ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ. ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΜΙΑΣ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗΣ ΠΑΡΕΑΣ [ΟΚΡΑ] ΑΝΕΒΗΚΑΝ ΣΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΛΙΘΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΡΑΠΗ [ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ] ΤΟ έτος 2010

2024 24 Οκτωβρίου, αγαπητοί μας Φίλοι καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα γιατί όπως είπαμε σε κάποια μέρη του πλανήτη ξημερώνει και σε κάποια άλλα βραδιάζει. Να μην ξεχνάτε πως έχουμε δικούς μας ανθρώπους στην ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, στην ΙΑΠΩΝΙΑ και φυσικά στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στα 14 χρόνια από την κατάκτηση της πιο ψηλής κορυφής του ΚΕΡΚΕΤΙΟΥ ΟΡΟΥΣ [ΚΟΖΙΑΚΑΣ στα ΤΟΥΡΚΙΚΑ] από μία ομάδα 21 ορειβατών, αυτό έγινε το 2010. Όσα άτομα συμμετείχαν σ' εκείνη την θρυλική ανάβαση έγραψαν ιστορία, μιλάμε για μία αξεπέραστη εμπειρία, το επαναλάβαμε και το 2018 αλλά δεν είχε τη μαγεία της πρώτης φοράς. Επανάφερα αυτή την ανάρτηση μετά από την απαίτηση της Φαίης, της Μαρίζας, και της Τζωρτζίνας γιατί έχουν εκφράσει την επιθυμία να συμμετέχουν στην ανάβαση που θα κάνουμε τον ΙΟΥΝΙΟ του 2025 και γιατί ήθελαν να διαβάσουν το τί έγινε τότε, τους ήταν λίγο δύσκολο να ψάξουν να βρουν την παλιά ανάρτηση και γι' αυτό σκέφτηκα να την φέρω ξανά στο προσκήνιο. Ένας άλλος λόγος είναι πως νέα παιδιά έχουν εκφράσει την επιθυμία να έρθουν μαζί μας το 2025 και λέμε να ξεκινήσουμε την οργάνωση από τις αρχές του νέου έτους. Στο τέλος του άρθρου θα βρείτε οδηγίες για την συμμετοχή. Ας έρθουμε όμως στα δρώμενα εκείνου του μαγικού καλοκαιριού. 

ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ

Βραδιές ποίησης στον κήπο του Επίκουρου.

Σωτήριο έτος 2010

Αγαπητοί μας φίλοι και επισκέπτες του filomatheia γεια σας. Μετά από μεγάλη αδράνεια λόγω διαφόρων προβλημάτων ήμαστε ξανά εδώ μαζί για να εκθέσουμε τις καλοκαιρινές μας εμπειρίες, τις προτάσεις μας, τις μουσικές μας, τις επιλογές μας, τους προορισμούς μας και γενικότερα σκέψεις και απόψεις.
Nα ευχηθώ καλές σπουδές στα κορίτσια που πέρασαν σε διάφορες σχολές, Σύλβια, Τερψιχόρη, Ναυσικά, Δέσποινα και καλό κουράγιο σε αυτές που θα επιλέξουν να ξαναδώσουν πανελλήνιες για κάτι καλύτερο.
Θα ξεκινήσω το ταξίδι της φετινής όμορφης περιπλάνησης από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και θα σταθώ σε δύο νεράϊδες και ένα αγγελούδι. Στην αυλή των θαυμάτων φέτος ζήσαμε ξανά πολύ όμορφες στιγμές. Ειδικά ανήμερα της Παναγίας είχαμε την τύχη να δούμε 2 νεράϊδες, την Κορνηλία-Ρία και την Μονμάρτη-Ζωή κι ένα μικρό αγγελάκι να πέφτει από τον ουρανό, του οποίου το όνομα ήταν Αλεξάνδρα από την Ξάνθη. Έγιναν πολλά σημαντικά φέτος στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι για αυτό θα ξεκινήσω με την σειρά.

Ροκ συναυλία.

Στις 13 Αυγούστου στην πλατεία του χωριού ο σύλλογος είχε οργανώσει συναυλία ροκ τραγουδιού για τη νεολαία. Μεταξύ των μελών του συγκροτήματος ήταν η Ζωή και Παναγιώτης Αργυρίου. Μεταξύ των θεατών όμως ήταν και "μη νεολαίοι" με αποτέλεσμα να είναι ανασταλτικοί παράγοντες। Νομίζω πως την επόμενη φορά θα πρέπει να υπάρχει face control. Αυτή η εκδήλωση θα πρέπει να είναι μόνο για νέα παιδιά. Ευχάριστη έκπληξη στο τραγούδι ήταν η κόρη της Αρετής και του Λευτέρη Αργυρίου. Η επιρροή της μουσικότητας της Αρετής ήταν για την κόρη της καταλυτική. Μια ακόμη ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς ήταν η συνάντηση με τον εκκολαπτόμενο νεαρό ποιητή Βασίλη Πράσινο, ποιήματα του οποίου έχουμε ήδη αναρτήσει στο ιστολόγιο μας. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και στο μέλλον στην αυλή των θαυμάτων να έχουμε μια βραδιά ποίησης αφιερωμένη στον Βασίλη.

Γιορτή πίτας.

Σάββατο 14/8:
Η επανάσταση της πίτας. Οι φούρνοι στο χωριό πήραν φωτιά. Οι κοπέλες του χωριού, μικρές και μεγάλες με τη συμβολή των μανάδων και των γιαγιάδων τους έβαζαν τα δυνατά τους για το ποια θα φτιάξει την πιο γευστική πίτα. Το άνοιγμα των φύλλων κάλυπτε ένα γήπεδο ολυμπιακών διαστάσεων. Τα μυστικά βγήκαν από τα σεντούκια του μυαλού των μεγαλύτερων και όλο το χωριό μοσχοβόλαγε ενώ η ατμόσφαιρα για τους κοιλιόδουλους ήταν μαρτύριο। Ανυπομονούσαν να δουν τις πίτες στο τραπέζι και μετά στην κοιλιά τους. Ήταν πράγματι μια ημέρα γαστρονομικής επανάστασης. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη, περίπου 40 πίτες διαφόρων ειδών αποτελούσαν έναν πανέμορφο πίνακα που θα ζήλευε και ο Πικάσο. Η ιδέα ήταν των γυναικών που είναι μέλη του συλλόγου και εύχομαι ως θηλυκά μυαλά να γεννούν πάντα όμορφες ιδέες.
Το πρόγραμμα είχε ως εξής: θεατρικό σκετς από την θεατρική ομάδα Ξυλοπάροικου. Παρουσίαση διαδικασίας παρασκευής πίτας από την κ. Βούλα Τσιούνη. Παραδοσιακοί χοροί από τις κοπέλες του χωριού και μετά γευσιγνωσία από πίτες και πάλι πίτες. Η βραδιά έκλεισε με παραδοσιακή μουσική και χορούς από τους επισκέπτες που είχαν κατακλύσει το χώρο της πλατείας. Ήταν μια πολύ όμορφη εκδήλωση και εύχομαι να συνεχιστεί και του χρόνου.

40 διαφορετικές πίτες.

15/8 -Μεγάλη η χάρη της Παναγίας.
Βραδιά ποίησης με Ελύτη, Ρίτσο και μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Η Ρία, η Ζωή και η Αλεξάνδρα για τις απαγγελίες των ποιημάτων. Η αυλή των θαυμάτων με την βοήθεια του σκηνοθέτη Mr Pepou είχε φορέσει τα γιορτινά της και ξαναζούσε στιγμές του 2007. Η ομάδα στήριξης (Ο.ΚΡ.Α κ Λ.Ο.Γ.) ήταν παρούσες για να επέμβουν ανά πάσα στιγμή που ευτυχώς δεν χρειάστηκε, γιατί όλα πήγαν καλά. Την έναρξη έκανε η Αλεξάνδρα με το ποίημα του Ελύτη "Ο ποιητής".
Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν η Ρία και η Ζωή που με τις μελωδικές φωνές τους μας ταξίδεψαν στα μονοπάτια της ποίησης. Το "Άξιον Εστί" και η "Ρωμιοσύνη" δονούσαν την ατμόσφαιρα. Ήταν μια υπέροχη βραδιά, παρών βέβαια ήταν και τα κορίτσια που έλαβαν μέρος στις προηγούμενες εκδηλώσεις, απλά αυτή τη φορά ο ρόλος τους ήταν διαφορετικός.

Η βραδιά ήταν αφιερωμένη κυρίως σε τρία πρόσωπα πολύ αγαπημένα που δυστυχώς δεν είναι πια στη ζωή. Στον πατέρα μου Νικόλαο Γκοβίνα, στους φίλους Βασίλη Ντακούλα και Νικόλαο Ντακούλα. Και φυσικά η βραδιά έκλεισε όπως πρέπει να κλείνει μια όμορφη βραδιά του Αυγούστου στο Γοργογύρι, με χορούς.

το τρύπιο λιθάρι.

17/8 Απίθανη εμπειρία, Απίθανη Παρέα, Απίθανη Διαδρομή.
Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του ιδεολόγου της Ο.ΚΡ.Α (η Ο.ΚΡ.Α. είναι παντού) Αποστόλη Αποστόλου, περίπου στις αρχές Αυγούστου όταν έριξε στο τραπέζι την ιδέα της κατάκτησης της κορυφής "Τρύπιο Λιθάρι" στον Κόζιακα। Στην πορεία ο Mr Pepos ως υλοποιητικός βραχίονας της Ο.ΚΡ.Α ανέλαβε την υλοποίηση της ιδέας του Τόλη. Κάπως έτσι και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, την Τρίτη το πρωί στις 05:30 πμ. μαζευτήκανε 21 ορειβάτες!!!! Αποφασισμένοι για όλα συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του χωριού όπου έκαναν το σχετικό ζέσταμα και το "Ζντό" της Ο.ΚΡ.Α. Στις 05:45 η ομάδα με την συνοδεία του Thomas Cook αναχώρησε για την Κόρη. Εκεί ο αρχηγός της αποστολής κ. Ευθύμιος Τσαντήλας έκανε την σχετική καταμέτρηση, μας ρώτησε επίσης αν υπήρχε στην ομάδα κάποιο μέλος με κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα υγείας το οποίο θα έπρεπε να αναφέρει και γενικά μας έδωσε οδηγίες για την ανάβαση. Η μόνη παρατήρηση που έκανε ήταν στον Γκοτζό γιατί τον είδε να κρατάει μόνο ένα μικρό μπουκαλάκι μόνο με νερό, όταν τον ρώτησε που είναι τα υπόλοιπα πράγματα του, αυτός έδειξε τον σάκο του Τζίμ Άνταμς. Ο αρχηγός τον πίστεψε αλλά αυτός έλεγε ψέματα. Κάπως έτσι έγινε το πρώτο ξεκίνημα το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως ήταν λίγο πιο γρήγορο από ότι θα έπρεπε. Αυτό που διαπίστωσα από την πρώτη στιγμή ήταν το όμορφο κλίμα της παρέας.

Αρχηγός: Ευθύμιος Τσαντήλας
Υπαρχηγός: Ευάγγελος Παπαδημητρίου
Υπασπιστής: Mr. Alex
Ειδική αποστολή: Γκοτζό
Cameraman: Αποστόλης Αποστόλου
Γιατρός αποστολής: Doctor
Φυσικοθεραπευτής: Τζίμ Άνταμς
Δημοσιογραφική κάλυψη: Pepos the Great
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Nick the Greek – Cosmote
Μέλη: Λαμπρινή Γκοβίνα, Βασιλική Γκοβίνα, Ελένη Γκουβίνα, Βασίλης Γκουβίνας, Λίτσα Γούναρη, Ζωή Γούναρη, Γιάννης Γούναρης, Κωστής Ντακούλας, Γιώργος Μόσχοβος, Βιβή Τσιούνη, Φίλιππος Παπαδημητρίου, Χαρούλα Παπαδημητρίου.
Διασώστες: Νίκος Οικονόμου, Νίκος Γούναρης

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ.

Δεν θα σταθώ στη διαδρομή, παρά μόνο για να πω κρίμα σ’ αυτούς που δεν έχουν δει με τα μάτια τους αυτό το μαγευτικό τοπίο. Στις 09:45 και το τελευταίο μέλος της αποστολής πατούσε το Τρύπιο Λιθάρι!!! Ήταν απίστευτο είχαμε φτάσει όλοι και ήμασταν και ξεκούραστοι! Για αρκετή ώρα είχαμε μείνει άναυδοι από την ομορφιά του τοπίου, άλλοι απότην τρύπα και άλλοι από πιο ψηλό σημείο χαιρετούσαμε τους δικούς μας κάτω στο χωριό, ανεμίσαμε και την σημαία της Ο.ΚΡ.Α και γεμάτοι ικανοποίηση σαν κουρασμένοι μαχητές καθίσαμε για φαγητό, ο Γκοτζό έφαγε όλους τους κεφτέδες της Λαμπρινής.
Αφού ο αρχηγός έκανε πάλι την καταμέτρηση και μας βρήκε ok επειδή μας είδε ξεκούραστους και επειδή το μονοπάτι ήταν πια βατό! Έτσι μας είπε τουλάχιστον, πρότεινε να χωριστούμε σε 2 ομάδες. Ξέχασα να αναφέρω πως κατά την παραμονή στο Τρύπιο Λιθάρι έγινε και διαγωνισμός σκοποβολής. Ο Γκοτζιό ήταν ο πιο εύστοχος για αυτό και την επομένη πήρε το χρυσό μετάλλιο. Με εντολή λοιπόν του αρχηγού χωριστήκαμε σε 2 ομάδες στην Α' ομάδα παρέμεινε αρχηγός ο Ευθύμης Τσαντήλας και στην Β' όμαδα έχρισε αρχηγό τον Γκοτζιό. Ούτε εδώ θα σταθώ σε λεπτομέρειες παρά μόνο για να αναφέρω την απαράδεκτη κατάσταση του καταφύγιου, το καταπληκτικό νερό, το πανέμορφο τοπίο, την αλληλεγγύη της παρέας, την υπερπροσπάθεια του ''προέδρου'' Βασίλη Γκουβίνα, τα τροφαντά και καθαρά πρόβατα και γελάδια και την αντοχή όλων. Μετά το καταφύγιο είχαμε διάφορα όμορφα περιστατικά, π.χ. η Λουλούκα που έφθασε στο τέλος μέσα στην πρώτη τετράδα, η κινηματογραφική σκηνή όπου ο Ηγέτης της cosmote έκανε τον τάχα μου κουρασμένο της ερήμου, εκεί που ο Γκοτζiό έκανε τον εξαντλημένο και είπε: "δεν πάω πουθενά ας έρθει η αρκούδα να με φάει!" – δηλαδή μια αρκούδα θα έτρωγε την άλλη?- π.χ. την ώρα που η Λουλούκα είπε στην Λίτσα πως θέλαμε ακόμη 1 ½ ώρα και προς στιγμήν παγώσαμε τάχα μου τάχα μου, την ώρα που ήρθε το συνεργείο διάσωσης και εμείς κάναμε τους δήθεν ψόφιους κοριούς, π.χ. όταν μας φόρτωσε ο Νίκος Γούναρης στην καρότσα και μας περνούσε μέσα από τα χωριά και εμείς όρθιοι απολαμβάναμε το χειροκρότημα των παρευρισκομένων ενώ οι αρχές με κάθε τρόπο διευκόλυναν το πέρασμα μας, π.χ. όταν ο Hγέτης της cosmote αντίκρισε το τζιπάκι και έκανε πως χάρηκε πάρα πολύ και φώναζε: είσαι ο σωτήρας μας, είσαι ο σωτήρας μας ήταν μια σκηνή που θα ζήλευε και ο Ντάστιν Χόφμαν. Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν και χαρά σ’ αυτούς που τα έζησαν.

Αρχηγός και υπαρχηγός

18/8 Απονομή Μεταλλίων
Η βραδιά ήταν καταπληκτική, η αυλή των θαυμάτων είχε φορέσει ξανά τα γιορτινά της για να υποδεχθεί τους ολυμπιονίκες της ορειβασίας. Πριν την απονομή έγινε η προβολή της υπερπροσπάθειας των αθλητών και όσοι συμμετείχαν στην ανάβαση τότε συνειδητοποίησαν το πόσο δύσκολο ήταν το εγχείρημα που πραγματοποίησαν. Μετά το τέλος της παρουσίασης των videos και των φωτογραφιών έφθασε η μεγάλη στιγμή της απονομής των μεταλλίων. Τα χρυσά μετάλλια και τα χαμόγελα έλαμπαν στο στήθος και στα πρόσωπα των αθλητών. Αρκετοί πήραν τον λόγο για να μιλήσουν για την εμπειρία της ανάβασης κ.ο.κ.

Θα σταθώ ιδιαίτερα στην ομιλία του Ηγέτη-Νίκου, ήταν μια ομιλία για σεμινάρια, σχολίασε μεταξύ άλλων το ανεπανάληπτο και δημιουργικό κλίμα της παρέας και πως αν αυτό το κλίμα το μεταφέρουμε στην καθημερινοτητά μας, τότε υπάρχει ελπίδα να αλλάξει η κοινωνία μας। Ήταν μια βραδιά μαγική, ευχαριστώ τον Τόλη για την ιδέα του, ιδεολόγε ρίξε και άλλες ιδέες στο τραπέζι, τον αρχηγό για την προστασία της ομάδας, τους σωτήρες "Ν+Ν" και όλους όσους συμμετείχαν σε αυτή την μοναδική εμπειρία. Τελικά υπάρχουν πολύ όμορφα πράγματα δίπλα μας, που μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους αλλά η απουσία της παρέας και η εγκατάλειψη τους εαυτού μας στο εγώ μας δεν μας επιτρέπουν να τα ανακαλύψουμε. Ας βγούμε από το καβούκι μας, ας αφήσουμε τη μοναχικότητα μας και να αφεθούμε στο όμορφο κλίμα της παρέας. Ευχαριστώ επίσης τους φίλους από το Κορωπί που παρευρέθηκαν στη γιορτή της απονομής καθώς επίσης και τους Γιάννη Βλάνδο και Μαριλού.
ΥΓ. Tο χρυσό μετάλλιο του Mr Pepou το παρέλαβε και το κράτησε ο εγγονός του Βασίλη Ντακούλα – Τσιγαρίδα για αυτό και η χαρά του ήταν διπλή. Κάπως έτσι η βραδιά έφθασε στο τέλος, κλείνοντας βέβαια με χορούς από τους παρευρισκομένους.

Το Σάββατο η Ο.ΚΡ.Α αναχώρησε για τον Αϊ Γιάννη στο Πήλιο όπου ανακάλυψε την Νταμούχαρη, την Χαρίκλεια, την θεία Σπυριδούλα με το υπέροχο σπίτι και τα καταπληκτικά της λουλούδια και κυρίως με την χρυσή καρδιά, τα προκομμένα επίσης Χαραλαμπάκια, την Έρι, την Αγγελική, τον Γιώργο, την Δήμητρα, τον Βασίλη, τον καπετάν Μπάμπη και φυσικά τα δύο μοναδικά σε γεύσεις φαγάδικα – στη Νταμούχαρη – με τον καταπληκτικό άνθρωπο –καλλιτέχνη- ιδιοκτήτη του "Νταμούχαρη Hotel" και του φαγάδικου "Tο Καραγάτσι" που αξίζει τον κόπο να πάει κάποιος στην Νταμούχαρη για να δει το τι έχει συλλέξει αυτός ο άνθρωπος και το πόσο έχει ομορφύνει το τοπίο. Και κυρίως έχει ομορφύνει το τοπίο με τα πέντε παιδιά του.
ΥΓ. Θεία Σπυριδούλα σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου. Επιστροφή 23/8 στην Αθήνα.
Επίλογος:
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία σ΄αγαπώ γιατί είσαι εσυ.΄
Ας χαρούμε τη ζωή γιατί η κάθε μέρα που περνάει είναι μοναδική.

ΥΠΟΨΙΝ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΗ ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΛΙΘΑΡΙ

💃Συμβουλές για ασφαλή ορειβασία

Όλες οι δραστηριότητες που έχουν σχέση με το βουνό και τα αθλήματα βουνού απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή. Στη συνέχεια θα βρείτε κάποιες βασικές οδηγίες από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ορεινής Διάσωσης (IKAR-CISA), προσαρμοσμένες στα δεδομένα της Ελλάδας, σύμφωνα με την εμπειρία της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης😎

Δεν υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας και δεν φτάνουμε στα όρια μας. Εκτός από τις δικές μας δυνάμεις, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε και τις δυνατότητες των μελών της παρέας μας, γιατί σε περίπτωση που κάποιος αντιμετωπίζει πρόβλημα θα χρειαστεί να το αντιμετωπίσει όλη η ομάδα. Ιδιαίτερη προσοχή δίνουμε στα παιδιά και τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ή με προβλήματα υγείας

🎨

Είναι προτιμότερο να εκπαιδευόμαστε και να προετοιμαζόμαστε πριν από τη δραστηριότητά μας στο βουνό και όχι κατά τη διάρκεια της δραστηριότητάς μας. Η σωστή εκπαίδευση, η γνώση και η εμπειρία είναι αυτή που θα μας διαφυλάξει από τους κινδύνους.

🍓

Φροντίζουμε να έχουμε πάντα κάποια ατομικά υλικά ασφαλείας, όπως σφυρίχτρα, σουγιά, φακό, αλλά και αδιάβροχα ρούχα και κάποιες προμήθειες σε περίπτωση ανάγκης.

💃

Επίσης, καλό είναι να έχουμε μαζί μας ένα μικρό φαρμακείο με ελαστικό επίδεσμο, χειρουργικά γάντια, αποστειρωμένες γάζες

⛷️

Σε περίπτωση ατυχήματος, αν δεν έχουμε εξοπλισμό πρώτων βοηθειών ή ειδικές γνώσεις, θα πρέπει να επικοινωνήσουμε άμεσα με το ΕΚΑΒ, την Πολιτική Προστασία ή την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης. Οι πληροφορίες που θα μεταφέρουμε πρέπει να είναι ακριβείς και περιεκτικές, όπως το σημείο που βρισκόμαστε, η διαδρομή που ακολουθήσαμε, η διάρκεια της διαδρομής μας μέχρι εκείνη τη στιγμή, η κατεύθυνσή μας, πληροφορίες για τον τραυματία (που χτύπησε, εμφανή τραύματα, σφίξεις, χρώμα δέρματος, αντίδραση στον πόνο, δυνατότητα επικοινωνίας με το περιβάλλον, συνθήκες περιβάλλοντος)

🎻

🐻Προσαρμόζουμε το ρυθμό της πορείας της παρέας, σύμφωνα με το πιο αδύναμο μέλος της🐻

🍒

🐪Δεν παίρνουμε βαρύ πρωινό πριν ξεκινήσουμε την ανάβαση, αλλά έχουμε σίγουρα μαζί μας αρκετά υγρά και ηλεκτρολύτες. Κανονίζουμε, ώστε στα διαλείμματα να τρώμε κάποιο σνακ και να λαμβάνουμε ικανή ποσότητα υγρών.🐪

🏄

🐯Φροντίζουμε για την ένδυση και την υπόδησή μας. Ένα καλό ζευγάρι ορειβατικά παπούτσια και ρούχα ανάλογα των καιρικών συνθηκών είναι απαραίτητα.🐯 

🏇

🐺Δεν πλησιάζουμε την άκρη των βράχων και δεν σκαρφαλώνουμε χωρίς να έχουμε περάσει κάποια ειδική εκπαίδευση και χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό.🐺

😎

🤔🤔Τι κάνουμε αν χαθούμε

Φροντίζουμε να παραμένουμε σε κάποιο χαρακτηριστικό σημείο κατά προτίμηση χωρίς πυκνή βλάστηση. Αποφεύγουμε τα σημεία που κάνει ο ήλιος σκίαση στην πλαγιά.🤗🤗

🍓

😉😉Αποφεύγουμε να φοράμε ρούχα παραλλαγής. Προτιμούμε να φοράμε ρούχα με έντονα χρώματα.🤡👿

🍇

👺👺Δεν χρησιμοποιούμε άσκοπα το κινητό μας τηλέφωνο. Φροντίζουμε να μην καταναλώνουμε την ενέργεια της μπαταρίας μας, σε περίπτωση που χρειαστεί να επικοινωνήσουμε με τα σωστικά συνεργεία.😷😷

🇬🇷

👾Δίνουμε ακριβείς πληροφορίες για το σημείο που βρισκόμαστε, αναφέροντας τρία σημεία που βλέπουμε και βρίσκονται μακριά το ένα από το άλλο👾

🐯

🤕Αν είμαστε παρόντες σε ένα ατύχημα, δεν επιχειρούμε να μετακινήσουμε τον τραυματία, αν δεν έχουμε ειδικές γνώσεις. Τον σταθεροποιούμε και καλούμε άμεσα για βοήθεια.

Πρώτες Βοήθειες🤕

Η βασική γνώση Πρώτων Βοηθειών για όσους ασχολούνται με ορεινές δραστηριότητες είναι απαραίτητη. Για την αντιμετώπιση ενός έκτακτου περιστατικού και δεδομένου ότι η βοήθεια στο βουνό αργεί να έρθει, δεν αρκεί να έχουμε μαζί μας μία γάζα ή έναν επίδεσμο. Σε δύσκολες περιπτώσεις, οι ειδικές γνώσεις, η ψυχραιμία και ο εξοπλισμός που θα έχουμε μαζί μας θα καθορίσουν την εξέλιξη του συμβάντος από ένα απλό σε σύνθετο ως και μοιραίο. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να σταθεροποιήσουμε τον τραυματία και να φροντίσουμε να τον κρατάμε ζεστό. Πρέπει, λοιπόν, να έχουμε παρακολουθήσει ειδικά σεμινάρια, να έχουμε τον απαραίτητο εξοπλισμό και να παραμείνουμε ψύχραιμοι.🤖

Παράκληση, όσοι ενδιαφέρονται για την ιστορική ανάβαση στο Τρύπιο Λιθάρι τον Αύγουστο (Θ.Θ. εκτός απροόπτου) καλό θα είναι να εκφράσουν την επιθυμία τους νωρίς γιατί προβλέπεται μεγάλη συμμετοχή. Αυτό θα μας βοηθήσει να οργανωθούμε καλύτερα. Επίσης οι ενδιαφερόμενοι οφείλουν να διαβάσουν το πιο πάνω κείμενο.

Εκ μέρους της συντονιστικής επιτροπής ο Επικούρειος Πέπος.🦌🦌🦌

ΚΑΙ ΈΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ

🌲🌲

Στις χαλκόμαβες κορφές σου Κερκέτιον όρος/

Να ήμουν καβαλάρης/

🌲🌲

Και ως γητευτής ν' Αρμένιζα/

Σε όλους τους πλανήτες/

🌲🌲

Μαζεύοντας από τον ουρανό τα λαμπερά τ' αστέρια/

🌲🌲

Σε σένα να τα χάριζα, αγαπημένο μου βουνό/

🌲🌲

Όπου κι αν βρίσκομαι για σένα μιλώ/

Όπου κι αν βρίσκομαι τις ομορφιές σου ζωγραφίζω/

Όπου κι αν ταξιδέψω εσένα νοσταλγώ.

🌲🌲

Το ποίημα ανήκει στην συλλογή ποιημάτων με τίτλο 

"εικόνες μιας άλλης εποχής" του Επικούρειου Πέπου.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΛΟΓ-ΟΚΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΗΝ κ. ΑΝΝΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ της ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ [Αστυνόμος Α']. Tην συνέντευξη πήραν η Άλκηστη, η Μυρτώ και ο Αρκάς.

Συναντήσαμε και μιλήσαμε με ένα σπουδαίο στέλεχος της αστυνομίας, που τιμά το σώμα με την εν γένει παρουσία και πορεία της. Επιπρόσθετα διαπιστώσαμε μέσα από ένα τόσο μικρό διάστημα επαφής μαζί της πως πρόκειται για έναν πολύ καλό και ανοιχτό τύπο ανθρώπου, που ξέρει όπως λίγοι να προσεγγίζει ένα άτομο και να προσπαθεί να το βοηθήσει. Ακολουθεί η συζήτηση που είχαμε με την κ. Μιχαηλίδου, ενός ατόμου που καταφέρνει να χωρέσει την ευσυνειδησία της στον επαγγελματισμό της.

Καλή ανάγνωση!
Κυρία Μιχαηλίδου όταν ήσασταν μικρή παίζατε κλέφτες και αστυνόμους και αν ναι με ποιους ήσασταν;
Από ότι θυμάμαι δεν έπαιζα κλέφτες και αστυνόμους, εμείς τα κορίτσια παίζαμε άλλα παιχνίδια, αυτό ήταν παιχνίδι των αγοριών. Αλλά αν έπαιρνα μέρος θα ήθελα να είμαι με τους αστυνόμους.

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας παιδικό βιβλίο και ποιοι ήταν οι ήρωες σας;
Ήμουν φανατική αναγνώστρια των βιβλίων του Ιουλίου Βερν. Οι συναρπαστικές περιπέτειες του με έκαναν να νομίζω πως ήμουν και εγώ μέλος του πληρώματος. Έβλεπα επίσης μια τηλεοπτική εκπομπή που είχε τον τίτλο «Superwoman», φανταστείτε κάτι αντίστοιχο με τον σημερινό Superman
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να επιλέξετε το επάγγελμα της αστυνόμου; 

Υπήρχε κάποιος αστυνόμος στην οικογένεια σας;
Όχι στην οικογένειά μου δεν υπήρχε κανένας αστυνομικός, απλά κάποια φιλικά πρόσωπα που ήταν αξιωματικοί στην ΕΛ.ΑΣ. μπορώ να πω, πως με επηρέασαν λέγοντας μου πως θα μου ταίριαζε να γινόμουν αστυνομικίνα. Έδωσα εξετάσεις και πέτυχα, ήμουν μάλιστα ανάμεσα στις πρώτες. Όταν μπήκα στην σχολή το κλίμα ήταν πάρα πολύ καλό και αποφάσισα να συνεχίσω, τώρα πια μπορώ να πω πως η επιλογή μου ήταν σωστή.
Οι γονείς σας και οι φίλοι σας πως αντέδρασαν όταν τους ανακοινώσατε πως θα θέλετε να γίνετε αστυνομικός; Μήπως κάποιοι φίλοι απομακρύνθηκαν από κοντά σας;

Όχι κανένας φίλος μου δεν απομακρύνθηκε από κοντά μου όταν τους ανακοίνωσα την απόφασή μου, γιατί οι φίλοι μου γνώριζαν την πρόθεσή μου και μάλιστα με ενθάρρυναν, άλλωστε η προσωπικότητα μας είναι αυτή που εκτιμούν οι φίλοι μας και όχι το τι επάγγελμα κάνουμε. Όσο για τους γονείς μου, η μητέρα μου ήταν βέβαια πιο θετική αλλά και ο πατέρας μου δεν ήταν αρνητικός, δεν ξετρελάθηκε κιόλας, αλλά στην πορεία βλέποντας την εξέλιξή μου είναι πολύ χαρούμενος και υπερήφανος για μένα.
Υπάρχει σχολή αστυνομικών για γυναίκες και για άνδρες και αν όχι πως σας αντιμετώπισαν οι συνάδελφοί σας και ποια ήταν η συμπεριφορά τους;
Τώρα η σχολή είναι ενιαία, όταν μπήκα εγώ ήταν ξεχωριστά, υπήρχε τότε σχολή μόνο για γυναίκες, μόνο στη σχολή αρχιφυλάκων αργότερα ήμασταν άνδρες και γυναίκες μαζί. Εγώ είχα μπει στη σχολή το 1991, οι σχέσεις μας με τους άνδρες συναδέλφους ήταν άριστες. Το 1994 τελείωσα τη σχολή αρχιφυλάκων μετά τη σχολή υπαστυνόμων και αμέσως μετά ως διοικητής στο τμήμα που είμαι σήμερα
Σας έχει τύχει ποτέ να δώσετε κάποια κλήση και ο παραβάτης να τη δεχθεί με χαμόγελο λέγοντας σας πως ήταν η πιο όμορφη κλήση που πήρε, εννοώντας εσάς;
Ναι αρκετές φορές, μάλιστα μια φορά χαριτολογώντας κάποιος πολίτης μου είχε πει: για σας μπαίνω στο κρατητήριο!!! Δεν χρειάστηκε βέβαια γιατί ήταν μια απλή κλήση για παράνομη στάθμευση. Γενικά μπορώ να πω πως δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερα προβλήματα, και το ότι είμαι γυναίκα αυτό νομίζω πως με βοήθησε στην επικοινωνία μου με τους πολίτες
Αντιμετωπίσατε ποτέ το δίλημμα καριέρα ή οικογένεια;
Όχι ποτέ, τα κατάφερα και στα δύο, νομίζω πως αν κάτι το θέλουμε πολύ μπορούμε να τα καταφέρουμε. Υπάρχουν δυνάμεις μέσα μας που περιμένουν να τις ενεργοποιήσουμε, εγώ αυτό έκανα και σας το συνιστώ και εσάς. Σκεφθείτε πως όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο ο γιός μου ο μεγάλος ήταν ενός έτους, τα τελευταία μαθήματα στη σχολή μου τα είχα δώσει έγκυος στον δεύτερο γιό μου. Τελικά νομίζω πως μπορούμε να πετύχουμε πάρα πολλά αρκεί να το θέλουμε. Στο πανεπιστήμιο μάλιστα τελείωσα πρώτη και είπα και τον όρκο. Ήταν πολύ συγκινητικές εκείνες οι στιγμές και αφιέρωσα το πτυχίο στον γιό μου για τις ώρες που με στερήθηκε και τον στερήθηκα
Ποιος ο ρόλος της τουριστικής αστυνομίας και ποιος ο ρόλος ο δικός σας;
Ο ρόλος της Τουριστικής Αστυνομίας είναι πολύπλευρος. Ελέγχει τους χώρους παροχής υπηρεσιών, π.χ. ξενοδοχεία αν πληρούν τους όρους, αν έχουν τις απαιτούμενες άδειες, αν οι χώροι είναι καθαροί, επίσης ελέγχει τα τουριστικά γραφεία, τους ξεναγούς, τα καταστήματα επίσης υγειονομικού ενδιαφέροντος από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο ως αναφορά τον υγειονομικό κανονισμό. Όταν διενεργούμε ελέγχους και διαπιστώνουμε πως μια επιχείρηση πληρεί τους όρους και εφαρμόζει τους κανονισμούς είναι για μας η πιο ευτυχισμένη στιγμή. Έχουν αρχίσει πλέον και στη χώρα μας οι επιχειρηματίες να καταλαβαίνουν πως όσο καλύτερες είναι οι υπηρεσίες που παρέχουν τόσο πιο γερά θα σταθούν στον ανταγωνισμό. Μακάρι κάποτε να φθάσουμε στο σημείο η Τουριστική Αστυνομία να είναι απλά και μόνο για να δίνει λύσεις σε ήσσονος σημασίας προβλήματα. Εμείς πάντως ήμαστε εδώ για να προστατεύουμε τους πολίτες και τους σωστούς επιχειρηματίες από τους κακούς πελάτες γιατί θα πρέπει να γνωρίζετε πως υπάρχουν και τέτοιοι. Ο ρόλος ο δικός μου ως Διοικητή είναι να εποπτεύω μαζί με τους συνεργάτες μου για την καλύτερη εφαρμογή των κανονισμών που έχει θεσπίσει η πολιτεία.
Μήπως γνωρίζετε ποια είναι η αναλογία με την οποία συμμετέχουν οι γυναίκες στους ανώτατους , ανώτερους και κατώτερους Αξιωματικούς;Από την παλιά φουρνιά αμφιβάλω αν αυτό το ποσοστό ξεπερνούσε το 4 με 5 %, ευελπιστώ πως αυτό μελλοντικά θα αλλάξει προς το καλύτερο. Αυτή τη στιγμή πάντως στην Αττική οι γυναίκες Διοικητές δεν ήμαστε πάνω από 5.
Ως διοικητής πόσο χρόνο αφιερώνετε στους υφισταμένους σας για τα προβλήματά τους;
Είμαι πάντα δίπλα στους συνεργάτες μου και ειδικότερα στους νέους συναδέλφους. Επειδή ως υπηρεσία θέλω να λειτουργούμε άψογα έχω πολύ καλές σχέσεις με όλους τους συναδέλφους τους οποίους θεωρώ συνεργάτες μου και όχι υφισταμένους μου, μόνο συλλογικά μπορούμε να πετύχουμε στη αποστολή μας. Άρα είναι βασική προϋπόθεση για μένα η άριστη συνεργασία και ως εκ τούτου είμαι δίπλα τους για την επίλυση των όποιων προβλημάτων, πάντα βέβαια στα όρια των δυνατοτήτων μου.
Από τα ΜΜΕ ακούμε πως υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας. Που πιστεύεται πως οφείλεται αυτό και με ποιον τρόπο θα μπορούσε η αστυνομία να προφυλάξει καλύτερα τους πολίτες;
Αυτό το θέμα που θίξατε είναι πιστεύω και ο πονοκέφαλος της Ελληνικής Αστυνομίας σε μια πρώτη προσέγγιση θα έλεγα πως οι μάχιμοι αστυνομικοί είναι λίγοι, εννοώ αυτοί που διατίθενται για την ασφάλεια των πολιτών. Επίσης πιστεύω πως η αστυνομία αναλίσκεται σε προβλήματα και αρμοδιότητες που δεν είναι ο άμεσος στόχος της με αποτέλεσμα να μην επαρκεί το έμψυχο υλικό, και ως εκ τούτου χάνουμε την ουσία, δηλαδή την ασφάλεια των πολιτών. Κάτι άλλο που θα πρέπει να σας πω πάνω σε αυτό το θέμα είναι πως έχει αλλάξει η εγκληματικότητα, κάποτε είχαμε να κάνουμε με τους εγχώριους κακοποιούς και γνωρίζαμε πρόσωπα και πράγματα, τα τελευταία χρόνια με την εισβολή του ανεξέλεγκτου αριθμού μεταναστών καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι πλέον το έργο της αστυνομίας. Αρκεί να σας πω πως υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη χώρα μας άνθρωποι που δεν υπάρχουν στοιχεία για αυτούς πουθενά. Πως λοιπόν να βρεις κάποιον που δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο για αυτόν σε καμία αρχή; Λόγω της παγκοσμιοποίησης εισέρχονται πλέον στη χώρα μας άνθρωποι που δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτούς και το κυριότερο δεν έχουμε στοιχεία για την εδώ παραμονή τους.
Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να ασκεί το δικό σας επάγγελμα;
Είναι πράγματι δύσκολο επάγγελμα και ειδικά για γυναίκες, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, έχει καταρχήν άστατα ωράρια, ανά πάσα στιγμή μπορεί να σε καλέσουν στην υπηρεσία σου, το κάλο για μένα είναι που δεν είναι μια δουλειά ρουτίνας, αυτό εμένα με ενθουσιάζει γιατί η κάθε μέρα είναι διαφορετική. Ειδικά όταν μου δίνετε η ευκαιρία να δώσω λύση σε κάποιο πρόβλημα ή να βοηθήσω κάποιους συνανθρώπους μου ξεχνάω τις δυσκολίες που αντιμετώπισα. Από την άλλη μεριά είναι ένα επάγγελμα που σου παρέχει μια εργασιακή ασφάλεια και αυτό ειδικά στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό.
Μετά τη βάρδια σας, όταν επιστρέφετε στους δικούς σας, πόσο έχει αλλάξει η ψυχολογία σας από τα συμβάντα που έχουν μεσολαβήσει;
Προσπαθώ να κρατώ τη δουλειά μακριά από το σπίτι, όσο μπορώ τουλάχιστον γιατί μη ξεχνάτε πως λόγω της θέσεώς μου είμαι σχεδόν όλες τις ώρες με το κινητό ανοιχτό για να ενημερωθώ για όποιο πρόβλημα προκύψει.
Οι συνάδελφοί σας θα έβλεπαν με καλό μάτι την πρώτη γυναίκα αρχηγό της ΕΛ. ΑΣ.;
Αν κάποιος το αξίζει άσχετα αν είναι άνδρας ή γυναίκα νομίζω πως όλοι θα την –τον αποδεχθούν, επομένως αν το αξίζω και αν αυτό συμβεί σίγουρα η αποδοχή θα είναι μεγάλη.
Κάποια από τα νεαρά μέλη της Λ.Ο.Γ. σκέφτονται να γίνουν αστυνομικίνες. Ποια συμβουλή θα τους δίνατε και ποια είναι τα υπέρ και τα κατά μιας τέτοιας επιλογής;
Εγώ θα συμβούλευα στα μέλη της Λ.Ο.Γ. που θέλουν να γίνουν αστυνομικίνες να το κάνουν, αρκεί να το θέλουν και να μην το κάνουν μόνο και μόνο για τη σιγουριά του μισθού. Πιστεύω πως τα υπέρ είναι πιο πολλά από τα κατά.
Από πότε δόθηκε η δυνατότητα στις γυναίκες να εξελίσσονται ισότιμα με τους άνδρες στην αστυνομία;
Από το 1980
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες ποιητές και συγγραφείς;
Ρίτσος, Ελύτης, Καβάφης, Σεφέρης και από συγγραφείς Σαμαράκης, Καζαντζάκης
Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία και σας άρεσε πάρα πολύ;
Η «Σιωπηλή πέτρα» της Ευρυδίκης Αμανατίδου.
Τι είδος μουσικής ακούτε και ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες;
Ντίσκο, εγώ είμαι της εποχής που μεσουρανούσε η Μαντόνα, βασικά ακούω τα πάντα, γιατί η καλή μουσική είναι μια.
Αν υποθέσουμε πως ήμαστε οι καλές νεράιδες και είχαμε τη δυνατότητα να εκπληρώσουμε άμεσα μια επιθυμία σας, ποια θα ήταν αυτή;
Χωρίς δεύτερη σκέψη να εξαφανιζόμουν για δέκα μέρες χωρίς καμία σκοτούρα στο κεφάλι μου. Μιλάω για τις απόλυτες διακοπές, είναι αυτό που μου έχει λείψει πάρα πολύ στη ζωή μου. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα ταξίδια, μου αρέσει να βρίσκομαι κοντά στη φύση.
Θα προτρέπατε τα παιδιά σας να ακολουθήσουν το δικό σας επάγγελμα;
Αν το θελήσουν γιατί όχι, αρκεί όπως σας είπα και πιο πριν να είναι αυτό που θέλουν να κάνουν στη ζωή τους γιατί είναι σημαντικό να ασχοληθούμε με αυτό που αγαπάμε και που μας ικανοποιεί.
Κυρία Μιχαηλίδου εκ μέρους της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και ελπίζουμε πως η επόμενη συνέντευξη που θα μας δώσετε να είναι τότε που θα είστε Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας.

ΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «Κ» 03.04.2017 Γιώργος Μαυρογορδάτος: Εθνολαϊκισμός και δημαγωγία δρουν χωρίς φράγματα ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ

Το επιστημονικό πεδίο του Γιώργου Θ. Μαυρογορδάτου είναι οι «εθνικοί διχασμοί» θα μπορούσαμε να πούμε σε όσους δεν τον γνωρίζουν. Ομως, θα είχαμε παραλείψει τα ουσιώδη. Οπως ότι προϋποθέτουν σαράντα χρόνια έρευνας, συγγραφικής δουλειάς και διδασκαλίας, τόσο το προηγούμενο βιβλίο του («1915: Ο Εθνικός Διχασμός», του 2015) όσο και η συνέχειά του (μετά το 1922) που βρίσκεται κοντά στην έκδοση. Πανεπιστημιακός δάσκαλος (Πολιτικής Ιστορίας και Πολιτικής Επιστήμης) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, δεν χάνει το χιούμορ και την καλή διάθεσή του ακόμη κι όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από εκπαιδευτικά θέματα ή ζητήματα που απασχολούν την ακαδημαϊκή κοινότητα. Ξεσπάει σε γέλια όταν τον ρωτάω για την αξία του ντοκουμέντου στην εποχή της «μετα-αλήθειας» και δεν ξέρει κανείς αν αυτό οφείλεται σε οξυμένο –και ασκημένο– αίσθημα του κωμικού, του τραγικού ή του συνδυασμού και των δύο.

Ο κ. Μαυρογορδάτος προτιμάει το παπιγιόν κι αν η κουβέντα έρθει στο τι θεωρείται και τι είναι πλέον passé σχολιάζει: «Εμένα δεν μου πέφτει λόγος γιατί είμαι εξ ορισμού passé»!
Η συνομιλία έχει ήδη ξεκινήσει όταν ανοίγω το μαγνητόφωνο:
«…Εχω ασχοληθεί με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1929. Εκεί βλέπεις ότι υπήρχε μια στοχευμένη, συνειδητή, προσπάθεια, απόφαση και θέληση, να πάνε όλοι, αγόρια και κορίτσια, στο ίδιο δημοτικό σχολείο και να μάθουν τα ίδια βασικά πράγματα. Αυτό στράβωσε νομίζω λόγω του συνδικαλισμού των δασκάλων. Δεν είναι μόνο ελληνική η πληγή αυτή. Οι λόγοι είναι δομικοί: οι δάσκαλοι είναι παντού η μεγαλύτερη ομάδα δημοσίων υπαλλήλων, έχουν δύναμη πίεσης, έχουν εκβιαστική ισχύ. Πολλά πράγματα ξηλώνονται λόγω της αντιστάσεως των δασκάλων. Αυτό ισχύει και στην Αμερική. Τα συνδικάτα των δασκάλων είναι παντού πολύ ισχυρά και είναι παντού πρόβλημα. Στην Ελλάδα προστέθηκε και ο συνδικαλισμός του ΠΑΣΟΚ μετά το ’81, κυρίως, όταν μπήκε ο κομματισμός στο δημοτικό σχολείο. Δεν θα ξεχάσω το ’85 που είχα πάει εκλογικός αντιπρόσωπος σε ένα χωριό, ο δάσκαλος μου έλεγε εν ψυχρώ ότι έκανε διακρίσεις μεταξύ των μαθητών του με βάση τα φρονήματα των γονέων τους...». Μικρή παύση, σαν να μονολογεί: «Καταργήθηκαν οι επιθεωρητές, καταργήθηκε δηλαδή η αξιολόγηση». «Ανοίγουμε κεφάλαια!...», παρεμβαίνω. «Ναι, αλλά αυτό είναι ο πυρήνας», απαντά. «Διότι έχουμε πάνω από 35 χρόνια, ένα σύστημα εκπαιδευτικό στο οποίο δεν υπάρχει αξιολόγηση. Ο,τι πιο παράλογο και εξωφρενικό».
– Στον αντίποδα της αξιολόγησης τι βρίσκεται;
– Η ευνοιοκρατία που μπορεί να είναι πολλών λογιών. Το κομματικό: «Είσαι δικός μας; Σε διορίζουμε όπου γουστάρεις, ανεξαρτήτως προσόντων».
– Γνώρισε ποτέ κάμψη η συνθήκη αυτή;
– Η αξιοκρατία καταργήθηκε στα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Μέχρι το ’81 γίνονταν διαγωνισμοί για τις προσλήψεις και μετά σταμάτησαν. Oχι για να γίνουν με διαφορετικό τρόπο. Απλώς σταμάτησαν. Χρειάστηκαν χρόνια για να καθιερωθεί το ΑΣΕΠ. Εκατοντάδες χιλιάδες υπάλληλοι χωρίς αξιολόγηση. Τα νέα παιδιά που προσλήφθηκαν με το ΑΣΕΠ είναι άλλη πάστα.
– Βλέπετε, σήμερα, επιστροφή στο «κομματικό» κράτος;
– Αφού μιλάμε και για δήθεν μαρξιστές, ταιριάζει το «η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα». Επί ΠΑΣΟΚ είχαμε εισβολή χυδαιολογίας σε όλα τα επίπεδα (και το αισθητικό). Τώρα έχουμε την επανάληψη στο πιο primitif. Τι να πω... Eχουν το ακαταλόγιστο. Πάει ένας υπουργός στον εορτασμό για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και δεν ανοίγει το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού να διαβάσει τα στοιχειώδη; Ακόμη και οι πασόκοι της πρώτης φουρνιάς δεν τα έκαναν αυτά. Για μένα, που είμαι και Αριστερός, είναι πραγματικά θλιβερό ότι αυτή είναι η Πρώτη Φορά Αριστερά. Καλύτερα να μην είχε υπάρξει, αν έπρεπε να ζήσουμε αυτό το χάλι. Hμουν φίλος και με τον Κύρκο και με τον Παπαγιαννάκη, μιλάμε για άλλο κόσμο από κάθε άποψη: πολιτιστική, πολιτικού λόγου, ήθους.
– Συγκυβερνούν με τους ΑΝΕΛ.
– Οι ΑΝΕΛ είναι στη συνομοταξία της Ακροδεξιάς που θα υπήρχε στην Ελλάδα όπως υπάρχει και σε όλες τις χώρες. Το πρόβλημα είναι η σύμπραξη.
– Εννοείτε ότι αλλοίωσε τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ;
– Γιατί, ποιος είναι ο «χαρακτήρας»; Εσείς ξέρετε, γιατί εγώ δεν ξέρω... Ο Φίλης, τώρα, για παράδειγμα, πάει να γίνει η αριστερή συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ. Με γεια του με χαρά του. Oσο ήταν υπουργός όμως οι μπουρδολογίες του ήταν κάτι το απίστευτο. Ο νυν υπουργός Παιδείας λέει και σωστά πράγματα, αλλά συνολικά η κυβέρνηση είναι μια παιδική χαρά χωρίς καμία ιδεολογική συνοχή.
Υπάρχει σοβαρότατο ζήτημα δημόσιας τάξης
– Ο «εθνικός διχασμός» εντάθηκε στην περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ;
– Χρειάζεται προσοχή με τη χρήση του όρου. Ο πρωτότυπος «εθνικός διχασμός» αφορούσε ζητήματα ζωής και θανάτου... Το έχω σκεφθεί. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το να βγούμε από την Ευρωζώνη θα ισοδυναμούσε με εθνική καταστροφή. Βέβαια, χωρίς εκατόμβες αμέσως. Θα χρειαζόταν χρόνος. Ως προς το εμφυλιοπολεμικό κλίμα τώρα, δεν έχω πεισθεί ότι υπάρχει διάθεση να αλληλοσκοτωθούμε. Λόγια μόνο, όχι διάθεση. Εδώ δεν υπάρχει διάθεση να σκοτωθούμε για τα σύνορα της χώρας. Νομίζω, κατά μείζονα λόγο, δεν υπάρχει διάθεση να αλληλοσκοτωθούμε για ιδεολογικά θέματα. Αυτό έχει και τα αρνητικά του: σοβαρότατο ζήτημα δημόσιας τάξης που συνεχώς εντείνεται και τροφοδοτείται από τη φοβία της πολιτικής ηγεσίας να μην ανοίξει ρουθούνι.Υπάρχει μαλθακότητα και τρόμος μην πάθουμε τίποτα.
– Πώς σχολιάζετε το περιστατικό με τον ξυλοδαρμό του καθηγητή Aγγελου Συρίγου;
– Τον Συρίγο τον καμαρώνω επειδή είναι ο ιδανικός πανεπιστημιακός δάσκαλος και ο ιδανικός κρατικός λειτουργός που προστατεύει δημόσια περιουσία. Επίσης, τον ζηλεύω... Αντιδρούσα έτσι πριν από 30 χρόνια αλλά δεν μου συμπαραστάθηκε κανείς, γι’ αυτό και λέω ότι τον ζηλεύω. Oταν δεχόμουν παρόμοιες επιθέσεις, το 1985 περίπου, όχι από κουκουλοφόρους αντιεξουσιαστές αλλά από Κνίτες, τότε, ήμουν μόνος. Δεν είχα συμπαράσταση ούτε από έναν. Οι συνάδελφοί μου με αντιμετώπιζαν ως γραφικό τύπο. Θα είχα αντιδράσει κι εγώ ακριβώς όπως ο Συρίγος. Για μένα το περιστατικό Συρίγου σε μια σοβαρή χώρα με σοβαρούς πανεπιστημιακούς θα έπρεπε να έχει ως συνέπεια το κλείσιμο των πανεπιστημίων και όχι χαρτοπόλεμο και συλλογή υπογραφών.
– Είχατε γράψει μία σειρά άρθρων το ’83 στην «Καθημερινή» με θέμα τα πανεπιστήμια. Eνα εξ αυτών είχε τίτλο «Aσυλο όχι αχούρι».
– Τα έζησα και τα έγραψα. Με αντιμετώπιζαν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Κνίτες και Δαπίτες πήγαιναν μαζί στον πρόεδρο του τμήματος κι ωρύονταν εναντίον μου. Εθνική ομοψυχία! Γιατί νομίζετε; Οταν ανακάλυψα την έκταση της αντιγραφής, που ήταν τρομακτική, προσπάθησα να πάρω μέτρα, ζήτησα από τους επιβλέποντες να προσέχουν τους φοιτητές. Απειλούσαν οι παρατάξεις –όχι οι φοιτητές, οι παρατάξεις– να διαλύσουν τη συνέλευση για να μην ενταχθώ στο ΔΕΠ (Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό), επειδή δεν άφηνα να αντιγράψουν! Με μια φράση: το εκπαιδευτικό μας σύστημα παράγει αγράμματους αντιγραφείς.
Ο κ. Μαυρογορδάτος, στο σημείο αυτό, βγάζει το παπιγιόν του. Το ενδυματολογικό τελετουργικό χαλαρώνει αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με το θέμα της συζήτησης.
Η ευθύνη της ελίτ και ο πύργος στον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών
– Η στάση που κρατήσατε στο Πανεπιστήμιο είχε κόστος;
– Βέβαια. Σιγά σιγά άρχισαν να με αποφεύγουν. Ημουν ο παρίας. Η λεγόμενη πανεπιστημιακή κοινότητα με εξέμεσε. Εχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε που πήρα σύνταξη. Είναι προφανές ότι έχουν αρνηθεί να με ονομάσουν ομότιμο, όταν ονομάζουν ομότιμο και τον τελευταίο τενεκέ. Δεν έχω απολύτως καμία σχέση με αυτήν τη συντεχνία, με αυτό το ίδρυμα. Ούτε και σκοπεύω να την αποκαταστήσω.
– Τα βιβλία σας στηρίζονται σε ερευνητική δουλειά και ντοκουμέντα. Ποια είναι η ισχύς του ντοκουμέντου στην εποχή των post truth politics;
– Υπάρχουν δύο σενάρια! Ενα αισιόδοξο και ένα απαισιόδοξο! Το αισιόδοξο είναι ότι θα περάσει κάποτε αυτή η εποχή και θα επανέλθουμε στον ορθολογισμό. Ορθολογισμός είναι να δοκιμάζεις αν θα καείς σε μια επιφάνεια κι αν καείς να τραβήξεις το χέρι σου. Δεν μιλάω για φιλοσοφικές έννοιες. Απλά πράγματα. Είτε με μεγάλες καταστροφές είτε χωρίς, θα επανέλθουμε στον ορθολογισμό. Το απαισιόδοξο σενάριο είναι ότι θα συνεχιστεί αυτή η διολίσθηση κι εκεί οι καταστροφές θα επιδεινώνουν την τύφλωση, τον ανορθολογισμό, κ.ο.κ. Οπότε τι ντοκουμέντα μου λέτε... Ευτυχώς εγώ δεν θα τα προλάβω αυτά!
– Λαϊκισμός, δημαγωγία, post truth. Συνάρτηση το ένα του άλλου;
– Το πρωτοφανές, σήμερα, είναι ότι υποχωρούν τα φράγματα. Θα πρέπει να επιστρέψει κανείς δεν ξέρω κι εγώ πού –στην πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας;– για να βρει καταστάσεις όπου ο εθνολαϊκισμός ή η δημαγωγία δρουν χωρίς φράγματα. Πάντα υπήρχαν τα φαινόμενα αυτά, αλλά τα Πανεπιστήμια, οι διανοούμενοι, ο Τύπος ή η Εκκλησία, αποτελούσαν φράγματα. Δεν είναι απλώς ότι βρέθηκε σε αδιέξοδο η Σοσιαλδημοκρατία ή εξαντλήθηκε ως μήνυμα ή υπόσχεση – λόγω φθοράς προσώπων ή σκανδάλων. Είναι –ενδεχομένως σε συνάρτηση με αυτό– ότι έχει ανοίξει ένα δυσθεώρητο χάσμα μεταξύ των ελίτ και των απλών ανθρώπων. Ταλαιπωρούνται, απειλούνται, φαντασιώνονται και δεν έχουν εμπιστοσύνη σε αυτές τις ηγετικές ομάδες-ελίτ σε όλους τους τομείς (πολιτικό, πανεπιστημιακό, οικονομικό, κ.λπ.), οι οποίες με προκλητικό τρόπο αναπαράγονται, βάζοντας τα παιδιά τους στα καλύτερα πανεπιστήμια, δίνοντας σε εαυτούς και αλλήλους αδικαιολόγητους μισθούς, έχοντας γραμμένο τον υπόλοιπο πληθυσμό στα παπούτσια τους. Το χάσμα αυτό είναι πρωτοφανές, μεταπολεμικά τουλάχιστον. Αρα ο καρκίνος της δημαγωγίας κάνει μεταστάσεις και αυτοί που θα έπρεπε να είναι οι χειρουργοί ασχολούνται με τα δικά τους προνόμια.
– Ποια μπορεί να είναι η αντίσταση στον εθνολαϊκισμό;
– Αντίσταση στον εθνολαϊκισμό οφείλουν να προβάλουν αυτοί που εν πολλοίς είναι υπεύθυνοι για την εμφάνισή του. Δηλαδή η ελίτ στα ΜΜΕ, στα πανεπιστήμια, σε όλο το κύκλωμα της οργανωμένης πνευματικής ζωής. Βεβαίως, όλοι αυτοί πρέπει να ξεβολευθούν και να αντιμετωπίσουν την ταλαιπωρία του να προσεγγίσουν αγράμματους στούρνους. Δεν μπορούν να κλείνονται στον πύργο γιατί αυτός ήδη πολιορκείται και θα γίνει ό,τι γίνεται στον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών...
– Στην Ελλάδα, σε ποιον πολιτικό αρχηγό θα επενδύατε;
– Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάπως ξεχωρίζει, με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον». Εχει σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Ετσι δείχνει, τουλάχιστον. Είναι χαμηλών τόνων και έχει κάτι πολύτιμο, για μένα, στην πολιτική: νοιάζεται για τον τόπο. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Αλλά από τότε που εμφανίστηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος δεν έδινε δεκάρα για το τι θα συμβεί στην Ελλάδα, αυτό είναι ζητούμενο.
– Ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε η Ιστορία;
– Οταν άρχισα να ασχολούμαι με την ιστορική έρευνα στην εποχή της δικτατορίας ήταν για τη διατριβή μου. Ηθελα να δείξω ότι, αντίθετα με ό,τι έλεγαν η Χούντα και οι υποστηρικτές της, η Ελλάδα είχε αυθεντικούς δημοκρατικούς θεσμούς πριν και εκλογές αξιόπιστες, με τις οποίες ο ελληνικός λαός άλλαξε την πορεία της Ιστορίας. Εκλογές όπως του ’20 ή του ’33 άλλαξαν την πορεία της. Το ίδιο και οι τελευταίες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Λόγω του τραγικού κατακερματισμού του κομματικού συστήματος όμως και της τελείως ανώμαλης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το να πούμε ότι ο ελληνικός λαός εξέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια απλούστευση των πραγμάτων. Δεν ήταν σαφής επιλογή. Προτίμησε σχετικά τον ΣΥΡΙΖΑ και η διαθεσιμότητα των ΑΝΕΛ έφερε την πλειοψηφία στη Βουλή. Αν η Ν.Δ. ήταν διατεθειμένη στο όνομα της εθνικής ενότητας να συνεργαστεί – τι θα έλεγαν;
– Δεν ευδοκιμούν οι συνεργασίες...
– Κυβερνήσεις συνεργασίας είχαμε και στο παρελθόν και απέδωσαν έργο. Τα τελευταία χρόνια καταβροχθίζουν τα μέλη τους. Είναι σαρκοβόρες.
– Τι «τίτλο» θα βάζατε στην περίοδο που διανύουμε;
– Δεν μπορεί να μιλήσει κανείς σαν ιστορικός για την τρέχουσα περίοδο. Υπάρχουν προσωπικά φίλτρα που εμποδίζουν την κρίση. Το ελάχιστο που απαιτείται στην Ιστορία είναι να έχει τελειώσει το παιχνίδι. Δεν έχει τελειώσει. Θα χρησιμοποιούσα μία λέξη μόνο: διολίσθηση.
– Οι εκλογές είναι λύση;
– Δεν έχω βαρύτερη γνώμη από του οποιουδήποτε πολίτη. Με αυτήν την ιδιότητα, λοιπόν, απαντώ ναι, γιατί το να σέρνεται η χώρα όπως σέρνεται είναι φθοροποιό από κάθε άποψη.
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ-ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΤΑΚΟΥΛΑ.

Καλημέρα και χρόνια καλά σε όσους το αξίζουν. Σήμερα 22/10 δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από την Ερατώ, την ανιψιά μου δηλαδή, όπου μεταξύ άλλων μου έκανε παράπονα γιατί ενώ έχω παρουσιάσει πολλές αναρτήσεις από το παρελθόν, δεν έχω αναφερθεί καθόλου στην δική της ορκωμοσία. Με το που το άκουσε αυτό η θεία της η Λόλα άρχισε αμέσως τις παρατηρήσεις: έχει δίκιο το κορίτσι, αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό και μπορεί να παρεξηγηθεί η μητέρα της. Άσε που άμα το μάθει η γιαγιά, εννοεί την μητέρα της, θα γίνει έξω φρενών!! Η μητέρα της, [εννοεί την Χαρούλα] κάτι σπόντες τις έριξε προχθές αλλά εγώ δεν κατάλαβα τι εννοούσε, οπότε πριν σε πάρει και σου τα ψάλει κάνε τα κουμάντα σου, φρόντισε σύντομα να κάνεις την ανάρτηση. Προκειμένου να αποφύγω την γκρίνια κάθισα και έκανα την πιο κάτω ανάρτηση που έτσι κι αλλιώς θα την έκανα μόνο και μόνο για χάρη του παππού Αλκιβιάδη γιατί είναι ο πιο αγαπητός - εργατικός στο χωριό ακόμα και τώρα στα 85του.

Το όνομα αυτής Ερατώ-Βασιλική γεννημένη στις 27 Δεκεμβρίου του έτους τρέχα γύρευε που λέει και ο παππούς της. Από τα ιδρυτικά μέλη της Λ.Ο.Γ. που στην πορεία άγνωστο γιατί ωχαδερφίστηκε εντελώς. Στην πορεία αφού δεν τα κατάφερε στις πανελλήνιες με την πρώτη έδωσε στον εαυτό της μια δεύτερη ευκαιρία -και πολύ σωστά έπραξε- γιατί την επόμενη χρονιά πήγε πολύ καλύτερα με αποτέλεσμα να περάσει στο Πανεπιστήμιο της Κορίνθου στο τμήμα κοινωνικής εκπαίδευσης;

Πικάσο, Ερατώ, Χαρούλα.

Όπως όλες οι Ελληνίδες μητέρες έτσι και η μητέρα της ήταν αυτή που επέλεξε για το παιδί της αυτό που νόμιζε καλύτερο, αυτό συμβαίνει κατά κόρον στις Ελληνικές οικογένειες, εννοείτε βέβαια και με την συμμετοχή των παιδιών που έτσι κι αλλιώς κι εσύ να επιλέξεις στην τελική άλλο θέλεις και αλλού βρίσκεσαι. Έχω παράδειγμα που οι γονείς ήταν άθεοι και το παιδί τους πέρασε θεολόγος!!!! Μετά το πέρας του κύκλου των σπουδών της έφθασε και η ώρα της ορκωμοσίας στην οποία παραβρέθηκαν οι γονείς της, Κώστας και Χαρούλα, οι παππούδες της, Άλκης και Όλγα, η πρώτη της ξαδέρφη η Ναυσικά-Όλγα και φυσικά η θεία της η Δολέντσια-Λαμπρινή και ως εκπρόσωπος της Λ.Ο.Γ. Ο Επικούρειος Πέπος. Παρεμπιπτόντως να αναφέρω πως ο παππούς της ο Άλκης που παραβρέθηκε στην ορκωμοσία είναι ένας από τους πιο εργατικούς και πιο άξιους κατοίκους του χωριού. Ειλικρινά αυτόν τον άνθρωπο τον θαυμάζω. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Λόλα, Ερατώ, Κώστας-Πικάσο.

Η όλη διαδικασία της ορκωμοσίας κύλησε ομαλά και σε πολύ καλό κλίμα, το μόνο μελανό σημείο της εκδήλωσης ήταν η συνεχείς αναφορές των καθηγητών για το μέλλον αυτών των παιδιών λόγω της κατάστασης που επικρατεί στον τόπο μας. Ένα δεύτερο μελανό σημείο ήταν το κυνήγι των παπαράτσι, δεν την άφησαν την Ερατώ σε χλωρό κλαρί, ήταν η πιο σέξυ τελειόφοιτος της ορκωμοσίας και τα φλάς αναβόσβηναν συνέχεια σε σημείο που μια κυρία με ρώτησε αν η κοπέλα είναι κάποια σταρ του σινεμά που ήρθε για να δώσει αίγλη στην εκδήλωση, και αν η κυρία που ήταν δίπλα της -εννοούσε την μητέρα της- ήταν η μάνατζερ της γιατί είχε παρατηρήσει πως την καθοδηγούσε γενικότερα και ειδικότερα. 

Παππούς, Γιαγιά, Μάνα, Ερατώ, Πατέρας, Ξαδέρφη, Θεία.

Μετά το πέρας της εκδήλωσης ακολούθησε γεύμα στην πιο φημισμένη ψαροταβέρνα της Κορίνθου ''ΤΟ ΠΑΡΑΓΑΔΙ'' με αστακούς, γαρίδες, χταπόδια, καραβιδοκροκέτες, και πολλά άλλα εδέσματα. Εύχομαι στην Ερατώ-Βασιλική καλή πορεία στην ζωή της και σύντομα να βρεί έναν αεροπόρο για να παντρευτεί ώστε να γίνει η δεύτερη λογίτισσα, μετά την Αντιόπη, που θ' αυξήσει τον πληθυσμό της χώρας. Μακάρι αυτό να συμβεί σύντομα ώστε ο παππούς Φώτης και η γιαγιά Βασιλική-Φώτεινα να κρατήσουν και δισέγγονα. Της ευχόμαστε καλή τύχη σε ότι αποφασίσει. Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση. ΥΓ. Ένα τέτοιο ρεπορτάζ φανταζόμουν πως θα έκανα και για κάποια άλλα μέλη της Λ.Ο.Γ. αλλά δεν το επέτρεψαν οι συνθήκες!!!!! very sic kai very soft!!!! Mε σεβασμό ο Πεπέ της Ουτοπίας.

Στην τελευταία φωτογραφία τα δυο αδερφάκια.

Τάκης Λαζαρίδης: Τι λέει ένας αγωνιστής της Αριστεράς για τον Εμφύλιο. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Ο Τάκης Λαζαρίδης, γιος του αγωνιστή της Αριστεράς και της Αντίστασης Κώστα Λαζαρίδη που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς το 1943, δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Τόσο ο ίδιος όσο και η αδερφή του ενεπλάκησαν στην υπόθεση των ασυρμάτων – Μπελογιάννη και ο Τάκης καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά τελικά δεν εκτελέστηκε. Έμεινε όμως 14 χρόνια στη φυλακή. Το 1988 έγραψε το βιβλίο “Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι”, στο οποίο κρίνει εκ των έσω τα σημαντικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας μας, καταρρίπτοντας πολλούς μύθους…

Αναφέρει ο Τάκης Λαζαρίδης σχετικά με τον Εμφύλιο : «Δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ, πώς και πότε ακριβώς αποφασίστηκε ο Εμφύλιος Πόλεμος. Ποιος ήταν ο «σχων την πρωτοβουλίαν» … Αν ήταν δηλαδή φαεινή ιδέα του Ζαχαριάδη που την αποδέχτηκαν και την ενθάρρυναν ευχαρίστως οι Σοβιετικοί γιατί εξυπηρετούσε πλήρως τα σχέδιά τους την εποχή εκείνη. Ή αν οι Σοβιετικοί υπέβαλαν την ιδέα αυτή με ένα μορφασμό ή με έναν υπαινιγμό στον Ζαχαριάδη και κείνος την υιοθέτησε αμέσως γιατί έβλεπε να ξανοίγεται μπροστά του «στάδιον δόξης λαμπρόν». Η μεγάλη ευκαιρία να ξεπλύνει το στίγμα από την αναγκαστική, έστω, απουσία του από την Αντίσταση και τον Δεκέμβρη.

“Να αποδείξει πως δεν ήταν μόνο πολιτική αλλά και στρατιωτική ιδιοφυΐα. Γεγονός, πάντως, είναι πως ο Εμφύλιος ήταν μέσα στα σχέδια και τις προοπτικές του ΚΚΕ και του Στάλιν. Γι’ αυτό και οι Σιάντος – Ιωαννίδης, κατά παράβαση της Συμφωνίας της Βάρκιζας, έκρυψαν τον περισσότερο και καλύτερο οπλισμό του ΕΛΑΣ και έστειλαν στο Μπούλκες 5.000 μαχητικά και αφοσιωμένα στελέχη του.
“Πράξεις και οι δύο με βαρύνουσα σημασία, που ασφαλώς δεν θα αποτολμούσαν οι ηγέτες του ΚΚΕ χωρίς την έγκριση ή την υπόδειξη των Σοβιετικών. Όπως και να ναι, ένα είναι βέβαιο: Ο εμφύλιος πόλεμος με τις διεθνείς προεκτάσεις του στις συνθήκες του ψυχρού πολέμου που μαινόταν την εποχή εκείνη, ήταν πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στην πρωτοβουλία και τη δικαιοδοσία του Ζαχαριάδη και του Ιωαννίδη.

“Αυτό, άλλωστε, σαφώς προκύπτει, τόσο από τις ομολογίες των κορυφαίων πρωταγωνιστών Γούσια, Βλαντά, Μπαρτζώτα, όσο και από τα επίσημα αρχεία του ΚΚΕ, ένα μέρος των οποίων έφερε στη δημοσιότητα η «Αυγή» το Δεκέμβρη 1979 – Γενάρη 1980. Για αρκετά χρόνια η επίσημη εκδοχή του ΚΚΕ ήταν πως τον εμφύλιο μας τον επέβαλλαν οι Άγγλοι και η Δεξιά με τον μονόπλευρο εμφύλιο πόλεμο που είχαν εξαπολύσει αμέσως μετά τη Βάρκιζα.
“Το επιχείρημα δεν ήταν βέβαια και τόσο πειστικό, ήταν όμως το μόνο που είχε κάποια αληθοφάνεια…Γεγονός είναι πως μετά τη Βάρκιζα εξαπολύθηκε μία εκδικητική τρομοκρατία, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, όχι όμως σε σημείο που να καθιστά αναπόφευκτο τον εμφύλιο. Την αλήθεια άλλωστε αυτή έρχεται να αναγνωρίσει η 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ, το 1956, δεχόμενη ότι ο εμφύλιος δεν ήταν αναπόφευκτος, ότι οι μάζες δεν είχαν πειστεί για την αναγκαιότητά του και ότι καθοριστικό λάθος που οδήγησε στον εμφύλιο ήταν η αποχή από τις εκλογές του 1946.

“Ο Β. Μπαρτζώτας, επίσης, το στέλεχος και ο ιστορικός του ΚΚΕ, στο βιβλίο του «Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας», σελ. 25, γράφει: «…Υπάρχει, όμως, και ένα ερώτημα, που ακριβώς επειδή μένει αναπάντητο, σαρώνει οριστικά τη θεωρία του «μονόπλευρου». Γιατί αυτή η μανία των Άγγλων να μας σπρώξουν στον εμφύλιο; Τι θα κέρδιζαν; Με τις συμφωνίες της Μόσχας τον Οκτώβρη του ’44 και της Γιάλτας το Φλεβάρη του ’45 η Ελλάδα είχε εκχωρηθεί οριστικά στους Δυτικούς. Το ΚΚΕ είχε υποστεί μία στρατιωτική ήττα το Δεκέμβρη, τα όπλα είχαν παραδοθεί.
“Το κράτος της Δεξιάς με την αμέριστη βοήθεια των Άγγλων στέριωνε και δυνάμωνε και συγκροτούσε ταχύτατα το δυναμικό του στήριγμα, τον «Εθνικό Στρατό». Είναι φανερό πως ο χρόνος δούλευε για τους Άγγλους και τη Δεξιά. Γιατί, λοιπόν, θα έσπρωχναν στον εμφύλιο; Ο εμφύλιος στοίχισε ακριβά όχι μόνο στον ελληνικό λαό σε αίμα και δάκρυα και καταστροφές. Κόστισε ακριβά και στους Άγγλους και αργότερα και στους Αμερικανούς και σε δολάρια και σε γόητρο, αφού οι Σοβιετικοί μπορούσαν να τους κατηγορούν σε όλο τον κόσμο ότι επεμβαίνουν βάναυσα στην Ελλάδα και προσπαθούν να καθυποτάξουν τον ηρωικό και φιλελεύθερο Ελληνικό Λαό.

“Γιατί, λοιπόν, θα έμπαιναν σ’ αυτή την περιπέτεια Άγγλοι και Αμερικανοί;» Το επιχείρημα ότι Βρετανοί και Αμερικανοί αποσκοπούσαν στην συντριβή του ισχυρού ΚΚΕ δεν ευσταθεί για τον απλούστατο λόγο ότι και στην Ιταλία και στη Γαλλία, εκείνη την εποχή υπήρχαν πολύ ισχυρότερα κομμουνιστικά κόμματα, αλλά δεν έγινε κανένας εμφύλιος πόλεμος.
“Γιατί τότε ξέσπασε ο Εμφύλιος στην Ελλάδα; Σε τι απέβλεπε ο Στάλιν; Μία πρώτη απάντηση στο ερώτημα αυτό δίνει ο Βλαντάς, ο οποίος γράφει: «Μας επιβλήθηκε (ο εμφύλιος) από την τότε ρωσική ηγεσία, γιατί αυτή δεν ήθελε να νικήσουμε αλλά να χρησιμοποιηθεί ένας σποραδικός ανταρτοπόλεμος στην Ελλάδα προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών ρωσικών κρατικών συμφερόντων».

“Ποια ήταν τα συμφέροντα αυτά; Γράφει ο Μπαρτζώτας: «Πολύ μεγάλη είναι η σημασία του αγώνα του ΔΣΕ για τα Βαλκάνια. Ο ΔΣΕ παλεύοντας τριάμιση χρόνια με το όπλο στο χέρι για την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία στην Ελλάδα ενάντια στην κυβέρνηση της Αθήνας και την αμερικάνικη επέμβαση, αντικειμενικά βοήθησε τις γειτονικές Λαϊκές Δημοκρατίες της Αλβανίας, της Βουλγαρίας, της Γιουγκοσλαβίας και της Ρουμανίας.
“Αυτό δήλωσε καθαρά στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στο 6ο συνέδριο του Βουλγάρικου ΚΚ ο γίγαντας της Λειψίας, ο Γ. Δημητρώφ, Γ. Γραμ. της Κ.Δ. (Κομμουνιστικής Διεθνούς – Κομμιντέρ) μέχρι την αυτοδιάλυσή της το 1943 με τα λόγια: «Δεν ξέρετε σεις οι Έλληνες κομμουνιστές, ότι παλεύοντας με το όπλο στο χέρι την κυβέρνηση της Αθήνας και τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τι πολύτιμες υπηρεσίες προσφέρετε αντικειμενικά στις γειτονικές σας Λαϊκές Δημοκρατίες, ποια είναι η διεθνής σημασία της πάλης σας... Ίσως από σεμνότητα που πρέπει να χαρακτηρίζει τους κομμουνιστές δεν καταλαβαίνετε ή δεν μιλάτε για το ζήτημα αυτό».
“Ο ελληνικός Εμφύλιος επίσης αποτέλεσε ένα θαυμάσιο προπαγανδιστικό όπλο του Στάλιν εις βάρος των «καπιταλιστών -ιμπεριαλιστών». Άλλωστε βρισκόμαστε στην εποχή του αποκλεισμού του Βερολίνου, αλλά και του αντισοβιετικού αντάρτικου σε Πολωνία, Ουκρανία, Βαλτικές χώρες και Ρουμανία.

“Τον Απρίλιο του 1949 ο Ζαχαριάδης κλήθηκε στη Μόσχα. Αναφέρει ο Γούσιας (διάδοχος του Μάρκου στην αρχιστρατηγία του ΔΣΕ): «Στις 19 Απρίλη γύρισε ο Ζαχαριάδης. Εγώ βρισκόμουν στα τμήματα και γύρισα στο Σταθμό του Γενικού Αρχηγείου τα ξημερώματα. Μόλις είχα ξαπλώσει το πρωί στις 20 Απρίλη, ήρθε και με ξύπνησε ο Μ. Παρτσαλίδης και μου είπε: «Γιώργη – Γιώργη, μεγάλο κακό πάθαμε, ο Στάλιν έβαλε ζήτημα να υποχωρήσουμε, να σταματήσουμε τον ένοπλο αγώνα. Γιατί έχουν πληροφορίες ότι τώρα το καλοκαίρι με το πρόσχημα επιχειρήσεων κατά του Δ.Σ.Ε., οι Αμερικανοί θα επιτεθούν και θα πάρουν την Αλβανία.
“Η Σοβιετική Ένωση λόγω της διακοπής των σχέσεών της με τη Γιουγκοσλαβία, δεν μπορεί να βοηθήσει την Αλβανία, γι’ αυτό πρέπει να αποφύγουμε να τους δώσουμε αυτό το πρόσχημα… Στις 22 Απρίλη ήρθε ο Β. Μπαρτζώτας απ’ το Γράμμο και πραγματοποιούμε συνεδρίαση του Π. Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Πήραν μέρος ο Ν. Ζαχαριάδης, Γιάννης Ιωαννίδης, Μ. Παρτσαλίδης, Β. Μπαρτζώτας και ο Γούσιας.
“Ο Ζαχαριάδης μίλησε για τις συζητήσεις που έκανε στη Μόσχα και το ζήτημα της υποχώρησης που του έβαλαν. Είπε ότι όπως διαγράφτηκε η διεθνής κατάσταση, πρέπει να υποχωρήσουμε. Δεν έχουμε άλλο δρόμο. Πρότεινε τους τρόπους που θα πραγματοποιήσουμε την υποχώρηση τεχνικά και πολιτικά, ακριβώς όπως την πρότεινε και στην προηγούμενη σύσκεψη που κάναμε οι 3 μας».

“Έξαφνα όμως όλα άλλαξαν και στις 4 Μαΐου 1949, μέσω ασυρμάτου ήρθε νέα εντολή από τη Μόσχα που μιλούσε για συνέχιση του αγώνα! Γράφει ο Γούσιας: «Μετά δυο μέρες από το φευγιό του Ζαχαριάδη από το Γράμμο, μας στέλνει τηλεγράφημα που μας πληροφορεί ότι δημιουργήθηκε νέα κατάσταση για την ώρα. Τα μέτρα μας για υποχώρηση αναστέλλονται. Όλα επανέρχονται όπως και πρώτα. Μας συστήνει έντονη δράση. Το τηλεγράφημα αυτό από πρώτη ματιά μου προκαλούσε χαρά, γιατί δεν υποχωρούμε.
“Όμως παράλληλα μου προκάλεσε και βαθειά λύπη και ανησυχία. Δεν μπορούσα να ησυχάσω. Όλο αναρωτιόμουν που πάμε; Τι είναι αυτό που μας λένε, πώς σκέφτονται αυτό το να εντείνουμε τη δράση; Τα τμήματά μας στην Πελοπόννησο τα γονάτισε ο αντίπαλος με τις συνεχείς επιχειρήσεις που ενεργεί εναντίον τους από τις 19 Δεκέμβρη 1948 και αυτό από παντελή έλλειψη πυρομαχικών, γιατί ο αντίπαλος άλλαξε τον αγγλικό οπλισμό με αμερικάνικο και τα πολεμοφόδια που πέσαν στα χέρια των τμημάτων μας ήταν άχρηστα.

“Στη Ρούμελη και Θεσσαλία τα τμήματά μας συνεχώς μάχονται και αντιμετωπίζουν επιθέσεις του αντιπάλου. Πώς θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν μέτωπο και να εξασφαλίσουν τροφή σε τόσο μεγάλο τμήμα; Στο Βίτσι και Γράμμο με τα ψίχουλα που παίρνουμε, πως θα κρατήσουμε, θα φθείρουμε και θα δώσουμε χτυπήματα για ανατροπή;». Αυτά αναρωτιόταν ο Γούσιας.
Υπήρχε όμως πράγματι περίπτωση να κερδίσει ο ΔΣΕ στον Εμφύλιο; Γράφει ο Τ. Λαζαρίδης: «Το ΚΚΕ ξεκινώντας τον Εμφύλιο και σε όλη τη διάρκειά του, είχε ποτέ καμιά πιθανότητα νίκης; Η απάντηση είναι σαφής και κατηγορηματική: ΟΧΙ. Σε καμιά φάση και σε καμιά στιγμή το ΚΚΕ δεν είχε την παραμικρή πιθανότητα να νικήσει. Η αλήθεια είναι πως ο εμφύλιος πόλεμος είχε χαθεί πριν ακόμα αρχίσει. Κι όχι μόνο γιατί η Ελλάδα είχε, με επίσημες συμφωνίες και με σοβαρά ανταλλάγματα, εκχωρηθεί στους δυτικούς, που φυσικά δεν θα την άφηναν να χαθεί, όπως και δεν την άφησαν, εξαγγέλλοντας το Δόγμα Τρούμαν.

“Ούτε γιατί ήταν τρομερά άνισος ο συσχετισμός δυνάμεων: Κανόνια, τανκς, ναυτικό, αεροπλάνα από τη μία, λιανοντούφεκα από την άλλη. Ανεξάντλητες εφεδρείες σε έμψυχο και άψυχο υλικό από τη μια, τρομακτική έλλειψη εφεδρειών από την άλλη. Αλλά για τον απλό και καθοριστικό λόγο ότι ο εμφύλιος πόλεμος δεν ήταν εμφύλιος αλλά, απλά και καθαρά, ξενοκίνητη ανταρσία. Μία ανταρσία που υποκινήθηκε, οργανώθηκε και συντηρήθηκε από τους Σοβιετικούς για τα δικά τους τυχοδιωκτικά σχέδια, για τα δικά τους κρατικά συμφέροντα.
“Μία ανταρσία ξένη και εχθρική προς το λαό και τα πραγματικά του συμφέροντα. Γι’ αυτό και ο λαός της γύρισε την πλάτη. Με την επιδεικτική αποχή του της στέρησε το λαϊκό οξυγόνο, καταδικάζοντάς την σε βέβαιο από ασφυξία θάνατο…Και αφού ο Λαός δεν ήθελε να πάρει μέρος στην αδελφοκτόνο σύγκρουση, τον έβαλαν να σκοτωθεί με το ζόρι. Όλοι όσοι έγραψαν για τον εμφύλιο πόλεμο, κι από τις δύο όχθες του ποταμού, δέχονται ότι εφαρμόσθηκε εκτεταμένα η βίαιη στρατολογία.

“Αγώνας, λοιπόν, για τα ανώτερα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού με βιαίως στρατολογημένους χωριάτες και χωριατοπούλες 17 και 18 χρονών που αναγκάζονται με το ζόρι να πολεμήσουν, με το ζόρι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν... Και μόνο για το λόγο αυτό, όλοι αυτοί οι καπετάνιοι και οι επίτροποι, οι στρατηγοί και οι ταξίαρχοι, αντί να δημοσιεύουν συγγράμματα και να καμαρώνουν για τη δράση και τα κατορθώματά τους, θα ‘πρεπε να κρύψουν το πρόσωπο από ντροπή και να κλάψουν πικρά για το αδικοχυμένο αίμα και τις συμφορές του Εμφυλίου.
“Μα και για έναν άλλον ακόμα λόγο ο Εμφύλιος είχε χαθεί πριν αρχίσει. Όπως αποδεικνύεται, αυτοί που τον ενέπνευσαν, τον σχεδίασαν και τον κατεύθυναν, δεν είχαν στόχο τους τη νίκη, την ανατροπή των συμφωνιών της Μόσχας και της Γιάλτας. Ήξεραν πως οι Δυτικοί είχαν πληρώσει βαρύ τίμημα για την Ελλάδα και δεν ήταν διατεθειμένοι να την εγκαταλείψουν. Ήξεραν πως ο συσχετισμός των δυνάμεων την εποχή εκείνη δεν τους ευνοούσε.

“Οι Αμερικανοί είχαν το μονοπώλιο της ατομικής βόμβας και με το Δόγμα Τρούμαν έδειχναν πως ήταν αποφασισμένοι να κρατήσουν οπωσδήποτε την Ελλάδα. Ο Στάλιν δεν είχε αυταπάτες. Στο βιβλίο του Τζίλας «Συνομιλίες με τον Στάλιν» αναφέρεται η παρακάτω στιχομυθία με ημερομηνία 10-2-1948: «Στάλιν: Πιστεύετε ότι η επανάσταση στην Ελλάδα μπορεί να επιτύχει;
Καρντέλι: Ναι, αν δεν αναμιχθούν ξένες δυνάμεις και αν δεν γίνουν πολιτικά και στρατιωτικά λάθη.
Στάλιν: Πάντοτε τα “εάν” και τα “αλλά”. Όχι. Δεν υπάρχει καμιά πιθανότης επιτυχίας. Τι νομίζετε, λοιπόν, ότι η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ισχυρότερο κράτος του κόσμου, θα μας επιτρέψουν να διακόψουμε τις συγκοινωνίες τους στη Μεσόγειο; Κουταμάρες. Και επιπλέον δεν έχουμε στόλο. Η επανάσταση πρέπει να σταματήσει μόλις αυτό θα είναι δυνατό…».

“Οι Σοβιετικοί είχαν πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας. Και δεν είχαν καμιά διάθεση να τραβήξουν το σκοινί. Και δεν το τράβηξαν. Όπως δεν το τράβηξαν και στον αποκλεισμό του Βερολίνου. Ήξεραν πως χωρίς μαζική οικονομική και στρατιωτική βοήθεια το ελληνικό αντάρτικο ήταν καταδικασμένο. Και τη βοήθεια αυτή δεν την έδωσαν. Αντί να στείλουν κανόνια, τανκς και αεροπλάνα, έστειλαν ασήμαντες ποσότητες ιματισμού και υγειονομικού υλικού.
Ήξεραν πως χωρίς ολόπλευρη διπλωματική υποστήριξη, η υπόθεση ήταν χαμένη. Και την υποστήριξη αυτή δεν την έδωσαν. Όταν τον Δεκέμβρη του ’47 σχηματίστηκε η Κυβέρνηση του Βουνού, αντί να σπεύσουν να την αναγνωρίσουν, περιορίστηκαν σε φιλολογικές διακηρύξεις. Κι αυτές όχι από επίσημες κυβερνήσεις, αλλά από διάφορες επιτροπές και συλλόγους».

O Τάκης Λαζαρίδης μάλιστα εντοπίζει τις ευθύνες της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ στα εξής σημεία:
«Μερικά χτυπητά παραδείγματα:
-Τραβάνε για εμφύλιο πόλεμο κι όμως εγκαταλείπουν και ουσιαστικά παραδίνουν στον εχθρό όλους τους αξιωματικούς του ΕΛΑΣ!
-Σχηματίζουν στα τέλη του ’47 την «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» που όμως κανείς δεν αναγνωρίζει…
-Απορρίπτουν (όπως μαρτυρούν και οι Μάρκος και Βλαντάς) ειρηνευτικές προτάσεις του Τσαλδάρη, θέτοντας ως προκαταρκτικό όρο να χαρακτηριστούν εγκληματίες πολέμου και να δικαστούν ο βασιλιάς και η κυβέρνηση της Αθήνας! (Εδώ σηκώνει όχι ένα αλλά δεκαπέντε θαυμαστικά. Για να συζητήσουν ειρηνευτικές προτάσεις του αντιπάλου, του ζητάν ν’ αυτοκτονήσει πρώτα…). Πηγή:https://www.history-point.gr/