Σπυρίδων= εκ του ''σπυριδών'' το καλάθι των αρχαίων. Από τον Επικούρειο Πέπο.

Σπυρίδων=από το αρχαίο ''σπυριδών'' το καλάθι, όπου τοποθετούνταν οι καρποί....... η σημερινή μου καλημέρα είναι αφιερωμένη ειδικότερα στην Σπυριδούλα-Κορνηλία το πιο μικρό μέλος της Λ.Ο.Γ.
Αγαπητοί μου φίλοι καλημέρα κ.ο.μ. Χρόνια Καλά στους εορτάζοντες.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω έναν υπέροχο άνθρωπο, και μία απίστευτη ιστορία. Ο υπέροχος άνθρωπος
είναι ο ΠΟΛΚΑΝ ΣΑΡΚΑΡ. Η απίστευτη ιστορία διαδραματίστηκε σ' 'ενα χωριό των Τρικάλων, το μαγευτικό
 και πανέμορφο ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ.
 Το 2007 με προσπάθειες των μελών της νεοϊδρυθείσας τότε Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου,
 πολλών φίλων, και την αρχική συνδρομή του πολιτιστικού συλλόγου ιδρύσαμε μια καταπληκτική και πολύ
πλούσια σε υλικό βιβλιοθήκη. Πάρα πολλοί άνθρωποι βοήθησαν ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα,
η εταιρεία ''ΠΛΑΙΣΙΟ'' μας έκανε δώρο έναν υπολογιστή, κ. ΓΕΡΑΡΔΟ σας ευχαριστούμε, οι εφημερίδες,

ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ, ΑΡΚΕΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΡΩΠΙ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ
ΑΠΟΔΗΜΟΙ ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΙ ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, τους ευχαριστούμε όλους. Τον Απρίλιο του 2007
κάναμε και τα εγκαίνια, ήταν τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, και το γεγονός το γιορτάσαμε με χορούς στην πλατεία
του χωριού. Τα όργανα κράτησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες........... Δυστυχώς τ' άλλα τα όργανα της αδράνειας
και της αχαριστίας άρχισαν κι αυτά λίγο μετά, με αποτέλεσμα καταστροφικό. Τις τύχες της βιβλιοθήκης αντί να τις
αφήσουν στα μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας που είχαν το μεράκι και την ''τρέλα'' της δημιουργίας, επέλεξαν
να τις διαχειρισθούν άτομα που δεν είχαν καμία σχέση με το βιβλίο, και με τον τρόπο λειτουργίας μιας δανειστικής
βιβλιοθήκης. Ήταν προφανές πλέον ποιά θα ήταν η τύχη της βιβλιοθήκης. Είναι  ΚΛΕΙΣΤΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!!
ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ,ΝΤΡΟΠΗ.

Διαβάστε τώρα αυτά που
αναφέρει το πιο κάτω άρθρο και θα καταλάβετε τη διαφορά. Ίσως κάποιος αναρωτηθεί, καλά οι δάσκαλοι, οι γονείς,
οι μορφωμένοι κ.κ.α.π. του χωριού τέλος πάντων, τί έκαναν? γιατί δεν αντέδρασαν? Στην πορεία ο MR PEPOS μη έχοντας
άλλη επιλογή παραχώρησε στα παιδιά του χωριού τη βιβλιοθήκη του σπιτιού του, και το 2010 στα παιδιά της έκτης
τάξης  χάρισε 250 βιβλία. Δυστυχώς ένα όνειρο που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς είχε τη χειρότερη
συνέχεια. Σε όλη αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να μνημονεύσω το όνομα της Βιβής Τσιούνη που αφιλοκερδώς
πρόσφερε πάρα πολλά στην υπόθεση της βιβλιοθήκης, Βιβή σ'ευχαριστώ. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στα ιδρυτικά
μέλη εκείνης της ομάδας, την Ζαν Ντ' Αρκ, την Τερψιχόρη, την Ερατώ, Την Αντιόπη, την Σύλβια, την Κορνηλία, την Ανδρομέδα, την Μονμάρτη, την Mαριάννα, τους εύχομαι τα καλύτερα.
Ο ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

ΠΟΛΚΑΝ ΣΑΡΚΑΡ, 95. Ένας απλός άνθρωπος από το Μπανγκλαντές, του οποίου όμως ο τρόπος ζωής τον κάνει έναν από τους εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και πολύ περισσότερους, αφανείς και ξεχωριστούς ετούτου του κόσμου. Και πόσο, αλήθεια, τυχεροί είμαστε όταν τα μικρά-μεγάλα κατορθώματά τους φτάσουν, όχι με δική τους αυτοπροβολή, ποτέ, να γίνουν γνωστά σε μας. Πόσο υπέροχα είναι αυτά τα δάκρυα που, στο άκουσμα μιας απλής ιστορίας ανθρώπινης μεγαλοσύνης, μας κάνουν να νιώθουμε πως δε χάθηκαν όλα, πως υπάρχουν ακόμα σταγόνες δροσιάς.

ΜΕΓΑΛΗ η εισαγωγή μου και ζητώ συγγνώμη. Αλλά ο ενθουσιασμός μου να σας συστήσω μ’ αυτόν τον σπουδαίο «παππού» είναι τόση, ώστε όπως κάθε ενθουσιασμός να καθίσταται έως και πολύ υπερβολικός – δεν πειράζει. Ο κ. Πόλκαν, λοιπόν, όπως άκουσα στην εξαίρετη ραδιοφωνική εκπομπή Outlook του BBC (από αυτές που αντιστέκονται ακόμα στα φτηνά ραδιόφωνα με τις ασυνάρτητες play list και την δίχως όρια φλυαρία), διανύει κάθε μέρα απόσταση περίπου 8 μιλίων (σχεδόν 13 χιλιόμετρα δηλαδή), κουβαλώντας ένα βαρύ σακίδιο στον ώμο. Μέσα σε αυτό, υπάρχουν βιβλία. Πολλά βιβλία…

ΕΙΝΑΙ μέρος της βιβλιοθήκης του, που την έκτισε με τα χρόνια, και σήμερα αριθμεί περίπου 5.000 βιβλία. Στα σχεδόν 20 χωριά που επισκέπτεται κάθε εβδομάδα, μοιράζει τα βιβλία του σε συνανθρώπους του που, όπως και αυτός, η φτώχεια δεν τους άφησε να πάνε σχολείο, και είτε με βοήθεια, είτε όχι, μαθαίνουν τώρα να διαβάζουν. «Φτωχός», λέει, «δεν είναι όποιος δεν έχει να φάει, αλλά όποιος δεν έχει βιβλίο να διαβάσει».

ΜΕΓΑΛΩΣΕ κι αυτός σε οικογένεια με αναλφάβητους γονείς. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Πόλκαν ήταν μόλις 5 μηνών. Τον υιοθέτησε ο παππούς του, πατέρας της μάνας του. Εκεί γνωρίστηκε με ανθρώπους γραμματιζούμενους. Του άρεσε πολύ να ακούει τοις συζητήσεις τους. Ένας δάσκαλος του είχε μεγάλη αδυναμία. Και επειδή ζούσε σε ‘ένα διπλανό χωριό, του είπε πως εάν πάει να μείνει και εκείνος εκεί, αφού εκεί ζούσε και ένας θείος του, θα αναλάμβανε δωρεάν την μόρφωσή του. Η μητέρα του συμφώνησε, και ο Πόλκαν μετανάστευσε.

Μ’ ΑΥΤΟΝ τον δάσκαλο μαθήτευσε 4 χρόνια, αφού μετατέθηκε αλλού. Ταυτόχρονα όμως, η φτώχεια της οικογένειάς του δεν του επέτρεψε να συνεχίσει μαθήματα. Έπρεπε να βοηθήσει σε δουλειές. Όμως, ο σπόρος της μάθησης είχε εμφυτευτεί μέσα του. Όποιο τυπωμένο γραπτό κείμενο και εάν έβρισκε, ακόμα και σε χαρτί πεταμένο στον δρόμο, το μάζευε και το διάβαζε. «Ενώ όλοι γύρω μου ήταν φτωχοί, εγώ ένοιωθα πλούσιος διότι ήξερα γράμματα», είπε.

ΤΟ ένα βιβλίο έφερνε το άλλο. Κάποτε έπεσε στα χέρια του ένα θεατρικό έργο. Δεν θυμάται ποιο. Μόνο ότι ήταν κωμωδία. Κι η τύχη τάφερε να έρθει στο χωριό ένας περιφερόμενος θίασος και, όπως συνηθίζεται, ζητώντας από τους ντόπιους να λάβουν μέρος εθελοντικά στη παράσταση, εκείνος προθυμοποιήθηκε από τους πρώτους, και γνώρισε έτσι και τη γλυκιά γεύση του θεατρικού λόγου. Τους άρεσαν οι κωμικοί ρόλοι, και έγινε αγαπητός και διάσημος σε όλη τη περιοχή.

ΑΚΟΜΑ κι όταν έγινε φοροεισπράκτορας, το έκανε για δύο λόγους. Πρώτον είχε ανάγκη τα λεφτά, και δεύτερον τον ικανοποιούσε ότι με τα χρήματα που συγκέντρωνε, κυρίως από τους πιο εύπορους, έβλεπε ότι ενισχύονταν οι πιο αδύναμοι. Κτίζονταν σχολεία. Φτιάχνονταν δρόμοι, κλπ. Σιγά-σιγά, με τα λίγα λεφτά που του περίσσευαν, άρχισε να αγοράζει δικά του βιβλία. Αυτά είναι σήμερα ο θησαυρός του. Κι αυτόν τον θησαυρό μοιράζει ακόμα ανοιχτόχερα, αλλά και με τα πόδια. Περπατώντας τόσα χιλιόμετρα κάθε μέρα για να βοηθήσει συνανθρώπους του να διαβάζουν.
Υ.Γ. Σκεφτείτε τι έκανε, και τι συνεχίζει να κάνει αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, και αναλογιστείτε τι δεν κάνουμε εμείς,
οι εραστές της απραξίας. Με σεβασμό και αγάπη Επικούρειος Πέπος-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu.
Πηγή : http://filoftero.blogspot.gr/

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ 14-08-2014 ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ευτυχώς που το 2019 στις 11 Αυγούστου ξαναζήσαμε μαγικές στιγμές στην αυλή των θαυμάτων.

ΕΝΑΣ ΥΣΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΩΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΤΗΣ ΛΟΓ
ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΥΣΚΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΑΥΤΟΒΥΘΙΣΤΗΚΕ
ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕΛΚΥΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ
ΣΤΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ.
Στην πορεία με άλλο πλήρωμα, και νέο σκάφος, ξεκινήσαμε ένα καινούριο ταξίδι ως νέοι Δον Κιχώτες
στους ανεμόμυλους της ποιητικολογοτέχνιας και όχι μόνο. Το νέο πλήρωμα αποτελούσαν οι 9 Μούσες
ΑΛΚΗΣΤΗ, ΜΥΡΤΩ, ΔΙΩΝΗ, ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ, ΗΡΩ, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ-ΔΗΜΗΤΡΑ, ΔΑΝΑΗ, ΔΙΟΤΙΜΑ, ΛΑ'Ι'ΔΑ ΚΑΙ
ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ, ΑΡΚΑΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος Πέπος. Σημαντική
βοήθεια είχαμε ως προς τις αναρτήσεις απο τον γκουρού  της πληροφορικής τον μέγιστο ΓΕΝΙΚΟ.
Στο πρώτο πλήρωμα συμετείχαν οι πιο κάτω ΝΥΜΦΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ, ΑΜΑΖΟΝΕΣ,
ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΡΙΕΣ. Όλα έλαβαν χώρα στην αυλή των θαυμάτων-κήπο του Επικούρειου Πέπου.
ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ, ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ, ΕΡΑΤΩ, ΣΥΛΒΙΑ, ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ-ΡΙΑ, ΑΝΤΙΟΠΗ,                    ΜΟΝΜΑΡΤΗ, ΑΛΚΗΣΤΗ-ΕΦΗ, ΜΑΡΙΑΝΝΑ,ΘΑΛΕΙΑ,ΚΛΕΙΩ ΚΑΙ ΝΑΥΣΙΚΑ.

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ 14-08-2006 όλα ήταν μαγικά!!!!!!!
Τιμώμενος Ποιητής, ο Ποιητής των θαλασσών ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ. Τότε λοιπόν:

Στοχάστηκα: μια δημιουργική ομάδα με πολλές δραστηριότητες.
Στοχάστηκα: έναν πυρήνα ατόμων που στην πορεία θα μπορούσαν
να παρασύρουν και άλλα άτομα με στόχο τις πολλαπλές πολιτιστικές
εκδηλώσεις της ΛΟΓ.
Στοχάστηκα: πως ανάμεσα στ 'άλλα ενδιαφέροντα υπήρχε χώρος για ποίηση,
για λογοτεχνία, για ζωγραφική, για θέατρο, για μουσικές βραδιές μαζί με
τις καλλότχιες, για ορειβασία στο τρύπιο λιθάρι, για βραδιές κινηματογράφου
 για συνομιλίες, συναντήσεις και όχι μόνο.
Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα μπορούσε να δημιουργήσει τις προυποθέσεις
ώστε το μαγευτικό και πανέμορφο  Γοργογύρι  να γινόταν σημείο αναφοράς
πολιτισμού, και πολιτιστικών εκδηλώσεων για πνευματική τροφή.
Στοχάστηκα: πως αυτή η υπέροχη ομάδα, παρ' όλα τα εμπόδια θα είχε τα κότσια
να τα ξεπεράσει γιατί ήταν ''ντοπαρισμένη'' με πείσμα δημιουργικότητας και
δεσμούς φιλίας.
Στοχάστηκα: πως η ομάδα των ιδρυτικών μελών που ήταν μια όμορφη παρέα
συν το χρόνο θα γινόταν μια γροθιά, και θα απογείωναν τη συνεργασία τους
παραμερίζοντας το μικρόβιο του ΕΓΩ.

Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα με το πάθος που την διέκρινε θα χάραζε
καινούρια δεδομένα για την ευρύτερη περιοχή, και θα προκαλούσε ένα ντόμινο
καλλιτεχνοπολιτιστικολογοτεχνικής πανδαισίας.
Στοχάστηκα: πως κάποια στιγμή και οι γονείς των μελών θα γινόταν ένθερμοι
οπαδοί αυτής της προσπάθειας των παιδιών τους, συμμετέχοντας στα δρώμενα
και στις όποιες πρωτοβουλίες αναβάθμισης της βιβλιοθήκης.
Στοχάστηκα: πως κάθε καλοκαίρι στο  Μ.κ Π. Γοργογύρι  θα υπήρχε η δροσιά
της ΛΟΓ και το δροσερό αεράκι θα έπαιρνε  μαζί του τις μελωδικές φωνές
των γλυκολάλητων κοριτσιών-μουσών-νυμφών-αμαζόνων για να τις
μεταφέρει στ' αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν ήταν κοντά μας.
Στοχάστηκα: πως η βραδιά ποίησης θα ήταν κι ένα προσκλητήριο γι αυτούς
που αναχώρησαν από τη ζωή και που τώρα θα μας παρατηρούσαν
 με τον δικό τους τρόπο, πότε ως αστέρια στον ουρανό,  και πότε ως πεταλούδες,
και φυσικά τον ανεπανάληπτο ΤΣΙΓΑΡΙΔΑ πάντα να σκαρώνει κάτι.
Στοχάστηκα: πως η πνευματική τροφή που υπήρχε ήταν πλούσια σε βιταμίνες
ευρέως φάσματος και πως στο αντιντόπινγκ κοντρόλ!  δε θα είχαμε πρόβλημα
 γιατί η λογοτεχνικοποιητική '' ντοπαμίνη'' δεν ήταν ανιχνεύσιμη από τους
 μηχανισμούς της νωχέλειας, και της χαβούζας.

Στοχάστηκα: πως λέξεις όπως, ανευθυνότητα, αδράνεια, ραστώνη, ωχαδερφισμός
καθώς και τα ξαδέρφια τους δε θα χτυπούσαν τη δική μας πόρτα γιατί νόμιζα
πως τις είχαμε ξεριζώσει από το μυαλό μας μια για πάντα, ενώ  όπως αποδείχθηκε
απλά τις είχαμε κλαδέψει με αποτέλεσμα να ξαναφουντώσουν πιο δυναμικές.
Στοχάστηκα: επίσης πως οι: Ευριπίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Σοφοκλής,
 Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, Καβάφης, Παλαμάς, Σολωμός, Βάρναλης, Καρυωτάκης,
Πολυδούρη, Δημουλά, Καμπανέλης,  Σκούρτης,  Καζαντζάκης, Γκάτσος, Παπαδόπουλος Λ.
Χατζηδάκις, Θεοδωράκης,  Μαρκόπουλος,  Ξαρχάκος, Τσιτσάνης, Καββαδίας, Λειβαδίτης,

 Μάνος Ελευθερίου, Σαραντάρης, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Μόραλης, Λύτρας, Γύζης, κ.π.α.
θα ήταν πιο σημαντικά πρόσωπα από τις περσόνες, και τους χαζοαστέρες της τουβούλας.
Στοχάστηκα: πως οι δάσκαλοι του χωριού κατά  περιόδους θα πήγαιναν τα παιδιά
του σχολείου στη βιβλιοθήκη που ήταν μόλις πέντε λεπτά απόσταση, είτε για δανεισμό
βιβλίων, είτε για άλλες δραστηριότητες. Αμ δε!!!!!!!

Στοχάστηκα: πως κάποια άτομα, και ειδικότερα το άλλο μισό του φεγγαριού, το πιο
φωτεινό, θα διέθετε  λίγο χρόνο, ειδικά τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα, για την
ανάγνωση κάποιων βιβλίων, ώστε να ήταν το παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά τους.
Στοχάστηκα: πως ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μου θ 'αγκάλιαζε ουσιαστικά,
και με στοργή το χώρο της βιβλιοθήκης και θα μεριμνούσε για την ανάπτυξή της,
και για τη σωστή λειτουργία της. Αμ δε!!!!!!!
Στοχάστηκα: πως τα μορφωμένα άτομα του χωριού θα πρωτοστατούσαν ώστε
η βιβλιοθήκη να είναι ο φάρος του πνευματικού μας λιμανιού, και κυρίως το
αραξοβόλι των παιδιών. Αμ δε!!!!!!!!!!!! Μορφωμένε του χωριού εσύ τί έκανες?
Στοχάστηκα: πως έστω και ένα παιδί να συμμετείχε σ' αυτό το όραμα αυτό θα
ήταν πολύ μεγάλο κέρδος, ήταν πράγματι πολύ Ουτοπικό, αλλά χωρίς όνειρα,
και όραμα έχει αξία η ζωή?

Στοχάστηκα: πως η Ιθάκη του Καβάφη θ' αργούσε να φανεί και πως στην πορεία
του ταξιδιού όλοι μας θα γινόμασταν πιο σοφοί, ή έστω λίγο πιο ποιητικοί.
Στοχάστηκα: πως μόνον οι στρατιά των απανταχού ηλιθίων, και μόνον αυτοί
 είναι που απορρίπτουν ως δυσνόητο οτιδήποτε δεν είναι βλακώδες, τουλάχιστον
 αυτό αναφέρουν τα εγχειρίδια της βλακείας.
Στοχάστηκα: πως η ποίηση διδάσκεται βήμα- βήμα  ανάμεσα στα πράγματα
 και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντας τα με ανιδιοτελή
απλωσιά αγάπης, όπως έλεγε και ο Π.Ν.
Στοχάστηκα: πως τα πιο κάτω λόγια του  Μπέρτραντ Ράσελ δεν είχαν συνεπάρει
 μόνον εμένα: ''Τρία πάθη, απλά αλλά εξαιρετικά δυνατά, έχουν εξουσιάσει
 τη ζωή μου, η λαχτάρα για έρωτα, η αναζήτηση για  γνώση
 και η αβάσταχτη λύπη για τα δείνα του κόσμου''.

Στοχάστηκα: πως τον πιο κάτω στίχο του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς θα τον άκουγα από
τα χείλη των μελών της ΛΟΓ  να τον απαγγέλουν στην αυλή των θαυμάτων,
και τα 'αστέρια να κρυφακούν  γεμάτα από ζήλια.
''Αλλά  εγώ όμως που σ' αγαπώ
δεν έχω παρά μόνο τα όνειρα μου,
τα έχω απλώσει κάτω από τα πόδια σου,
να περπατάς προσεκτικά
γιατί βαδίζεις πάνω στα όνειρα μου''.
Στοχάστηκα: πως όλες οι λέξεις που αναπνέω, κι όλες οι λέξεις που γράφω,
πρέπει ν' απλώσουν ακούραστα φτερά, και ποτέ να μη σταματήσουν την πτήση τους,
ώσπου να φτάσουν στη καρδιά των υπέροχων φίλων μου, και να τους τραγουδήσουν
μες στη νύχτα, πέρα από  κει που τρέχουν  τα νερά του Κεφαλοπόταμου, η κάτω από
τα φωτεινά  αστέρια του Δία και της Αφροδίτης. W.B.Y.''.
Tο  πιο κάτω ποίημα είναι αφιερωμένο  στις Μούσες και τις Νύμφες [μέλη της ΛΟΓ]
που κατά  περιόδους έλαβαν μέρος στα δρώμενα στη Αυλή των Θαυμάτων, και στις
μοναδικές  συναντήσεις-συνεντεύξεις  είτε στο Μουσείο της Ακρόπολης, είτε στο
Νομισματικό Μουσείο, είτε στο Μέγαρο Μουσικής είτε κάπου αλλού. Σας ευχαριστώ.

''Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε
περήφανα με χάρη οι έρωτες
και από  τις γρίλιες των παραθύρων
τα κορίτσια με πόνο κρατάνε
τους κρυφούς καημούς αναστενάζοντας.
Στις στέγες κρεμάστηκε
απόψε το φεγγάρι
σκυμμένο πάνω
απ' την αυλή των θαυμάτων
και οι Μούσες καμαρώνουν τις Λογίτισες
που θ' απαγγείλουν ποιήματα
θα χορέψουν, θα τραγουδήσουν
και η ζωή το δρόμο της θα πάρει
στη λίμνη της καρδιάς μας για να φθάσει.
Στις μεγάλες μου αγάπες έφτιαξα μια πανοπλία
από παλιές μυθολογίες βγαλμένη
με στολίδια καλυμμένη
από τη φτέρνα ως το λαιμό''.

Αυτά και άλλα πολλά στοχάστηκα-ίσως θα πει κάποιος μάταια-
εξαρτάται από την οπτική του καθ' ενός, ως στοχαστής  συνεχίζω
να στοχάζομαι, συνεχίζω να ερωτεύομαι, συνεχίζω να κάνω λάθη,
αλλά όμως παράλληλα συνεχίζω να ''ζωγραφίζω'' να γράφω, να ονειρεύομαι,
 ν' ακούω υπέροχες μουσικές, να απολαμβάνω τ' αγαπημένα μου πρόσωπα'
και κυρίως να χαμογελώ στη ζωή. Κάντε το κι εσείς, είναι μεταδοτικό.
Υ.Γ.
ΟΙ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ πάνε ομπρός
και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν
σημαία τους την ιδέα.
 Μ' εκτίμηση Επικούρειος Πέπος-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu.

Το έργο ''ο ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ'' είναι του κορυφαίου γλύπτη ΡΟΝΤΕΝ και βρίσκεται στο Παρίσι.