επισκεπτόταν τόσο συχνά τη θάλασσα; Ποιός μπορούσε τότε να καταλάβει γιατί ο Pepe ζωγράφιζε πολλά θαλασσινά τοπία; Ποιος μπορούσε εκείνη την περίοδο της μεγάλης αγωνίας να καταλάβει γιατί ο Poof ήταν τακτικός θαμώνας του καφέ στο Μουσείο της Ακρόπολης;
Ελάτε τώρα για λίγο στη θέση μου όταν στις 00.30 ενώ ήμουν συνεπαρμένος από το βιβλίο που διάβαζα με τίτλο ''ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ'' στο πρωτότυπο παρακαλώ!!! με την βοήθεια φυσικά λεξικού, ακούω τον θόρυβο που κάνει το ipad όταν λαμβάνει κάποιο μήνυμα, και ανοίγοντάς το βλέπω τις δύο φωτογραφίες της Θάλασσας!!!!
Εννοείται πως δεν είχα κλείσει μάτι όλη τη νύχτα γιατί δε χώρταινα να θαυμάζω τις δύο φωτογραφίες, και τη χαρά μου για την απόφαση της Θάλασσας.
Φίλες και Φίλοι της μεϊλοπαρέας αυτή τη ΜΕΓΑΛΗ μου χαρά ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας και παρακαλώ να με συγχωρήσετε αν σας ζάλισα.
Όταν με το καλό γίνει το επόμενο βήμα, δηλαδή ο ερχομός της στη Ελλάδα, και η ένταξή της στη οικογένεια, ελπίζω χωρίς προβλήματα, οπότε θα έχω δυο κόρες θα ήθελα να παραστεί τε στη μεγάλη γιορτή που θα κάνουμε για τον ερχομό της Θάλασσας. [αυτό τελικά θα γίνει στις 26 Απριλίου του 2022 εκτός απροόπτου]
Η Miyoko san είχε αποφασίσει από την πρώτη στιγμή να κρατήσει τον καρπό αυτής της ολιγοήμερης σχέσης γιατί μου είχε πει πως έπαιρνε τότε κάποιο χάπι αντισυλληπτικό
γι' αυτό και δεν είχαμε λάβει κάποιο μέτρο προφύλαξης, άρα από την πρώτη στιγμή είχε πάρει μια απόφαση πολύ τολμηρή. Όπως μου είπε η Θάλασσα η μητέρα της δεν ανακοίνωσε ποτέ
σε μένα αυτή της την απόφαση γιατί εφόσον είχα αποφασίσει να μην την ακολουθήσω στην πατρίδα της, δεν ήθελε να αναστατώσει τη ζωή μου.
Miyoko san ήσουν Υπέροχη! ήσουν Μοναδική! ήσουν Ερωτική, και κυρίως ήσουν η τέλεια Μητέρα, η τέλεια Παιδαγωγός. Σ' ευχαριστώ για όλα. Ελπίζω σύντομα, εκτός απροόπτου, να έχουμε κοντά μας την δική μας Θάλασσα για να κολυμπήσουμε στην αγκαλιά της.
Υ.Γ. Poof, Αν γνώριζα πως η συνεύρεση μου με Ιαπωνέζες θα έφερνε στον κόσμο τόσο όμορφα αγγελούδια θα γινόμουν fun αυτού του αθλήματος
Είμαι ερωτευμένος!!!
Παντού κυκλοφορεί!!!
Τούτη εδώ η φήμη...
Μα όταν αγαπώ αληθινά!!
κανείς δεν το μαθαίνει!!!
Στη συνέχεια θα σας παρουσιάσω κάποια πολύ αγαπημένα Χαϊκού της Miyoko san, πριν όμως θα μου επιτρέψετε να σας πω πως, ''την υπερηφάνεια που νιώθουμε στην Ελλάδα για τους
μεγάλους ποιητές μας,-και πολύ καλά κάνουμε- τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη, τον Ευριπίδη, την Σαπφώ τον Σοφοκλή, τον Ρωμανό το Μελωδό, τον Βιτσέντζο Κορνάρο, τον Σολωμό, τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο κ.α., μπορούμε να τη συναντήσουμε και σε άλλους λαούς, που νιώθουν το ίδιο υπερήφανοι για τους δικούς τους μεγάλους ποιητές.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε εξαρχής ότι πολλές φορές εδώ στην πατρίδα μας βαυκαλιζόμαστε με περισσή κομπορρημοσύνη και σοβινιστική διάθεση για την ''τεράστια πνευματική συνεισφορά της Ελλάδας στα παγκόσμια πράγματα'' επειδή συνήθως αγνοούμε στην κυριολεξία, τη συμβολή άλλων λαών στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αναρωτιόμαστε, για παράδειγμα, πόσα πράγματα γνωρίζουμε για την ιαπωνική ποίηση και τους Ιάπωνες ποιητές, όταν σήμερα η ελληνική και η παγκόσμια αγορά κατακλύζεται από παντός είδους προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας της Ιαπωνίας?
Και πρόκειται για ποίηση υψηλής ευαισθησίας, από τις σημαντικότερες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ιχνογραφεί περίλαμπρα την ψυχοσύνθεση του Ιάπωνα, του ανθρώπου που με την παιδεία του έκανε τη χώρα του... παγκόσμια οικονομική δύναμη.'' πιο κάτω θα σας διηγηθώ μια ιστορία που διάβασα στο περιοδικό ''ΕΠΙΛΟΓΕΣ''[που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί πια] και θα καταλάβετε την ευαισθησία των Ιαπωνέζων, απλά θέλω να σκεφτείτε αν αυτό το γεγονός που περιγράφει το άρθρο αν συνέβαινε στην πατρίδα μας, θα είχε την ίδια αντιμετώπιση;
''Ένα τελευταίο άνθισμα''.
Ένα ποιητικό συναπάντημα, κάτω απο τους ανθούς της κερασιάς, κάποιον λογικών ανθρώπων.
ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΜΗΜΑ της πόλης Φουκουόκα, [Ιαπωνία] μιας από τις μεγαλύτερες της επαρχίας Κιούσου, και σε έναν δρόμο πλάτους τεσσάρων μέτρων, δίπλα σε μια τεχνητή λίμνη, το μποτιλιάρισμα είχε γίνει μόνιμο φαινόμενο και τ' αυτοκίνητα προχωρούσαν μόνο σημειωτόν. Έτσι, ο δήμος αποφάσισε να διαπλατύνει τον δρόμο στα 12 μέτρα - πράγμα που σήμαινε ότι μια δενδροστοιχία απο Κερασιές στην άκρη της λίμνης θα έπρεπε να κοπούν. Ένα δέντρο, με τα μπουμπούκια του ακόμα σφιχτοκλεισμένα, είχε ήδη πέσει απο το πριόνι των εργατών. Ήταν αρκετά μεγάλο, όπως και οι συντροφοί του, και θα έπρεπε
να ήταν πάνω από 50 χρόνων. Την επόμενη μέρα, μια κάρτα ποιήματος -σαν αυτές όπου πάνω τους τα παλιά χρόνια οι ποιητές έγραφαν στίχους εμπνευσμένους από την ομορφιάτων ανθών της κερασιάς -βρέθηκε κρεμασμένη απο ένα κλαδί του διπλανού δέντρου. Επάνω της ήταν γραμμένο ένα ποίημα που απευθυνόταν στον δήμαρχο της Φουκουόκα:
Προς τον φύλακα των
Δένδρων της Κερασιάς,
τον Εξοχότατο Δήμαρχο Σίντο:
Λυπήσου τα λουλούδια.
Παρακαλώ σε, χάρισέ τους
δεκαπέντε ημερών ζωή,
ώστε ν'ανθίσουν μια
τελευταία άνοιξη.
Η είδηση για το ποίημα διαδόθηκε και πολύ σύντομα η κάρτα με την απάντηση βρέθηκε να τρεμοπαίζει κρεμασμένη σ'ενα διπλανό κλαδί. Στην κάρτα που λικνιζόταν στο δροσερό αεράκι
της άνοιξης που μόλις έμπενε, ήσαν γραμμένοι οι πιο κάτω στίχοι:
H καρδιά που θρηνεί για τους ανθούς
είναι η ευγενής και πιστή
καρδιά του Γιαμάτο [Ιαπωνία]
Είθε αυτό το ευγενικό
πνεύμα πάντα να επικρατεί.
Φύλακας των
Δένδρων Κερασιάς
της επαρχίας Τσικουζέν [Φουκουόκα]
Καζούμα-Σίντο.
Ο δήμαρχος ανέβαλλε το κόψιμο των δένδρων. Ευγνώμονες οι κάτοικοι γέμισαν τα κλαδιά των δένδρων με στίχους που επευφημούσαν τον δήμαρχο για την απόφασή του. Αργότερα, οι κερασιές άνθισαν, και οι ανθοί τους έγινανένα τεράστιο, διάχυτο ροζ σύννεφο στον γαλανό ουρανό τής Φουκουόκα, σαν σε μια ύστατη σπατάλη ενέργειας τις τελευταίες μέρες της ζωής τους.
Υ.Γ. Χάρις στην ανταλλαγή ποιημάτων, οι δημοτικές Αρχές της Φουκουόκα επανεξέτασαν τα τεχνικά τους σχέδια. Άλλαξαν τη χάραξει του δρόμου, διαπλάτυναν το πεζοδρόμιο
και η δενδροστοιχία απο κερασιές έμεινε ανέπαφη, όταν το 1990 επισκέφτηκα την Ιαπωνία ζήτησα απο τους φίλους που με φιλοξενούσαν να πάμε στην περιοχή της Φουκουόκα για να δω τις Κερασιές, (εκεί ήταν που αντίκρισα για πρώτη φορά την ΜIYOKO kai o έρωτας ήταν μπαμ και κάτω!!! δεν πίστευαν τα μάτια μου σ' αυτό που έβλεπαν, αρχικά νόμιζα πως ήταν κάποια Νεράϊδα! νόμιζα πως ήταν ένα παιχνίδι του μυαλού μου! αρκεί να σας πω πως και όταν επ;eστρεψα δεν πίστευα πως όλα αυτά που είχα ζήσει με την Μiyoko ήταν στην πραγματικότητα!!! Είχα φθάσει στο σημείο να νομίζω πως όλα αυτά τα είχα φαντασθεί!
Σ'αυτές τις Κερασιές οφείλω τη γνωριμία μου με την πιο όμορφη, την πιο Ελκυστική, την πιο Ερωτική, την πιογλυκολάλητη, την πιο Ποιητική γυναίκα της Ιαπωνίας.)
Όταν μάλιστα τους εξήγησα πως γνώριζα την ιστορία για τις Κερασιές, και πως ήρθα από την Ελλάδα για να επισκεφθώ αυτό το σημείο, έγινε ο χαμός!! δεν πίστευαν στ'αυτιά τους. Τότε ήταν που η Μiyoko με τρόπο μου έβαλε στο χέρι ένα διπλωμένο χαρτάκι -το οποίο θα παραδώσω στη
Θάλασσα όταν συναντηθούμε- μ' αυτό λοιπόν το μικρό χαρτάκι ξεκίνησε η πιο όμορφη, η πιο συναρπαστική, η πιο απρόβλεπτη, η πιο άδολη, η πιο απίστευτη, η πιο ρομαντική, η πιο φλογερή,
ιστορία αγάπης. Αγαπητοί αναγνώστες αν πάτε στην Ιαπωνία την περίοδο που είναι ανθισμένες οι Κερασιές πιθανόν και να γίνετε σόγαμπρος Ιαπωνέζων. Είναι μαγεία!!!
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΧΑΪΚΟΥ ΤΗΣ MIYOKO SAN που είχε γράψει για τον Pepe
Τούτο το βουνό
Δύσκολο να το ανεβείς
Εγώ σαν το διασχίζω
Κρατώντας την αγάπη μου
Το νιώθω κλίνη αναψυχής..
Να γυρίσεις περιμένω
Και μαραίνομαι απο τον πόθο
Η καρδιά μου χτυπάει τρελά
Τρεμοπαίζει σαν σεισμικός παλμογράφος
Κάθε φορά που σε σκέφτομαι
Νύχτα θα 'ρθω σε σένα
Στ' όνειρο να με συναντήσεις
Δεν θα με ιδεί κανείς
Της πόρτας σου το πέπλο
μην τραβήξεις!
Είναι σαν πεύκο ο έρωτας
Και να τον κρύψεις δεν μπορείς
Αυτό που βγαίνει φανερά
Σαν την ολόγιομη σελήνη μοιάζει
Πίσω από κορυφή βουνού!
Και σήμερα όπως και χθές
Στέκομαι και σε περιμένω
Τι περιμένεις? λένε κάποιοι
Βρίσκεται πολλά μίλια μακριά
Βρίσκεται με τα κοχύλια...
Γλυκά μου όνειρα
Μη με φέρνετε πολύ κοντά
Στον άνθρωπο που αγαπώ
Απ' τη στιγμή που θα ξυπνήσω
Πάλι μοναξιά θα νιώσω
Τα πιο πάνω ΧΑ'Ι'ΚΟΥ τα έγραψε η Miyoko san kαι τα παρέδωσε στην κόρη μας για να μου τα
παραδώσει, αν αποφάσιζε να με συναντήσει. Μαζί λοιπόν με το mail των φωτογραφιών που
έλαβα υπήρχαν και τα ΧΑ'Ι'ΚΟΥ της Miyoko.
Y.Γ. Με νέο mail της τελευταίας στιγμής που
έλαβα από την Θάλασσα αποφάσισε πως στις 26/07/22 και ώρα 11.00 θα αφιχθεί στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον συζυγό Θεέ μου! σ' ευχαριστώ! Στις δύο φωτογραφίες είναι η Θάλασσα με το παραδοσιακό Ιαπωνέζικο Κimono!!! Mia ιστορία αγάπης που δεν μπόρεσε τότε να ευδοκιμήσει, έρχεται σήμερα το πλήρωμα του χρόνου, να γεμίσει αυτό το κενό με τον καλύτερο τρόπο. Ίσως ρωτήσει κάποιος και ποια είναι η στάση της γυναίκας σου και της κόρης σου; Θα δείξει ο χρόνος, για την ώρα τηρώ σιγήν ιχθύος, ελπίζω πως θα δείξουν κατανόηση και θα υποδεχθούμε τα νέα μέλη με χαρά ώστε να μεγαλώσει η ευτυχία μας και τα μέλη της οικογένειας.
Ελπίζω να σας ταξίδεψα -έστω για λίγο- στη χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου, σας περιμένω στη μεγάλη γιορτή που θα ετοιμάσουμε για την αγαπημένη μας Θάλασσα!!
Με σεβασμό και εκτίμηση, Poof o Mαγεμένος, ο τρισευτυχισμένος!!!!!!!!!! ΥΓ. πρόσφατα στις 01/04/22 η Θάλασσα μας χάρισε και το δεύτερο εγγονάκι που το ονόμασαν Rei!!
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ
WITH LOVE EPIKOURIOS PEPOS-FUJI TOMO KAZU
=====================
29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 Μανδραγόρας και Νίκη της Καλύμνου ένας πειρατικός έρωτας από το έτος 1979 και ω! του θαύματος κρατάει έως και σήμερα. Μία ζωή σαν μυθιστόρημα, απόσπασμα από το βιβλίο που θα εκδοθεί προσεχώς.
29 Απριλίου 1979 - 29 Απριλίου 2024
44 χρόνια μετά!!
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι επετειακή, πριν λίγες μέρες έλαβα ένα mail όπου μία φίλη του ιστολογίου της Λ.ΟΓ. όπου μου έλεγε τα εξής:
"Αγαπητέ χειριστή του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου διαβάζω τα κείμενα σας εδώ και αρκετά χρόνια. Οφείλω να ομολογήσω πως σας κατατάσσω μέσα στα τρία καλύτερα sites που διαβάζω''.
Παρατήρησα πως έχετε μεγάλο ταλέντο στην αφήγηση αληθινών ιστοριών, αυτός είναι και ο λόγος που επικοινωνώ μαζί σας.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω - με το αζημίωτο φυσικά - να παρουσιάσετε την ιστορία του πατέρα μου και της μητέρας μου. Είναι, κατά την άποψη μου ίσως η πιο συγκλονιστική ιστορία αγάπης ενός πειρατή και μιας νησιωτοπούλας.
Εγώ θα σας στείλω την ιστορία όπως την έχω ακούσει από τους γονείς μου, από την γιαγιά μου, και τους γέροντες του νησιού που έχουν να μολογάνε ακόμα για την ιστορία του Μανδραγόρα.
Αυτή βέβαια είναι η δική μου εκτίμηση, θα ήθελα να αφιερώσετε σας παρακαλώ λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας ώστε να διαβάσετε αυτά που θα σας στείλω και αν βρείτε κι εσείς πως αξίζει τον κόπο ένας διεθνούς φήμης ιστοριογράφος, όπως εσείς, να ασχοληθεί, πράξτε παρακαλώ τα δέοντα, και όπως σας είπα είμαι διαθέσιμη να πληρώσω όσο όσο αρκεί να υπάρξει η φιλολογική επιμέλεια εκ μέρους σας.
Απλά θα ήθελα να σας παρακαλέσω αν είναι δυνατόν να κάνετε την ανάρτηση για την 29τη Απριλίου για τους λόγους τους που θα διαβάσετε στο κείμενο.
Σας ευχαριστώ και ελπίζω να δεχθείτε την πρόταση μου".
Φίλες και φίλοι για να είμαι ειλικρινής δεν είναι το οικονομικό όφελος που με οδήγησε στο να δεχθώ να καταγράψω την ιστορία των γονιών αυτής της κοπέλας, κάθε άλλο, είναι η περιέργεια που έχω για πειρατικές ιστορίες.
Αυτό είναι που με εξιτάρισε, όταν άκουσα τη λέξη πειρατική ένιωσα την αδρεναλίνη μου να ανεβαίνει στα ύψη.
Κάποια άλλη στιγμή θα σας διηγηθώ και την δική μου θαλασσινή ιστορία τότε που για ένα διάστημα ταξίδευα ως Μαρκόνης.
Την ίδια μέρα επικοινώνησα με την κόρη του πειρατή, η οποία -ειρήσθω εν παρόδω- να πω πως έχει ένα καταπληκτικό όνομα, μπράβο στον Νονό της που της έδωσε αυτό το γλυκύτατο όνομα, Μαριάνθη!!! της ανακοίνωσα λοιπόν πως αποδέχομαι την πρόταση της και ζήτησα να μου στείλει τα χειρόγραφα.
Η ίδια επειδή είχε ακούσει από φήμες, πως για να ασχοληθώ και να έχω την επιμέλεια κάποιας αληθινής ιστορίας και παράλληλα να την αναρτήσω στο κορυφαίο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου εισπράττω μεγάλα ποσά, προθυμοποιήθηκε να μου βάλει σε κάποιον τραπεζικό λογαριασμό ως αρχή 1.500€ και τα υπόλοιπα με την ολοκλήρωση του έργου.
Εγώ της είπα πως αυτό δεν το κάνω για τα χρήματα και καλό θα είναι να μην ακούει τις φήμες και τα fake news.
Απλά της είπα πως όταν δημοσιευθεί η ιστορία και της αρέσει ας αποφασίσει τότε για την αμοιβή μου.
Η κοπέλα Φαινόταν πάντως πως ήταν λαρτζ οικονομικά, το φύσαγε το χρήμα. Φίλες και Φίλοι όταν ήρθαν στα χέρια μου τα χειρόγραφα δεν πίστευαν τα μάτια σ' αυτά που διάβαζαν, επικοινώνησα τρεις φορές με την κόρη του πειρατή για να την ρωτήσω αν όντως ήταν αλήθεια όλα αυτά που έγραφε.
Να σκεφτείτε πως αναγκάστηκα να επισκεφθώ το νησί της Καλύμνου για να επιβεβαιώσω όλα αυτά που διάβαζα γιατί δεν ήθελα να γράψω κάτι που δεν ήμουν σίγουρος 100%
Όλοι οι άνθρωποι που συνάντησα στο νησί γνώριζαν για αυτή την ιστορία και ως εκ τούτου δεν είχα πλέον ενδοιασμούς να δημοσιεύσω την πιο συγκλονιστική πειρατική ιστορία του τελευταίου αιώνα.
Όλοι οι πειρατές την ημέρα της 29 Απριλίου την γιορτάζουν παγκοσμίως για να τιμήσουν τον αρχιπειρατή Μανδραγόρα τον Α'
Σαν σήμερα λοιπόν έγινε η μεγαλύτερη απαγωγή στο νησί της Καλύμνου.
Ο τότε φοβερός!! και τρομερός!! πειρατή με το όνομα Μανδραγόρας!!! Με καταγωγή από την Μυτιλήνη, έκανε την απαγωγή του αιώνα!!
Φόβος και τρόμος ήταν αυτός ο σκληροτράχηλος πειρατής με το ασκέρι του, εκτός από τα αγαθά υλικά που άρπαζε από τους νησιώτες, άρπαζε και οποία κοπέλα του γούσταρε, ειδικά αυτές που είχαν μεγάλα βζιά!! ήταν η αδυναμία του.
Αφού τις κράταγε κάμποσο καιρό στο πειρατικό καΐκι, στο οποίο είχε δώσει το όνομα, ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ!! και κάνανε τόνατάλλο!! και όχι μόνο!!! τις επέστρεφε πίσω στο νησί.
Εκείνη την χρονιά το 1979 σε ένα γιουρούσι που είχε κάνει στην Κάλυμνο του γυάλισε στο μάτι η πιο τσαχπίνα του νησιού.
Η κοπέλα ήταν μεν χαμηλοβλεπούσα, λόγω της μητέρας της η οποία ήταν πολύ αυστηρών αρχών, αλλά όταν έβρισκε ευκαιρία έκανε τα σκέρτσα της.
Παρ' ό,τι η μητέρα της δεν την πολυέβγαζε εκτός σπιτιού γιατί πάντα είχε τον φόβο του πειρατή, αυτός την εντόπισε μια μέρα στο πανηγύρι του χωριού και αποφάσισε, επειδή ήταν καιρός επιτέλους να βρει μια μόνιμη σύζυγο, πως αυτή η κοπέλα ήταν η καταλληλότερη.
Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε ήταν η μητέρα της κοπέλας γιατί είχε ακούσει από κάποιους νησιώτες πως την προόριζε για κάποιον μεγαλέμπορα με είδη υγιεινής.
Αυτό βέβαια δεν τον πολυπείραζε γιατί αν αποφάσιζε να την κουρσέψει δεν μπορούσε να του αντισταθεί ολόκληρος στρατός.
Στις 29 Απριλίου του σωτηρίου έτους 1979 αποφασίζει να κουρσέψουν το νησί της Καλύμνου και παράλληλα να απαγάγει την κοπέλα που το όνομα της ήταν Νίκη και μάλιστα αυτός ο τρομερός πειρατής έλεγε χαριτολογώντας πως η Νίκη θα γίνει δική του!!!
Η μάνα της κοπέλας επειδή είχε τους φόβους της, έβλεπε πως η κόρη της σιγά σιγά όλο και ομόρφυνε, και το ματάκι της είχε αρχίσει να παίζει δεξιά και αριστερά, και ως εκ τούτου κάποια στιγμή θα έφτανε και στα μάτια του Μανδραγόρα αυτή η τσαχπινιά της κόρης, σκέφτηκε επειδή ήταν θεούσα, να την κλείσει σε κάποιο μοναστήρι.
Μετά όμως το καλοσκέφτηκε γιατί είχε ακούσει πως τα κορίτσια που πήγαιναν στο μοναστήρι εκτός από προσευχές ο Ηγούμενος τις έβαζε να κάνουν πολλές μετάνοιες και πάρτι με ούζα!! οπότε είπε μέσα της:
Καλύτερα με τον πειρατή; ή με τον Ηγούμενο;
Κι ο πειρατής κακό χειρόβολο, κι ο Ηγούμενος κακό δεμάτι.
Αυτή είχε στο μυαλό της άλλα για την κόρη της, είχε ακούσει για κάποιον μεγαλέμπορα από κάποιο άλλο νησί που γύριζε το Αιγαίο για να βρει σε κάποιο νησί την κατάλληλη κοπέλα για να την νυμφεφθεί και ήλπιζε πως όταν θα αντίκριζε την κόρη της θα τον θάμπωνε η ομορφιά της και η τσαχπινιά της.
Εκείνη λοιπόν την ημέρα που ο Μανδραγόρας όρμησε στο νησί με τους πειρατές του στους οποίους είχε δώσει τις πιο κάτω εντολές.
Α) Να μην πλησιάσει κανείς στο σπίτι που ήταν δίπλα στην εκκλησία.
Β) Να μην πειράξουν τους νησιώτες, να πάρουν μόνο τα απαραίτητα και να αποσυρθούν.
Γ) Στον υπασπιστή του, έναν ψηλό γεροδεμένο που τον αποκαλούσαν Στράτο, έδωσε εντολή να απαγάγει έναν παπά γιατί σκόπευε πάνω στο πειρατικό να τελέσει το μυστήριο του γάμου με την κοπέλα αν όλα πήγαιναν καλά.
Πράγματι έτσι και έγινε, ο ίδιος με άλλους δύο πειρατές πήγε στο σπίτι της κοπέλα για να την απαγάγει.
Η μάνα της όμως την είχε κρύψει μέσα στο αποξηραμένο πηγάδι που είχαν στην αυλή του σπιτιού και της είπε να μην βγάλει κιχ.
Ο Μανδραγόρας πήρε στην αρχή με το καλό την μητέρα της κοπέλας για να του πει που βρισκόταν αλλά η μάνα σκληρό καρύδι δεν ομολόγησε.
Ο πειρατής σκέφτηκε να την βασανίσει αλλά δεν ήθελα να δημιουργήσει κακή εντύπωση στην μέλλουσα πεθερά του και έβαλε τους πειρατές να ψάξουν όλο το σπίτι.
Κάποια στιγμή κι ενώ βρισκόταν κοντά στο πηγάδι με την μητέρα της κοπέλας στην οποία εξηγούσε πως την κόρη την ήθελε για καλό σκοπό και όχι μόνο για τόνατάλλο, γυρίζει η μητέρα και του λέει:
Εγώ την κόρη μου θέλω να την παντρέψω με νοικοκύρη και όχι με κάποιον σαν του λόγου σου.
Είσαι ανάξιος εσύ για την κόρη μου!!
Ο πειρατής για μια στιγμή σκέφτηκε να τραβήξει το σπαθί του και να της κόψει το κεφάλι αλλά δεν ολοκλήρωσε την κίνηση γιατί δεν ήθελα να στεναχωρήσει την κοπέλα.
Αυτή απτόητη συνέχισε.
Σε ξέρουμε καλά εσένα τι μουρντάρης είσαι, έρχεσαι παίρνεις τα κορίτσια περνάς καλά και μετά τις φέρνεις πίσω στο νησί γκαστρωμένες.
Ο πειρατής πήρε το λόγο λέγοντας:
Καλύτερα γκαστρωμένες από μένα παρά από τον Ηγούμενο, τουλάχιστον τα παιδιά που θα βγάλουν από μένα θα είναι όλοι πειρατές, και καπεταναίοι.
Άμα ήταν τώρα εδώ η κόρη σου και την ρωτούσες με ποιον θα ήθελε να κάνει τόνατάλλο εσύ τι λες; θα έλεγε με τον Ηγούμενο ή με μένα;
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε μια φωνή μέσα από το ξεροπήγαδο να λέει:
Με σένα!
Με σένα!
Η κόρη ήταν τσαχπινογαργαλιάρα και σκέφτηκε πως επειδή της άρεσε πολύ η θάλασσα, η καλύτερη επιλογή θα ήταν να πάει κοντά στον Μανδραγόρα και ό,τι ήθελε προκύψει.
Όσο για τον μεγαλέμπορα που της έλεγε η μητέρα σκέφτηκε πως αν έπαιρνε αυτόν μια ζωή θα κουβαλούσε είδη υγιεινής και λέβητες, αυτό δεν το ήθελε με τίποτα, αυτή ήταν γεννημένη για την θάλασσα.
Ήθελε να γίνει κι αυτή πειρατής.
Αν και είχε ακούσει από άλλες κοπέλες πως αυτός ο πειρατής έκανε αχαλίνωτο σεξ αυτό δεν την πτόησε γιατί κι αυτή γούσταρε να κάνει τόνατάλλο.
Επομένως η λύση του πειρατή θεώρησε πως ήταν η πλέον κατάλληλη για αυτήν γι' αυτό ζήτησε να την βγάλουν από το πηγάδι, και να πάει κοντά στον πειρατή.
Άμεσα ο Μανδραγόρας κάλεσε κοντά του τους άνδρες του και έβγαλαν την κοπέλα από το πηγάδι.
Η κοπέλα πράγματι ήταν πολύ όμορφη και ερωτική, δεν ήταν βέβαια πολύ ψηλή αλλά αυτό δεν τον ενοχλούσε και πολύ γιατί σκέφτηκε πως αυτό μπορεί να ήταν και πλεονέκτημα, θα μπορούσε καλύτερα να εφαρμόσει το Κάμα σούτρα!! Οπειρατής όταν είχε επισκεφθεί την ΙΝΔΙΑ είχα μάθει εκεί το Κάμα Σούτρα.
Έδωσε ο Μανδραγόρας στην μητέρα της κοπέλας ένα μικρό σακουλάκι με χρυσό, το οποίο στην αρχή έκανε αυτή, πως δεν το ήθελε, αλλά τελικά το πήρε, και έφυγαν για το πειρατικό.
Αργότερα βέβαια που διαπίστωσε πως η κόρη της ζούσε σαν αρχόντισσα, έλεγε στις γνωστές της πως χάρη σ' αυτήν έγινε ό,τι έγινε. Αυτή ήταν που κάλεσε στο σπίτι τον πειρατή. Αυτό το έμαθε κάποια στιγμή ο πειρατής και έσκασε στα γέλια.
Θα περίμενε κάποιος πως η κοπέλα θα ήταν κάπως στεναχωρημένη, κάθε άλλο, ήταν μέσα στην τρελή χαρά.
Όταν έφθασαν στο πειρατικό βρισκόταν ήδη εκεί ο παπάς ο οποίος τέλεσε και το μυστήριο του γάμου.
Στην πορεία ο Μανδραγόρας αφού διαπίστωσε πως η κοπέλα ήταν τζετ σε όλα της και ειδικότερα στόνατάλλο!! αποφάσισε να σταματήσει την πειρατεία και να αποσυρθεί σε κάποιο μέρος της Αττικής.
Άλλωστε όλα αυτά που είχε συλλέξει από τις πειρατείες όλων των χρόνων ήταν αρκετά για να ζήσει τα επόμενα χρόνια της ζωής του χωρίς άγχος.
Εντωμεταξύ, τα προηγούμενα χρόνια είχε φροντίσει να αγοράσει κάποια οικόπεδα κοντά στην Ελευσίνα.
Αργότερα η περιοχή πήρε το όνομα του και από το Μανδραγόρας ονομάστηκε Μάνδρα!!
Είναι η σημερινή Μάνδρα.
Φίλες και Φίλοι ας ευχηθούμε όλοι μαζί να έχουν καλή υγεία η Νίκη, ο Μανδραγόρας και οι απόγονοι τους γιατί ξέχασα να σας πως πως η κοπέλα χάρισε στον Μανδραγόρα 3 παιδιά, δύο γιους και μία κόρη.
Εγώ αυτή την ιστορία όπως σας προείπα την άκουσα από την κόρη του πειρατή η οποία μου ορκίστηκε πως όλα όσα μου είπε ήταν αλήθεια.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Μανδραγόρα και της Νίκης της Καλύμνου.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος
=======================
ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ - ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ 23/11/23 επανάληψη για ευνόητους λόγους.
O ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΠΟΥΦ!!! ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ.
Φίλες και Φίλοι σας καλημεροκαλησπερίζω από την συνοικία των Θεών, σήμερα 12/12/2016 ο μέγιστος των πειρατών ο Poof ο τρομερός θαλασσόλυκος αποφάσισε να ξαναβγεί στις θάλασσες για πειρατεία και κυρίως για νέες περιπέτειες. Μετά από 40 χρόνια αδράνειας το ένστικτο του πειρατή ενεργοποιήθηκε ξανά για να του θυμίσει τις ένδοξες μέρες της πειρατείας, τότε που αλώνιζε τις θάλασσες και ήταν ο φόβος και ο τρόμος παράνομων πειρατών. Την ''γλύκα'' του σπαθιού του είχαν γευτεί πολλοί ανεγκέφαλοι που προσπαθούσαν να προβάλουν αντίσταση στο πιο γρήγορο και αποτελεσματικό σπαθί που γνώρισαν οι θάλασσες στη νεότερη ιστορία των πειρατών. Όλα ξεκίνησαν περίπου έναν μήνα πριν όταν ο τρομερός Poof δέχθηκε μια πρόσκληση για ένα συνέδριο πειρατών στη θάλασσα των Σαργασσών, όπου τον καλούσαν να είναι ο κεντρικός ομιλητής, το συνέδριο προς τιμήν του θα ονομαζόταν, ''Α' συνέδριο Πειρατών αφιερωμένο στον αρχιπειρατή Poof!!'' Εννοείται πως αυτό ήταν πολύ μεγάλη τιμή για τον Poof αλλά τον προβλημάτισε το γεγονός της μεγάλης αδράνειας. Τι θα έλεγε στους παρευρισκόμενους; τι θα έλεγε στους μεταπτυχιακούς σπουδαστές της πειρατείας; όλα αυτά που γνώριζε είχαν συμβεί 40 χρόνια πριν, και αν κάποιος ρωτούσε, και τι έκανες αρχιπειρατή όλα αυτά τα χρόνια, τι θα του απαντούσε ο Poof; Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άκουσε τη ''άτακτη φωνούλα'' του πειρατή που έκρυβε μέσα του να του λέει: Φύγε! Φύγε ξανά για νέες περιπέτειες, για καινούριες εμπειρίες. Αμέσως μετά όταν επέστρεψε στο σπίτι του προσπάθησε να επικοινωνήσει με παλιούς συναδέλφους ώστε να μάθει τι έχουν απογίνει, τελικά βρήκε μόνο τον Καπτάν Φατούργο. Ο Καπτάν Φατούργος είχε αποσυρθεί σε κάποιο μικρό νησάκι του Ιονίου και πάντα ήταν σε ετοιμότητα. Όταν άκουσε το σχέδιο του Poof πέταξε από τη χαρά του, αυτό περίμενε ν' ακούσει τόσα χρόνια. Κάλεσε τον Poof να τον επισκεφθεί στο νησάκι που ζούσε προκειμένου, όπως είπε να του δείξει πολλά και διάφορα. Πράγματι ο Poof επισκέφθηκε τον Καπτάν Φατούργο και όταν τον ξενάγησε στο υπόγειο του σπιτιού του δεν πίστευαν τα μάτια του γι' αυτά που έβλεπαν. Ο Καπτάν Φατούργος όλα αυτά τα χρόνια συγκέντρωνε εξοπλισμό για μια νέα εξόρμηση. Εξήγησε στον Poof πως ό εξοπλισμός αρκούσε για να αρματωθούν τουλάχιστον 20 άτομα. Όσο για το πειρατικό καράβι θα ξεκινούσαμε αρχικά με μια μικρή γαλέρα και στην πορεία θα κουρσεύαμε κάποιο μεγαλύτερο. Στην ηρεμία του νησιού ξεδίπλωσαν όλα τα σχέδια, το μόνο που έλειπε ήταν η στρατολόγηση των νέων πειρατών, οι οποία έπρεπε να γίνει με μεγάλη προσοχή, χρειαζόταν τουλάχιστον 20 άτομα που να είναι μαχητές, να μην έχουν υποχρεώσεις, να μην είναι βρακάκηδες, όπως ο Πλάτωνας, να μην είναι πονόψυχοι, να είναι σκληροτράχηλοι, να μην είναι προληπτικοί, και να αντέχουν στις κακουχίες. Ο Poof πρότεινε στον Καπτάν Φατούργο να υπήρχαν στο πλήρωμα και κάποιες δυναμικές γυναίκες. Όταν έπεσε στο τραπέζι η πρόταση του Poof o Καπτάν Φατούργος την απέρριψε αμέσως γιατί θεωρούσε πως αν υπήρχε γυναίκα στο πλήρωμα αυτό θα ήταν η καταστροφή μας. Επειδή τον τελευταίο λόγο τον είχε ο Καπτάν Φατούργος ο Poof συμφώνησε, πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει σεβασμός στην κρίση του Καπετάνιου. Ο Poof ενημέρωσε τον Καπτάν Φατούργο για την πρόσκληση που είχε δεχθεί και συμφώνησε πως έπρεπε να παραστεί, και απλά να αναφέρει κάποια ιστορία από το παρελθόν. Πράγματι αυτό και έκανε ο Poof, πήγε στο συνέδριο και τους μίλησε για τα παλιά, αλλά παράλληλα διέκρινε και κάποιους υποψήφιους τους οποίους με τρόπο τους μίλησε για τα μελλοντικά του σχέδια.
Θα σας παρουσιάσω εδώ την ομιλία του Poof στο συνέδριο των πειρατών, και αμέσως μετά τα πρώτα ονόματα αυτών που εκδήλωσαν το ενδιαφέρον να συμμετέχουν στο πειρατικό του Καπτάν Τζίμη Φατούργου.
''Σκληροτράχηλοι υποψήφιοι πειρατές σας καλοσωρίζω στο συνέδριο, κατ' αρχάς να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την τιμή που μου έκαναν ώστε να είμαι ο βασικός ομιλητής, και το ότι έδωσαν στο συνέδριο το όνομά μου είναι επίσης πολύ μεγάλη τιμή. Θα σας μιλήσω σήμερα για την ιστορία της μαύρης και της κόκκινης σημαίας και όχι μόνο.
Η μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά από κάτω, παραμένει το σύμβολο που έχει ταυτιστεί με τους πειρατές. Η σημαία αυτή ονομάζεται Τζόλυ Ρότζερς. Οι πειρατές ανύψωναν την σημαία στο κατάρτι για να μεταδίδουν ένα μήνυμα στους στόχους τους. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν τρόμο και να δείξουν τη δύναμή τους. Σε όλη τη ναυτική ιστορία τα πλοία ανύψωναν σημαίες για να μεταδώσουν κάποιο μήνυμα ή να δείξουν την ταυτότητά τους. Για παράδειγμα, τα ιδιωτικά σκάφη είχαν διαφορετικές σημαίες από το ναυτικό. Τα πειρατικά πλοία ανύψωναν τις σημαίες τους για τους ίδιους λόγους ή και για να εξαπατήσουν τα διερχόμενα πλοία ώστε να πιστέψουν ότι επρόκειτο για συμμάχους επιτρέποντας έτσι στον εαυτό τους την δυνατότητα αιφνιδιασμού. Η κόκκινη σημαία Συνήθως ένα πειρατικό πλοίο κατά την επίθεση ανύψωνε μια κατάμαυρη σημαία. Αυτό σήμαινε ότι αν οι αμυνόμενοι δεν προέβαλαν αντίσταση, τότε οι πειρατές θα έδειχναν έλεος στα θύματά τους. Αν όμως κατά την εκδήλωση της επίθεσης συναντούσαν αντίσταση, τότε άλλαζαν τη μαύρη σημαία με μια κόκκινη που δήλωνε πως δεν θα έδειχναν οίκτο. Στόχος ήταν να προκαλούν όσο το δυνατό περισσότερα φόβο, γεγονός που τους έδινε πλεονέκτημα. Η κατακόκκινη αλλά και η κατάμαυρη σημαία ονομαζόταν Τζόλυ Ρότζερ, πολύ πριν το όνομα αυτό συνδεθεί με την γνωστή σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά. Η επιλογή του ονόματος, Τζόλυ Ρότζερ, έχει πολλές ερμηνείες και κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητας από που προήλθε. Το 1724 ο Τσάρλς Τζόνσον εξέδωσε ένα βιβλίο » Γενική ιστορία των πειρατών «. Σε αυτό το βιβλίο υπήρξε αναφορά για πρώτη φορά του ονόματος, καθώς ο Τζόνσον γράφει ότι δύο πειρατές ονόμαζαν τη σημαία τους, Τζόλυ Ρότζερ: ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς τον Ιούνιο του 1721 και ο Φράνσις Σπριγκς τον Ιούλιο του 1723. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ (Jolly Roger) προέρχεται από τη γαλλική φράση Jolie rouge (ζολί ρουζ ) που σημαίνει όμορφο κόκκινο. Ο θρύλος με τους Ναϊτες Ιππότες Μία άλλη πιθανή εξήγηση της ετυμολογίας βρίσκεται στο βιβλίο «Οι πειρατές και ο χαμένος στόλος των Ναϊτών» του Ντέηβιντ Χάτσερ. Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο, το όνομα Τζόλυ Ρότζερ προέρχεται από τον βασιλιά Ρότζερ τον Β´ της Σικελίας, έναν Ιππότη του Τάγματος των Ναϊτών που εικάζεται ότι ήταν ο πρώτος που ανύψωσε την πειρατική σημαία.jollyro12 Σήμερα, η σημαία Τζόλυ Ρότζερ με την νεκροκεφαλή και τα οστά θεωρείται ως η σημαία που ταυτίστηκε με τους πειρατές. Όμως, η νεκροκεφαλή και τα οστά δεν ήταν το αρχικό σχέδιο, το οποίο άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων. Στο βιβλίο του Τσάρλς Τζόνσον «Γενική ιστορία των πειρατών», δυο πειρατές ανύψωσαν στο κατάρτι δυο σημαίες Τζόλυ Ρότζερ, αλλά καμία τους δεν είχε το γνωστό σχέδιο με την νεκροκεφαλή και τα οστά. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ δεν συνδεόταν αποκλειστικά με το συγκεκριμένο σχέδιο αλλά γενικότερα με οποιαδήποτε πειρατική σημαία. Διάφορα σχέδια που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς από τους πειρατές. Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορα σχέδια όπως απλή ολόμαυρη ή κατακόκκινη σημαία ή με ποικίλα σχέδια όπως σκελετούς, όπλα, αίμα, καρδιές Ο θρύλος του ερωτευμένου λόρδου που έγινε ιππότης Κάποιες πηγές αποδίδουν το κλασικό σχέδιο με τη νεκροκεφαλή και τα οστά σε έναν θρύλο που σχετίζεται με το τάγμα των Ναϊτών. Ο Φίλιπ Γκάρντινερ γράφει στο βιβλίο του ότι ένας ιππότης του τάγματος των Ναϊτών, ο λόρδος της Σιδώνας, αγαπούσε μια όμορφη κοπέλα. Αυτή όμως πέθανε σε νεαρή ηλικία και τη νύχτα της ταφής της ο ιππότης της ξέθαψε το σώμα της για να βρεθεί ερωτικά μαζί της. Τότε μια φωνή τον κάλεσε να επιστρέψει σε 9 μήνες για να βρει τον γιο του. Αυτός υπάκουσε και όταν επέστρεψε μετά από 9 μήνες βρήκε ένα κρανίο στα πόδια του σκελετού (νεκροκεφαλή και οστά). Η ίδια φωνή τον κάλεσε τότε να προσέχει το κρανίο γιατί αυτό θα του έφερνε καλή τύχη. Ο ιππότης το πήρε μαζί του και με τη βοήθειά του κατάφερνε να νικά τους εχθρούς του απλά δείχνοντας τους το «μαγικό κρανίο». Αυτό αργότερα πέρασε στην κατοχή του Τάγματος. Σήμερα η γνωστή πειρατική σημαία θεωρείται ως ένα από τα παλαιότερα δείγματα λογότυπου που κατάφερε να μετατραπεί σε παγκόσμιο σύμβολο. Πρόκειται για το απόλυτο σύμβολο επωνυμίας. Οι ιστορίες των πειρατών συνεχίζουν να συναρπάζουν και να γυρίζονται ταινίες όπως ο «Κάπτεν Χουκ» ή «Οι πειρατές της Καραϊβικής». Ίσως σύντομα να ξαναδούμε στις θάλασσες ξανά το φοβερό δίδυμο των πειρατών, τον Καπτάν Φατούργο και τον Poof.
Σας ευχαριστώ.
Και τώρα θα σας παρουσιάσω τα ονόματα των υποψηφίων.
Α') Αγάνας Χρήστος [Μποράτος]
Β') Ερυσίχθωνας Σκεπαρνιώτης
Γ') Αδαμάντιος Δάμωνας
Δ') Παναγιώτατος Κοντάξιος
Ε') Γκορκοτζιόλας Απλοχέρης
Ζ') Βύρων Ακαμάτης
Η') Μανιάς Πάνος
Θ') Ντίνος Προβατάς
Ι') Καμακότσιος Σμυρνιώτης (ως μάγειρας)
Κ') Τσαρούχος Επιτροπάκος
Λ') Λαμπρακιάς Μπιριμπάκιας
Μ') Στέλιος Μαντρόσκυλος
Ν') Νικόλαος Πλημμύρας
Ξ') Ευστράτιος Κρητικός
Ο') Αμίγκος Κοντοφάκας
Π') Κλαρίνας Θεόφραστος
Ρ') Γιούλης Φωτοσκέπαστρος
Σ') Μούτος Βάζελοκαμμένος
Τ') Γογούλης Κουσταρλιώτης
Υ'] Μ'α'ι'κ Νυχτόβιος Άρχοντας.
Φ] Γκουσγκούνης Αγάς
Χ] Ζάγαρος
Στην πορεία προστέθηκαν μερικοί ακόμα πειρατές όπως οι: Καπτάν Αλέξανδρος από την χασομεροχώρα, ο Βλάνδος ο Μαυρελιώτης, ο Καρφίτσας, ο Βελόνας, ο κάπα βρακάκιας, ο Ντάφυ, ο φοβερός Theo, και ο Σακοράφας.
Αυτά είναι τα πρώτα ονόματα, σύντομα θα υπάρξουν κι άλλοι ενδιαφερόμενοι και στην πορεία θα γίνει η τελική επιλογή, όσοι αξίζουν θα προταθούν όσοι δεν αξίζουν θα παραμείνουν στην ξηρά μέχρι νεωτέρας. Φίλες και φίλοι το πιο πάνω κείμενο το επιμελήθηκα εγώ η Περικτιόνη, γραμματέας του Αρχιπειρατή Poof.
=====================
Η ΑΛΗΘΙΝΗ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΄΄ΑΜΑΡΥΛΛΙΔΑ'' Από τον συγγραφέα κ.ο.μ. Επικούρειο Πέπο.
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι: ζωγράφοι, συγγραφείς, ιδαλγοί, ποιητές, νεφελοταξιδευτές, ουτοπιστές, αναρριχητές, φυσιολάτρες, περιπατητές, επικούρειοι, εθελοντές, θαλασσοπόροι, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, παραμυθάδες, βοτανολόγοι, Οκρίτες, λογίτισσες, κ.ο.μ. καλησπέρα.
Σκέφτηκα σήμερα να σας στείλω την πιο συγκλονιστική ιστορία του φετινού καλοκαιριού.
Ας αρχίσω όμως την υπόθεση από την αρχή.
Εδώ και αρκετά χρόνια επισκεπτόμουν τα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, έψαχνα να βρω παλιές γκραβούρες σχετικές με την Οδύσσεια, την Ιλιάδα και την παλιά Αθήνα.
Κάποια στιγμή ο φίλος που είχε το παλαιοπωλείο μου πρότεινε να ρίξω μία ματιά σε κάτι παλιά ημερολόγια.
Αρχικά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία, όταν ξαναπήγα, ο παλαιοπώλης επέμενε να ρίξω ξανά μία ματιά στα παλιά λευκώματα γιατί κατά την άποψη του έκρυβαν θησαυρούς.
Πιο πολύ το έκανα για να μην του χαλάσω το χατίρι, πάρα από ενδιαφέρον για να αποκτήσω κάποιο από τα λευκώματα.
Ο ίδιος το κατάλαβε και μου πρότεινε ο ίδιος ένα που του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση για τα πολύ ωραία γράμματα και για τις ζωγραφιές που είχε.
Όταν άκουσα για καλλιγραφία και ζωγραφική κάτι μου έκανε κλικ και αποφάσισα να το κρατήσω.
Δεν μου πήρε χρήματα, μου το έκανε δώρο για δύο λόγους απ' ό,τι μου είπε:
Α) επειδή ήμουν καλός πελάτης αφού τακτικά αγόραζα διάφορες γκραβούρες και..
Β) γιατί θεωρούσε πως λόγω της αγάπης και του θαυμασμού που έτρεφα για τους καλλιγράφους και για τους ζωγράφους μπορούσα να εκτιμήσω το περιεχόμενο.
Το κράτησα, και κάποια στιγμή το ξεφύλλισμα του μ' έκανε να νιώσω μεγάλο θαυμασμό για την κοπέλα, κοπέλα ήταν αφού υπέγραφε ως "Αμαρυλλίδα" και δεν σας το κρύβω πως είχα αισθανθεί έντονα την επιθυμία να την γνωρίσω.
Δυστυχώς όμως - όπως καλά γνωρίζετε - στα λευκώματα όλα τα κορίτσια υπέγραφαν με ψευδώνυμο που σημαίνει πως δεν υπήρχε περίπτωση ανεύρεσης της κοπέλας που είχε γράψει ένα τόσο υπέροχο λεύκωμα με τις καταπληκτικές ζωγραφιές και κυρίως τις πλατωνικές ερωτικές περιπέτειες.
Την μεγάλη μου απορία για το πώς βρέθηκε στα χέρια του αυτός ο λογοτεχνικοζωγραφικός θησαυρός δεν μπόρεσε να μου την λύσει ο παλαιοπώλης γιατί το είχε εκεί πάρα πολλά χρόνια και δεν θυμόταν το πώς το απέκτησε.
Εκείνο που εισέπραττε κάποιος που διάβαζε -αδιάκριτα μεν, αλλά όχι παράνομα- το συγκεκριμένο λεύκωμα ήταν η αίσθηση πως η συγγραφέας θα πρέπει να είχε σίγουρα ένα λαμπρό μέλλον στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και στην επιλογή συζύγου.
Μη έχοντας τρόπο να επικοινωνήσω μαζί της την θαύμαζα για τα ταλέντα της και ευχόμουνα να είχε καλή τύχη.
Διάβασα πολλές φορές εκείνο το λεύκωμα και κάποια στιγμή όταν συναντήθηκα με τον κορυφαίο φιλόλογο - συγγραφέα - δοκιμιογράφο Ηλία Γιαννακόπουλου τού το έδωσα, και τον παρακάλεσα να αποφανθεί αν όντως είναι ένας μικρός θησαυρός.
Η γνώμη του ειδικού μ' έκανε να εκτιμήσω την επιμονή του παλαιοπώλη και να κρατήσω αυτό το λεύκωμα ως κάτι σημαντικό.
Όταν ο Ηλίας Γιαννακόπουλος ως κορυφαίος φιλόλογος δίνει εύσημα για ένα λογοτεχνικό κείμενο αυτό σημαίνει πως κρατάς στα χέρια σου κάτι σημαντικό.
Εις ό,τι αφορά τις ζωγραφιές έδειξα το λεύκωμα στην καταξιωμένη ζωγράφο διεθνούς φήμης την Αφροδίτη της Πιαλείας!!
Οι πίνακες της Αφροδίτης της Πιαλείας στολίζουν πολλά σαλόνια ψυχιάτρων γιατί έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.
Όταν η Αφροδίτη της Πιαλείας είδε της ζωγραφιές του λευκώματος έμεινε βουβή για πολύ ώρα, σχεδόν είχε χάσει τη λαλιά της από τις ευρηματικές και εξαίσιες ζωγραφιές.
Ακόμα θυμάμαι τη φράση που μου είπε:
Επίκουρε κρατάς στα χέρια σου κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο!!
Και η δική της απορία ήταν για το πώς βρέθηκε αυτό το διαμάντι στα χέρια του παλαιοπώλη, μου πρότεινε και η ίδια να μου δείξει το δικό της λεύκωμα το οποίο όπως μου είπε δεν θα αποχωριζόταν ποτέ. Προθυμοποιήθηκε μάλιστα να με βοηθήσει να ψάξουμε να βρούμε την κοπέλα αλλά όταν της εξήγησα πως το μόνο στοιχείο που έχουμε είναι το όνομα "Αμαρυλλίδα" κατάλαβε πως ήταν ανέφικτο να ελπίζουμε.
Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να πάμε στην εκπομπή "έχεις πακέτο" αλλά γρήγορα το βγάλαμε από το μυαλό μας γιατί δεν γνωρίζαμε το πώς θα το εισέπραττε η "Αμαρυλλίδα" και αν θα επιθυμούσε να πάρει το θέμα δημοσιότητα.
Η Αφροδίτη της Πιαλείας ως ειδική στη ζωγραφική μου επισήμανε την αξία των ζωγραφικών θεμάτων που κοσμούσαν το λεύκωμα, θεωρούσε πως η κοπέλα είχε μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική και πως θα έπρεπε να ψάξουμε στο λεξικό Ελλήνων καλλιτεχνών να δούμε μήπως κάποια ζωγράφος υπέγραφε με το όνομα "Αμαρυλλίδα".
Αυτό και έκανα, αγόρασα τους τρεις τόμους και ξεφύλλισα όλες τις σελίδες αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε ζωγράφος με το ψευδώνυμο "Αμαρυλλίδα".
Αφού δεν κατάφερα τίποτα σχετικά με την έρευνα που έκανα αποφάσισα να κρατήσω στη βιβλιοθήκη μου αυτό το μικρό διαμάντι.
Επειδή αυτό το όνομα στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό μου πρότεινα στον αγαπητό μου φίλο από την εποχή της αγαπημένης ΟΚΡΑ τον Λευτέρη, τον ογκόλιθο της άμυνας τότε που η ΟΚΡΑ σάρωνε τα κύπελλα να ονομάσει την κόρη του "Αμαρυλλίδα" του Λευτέρη του άρεσε το όνομα, το συζήτησε και με την Βασιλική, πήραν και τις ευλογίες από το πατέρα Ευθύμιο και την ευλογημένη Βαγγελιώ και αποφάσισαν να την ονομάσουν Αμαρυλλίδα!!
Τελικά ο παπάς έκανε το θαύμα του και αντί για Αμαρυλλίδα έδωσε στο γλυκύτατο κοριτσάκι το όνομα Μαρίλια!!
Ενυ γουευ κάπου εδώ κλείνει το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του λευκώματος, κι εμένα με βρίσκει να έχω στην βιβλιοθήκη μου το πολύτιμο αυτό ντοκουμέντο μιας άγνωστης κοπέλας η οποία άραγε πως να ήταν τώρα; Πόσο χρονών να ήταν άραγε σήμερα η Αμαρυλλίδα; Αυτά σκεφτόμουν κάθε φορά που έπιανα στα χέρια μου το λεύκωμα, και ειδικότερα το φετινό καλοκαίρι όπου με αρκετά βιβλία που πήρα μαζί μου στο χωριό ανάμεσα τους ήταν και το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας.
Διαβάστε τώρα τη συνέχεια αυτής της αδιαπραγμάτευτα συγκλονιστικής ιστορίας.
Μέσα Αυγούστου μας επισκέφθηκαν στο χωριό ο Δήμαρχος "Μ" με την ψαροντουφεκού σύζυγό του και για λίγες μέρες αποφασίσαμε να επισκεφτούμε έναν πολύ αγαπημένο μας προορισμό, τον Άη Νικόλα στη Νάουσα.
Εννοείται πως τους έδειξα κι αυτούς το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας και η πρώτη τους αντίδραση ήταν η κλασική!!
Ενθουσιασμός και απορία για το πώς κατέληξε αυτό το υπέροχο λεύκωμα στο παλαιοπωλείο.
Επίκουρε πρέπει να ψάξεις να βρεις αυτήν την κοπέλα, θα είναι σημαντικό να της το παραδώσεις, ήλπιζαν κι αυτοί, όπως κι εγώ πως ήταν καλά στην υγεία της και πως με κάποιον μαγικό τρόπο θα την έβρισκα.
Αυτό το ταξίδι στη Νάουσα έκρυβε τελικά πολλές χαρές και όμορφες εκπλήξεις.
Στη Σιάτιστα συναντήσαμε την αγαπημένη μας Στέλλα, φίλη από την εποχή Μακρυγιάννη, ήταν τότε φοιτήτρια, σήμερα είναι καθηγήτρια στη Σιάτιστα.
Στην Κοζάνη συναντήσαμε τον φίλο μας τον Γιάννη, φίλος από την εποχή της θητείας στο Α' Σώμα Στρατού.
Στο πάρκο του Άη Νικόλα συναντήσαμε την Μνημοσύνη όπου μας ξενάγησε στο πάρκο και ζήσαμε μαγικές στιγμές.
Στην Βέροια συναντήσαμε τον στρατόφιλο Ντίνο Ράπτη, εκπληκτικός και διαχρονικός φίλος, και εξαιρετικός άνθρωπος.
Σε γενικές γραμμές αυτό το ταξίδι ήταν γεμάτο από μνήμες και όμορφες στιγμές.
Με τον δήμαρχο "Μ" είχαμε γνωριστεί στην Κοζάνη, στην πορεία γίναμε και κουμπάροι, του βάπτισα την γλυκιά, τρυφερή, ρομαντική, καλλιτέχνιδα κόρη, την πολυαγαπημένη μας Μαριάνθη.
Στην επιστροφή αποφασίσαμε να πάμε από Κατερίνη για να συναντήσουμε την γυναίκα του φίλου μας του Γιάννη που παραθέριζε στο εξοχικό τους στο Βαρικό.
Μας υποδέχθηκε με μεγάλη χαρά, αν και βλεπόμασταν για πρώτη φορά, είχε ετοιμάσει για μας, (τέσσερα άτομα) μεγάλη τράπεζα!!
Ευχαριστούμε Λένα, δεν είχαμε όμως αρκετό χρόνο και ανανεώσαμε το ραντεβού μας σε μια καινούργια συνάντηση στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι όπου θα ερχόταν μαζί με τον Γιάννη.
Πράγματι αυτό συνέβη στα τέλη Αυγούστου, η Λένα είχε ακούσει και διαβάσει πάρα πολλά θετικά σχόλια για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι από τις δύο εγγονές που σπουδάζουν στην όμορφη πόλη των Τρικάλων και θεώρησε πως ήταν μοναδική ευκαιρία.
Σαν ψέμα μου είχε φανεί πως θα υποδεχόμουν στο Μαγευτικό τον φίλο μου τον Γιάννη και την σύζυγό του.
1976 - 2020!!
42!! Χρόνια μετά..
Υποδεχθήκαμε τους φίλους με μεγάλη χαρά και το βράδυ συμφάγαμε στην διεθνούς φήμης ταβέρνα που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι
"ΤΑ ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ"
Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι το φεγγάρι λαμπερό και στολισμένο μας περίμενε πάνω από την αυλή των θαυμάτων.
Καθίσαμε και πίνοντας λίγο οίνο που είχα προμηθευτεί από τον κορυφαίο κρασοπαραγωγό Θανάση Τρικαλιώτη αρχίσαμε να λέμε πολλά και διάφορα.
Οι γυναίκες τα δικά τους, κι εμείς τα δικά μας.
Κάποια στιγμή ενώ μιλούσα με τον Γιάννη έπιασε το αυτί μου κάτι για λεύκωμα και νόμισα πως η Λαμπρινή ιστορούσε στη Λένα την ιστορία του δικού μας λευκώματος.
Πριν προλάβω να παρέμβω για να τους προτείνω να πάμε στην βιβλιοθήκη του ξενώνα για να τους δείξω το "δικό μας" λεύκωμα με προλαβαίνει η Λαμπρινή λέγοντας.
Επίκουρε, άκου την ιστορία της Λένας.
Όσο προχωρούσε η εξιστόρηση της Λένας εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα!!
Διαβάστε τώρα αυτά που είπε η Λένα.
"Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, όπως όλα τα κορίτσια έτσι κι εγώ κρατούσα ημερολόγιο - λεύκωμα.
Είχα μια πολύ καλή φίλη που μοιραζόμασταν τα πάντα, αυτή γνώριζε το τι γράφω εγώ στο δικό μου λεύκωμα, κι εγώ τι έγραφε αυτή στο δικό της.
Κάπως έτσι περνούσε ο καιρός ώσπου κάποια στιγμή διέκρινα στη φίλη μου κάποια σημάδια ζήλιας!!
Στην αρχή δεν μπόρεσα να καταλάβω το γιατί, από κοινή μας φίλη έμαθα πως ο λόγος ήταν καλλιτεχνικός!!
Ζήλευε η Κατερίνα που το δικό μου λεύκωμα ήταν καλύτερα στολισμένο με εικόνες, σίγουρα τα δικά της γράμματα ήταν πιο καλλιγραφικά από τα δικά μου αλλά υστερούσε στη ζωγραφική. Εγώ ποτέ δεν έδωσα σημασία, και θεώρησα πως ήταν ένα καπρίτσιο ακόμα της κακομαθημένης φίλης μου.
Συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα και την επόμενη μέρα από μια μονοήμερη εκδρομή διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη πως δεν έβρισκα το λεύκωμα μου!!
Μίλησα στην Κατερίνα και στ' αλλά κορίτσια μήπως βρήκαν κάτι στην εκδρομή και η απαντήσεις ήταν όλες αρνητικές...
Όσο περνούσαν οι μέρες έπαψα πια να ελπίζω πως θα το βρω, ήμουν απογοητευμένη, ήταν για μένα ένα κομμάτι από τη ζωή μου, πέρασα μεγάλη στεναχώρια. Ως αποτέλεσμα αυτής της στεναχώριας ενώ ήμουν άριστη μαθήτρια εκείνη τη χρονιά είχα μεγάλη πτώση.
Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω την απώλεια εκείνου του λευκώματος, αυτή ήταν και η αιτία που δεν συνέχισα. Δύο πράγματα με βασάνιζαν,
Α) το έχασα από δική μου αμέλεια;
Β) ή μου το έκλεψαν; Όταν κατέληγα στην δεύτερη περίπτωση το μυαλό μου αυτόματα πήγαινε στην Κατερίνα, αυτό όμως ήταν άδικο γιατί δεν είχα αποδείξεις και προσπαθούσα άμεσα να διώχνω αυτή τη σκέψη.
Δυστυχώς ακόμα και σήμερα νιώθω πολύ πληγωμένη όταν θυμάμαι εκείνη την ιστορία.
Δυστυχώς η σκέψη που έκανα τότε πως μου το είχε κλέψει η Κατερίνα λόγω της ζήλειας της βγήκε αληθινή, πολύ αργότερα έμαθα από κάποιο αγόρι που ήταν τότε στην παρέα, πως αυτή ήταν η κλέφτρα.
-Για όση ώρα μιλούσε η Λένα εγώ και η Λαμπρινή είχαμε χάσει τη φωνή μας, στο μυαλό μας δύο λέξεις είχαν στρογγυλοκαθήσει για τα καλά:
είναι δυνατόν;
Όταν η Λένα έκανε ένα μικρό διάλειμμα λόγω της συγκίνησης της δεν άντεξα και την ρώτησα.
-Λένα με ποιο ψευδώνυμο υπέγραφες στο Λεύκωμα;
"Α! Ξέχασα να σας το πω, υπέγραφα ως Αμαρυλλίδα!!!
Πέρασαν κάμποσα λεπτά μέχρι να συνέλθουμε εγώ και η Λαμπρινή, εντωμεταξύ οι φίλοι μας ανησύχησαν που μας έβλεπαν στην κατάσταση που ήμασταν και φώναξαν τον αδερφό μου για βοήθεια.
Όλη αυτή την ώρα κοιτούσαμε τη Λένα λες και ήταν εξωγήινη!!
Όταν ψιλοσυνήλθαμε πήραμε την Λένα και τον Γιάννη και τους πήγαμε στην βιβλιοθήκη.
Όταν τράβηξα από το ράφι το λεύκωμα και το αντίκρισε η Λένα ήταν σειρά της να χάσει τη φωνή της και τις αισθήσεις της.
Ευτυχώς πρόλαβε ο Γιάννης και την κράτησε στην αγκαλιά του γιατί θα σωριαζόταν στο πάτωμα.
Όταν συνήλθε δεν μπορώ να σας περιγράψω το τι έγινε, όταν δε τις εξήγησα το πώς βρέθηκε το δικό της λεύκωμα στα χέρια μου σταυροκοπιόταν όλο το βράδυ.
Θα σας πω μόνο τούτο, σήμερα ξαναβρήκα το τρίτο μου παιδί μας είπε η Λένα με δάκρυα στα μάτια.
Τελικά με έναν μαγικό τρόπο αποκαταστάθηκε η τάξη.
ΥΓ. Όταν επέστρεψε στην Κοζάνη και συνάντησε την Κατερίνα, της διηγήθηκε το περιστατικό και η Κατερίνα βουρκωμένη της ζητούσε συγγνώμη, ομολόγησε πως αυτή το είχε κλέψει. Δεν γνώριζε όμως το πως είχε καταλήξει στο παλαιοπωλείο, είχε αργότερα μια σχέση με κάποιο αγόρι όταν φοιτούσε στην Αθήνα και ίσως αυτός να το είχε πουλήσει στον παλαιοπώλη.
Φίλες και φίλοι να γιατί λέω πως στο Μαγευτικό, Υπέροχο και Πανέμορφο Γοργογύρι συμβαίνουν μεταφυσικά και μαγικά πράγματα.
Τώρα πια η φίλη μας η Λένα κρατάει στην αγκαλιά της πιο πολλές ώρες εκείνο το λεύκωμα απ' ό,τι τον Γιάννη.
Ελπίζω πως ο φίλος μου ο Γιάννης δεν ζηλεύει ώστε να φθάσει στο σημείο να εξαφανίσει για δεύτερη φορά το περιπετειώδες λεύκωμα.
Σας ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να διαβάσετε αυτή την συγκλονιστική ιστορία μιας θερινής νυκτός.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος.
ΕΡΡΩΣΘΕ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΦΘΑΣΑΤΕ ΩΣ ΕΔΩ, ΣΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.
Φίλες και φίλοι καλημέρα, θα σας διηγηθώ σήμερα την συγκλονιστική ιστορία της πρωτότοκης κόρης μου!!
Χθες σας έστειλα μία φωτογραφία, σήμερα θα σας παρουσιάσω όλη την ιστορία, μια καταπληκτική ιστορία που ξεκίνησε 47!!! χρόνια πριν. Πάμε λοιπόν.
Αθήνα Ιανουάριος 1975
Εγώ, ο Πέπος, τότε δεν γνώριζα ακόμα πως είμαι και Επίκουρος, βρισκόμουν στο ατελιέ του δασκάλου μου στην ζωγραφική του Γιώργου Σαββάκη προκειμένου να τον αποχαιρετήσω γιατί σε λίγες μέρες θα έπρεπε να παρουσιαστώ στο κέντρο εκπαίδευσης προκειμένου να υπηρετήσω την θητεία μου που τότε ήταν 28 μήνες, δηλαδή μία ζωή, πήγαινες στο στρατό και σε ξεχνούσε ο κόσμος.
Εκείνη την σημαδιακή ηλιόλουστη ημέρα, οι Αλκυονίδες μέρες ήταν παρούσες και ο κόσμος τις απολάμβανε με βόλτα στην συνοικία των Θεών (Πλάκα) και στην Ακρόπολη. Μεταξύ αυτών ήταν αρκετοί τουρίστες και πολλά σχολεία από το εξωτερικό, παιδιά της τρίτης λυκείου και όχι μόνο.
Ο φίλος μου και δάσκαλος μου Γιώργος Σαββάκης προκειμένου να συμπληρώσει το εισόδημά του έκανε και πορτραίτα και σε κάποιους ενδιαφερόμενους που περνούσαν από το δρόμο που υπήρχε το ατελιέ.
Το ατελιέ του Σαββάκη ήταν στα σκαλάκια της οδού Θέσπιδος που οδηγούσαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Εκείνο το πρωινό, ήταν κατά τις 10:00 ανέβαιναν περίπου 30 παιδιά από κάποια Σκανδιναβική χώρα, μετά μάθαμε πως ήταν από Φινλανδία. Τρία κορίτσια και ένα αγόρι εξέφρασαν το ενδιαφέρον να τους φιλοτεχνήσει ο δάσκαλος το πορτραίτο.
Αρχικά έφτιαξε του αγοριού, στην πορεία της πρώτης κοπέλας, εγώ εν το μεταξύ δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από την δεύτερη κοπέλα. Ήταν τόσο πολύ όμορφη, με σγουρά μακριά μαλλιά και πράσινα μάτια που ένιωσα την καρδιά μου να θέλει να σπάσει να γίνει χίλια κομμάτια!! Το παρατήρησε ο δάσκαλος και όταν ήρθε η σειρά της συγκεκριμένης κοπέλας για το πορτραίτο ζήτησε να πάρω εγώ τη θέση του!!!
Εγώ του εξήγησα πως δεν ήμουν σε θέση να το κάνω γιατί έτρεμε το χέρι μου, αυτός επέμενε και κουτσά στραβά ξεκίνησα να κάνω τις πρώτες μολυβιές. Το πορτραίτο το ολοκλήρωσα με την βοήθεια του δασκάλου και όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής κατάφερα να μιλήσω και να της πω πως το πορτραίτο είναι δώρο από μένα. Τόλμησα μάλιστα να της ζητήσω το όνομα και να της πω πως την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα!!! Είχε προσέξει το όνομά μου (Pepos) που είχα υπογράψει στο έργο και μου είπε: Ευχαριστώ πολύ Pepos και συνέχισε λέγοντας:
Όταν επιστρέψουμε από την Ακρόπολη, θα ζητήσω από την υπεύθυνη καθηγήτρια να μου επιτρέψει να κάνουμε μία βόλτα μαζί αν θέλεις!!
Όταν το άκουσα αυτό αυθόρμητα την αγκάλιασα την Ritha και τον δάσκαλό μου από την ευτυχία μου, της είπα πως θα την περιμένω εκεί, αν χρειαστεί θα βγάλω και ρίζες!! Πέρασαν περίπου δύο ώρες που εμένα μου φάνηκαν 200 χρόνια και όταν την αντίκρισα να έρχεται, έφθασα κοντά της με μια ανθοδέσμη που είχα φροντίσει να αγοράσω πιο πριν, χωρίς καν να πατάω στη γη!! Ήταν φοβερό, έφθασα κοντά της περπατώντας στον αέρα!!
Αφού χαιρετήσαμε τον δάσκαλο πλησιάσαμε την υπεύθυνη καθηγήτρια όπου της έδωσα τα στοιχεία μου και το τηλέφωνο μου. Για λίγο συνομίλησε και με τον δάσκαλό μου ώστε να πάρει περαιτέρω πληροφορίες γιατί ήταν υπεύθυνη για τα παιδιά. 'Όταν έπιασα το χέρι της Rithas και ξεκινήσαμε την βόλτα έπλεα σε πελάγη ευτυχίας, εκείνη τη στιγμή ήμουν ο πιο ευτυχισμένος εικοσάχρονος του πλανήτη.
Την ξενάγησα στην συνοικία των Θεών και ειδικότερα στ' Αναφιώτικα και φυσικά καθίσαμε για φαγητό στην ταβέρνα η Σπηλιά του Σωκράτη. Κατά τις 15:00 όπως είχα υποσχεθεί στην υπεύθυνη επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο Philippos, το γεγονός πως ήμασταν πίσω στην ώρα μας το εκτίμησε δεόντως η καθηγήτριά της και όταν ρώτησα αν θα μπορούσα να περάσω να την πάρω στις οκτώ δεν μας έφερε καμία αντίρρηση. Ακριβώς στις 20:00 ήμουν εκεί, πήρα την Ritha από το χέρι και αρχικά την πήγα στον Διόνυσο για παγωτό και μετά στην Δώρα Στράτου όπου παρακολουθήσαμε παραδοσιακούς χορούς. Επειδή συμμετείχε και η ίδια στην πατρίδα της σε σύλλογο του σχολείου με παραδοσιακούς χορούς της άρεσε πάρα πολύ. Κατά τις 23:30 όπως είχα υποσχεθεί στην καθηγήτρια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Πριν φθάσουμε, στο ξενοδοχείο και συγκεκριμένα έξω από το Ηρώδειο, της πήρα το πρώτο φιλί!!!
Από εκείνη τι στιγμή και μετά ήταν αδύνατον να συγκεντρωθούν οι αισθήσεις μου, ήταν όλες φευγάτες!!! Σε μία μίνι σύσκεψη που έκανε με την καθηγήτριά της κατάφερε να την πείσει ώστε το ερχόμενο πρωί να περάσω να την πάρω στις 09:00 για να την πάω στον Λυκαβηττό. Άγνωστο γιατί η δασκάλα της με είχε συμπαθήσει, οι δε φίλες της άρχισαν να με συμπαθούν και αυτές. Όταν μάλιστα είπα στην Ritha να προσκαλέσει τις τρεις κολλητές της φίλες το βράδυ να μας συνοδεύσουν στην ντισκοτέκ "Καρυάτιδες" πέταξαν από τη χαρά τους. Εννοείται πως εγώ δεν είχα μάτια παρά μόνο για την Ritha. Εννοείται επίσης πως εκείνο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι, το πρωί στις 09:00 ήμουν στο ξενοδοχείο, η Ritha με περίμενε και όταν μου είπε πως το βράδυ δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου γιατί ανυπομονούσε να βρεθούμε μ' έστειλε στα ουράνια. Εκείνη τη στιγμή λόγω ευτυχίας μ' επισκέφθηκε η εσωτερική άτακτη φωνούλα και μου είπε: πράξε τα δέοντα!!! Πάντα η άτακτη φωνούλα μιλούσε με γρίφους, αυτή τη φορά κατάλαβα αμέσως τι ήθελε να πει και αφού ζήτησα συγγνώμη τους είπα πως θα επιστρέψω σε πέντε λεπτά. Πράγματι επέστρεψα σύντομα κρατώντας δύο ανθοδέσμες, μία για την Ritha και μία για την δασκάλα της!! Όταν έδωσα την ανθοδέσμη στην δασκάλα της δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά και την συγκίνησή της.
Φεύγοντας από το ξενοδοχείο με την Ritha στο πίσω κάθισμα της βέσπας άρχισα να καταλαβαίνω πως δεν της ήμουν αδιάφορος. Από το αγκάλιασμα διέκρινα πως ένας μεγάλος έρωτας βρήκε ανταπόκριση. Φθάσαμε στον Λυκαβηττό και με το τρενάκι ανεβήκαμε στην κορυφή, κατά την διαδρομή είχα σταματήσει σε τέσσερα ανθοπωλεία για να της προσφέρω από μία ανθοδέσμη!! Αυτή η πράξη την συγκλόνισε, το αγκάλιασμα γινόταν όλο και πιο έντονο. Καθίσαμε για φαγητό στο εστιατόριο που υπήρχε στον Λυκαβηττό και πήρα την απόφαση να της πω πως την είχα ερωτευτεί και πως το μυαλό μου ήταν συνέχεια σ' εκείνη. Μου είπε πως κι εκείνη νιώθει την ίδια έλξη και πως θα ήθελε να της δώσω λίγο χρόνο ώστε να είναι σίγουρη. Θα έμεναν ακόμα 4 μέρες στην Αθήνα, θεώρησα πως ήταν η στιγμή να της αναφέρω τα περί στρατού. Της εξήγησα πως την Δευτέρα, βρισκόμασταν ήδη στο Σάββατο, θα έπρεπε να παρουσιαστώ και πως για 40 μέρες θα ήμουν εσώκλειστος. Αυτό δεν της πολυάρεσε γιατί σήμαινε πως θα ήμασταν μαζί εκείνη την ημέρα και την επόμενη που ήταν Κυριακή. Της έδωσα την ταχυδρομική διεύθυνση, τότε εμένα στην οδό Τυμφρηστού, στην πλατεία Κυνοσάργους μαζί με τον αδερφό μου τον Βασίλη και την νύφη μου την Ελένη. Έχει σημασία που το αναφέρω αυτό γιατί ο αδερφός μου υπήρξε σημαντικός αρνητικός παράγοντας στην επικοινωνία μου αργότερα με την Ritha. Ας το αφήσουμε όμως αυτό το θέμα για αργότερα και ας επιστρέψουμε στον Λυκαβηττό, μετά το φαγητό πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο περάσαμε από το ατελιέ του δασκάλου μου προκειμένου να μας κάνει αυτός τα πορτραίτα μας, ήταν δική της η επιθυμία και κράτησε αυτόν τον πίνακα για πάντα κοντά της. Από την Σάννα έμαθα το πόσο περίοπτη θέση κατείχε αυτός ο πίνακας με τα δύο πορτραίτα στο σπίτι τους και ειδικότερα στη ζωή της Rithas.
Ο δάσκαλος μετά χαράς φιλοτέχνησε τα πορτραίτα μας και επειδή κατάλαβε πως υπήρχε αμοιβαία ερωτική έλξη αποχώρησε διακριτικά λέγοντας πως είχε κάποιο ραντεβού και θα έλειπε για τρεις ώρες. Κατάλαβα πως ο Σαββάκης έλεγε ψέματα και πως ο λόγος που έφευγε ήταν για να μας αφήσει μόνους για τα περαιτέρω αν προέκυπταν. Ωραίος ο δάσκαλος, τα ίδια έκανα κι εγώ αργότερα με τον Πλάτωνα αλλά αυτός δεν εκτίμησε τον δικό του δάσκαλο. Το ατελιέ ήταν ας πούμε ένα σπίτι με δύο δωμάτια εκ των οποίων το ένα ήταν για την αποθήκευση των πινάκων και το άλλο για ύπνο. Το σαλόνι που ήταν πολύ φωτεινό ήταν το εργαστήριο. Άρχισα να της κάνω ξανά το πορτραίτο, ήταν και η τελευταία φορά που φιλοτέχνησα πορτραίτο γιατί λόγω της τροπής που πήρε η υπόθεση εν άγνοια μου και εν αγνοία της Rithas δεν θέλησα να ξαναπιάσω παλέτα και πινέλα στα χέρια μου. Για να μην λέω πολλά όταν τελείωσα το πορτραίτο της έγινε αυτό που επιθυμούσαμε και οι δύο, βρεθήκαμε στο καλό δωμάτιο όπου ζήσαμε ανείπωτες στιγμές ερωτικής ευτυχίας. Όταν ο δάσκαλος επέστρεψε μετά από τρεις ώρες εμείς είχαμε φύγει ήδη για το ξενοδοχείο.
Πριν φθάσουμε στο ξενοδοχείο πέρασα από το ανθοπωλείο που υπήρχε στην Βεΐκου και αγόρασα μία τεράστια ανθοδέσμη με 18 υπέροχα κόκκινα τριαντάφυλλα. Η Ritha ήταν 18 χρόνων και ήταν η πρώτη της φορά, αν με ρωτήσει κάποια/κάποιος αν ήταν συνειδητή η πράξη της μη προφύλαξης θα του απαντήσω ευθέως: Ναι ήταν συνειδητή γιατί νιώθαμε και οι δύο τα ίδια συναισθήματα και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων δεν το μετανιώσαμε ποτέ. Αν μάλιστα κρίνουμε εκ του αποτελέσματος νιώθουμε απόλυτα δικαιωμένοι.
Το βράδυ του Σαββάτου πέρασα και πήρα την Ritha και τις φίλες της και πήγαμε στην ντισκοτέκ Καρυάτιδες όπου περάσαμε πολύ όμορφα και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο στις 02:30 όλα τα κορίτσια ήταν ξετρελαμένα κι εγώ εντελώς φευγάτος. Κάτι οικονομίες που είχα για τον στρατό άρχισαν να εξανεμίζονται αλλά εμένα ουδόλως με απασχολούσε αυτό το θέμα. Απασχολούσε όμως τον Βασιλάκη και γι' αυτό άρχισε να ανησυχεί. Εγώ έκανα πως άκουγα το κήρυγμά του στωικά αλλά εγώ ήμουν αλλού, όποιος έχει ζήσει μεγάλους έρωτες μόνο αυτός/η μπορούν να με καταλάβουν.
Την επόμενη μέρα πέρασα από το ξενοδοχείο στις 10:30 ξανά με δύο ανθοδέσμες και πήρα την Ritha για να πάμε στο Σούνιο. Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα και πήγαμε κατευθείαν στο ατελιέ.
Ο δάσκαλος μας είπε πάλι πως είχε ένα ενδιαφέρον ραντεβού και θα έλειπε λίγες ώρες. Φίλε και δάσκαλε Γιώργο Σαββάκη όπου και αν βρίσκεται η ψυχούλα σου σ' ευχαριστώ πολύ, ήσουν μοναδικός καλλιτέχνης, άνθρωπος, φίλος. Το βράδυ έξω από το ξενοδοχείο αφού ανταλλάξαμε ξανά τις ταχυδρομικές μας διευθύνσεις και όρκους αγάπης ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω κάτι που έχει σημασία, όσο περνούσε η ώρα και δεν επέστρεφα στο σπίτι ο αδερφός μου καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα γιατί φοβόταν πως την επόμενη μέρα δεν θα παρουσιαζόμουνα στο κέντρο εκπαίδευσης με αποτέλεσμα να με θεωρήσουν λιποτάκτη!!! Εν μέρη είχε δίκιο γιατί μου πέρασε πολλές φορές από το μυαλό να μην παρουσιαστώ και να φύγω μαζί της. Στις 23:30 έφυγα από την αγκαλιά της με κρύα καρδιά εδώ φθάνει στο τέλος το πρώτο σκέλος αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας αγάπης, θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος το οποίο ίσως να είναι ακόμα πιο συγκλονιστικό.
Κατ' αρχάς πριν συνεχίσω τις αποκαλύψεις για την πιο συγκλονιστική ιστορία κεραυνοβόλου έρωτα να αναφέρω κάποια σχόλια.
Α) πατέρας Ευθύμιος:
Συγκινημένος επικοινώνησε μαζί μου και μου έδωσε την ευλογία του, με παρακάλεσε επειδή αύριο το βράδυ θα αναχωρήσει για την Λήμνο αν είναι δυνατόν να μπορέσει να πληροφορηθεί την συνέχεια απόψε!! Έχω μεγάλη αγωνία μου είπε να μάθω ποιος ήταν ο ρόλος του αδερφού σου και το πότε έμαθες την αλήθεια.
Β) Διευθυντής ΔΕΔΑΔΕ Τρικάλων:
Δάσκαλε συγχαρητήρια!! Σε θαυμάζω για το αποτέλεσμα, πες μας μόνο να ξέρουμε τι άλλο να περιμένουμε και αν χρειαστεί να κάνεις τα χαρτιά για πολύτεκνος!! Ωραίος ο διευθυντής και πρακτικός.
Γ) Πλάτωνας:
Μπορεί να μην σε αποκαλώ δάσκαλο φωναχτά αλλά ξέρεις πως από μέσα μου έτσι σε αποκαλώ, πως να ξεχάσω αφού κοντά σε σένα έκανα τα πρώτα μου βήματα; Εσύ ήσουν αυτός που με παρότρυνες που να ορμάω και που απλώς να κοιτάζω.
Δ) Πριγκιπέσσα:
Η Πριγκιπέσσα των Φαρσάλων ως καχύποπτη έχει την εντύπωση πως αυτή η ιστορία αφορά το υπό έκδοση νέο μου βιβλίο. Παρ' ό,τι της εξήγησα αυτή επιμένει πως αφορά το νέο μου μυθιστόρημα. Όταν βέβαια είδε τις φωτογραφίες άρχισε να μιλάει Φαρσαλινά και δεν την καταλάβαινα.
Ε) Θεόφραστος:
Δάσκαλε τα νέα έχουν φθάσει και στην Γερμανία, χθες με πήρε ο Λούις και ο Λαμπρακιάς και άρχισαν να με ρωτάνε αν έμαθα τα νέα για τον δάσκαλο!!
Πάμε τώρα στην συνέχεια της υπόθεσης.
Την επόμενη μέρα παρουσιάστηκα κανονικά στο κέντρο εκπαίδευσης, φεύγοντας από το σπίτι ο Βασιλάκης άρχισε το κήρυγμα. Να προσέχεις, να είσαι υπάκουος, και προς θεού μη σου περάσει από το μυαλό να φύγεις πριν την ορκομωσία γιατί θα περάσεις στρατοδικείο!! Φοβόταν πως λόγω της Rithas θα το έσκαγα, είχε καταλάβει πως ήμουν με τα μπούνια ερωτευμένος. Παρουσιάστηκα και δεν θυμάμαι στις πόσες βδομάδες; επέτρεψαν το επισκεπτήριο, εγώ ήμουν γεμάτος αγωνία να παραλάβω τα γράμματα της Rithas, εγώ εντωμεταξύ της έγραφα κάθε μέρα από ένα γράμμα, 365 μέρες ο χρόνος 365 γράμματα εγώ. Όταν ήρθε στο επισκεπτήριο ο αδερφός μου και η νύφη μου και τους ρώτησα που είναι τα γράμματα με κοιτούσαν παράξενα, ποια γράμματα με ρώτησαν;
Πήγα να τρελαθώ, δεν είχε πάει κανένα γράμμα στο σπίτι!! Υπέθεσα πως κάτι θα είχε συμβεί στο ταχυδρομείο και του είπα να πάει την επόμενη στο ταχυδρομείο και όταν ξανάρθει να μ' ενημερώσει.
Την επόμενη Κυριακή είχε πάλι επισκεπτήριο και περίμενα πως και πως να έρθουν για να μάθω τι έγινε με τα γράμματα. Με το που τους είδα οι πρώτες λέξεις που τους είπα ήταν που είναι τα γράμματα; Το λόγο πήρε ο Βασίλης και μου είπε πως δεν είχε έρθει κανένα γράμμα και αναρωτήθηκε μήπως δεν είχα γράψει σωστά την διεύθυνση. Κοίταξα στα μάτια τη νύφη μου η οποία δεν έλεγα ποτέ ψέματα και κατάλαβα πως δεν υπήρχαν αλήθεια γράμματα!! Τον παρακάλεσα να ρωτήσει τον ταχυδρόμο μήπως κατά λάθος τα άφηνε κάπου αλλού οπότε να το ελέγξει. Μου υποσχέθηκε πως θα το έκανε, εμένα όμως άρχισαν να με τρώνε τα φίδια.
Τότε ήταν που έφαγα την πρώτη καμπάνα, σε λίγες μέρες πλησίαζε η ορκομωσία και ο επιλοχίας με ενημέρωσε πως δεν θα ήμουν εξοδούχος!! Με είχαν τιμωρήσει με 10 μέρες στέρηση εξόδου. Για να μην τα πολυλογώ βγήκα για πρώτη φορά στις 50 μέρες, απίστευτο κι όμως αληθινό. 50 μέρες χωρίς γράμμα, ήμουν στα όρια της κατάθλιψης. Προς στιγμήν σκέφτηκα να το σκάσω και να πάω Φινλανδία, ο αδερφός μου το κατάλαβε και συνέταξε κάποια επιστολή την οποία θα καταθέταμε στο ταχυδρομείο για να ελέγξουν το θέμα των επιστολών. Αυτή η επιστολή εννοείται πως δεν έφθασε ποτέ στο ταχυδρομείο αφού αυτός που θα την πήγαινε ήταν αυτός που είχε δημιουργήσει το θέμα. Οι λίγες μέρες της άδειας πέρασαν και επέστρεψα στο κέντρο εκπαίδευσης όπου η κατάσταση λόγω της επιστράτευσης που είχε προηγηθεί με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο ήταν πολύ δύσκολη. Εγώ συνέχιζα βέβαια να της στέλνω κάθε μέρα και ένα γράμμα αλλά απάντηση στο σπίτι δεν πήγαινε. Εκτός και αν πήγαινε και δεν έφθανε παρά μόνο στα χέρια του αδερφού μου. Αυτό βέβαια δεν μου περνούσε τότε από το μυαλό μου.
Μετά από 5 μήνες σκληρής εκπαίδευσης πήρα μετάθεση για την Φλώρινα. Όταν έφυγα για Φλώρινα έφυγα με χάλια ψυχολογία, ένα τεράστιο γιατί υπήρχε μέσα μου και δεν υπήρχε απάντηση. Μετά την Φλώρινα στην Κοζάνη και μετά την Κοζάνη στην Λάρισα και στο Πεντάγωνο. Τα χρόνια εντωμεταξύ περνούσαν κι εγώ είχα στείλει συνολικά 910 επιστολές και δυστυχώς έβαζα πάντα την διεύθυνση Τυμφρηστού 16 Νέος Κόσμος. Μετά από σχεδόν 30 μήνες απολύθηκα αλλά δεν τόλμησα να φύγω για την Φινλανδία.
Δεν το έκανα γιατί θεωρούσα πως δεν υπήρχε λόγος πια, με είχε ξεχάσει, δυστυχώς δεν σκέφτηκα ο βλαξ κάτι πολύ απλό, γιατί τα γράμματα μου δεν τα επέστρεφαν αφού δεν υπάρχει παραλήπτης;
Άμα είσαι θολωμένος το μυαλό δεν λειτουργεί σωστά. Τρία χρόνια μετά την απόλυση μου γνώρισα την Λαμπρινή και αυτό λειτούργησε ως φάρμακο και η ζωή μου πήρε νέα πορεία. Έλα όμως που κάποια πράγματα δεν τα ορίζουμε εμείς και να τι έγινε πριν περίπου έναν χρόνο. Ο ανιψιός μου ο Ηγέτης (Νίκος) αποφάσισε να απογαλακτιστεί και νοίκιασε καινούριο σπίτι. Ως εκ τούτου αποφάσισε να πάρει μαζί του και όλα τα δικά του πράγματα, ανάμεσα σε όλα που πήρε ήταν και κάτι κούτες με τα βιβλία του από το λύκειο. Όλα καλά και ωραία, τα πήρε, τα πήγε στο καινούργιο σπίτι και κάποια στιγμή αποφάσισε να ανοίξει τις κούτες για να δει τι θα κρατήσει και τι θα πετάξει. Στις πρώτες δύο κούτες όλα πήγαν καλά, πέταξε πολλά πράγματα, όταν όμως έφθασε στην τρίτη κούτα έμεινε άφωνος!!
Απ' έξω η κούτα έγραφε: ΒΙΒΛΙΑ ΝΙΚΟΣ στο περιεχόμενο υπήρχαν μόνο δύο βιβλία πάνω πάνω!! Και όλα τα υπόλοιπα ήταν γράμματα με παραλήπτη εμένα. Ο Ηγέτης τα έχασε, όταν έπιασε τα γράμματα στα χέρια του και είδε πως όλα, μα όλα 900 περίπου ήταν όλα κλειστά μουγκάθηκε!! Του είχα διηγηθεί πιο παλιά την ιστορία και γνώριζε τη σχέση που είχα τότε με την Ritha. Βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση γιατί κατάλαβε πως τα γράμματα τελικά που δεν είχαν φθάσει ποτέ στα δικά μου χέρια η αιτία ήταν ο πατέρας του. Και τώρα; Τι να έκανε τώρα;
Τηλεφώνησε στον πατέρα του και τον ενημέρωσε πως είχε βρει τα γράμματα που είχε κρύψει, ο ίδιος έπεσε από τα σύννεφα γιατί νόμιζε πως τα είχε πετάξει σε κάποια μετακόμιση που είχαν κάνει. Αρχικά του εξήγησε πως αυτό που έκανε, το έκανε για δικό μου καλό γιατί είχε διαπιστώσει πως εγώ είχα σκοπό να φύγω για την Φινλανδία, ήμουν πολύ ερωτευμένος και φοβόταν πως δεν θα πήγαινα ούτε στον στρατό οπότε θα ήμουν λιποτάκτης και μάλιστα σε περίοδο επιστράτευσης που σήμαινε πως θα σάπιζα στη φυλακή. Ζήτησε μάλιστα από τον Ηγέτη να καταστρέψει τα γράμματα έστω και τώρα γιατί φοβόταν τις συνέπειες. Ο Ηγέτης είχε διαβάσει κάποια γράμματα και γνώριζε για την ύπαρξη της κόρης, δεν ήταν σίγουρος αν αυτό το γνώριζε ο πατέρας του γι' αυτό τον ρώτησε αν γνώριζε για την ύπαρξη της Σάννας. Ο πατέρας του εξεπλάγην από αυτή την πληροφορία και τον διαβεβαίωσε πως δεν το γνώριζε γιατί δεν είχε ανοίξει κανένα γράμμα. Ο Ηγέτης ήταν σε δύσκολη θέση γιατί κατάλαβε πως αυτό που έκανε ο πατέρας του ήταν απαράδεκτο, όταν του το επισήμανε επικαλέστηκε την δύσκολη κατάσταση που θα βρισκόμουν και πως ότι έκανε το έκανε για το καλό μου. Στην ερώτηση του Ηγέτη και τι θα πεις όταν βρεθείς με την κόρη του Πούφ δεν είπε τίποτα, ίσως αργά να κατάλαβε τι είχε κάνει αλλά δεν το παραδέχθηκε ποτέ. Είχε κολλήσει στις συνέπειες του στρατού.
Ο Ηγέτης φυσικά και δεν συμφώνησε με την ιδέα του πατέρα του να καταστρέψουν τα γράμματα και του είπε πως θα σκεφτεί πως θα χειριστεί το θέμα. Ως Ηγέτης που είναι σκέφτηκε να ανοίξει όλα τα γράμματα για να δει το περιεχόμενο. Αν διαπίστωνε πως η κοπέλα μετά την αναχώρηση από την Αθήνα είχε φτιάξει τη ζωή δεν θα μου έλεγε τίποτα. Έλα όμως που η Ritha μιλούσε για εγκυμοσύνη, και σε κάποια άλλα γράμματα για ένα χαριτωμένο και Πανέμορφο κορίτσι που έφερε στον κόσμο εννέα μήνες μετά την αναχώρηση!!!
Όταν ο Ηγέτης με πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να βρεθούμε μόνο οι δυο μας κατάλαβα πως κάτι σοβαρό συμβαίνει αλλά δεν φαντάστηκα ποτέ αυτά που θα αντίκριζαν τα μάτια μου. Όταν του είπα να βρεθούμε στο Μουσείο μου το ξεκόψει λέγοντας: σε περιμένω στο σπίτι. Είπα στην Λαμπρινή πως έχω ένα ραντεβού με τον εκδότη μου και αναχώρησα για το Γκάζι. Όταν έφθασα ήμουν γεμάτος αγωνία, προς στιγμήν σκέφτηκα πως ήθελε να μου πει πως επιτέλους αποφάσισε να νυμφευθεί και πως επιθυμούσε να γνωρίσω την κοπέλα. Αμ δε!! Όταν μου άνοιξε την πόρτα κατάλαβα πως κάτι πιο σοβαρό συμβαίνει και η αγωνία μου χτύπησε κόκκινο, το κατάλαβε ο Ηγέτης και προς στιγμήν σκέφτηκε να μην μου πει τίποτα. Κατάλαβε πως εγώ δεν θα έφευγα από εκεί χωρίς να μάθω την αλήθεια και άρχισε να μου εξιστορεί το τι είχε ανακαλύψει.
Ήταν Σάββατο, βρέθηκα εκεί στις 10:00 το πρωί και έφυγα στις 23:00 το βράδυ πελαγωμένος, αν ο αδερφός μου δεν ήταν στο χωριό θα τον είχα τουφεκίσει. Το θέμα που τέθηκε ήταν αν θα έπρεπε να μάθει σ' αυτή τη φάση την αλήθεια η Λαμπρινή και η Βασιλική. Αποφασίσαμε να μην πούμε τίποτα προς ώρας και βλέποντας και κάνοντας. Αποφασίσαμε επίσης να πάει ο Νίκος να συναντήσει την Ritha, να μάθει ποια ήταν η κατάσταση της ίδιας και του κοριτσιού, να της εξηγήσει το τι είχε συμβεί και να συλλέξει όποιες πληροφορίες μπορούσε για την κόρη που όπως έγραφε η Ritha στο γράμμα τής είχε δώσει το όνομα Sanna!!
Πράγματι πριν έναν χρόνο ο Ηγέτης ταξίδεψε στην Φινλανδία δήθεν για επαγγελματικό ταξίδι και συναντήθηκε με την Ritha. Την αναζήτησε στο πατρικό της, εκεί που έστελνα τα γράμματα και οι γονείς της την κάλεσαν στο σπίτι. Φανταστείτε την έκπληξή της όταν έμαθε το τι είχε συμβεί. Εξήγησε στον Ηγέτη πως είχε παντρευτεί και πως είχε εκτός από την Sanna και δύο αγόρια, τον Pekka και τον Mikko. Η Sanna είχε παντρευτεί και είχε ένα αγοράκι 12 ετών!! Το όνομά του ήταν Frans και το όνομα του συζύγου της jurky!! Έμαθε ο Ηγέτης πως η Sanna γνώριζε όλη την ιστορία και ρώτησε την Ritha αν θα μπορούσε να την δει. Ο Ηγέτης καιγόταν από περιέργεια να γνωρίσει την νέα του ξαδέρφη. Όταν η Ritha ενημέρωσε την Sanna για το ποιος ήταν στο σπίτι και πως θα ήθελε να την γνωρίσει δεν το σκέφτηκε καθόλου, σε λίγη ώρα έφθασε κι αυτή. Επειδή ήταν ώρα για μεσημεριανό κάλεσαν τον Ηγέτη να πάνε για φαγητό και να συζητήσουν περαιτέρω την υπόθεση. Ο Ηγέτης τούς εξήγησε την όλη κατάσταση και επειδή η Sanna εξέφρασε την έντονη επιθυμία να γνωρίσει τον βιολογικό της πατέρα, την αδερφή της και την Λαμπρινή ζήτησε λίγο χρόνο ώστε να προετοιμάσει το έδαφος. Ρώτησε τη Sanna αν θα ήθελε να μιλήσει μαζί μου, εκείνη την περίοδο η Λαμπρινή βρισκόταν στα Τρίκαλα γιατί ο πατέρας της ήταν στο νοσοκομείο κι έτσι δεν υπήρχε πρόβλημα να μιλήσω άνετα. Ο Ηγέτης το γνώριζε αυτό και με κάλεσε στο σταθερό, τώρα ό,τι και να σας πω δεν θα μπορέσω να σας περιγράψω τα συναισθήματα εκείνης της συνομιλίας.
Όλο αυτό το διάστημα υπήρχε μία επικοινωνία μέσω email αλλά δεν είχα αποφασίσει ακόμα να εξηγήσω στα κορίτσια την όλη ιστορία. Τον περασμένο μήνα η Sanna πληροφορήθηκε από τον Ηγέτη την περιπέτεια της Λαμπρινής και το γεγονός πως στις 22 Ιουνίου θα πρέπει να χειρουργηθεί και προς τιμήν της πήρε την εξής απόφαση. Ενημέρωσε τον Ηγέτη πως ζήτησε από το υπουργείο εξωτερικών της χώρας της όπου και εργάζεται στο διπλωματικό σώμα, να την στείλουν στην πρεσβεία της Φινλανδίας στην Ελλάδα προκειμένου να είναι εδώ για να συμπαρασταθεί στην Λαμπρινή κυρίως, στην αδερφή της και στον πατέρα της. Είπε μάλιστα στον Ηγέτη πως φθάνει στις 13 Ιουνίου στην Αθήνα και πως είχε αποστείλει και ενημερωτικό email σε μένα. Ο Ηγέτης μας αναζήτησε την ημέρα του Αγίου Πνεύματος αλλά λείπαμε στην Νεμέα. Βρέθηκε όμως με την Μελισσάνθη και της εξήγησε όλα όσα είχαν προηγηθεί. Εξεπλάγην ευχάριστα που άκουσε την ξαδέρφη του να του λέει γεμάτη ενθουσιασμό πως την περιμένουμε με ανοιχτές αγκαλιές!!! Επικοινώνησαν μάλιστα τηλεφωνικά και έτσι έγινε η πρώτη γνωριμία των δύο κοριτσιών.
Την επόμενη που επιστρέψαμε από το Λουτράκι, είχαμε παραβρεθεί στα Νέμεα όπου ως CEO της ΟΚΡΑ μίλησα στο συνέδριο για τον κορυφαίο καθηγητή Στέφανο Μίλερ παρουσία και του μεγαλοεπιχειρηματία Μανδραγόρα και της συζύγου του, μας περίμενε στο σπίτι ο Ηγέτης. Με τον δικό του γλαφυρό τρόπο άρχισε να εξηγεί στην Λαμπρινή όλη την ιστορία που ξεκίνησε πριν 47!! χρόνια. Όταν της έδειξε το email όπου η Sanna ρητά δήλωνε πως θέλει να βρίσκεται κοντά της μαζί με την αδερφή της όταν θα χειρουργηθεί, η Λαμπρινή λύγισε, δάκρυα χαράς έτρεχαν από τα μάτια της. Το βράδυ στις 20:00 κλείναμε στην αγκαλιά μας το νέο μέλος της οικογένειας. Εισέπραξε αμέσως την αγάπη όλων μας και ήταν σαν να μην είχε λήψη ποτέ.
Ως επίλογο θα σας στείλω αυτό που συνέβη το 1989 στο Pepos school of delicatessen. Λίγη υπομονή πατέρα Ευθύμιε. Να σας ανακοινώσω και κάτι σημαντικό. Ο ξάδερφος μου ο διευθυντής με πήρε πριν λίγο και συγκινημένος μου είπε το εξής: δάσκαλε με το που έμαθα τα ευχάριστα κερνούσα όλους τους συναδέλφους, μπορεί να πλήρωσα και 100€ σε κεράσματα αλλά χαλάλι για την καινούργια ανιψιά. Το ίδιο βέβαια έκανε και ο Πλάτωνας, εγώ βέβαια από λεπτότητα τους είπα πως ό,τι έξοδα κάνετε θα τα καλύψω εγώ. Εννοείται πως αυτό δεν το δέχθηκαν και μάλιστα ο διευθυντής είπε: δάσκαλε σε παρακαλώ μη μας προσβάλεις. Ωραίος ο διευθυντής. Ο δε Πλάτωνας αυτός κι αν ήταν ανένδοτος αλλά τελικά τα πήρε τα χρήματα για να βάλει αέριο, έτσι είπε.
Κάποια στιγμή θα σας στείλω και τον επίλογο.
ΥΓ. Η Πριγκιπέσσα από τα Φάρσαλα δεν μπορεί να πιστέψει ακόμα όλα αυτά που διάβασε, ενώ τα ξαδέρφια στο Γοργογύρι κερνάνε αυτή ακόμα βρίσκεται στο πως θα μοιραστεί τώρα η περιουσία αφού υπάρχουν πλέον δύο παιδιά. Το μυαλό της στο χρήμα. Κάνε υπομονή Πριγκιπέσσα γιατί πριν λίγο που μίλησα με τον διευθυντή είπε κάτι σοφό.
Αυτή είναι η συγκλονιστική της κόρης που ήρθε από το παρελθόν και ομόρφυνε περαιτέρω τη ζωή μας. έμεινε μαζί μας έναν μήνα και ζήσαμε καταπληκτικά όμορφες και συγκινητικές στιγμές. Τα ερχόμενα Χριστούγεννα ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον μικρό Frans δηλαδή τον εγγονό μας!!!
Σας χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος
=========================
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΑΝΝΑ Η ''ΘΑΛΑΣΣΑ'' η τρίτη!!! κόρη του Πεπέ, μετά την Φινλανδία σειρά έχει η Ιαπωνία; [Μόνο ο Γκοτζιό γνώριζε την ύπαρξή της για ευνόητους λόγους].
Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας και των ρομαντικών ιστοριών καλημέρα-ohayo! σας μιλάει ο Poof!
ένα μεγάλο ευχαριστώ θέλω να πω στον Επικούρειο Πέπο
που δέχθηκε να φιλοξενήσει στο filomatheia.blogspot.com
αυτή την απίστευτη μεν, αλλά αληθινή ιστορία αγάπης που
ο κύκλος της θα κλείσει στις 23/05/23 ανοίγοντας έναν άλλο
κύκλο πιο συναρπαστικό, πιο γοητευτικό και σίγουρα με πολλές όμορφες ανατροπές, σήμερα λοιπόν θα σας διηγηθώ τη δική μου ιστορία, -που θα μπορούσε να είναι και δική σας- θα σας διηγηθώ λοιπόν την ιστορία της Θάλασσας όχι δεν μιλάω για τη γνωστή Θάλασσα, μιλάω για την Θάλασσα της καρδιά μου, μιλάω για την πανέμορφη τρίτη τελικά κόρη που έχω στην Ιαπωνία και το όνομά της το γράφει ακριβώς έτσι ''Θάλασσα'' ήταν επιλογή της μητέρας της. Πριν παντρευτώ την Δολέντσια, είχα ερωτευθεί μια πανέμορφη νεράιδα από την Ιαπωνία, την σαγηνευτική Miyoko-Κέικο san
ήταν ένας έρωτας κεραυνοβόλος, και καρπός αυτής της σχέσης, μιας θεϊκής σχέσης, είναι η νεράιδα που γεννήθηκε στις 18/04/91 Εκείνη την περίοδο είχαμε δύο επιλογές,
α' να πάω εγώ στην Ιαπωνία,
β' να έρθει η Μiyoko san στην Ελλάδα,
οι γονείς της ως μοναχοκόρη δεν της το επέτρεψαν αυτό-και πολύ σωστά έκαναν- εγώ δυστυχώς δεν τόλμησα τότε να πάρω τη μεγάλη απόφαση κι έτσι ένας μεγάλος έρωτας δεν είχε αίσιο τέλος. Η Miyoko san όπως έμαθα πολύ αργότερα -από την κόρη μας- έμαθε άπταιστα Ελληνικά, και ήταν αυτή που επέλεξε να δώσει στην κόρη μας το όνομα Θάλασσα! Δίδαξε επίσης στην κόρη μας τα Ελληνικά, και της διάβαζε Όμηρο, Πλάτωνα, Επίκουρο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλο και Σαπφώ.
Λίγο πριν πεθάνει, -πέθανε στις 26/04/2014- ζήτησε από την Θάλασσα να της υποσχεθεί πως τον φάκελο που της παρέδωσε θα τον άνοιγε μετά το θάνατό της, γνώριζε πως σύντομα θα πέθαινε,
ήταν άλλωστε γιατρός και γνώριζε πως η αρρώστια της δεν θα της επέτρεπε να ζήσει για πολύ.
Αυτό και έπραξε. Σ' εκείνη την επιστολή είχε ζητήσει από την Θάλασσα να με βρει και να μου παραδώσει την επιστολή, που ήταν για μένα υπό μία προϋπόθεση, να την ανοίξω
24 ώρες μετά τη συνάντησή μας!!!!!!!!!! Αυτή η συνάντηση έγινε στις 23 Μαϊου του 2019 στο καφέ του Μουσείου της Ακρόπολης, η ΚΕ'Ι'ΚΟ έτσι μου είπε τότε πως ήταν τ' όνομά της, μου ζήτησε το άνοιγμα της επιστολής να γίνει στον ίδιο χώρο!!! Και το κυριότερο να είμαι μόνος μου!!!!!!!!!! ήταν τόσο γλυκιά που δεν τόλμησα ν' αντισταθώ, αλλά ούτε και να ρωτήσω πολλά,
άλλωστε ο χρόνος ήταν τόσο λίγος. Σ' εκείνη, τη μιας ώρας συνάντηση είχα μπροστά μου
ένα θεϊκό πλάσμα που είπε πως κάποιοι φίλοι από Ιαπωνία ήθελαν να μου κάνουν μια πολύ μεγάλη έκπληξη!!!!!!!! που να φαντασθώ πως εκείνη τη στιγμή είχα μπροστά μου την
κόρη μου την Θάλασσα και όχι την Κέ'ι'κο που μου είπε;
Πράγματι της έδωσα το λόγο μου πως θ' ανοίξω τον φάκελο την επόμενη της συνάντησης!!!!!!!!!!!! (Γιατί να κρατάω πάντα το λόγο μου;)
Όλα αυτά, και άλλα πολλά, τα έμαθα όταν διάβασα την επιστολή της Miyokο την επόμενη μέρα, και μάλιστα στο ίδιο τραπέζι.
Φαντασθείτε τώρα αγαπητοί μου φίλοι το σοκ που έπαθα όταν άρχισα να διαβάζω την επιστολή. Ήταν μια απίστευτη, αλλά αληθινή ιστορία, η νεράιδα που ήταν κοντά μου πριν 24 ώρες
ήταν κόρη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η επιθυμία της Miyoko san ήταν πως έπρεπε να σεβαστώ αυτά που ζητούσε από μένα, ένα από αυτά ήταν πως δεν έπρεπε πριν την 07/07/19 να ανακοινώσω σε κανέναν το περιεχόμενο της επιστολής, ούτε καν στην οικογένειά μου, ούτε και να προσπαθήσω να βρω την κόρη μας στο μεσοδιάστημα εκτός, και αν η ίδια έπαιρνε την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει μαζί μου πιο πριν!!! Καταλαβαίνετε ελπίζω την αναστάτωσή μου, και την αγωνία μου. Τότε ήταν που ξεκίνησα τη ζωγραφική, και την ξυλογλυπτική προκειμένου να ''εξαερώσω'' την αγωνία μου, κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει κάτι -εκτός από τη δίδυμη αδερφή μου- που όταν ήρθε τον Αύγουστο του 2019 κάποια στιγμή που ήμασταν στον κήπο με ρώτησε: ''Spirospero αδερφέ μου, αυτό που σε απασχολεί θα πρέπει να είναι πάρα πολύ σοβαρό, γιατί δεν μου ανοίγεις τη καρδιά σου;''
Αυτό και έκανα, όταν έφυγε της έδωσα αντίγραφο της επιστολής για να της το διαβάσει στο GERMISTON η Ελληνίδα φίλη της. Αν η απόφαση τής Θάλασσας ήταν θετική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες της κόρης μας που θα σήμαινε πως επιθυμούσε να συναντηθούμε, και να ζήσει μαζί μας, αν ήταν αρνητική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες δικές της, δηλαδή της
Miyoko san.
Ποιός μπορούσε εκείνη την περίοδο να καταλάβει γιατί ο Επικούρειος Πέπος επισκεπτόταν τόσο συχνά τη θάλασσα; Ποιός μπορούσε τότε να καταλάβει γιατί ο Pepe ζωγράφιζε πολλά θαλασσινά τοπία; Ποιος μπορούσε εκείνη την περίοδο της μεγάλης αγωνίας να καταλάβει γιατί ο Poof ήταν τακτικός θαμώνας του καφέ στο Μουσείο της Ακρόπολης;
Ελάτε τώρα για λίγο στη θέση μου όταν στις 00.30 ενώ ήμουν συνεπαρμένος από το βιβλίο που διάβαζα με τίτλο ''ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ'' στο πρωτότυπο παρακαλώ!!! με την βοήθεια φυσικά λεξικού, ακούω τον θόρυβο που κάνει το ipad όταν λαμβάνει κάποιο μήνυμα, και ανοίγοντάς το βλέπω τις δύο φωτογραφίες της Θάλασσας!!!!
Εννοείται πως δεν είχα κλείσει μάτι όλη τη νύχτα γιατί δε χώρταινα να θαυμάζω τις δύο φωτογραφίες, και τη χαρά μου για την απόφαση της Θάλασσας.
Φίλες και Φίλοι της μεϊλοπαρέας αυτή τη ΜΕΓΑΛΗ μου χαρά ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας και παρακαλώ να με συγχωρήσετε αν σας ζάλισα.
Όταν με το καλό γίνει το επόμενο βήμα, δηλαδή ο ερχομός της στη Ελλάδα, και η ένταξή της στη οικογένεια, ελπίζω χωρίς προβλήματα, οπότε θα έχω δυο κόρες θα ήθελα να παραστεί τε στη μεγάλη γιορτή που θα κάνουμε για τον ερχομό της Θάλασσας. [αυτό τελικά θα γίνει στις 26 Απριλίου του 2022 εκτός απροόπτου]
Η Miyoko san είχε αποφασίσει από την πρώτη στιγμή να κρατήσει τον καρπό αυτής της ολιγοήμερης σχέσης γιατί μου είχε πει πως έπαιρνε τότε κάποιο χάπι αντισυλληπτικό
γι' αυτό και δεν είχαμε λάβει κάποιο μέτρο προφύλαξης, άρα από την πρώτη στιγμή είχε πάρει μια απόφαση πολύ τολμηρή. Όπως μου είπε η Θάλασσα η μητέρα της δεν ανακοίνωσε ποτέ
σε μένα αυτή της την απόφαση γιατί εφόσον είχα αποφασίσει να μην την ακολουθήσω στην πατρίδα της, δεν ήθελε να αναστατώσει τη ζωή μου.
Miyoko san ήσουν Υπέροχη! ήσουν Μοναδική! ήσουν Ερωτική, και κυρίως ήσουν η τέλεια Μητέρα, η τέλεια Παιδαγωγός. Σ' ευχαριστώ για όλα. Ελπίζω σύντομα, εκτός απροόπτου, να έχουμε κοντά μας την δική μας Θάλασσα για να κολυμπήσουμε στην αγκαλιά της.
Υ.Γ. Poof, Αν γνώριζα πως η συνεύρεση μου με Ιαπωνέζες θα έφερνε στον κόσμο τόσο όμορφα αγγελούδια θα γινόμουν fun αυτού του αθλήματος
Είμαι ερωτευμένος!!!
Παντού κυκλοφορεί!!!
Τούτη εδώ η φήμη...
Μα όταν αγαπώ αληθινά!!
κανείς δεν το μαθαίνει!!!
Στη συνέχεια θα σας παρουσιάσω κάποια πολύ αγαπημένα Χαϊκού της Miyoko san, πριν όμως θα μου επιτρέψετε να σας πω πως, ''την υπερηφάνεια που νιώθουμε στην Ελλάδα για τους
μεγάλους ποιητές μας,-και πολύ καλά κάνουμε- τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη, τον Ευριπίδη, την Σαπφώ τον Σοφοκλή, τον Ρωμανό το Μελωδό, τον Βιτσέντζο Κορνάρο, τον Σολωμό, τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο κ.α., μπορούμε να τη συναντήσουμε και σε άλλους λαούς, που νιώθουν το ίδιο υπερήφανοι για τους δικούς τους μεγάλους ποιητές.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε εξαρχής ότι πολλές φορές εδώ στην πατρίδα μας βαυκαλιζόμαστε με περισσή κομπορρημοσύνη και σοβινιστική διάθεση για την ''τεράστια πνευματική συνεισφορά της Ελλάδας στα παγκόσμια πράγματα'' επειδή συνήθως αγνοούμε στην κυριολεξία, τη συμβολή άλλων λαών στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αναρωτιόμαστε, για παράδειγμα, πόσα πράγματα γνωρίζουμε για την ιαπωνική ποίηση και τους Ιάπωνες ποιητές, όταν σήμερα η ελληνική και η παγκόσμια αγορά κατακλύζεται από παντός είδους προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας της Ιαπωνίας?
Και πρόκειται για ποίηση υψηλής ευαισθησίας, από τις σημαντικότερες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ιχνογραφεί περίλαμπρα την ψυχοσύνθεση του Ιάπωνα, του ανθρώπου που με την παιδεία του έκανε τη χώρα του... παγκόσμια οικονομική δύναμη.'' πιο κάτω θα σας διηγηθώ μια ιστορία που διάβασα στο περιοδικό ''ΕΠΙΛΟΓΕΣ''[που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί πια] και θα καταλάβετε την ευαισθησία των Ιαπωνέζων, απλά θέλω να σκεφτείτε αν αυτό το γεγονός που περιγράφει το άρθρο αν συνέβαινε στην πατρίδα μας, θα είχε την ίδια αντιμετώπιση;
''Ένα τελευταίο άνθισμα''.
Ένα ποιητικό συναπάντημα, κάτω απο τους ανθούς της κερασιάς, κάποιον λογικών ανθρώπων.
ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΜΗΜΑ της πόλης Φουκουόκα, [Ιαπωνία] μιας από τις μεγαλύτερες της επαρχίας Κιούσου, και σε έναν δρόμο πλάτους τεσσάρων μέτρων, δίπλα σε μια τεχνητή λίμνη, το μποτιλιάρισμα είχε γίνει μόνιμο φαινόμενο και τ' αυτοκίνητα προχωρούσαν μόνο σημειωτόν. Έτσι, ο δήμος αποφάσισε να διαπλατύνει τον δρόμο στα 12 μέτρα - πράγμα που σήμαινε ότι μια δενδροστοιχία απο Κερασιές στην άκρη της λίμνης θα έπρεπε να κοπούν. Ένα δέντρο, με τα μπουμπούκια του ακόμα σφιχτοκλεισμένα, είχε ήδη πέσει απο το πριόνι των εργατών. Ήταν αρκετά μεγάλο, όπως και οι συντροφοί του, και θα έπρεπε
να ήταν πάνω από 50 χρόνων. Την επόμενη μέρα, μια κάρτα ποιήματος -σαν αυτές όπου πάνω τους τα παλιά χρόνια οι ποιητές έγραφαν στίχους εμπνευσμένους από την ομορφιάτων ανθών της κερασιάς -βρέθηκε κρεμασμένη απο ένα κλαδί του διπλανού δέντρου. Επάνω της ήταν γραμμένο ένα ποίημα που απευθυνόταν στον δήμαρχο της Φουκουόκα:
Προς τον φύλακα των
Δένδρων της Κερασιάς,
τον Εξοχότατο Δήμαρχο Σίντο:
Λυπήσου τα λουλούδια.
Παρακαλώ σε, χάρισέ τους
δεκαπέντε ημερών ζωή,
ώστε ν'ανθίσουν μια
τελευταία άνοιξη.
Η είδηση για το ποίημα διαδόθηκε και πολύ σύντομα η κάρτα με την απάντηση βρέθηκε να τρεμοπαίζει κρεμασμένη σ'ενα διπλανό κλαδί. Στην κάρτα που λικνιζόταν στο δροσερό αεράκι
της άνοιξης που μόλις έμπενε, ήσαν γραμμένοι οι πιο κάτω στίχοι:
H καρδιά που θρηνεί για τους ανθούς
είναι η ευγενής και πιστή
καρδιά του Γιαμάτο [Ιαπωνία]
Είθε αυτό το ευγενικό
πνεύμα πάντα να επικρατεί.
Φύλακας των
Δένδρων Κερασιάς
της επαρχίας Τσικουζέν [Φουκουόκα]
Καζούμα-Σίντο.
Ο δήμαρχος ανέβαλλε το κόψιμο των δένδρων. Ευγνώμονες οι κάτοικοι γέμισαν τα κλαδιά των δένδρων με στίχους που επευφημούσαν τον δήμαρχο για την απόφασή του. Αργότερα, οι κερασιές άνθισαν, και οι ανθοί τους έγινανένα τεράστιο, διάχυτο ροζ σύννεφο στον γαλανό ουρανό τής Φουκουόκα, σαν σε μια ύστατη σπατάλη ενέργειας τις τελευταίες μέρες της ζωής τους.
Υ.Γ. Χάρις στην ανταλλαγή ποιημάτων, οι δημοτικές Αρχές της Φουκουόκα επανεξέτασαν τα τεχνικά τους σχέδια. Άλλαξαν τη χάραξει του δρόμου, διαπλάτυναν το πεζοδρόμιο
και η δενδροστοιχία απο κερασιές έμεινε ανέπαφη, όταν το 1990 επισκέφτηκα την Ιαπωνία ζήτησα απο τους φίλους που με φιλοξενούσαν να πάμε στην περιοχή της Φουκουόκα για να δω τις Κερασιές, (εκεί ήταν που αντίκρισα για πρώτη φορά την ΜIYOKO kai o έρωτας ήταν μπαμ και κάτω!!! δεν πίστευαν τα μάτια μου σ' αυτό που έβλεπαν, αρχικά νόμιζα πως ήταν κάποια Νεράϊδα! νόμιζα πως ήταν ένα παιχνίδι του μυαλού μου! αρκεί να σας πω πως και όταν επ;eστρεψα δεν πίστευα πως όλα αυτά που είχα ζήσει με την Μiyoko ήταν στην πραγματικότητα!!! Είχα φθάσει στο σημείο να νομίζω πως όλα αυτά τα είχα φαντασθεί!
Σ'αυτές τις Κερασιές οφείλω τη γνωριμία μου με την πιο όμορφη, την πιο Ελκυστική, την πιο Ερωτική, την πιογλυκολάλητη, την πιο Ποιητική γυναίκα της Ιαπωνίας.)
Όταν μάλιστα τους εξήγησα πως γνώριζα την ιστορία για τις Κερασιές, και πως ήρθα από την Ελλάδα για να επισκεφθώ αυτό το σημείο, έγινε ο χαμός!! δεν πίστευαν στ'αυτιά τους. Τότε ήταν που η Μiyoko με τρόπο μου έβαλε στο χέρι ένα διπλωμένο χαρτάκι -το οποίο θα παραδώσω στη
Θάλασσα όταν συναντηθούμε- μ' αυτό λοιπόν το μικρό χαρτάκι ξεκίνησε η πιο όμορφη, η πιο συναρπαστική, η πιο απρόβλεπτη, η πιο άδολη, η πιο απίστευτη, η πιο ρομαντική, η πιο φλογερή,
ιστορία αγάπης. Αγαπητοί αναγνώστες αν πάτε στην Ιαπωνία την περίοδο που είναι ανθισμένες οι Κερασιές πιθανόν και να γίνετε σόγαμπρος Ιαπωνέζων. Είναι μαγεία!!!
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΧΑΪΚΟΥ ΤΗΣ MIYOKO SAN που είχε γράψει για τον Pepe
Τούτο το βουνό
Δύσκολο να το ανεβείς
Εγώ σαν το διασχίζω
Κρατώντας την αγάπη μου
Το νιώθω κλίνη αναψυχής..
Να γυρίσεις περιμένω
Και μαραίνομαι απο τον πόθο
Η καρδιά μου χτυπάει τρελά
Τρεμοπαίζει σαν σεισμικός παλμογράφος
Κάθε φορά που σε σκέφτομαι
Νύχτα θα 'ρθω σε σένα
Στ' όνειρο να με συναντήσεις
Δεν θα με ιδεί κανείς
Της πόρτας σου το πέπλο
μην τραβήξεις!
Είναι σαν πεύκο ο έρωτας
Και να τον κρύψεις δεν μπορείς
Αυτό που βγαίνει φανερά
Σαν την ολόγιομη σελήνη μοιάζει
Πίσω από κορυφή βουνού!
Και σήμερα όπως και χθές
Στέκομαι και σε περιμένω
Τι περιμένεις? λένε κάποιοι
Βρίσκεται πολλά μίλια μακριά
Βρίσκεται με τα κοχύλια...
Γλυκά μου όνειρα
Μη με φέρνετε πολύ κοντά
Στον άνθρωπο που αγαπώ
Απ' τη στιγμή που θα ξυπνήσω
Πάλι μοναξιά θα νιώσω
Τα πιο πάνω ΧΑ'Ι'ΚΟΥ τα έγραψε η Miyoko san kαι τα παρέδωσε στην κόρη μας για να μου τα
παραδώσει, αν αποφάσιζε να με συναντήσει. Μαζί λοιπόν με το mail των φωτογραφιών που
έλαβα υπήρχαν και τα ΧΑ'Ι'ΚΟΥ της Miyoko.
Y.Γ. Με νέο mail της τελευταίας στιγμής που
έλαβα από την Θάλασσα αποφάσισε πως στις 26/07/22 και ώρα 11.00 θα αφιχθεί στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον συζυγό Θεέ μου! σ' ευχαριστώ! Στις δύο φωτογραφίες είναι η Θάλασσα με το παραδοσιακό Ιαπωνέζικο Κimono!!! Mia ιστορία αγάπης που δεν μπόρεσε τότε να ευδοκιμήσει, έρχεται σήμερα το πλήρωμα του χρόνου, να γεμίσει αυτό το κενό με τον καλύτερο τρόπο. Ίσως ρωτήσει κάποιος και ποια είναι η στάση της γυναίκας σου και της κόρης σου; Θα δείξει ο χρόνος, για την ώρα τηρώ σιγήν ιχθύος, ελπίζω πως θα δείξουν κατανόηση και θα υποδεχθούμε τα νέα μέλη με χαρά ώστε να μεγαλώσει η ευτυχία μας και τα μέλη της οικογένειας.
Ελπίζω να σας ταξίδεψα -έστω για λίγο- στη χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου, σας περιμένω στη μεγάλη γιορτή που θα ετοιμάσουμε για την αγαπημένη μας Θάλασσα!!
Με σεβασμό και εκτίμηση, Poof o Mαγεμένος, ο τρισευτυχισμένος!!!!!!!!!! ΥΓ. πρόσφατα στις 01/04/22 η Θάλασσα μας χάρισε και το δεύτερο εγγονάκι που το ονόμασαν Rei!!
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ
WITH LOVE EPIKOURIOS PEPOS-FUJI TOMO KAZU
=====================
29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 Μανδραγόρας και Νίκη της Καλύμνου ένας πειρατικός έρωτας από το έτος 1979 και ω! του θαύματος κρατάει έως και σήμερα. Μία ζωή σαν μυθιστόρημα, απόσπασμα από το βιβλίο που θα εκδοθεί προσεχώς.
29 Απριλίου 1979 - 29 Απριλίου 2024
44 χρόνια μετά!!
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι επετειακή, πριν λίγες μέρες έλαβα ένα mail όπου μία φίλη του ιστολογίου της Λ.ΟΓ. όπου μου έλεγε τα εξής:
"Αγαπητέ χειριστή του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου διαβάζω τα κείμενα σας εδώ και αρκετά χρόνια. Οφείλω να ομολογήσω πως σας κατατάσσω μέσα στα τρία καλύτερα sites που διαβάζω''.
Παρατήρησα πως έχετε μεγάλο ταλέντο στην αφήγηση αληθινών ιστοριών, αυτός είναι και ο λόγος που επικοινωνώ μαζί σας.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω - με το αζημίωτο φυσικά - να παρουσιάσετε την ιστορία του πατέρα μου και της μητέρας μου. Είναι, κατά την άποψη μου ίσως η πιο συγκλονιστική ιστορία αγάπης ενός πειρατή και μιας νησιωτοπούλας.
Εγώ θα σας στείλω την ιστορία όπως την έχω ακούσει από τους γονείς μου, από την γιαγιά μου, και τους γέροντες του νησιού που έχουν να μολογάνε ακόμα για την ιστορία του Μανδραγόρα.
Αυτή βέβαια είναι η δική μου εκτίμηση, θα ήθελα να αφιερώσετε σας παρακαλώ λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας ώστε να διαβάσετε αυτά που θα σας στείλω και αν βρείτε κι εσείς πως αξίζει τον κόπο ένας διεθνούς φήμης ιστοριογράφος, όπως εσείς, να ασχοληθεί, πράξτε παρακαλώ τα δέοντα, και όπως σας είπα είμαι διαθέσιμη να πληρώσω όσο όσο αρκεί να υπάρξει η φιλολογική επιμέλεια εκ μέρους σας.
Απλά θα ήθελα να σας παρακαλέσω αν είναι δυνατόν να κάνετε την ανάρτηση για την 29τη Απριλίου για τους λόγους τους που θα διαβάσετε στο κείμενο.
Σας ευχαριστώ και ελπίζω να δεχθείτε την πρόταση μου".
Φίλες και φίλοι για να είμαι ειλικρινής δεν είναι το οικονομικό όφελος που με οδήγησε στο να δεχθώ να καταγράψω την ιστορία των γονιών αυτής της κοπέλας, κάθε άλλο, είναι η περιέργεια που έχω για πειρατικές ιστορίες.
Αυτό είναι που με εξιτάρισε, όταν άκουσα τη λέξη πειρατική ένιωσα την αδρεναλίνη μου να ανεβαίνει στα ύψη.
Κάποια άλλη στιγμή θα σας διηγηθώ και την δική μου θαλασσινή ιστορία τότε που για ένα διάστημα ταξίδευα ως Μαρκόνης.
Την ίδια μέρα επικοινώνησα με την κόρη του πειρατή, η οποία -ειρήσθω εν παρόδω- να πω πως έχει ένα καταπληκτικό όνομα, μπράβο στον Νονό της που της έδωσε αυτό το γλυκύτατο όνομα, Μαριάνθη!!! της ανακοίνωσα λοιπόν πως αποδέχομαι την πρόταση της και ζήτησα να μου στείλει τα χειρόγραφα.
Η ίδια επειδή είχε ακούσει από φήμες, πως για να ασχοληθώ και να έχω την επιμέλεια κάποιας αληθινής ιστορίας και παράλληλα να την αναρτήσω στο κορυφαίο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου εισπράττω μεγάλα ποσά, προθυμοποιήθηκε να μου βάλει σε κάποιον τραπεζικό λογαριασμό ως αρχή 1.500€ και τα υπόλοιπα με την ολοκλήρωση του έργου.
Εγώ της είπα πως αυτό δεν το κάνω για τα χρήματα και καλό θα είναι να μην ακούει τις φήμες και τα fake news.
Απλά της είπα πως όταν δημοσιευθεί η ιστορία και της αρέσει ας αποφασίσει τότε για την αμοιβή μου.
Η κοπέλα Φαινόταν πάντως πως ήταν λαρτζ οικονομικά, το φύσαγε το χρήμα. Φίλες και Φίλοι όταν ήρθαν στα χέρια μου τα χειρόγραφα δεν πίστευαν τα μάτια σ' αυτά που διάβαζαν, επικοινώνησα τρεις φορές με την κόρη του πειρατή για να την ρωτήσω αν όντως ήταν αλήθεια όλα αυτά που έγραφε.
Να σκεφτείτε πως αναγκάστηκα να επισκεφθώ το νησί της Καλύμνου για να επιβεβαιώσω όλα αυτά που διάβαζα γιατί δεν ήθελα να γράψω κάτι που δεν ήμουν σίγουρος 100%
Όλοι οι άνθρωποι που συνάντησα στο νησί γνώριζαν για αυτή την ιστορία και ως εκ τούτου δεν είχα πλέον ενδοιασμούς να δημοσιεύσω την πιο συγκλονιστική πειρατική ιστορία του τελευταίου αιώνα.
Όλοι οι πειρατές την ημέρα της 29 Απριλίου την γιορτάζουν παγκοσμίως για να τιμήσουν τον αρχιπειρατή Μανδραγόρα τον Α'
Σαν σήμερα λοιπόν έγινε η μεγαλύτερη απαγωγή στο νησί της Καλύμνου.
Ο τότε φοβερός!! και τρομερός!! πειρατή με το όνομα Μανδραγόρας!!! Με καταγωγή από την Μυτιλήνη, έκανε την απαγωγή του αιώνα!!
Φόβος και τρόμος ήταν αυτός ο σκληροτράχηλος πειρατής με το ασκέρι του, εκτός από τα αγαθά υλικά που άρπαζε από τους νησιώτες, άρπαζε και οποία κοπέλα του γούσταρε, ειδικά αυτές που είχαν μεγάλα βζιά!! ήταν η αδυναμία του.
Αφού τις κράταγε κάμποσο καιρό στο πειρατικό καΐκι, στο οποίο είχε δώσει το όνομα, ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ!! και κάνανε τόνατάλλο!! και όχι μόνο!!! τις επέστρεφε πίσω στο νησί.
Εκείνη την χρονιά το 1979 σε ένα γιουρούσι που είχε κάνει στην Κάλυμνο του γυάλισε στο μάτι η πιο τσαχπίνα του νησιού.
Η κοπέλα ήταν μεν χαμηλοβλεπούσα, λόγω της μητέρας της η οποία ήταν πολύ αυστηρών αρχών, αλλά όταν έβρισκε ευκαιρία έκανε τα σκέρτσα της.
Παρ' ό,τι η μητέρα της δεν την πολυέβγαζε εκτός σπιτιού γιατί πάντα είχε τον φόβο του πειρατή, αυτός την εντόπισε μια μέρα στο πανηγύρι του χωριού και αποφάσισε, επειδή ήταν καιρός επιτέλους να βρει μια μόνιμη σύζυγο, πως αυτή η κοπέλα ήταν η καταλληλότερη.
Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε ήταν η μητέρα της κοπέλας γιατί είχε ακούσει από κάποιους νησιώτες πως την προόριζε για κάποιον μεγαλέμπορα με είδη υγιεινής.
Αυτό βέβαια δεν τον πολυπείραζε γιατί αν αποφάσιζε να την κουρσέψει δεν μπορούσε να του αντισταθεί ολόκληρος στρατός.
Στις 29 Απριλίου του σωτηρίου έτους 1979 αποφασίζει να κουρσέψουν το νησί της Καλύμνου και παράλληλα να απαγάγει την κοπέλα που το όνομα της ήταν Νίκη και μάλιστα αυτός ο τρομερός πειρατής έλεγε χαριτολογώντας πως η Νίκη θα γίνει δική του!!!
Η μάνα της κοπέλας επειδή είχε τους φόβους της, έβλεπε πως η κόρη της σιγά σιγά όλο και ομόρφυνε, και το ματάκι της είχε αρχίσει να παίζει δεξιά και αριστερά, και ως εκ τούτου κάποια στιγμή θα έφτανε και στα μάτια του Μανδραγόρα αυτή η τσαχπινιά της κόρης, σκέφτηκε επειδή ήταν θεούσα, να την κλείσει σε κάποιο μοναστήρι.
Μετά όμως το καλοσκέφτηκε γιατί είχε ακούσει πως τα κορίτσια που πήγαιναν στο μοναστήρι εκτός από προσευχές ο Ηγούμενος τις έβαζε να κάνουν πολλές μετάνοιες και πάρτι με ούζα!! οπότε είπε μέσα της:
Καλύτερα με τον πειρατή; ή με τον Ηγούμενο;
Κι ο πειρατής κακό χειρόβολο, κι ο Ηγούμενος κακό δεμάτι.
Αυτή είχε στο μυαλό της άλλα για την κόρη της, είχε ακούσει για κάποιον μεγαλέμπορα από κάποιο άλλο νησί που γύριζε το Αιγαίο για να βρει σε κάποιο νησί την κατάλληλη κοπέλα για να την νυμφεφθεί και ήλπιζε πως όταν θα αντίκριζε την κόρη της θα τον θάμπωνε η ομορφιά της και η τσαχπινιά της.
Εκείνη λοιπόν την ημέρα που ο Μανδραγόρας όρμησε στο νησί με τους πειρατές του στους οποίους είχε δώσει τις πιο κάτω εντολές.
Α) Να μην πλησιάσει κανείς στο σπίτι που ήταν δίπλα στην εκκλησία.
Β) Να μην πειράξουν τους νησιώτες, να πάρουν μόνο τα απαραίτητα και να αποσυρθούν.
Γ) Στον υπασπιστή του, έναν ψηλό γεροδεμένο που τον αποκαλούσαν Στράτο, έδωσε εντολή να απαγάγει έναν παπά γιατί σκόπευε πάνω στο πειρατικό να τελέσει το μυστήριο του γάμου με την κοπέλα αν όλα πήγαιναν καλά.
Πράγματι έτσι και έγινε, ο ίδιος με άλλους δύο πειρατές πήγε στο σπίτι της κοπέλα για να την απαγάγει.
Η μάνα της όμως την είχε κρύψει μέσα στο αποξηραμένο πηγάδι που είχαν στην αυλή του σπιτιού και της είπε να μην βγάλει κιχ.
Ο Μανδραγόρας πήρε στην αρχή με το καλό την μητέρα της κοπέλας για να του πει που βρισκόταν αλλά η μάνα σκληρό καρύδι δεν ομολόγησε.
Ο πειρατής σκέφτηκε να την βασανίσει αλλά δεν ήθελα να δημιουργήσει κακή εντύπωση στην μέλλουσα πεθερά του και έβαλε τους πειρατές να ψάξουν όλο το σπίτι.
Κάποια στιγμή κι ενώ βρισκόταν κοντά στο πηγάδι με την μητέρα της κοπέλας στην οποία εξηγούσε πως την κόρη την ήθελε για καλό σκοπό και όχι μόνο για τόνατάλλο, γυρίζει η μητέρα και του λέει:
Εγώ την κόρη μου θέλω να την παντρέψω με νοικοκύρη και όχι με κάποιον σαν του λόγου σου.
Είσαι ανάξιος εσύ για την κόρη μου!!
Ο πειρατής για μια στιγμή σκέφτηκε να τραβήξει το σπαθί του και να της κόψει το κεφάλι αλλά δεν ολοκλήρωσε την κίνηση γιατί δεν ήθελα να στεναχωρήσει την κοπέλα.
Αυτή απτόητη συνέχισε.
Σε ξέρουμε καλά εσένα τι μουρντάρης είσαι, έρχεσαι παίρνεις τα κορίτσια περνάς καλά και μετά τις φέρνεις πίσω στο νησί γκαστρωμένες.
Ο πειρατής πήρε το λόγο λέγοντας:
Καλύτερα γκαστρωμένες από μένα παρά από τον Ηγούμενο, τουλάχιστον τα παιδιά που θα βγάλουν από μένα θα είναι όλοι πειρατές, και καπεταναίοι.
Άμα ήταν τώρα εδώ η κόρη σου και την ρωτούσες με ποιον θα ήθελε να κάνει τόνατάλλο εσύ τι λες; θα έλεγε με τον Ηγούμενο ή με μένα;
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε μια φωνή μέσα από το ξεροπήγαδο να λέει:
Με σένα!
Με σένα!
Η κόρη ήταν τσαχπινογαργαλιάρα και σκέφτηκε πως επειδή της άρεσε πολύ η θάλασσα, η καλύτερη επιλογή θα ήταν να πάει κοντά στον Μανδραγόρα και ό,τι ήθελε προκύψει.
Όσο για τον μεγαλέμπορα που της έλεγε η μητέρα σκέφτηκε πως αν έπαιρνε αυτόν μια ζωή θα κουβαλούσε είδη υγιεινής και λέβητες, αυτό δεν το ήθελε με τίποτα, αυτή ήταν γεννημένη για την θάλασσα.
Ήθελε να γίνει κι αυτή πειρατής.
Αν και είχε ακούσει από άλλες κοπέλες πως αυτός ο πειρατής έκανε αχαλίνωτο σεξ αυτό δεν την πτόησε γιατί κι αυτή γούσταρε να κάνει τόνατάλλο.
Επομένως η λύση του πειρατή θεώρησε πως ήταν η πλέον κατάλληλη για αυτήν γι' αυτό ζήτησε να την βγάλουν από το πηγάδι, και να πάει κοντά στον πειρατή.
Άμεσα ο Μανδραγόρας κάλεσε κοντά του τους άνδρες του και έβγαλαν την κοπέλα από το πηγάδι.
Η κοπέλα πράγματι ήταν πολύ όμορφη και ερωτική, δεν ήταν βέβαια πολύ ψηλή αλλά αυτό δεν τον ενοχλούσε και πολύ γιατί σκέφτηκε πως αυτό μπορεί να ήταν και πλεονέκτημα, θα μπορούσε καλύτερα να εφαρμόσει το Κάμα σούτρα!! Οπειρατής όταν είχε επισκεφθεί την ΙΝΔΙΑ είχα μάθει εκεί το Κάμα Σούτρα.
Έδωσε ο Μανδραγόρας στην μητέρα της κοπέλας ένα μικρό σακουλάκι με χρυσό, το οποίο στην αρχή έκανε αυτή, πως δεν το ήθελε, αλλά τελικά το πήρε, και έφυγαν για το πειρατικό.
Αργότερα βέβαια που διαπίστωσε πως η κόρη της ζούσε σαν αρχόντισσα, έλεγε στις γνωστές της πως χάρη σ' αυτήν έγινε ό,τι έγινε. Αυτή ήταν που κάλεσε στο σπίτι τον πειρατή. Αυτό το έμαθε κάποια στιγμή ο πειρατής και έσκασε στα γέλια.
Θα περίμενε κάποιος πως η κοπέλα θα ήταν κάπως στεναχωρημένη, κάθε άλλο, ήταν μέσα στην τρελή χαρά.
Όταν έφθασαν στο πειρατικό βρισκόταν ήδη εκεί ο παπάς ο οποίος τέλεσε και το μυστήριο του γάμου.
Στην πορεία ο Μανδραγόρας αφού διαπίστωσε πως η κοπέλα ήταν τζετ σε όλα της και ειδικότερα στόνατάλλο!! αποφάσισε να σταματήσει την πειρατεία και να αποσυρθεί σε κάποιο μέρος της Αττικής.
Άλλωστε όλα αυτά που είχε συλλέξει από τις πειρατείες όλων των χρόνων ήταν αρκετά για να ζήσει τα επόμενα χρόνια της ζωής του χωρίς άγχος.
Εντωμεταξύ, τα προηγούμενα χρόνια είχε φροντίσει να αγοράσει κάποια οικόπεδα κοντά στην Ελευσίνα.
Αργότερα η περιοχή πήρε το όνομα του και από το Μανδραγόρας ονομάστηκε Μάνδρα!!
Είναι η σημερινή Μάνδρα.
Φίλες και Φίλοι ας ευχηθούμε όλοι μαζί να έχουν καλή υγεία η Νίκη, ο Μανδραγόρας και οι απόγονοι τους γιατί ξέχασα να σας πως πως η κοπέλα χάρισε στον Μανδραγόρα 3 παιδιά, δύο γιους και μία κόρη.
Εγώ αυτή την ιστορία όπως σας προείπα την άκουσα από την κόρη του πειρατή η οποία μου ορκίστηκε πως όλα όσα μου είπε ήταν αλήθεια.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Μανδραγόρα και της Νίκης της Καλύμνου.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος
=======================
ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ - ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ 23/11/23 επανάληψη για ευνόητους λόγους.
O ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΠΟΥΦ!!! ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ.
Φίλες και Φίλοι σας καλημεροκαλησπερίζω από την συνοικία των Θεών, σήμερα 12/12/2016 ο μέγιστος των πειρατών ο Poof ο τρομερός θαλασσόλυκος αποφάσισε να ξαναβγεί στις θάλασσες για πειρατεία και κυρίως για νέες περιπέτειες. Μετά από 40 χρόνια αδράνειας το ένστικτο του πειρατή ενεργοποιήθηκε ξανά για να του θυμίσει τις ένδοξες μέρες της πειρατείας, τότε που αλώνιζε τις θάλασσες και ήταν ο φόβος και ο τρόμος παράνομων πειρατών. Την ''γλύκα'' του σπαθιού του είχαν γευτεί πολλοί ανεγκέφαλοι που προσπαθούσαν να προβάλουν αντίσταση στο πιο γρήγορο και αποτελεσματικό σπαθί που γνώρισαν οι θάλασσες στη νεότερη ιστορία των πειρατών. Όλα ξεκίνησαν περίπου έναν μήνα πριν όταν ο τρομερός Poof δέχθηκε μια πρόσκληση για ένα συνέδριο πειρατών στη θάλασσα των Σαργασσών, όπου τον καλούσαν να είναι ο κεντρικός ομιλητής, το συνέδριο προς τιμήν του θα ονομαζόταν, ''Α' συνέδριο Πειρατών αφιερωμένο στον αρχιπειρατή Poof!!'' Εννοείται πως αυτό ήταν πολύ μεγάλη τιμή για τον Poof αλλά τον προβλημάτισε το γεγονός της μεγάλης αδράνειας. Τι θα έλεγε στους παρευρισκόμενους; τι θα έλεγε στους μεταπτυχιακούς σπουδαστές της πειρατείας; όλα αυτά που γνώριζε είχαν συμβεί 40 χρόνια πριν, και αν κάποιος ρωτούσε, και τι έκανες αρχιπειρατή όλα αυτά τα χρόνια, τι θα του απαντούσε ο Poof; Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άκουσε τη ''άτακτη φωνούλα'' του πειρατή που έκρυβε μέσα του να του λέει: Φύγε! Φύγε ξανά για νέες περιπέτειες, για καινούριες εμπειρίες. Αμέσως μετά όταν επέστρεψε στο σπίτι του προσπάθησε να επικοινωνήσει με παλιούς συναδέλφους ώστε να μάθει τι έχουν απογίνει, τελικά βρήκε μόνο τον Καπτάν Φατούργο. Ο Καπτάν Φατούργος είχε αποσυρθεί σε κάποιο μικρό νησάκι του Ιονίου και πάντα ήταν σε ετοιμότητα. Όταν άκουσε το σχέδιο του Poof πέταξε από τη χαρά του, αυτό περίμενε ν' ακούσει τόσα χρόνια. Κάλεσε τον Poof να τον επισκεφθεί στο νησάκι που ζούσε προκειμένου, όπως είπε να του δείξει πολλά και διάφορα. Πράγματι ο Poof επισκέφθηκε τον Καπτάν Φατούργο και όταν τον ξενάγησε στο υπόγειο του σπιτιού του δεν πίστευαν τα μάτια του γι' αυτά που έβλεπαν. Ο Καπτάν Φατούργος όλα αυτά τα χρόνια συγκέντρωνε εξοπλισμό για μια νέα εξόρμηση. Εξήγησε στον Poof πως ό εξοπλισμός αρκούσε για να αρματωθούν τουλάχιστον 20 άτομα. Όσο για το πειρατικό καράβι θα ξεκινούσαμε αρχικά με μια μικρή γαλέρα και στην πορεία θα κουρσεύαμε κάποιο μεγαλύτερο. Στην ηρεμία του νησιού ξεδίπλωσαν όλα τα σχέδια, το μόνο που έλειπε ήταν η στρατολόγηση των νέων πειρατών, οι οποία έπρεπε να γίνει με μεγάλη προσοχή, χρειαζόταν τουλάχιστον 20 άτομα που να είναι μαχητές, να μην έχουν υποχρεώσεις, να μην είναι βρακάκηδες, όπως ο Πλάτωνας, να μην είναι πονόψυχοι, να είναι σκληροτράχηλοι, να μην είναι προληπτικοί, και να αντέχουν στις κακουχίες. Ο Poof πρότεινε στον Καπτάν Φατούργο να υπήρχαν στο πλήρωμα και κάποιες δυναμικές γυναίκες. Όταν έπεσε στο τραπέζι η πρόταση του Poof o Καπτάν Φατούργος την απέρριψε αμέσως γιατί θεωρούσε πως αν υπήρχε γυναίκα στο πλήρωμα αυτό θα ήταν η καταστροφή μας. Επειδή τον τελευταίο λόγο τον είχε ο Καπτάν Φατούργος ο Poof συμφώνησε, πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει σεβασμός στην κρίση του Καπετάνιου. Ο Poof ενημέρωσε τον Καπτάν Φατούργο για την πρόσκληση που είχε δεχθεί και συμφώνησε πως έπρεπε να παραστεί, και απλά να αναφέρει κάποια ιστορία από το παρελθόν. Πράγματι αυτό και έκανε ο Poof, πήγε στο συνέδριο και τους μίλησε για τα παλιά, αλλά παράλληλα διέκρινε και κάποιους υποψήφιους τους οποίους με τρόπο τους μίλησε για τα μελλοντικά του σχέδια.
Θα σας παρουσιάσω εδώ την ομιλία του Poof στο συνέδριο των πειρατών, και αμέσως μετά τα πρώτα ονόματα αυτών που εκδήλωσαν το ενδιαφέρον να συμμετέχουν στο πειρατικό του Καπτάν Τζίμη Φατούργου.
''Σκληροτράχηλοι υποψήφιοι πειρατές σας καλοσωρίζω στο συνέδριο, κατ' αρχάς να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την τιμή που μου έκαναν ώστε να είμαι ο βασικός ομιλητής, και το ότι έδωσαν στο συνέδριο το όνομά μου είναι επίσης πολύ μεγάλη τιμή. Θα σας μιλήσω σήμερα για την ιστορία της μαύρης και της κόκκινης σημαίας και όχι μόνο.
Η μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά από κάτω, παραμένει το σύμβολο που έχει ταυτιστεί με τους πειρατές. Η σημαία αυτή ονομάζεται Τζόλυ Ρότζερς. Οι πειρατές ανύψωναν την σημαία στο κατάρτι για να μεταδίδουν ένα μήνυμα στους στόχους τους. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν τρόμο και να δείξουν τη δύναμή τους. Σε όλη τη ναυτική ιστορία τα πλοία ανύψωναν σημαίες για να μεταδώσουν κάποιο μήνυμα ή να δείξουν την ταυτότητά τους. Για παράδειγμα, τα ιδιωτικά σκάφη είχαν διαφορετικές σημαίες από το ναυτικό. Τα πειρατικά πλοία ανύψωναν τις σημαίες τους για τους ίδιους λόγους ή και για να εξαπατήσουν τα διερχόμενα πλοία ώστε να πιστέψουν ότι επρόκειτο για συμμάχους επιτρέποντας έτσι στον εαυτό τους την δυνατότητα αιφνιδιασμού. Η κόκκινη σημαία Συνήθως ένα πειρατικό πλοίο κατά την επίθεση ανύψωνε μια κατάμαυρη σημαία. Αυτό σήμαινε ότι αν οι αμυνόμενοι δεν προέβαλαν αντίσταση, τότε οι πειρατές θα έδειχναν έλεος στα θύματά τους. Αν όμως κατά την εκδήλωση της επίθεσης συναντούσαν αντίσταση, τότε άλλαζαν τη μαύρη σημαία με μια κόκκινη που δήλωνε πως δεν θα έδειχναν οίκτο. Στόχος ήταν να προκαλούν όσο το δυνατό περισσότερα φόβο, γεγονός που τους έδινε πλεονέκτημα. Η κατακόκκινη αλλά και η κατάμαυρη σημαία ονομαζόταν Τζόλυ Ρότζερ, πολύ πριν το όνομα αυτό συνδεθεί με την γνωστή σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά. Η επιλογή του ονόματος, Τζόλυ Ρότζερ, έχει πολλές ερμηνείες και κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητας από που προήλθε. Το 1724 ο Τσάρλς Τζόνσον εξέδωσε ένα βιβλίο » Γενική ιστορία των πειρατών «. Σε αυτό το βιβλίο υπήρξε αναφορά για πρώτη φορά του ονόματος, καθώς ο Τζόνσον γράφει ότι δύο πειρατές ονόμαζαν τη σημαία τους, Τζόλυ Ρότζερ: ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς τον Ιούνιο του 1721 και ο Φράνσις Σπριγκς τον Ιούλιο του 1723. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ (Jolly Roger) προέρχεται από τη γαλλική φράση Jolie rouge (ζολί ρουζ ) που σημαίνει όμορφο κόκκινο. Ο θρύλος με τους Ναϊτες Ιππότες Μία άλλη πιθανή εξήγηση της ετυμολογίας βρίσκεται στο βιβλίο «Οι πειρατές και ο χαμένος στόλος των Ναϊτών» του Ντέηβιντ Χάτσερ. Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο, το όνομα Τζόλυ Ρότζερ προέρχεται από τον βασιλιά Ρότζερ τον Β´ της Σικελίας, έναν Ιππότη του Τάγματος των Ναϊτών που εικάζεται ότι ήταν ο πρώτος που ανύψωσε την πειρατική σημαία.jollyro12 Σήμερα, η σημαία Τζόλυ Ρότζερ με την νεκροκεφαλή και τα οστά θεωρείται ως η σημαία που ταυτίστηκε με τους πειρατές. Όμως, η νεκροκεφαλή και τα οστά δεν ήταν το αρχικό σχέδιο, το οποίο άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων. Στο βιβλίο του Τσάρλς Τζόνσον «Γενική ιστορία των πειρατών», δυο πειρατές ανύψωσαν στο κατάρτι δυο σημαίες Τζόλυ Ρότζερ, αλλά καμία τους δεν είχε το γνωστό σχέδιο με την νεκροκεφαλή και τα οστά. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ δεν συνδεόταν αποκλειστικά με το συγκεκριμένο σχέδιο αλλά γενικότερα με οποιαδήποτε πειρατική σημαία. Διάφορα σχέδια που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς από τους πειρατές. Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορα σχέδια όπως απλή ολόμαυρη ή κατακόκκινη σημαία ή με ποικίλα σχέδια όπως σκελετούς, όπλα, αίμα, καρδιές Ο θρύλος του ερωτευμένου λόρδου που έγινε ιππότης Κάποιες πηγές αποδίδουν το κλασικό σχέδιο με τη νεκροκεφαλή και τα οστά σε έναν θρύλο που σχετίζεται με το τάγμα των Ναϊτών. Ο Φίλιπ Γκάρντινερ γράφει στο βιβλίο του ότι ένας ιππότης του τάγματος των Ναϊτών, ο λόρδος της Σιδώνας, αγαπούσε μια όμορφη κοπέλα. Αυτή όμως πέθανε σε νεαρή ηλικία και τη νύχτα της ταφής της ο ιππότης της ξέθαψε το σώμα της για να βρεθεί ερωτικά μαζί της. Τότε μια φωνή τον κάλεσε να επιστρέψει σε 9 μήνες για να βρει τον γιο του. Αυτός υπάκουσε και όταν επέστρεψε μετά από 9 μήνες βρήκε ένα κρανίο στα πόδια του σκελετού (νεκροκεφαλή και οστά). Η ίδια φωνή τον κάλεσε τότε να προσέχει το κρανίο γιατί αυτό θα του έφερνε καλή τύχη. Ο ιππότης το πήρε μαζί του και με τη βοήθειά του κατάφερνε να νικά τους εχθρούς του απλά δείχνοντας τους το «μαγικό κρανίο». Αυτό αργότερα πέρασε στην κατοχή του Τάγματος. Σήμερα η γνωστή πειρατική σημαία θεωρείται ως ένα από τα παλαιότερα δείγματα λογότυπου που κατάφερε να μετατραπεί σε παγκόσμιο σύμβολο. Πρόκειται για το απόλυτο σύμβολο επωνυμίας. Οι ιστορίες των πειρατών συνεχίζουν να συναρπάζουν και να γυρίζονται ταινίες όπως ο «Κάπτεν Χουκ» ή «Οι πειρατές της Καραϊβικής». Ίσως σύντομα να ξαναδούμε στις θάλασσες ξανά το φοβερό δίδυμο των πειρατών, τον Καπτάν Φατούργο και τον Poof.
Σας ευχαριστώ.
Και τώρα θα σας παρουσιάσω τα ονόματα των υποψηφίων.
Α') Αγάνας Χρήστος [Μποράτος]
Β') Ερυσίχθωνας Σκεπαρνιώτης
Γ') Αδαμάντιος Δάμωνας
Δ') Παναγιώτατος Κοντάξιος
Ε') Γκορκοτζιόλας Απλοχέρης
Ζ') Βύρων Ακαμάτης
Η') Μανιάς Πάνος
Θ') Ντίνος Προβατάς
Ι') Καμακότσιος Σμυρνιώτης (ως μάγειρας)
Κ') Τσαρούχος Επιτροπάκος
Λ') Λαμπρακιάς Μπιριμπάκιας
Μ') Στέλιος Μαντρόσκυλος
Ν') Νικόλαος Πλημμύρας
Ξ') Ευστράτιος Κρητικός
Ο') Αμίγκος Κοντοφάκας
Π') Κλαρίνας Θεόφραστος
Ρ') Γιούλης Φωτοσκέπαστρος
Σ') Μούτος Βάζελοκαμμένος
Τ') Γογούλης Κουσταρλιώτης
Υ'] Μ'α'ι'κ Νυχτόβιος Άρχοντας.
Φ] Γκουσγκούνης Αγάς
Χ] Ζάγαρος
Στην πορεία προστέθηκαν μερικοί ακόμα πειρατές όπως οι: Καπτάν Αλέξανδρος από την χασομεροχώρα, ο Βλάνδος ο Μαυρελιώτης, ο Καρφίτσας, ο Βελόνας, ο κάπα βρακάκιας, ο Ντάφυ, ο φοβερός Theo, και ο Σακοράφας.
Αυτά είναι τα πρώτα ονόματα, σύντομα θα υπάρξουν κι άλλοι ενδιαφερόμενοι και στην πορεία θα γίνει η τελική επιλογή, όσοι αξίζουν θα προταθούν όσοι δεν αξίζουν θα παραμείνουν στην ξηρά μέχρι νεωτέρας. Φίλες και φίλοι το πιο πάνω κείμενο το επιμελήθηκα εγώ η Περικτιόνη, γραμματέας του Αρχιπειρατή Poof.
=====================
Η ΑΛΗΘΙΝΗ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΄΄ΑΜΑΡΥΛΛΙΔΑ'' Από τον συγγραφέα κ.ο.μ. Επικούρειο Πέπο.
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι: ζωγράφοι, συγγραφείς, ιδαλγοί, ποιητές, νεφελοταξιδευτές, ουτοπιστές, αναρριχητές, φυσιολάτρες, περιπατητές, επικούρειοι, εθελοντές, θαλασσοπόροι, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, παραμυθάδες, βοτανολόγοι, Οκρίτες, λογίτισσες, κ.ο.μ. καλησπέρα.
Σκέφτηκα σήμερα να σας στείλω την πιο συγκλονιστική ιστορία του φετινού καλοκαιριού.
Ας αρχίσω όμως την υπόθεση από την αρχή.
Εδώ και αρκετά χρόνια επισκεπτόμουν τα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, έψαχνα να βρω παλιές γκραβούρες σχετικές με την Οδύσσεια, την Ιλιάδα και την παλιά Αθήνα.
Κάποια στιγμή ο φίλος που είχε το παλαιοπωλείο μου πρότεινε να ρίξω μία ματιά σε κάτι παλιά ημερολόγια.
Αρχικά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία, όταν ξαναπήγα, ο παλαιοπώλης επέμενε να ρίξω ξανά μία ματιά στα παλιά λευκώματα γιατί κατά την άποψη του έκρυβαν θησαυρούς.
Πιο πολύ το έκανα για να μην του χαλάσω το χατίρι, πάρα από ενδιαφέρον για να αποκτήσω κάποιο από τα λευκώματα.
Ο ίδιος το κατάλαβε και μου πρότεινε ο ίδιος ένα που του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση για τα πολύ ωραία γράμματα και για τις ζωγραφιές που είχε.
Όταν άκουσα για καλλιγραφία και ζωγραφική κάτι μου έκανε κλικ και αποφάσισα να το κρατήσω.
Δεν μου πήρε χρήματα, μου το έκανε δώρο για δύο λόγους απ' ό,τι μου είπε:
Α) επειδή ήμουν καλός πελάτης αφού τακτικά αγόραζα διάφορες γκραβούρες και..
Β) γιατί θεωρούσε πως λόγω της αγάπης και του θαυμασμού που έτρεφα για τους καλλιγράφους και για τους ζωγράφους μπορούσα να εκτιμήσω το περιεχόμενο.
Το κράτησα, και κάποια στιγμή το ξεφύλλισμα του μ' έκανε να νιώσω μεγάλο θαυμασμό για την κοπέλα, κοπέλα ήταν αφού υπέγραφε ως "Αμαρυλλίδα" και δεν σας το κρύβω πως είχα αισθανθεί έντονα την επιθυμία να την γνωρίσω.
Δυστυχώς όμως - όπως καλά γνωρίζετε - στα λευκώματα όλα τα κορίτσια υπέγραφαν με ψευδώνυμο που σημαίνει πως δεν υπήρχε περίπτωση ανεύρεσης της κοπέλας που είχε γράψει ένα τόσο υπέροχο λεύκωμα με τις καταπληκτικές ζωγραφιές και κυρίως τις πλατωνικές ερωτικές περιπέτειες.
Την μεγάλη μου απορία για το πώς βρέθηκε στα χέρια του αυτός ο λογοτεχνικοζωγραφικός θησαυρός δεν μπόρεσε να μου την λύσει ο παλαιοπώλης γιατί το είχε εκεί πάρα πολλά χρόνια και δεν θυμόταν το πώς το απέκτησε.
Εκείνο που εισέπραττε κάποιος που διάβαζε -αδιάκριτα μεν, αλλά όχι παράνομα- το συγκεκριμένο λεύκωμα ήταν η αίσθηση πως η συγγραφέας θα πρέπει να είχε σίγουρα ένα λαμπρό μέλλον στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και στην επιλογή συζύγου.
Μη έχοντας τρόπο να επικοινωνήσω μαζί της την θαύμαζα για τα ταλέντα της και ευχόμουνα να είχε καλή τύχη.
Διάβασα πολλές φορές εκείνο το λεύκωμα και κάποια στιγμή όταν συναντήθηκα με τον κορυφαίο φιλόλογο - συγγραφέα - δοκιμιογράφο Ηλία Γιαννακόπουλου τού το έδωσα, και τον παρακάλεσα να αποφανθεί αν όντως είναι ένας μικρός θησαυρός.
Η γνώμη του ειδικού μ' έκανε να εκτιμήσω την επιμονή του παλαιοπώλη και να κρατήσω αυτό το λεύκωμα ως κάτι σημαντικό.
Όταν ο Ηλίας Γιαννακόπουλος ως κορυφαίος φιλόλογος δίνει εύσημα για ένα λογοτεχνικό κείμενο αυτό σημαίνει πως κρατάς στα χέρια σου κάτι σημαντικό.
Εις ό,τι αφορά τις ζωγραφιές έδειξα το λεύκωμα στην καταξιωμένη ζωγράφο διεθνούς φήμης την Αφροδίτη της Πιαλείας!!
Οι πίνακες της Αφροδίτης της Πιαλείας στολίζουν πολλά σαλόνια ψυχιάτρων γιατί έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.
Όταν η Αφροδίτη της Πιαλείας είδε της ζωγραφιές του λευκώματος έμεινε βουβή για πολύ ώρα, σχεδόν είχε χάσει τη λαλιά της από τις ευρηματικές και εξαίσιες ζωγραφιές.
Ακόμα θυμάμαι τη φράση που μου είπε:
Επίκουρε κρατάς στα χέρια σου κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο!!
Και η δική της απορία ήταν για το πώς βρέθηκε αυτό το διαμάντι στα χέρια του παλαιοπώλη, μου πρότεινε και η ίδια να μου δείξει το δικό της λεύκωμα το οποίο όπως μου είπε δεν θα αποχωριζόταν ποτέ. Προθυμοποιήθηκε μάλιστα να με βοηθήσει να ψάξουμε να βρούμε την κοπέλα αλλά όταν της εξήγησα πως το μόνο στοιχείο που έχουμε είναι το όνομα "Αμαρυλλίδα" κατάλαβε πως ήταν ανέφικτο να ελπίζουμε.
Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να πάμε στην εκπομπή "έχεις πακέτο" αλλά γρήγορα το βγάλαμε από το μυαλό μας γιατί δεν γνωρίζαμε το πώς θα το εισέπραττε η "Αμαρυλλίδα" και αν θα επιθυμούσε να πάρει το θέμα δημοσιότητα.
Η Αφροδίτη της Πιαλείας ως ειδική στη ζωγραφική μου επισήμανε την αξία των ζωγραφικών θεμάτων που κοσμούσαν το λεύκωμα, θεωρούσε πως η κοπέλα είχε μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική και πως θα έπρεπε να ψάξουμε στο λεξικό Ελλήνων καλλιτεχνών να δούμε μήπως κάποια ζωγράφος υπέγραφε με το όνομα "Αμαρυλλίδα".
Αυτό και έκανα, αγόρασα τους τρεις τόμους και ξεφύλλισα όλες τις σελίδες αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε ζωγράφος με το ψευδώνυμο "Αμαρυλλίδα".
Αφού δεν κατάφερα τίποτα σχετικά με την έρευνα που έκανα αποφάσισα να κρατήσω στη βιβλιοθήκη μου αυτό το μικρό διαμάντι.
Επειδή αυτό το όνομα στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό μου πρότεινα στον αγαπητό μου φίλο από την εποχή της αγαπημένης ΟΚΡΑ τον Λευτέρη, τον ογκόλιθο της άμυνας τότε που η ΟΚΡΑ σάρωνε τα κύπελλα να ονομάσει την κόρη του "Αμαρυλλίδα" του Λευτέρη του άρεσε το όνομα, το συζήτησε και με την Βασιλική, πήραν και τις ευλογίες από το πατέρα Ευθύμιο και την ευλογημένη Βαγγελιώ και αποφάσισαν να την ονομάσουν Αμαρυλλίδα!!
Τελικά ο παπάς έκανε το θαύμα του και αντί για Αμαρυλλίδα έδωσε στο γλυκύτατο κοριτσάκι το όνομα Μαρίλια!!
Ενυ γουευ κάπου εδώ κλείνει το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του λευκώματος, κι εμένα με βρίσκει να έχω στην βιβλιοθήκη μου το πολύτιμο αυτό ντοκουμέντο μιας άγνωστης κοπέλας η οποία άραγε πως να ήταν τώρα; Πόσο χρονών να ήταν άραγε σήμερα η Αμαρυλλίδα; Αυτά σκεφτόμουν κάθε φορά που έπιανα στα χέρια μου το λεύκωμα, και ειδικότερα το φετινό καλοκαίρι όπου με αρκετά βιβλία που πήρα μαζί μου στο χωριό ανάμεσα τους ήταν και το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας.
Διαβάστε τώρα τη συνέχεια αυτής της αδιαπραγμάτευτα συγκλονιστικής ιστορίας.
Μέσα Αυγούστου μας επισκέφθηκαν στο χωριό ο Δήμαρχος "Μ" με την ψαροντουφεκού σύζυγό του και για λίγες μέρες αποφασίσαμε να επισκεφτούμε έναν πολύ αγαπημένο μας προορισμό, τον Άη Νικόλα στη Νάουσα.
Εννοείται πως τους έδειξα κι αυτούς το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας και η πρώτη τους αντίδραση ήταν η κλασική!!
Ενθουσιασμός και απορία για το πώς κατέληξε αυτό το υπέροχο λεύκωμα στο παλαιοπωλείο.
Επίκουρε πρέπει να ψάξεις να βρεις αυτήν την κοπέλα, θα είναι σημαντικό να της το παραδώσεις, ήλπιζαν κι αυτοί, όπως κι εγώ πως ήταν καλά στην υγεία της και πως με κάποιον μαγικό τρόπο θα την έβρισκα.
Αυτό το ταξίδι στη Νάουσα έκρυβε τελικά πολλές χαρές και όμορφες εκπλήξεις.
Στη Σιάτιστα συναντήσαμε την αγαπημένη μας Στέλλα, φίλη από την εποχή Μακρυγιάννη, ήταν τότε φοιτήτρια, σήμερα είναι καθηγήτρια στη Σιάτιστα.
Στην Κοζάνη συναντήσαμε τον φίλο μας τον Γιάννη, φίλος από την εποχή της θητείας στο Α' Σώμα Στρατού.
Στο πάρκο του Άη Νικόλα συναντήσαμε την Μνημοσύνη όπου μας ξενάγησε στο πάρκο και ζήσαμε μαγικές στιγμές.
Στην Βέροια συναντήσαμε τον στρατόφιλο Ντίνο Ράπτη, εκπληκτικός και διαχρονικός φίλος, και εξαιρετικός άνθρωπος.
Σε γενικές γραμμές αυτό το ταξίδι ήταν γεμάτο από μνήμες και όμορφες στιγμές.
Με τον δήμαρχο "Μ" είχαμε γνωριστεί στην Κοζάνη, στην πορεία γίναμε και κουμπάροι, του βάπτισα την γλυκιά, τρυφερή, ρομαντική, καλλιτέχνιδα κόρη, την πολυαγαπημένη μας Μαριάνθη.
Στην επιστροφή αποφασίσαμε να πάμε από Κατερίνη για να συναντήσουμε την γυναίκα του φίλου μας του Γιάννη που παραθέριζε στο εξοχικό τους στο Βαρικό.
Μας υποδέχθηκε με μεγάλη χαρά, αν και βλεπόμασταν για πρώτη φορά, είχε ετοιμάσει για μας, (τέσσερα άτομα) μεγάλη τράπεζα!!
Ευχαριστούμε Λένα, δεν είχαμε όμως αρκετό χρόνο και ανανεώσαμε το ραντεβού μας σε μια καινούργια συνάντηση στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι όπου θα ερχόταν μαζί με τον Γιάννη.
Πράγματι αυτό συνέβη στα τέλη Αυγούστου, η Λένα είχε ακούσει και διαβάσει πάρα πολλά θετικά σχόλια για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι από τις δύο εγγονές που σπουδάζουν στην όμορφη πόλη των Τρικάλων και θεώρησε πως ήταν μοναδική ευκαιρία.
Σαν ψέμα μου είχε φανεί πως θα υποδεχόμουν στο Μαγευτικό τον φίλο μου τον Γιάννη και την σύζυγό του.
1976 - 2020!!
42!! Χρόνια μετά..
Υποδεχθήκαμε τους φίλους με μεγάλη χαρά και το βράδυ συμφάγαμε στην διεθνούς φήμης ταβέρνα που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι
"ΤΑ ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ"
Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι το φεγγάρι λαμπερό και στολισμένο μας περίμενε πάνω από την αυλή των θαυμάτων.
Καθίσαμε και πίνοντας λίγο οίνο που είχα προμηθευτεί από τον κορυφαίο κρασοπαραγωγό Θανάση Τρικαλιώτη αρχίσαμε να λέμε πολλά και διάφορα.
Οι γυναίκες τα δικά τους, κι εμείς τα δικά μας.
Κάποια στιγμή ενώ μιλούσα με τον Γιάννη έπιασε το αυτί μου κάτι για λεύκωμα και νόμισα πως η Λαμπρινή ιστορούσε στη Λένα την ιστορία του δικού μας λευκώματος.
Πριν προλάβω να παρέμβω για να τους προτείνω να πάμε στην βιβλιοθήκη του ξενώνα για να τους δείξω το "δικό μας" λεύκωμα με προλαβαίνει η Λαμπρινή λέγοντας.
Επίκουρε, άκου την ιστορία της Λένας.
Όσο προχωρούσε η εξιστόρηση της Λένας εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα!!
Διαβάστε τώρα αυτά που είπε η Λένα.
"Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, όπως όλα τα κορίτσια έτσι κι εγώ κρατούσα ημερολόγιο - λεύκωμα.
Είχα μια πολύ καλή φίλη που μοιραζόμασταν τα πάντα, αυτή γνώριζε το τι γράφω εγώ στο δικό μου λεύκωμα, κι εγώ τι έγραφε αυτή στο δικό της.
Κάπως έτσι περνούσε ο καιρός ώσπου κάποια στιγμή διέκρινα στη φίλη μου κάποια σημάδια ζήλιας!!
Στην αρχή δεν μπόρεσα να καταλάβω το γιατί, από κοινή μας φίλη έμαθα πως ο λόγος ήταν καλλιτεχνικός!!
Ζήλευε η Κατερίνα που το δικό μου λεύκωμα ήταν καλύτερα στολισμένο με εικόνες, σίγουρα τα δικά της γράμματα ήταν πιο καλλιγραφικά από τα δικά μου αλλά υστερούσε στη ζωγραφική. Εγώ ποτέ δεν έδωσα σημασία, και θεώρησα πως ήταν ένα καπρίτσιο ακόμα της κακομαθημένης φίλης μου.
Συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα και την επόμενη μέρα από μια μονοήμερη εκδρομή διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη πως δεν έβρισκα το λεύκωμα μου!!
Μίλησα στην Κατερίνα και στ' αλλά κορίτσια μήπως βρήκαν κάτι στην εκδρομή και η απαντήσεις ήταν όλες αρνητικές...
Όσο περνούσαν οι μέρες έπαψα πια να ελπίζω πως θα το βρω, ήμουν απογοητευμένη, ήταν για μένα ένα κομμάτι από τη ζωή μου, πέρασα μεγάλη στεναχώρια. Ως αποτέλεσμα αυτής της στεναχώριας ενώ ήμουν άριστη μαθήτρια εκείνη τη χρονιά είχα μεγάλη πτώση.
Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω την απώλεια εκείνου του λευκώματος, αυτή ήταν και η αιτία που δεν συνέχισα. Δύο πράγματα με βασάνιζαν,
Α) το έχασα από δική μου αμέλεια;
Β) ή μου το έκλεψαν; Όταν κατέληγα στην δεύτερη περίπτωση το μυαλό μου αυτόματα πήγαινε στην Κατερίνα, αυτό όμως ήταν άδικο γιατί δεν είχα αποδείξεις και προσπαθούσα άμεσα να διώχνω αυτή τη σκέψη.
Δυστυχώς ακόμα και σήμερα νιώθω πολύ πληγωμένη όταν θυμάμαι εκείνη την ιστορία.
Δυστυχώς η σκέψη που έκανα τότε πως μου το είχε κλέψει η Κατερίνα λόγω της ζήλειας της βγήκε αληθινή, πολύ αργότερα έμαθα από κάποιο αγόρι που ήταν τότε στην παρέα, πως αυτή ήταν η κλέφτρα.
-Για όση ώρα μιλούσε η Λένα εγώ και η Λαμπρινή είχαμε χάσει τη φωνή μας, στο μυαλό μας δύο λέξεις είχαν στρογγυλοκαθήσει για τα καλά:
είναι δυνατόν;
Όταν η Λένα έκανε ένα μικρό διάλειμμα λόγω της συγκίνησης της δεν άντεξα και την ρώτησα.
-Λένα με ποιο ψευδώνυμο υπέγραφες στο Λεύκωμα;
"Α! Ξέχασα να σας το πω, υπέγραφα ως Αμαρυλλίδα!!!
Πέρασαν κάμποσα λεπτά μέχρι να συνέλθουμε εγώ και η Λαμπρινή, εντωμεταξύ οι φίλοι μας ανησύχησαν που μας έβλεπαν στην κατάσταση που ήμασταν και φώναξαν τον αδερφό μου για βοήθεια.
Όλη αυτή την ώρα κοιτούσαμε τη Λένα λες και ήταν εξωγήινη!!
Όταν ψιλοσυνήλθαμε πήραμε την Λένα και τον Γιάννη και τους πήγαμε στην βιβλιοθήκη.
Όταν τράβηξα από το ράφι το λεύκωμα και το αντίκρισε η Λένα ήταν σειρά της να χάσει τη φωνή της και τις αισθήσεις της.
Ευτυχώς πρόλαβε ο Γιάννης και την κράτησε στην αγκαλιά του γιατί θα σωριαζόταν στο πάτωμα.
Όταν συνήλθε δεν μπορώ να σας περιγράψω το τι έγινε, όταν δε τις εξήγησα το πώς βρέθηκε το δικό της λεύκωμα στα χέρια μου σταυροκοπιόταν όλο το βράδυ.
Θα σας πω μόνο τούτο, σήμερα ξαναβρήκα το τρίτο μου παιδί μας είπε η Λένα με δάκρυα στα μάτια.
Τελικά με έναν μαγικό τρόπο αποκαταστάθηκε η τάξη.
ΥΓ. Όταν επέστρεψε στην Κοζάνη και συνάντησε την Κατερίνα, της διηγήθηκε το περιστατικό και η Κατερίνα βουρκωμένη της ζητούσε συγγνώμη, ομολόγησε πως αυτή το είχε κλέψει. Δεν γνώριζε όμως το πως είχε καταλήξει στο παλαιοπωλείο, είχε αργότερα μια σχέση με κάποιο αγόρι όταν φοιτούσε στην Αθήνα και ίσως αυτός να το είχε πουλήσει στον παλαιοπώλη.
Φίλες και φίλοι να γιατί λέω πως στο Μαγευτικό, Υπέροχο και Πανέμορφο Γοργογύρι συμβαίνουν μεταφυσικά και μαγικά πράγματα.
Τώρα πια η φίλη μας η Λένα κρατάει στην αγκαλιά της πιο πολλές ώρες εκείνο το λεύκωμα απ' ό,τι τον Γιάννη.
Ελπίζω πως ο φίλος μου ο Γιάννης δεν ζηλεύει ώστε να φθάσει στο σημείο να εξαφανίσει για δεύτερη φορά το περιπετειώδες λεύκωμα.
Σας ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να διαβάσετε αυτή την συγκλονιστική ιστορία μιας θερινής νυκτός.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος.
ΕΡΡΩΣΘΕ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΦΘΑΣΑΤΕ ΩΣ ΕΔΩ, ΣΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.
======================
[ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ] ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ. Σκόρπιες σκέψεις ενός Δονκιχώτη - Ουτοπιστή. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας].
Τα Χα'ι'κού της ανάρτησης είναι όλα αφιερωμένα στην κόρη μου την Θάλασσα, και στα εγγόνια μου την Mia!!! και τον Rei. Επικούρειος Πέπος - FUJI TOMO KAZU
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, μετά από την ολιγοήμερη απουσία λόγω του συνεδρίου της ΟΚΡΑ που έγινε στην όμορφη πόλη των Τρικάλων ξανά μαζί για τη συνέχεια του αθλήματος, ενός αθλήματος που σκοπό έχει να παρουσιάζει τη δημιουργική πλευρά των ανθρώπων, και τη θετική πλευρά των πραγμάτων με ποίηση, με λογοτεχνία, με μνήμες, με προτάσεις, και κυρίως με θετική ενέργεια. Tο μενού του filomatheia.blogspot.com έχει ξανά για σήμερα ποίηση, τα πιο κάτω χάϊκου τα έστειλε η Θάλασσα (προς πείσμα της Κορνηλίας) και είναι ενός κορυφαίου Ιάπωνα Ποιητή του Ματσούο Κινσάκου Μπασό (Ματσούο Μονεφούσα) ο οποίος γεννήθηκε στο Ουένο της επαρχίας Ίγκα της Ιαπωνίας και πέθανε στην Οζάκα. Μετά το 1680 αποτραβιόταν συχνά σε μια καλύβα στα περίχωρα του Έντο (σημερινό Τόκιο), όπου ζούσε σαν ερημίτης με τη συντροφιά μιας μπανανιάς (basho) που φύτεψε στο κατώφλι του. Έτσι καθιερώθηκε και το όνομα Μπασό. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε ταξιδεύοντας και ζωγραφίζοντας για να αντλήσει έμπνευση, αντιλαμβανόμενος την ποίηση σαν Κάντο (ιδιαίτερο δρόμο) και σαν πηγή της φώτισης (Σατόρι). Θεωρείται δημιουργός του χαϊκού και ο μεγαλύτερος, μαζί με τον Γιατάρο Κομπαγιάσι Ίσσα (1763-1827) εκπρόσωπός του. Τα ποιήματά του συγκεντρώθηκαν από τους μαθητές του στις "Εφτά συλλογές της σχολής του Μπασό" (1774).
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος
Υ.Γ. Θάλασσα σ' ευχαριστώ, είσαι υπέροχη και αξιαγάπητη, όλοι μας έχουμε ενθουσιαστεί και σ' αγαπάμε πολύ.
Ένα ζευγάρι χελιδόνια ετοιμάζουν τη φωλιά τους.
Καλώς ορίσατε απεσταλμένοι αγγελιαφόροι
της Άνοιξης.
Βουνίσιο μονοπάτι στο Κερκέτιο όρος.
Μοκασίνια της Λενάρας.
Ξαφνικά ο Ήλιος ανατέλλει.
Θεέ βουνίσιε, θα' σουν καλός
αν θωρούσα το πρόσωπό σου
μές απ' τ' άνθη της αυγής.
Μάταιοι θνητοί.
Γιατί τόσο μίσος?
από τους οπαδούς τού''Αγαπάτε Αλλήλους?
Φούρου ίκε για.
Κάβαζου τόμπι
κομού μίζου νο οτό.
Παλιά λιμνούλα.
Ένας βάτραχος βουτά.
Ήχος του νερού.
Παίρνοντας δανεικό
το σπίτι μου απ' τα έντομα
κοιμήθηκα.
Μην το ξεχνάς:
βαδίζουμε στην κόλαση
κοιτάζοντας λουλούδια.
Όταν θα φύγω,
φύλα καλά τον τάφο
μου, ακρίδα.
Γυναίκα ερωτική
τι ζεστό το δέρμα
που κρύβει.
Άνθη δαμασκηνιάς
ο έρωτας, η ματιά
η καρδιά.
Να κλέψω ματιές;
το ξέχασα εντελώς
με τη δροσιά.
Σελήνη Αυγούστου.
Μαγική νύχτα στην αυλή
των θαυμάτων.
Ένας άνθρωπος είμαι
που το ρύζι του τρώει
μπρος στη βαλανιδιά.
Φεύγει μια μέλισσα
απ' το βαθύ κάλυκα μιας παιωνίας.
Τι αποχαιρετισμός!
Πάνω στη βάρκα
έχω εναποθέσει τα
Όνειρά μου σ' ένα μπουκάλι.
Με τέτοιο φεγγάρι
ο ερωτευμένος
παύει το τραγούδι.
Χαμένο στα καλάμια
μα όταν βγαίνει το φεγγάρι
λάμπει το κατάλυμα μου.
Στέκομαι εδώ
και σκέφτομαι
και το χιόνι συνεχίζει.
Απόψε ως κι εσύ
πας βιαστική
στη βραδιά ποίησης.
Το μήνυμα του Φωτισμένου
λάμπει στη δροσιά
ενός φύλλου.
Μην κλαις Ενδυμίωνα
έντομα, εραστές, αστέρια
κι αυτά θα φύγουν.
Το πρώτο μερμήγκι
μας δείχνει το δρόμο
μ' ένα ραπάνι.
Το πρώτο τζιτζίκι:
Η ζωή είναι
σκληρή, σκληρή, σκληρή.
Πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο σπίτι μου
μην τις υποτιμάτε.
Να κρατάτε στη μνήμη
ανοιξιάτικα άνθη κερασιάς
αγνά και λαμπερά.
Από το πρόσωπο των ανθών
να είναι τρομαγμένη
η λεπτή σελήνη;
Θα τη ρωτήσω για τα
ποιήματα του Pepe την
πεταλούδα αυτή που πετάει.
Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωί
ο ανθός του πεπονιού.
Του κότσυφα τα τιτιβίσματα
έγιναν πιο ερωτικά
στα μέσα Μαρτίου.
Ούτε καν ένας
χαιρετισμός ένα σκιάδι
αχ! πόση στεναχώρια.
Από το βάθος της παιωνίας
με κακή διάθεση
προβάλλει η μέλισσα.
Μια λαμπερή στιγμή
αργεί πάνω στα άνθη
η ζήλια της σελήνης.
Τα μαλλιά μου αραίωσαν
το πρόσωπο χλόμιασε
βροχές του Μαΐου
Από όλα τα μέρη
ρίχνονται τα άνθη
πάνω στο νερό της λίμνης.
Το άρωμα από τις ορχιδέες
στα φτερά των πεταλούδων
μπουχτίζει.
Ξεριζώνω άσπρες τρίχες
κάτω από το μαξιλάρι
γελούν τα όνειρά μου.
'Απόψε τ' άστρα
το 'να με τ' άλλο μοιάζει
να ψιθυρίζουν. (Kobayashi Issa)
Μόνη στο σπίτι
κι αυτή θα βλέπει τώρα
την πανσέληνο. (Kobayashi Issa)
Περπατήσαμε
μέσα στα χρυσάνθεμα
πίνοντας σάκε. (Kobayashi Issa)
Έλα κοντά μου,
μαζί με μένα παίξε
σπουργίτι ορφανό (Kobayashi Issa)
Μια πεταλούδα
γλιστρά στα φύλλα της
ιτιάς· Απρίλης. (Matsuo Basho)
Το πεσμένο λουλούδι
γυρίζει στο κλαδί!
Ήταν πεταλούδα.
«καυχησιάρικο»
λέει η χιονονιφάδα
στ΄ άσπρο γιασεμί (Martin Berner)
Μια πεταλούδα στον κήπο.
Το παιδάκι μπουσουλάει, εκείνη πετάει.
Μπουσουλάει-πετάει…
Νύχτα.
Φεγγάρι.
Τα σαλιγκάρια τραγουδούν στο τσουκάλι.
Στο φρέσκο χορτάρι αφήνει
η μοντέρνα γυναίκα τον τύπο των γλουτών της.
Τα χαϊκού είναι είδος ποίησης που πρωτοεμφανίστηκε στην Ιαπωνία το δέκατο έκτο αιώνα και υιοθετήθηκε στην Ευρώπη στις αρχές του εικοστού. Από εκεί πέρασαν τον Ατλαντικό και έφτασαν να γίνουν πολύ δημοφιλή σε όλο το Δυτικό κόσμο. Στην αυθεντική στιχουργική μορφή τους, τα χαϊκού είναι μικρά ποιήματα από 17 συλλαβές σε ένα ενιαίο στίχο. Τα χαϊκού συμπυκνώνουν ευφυΐα και σοφία, που εκφράζονται με λυρική, ή άλλοτε, χιουμοριστική διάθεση, ενώ συχνά υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης. Στα χαϊκού σημαντική θέση έχουν η φύση, οι εποχές και τα χρώματα, η ομορφιά των λέξεων και των αντιθέσεων, ενώ το νόημα κάποιες φορές αποκτά δευτερεύουσα σημασία.
Ο γνωστότερος Ιάπωνας ποιητής των χαϊκού ήταν ο Ματσούο Μπασό (Matsuo Basho, 1644-1694). Το πιο φημισμένο από όλα τα χαϊκού είναι δικό του:
Στην Ευρωπαϊκή εκδοχή τους συνήθως υποδιαιρούνται σε 3 στίχους από 5, 7 και 5 συλλαβές, στους οποίους η ομοιοκαταληξία αποφεύγεται. Στις πιο σύγχρονες απόπειρες δημιουργίας χαϊκού, είναι συχνές οι μικρές αποκλίσεις από τον αυστηρό αυτό στιχουργικό κανόνα. Στην Ευρώπη πρωτοεμφανίζεται στις αρχές του 20ού αι. Επηρεάζονται ή και γράφουν χαϊκού από τον Έζρα Πάουντ μέχρι τον Άλλεν Γκίνσμπεργκ και τον Χ. Λ. Μπόρχες. Ο Ε. Πάουντ έλεγε πως το χαϊκού είναι ένα ποίημα εικόνων.
Το χαϊκού είναι ουσιαστικά κάτι παραπάνω από ένα απλό ποίημα είναι περισσότερο μια πνευματική άσκηση: ομορφιά ίσον αφαίρεση, λιτότητα, γαλήνη, περισυλλογή. Γι" αυτό κι η φόρμα του είναι τόσο κλειστή και παραδοσιακή. Έχει το χαρακτηριστικό ενός ευχάριστου ξαφνιάσματος για κάτι οικείο και καθημερινό, που λέγεται ήρεμα και ευγενικά, αγγίζοντας τα πράγματα στην ουσία τους. Ποίηση εμπνευσμένη από τη σοφία Ζεν, μία πνευματική πορεία πρακτικής άσκησης στην καθημερινή ζωή. Και επειδή στους ποιητές των χαϊκού υπάρχει η συνείδηση ότι η ζωή είναι πάνω από τις λέξεις, τα λόγια είναι ελάχιστα, αφήνοντας τον αναγνώστη να «συμπληρώσει» αυτή την γεύση του αιώνιου. Έτσι γίνεται προσπάθεια να συλληφθεί η στιγμή και να περάσει στο απυρόβλητο του χρόνου:
Σύμφωνα με τον Donald Keene, «πρέπει να περιέχει δυο στοιχεία που συνήθως διαχωρίζονται με μία τομή, δηλαδή λέξη που κόβει. Το ένα από τα δύο στοιχεία αντιπροσωπεύει μια γενική κατάσταση και το άλλο, τη στιγμιαία αντίληψη την αποκάλυψη.
Σε κάθε σχεδόν χαϊκού υπάρχει μια λέξη ή μια έκφραση που δηλώνει την εποχή του έτους. Αυτό δε σημαίνει ότι τα χαϊκού ασχολούνται αποκλειστικά με την φύση. Απλώς ο ποιητής ψάχνει κάθε φορά να εκφραστεί. Η περιγραφή της φύσης είναι ένα
άλλοθι για να εικονογραφηθούν ανθρώπινα συναισθήματα.
Ο σκηνοθέτης Αντρέυ Ταρκόφσκυ στο βιβλίο του Σμιλεύοντας το Χρόνο μάς λέει για ποιο λόγο γοητεύεται από το χαϊκού: «Σ" αυτήν την ποίηση με γοητεύει ιδιαίτερα η άρνηση του καλλιτέχνη να υπαινιχθεί έστω το τελικό νόημα της εικόνας, που το αφήνει να αποκρυπτογραφηθεί σταδιακά, σαν συλλαβόγριφος. Το χαϊκού επεξεργάζεται τις εικόνες του έτσι που να μη σημαίνουν τίποτα πέρα από τις ίδιες, ενώ ταυτόχρονα εκφράζουν τόσα πολλά, που είναι αδύνατον να συλλάβει κανείς το τελικό τους νόημα. Όσο πιο πιστά ανταποκρίνεται μια εικόνα στη λειτουργία της, τόσο πιο δύσκολα περιορίζεται σε μια σαφή εγκεφαλική διατύπωση. Ο αναγνώστης του χαϊκού πρέπει να απορροφηθεί, να βυθιστεί μέσα στο ποίημα όπως μέσα στη φύση, να χαθεί στα βάθη του όπως μέσα στο σύμπαν, όπου δεν υπάρχει βυθός ούτε επιφάνεια».
===================
''Πάντων Κτημάτων Κράτιστον Έστί Φίλος Σαφής Και Αγαθός'' [απ' όλα τα αποκτήματα του ανθρώπου το καλύτερο είναι ο πιστός και αγαθός φίλος].
Ένα ποίημα ως φόρο τιμής στους υπέροχους φίλους.
Είχα την τύχη να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους/
Χωρίς ποτέ να το φανταστώ πως άξιζα τέτοιας ευλογίας/
Δεν το επεδίωξα, απλά ήταν στο πεπρωμένο μου/
Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι στην πορεία έγιναν φίλοι και δάσκαλοι.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι είδους έξαρση και πόση/
Και το πόσο όμορφα συναισθήματα με πλημμύριζαν/
Και συνεχίζουν να με πλημμυρίζουν/
Κάθε φορά που συναντούσα και συναντώ τους υπέροχους φίλους μου.
Άνθρωποι από πολλά μέρη του πλανήτη μας/
Νοτιοαφρικανούς, Ιάπωνες, Φινλανδούς και Ιταλούς/
Αλλά και Γάλλους, Νορβηγούς, Αυστραλούς και Ισπανούς/
Ανάμεσα τους και Γερμανούς, Νεοζηλανδούς, Σουηδούς, Πιαλειώτες,
Κορωπιώτες και Λημνιώτες.
Θεωρώ αδύνατον παρόμοια εμπειρία να έχει ζήσει άλλος άνθρωπος/
Μόνο σε όνειρο ίσως, τέτοια ευλογία δεν δίδεται σε πολλούς/
Το πώς και το γιατί μην με ρωτάτε γιατί κι εγώ το αγνοώ/
Ίσως την απάντηση την βρείτε στα Ελευσίνια μυστήρια.
Αφιερωμένο, στην Αφροδίτη, στον Ηλία, στην Γιώτα και στον Δημήτρη, στην Denise και στον Derrick, στην Μίε και στον Μάκο, στην Γιουμίκο και στον Ακίρα, στην Λάουρις και στον Ίαν, στη Μόνικα και στον Ρικάρντο, στην Κιμίγιο και στον Ρυό, στην Κέϊκο και στον Σακαμότο, στη Νορίκο, στην Έμι, στη Σάννα και στον Γκιόργκι, στην Μόϊρα, στην Μαγιαστίνα και στον Κνούτ, στην Ritha, στην Μασσαμί και στον Τακασί, στην Χιρόκο, στους γονείς της Mie, στην Βασούλα, την καλή Νερά'ι'δα, στον Γιάννη και τον Νικόλα, στον Παναγιώτη και την Βαγγελιώ, τον Ευθύμη και την Βαγγελιώ, τον Μανδραγόρα και τη Νίκη, στην Λένα και στον Γιάννη, στην Μιμίκα, στην Αμαλία, στον Πόντιο πατέρα και στην Όλγα, στον σοφό, στην Αρμονία και στον Διόνυσο, στον κύριο Χουάν Ρότσα, στον Ντίνο τον στρατόφιλο, στον Αρκά και στον Γενικό, στην Ελένη της Γερμανίας και τον Γιώργο, στο Κοριτσάκι και στην Κουλίτσα, στην Διοτίμα , στην Αντιόπη, στην Διώνη, στην Μυρτώ, στον Ασκληπιό, στην Κορνηλία, στην Άλκηστη, στην Τερψιχόρη, στα μέλη της ΟΚΡΑ, στην Βαγγελιώ του Πηλίου, στις κόρες του Καρρά, Μιμίκα και Δώρα, στους νεότερους Ναυσικά, Θέμη, Αλέκα, και Κώστα, στην Μνημοσύνη, και στην Λήθη.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
======================
ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΜΙΕ, ΜΑΚΟ, ΡΥΟΤΑ, ΚΑΙ ΓΙΟΥΜΕΤΑ ΕΦΘΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ φιλοξενούμενοι του Επικούρειου Πέπου και της Λόλας.
Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, πριν από 25 χρόνια περίπου ο Επικούρειος Pepos είχε την τύχη να γνωρίσει στον ιστορικό χώρο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το νέο μουσείο της Ακρόπολης τέσσερες κοπέλες από την Ιαπωνία. Ήταν η Μίε, η Γιουμίκο, η Χιρόκο, η Μασσαμί και η Έμι. Ήταν όλες πολύ όμορφες, πολύ ευγενικές και χαρισματικές. Ήταν αεροσυνοδοί και εργαζόντουσαν για την JAL δηλαδή την ιαπωνική αεροπορική εταιρία. Χάρη σ' αυτές τις κοπέλες είχα την τύχη να γνωρίσω την οικογένεια OGAWA και SAKAMOTO και αργότερα να επισκεφθώ την Ιαπωνία όπου για 10 μέρες έζησα συγκλονιστικές στιγμές. Domous Arigato!!!
Δέος και Ευγνωμοσύνη!!
Η γνωριμία ξεκίνησε από τα κάστανα τα ψημένα και τα μήλα τα ψητά που τους προσφέραμε. Ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που κάποιες φωτογραφίες που έβγαλαν με τον Pepo – που μετά έγινε Pepos San – με ένα πολύ όμορφο κείμενο με κολακευτικά λόγια για την φιλοξενία τα δημοσίευσαν στο περιοδικό που υπήρχε στις πτήσεις της JAL προς την Ευρώπη. Τότε η JAL πετούσε και στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο να επισκεφθούν το mini restaurant πάρα πολλοί Ιάπωνες και πολλές φορές το ιπτάμενο προσωπικό της JAL.
Τα ονόματα των τριών πρώτων κοριτσιών ήταν Yumiko, Hiroko, Massami. Από τις μετέπειτα επισκέψεις των πληρωμάτων ξεχώρισαν οι Mie, Emi και ο συγκυβερνήτης Ryo Ogawa. Με τον Ryo και την οικογένεια του αναπτύχθηκε μεγάλη φιλία που είχε σαν αποτέλεσμα να είναι ο ένας εκ των δύο κουμπάρων που στεφάνωσαν τον Mr Alex αδελφό του Pepo San. H Mie επίσης ήταν αυτή που στην πορεία έγινε μέλος της φιλίας αυτής και ξεχώρισε.
Κατά την παραμονή των πληρωμάτων στην Αθήνα αρκετές φορές ο Pepos είχε καλέσει τα πληρώματα στο σπίτι του όπου η Λαμπρινή San είχε ετοιμάσει διάφορες σπεσιαλιτέ.
Το 1990 τον Οκτώβριο ο Πέπος αποφάσισε να επισκεφθεί την Ιαπωνία, πήρε μαζί του και έναν φίλο του τον Νικόλαο Στρίκο. Μείναμε εκεί 8 μέρες και ζήσαμε μοναδικές, αξέχαστες, ανεπανάληπτες στιγμές, η δε φιλοξενία ήταν φανταστική. Στο mini café της Noriko και του Hidenori έγινε η συνάντηση όλων των εκλεκτών φίλων, ήταν μια συνάντηση που έμεινε βαθιά χαραγμένη στην καρδιά μου.
Το 1991 είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε στην Αθήνα την Mie με τον σύζυγο της τον Mako, τον γιο τους Ryota και τους γονείς της, δύο καταπληκτικούς ανθρώπους. Ήταν μια σημαντική επίσκεψη γιατί μπήκαν τα θεμέλια για αυτό που ζήσαμε το τριήμερο 6,7,8, Αυγούστου 2011. Όλα αυτά τα χρόνια 1991-2011 η Mie και ο Pepos φρόντιζαν να ποτίζουν το δενδράκι της φιλίας που είχαν φυτέψει τότε γιατί γνώριζαν πως αν δε το φρόντιζαν θα ξεραινόταν. Το δενδράκι αυτό κυρίως με την φροντίδα αυτών των 2, μεγάλωνε και φούντωνε και παράλληλα άπλωνε τα φύλλα του για να έχει στον ίσκιο του και τα υπόλοιπα μέλη, την Λαμπρινή, την Βασιλική, τον Ryota, τον Yumeta, τον Mako και στην συνέχεια τους Thomas, Arka, Έφη, Κωνσταντίνα, Αλέκο, Ράνια.
Θα πρέπει να αναφέρω εδώ πως εκείνα τα χρόνια που η κόρη τους Pepou ήταν μικρή αυτός είχε για γραμματέα του – μεταφράστρια το κοριτσάκι, δηλαδή την Βίκυ. Από αυτό λοιπόν το δένδρο γευτήκαμε στις 6,7,8/8 τους πιο γευστικούς καρπούς της φιλίας και της αγάπης. Είναι αδύνατον να περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που μας πλημμύρισαν όλους.
Το Σάββατο 6/8 η Λαμπρινή είχε ετοιμάσει και του πουλιού το γάλα για το βραδινό τραπέζι, ήθελε οι φίλοι μου να δοκιμάσουν πολλές νοστιμιές της ελληνικής κουζίνας και ειδικότερα της κουζίνας της Λαμπρινής. Στο βραδινό τραπέζι παραβρέθηκαν οι: Mie, Mako, Ryota, Yumeta, Βασιλική, Λαμπρινή, Pepos, Ηρώ, Δήμητρα, Έφη, Κωνσταντίνα, Κοριτσάκι-Βίκυ, Αγγελική, Ιωάννα, Γιώργος, Μαράκι, Αλέκος, Ράνια, Μάκης, Αρκάς-Παναγιώτης, Γρηγόρης και φυσικά ο Ορφέας! Ήταν μια μαγική βραδιά με γεύσεις ελληνικές και το κλείσιμο αυτής της επίσκεψης έγινε με Ιαπωνικές γεύσεις στο Furin Kazan.
Απολαύσαμε το sake, το sushi και πολλά ακόμα εδέσματα από την πατρίδα των φίλων μας. εκείνο το βράδυ ο Pepos San ζήτησε από τους φίλους του να τον βαπτίσουν, δινοντάς του ένα Ιαπωνικό όνομα. Οι φίλοι του του είπαν πως αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους γιατί θα πρέπει να είναι παρών και τα υπόλοιπα μέλη της φιλίας που είναι στην Ιαπωνία για αυτό όταν επιστρέψουν πίσω θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν, άρα είμαι εν αναμονή του νέου ονόματος.
Κατά την εδώ παραμονή των φίλων μας επισκεφθήκαμε την Ακρόπολη, το μουσείο, το θέατρο Δώρα Στράτου, την Πλάκα, το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, τον Λυκαβηττό, και φυσικά τον χώρο του ιστορικού mini restaurant. Την Τρίτη το πρωί στις 07:00 πήραμε τους φίλους μας από το ξενοδοχείο και τους πήγαμε στο αεροδρόμιο, τους αγκαλιάσαμε και με δάκρυα στα μάτια τους αποχαιρετήσαμε. Οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές, το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ήταν τεράστιο, εξίσου μεγάλο ήταν το κενό με την αποχωρησή τους. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν υποδέχεσαι ή όταν αποχαιρετάς τόσο σπάνιους και εκλεκτούς φίλους.
Mie, Mako, Ryota, Yumeta σας αγαπάμε, σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε σύντομα.
Υ.Γ. OLE YUMETA!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ.2 Έκαναν 18.000 χιλιόμετρα, περίπου 17 ώρες στο αεροπλάνο για να έρθουν να δούνε τον FUJI TOMO KAZU [PEPOS SAN] και την οικογένειά του!!!! Τι να πεις γι' αυτούς τους ανθρώπους;
====================
Λίγα χάικου από τον Ιαπωνολόγο Fuji Tomo Kazu [Επικούρειο Πέπο] αφιερωμένα σε όσους αγαπούν την Ιαπωνία και την Ποίηση. Έρρωσθε.
Φίλες και Φίλοι καλησέρα, όπως καλά γνωρίζετε ο μήνας Μάρτιος είναι ο μήνας της ποίησης αφού στις 21 Μαρτίου γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα ποίησης. Να λοιπόν γιατί κι εγώ αποφάσισα να σας κοινοποιήσω λίγα από τα Χάϊκού που είχε γράψει ο διεθνούς φήμης Ιαπωνολόγος Fuji Tomo Kazu, [Επικούρειος Πέπος], τα πιο πολλά τα είχε γράψει το 2017 στον προθάλαμο ενός χειρουργείου ως αντίδοτο σε στιγμές μεγάλης αγωνίας και προσμονής θετικού αποτελέσματος. ANDRE RIEU ο άνθρωπος φαινόμενο, ακούστε τον και δείτε τις συναυλίες του, όσοι παρακολούθησαν την προχθεσινή ή την χθεσινή συναυλία φύγαμε όλοι μαγεμένοι, ειδικά ο φίλος μου ο Κώστας Νότ. παρακαλούσε να μην είχε τελειώσει ποτέ, μακάρι να επιστρέψει σύντομα γιατί έχουμε μεγάλη ανάγκη από τέτοιες μουσικές πανδαισίες. ANTRE σ' ευχαριστούμε, καθώς επίσης και όλους τους συντελεστές των παραστάσεων.
Τι είναι τα χάικου Πεπέ; ρώτησε η Μαρίλια.
Το χάικου είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χάικου είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.
Τα πιο κάτω Χαϊκού τα έχει ευλογήσει και ο πατέρας Ευθύμιος.
Ανθρώπινα πλάσματα,
εφήμερα άνθη,
καλού και κακού.
Άσπρη μπλούζα
σύνδρομο φόβου
καλά μαντάτα άραγε;
Άνοιξη, καλοκαίρι,
φθινόπωρο, χειμώνας
πολλές αλλαγές και τρεις απουσίες.
Πράσινη μπλούζα,
μαχαίρι, φόβος,
ελπίδα.
Αναμονή!!!
προθάλαμος χειρουργείου
καρκίνος τέλος;
Γυναικείος μαστός
πηγή ερωτισμού
φωλιά καρκίνου;
Να κλέψω χρόνια;
από που
και πόσα;
Γαλαξίας,
το στίγμα του ανθρώπου;
κόκκος στην άμμο.
Τέλος προβλημάτων
αρχή ταξιδιού
αντίο.
Ένας άνθρωπος
γράφει χαϊκού χάρη στην
άτακτη φωνούλα.
Λουλούκα
σπαρτό μαλλί
φτερό στο άνεμο.
Αλκυονίδες μέρες
γλυκές ματιές
μαγεία!
Μια μέλισσα
μεταφράζει άνθη
μεταφέρει γύρη
Νινί.
Πως να ήταν άραγε η ποίηση
σε μικρή ηλικία;
ρωτήστε την Μαρίνα.
Πάνω στη βάρκα
καλοπερασάκιας,
χαρά θεού,
ηγέτης.
Ο ποιητής
το πρώτο τζιτζίκι
λαλιά του Poof.
Ένα καράβι στ' ανοιχτά
γιατί χασομεράει;
θα φτάσει άραγε
ο Μr Alex;
Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωϊ
ο πιστός φίλος.
Θα τη ρωτούσα την ποίηση
αν την έβλεπα,
μπορώ να σ' αγαπώ;
Αχ πως μοιάζει
η καρδιά μου
με το ρολόι του τοίχου
Τικ τακ Τικ τακ!
Σαν πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο μυαλό μου
οι στίχοι και το φωτίζουν.
Ολόγιομο φεγγάρι,
μην τρομάζεις
απ' την ομορφιά των ανθών.
Ο ποιητής μας δείχνει
το δρόμο
ακολουθούν οι λέξεις.
Μην κλαις άνθρωπε
άνθη, έρωτες, αστέρια
κι αυτά θα χαθούν.
Απόψε ως κι εσύ Μούσα
πας βιαστική
στην Αυλή των θαυμάτων;
Στέκομαι εδώ
και σκέπτομαι,
γιατί άραγε; τι προσφέρω;
Τι προσμένω;
Ούτε καν
ένα νεύμα
απ' τις
Αλκυονίδες νύχτες.
Η λάμψη της σελήνης
αργεί πάνω στα άνθη
γυρεύει τον έρωτα;
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός.
====================
20 ΧΑ'Ι'ΚΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ από τον Πεπέ ΣΤΗΝ ΜΙΕ, ΣΤΗΝ
ΓΙΟΥΜΙΚΟ, ΣΤΗΝ ΚΕ'Ι'ΚΟ, ΣΤΗΝ ΝΟΡΙΚΟ, ΣΤΗΝ ΜΑΣΑΜΙ, ΣΤΗΝ ΕΜΙ και στην ΘΑΛΑΣΣΑ.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συνβροχοποιητές!!! καλησπέρα. Σήμερα θα σας παρουσιάσω 20 Χαϊκού του φίλου μας του Fuji Tomo Kazu, τα έχω ονομάσει ''20 βρεγμένα χαϊκού'' γιατί την ώρα που έλαβα το πιο κάτω μέιλ έριχνε ''καρέκλες'' και ήμουν βρεγμένος ως το κόκαλο. Μόλις είχα επιστρέψει από το ατελιέ και με το που βγήκα στον σταθμό της Κάντζας άνοιξαν οι ουρανοί. Έφθασα στο σπίτι βρεγμένος έως το κόκαλο, να λοιπόν γιατί τα ονόμασα βρεγμένα χαϊκού. Τα πιο κάτω χαϊκού είναι αφιερωμένα στην Περικτιόνη. Ελπίζω σύντομα να την έχουμε ξανά κοντά μας. Όσοι από σας δεν έχετε επισκεφθεί το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι φροντίστε να το επισκεφτείτε σύντομα. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
1)Η καταιγίδα ήρθε
δεν γκρέμισε μόνο ψυχές
αλλά άλλαξε και τα χρώματα.
2)Άνοιξη, άνοιξαν οι καρδιές μας
ανεβαίνουν οι παλμοί,
ώρα για σούσι.
3)Όταν ήμουν μόνος
σκεφτόμουν το χτες
όταν ήρθες εσύ
άρχισα να σκέφτομαι το αύριο.
4)Σαν ερωτευτούμε
θα κάτσουμε να δούμε
τ' ολόγιομο φεγγάρι.
5)Ο θάνατος που θα έρθει
δεν τον κάλεσε κανένας
κι όμως κάποιον θα πάρει.
6)Κυλάει το αίμα
τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν
άρα είμαι ζωντανός;
7)Αγαπημένη μου
με μια ματιά
μου ομορφαίνεις ζωή.
8)Κοιτάζω τη θάλασσα,
ανοιγοκλείνω τα βλέφαρά μου
βλέπω την όαση
αντικατοπτρισμός;
9)Ένα κορίτσι, σαν δροσοσταλιά,
μια αγάπη σαν το φως που καίει
ιδού η ευτυχία.
10)Στα όψιμα άνθη της καρδιάς μου
οι έρωτες που φεύγουν
κοντοστάθηκαν.
11)Μέσα στις σκέψεις μου
αναπνέω καθαρό αέρα
αυτό μου επιτρέπει να ζω.
12)Μια ζωή πότε με χαρές
πότε με λύπες, κι όλα αυτά
για λίγα ψίχουλα ευτυχίας;
13)Όταν το φως ξαπλώνει
κι ουρανός σκοτεινιάζει
τ' αστέρια ποιος τ' ανάβει;
14)Του θολού μυαλού
οι κακές σκέψεις
το επισκέφτηκαν πάλι
και τώρα τι;
15)Όταν της είπε φύγε...
δεν σκέφτηκε πως εκείνη
θα κλείδωνε την πόρτα της καρδιάς της.
16)Ανοιξιάτικος καιρός,
ας φορέσουμε τον έρωτα,
το Κερκέτιον όρος
μας περιμένει.
17)Στέκομαι εδώ
γεμάτος απορίες
και το μυαλό ταξιδεύει.
18)'Οταν ακούγεται
ο ήχος της βροχής
ένας συνθέτης δημιουργεί.
19)Φέτος ξανάρθε
γιατί άραγε;
ήταν άραγε το ίδιο χιόνι
με το προηγούμενο;
20)Μόνος στο σπίτι
άφησα την καρδιά μου
στο απαλό σεληνόφως
να συλλογιέται τα παλιά.
WITH LOVE FUJI TOMO KAZU.
======================
Χα'ι'κού που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για το φιλαράκι του τον FUJI TOMO KAZU.
Φίλες και Φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι! νοερά τώρα, και ελπίζω σε λίγες μέρες να βρεθούμε εκεί πραγματικά επιτέλους. Άραγε το περιβάλλον είναι αυτό που διαμορφώνει τους ανθρώπους, οι οι άνθρωποι διαμορφώνονται από τον περιβάλλοντα χώρο χωρίς την επέμβαση του περιβάλλοντος; Ένυ γουέι που λένε και στο Κορωπί, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε όσους σήμερα έχουν τα γενέθλιά τους και ειδικότερα στον φιλαράκο μου τον Fuji Tomo Kazu. Φίλε διαχρονικέ και πιστέ είθε τα δίκαια όνειρά σου να τα δεις σύντομα να παίρνουν τη μορφή που εσύ επιθυμείς, και παράλληλα σου εύχομαι καλή και Επικούρεια αντοχή στα δύσκολα που έρχονται. Ειλικρινά δικό σου ο Επικούρειος Πέπος.
Τρία χρόνια απουσίας Τ' ολόγιομο φεγγάρι
Μεγάλο το κενό κρατάει στα χέρια του ο Πεπέ
Μεγάλος και ο πόνος. που θα το χαρίσει άραγε;
Στο ποτάμι του χωριού
πέφτει ένα πλατανόφυλλο
Επικούρειε Πέπο, σεμνά και ταπεινά χωρίς κραβγές.
Μαλλιά λευκά Κερκέτιος αγέρας φύσηξε
άρα σοφές σκέψεις άρωμα κερασιάς φέρνει
και σοφά λόγια; στα ρουθούνια μας.
Βροχερή μέρα
στο Γοργογύρι
Χαρά θεού, το ποτάμι γέμισε.
Κύκλους στην άμμο
μα η βροχή που πέφτει στην αυλή των θαυμάτων
σβήνει τα πάντα.
Αχαριστία;
όχι ευχαριστώ
δεν θα πάρω.
Tα άνθη της Μανώλιας
τον Μά'ι'ο ανθίζουν
προς χάρην του Πεπέ.
Κάτι θες να πεις
Μα δε μπορείς, δε μπορείς
Σ’ αγαπώ να πεις;
Ναι, αλλοπρόσαλλος
Σαν είδε συμπεριφορές
απαράδεκτες..
Στάξε στην ψυχή μου
μια στάλα καλοσύνης
κι ανάβει ο ήλιος τα μεσάνυχτα
Σε σκέφτομαι ξανά και ξανά
κι αναρωτιέμαι,
θα’ ρθεις άραγε;
Ατελείωτες
οι ώρες μοναξιάς
ανάμεσα σε κόσμο.
Στην καρδιά σου Πεπέ
τετράφυλλα τριφύλλια ανθίζουν
που θα τα χαρίσει;
Στο ραντεβού μας
Περιμένω να φανείς
Μάταια πια!!! σε αόρατους χορούς;
Να 'ναι άραγε η ''άτακτη φωνούλα''
που μας καλεί
σε αόρατους χορούς;
Γράφω χαϊκού
Για να ξεχνώ πως λείπεις
Μiyoko san
Τα μαλλιά της τα πλεγμένα
στου πατέρα μου τα όνειρα
όλα ήταν μαγεμένα.
Κρυφή αγάπη
Δυνατή σαν το βοριά
πληγή αφήνει.
Ναι τα όνειρα ταράζουν
του ύπνου τη γαλήνη
χωρίς την άδεια μας.
Μέρα όμορφη
είναι άραγε
λύση η φυγή;
Και πού να πάω;
Ήχος και βλέμμα
οι διαφορές τους λύθηκαν
και πάλι φίλοι, ως πότε άραγε;
Πέρασε, δεν χαιρέτησε
ξέχασε άραγε;
κρίμα, δεν έπρεπε.
Οι μνήμες είναι
οι πιο πολύτιμες αποσκευές μας
πρέπει να τις φροντίζουμε.
Ομίχλη στα μάτια
πίκρα στην καρδιά μου
κι όμως θέλω να σε δω.
Στ' ανθισμένο βλέμμα σου
λουλούδια μαζεύω
να τα χαρίσω στον Πεπέ;
Σε κοιτώ ξανά και ξανά
Τα μαλλιά σου άσπρισαν
κράτα γερά Pepe.
Ο Poof και ο Fuji Tomo Kazu
την καλοσύνη μάταια γυρεύουν
ανταπόκριση δεν θα 'βρουν.
Καθώς μιλάμε
Τρέμω μη φύγεις πάλι
Αερικό μου.
Η Μέλισσα και το Μερμήγκι
παράδειγμα προς μίμηση
και όχι προς αποφυγή.
Αν μ' αγαπάει;
Δεν αμφιβάλλω
απλά δεν είμαι σίγουρος.
Ουράνιο πέπλο εχέμυθο
όλα τα μυστικά γνωρίζεις
και τα κρατάς για σένα.
Στροβιλίζεται η ψυχή μου
Σαν φτερό στον άνεμο
Και φεύγει μακριά.
Ένταση κι απογοήτευση αντικρίζω
στα βλέμματα των νέων
έχασαν την ελπίδα;
Κόκκινη γραμμή
Χωρίζει τις ζωές μας
αυτό είναι το Πεπρωμένο μας.
Μάτια ελκυστικά
'Εφεγγαν μόνο για μένα
Σκοτάδι γύρω.
Τίποτα το υπερβολικό
απλά φρόντισε να γνωρίσεις τον εαυτό σου
γιατί όλα αλλάζουν.
Ανατολής φως
Πορτοκαλοκίτρινο
Όμορφος κόσμος
γεμάτος ελπίδα.
Συνέβη κι αυτό
Έκλαψα σαν άκουσα
Την πιο κάτω φράση:
Πέπο, θα με θυμάσαι όταν πεθάνω;
Την πιο πάνω φράση την είπε
η μάνα στο παιδί της
και του ράγισε την καρδιά.
Ξυπνώ με αγωνία
κοιτώντας σε
Ευτυχώς είσαι δίπλα μου
Όταν ανοίγει
η πόρτα της καρδιάς σου
Ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο.
Ελένη, όσο περνάει
ο καιρός
όλο και πιο πολύ μας λείπεις.
Λάμπεις απόψε Λόλα
Χίλιοι ήλιοι μέσα σου
Καίνε τα πάντα
Διαβάζω χείλη
Ακούω τις σκέψεις σου
αρκούν όμως αυτά;
Σε φαντάζομαι που και που
Για να δω αν είσαι καλά
Μα δεν απαντάς.
Ελπίζω να δεις
Την αλήθεια μέσα σου
Και να γυρίσεις.
Η φύση χαμογελά
Σαν σε κοιτώ στα μάτια
Αγαπημένη.
Λατρεύω το φως
Που εκπέμπουν τα μάτια σου
Όταν με κοιτούν.
Στα χίλια χρόνια
Γεννιέται ένας έρωτας
Σαν τον δικό μας.
Τα γενέθλια μου
Θα τα γιορτάσω νοερά μαζί σου
Όπως πάντα.
Η ελπίδα μου
μήπως και φανείς ξανά
Εξανεμίστηκε.
Τζιμ Άνταμς
ο μόνος αισιόδοξος
μήπως κάτι γνωρίζει;
Όμορφη μέρα η 23τη Η Dolentsia στο ατελιέ της
Έφυγε η καταχνιά ζωγραφίζει ντολμαδάκια, τουρλού τουρλού,
η επόμενη τι θα φέρει; κ.ο.μ. χαρά θεού και ουρανίσκου.
Κρατιέμαι σφιχτά Πατρίτσια Je taime!
Από ένα όνειρο, Peinew d' amoyr perdoues
Αχ! ας μην ξυπνήσω. Une femme heureuse en ammor,
elle fait bruler son soufflé.
Έτρεξα, έψαξα,
Ανακάλυψα, θυσιάστηκα, Πέπο, Πουφ, Πεπέ, Fuji Tomo Kazu,
Τώρα πια σε τι να ελπίζω; Eπίκουρο, Καραβίδα, Ουτοπιστή Ονειροπόλο, Καλλιτέχνη, Ποιητή, Συγγραφέα
Αρχή, μέση, τέλος, Σαμουρά'ι', Θεταλλό, Γοργογυραίο,
Ελπίδες, όνειρα, αναμονή, όπως και να τον αποκαλέσεις θα σ' ακούσει.
Όλα μάταιος κόπος;
Τα χαικού περιγράφουν τα πάντα , αλλά συχνά είναι δυσνόητα ή δύσκολα τα καταλαβαίνει κανείς. Απευθύνονται στις 5 αισθήσεις και όχι στη λογική. Αυτή είναι η μαγεία των χαικού , μια συγκλονιστική μαγεία , ένας ποιητικός ιμπρεσσιονισμός , μια αίσθηση της στιγμής , μια zen αποκάλυψη και ένωση με τη φύση και την πνευματικότητα. Τα χαικού αλλάζουν τον τρόπο που σκεπτόμαστε.
Σαν σήμερα μία μέρα του Μαϊου, ήταν η 23τη, Δευτέρα, αρχή της εβδομάδας ήρθε στον κόσμο ο Fuji Tomo Kazu. 1955-2024 ήδη έχουν περάσει 69!!!! χρόνια και αναρωτιέται ο F.T.K. για ποιον λόγο ήρθε; Ποιος είναι; Που θα πάει; Πότε θα πάει; Τι έπρεπε να είχε κάνει; Πως πρέπει να συνεχίσει; Ποιους έπρεπε να συναντήσει; Γιατί έτσι και όχι αλλιώς; Απορίες που μάλλον θα παραμείνουν απορίες. Fuji Tomo Kazu σε χαιρετώ και σου εύχομαι καλή επιτυχία στα δίκαια όνειρα σου. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
=====================
Ένα ποίημα του Επικούρειου Πέπου για την μοναξιά.
Απέραντα σπίτια/
Πολλά δωμάτια/
Μικρά και μεγάλα/
Δωμάτια.
Πολλές ντουλάπες/
Γεμάτες με ρούχα/
Και κουβέρτες/
Μα. . . Άδειες ψυχές.
Άδεια βλέμματα χωρίς
Καλοσύνη/
Τι να τα κάνεις τα
Μεγάλα σπίτια/
Όταν η ψυχή σου είναι
άδεια;
Κάποτε δεν είχαμε τίποτα
Και τα είχαμε όλα/
Τώρα τα έχουμε όλα/
Και δεν έχουμε τα πιο βασικά.
Τον σεβασμό, την εκτίμηση,
την παρέα των φίλων/
την αλληλεγγύη, την αληθινή φιλία/
και την καλοσύνη.
===================
Ένα διαχρονικό ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο για τους λύκους με δύο πόδια.
Κράτα τους λύκους μακριά!
Κράτα τους λύκους μακριά γιατί εποφθαλμιούν τα παιδιά/
Κράτα τους ανθρωπόμορφους λύκους μακριά γιατί διψούν για αίμα/
Κράτα τους λύκους μακριά από τα μέλη της οικογένειας
και της κοινωνίας γιατί θέλουν να μας κατασπαράξουν.
Κράτα τους λύκους τις πολιτικής μακριά από την ψήφο σου
γιατί θ' αφανίσουν το "κοπάδι.
Κράτα τους λύκους των ΜΜΕ μακριά από το οπτικό σου
και ακουστικό σου πεδίο αν θέλεις να έχεις ήρεμη σκέψη.
Κράτα τους λύκους των σχολείων, και των πανεπιστημίων
μακριά από τους ναούς της γνώσης γιατί μολύνουν την αισθητική μας.
Κράτα τους λύκους του μηδενισμού και του ωχαδερφισμού
μακριά από τις πολιτισμικές μας αξίες γιατί οι λύκοι
δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες.
Κράτα τους λύκους του συνδικαλισμού μακριά από τα
κέντρα αποφάσεων πριν να είναι αργά.
Κράτα τους λύκους μακριά από τους δημιουργικούς ανθρώπους
γιατί οι λύκοι δεν καταλαβαίνουν από δημιουργίες.
Κράτα τους λύκους μακριά από υπεύθυνες θέσεις
γιατί ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Κράτα τους λύκους μακριά από την κοινωνία γιατί οι λύκοι
θέλουν πτώματα για να ικανοποιήσουν τα ένστικτά τους.
ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΜΕΡΟΣ ΣΥΝΤΟΜΑ. ΕΡΡΩΣΘΕ.
Θεωρώ αδύνατον παρόμοια εμπειρία να έχει ζήσει άλλος άνθρωπος/
Μόνο σε όνειρο ίσως, τέτοια ευλογία δεν δίδεται σε πολλούς/
Το πώς και το γιατί μην με ρωτάτε γιατί κι εγώ το αγνοώ/
Ίσως την απάντηση την βρείτε στα Ελευσίνια μυστήρια.
Αφιερωμένο, στην Αφροδίτη, στον Ηλία, στην Γιώτα και στον Δημήτρη, στην Denise και στον Derrick, στην Μίε και στον Μάκο, στην Γιουμίκο και στον Ακίρα, στην Λάουρις και στον Ίαν, στη Μόνικα και στον Ρικάρντο, στην Κιμίγιο και στον Ρυό, στην Κέϊκο και στον Σακαμότο, στη Νορίκο, στην Έμι, στη Σάννα και στον Γκιόργκι, στην Μόϊρα, στην Μαγιαστίνα και στον Κνούτ, στην Ritha, στην Μασσαμί και στον Τακασί, στην Χιρόκο, στους γονείς της Mie, στην Βασούλα, την καλή Νερά'ι'δα, στον Γιάννη και τον Νικόλα, στον Παναγιώτη και την Βαγγελιώ, τον Ευθύμη και την Βαγγελιώ, τον Μανδραγόρα και τη Νίκη, στην Λένα και στον Γιάννη, στην Μιμίκα, στην Αμαλία, στον Πόντιο πατέρα και στην Όλγα, στον σοφό, στην Αρμονία και στον Διόνυσο, στον κύριο Χουάν Ρότσα, στον Ντίνο τον στρατόφιλο, στον Αρκά και στον Γενικό, στην Ελένη της Γερμανίας και τον Γιώργο, στο Κοριτσάκι και στην Κουλίτσα, στην Διοτίμα , στην Αντιόπη, στην Διώνη, στην Μυρτώ, στον Ασκληπιό, στην Κορνηλία, στην Άλκηστη, στην Τερψιχόρη, στα μέλη της ΟΚΡΑ, στην Βαγγελιώ του Πηλίου, στις κόρες του Καρρά, Μιμίκα και Δώρα, στους νεότερους Ναυσικά, Θέμη, Αλέκα, και Κώστα, στην Μνημοσύνη, και στην Λήθη.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
======================
ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΜΙΕ, ΜΑΚΟ, ΡΥΟΤΑ, ΚΑΙ ΓΙΟΥΜΕΤΑ ΕΦΘΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ φιλοξενούμενοι του Επικούρειου Πέπου και της Λόλας.
Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, πριν από 25 χρόνια περίπου ο Επικούρειος Pepos είχε την τύχη να γνωρίσει στον ιστορικό χώρο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το νέο μουσείο της Ακρόπολης τέσσερες κοπέλες από την Ιαπωνία. Ήταν η Μίε, η Γιουμίκο, η Χιρόκο, η Μασσαμί και η Έμι. Ήταν όλες πολύ όμορφες, πολύ ευγενικές και χαρισματικές. Ήταν αεροσυνοδοί και εργαζόντουσαν για την JAL δηλαδή την ιαπωνική αεροπορική εταιρία. Χάρη σ' αυτές τις κοπέλες είχα την τύχη να γνωρίσω την οικογένεια OGAWA και SAKAMOTO και αργότερα να επισκεφθώ την Ιαπωνία όπου για 10 μέρες έζησα συγκλονιστικές στιγμές. Domous Arigato!!!
Δέος και Ευγνωμοσύνη!!
Η γνωριμία ξεκίνησε από τα κάστανα τα ψημένα και τα μήλα τα ψητά που τους προσφέραμε. Ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που κάποιες φωτογραφίες που έβγαλαν με τον Pepo – που μετά έγινε Pepos San – με ένα πολύ όμορφο κείμενο με κολακευτικά λόγια για την φιλοξενία τα δημοσίευσαν στο περιοδικό που υπήρχε στις πτήσεις της JAL προς την Ευρώπη. Τότε η JAL πετούσε και στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο να επισκεφθούν το mini restaurant πάρα πολλοί Ιάπωνες και πολλές φορές το ιπτάμενο προσωπικό της JAL.
Τα ονόματα των τριών πρώτων κοριτσιών ήταν Yumiko, Hiroko, Massami. Από τις μετέπειτα επισκέψεις των πληρωμάτων ξεχώρισαν οι Mie, Emi και ο συγκυβερνήτης Ryo Ogawa. Με τον Ryo και την οικογένεια του αναπτύχθηκε μεγάλη φιλία που είχε σαν αποτέλεσμα να είναι ο ένας εκ των δύο κουμπάρων που στεφάνωσαν τον Mr Alex αδελφό του Pepo San. H Mie επίσης ήταν αυτή που στην πορεία έγινε μέλος της φιλίας αυτής και ξεχώρισε.
Κατά την παραμονή των πληρωμάτων στην Αθήνα αρκετές φορές ο Pepos είχε καλέσει τα πληρώματα στο σπίτι του όπου η Λαμπρινή San είχε ετοιμάσει διάφορες σπεσιαλιτέ.
Το 1990 τον Οκτώβριο ο Πέπος αποφάσισε να επισκεφθεί την Ιαπωνία, πήρε μαζί του και έναν φίλο του τον Νικόλαο Στρίκο. Μείναμε εκεί 8 μέρες και ζήσαμε μοναδικές, αξέχαστες, ανεπανάληπτες στιγμές, η δε φιλοξενία ήταν φανταστική. Στο mini café της Noriko και του Hidenori έγινε η συνάντηση όλων των εκλεκτών φίλων, ήταν μια συνάντηση που έμεινε βαθιά χαραγμένη στην καρδιά μου.
Το 1991 είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε στην Αθήνα την Mie με τον σύζυγο της τον Mako, τον γιο τους Ryota και τους γονείς της, δύο καταπληκτικούς ανθρώπους. Ήταν μια σημαντική επίσκεψη γιατί μπήκαν τα θεμέλια για αυτό που ζήσαμε το τριήμερο 6,7,8, Αυγούστου 2011. Όλα αυτά τα χρόνια 1991-2011 η Mie και ο Pepos φρόντιζαν να ποτίζουν το δενδράκι της φιλίας που είχαν φυτέψει τότε γιατί γνώριζαν πως αν δε το φρόντιζαν θα ξεραινόταν. Το δενδράκι αυτό κυρίως με την φροντίδα αυτών των 2, μεγάλωνε και φούντωνε και παράλληλα άπλωνε τα φύλλα του για να έχει στον ίσκιο του και τα υπόλοιπα μέλη, την Λαμπρινή, την Βασιλική, τον Ryota, τον Yumeta, τον Mako και στην συνέχεια τους Thomas, Arka, Έφη, Κωνσταντίνα, Αλέκο, Ράνια.
Θα πρέπει να αναφέρω εδώ πως εκείνα τα χρόνια που η κόρη τους Pepou ήταν μικρή αυτός είχε για γραμματέα του – μεταφράστρια το κοριτσάκι, δηλαδή την Βίκυ. Από αυτό λοιπόν το δένδρο γευτήκαμε στις 6,7,8/8 τους πιο γευστικούς καρπούς της φιλίας και της αγάπης. Είναι αδύνατον να περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που μας πλημμύρισαν όλους.
Το Σάββατο 6/8 η Λαμπρινή είχε ετοιμάσει και του πουλιού το γάλα για το βραδινό τραπέζι, ήθελε οι φίλοι μου να δοκιμάσουν πολλές νοστιμιές της ελληνικής κουζίνας και ειδικότερα της κουζίνας της Λαμπρινής. Στο βραδινό τραπέζι παραβρέθηκαν οι: Mie, Mako, Ryota, Yumeta, Βασιλική, Λαμπρινή, Pepos, Ηρώ, Δήμητρα, Έφη, Κωνσταντίνα, Κοριτσάκι-Βίκυ, Αγγελική, Ιωάννα, Γιώργος, Μαράκι, Αλέκος, Ράνια, Μάκης, Αρκάς-Παναγιώτης, Γρηγόρης και φυσικά ο Ορφέας! Ήταν μια μαγική βραδιά με γεύσεις ελληνικές και το κλείσιμο αυτής της επίσκεψης έγινε με Ιαπωνικές γεύσεις στο Furin Kazan.
Απολαύσαμε το sake, το sushi και πολλά ακόμα εδέσματα από την πατρίδα των φίλων μας. εκείνο το βράδυ ο Pepos San ζήτησε από τους φίλους του να τον βαπτίσουν, δινοντάς του ένα Ιαπωνικό όνομα. Οι φίλοι του του είπαν πως αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους γιατί θα πρέπει να είναι παρών και τα υπόλοιπα μέλη της φιλίας που είναι στην Ιαπωνία για αυτό όταν επιστρέψουν πίσω θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν, άρα είμαι εν αναμονή του νέου ονόματος.
Κατά την εδώ παραμονή των φίλων μας επισκεφθήκαμε την Ακρόπολη, το μουσείο, το θέατρο Δώρα Στράτου, την Πλάκα, το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, τον Λυκαβηττό, και φυσικά τον χώρο του ιστορικού mini restaurant. Την Τρίτη το πρωί στις 07:00 πήραμε τους φίλους μας από το ξενοδοχείο και τους πήγαμε στο αεροδρόμιο, τους αγκαλιάσαμε και με δάκρυα στα μάτια τους αποχαιρετήσαμε. Οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές, το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ήταν τεράστιο, εξίσου μεγάλο ήταν το κενό με την αποχωρησή τους. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν υποδέχεσαι ή όταν αποχαιρετάς τόσο σπάνιους και εκλεκτούς φίλους.
Mie, Mako, Ryota, Yumeta σας αγαπάμε, σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε σύντομα.
Υ.Γ. OLE YUMETA!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ.2 Έκαναν 18.000 χιλιόμετρα, περίπου 17 ώρες στο αεροπλάνο για να έρθουν να δούνε τον FUJI TOMO KAZU [PEPOS SAN] και την οικογένειά του!!!! Τι να πεις γι' αυτούς τους ανθρώπους;
====================
Λίγα χάικου από τον Ιαπωνολόγο Fuji Tomo Kazu [Επικούρειο Πέπο] αφιερωμένα σε όσους αγαπούν την Ιαπωνία και την Ποίηση. Έρρωσθε.
Φίλες και Φίλοι καλησέρα, όπως καλά γνωρίζετε ο μήνας Μάρτιος είναι ο μήνας της ποίησης αφού στις 21 Μαρτίου γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα ποίησης. Να λοιπόν γιατί κι εγώ αποφάσισα να σας κοινοποιήσω λίγα από τα Χάϊκού που είχε γράψει ο διεθνούς φήμης Ιαπωνολόγος Fuji Tomo Kazu, [Επικούρειος Πέπος], τα πιο πολλά τα είχε γράψει το 2017 στον προθάλαμο ενός χειρουργείου ως αντίδοτο σε στιγμές μεγάλης αγωνίας και προσμονής θετικού αποτελέσματος. ANDRE RIEU ο άνθρωπος φαινόμενο, ακούστε τον και δείτε τις συναυλίες του, όσοι παρακολούθησαν την προχθεσινή ή την χθεσινή συναυλία φύγαμε όλοι μαγεμένοι, ειδικά ο φίλος μου ο Κώστας Νότ. παρακαλούσε να μην είχε τελειώσει ποτέ, μακάρι να επιστρέψει σύντομα γιατί έχουμε μεγάλη ανάγκη από τέτοιες μουσικές πανδαισίες. ANTRE σ' ευχαριστούμε, καθώς επίσης και όλους τους συντελεστές των παραστάσεων.
Τι είναι τα χάικου Πεπέ; ρώτησε η Μαρίλια.
Το χάικου είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χάικου είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.
Τα πιο κάτω Χαϊκού τα έχει ευλογήσει και ο πατέρας Ευθύμιος.
Ανθρώπινα πλάσματα,
εφήμερα άνθη,
καλού και κακού.
Άσπρη μπλούζα
σύνδρομο φόβου
καλά μαντάτα άραγε;
Άνοιξη, καλοκαίρι,
φθινόπωρο, χειμώνας
πολλές αλλαγές και τρεις απουσίες.
Πράσινη μπλούζα,
μαχαίρι, φόβος,
ελπίδα.
Αναμονή!!!
προθάλαμος χειρουργείου
καρκίνος τέλος;
Γυναικείος μαστός
πηγή ερωτισμού
φωλιά καρκίνου;
Να κλέψω χρόνια;
από που
και πόσα;
Γαλαξίας,
το στίγμα του ανθρώπου;
κόκκος στην άμμο.
Τέλος προβλημάτων
αρχή ταξιδιού
αντίο.
Ένας άνθρωπος
γράφει χαϊκού χάρη στην
άτακτη φωνούλα.
Λουλούκα
σπαρτό μαλλί
φτερό στο άνεμο.
Αλκυονίδες μέρες
γλυκές ματιές
μαγεία!
Μια μέλισσα
μεταφράζει άνθη
μεταφέρει γύρη
Νινί.
Πως να ήταν άραγε η ποίηση
σε μικρή ηλικία;
ρωτήστε την Μαρίνα.
Πάνω στη βάρκα
καλοπερασάκιας,
χαρά θεού,
ηγέτης.
Ο ποιητής
το πρώτο τζιτζίκι
λαλιά του Poof.
Ένα καράβι στ' ανοιχτά
γιατί χασομεράει;
θα φτάσει άραγε
ο Μr Alex;
Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωϊ
ο πιστός φίλος.
Θα τη ρωτούσα την ποίηση
αν την έβλεπα,
μπορώ να σ' αγαπώ;
Αχ πως μοιάζει
η καρδιά μου
με το ρολόι του τοίχου
Τικ τακ Τικ τακ!
Σαν πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο μυαλό μου
οι στίχοι και το φωτίζουν.
Ολόγιομο φεγγάρι,
μην τρομάζεις
απ' την ομορφιά των ανθών.
Ο ποιητής μας δείχνει
το δρόμο
ακολουθούν οι λέξεις.
Μην κλαις άνθρωπε
άνθη, έρωτες, αστέρια
κι αυτά θα χαθούν.
Απόψε ως κι εσύ Μούσα
πας βιαστική
στην Αυλή των θαυμάτων;
Στέκομαι εδώ
και σκέπτομαι,
γιατί άραγε; τι προσφέρω;
Τι προσμένω;
Ούτε καν
ένα νεύμα
απ' τις
Αλκυονίδες νύχτες.
Η λάμψη της σελήνης
αργεί πάνω στα άνθη
γυρεύει τον έρωτα;
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός.
====================
20 ΧΑ'Ι'ΚΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ από τον Πεπέ ΣΤΗΝ ΜΙΕ, ΣΤΗΝ
ΓΙΟΥΜΙΚΟ, ΣΤΗΝ ΚΕ'Ι'ΚΟ, ΣΤΗΝ ΝΟΡΙΚΟ, ΣΤΗΝ ΜΑΣΑΜΙ, ΣΤΗΝ ΕΜΙ και στην ΘΑΛΑΣΣΑ.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συνβροχοποιητές!!! καλησπέρα. Σήμερα θα σας παρουσιάσω 20 Χαϊκού του φίλου μας του Fuji Tomo Kazu, τα έχω ονομάσει ''20 βρεγμένα χαϊκού'' γιατί την ώρα που έλαβα το πιο κάτω μέιλ έριχνε ''καρέκλες'' και ήμουν βρεγμένος ως το κόκαλο. Μόλις είχα επιστρέψει από το ατελιέ και με το που βγήκα στον σταθμό της Κάντζας άνοιξαν οι ουρανοί. Έφθασα στο σπίτι βρεγμένος έως το κόκαλο, να λοιπόν γιατί τα ονόμασα βρεγμένα χαϊκού. Τα πιο κάτω χαϊκού είναι αφιερωμένα στην Περικτιόνη. Ελπίζω σύντομα να την έχουμε ξανά κοντά μας. Όσοι από σας δεν έχετε επισκεφθεί το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι φροντίστε να το επισκεφτείτε σύντομα. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
1)Η καταιγίδα ήρθε
δεν γκρέμισε μόνο ψυχές
αλλά άλλαξε και τα χρώματα.
2)Άνοιξη, άνοιξαν οι καρδιές μας
ανεβαίνουν οι παλμοί,
ώρα για σούσι.
3)Όταν ήμουν μόνος
σκεφτόμουν το χτες
όταν ήρθες εσύ
άρχισα να σκέφτομαι το αύριο.
4)Σαν ερωτευτούμε
θα κάτσουμε να δούμε
τ' ολόγιομο φεγγάρι.
5)Ο θάνατος που θα έρθει
δεν τον κάλεσε κανένας
κι όμως κάποιον θα πάρει.
6)Κυλάει το αίμα
τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν
άρα είμαι ζωντανός;
7)Αγαπημένη μου
με μια ματιά
μου ομορφαίνεις ζωή.
8)Κοιτάζω τη θάλασσα,
ανοιγοκλείνω τα βλέφαρά μου
βλέπω την όαση
αντικατοπτρισμός;
9)Ένα κορίτσι, σαν δροσοσταλιά,
μια αγάπη σαν το φως που καίει
ιδού η ευτυχία.
10)Στα όψιμα άνθη της καρδιάς μου
οι έρωτες που φεύγουν
κοντοστάθηκαν.
11)Μέσα στις σκέψεις μου
αναπνέω καθαρό αέρα
αυτό μου επιτρέπει να ζω.
12)Μια ζωή πότε με χαρές
πότε με λύπες, κι όλα αυτά
για λίγα ψίχουλα ευτυχίας;
13)Όταν το φως ξαπλώνει
κι ουρανός σκοτεινιάζει
τ' αστέρια ποιος τ' ανάβει;
14)Του θολού μυαλού
οι κακές σκέψεις
το επισκέφτηκαν πάλι
και τώρα τι;
15)Όταν της είπε φύγε...
δεν σκέφτηκε πως εκείνη
θα κλείδωνε την πόρτα της καρδιάς της.
16)Ανοιξιάτικος καιρός,
ας φορέσουμε τον έρωτα,
το Κερκέτιον όρος
μας περιμένει.
17)Στέκομαι εδώ
γεμάτος απορίες
και το μυαλό ταξιδεύει.
18)'Οταν ακούγεται
ο ήχος της βροχής
ένας συνθέτης δημιουργεί.
19)Φέτος ξανάρθε
γιατί άραγε;
ήταν άραγε το ίδιο χιόνι
με το προηγούμενο;
20)Μόνος στο σπίτι
άφησα την καρδιά μου
στο απαλό σεληνόφως
να συλλογιέται τα παλιά.
WITH LOVE FUJI TOMO KAZU.
======================
Χα'ι'κού που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για το φιλαράκι του τον FUJI TOMO KAZU.
Φίλες και Φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι! νοερά τώρα, και ελπίζω σε λίγες μέρες να βρεθούμε εκεί πραγματικά επιτέλους. Άραγε το περιβάλλον είναι αυτό που διαμορφώνει τους ανθρώπους, οι οι άνθρωποι διαμορφώνονται από τον περιβάλλοντα χώρο χωρίς την επέμβαση του περιβάλλοντος; Ένυ γουέι που λένε και στο Κορωπί, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε όσους σήμερα έχουν τα γενέθλιά τους και ειδικότερα στον φιλαράκο μου τον Fuji Tomo Kazu. Φίλε διαχρονικέ και πιστέ είθε τα δίκαια όνειρά σου να τα δεις σύντομα να παίρνουν τη μορφή που εσύ επιθυμείς, και παράλληλα σου εύχομαι καλή και Επικούρεια αντοχή στα δύσκολα που έρχονται. Ειλικρινά δικό σου ο Επικούρειος Πέπος.
Τρία χρόνια απουσίας Τ' ολόγιομο φεγγάρι
Μεγάλο το κενό κρατάει στα χέρια του ο Πεπέ
Μεγάλος και ο πόνος. που θα το χαρίσει άραγε;
Στο ποτάμι του χωριού
πέφτει ένα πλατανόφυλλο
Επικούρειε Πέπο, σεμνά και ταπεινά χωρίς κραβγές.
Μαλλιά λευκά Κερκέτιος αγέρας φύσηξε
άρα σοφές σκέψεις άρωμα κερασιάς φέρνει
και σοφά λόγια; στα ρουθούνια μας.
Βροχερή μέρα
στο Γοργογύρι
Χαρά θεού, το ποτάμι γέμισε.
Κύκλους στην άμμο
μα η βροχή που πέφτει στην αυλή των θαυμάτων
σβήνει τα πάντα.
Αχαριστία;
όχι ευχαριστώ
δεν θα πάρω.
Tα άνθη της Μανώλιας
τον Μά'ι'ο ανθίζουν
προς χάρην του Πεπέ.
Κάτι θες να πεις
Μα δε μπορείς, δε μπορείς
Σ’ αγαπώ να πεις;
Ναι, αλλοπρόσαλλος
Σαν είδε συμπεριφορές
απαράδεκτες..
Στάξε στην ψυχή μου
μια στάλα καλοσύνης
κι ανάβει ο ήλιος τα μεσάνυχτα
Σε σκέφτομαι ξανά και ξανά
κι αναρωτιέμαι,
θα’ ρθεις άραγε;
Ατελείωτες
οι ώρες μοναξιάς
ανάμεσα σε κόσμο.
Στην καρδιά σου Πεπέ
τετράφυλλα τριφύλλια ανθίζουν
που θα τα χαρίσει;
Στο ραντεβού μας
Περιμένω να φανείς
Μάταια πια!!! σε αόρατους χορούς;
Να 'ναι άραγε η ''άτακτη φωνούλα''
που μας καλεί
σε αόρατους χορούς;
Γράφω χαϊκού
Για να ξεχνώ πως λείπεις
Μiyoko san
Τα μαλλιά της τα πλεγμένα
στου πατέρα μου τα όνειρα
όλα ήταν μαγεμένα.
Κρυφή αγάπη
Δυνατή σαν το βοριά
πληγή αφήνει.
Ναι τα όνειρα ταράζουν
του ύπνου τη γαλήνη
χωρίς την άδεια μας.
Μέρα όμορφη
είναι άραγε
λύση η φυγή;
Και πού να πάω;
Ήχος και βλέμμα
οι διαφορές τους λύθηκαν
και πάλι φίλοι, ως πότε άραγε;
Πέρασε, δεν χαιρέτησε
ξέχασε άραγε;
κρίμα, δεν έπρεπε.
Οι μνήμες είναι
οι πιο πολύτιμες αποσκευές μας
πρέπει να τις φροντίζουμε.
Ομίχλη στα μάτια
πίκρα στην καρδιά μου
κι όμως θέλω να σε δω.
Στ' ανθισμένο βλέμμα σου
λουλούδια μαζεύω
να τα χαρίσω στον Πεπέ;
Σε κοιτώ ξανά και ξανά
Τα μαλλιά σου άσπρισαν
κράτα γερά Pepe.
Ο Poof και ο Fuji Tomo Kazu
την καλοσύνη μάταια γυρεύουν
ανταπόκριση δεν θα 'βρουν.
Καθώς μιλάμε
Τρέμω μη φύγεις πάλι
Αερικό μου.
Η Μέλισσα και το Μερμήγκι
παράδειγμα προς μίμηση
και όχι προς αποφυγή.
Αν μ' αγαπάει;
Δεν αμφιβάλλω
απλά δεν είμαι σίγουρος.
Ουράνιο πέπλο εχέμυθο
όλα τα μυστικά γνωρίζεις
και τα κρατάς για σένα.
Στροβιλίζεται η ψυχή μου
Σαν φτερό στον άνεμο
Και φεύγει μακριά.
Ένταση κι απογοήτευση αντικρίζω
στα βλέμματα των νέων
έχασαν την ελπίδα;
Κόκκινη γραμμή
Χωρίζει τις ζωές μας
αυτό είναι το Πεπρωμένο μας.
Μάτια ελκυστικά
'Εφεγγαν μόνο για μένα
Σκοτάδι γύρω.
Τίποτα το υπερβολικό
απλά φρόντισε να γνωρίσεις τον εαυτό σου
γιατί όλα αλλάζουν.
Ανατολής φως
Πορτοκαλοκίτρινο
Όμορφος κόσμος
γεμάτος ελπίδα.
Συνέβη κι αυτό
Έκλαψα σαν άκουσα
Την πιο κάτω φράση:
Πέπο, θα με θυμάσαι όταν πεθάνω;
Την πιο πάνω φράση την είπε
η μάνα στο παιδί της
και του ράγισε την καρδιά.
Ξυπνώ με αγωνία
κοιτώντας σε
Ευτυχώς είσαι δίπλα μου
Όταν ανοίγει
η πόρτα της καρδιάς σου
Ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο.
Ελένη, όσο περνάει
ο καιρός
όλο και πιο πολύ μας λείπεις.
Λάμπεις απόψε Λόλα
Χίλιοι ήλιοι μέσα σου
Καίνε τα πάντα
Διαβάζω χείλη
Ακούω τις σκέψεις σου
αρκούν όμως αυτά;
Σε φαντάζομαι που και που
Για να δω αν είσαι καλά
Μα δεν απαντάς.
Ελπίζω να δεις
Την αλήθεια μέσα σου
Και να γυρίσεις.
Η φύση χαμογελά
Σαν σε κοιτώ στα μάτια
Αγαπημένη.
Λατρεύω το φως
Που εκπέμπουν τα μάτια σου
Όταν με κοιτούν.
Στα χίλια χρόνια
Γεννιέται ένας έρωτας
Σαν τον δικό μας.
Τα γενέθλια μου
Θα τα γιορτάσω νοερά μαζί σου
Όπως πάντα.
Η ελπίδα μου
μήπως και φανείς ξανά
Εξανεμίστηκε.
Τζιμ Άνταμς
ο μόνος αισιόδοξος
μήπως κάτι γνωρίζει;
Όμορφη μέρα η 23τη Η Dolentsia στο ατελιέ της
Έφυγε η καταχνιά ζωγραφίζει ντολμαδάκια, τουρλού τουρλού,
η επόμενη τι θα φέρει; κ.ο.μ. χαρά θεού και ουρανίσκου.
Κρατιέμαι σφιχτά Πατρίτσια Je taime!
Από ένα όνειρο, Peinew d' amoyr perdoues
Αχ! ας μην ξυπνήσω. Une femme heureuse en ammor,
elle fait bruler son soufflé.
Έτρεξα, έψαξα,
Ανακάλυψα, θυσιάστηκα, Πέπο, Πουφ, Πεπέ, Fuji Tomo Kazu,
Τώρα πια σε τι να ελπίζω; Eπίκουρο, Καραβίδα, Ουτοπιστή Ονειροπόλο, Καλλιτέχνη, Ποιητή, Συγγραφέα
Αρχή, μέση, τέλος, Σαμουρά'ι', Θεταλλό, Γοργογυραίο,
Ελπίδες, όνειρα, αναμονή, όπως και να τον αποκαλέσεις θα σ' ακούσει.
Όλα μάταιος κόπος;
Τα χαικού περιγράφουν τα πάντα , αλλά συχνά είναι δυσνόητα ή δύσκολα τα καταλαβαίνει κανείς. Απευθύνονται στις 5 αισθήσεις και όχι στη λογική. Αυτή είναι η μαγεία των χαικού , μια συγκλονιστική μαγεία , ένας ποιητικός ιμπρεσσιονισμός , μια αίσθηση της στιγμής , μια zen αποκάλυψη και ένωση με τη φύση και την πνευματικότητα. Τα χαικού αλλάζουν τον τρόπο που σκεπτόμαστε.
Σαν σήμερα μία μέρα του Μαϊου, ήταν η 23τη, Δευτέρα, αρχή της εβδομάδας ήρθε στον κόσμο ο Fuji Tomo Kazu. 1955-2024 ήδη έχουν περάσει 69!!!! χρόνια και αναρωτιέται ο F.T.K. για ποιον λόγο ήρθε; Ποιος είναι; Που θα πάει; Πότε θα πάει; Τι έπρεπε να είχε κάνει; Πως πρέπει να συνεχίσει; Ποιους έπρεπε να συναντήσει; Γιατί έτσι και όχι αλλιώς; Απορίες που μάλλον θα παραμείνουν απορίες. Fuji Tomo Kazu σε χαιρετώ και σου εύχομαι καλή επιτυχία στα δίκαια όνειρα σου. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
=====================
Ένα ποίημα του Επικούρειου Πέπου για την μοναξιά.
Απέραντα σπίτια/
Πολλά δωμάτια/
Μικρά και μεγάλα/
Δωμάτια.
Πολλές ντουλάπες/
Γεμάτες με ρούχα/
Και κουβέρτες/
Μα. . . Άδειες ψυχές.
Άδεια βλέμματα χωρίς
Καλοσύνη/
Τι να τα κάνεις τα
Μεγάλα σπίτια/
Όταν η ψυχή σου είναι
άδεια;
Κάποτε δεν είχαμε τίποτα
Και τα είχαμε όλα/
Τώρα τα έχουμε όλα/
Και δεν έχουμε τα πιο βασικά.
Τον σεβασμό, την εκτίμηση,
την παρέα των φίλων/
την αλληλεγγύη, την αληθινή φιλία/
και την καλοσύνη.
===================
Ένα διαχρονικό ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο για τους λύκους με δύο πόδια.
Κράτα τους λύκους μακριά!
Κράτα τους λύκους μακριά γιατί εποφθαλμιούν τα παιδιά/
Κράτα τους ανθρωπόμορφους λύκους μακριά γιατί διψούν για αίμα/
Κράτα τους λύκους μακριά από τα μέλη της οικογένειας
και της κοινωνίας γιατί θέλουν να μας κατασπαράξουν.
Κράτα τους λύκους τις πολιτικής μακριά από την ψήφο σου
γιατί θ' αφανίσουν το "κοπάδι.
Κράτα τους λύκους των ΜΜΕ μακριά από το οπτικό σου
και ακουστικό σου πεδίο αν θέλεις να έχεις ήρεμη σκέψη.
Κράτα τους λύκους των σχολείων, και των πανεπιστημίων
μακριά από τους ναούς της γνώσης γιατί μολύνουν την αισθητική μας.
Κράτα τους λύκους του μηδενισμού και του ωχαδερφισμού
μακριά από τις πολιτισμικές μας αξίες γιατί οι λύκοι
δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες.
Κράτα τους λύκους του συνδικαλισμού μακριά από τα
κέντρα αποφάσεων πριν να είναι αργά.
Κράτα τους λύκους μακριά από τους δημιουργικούς ανθρώπους
γιατί οι λύκοι δεν καταλαβαίνουν από δημιουργίες.
Κράτα τους λύκους μακριά από υπεύθυνες θέσεις
γιατί ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Κράτα τους λύκους μακριά από την κοινωνία γιατί οι λύκοι
θέλουν πτώματα για να ικανοποιήσουν τα ένστικτά τους.
ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΜΕΡΟΣ ΣΥΝΤΟΜΑ. ΕΡΡΩΣΘΕ.
=========================
ΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΥ ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΥ που δυστυχώς παρέμειναν στοχασμοί. ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συγκάτοικοί της Ουτοπίας καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σε κάποια άλλα μέρη του πλανήτη νυχτώνει και σε κάποια άλλα ξημερώνει. Πριν μία εβδομάδα περίπου που πήγαμε την καθιερωμένη βόλτα με την Λόλα περάσαμε και από το σπίτι του Τάσου Γιοβανίτη, φορούσε τη στολή του μελισσοκόμου και ασχολιόταν με τα μελίσσια, τον καλησπερίσαμε και αμέσως μας κάλεσε στο σπίτι του για έναν καφέ. Του εξηγήσαμε πως έπρεπε να συνεχίσουμε και πως κάποιο άλλο απόγευμα θα τους επισκεπτόμασταν, τον ευχαριστήσαμε για την πρόσκληση και αναχωρήσαμε. Σήμερα 09/09/24 τηρήσαμε τον λόγο μας και πήγαμε, καθίσαμε αρκετή ώρα και είπαμε πολλά, με τον Τάσο είχαμε να βρεθούμε πάρα πολλά χρόνια, γνωρίσαμε επίσης την σύζυγό του, τον έναν από τους δύο γιούς, τον Βασίλη και τον εγγονό του τον Αναστάση. Το χειροποίητο γλυκό κεράσι που μας τράταρε η κ. Βάσω ήταν καταπληκτικό. Είπαμε πολλά και διάφορα και ανανεώσαμε το ραντεβού για μία νέα συνάντηση στον κήπο του Επίκουρου. Αυτά ως προς την όμορφη συνάντηση με την οικογένεια του Τάσου. Πάμε τώρα στα δικά μας, πιο κάτω θα σας παρουσιάσω κάποιους στοχασμούς που ως αιθεροβάμων, είχα πιστέψει πως μπορεί και να γίνουν πραγματικότητα, έκανα λάθος, άξιζε όμως η προσπάθεια γιατί έτσι πρέπει να πράττουμε όσοι έχουμε στην ψυχή μας ένα όραμα. Αυτό έγινε το μακρινό 2007;
ΕΝΑΣ ΥΣΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΩΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΤΗΣ ΛΟΓ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΥΣΚΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΑΥΤΟΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕΛΚΥΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ.
Στην πορεία με άλλο πλήρωμα, και νέο σκάφος, ξεκινήσαμε ένα καινούριο ταξίδι ως νέοι Δον Κιχώτες στους ανεμόμυλους της ποιητικολογοτέχνιας και όχι μόνο. Το νέο πλήρωμα αποτελούσαν οι 9 Μούσες ΑΛΚΗΣΤΗ, ΜΥΡΤΩ, ΔΙΩΝΗ, ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ, ΗΡΩ, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ-ΔΗΜΗΤΡΑ, ΔΑΝΑΗ, ΔΙΟΤΙΜΑ, ΛΑ'Ι'ΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ, ΑΡΚΑΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος Πέπος.
Στο πρώτο πλήρωμα συμμετείχαν οι πιο κάτω ΝΥΜΦΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ, ΑΜΑΖΟΝΕΣ, ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΡΙΕΣ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ-ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ, ΖΩΗ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ-ΕΡΑΤΩ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ-ΕΛΕΝΑ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ-ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ-ΡΙΑ, ΔΗΜΗΤΡΑ-ΑΝΤΙΟΠΗ, ΖΩΗ-ΜΟΝΜΑΡΤΗ, ΑΛΚΗΣΤΗ-ΕΦΗ, ΜΑΡΙΑΝΝΑ, ΝΕΜΕΣΙΣ-ΕΛΕΝΑ, ΚΛΕΙΩ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΝΑΥΣΙΚΑ-ΟΛΓΑ. Τον συντονισμό είχε η Βιβή Τσιούνη. Όλα έλαβαν χώρα στην αυλή των θαυμάτων-κήπο του Επικούρειου Πέπου
ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ 14-08-2006 όλα ήταν μαγικά!!!!!!!
Τιμώμενος Ποιητής, ο Ποιητής των θαλασσών ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ. Τότε λοιπόν:
Επίσης το 2007 ήταν μια βραδιά Μαγική, Μαγική, Μαγική.
Στοχάστηκα: μια δημιουργική ομάδα με πολλές δραστηριότητες.
Στοχάστηκα: έναν πυρήνα ατόμων που στην πορεία θα μπορούσαν
να παρασύρουν και άλλα άτομα με στόχο τις πολλαπλές πολιτιστικές εκδηλώσεις της ΛΟΓ.
Στοχάστηκα: πως ανάμεσα στ 'άλλα ενδιαφέροντα υπήρχε χώρος για ποίηση, για λογοτεχνία, για ζωγραφική, για θέατρο, για μουσικές βραδιές μαζί με τις καλλότχιες, για ορειβασία στο τρύπιο λιθάρι, για βραδιές κινηματογράφου για συνομιλίες, συναντήσεις και όχι μόνο.
Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα μπορούσε να δημιουργήσει τις προυποθέσεις ώστε το μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι να γινόταν σημείο αναφοράς πολιτισμού, και πολιτιστικών εκδηλώσεων για πνευματική τροφή.
Στοχάστηκα: πως αυτή η υπέροχη ομάδα, παρ' όλα τα εμπόδια θα είχε τα κότσια να τα ξεπεράσει γιατί ήταν ''ντοπαρισμένη'' με πείσμα δημιουργικότητας και δεσμούς φιλίας.
Στοχάστηκα: πως η ομάδα των ιδρυτικών μελών που ήταν μια όμορφη παρέα συν το χρόνο θα γινόταν μια γροθιά, και θα απογείωναν τη συνεργασία τους παραμερίζοντας το μικρόβιο του ΕΓΩ.
Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα με το πάθος που την διέκρινε θα χάραζε καινούρια δεδομένα για την ευρύτερη περιοχή, και θα προκαλούσε ένα ντόμινο καλλιτεχνοπολιτιστικολογοτεχνικής πανδαισίας.
Στοχάστηκα: πως κάποια στιγμή και οι γονείς των μελών θα γινόταν ένθερμοι οπαδοί αυτής της προσπάθειας των παιδιών τους, συμμετέχοντας στα δρώμενα και στις όποιες πρωτοβουλίες αναβάθμισης της βιβλιοθήκης.
Στοχάστηκα: πως κάθε καλοκαίρι στο Μ.κ Π. Γοργογύρι θα υπήρχε η δροσιά της ΛΟΓ και το δροσερό αεράκι θα έπαιρνε μαζί του τις μελωδικές φωνές των γλυκολάλητων κοριτσιών-μουσών-νυμφών-αμαζόνων για να τις μεταφέρει στ' αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν ήταν κοντά μας.
Στοχάστηκα: πως η βραδιά ποίησης θα ήταν κι ένα προσκλητήριο γι αυτούς που αναχώρησαν από τη ζωή και που τώρα θα μας παρατηρούσαν με τον δικό τους τρόπο, πότε ως αστέρια στον ουρανό, και πότε ως πεταλούδες, και φυσικά τον ανεπανάληπτο ΤΣΙΓΑΡΙΔΑ πάντα να σκαρώνει κάτι.
Στοχάστηκα: πως η πνευματική τροφή που υπήρχε ήταν πλούσια σε βιταμίνες ευρέως φάσματος και πως στο αντιντόπινγκ κοντρόλ! δε θα είχαμε πρόβλημα γιατί η λογοτεχνικοποιητική '' ντοπαμίνη'' δεν ήταν ανιχνεύσιμη από τους μηχανισμούς της νωχέλειας, και της χαβούζας.
Στοχάστηκα: πως λέξεις όπως, ανευθυνότητα, αδράνεια, ραστώνη, ωχαδερφισμός καθώς και τα ξαδέρφια τους δε θα χτυπούσαν τη δική μας πόρτα γιατί νόμιζα πως τις είχαμε ξεριζώσει από το μυαλό μας μια για πάντα, ενώ όπως αποδείχθηκε απλά τις είχαμε κλαδέψει με αποτέλεσμα να ξαναφουντώσουν πιο δυναμικές.
Στοχάστηκα: επίσης πως οι: Ευριπίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Σοφοκλής, Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, Καβάφης, Παλαμάς, Σολωμός, Βάρναλης, Καρυωτάκης, Πολυδούρη, Δημουλά, Καμπανέλης, Σκούρτης, Καζαντζάκης, Γκάτσος, Παπαδόπουλος Λ.
Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Ξαρχάκος, Τσιτσάνης, Καββαδίας, Λειβαδίτης, Μάνος Ελευθερίου, Σαραντάρης, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Μόραλης, Λύτρας, Γύζης, κ.π.α. θα ήταν πιο σημαντικά πρόσωπα από τις περσόνες, και τους χαζοαστέρες της τουβούλας.
Στοχάστηκα: πως οι δάσκαλοι του χωριού κατά περιόδους θα πήγαιναν τα παιδιά του σχολείου στη βιβλιοθήκη που ήταν μόλις πέντε λεπτά απόσταση, είτε για δανεισμό βιβλίων, είτε για άλλες δραστηριότητες. Αμ δε!!!!!!!
Στοχάστηκα: πως κάποια άτομα, και ειδικότερα το άλλο μισό του φεγγαριού, το πιο φωτεινό, θα διέθετε λίγο χρόνο, ειδικά τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα, για την ανάγνωση κάποιων βιβλίων, ώστε να ήταν το παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά τους.
Στοχάστηκα: πως ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μου θ 'αγκάλιαζε ουσιαστικά, και με στοργή το χώρο της βιβλιοθήκης και θα μεριμνούσε για την ανάπτυξή της, και για τη σωστή λειτουργία της. Αμ δε!!!!!!!
Στοχάστηκα: πως τα μορφωμένα άτομα του χωριού θα πρωτοστατούσαν ώστε η βιβλιοθήκη να είναι ο φάρος του πνευματικού μας λιμανιού, και κυρίως το αραξοβόλι των παιδιών. Αμ δε!!!!!!!!!!!! Μορφωμένε του χωριού εσύ τί έκανες?
Στοχάστηκα: πως έστω και ένα παιδί να συμμετείχε σ' αυτό το όραμα αυτό θα ήταν πολύ μεγάλο κέρδος, ήταν πράγματι πολύ Ουτοπικό, αλλά χωρίς όνειρα, και όραμα έχει αξία η ζωή?
Στοχάστηκα: πως η Ιθάκη του Καβάφη θ' αργούσε να φανεί και πως στην πορεία του ταξιδιού όλοι μας θα γινόμασταν πιο σοφοί, ή έστω λίγο πιο ποιητικοί.
Στοχάστηκα: πως μόνον οι στρατιά των απανταχού ηλιθίων, και μόνον αυτοί είναι που απορρίπτουν ως δυσνόητο οτιδήποτε δεν είναι βλακώδες, τουλάχιστον αυτό αναφέρουν τα εγχειρίδια της βλακείας.
Στοχάστηκα: πως η ποίηση διδάσκεται βήμα- βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντας τα με ανιδιοτελή απλωσιά αγάπης, όπως έλεγε και ο Π.Ν.
Στοχάστηκα: πως τα πιο κάτω λόγια του Μπέρτραντ Ράσελ δεν είχαν συνεπάρει μόνον εμένα: ''Τρία πάθη, απλά αλλά εξαιρετικά δυνατά, έχουν εξουσιάσει τη ζωή μου, η λαχτάρα για έρωτα, η αναζήτηση για γνώση και η αβάσταχτη λύπη για τα δείνα του κόσμου''.
Στοχάστηκα: πως τον πιο κάτω στίχο του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς θα τον άκουγα από τα χείλη των μελών της ΛΟΓ να τον απαγγέλουν στην αυλή των θαυμάτων, και τα 'αστέρια να κρυφακούν γεμάτα από ζήλια.
''Αλλά εγώ όμως που σ' αγαπώ
δεν έχω παρά μόνο τα όνειρα μου,
τα έχω απλώσει κάτω από τα πόδια σου,
να περπατάς προσεκτικά
γιατί βαδίζεις πάνω στα όνειρα μου''.
Στοχάστηκα: πως όλες οι λέξεις που αναπνέω, κι όλες οι λέξεις που γράφω, πρέπει ν' απλώσουν ακούραστα φτερά, και ποτέ να μη σταματήσουν την πτήση τους, ώσπου να φτάσουν στη καρδιά των υπέροχων φίλων μου, και να τους τραγουδήσουν μες στη νύχτα, πέρα από κει που τρέχουν τα νερά του Κεφαλοπόταμου, η κάτω από τα φωτεινά αστέρια του Δία και της Αφροδίτης. W.B.Y.''.
Tο πιο κάτω ποίημα είναι αφιερωμένο στις Μούσες και τις Νύμφες [μέλη της ΛΟΓ] που κατά περιόδους έλαβαν μέρος στα δρώμενα στη Αυλή των Θαυμάτων, και στις μοναδικές συναντήσεις-συνεντεύξεις είτε στο Μουσείο της Ακρόπολης, είτε στο
Νομισματικό Μουσείο, είτε στο Μέγαρο Μουσικής είτε κάπου αλλού. Σας ευχαριστώ.
''Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε
περήφανα με χάρη οι έρωτες
και από τις γρίλιες των παραθύρων
τα κορίτσια με πόνο κρατάνε
τους κρυφούς καημούς αναστενάζοντας.
Στις στέγες κρεμάστηκε
απόψε το φεγγάρι
σκυμμένο πάνω
απ' την αυλή των θαυμάτων
και οι Μούσες καμαρώνουν τις Λογίτισσες
που θ' απαγγείλουν ποιήματα
θα χορέψουν, θα τραγουδήσουν
και η ζωή το δρόμο της θα πάρει
στη λίμνη της καρδιάς μας για να φθάσει.
Στις μεγάλες μου αγάπες έφτιαξα μια πανοπλία
από παλιές μυθολογίες βγαλμένη
με στολίδια καλυμμένη
από τη φτέρνα ως το λαιμό''.
Αυτά και άλλα πολλά στοχάστηκα-ίσως θα πει κάποιος μάταια-
εξαρτάται από την οπτική του καθ' ενός, ως στοχαστής συνεχίζω
να στοχάζομαι, συνεχίζω να ερωτεύομαι, συνεχίζω να κάνω λάθη,
αλλά όμως παράλληλα συνεχίζω να ''ζωγραφίζω'' να γράφω, να ονειρεύομαι, ν' ακούω υπέροχες μουσικές, να απολαμβάνω τ' αγαπημένα μου πρόσωπα' και κυρίως να χαμογελώ στη ζωή. Κάντε το κι εσείς, είναι μεταδοτικό.
Υ.Γ.
ΟΙ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ πάνε ομπρός
και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν
σημαία τους την ιδέα.
Μ' εκτίμηση Επικούρειος Πέπος-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu.
Το έργο ''ο ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ'' είναι του κορυφαίου γλύπτη ΡΟΝΤΕΝ και βρίσκεται στο Παρίσι.
ΥΓ. Άλλά να μη ξεχνάμε το ρητό που λέει: Ουδείς προφήτης στον τόπο του.
DUM SPIRO SPERO! WITH LOVE FUJI TOMO KAZU
======================
OI ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε και την φιλία να υμνείτε.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές-Φιλοκαλλιστές, λάτρεις της ποιοτικής μουσικής, της σωφροσύνης και της ειλικρινούς φιλίας καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα, γιατί σε κάποια σημεία της γης νυχτώνει και σε κάποια άλλα ξημερώνει, η σημερινή ανάρτηση είναι ξεχωριστή γιατί σαν σήμερα γεννήθηκε το φιλαράκι μου ο Fuji Tomo Kazu σ' αυτόν τον υπέροχο φίλο που εδώ και αρκετά χρόνια -σχεδόν από τότε που ήμουν έμβρυο!!!!! είναι το πιο κολλητό μου φιλαράκι θα μου επιτρέψετε σήμερα τη σημερινή ανάρτηση να του την αφιερώσω, και να του ευχηθώ να συνεχίσει ν' ακούει την ''άτακτη φωνούλα'', να συνεχίσει να είναι ερωτευμένος με την Ποίηση, με την Λογοτεχνία, με την Ζωγραφική, με τα Φιλαράκια του, να συνεχίσει να γράφει αυτά που γράφει γιατί σε κάποιους αρέσουν, να συνεχίσει να ονειρεύεται μ' ανοιχτά μάτια, να συνεχίσει να είναι ερωτευμένος να συνεχίσει να τον έλκουν άτομα χαρισματικά, γκυκόφθαλμα, ευγενικά, ποιητικά, καλοσυνάτα και Επικούρεια, ανοιχτόμυαλα, ταξιδιάρικα, ερωτικά, να συνεχίσει να εκτιμά τα άτομα που έχουν λόγο και μπέσα, να συνεχίσει να εφαρμόζει την ''τετραφάρμακο'' του Επίκουρου, να συνεχίσει να θεωρεί τον εαυτό του ασήμαντο, να συνεχίσει να δημιουργεί, όπως τότε με την Π.Η.Ε.Φ. την Ο.ΚΡ.Α. τη Λ.Ο.Γ. και κυρίως να συνεχίσει να λατρεύει τις τρεις κόρες του την Μελισσάνθη, την Σάννα, και την Θάλασσα. Και φυσικά όσο του επιτρέπου οι δυνάμεις του, να συνεχίσει να κρεμάει μετάλλια στο στήθος του από αθλητικές και πρωτίστως από πνευματικές εκδηλώσεις. Οι ''Φαντασίες'' έχουν πάρει ήδη πολύ καλά σχόλια, κάτι σαν βραβείο, από τον Διδάσκαλο της Πιάλειας, αυτό για μένα είναι αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ, όσοι γνωρίζουν τον Διδάσκαλο θα καταλάβουν τι εννοώ. Έρρωσθε λοιπόν και ευδαιμονείτε φυσικά με εύ πράττειν κ.ο.μ.
Φαντάσου πόσο αληθινή είναι η ιστορία του Πεπέ για την κόρη του την Σάννα, την Θάλασσα και πόσο όμορφες είναι και οι τρεις κόρες του.
Φαντάσου πόσο όμορφη θα ήταν η ζωή σ' αυτόν τον πλανήτη αν οι άνθρωποι ήταν άνθρωποι!
Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι να ήταν ονειροπόλοι και δημιουργικοί όπως τα φιλαράκια μου από την ιστορική και εξόχως ποιητικολογοτεχνική Πιάλεια.
Φαντάσου η αγάπη να μας άνοιγε τα μάτια κάθε μέρα και να αντικρίζαμε τον συνάνθρωπο μας ως εαυτό μας, πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας.
Φαντάσου την ημέρα, όπου όλοι οι άνθρωποι θα χαμογελούν αληθινά όπως η Αφροδίτη της Πιάλειας, άραγε θα έρθει ποτέ αυτή η μέρα?
Φαντάσου οι πιο πολλοί άνθρωποι να ήταν ονειροπόλοι, ευγενείς, χαρισματικοί, ουτοπιστές, καλοπροαίρετοι, και κατά καιρούς'' σύννεφα'', πόσο ενδιαφέρουσα θα ήταν η παραμονή μας στον πλανήτη γη.
Φαντάσου: o άνθρωπος κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές αξιόλογες ιδέες, πόσο πιο κοντά θα είναι στο αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό. (Γκαίτε.)
Φαντάσου τις πανάκριβές στιγμές μας να μην υπάρχει ενδιαφερόμενος αγοραστής.
Φαντάσου να μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τις μουσικές, όταν πια δεν ακούγονται για να δούμε πού πάνε, αλήθεια που πάνε όταν δεν τις ακούμε;
Φαντάσου την αγάπη να λάμπει σαν άστρο όπως το πρόσωπο της Μελισσάνθης και της Λόλας, και να σου φωτίζει το μονοπάτι της ζωής.
Φαντάσου την απλή αλλά ουσιαστική δημιουργικότητα του Πούφ και του Πεπέ να σου χτυπάει την πόρτα της ζωγραφικής και της ποίησης.
Φαντάσου ένα μεσημέρι του Γενάρη να λιώσουν οι πάγοι από τις καρδιές των ανθρώπων και να ζήσουμε τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα ως αγάπη πια.
Φαντάσου τον μικρό Απόλλωνα να του διαβάζω παραμύθια, πολλά παραμύθια και ποίηση δίπλα στο ποτάμι και η Διοτίμα να ψάχνει να μας βρει.
Φαντάσου τον μικρό ιππότη του χρόνου να γνωρίζει τις κόρες του Ομήρου την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και η μικρή Πανδώρα να με φωνάζει κι αυτή κάθε πρωί ''δάσκαλε!!''
Φαντάσου τον μικρό Ευθύμη να έρθει ξανά στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και να μαζέψει όλα τα ξύλα για τον παππού του.
Φαντάσου η Περικτιόνη να μας ξαναπαίξει την υπέροχη αρμονία στο Πιάνο αυτή τη φορά στο βουνό με τις Καλότυχες!!!!!!!
Φαντάσου τη στιγμή που τα μάτια σου θ΄ αντικρίσουν εκείνη-εκείνον που πάντα αναζητούσες!!! Που τέτοια τύχη;
Φαντάσου την τσαούσα Ζαν Ντ’ Αρκ να πάρει το σπαθί της ξανά και να μας οδηγήσει σε νέα νίκη κατά της αδράνειας και του ωχαδερφισμού. Ίσως τότε υπάρξει ελπίδα.
Φαντάσου να παντρευτείς εκείνη-εκείνον που κάθε πρωί θα σε ξυπνάει σκορπίζοντας ροδοπέταλα στο πρόσωπό σου και στους μαστούς σου!!! Αθηνά Παλλάδα μου τι ευτυχία!
Φαντάσου τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν, όταν υποδέχεσαι αγαπημένα πρόσωπα όπως ο Ντέρικ, και η DEnise στο Ελευθέριος Βενιζέλος από Nότια Αφρική, κ.ο.μ.
Φαντάσου τη θάλασσα ν’ αρχίσει να μιλάει… πόσα θα είχε να μας πει για τον Κον-Τίκι και για την αναδυόμενη Αφροδίτη.
Φαντάσου οι ερωτευμένοι να ήταν οι κυβερνήτες της γης, πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας στη γη, φαντάσου ως κυβερνήτες τους ποιητές, τους φιλοσόφους και τους ερωτευμένους.
Φαντάσου πως ενώθηκες- σαν σε όνειρο- με μια Νεράιδα-ξωτικό και έγινες πατέρας της Aριάδνης, της Τερψιχόρης και του Ασκληπιού.
Φαντάσου πως μια μέρα συνάντησες αυτά τα τρίδυμα και σου είπαν πως το όνειρο ήταν αληθινό, άρα;
Φαντάσου πόσο όμορφη και αληθινή ήταν η αγάπη της Νεράιδας για σένα, καθώς επίσης και της Λιβ για τον Θορ.
Φαντάσου την επιστροφή πολύ αγαπημένων φίλων και τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν τους κλείνεις στην αγκαλιά σου.
Φαντάσου την Μυρτώ, την Θάλεια, την Κλειώ, την Μιράντα, τον Πρόσπερο, την Ερατώ, την Κορνηλία, τον Ερμή, τον Όμηρο, τον Πεπέ, τον Φειδία, την Δολεντσια, την Σύλβια, την Αντιόπη, την Διοτίμα, την Άλκηστη, την Μελισσάνθη, τον Τζόναθαν, την Denice, τον Derrick την Χριστίνα, την Μό'ι'ρα, τον Γιουμέτα, τον Ρυότα, την Σάννα, τον Ηγέτη, τον Αστροτόμ, τον Μαστορίκα, την Διώνη, την Νεφέλη, την Κέικο, τη Θάλασσα, την Ρίττα, την Νορίκο, την Μίε, την Γιουμίκο, την Μυρτώ, την Διώνη, την Λόλα, να είναι ήρωες στο βιβλίο του Πουφ και οι μορφές τους να στολίζουν τους πίνακες του του Πεπέ.
Φαντάσου ένα πετρελαιοφόρο να το πιλοτάρει ο Μr Alex, πότε άραγε θα έφτανε στον προορισμό του;
Φαντάσου την εαρινή σύναξη ποιητών στην αυλή των Θαυμάτων, και στον κήπο του Επίκουρου με το Αυγουστιάτικο φεγγάρι να φωτίζει τις Μούσες και τις Νύμφες.
Φαντάσου τους φίλιους αριθμούς 220-284 σαν ένα αληθινά ερωτευμένο ζευγάρι.
Φαντάσου τι σημαίνει και γιατί ειπώθηκε το Πυρ, Γυνή και Θάλασσα και πράξε τα δέοντα.
Φαντάσου το πώς ένιωθε ο Ιούλιος Καίσαρας όταν είπε: Κι εσύ, Βρούτε;
Φαντάσου να ξυπνήσεις ένα πρωί και να διαπιστώσεις πως δε βλέπεις πια, όπως ο Πλούτος.
Φαντάσου για λίγο πως νιώθουν αυτοί που ζουν μονάχοι σαν το ξεχασμένο στάχυ;
Φαντάσου την ηχώ της ψυχής σου, όταν καταλάβεις πως έχεις χάσει την ακοή σου.
Φαντάσου ν΄ αληθεύει πως υπάρχει ζωή μετά τον θάνατόν μας, πόσο άδικο θα ήταν αυτό.
Φαντάσου να φύγεις και εγώ να σβήσω, ποιος θα ποτίζει τη μνήμη σου?
Φαντάσου στο κέντρο της γης να υπάρχουν τα μικροσκοπικά και αόρατα ανθρωπάκια όπως ισχυρίζεται ο Poof!!
Φαντάσου πόσο πραγματικά δίκαιος θα ήταν ο κόσμος αν κάθε 100 χρόνια άλλαζαν οι κάτοικοι της γης.
Φαντάσου το ασανσέρ που θα παραλάβει τις ψυχές μας να πάθει βλάβη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, φοβερό!!!
Φαντάσου έναν παράδεισο χωρίς καν σκέψη αμαρτίας, πόσο βαρετός και ανούσιος θα ήταν ή φαντάσου εσύ να έχεις πάει στον παράδεισο και οι Τσιτσάνης, Μητροπάνος, Παπάζογλου, Πόλυ Πάνου, Μοσχολιού, Μπιθικώτσης, Ξυλούρης, Χατζιδάκις, Στελάρας, Μάρκος να έχουν πάει στην κόλαση και η Χαρόντισσα να χορεύει τσιφτετέλι. Ζητάς μεταγραφή για την υπόγα ή όχι;
Φαντάσου ένα όνειρο τρελό π. χ 179191191971 να γίνει πραγματικότητα.
Φαντάσου ένα πρωινό να μάθεις πως ζεις ολομόναχος στη γη, τι θα κάνεις;
Φαντάσου πόσο ευτυχισμένος ήσουν και δεν το γνώριζες, ώσπου ήρθε ο γιος του κορωνο'ι'ού και τότε κατάλαβες μεν, αλλά ήταν αργά.
Φαντάσου πως για μια μέρα είσαι στη θέση του Θεού. Τι θα άλλαζες, και ποιους θα εξαφάνιζες;
Φαντάσου πως.... . . .
Φαντάσου πως η μεγάλη σου αγάπη μεταμορφώθηκε σε ροδοπέταλο κι εσύ σε πρωινή δροσοσταλίδα στην αγκαλιά της. Μαγεία!
Φαντάσου πως ναυάγησες μέσα στους ωκεανούς των ματιών της και πως σώθηκες όταν έκλεισε τα βλέφαρά της για να δακρύσει για το χαμό σου!!!!!
Φαντάσου όσους πνίγηκαν στις θάλασσες να ζουν τώρα σε κάποια χαμένη Ατλαντίδα.
Φαντάσου να μην πιστεύει ο κόσμος πως οι ιστορίες-μύθοι που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για την Πιάλεια, τον Κεφαλοπόταμο και το Κερκέτιο, είναι αληθινές, και να νομίζουν πως τις έπλασε με την φαντασία του, αν είναι δυνατόν!
Φαντάσου τον Ορφέα να βρίσκει την Ευρυδίκη του, η έστω μια αξιόλογη σύντροφο, ίσως τότε να πεισθεί και ο Αρκάς, μαζί με τον Ηγέτη, και τ' άλλα παιδιά, πως υπάρχει και γι' αυτούς μια ιδανική σύντροφος. Αμήν και πότε.
Φαντάσου να είναι ψέμα πως ο Νέρων έκαψε την Ρώμη, και πως ο Ιουλιανός ήταν παραβάτης, καταρρέει πια όλος ο μύθος, μην αλλάζεις την πίστη σου άλλαξε όμως τις συμπεριφορές σου, και κυρίως μάθε την ιστορία του τόπο σου, και τότε, φαντάσου ποιοι ήταν οι δημιουργοί των αρχαίων θεάτρων της Επιδαύρου, της Δωδώνης, και του Διονύσου και αναλογίσου τις ευθύνες σου απέναντι στους προγόνους σου.
Φαντάσου: την αρμονική συνεργασία των χρωμάτων στο ουράνιο τόξο και κρίνε το αποτέλεσμα του εγώ και του εμείς.
Φαντάσου: την ημέρα που οι πολίτες αντί να συχνάζουν στις καφετέριες και στις κερκίδες να επισκέπτονται τις βιβλιοθήκες και τα Μουσεία!! respect!! π.λ.κ.ο.αρ.
Φαντάσου: το αποτέλεσμα της δίκης του Σωκράτη να ήταν αθωωτικό! θα ήταν άραγε η αίγλη του σοφού Σωκράτη σήμερα η ίδια; Μήπως τελικά ο δάσκαλος το μόνο που γνώριζε ήταν ο τρόπος που θα παρέμεινε στην Ιστορία;
Φαντάσου: η Ξανθίππη να εκτιμούσε τον Σωκράτη και το έργο του, πόσο καλό παράδειγμα θα ήταν για την Δολέντσια.
Φανtάσου: την ομορφιά και τον πλούτο που έχει η Ελληνική γλώσσα και αναρωτήσου γιατί άραγε η πολύ καλή μαθήτρια Κορνηλία, και πολλά άλλα παιδιά γράφουν στα γρυλίσματα;
Φαντάσου: την δικαιολογημένη πίκρα του Καλλικράτη, του Ικτίνου, και του Φειδία για την αδικία που έχει συντελεστεί εις βάρος τους και αναρωτήσου πότε θα δικαιωθούν;
Φαντάσου: πόσο άδικο είναι για τους πολίτες της χώρας (Ελλάδα) που γέννησε τη δημοκρατία, οι κάτοικοι να μην απολαμβάνουν το πολίτευμα της άμεσης δημοκρατίας, μα ούτε καν κι' αυτό της αντιπροσωπευτικής.
Φαντάσου: πόση στεναχώρια εισέπραττε ο δάσκαλος Λιαντίνης αντικρίζοντας τις συμπεριφορές των Ελληνοελλήνων! για να φθάσει στο σημείο να εξαφανισθεί α.π.γ.
Φαντάσου: τι Μεγαλείο και πόση Αρετή κατοικούν στη ψυχή του γιατρού των φτωχών, του Υπέροχου Έλληνα, Αυξέντιου Καλαγκό και απλά σκέψου, μήπως η λέξη σεβασμός δεν είναι αρκετή γι' αυτόν τον Άγιο Ήρωα;
Φαντάσου: πόση σοφία είναι συσσωρευμένη στα σοφά γνωμικά του Χίλωνα του Λακεδαιμόνιου που οι περισσότεροι Έλληνες δυστυχώς αγνοούμε.
Φαντάσου: να ξανασυναντήσουμε κάποια από τα παιδιά εκείνης της υπέροχης παρέας των μαθητών από το 1ο γυμνάσιο - λύκειο του Αυλώνα μετά από 6 χρόνια! πόσες ιστορίες της ζωής τους θα έχουν άραγε να μας διηγηθούν;
Φαντάσου: να υπήρχε ένα βιβλίο για την ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας σε 100 Χάϊκου, και να το είχε γράψει ο Χάρης Βλαβιανός!!!
Φαντάσου: να είχε τυπωθεί από τον ΚΑΚΤΟ το βιβλίο του Ρόμπερτ Γκρέϊβς με τους Ελληνικούς Μύθους πόσο μεγάλη θα ήταν η επιτυχία αυτής της έκδοσης.
Φαντάσου: να εφαρμόζαμε στη ζωή μας την τετραφάρμακο του Επίκουρου, ενός σημαντικού Έλληνα φιλοσόφου, πόσο απλή και γοητευτική θα ήταν η ζωή μας.
Φαντάσου: πόσο τυχερός ήταν ο Πεπέ-Poof που είχε την ευλογία να συναντήσει στη ζωή του την Κυρά Μαργαρώ, τον Πλακιώτη σαλταδόρο της κατοχής, τον γίγαντα Πατροκοσμά, τον μοναδικά υπέροχο δάσκαλο ζωής τον φίλο Θάνο Καρρά, την οικογένεια Σκούρα, τον καλλιτέχνη Γιώργο Σαββάκη και σκέψου πως αυτοί οι άνθρωποι είναι εν μέρει υπεύθυνοι για την ποιότητά του.
Φαντάσου: πως νιώθει, και τι του θυμίζει του Pepe όταν ακούει το τραγούδι ''άστα τα μαλλάκια σου'' που τραγούδαγε στην κόρη του όταν ήταν 3ων; 4ων; ετών.
Φαντάσου: πόσους και πόσους αληθινούς μύθους έχει στο μυαλό του ο Pepe και τους παρουσιάζει στον μικρό ιππότη, και στην Πανδώρα σαν πραγματικά γεγονότα απλά και μόνο επειδή τις αγαπάει, λόγω του ό,τι και οι δυο αγαπάνε την ποίηση και την λογοτεχνία.
Φαντάσου: το χώρο που πιάνει ο πλανήτης γη στο σύμπαν και αναρωτήσου για την ασημαντότητά σου ανθρωπάκο που νομίζεις πως κάποιος είσαι, εύχομαι να αποκτήσεις το συντομότερο το γνώθι σαυτόν.
Φαντάσου: κάτι εφιαλτικό!!! να επιστρέψουν οι αρχαίοι Έλληνες και να διαπιστώσουν πως οι σημερινοί απόγονοί τους είναι Ελληνοέλληνες, πως να τους το εξηγήσεις αυτό; σε ποιο λαγούμι να πας να κρυφτείς;
Φαντάσου: αυτούς που έζησαν τα πάθη σαν μια φωτιά, και ύστερα τα είδαν να μαραίνονται και να σβήνουν, πόση ήταν η απογοήτευσή τους.
Φαντάσου:
Ξύλα κουπιά σπασμένα/
δυο ναυαγοί σ' ένα μαδέρι/
παλεύοντας ποιος τον άλλονε να πνίξει.../
και αυτό ήταν ο,τι απόμεινε από μια υπέροχη
φιλία!!! Τίτος Πατρίκιος
Φαντάσου: να είσαι χαρακτήρας δίκαιος, ιδεαλιστής, δημιουργικός, γενναιόδωρος, να αγωνίζεσαι για έναν καλύτερο κόσμο, και να εισπράττεις αχαριστία και ωχαδερχισμό.
Φαντάσου: πόσες φορές ταξίδεψες στους δρόμους του κορμιού της, και ξαναταξίδεψε νοερά εκεί που γνώρισες τον αληθινό έρωτα.
Φαντάσου πως οι άνθρωποι ξεχνάμε καμιά φορά πως είμαστε αποτέλεσμα αυτού που ζήσαμε στην παιδική μας ηλικία και στην εφηβεία μας, και πολλές φορές κλείνουμε αυτή την πόρτα, τη στιγμή που θα έπρεπε να την έχουμε πάντα ανοικτή. (Άλμπερτ Εσπινόζα.)
Φαντάσου όλα αυτά που γράφει ο Επικούρειος Πέπος να βρεθεί στο μέλλον κάποιος φωτισμένος συνθέτης και να τα μελοποιήσει, άραγε ποιές μελωδίες θα επιλέξει;
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί, παρά να διαμαρτύρεσαι για το σκοτάδι.
Κουάκερων Παροιμία
Αν κοιτάξεις την άβυσσο για πολύ ώρα, τότε και η άβυσσος θα κοιτάξει μέσα σου. Νίτσε
Αυτός που έχει μέσα του αγάπη είναι ευτυχισμένος . Pepe
Εκέντρωσε μιά μέλισσα τον έρωτα τον κλέφτη
όταν της έκλεβε κερί μέσ' από την κυψέλη,
κι όλα του τ' ακροδάχτυλα τα βρήκε το κεντρί της.
Κι αυτός πονούσε ο δύστυχος κ' εφύσαγε τα χέρια
κ' εχτύπαγε τα πόδια του πηδώντας απ' τον πόνο·
κ' έτρεξε στη μητέρα του την όμορφη Αφροδίτη
κ' έδειξε τα χεράκια του και της παραπονέθει
πώς είν' η μέλισσα μικρή κι όμως σκληρά πληγώνει.
Κ' εγέλασ' η μητέρα του και στράφηκε και τούπε:
Γιατί απορείς;
Μήπως και συ της μέλισσας δε μοιάζεις;
Έτσι μικρός είσαι και συ κ' έτσι σκληρά πληγώνεις.
ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΕΙΔΥΛΛΙΑ
XIX. ΚΗΡΙΟΚΛΕΠΤΗΣ
Μετάφραση Ι. Πολέμη.
Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα
Και προσπερνούν.
Όμως μερικές/οί- όπως εσύ, ελπίζω - κάτι βλέπουν,
Το μάτι τους αρπάζει κάτι και μαγεμένοι πηγαίνουν να μπουν.
Εσύ θα μείνεις απ’έξω;
Συλλέκτης της φαντασίας κ.ο.μ. ο ΜR PEPOS ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.
=====================
ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ. Έρρωσθε και ευδαιμονείτε.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συν-παρατηρητές καλησπέρα και καλημέρα ταυτόχρονα γιατί σε κάποια μέρη του πλανήτη νυχτώνει και σε κάποια ξημερώνει, σκέφτηκα να καταγράψω τις παρατηρήσεις μου ώστε να τις βρει ο ιστορικός του μέλλοντος και να αντλήσει τις απαραίτητες πληροφορίες για την εποχή μας. Ως τότε σας παρακαλώ να διαβάσετε τις πιο κάτω παρατηρήσεις και γιατί όχι να ξεκινήσετε κι εσείς να γράφετε τις δικές σας παρατηρήσεις, ίσως σταθείτε τυχεροί και βρεθεί κάποιος στιχουργός που να θέλει να μελοποιήσει αυτούς τους στίχους όπως συνέβη με μένα, έχω ήδη δεχθεί πρόταση μελοποίησης των πιο κάτω στίχων.
Παρατήρησα: Τις όμορφες βραδιές ΠΟΙΗΣΗΣ, και την κάθοδο των αστεριών στην αυλή των θαυμάτων, τότε που όλα ήταν μαγικά.
Παρατήρησα: Τις μέλισσες και τα μυρμήγκια με δέος για το λειτούργημα τους και αναρωτήθηκα γιατί οι άνθρωποι δεν μιμούνται τη σοφία αυτών των εντόμων;
Παρατήρησα: Τα χελιδόνια να κτίζουν τις φωλιές τους και υιοθέτησα δυο, ΤΗΝ DENICE KAI TON DERRICK
Παρατήρησα: Τον Ορφέα και νόμισα πως είναι μετεμψύχωση του μέγιστου Παππουλάκου.
Παρατήρησα: Την υποχώρηση ηθικών αξιών στην ελληνική κοινωνία, ειδικά την τελευταία δεκαετία, και με μεγάλη λύπη διαπίστωσα πως δεν υπάρχει σωτηρία.
Παρατήρησα: Tην πτώση εκείνων των συναισθημάτων που μας ξεχώριζαν από τις αγέλες των λύκων και με τρόμο σκέφτηκα πως έχουμε το είδος μας έχει ξεπεράσει κατά πολύ τους τετράποδους λύκους.
Παρατήρησα: Την άγνοια της μαγικής λέξης σ’ αγαπώ.
Παρατήρησα: Το ουράνιο τόξο σε αγαθές ψυχές.
Παρατήρησα: Τους τάχαμ και τους δήθεν πιστούς χριστιανούς με τους μεγάλους σταυρούς να θρέφουν ασύστολα την εγωπάθειά τους και τον Ναρκισισμό τους.
Παρατήρησα: Την άγνοια της ρήσης ''Αγαπάτε Αλλήλους'' από αυτούς που κάνουν μεγάλες μετάνοιες και που δεν γνωρίζουν τη φράση ''ο έχων δύο χειτώνας μεταδότω τω μη έχοντι και ο έχων τροφάς ομοίως''.
Παρατήρησα: την χρησιμοθηρία και την αλλοτρίωση του υπέρτατου αγαθού της φιλίας γιατί οι πιο πολλοί δεν γνωρίζουν το: Πάντων Κτημάτων Κράτιστον Εστί Φίλος Σαφής και Αγαθός.
Παρατήρησα: Τα χρώματα της άνοιξης στην πιο όμορφη ζωγραφιά της φύσης και έγινα ζωγράφος απλά και μόνο για να μπορώ να ζωγραφίζω τα χείλη της και τα μάτια της.
Παρατήρησα: Tη δημιουργική σιωπή του χειμώνα την περίοδο που βρισκόμουν στο Μαγευτικό και ένιωσα πιο κοντά στη μητέρα φύση.
Παρατήρησα: Τις μαγικές νότες του έρωτα!!!!! κάθε φορά που για κάποιον λόγω ερωτευόμουν και είχα πολλούς λόγους να είμαι ερωτευμένος.
Παρατήρησα: Tην έλξη των χαρισματικών πλασμάτων και θεωρώ ευλογία την ύπαρξή τους γιατί μας οδηγούν εκεί που δεν μπορούμε να πετάξουμε μόνοι μας.
Παρατήρησα: Το σπινθήρα στους οφθαλμούς των ερωτευμένων και την άσβεστη πυρκαγιά στις καρδιές τους.
Παρατήρησα: Τα χείλη πολλών γυναικών χωρίς αισθησιασμό.
Παρατήρησα: Τον ομιχλώδη ουρανό στα όνειρα πολλών νέων.
Παρατήρησα: To χαμόγελο, ως έκφραση άσκησης των μυών.
Παρατήρησα: Tις τυπικές σχέσεις πολλών ανθρώπων, νιώθεις πως είναι σε κάποιο θέατρο υποκριτές και όχι πραγματικοί άνθρωποι.
Παρατήρησα: Το σήμερα στο μέλλον και είδα το χθες.
Παρατήρησα: Το ήθος και το σεβασμό στους αξεπέραστους Ιάπωνες που για μία ακόμη φορά στο μουντιάλ που έγινε στο Κατάρ δίδαξαν Παιδεία και Πολιτισμό με τις συμπεριφορές τους.
Παρατήρησα: Tην ασέβεια και τον ωχαδερφισμό μεγάλης μερίδας της Ελληνικής κοινωνίας.
Παρατήρησα: Τους αχάριστους αμνήμονες χωρίς όριο ηλικίας.
Παρατήρησα: Την Γκάιντα, τα Τύμπανα, Τα πνευστά, τις Μελωδίες, τα Πουλιά, τ' Αστέρια Δίας και Αφροδίτη στην αγκαλιά της Αρμονίας.
Παρατήρησα: Tην υπέρτατη αγάπη της Μελισσάνθης για τον παππού της και κατάλαβα το νόημα της αγάπης.
Παρατήρησα: Τον Τζιμ Άνταμς-Αστροτόμ να ''ανασταίνει'' τον Παππουλάκο και βίωσα τη στοργή και την αφοσίωση.
Παρατήρησα: Την εγκατάλειψη των αδέσποτων και των γερόντων και αναρωτήθηκα που πήγαν εκείνοι οι υπέροχοι άνθρωποι της συμπόνιας και της φροντίδας;
Παρατήρησα: Tα άνθη της αμυγδαλιάς και της δαμασκηνιάς στο βάζο της Μελισσάνθης και είπα μέσα μου μία προσευχή που ελπίζω σύντομα να εισακουσθεί.
Παρατήρησα: Tους τρεις λόφους που περικλείουν το χωριό μου ως τρεις Σωματοφύλακες και θυμήθηκα τον Αλέξανδρο Δουμά.
Παρατήρησα: Tην συγκινητική αλληλεγγύη από ανθρώπους του χωριού μου στην μεγάλη πράξη εθελοντισμού που κάναμε για τους πληγέντες πλημμυροπαθείς, και είπα μέσα μου: ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι.
Παρατήρησα: Tην κρούστα ασάφειας στις σχέσεις των ανθρώπων και αναρωτήθηκα: σε ποια κοινωνία θα ζήσουν τα σημερινά παιδιά;
Παρατήρησα: Tις πέτρες στο ποτάμι να παίρνουν το μπάνιο τους και τις ρίζες των δένδρων να τις χα'ι'δεύουν προστατευτικά με μεγάλο σεβασμό.
Παρατήρησα: Toν χωματόδρομο που οδηγεί στη μοναξιά που δυστυχώς πολλοί νέοι νομίζουν πως είναι η λεωφόρος της επιτυχίας.
Παρατήρησα: Tα νήπια στους παιδικούς σταθμούς ''παρκαρισμένα'' γιατί οι γονείς δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν στα παιδιά τους, άραγε αυτό πόσο συμβάλει στην κακή ψυχολογία των παιδιών;
Παρατήρησα: με λύπη μου τ' αεροπλάνα που φεύγουν πια χωρίς εμένα και νοερά έκανα πάλι εκείνο το μαγικό ταξίδι με to JUMBO 747 προς Ιαπωνία, το είχα ανάγκη.
Παρατήρησα: Tο φόβο την τελευταία περίοδο στα μάτια των συνανθρώπων μου.
Παρατήρησα: Το τεράστιο μέγεθος της αχαριστίας.
Παρατήρησα: Τους κτήτορες και τους εγωπαθείς ως κακοήθεια στη φύση.
Παρατήρησα: Την κατακόρυφη αύξηση των ανέραστων, και των κρυόκωλων.
Παρατήρησα: Τη φοβία πολλών νέων στο να ερωτευθούν.
Παρατήρησα: Τους εξαρτημένους του διαδικτύου και των κινητών.
Παρατήρησα: Την νέα μητέρα = χαζοκούτι να έχει αντικαταστήσει τη βιολογική μητέρα.
Παρατήρησα: Tην παρότρυνση των γονιών προς τα παιδιά τους για να ΧΑΖΕΨΟΥΝ!!! στην Tουβούλα.
Παρατήρησα: Tους γονείς με παιδιά, αλλά χωρίς παιδεία.
Παρατήρησα: Tην PATTY SMITH να απαγγέλει KINGSMPERG, την Kαραμπέτη ΕΛΥΤΗ, την Λαμπέτη Καβάφη και ερωτεύτηκα παντοτινά την ποίηση τους.
Παρατήρησα: Τα καλά λόγια ενός σοφού δασκάλου για τις ''Φαντασίες'' του Επικούρειου Πέπου και σκέφτηκα το πόσο τυχερός υπήρξε που είχε την ευλογία να συναντήσει στη ζωή του τόσο σημαντικούς ανθρώπους που τον τίμησαν με την φιλία τους.
Παρατήρησα: Tην απαράδεκτη-αποτρόπαια πράξη της κλειστής βιβλιοθήκης στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι εδώ και πολλά χρόνια και συνειδητοποίησα πως στην ελληνική κοινωνία η δύναμη της αδράνειας και της βλακείας έχουν τεράστια δύναμη.
Παρατήρησα: Τις ψηλές κορυφές του Κερκετίου όρους που βρήκα και θ' αφήσω έστω και λαβωμένες από το μίσος των ανθρώπων για τη φύση γενικότερα.
Παρατήρησα: Tις μεταξένιες κλωστές των μαλλιών σου σαν γραμμές του Ουράνιου τόξου και κράτησα δύο για φυλαχτό.
Παρατήρησα: Tα κοσμήματα που στόλιζαν τα βλέφαρα των ματιών σου τότε που μ'ένα βλέμμα σου πνιγόμουν στους ωκεανούς των ματιών σου.
Παρατήρησα: Την προσκόλληση της μνήμης στο ερωτικό Παρίσι για ευνόητους λόγους.
Παρατήρησα: Tην αφοσίωση εκλεκτών φίλων, εντός και εκτός συνόρων.
Παρατήρησα: Tη γενναιοδωρία συναισθημάτων ξεχωριστών ανθρώπων όπως οι φίλοι μου από την Πιάλεια, από την Λήμνο, από την Φλώρινα, από την Βέροια, από το Κορωπί, από την Κρήτη, από την Κοζάνη, από τα Γιάννενα, από την συνοικία των Θεών, [ΠΛΑΚΑ] από την Λευκάδα, από την Εύβοια και από πολλά σημεία του πλανήτη και με ταπεινότητα αναρωτήθηκα αν άξιζα τόσο μεγάλης εύνοιας.
Παρατήρησα: Tις πληγές σε σώματα από αχάριστες καρδιές.
Παρατήρησα: Το πόσο όμορφα συναισθήματα με κατακλύζουν όταν ακούω κλασική μουσική και ειδικότερα το πέμπτο κονσέρτο του ΜΠΕΤΟΒΕΝ και του Έρικ Σατι.
Παρατήρησα: Τον κότσυφα με την κίτρινη μύτη που κατοικεί στην ελιά του κήπου μας μαζί με την οικογένειά του και κρατάει παρέα στον Μάκο, στο καναρίνι μας.
Παρατήρησα: Τον ερχομό των χελιδονιών ως προάγγελοι του ερχομού της Περσεφόνης.
Παρατήρησα: Την έλλειψη της πιο ζεστής αγκαλιάς από την
13η /02/08
Παρατήρησα: Το παράπονο στις μορφές των αδικημένων.
Παρατήρησα: Το κεχριμπαρένιο δάκρυ στις πλαγιές των μάγουλών σου, και την έκπληξή σου όταν αυτό μετατράπηκε σε πολύτιμο λίθο.
Παρατήρησα: Τη μελωδία στον ήχο της καμπάνας τη Μεγ. Παρασκεύης και την περιφορά του Επιτάφιου πόσο, μα πόσο γλυκιά ήσουν.
Παρατήρησα: Τις αγγελικές φωνές των: Ειρήνης Παππά,
Φλέρης Νταντωνάκη, Χαρούλας Αλεξίου, Βίκυς Μοσχολιού, και
υποκλίθηκα στη γλυκολαλιά τους.
Παρατήρησα: Το πόσο αλλάζει η όψη των ανθρώπων όταν χαμογελούν από καρδιάς.
Παρατήρησα: Το πως και πόσο οι ίδιοι καταστρέφουμε την υγεία μας
Παρατήρησα: Τη γαλήνη και την πραότητα δυστυχώς σε ελάχιστους.
Παρατήρησα: Τα ποιήματα των: Νερούδα, Λειβαδίτη, Καββαδία, Γουίτμαν, Ελύτη, Πολυδούρη, Ντίκινσον, Γκανά, Σεφέρη, Σολωμού, Παλαμά, Καλπούζου, Γκαίτε, Καβάφη, Πούσκιν, Ρίτσου, Λόρκα, Έλιοτ, Πλάθ, Κορνάρου, Χορτάτση, Μπλέηκ, Μαγιακόβσκι, Καρυωτάκη, Κάλβου, Ρεμπώ, Σαραντάρη, Βαρβέρη, Οκτάβιο Πας, Χάυντεν, Μπωντλαίρ, Κίνγκσμπεργκ, Γκάτσου, Δάντη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Βάρναλη, Δημουλά, Κήτς, Κόλεριτζ, Ελυάρ, Πίντερ, Έλιοτ, Χικμέτ, και σκέφτηκα τα λόγια του Λεύτερη Παπαδόπουλου, ( ο συγγραφέας σ' ένα βιβλίο λέει αυτά που ο ποιητής θα πει σε μια λέξη!!!)
Παρατήρησα: Τη γυμνόστηθη στο Λούβρο με τους Μαστούς των Μουσών!!!!!
Παρατήρησα: Τα έργα του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή, του Αριστοφάνη, του
Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του ‘Ομηρου, του Θουκυδίδη, του Ηρόδοτου, του Επίκουρου, του Ντίκενς, του Θερβάντες, του Κίπλινγκ, του Βερν, του Σαίξπηρ, του Καμπανέλη, του Μαρκές, του Τσέχωφ, του Σκούρτη, του Αναγνωστάκη, του Μουρσελά, του Γκολντόνι, του Γκογκολ, του Μπρεχτ, του Τ. Ουίλιαμς, του Λόρκα, του Πίντερ, του Ουγκό, του Ίψεν, του Νίτσε, του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα του Ρουσώ, του Βολταίρου, του Λουντέμη, και ένιωσα την ανάγκη να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Παρατήρησα: Τους πίνακες ζωγραφικής και τα γλυπτά του Ροντέν, του Πικάσο, του Μόραλη, του Επικούρειου Πέπου, του Μποτιτσέλι, Τζιορτζόνε, του Ντεκά, του Ρενουάρ, και όλων των Φλαμανδών, του Νταβίντσι, του Μονέ, του Ρούμπενς, του Κλίμτ, του Κουρμπέ, του Ντίρερ, του Μπος, του Τέρνερ, του Καραβάτζιο,του Μοντιλιάνι, του Νταλί, του Βερμέερ, του Καντίνσκι, του Λύτρα, του Ελ Γκρέκο, του Μυταρά, του Εγγονόπουλου, του Βελάσκεζ, του Γύζη, του Βαν Κόνγκ, του Σαββάκη, του Αλταμούρα, του Μιχαήλ Άγγελου, του Γκογκέν, τους
Ιμπρεσιονιστές, και οραματίστηκα έναν κόσμο χωρίς τυφλούς.
Παρατήρησα: την Πιετά του Μιχαήλ Άγγελου και κατάλαβα με πιο βλέμμα βλέπουν οι μητέρες τα παιδιά τους.
Παρατήρησα: τα σβησμένα κεριά ως σβησμένες ψυχές.
Παρατήρησα: το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα.
Παρατήρησα: τις καμπύλες, και τις κοιλάδες του γυναικείου σώματος, ως Εξερευνητής του πλανήτη Αφροδίτη.
Παρατήρησα: τους αιώνιους απαίδευτους φοιτητές, χωρίς παιδεία.
Παρατήρησα: τον δίκαιο αγώνα των αδικημένων.
Παρατήρησα: τις φλόγες που καίνε τα εσώψυχα των δημιουργών.
Παρατήρησα: τις φλόγες αρνητικότητας και καχυποψίας να καίνε αγνά συναισθήματα, και δημιουργικές ιδέες.
Παρατήρησα: τα μυρμήγκια και κατάλαβα την έννοια της συνεργασίας.
Παρατήρησα: τα μαγικά σου δάχτυλα να δίνουν ζωή στα πλήκτρα του πιάνου.
Παρατήρησα: τις μελωδίες της φύσης, των πουλιών, των
παιδιών και τα υπέροχα συναισθήματα που με κατακλύζουν όταν
ακούω τις θεσπέσιες: του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του
Ξαρχάκου, του Λοϊζου, του Τσιτσάνη, του Λεοντή, του Βασιλείου,
του Πλέσσα, του Μάρκου, του Καλδάρα, της Καραϊνδρου, του
Κουγιουμτζή, του Μπάχ, του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του
Σούμαν, του Βέρντι, του Σοπέν, του Στράους, του Μέντελσον, του
Πουτσίνι, του Μπιζέ, του Σούμπερτ, του Βιβάλντι και
αφουγκράστηκα την αγωνία του μέλλοντος δημιουργού μπροστά
στο δίλλημα, όραση ή ακοή;
Παρατήρησα: τους συγγραφείς του Μέλλοντος, του Παρόντος και του Μέλλοντος, με δέος για το έργο τους.
Παρατήρησα: τα κύματα της θάλασσας να χορεύουν σε μουσική της φύσης.
Παρατήρησα: τα κύματα του αέρα να μεταφέρουν – χρόνια τώρα – τις μουσικές του κόσμου.
Παρατήρησα: τη μυσταγωγία του Ηρωδείου και της Επιδαύρου.
Παρατήρησα: τις υπέροχες συμπεριφορές – δυστυχώς λίγων –
ευγενικών συνανθρώπων.
Παρατήρησα: την απληστία να κυριαρχεί στη σκέψη πολλών ανθρώπων.
Παρατήρησα: τα λαμπερά αγαπημένα πρόσωπα από το μαγικό ταξίδι στη Ρώμη.
Παρατήρησα: το προσποιητό ενδιαφέρον από υποκριτές μη ηθοποιούς.
Παρατήρησα: το ευεργετικό αποτέλεσμα μιας αληθινά ζεστής αγκαλιάς.
Παρατήρησα: τα μεγάλα σπίτια άδεια από συναισθήματα χαράς και αγάπης.
Παρατήρησα: τις άψυχες κούκλες στα μπαλκόνια χωρίς κανάτες.
Παρατήρησα: τις ακτές γεμάτες από φθαρμένα υλικά από δήθεν πολιτισμένους.
Παρατήρησα: τους βράχους να δέχονται αδιαμαρτύρητα το μένος των κυμάτων.
Παρατήρησα: την μαγική τέχνη στη μαγειρική της Λόλας με τα αξεπέραστα ντολμαδάκια με τρυφερά φύλλα και τους νόστιμους - γευστικότατους λαχανοντολμάδες που ετοιμάζει ειδικά για τον Πεπέ και για εκλεκτούς φίλους.
Παρατήρησα: την αγάπη, την καλοσύνη, την ευγένεια, το φιλότιμο τη στοργή, την αφοσίωση να κατοικούν στην καρδιά της Denice του Derrick, της Mie και του Μako.
Παρατήρησα: τη ρηχότητα στα νερά της φιλίας, αλλά και την πλημύρα συναισθημάτων από διαχρονικές φιλίες.
Παρατήρησα: τη διαφορά του ερωτεύομαι, από το επιθυμώ τη σάρκα σου και την κτητικότητα.
Παρατήρησα: τη μανιέρα στην καθημερινότητα μας χωρίς ίχνος δημιουργικότητας.
Παρατήρησα: την περιφρόνηση και την επέκταση του εγωιστικού μας κύκλου.
Παρατήρησα: την εκτόξευση λάσπης από λασπολόγους, σε
ευγενικές, και φιλότιμες πράξεις, καθώς επίσης και σε καλοπροαίρετους ανθρώπους.
Παρατήρησα: το δροσερό αεράκι που στέλνει το ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων σου.
Παρατήρησα: την εκτόξευση μας γλυκόφθαλμης, λυτρωτικής-λατρευτικής ματιάς.
Παρατήρησα: τη σεμνότητα της Πορτοκαλιάς , της Λεμονιάς, της Δαμασκηνιάς, της Αμυγδαλιάς, της Ροδιάς, της Βερύκοκιάς. της νεραντζιάς απέναντι στη μητέρα φύση.
Παρατήρησα: τις ανεξήγητες σκηνές των ονείρων.
Παρατήρησα: τα αγόρια της Ο.ΚΡ.Α να έχουν κλείσει στην καρδιά τους τη χρυσή περίοδο 1999-2004
Παρατήρησα: την απουσία των δασκάλων ζωής π.χ Θάνος Καρράς.
Παρατήρησα: τα καχύποπτα βλέμματα να διψούν για αίμα.
Παρατήρησα: την αρνητικότητα να γίνεται μόνιμη κάτοικος στις σκέψεις των πολλών.
Παρατήρησα: τα αγκαθωτά σύρματα ως πανωφόρι προστασίας.
Παρατήρησα: την έλλειψη – έκλειψη φωτεινών μορφών.
Παρατήρησα: τον ουρανό, τον ήλιο, τη σελήνη, τον Δία, την
Αφροδίτη να είναι πάντα εκεί με τη γυμνή τους αγαθή όψη.
Παρατήρησα: την τεράστια απόσταση λόγων και πράξεων.
Παρατήρησα: τους εθελοντές ‘’πυροσβέστες’’ να κατασβήνουν φλόγες δημιουργίας.
Παρατήρησα: το πόσο εύκολα μερικοί κατουράνε μέσα στο πηγάδι που πίνουν νερό.
Παρατήρησα: τις διψασμένες – άνυδρες καρδιές να κρατάνε
ομπρέλα.
Παρατήρησα: την τυφλότητα ανθρώπων που υποτίθεται πως βλέπουν.
Παρατήρησα: την κώφωση ανθρώπων χωρίς προβλήματα ακοής.
Παρατήρησα: ανθρώπους να μην μπορούν να αγαπήσουν κάτι έξω από το τομάρι τους.
Παρατήρησα: τον έρωτα να ρίχνει το βλέμμα του και οι αποδέκτες να βγάζουν φτερά
Παρατήρησα: το ξεχωριστό άρωμα της τριανταφυλλιάς όταν μπήκα στον κήπο της Λόλας και κατάλαβα τον έρωτα των μελισσών για τα ροδοπέταλά της.
Παρατήρησα: τους ακατάστατους χτύπους της αιώνιας ερωτευμένης καρδιάς μου.
Παρατήρησα: τα λάθη που νόμιζα σωστά, και είμαι έτοιμος για τα επόμενα.
Παρατήρησα: τα πουλιά και τα παιδιά και άκουσα τον αγέρα να μου λέει: τα αγαπημένα πλάσματα του Θεού.
Παρατήρησα: το μαρτύριο της Μοναξιάς και της Κατάθλιψης να τσακίζει τις ψυχές συνανθρώπων μας ειδικά μετά την περίοδο του covid και αναρωτήθηκα το τι έχουμε ακόμα να δούμε.
Παρατήρησα: τον συγχρονισμό της αναπνοής και του σύμπαντος.
Παρατήρησα: την έλλειψη βαρύτητας σε πολλούς ενώ δεν πήγαν ποτέ στο διάστημα.
Παρατήρησα: την έλλειψη καθαρών πηγών γνώσης και συναισθημάτων.
Παρατήρησα: τη μνημειώδη απουσία αισθητικής.
Παρατήρησα: το ένδοξο τέλος μιας υπέροχης φιλίας που ίσως τελικά να μην ήταν και τόσο υπέροχη αφού δεν είχε καλά θεμέλια.
Παρατήρησα: την άδεια κούπα των συναισθημάτων της καλοπροαιροσύνης.
Παρατήρησα: την απέραντη μοναξιά των όντων του διαστήματος.
Παρατήρησα: την αδράνεια του χρόνου στα έτη φωτός.
Παρατήρησα: την υποκρισία των ανθρώπων εκτός θεατρική σκηνής.
Παρατήρησα: τις λυτρωτικές σταγόνες βροχής στις άνυδρες καρδιές.
Παρατήρησα: την Περσεφόνη να επιστρέφει ξανά και ξανά.
Παρατήρησα: τη χαμηλή κοστολόγηση της ζωής από τους τοκογλύφους.
Παρατήρησα: το μαγικό τοπίο με τις παπαρούνες που εσύ είχες ανακαλύψει.
Παρατήρησα: το ερωτικό τραγούδι των νυμφών στο παλκοσένικο της φύσης.
Παρατήρησα: το ερωτικό κελάρυσμα των υδάτων του Κεφαλοπόταμου.
Παρατήρησα: το ερωτικό μπαλέτο των φύλλων στα δέντρα σε χορογραφία της φύσης.
Παρατήρησα: το ερωτικό τιτίβισμα των πουλιών, και την
αρχιτεκτονική των σπιτιών τους.
Παρατήρησα: την ανατολή και τη δύση ιδεών, πράξεων, συμπεριφορών, φιλίας, ονείρων, δημιουργίας, και ζωών.
Παρατήρησα: την αγάπη στο νησί των συναισθημάτων και αποφάσισα να μείνω εκεί.
Παρατήρησα: τα έργα του Επικούρειου Πέπου και αναρωτήθηκα, μήπως τελικά πολλοί από μας κρύβουμε μέσα μας έναν καλλιτέχνη?
Παρατήρησα: το παιδί που κρύβω μέσα μου να με κοιτάζει λυπημένο γιατί τόσο καιρό το είχα αφήσει μόνο του, και αποφάσισα να επιστρέψω στον κήπο των ονείρων.
Παρατήρησα: Τα υπέροχα φιλολογικά – φιλοσοφικά άρθρα του Ηλία Γιαννακόπουλου και σκέφτηκα το πόσο τυχερός είμαι που με θεωρεί φίλο του.
Παρατήρησα: Το πως κάνει η μητέρα μου όταν επιστρέφω στο σπίτι μετά από αρκετές ώρες απουσίας και ένιωσα την ανάγκη να πω ένα ευχαριστώ στον δημιουργό μας που μας έδωσε
την ευκαιρία να την απολαύσουμε αυτά τα 4 χρόνια μετά το εγκεφαλικό.
Παρατήρησα: πως την ευτυχία αν την ψάχνεις στην απληστία, δεν θα την συναντήσεις ποτέ.
Παρατήρησα: Ξανά τους παρτάκηδες και για μια φορά ακόμα τους σιχάθηκε η ψυχή μου.
Παρατήρησα: πως η αγαμία και η ατεκνία των νέων οδηγούν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.
Παρατήρησα: Πως οι λέξεις παιδεία, πολιτισμός, μουσείο, βιβλίο, λογοτεχνία, ποίηση, εικαστικά, ζωγραφική, σεβασμός, δημιουργία, προσφορά, βιβλιοθήκες, σε μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας δεν είναι και τόσο γνωστές.
Παρατήρησα: Το θε’ι’κό χαμόγελο και την θετική αύρα της
Αφροδίτης και κατάλαβα γιατί ο φίλος μου ο Ηλίας έγινε σοφός,
χάρη στο άγγιγμα της Μούσας του. Χαίρε Αφροδίτη της Πιαλείας.
Παρατήρησα: Και διάβασα το εκπληκτικό – διδακτικό ιστορικό βιβλίο του κ. ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ με τίτλο΄΄Τα μυστικά του Βοσπόρου΄΄ και έμεινα άφωνος από τις γενοκτονίες που έκαναν οι τουρκαλάδες στους Αρμένιους και στους Έλληνες.
Παρατήρησα: Την έλλειψη συνοχής στην Ελληνική κοινωνία και μου λύθηκαν οι όποιες απορίες είχα σχετικά με τον εμφύλιο του 40 και τρόμαξα στο ενδεχόμενο της επανάληψης.
Παρατήρησα: Τον καταπληκτικό άνθρωπο Ζήνωνα τον Ελεάτη, της ευαισθησίας και της προσφοράς να δημιουργεί το Μουσείο Ελληνικής Παιδείας στην γενέτειρά του και φούσκωσα από περηφάνια που με αποκαλεί καλό του φίλο.
Παρατήρησα: Την έλλειψη κρίσεις δικαίου σε ανθρώπους που θεωρούσα σημαντικούς και αυτό με πλήγωσε υπερβολικά.
Παρατήρησα: Η αχαριστία, η κτητικότητα, ο εαυτουλισμός, η υποκρισία, η κακή προαίρεση κ.ο.μ. έχουν εγκατασταθεί στις καρδιές πολλών ανθρώπων με αποτέλεσμα να σε αναγκάζουν να κρατάς μέρα μεσημέρι το φανάρι όπως ο Διογένης και να ψάχνεις για άνθρωπο.
Παρατήρησα: Πως τα χωριά έχουν αρχίσει ξανά ν’ αδειάζουν λόγω μετανάστευσης, αρκετοί άνθρωποι
φεύγουν ξανά για την Γερμανία κυρίως, αλλά και για άλλες χώρες. Όπως π.χ τα γειτονάκια μου Θωμάς, Ειρήνη, Μίχος, Τζίνα, Ελένη, Ραφ, Γιώργος κ.π.α.
Παρατήρησα: Πως δεν έχει νόημα να θυσιάζεσαι για ανθρώπους που δεν αξίζουν, απλά απομακρύνσου από κοντά τους.
Παρατήρησα: Τους κήπους της Θείας Ελένης, της Θείας Γιαννούλας και της Θείας Αγορίτσας και αναρωτήθηκα, τι θα γίνει μετά; Μιλάμε για πίνακες ζωγραφικής. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και στις τρεις, προφανώς θα υπάρχουν κι άλλες αλλά εγώ γνωρίζω το έργο αυτών των τριών.
Y.Γ. POOF στη γλώσσα των Σουαχι-λογ-ιτών σημαίνει ονειροπόλος. Την επιμέλεια της ανάρτησης την είχε ο Fuji Tomo Kazu
========================
[ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ] ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ. Σκόρπιες σκέψεις ενός Δον Κιχώτη - Ουτοπιστή. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας].
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΡΟΜΟΥ ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΧΕ ΑΙΣΙΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ MR ALEX 03/08/99 Μια αληθινή ιστορία τρόμου, και απίθανων συμπτώσεων. 03 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1999 'Ο Mr Alex πήγε στον άλλο κόσμο και ευτυχώς δεν του άρεσε και επέστρεψε.03/08/1999
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, θα σας διηγηθώ σήμερα μια φοβερή ιστορία που ο κάθε άνθρωπος δεν θα ήθελε να ζήσει ούτε στο πιο τρελό του όνειρο, και φαντάζομαι δεν θα επιθυμούσε να τη βιώσει ούτε ο χειρότερος εχθρός του. Πως θα σας φαινόταν αν βλέπατε μια ταινία τρόμου όπου την ημέρα που η κόρη έχει τα γενέθλιά της να είναι ταυτόχρονα και η ημέρα θανάτου του πατέρα της;;;;;;;;;;; Κι όμως αγαπητοί μου Φίλοι αυτό δεν είναι κάποιο σενάριο από ταινία του μαύρου κινηματογράφου με σκηνοθέτη τον Χίτσκοκ, είναι αληθινή ιστορία που συνέβη το 1999 και δυστυχώς ήμουν εγώ ο Επικούρειος Πέπος που την έζησα ας ξεκινήσω όμως από την αρχή.
Το πρωινό της 3της Αυγούστου ξεκίνησα από τον Νέο Κόσμο στις 05.00 για το Κορωπί, κάπου εκεί στην Αναπαύσεως κατεβαίνοντας για στρίψω δεξιά προς Καλλιμάρμαρο φρουστ!
μια μαύρη γάτα διέσχισε κάθετα το δρόμο και παράλληλα και τη δική μου διαδρομή!!!!!!! Αμέσως φρενάρισα και αφού είπα τα ξόρκια τρεις φορές, ξεκίνησα να κάνω όπισθεν ώστε ν' αλλάξω δρόμο για ν' ανέβω από το ΜΕΤΣ τι το ήθελα!!!!!!!!! Στα 50 μέτρα περίπου ήταν ένα φορτηγό και είχε αφήσει την πίσω πόρτα, της καρότσας ανοιχτή, κάνοντας όπισθεν κοπάνησα πάνω στην πόρτα με αποτέλεσμα να πάθω κάπου 300.000 δραχμές ζημιά, στο περίπου 900ευρώ!!!!!! Ευτυχώς ο φορτηγατζής δεν είχε πάθει καθόλου ζημιά. Έκανα μια βόλτα στα γύρω στενά μήπως και εντοπίσω την κωλόγατα αλλά δεν τα κατάφερα και έφυγα για Κορωπί. Αφού έφτασα στη σκήτη, δηλαδή στο αρχηγείο της ΟΚΡΑ λίγο σκοτουριασμένος, και αργοπορημένος σκεφτόμουν τι θα έλεγα στον Mr Alex όταν θα ερχόταν να μ' αλλάξει. Αν του έλεγα την αλήθεια για τη μαύρη γάτα θα άρχιζε πάλι το φροντιστήριο πως αυτά είναι σαχλαμάρες και να σταματήσω να τα πιστεύω κ.λ.π. κ.λ.π. Αποφάσισα να του πω πώς με χτύπησε κάποιο φορτηγό ενώ ήμουν παρκαρισμένος και πως σύντομα ο άνθρωπος θα πλήρωνε τη ζημιά, ενώ ετοίμαζα αυτό το σχέδιο χτυπάει το τηλέφωνο, η ώρα θα πρέπει να ήταν μετά τις 07.30:Άγνωστος, καλημέρα σας παρακαλώ τον κ. Γκοβίνα!
Πέπος, καλημέρα και σε σας, πείτε μου είμαι ο ίδιος!
Κύριε Γκοβίνα σας τηλεφωνώ από το Ασκληπιείο είμαι ο γιατρός ........... πρώτα απ' όλα να σας πω πως το παιδί σας είναι καλά και σε λίγο θα τον πάμε για μαγνητική ώστε να έχουμε μια πλήρη εικόνα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
μη σας φαίνονται πολλά τα θαυμαστικά, και λίγα είναι.
Πέπος, για κάποια λεπτά δεν άκουγα τι μου έλεγε, απλά προσπαθούσα να βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου, η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν πως σίγουρα δεν πρόκειται για κάποια φάρσα, η δεύτερη σκέψη που δεν μπορούσα να τη συναρμολογήσω ήταν η εξής, για ποιο παιδί μου μιλάει; εγώ το πρωί που έφυγα από το σπίτι η κόρη μου κοιμόταν του καλού καιρού, άρα τι μου λέει αυτός ο άνθρωπος; Κάποια στιγμή πριν προλάβω να ρωτήσω κάτι που ήθελα, ακούω τον συνομιλητή μου να λέει.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα μ' ακούτε;
Πέπος, ναι γιατρέ μου σας ακούω αλλά για πιο παιδί μου μιλάτε; εγώ πριν δυο ώρες άφησα την κόρη μου στο σπίτι να κοιμάται, τι είναι αυτά που μου λέτε;
Γιατρός, κ. Γκοβίνα ο Αλέξανδρος δεν είναι γιο σας;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Πέπος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Γιατρέ αν έχετε βαλθεί να με τρελάνεται μη συνεχίζετε το έχετε ήδη πετύχει, πείτε μου επιτέλους τι συμβαίνει.
Γιατρός, πείτε μου ο Αλέξανδρος ποια σχέση έχει μ' εσάς;
Πέπος, είναι αδερφός μου γιατρέ, είναι ο μικρός μου αδερφός. Ενδιάμεσα προσπαθούσα να καταλάβω από που ως που ο μικρός να βρέθηκε στο Ασκληπιείο; Φυσιολογικά αφού εγώ ήμουν πρωινή βάρδια αυτός θα έπρεπε να βρίσκεται στο σπίτι του και να κοιμάται, μήπως είχε γίνει κάποιο λάθος; Από τις σκέψεις μου μ' έβγαλε ο γιατρός.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα τον αδερφό σας μας τον έφεραν τα μεσάνυχτα με σοβαρό χτύπημα στο αυχένα, σας παρακαλώ ελάτε από το νοσοκομείο θα με βρείτε εκεί..........
Εύχομαι να μη βρεθείτε ποτέ σε παρόμοια θέση, εκείνο το πρωινό ενώ είχα λίγες άσπρες τρίχες στο κεφάλι μου την επόμενη με ρωτούσαν γιατί έβαψα τα μαλλιά μου!!!!!!!!!!!!!
Εδώ θα πρέπει να σας πω πως λίγους μήνες πριν είχαμε μια κόντρα με το Mr Alex, όπως το αποκαλεί και ο σούπερ Γενικός, γιατί ήθελε να αγοράσει μια τεράστια μηχανή και του είχα επισημάνει πως η Λαυρίου στο κομμάτι από την διχάλα της Παιανίας έως και το Κορωπί ήταν ΚΑΡΜΑΝΙΟΛΑ αυτοί που πάντα θα την πληρώνουν θα είναι οι δυκικλυστές. Δυστυχώς ο Mr Alex δεν μ' άκουσε, αγόρασε τη μηχανή και πηγαινοερχόταν το καλοκαίρι Κορωπί Χαλάνδρι.
Ας επιστρέψουμε σ' εκείνο το πρωινό, εννοείται πως έφυγα σφαιράτος για το Ασκληπιείο στη Βούλα, εκεί συνάντησα τον γιατρό και μου είπε το εξής ανατριχιαστικό.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα έχουμε δυο πολύ σοβαρά προβλήματα, ο αδερφός σας έχει κάταγμα στον αυχένα, και αιμάτωμα στους πνεύμονες!!!!!!!!!!!!!!!! Ελπίζουμε με την θεραπεία να απορροφηθεί το αιμάτωμα, και όσο για το κάταγμα στον αυχένα απλώς να σας πως πως ο αδερφός σας κινδύνεψε να μείνει ανάπηρος από τον λαιμό και κάτω!!!!!!!!!!! εκεί κατέρρευσα, έχασα τη λαλιά μου, με τα μάτια μου εκλιπαρούσα τον γιατρό να μου πει πως αυτό το ενδεχόμενο είχε απομακρυνθεί. Μου επέτρεψαν να τον δω για λίγο, φορούσε το κολάρο, παρεμπιπτόντως εδώ να αναφέρω πως μέσα στην ατυχία του ήταν πολύ τυχερός γιατί την ώρα του ατυχήματος το οποίο έγινε στη διχάλα που σας έλεγα πιο πριν κι ενώ ο αδερφός μου πήγαινε κανονικά στην πορεία του, ο παρ' ολίγον δολοφόνος που ερχόταν από Μαρκόπουλο έστριψε παράνομα αριστερά στη διχάλα προς Κορωπί κι εκεί έγινε το παρ' ολίγον τραγικό ατύχημα. Αυτό που έκανε ο οδηγός του αυτοκινήτου ήταν εγκληματικό, όσοι περνάτε από εκείνο το σημείο ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!!!!
Όπως προείπα μέσα στην ατυχία του ήταν τυχερός γιατί εκείνη τη στιγμή του ατυχήματος βρέθηκε εκεί ένας καλός άγγελος-μοτοσικλετιστής ο οποίος πριν δυο χρόνια είχε κι αυτός ένα ατύχημα και τον έσωσε το γεγονός πως οι παρευρισκόμενοι δεν τον μετακίνησαν γιατί το ασθενοφόρο ήταν πολύ κοντά και με το που έφθασαν του έβαλαν αμέσως το κολάρο, από την πρώτη στιγμή ευτυχώς ήταν εκεί αυτό το παλικάρι που όπου και αν είναι ας είναι καλά, και δεν επέτρεψε σε κανέναν να τον μετακινήσουν τον τραυματία αδερφό μου έως ότου έρθει το ασθενοφόρο που ευτυχώς είχε κολάρο γιατί αν αυτό συνέβαινε σήμερα λόγω κρίσης πολύ φοβάμαι πως ούτε γάζες δεν θα είχαν.
Αυτό μου επισήμανε και ο γιατρός, τον έσωσε η μη μετακίνηση, αν ου μη γένετο βρεθείτε σε παρόμοια κατάσταση προς Θεού μην πειράξετε τον τραυματία γιατί αν έχει κάταγμα στον αυχένα ελοχεύει ο κίνδυνος της παραλυσίας λόγω του Νωτιαίου.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα αύριο θα γνωρίζουμε τι μας περιμένει, ελπίζω ο αδερφός σας να μας εκπλήξει ευχάριστα.
Όπως σας είπα ήταν 03/08/1999 η κόρη του αδερφού μου η Δήμητρα-Περσεφόνη είχε τα γενέθλιά της, Νουνούκο Χρόνια Καλά
και εύχομαι να είσαι εσύ που θα μεταφράσεις τα βιβλία μου στα Γερμανικά και στ' Αγγλικά, η σύζυγος του αδερφού μου και τα παιδιά έλειπαν στο χωριό, αλήθεια τι λέμε σ' αυτές τις περιπτώσεις; Ειλικρινά δεν θυμάμαι καθόλου τι τους είπα και πότε. Την επόμενη που ξανασυναντήθηκα με τον γιατρό ήταν πιο αισιόδοξος από την προηγούμενη, την επόμενη ήταν ακόμα πιο αισιόδοξος, το αιμάτωμα άρχισε να υποχωρεί, θα χρειαζόταν βέβαια ένα αρκετά μεγάλο διάστημα σε ακινησία και πάντα βέβαια με το κολάρο, αυτό ήταν το λιγότερο το μείζων ήταν πως αποφύγαμε τα χειρότερα.Επικούρειος Πέπος, τι λέτε έχω δίκιο η άδικο που λέω πως ο αδερφός μου έχει δυο φορές γενέθλια; στις 14/09 και φυσικά μαζί με την κόρη του στις 03/09; Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν αλλά όταν πλησιάζει αυτή η ημερομηνία ο εφιάλτης επιστρέφει.
Υ.Γ. Α' Το μόνο καλό που βγήκε απ' αυτή την ιστορία είναι το γεγονός πως γλίτωσα το σχετικό φροντιστήριο σχετικά με το τρακάρισμα γιατί όταν επέστρεψε στη σκήτη το είχα φτιάξει το αυτοκίνητο και ούτε γάτα ούτε ζημιά, τρόπος του λέγειν βέβαια γιατί και γάτα και ζημιά είχαμε.
Υ.Γ. Β' Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα μέλη της ΟΚΡΑ που εκείνη την περίοδο βοήθησαν πάρα πολύ ώστε το κενό του Mr Alex να καλυφθεί από την απαράμιλλη παρουσία τους.
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
===================
13/02/2008 - 13/02/2024 ΓΚΟΥΒΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 16 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ Πατέρα μας λείπεις.....
Ο πατέρας μου, ο θείος και η θεία 3 απουσίες.
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, σαν σήμερα πριν 16 χρόνια μας αποχαιρέτησε ο Παπουλάκος μας, το κακό είναι πως μετά τον θάνατο τού πατέρα μου είχαμε ακόμα δύο θανάτους, της νύφης μου και της μητέρας μου, δυστυχώς σ' αυτά τα 16 χρόνια αυτοί οι τρεις θάνατοι δεν έχουν αναπληρωθεί!! Μη με ρωτήσετε το πως και το γιατί, αυτό είναι γνωστό σε όλους, αν όμως με ρωτήσετε για τις ευθύνες, τότε θα σας πω πως φυσικά έχω κι εγώ τις δικές μου ευθύνες. Ένυ γουέη που λένε και στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, σήμερα στη μνήμη τού πατέρα μου κάνω αυτή την ανάρτηση, ο πατέρας μου ήταν πάντα δίπλα μας και του χρωστάμε πάρα πολλά. Όλα τα μέλη της οικογένειας τον αγαπούσαν, ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που τους συμπαθούσες αμέσως, ειδικότερα στο PEPOS SCHOOL OF DELICATESSEN Αρεοπαγίτου 18 δίπλα στην Ακρόπολη στη συνοικία των Θεών είχε γράψει την δική του ιστορία.
Είδα στον ύπνο μου τον πατέρα
Περπατούσε ασίκικα
Ήταν χαμογελαστός
Μπράβο πατέρα, όπως παλιά
Λεβέντης
Γεια σου Μαστορίκα!!!!!!!!!
Νύχτα κι εγώ σε περιμένω
Αρχίζει πάλι η βροχή
Τώρα πια όλα έχουν αλλάξει
Τώρα νύχτα, κρύο, παγωνιά...
Σ' ευχαριστώ, πατέρα που μ' έκανες να αισθάνομαι σημαντικός για σένα και για τον κόσμο.
Σ' ευχαριστώ που ήσουν πλάι μου όλα αυτά τα χρόνια,
ήσουν για όλους μας μια φωλιά γεμάτη αγάπη και στοργή.
Σ' ευχαριστώ που με βοηθούσες σε όλες τις δραστηριότητές μου
και που μ' έκανες να πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω καλά.
Σ' ευχαριστώ που ήσουν εκεί ακόμα και όταν δεν σε χρειαζόμουν.
Σ' ευχαριστώ που έκανες πίσω και μ' άφησες να προχωρήσω
μόνος μου όταν κατάλαβες πως είμαι έτοιμος για τη μάχη της ζωής.
Σ' ευχαριστώ για τα τραγούδια που μου έλεγες, για τα παραμύθια,
για τους μουραπάδες, για τις κούνιες που έφτιαχνες στα εγγόνια σου, για τη φροντίδα των εγγονών σου, για τα σπεσιαλιτέ που έφτιαχνες στο Μακρυγιαννέϊκο, και για την ανεκτίμητη προσφορά σου στο Χαλκούτσι, στην Λούτσα, στην Αμβροσία, και ειδικότερα στην Αρεοπαγίτου εκεί που έγραψες τη δική σου ιστορία, και φυσικά στην ανέγερση του σπιτιού στο χωριό, για όλα αυτά θα σου είμαι για πάντα ευγνώμων.
Σ' ευχαριστώ για όλες τις καλές συμβουλές που λόγω βλακείας
αγνόησα αρκετές.
Σ΄ευχαριστώ που ήσουν πάντα παρόν αλλά με μια δημιουργική
σιωπή που σ' έκανε αξιαγάπητο.
Σ' ευχαριστώ που ήσουν Μάστορας παντός καιρού και όταν
δεν κατάφερνες να διορθώσεις κάτι έπαιρνες το σφυρί και ως
άλλος Μεγαλέξανδρος έκοβες τον γόρδιο δεσμό.
Σ' ευχαριστώ που μας άφησες τόσο μεγάλη παρακαταθήκη
γέλιου που όταν βρισκόμαστε έχουμε πάντα κάτι δικό σου
να διηγηθούμε και να σε νοσταλγήσουμε.
Σ' ευχαριστώ που προσπαθούσες να με μάθεις να χορεύω
τσάμικο, δεν τα κατάφερα αλλά μου αρκούσε που έβλεπα
εσένα να ζωγραφίζεις χορεύοντας.
Σ' ευχαριστώ που δεν ήσουν παράξενος, και που συμμετείχες
στα όνειρά μου.
Σ' ευχαριστώ που με τη συμπεριφορά σου δεν δημιούργησες
ποτέ πρόβλημα στις νύφες και στα παιδιά σου.
Σ' ευχαριστώ κυρίως που ακόμα και σ' αυτά τα δυο χρόνια
της περιπέτειά σου μας χάρισες πάρα πολύ όμορφες στιγμές.
Υ.Γ. Γονείς αιδού.
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Παιδί μου,
το Περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις
να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά
και φράξε το πιο στέρεα
και πλούτισε τη χλώρη του
και πλάτυνε τη γή του.
Κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται
να το βεργολογήσεις.
Κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα
και όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε
τα ξωτικά να φύγουν.
Και τη ζωντάνια σπείρε του
μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουν χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιαγμένα,
κι όσα δέντρα για τίποτ’ άλλο δέ φελάν
παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό.
Φωτιά! Τσεκούρι!
Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ.
===================
26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΚΟΒΙΝΑ 1928 - 2019 Τέσσερα χρόνια χωρίς την Μανουλογιαγιούλα μας.
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, ημέρα μνήμης η σημερινή και θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω την ανάρτηση στη μνήμη της μητέρας μου που μας αποχαιρέτησε πριν τέσσερα χρόνια. Την φωτογραφία δίπλα την θεωρώ συγκλονιστική, να γιατί Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που αξιώθηκα να φροντίσω τους γονείς μου ειδικά τότε που είχαν την ανάγκη μας, ήμουν εκεί ως φύλακας άγγελος. Η μητέρα μου είχε γεννηθεί στην Μεσοχώρα και είχε ακόμα δύο αδερφές εκ των οποίων ζει η μία, η Βαγγελιώ στο Φλαμούλι Τρικάλων. Τα τέσσερα χρόνια που την είχαμε κοντά μας ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές. Όλη η οικογένεια στάθηκε δίπλα όλη αυτή την περίοδο που είχε το πρόβλημα. Θα σταθώ ειδικότερα στην προσφορά της κόρης μου και του ανιψιού μου, της Βασιλικής και του Θωμά.
Ήμουν αυτός που της έκλεισε τα ματάκια της μαζί με τον Αλέκο, λίγο πριν είχαν τρέξει από τα ματάκια της τα τελευταία της δάκρυα, δύο δάκρυα που κρατάω μέσα μου ως δύο μικρά διαμάντια. Το ευτύχημα είναι πως αυτά τα τέσσερα χρόνια της απουσίας ήρθε πολλές φορές στον ύπνο μου, είναι και αυτό κάτι. Στη διπλανή φωτογραφία η Μάνα κοιτάζει ψηλά προς τον ουρανό, ως φαίνεται είχε καταλάβει πως σύντομα θα πορευόταν προς την χώρα των Μακάρων που βρίσκεται ανάμεσα στον Ουρανό και στην Ουτοπία. Δεν θα ξεχάσω το πόσα ποιήματα θυμόταν στα 92της, επίσης θυμόταν το πάτερ ημών και το πιστεύω, η μητέρα μου ήταν αυτή που τα έλεγε κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Εκεί που διαφωνούσαμε ήταν που η μητέρα μου είχε κόλλημα με την εκκλησία, και νευρίαζε που εγώ δεν εκκλησιαζόμουν και δεν δεχόμουν ''το πίστευε και μη ερεύνα''.
Αγαπητή/έ φίλη/ε εσύ που τώρα διαβάζεις αυτές τις γραμμές αν οι γονείς σου είναι κοντά σου, πήγαινε, αγκάλιασε τους, φίλησε τους, κάθισε κοντά τους, μίλησε τους, πάτε μια βόλτα μαζί όπως τότε που ήσουν μικρή/ός και σε παίρνανε από το χεράκι για μία βόλτα, τώρα πάρε τους εσύ από το χεράκι, και γενικότερα μείνε κοντά τους και μην αναβάλλεις για αύριο όλα αυτά, γιατί το αύριο μπορεί να μην έρθει ποτέ!!!! Άδραξε την ευκαιρία. ''Να λησμονούμε τους νεκρούς μας για να σβήσουμε τη θλίψη μας, είναι αχαριστία. Να πέφτουμε στην απόγνωση, επειδή τους χάσαμε, είναι βλασθημία''.
Σε κοιτώ κι αναθαρεύω και τα χέρια μου χτυπώ, σαν Αγία σε λατρεύω σαν μητέρα σ' αγαπώ.
Σε σε Μανούλα μου θα φέρω, Γαρύφαλλα σαράντα κι ένα κλωνί βασιλικό να με θυμάσαι πάντα!!
Με το πιστόλι το βαρύ και την χειροβομβίδα εμείς θα ελευθερώσουμε μία μέρα την πατρίδα.
Ζάκυνθος και Κεφαλονιά Κέρκυρα και Λευκάδα αυτά τα τέσσερα νησιά στολίζουν την Ελλάδα.
Αν είσαι κι αν δεν είσαι του Δημάρχου αδερφή, εγώ θα σε φιλήσω κι ας πάω φυλακή!
Τσαχπίνα μαριόλα τα ξέχασες όλα, φιλί δεν μου δίνεις το ψάρι στα χείλη μου ψήνεις λέξεις σκληρές μου πετάς!
Γεια σου Λιά καραμπουζοκλή με τη φούντα τη χρωματιστή,
Πούνε Λιά τα λεφτά από την πολλή δουλειά;
Ο ταχυδρόμος πέρασε χωρίς ν' αφήσει γράμμα,
Και μέρα νύχτα ανησυχώ και πνίγομαι στο κλάμα.
Ένα δύο πέντε δέκα για του Παντελή γυναίκα
Για ζει για πεθαίνει για ο χάρος την επαίρνει
Και φορά μαργαριτάρια στο λαιμό και στο κεφάλι.
Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου κι ανύπαντρος θα μείνω για το χατίρι σου.
Υ.Γ. Μία πολύ καλή μας φίλη είχε πει: ''Η μανούλα σου Πέπο όποτε κι αν ''φύγει'' θα ''φύγει'' γεμάτη από αγάπη!! Όντως έφυγε γεμάτη από αγάπη και στοργή.
Το πιο κάτω γράμμα θεωρώ πως είναι το καλύτερο μνημόσυνο για την μητέρα μου και για τον πατέρα μου.
Σ' ευχαριστώ φιλαράκι μου.
Το έχω διαβάσει πολλές φορές και πάντα νιώθω την ίδια συγκίνηση.
"Πέπο καλημέρα, όταν μου ήρθε το μήνυμα που έστειλες σήμερα ήμουν στην δουλειά, δεν μπορούσα να το διαβάσω η ώρα δεν περνούσε σήμερα η σκασμένη!!
Ήρθε όμως!
Ξέρεις το πρώτο πράγμα που κάνω όταν πηγαίνω σπίτι είναι να ανοίγω το τάμπλετ να διαβάζω ότι μου στέλνεις, το ξέρεις αυτό σου το έχω ξαναπεί.
Κι έτσι έγινε, διάβασα αυτά που έγραψες για την μανούλα σου και συγκινήθηκα, κοίταζα τις φωτογραφίες κι έλεγα, ήταν αυτή η γιαγιά η μπέμπα που λέγαμε, έτσι νέα δυναμική Μπουμπουλίνα! Θεέ μου πως περνούν τα χρόνια!
Τα έργα της τέλεια, τα ζήλεψα θα ήθελα να τα έχω, μοναδικά έργα τέχνης όπως τα είπες, έχω κι εγώ από την μανούλα μου και τα φυλάω να τα έχω για ενθύμιο.
Την θυμάμαι την μπέμπα που έπλεκε συνέχεια έπλεκε, έπλεκε, έπλεκε πάνω στην βεραντούλα και την χαιρόμουνα.
Μια μέρα, καλοκαίρι ήταν, ήμουν έξω στην αυλή μου Κυριακή ήταν, πότιζα τα λουλούδια. Νάσου και η μπέμπα ερχόταν από την εκκλησία.
Καλημέρα μου λέει τι κάνεις κορίτσι μου; Καλά είσαι;
Ο Γιωργάκης τα παιδιά σου όλοι καλά;
Καλά θεία τις λέω εσύ πως είσαι;
Να σου ζητήσω μια χάρη μου λέει,
'Οτι θέλεις πες μου τις λέω.
Να! Θα ήθελα να μου δώσεις από αυτήν την τριανταφυλλιά να βάλω την θέλω για τον Σπύρο μου μού λέει, όταν θα έρθει το καλοκαίρι να είναι έτοιμη για τον Σπύρο μου!! φιλαράκι μου έτσι ακριβώς μου είπε, αρέσουν στον Σπύρο μου τα λουλούδια!!
Ναι ρε φιλαράκι,
Δεν θα ξεχάσω και τον πατέρα σου που με έδωσε μια σακούλα κεράσια, ήμουν έγκυος στο Σωτήρη, με είδε έξω στην αυλή και με φωνάζει: νύφη, Έλα λίγο, πάρε μου λέει να φας,
Θεώρησε πως μια έγκυος γυναίκα είδε τα κεράσια και ζήλεψε.
Ένας παππούς λέω τον Γιώργο μ' έδωσε κεράσια σήμερα ποιος ήταν μου λέει; Ήταν έτσι κι έτσι δεν των ξέρω του λέω, ο Γιώργος κατάλαβε, εγώ δεν γνώριζα ακόμα τους ανθρώπους στο χωριό.
Άντε να μη σε κουράζω φιλαράκι μου, καλά σαράντα στην μπέμπα να αναπαυτεί η ψυχούλα της, καλό ταξίδι να έχει στη μνήμη σας.
Σε παρακαλώ ένα κεράκι θα το ανάψεις για μένα εκείνη την μέρα για την μπέμπα.
Καληνύχτα φιλάκια.
Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ.
=====================
ΕΛΕΝΗ ΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΓΚΟΥΒΙΝΑ 1955-2017 19/07/2017
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου σας καλημεροκαλησπερίζω. 10 χρόνια [2007 - 2017] κλείνουν φέτος λειτουργίας του ιστολογίου filomathei.blogspot.gr και δεν φανταζόμουν πως στην επέτειο των 10 χρόνων θα βρισκόμουν στο δυσάρεστο σημείο να κάνω τη σημερινή ανάρτηση. Όλα ξεκίνησαν περίπου 2 χρόνια [2015] πριν όταν διαγνώσθηκε η νύφη μου η Ελένη με καρκίνο στο στήθος. Σήμερα 20/07/2017 δυστυχώς η Ελένη δεν είναι πια μαζί μας, κάποια στιγμή είχα γράψει ένα Χα'ι'κού με τα πιο κάτω λόγια.
"Άτυχη Ελένη,
είσαι τυχερή που
έχεις τέτοιους γιους.'"
Πράγματι άτυχη, αλλά ανήκε κι αυτή στους επιμηθείς, όπως πολλές και πολλοί που με τον φόβο του γιατρού αργούν να κάνουν αυτά που πρέπει στην ώρα τους, με αποτέλεσμα όταν πια αποφασίζουν να κάνουν τις απαραίτητες εξετάσεις τις πιο πολλές φορές να είναι αργά.
Τυχεροί γιατί είχε δυο γιους που -0πως έλεγαν στο νοσοκομείο. νοσηλευτικό προσωπικό και όχι μόνο- αξίζουν όσο 20 κόρες, και που με τον πατέρα τους την φρόντιζαν όσο κανείς άλλος. Αυτό όμως δεν αρκούσε για να αναστρέψουν-ακυρώσουν τα σχέδια του καρκίνου.
==================
ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ 1938 - 2020 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας επιστήθιος φίλος, ένας δάσκαλος ζωής και συμπεριφορών μας αποχαιρέτησε πριν τρία χρόνια. Δάσκαλε σ' ευχαριστώ...
Φιλες και φίλοι καλημέρα, ημέρα μνήμης η σημερινή, σαν σήμερα τρία χρόνια πριν μας αποχαιρέτησε ένας σημαντικός φίλος, ο Δάσκαλος για μένα ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ ώς φόρο τιμής στη μνήμη του Δασκάλου επαναφέρω σήμερα το κείμενο που είχα γράψει τότε. Το δράμα ήταν που δεν μπορέσαμε εγώ και η Λαμπρινή να παραβρεθούμε στην κηδεία του Δασκάλου λόγω Covid, πανάθεμά σε Covid. Δάσκαλε για μία ακόμα φορά σ' ευχαριστώ πολύ που ήσουν τόσο καλός και που με δίδασκες ανθρωπιά, μουσική, φιλοσοφία και κυρίως που με είχες σαν μέλος της δικής σου οικογένειας. Κυρία Αμαλία, Δώρα Μιμίκα ευχαριστώ κι εσάς.
Σπυράκο ο δάσκαλος.... έφυγε σήμερα το πρωί..
Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι για να τιμήσω έναν καταπληκτικό άνθρωπο που είχα την τύχη να συναντήσω στη ζωή μου στα 13μου χρόνια. Ήταν ο καταξιωμένος μουσικός και τραγουδιστής ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ, τον είχα γνωρίσει στον ΒΑΚΧΟ ήμουν μόνος μου στην Αθήνα και κάποια στιγμή μετά την πρώτη μας συνάντηση, με κάλεσε ένα βράδυ μετά τη δουλειά, και με ρωτούσε που μένω, για τους γονείς μου, με ποιους μένω κ.λπ.
Όταν άκουσε πως έμενα μόνος με έναν ξάδερφό μου μού είπε: Την ερχόμενη Κυριακή - ήταν Τετάρτη - το μεσημέρι σε περιμένω στο σπίτι μου να φάμε μαζί. Εντωμεταξύ εγώ είχα γνωρίσει και την κ. ΑΜΑΛΙΑ την σύζυγό του, μια εκπληκτική Κυρία η οποία ερχόταν που και που στον ΒΑΚΧΟ με οικογενειακούς φίλους για διασκέδαση. Είχαν δύο κόρες, δύο αγγελούδια, η Δώρα ήταν η πιο μεγάλη και η Μιμίκα η πιο μικρή. Αρκετά πιο μικρές από μένα. Όταν η κ. ΑΜΑΛΙΑ έμαθε πως ήμουν μόνος μου στην Αθήνα παρότρυνε τον σύζυγό της να με καλέσει στο σπίτι τους ώστε να συνεχίσω να νιώθω την οικογενειακή θαλπωρή. Ο σύζυγός της βέβαια το είχε κάνει ήδη. Όταν βρέθηκα στο σπίτι τους για πρώτη φορά κατάλαβα, αν και μικρός, πως επρόκειτο για μία θαυμάσια και με αρχές οικογένεια. Τους αγάπησα όλους από την πρώτη στιγμή.
Τότε δεν είχα καταλάβει ακόμα το πόσο τυχερός ήμουν που βρήκα στο δρόμο μου αυτή την οικογένεια και κυρίως πως ο ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ θα γινόταν για μένα ο φίλος μου, ο δάσκαλος μου. Αυτός ο άνθρωπος μ' αγκάλιασε σαν παιδί του, αφιέρωνε χρόνο για μένα για να με μυήσει στη μουσική, μ' έβαλε να κάνω μαθήματα κιθάρας με τον καθηγητή μουσικής που είχε στην ορχήστρα του τον αείμνηστό πια ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΗ και κυρίως μου μιλούσε για ποιοτική μουσική, για συνθέτες όπως ο ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, ο ΞΑΡΧΑΚΟΣ, και για πολλούς ακόμα, εγώ όλους αυτούς ούτε που τους είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου γιατί στο χωριό ακούγαμε ΚΑΝΤΡΥ και ΡΟΚΑΔΙΚΑ από τα κουδούνια και τα κυπριά των καρκατζαλαίων κάθε πρωτοχρονιά και από τα γιδοπρόβατα του Χρήστου Πατούκα.
Είχε βάλει ο δάσκαλος και τον αρμονίστα τον αείμνηστο Δημήτρη που είχε επίσης στην ορχήστρα να με μάθει να παίζω πιάνο. Το είχα πάρει μάλιστα τόσο σοβαρά που καθόμουνα μέχρι το πρωί στο μαγαζί, αφού έφευγαν όλοι για να κάνω πρόβες. Ευτυχώς που γύρω από την ταβέρνα δεν υπήρχαν γείτονες γιατί θα με είχαν λυντσάρει. Μη φανταστείτε πως πλήρωνα για τα μαθήματα, κάθε άλλο, όταν κάποια στιγμή έκανα κάποια κρούση για χρήματα στον δάσκαλο της κιθάρας μου το ξέκοψε άμεσα, μου είπε πως αυτό ήταν θέμα του Θάνου και καλά θα κάνω να μην το αναφέρω ξανά. Στην αρχή είχα ζήλο, στην πορεία όμως ο ζήλος μου ατόνισε γιατί είχα γνωρίσει εντωμεταξύ τον κορυφαίο ζωγράφο ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΒΒΑΚΗ που ζωγράφιζε σε όλα τα καλά μαγαζιά της συνοικίας των Θεών [ΠΛΑΚΑ] με θέματα της παλιάς Αθήνας και που και που ζωγράφιζε και καμία ζωηρή αρτίστα μισόγυμνη, αυτό ήταν πολύ ελκυστικό για μένα και χρίστηκα βοηθός του καλλιτέχνη με αρμοδιότητα να του πλένω τα πινέλα, κάτι ήταν κι αυτό, και μοιραία εγκατάλειψα τις μουσικές σπουδές.
Εντωμεταξύ ο δάσκαλος, δάσκαλος ήταν για μένα πλέον ο ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ μού μιλούσε για τέχνη και για βιβλία. Ερχόταν στο μαγαζί να τον ακούσουν άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα αλλά ξεχώριζαν οι άνθρωποι που είχαν ποιότητα στη ζωή τους. Ο Δάσκαλος τότε ήταν μεγάλη φίρμα στη νύχτα και τον σεβόντουσαν όλοι, μαγαζάτορες, πελάτες, εργαζόμενοι και φυσικά οι συνάδελφοί του οι καλλιτέχνες. Είχε κάνει πάρα πολλά για μένα, θα έλεγα και όχι μόνο για μένα, και για τ' άλλα παιδιά, απλά εμένα μου είχε ιδιαίτερη αδυναμία γιατί ήμουν στην Αθήνα μόνος μου και γιατί προφανώς είχε καταλάβει πως μπορεί να ήμουνα μεν ένα χωριατόπαιδο αλλά έβλεπε πως είχα δίψα για μάθηση. Κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας ο αείμνηστος κι αυτός ΣΩΤΗΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ είχε την φαεινή ιδέα αντί να πάρει ξανά για την χειμερινή σεζόν τον ΘΑΝΟ ΚΑΡΡΑ πήρε έναν καινούριο άγνωστο καλλιτέχνη που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, μετά βέβαια τον έμαθε όλη η Ελλάδα, μιλάω για τον ΤΑΚΗ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗ τότε όμως ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων και καταλαβαίνετε βέβαια πως οι εργαζόμενοι είχαμε τα οικονομικά μας χάλια. Το μαγαζί πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, οι εργαζόμενοι είχαμε θέσει όλοι υποψηφιότητα για να γίνουμε άγιοι λόγω νηστείας = πείνας.
Τότε ήρθε και με βρήκε ο δάσκαλος, αφού είπαμε πολλά και διάφορα όταν πήγε να φύγει, κοντοστάθηκε, γύρισε, έβγαλε κάποια χαρτονομίσματα και μου τα έδωσε λέγοντας: Πάρε αυτά τα χρήματα και θα μου τα επιστρέψεις όταν θα επιστρέψω εδώ για δουλειά, και νομίζω πως με τα χάλια που έχετε σύντομα θα με καλέσει πίσω ο ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ. Αυτό και έγινε, και ευτυχώς που έγινε σύντομα γιατί θα μας έπαιρνε και θα μας σήκωνε. Όταν κάποια στιγμή αργότερα πήγα να δώσω εκείνα τα χρήματα στον δάσκαλο, με αγριοκοίταξε και μου είπε, ξέχασε το!!! Αυτός ήταν ο δάσκαλος. Κάποια στιγμή μας είχε φτιάξει και μια ομάδα και κάθε Κυριακή, παίζαμε με άλλες ομάδες της περιοχής και δύο φορές την εβδομάδα κάναμε προπόνηση. Αυτή η ενασχόληση έσωσε εμένα και άλλα παιδιά από το πιοτό και το τσιγάρο. Είχαμε στην ομάδα και έναν φοιτητή της ιατρικής, πολλά παιδιά τότε σπούδαζαν και παράλληλα εργαζόντουσαν γιατί δεν υπήρχε το εισόδημα του μπαμπά και της μαμάς, αυτό το παιδί με τον δάσκαλο μισή ώρα πριν τον αγώνα μας μιλούσαν για πολλά και διάφορα θέματα όπως: κάπνισμα, ποτό, γυναίκες, καμπαρέ, συμπεριφορές και κυρίως μας είχαν πείσει πως θα γινόμασταν μεγάλοι αθλητές αν δεν βάζαμε στη ζωή μας το ποτό και το κάπνισμα. Εγώ βέβαια μεγάλος αθλητής δεν έγινα - αν εξαιρέσουμε τη συμμετοχή μου σε κάποιους Μαραθώνιους - αλλά θα ευγνωμονώ για πάντα τον δάσκαλο και τον ΧΡΗΣΤΟ τον φοιτητή που μας παρότρυναν να μείνουμε εκτός ποτού και τσιγάρου. Επειδή αυτό το κείμενο θα το διαβάσουν και κάποια παιδιά της ΟΚΡΑ όπως π.χ. ο ΑΡΚΑΣ σίγουρα θα καταλάβουν πως πολλά πράγματα που τους έλεγα εγώ μετά, το 1999 που δημιουργήσαμε την ΟΚΡΑ είχαν τη ρίζα τους στην εποχή εκείνη. Κάποια στιγμή οι δρόμοι μας χώρισαν αλλά ποτέ δεν έπαψε να μ' αγαπάει και να τον αγαπάω. Όταν γνώρισε την Λαμπρινή, ήμασταν τότε αρραβωνιασμένοι, αφού μίλησε κάποια λεπτά μαζί της ήταν στο PEPOS RESTAURANT που είχαμε απέναντι από το σημερινό Μουσείο Ακροπόλεως, γύρισε, μου έκλεισε το μάτι και μου είπε: έκανες καλή επιλογή!! Δεν γνωρίζω αν η Λαμπρινή είχε ακούσει εκείνα και αν ήταν αυτό ο λόγος που στην πορεία αγάπησε τον δάσκαλο και όλη την οικογένεια εξίσου με μένα. Το ίδιο την αγάπησε και ο δάσκαλος, και η κ. Αμαλία και τα κορίτσια.
Σωτήριο έτος 2007!! Έχω ήδη ξεκινήσει στην αυλή των θαυμάτων να διοργανώνω βραδιές ποίησης, το 2007 θα ήταν το αποκορύφωμα, θα ερχόταν και οι φίλος μου με την δίδυμη αδερφή μου για να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας. Η σκέψη μου πήγε στον δάσκαλο, ήταν μοναδική ευκαιρία να τον τιμήσω. τον κάλεσα και αποδέχτηκε την πρόσκληση, έφερε μάλιστα και το μπουζούκι μαζί του, το τι έγινε εκείνο το βράδυ δεν μπορώ να σας το περιγράψω, ελπίζω κάποια στιγμή ή ο ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ ή ο ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ να γυρίσουν μια ταινία για να σας δώσουν το κλίμα που επικρατούσε εκείνο το βράδυ. Θα σταθώ στη στιγμή που ο δάσκαλος πήρε από την κόρη μου την αναμνηστική πλακέτα, ήταν η πρώτη φορά που αντίκριζα τον δάσκαλο βουρκωμένο. Αρχές του 2019 νομίζω ήταν Φεβρουάριος που τον επισκεφτήκαμε στο σπίτι του μου είχε πει δείχνοντας την πλακέτα που την είχε σε περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη του, αυτό εκεί είναι για μένα το καλύτερο δώρο!!! Για όσο έμειναν στο χωριό τους αγάπησαν όλοι.
Δάσκαλε, θέλω να σου πω για μία ακόμα φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου, υπήρξες για μένα ένας σημαντικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΣ και ΦΙΛΟΣ δυστυχώς λόγω κορωνο'ι'ού δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ στον αποχαιρετισμό γι' αυτό παρακάλεσα την πολυαγαπημένη μου Μιμίκα να σε αποχαιρετήσει εκ μέρους μου με τα πιο κάτω λόγια.
Δάσκαλε ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού, όπως είπε και ο σοφός Σωκράτης δεν γνωρίζω ποιος είναι πιο τυχερός, αυτός που μένει ή αυτός που φεύγει; αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι το γεγονός πως υπήρξα τυχερός που σε συνάντησα, θέλω λοιπόν να σου πω από τα τρίσβαθα της ψυχής μου ένα μεγάλο ευχαριστώ, υπήρξες για μένα ένας φάρος αγάπης, στοργής και πολιτισμού, χάρη σε σένα δάσκαλε μπόρεσα να δω τις αθέατες πλευρές τις ζωής, χάρη σε σένα γνώρισα την πραγματική και άδολη αγάπη.
Εσύ ήσουν αυτός που όταν ήμουν μόλις 13 χρονών και μόνος μου στην Αθήνα με καλούσες στο σπίτι σου, στη δική σου οικογένεια για να νιώθω την οικογενειακή θαλπωρή.
Δάσκαλε, για όσο ζω θα υπάρχεις στην καρδιά μου.
Καλό ταξίδι δάσκαλε..
ΥΓ. Χαίρομαι που ο δάσκαλος επέλεξε την καύση αντί για την ταφή, αν και δεν το είχαμε συζητήσει ποτέ αυτό το θέμα με τον δάσκαλο, το βρίσκω συναρπαστικό που έχουμε την ίδια άποψη για τα επέκεινα.
Θα μπορούσα να σας μιλάω πολλές μέρες για το μεγαλείο της ψυχής του δασκάλου μου, νομίζω πως αυτά τα λίγα είναι αρκετά για να καταλάβει κάποιος το πόσο ευλογημένος στάθηκα στη ζωή μου που με πήρε για προστασία κάτω από τις φτερούγες του. Ευτυχώς αυτό το μεγαλείο ψυχής το κληρονόμησε και στις κόρες του. Θα προσθέσω μόνο δυό λόγια για την Κυρία Αμαλία, κυριολεκτικά την λάτρευε γιατί γνώριζε πως πίσω από έναν πετυχημένο άντρα κρύβεται μία αξιολάτρευτη και ικανότατη σύζυγος, μη ξεχνάτε πως ο δάσκαλος εκτός από μεγάλη φίρμα της εποχής ήταν κατά γενική ομολογία ένας τζέντελμαν, επίσης να μην ξεχνάμε πως οι πειρασμοί της νύχτας τότε, όπως και σήμερα, ήταν πολλοί, κι όμως ο δάσκαλος παρέμεινε αλώβητος γιατί λάτρευε την Κυρία Αμαλία, πάντα μου έλεγε, ήμουν τυχερός, αν δεν ήταν η Αμαλία δεν θα είχα την οικογένεια που έχω, είχε δίκιο ο δάσκαλος αυτή ήταν η πραγματικότητα.
Όλα αυτά που διαβάσατε τα έγραψε ο μαθητής για τον δάσκαλό του, δηλαδή ο Επικούρειος Πέπος για τον Θάνο Καρρά απλά και μόνο για να του πει ευχαριστώ.
====================
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΒΙΝΑΣ 07/01/1938 -- 12/09/2021 Ο Μπαρμπαγιάννης έγινε άγγελος!!!! Πρώτη ανάρτηση 12/09/2021
84 χρόνια μιας συναρπαστικής και δημιουργικής ζωής με τρία παιδιά, με επτά εγγόνια, δύο δισέγγονα και κυρίως με μία καλοσυνάτη και στωική σύζυγο.
Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον θείο Γιάννη τον μικρότερο αδερφό του πατέρα μου που σήμερα 12 Σεπτεμβρίου 2021 μας αποχαιρέτησε μετά από 10ημερη παραμονή στο νοσοκομείο Τρικάλων λόγω Covid. Είχε κάνει και τα δύο εμβόλια αλλά νόσησε και λόγω διαφόρων προβλημάτων υγείας που είχε ήταν το εύκολο θύμα.
Ίσως κάποιος, κάποιοι να πούνε: μα αφού είχε κάνει και τα δύο εμβόλια γιατί νόσησε;
Είναι απλό, όταν έχεις υποκείμενα νοσήματα θα πρέπει να προσέχεις πάρα πολύ γιατί αυτός ο ιός χτυπάει κυρίως τους έχοντες προβλήματα υγείας γι' αυτό όσες και όσοι διαβάσουν αυτό το άρθρο ας λάβουν τα κατάλληλα μέτρα.
Την ημέρα που θα γινόταν η διασωλήνωση λίγη ώρα πριν ο Μπαρμπαγιάννης με επισκέφτηκε στον ύπνο μου και μου ζήτησε να μεταφέρω στο χαρτί τα πιο κάτω λόγια.
Η ώρα ήταν 06:30 όταν με επισκέφθηκε στον ύπνο μου ο θείος μου ο Γιάννης που αυτή την περίοδο βρίσκεται στο νοσοκομείο Τρικάλων στην Μ.Α.Φ. ( Μονάδα αυξημένης φροντίδας) λόγω Covid.
Ο διάλογος που έγινε μεταξύ εμού και του θείου μου είναι ο εξής.
-- Ανιψιέ καλημέρα!!
-- Καλημέρα Μπαρμπαγιάννη!!
-- Ανιψιέ αυτά που θα σου πω φρόντισε να τα γράψεις καλά στο μυαλό σου και όταν ξυπνήσεις να τα μεταφέρεις στο χαρτί, θέλω να παραδώσεις αυτά που θα σου πω στη θεία σου και στα ξαδέρφια σου, εντάξει;
-- Εντάξει Μπαρμπαγιάννη θα κάνω ότι μου ζητήσεις, πες μου όμως τι συμβαίνει; Λίγες ώρες πριν μίλησα με τον Πλάτωνα και μου είπε πως πήγαινες προς το καλύτερο, έχει αλλάξει κάτι;
Ανεψιέ υπήρξε μία κακή εξέλιξη, ενώ χθες είχα 92 οξυγόνο σήμερα το πρωί κατά τις 05:30 έπεσε στο 80 περίπου και το πιθανότερο σενάριο είναι να με διασωληνώσουν!! Όπως καλά γνωρίζεις η διασωλήνωση στην ηλικία μου και με τόσα προβλήματα που έχω δεν είναι ό,τι καλύτερο, φοβάμαι ανεψιέ πως δεν θα επιστρέψω ζωντανός στο χωριό. Για να μην τρομοκρατήσω τα παιδιά μου γιατί η ώρα ήταν ακατάλληλη πήρα μόνος μου την απόφαση, υπέγραψα εγώ για να γίνει η διασωλήνωση, βασικά από αυτά που μου είπαν οι γιατροί ήταν μονόδρομος, δεν είχαν άλλη επιλογή.
-- Μπαρμπαγιάννη μήπως θα έπρεπε να ενημερωθούν τα παιδιά πριν γίνει αυτό;
-- Και τι θα άλλαζε ανιψιέ; Θα άλλαζε κάτι; Απλά θα τους αναστάτωνα χωρίς λόγο, ξέρεις ο Κώστας ας κάνει τον σκληρό είναι πολύ ευαίσθητος και δεν ήθελα να τρομάξει μέσα στη νύχτα.
-- Και γιατί βρε Μπαρμπαγιάννη επέλεξες εμένα να μεταφέρω τα λεγόμενά σου;
Όλοι γνωρίζουν πως εσύ έχεις ταλέντο στο γράψιμο, τα λες ωραία, ένας άλλος λόγος είναι η αδυναμία που σου έχω εγώ και η θεία σου.
Σ' ευχαριστώ Μπαρμπαγιάννη για τα καλά σου λόγια, θα κάνω ότι μου πεις.
Αγαπημένα μέλη της οικογένειάς μου σας χαιρετώ, πριν λίγο μ' επισκέφθηκε ο γιατρός και μου είπε πως η κατάσταση χειροτερεύει και ως εκ τούτου θα έπρεπε να σας ενημερώσουν πως θα με διασωληνώνανε, πήρα την ευθύνη πάνω μου γιατί δεν ήθελα να σας τρομάξουν και υπέγραψα εγώ, έτσι κι αλλιώς δεν θα άλλαζε κάτι. Σκέφτηκα να επισκεφθώ τον ανεψιό μου τον Πέπο στο όνειρό του για να σας μεταφέρει αυτό το γράμμα.
Όπως καλά γνωρίζετε με τα διάφορα προβλήματα που έχω η διασωλήνωση δεν είναι ότι καλύτερο, ίσως αποβεί και μοιραία. Ελπίζω να τα καταφέρω και να βρεθώ ξανά κοντά σας για να σας κλείσω στην αγκαλιά μου.
Αν όμως, είπαμε αν, κάτι πάει στραβά και δεν τα καταφέρω θέλω να σας πω τα πιο κάτω λόγια.
Θέλω να σταθείτε δυνατοί!!
Εγώ έζησα κοντά σας μία συναρπαστική ζωή, αν κάποιες φορές σας στεναχώρησα σας ζητώ συγγνώμη, θέλω να κρατήσετε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε, ήμουν τυχερός που είχα τόσο καλά παιδιά, νύφες, γαμπρό, εγγόνια και κυρίως που είχα μία καλοσυνάτη γυναίκα που στάθηκε δίπλα μου βράχος.
Έζησα μαγικές στιγμές κοντά σας, είμαι πολύ περήφανος για όλους σας, σας ευχαριστώ που μου χαρίσατε 7 καταπληκτικά εγγόνια και δύο δισέγγονα, και αν όλα πάνε καλά η Καλλιόπη θα μας χαρίσει και το τρίτο, τι άλλο να ζητήσω από την ζωή μου; εδώ που τα λέμε δεν έζησα και λίγο, τα 84 είναι ένα καλό νούμερο.
Παιδιά μου μην λυγίσετε, να παραμείνετε δυνατοί και ενωμένοι, έχετε υπέροχα παιδιά και πρέπει να σταθείτε δίπλα τους γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι.
Σας παρακαλώ όλους να φροντίζετε και να αγαπάτε την μητέρα σας, στα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν να είσαστε δίπλα της ως φύλακες άγγελοι.
Αν κάποιον ή κάποια από τα μέλη της οικογένειας μου πλήγωσα ζητώ ταπεινά συγγνώμη και σας παρακαλώ να με συγχωρήσετε.
Ελένη να σταθείς δίπλα στα παιδιά, ειδικά τώρα εσύ θα είσαι το στήριγμά τους, γυναίκα, αν δεν ήμουν ο τέλειος σύζυγος δείξε επιείκεια και συγχώρεσέ με, παιδιά μου αν δεν ήμουν ο τέλειος πατέρας, επίσης σας ζητώ να με συγχωρέσετε.
Θα ήθελα να σας πω πολλά ακόμα αλλά οι γιατροί ανυπομονούν γιατί το οξυγόνο όλο και πέφτει πιο κάτω.
Αν δεν τα καταφέρω θέλω να σας πω πως σας αγαπώ όλους, σας παρακαλώ να μείνετε ενωμένοι και αγαπημένοι.
Ανεψιέ σ' ευχαριστώ, αν τα καταφέρω να βγω γερός από αυτή την περιπέτεια θα κάνουμε ένα γλέντι τρικούβερτο. Αντίο!!!
Το περιεχόμενο αυτού του γράμματος είναι λόγια του Μπαρμπαγιάννη που εγώ απλά τα μετέφερα στην οθόνη του τηλεφώνου σας.
Σας χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
Φίλες και φίλοι αύριο 13 Σεπτεμβρίου του 2021 στις 10:30 στον ιερό ναό Γενέσιον της Θεοτόκου στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι θα γίνει η εξόδιος ακολουθία του αποχαιρετισμού του θείου Γιάννη.
'Ενα ποίημα αφιερωμένο στον Μπαρμπαγιάννη από τον Επικούρειο Πέπο, το ποίημα απάγγειλε η εγγονή του η 'Ελενα στα εννιάμερα του παππού της. Πρώτη δημοσίευση 21/09/2021
Φίλες και φίλοι καλημέρα, χθες είχαμε τα εννιάμερα του Μπαρμπαγιάννη, με αφορμή λοιπόν αυτής της εκδήλωσης ζήτησα την βοήθεια της Μούσας της ποίησης [Ερατώ] ώστε να μπορέσω να γράψω ένα ποίημα για τον θείο μου. Η Μούσα Ερατώ ανταποκρίθηκε στο δίκαιο αίτημά μου και συνέδραμε τα μέγιστα προκειμένου να γράψω το πιο κάτω ποίημα, χθες λοιπόν μετά την επιμνημόσυνη δέηση όταν επιστρέψαμε στο σπίτι της οικογένειας ζήτησα από τις εγγονές του θείου να απαγγείλει κάποια το ποίημα. Ο κλήρος έλαχε στην 'Ελενα την κόρη του Πλάτωνα και της Υακίνθης η οποία με πάθος και συναίσθημα έκανε μία καταπληκτική απαγγελία που μας συγκίνησε όλους. Πάμε τώρα στο μεταφυσικό μέρος της υπόθεσης, το βράδυ ήρθε στο όνειρό μου ο θείος μου, ήταν δακρυσμένος!!! Τον ρώτησα:
--Μπαρμπαγιάννη γιατί είσαι δακρυσμένος;
-- Ανιψιέ πως να μην είμαι δακρυσμένος μ' αυτό το πολύ όμορφο και βιωματικό ποίημα που έγραψες για μένα; Ειδικά εκεί που αναφέρεις για τον γαμπρό μου τον Χρήστο με συγκλόνισες!! Ήταν άδικο ανεψιέ αυτό που συνέβη στον γαμπρό μου, αυτόν τον πόνο δεν μπόρεσα να τον ξεπεράσω ποτέ. Θέλω επίσης να σ' ευχαριστήσω γιατί θυμήθηκες αυτό που σου είχα ζητήσει, δηλαδή να με αποχαιρετήσετε με το αγαπημένο μου τραγούδι. Ευχαριστώ επίσης την εγγονή μου την ΄Ελενα για την ανυπέρβλητη απαγγελία που έκανε.
-- Μπαρμπαγιάννη όλα καλά και άγια αυτά που λες, λύσε μου όμως την απορία: πως εσύ τα έχεις μάθει όλα αυτά τα γή'ι'να αφού όλοι μας ξέρουμε πως έχεις πεθάνει;
-- Ανεψιέ καθ' οδόν προς τη χώρα των Μακάρων, η διαδρομή κρατάει 30 ημέρες, μπορούμε με έναν μαγικό τρόπο, που δεν μπορώ να σου αποκαλύψω να επικοινωνούμε με αγαπημένα πρόσωπα και να μαθαίνουμε το τι συμβαίνει πίσω μας. Σε χαιρετώ τώρα γιατί τελείωσε ο μαγικός χρόνος που είχα στην διάθεσή μου.
-- Σε χαιρετώ κι εγώ Μπαρμπαγιάννη, και σ' ευχαριστώ που επέλεξες εμένα για να μεταφέρω τα μεταφυσικά σου λόγια και συναισθήματα στ' αγαπημένα σου πρόσωπα.
Φίλες και φίλοι, Χριστιανοί και αλλόθρησκοι, θρησκευόμενοι και μη, αυτή ήταν η επικοινωνία που είχα με τον θείο Γιάννη, μη με ρωτήσετε πως και γιατί, γιατί ούτε κι εγώ γνωρίζω την διαδικασία, εξάλλου τι σημασία έχει; Αυτό που κρατώ εγώ είναι η παρέμβασή του στα δρώμενα.
Στης Μάνης τα ψηλά βουνά/
Με τα μεγάλα κάστρα/
Ο Μπαρμπαγιάννης πέρασε/
Και μίλησε με τ' άστρα.
Ήταν ο πρωτομάστορας/
Και είχε για βοηθό/
Τον Χρήστο τον γαμπρό του/
Φίλες και φίλοι αυτή η ανάρτηση έχει να κάνει με κείμενα που είχα γράψει στο παρελθόν με αφορμή την αναχώρηση αγαπημένων προσώπων.
Υ.Γ. Σήμερα 10/09/2024 το Ράδιο Κεφαλοπόταμος είχε αφιέρωμα στον Μάικ τον Άρχοντα της νύχτας που μας αποχαιρέτησε πριν 4 μέρες, [06/09/2024].
[ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ] ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ. Σκόρπιες σκέψεις ενός Δον Κιχώτη - Ουτοπιστή. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας].
Α' Επιστολή ενός Γοργογυραίου στον Γερμανό πρέσβη.
Aξιότιμε Κύριε Πρέσβη καλημέρα.
Ονομάζομαι Σπυρίδωνας - Επίκουρος Γκοβίνας και θα ήθελα να Σας παρακαλέσω ν' αφιερώσετε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο Σας για να με βοηθήσετε να καταλάβω το εξής:
Α' Με ποιο δικαίωμα αρκετοί δημοσιογράφοι στην πατρίδα σας βρίζουν, και συκοφαντούν τους Έλληνες πολίτες;
Β' Ποια είναι στην προκειμένη περίπτωση η δική Σας θέση; Γιατί Κύριε Πρέσβη, δεν ακούσαμε κάποια αντίδραση εκ μέρους σας;
Γ' Κύριε Πρέσβη γιατί δεν ενημερώνετε αυτούς τους απίθανους-ρατσιστές (πιστεύω να συμφωνείτε πως ως Έλληνες δεχόμαστε χυδαία επίθεση ρατσισμού...) την ιστορικά τεκμηριωμένη αλήθεια? Γιατί δεν τους λέτε πως οι παππούδες, και οι γονείς αυτών των απίθανων ισοπέδωσαν το 1940-44 την Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους άσβεστα μέχρι σήμερα ίχνη αίματος και μία ρημαγμένη και καταληστευμένη χώρα, και το χειρότερο μας δημιούργησαν έναν εμφύλιο -άμεσα η έμμεσα- που ακόμα και σήμερα η χώρα μου δεν μπορεί να συνέλθει από τις πληγές του;...
Επίσης, γιατί δεν τους λέτε πως πίσω από μία σειρά μεγάλων σκανδάλων στην Ελλάδα κρύβονται Γερμανικές εταιρείες; Και τέλος γιατί η χώρα Σας επαίρεται για την Ηθική της, όταν αποδεδειγμένα εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά προστατεύοντας γνωστά στελέχη αλλά και Έλληνες συνεργούς των γνωστών εταιρειών της χώρας Σας από την κρίση των Ελληνικών δικαστηρίων;
Γιατί επίσης δεν τους λέτε πως η πλειοψηφία των κυβερνήσεων στη χώρα μας, άγονταν και φέρονταν από το Βερολίνο...; Η ερώτηση είναι απλή και σαφέστατη:
Γιατί δεν στρέφονται κατά των πολιτικών που αποδεδειγμένα είχαν συμμετοχή σε σκάνδαλα τα οποία εξυπηρετούσαν τις Γερμανικές εταιρείες π.χ.(Siemens);
Αυτές Κύριε Πρέσβη είναι οι απορίες ενός αφελούς Έλληνα πολίτη, και φαντάζομαι πολλών ακόμα αν κρίνω απ' αυτά που ακούω κάθε μέρα από τα χείλη συμπατριωτών μου.
Κύριε Πρέσβη, πάρ' αυτά εγώ και η οικογένειά μου, σας καλούμε ένα βράδυ, εσάς προσωπικά και την οικογένειά σας, να σας φιλοξενήσουμε να συζητήσουμε και να δειπνήσουμε με ελληνικούς μεζέδες.
Με εκτίμηση και σεβασμό Σπύρος Ν. Γκοβίνας
Τηλ. επικοινωνίας 6937013312
=====================
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΗ
Πριν λίγο έλαβα την πιο κάτω επιστολή που αν μη τι άλλο οφείλω να ομολογήσω πως δεν το περίμενα πως θα έπαιρνα κάποια απάντηση, τουλάχιστον τόσο σύντομα. Εννοείται πως θα ήθελα κάποιες ποιό σαφείς απαντήσεις αλλά μη ξεχνάμε πως ο άνθρωπος είναι διπλωμάτης.
Η απάντηση του Γερμανού πρέσβη στην Α' ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΟΥ.
Αξιότιμε κύριε Γκοβίνα!
Σας ευχαριστώ για την ειλικρινή ηλεκτρονική επιστολή σας από 26.02.2015. Συμμερίζομαι την άποψή σας ότι ο τρόπος, με τον οποίον ορισμένοι δημοσιογράφοι στη Γερμανία αναφέρονται στη συνολική κρίση εντός της ΕΕ, είναι ιδιαίτερα μονόπλευρος και ενίοτε δυσφημιστικός.
Παρόμοιος υπήρξε, ωστόσο, και ο τρόπος δημοσιογραφικών αναφορών πριν λίγο καιρό και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ακόμα και στην Αθήνα. Στη Γερμανία είθισται να παρεμβαίνουν οι σύλλογοι και οι οργανώσεις του Τύπου σε τέτοιες περιπτώσεις και να προστατεύουν έτσι τον διάλογο που διεξάγεται μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κάτι τέτοιο συνέβη πρόσφατα με την εκστρατεία μιας πολύ συγκεκριμένης εφημερίδας. Γερμανοί δημοσιογράφοι εκφράστηκαν κατηγορηματικά εναντίον της συγκεκριμένης εκστρατείας και απαίτησαν την ανάκλησή της, κάτι το οποίο κι επιτεύχθηκε.
Κατ' αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να διατηρήσουμε τον διάλογο των ΜΜΕ εντός της κοινής μας κοινότητας αξιών, της Ευρώπης, σε ένα ευπρεπές πλαίσιο αποφεύγοντας να τρωθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια .
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, όλοι οι εταίροι στην ΕΕ στάθηκαν αλληλέγγυοι απέναντι στην Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες με παρόμοια προβλήματα και θα συνεχίσουν να το πράττουν, διότι η αλληλεγγύη αποτελεί βασική προϋπόθεση μέσα σε μία κοινότητα. Έτσι, η Ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή ψήφισε πρόσφατα με μεγάλη πλειοψηφία την αιτούμενη από την Ελλάδα παράταση του προγράμματος προσαρμογής της.
Επιπρόσθετα, θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι για εμάς τους Γερμανούς είναι αυτονόητη η ανάληψη της ιστορικής μας ευθύνης για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Την ίδια διαβεβαίωση εξέφρασε και ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Γιόαχιμ Γκάουκ στην ομιλία του κατά την επίσκεψή του στους Λιγκιάδες τον Φεβρουάριο του 2014 τιμώντας από κοινού με τον απερχόμενο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Παπούλια και την μακρόχρονη φιλία μεταξύ των δύο λαών.
Την διατήρηση και την περαιτέρω εξέλιξη της φιλίας αυτής, η οποία από την έναρξη της κρίσης κι έπειτα πέρασε πολλές διακυμάνσεις, θεωρώ ως ένα από τα βασικά μου καθήκοντα. Για το λόγο αυτό, σας ευχαριστώ εγκάρδια για την ευθύτητα και την ειλικρίνεια που διέπει την επιστολή σας. Οι φίλοι και εταίροι συνομιλούν πάντα μεταξύ τους και προσπαθούμε να καλλιεργούμε αυτόν το διάλογο σε όλα τα επίπεδα.
Με εκτίμηση
Peter Schoof
Πρέσβης της
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
==========================
Β' ΕΠΙΣΤΟΛΗ ως απάντηση στην επιστολή του πρέσβη.
Σας στέλνω πιο κάτω την επιστολή που έστειλα ως απάντηση στην επιστολή του Γερμανού πρέσβη και θα ήθελα να ρωτήσω: πόσες τέτοιες επιστολές έλαβε ο Γερμανός Πρέσβης;
Αξιότιμε κύριε Πρέσβη καλησπέρα!
Οφείλω να ομολογήσω πως εξεπλάγην ευχάριστα από την απαντητική επιστολή Σας.
Για κάποιους λόγους τα στερεότυπα μας οδηγούν σε λάθος εκτιμήσεις, εις ότι με αφορά τα στερεότυπα με οδήγησαν στο συμπέρασμα πως δεν έπρεπε να περιμένω απάντηση.
Αποδείχθηκε πως είχα κάνει λάθος, φαντασθείτε τώρα πόσα στερεότυπα μπορεί να έχουν οι Γερμανοί αναγνώστες και τηλεθεατές για τους Έλληνες, απ' αυτά που ακούνε και διαβάζουν κάθε μέρα από τα ΜΜΕ των χωρών τους, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ μόνο σε ένα.
'Εδωσαν οι Ευρωπαίοι πολίτες πάρα πολλά ευρώ στους ''τεμπέληδες-άπληστους'' Έλληνες!!!
Πράγματι οι Ευρωπαίοι πολίτες της Ευρωζώνης έδωσαν πάρα πολλά χρήματα, αυτό είναι αλήθεια, αλλού είναι το ψέμα, το ΜΕΓΑΛΟ ψέμα είναι πως αυτά τα χρήματα τα πήραν οι Έλληνες πολίτες!!!
ΟΧΙ δεν τα πήραν οι Έλληνες πολίτες, τα πήραν οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ!!!!!!! και τα χρεώθηκαν οι Έλληνες πολίτες για να σωθούν οι Γερμανικές και οι Γαλλικές τράπεζες, αυτή είναι η αλήθεια.
Γερμανοί μάλιστα βουλευτές πρόσφατα καταψήφισαν στην Ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή δηλώνοντας ''καταψηφίζουμε σήμερα την πρόταση του Υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε επειδή εκβιάζει την Ελληνική κυβέρνηση να αποπληρώσει τα χρέη στις τράπεζες και να συνεχίσει την ίδια καταστροφική πολιτική των περικοπών''
Κύριε Πρέσβη αυτή τη ΜΕΓΑΛΗ αλήθεια από που και πότε θα τη μάθουν οι Ευρωπαίοι πολίτες;
Από τα ΜΜΕ των εταίρων μας που καθυβρίζουν κάθε μέρα τους Έλληνες; Φοβάμαι ποτέ.
Κύριε Πρέσβη, επειδή είχατε την τύχη ή την ατυχία να βρίσκεστε την περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα, φαντάζομαι πως εισπράττετε κι εσείς αυτό που εισπράττω κι εγώ, δηλαδή την καταρρακωμένη αξιοπρέπεια των Ελλήνων, ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω στα νέα παιδιά, πως να τους μιλήσω γι' αυτή τη μεγάλη οικογένεια της Ευρώπης όταν αυτό που εισπράττουν από πολλούς εταίρους είναι χλεύη και ύβρεις από λαούς που υποτίθεται πως πρέπει να ζούμε σαν μια οικογένεια.
Ένα άλλο ερώτημα που θέτουν πολλοί Έλληνες είναι το εξής: πως νοείται ένα νόμισμα να το ονομάζουμε ενιαίο χωρίς να έχει ενιαίο κόστος;
Αφού λοιπόν είμαστε μια οικογένεια γιατί κάποια μέλη της οικογένειας να έχουν κόστος χρήματος μηδενικό, και κάποια άλλα μέλη εξωφρενικά πολλαπλάσιο;
Υ.Γ. Αφού σας ευχαριστήσω για τον πολύτιμο χρόνο που αφιερώσατε, θα ήθελα να επαναλάβω την ανοιχτή πρόσκληση για ένα γεύμα, ή ένα δείπνο όπου με χαρά μια Ελληνική οικογένεια θα φιλοξενήσει εσάς και την οικογένειά σας, γιατί παρά την κρίση δεν ξεχνάμε το φιλότιμο, και τη φιλοξενία. Είσαστε ευπρόσδεκτοι.
Με σεβασμό και εκτίμηση.
Σπύρος Ν. Γκοβίνας.
====================
ΟΔΟΣ ΝΟΡΜΑΝΟΥ
Από Γκοβ;iνα Σπυρίδωνα προς Γερμανική Πρεσβεία.
Αξιότιμοι κ.κ. της Γερμανικής Πρεσβείας σας καλημερίζω, προσπαθώ πολλές μέρες να επικοινωνήσω τηλεφωνικά μαζί σας αλλά δεν τα κατάφερα. Ονομάζομαι Γκοβίνας Σπυρίδων και ο λόγος που σας ενοχλώ –πάλι- είναι ο εξής. Στο Μοναστηράκι όπως θα διαβάσετε πιο κάτω υπάρχει ένας μικρός δρόμος που ονομάζεται ‘’ΝΟΡΜΑΝΟΥ’’ επίσης εκεί υπάρχει και ένα μικρό μνημείο. Δυστυχώς για μένα πολύ πρόσφατα έμαθα γι’ αυτή την καταπληκτική ιστορία. Η αυταπάρνηση και η θυσία αυτών των παλληκαριών υπέρ της πατρίδας μου με συγκλόνισε. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποια ημέρα μνήμης γι’ αυτούς τους μοναδικούς φιλέλληνες, αν υπάρχει θα σας παρακαλούσα να μου την γνωστοποιήσετε. Επίσης αν υπάρχει η δυνατότητα μέσω της πρεσβείας να έρθω σε επαφή με κάποια μέλη της οικογένειας από τους απογόνους του Norman von Ehrenfels, και όχι μόνο, προκειμένου να τους φιλοξενήσω στο σπίτι μου στην Αθήνα και στο Γοργογύρι Τρικάλων ως ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Μετά τιμής ένας ευγνώμων Έλληνας Σπυρίδων Γκοβίνας.
====================
OΤΑΝ Η ΟΚΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΡΑΞΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ.
ΚΑΝΤΖΑ 22/03/2015 ΌΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΚΡΑ-ΛΟΓ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΔΥΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ.
Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας και του ανέφικτου, που γίνετε όμως εφικτό όταν ακούμε την ''άτακτη φωνούλα'', σας καλημερίζω και σας προτρέπω να επιτρέπετε σ' αυτή τη φωνούλα να σας μιλάει, και εις ό,τι με αφορά όχι απλά της επιτρέπω να μου μιλάει, αλλά κυρίως κάνω πάντα αυτό που μου ζητάει. Ίσως αναρωτηθεί κάποια/ος τι θέλει να πει ο ''ποιητής;'' έκανα αυτή την εισαγωγή απλά και μόνο για να σας πω πως αυτή ή ''άτακτη φωνούλα'' ήταν η αιτία που χθες βράδυ φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας δύο ξεχωριστούς ανθρώπους από την Γερμανία, και γιατί ξεχωριστούς; ίσως πει κάποιος άλλος. Ξεχωριστούς γιατί πήραν μια απόφαση, που κατά τη γνώμη μου έγραψαν ιστορία, γιατί το να πας στον Δήμαρχο του ΝΑΥΠΛΙΟΥ και να του λες: είμαι Γερμανός και θέλω να πληρώσω το μερίδιό μου από τα χρήματα που έκλεψαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, είναι περίπου σα να έλεγες πως είμαι εξωγήϊνος!! Περίπου μία βδομάδα πριν κι ενώ βρισκόμουν στην έδρα της ΟΚΡΑ δηλαδή στο ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ, λάβαμε ένα μέϊλ που είχε είχε ως τίτλο ''Ζευγάρι Γερμανών πλήρωσε το μερίδιο του από τις... πολεμικές αποζημιώσεις.'' Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και η ''άτακτη φωνούλα'' έπιασε δουλειά, δεν χρειαζόταν δα και μεγάλη προσπάθεια γιατί όσες φορές στο παρελθόν έπραξα αυτό που επιθυμούσε η α.φ. πάντα, μα πάντα είχε δίκιο. Έτσι κι' αυτή τη φορά έπραξα αυτό που ζητούσε η α.φ. Επικοινώνησα με την πρόεδρο του κοινωφελή φορέα ''Πύλη Πολιτισμού'' στο Ναύπλιο και της εξήγησα το σκοπό του τηλεφωνήματος, είπα πως είχα συγκινηθεί πάρα πολύ από την κορυφαία πράξη ανθρωπιάς και ευθύνης των δύο Γερμανών, και θα επιθυμούσα εγώ και ή οικογένειά μου, όταν αυτοί οι άνθρωποι επιστρέψουν στη Αθήνα να τους φιλοξενήσουμε. Ήταν σειρά τής προέδρου να συγκινηθεί απ'αυτή την πρωτοβουλία και μου υποσχέθηκε πως θα μεταβίβαζε την επιθυμία μου στους Nina kai Ludwig. Αμέσως μετά το Ναύπλιο το ζευγάρι έφυγε για το Ηράκλειο της Κρήτης, από την Κρήτη ήταν που επικοινώνησαν για πρώτη φορά μαζί μου για να μου πούν πως αποδέχονται την πρόσκληση, η μόνη μέρα που θα μπορούσε αυτό να συμβεί ήταν την Κυριακή το βράδυ, θα επέστρεφαν από Κρήτη στις 18.30 και θ' αναχωρούσαν το πρωί στις 06.00 που σήμαινε πως θα πρέπει να ήταν στο Αεροδρόμιο κατά τις 04.00 Πράγματι στις 18.50 υποδεχόμασταν στο Ελευθέριος Βενιζέλος τη Nina kai ton Ludwig. Eν το μεταξύ θα γυρίσω λίγες ώρες πίσω για να πω πως η DOLENTHIA είχε αρχίσει ήδη να ετοιμάζει διάφορα σπεσιαλιτέ. Με μια πολύ όμορφη ανθοδέσμη που είχε ετοιμάσει ο Προ'ι'στάμενος της ΟΚΡΑ ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΔΗΜΑΣ και αφού για μία ακόμα φορά αποφύγαμε τους ανθρώπους του Τύπου που ήταν εκεί, υποδεχθήκαμε τους φίλους μας. Την ώρα που πηγαίναμε προς το αυτοκίνητο δέχθηκα ένα συγκινητικό τηλεφώνημα από την μητέρα της βαπτιστήρας μου, την Νίκη Βαλιούτη και όταν της εξήγησα που είμαι και ποιους φίλους περιμέναμε μου είπε πολύ όμορφα λόγια γι' αυτή την πρωτοβουλία, ευχαριστώ Νίκη. Φίλες και Φίλοι περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ, και το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν ήρθε στην παρέα ο εξαίρετος και σοφός φίλος μας ο κ. Φαίδωνας ο οποίος είναι γνώστης της Γερμανικής γλώσσας με αποτέλεσμα η συζήτηση να γίνει πιο ενδιαφέρουσα. Ευχαριστούμε τον κ. Φαίδωνα.
Κάποια στιγμή ρώτησα τον Ludwig πότε πήρε την απόφαση να προβεί σ' αυτή την κορυφαία ενέργεια, ξύπνησες ένα πρωί και είπες θα πάω στη Ελλάδα να δώσω τα χρήματα; Απάντηση: Όχι δεν έγινε έτσι, εδώ και αρκετά χρόνια με απασχολούσε αυτό το θέμα, το ποτήρι ξεχείλισε όταν άκουγα τελευταία τον Σόϊμπλε να μιλάει μ' αυτόν τον τρόπο για την Ελλάδα και τους Έλληνες, τότε είπα, είναι καιρός να κάνω εγώ αυτό που δεν κάνει η επίσημη Γερμανία.
Φίλες και Φίλοι αυτό που θα ήθελα να σας επισημάνω είναι το γεγονός πως αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι μ' αυτή τους την πράξη έγραψαν ιστορία...... ένας ακόμα λόγος που αυτή η πράξη τους γίνετε ακόμα πιο σημαντική, είναι το γεγονός πως αυτά τα χρήματα, μη φαντασθείτε πως ήταν από το πλεόνασμα τους!!! Είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι μ' ένα μέσο εισόδημα. Μας είπαν κι άλλα πολλά οι φίλοι μας που δεν θέλω να τα αναφέρω γιατί εγώ θέλω να σταθώ στην κορυφαία τους πράξη, άλλωστε ό,τι είχαν να πουν το είπαν με την πράξη τους, εξάλλου δεν θα ήταν και σωστό εκ μέρους μου να καταχρασθώ τη φιλόξενο πνεύμα μιας Ελληνικής οικογένειας. Απλά στο πίσω μέρος του μυαλού σας να έχετε το εξής: ίσως με την επιστροφή στην πατρίδα τους να αντιμετωπίσουν ένα εχθρικό κλίμα γιατί δυστυχώς εκεί υπάρχουν πολλοί Σόϊμπλε, και επειδή μ' αυτή τους την πράξη είναι σα να λένε στην κυβέρνησή τους, και σε όλους τους Γερμανούς, σταματήστε να κάνετε το κορόϊδο και αναλάβετε τις ευθύνες σας, ίσως, αν και το απεύχομαι, συναντήσουν δυσκολίες από τους εκεί ανεγκέφαλους πατριδοκάπηλους που υπάρχουν παντού. Ήδη την Τρίτη είναι καλεσμένοι στο Μόναχο από τηλεοπτικό κανάλι μεγάλης εμβέλειας.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τη ''μεζεδοτράπεζα'' που έγινε στο σπίτι της οικογένειας του Επικούρειου Πέπου.
Υ.Γ. Το άρθρο που ακολουθεί είναι αυτό που διάβασα και με συγκίνησε αφάνταστα, ώστε να πάρω την απόφαση να τους συναντήσω. Εκείνο επίσης που με απασχολεί είναι οι Έλληνες που δραστηριοποιούνται στην Γερμανία, και πόσο έχουν επηρεασθεί, η ζωή τους, και οι δραστηριότητες αυτών των ανθρώπων. Επίσης κάτι άλλο που με απασχολεί πολύ σοβαρά, και φαντάζομαι και πολλούς από εσάς, είναι το γεγονός της άφεσης αμαρτιών σ' αυτούς που μας οδήγησαν έως εδώ. Μήπως κάποιοι από σας γνωρίζουν ποίοι και γιατί το 2010 βράβευσαν τον λεγόμενο ΓΑΠ στην Γερμανία; το νούμερο 140.000.000.000 ή 140 δισεκατομμύρια σας λέει κάτι; Ψάξτε το, έχει πολύ ενδιαφέρον. το ξαναλέω, 140 χιλιάδες εκατομμύρια
Ζευγάρι Γερμανών πλήρωσε το μερίδιό του από τις πολεμικές αποζημιώσεις.
Το αίτημα για την καταβολή των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου στην Ελλάδα, που το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στην πολιτική επικαιρότητα, εισακούστηκε από ένα ζευγάρι Γερμανών πολιτών που έσπευσαν να δώσουν στην Ελλάδα το δικό τους μερίδιο μέσω δωρεάς σε κοινωνικό φορέα στο Ναύπλιο.
Ο Ludwig Zacaro και η Nina Lahge επηρεάστηκαν, όπως είπαν, από τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη, κατά τη συνάντηση που είχε με τον Γερμανό ομόλογό του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στο Βερολίνο, και επισκέφθηκαν, συμβολικά, το Ναύπλιο επειδή ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της χώρας, όπου ζήτησαν συνάντηση με τον δήμαρχο της πόλης, Δημήτρη Κωστούρο, στον οποίο ανέφεραν ότι θέλουν να πληρώσουν το ποσό που τους αναλογεί από το κατοχικό δάνειο.
Ο κ. Κωστούρος τούς εξήγησε ότι δεν μπορεί ο δήμος να εισπράξει χρήματα γι" αυτό τον σκοπό και τους παρότρυνε, εφόσον επιθυμούν, να δώσουν χρήματα στον κοινωφελή φορέα «Πύλη Πολιτισμού» που δραστηριοποιείται, μεταξύ άλλων, στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, με τη λειτουργία κοινωνικού παντοπωλείου το οποίο προσφέρει δωρεάν τρόφιμα σε οικονομικά αδύναμους πολίτες του Ναυπλίου.
Στη συνέχεια, το ζευγάρι προσέφερε στην «Πύλη Πολιτισμού» το ποσό των 875 ευρώ, το οποίο, όπως είπε, θεωρεί ότι αναλογεί σε κάθε Γερμανό πολίτη από το συνολικό ποσό που οφείλει η Γερμανία για το κατοχικό δάνειο. Παράλληλα, εξήγησαν ότι αυτή η κίνηση είναι συμβολική και έχει στόχο να αφυπνίσει, ενώ τόνισαν πως εάν τους ζητηθεί από τη χώρα τους να πληρώσουν για τις διεκδικήσεις της Ελλάδας, θα το πράξουν. Επίσης, δήλωσαν ότι αγαπούν την Ελλάδα και συμμερίζονται όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, ενώ ντρέπονται για τον τρόπο συμπεριφοράς των μέσων ενημέρωσης στη Γερμανία αλλά και των Γερμανών πολιτικών. Όπως αναφέρουν σε επιστολή τους: «Ο ελληνικός πληθυσμός δεν είναι υπεύθυνος για τα κρατικά χρέη που έγιναν παλιότερα. Λόγω των τωρινών αναμενόμενων βελτιώσεων θα έπρεπε η Ελλάδα να μην μπλοκαριστεί, αλλά να υποστηριχθεί. Η σημερινή κυβέρνηση, για πρώτη φορά, εκφράζει την πρόθεση να διαπραγματευτεί υπέρ του λαού και εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου και να εμποδίσει τη λεηλασία της οικονομίας. Εξ" αυτού και μόνο θα έπρεπε να υποστηριχθεί από την ΕΕ και να μην μπλοκάρεται. Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ελληνικός λαός δεν ευθύνεται για την παταγώδη αποτυχία προηγούμενων κυβερνήσεων. Η προηγούμενη κυβέρνηση δημιούργησε χρέη προς όφελος της ολιγαρχίας, αλλά ο λαός θα πρέπει να πληρώσει γι" αυτά». «Αντιθέτως η Γερμανία είναι που οφείλει στη χώρα σας. Καταβολή χρημάτων επανόρθωσης από την εποχή του Β" Παγκοσμίου Πολέμου, όπως εξ αυτών είναι ο αναγκαστικός δανεισμός του 1942, υπολογιζόμενος σε 11 δισ. ευρώ, ο οποίος ανέρχεται σήμερα με τους τόκους στα 70 δισ. ευρώ» προσθέτουν.
Το ζευγάρι των Γερμανών υπολόγισε ότι το αναγκαστικό δάνειο είναι 70 δισ. ευρώ και το διαίρεσαν με τα 80 εκατ. του πληθυσμού της Γερμανίας. Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το ποσό που αναλογεί σε κάθε Γερμανό πολίτη είναι 875 ευρώ, χωρίς να υπολογίζει κανείς τα χρήματα για τις επανορθώσεις από τις καταστροφές του πολέμου. Θέλοντας, λοιπόν, να καταδείξουν το πρόβλημα στους υπόλοιπους πολίτες της χώρας τους, αποφάσισαν να καταβάλουν συμβολικά το ποσό που τους αναλογεί στην Ελλάδα από τα χρήματα του κατοχικού δανείου.
Ο Ludwig Zacaro και η Nina Lahge εξήγησαν ότι δεν έχουν πολλά χρήματα, αφού ο ίδιος είναι συνταξιούχος και η σύζυγός του εργάζεται 30 ώρες την εβδομάδα, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Όμως, συγκέντρωσαν το ποσό με την ελπίδα να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και άλλοι Γερμανοί πολίτες.
Ακόμη, ανέφεραν ότι παρακολούθησαν στην τηλεόραση την κοινή συνέντευξη του κ. Βαρουφάκη και του κ. Σόιμπλε και ακούγοντας τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών για παραγραφή των γερμανικών υποχρεώσεων, τους κίνησε το ενδιαφέρον να μάθουν λεπτομέρειες για την υπόθεση, τις οποίες βρήκαν στο διαδίκτυο. Όπως υπογράμμισαν, θεώρησαν ντροπιαστικό το δημοσίευμα της εφημερίδας BILD, σύμφωνα με το οποίο η Γερμανία δεν χρωστάει κανένα ευρώ στην Ελλάδα.
Εκ μέρους της «Πύλης Πολιτισμού» η Βούλα Δεδέα παρέλαβε το ποσό των 875 ευρώ, δίνοντας απόδειξη στο ζευγάρι των Γερμανών, τους οποίους ευχαρίστησε για τη συμβολική κίνησή τους, υπογραμμίζοντας ότι υπάρχει φιλία μεταξύ των λαών και η πολιτική είναι αυτή που διχάζει τους ανθρώπους και υποβιβάζει τους λαούς.
Ο δήμαρχος Ναυπλιέων, Δημήτρης Κωστούρος, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, σημείωσε: «Είναι εμφανές ότι η ηγεσία του γερμανικού λαού δεν μπορεί να εκπροσωπείται από δύο-τρία ανθελληνικά πρωτοσέλιδα, όπως και οι σχέσεις των δύο λαών πολλές φορές δεν αντικατοπτρίζονται από τις κινήσεις της πολιτικής σκακιέρας. Οι λαοί οφείλουν να αναλογιστούν ο καθένας την προσφορά του άλλου σε ιστορικό, πολιτιστικό και οικονομικό επίπεδο, με αποκλειστικό στόχο τη συνεργασία και την κοινή ευημερία».
ΣΧΟΛΙΑΟ/Η Arkas είπε...
Καλησπέρα! Θα ήθελα και γω να αφήσω ένα σχόλιο για την ανωτέρω ανάρτηση, καθώς αποτελεί κάτι το ξεχωριστό, εξέχουσας σημασίας για όποιον θέλει να χαρακτηρίζεται από ανθρωπιά, στο ένα σκέλος, και Ελληνικότητα στο άλλο σκέλος. Ξεκινώντας λοιπόν, δύο άνθρωποι από την Γερμανία, η κα. Νina και ο κ. Ludwig, αποφάσισαν να κάνουν το "μεγάλο" και "δύσκολο" ταξίδι, να έρθουν στην Ελλάδα, να δηλώσουν παρών και εν τέλει, χωρίς τυμπανοκρουσίες, αλλά με περισσή ταπεινότητα, να επισκεφθούν τον δήμαρχο Ναυπλίου και να εκφράσουν την επιθυμία τους προς αποζημίωση του ελληνικού δημοσίου για το κατοχικό δάνειο της ναζιστικής Γερμανίας εις βάρος της Ελλάδας. Αξίζει να τονίσουμε εδώ πως μεταπολεμικά κανένας Ελληνας πολιτικός δεν διεκδίκησε τις πολεμικές αποζημιώσεις και την επιστροφή του κατοχικού δανείου στην Ελλάδα. Δυστυχώς, η ιστορία θα γράψει με μελανά γράμματα ηγεσίες που προτίμησαν να προδώσουν τον Περήφανο Ελληνικό Λαό, όπου στα δύσκολα πάντοτε καταλάμβανε την πρώτη γραμμή, διδάσκοντας παγκοσμίως ήθος, φιλότιμο και λεβεντιά. Ο λόγος για τον οποίο χαρακτηρίζεται το ταξίδι των δύο Γερμανών μεγάλο και δύσκολο, είναι διότι ενέχει τα στοιχεία της μεγαλειότητας της πράξεως τους αφενός, αλλά και της αντιξοότητας υπό την οποία κατέστη εφικτό το εγχείρημα, αφετέρου. Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια το κλίμα έναντι των Ελλήνων δεν είναι και το καλύτερο. Πολλοί έχουν παρασυρθεί από την προπαγάνδα που κυριαρχεί, ταυτίζοντας τον ελληνικό λαό με κυβερνήσεις και ολιγάρχες που τον διαφεντεύουν. Το φαινόμενο αυτό μάλλον παρατηρείται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αφού διαβάζοντας την ανάρτηση βλέπουμε ότι το ζεύγος των Γερμανών που επισκέφθηκε την χώρα μας συχνά νιώθει θιγμένο από τις τοποθετήσεις εγχώριων πολιτικών παραγόντων και μέσων, κατ'επίφασην, ενημέρωσης. Όπως και να 'χει, η πράξη αυτή των δύο Γερμανών είναι ανυπέρβλητη, αποτελώντας παράλληλα δείγμα τεράστιας ανθρωπιάς, ορθής ανάγνωσης των γεγονότων, ευθύνης, ήθους, φιλότιμου, μεγαλειότητας και ανδρειοσύνης.
Εις ότι αφορά το δεύτερο σκέλος της ιστορίας, που σχετίζεται με την Ελληνικότητα ορισμένων ανθρώπων, τα συγχαρητήρια είναι μάλλον λίγα. Συγκεκριμένα, ο Μr Pepos πρωτίστως και εν συνεχεία η οικογένειά του, υπό μια ευρεία διάσταση του όρου, αισθάνθηκαν την ανάγκη να φιλοξενήσουν τους δύο Γερμανούς, εκφράζοντας την τεράστια εκτίμηση και σημασία που διαδραματίζει γι' αυτούς η κίνηση του ζεύγους. Το κενό που πήγε να δημιουργηθεί από την μεγαλειώδη πρωτοβουλία των Γερμανών, βρήκε απέναντί του έναν specialίστα του είδους, τον Mr Pepos. Οφείλω να του προσάψω ότι σε θέματα επικοινωνιακής πολιτικής, φιλοξενίας και φιλότιμου είναι ασυναγώνιστος. Πολλά bravo, όπως επίσης και στην κα. Λαμπρινή, η οποία αποφεύγει τα λόγια, προτιμώντας να εκφραστεί από τα έργα. Αυτό θα πει να είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ, να έχεις ΦΙΛΟΤΙΜΟ, να λατρεύεις το ΩΡΑΙΟ!
ΥΓ: RESPECT RESPECT RESPECT
26 Μαρ 2015, 1:52:00 π.μ.To πιο πάνω σχόλιο είναι του Αρκά και όσοι γνωρίζουν την αγάπη που έχω για τον ''γιό μου'' τον Αρκά θα καταλάβουν γιατί βάζω εδώ σ'αυτή τη θέση το δικό του σχόλιο. Επίσης θα μου επιτρέψετε να παρουσιάσω ακόμα ένα σχόλιο ενός πολύ εκλεκτού φίλου του κ. Χρήστου Δήμα, πιστέψτε με απλά και μόνο για τα συναισθήματα που ένιωσε αυτός ο υπέροχος φίλος όταν διάβασε τα της επίσκεψης των Γερμανών, και αμέσως μετά το mail που έλαβα απο την Nina.
Σπύρο, Λαμπρινή & Βάσω,
Δεχθείτε τα Ειλικρινά Συγχαρητήριά μου, για την πρωτοβουλία σας.
Με κάνατε να αισθανθώ, πραγματικά, Εθνικά Υπερήφανος, (όχι σαν τους άλλους).
Μακάρι όλοι μας να αντιδρούμε θετικά, όπως εσείς.
Πάντα τέτοια.
=====================
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ που μέχρι σήμερα 11/09/24 δεν έχει λάβει καμία απάντηση..
Αξιότιμε Κύριε Πρέσβη της Ουκρανίας καλημέρα σε Σας και σε όλους τους Ουκρανούς όπου και αν βρίσκονται. Εύχομαι καλή Δύναμη και Δικαίωση του Αγώνα της Πατρίδας Σας.
Αξιότιμε Κύριε Πρέσβη ονομάζομαι Σπύρος Γκοβίνας και από την πρώτη στιγμή της Ρωσικής εισβολής συντάχθηκα με την Ουκρανία γιατί είχε το δίκιο με το μέρος της και γιατί είμαι υπέρμαχος της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης των λαών και της επίλυσης των όποιων προβλημάτων μέσω του διαλόγου και της διπλωματίας.
Χθες παρακολούθησα την ομιλία του Προέδρου της Ουκρανίας προς τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου και ένιωσα μεγάλη απογοήτευση που ο Αξιότιμος Πρόεδρός Σας δεν βρήκε να πει δύο λόγια για την μαρτυρική Κύπρο που πριν 5 δεκαετίες δέχθηκε κι αυτή παρόμοια εισβολή με την δική Σας από την Τουρκία.
Όταν δε το βράδυ που μίλησε και στο κοινοβούλιο της Κύπρου χωρίς να κάνει επίσης κάποια αναφορά πιστέψτε με πως ένιωσα πάρα πολύ άσχημα, και μην φανταστείτε πως είμαι ο μοναδικός. Η πλειονότητα των Ελλήνων ένιωσε το ίδιο, αν κρίνω από τις αντιδράσεις στα μίντια.
Το ξέρω πως θα επικαλεστείτε την διπλωματική γλώσσα, εφόσον και αν θα μου απαντήσετε. Η χώρα μου όμως κύριε Πρέσβη δεν χρησιμοποίησε διπλωματική γλώσσα, καταδίκασε από την πρώτη στιγμή την εισβολή της Ρωσίας. Ο Πρόεδρος Σας όμως δεν έκανε καμία αναφορά για μια παρόμοια περίπτωση εισβολής που έγινε το 1974.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να αναγνωρίσετε την ομοιότητα, της σημερινής κατάστασης στην Πατρίδα Σας με την κατάσταση της Κύπρου το έτος 1974 και να καταδικάσετε, όσους κρίνετε ότι πρέπει να καταδικάζονται για παρόμοια εγκλήματα.
Θα μου επιτρέψετε κλείνοντας να σας υπενθυμίσω την συγκλονιστική ομιλία ενός κορυφαίου Έλληνα καλλιτέχνη του κ. Διονύση Σαββόπουλου πριν λίγες μέρες σε τηλεοπτική εκπομπή που θα πρέπει να άγγιξε και τις ψυχές όλων των Ουκρανών.
Αξιότιμε Κύριε πρέσβη αυτό το γράμμα σάς το στέλνει ένας απλός Έλληνας πολίτης που απλά είναι εναντίον της βίας απ' όπου και αν προέρχεται.
Σας χαιρετώ και σάς ευχαριστώ για τον χρόνο που διαθέσατε για να διαβάσετε αυτή την επιστολή στην πιο δύσκολη περίοδο για την πατρίδα σας.
Με σεβασμό και εκτίμηση
Σπύρος Γκοβίνας.
=====================
Tο πιο κάτω ποίημα ανήκει στον Επικούρειο Πέπο.
Ρώσοι στρατιώτες ακούστε αυτά που θα σας πω/
Τα σύνορα της χώρα σας κάνεις Ουκρανός δεν παραβίασε/
Εσείς όμως τι άνθρωποι είσαστε που εξολοθρεύσατε ήσυχα Ουκρανικά χωριά;
Που με των ηχώ των κανονιών σας διώξατε μάνες και παιδιά/
Και τώρα αναζητούν στέγη και τροφή στην προσφυγιά;
Σκοτώνεται, κλέβετε, βιάζεται αλλά δεν θα κερδίσετε/
Το κεφάλι σας σκυφτό θα έχετε στον αιώνα τον άπαντα/
Όλους εσάς θα σας ακολουθούν τα βλέμματα των αθώων παιδιών/
Θα είσαστε γι' αυτά και για όλους μας αιμοσταγείς και μισητοί/
Ρώσοι στρατιώτες τι σας έκαναν οι αδερφοί σας οι Ουκρανοί;
Επικούρειος Πέπος.
=====================
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Αξιότιμε Κύριε Πρέσβη της Τουρκίας καλησπέρα, ονομάζομαι Γκοβίνας Σπυρίδων, και θα ήθελα να εκφράσω την βαθιά μου θλίψη για το μεγάλο κακό που βρήκε πολλούς αθώους ανθρώπους στην πατρίδα σας.
Κύριε Πρέσβη, στην παρούσα φάση εγώ και η οικογένειά μου θέλουμε έμπρακτα να βοηθήσουμε, πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό;
Μπορούμε σε κάποιον λογαριασμό να καταθέσουμε χρήματα ή να συμβάλουμε με κάποιον άλλον τρόπο ώστε να προσφέρουμε μία μικρή βοήθεια στους πληγέντες;
Σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές έλεγε ο πατέρας μου ο γείτονας είναι ο καλύτερος φίλος.
Αυτό που συνέβη στην πατρίδα σας θα μπορούσε κάλλιστα να έχει συμβεί και στην δική μου πατρίδα, είμαι σίγουρος πως το ίδιο θα έπραττε και κάποιος Τούρκος αν ήταν στην δική μου θέση.
Επικοινώνησα τηλεφωνικά στην πρεσβεία και ένας ευγενικός κύριος μου είπε να τηλεφωνήσω αύριο μετά της 09:00
Θα περιμένω νέα σας.
Τηλέφωνο επικοινωνίας
6937013312
Με σεβασμό και εκτίμηση
Γκοβίνας Σπυρίδων.
Υ.Γ. Τελικά επικοινώνησαν μαζί μου και συγκεντρώσαμε ρούχα και χρήματα τα οποία χρήματα καταθέσαμε σε κάποιον λογαριασμό που μας έδωσαν, και τα ρούχα τα παραδώσαμε στον δήμο Παλλήνης. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
[ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ] ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ Ένας ενεργός πολίτης - Δον Κιχώτης - Ουτοπιστής. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας.]
Ένα Μονόπρακτο έργο, Σατυρικό Δράμα; τρόπον τινά, από τον Επικούρειο Πέπο ως κατάθεση στο Παγκόσμιο Μνημείο Ανευθυνότητας.
ΣΚΗΝΗ. Σαλόνι μονοκατοικίας στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, αριστερά η κουζίνα όπου η οικοδέσποινα έχει βάλει ήδη στην κατσαρόλα τα ντολμαδάκια και στην ατμόσφαιρα διαχέεται μία μεθυστική πανδαισία αρωμάτων από τα κληματόφυλλα και τα υπόλοιπα υλικά, η τραπεζαρία όπου είναι στρωμένα τρία πιάτα ενώ είναι δυό τους, αυτό από παραξενιά του οικοδεσπότη γιατί πάντα ελπίζει πως κάποιος καλός φίλος που τον αγαπάει η πεθερά του, θα φανεί για να γευματίσει μαζί τους, ένας μεγάλος καθρέφτης πάνω από τον μπουφέ, τρεις φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων, και ένα σαλόνι με δύο καναπέδες. Δεξιά ξύλινη σκάλα που οδηγεί στο ατελιέ του καλλιτέχνη ο οποίος εκείνη τη στιγμή ζωγραφίζει μία Μούσα ολοζώντανη. Η σύζυγος βρίσκεται στο σαλόνι και διαβάζει ένα φυλλάδιο με προσφορές ακούγοντας παραδοσιακή μουσική. Το κινητό του συζύγου της βρίσκεται πάνω στο τραπέζι του σαλονιού γιατί ο Μαίτρ [ζωγράφος] δεν θέλει να τον ενοχλούν όταν ασχολείται με την τέχνη της ζωγραφικής.
Κουδούνισμα τηλεφώνου, η Λόλα βρίσκεται μόνη στο σαλόνι και αναρωτιέται αν θα πρέπει να απαντήσει, κοιτάζει την οθόνη και βλέπει το όνομα Ενδυμίωνας. Περιμένει να έρθει ο Επίκουρος να σηκώσει το τηλέφωνο αλλά επειδή βρίσκεται στο ατελιέ και αργεί, απαντάει η ίδια.
Λόλα:
Καλημέρα Ενδυμίωνα.
Ενδυμίωνας:
Καλημέρα κυρία Λόλα, μπορώ να μιλήσω στον Επίκουρο;
Λόλα:
Μόλις έρθει θα του πω να σε πάρει είναι στο ατελιέ και όπως ξέρεις δεν θέλει να τον ενοχλούμε.
Ενδυμίωνας:
Κυρία Λόλα είναι επείγον, σας παρακαλώ πρέπει να του μιλήσω αμέσως, πρόκειται για κάτι σημαντικό.
Λόλα:
Σε παρακαλώ περίμενε λίγο ν' ανέβω να τον ενημερώσω, αν και έχει πει πως όταν βρίσκεται στο ατελιέ να μην τον ενοχλούμε ποτέ αλλά θα το τολμήσω, και μονολογώντας κάτι για τις παραξενιές του συζύγου της χτυπάει την πόρτα του ατελιέ διακριτικά λέγοντας: Μαιτρ!! σας ζητάει στο τηλέφωνο ο Ενδυμίωνας και λέει πως πρόκειται για κάτι σοβαρό. Επικρατεί σιωπή για ένα λεπτό περίπου και επιτέλους απαντά.
Επίκουρος:
Έρχομαι Λόλα, για να επιμένει ο Ενδυμίων ο οποίος είναι η επιτομή της επικούρειας φιλοσοφίας και της αταραξίας κάτι σημαντικό θα έχει να μου πει, σ' ευχαριστώ Λόλα, φθάνοντας στο σαλόνι παίρνει το τηλέφωνο, καλημέρα Ενδυμίων καλέ μου φίλε.
Ενδυμίωνας:
Καλημέρα Επίκουρε, έχω συγκλονιστικά νέα, μόλις επέστρεψα από τη χώρα του Ωχαδερφισμού και είμαι σίγουρος πως αυτά που θ' ακούσεις θα νομίσεις πως είναι μύθος, άκου λοιπόν Επίκουρε, υπάρχει ένα χωριό στα σύνορα της Ωχαδερφίας και του Ελαμωρετώρα όπου οι κάτοικοι έπιναν νερό με σκουριά, με λάσπες και κόπρανα από ζώα, με κολοβακτηρίδια, είχαν μέσα στο υδραγωγείο σκουριασμένες σκάλες, τα καπάκια ήταν σκουριασμένα και ξεκλείδωτα, η δεξαμενή ήταν ξέφραγο αμπέλι, υπήρχε μια σωλήνα σε δύο σημεία σπασμένη και περνούσαν μέσα διάφορα, η δεξαμενή αντί να είναι καθαρή γύρω γύρω ήταν περιτριγυρισμένη από λάσπες και κόπρανα ζώων ενώ όπως καλά γνωρίζεις θα έπρεπε να είναι πεντακάθαρη πανταχόθεν.
Επίκουρος:
Μη συνεχίζεις Ενδυμίων γιατί θα κάνω εμετό, μ' αυτά που μου λες δεν θα μπορέσω να ξαναπιώ νερό, για πες όμως τι έγινε με τους κατοίκους; Σίγουρα θα έγινε μεγάλος χαμός, προφανώς οι κάτοικοι θα έχουν επαναστατήσει και προφανέστα θα έχουν παραιτηθεί οι υπεύθυνοι.
Ενδυμίωνας:
Σκάει στα γέλια, και όταν καταφέρνει να σταματήσει λέει: συγγνώμη Επίκουρε αλλά μ' αυτό που είπες για τις παραιτήσεις των υπευθύνων μού θύμισες το ανέκδοτο με τον Τοτό ως υπεύθυνο σε υπηρεσία του δημοσίου.
Επίκουρος:
Μα γιατί γελάς Ενδυμίων; με βάση αυτά που μου περιγράφεις η κατάσταση θα πρέπει να ήταν πάρα πολύ σοβαρή για την υγεία των κατοίκων, άρα δεν είναι για γέλια.
Ενδυμίωνας:
Γελάω Επίκουρε με την αφέλεια σου, μα που νομίζεις πως βρίσκεσαι; Στην Ιαπωνία; Αν εξαιρέσεις μια πεντάδα ανθρώπων όλοι οι υπόλοιποι απλά γύρισαν την πλάτη τους και αναζήτησαν τον νηφάλιο Μορφέα!
Επίκουρος:
Ενδυμίων, αν αυτά που μου περιγράφεις είχαν γίνει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, ο κόσμος θα είχε ξεσηκωθεί , θα είχε βγει στους δρόμους και στις εκλογές θα μαύριζε όλους τους υπεύθυνους που θα είχαν τολμήσει να βάλουν ξανά υποψηφιότητα. Αλήθεια Ενδυμίων αυτοί οι κάτοικοι δεν είχαν παιδιά και εγγόνια, δεν τους ένοιαζε τι νερό πίνουν; Θα στο πω για μία ακόμη φορά αυτοί οι κάτοικοι είναι άξιοι της μοίρας τους, ας τολμούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και να δεις το τι θα γινόταν, όλο το χωριό θα είχε πάει στο υδραγωγείο και θα ζητούσε άμεση λύση.
Ενδυμίωνας:
Επίκουρε μη λες μεγάλα λόγια, μεγάλες μπουκιές από τα μπιφτέκια στα ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ, και από ψητή γουρνοπούλα στ' Αλώνια να τρως, αλλά μεγάλες κουβέντες να μην λες.
Επίκουρος:
Τις λέω Ενδυμίων γιατί γνωρίζω πολύ καλά τους συγχωριανούς μου, σ' αυτά τα θέματα δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Θυμάμαι μια φορά που ο Ταράξιππος πήγε να τους πει ψέματα τον κυνήγησαν με τις κατσούνες, δεν τα σηκώνουν αυτά οι Γοργογυραίοι.
Ενδυμίωνας:
Επίκουρε, καλέ μου φίλε Δον Κιχώτη, λυπάμαι αλλά το χωριό για το οποίο σου μιλάω είναι το χωριό σου, είναι το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, όλα αυτά που διάβασες εκεί έχουν γίνει.
Επίκουρος:
Οι μόνες λέξεις που μπόρεσε να αρθρώσει ήταν αυτές:
Μα είναι δυνατόν!!
Μήπως κανείς λάθος Ενδυμίων; Με σκυμμένο το κεφάλι αναχωρεί από το σαλόνι προς το ατελιέ μονολογώντας, μα είναι δυνατόν;
(Ανάβουν τα φώτα).
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ.
Υ.Γ. Πηγή έμπνευσης για το θεατρικό μονόπρακτο "Μνημείο Ανευθυνότητας" ήταν τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν τον Σεπτέμβριο του 2023 στο υδραγωγείο του χωριού και όχι μόνο στο υδραγωγείο, και κυρίως η απαράδεκτη στάση των ''υπευθύνων'' που είναι ανεύθυνοι, δυστυχώς πρόκειται για αληθινή ιστορία.
=======================
Τέσσερες επιστολές ενός Γοργογυραίου ενεργού πολίτη προς τους Αρμόδιους.
Φίλες και φίλοι καλημέρα, μετά την ανάρτηση που έκανα σχετικά με το θεατρικό μονόπρακτο έργο με τίτλο "ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ" δέχθηκα αρκετά μηνύματα που με ρωτούσαν περίπου το ίδιο πράγμα, Mr Πέπο από τη στιγμή που διαπιστώσατε την απαράδεκτη κατάσταση στο υδραγωγείο ως ενεργός πολίτης τι κάνατε; Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που σωστά ρωτούν θα απαντήσω με τις επιστολές που απέστειλα στον πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ και αντιδήμαρχο κ. Άκη Αναστασίου, στον αξιότιμο Δήμαρχο κ. Σακκά, στον αντιπεριφερειάρχη κ. Χρήστο Γακόπουλο, και στον ιατρικό σύλλογο Τρικάλων. Αρχικά επικοινώνησα τηλεφωνικά με τον πρόεδρο του χωριού τον κ. Ηλία Τσιούνη ο οποίος το μόνο που είχε να μου πει ήταν να μην ανησυχώ και πως σε καναδυό μέρες όλα θα είναι εντάξει με το νερό. Το πόσο εντάξει ήταν το ζήσαμε όλοι. Επειδή κατάλαβα - δυστυχώς για μία ακόμα φορά - πως ο Ηλίας ζούσε στον δικό του κόσμο πήρα την απόφαση να πάω ο ίδιος στον χώρο της δεξαμενής και τα αποτελέσματα τα γνωρίζετε από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που σας είχα στείλει. Απορώ πως μέχρι στιγμής δεν επενέβη κάποιος εισαγγελέας αυτεπάγγελτα. Ας έρθω όμως στους θεσμικούς παράγοντες που έστειλα τις επιστολές.
Αντιδήμαρχος και πρόεδρος της ΔΕΥΑΤ κ. Άκης Αναστασίου παρ' ο,τι ενημερώθηκε από εμένα πρώτος, μέχρι σήμερα ουδεμία απάντηση έλαβα, απλά θα πρέπει να γνωρίζει ο κ. Αντιδήμαρχος πως είναι υποχρέωσή του, βάση νόμου, να απαντήσει το αργότερο σε 60 ημέρες από την ημέρα που έλαβε γνώση.
Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Σακκάς μετά τον αρμόδιο αντιδήμαρχο και πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ ενημέρωσα ως όφειλα και τον κ. Δήμαρχο ο οποίος προς μεγάλη μου απογοήτευση όταν επισκέφθηκε το χωριό μας λίγες μέρες πριν τις εκλογές και μεσούντος του προβλήματος δεν αναφέρθηκε καθόλου στο θέμα και φυσικά ουδείς από τους υποψηφίους συμβούλους τόλμησε να του το θυμίσει, γιατί αν μη τι άλλο ήταν υποχρεωμένοι να το πράξουν. Σωστά μιλάω; Δυστυχώς δεν το έπραξαν.
Τρίτος στη σειρά ενημέρωσης ήταν ο αντιπεριφερειάρχης κ. Χρήστος Γακόπουλος, ήταν ο μόνος ο οποίος ενδιαφέρθηκε άμεσα, ήταν ο μόνος που συγκλονίστηκε από τις απαράδεκτες εικόνες ντροπής που υπήρχαν στο υδραγωγείο. Ήταν ο μόνος που κινητοποιήθηκε. Δυστυχώς δεν κατάφερε να επανεκλεγεί γιατί ο καταποντισμός του κ. Αγοραστού τον παρέσυρε κι αυτόν.
Θα πρέπει εδώ να αναφερθώ ξανά σε μία θετική ενέργεια, αυτή της κοινοτικής συμβούλου Έλενας Γκοβίνα η οποία μόλις αντίκρισε τις εικόνες από το υδραγωγείο ζήτησε συγγνώμη που δεν είχε ασχοληθεί με αυτό το θέμα και υπέβαλε άμεσα την παραίτησή της. Κάποιες, και κάποιοι είχαν διαφορετική άποψη, κάποια στιγμή ως πολίτες θα πρέπει να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε. Όταν συμβαίνει κάτι το πρώτο που λέμε είναι: μα δεν υπάρχει λίγη τσίπα; δεν είχε κάποιος/κάποια την ευαισθησία να παραιτηθεί; Όταν βρίσκεται αυτή/αυτός να παραιτηθεί και να ζητήσει συγγνώμη ε! τότε γυρίζουμε τον δίσκο αλλιώς, έλεος βρε παιδιά! Έλεος! Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει; αντί να την χειροκροτήσουμε αρχίσαμε τις κακίες μας; αντί να λέμε γιατί δεν παραιτήθηκαν και οι 5 αρχίσαμε να μεμφόμαστε την Έλενα που έπραξε το αυτονόητο; Αν θέλετε να κρίνουμε την παρουσία της για όλη την τετραετία ευχαρίστως να το κάνουμε, αυτό όμως δεν έχει σχέση με την κορυφαία της πράξη.
Τέταρτος στη σειρά των ενημερωτικών επιστολών ήταν ο ιατρικός σύλλογος Τρικάλων, μέχρι στιγμής 25/10/23 δυστυχώς δεν έχω λάβει ακόμα καμία γραπτή απάντηση, δύο φορές που επικοινώνησα μαζί τους μου είπαν πως θα αποφανθούν όταν θα έχουν διοικητικό συμβούλιο προς τα τέλη του μήνα. Αναμένω την άποψή τους. Υ.Γ. Κάποια στιγμή πιο μετά με ενημέρωσαν πως απέστειλαν τον φάκελο στην υγειονομική υπηρεσία. Μέχρι αυτή τι στιγμή 11/09/2024 που αντιγράφω αυτό το μήνυμα δεν έχω καμία ενημέρωση, άρα κάνουν όλοι την πάπια, γιατί άραγε; Εγώ δεν ασχολήθηκα ξανά γιατί διαπίστωσα πως τους κατοίκους τους απασχολούν άλλα πιο σοβαρά θέματα από την υγεία!!!!!
Φυσικά για όλα αυτά ενημέρωσα και τους κατοίκους, δηλαδή τους άμεσα ενδιαφερόμενους, εδώ βέβαια προκύπτει ένα τεράστιο θέμα, πότε οι υπεύθυνοι θα ζητήσουν συγγνώμη για τη σκουριά που πίναμε και για όλα τα υπόλοιπα; εσείς που αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το κείμενο ποια είναι η άποψή σας; έπρεπε να έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους οι υπεύθυνοι; Άραγε ο ρόλος ο δικός μας, εννοώ των ενεργών πολιτών ποιος είναι; Να πάμε μία φορά στα 4 χρόνια ή στα 5 για να ψηφίσουμε και μετά τίποτα; Άμα είναι έτσι καλύτερα μη σώσει ποτέ να πάμε να ψηφίσουμε. Φίλες και φίλοι απαντώ λοιπόν σ' αυτούς που με ρώτησαν τι έπραξα για το σοβαρό αυτό θέμα με τις πιο κάτω επιστολές, και με το πιο πάνω κείμενο, θεωρώ πως έπραξα το καθήκον μου ως ενεργός πολίτης και αυτό μου αρκεί. Εμείς οι πολίτες είμαστε υπεύθυνοι είτε για το καλό είτε για το κακό, με την σιωπή μας ή την ανοχή μας είμαστε εξίσου υπεύθυνοι είτε για το νερό που πίνουμε, είτε για το περιβάλλον, είτε για την παιδεία κ.λπ. Μ' αυτά τα ολίγα σας χαιρετώ και σας προτρέπω να αντισταθείτε:
Αντισταθείτε σ᾿ αυτούς που σας λένε πως το νερό που πίναμε ήταν πόσιμο ενώ μέσα στο υδραγωγείο υπήρχαν δύο σκουριασμένες σκάλες.
Αντισταθείτε σ᾿ αυτὸν/αυτή που θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά από ιδιοτέλεια και όχι από μεράκι για προσφορά και δεν ασχολήθηκε ποτέ με το τι νερό πίναμε.
Αντισταθείτε σ᾿ αυτὸν που χαιρετάει και χτυπάει τον κόσμο στην πλάτη πριν τις εκλογές, και μετά ξεχνάει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την θέση του συμβούλου η του προέδρου κ.λπ.
Αντισταθείτε πάλι σ᾿ όλους αυτούς που λέγονται υπεύθυνοι χωρίς ποτέ να σκεφτούν την παραίτηση λόγω ανικανότητας.
Αντισταθείτε στις κολακείες των υποψηφίων που σας θυμούνται λίγο πριν τις εκλογές.
Αντισταθείτε σε όλους τους δήθεν υπεύθυνους που ενώ το χωριό έχει γεμίσει χωματερές αυτοί δεν έχουν μάτια να τις δούνε και τολμούν να ζητούν ξανά την ψήφο σας.
Αντισταθείτε σε όλους αυτούς που ψηφίζουν τους ανίκανους και τους παρτάκηδες και παίρνουν στο λαιμό τους τούς υπόλοιπους. Ειδικά σ' αυτούς αντισταθείτε σφόδρα.
Ο τίτλος και μόνο ο τίτλος ''ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ'' ανήκει στον ποιητή Μ. Κατσαρό.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
Α' ΕΠΙΣΤΟΛΗ.
Συνταξιούχος ενεργός πολίτης.
Γοργογύρι 14/09/2023
Από:
Γκοβίνας Σπυρίδων
Γοργογύρι Τρικάλων
Του Δήμου Τρικκαίων
Προς:
Τον αξιότιμο Αντιδήμαρχο και πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ κ. Άκη Αναστασίου.
Email: pepos_a@hotmail.com
Τηλ: 6937013312
Κύριε Αντιδήμαρχε καλησπέρα, ονομάζομαι Γκοβίνας Σπυρίδων και είμαι κάτοικος Γοργογυρίου, το μεσημέρι ο πρόεδρος της κοινότητας κ. Ηλίας Τσιούνης μάς ανακοίνωσε πως το νερό στο χωριό μας, και όχι μόνο, δεν είναι πόσιμο, αλλά και ακατάλληλο για ατομική υγιεινή. Πριν λίγο 21:30 επικοινώνησα με τον πρόεδρο μας προκειμένου να μάθω ποιο είναι το ουσιαστικό πρόβλημα αυτής της ανακοίνωσης και δεν γνώριζε να μου πει τίποτα για το πόρισμα.
Ως ενεργός πολίτης και ως κάτοικος Γοργογυρίου, θα ήθελα να σας ρωτήσω, ως υπεύθυνος αντιδήμαρχος που είσαστε, να μου πείτε τι λέει το πόρισμα της χημικής ανάλυσης, ποιο είναι το πρόβλημα και αν αυτό το πρόβλημα προϋπήρχε. Είναι απόρροια των τελευταίων γεγονότων; Είναι κάτι άλλο; Είναι κάτι απλό και άδικα έχουμε θορυβηθεί;
Για όλα αυτά θα ήθελα να σας παρακαλέσω - είναι και δικαίωμα μου ως κάτοικος και ως ενεργός πολίτης - να μας πείτε τι είναι αυτό που σας οδήγησε σ' αυτή την απόφαση; Ελπίζω να κατανοήσετε την ανησυχία μας και το δικαίωμα μας της άμεσης ενημέρωσης.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και εκτίμηση Σπύρος Γκοβίνας.
Β' ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Γοργογύρι 16/09/23 ώρα 16:16
Από:
Γκοβίνας Σπυρίδων
Γοργογύρι Τρικάλων
Του Δήμου Τρικκαίων
Προς:
Τον αξιότιμο δήμαρχο Τρικκαίων κ. Σακκά.
Κοινοποίηση: Ιατρικό σύλλογο Τρικάλων, κατοίκους Γοργογυρίου, υπουργό κ. Σκρέκα, υπουργό κ. Παπαστεργίου, αντιπεριφερειάρχη κ. Χρήστο Γακόπουλο, αντιδήμαρχο κ. Αναστασίου, αντιδήμαρχο κ. Αλεστά, πρόεδρο κοινότητας και συμβούλους του δημοτικού διαμερίσματος Γοργογυρίου.
Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε καλησπέρα, ζητώ συγγνώμη που σας ενοχλώ ειδικά αυτήν την περίοδο που έχετε χίλια μύρια στο κεφάλι σας με όλη αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μετά τη νεροποντή. Επειδή όμως το θέμα αφορά την δημόσια υγεία σας παρακαλώ να βρείτε λίγο χρόνο εσείς και οι συνεργάτες σας, ώστε να ασχοληθείτε και με το θέμα του υδραγωγείου στο κατά τ' αλλά Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Δεν γνωρίζω αν έχετε ενημερωθεί, έχω στείλει ήδη δύο επιστολές στον αρμόδιο αντιδήμαρχο κ. Άκη Αναστασίου για το συγκεκριμένο θέμα, επίσης δεν γνωρίζω αν έχετε ενημερωθεί για την ανακοίνωση της ΔΕΥΑΤ πως το νερό στο χωριό μας δεν είναι πόσιμο αλλά ούτε και για την ατομική υγιεινή, ουδείς από εμάς τους κατοίκους γνωρίζει το λόγο αυτής της απαγόρευσης, εμείς δηλαδή που πίναμε αυτό το νερό το οποίο ήταν ακατάλληλο δεν έχουμε καμία ενημέρωση για το ποια ήταν η αιτία της απαγόρευσης. Δεν θα έπρεπε από επίσημα χείλη να γνωρίζουμε το πόρισμα της χημικής ανάλυσης; Αρκεί δηλαδή μια ανακοίνωση πως το νερό δεν είναι πόσιμο και ξεμπερδέψαμε; Δηλαδή εμείς οι κάτοικοι που ελπίζω να μην έχουμε υποστεί ήδη κάποιες συνέπειες από την αμέλεια των υπευθύνων δεν έχουμε δικαίωμα μιας πλήρους ενημέρωσης;
Εσείς ως ο πρώτος πολίτης του δήμου μας είσαστε ικανοποιημένος;
Ας έρθω τώρα στην ουσία της επιστολής μου. Κατ' αρχάς να σας θυμίσω πως δεν έχω κάποιον θεσμικό ρόλο, παρά μόνο αυτόν του ενεργού πολίτη τον οποίο θεωρώ σημαντικότατο.
Κύριε δήμαρχε θα επιτρέπατε στα μέλη της οικογένειάς σας να έπιναν νερό από μια δεξαμενή στην οποία μέσα είναι δύο σιδερένιες σκουριασμένες σκάλες; Είμαι σίγουρος πως δεν θα το κάνατε, ελπίζω πως δεν θα το κάνετε ούτε στους κατοίκους του χωριού μου. Αν πριν από αυτή την επιστολή είχατε το άλλοθι πως δεν γνωρίζατε τώρα που λάβατε γνώση δεν το έχετε. Επομένως τι θα κάνετε; Θα μας αφήσετε στο έλεος των ανεύθυνων ανθρώπων; Θα επιτρέψετε να συνεχίσουν να μας ποτίζουν νερό με σκουριά;
Αλήθεια μήπως θα έπρεπε να επέμβει κάποιος εισαγγελέας ώστε να να καταλάβουν όλοι αυτοί που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά πως αν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους υπάρχουν και νομικές συνέπειες;
Κύριε δήμαρχε σας γνωρίζω επίσης πως στο υδραγωγείο του χωριό μας δεν τηρείται κανένα μέτρο ασφαλείας, αν βρεθεί κάποιος και θέλει να ρίξει μέσα στην δεξαμενή κάτι που να έχει συνέπειες στην υγεία των δημοτών, μπορεί να το κάνει άνετα, ναι καλά καταλάβατε, τα καπάκια τα σηκώνεις και ρίχνεις μέσα ότι γουστάρεις. Επίσης τα καπάκια δεν κλείνουν αεροστεγώς με αποτέλεσμα να εισέρχονται μέσα διάφορα ζουζούνια.
Κύριε δήμαρχε, σήμερα επισκέφθηκα το υδραγωγείο και διαπίστωσα πως τόσα χρόνια πίνουμε νερό που νομίζαμε πως τηρούνται τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, δυστυχώς αν δείτε τα βίντεο που πήρα, τα οποία είναι στην διάθεσή σας, θα διαπιστώσετε κι εσείς πάρα πολλές σοβαρές ελλείψεις οι οποίες δεν γνωρίζω το τι συνέπειες έχουν ήδη στην υγεία μας. Εκεί σταυλίζουν ακόμα και ζώα, η μία υπερχείλιση φοβάμαι πως είναι σε λάθος σημείο και η σωλήνα της υπερχείλισης δεν έχει το πιο βασικό, δηλαδή το κλαπέτο το οποίο δεν θα επέτρεπε να εισέρχονται στην δεξαμενή τα οποία ξένα σώματα, άνετα μπορούν τα τρωκτικά και οι όποιες ακαθαρσίες να εισέλθουν τι στιγμή που δεν υπάρχει το κλαπέτο το οποίο δεν κοστίζει μια περιουσία αλλά μόνο 80€.
Κύριε δήμαρχε εμείς οι Τρικαλινοί που κοκορευόμαστε για την πιο έξυπνη πόλη, πως είναι δυνατόν στο υδραγωγείο από το οποίο πίνουν νερό οι κάτοικοι του χωριού, ανήκουμε κι εμείς στον δήμο Τρικκαίων, να μην έχουν τοποθετήσει φίλτρα πριν την εισαγωγή και την έξοδο του νερού; Ποιος θα αναλάβει τις ευθύνες για όλες αυτές τις παραλείψεις που εύχομαι να μην έχουν συνέπειες στην υγεία των κατοίκων; Με τις ευχές βέβαια δεν ξορκίζεις το κακό αλλά με μέτρα πρόληψης.
Κύριε δήμαρχε η ανύπαρκτη επί της ουσίας περίφραξη επιτρέπει να εισέρχονται αναρμόδιοι άνθρωποι και ζώα, αυτή την απαράδεκτη κατάσταση που είδαν σήμερα τα δικά μου μάτια δεν την είδαν ποτέ τα μάτια των αρμοδίων; Και αν την είδαν τι έκαναν;
Κύριε δήμαρχε, μετά από όλα αυτά που γνωρίζετε θεωρώ απίθανο να μην παρέμβουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου με δική σας εντολή ώστε να σταματήσει όλη αυτή η απαράδεκτη και άκρως επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στο υδραγωγείο του χωριό μας.
Υ.Γ. Υπήρξε άμεση παρέμβαση αποκατάστασης γιατί διαπίστωσαν πως η κατάσταση ήταν τραγική, έβγαλαν από μέσα τις σκουριασμένες σκάλες, αφαίρεσαν τα σκουριασμένα καπάκια, άλλαξαν τις σωλήνες που έφερναν νερό γιατί σε δύο σημεία ήταν σπασμένες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εισροή λάσπης και κοπράνων, καθάρισαν την δεξαμενή γύρω γύρω η οποία ήταν μέσα στις λάσπες αφού το χώμα τις είχε σκεπάσει από την πάνω πλευρά και τις δύο πλα'ι'νές αν θυμάμαι καλά, και έβαλαν λουκέτα στα καπάκια αλουμινίου ώστε να μην μπορεί να περάσει τίποτα μέσα. Αγαπητή αναγνώστρια, αγαπητέ αναγνώστη τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει αν το θέμα δεν το είχα αναδείξει εγώ και τρία ακόμα άτομα.
Υ.Γ. Α) ο ιατρικός σύλλογος Τρικάλων τι λέει επ ' αυτού;
Υ.Γ. Β) Αν νομίζετε πως με τον α' ή τον β' τρόπο μπορώ να βοηθήσω είμαι στην διάθεσή σας.
Σας ευχαριστώ.
Σας χαιρετώ, με σεβασμό και εκτίμηση Σπύρος Γκοβίνας ενεργός πολίτης.
Γ' ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Γοργογύρι 24/09/2023
Συνταξιούχος ενεργός πολίτης.
Από:
Γκοβίνας Σπυρίδων
Γοργογύρι Τρικάλων
Του Δήμου Τρικκαίων.
Προς:
Τον αξιότιμο Αντιδήμαρχο και πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ κ. Άκη Αναστασίου.
Email: pepos_a@hotmail.com
Τηλ: 6937013312
Κύριε Αντιδήμαρχε και πρόεδρε της ΔΕΥΑΤ καλημέρα, επικοινωνώ μαζί σας για τις σκουριασμένες σκάλες που ήταν μέσα στο υδραγωγείο.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μας παραχωρήσετε αυτές τις σκάλες ώστε με την βοήθεια του εικαστικού κ. Νίκου Μακρή και του σοφού διδασκάλου από την Πιάλεια κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου να στήσουμε σε κάποιον χώρο του χωριού μας ένα έργο τέχνης που θα το ονομάσουμε ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ και να είναι υποχρεωμένοι όσοι θέτουν υποψηφιότητα - ανά την Ελλάδα -για τα κοινά, να επισκέπτονται αυτό το μνημείο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι ώστε να διδάσκονται τις ευθύνες τους. Τα έξοδα της μεταφοράς και της εγκατάστασης θα τα αναλάβουν τα μέλη της δημιουργικής ομάδας Γοργογυρίου.
Θα αναμένω την απάντηση σας. Υ.Γ. Ακόμα την αναμένω, ήρθαν άρον άρον και πήραν τις σκάλες, ευτυχώς πρόλαβα και τις φωτογράφισα γιατί τώρα υπάρχουν ντοκουμέντα.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και εκτίμηση Σπύρος Γκοβίνας ενεργός πολίτης.
Δ' ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Νέα επιστολή.
Συνταξιούχος ενεργός πολίτης.
Γοργογύρι 12/10/2023
Από: Γκοβίνας Σπυρίδων
Γοργογύρι Τρικάλων
Του Δήμου Τρικκαίων
Προς:
Τον αξιότιμο Αντιδήμαρχο και πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ κ. Άκη Αναστασίου.
Email: pepos_a@hotmail.com
Τηλ: 6937013312
Κύριε Αντιδήμαρχε και πρόεδρε της ΔΕΥΑΤ κ. Άκη Αναστασίου καλησπέρα, κατ' αρχάς συγχαρητήρια για την εκλογή σας και καλή επιτυχία στα νέα σας καθήκοντα όποια και αν είναι αυτά.
Κύριε πρόεδρε εδώ και αρκετές μέρες σάς έχω στείλει κάποιες επιστολές που αφορούν το υδραγωγείο στο χωριό μας. Υποθέτω πως ακόμα δεν έχουν φθάσει στα χέρια σας γιατί σίγουρα θα είχα λάβει κάποια απάντηση. Έχω παρατηρήσει πάντως πως μετά τις επιστολές και τις φωτογραφίες που έστειλα σε σας και στον αξιότιμο κ. Δήμαρχο, την παρουσία των τεχνικών της ΔΕΥΑΤ στο υδραγωγείο όπου έχουν προβεί σε σημαντικές παρεμβάσεις. Έβγαλαν κατ' αρχάς τις σκουριασμένες σκάλες και τοποθέτησαν καινούριες, αλήθεια γιατί αφήνετε μόνιμα μέσα στην δεξαμενή τις σκάλες; είναι τόσο δύσκολο όταν έρχεται το συνεργείο για τον καθαρισμό να παίρνουν τις σκάλες από το κοινοτικό γραφείο; αλήθεια ποιος μας λέει πως αυτό το υλικό σε λίγα χρόνια δεν θα βγει κάποια έρευνα που θα το θεωρεί ακατάλληλο; έστω και μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να είναι γιατί να μην είμαστε Προμηθείς; επίσης, άλλαξαν τα σκουριασμένα καπάκια με καινούργια τα οποία παράτησαν πάνω στην δεξαμενή μαζί με το συρματόπλεγμα, γιατί άραγε; επίσης, αφαίρεσαν γύρω από την δεξαμενή όλες τις λάσπες και ανέδειξαν το κτίσμα του υδραγωγείου, κάτι που θα έπρεπε προφανώς να είχε γίνει προ πολλού, και παράλληλα δημιούργησαν ένα κενό ασφαλείας γύρω από το υδραγωγείο, έκλεισαν επίσης και τις δύο τρύπες από σπάσιμο που είχε η μια σωλήνα εισαγωγής απ' όπου ίσως, περνούσαν μέσα στην δεξαμενή υλικά και βακτηρίδια που δεν έπρεπε.
Αναρωτιέμαι πάντως αν εγώ δεν είχα αναδείξει το θέμα, θα είχαν αφαιρεθεί οι σκουριασμένες σκάλες, και θα είχαν γίνει όλες αυτές οι παρεμβάσεις; Μάλλον όχι.
Μόνο και μόνο γι' αυτό θα περίμενα από εσάς αν μη τι άλλο μια απάντηση στις επιστολές που σας έχω στείλει. Κατανοώ πως είχατε πολλές έγνοιες λόγω των προβλημάτων που δημιούργησε η νεροποντή, και λόγω εκλογών, αλλά και το δικό μας θέμα είναι εξίσου σοβαρό.
Την Κυριακή πάντως που επισκέφθηκα ξανά τον χώρο διαπίστωσα πως υπάρχουν πολλές ατέλειες και θα σας πρότεινα αν βρείτε λίγο χρόνο να συναντηθούμε εκεί, στον χώρο του υδραγωγείου ώστε να σας ενημερώσω, δεν είναι κακό να ενημερωθείτε από έναν ενεργό πολίτη, πάντως αν συμβεί αυτό, θα πρέπει να γίνει το αργότερο έως την Κυριακή γιατί μετά θα αναχωρήσω για Αθήνα.
Κύριε πρόεδρε, ως μέλος της κοινότητας Γοργογυρίου έχω κάθε λόγο να ανησυχώ για όλα αυτά που δεν είχαν γίνει τόσα χρόνια, και ως ψηφοφόρος επίσης της παράταξης του κ. Σακκά πίστεψα, και πιστεύω πως επιτέλους αυτή η απαράδεκτη κατάσταση που υπάρχει στο υδραγωγείο θα λάβει τέλος, προφανέστατα για να συμβεί αυτό θα πρέπει εσείς ως μαέστρος - πρόεδρος να πράξετε τα δέοντα. Υ.Γ. [11/09/24] Κύριε Σακκά ομολογώ πως ήταν λάθος μου που σας ψήφισα γιατί διαπίστωσα - δυστυχώς εκ των υστέρων - πως ενώ γνωρίζατε το πρόβλημα, όταν ήρθατε στο χωριό κάνατε την πάπια.
Ευελπιστώ πως τώρα που πέρασαν οι εκλογές και σιγά σιγά θα βρείτε κι εσείς τον βηματισμό σας μετά από όλα αυτά που περάσατε να βρείτε λίγο χρόνο να ασχοληθείτε προσωπικά με το θέμα του υδραγωγείου.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και εκτίμηση Σπύρος Γκοβίνας ενεργός πολίτης.
Φίλες και φίλοι αγαπητοί συγχωριανοί και όχι μόνο, αυτή είναι η ιστορία της δεξαμενής, όλα αυτά συνέβησαν το 2023 από τότε δεν έχω πιει ξανά νερό από την βρύση παρά μόνο εμφιαλωμένο, μακάρι να κάνω λάθος. Αιτία για να πάρω είδηση και να αρχίσω να ανησυχώ ήταν το φίλτρο που έβαλα στην κεντρική παροχή, συνιστώ σε όλους τους κατοίκους να βάλουν στην κεντρική παροχή δύο φίλτρα ένα απλό για τα μικροσωματίδια και ένα ενεργού άνθρακα για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
==========================
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΣΑΛΤΣΑ ΓΙΑ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ
της Μαρτσέλας Χαζάν
Μια σάλτσα τόσο απλή, που είναι πεντανόστιμη
Συνήθως, όταν ετοιμάζουμε μια σάλτσα για μακαρόνια, προσθέτουμε μυρωδικά, μπαχαρικά, ενδεχομένως ελιές, μανιτάρια, κάποιο αλλαντικό ή μπέικον. Κι όμως, η πιο απλή, βέρα ιταλική, κόκκινη σάλτσα, δεν έχει παρά 3 υλικά (εντάξει, δεν υπολογίζουμε το αλάτι) και δεν χρειάζεται παρά ένα μαχαίρι και μια κατσαρόλα.
Βούτυρο, μια κονσέρβα τομάτα κονκασέ και ένα ολόκληρο κρεμμύδι αρκούν για να δώσει κανείς γεύση και σώμα σε μια απλή, αλλά πεντανόστιμη σάλτσα. Βέβαια, κανείς δεν θα σας αποτρέψει από το να εμπλουτίσετε την κόκκινη σάλτσα με μακαρόνια με λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι στο πιάτο, ή να συμπληρώσετε λίγο φρέσκο βασιλικό. Η βάση της πάντως είναι η παρακάτω, απλή και πεντανόστιμη:
Υλικά
1 κονσέρβα ολόκληρα τοματάκια κονκασέ (800 γρ.)
5 κουταλιές βούτυρο
1 μέτριο κρεμμύδι, καθαρισμένο και κομμένο στη μέση
Αλάτι
Εκτέλεση
Βάζουμε την τομάτα με τα ζουμιά της κονσέρβας, με το βούτυρο και το κρεμμύδι σε ένα κατσαρολάκι. Προσθέτουμε μια-δυο πρέζες αλάτι.
Αφήνουμε τη σάλτσα να πάρει βράση. Ψήνουμε χωρίς να σκεπάσουμε την κατσαρόλα για περίπου 45 λεπτά σε χαμηλή φωτιά, ανακατεύοντας και λιώνοντας ανά τακτά διαστήματα τις τομάτες στη σάλτσα με ένα πιρούνι. Συμπληρώνουμε λίγο αλάτι.
Πετάμε το κρεμμύδι και αναμειγνύουμε τη σάλτσα με τα ζυμαρικά. Η σάλτσα είναι αρκετή για περίπου ½ κιλό σπαγγέτι ή άλλα ζυμαρικά.
Υ.Γ.
Εγώ βάζω δύο κρεμμύδια, λίγο πελτέ παραπάνω και ίσως λίγο σκόρδο ψιλοκομμένο. Καλή όρεξη, αν δεν πετύχει με την πρώτη συνέχισε και θα έχεις την πιο απλή και πιο γευστική σάλτσα. Έρρωσθε.
Κάπου εδώ κλείνει ο δεκάλογος του Επικούρειου Πέπου, σας ευχαριστώ που κάνατε τον κόπο να διαβάσετε τις σκόρπιες σκέψεις μου. Doomo Arigatoo!!
μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουν χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιαγμένα,
κι όσα δέντρα για τίποτ’ άλλο δέ φελάν
παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό.
Φωτιά! Τσεκούρι!
Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ.
===================
26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΚΟΒΙΝΑ 1928 - 2019 Τέσσερα χρόνια χωρίς την Μανουλογιαγιούλα μας.
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, ημέρα μνήμης η σημερινή και θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω την ανάρτηση στη μνήμη της μητέρας μου που μας αποχαιρέτησε πριν τέσσερα χρόνια. Την φωτογραφία δίπλα την θεωρώ συγκλονιστική, να γιατί Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που αξιώθηκα να φροντίσω τους γονείς μου ειδικά τότε που είχαν την ανάγκη μας, ήμουν εκεί ως φύλακας άγγελος. Η μητέρα μου είχε γεννηθεί στην Μεσοχώρα και είχε ακόμα δύο αδερφές εκ των οποίων ζει η μία, η Βαγγελιώ στο Φλαμούλι Τρικάλων. Τα τέσσερα χρόνια που την είχαμε κοντά μας ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές. Όλη η οικογένεια στάθηκε δίπλα όλη αυτή την περίοδο που είχε το πρόβλημα. Θα σταθώ ειδικότερα στην προσφορά της κόρης μου και του ανιψιού μου, της Βασιλικής και του Θωμά.
Ήμουν αυτός που της έκλεισε τα ματάκια της μαζί με τον Αλέκο, λίγο πριν είχαν τρέξει από τα ματάκια της τα τελευταία της δάκρυα, δύο δάκρυα που κρατάω μέσα μου ως δύο μικρά διαμάντια. Το ευτύχημα είναι πως αυτά τα τέσσερα χρόνια της απουσίας ήρθε πολλές φορές στον ύπνο μου, είναι και αυτό κάτι. Στη διπλανή φωτογραφία η Μάνα κοιτάζει ψηλά προς τον ουρανό, ως φαίνεται είχε καταλάβει πως σύντομα θα πορευόταν προς την χώρα των Μακάρων που βρίσκεται ανάμεσα στον Ουρανό και στην Ουτοπία. Δεν θα ξεχάσω το πόσα ποιήματα θυμόταν στα 92της, επίσης θυμόταν το πάτερ ημών και το πιστεύω, η μητέρα μου ήταν αυτή που τα έλεγε κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Εκεί που διαφωνούσαμε ήταν που η μητέρα μου είχε κόλλημα με την εκκλησία, και νευρίαζε που εγώ δεν εκκλησιαζόμουν και δεν δεχόμουν ''το πίστευε και μη ερεύνα''.
Αγαπητή/έ φίλη/ε εσύ που τώρα διαβάζεις αυτές τις γραμμές αν οι γονείς σου είναι κοντά σου, πήγαινε, αγκάλιασε τους, φίλησε τους, κάθισε κοντά τους, μίλησε τους, πάτε μια βόλτα μαζί όπως τότε που ήσουν μικρή/ός και σε παίρνανε από το χεράκι για μία βόλτα, τώρα πάρε τους εσύ από το χεράκι, και γενικότερα μείνε κοντά τους και μην αναβάλλεις για αύριο όλα αυτά, γιατί το αύριο μπορεί να μην έρθει ποτέ!!!! Άδραξε την ευκαιρία. ''Να λησμονούμε τους νεκρούς μας για να σβήσουμε τη θλίψη μας, είναι αχαριστία. Να πέφτουμε στην απόγνωση, επειδή τους χάσαμε, είναι βλασθημία''.
Σε κοιτώ κι αναθαρεύω και τα χέρια μου χτυπώ, σαν Αγία σε λατρεύω σαν μητέρα σ' αγαπώ.
Σε σε Μανούλα μου θα φέρω, Γαρύφαλλα σαράντα κι ένα κλωνί βασιλικό να με θυμάσαι πάντα!!
Με το πιστόλι το βαρύ και την χειροβομβίδα εμείς θα ελευθερώσουμε μία μέρα την πατρίδα.
Ζάκυνθος και Κεφαλονιά Κέρκυρα και Λευκάδα αυτά τα τέσσερα νησιά στολίζουν την Ελλάδα.
Αν είσαι κι αν δεν είσαι του Δημάρχου αδερφή, εγώ θα σε φιλήσω κι ας πάω φυλακή!
Τσαχπίνα μαριόλα τα ξέχασες όλα, φιλί δεν μου δίνεις το ψάρι στα χείλη μου ψήνεις λέξεις σκληρές μου πετάς!
Γεια σου Λιά καραμπουζοκλή με τη φούντα τη χρωματιστή,
Πούνε Λιά τα λεφτά από την πολλή δουλειά;
Ο ταχυδρόμος πέρασε χωρίς ν' αφήσει γράμμα,
Και μέρα νύχτα ανησυχώ και πνίγομαι στο κλάμα.
Ένα δύο πέντε δέκα για του Παντελή γυναίκα
Για ζει για πεθαίνει για ο χάρος την επαίρνει
Και φορά μαργαριτάρια στο λαιμό και στο κεφάλι.
Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου κι ανύπαντρος θα μείνω για το χατίρι σου.
Υ.Γ. Μία πολύ καλή μας φίλη είχε πει: ''Η μανούλα σου Πέπο όποτε κι αν ''φύγει'' θα ''φύγει'' γεμάτη από αγάπη!! Όντως έφυγε γεμάτη από αγάπη και στοργή.
Το πιο κάτω γράμμα θεωρώ πως είναι το καλύτερο μνημόσυνο για την μητέρα μου και για τον πατέρα μου.
Σ' ευχαριστώ φιλαράκι μου.
Το έχω διαβάσει πολλές φορές και πάντα νιώθω την ίδια συγκίνηση.
"Πέπο καλημέρα, όταν μου ήρθε το μήνυμα που έστειλες σήμερα ήμουν στην δουλειά, δεν μπορούσα να το διαβάσω η ώρα δεν περνούσε σήμερα η σκασμένη!!
Ήρθε όμως!
Ξέρεις το πρώτο πράγμα που κάνω όταν πηγαίνω σπίτι είναι να ανοίγω το τάμπλετ να διαβάζω ότι μου στέλνεις, το ξέρεις αυτό σου το έχω ξαναπεί.
Κι έτσι έγινε, διάβασα αυτά που έγραψες για την μανούλα σου και συγκινήθηκα, κοίταζα τις φωτογραφίες κι έλεγα, ήταν αυτή η γιαγιά η μπέμπα που λέγαμε, έτσι νέα δυναμική Μπουμπουλίνα! Θεέ μου πως περνούν τα χρόνια!
Τα έργα της τέλεια, τα ζήλεψα θα ήθελα να τα έχω, μοναδικά έργα τέχνης όπως τα είπες, έχω κι εγώ από την μανούλα μου και τα φυλάω να τα έχω για ενθύμιο.
Την θυμάμαι την μπέμπα που έπλεκε συνέχεια έπλεκε, έπλεκε, έπλεκε πάνω στην βεραντούλα και την χαιρόμουνα.
Μια μέρα, καλοκαίρι ήταν, ήμουν έξω στην αυλή μου Κυριακή ήταν, πότιζα τα λουλούδια. Νάσου και η μπέμπα ερχόταν από την εκκλησία.
Καλημέρα μου λέει τι κάνεις κορίτσι μου; Καλά είσαι;
Ο Γιωργάκης τα παιδιά σου όλοι καλά;
Καλά θεία τις λέω εσύ πως είσαι;
Να σου ζητήσω μια χάρη μου λέει,
'Οτι θέλεις πες μου τις λέω.
Να! Θα ήθελα να μου δώσεις από αυτήν την τριανταφυλλιά να βάλω την θέλω για τον Σπύρο μου μού λέει, όταν θα έρθει το καλοκαίρι να είναι έτοιμη για τον Σπύρο μου!! φιλαράκι μου έτσι ακριβώς μου είπε, αρέσουν στον Σπύρο μου τα λουλούδια!!
Ναι ρε φιλαράκι,
Δεν θα ξεχάσω και τον πατέρα σου που με έδωσε μια σακούλα κεράσια, ήμουν έγκυος στο Σωτήρη, με είδε έξω στην αυλή και με φωνάζει: νύφη, Έλα λίγο, πάρε μου λέει να φας,
Θεώρησε πως μια έγκυος γυναίκα είδε τα κεράσια και ζήλεψε.
Ένας παππούς λέω τον Γιώργο μ' έδωσε κεράσια σήμερα ποιος ήταν μου λέει; Ήταν έτσι κι έτσι δεν των ξέρω του λέω, ο Γιώργος κατάλαβε, εγώ δεν γνώριζα ακόμα τους ανθρώπους στο χωριό.
Άντε να μη σε κουράζω φιλαράκι μου, καλά σαράντα στην μπέμπα να αναπαυτεί η ψυχούλα της, καλό ταξίδι να έχει στη μνήμη σας.
Σε παρακαλώ ένα κεράκι θα το ανάψεις για μένα εκείνη την μέρα για την μπέμπα.
Καληνύχτα φιλάκια.
Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ.
=====================
ΕΛΕΝΗ ΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΓΚΟΥΒΙΝΑ 1955-2017 19/07/2017
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου σας καλημεροκαλησπερίζω. 10 χρόνια [2007 - 2017] κλείνουν φέτος λειτουργίας του ιστολογίου filomathei.blogspot.gr και δεν φανταζόμουν πως στην επέτειο των 10 χρόνων θα βρισκόμουν στο δυσάρεστο σημείο να κάνω τη σημερινή ανάρτηση. Όλα ξεκίνησαν περίπου 2 χρόνια [2015] πριν όταν διαγνώσθηκε η νύφη μου η Ελένη με καρκίνο στο στήθος. Σήμερα 20/07/2017 δυστυχώς η Ελένη δεν είναι πια μαζί μας, κάποια στιγμή είχα γράψει ένα Χα'ι'κού με τα πιο κάτω λόγια.
"Άτυχη Ελένη,
είσαι τυχερή που
έχεις τέτοιους γιους.'"
Πράγματι άτυχη, αλλά ανήκε κι αυτή στους επιμηθείς, όπως πολλές και πολλοί που με τον φόβο του γιατρού αργούν να κάνουν αυτά που πρέπει στην ώρα τους, με αποτέλεσμα όταν πια αποφασίζουν να κάνουν τις απαραίτητες εξετάσεις τις πιο πολλές φορές να είναι αργά.
Τυχεροί γιατί είχε δυο γιους που -0πως έλεγαν στο νοσοκομείο. νοσηλευτικό προσωπικό και όχι μόνο- αξίζουν όσο 20 κόρες, και που με τον πατέρα τους την φρόντιζαν όσο κανείς άλλος. Αυτό όμως δεν αρκούσε για να αναστρέψουν-ακυρώσουν τα σχέδια του καρκίνου.
==================
ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ 1938 - 2020 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας επιστήθιος φίλος, ένας δάσκαλος ζωής και συμπεριφορών μας αποχαιρέτησε πριν τρία χρόνια. Δάσκαλε σ' ευχαριστώ...
Φιλες και φίλοι καλημέρα, ημέρα μνήμης η σημερινή, σαν σήμερα τρία χρόνια πριν μας αποχαιρέτησε ένας σημαντικός φίλος, ο Δάσκαλος για μένα ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ ώς φόρο τιμής στη μνήμη του Δασκάλου επαναφέρω σήμερα το κείμενο που είχα γράψει τότε. Το δράμα ήταν που δεν μπορέσαμε εγώ και η Λαμπρινή να παραβρεθούμε στην κηδεία του Δασκάλου λόγω Covid, πανάθεμά σε Covid. Δάσκαλε για μία ακόμα φορά σ' ευχαριστώ πολύ που ήσουν τόσο καλός και που με δίδασκες ανθρωπιά, μουσική, φιλοσοφία και κυρίως που με είχες σαν μέλος της δικής σου οικογένειας. Κυρία Αμαλία, Δώρα Μιμίκα ευχαριστώ κι εσάς.
Σπυράκο ο δάσκαλος.... έφυγε σήμερα το πρωί..
Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι για να τιμήσω έναν καταπληκτικό άνθρωπο που είχα την τύχη να συναντήσω στη ζωή μου στα 13μου χρόνια. Ήταν ο καταξιωμένος μουσικός και τραγουδιστής ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ, τον είχα γνωρίσει στον ΒΑΚΧΟ ήμουν μόνος μου στην Αθήνα και κάποια στιγμή μετά την πρώτη μας συνάντηση, με κάλεσε ένα βράδυ μετά τη δουλειά, και με ρωτούσε που μένω, για τους γονείς μου, με ποιους μένω κ.λπ.
Όταν άκουσε πως έμενα μόνος με έναν ξάδερφό μου μού είπε: Την ερχόμενη Κυριακή - ήταν Τετάρτη - το μεσημέρι σε περιμένω στο σπίτι μου να φάμε μαζί. Εντωμεταξύ εγώ είχα γνωρίσει και την κ. ΑΜΑΛΙΑ την σύζυγό του, μια εκπληκτική Κυρία η οποία ερχόταν που και που στον ΒΑΚΧΟ με οικογενειακούς φίλους για διασκέδαση. Είχαν δύο κόρες, δύο αγγελούδια, η Δώρα ήταν η πιο μεγάλη και η Μιμίκα η πιο μικρή. Αρκετά πιο μικρές από μένα. Όταν η κ. ΑΜΑΛΙΑ έμαθε πως ήμουν μόνος μου στην Αθήνα παρότρυνε τον σύζυγό της να με καλέσει στο σπίτι τους ώστε να συνεχίσω να νιώθω την οικογενειακή θαλπωρή. Ο σύζυγός της βέβαια το είχε κάνει ήδη. Όταν βρέθηκα στο σπίτι τους για πρώτη φορά κατάλαβα, αν και μικρός, πως επρόκειτο για μία θαυμάσια και με αρχές οικογένεια. Τους αγάπησα όλους από την πρώτη στιγμή.
Τότε δεν είχα καταλάβει ακόμα το πόσο τυχερός ήμουν που βρήκα στο δρόμο μου αυτή την οικογένεια και κυρίως πως ο ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ θα γινόταν για μένα ο φίλος μου, ο δάσκαλος μου. Αυτός ο άνθρωπος μ' αγκάλιασε σαν παιδί του, αφιέρωνε χρόνο για μένα για να με μυήσει στη μουσική, μ' έβαλε να κάνω μαθήματα κιθάρας με τον καθηγητή μουσικής που είχε στην ορχήστρα του τον αείμνηστό πια ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΗ και κυρίως μου μιλούσε για ποιοτική μουσική, για συνθέτες όπως ο ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, ο ΞΑΡΧΑΚΟΣ, και για πολλούς ακόμα, εγώ όλους αυτούς ούτε που τους είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου γιατί στο χωριό ακούγαμε ΚΑΝΤΡΥ και ΡΟΚΑΔΙΚΑ από τα κουδούνια και τα κυπριά των καρκατζαλαίων κάθε πρωτοχρονιά και από τα γιδοπρόβατα του Χρήστου Πατούκα.
Είχε βάλει ο δάσκαλος και τον αρμονίστα τον αείμνηστο Δημήτρη που είχε επίσης στην ορχήστρα να με μάθει να παίζω πιάνο. Το είχα πάρει μάλιστα τόσο σοβαρά που καθόμουνα μέχρι το πρωί στο μαγαζί, αφού έφευγαν όλοι για να κάνω πρόβες. Ευτυχώς που γύρω από την ταβέρνα δεν υπήρχαν γείτονες γιατί θα με είχαν λυντσάρει. Μη φανταστείτε πως πλήρωνα για τα μαθήματα, κάθε άλλο, όταν κάποια στιγμή έκανα κάποια κρούση για χρήματα στον δάσκαλο της κιθάρας μου το ξέκοψε άμεσα, μου είπε πως αυτό ήταν θέμα του Θάνου και καλά θα κάνω να μην το αναφέρω ξανά. Στην αρχή είχα ζήλο, στην πορεία όμως ο ζήλος μου ατόνισε γιατί είχα γνωρίσει εντωμεταξύ τον κορυφαίο ζωγράφο ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΒΒΑΚΗ που ζωγράφιζε σε όλα τα καλά μαγαζιά της συνοικίας των Θεών [ΠΛΑΚΑ] με θέματα της παλιάς Αθήνας και που και που ζωγράφιζε και καμία ζωηρή αρτίστα μισόγυμνη, αυτό ήταν πολύ ελκυστικό για μένα και χρίστηκα βοηθός του καλλιτέχνη με αρμοδιότητα να του πλένω τα πινέλα, κάτι ήταν κι αυτό, και μοιραία εγκατάλειψα τις μουσικές σπουδές.
Εντωμεταξύ ο δάσκαλος, δάσκαλος ήταν για μένα πλέον ο ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ μού μιλούσε για τέχνη και για βιβλία. Ερχόταν στο μαγαζί να τον ακούσουν άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα αλλά ξεχώριζαν οι άνθρωποι που είχαν ποιότητα στη ζωή τους. Ο Δάσκαλος τότε ήταν μεγάλη φίρμα στη νύχτα και τον σεβόντουσαν όλοι, μαγαζάτορες, πελάτες, εργαζόμενοι και φυσικά οι συνάδελφοί του οι καλλιτέχνες. Είχε κάνει πάρα πολλά για μένα, θα έλεγα και όχι μόνο για μένα, και για τ' άλλα παιδιά, απλά εμένα μου είχε ιδιαίτερη αδυναμία γιατί ήμουν στην Αθήνα μόνος μου και γιατί προφανώς είχε καταλάβει πως μπορεί να ήμουνα μεν ένα χωριατόπαιδο αλλά έβλεπε πως είχα δίψα για μάθηση. Κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας ο αείμνηστος κι αυτός ΣΩΤΗΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ είχε την φαεινή ιδέα αντί να πάρει ξανά για την χειμερινή σεζόν τον ΘΑΝΟ ΚΑΡΡΑ πήρε έναν καινούριο άγνωστο καλλιτέχνη που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, μετά βέβαια τον έμαθε όλη η Ελλάδα, μιλάω για τον ΤΑΚΗ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗ τότε όμως ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων και καταλαβαίνετε βέβαια πως οι εργαζόμενοι είχαμε τα οικονομικά μας χάλια. Το μαγαζί πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, οι εργαζόμενοι είχαμε θέσει όλοι υποψηφιότητα για να γίνουμε άγιοι λόγω νηστείας = πείνας.
Τότε ήρθε και με βρήκε ο δάσκαλος, αφού είπαμε πολλά και διάφορα όταν πήγε να φύγει, κοντοστάθηκε, γύρισε, έβγαλε κάποια χαρτονομίσματα και μου τα έδωσε λέγοντας: Πάρε αυτά τα χρήματα και θα μου τα επιστρέψεις όταν θα επιστρέψω εδώ για δουλειά, και νομίζω πως με τα χάλια που έχετε σύντομα θα με καλέσει πίσω ο ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ. Αυτό και έγινε, και ευτυχώς που έγινε σύντομα γιατί θα μας έπαιρνε και θα μας σήκωνε. Όταν κάποια στιγμή αργότερα πήγα να δώσω εκείνα τα χρήματα στον δάσκαλο, με αγριοκοίταξε και μου είπε, ξέχασε το!!! Αυτός ήταν ο δάσκαλος. Κάποια στιγμή μας είχε φτιάξει και μια ομάδα και κάθε Κυριακή, παίζαμε με άλλες ομάδες της περιοχής και δύο φορές την εβδομάδα κάναμε προπόνηση. Αυτή η ενασχόληση έσωσε εμένα και άλλα παιδιά από το πιοτό και το τσιγάρο. Είχαμε στην ομάδα και έναν φοιτητή της ιατρικής, πολλά παιδιά τότε σπούδαζαν και παράλληλα εργαζόντουσαν γιατί δεν υπήρχε το εισόδημα του μπαμπά και της μαμάς, αυτό το παιδί με τον δάσκαλο μισή ώρα πριν τον αγώνα μας μιλούσαν για πολλά και διάφορα θέματα όπως: κάπνισμα, ποτό, γυναίκες, καμπαρέ, συμπεριφορές και κυρίως μας είχαν πείσει πως θα γινόμασταν μεγάλοι αθλητές αν δεν βάζαμε στη ζωή μας το ποτό και το κάπνισμα. Εγώ βέβαια μεγάλος αθλητής δεν έγινα - αν εξαιρέσουμε τη συμμετοχή μου σε κάποιους Μαραθώνιους - αλλά θα ευγνωμονώ για πάντα τον δάσκαλο και τον ΧΡΗΣΤΟ τον φοιτητή που μας παρότρυναν να μείνουμε εκτός ποτού και τσιγάρου. Επειδή αυτό το κείμενο θα το διαβάσουν και κάποια παιδιά της ΟΚΡΑ όπως π.χ. ο ΑΡΚΑΣ σίγουρα θα καταλάβουν πως πολλά πράγματα που τους έλεγα εγώ μετά, το 1999 που δημιουργήσαμε την ΟΚΡΑ είχαν τη ρίζα τους στην εποχή εκείνη. Κάποια στιγμή οι δρόμοι μας χώρισαν αλλά ποτέ δεν έπαψε να μ' αγαπάει και να τον αγαπάω. Όταν γνώρισε την Λαμπρινή, ήμασταν τότε αρραβωνιασμένοι, αφού μίλησε κάποια λεπτά μαζί της ήταν στο PEPOS RESTAURANT που είχαμε απέναντι από το σημερινό Μουσείο Ακροπόλεως, γύρισε, μου έκλεισε το μάτι και μου είπε: έκανες καλή επιλογή!! Δεν γνωρίζω αν η Λαμπρινή είχε ακούσει εκείνα και αν ήταν αυτό ο λόγος που στην πορεία αγάπησε τον δάσκαλο και όλη την οικογένεια εξίσου με μένα. Το ίδιο την αγάπησε και ο δάσκαλος, και η κ. Αμαλία και τα κορίτσια.
Σωτήριο έτος 2007!! Έχω ήδη ξεκινήσει στην αυλή των θαυμάτων να διοργανώνω βραδιές ποίησης, το 2007 θα ήταν το αποκορύφωμα, θα ερχόταν και οι φίλος μου με την δίδυμη αδερφή μου για να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας. Η σκέψη μου πήγε στον δάσκαλο, ήταν μοναδική ευκαιρία να τον τιμήσω. τον κάλεσα και αποδέχτηκε την πρόσκληση, έφερε μάλιστα και το μπουζούκι μαζί του, το τι έγινε εκείνο το βράδυ δεν μπορώ να σας το περιγράψω, ελπίζω κάποια στιγμή ή ο ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ ή ο ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ να γυρίσουν μια ταινία για να σας δώσουν το κλίμα που επικρατούσε εκείνο το βράδυ. Θα σταθώ στη στιγμή που ο δάσκαλος πήρε από την κόρη μου την αναμνηστική πλακέτα, ήταν η πρώτη φορά που αντίκριζα τον δάσκαλο βουρκωμένο. Αρχές του 2019 νομίζω ήταν Φεβρουάριος που τον επισκεφτήκαμε στο σπίτι του μου είχε πει δείχνοντας την πλακέτα που την είχε σε περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη του, αυτό εκεί είναι για μένα το καλύτερο δώρο!!! Για όσο έμειναν στο χωριό τους αγάπησαν όλοι.
Δάσκαλε, θέλω να σου πω για μία ακόμα φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου, υπήρξες για μένα ένας σημαντικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΣ και ΦΙΛΟΣ δυστυχώς λόγω κορωνο'ι'ού δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ στον αποχαιρετισμό γι' αυτό παρακάλεσα την πολυαγαπημένη μου Μιμίκα να σε αποχαιρετήσει εκ μέρους μου με τα πιο κάτω λόγια.
Δάσκαλε ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού, όπως είπε και ο σοφός Σωκράτης δεν γνωρίζω ποιος είναι πιο τυχερός, αυτός που μένει ή αυτός που φεύγει; αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι το γεγονός πως υπήρξα τυχερός που σε συνάντησα, θέλω λοιπόν να σου πω από τα τρίσβαθα της ψυχής μου ένα μεγάλο ευχαριστώ, υπήρξες για μένα ένας φάρος αγάπης, στοργής και πολιτισμού, χάρη σε σένα δάσκαλε μπόρεσα να δω τις αθέατες πλευρές τις ζωής, χάρη σε σένα γνώρισα την πραγματική και άδολη αγάπη.
Εσύ ήσουν αυτός που όταν ήμουν μόλις 13 χρονών και μόνος μου στην Αθήνα με καλούσες στο σπίτι σου, στη δική σου οικογένεια για να νιώθω την οικογενειακή θαλπωρή.
Δάσκαλε, για όσο ζω θα υπάρχεις στην καρδιά μου.
Καλό ταξίδι δάσκαλε..
ΥΓ. Χαίρομαι που ο δάσκαλος επέλεξε την καύση αντί για την ταφή, αν και δεν το είχαμε συζητήσει ποτέ αυτό το θέμα με τον δάσκαλο, το βρίσκω συναρπαστικό που έχουμε την ίδια άποψη για τα επέκεινα.
Θα μπορούσα να σας μιλάω πολλές μέρες για το μεγαλείο της ψυχής του δασκάλου μου, νομίζω πως αυτά τα λίγα είναι αρκετά για να καταλάβει κάποιος το πόσο ευλογημένος στάθηκα στη ζωή μου που με πήρε για προστασία κάτω από τις φτερούγες του. Ευτυχώς αυτό το μεγαλείο ψυχής το κληρονόμησε και στις κόρες του. Θα προσθέσω μόνο δυό λόγια για την Κυρία Αμαλία, κυριολεκτικά την λάτρευε γιατί γνώριζε πως πίσω από έναν πετυχημένο άντρα κρύβεται μία αξιολάτρευτη και ικανότατη σύζυγος, μη ξεχνάτε πως ο δάσκαλος εκτός από μεγάλη φίρμα της εποχής ήταν κατά γενική ομολογία ένας τζέντελμαν, επίσης να μην ξεχνάμε πως οι πειρασμοί της νύχτας τότε, όπως και σήμερα, ήταν πολλοί, κι όμως ο δάσκαλος παρέμεινε αλώβητος γιατί λάτρευε την Κυρία Αμαλία, πάντα μου έλεγε, ήμουν τυχερός, αν δεν ήταν η Αμαλία δεν θα είχα την οικογένεια που έχω, είχε δίκιο ο δάσκαλος αυτή ήταν η πραγματικότητα.
Όλα αυτά που διαβάσατε τα έγραψε ο μαθητής για τον δάσκαλό του, δηλαδή ο Επικούρειος Πέπος για τον Θάνο Καρρά απλά και μόνο για να του πει ευχαριστώ.
====================
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΒΙΝΑΣ 07/01/1938 -- 12/09/2021 Ο Μπαρμπαγιάννης έγινε άγγελος!!!! Πρώτη ανάρτηση 12/09/2021
84 χρόνια μιας συναρπαστικής και δημιουργικής ζωής με τρία παιδιά, με επτά εγγόνια, δύο δισέγγονα και κυρίως με μία καλοσυνάτη και στωική σύζυγο.
Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον θείο Γιάννη τον μικρότερο αδερφό του πατέρα μου που σήμερα 12 Σεπτεμβρίου 2021 μας αποχαιρέτησε μετά από 10ημερη παραμονή στο νοσοκομείο Τρικάλων λόγω Covid. Είχε κάνει και τα δύο εμβόλια αλλά νόσησε και λόγω διαφόρων προβλημάτων υγείας που είχε ήταν το εύκολο θύμα.
Ίσως κάποιος, κάποιοι να πούνε: μα αφού είχε κάνει και τα δύο εμβόλια γιατί νόσησε;
Είναι απλό, όταν έχεις υποκείμενα νοσήματα θα πρέπει να προσέχεις πάρα πολύ γιατί αυτός ο ιός χτυπάει κυρίως τους έχοντες προβλήματα υγείας γι' αυτό όσες και όσοι διαβάσουν αυτό το άρθρο ας λάβουν τα κατάλληλα μέτρα.
Την ημέρα που θα γινόταν η διασωλήνωση λίγη ώρα πριν ο Μπαρμπαγιάννης με επισκέφτηκε στον ύπνο μου και μου ζήτησε να μεταφέρω στο χαρτί τα πιο κάτω λόγια.
Η ώρα ήταν 06:30 όταν με επισκέφθηκε στον ύπνο μου ο θείος μου ο Γιάννης που αυτή την περίοδο βρίσκεται στο νοσοκομείο Τρικάλων στην Μ.Α.Φ. ( Μονάδα αυξημένης φροντίδας) λόγω Covid.
Ο διάλογος που έγινε μεταξύ εμού και του θείου μου είναι ο εξής.
-- Ανιψιέ καλημέρα!!
-- Καλημέρα Μπαρμπαγιάννη!!
-- Ανιψιέ αυτά που θα σου πω φρόντισε να τα γράψεις καλά στο μυαλό σου και όταν ξυπνήσεις να τα μεταφέρεις στο χαρτί, θέλω να παραδώσεις αυτά που θα σου πω στη θεία σου και στα ξαδέρφια σου, εντάξει;
-- Εντάξει Μπαρμπαγιάννη θα κάνω ότι μου ζητήσεις, πες μου όμως τι συμβαίνει; Λίγες ώρες πριν μίλησα με τον Πλάτωνα και μου είπε πως πήγαινες προς το καλύτερο, έχει αλλάξει κάτι;
Ανεψιέ υπήρξε μία κακή εξέλιξη, ενώ χθες είχα 92 οξυγόνο σήμερα το πρωί κατά τις 05:30 έπεσε στο 80 περίπου και το πιθανότερο σενάριο είναι να με διασωληνώσουν!! Όπως καλά γνωρίζεις η διασωλήνωση στην ηλικία μου και με τόσα προβλήματα που έχω δεν είναι ό,τι καλύτερο, φοβάμαι ανεψιέ πως δεν θα επιστρέψω ζωντανός στο χωριό. Για να μην τρομοκρατήσω τα παιδιά μου γιατί η ώρα ήταν ακατάλληλη πήρα μόνος μου την απόφαση, υπέγραψα εγώ για να γίνει η διασωλήνωση, βασικά από αυτά που μου είπαν οι γιατροί ήταν μονόδρομος, δεν είχαν άλλη επιλογή.
-- Μπαρμπαγιάννη μήπως θα έπρεπε να ενημερωθούν τα παιδιά πριν γίνει αυτό;
-- Και τι θα άλλαζε ανιψιέ; Θα άλλαζε κάτι; Απλά θα τους αναστάτωνα χωρίς λόγο, ξέρεις ο Κώστας ας κάνει τον σκληρό είναι πολύ ευαίσθητος και δεν ήθελα να τρομάξει μέσα στη νύχτα.
-- Και γιατί βρε Μπαρμπαγιάννη επέλεξες εμένα να μεταφέρω τα λεγόμενά σου;
Όλοι γνωρίζουν πως εσύ έχεις ταλέντο στο γράψιμο, τα λες ωραία, ένας άλλος λόγος είναι η αδυναμία που σου έχω εγώ και η θεία σου.
Σ' ευχαριστώ Μπαρμπαγιάννη για τα καλά σου λόγια, θα κάνω ότι μου πεις.
Αγαπημένα μέλη της οικογένειάς μου σας χαιρετώ, πριν λίγο μ' επισκέφθηκε ο γιατρός και μου είπε πως η κατάσταση χειροτερεύει και ως εκ τούτου θα έπρεπε να σας ενημερώσουν πως θα με διασωληνώνανε, πήρα την ευθύνη πάνω μου γιατί δεν ήθελα να σας τρομάξουν και υπέγραψα εγώ, έτσι κι αλλιώς δεν θα άλλαζε κάτι. Σκέφτηκα να επισκεφθώ τον ανεψιό μου τον Πέπο στο όνειρό του για να σας μεταφέρει αυτό το γράμμα.
Όπως καλά γνωρίζετε με τα διάφορα προβλήματα που έχω η διασωλήνωση δεν είναι ότι καλύτερο, ίσως αποβεί και μοιραία. Ελπίζω να τα καταφέρω και να βρεθώ ξανά κοντά σας για να σας κλείσω στην αγκαλιά μου.
Αν όμως, είπαμε αν, κάτι πάει στραβά και δεν τα καταφέρω θέλω να σας πω τα πιο κάτω λόγια.
Θέλω να σταθείτε δυνατοί!!
Εγώ έζησα κοντά σας μία συναρπαστική ζωή, αν κάποιες φορές σας στεναχώρησα σας ζητώ συγγνώμη, θέλω να κρατήσετε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε, ήμουν τυχερός που είχα τόσο καλά παιδιά, νύφες, γαμπρό, εγγόνια και κυρίως που είχα μία καλοσυνάτη γυναίκα που στάθηκε δίπλα μου βράχος.
Έζησα μαγικές στιγμές κοντά σας, είμαι πολύ περήφανος για όλους σας, σας ευχαριστώ που μου χαρίσατε 7 καταπληκτικά εγγόνια και δύο δισέγγονα, και αν όλα πάνε καλά η Καλλιόπη θα μας χαρίσει και το τρίτο, τι άλλο να ζητήσω από την ζωή μου; εδώ που τα λέμε δεν έζησα και λίγο, τα 84 είναι ένα καλό νούμερο.
Παιδιά μου μην λυγίσετε, να παραμείνετε δυνατοί και ενωμένοι, έχετε υπέροχα παιδιά και πρέπει να σταθείτε δίπλα τους γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι.
Σας παρακαλώ όλους να φροντίζετε και να αγαπάτε την μητέρα σας, στα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν να είσαστε δίπλα της ως φύλακες άγγελοι.
Αν κάποιον ή κάποια από τα μέλη της οικογένειας μου πλήγωσα ζητώ ταπεινά συγγνώμη και σας παρακαλώ να με συγχωρήσετε.
Ελένη να σταθείς δίπλα στα παιδιά, ειδικά τώρα εσύ θα είσαι το στήριγμά τους, γυναίκα, αν δεν ήμουν ο τέλειος σύζυγος δείξε επιείκεια και συγχώρεσέ με, παιδιά μου αν δεν ήμουν ο τέλειος πατέρας, επίσης σας ζητώ να με συγχωρέσετε.
Θα ήθελα να σας πω πολλά ακόμα αλλά οι γιατροί ανυπομονούν γιατί το οξυγόνο όλο και πέφτει πιο κάτω.
Αν δεν τα καταφέρω θέλω να σας πω πως σας αγαπώ όλους, σας παρακαλώ να μείνετε ενωμένοι και αγαπημένοι.
Ανεψιέ σ' ευχαριστώ, αν τα καταφέρω να βγω γερός από αυτή την περιπέτεια θα κάνουμε ένα γλέντι τρικούβερτο. Αντίο!!!
Το περιεχόμενο αυτού του γράμματος είναι λόγια του Μπαρμπαγιάννη που εγώ απλά τα μετέφερα στην οθόνη του τηλεφώνου σας.
Σας χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
Φίλες και φίλοι αύριο 13 Σεπτεμβρίου του 2021 στις 10:30 στον ιερό ναό Γενέσιον της Θεοτόκου στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι θα γίνει η εξόδιος ακολουθία του αποχαιρετισμού του θείου Γιάννη.
'Ενα ποίημα αφιερωμένο στον Μπαρμπαγιάννη από τον Επικούρειο Πέπο, το ποίημα απάγγειλε η εγγονή του η 'Ελενα στα εννιάμερα του παππού της. Πρώτη δημοσίευση 21/09/2021
Φίλες και φίλοι καλημέρα, χθες είχαμε τα εννιάμερα του Μπαρμπαγιάννη, με αφορμή λοιπόν αυτής της εκδήλωσης ζήτησα την βοήθεια της Μούσας της ποίησης [Ερατώ] ώστε να μπορέσω να γράψω ένα ποίημα για τον θείο μου. Η Μούσα Ερατώ ανταποκρίθηκε στο δίκαιο αίτημά μου και συνέδραμε τα μέγιστα προκειμένου να γράψω το πιο κάτω ποίημα, χθες λοιπόν μετά την επιμνημόσυνη δέηση όταν επιστρέψαμε στο σπίτι της οικογένειας ζήτησα από τις εγγονές του θείου να απαγγείλει κάποια το ποίημα. Ο κλήρος έλαχε στην 'Ελενα την κόρη του Πλάτωνα και της Υακίνθης η οποία με πάθος και συναίσθημα έκανε μία καταπληκτική απαγγελία που μας συγκίνησε όλους. Πάμε τώρα στο μεταφυσικό μέρος της υπόθεσης, το βράδυ ήρθε στο όνειρό μου ο θείος μου, ήταν δακρυσμένος!!! Τον ρώτησα:
--Μπαρμπαγιάννη γιατί είσαι δακρυσμένος;
-- Ανιψιέ πως να μην είμαι δακρυσμένος μ' αυτό το πολύ όμορφο και βιωματικό ποίημα που έγραψες για μένα; Ειδικά εκεί που αναφέρεις για τον γαμπρό μου τον Χρήστο με συγκλόνισες!! Ήταν άδικο ανεψιέ αυτό που συνέβη στον γαμπρό μου, αυτόν τον πόνο δεν μπόρεσα να τον ξεπεράσω ποτέ. Θέλω επίσης να σ' ευχαριστήσω γιατί θυμήθηκες αυτό που σου είχα ζητήσει, δηλαδή να με αποχαιρετήσετε με το αγαπημένο μου τραγούδι. Ευχαριστώ επίσης την εγγονή μου την ΄Ελενα για την ανυπέρβλητη απαγγελία που έκανε.
-- Μπαρμπαγιάννη όλα καλά και άγια αυτά που λες, λύσε μου όμως την απορία: πως εσύ τα έχεις μάθει όλα αυτά τα γή'ι'να αφού όλοι μας ξέρουμε πως έχεις πεθάνει;
-- Ανεψιέ καθ' οδόν προς τη χώρα των Μακάρων, η διαδρομή κρατάει 30 ημέρες, μπορούμε με έναν μαγικό τρόπο, που δεν μπορώ να σου αποκαλύψω να επικοινωνούμε με αγαπημένα πρόσωπα και να μαθαίνουμε το τι συμβαίνει πίσω μας. Σε χαιρετώ τώρα γιατί τελείωσε ο μαγικός χρόνος που είχα στην διάθεσή μου.
-- Σε χαιρετώ κι εγώ Μπαρμπαγιάννη, και σ' ευχαριστώ που επέλεξες εμένα για να μεταφέρω τα μεταφυσικά σου λόγια και συναισθήματα στ' αγαπημένα σου πρόσωπα.
Φίλες και φίλοι, Χριστιανοί και αλλόθρησκοι, θρησκευόμενοι και μη, αυτή ήταν η επικοινωνία που είχα με τον θείο Γιάννη, μη με ρωτήσετε πως και γιατί, γιατί ούτε κι εγώ γνωρίζω την διαδικασία, εξάλλου τι σημασία έχει; Αυτό που κρατώ εγώ είναι η παρέμβασή του στα δρώμενα.
Στης Μάνης τα ψηλά βουνά/
Με τα μεγάλα κάστρα/
Ο Μπαρμπαγιάννης πέρασε/
Και μίλησε με τ' άστρα.
Ήταν ο πρωτομάστορας/
Και είχε για βοηθό/
Τον Χρήστο τον γαμπρό του/
Αγαπητό και άξιο σε όλο το χωριό.
Κλάψτε βουνά της Μάνης/
Κλάψτε για τον Μπαρμπαγιάννη/
Γιατί πολύ σας λάτρεψε/
Και στον χορό σας βάνει.
Μόνο για σας μας μίλαγε,/
Πότε, για την ομορφιά σας/
Και πότε για την άγρια όψη σας/
Και πάντα νοσταλγούσε αυτά που έζησε κοντά σας.
Έλα όμως που ο Χάροντας τον ζήλεψε/
Και το κοντάρι αρπάζει/
Στον Μπαρμπαγιάννη δίνει μιά/
Και χάμω τον σωριάζει.
Τρέχουν γιατροί και νοσοκόμοι/
Τον Μπαρμπαγιάννη για να σώσουν/
Γίνεται μάχη δυνατή μέσα στην εντατική/
Μα ο Μπαρμπαγιάννης δεν μπορεί άλλο να πολεμήσει/
Γιατί είχε πολλές λαβωματιές/
Από του Χάροντα τις σαϊτιές/
Και λίγο πριν πεθάνει/
Ζητά από την Χαρόντισσα ένα τραγούδι να του βάλει που άκουγε στη Μάνη/
Τι έχουν της Μάνης τα βουνά και στέκουν μαραμένα/
Το άκουγε και στο χωριό/
Ήταν από τ' αγαπημένα/
Μ' αυτόν τον τρόπο πέθανε ο Μπαρμπαγιάννης το θεριό.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=====================
Κλάψτε βουνά της Μάνης/
Κλάψτε για τον Μπαρμπαγιάννη/
Γιατί πολύ σας λάτρεψε/
Και στον χορό σας βάνει.
Μόνο για σας μας μίλαγε,/
Πότε, για την ομορφιά σας/
Και πότε για την άγρια όψη σας/
Και πάντα νοσταλγούσε αυτά που έζησε κοντά σας.
Έλα όμως που ο Χάροντας τον ζήλεψε/
Και το κοντάρι αρπάζει/
Στον Μπαρμπαγιάννη δίνει μιά/
Και χάμω τον σωριάζει.
Τρέχουν γιατροί και νοσοκόμοι/
Τον Μπαρμπαγιάννη για να σώσουν/
Γίνεται μάχη δυνατή μέσα στην εντατική/
Μα ο Μπαρμπαγιάννης δεν μπορεί άλλο να πολεμήσει/
Γιατί είχε πολλές λαβωματιές/
Από του Χάροντα τις σαϊτιές/
Και λίγο πριν πεθάνει/
Ζητά από την Χαρόντισσα ένα τραγούδι να του βάλει που άκουγε στη Μάνη/
Τι έχουν της Μάνης τα βουνά και στέκουν μαραμένα/
Το άκουγε και στο χωριό/
Ήταν από τ' αγαπημένα/
Μ' αυτόν τον τρόπο πέθανε ο Μπαρμπαγιάννης το θεριό.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=====================
Φίλες και φίλοι αυτή η ανάρτηση έχει να κάνει με κείμενα που είχα γράψει στο παρελθόν με αφορμή την αναχώρηση αγαπημένων προσώπων.
Υ.Γ. Σήμερα 10/09/2024 το Ράδιο Κεφαλοπόταμος είχε αφιέρωμα στον Μάικ τον Άρχοντα της νύχτας που μας αποχαιρέτησε πριν 4 μέρες, [06/09/2024].
===================
[ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ] ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ. Σκόρπιες σκέψεις ενός Δον Κιχώτη - Ουτοπιστή. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας].
Α' Επιστολή ενός Γοργογυραίου στον Γερμανό πρέσβη.
Aξιότιμε Κύριε Πρέσβη καλημέρα.
Ονομάζομαι Σπυρίδωνας - Επίκουρος Γκοβίνας και θα ήθελα να Σας παρακαλέσω ν' αφιερώσετε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο Σας για να με βοηθήσετε να καταλάβω το εξής:
Α' Με ποιο δικαίωμα αρκετοί δημοσιογράφοι στην πατρίδα σας βρίζουν, και συκοφαντούν τους Έλληνες πολίτες;
Β' Ποια είναι στην προκειμένη περίπτωση η δική Σας θέση; Γιατί Κύριε Πρέσβη, δεν ακούσαμε κάποια αντίδραση εκ μέρους σας;
Γ' Κύριε Πρέσβη γιατί δεν ενημερώνετε αυτούς τους απίθανους-ρατσιστές (πιστεύω να συμφωνείτε πως ως Έλληνες δεχόμαστε χυδαία επίθεση ρατσισμού...) την ιστορικά τεκμηριωμένη αλήθεια? Γιατί δεν τους λέτε πως οι παππούδες, και οι γονείς αυτών των απίθανων ισοπέδωσαν το 1940-44 την Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους άσβεστα μέχρι σήμερα ίχνη αίματος και μία ρημαγμένη και καταληστευμένη χώρα, και το χειρότερο μας δημιούργησαν έναν εμφύλιο -άμεσα η έμμεσα- που ακόμα και σήμερα η χώρα μου δεν μπορεί να συνέλθει από τις πληγές του;...
Επίσης, γιατί δεν τους λέτε πως πίσω από μία σειρά μεγάλων σκανδάλων στην Ελλάδα κρύβονται Γερμανικές εταιρείες; Και τέλος γιατί η χώρα Σας επαίρεται για την Ηθική της, όταν αποδεδειγμένα εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά προστατεύοντας γνωστά στελέχη αλλά και Έλληνες συνεργούς των γνωστών εταιρειών της χώρας Σας από την κρίση των Ελληνικών δικαστηρίων;
Γιατί επίσης δεν τους λέτε πως η πλειοψηφία των κυβερνήσεων στη χώρα μας, άγονταν και φέρονταν από το Βερολίνο...; Η ερώτηση είναι απλή και σαφέστατη:
Γιατί δεν στρέφονται κατά των πολιτικών που αποδεδειγμένα είχαν συμμετοχή σε σκάνδαλα τα οποία εξυπηρετούσαν τις Γερμανικές εταιρείες π.χ.(Siemens);
Αυτές Κύριε Πρέσβη είναι οι απορίες ενός αφελούς Έλληνα πολίτη, και φαντάζομαι πολλών ακόμα αν κρίνω απ' αυτά που ακούω κάθε μέρα από τα χείλη συμπατριωτών μου.
Κύριε Πρέσβη, πάρ' αυτά εγώ και η οικογένειά μου, σας καλούμε ένα βράδυ, εσάς προσωπικά και την οικογένειά σας, να σας φιλοξενήσουμε να συζητήσουμε και να δειπνήσουμε με ελληνικούς μεζέδες.
Με εκτίμηση και σεβασμό Σπύρος Ν. Γκοβίνας
Τηλ. επικοινωνίας 6937013312
=====================
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΗ
Πριν λίγο έλαβα την πιο κάτω επιστολή που αν μη τι άλλο οφείλω να ομολογήσω πως δεν το περίμενα πως θα έπαιρνα κάποια απάντηση, τουλάχιστον τόσο σύντομα. Εννοείται πως θα ήθελα κάποιες ποιό σαφείς απαντήσεις αλλά μη ξεχνάμε πως ο άνθρωπος είναι διπλωμάτης.
Η απάντηση του Γερμανού πρέσβη στην Α' ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΟΥ.
Αξιότιμε κύριε Γκοβίνα!
Σας ευχαριστώ για την ειλικρινή ηλεκτρονική επιστολή σας από 26.02.2015. Συμμερίζομαι την άποψή σας ότι ο τρόπος, με τον οποίον ορισμένοι δημοσιογράφοι στη Γερμανία αναφέρονται στη συνολική κρίση εντός της ΕΕ, είναι ιδιαίτερα μονόπλευρος και ενίοτε δυσφημιστικός.
Παρόμοιος υπήρξε, ωστόσο, και ο τρόπος δημοσιογραφικών αναφορών πριν λίγο καιρό και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ακόμα και στην Αθήνα. Στη Γερμανία είθισται να παρεμβαίνουν οι σύλλογοι και οι οργανώσεις του Τύπου σε τέτοιες περιπτώσεις και να προστατεύουν έτσι τον διάλογο που διεξάγεται μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κάτι τέτοιο συνέβη πρόσφατα με την εκστρατεία μιας πολύ συγκεκριμένης εφημερίδας. Γερμανοί δημοσιογράφοι εκφράστηκαν κατηγορηματικά εναντίον της συγκεκριμένης εκστρατείας και απαίτησαν την ανάκλησή της, κάτι το οποίο κι επιτεύχθηκε.
Κατ' αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να διατηρήσουμε τον διάλογο των ΜΜΕ εντός της κοινής μας κοινότητας αξιών, της Ευρώπης, σε ένα ευπρεπές πλαίσιο αποφεύγοντας να τρωθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια .
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, όλοι οι εταίροι στην ΕΕ στάθηκαν αλληλέγγυοι απέναντι στην Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες με παρόμοια προβλήματα και θα συνεχίσουν να το πράττουν, διότι η αλληλεγγύη αποτελεί βασική προϋπόθεση μέσα σε μία κοινότητα. Έτσι, η Ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή ψήφισε πρόσφατα με μεγάλη πλειοψηφία την αιτούμενη από την Ελλάδα παράταση του προγράμματος προσαρμογής της.
Επιπρόσθετα, θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι για εμάς τους Γερμανούς είναι αυτονόητη η ανάληψη της ιστορικής μας ευθύνης για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Την ίδια διαβεβαίωση εξέφρασε και ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Γιόαχιμ Γκάουκ στην ομιλία του κατά την επίσκεψή του στους Λιγκιάδες τον Φεβρουάριο του 2014 τιμώντας από κοινού με τον απερχόμενο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Παπούλια και την μακρόχρονη φιλία μεταξύ των δύο λαών.
Την διατήρηση και την περαιτέρω εξέλιξη της φιλίας αυτής, η οποία από την έναρξη της κρίσης κι έπειτα πέρασε πολλές διακυμάνσεις, θεωρώ ως ένα από τα βασικά μου καθήκοντα. Για το λόγο αυτό, σας ευχαριστώ εγκάρδια για την ευθύτητα και την ειλικρίνεια που διέπει την επιστολή σας. Οι φίλοι και εταίροι συνομιλούν πάντα μεταξύ τους και προσπαθούμε να καλλιεργούμε αυτόν το διάλογο σε όλα τα επίπεδα.
Με εκτίμηση
Peter Schoof
Πρέσβης της
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
==========================
Β' ΕΠΙΣΤΟΛΗ ως απάντηση στην επιστολή του πρέσβη.
Σας στέλνω πιο κάτω την επιστολή που έστειλα ως απάντηση στην επιστολή του Γερμανού πρέσβη και θα ήθελα να ρωτήσω: πόσες τέτοιες επιστολές έλαβε ο Γερμανός Πρέσβης;
Αξιότιμε κύριε Πρέσβη καλησπέρα!
Οφείλω να ομολογήσω πως εξεπλάγην ευχάριστα από την απαντητική επιστολή Σας.
Για κάποιους λόγους τα στερεότυπα μας οδηγούν σε λάθος εκτιμήσεις, εις ότι με αφορά τα στερεότυπα με οδήγησαν στο συμπέρασμα πως δεν έπρεπε να περιμένω απάντηση.
Αποδείχθηκε πως είχα κάνει λάθος, φαντασθείτε τώρα πόσα στερεότυπα μπορεί να έχουν οι Γερμανοί αναγνώστες και τηλεθεατές για τους Έλληνες, απ' αυτά που ακούνε και διαβάζουν κάθε μέρα από τα ΜΜΕ των χωρών τους, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ μόνο σε ένα.
'Εδωσαν οι Ευρωπαίοι πολίτες πάρα πολλά ευρώ στους ''τεμπέληδες-άπληστους'' Έλληνες!!!
Πράγματι οι Ευρωπαίοι πολίτες της Ευρωζώνης έδωσαν πάρα πολλά χρήματα, αυτό είναι αλήθεια, αλλού είναι το ψέμα, το ΜΕΓΑΛΟ ψέμα είναι πως αυτά τα χρήματα τα πήραν οι Έλληνες πολίτες!!!
ΟΧΙ δεν τα πήραν οι Έλληνες πολίτες, τα πήραν οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ!!!!!!! και τα χρεώθηκαν οι Έλληνες πολίτες για να σωθούν οι Γερμανικές και οι Γαλλικές τράπεζες, αυτή είναι η αλήθεια.
Γερμανοί μάλιστα βουλευτές πρόσφατα καταψήφισαν στην Ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή δηλώνοντας ''καταψηφίζουμε σήμερα την πρόταση του Υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε επειδή εκβιάζει την Ελληνική κυβέρνηση να αποπληρώσει τα χρέη στις τράπεζες και να συνεχίσει την ίδια καταστροφική πολιτική των περικοπών''
Κύριε Πρέσβη αυτή τη ΜΕΓΑΛΗ αλήθεια από που και πότε θα τη μάθουν οι Ευρωπαίοι πολίτες;
Από τα ΜΜΕ των εταίρων μας που καθυβρίζουν κάθε μέρα τους Έλληνες; Φοβάμαι ποτέ.
Κύριε Πρέσβη, επειδή είχατε την τύχη ή την ατυχία να βρίσκεστε την περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα, φαντάζομαι πως εισπράττετε κι εσείς αυτό που εισπράττω κι εγώ, δηλαδή την καταρρακωμένη αξιοπρέπεια των Ελλήνων, ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω στα νέα παιδιά, πως να τους μιλήσω γι' αυτή τη μεγάλη οικογένεια της Ευρώπης όταν αυτό που εισπράττουν από πολλούς εταίρους είναι χλεύη και ύβρεις από λαούς που υποτίθεται πως πρέπει να ζούμε σαν μια οικογένεια.
Ένα άλλο ερώτημα που θέτουν πολλοί Έλληνες είναι το εξής: πως νοείται ένα νόμισμα να το ονομάζουμε ενιαίο χωρίς να έχει ενιαίο κόστος;
Αφού λοιπόν είμαστε μια οικογένεια γιατί κάποια μέλη της οικογένειας να έχουν κόστος χρήματος μηδενικό, και κάποια άλλα μέλη εξωφρενικά πολλαπλάσιο;
Υ.Γ. Αφού σας ευχαριστήσω για τον πολύτιμο χρόνο που αφιερώσατε, θα ήθελα να επαναλάβω την ανοιχτή πρόσκληση για ένα γεύμα, ή ένα δείπνο όπου με χαρά μια Ελληνική οικογένεια θα φιλοξενήσει εσάς και την οικογένειά σας, γιατί παρά την κρίση δεν ξεχνάμε το φιλότιμο, και τη φιλοξενία. Είσαστε ευπρόσδεκτοι.
Με σεβασμό και εκτίμηση.
Σπύρος Ν. Γκοβίνας.
====================
ΟΔΟΣ ΝΟΡΜΑΝΟΥ
Από Γκοβ;iνα Σπυρίδωνα προς Γερμανική Πρεσβεία.
Αξιότιμοι κ.κ. της Γερμανικής Πρεσβείας σας καλημερίζω, προσπαθώ πολλές μέρες να επικοινωνήσω τηλεφωνικά μαζί σας αλλά δεν τα κατάφερα. Ονομάζομαι Γκοβίνας Σπυρίδων και ο λόγος που σας ενοχλώ –πάλι- είναι ο εξής. Στο Μοναστηράκι όπως θα διαβάσετε πιο κάτω υπάρχει ένας μικρός δρόμος που ονομάζεται ‘’ΝΟΡΜΑΝΟΥ’’ επίσης εκεί υπάρχει και ένα μικρό μνημείο. Δυστυχώς για μένα πολύ πρόσφατα έμαθα γι’ αυτή την καταπληκτική ιστορία. Η αυταπάρνηση και η θυσία αυτών των παλληκαριών υπέρ της πατρίδας μου με συγκλόνισε. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποια ημέρα μνήμης γι’ αυτούς τους μοναδικούς φιλέλληνες, αν υπάρχει θα σας παρακαλούσα να μου την γνωστοποιήσετε. Επίσης αν υπάρχει η δυνατότητα μέσω της πρεσβείας να έρθω σε επαφή με κάποια μέλη της οικογένειας από τους απογόνους του Norman von Ehrenfels, και όχι μόνο, προκειμένου να τους φιλοξενήσω στο σπίτι μου στην Αθήνα και στο Γοργογύρι Τρικάλων ως ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Μετά τιμής ένας ευγνώμων Έλληνας Σπυρίδων Γκοβίνας.
====================
OΤΑΝ Η ΟΚΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΡΑΞΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ.
ΚΑΝΤΖΑ 22/03/2015 ΌΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΚΡΑ-ΛΟΓ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΔΥΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ.
Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας και του ανέφικτου, που γίνετε όμως εφικτό όταν ακούμε την ''άτακτη φωνούλα'', σας καλημερίζω και σας προτρέπω να επιτρέπετε σ' αυτή τη φωνούλα να σας μιλάει, και εις ό,τι με αφορά όχι απλά της επιτρέπω να μου μιλάει, αλλά κυρίως κάνω πάντα αυτό που μου ζητάει. Ίσως αναρωτηθεί κάποια/ος τι θέλει να πει ο ''ποιητής;'' έκανα αυτή την εισαγωγή απλά και μόνο για να σας πω πως αυτή ή ''άτακτη φωνούλα'' ήταν η αιτία που χθες βράδυ φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας δύο ξεχωριστούς ανθρώπους από την Γερμανία, και γιατί ξεχωριστούς; ίσως πει κάποιος άλλος. Ξεχωριστούς γιατί πήραν μια απόφαση, που κατά τη γνώμη μου έγραψαν ιστορία, γιατί το να πας στον Δήμαρχο του ΝΑΥΠΛΙΟΥ και να του λες: είμαι Γερμανός και θέλω να πληρώσω το μερίδιό μου από τα χρήματα που έκλεψαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, είναι περίπου σα να έλεγες πως είμαι εξωγήϊνος!! Περίπου μία βδομάδα πριν κι ενώ βρισκόμουν στην έδρα της ΟΚΡΑ δηλαδή στο ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ, λάβαμε ένα μέϊλ που είχε είχε ως τίτλο ''Ζευγάρι Γερμανών πλήρωσε το μερίδιο του από τις... πολεμικές αποζημιώσεις.'' Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και η ''άτακτη φωνούλα'' έπιασε δουλειά, δεν χρειαζόταν δα και μεγάλη προσπάθεια γιατί όσες φορές στο παρελθόν έπραξα αυτό που επιθυμούσε η α.φ. πάντα, μα πάντα είχε δίκιο. Έτσι κι' αυτή τη φορά έπραξα αυτό που ζητούσε η α.φ. Επικοινώνησα με την πρόεδρο του κοινωφελή φορέα ''Πύλη Πολιτισμού'' στο Ναύπλιο και της εξήγησα το σκοπό του τηλεφωνήματος, είπα πως είχα συγκινηθεί πάρα πολύ από την κορυφαία πράξη ανθρωπιάς και ευθύνης των δύο Γερμανών, και θα επιθυμούσα εγώ και ή οικογένειά μου, όταν αυτοί οι άνθρωποι επιστρέψουν στη Αθήνα να τους φιλοξενήσουμε. Ήταν σειρά τής προέδρου να συγκινηθεί απ'αυτή την πρωτοβουλία και μου υποσχέθηκε πως θα μεταβίβαζε την επιθυμία μου στους Nina kai Ludwig. Αμέσως μετά το Ναύπλιο το ζευγάρι έφυγε για το Ηράκλειο της Κρήτης, από την Κρήτη ήταν που επικοινώνησαν για πρώτη φορά μαζί μου για να μου πούν πως αποδέχονται την πρόσκληση, η μόνη μέρα που θα μπορούσε αυτό να συμβεί ήταν την Κυριακή το βράδυ, θα επέστρεφαν από Κρήτη στις 18.30 και θ' αναχωρούσαν το πρωί στις 06.00 που σήμαινε πως θα πρέπει να ήταν στο Αεροδρόμιο κατά τις 04.00 Πράγματι στις 18.50 υποδεχόμασταν στο Ελευθέριος Βενιζέλος τη Nina kai ton Ludwig. Eν το μεταξύ θα γυρίσω λίγες ώρες πίσω για να πω πως η DOLENTHIA είχε αρχίσει ήδη να ετοιμάζει διάφορα σπεσιαλιτέ. Με μια πολύ όμορφη ανθοδέσμη που είχε ετοιμάσει ο Προ'ι'στάμενος της ΟΚΡΑ ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΔΗΜΑΣ και αφού για μία ακόμα φορά αποφύγαμε τους ανθρώπους του Τύπου που ήταν εκεί, υποδεχθήκαμε τους φίλους μας. Την ώρα που πηγαίναμε προς το αυτοκίνητο δέχθηκα ένα συγκινητικό τηλεφώνημα από την μητέρα της βαπτιστήρας μου, την Νίκη Βαλιούτη και όταν της εξήγησα που είμαι και ποιους φίλους περιμέναμε μου είπε πολύ όμορφα λόγια γι' αυτή την πρωτοβουλία, ευχαριστώ Νίκη. Φίλες και Φίλοι περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ, και το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν ήρθε στην παρέα ο εξαίρετος και σοφός φίλος μας ο κ. Φαίδωνας ο οποίος είναι γνώστης της Γερμανικής γλώσσας με αποτέλεσμα η συζήτηση να γίνει πιο ενδιαφέρουσα. Ευχαριστούμε τον κ. Φαίδωνα.
Κάποια στιγμή ρώτησα τον Ludwig πότε πήρε την απόφαση να προβεί σ' αυτή την κορυφαία ενέργεια, ξύπνησες ένα πρωί και είπες θα πάω στη Ελλάδα να δώσω τα χρήματα; Απάντηση: Όχι δεν έγινε έτσι, εδώ και αρκετά χρόνια με απασχολούσε αυτό το θέμα, το ποτήρι ξεχείλισε όταν άκουγα τελευταία τον Σόϊμπλε να μιλάει μ' αυτόν τον τρόπο για την Ελλάδα και τους Έλληνες, τότε είπα, είναι καιρός να κάνω εγώ αυτό που δεν κάνει η επίσημη Γερμανία.
Φίλες και Φίλοι αυτό που θα ήθελα να σας επισημάνω είναι το γεγονός πως αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι μ' αυτή τους την πράξη έγραψαν ιστορία...... ένας ακόμα λόγος που αυτή η πράξη τους γίνετε ακόμα πιο σημαντική, είναι το γεγονός πως αυτά τα χρήματα, μη φαντασθείτε πως ήταν από το πλεόνασμα τους!!! Είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι μ' ένα μέσο εισόδημα. Μας είπαν κι άλλα πολλά οι φίλοι μας που δεν θέλω να τα αναφέρω γιατί εγώ θέλω να σταθώ στην κορυφαία τους πράξη, άλλωστε ό,τι είχαν να πουν το είπαν με την πράξη τους, εξάλλου δεν θα ήταν και σωστό εκ μέρους μου να καταχρασθώ τη φιλόξενο πνεύμα μιας Ελληνικής οικογένειας. Απλά στο πίσω μέρος του μυαλού σας να έχετε το εξής: ίσως με την επιστροφή στην πατρίδα τους να αντιμετωπίσουν ένα εχθρικό κλίμα γιατί δυστυχώς εκεί υπάρχουν πολλοί Σόϊμπλε, και επειδή μ' αυτή τους την πράξη είναι σα να λένε στην κυβέρνησή τους, και σε όλους τους Γερμανούς, σταματήστε να κάνετε το κορόϊδο και αναλάβετε τις ευθύνες σας, ίσως, αν και το απεύχομαι, συναντήσουν δυσκολίες από τους εκεί ανεγκέφαλους πατριδοκάπηλους που υπάρχουν παντού. Ήδη την Τρίτη είναι καλεσμένοι στο Μόναχο από τηλεοπτικό κανάλι μεγάλης εμβέλειας.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τη ''μεζεδοτράπεζα'' που έγινε στο σπίτι της οικογένειας του Επικούρειου Πέπου.
Υ.Γ. Το άρθρο που ακολουθεί είναι αυτό που διάβασα και με συγκίνησε αφάνταστα, ώστε να πάρω την απόφαση να τους συναντήσω. Εκείνο επίσης που με απασχολεί είναι οι Έλληνες που δραστηριοποιούνται στην Γερμανία, και πόσο έχουν επηρεασθεί, η ζωή τους, και οι δραστηριότητες αυτών των ανθρώπων. Επίσης κάτι άλλο που με απασχολεί πολύ σοβαρά, και φαντάζομαι και πολλούς από εσάς, είναι το γεγονός της άφεσης αμαρτιών σ' αυτούς που μας οδήγησαν έως εδώ. Μήπως κάποιοι από σας γνωρίζουν ποίοι και γιατί το 2010 βράβευσαν τον λεγόμενο ΓΑΠ στην Γερμανία; το νούμερο 140.000.000.000 ή 140 δισεκατομμύρια σας λέει κάτι; Ψάξτε το, έχει πολύ ενδιαφέρον. το ξαναλέω, 140 χιλιάδες εκατομμύρια
Ζευγάρι Γερμανών πλήρωσε το μερίδιό του από τις πολεμικές αποζημιώσεις.
Το αίτημα για την καταβολή των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου στην Ελλάδα, που το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στην πολιτική επικαιρότητα, εισακούστηκε από ένα ζευγάρι Γερμανών πολιτών που έσπευσαν να δώσουν στην Ελλάδα το δικό τους μερίδιο μέσω δωρεάς σε κοινωνικό φορέα στο Ναύπλιο.
Ο Ludwig Zacaro και η Nina Lahge επηρεάστηκαν, όπως είπαν, από τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη, κατά τη συνάντηση που είχε με τον Γερμανό ομόλογό του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στο Βερολίνο, και επισκέφθηκαν, συμβολικά, το Ναύπλιο επειδή ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της χώρας, όπου ζήτησαν συνάντηση με τον δήμαρχο της πόλης, Δημήτρη Κωστούρο, στον οποίο ανέφεραν ότι θέλουν να πληρώσουν το ποσό που τους αναλογεί από το κατοχικό δάνειο.
Ο κ. Κωστούρος τούς εξήγησε ότι δεν μπορεί ο δήμος να εισπράξει χρήματα γι" αυτό τον σκοπό και τους παρότρυνε, εφόσον επιθυμούν, να δώσουν χρήματα στον κοινωφελή φορέα «Πύλη Πολιτισμού» που δραστηριοποιείται, μεταξύ άλλων, στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, με τη λειτουργία κοινωνικού παντοπωλείου το οποίο προσφέρει δωρεάν τρόφιμα σε οικονομικά αδύναμους πολίτες του Ναυπλίου.
Στη συνέχεια, το ζευγάρι προσέφερε στην «Πύλη Πολιτισμού» το ποσό των 875 ευρώ, το οποίο, όπως είπε, θεωρεί ότι αναλογεί σε κάθε Γερμανό πολίτη από το συνολικό ποσό που οφείλει η Γερμανία για το κατοχικό δάνειο. Παράλληλα, εξήγησαν ότι αυτή η κίνηση είναι συμβολική και έχει στόχο να αφυπνίσει, ενώ τόνισαν πως εάν τους ζητηθεί από τη χώρα τους να πληρώσουν για τις διεκδικήσεις της Ελλάδας, θα το πράξουν. Επίσης, δήλωσαν ότι αγαπούν την Ελλάδα και συμμερίζονται όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, ενώ ντρέπονται για τον τρόπο συμπεριφοράς των μέσων ενημέρωσης στη Γερμανία αλλά και των Γερμανών πολιτικών. Όπως αναφέρουν σε επιστολή τους: «Ο ελληνικός πληθυσμός δεν είναι υπεύθυνος για τα κρατικά χρέη που έγιναν παλιότερα. Λόγω των τωρινών αναμενόμενων βελτιώσεων θα έπρεπε η Ελλάδα να μην μπλοκαριστεί, αλλά να υποστηριχθεί. Η σημερινή κυβέρνηση, για πρώτη φορά, εκφράζει την πρόθεση να διαπραγματευτεί υπέρ του λαού και εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου και να εμποδίσει τη λεηλασία της οικονομίας. Εξ" αυτού και μόνο θα έπρεπε να υποστηριχθεί από την ΕΕ και να μην μπλοκάρεται. Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ελληνικός λαός δεν ευθύνεται για την παταγώδη αποτυχία προηγούμενων κυβερνήσεων. Η προηγούμενη κυβέρνηση δημιούργησε χρέη προς όφελος της ολιγαρχίας, αλλά ο λαός θα πρέπει να πληρώσει γι" αυτά». «Αντιθέτως η Γερμανία είναι που οφείλει στη χώρα σας. Καταβολή χρημάτων επανόρθωσης από την εποχή του Β" Παγκοσμίου Πολέμου, όπως εξ αυτών είναι ο αναγκαστικός δανεισμός του 1942, υπολογιζόμενος σε 11 δισ. ευρώ, ο οποίος ανέρχεται σήμερα με τους τόκους στα 70 δισ. ευρώ» προσθέτουν.
Το ζευγάρι των Γερμανών υπολόγισε ότι το αναγκαστικό δάνειο είναι 70 δισ. ευρώ και το διαίρεσαν με τα 80 εκατ. του πληθυσμού της Γερμανίας. Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το ποσό που αναλογεί σε κάθε Γερμανό πολίτη είναι 875 ευρώ, χωρίς να υπολογίζει κανείς τα χρήματα για τις επανορθώσεις από τις καταστροφές του πολέμου. Θέλοντας, λοιπόν, να καταδείξουν το πρόβλημα στους υπόλοιπους πολίτες της χώρας τους, αποφάσισαν να καταβάλουν συμβολικά το ποσό που τους αναλογεί στην Ελλάδα από τα χρήματα του κατοχικού δανείου.
Ο Ludwig Zacaro και η Nina Lahge εξήγησαν ότι δεν έχουν πολλά χρήματα, αφού ο ίδιος είναι συνταξιούχος και η σύζυγός του εργάζεται 30 ώρες την εβδομάδα, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Όμως, συγκέντρωσαν το ποσό με την ελπίδα να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και άλλοι Γερμανοί πολίτες.
Ακόμη, ανέφεραν ότι παρακολούθησαν στην τηλεόραση την κοινή συνέντευξη του κ. Βαρουφάκη και του κ. Σόιμπλε και ακούγοντας τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών για παραγραφή των γερμανικών υποχρεώσεων, τους κίνησε το ενδιαφέρον να μάθουν λεπτομέρειες για την υπόθεση, τις οποίες βρήκαν στο διαδίκτυο. Όπως υπογράμμισαν, θεώρησαν ντροπιαστικό το δημοσίευμα της εφημερίδας BILD, σύμφωνα με το οποίο η Γερμανία δεν χρωστάει κανένα ευρώ στην Ελλάδα.
Εκ μέρους της «Πύλης Πολιτισμού» η Βούλα Δεδέα παρέλαβε το ποσό των 875 ευρώ, δίνοντας απόδειξη στο ζευγάρι των Γερμανών, τους οποίους ευχαρίστησε για τη συμβολική κίνησή τους, υπογραμμίζοντας ότι υπάρχει φιλία μεταξύ των λαών και η πολιτική είναι αυτή που διχάζει τους ανθρώπους και υποβιβάζει τους λαούς.
Ο δήμαρχος Ναυπλιέων, Δημήτρης Κωστούρος, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, σημείωσε: «Είναι εμφανές ότι η ηγεσία του γερμανικού λαού δεν μπορεί να εκπροσωπείται από δύο-τρία ανθελληνικά πρωτοσέλιδα, όπως και οι σχέσεις των δύο λαών πολλές φορές δεν αντικατοπτρίζονται από τις κινήσεις της πολιτικής σκακιέρας. Οι λαοί οφείλουν να αναλογιστούν ο καθένας την προσφορά του άλλου σε ιστορικό, πολιτιστικό και οικονομικό επίπεδο, με αποκλειστικό στόχο τη συνεργασία και την κοινή ευημερία».
ΣΧΟΛΙΑΟ/Η Arkas είπε...
Καλησπέρα! Θα ήθελα και γω να αφήσω ένα σχόλιο για την ανωτέρω ανάρτηση, καθώς αποτελεί κάτι το ξεχωριστό, εξέχουσας σημασίας για όποιον θέλει να χαρακτηρίζεται από ανθρωπιά, στο ένα σκέλος, και Ελληνικότητα στο άλλο σκέλος. Ξεκινώντας λοιπόν, δύο άνθρωποι από την Γερμανία, η κα. Νina και ο κ. Ludwig, αποφάσισαν να κάνουν το "μεγάλο" και "δύσκολο" ταξίδι, να έρθουν στην Ελλάδα, να δηλώσουν παρών και εν τέλει, χωρίς τυμπανοκρουσίες, αλλά με περισσή ταπεινότητα, να επισκεφθούν τον δήμαρχο Ναυπλίου και να εκφράσουν την επιθυμία τους προς αποζημίωση του ελληνικού δημοσίου για το κατοχικό δάνειο της ναζιστικής Γερμανίας εις βάρος της Ελλάδας. Αξίζει να τονίσουμε εδώ πως μεταπολεμικά κανένας Ελληνας πολιτικός δεν διεκδίκησε τις πολεμικές αποζημιώσεις και την επιστροφή του κατοχικού δανείου στην Ελλάδα. Δυστυχώς, η ιστορία θα γράψει με μελανά γράμματα ηγεσίες που προτίμησαν να προδώσουν τον Περήφανο Ελληνικό Λαό, όπου στα δύσκολα πάντοτε καταλάμβανε την πρώτη γραμμή, διδάσκοντας παγκοσμίως ήθος, φιλότιμο και λεβεντιά. Ο λόγος για τον οποίο χαρακτηρίζεται το ταξίδι των δύο Γερμανών μεγάλο και δύσκολο, είναι διότι ενέχει τα στοιχεία της μεγαλειότητας της πράξεως τους αφενός, αλλά και της αντιξοότητας υπό την οποία κατέστη εφικτό το εγχείρημα, αφετέρου. Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια το κλίμα έναντι των Ελλήνων δεν είναι και το καλύτερο. Πολλοί έχουν παρασυρθεί από την προπαγάνδα που κυριαρχεί, ταυτίζοντας τον ελληνικό λαό με κυβερνήσεις και ολιγάρχες που τον διαφεντεύουν. Το φαινόμενο αυτό μάλλον παρατηρείται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αφού διαβάζοντας την ανάρτηση βλέπουμε ότι το ζεύγος των Γερμανών που επισκέφθηκε την χώρα μας συχνά νιώθει θιγμένο από τις τοποθετήσεις εγχώριων πολιτικών παραγόντων και μέσων, κατ'επίφασην, ενημέρωσης. Όπως και να 'χει, η πράξη αυτή των δύο Γερμανών είναι ανυπέρβλητη, αποτελώντας παράλληλα δείγμα τεράστιας ανθρωπιάς, ορθής ανάγνωσης των γεγονότων, ευθύνης, ήθους, φιλότιμου, μεγαλειότητας και ανδρειοσύνης.
Εις ότι αφορά το δεύτερο σκέλος της ιστορίας, που σχετίζεται με την Ελληνικότητα ορισμένων ανθρώπων, τα συγχαρητήρια είναι μάλλον λίγα. Συγκεκριμένα, ο Μr Pepos πρωτίστως και εν συνεχεία η οικογένειά του, υπό μια ευρεία διάσταση του όρου, αισθάνθηκαν την ανάγκη να φιλοξενήσουν τους δύο Γερμανούς, εκφράζοντας την τεράστια εκτίμηση και σημασία που διαδραματίζει γι' αυτούς η κίνηση του ζεύγους. Το κενό που πήγε να δημιουργηθεί από την μεγαλειώδη πρωτοβουλία των Γερμανών, βρήκε απέναντί του έναν specialίστα του είδους, τον Mr Pepos. Οφείλω να του προσάψω ότι σε θέματα επικοινωνιακής πολιτικής, φιλοξενίας και φιλότιμου είναι ασυναγώνιστος. Πολλά bravo, όπως επίσης και στην κα. Λαμπρινή, η οποία αποφεύγει τα λόγια, προτιμώντας να εκφραστεί από τα έργα. Αυτό θα πει να είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ, να έχεις ΦΙΛΟΤΙΜΟ, να λατρεύεις το ΩΡΑΙΟ!
ΥΓ: RESPECT RESPECT RESPECT
26 Μαρ 2015, 1:52:00 π.μ.To πιο πάνω σχόλιο είναι του Αρκά και όσοι γνωρίζουν την αγάπη που έχω για τον ''γιό μου'' τον Αρκά θα καταλάβουν γιατί βάζω εδώ σ'αυτή τη θέση το δικό του σχόλιο. Επίσης θα μου επιτρέψετε να παρουσιάσω ακόμα ένα σχόλιο ενός πολύ εκλεκτού φίλου του κ. Χρήστου Δήμα, πιστέψτε με απλά και μόνο για τα συναισθήματα που ένιωσε αυτός ο υπέροχος φίλος όταν διάβασε τα της επίσκεψης των Γερμανών, και αμέσως μετά το mail που έλαβα απο την Nina.
Σπύρο, Λαμπρινή & Βάσω,
Δεχθείτε τα Ειλικρινά Συγχαρητήριά μου, για την πρωτοβουλία σας.
Με κάνατε να αισθανθώ, πραγματικά, Εθνικά Υπερήφανος, (όχι σαν τους άλλους).
Μακάρι όλοι μας να αντιδρούμε θετικά, όπως εσείς.
Πάντα τέτοια.
=====================
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ που μέχρι σήμερα 11/09/24 δεν έχει λάβει καμία απάντηση..
Αξιότιμε Κύριε Πρέσβη της Ουκρανίας καλημέρα σε Σας και σε όλους τους Ουκρανούς όπου και αν βρίσκονται. Εύχομαι καλή Δύναμη και Δικαίωση του Αγώνα της Πατρίδας Σας.
Αξιότιμε Κύριε Πρέσβη ονομάζομαι Σπύρος Γκοβίνας και από την πρώτη στιγμή της Ρωσικής εισβολής συντάχθηκα με την Ουκρανία γιατί είχε το δίκιο με το μέρος της και γιατί είμαι υπέρμαχος της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης των λαών και της επίλυσης των όποιων προβλημάτων μέσω του διαλόγου και της διπλωματίας.
Χθες παρακολούθησα την ομιλία του Προέδρου της Ουκρανίας προς τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου και ένιωσα μεγάλη απογοήτευση που ο Αξιότιμος Πρόεδρός Σας δεν βρήκε να πει δύο λόγια για την μαρτυρική Κύπρο που πριν 5 δεκαετίες δέχθηκε κι αυτή παρόμοια εισβολή με την δική Σας από την Τουρκία.
Όταν δε το βράδυ που μίλησε και στο κοινοβούλιο της Κύπρου χωρίς να κάνει επίσης κάποια αναφορά πιστέψτε με πως ένιωσα πάρα πολύ άσχημα, και μην φανταστείτε πως είμαι ο μοναδικός. Η πλειονότητα των Ελλήνων ένιωσε το ίδιο, αν κρίνω από τις αντιδράσεις στα μίντια.
Το ξέρω πως θα επικαλεστείτε την διπλωματική γλώσσα, εφόσον και αν θα μου απαντήσετε. Η χώρα μου όμως κύριε Πρέσβη δεν χρησιμοποίησε διπλωματική γλώσσα, καταδίκασε από την πρώτη στιγμή την εισβολή της Ρωσίας. Ο Πρόεδρος Σας όμως δεν έκανε καμία αναφορά για μια παρόμοια περίπτωση εισβολής που έγινε το 1974.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να αναγνωρίσετε την ομοιότητα, της σημερινής κατάστασης στην Πατρίδα Σας με την κατάσταση της Κύπρου το έτος 1974 και να καταδικάσετε, όσους κρίνετε ότι πρέπει να καταδικάζονται για παρόμοια εγκλήματα.
Θα μου επιτρέψετε κλείνοντας να σας υπενθυμίσω την συγκλονιστική ομιλία ενός κορυφαίου Έλληνα καλλιτέχνη του κ. Διονύση Σαββόπουλου πριν λίγες μέρες σε τηλεοπτική εκπομπή που θα πρέπει να άγγιξε και τις ψυχές όλων των Ουκρανών.
Αξιότιμε Κύριε πρέσβη αυτό το γράμμα σάς το στέλνει ένας απλός Έλληνας πολίτης που απλά είναι εναντίον της βίας απ' όπου και αν προέρχεται.
Σας χαιρετώ και σάς ευχαριστώ για τον χρόνο που διαθέσατε για να διαβάσετε αυτή την επιστολή στην πιο δύσκολη περίοδο για την πατρίδα σας.
Με σεβασμό και εκτίμηση
Σπύρος Γκοβίνας.
=====================
Tο πιο κάτω ποίημα ανήκει στον Επικούρειο Πέπο.
Ρώσοι στρατιώτες ακούστε αυτά που θα σας πω/
Τα σύνορα της χώρα σας κάνεις Ουκρανός δεν παραβίασε/
Εσείς όμως τι άνθρωποι είσαστε που εξολοθρεύσατε ήσυχα Ουκρανικά χωριά;
Που με των ηχώ των κανονιών σας διώξατε μάνες και παιδιά/
Και τώρα αναζητούν στέγη και τροφή στην προσφυγιά;
Σκοτώνεται, κλέβετε, βιάζεται αλλά δεν θα κερδίσετε/
Το κεφάλι σας σκυφτό θα έχετε στον αιώνα τον άπαντα/
Όλους εσάς θα σας ακολουθούν τα βλέμματα των αθώων παιδιών/
Θα είσαστε γι' αυτά και για όλους μας αιμοσταγείς και μισητοί/
Ρώσοι στρατιώτες τι σας έκαναν οι αδερφοί σας οι Ουκρανοί;
Επικούρειος Πέπος.
=====================
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Αξιότιμε Κύριε Πρέσβη της Τουρκίας καλησπέρα, ονομάζομαι Γκοβίνας Σπυρίδων, και θα ήθελα να εκφράσω την βαθιά μου θλίψη για το μεγάλο κακό που βρήκε πολλούς αθώους ανθρώπους στην πατρίδα σας.
Κύριε Πρέσβη, στην παρούσα φάση εγώ και η οικογένειά μου θέλουμε έμπρακτα να βοηθήσουμε, πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό;
Μπορούμε σε κάποιον λογαριασμό να καταθέσουμε χρήματα ή να συμβάλουμε με κάποιον άλλον τρόπο ώστε να προσφέρουμε μία μικρή βοήθεια στους πληγέντες;
Σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές έλεγε ο πατέρας μου ο γείτονας είναι ο καλύτερος φίλος.
Αυτό που συνέβη στην πατρίδα σας θα μπορούσε κάλλιστα να έχει συμβεί και στην δική μου πατρίδα, είμαι σίγουρος πως το ίδιο θα έπραττε και κάποιος Τούρκος αν ήταν στην δική μου θέση.
Επικοινώνησα τηλεφωνικά στην πρεσβεία και ένας ευγενικός κύριος μου είπε να τηλεφωνήσω αύριο μετά της 09:00
Θα περιμένω νέα σας.
Τηλέφωνο επικοινωνίας
6937013312
Με σεβασμό και εκτίμηση
Γκοβίνας Σπυρίδων.
Υ.Γ. Τελικά επικοινώνησαν μαζί μου και συγκεντρώσαμε ρούχα και χρήματα τα οποία χρήματα καταθέσαμε σε κάποιον λογαριασμό που μας έδωσαν, και τα ρούχα τα παραδώσαμε στον δήμο Παλλήνης. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=======================
Ένα Μονόπρακτο έργο, Σατυρικό Δράμα; τρόπον τινά, από τον Επικούρειο Πέπο ως κατάθεση στο Παγκόσμιο Μνημείο Ανευθυνότητας.
ΣΚΗΝΗ. Σαλόνι μονοκατοικίας στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, αριστερά η κουζίνα όπου η οικοδέσποινα έχει βάλει ήδη στην κατσαρόλα τα ντολμαδάκια και στην ατμόσφαιρα διαχέεται μία μεθυστική πανδαισία αρωμάτων από τα κληματόφυλλα και τα υπόλοιπα υλικά, η τραπεζαρία όπου είναι στρωμένα τρία πιάτα ενώ είναι δυό τους, αυτό από παραξενιά του οικοδεσπότη γιατί πάντα ελπίζει πως κάποιος καλός φίλος που τον αγαπάει η πεθερά του, θα φανεί για να γευματίσει μαζί τους, ένας μεγάλος καθρέφτης πάνω από τον μπουφέ, τρεις φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων, και ένα σαλόνι με δύο καναπέδες. Δεξιά ξύλινη σκάλα που οδηγεί στο ατελιέ του καλλιτέχνη ο οποίος εκείνη τη στιγμή ζωγραφίζει μία Μούσα ολοζώντανη. Η σύζυγος βρίσκεται στο σαλόνι και διαβάζει ένα φυλλάδιο με προσφορές ακούγοντας παραδοσιακή μουσική. Το κινητό του συζύγου της βρίσκεται πάνω στο τραπέζι του σαλονιού γιατί ο Μαίτρ [ζωγράφος] δεν θέλει να τον ενοχλούν όταν ασχολείται με την τέχνη της ζωγραφικής.
Κουδούνισμα τηλεφώνου, η Λόλα βρίσκεται μόνη στο σαλόνι και αναρωτιέται αν θα πρέπει να απαντήσει, κοιτάζει την οθόνη και βλέπει το όνομα Ενδυμίωνας. Περιμένει να έρθει ο Επίκουρος να σηκώσει το τηλέφωνο αλλά επειδή βρίσκεται στο ατελιέ και αργεί, απαντάει η ίδια.
Λόλα:
Καλημέρα Ενδυμίωνα.
Ενδυμίωνας:
Καλημέρα κυρία Λόλα, μπορώ να μιλήσω στον Επίκουρο;
Λόλα:
Μόλις έρθει θα του πω να σε πάρει είναι στο ατελιέ και όπως ξέρεις δεν θέλει να τον ενοχλούμε.
Ενδυμίωνας:
Κυρία Λόλα είναι επείγον, σας παρακαλώ πρέπει να του μιλήσω αμέσως, πρόκειται για κάτι σημαντικό.
Λόλα:
Σε παρακαλώ περίμενε λίγο ν' ανέβω να τον ενημερώσω, αν και έχει πει πως όταν βρίσκεται στο ατελιέ να μην τον ενοχλούμε ποτέ αλλά θα το τολμήσω, και μονολογώντας κάτι για τις παραξενιές του συζύγου της χτυπάει την πόρτα του ατελιέ διακριτικά λέγοντας: Μαιτρ!! σας ζητάει στο τηλέφωνο ο Ενδυμίωνας και λέει πως πρόκειται για κάτι σοβαρό. Επικρατεί σιωπή για ένα λεπτό περίπου και επιτέλους απαντά.
Επίκουρος:
Έρχομαι Λόλα, για να επιμένει ο Ενδυμίων ο οποίος είναι η επιτομή της επικούρειας φιλοσοφίας και της αταραξίας κάτι σημαντικό θα έχει να μου πει, σ' ευχαριστώ Λόλα, φθάνοντας στο σαλόνι παίρνει το τηλέφωνο, καλημέρα Ενδυμίων καλέ μου φίλε.
Ενδυμίωνας:
Καλημέρα Επίκουρε, έχω συγκλονιστικά νέα, μόλις επέστρεψα από τη χώρα του Ωχαδερφισμού και είμαι σίγουρος πως αυτά που θ' ακούσεις θα νομίσεις πως είναι μύθος, άκου λοιπόν Επίκουρε, υπάρχει ένα χωριό στα σύνορα της Ωχαδερφίας και του Ελαμωρετώρα όπου οι κάτοικοι έπιναν νερό με σκουριά, με λάσπες και κόπρανα από ζώα, με κολοβακτηρίδια, είχαν μέσα στο υδραγωγείο σκουριασμένες σκάλες, τα καπάκια ήταν σκουριασμένα και ξεκλείδωτα, η δεξαμενή ήταν ξέφραγο αμπέλι, υπήρχε μια σωλήνα σε δύο σημεία σπασμένη και περνούσαν μέσα διάφορα, η δεξαμενή αντί να είναι καθαρή γύρω γύρω ήταν περιτριγυρισμένη από λάσπες και κόπρανα ζώων ενώ όπως καλά γνωρίζεις θα έπρεπε να είναι πεντακάθαρη πανταχόθεν.
Επίκουρος:
Μη συνεχίζεις Ενδυμίων γιατί θα κάνω εμετό, μ' αυτά που μου λες δεν θα μπορέσω να ξαναπιώ νερό, για πες όμως τι έγινε με τους κατοίκους; Σίγουρα θα έγινε μεγάλος χαμός, προφανώς οι κάτοικοι θα έχουν επαναστατήσει και προφανέστα θα έχουν παραιτηθεί οι υπεύθυνοι.
Ενδυμίωνας:
Σκάει στα γέλια, και όταν καταφέρνει να σταματήσει λέει: συγγνώμη Επίκουρε αλλά μ' αυτό που είπες για τις παραιτήσεις των υπευθύνων μού θύμισες το ανέκδοτο με τον Τοτό ως υπεύθυνο σε υπηρεσία του δημοσίου.
Επίκουρος:
Μα γιατί γελάς Ενδυμίων; με βάση αυτά που μου περιγράφεις η κατάσταση θα πρέπει να ήταν πάρα πολύ σοβαρή για την υγεία των κατοίκων, άρα δεν είναι για γέλια.
Ενδυμίωνας:
Γελάω Επίκουρε με την αφέλεια σου, μα που νομίζεις πως βρίσκεσαι; Στην Ιαπωνία; Αν εξαιρέσεις μια πεντάδα ανθρώπων όλοι οι υπόλοιποι απλά γύρισαν την πλάτη τους και αναζήτησαν τον νηφάλιο Μορφέα!
Επίκουρος:
Ενδυμίων, αν αυτά που μου περιγράφεις είχαν γίνει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, ο κόσμος θα είχε ξεσηκωθεί , θα είχε βγει στους δρόμους και στις εκλογές θα μαύριζε όλους τους υπεύθυνους που θα είχαν τολμήσει να βάλουν ξανά υποψηφιότητα. Αλήθεια Ενδυμίων αυτοί οι κάτοικοι δεν είχαν παιδιά και εγγόνια, δεν τους ένοιαζε τι νερό πίνουν; Θα στο πω για μία ακόμη φορά αυτοί οι κάτοικοι είναι άξιοι της μοίρας τους, ας τολμούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και να δεις το τι θα γινόταν, όλο το χωριό θα είχε πάει στο υδραγωγείο και θα ζητούσε άμεση λύση.
Ενδυμίωνας:
Επίκουρε μη λες μεγάλα λόγια, μεγάλες μπουκιές από τα μπιφτέκια στα ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ, και από ψητή γουρνοπούλα στ' Αλώνια να τρως, αλλά μεγάλες κουβέντες να μην λες.
Επίκουρος:
Τις λέω Ενδυμίων γιατί γνωρίζω πολύ καλά τους συγχωριανούς μου, σ' αυτά τα θέματα δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Θυμάμαι μια φορά που ο Ταράξιππος πήγε να τους πει ψέματα τον κυνήγησαν με τις κατσούνες, δεν τα σηκώνουν αυτά οι Γοργογυραίοι.
Ενδυμίωνας:
Επίκουρε, καλέ μου φίλε Δον Κιχώτη, λυπάμαι αλλά το χωριό για το οποίο σου μιλάω είναι το χωριό σου, είναι το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, όλα αυτά που διάβασες εκεί έχουν γίνει.
Επίκουρος:
Οι μόνες λέξεις που μπόρεσε να αρθρώσει ήταν αυτές:
Μα είναι δυνατόν!!
Μήπως κανείς λάθος Ενδυμίων; Με σκυμμένο το κεφάλι αναχωρεί από το σαλόνι προς το ατελιέ μονολογώντας, μα είναι δυνατόν;
(Ανάβουν τα φώτα).
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ.
Υ.Γ. Πηγή έμπνευσης για το θεατρικό μονόπρακτο "Μνημείο Ανευθυνότητας" ήταν τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν τον Σεπτέμβριο του 2023 στο υδραγωγείο του χωριού και όχι μόνο στο υδραγωγείο, και κυρίως η απαράδεκτη στάση των ''υπευθύνων'' που είναι ανεύθυνοι, δυστυχώς πρόκειται για αληθινή ιστορία.
=======================
Τέσσερες επιστολές ενός Γοργογυραίου ενεργού πολίτη προς τους Αρμόδιους.
Φίλες και φίλοι καλημέρα, μετά την ανάρτηση που έκανα σχετικά με το θεατρικό μονόπρακτο έργο με τίτλο "ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ" δέχθηκα αρκετά μηνύματα που με ρωτούσαν περίπου το ίδιο πράγμα, Mr Πέπο από τη στιγμή που διαπιστώσατε την απαράδεκτη κατάσταση στο υδραγωγείο ως ενεργός πολίτης τι κάνατε; Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που σωστά ρωτούν θα απαντήσω με τις επιστολές που απέστειλα στον πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ και αντιδήμαρχο κ. Άκη Αναστασίου, στον αξιότιμο Δήμαρχο κ. Σακκά, στον αντιπεριφερειάρχη κ. Χρήστο Γακόπουλο, και στον ιατρικό σύλλογο Τρικάλων. Αρχικά επικοινώνησα τηλεφωνικά με τον πρόεδρο του χωριού τον κ. Ηλία Τσιούνη ο οποίος το μόνο που είχε να μου πει ήταν να μην ανησυχώ και πως σε καναδυό μέρες όλα θα είναι εντάξει με το νερό. Το πόσο εντάξει ήταν το ζήσαμε όλοι. Επειδή κατάλαβα - δυστυχώς για μία ακόμα φορά - πως ο Ηλίας ζούσε στον δικό του κόσμο πήρα την απόφαση να πάω ο ίδιος στον χώρο της δεξαμενής και τα αποτελέσματα τα γνωρίζετε από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που σας είχα στείλει. Απορώ πως μέχρι στιγμής δεν επενέβη κάποιος εισαγγελέας αυτεπάγγελτα. Ας έρθω όμως στους θεσμικούς παράγοντες που έστειλα τις επιστολές.
Αντιδήμαρχος και πρόεδρος της ΔΕΥΑΤ κ. Άκης Αναστασίου παρ' ο,τι ενημερώθηκε από εμένα πρώτος, μέχρι σήμερα ουδεμία απάντηση έλαβα, απλά θα πρέπει να γνωρίζει ο κ. Αντιδήμαρχος πως είναι υποχρέωσή του, βάση νόμου, να απαντήσει το αργότερο σε 60 ημέρες από την ημέρα που έλαβε γνώση.
Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Σακκάς μετά τον αρμόδιο αντιδήμαρχο και πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ ενημέρωσα ως όφειλα και τον κ. Δήμαρχο ο οποίος προς μεγάλη μου απογοήτευση όταν επισκέφθηκε το χωριό μας λίγες μέρες πριν τις εκλογές και μεσούντος του προβλήματος δεν αναφέρθηκε καθόλου στο θέμα και φυσικά ουδείς από τους υποψηφίους συμβούλους τόλμησε να του το θυμίσει, γιατί αν μη τι άλλο ήταν υποχρεωμένοι να το πράξουν. Σωστά μιλάω; Δυστυχώς δεν το έπραξαν.
Τρίτος στη σειρά ενημέρωσης ήταν ο αντιπεριφερειάρχης κ. Χρήστος Γακόπουλος, ήταν ο μόνος ο οποίος ενδιαφέρθηκε άμεσα, ήταν ο μόνος που συγκλονίστηκε από τις απαράδεκτες εικόνες ντροπής που υπήρχαν στο υδραγωγείο. Ήταν ο μόνος που κινητοποιήθηκε. Δυστυχώς δεν κατάφερε να επανεκλεγεί γιατί ο καταποντισμός του κ. Αγοραστού τον παρέσυρε κι αυτόν.
Θα πρέπει εδώ να αναφερθώ ξανά σε μία θετική ενέργεια, αυτή της κοινοτικής συμβούλου Έλενας Γκοβίνα η οποία μόλις αντίκρισε τις εικόνες από το υδραγωγείο ζήτησε συγγνώμη που δεν είχε ασχοληθεί με αυτό το θέμα και υπέβαλε άμεσα την παραίτησή της. Κάποιες, και κάποιοι είχαν διαφορετική άποψη, κάποια στιγμή ως πολίτες θα πρέπει να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε. Όταν συμβαίνει κάτι το πρώτο που λέμε είναι: μα δεν υπάρχει λίγη τσίπα; δεν είχε κάποιος/κάποια την ευαισθησία να παραιτηθεί; Όταν βρίσκεται αυτή/αυτός να παραιτηθεί και να ζητήσει συγγνώμη ε! τότε γυρίζουμε τον δίσκο αλλιώς, έλεος βρε παιδιά! Έλεος! Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει; αντί να την χειροκροτήσουμε αρχίσαμε τις κακίες μας; αντί να λέμε γιατί δεν παραιτήθηκαν και οι 5 αρχίσαμε να μεμφόμαστε την Έλενα που έπραξε το αυτονόητο; Αν θέλετε να κρίνουμε την παρουσία της για όλη την τετραετία ευχαρίστως να το κάνουμε, αυτό όμως δεν έχει σχέση με την κορυφαία της πράξη.
Τέταρτος στη σειρά των ενημερωτικών επιστολών ήταν ο ιατρικός σύλλογος Τρικάλων, μέχρι στιγμής 25/10/23 δυστυχώς δεν έχω λάβει ακόμα καμία γραπτή απάντηση, δύο φορές που επικοινώνησα μαζί τους μου είπαν πως θα αποφανθούν όταν θα έχουν διοικητικό συμβούλιο προς τα τέλη του μήνα. Αναμένω την άποψή τους. Υ.Γ. Κάποια στιγμή πιο μετά με ενημέρωσαν πως απέστειλαν τον φάκελο στην υγειονομική υπηρεσία. Μέχρι αυτή τι στιγμή 11/09/2024 που αντιγράφω αυτό το μήνυμα δεν έχω καμία ενημέρωση, άρα κάνουν όλοι την πάπια, γιατί άραγε; Εγώ δεν ασχολήθηκα ξανά γιατί διαπίστωσα πως τους κατοίκους τους απασχολούν άλλα πιο σοβαρά θέματα από την υγεία!!!!!
Φυσικά για όλα αυτά ενημέρωσα και τους κατοίκους, δηλαδή τους άμεσα ενδιαφερόμενους, εδώ βέβαια προκύπτει ένα τεράστιο θέμα, πότε οι υπεύθυνοι θα ζητήσουν συγγνώμη για τη σκουριά που πίναμε και για όλα τα υπόλοιπα; εσείς που αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το κείμενο ποια είναι η άποψή σας; έπρεπε να έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους οι υπεύθυνοι; Άραγε ο ρόλος ο δικός μας, εννοώ των ενεργών πολιτών ποιος είναι; Να πάμε μία φορά στα 4 χρόνια ή στα 5 για να ψηφίσουμε και μετά τίποτα; Άμα είναι έτσι καλύτερα μη σώσει ποτέ να πάμε να ψηφίσουμε. Φίλες και φίλοι απαντώ λοιπόν σ' αυτούς που με ρώτησαν τι έπραξα για το σοβαρό αυτό θέμα με τις πιο κάτω επιστολές, και με το πιο πάνω κείμενο, θεωρώ πως έπραξα το καθήκον μου ως ενεργός πολίτης και αυτό μου αρκεί. Εμείς οι πολίτες είμαστε υπεύθυνοι είτε για το καλό είτε για το κακό, με την σιωπή μας ή την ανοχή μας είμαστε εξίσου υπεύθυνοι είτε για το νερό που πίνουμε, είτε για το περιβάλλον, είτε για την παιδεία κ.λπ. Μ' αυτά τα ολίγα σας χαιρετώ και σας προτρέπω να αντισταθείτε:
Αντισταθείτε σ᾿ αυτούς που σας λένε πως το νερό που πίναμε ήταν πόσιμο ενώ μέσα στο υδραγωγείο υπήρχαν δύο σκουριασμένες σκάλες.
Αντισταθείτε σ᾿ αυτὸν/αυτή που θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά από ιδιοτέλεια και όχι από μεράκι για προσφορά και δεν ασχολήθηκε ποτέ με το τι νερό πίναμε.
Αντισταθείτε σ᾿ αυτὸν που χαιρετάει και χτυπάει τον κόσμο στην πλάτη πριν τις εκλογές, και μετά ξεχνάει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την θέση του συμβούλου η του προέδρου κ.λπ.
Αντισταθείτε πάλι σ᾿ όλους αυτούς που λέγονται υπεύθυνοι χωρίς ποτέ να σκεφτούν την παραίτηση λόγω ανικανότητας.
Αντισταθείτε στις κολακείες των υποψηφίων που σας θυμούνται λίγο πριν τις εκλογές.
Αντισταθείτε σε όλους τους δήθεν υπεύθυνους που ενώ το χωριό έχει γεμίσει χωματερές αυτοί δεν έχουν μάτια να τις δούνε και τολμούν να ζητούν ξανά την ψήφο σας.
Αντισταθείτε σε όλους αυτούς που ψηφίζουν τους ανίκανους και τους παρτάκηδες και παίρνουν στο λαιμό τους τούς υπόλοιπους. Ειδικά σ' αυτούς αντισταθείτε σφόδρα.
Ο τίτλος και μόνο ο τίτλος ''ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ'' ανήκει στον ποιητή Μ. Κατσαρό.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
Α' ΕΠΙΣΤΟΛΗ.
Συνταξιούχος ενεργός πολίτης.
Γοργογύρι 14/09/2023
Από:
Γκοβίνας Σπυρίδων
Γοργογύρι Τρικάλων
Του Δήμου Τρικκαίων
Προς:
Τον αξιότιμο Αντιδήμαρχο και πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ κ. Άκη Αναστασίου.
Email: pepos_a@hotmail.com
Τηλ: 6937013312
Κύριε Αντιδήμαρχε καλησπέρα, ονομάζομαι Γκοβίνας Σπυρίδων και είμαι κάτοικος Γοργογυρίου, το μεσημέρι ο πρόεδρος της κοινότητας κ. Ηλίας Τσιούνης μάς ανακοίνωσε πως το νερό στο χωριό μας, και όχι μόνο, δεν είναι πόσιμο, αλλά και ακατάλληλο για ατομική υγιεινή. Πριν λίγο 21:30 επικοινώνησα με τον πρόεδρο μας προκειμένου να μάθω ποιο είναι το ουσιαστικό πρόβλημα αυτής της ανακοίνωσης και δεν γνώριζε να μου πει τίποτα για το πόρισμα.
Ως ενεργός πολίτης και ως κάτοικος Γοργογυρίου, θα ήθελα να σας ρωτήσω, ως υπεύθυνος αντιδήμαρχος που είσαστε, να μου πείτε τι λέει το πόρισμα της χημικής ανάλυσης, ποιο είναι το πρόβλημα και αν αυτό το πρόβλημα προϋπήρχε. Είναι απόρροια των τελευταίων γεγονότων; Είναι κάτι άλλο; Είναι κάτι απλό και άδικα έχουμε θορυβηθεί;
Για όλα αυτά θα ήθελα να σας παρακαλέσω - είναι και δικαίωμα μου ως κάτοικος και ως ενεργός πολίτης - να μας πείτε τι είναι αυτό που σας οδήγησε σ' αυτή την απόφαση; Ελπίζω να κατανοήσετε την ανησυχία μας και το δικαίωμα μας της άμεσης ενημέρωσης.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και εκτίμηση Σπύρος Γκοβίνας.
Β' ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Γοργογύρι 16/09/23 ώρα 16:16
Από:
Γκοβίνας Σπυρίδων
Γοργογύρι Τρικάλων
Του Δήμου Τρικκαίων
Προς:
Τον αξιότιμο δήμαρχο Τρικκαίων κ. Σακκά.
Κοινοποίηση: Ιατρικό σύλλογο Τρικάλων, κατοίκους Γοργογυρίου, υπουργό κ. Σκρέκα, υπουργό κ. Παπαστεργίου, αντιπεριφερειάρχη κ. Χρήστο Γακόπουλο, αντιδήμαρχο κ. Αναστασίου, αντιδήμαρχο κ. Αλεστά, πρόεδρο κοινότητας και συμβούλους του δημοτικού διαμερίσματος Γοργογυρίου.
Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε καλησπέρα, ζητώ συγγνώμη που σας ενοχλώ ειδικά αυτήν την περίοδο που έχετε χίλια μύρια στο κεφάλι σας με όλη αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μετά τη νεροποντή. Επειδή όμως το θέμα αφορά την δημόσια υγεία σας παρακαλώ να βρείτε λίγο χρόνο εσείς και οι συνεργάτες σας, ώστε να ασχοληθείτε και με το θέμα του υδραγωγείου στο κατά τ' αλλά Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Δεν γνωρίζω αν έχετε ενημερωθεί, έχω στείλει ήδη δύο επιστολές στον αρμόδιο αντιδήμαρχο κ. Άκη Αναστασίου για το συγκεκριμένο θέμα, επίσης δεν γνωρίζω αν έχετε ενημερωθεί για την ανακοίνωση της ΔΕΥΑΤ πως το νερό στο χωριό μας δεν είναι πόσιμο αλλά ούτε και για την ατομική υγιεινή, ουδείς από εμάς τους κατοίκους γνωρίζει το λόγο αυτής της απαγόρευσης, εμείς δηλαδή που πίναμε αυτό το νερό το οποίο ήταν ακατάλληλο δεν έχουμε καμία ενημέρωση για το ποια ήταν η αιτία της απαγόρευσης. Δεν θα έπρεπε από επίσημα χείλη να γνωρίζουμε το πόρισμα της χημικής ανάλυσης; Αρκεί δηλαδή μια ανακοίνωση πως το νερό δεν είναι πόσιμο και ξεμπερδέψαμε; Δηλαδή εμείς οι κάτοικοι που ελπίζω να μην έχουμε υποστεί ήδη κάποιες συνέπειες από την αμέλεια των υπευθύνων δεν έχουμε δικαίωμα μιας πλήρους ενημέρωσης;
Εσείς ως ο πρώτος πολίτης του δήμου μας είσαστε ικανοποιημένος;
Ας έρθω τώρα στην ουσία της επιστολής μου. Κατ' αρχάς να σας θυμίσω πως δεν έχω κάποιον θεσμικό ρόλο, παρά μόνο αυτόν του ενεργού πολίτη τον οποίο θεωρώ σημαντικότατο.
Κύριε δήμαρχε θα επιτρέπατε στα μέλη της οικογένειάς σας να έπιναν νερό από μια δεξαμενή στην οποία μέσα είναι δύο σιδερένιες σκουριασμένες σκάλες; Είμαι σίγουρος πως δεν θα το κάνατε, ελπίζω πως δεν θα το κάνετε ούτε στους κατοίκους του χωριού μου. Αν πριν από αυτή την επιστολή είχατε το άλλοθι πως δεν γνωρίζατε τώρα που λάβατε γνώση δεν το έχετε. Επομένως τι θα κάνετε; Θα μας αφήσετε στο έλεος των ανεύθυνων ανθρώπων; Θα επιτρέψετε να συνεχίσουν να μας ποτίζουν νερό με σκουριά;
Αλήθεια μήπως θα έπρεπε να επέμβει κάποιος εισαγγελέας ώστε να να καταλάβουν όλοι αυτοί που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά πως αν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους υπάρχουν και νομικές συνέπειες;
Κύριε δήμαρχε σας γνωρίζω επίσης πως στο υδραγωγείο του χωριό μας δεν τηρείται κανένα μέτρο ασφαλείας, αν βρεθεί κάποιος και θέλει να ρίξει μέσα στην δεξαμενή κάτι που να έχει συνέπειες στην υγεία των δημοτών, μπορεί να το κάνει άνετα, ναι καλά καταλάβατε, τα καπάκια τα σηκώνεις και ρίχνεις μέσα ότι γουστάρεις. Επίσης τα καπάκια δεν κλείνουν αεροστεγώς με αποτέλεσμα να εισέρχονται μέσα διάφορα ζουζούνια.
Κύριε δήμαρχε, σήμερα επισκέφθηκα το υδραγωγείο και διαπίστωσα πως τόσα χρόνια πίνουμε νερό που νομίζαμε πως τηρούνται τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, δυστυχώς αν δείτε τα βίντεο που πήρα, τα οποία είναι στην διάθεσή σας, θα διαπιστώσετε κι εσείς πάρα πολλές σοβαρές ελλείψεις οι οποίες δεν γνωρίζω το τι συνέπειες έχουν ήδη στην υγεία μας. Εκεί σταυλίζουν ακόμα και ζώα, η μία υπερχείλιση φοβάμαι πως είναι σε λάθος σημείο και η σωλήνα της υπερχείλισης δεν έχει το πιο βασικό, δηλαδή το κλαπέτο το οποίο δεν θα επέτρεπε να εισέρχονται στην δεξαμενή τα οποία ξένα σώματα, άνετα μπορούν τα τρωκτικά και οι όποιες ακαθαρσίες να εισέλθουν τι στιγμή που δεν υπάρχει το κλαπέτο το οποίο δεν κοστίζει μια περιουσία αλλά μόνο 80€.
Κύριε δήμαρχε εμείς οι Τρικαλινοί που κοκορευόμαστε για την πιο έξυπνη πόλη, πως είναι δυνατόν στο υδραγωγείο από το οποίο πίνουν νερό οι κάτοικοι του χωριού, ανήκουμε κι εμείς στον δήμο Τρικκαίων, να μην έχουν τοποθετήσει φίλτρα πριν την εισαγωγή και την έξοδο του νερού; Ποιος θα αναλάβει τις ευθύνες για όλες αυτές τις παραλείψεις που εύχομαι να μην έχουν συνέπειες στην υγεία των κατοίκων; Με τις ευχές βέβαια δεν ξορκίζεις το κακό αλλά με μέτρα πρόληψης.
Κύριε δήμαρχε η ανύπαρκτη επί της ουσίας περίφραξη επιτρέπει να εισέρχονται αναρμόδιοι άνθρωποι και ζώα, αυτή την απαράδεκτη κατάσταση που είδαν σήμερα τα δικά μου μάτια δεν την είδαν ποτέ τα μάτια των αρμοδίων; Και αν την είδαν τι έκαναν;
Κύριε δήμαρχε, μετά από όλα αυτά που γνωρίζετε θεωρώ απίθανο να μην παρέμβουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου με δική σας εντολή ώστε να σταματήσει όλη αυτή η απαράδεκτη και άκρως επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στο υδραγωγείο του χωριό μας.
Υ.Γ. Υπήρξε άμεση παρέμβαση αποκατάστασης γιατί διαπίστωσαν πως η κατάσταση ήταν τραγική, έβγαλαν από μέσα τις σκουριασμένες σκάλες, αφαίρεσαν τα σκουριασμένα καπάκια, άλλαξαν τις σωλήνες που έφερναν νερό γιατί σε δύο σημεία ήταν σπασμένες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εισροή λάσπης και κοπράνων, καθάρισαν την δεξαμενή γύρω γύρω η οποία ήταν μέσα στις λάσπες αφού το χώμα τις είχε σκεπάσει από την πάνω πλευρά και τις δύο πλα'ι'νές αν θυμάμαι καλά, και έβαλαν λουκέτα στα καπάκια αλουμινίου ώστε να μην μπορεί να περάσει τίποτα μέσα. Αγαπητή αναγνώστρια, αγαπητέ αναγνώστη τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει αν το θέμα δεν το είχα αναδείξει εγώ και τρία ακόμα άτομα.
Υ.Γ. Α) ο ιατρικός σύλλογος Τρικάλων τι λέει επ ' αυτού;
Υ.Γ. Β) Αν νομίζετε πως με τον α' ή τον β' τρόπο μπορώ να βοηθήσω είμαι στην διάθεσή σας.
Σας ευχαριστώ.
Σας χαιρετώ, με σεβασμό και εκτίμηση Σπύρος Γκοβίνας ενεργός πολίτης.
Γ' ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Γοργογύρι 24/09/2023
Συνταξιούχος ενεργός πολίτης.
Από:
Γκοβίνας Σπυρίδων
Γοργογύρι Τρικάλων
Του Δήμου Τρικκαίων.
Προς:
Τον αξιότιμο Αντιδήμαρχο και πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ κ. Άκη Αναστασίου.
Email: pepos_a@hotmail.com
Τηλ: 6937013312
Κύριε Αντιδήμαρχε και πρόεδρε της ΔΕΥΑΤ καλημέρα, επικοινωνώ μαζί σας για τις σκουριασμένες σκάλες που ήταν μέσα στο υδραγωγείο.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μας παραχωρήσετε αυτές τις σκάλες ώστε με την βοήθεια του εικαστικού κ. Νίκου Μακρή και του σοφού διδασκάλου από την Πιάλεια κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου να στήσουμε σε κάποιον χώρο του χωριού μας ένα έργο τέχνης που θα το ονομάσουμε ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ και να είναι υποχρεωμένοι όσοι θέτουν υποψηφιότητα - ανά την Ελλάδα -για τα κοινά, να επισκέπτονται αυτό το μνημείο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι ώστε να διδάσκονται τις ευθύνες τους. Τα έξοδα της μεταφοράς και της εγκατάστασης θα τα αναλάβουν τα μέλη της δημιουργικής ομάδας Γοργογυρίου.
Θα αναμένω την απάντηση σας. Υ.Γ. Ακόμα την αναμένω, ήρθαν άρον άρον και πήραν τις σκάλες, ευτυχώς πρόλαβα και τις φωτογράφισα γιατί τώρα υπάρχουν ντοκουμέντα.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και εκτίμηση Σπύρος Γκοβίνας ενεργός πολίτης.
Δ' ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Νέα επιστολή.
Συνταξιούχος ενεργός πολίτης.
Γοργογύρι 12/10/2023
Από: Γκοβίνας Σπυρίδων
Γοργογύρι Τρικάλων
Του Δήμου Τρικκαίων
Προς:
Τον αξιότιμο Αντιδήμαρχο και πρόεδρο της ΔΕΥΑΤ κ. Άκη Αναστασίου.
Email: pepos_a@hotmail.com
Τηλ: 6937013312
Κύριε Αντιδήμαρχε και πρόεδρε της ΔΕΥΑΤ κ. Άκη Αναστασίου καλησπέρα, κατ' αρχάς συγχαρητήρια για την εκλογή σας και καλή επιτυχία στα νέα σας καθήκοντα όποια και αν είναι αυτά.
Κύριε πρόεδρε εδώ και αρκετές μέρες σάς έχω στείλει κάποιες επιστολές που αφορούν το υδραγωγείο στο χωριό μας. Υποθέτω πως ακόμα δεν έχουν φθάσει στα χέρια σας γιατί σίγουρα θα είχα λάβει κάποια απάντηση. Έχω παρατηρήσει πάντως πως μετά τις επιστολές και τις φωτογραφίες που έστειλα σε σας και στον αξιότιμο κ. Δήμαρχο, την παρουσία των τεχνικών της ΔΕΥΑΤ στο υδραγωγείο όπου έχουν προβεί σε σημαντικές παρεμβάσεις. Έβγαλαν κατ' αρχάς τις σκουριασμένες σκάλες και τοποθέτησαν καινούριες, αλήθεια γιατί αφήνετε μόνιμα μέσα στην δεξαμενή τις σκάλες; είναι τόσο δύσκολο όταν έρχεται το συνεργείο για τον καθαρισμό να παίρνουν τις σκάλες από το κοινοτικό γραφείο; αλήθεια ποιος μας λέει πως αυτό το υλικό σε λίγα χρόνια δεν θα βγει κάποια έρευνα που θα το θεωρεί ακατάλληλο; έστω και μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να είναι γιατί να μην είμαστε Προμηθείς; επίσης, άλλαξαν τα σκουριασμένα καπάκια με καινούργια τα οποία παράτησαν πάνω στην δεξαμενή μαζί με το συρματόπλεγμα, γιατί άραγε; επίσης, αφαίρεσαν γύρω από την δεξαμενή όλες τις λάσπες και ανέδειξαν το κτίσμα του υδραγωγείου, κάτι που θα έπρεπε προφανώς να είχε γίνει προ πολλού, και παράλληλα δημιούργησαν ένα κενό ασφαλείας γύρω από το υδραγωγείο, έκλεισαν επίσης και τις δύο τρύπες από σπάσιμο που είχε η μια σωλήνα εισαγωγής απ' όπου ίσως, περνούσαν μέσα στην δεξαμενή υλικά και βακτηρίδια που δεν έπρεπε.
Αναρωτιέμαι πάντως αν εγώ δεν είχα αναδείξει το θέμα, θα είχαν αφαιρεθεί οι σκουριασμένες σκάλες, και θα είχαν γίνει όλες αυτές οι παρεμβάσεις; Μάλλον όχι.
Μόνο και μόνο γι' αυτό θα περίμενα από εσάς αν μη τι άλλο μια απάντηση στις επιστολές που σας έχω στείλει. Κατανοώ πως είχατε πολλές έγνοιες λόγω των προβλημάτων που δημιούργησε η νεροποντή, και λόγω εκλογών, αλλά και το δικό μας θέμα είναι εξίσου σοβαρό.
Την Κυριακή πάντως που επισκέφθηκα ξανά τον χώρο διαπίστωσα πως υπάρχουν πολλές ατέλειες και θα σας πρότεινα αν βρείτε λίγο χρόνο να συναντηθούμε εκεί, στον χώρο του υδραγωγείου ώστε να σας ενημερώσω, δεν είναι κακό να ενημερωθείτε από έναν ενεργό πολίτη, πάντως αν συμβεί αυτό, θα πρέπει να γίνει το αργότερο έως την Κυριακή γιατί μετά θα αναχωρήσω για Αθήνα.
Κύριε πρόεδρε, ως μέλος της κοινότητας Γοργογυρίου έχω κάθε λόγο να ανησυχώ για όλα αυτά που δεν είχαν γίνει τόσα χρόνια, και ως ψηφοφόρος επίσης της παράταξης του κ. Σακκά πίστεψα, και πιστεύω πως επιτέλους αυτή η απαράδεκτη κατάσταση που υπάρχει στο υδραγωγείο θα λάβει τέλος, προφανέστατα για να συμβεί αυτό θα πρέπει εσείς ως μαέστρος - πρόεδρος να πράξετε τα δέοντα. Υ.Γ. [11/09/24] Κύριε Σακκά ομολογώ πως ήταν λάθος μου που σας ψήφισα γιατί διαπίστωσα - δυστυχώς εκ των υστέρων - πως ενώ γνωρίζατε το πρόβλημα, όταν ήρθατε στο χωριό κάνατε την πάπια.
Ευελπιστώ πως τώρα που πέρασαν οι εκλογές και σιγά σιγά θα βρείτε κι εσείς τον βηματισμό σας μετά από όλα αυτά που περάσατε να βρείτε λίγο χρόνο να ασχοληθείτε προσωπικά με το θέμα του υδραγωγείου.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και εκτίμηση Σπύρος Γκοβίνας ενεργός πολίτης.
Φίλες και φίλοι αγαπητοί συγχωριανοί και όχι μόνο, αυτή είναι η ιστορία της δεξαμενής, όλα αυτά συνέβησαν το 2023 από τότε δεν έχω πιει ξανά νερό από την βρύση παρά μόνο εμφιαλωμένο, μακάρι να κάνω λάθος. Αιτία για να πάρω είδηση και να αρχίσω να ανησυχώ ήταν το φίλτρο που έβαλα στην κεντρική παροχή, συνιστώ σε όλους τους κατοίκους να βάλουν στην κεντρική παροχή δύο φίλτρα ένα απλό για τα μικροσωματίδια και ένα ενεργού άνθρακα για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
==========================
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΣΑΛΤΣΑ ΓΙΑ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ
της Μαρτσέλας Χαζάν
Μια σάλτσα τόσο απλή, που είναι πεντανόστιμη
Συνήθως, όταν ετοιμάζουμε μια σάλτσα για μακαρόνια, προσθέτουμε μυρωδικά, μπαχαρικά, ενδεχομένως ελιές, μανιτάρια, κάποιο αλλαντικό ή μπέικον. Κι όμως, η πιο απλή, βέρα ιταλική, κόκκινη σάλτσα, δεν έχει παρά 3 υλικά (εντάξει, δεν υπολογίζουμε το αλάτι) και δεν χρειάζεται παρά ένα μαχαίρι και μια κατσαρόλα.
Βούτυρο, μια κονσέρβα τομάτα κονκασέ και ένα ολόκληρο κρεμμύδι αρκούν για να δώσει κανείς γεύση και σώμα σε μια απλή, αλλά πεντανόστιμη σάλτσα. Βέβαια, κανείς δεν θα σας αποτρέψει από το να εμπλουτίσετε την κόκκινη σάλτσα με μακαρόνια με λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι στο πιάτο, ή να συμπληρώσετε λίγο φρέσκο βασιλικό. Η βάση της πάντως είναι η παρακάτω, απλή και πεντανόστιμη:
Υλικά
1 κονσέρβα ολόκληρα τοματάκια κονκασέ (800 γρ.)
5 κουταλιές βούτυρο
1 μέτριο κρεμμύδι, καθαρισμένο και κομμένο στη μέση
Αλάτι
Εκτέλεση
Βάζουμε την τομάτα με τα ζουμιά της κονσέρβας, με το βούτυρο και το κρεμμύδι σε ένα κατσαρολάκι. Προσθέτουμε μια-δυο πρέζες αλάτι.
Αφήνουμε τη σάλτσα να πάρει βράση. Ψήνουμε χωρίς να σκεπάσουμε την κατσαρόλα για περίπου 45 λεπτά σε χαμηλή φωτιά, ανακατεύοντας και λιώνοντας ανά τακτά διαστήματα τις τομάτες στη σάλτσα με ένα πιρούνι. Συμπληρώνουμε λίγο αλάτι.
Πετάμε το κρεμμύδι και αναμειγνύουμε τη σάλτσα με τα ζυμαρικά. Η σάλτσα είναι αρκετή για περίπου ½ κιλό σπαγγέτι ή άλλα ζυμαρικά.
Υ.Γ.
Εγώ βάζω δύο κρεμμύδια, λίγο πελτέ παραπάνω και ίσως λίγο σκόρδο ψιλοκομμένο. Καλή όρεξη, αν δεν πετύχει με την πρώτη συνέχισε και θα έχεις την πιο απλή και πιο γευστική σάλτσα. Έρρωσθε.
Κάπου εδώ κλείνει ο δεκάλογος του Επικούρειου Πέπου, σας ευχαριστώ που κάνατε τον κόπο να διαβάσετε τις σκόρπιες σκέψεις μου. Doomo Arigatoo!!
