Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συμποσιαστές και αναγνώστες καλησπέρα, θα μου επιτρέψετε σήμερα να σας παρουσιάσω κάποια ποιήματα τρόπον τινά, Χα'ι'κού τα λένε στην ΙΑΠΩΝΙΑ. Ως Ελληνοιάπωνας έχω μέσα μου και την κουλτούρα της Ιαπωνίας, μην ξεχνάτε πως στην ΙΑΠΩΝΊΑ είμαι ο Fuji Tomo Kazu και στην Ελλάδα είμαι ο Επικούρειος Πέπος. Βρήκα λοιπόν ένα μικρό δρομάκι που μ' έβγαλε έως στο ψηλό βουνό, το φημισμένο FUJI SAN, κι έγινα ένας ερευνητής του κόσμου μόνος μου στο πουθενά με μόνη έγνοια μου την ποίηση. Φιλοξενήθηκα από λυγερούς ανέμους και ελκυστικές κορυφές δένδρων, το διάστημα που παρέμεινα εκεί ζήτησα την βοήθεια των Μουσών, έχουν και οι Ιάπωνες τις δικές τους Μούσες, ώστε να μπορέσω να γράψω τα πιο κάτω Χα'ι'κού. Το αποτέλεσμα θα το κρίνετε εσείς αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι. Μ' αυτά και με τ' άλλα που δεν λέγονται σας χαιρετώ, πάντα με σεβασμό και επικούρεια διάθεση, Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο ακόμα είναι νωρίς.
O Fuji Tomo Kazu
Στον απάνεμο όρμο της Ιοκάστης/
Αγκυροβόλησε ο Οιδίπους/
Χωρίς να γνωρίζει πως από εκεί ξεκίνησε.
Κρυφό μου σώμα/
Τα μυστικά σου/
Μόνο εγώ τα γνωρίζω.
Όταν χορεύει/
Ανοιγοκλείνει τα μάτια της/
Σε πλήρη έκσταση.
Μέσα σε όνειρο RK/
Σ' άκουγα να μου λες/
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ ακόμα.
Δύο μάτια σαν σπαθιά/
Του κλέψανε την καρδιά 💓
Κι όμως αθωώθηκαν.
Τρεις φίλοι την διεκδικούσαν/
Δεν τη ζήτησε κανείς/
Απέμεινε μόνη.
Να πέθαινα είπε/
Ένα λιόγερμα/
Στην αυλή των θαυμάτων.
Άκουγα χοές/
Χωρίς να βλέπω πρόσωπα/
Απάντησε ο Τειρεσίας.
Φύλλα ξερά/
Κορίτσια χλωμά/
Όλα απότιστα!! Τι κρίμα..
Από το πίσω μέρος του φεγγαριού/
Κάποιοι βγαίνουν το βράδυ/
Και μας κοιτάζουν παράξενα.
Τι κι αν φωνάζει/
Κανείς δεν ακούει/
Όλοι μιλάνε, μιλάνε συνέχεια.
Κάποτε Αρμένιζε στα πέλαγα/
Τώρα πια κλεισμένος σ' ένα βιβλιοπωλείο/
Ταξιδεύει νοερά, περιμένει χρησμό.
Νεκρός ο φίλος/
Νεκρός ο δάσκαλος/
Θα τους διαφυλάξει πια η μνήμη ως κάτι πολύτιμο.
Άκουγε νότες/
Δεν έβλεπε χρώματα/
Άκουγε κύματα/
Δεν έβλεπε θάλασσα/
Κι όμως επέζησε.
Γελάει ο ποντικός/
Κάτι του ψιθύρισε/
Στο αυτί του ο γατούλης.
Χρόνια τώρα/
Μ' ένα σκοινί αόρατο/
Κάποιοι δένουν τις ελπίδες μας.
Άνθη κοπελιάς/
Πέφτουν στον ύπνο μου/
Εκείνη την ώρα με ξυπνά η συμβία μου, σύμπτωση;
Όλοι οι καλοί χωράνε/
Έτσι έλεγαν οι γονείς στα παιδιά τους/
Αργότερα οι ίδιοι, δεν χωρούσαν στα σπίτια των παιδιών τους!!
Μίλα, μίλα για όλα αυτά που ζούμε/
Μίλα για όλα αυτά που μας στερούνε/
Μίλα επιτέλους στον εαυτό σου, πέστου καλημέρα.
Η αγάπη ρώτησε
Τον έρωτα
Έχεις ερωτευτεί ποτέ;
Καταιγίδα, σκοτάδι παντού
ξαφνικά, σε φώτισε ή αστραπή..
και τότε σε είδα.
Αν αυτοί που "έφυγαν"
Έγιναν άστρα ποιο είναι
του πατέρα, ποιο της μάνας
και ποιο της Ελένης;
Αχ! Καρδιά μου πόσες
φορές ερωτεύτηκες
Χωρίς ανταπόκριση;
Άτακτη φωνούλα
Σ' ευχαριστώ
Πάντα με φροντίζεις.
Ζωγράφος ο Πεπέ!!
Χαμογελάσετε παρακαλώ
Είναι ώρα για Σούσι.
Δεν έχει νόημα να
ζεις στη σκιά
Βγες στο ξέφωτο, ζήσε.
Χρώματα, χρώματα,
Χρώματα πολλά.
Πεταλούδες στον
Ορίζοντα.
Ζούμε σαν σκιές
Και πεθαίνουμε
σαν άνθρωποι.
Κι όμως το πίστευε
όταν έλεγε.
Είμαι ζωγράφος!!!
Ουτοπιστή πως περνάς
Τον καιρό σου;
Ρώτησαν οι Μούσες
Μιλώντας για σας.
Αγάπη - Κτητικότητα
0-2 Η τόοοση "αγάπη της"
τον έπνιγε.
Με την ματιά σου
αλλάζεις τα δεδομένα
και τα αναμενόμενα.
Τα κεντήματά της
έργα τέχνης,
Βασιλική το όνομα της.
Ο προορισμός μου εσύ,
Αχ! Φαντασία μου.
Όταν αγρίεψε η θάλασσα
Ο Ποσειδώνας την μάλωσε
Το έκανε εν αγνοία του.
Ήταν γυμνή, κι όμως
δεν ντράπηκε γιατί
Ήταν ή αλήθεια.
Λάτρεψα τα μάτια της
τα μαλλιά της, τα χείλη της
Ήταν άραγε ξωτικό;
Μιλώ συνέχεια για σένα
στον εαυτό μου, στον αέρα,
στη γη, στη Θάλασσα,
Υπάρχεις παντού.
Έγινα εξερευνητής
του κορμιού σου
Θεέ μου τι ευλογία!!
Μου έκλεινες συχνά
τα ματιά και μου έλεγες:
Δες τον κόσμο με τα
δικά μου.
Πόσο μεγάλη καρδιά
έχει πόσο γλυκό το
βλέμμα της!!!
Πως να ξεχάσεις;
Και μετά: πως να σε
νιώσει κάποιος που
δεν σ' αγαπά;
Πως να ζήσεις μαζί του;
Είσαι καλός;
Έχεις αγαθή ψυχή;
Τα πιράνχας θα έρθουν
Σύντομα.
Αν θες να χάσεις φίλους
υπάρχει τρόπος
Πες τους την αλήθεια.
Γελάνε τα παιδιά
Χορεύουν τ' άστρα.
Κλαίνε τα γηρατειά
Έλλειμμα ανθρωπιάς.
Ένα όνειρο χάθηκε
στην διαδρομή και
ρώτησε τον ύπνο:
που βρίσκομαι;
Δεν πρόλαβε ξύπνησε.
Τα πουλιά
και τα παιδιά
Τα ευλογημένα του Θεού.
Της είχε απόλυτη εμπιστοσύνη,
