Nέα περί του θανάτου του Iσπανού
ποιητούΦεντερίκο
Γκαρθία Λόρκα στις 19 Aυγούστου του 1936μέσα
στο χαντάκι του Kαμίνο Nτε
Λα Φουέντε Νίκος Εγγονόπουλος. ...una accion vil y disgraciado.
η
τέχνη κι’ η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε:
η
τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε
να
πεθάνουμε
περιφρόνησις
απόλυτη
αρμόζει
σ’
όλους αυτούς τους θόρυβους
τις
έρευνες
τα
σχόλια επί σχολίων
που
κάθε τόσο ξεφουρνίζουν
αργόσχολοι
και ματαιόδοξοι γραφιάδες
γύρω
από τις μυστηριώδικες κι’ αισχρές συνθήκες
της
εκτελέσεως του κακορρίζικου του Λόρκα
υπό
των φασιστών
μα
επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει
πως
από
καιρό τώρα
―
και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα ―
είθισται
να δολοφονούν τους ποιητάς.
Ο Νίκος Εγγονόπουλος του Παναγιώτου (21 Οκτωβρίου 1907 - 31
Οκτωβρίου 1985) ήταν Έλληνας καθηγητής του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, ζωγράφος,
σκηνογράφος και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους μείζονες εκπροσώπους
της γενιάς του '30, ενώ αποτέλεσε και έναν από τους κύριους εκφραστές
του υπερρεαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Το έργο του περιλαμβάνει
ακόμα μεταφράσεις, κριτικές μελέτες και δοκίμια.
Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1907 στην Αθήνα και πραγματοποίησε τις
βασικές του σπουδές εσωτερικός σε Λύκειο του Παρισιού. Το 1927 υπηρέτησε
τη στρατιωτική του θητεία και μετά την απόλυσή του εργάστηκε ως
μεταφραστής σε τράπεζα και γραφέας στο Πανεπιστήμιο, ενώ το 1930
διορίστηκε στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων ως σχεδιαστής στη Διεύθυνση
Σχεδίων Πόλεων.
Το 1932 γράφτηκε στην Σχολή Καλών Τεχνών, όπου μαθήτευσε κοντά στον
Κωνσταντίνο Παρθένη, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα βυζαντινής
τέχνης στο εργαστήριο των Φώτη Κόντογλου και Α. Ξυγγόπουλου, μαζί με το
Γιάννη Τσαρούχη. Έκανε ελεύθερες σπουδές σε Παρίσι, Βιέννη, Μόναχο και
Ιταλία. Δίδαξε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π.,
ζωγραφική, ιστορία της τέχνης και σκηνογραφία από το 1938, διαδοχικά ως
επιμελητής, έκτακτος, μόνιμος και τακτικός καθηγητής. Την ίδια περίοδο
γνωρίστηκε με άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο
Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Γιάννης Μόραλης και ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Σε όλο
το διάστημα των σπουδών ζωγραφικής ο Εγγονόπουλος παρέμεινε στη θέση του
στο Υπουργείο και το 1934 τοποθετήθηκε στην Τοπογραφική Υπηρεσία, όπου
μετά από έξι χρόνια μονιμοποιήθηκε με το βαθμό του Σχεδιαστή Α΄ Τάξεως.
Τα πρώτα δείγματα της ζωγραφικής του παρουσιάστηκαν το 1938 στην Έκθεση Τέχνη της Νεοελληνικής Παραδόσεως
και αποτελούσαν έργα που απεικόνιζαν παλαιά σπίτια της Δυτικής
Μακεδονίας. Την ίδια χρονιά σημειώθηκε και η είσοδός του στα ελληνικά
γράμματα, αρχικά με τη δημοσίευση μεταφράσεων σε ποιήματα του Τριστάν
Τζαρά και λίγο αργότερα, τον Ιούνιο του 1938, με την κυκλοφορία της
πρώτης του ποιητικής συλλογής με τον τίτλο Μην ομιλείτε εις τον οδηγό.
Το Σεπτέμβριο του 1939 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική του συλλογή, Τα Κλειδοκύμβαλα της Σιωπής,
ενώ το Νοέμβριο πραγματοποιήθηκε η πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του,
στο σπίτι του Νίκου Καλαμάρη. Την ίδια περίοδο εργάστηκε για την
παράσταση της Ηλέκτρας του Σοφοκλή στο Θέατρο Κοτοπούλη,
σχεδιάζοντας τα κοστούμια των ηθοποιών και συμμετείχε σε ομαδική έκθεση
Ελλήνων καλλιτεχνών στη Νέα Υόρκη.
Το 1945 αποσπάστηκε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ως βοηθός στην έδρα
Διακοσμητικής και Ελευθέρου Σχεδίου, θέση που διατήρησε μέχρι το 1956.
Το 1949 συμμετείχε στην ίδρυση του καλλιτεχνικού ομίλου Αρμός
με σκοπό την προώθηση μιας σύγχρονης αισθητικής πρότασης στον ελληνικό
χώρο, μαζί με άλλα μέλη στα οποία περιλαμβάνονταν οι ζωγράφοι Χατζηκυριάκος-Γκίκας,
Μόραλης και Τσαρούχης. Παράλληλα εργάστηκε στο Υπουργείο Οικισμού και
Ανοικοδομήσεως και σε συνεργασία με την αρχιτεκτονική ομάδα του Δημήτρη Πικιώνη σχεδιάζε νέα κτίρια.
Τα επόμενα χρόνια συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, ενώ το 1954 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 27η Μπιενάλε της Βενετίας
με συνολικά 72 έργα του. Την ίδια περίοδο εκλέχθηκε μόνιμος επιμελητής
του Πολυτεχνείου και παραιτήθηκε οριστικά από το Υπουργείο Δημοσίων
Έργων. Το 1958 του απονεμήθηκε το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας για την ποιητική συλλογή Εν Ανθηρώ Έλληνι Λόγω, ενώ το 1966 τιμήθηκε για το ζωγραφικό του έργο από το βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ με το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του Γεωργίου Α΄. Το κρατικό βραβείο ποίησης θα του απονεμηθεί αργότερα για δεύτερη φορά το 1979,
καθώς και το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικος. Υπήρξε μέλος του
Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου, της Ελληνικής Εταιρίας Αισθητικής, της
Societe Europeennee de Culture κ.ά. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών (οδού Αναγνωστοπούλου).
Πίνακές του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη, στις Δημοτικές Πινακοθήκες
Αθηνών, Ρόδου, Θεσσαλονίκης, στο Μουσείο Θεάτρου στο Εθνικό Μετσόβιο
Πολυτεχνείο και σε ιδιωτικές συλλογές.
Πέθανε το 1985 από ανακοπή καρδιάς και η κηδεία του πραγματοποιήθηκε δημοσία δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας.
Ποιήματα του Εγγονόπουλου έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά,
ιταλικά, ισπανικά, δανικά, πολωνικά, ουγγρικά και τη βενετική διάλεκτο.
Επιπλέον έχουν μελοποιηθεί από το Νίκο Μαμαγκάκη και τον Αργύρη Κουνάδη,
ο οποίος έγραψε τη μουσική υπόκρουση στο ποίημα Μπολιβάρ για το δίσκο της εταιρίας Διόνυσος, σε απαγγελία του ίδιου του Εγγονόπουλου.
Το έτος 2007 ανακηρύχθηκε από τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας ως "Έτος Ν. Εγγονόπουλου".
Πηγή: http://dimitriosgogas.blogspot.gr
Ανιχνευτής Επικούρειος Πέπος
