Σπυρίδων=από το αρχαίο ''σπυριδών'' το καλάθι, όπου τοποθετούνταν οι καρποί....... η σημερινή μου καλημέρα είναι αφιερωμένη ειδικότερα στην Σπυριδούλα-Κορνηλία το πιο μικρό μέλος της Λ.Ο.Γ.
Αγαπητοί μου φίλοι καλημέρα κ.ο.μ. Χρόνια Καλά στους εορτάζοντες.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω έναν υπέροχο άνθρωπο, και μία απίστευτη ιστορία. Ο υπέροχος άνθρωπος
είναι ο ΠΟΛΚΑΝ ΣΑΡΚΑΡ. Η απίστευτη ιστορία διαδραματίστηκε σ' 'ενα χωριό των Τρικάλων, το μαγευτικό
και πανέμορφο ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ.
Το 2007 με προσπάθειες των μελών της νεοϊδρυθείσας τότε Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου,
πολλών φίλων, και την αρχική συνδρομή του πολιτιστικού συλλόγου ιδρύσαμε μια καταπληκτική και πολύ
πλούσια σε υλικό βιβλιοθήκη. Πάρα πολλοί άνθρωποι βοήθησαν ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα,
η εταιρεία ''ΠΛΑΙΣΙΟ'' μας έκανε δώρο έναν υπολογιστή, κ. ΓΕΡΑΡΔΟ σας ευχαριστούμε, οι εφημερίδες,
ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ, ΑΡΚΕΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΡΩΠΙ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ
ΑΠΟΔΗΜΟΙ ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΙ ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, τους ευχαριστούμε όλους. Τον Απρίλιο του 2007
κάναμε και τα εγκαίνια, ήταν τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, και το γεγονός το γιορτάσαμε με χορούς στην πλατεία
του χωριού. Τα όργανα κράτησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες........... Δυστυχώς τ' άλλα τα όργανα της αδράνειας
και της αχαριστίας άρχισαν κι αυτά λίγο μετά, με αποτέλεσμα καταστροφικό. Τις τύχες της βιβλιοθήκης αντί να τις
αφήσουν στα μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας που είχαν το μεράκι και την ''τρέλα'' της δημιουργίας, επέλεξαν
να τις διαχειρισθούν άτομα που δεν είχαν καμία σχέση με το βιβλίο, και με τον τρόπο λειτουργίας μιας δανειστικής
βιβλιοθήκης. Ήταν προφανές πλέον ποιά θα ήταν η τύχη της βιβλιοθήκης. Είναι ΚΛΕΙΣΤΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!!
ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ,ΝΤΡΟΠΗ.
Διαβάστε τώρα αυτά που
αναφέρει το πιο κάτω άρθρο και θα καταλάβετε τη διαφορά. Ίσως κάποιος αναρωτηθεί, καλά οι δάσκαλοι, οι γονείς,
οι μορφωμένοι κ.κ.α.π. του χωριού τέλος πάντων, τί έκαναν? γιατί δεν αντέδρασαν? Στην πορεία ο MR PEPOS μη έχοντας
άλλη επιλογή παραχώρησε στα παιδιά του χωριού τη βιβλιοθήκη του σπιτιού του, και το 2010 στα παιδιά της έκτης
τάξης χάρισε 250 βιβλία. Δυστυχώς ένα όνειρο που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς είχε τη χειρότερη
συνέχεια. Σε όλη αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να μνημονεύσω το όνομα της Βιβής Τσιούνη που αφιλοκερδώς
πρόσφερε πάρα πολλά στην υπόθεση της βιβλιοθήκης, Βιβή σ'ευχαριστώ. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στα ιδρυτικά
μέλη εκείνης της ομάδας, την Ζαν Ντ' Αρκ, την Τερψιχόρη, την Ερατώ, Την Αντιόπη, την Σύλβια, την Κορνηλία, την Ανδρομέδα, την Μονμάρτη, την Mαριάννα, τους εύχομαι τα καλύτερα.
Ο ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
Υ.Γ. Σκεφτείτε τι έκανε, και τι συνεχίζει να κάνει αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, και αναλογιστείτε τι δεν κάνουμε εμείς,
οι εραστές της απραξίας. Με σεβασμό και αγάπη Επικούρειος Πέπος-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu.
Πηγή : http://filoftero.blogspot.gr/
Αγαπητοί μου φίλοι καλημέρα κ.ο.μ. Χρόνια Καλά στους εορτάζοντες.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω έναν υπέροχο άνθρωπο, και μία απίστευτη ιστορία. Ο υπέροχος άνθρωπος
είναι ο ΠΟΛΚΑΝ ΣΑΡΚΑΡ. Η απίστευτη ιστορία διαδραματίστηκε σ' 'ενα χωριό των Τρικάλων, το μαγευτικό
και πανέμορφο ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ.
Το 2007 με προσπάθειες των μελών της νεοϊδρυθείσας τότε Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου,
πολλών φίλων, και την αρχική συνδρομή του πολιτιστικού συλλόγου ιδρύσαμε μια καταπληκτική και πολύ
πλούσια σε υλικό βιβλιοθήκη. Πάρα πολλοί άνθρωποι βοήθησαν ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα,
η εταιρεία ''ΠΛΑΙΣΙΟ'' μας έκανε δώρο έναν υπολογιστή, κ. ΓΕΡΑΡΔΟ σας ευχαριστούμε, οι εφημερίδες,
ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ, ΑΡΚΕΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΡΩΠΙ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ
ΑΠΟΔΗΜΟΙ ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΙ ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, τους ευχαριστούμε όλους. Τον Απρίλιο του 2007
κάναμε και τα εγκαίνια, ήταν τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, και το γεγονός το γιορτάσαμε με χορούς στην πλατεία
του χωριού. Τα όργανα κράτησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες........... Δυστυχώς τ' άλλα τα όργανα της αδράνειας
και της αχαριστίας άρχισαν κι αυτά λίγο μετά, με αποτέλεσμα καταστροφικό. Τις τύχες της βιβλιοθήκης αντί να τις
αφήσουν στα μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας που είχαν το μεράκι και την ''τρέλα'' της δημιουργίας, επέλεξαν
να τις διαχειρισθούν άτομα που δεν είχαν καμία σχέση με το βιβλίο, και με τον τρόπο λειτουργίας μιας δανειστικής
βιβλιοθήκης. Ήταν προφανές πλέον ποιά θα ήταν η τύχη της βιβλιοθήκης. Είναι ΚΛΕΙΣΤΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!!
ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ,ΝΤΡΟΠΗ.
Διαβάστε τώρα αυτά που
αναφέρει το πιο κάτω άρθρο και θα καταλάβετε τη διαφορά. Ίσως κάποιος αναρωτηθεί, καλά οι δάσκαλοι, οι γονείς,
οι μορφωμένοι κ.κ.α.π. του χωριού τέλος πάντων, τί έκαναν? γιατί δεν αντέδρασαν? Στην πορεία ο MR PEPOS μη έχοντας
άλλη επιλογή παραχώρησε στα παιδιά του χωριού τη βιβλιοθήκη του σπιτιού του, και το 2010 στα παιδιά της έκτης
τάξης χάρισε 250 βιβλία. Δυστυχώς ένα όνειρο που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς είχε τη χειρότερη
συνέχεια. Σε όλη αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να μνημονεύσω το όνομα της Βιβής Τσιούνη που αφιλοκερδώς
πρόσφερε πάρα πολλά στην υπόθεση της βιβλιοθήκης, Βιβή σ'ευχαριστώ. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στα ιδρυτικά
μέλη εκείνης της ομάδας, την Ζαν Ντ' Αρκ, την Τερψιχόρη, την Ερατώ, Την Αντιόπη, την Σύλβια, την Κορνηλία, την Ανδρομέδα, την Μονμάρτη, την Mαριάννα, τους εύχομαι τα καλύτερα.
Ο ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
ΠΟΛΚΑΝ ΣΑΡΚΑΡ, 95. Ένας
απλός άνθρωπος από το Μπανγκλαντές, του οποίου όμως ο τρόπος ζωής τον κάνει
έναν από τους εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και πολύ περισσότερους, αφανείς και
ξεχωριστούς ετούτου του κόσμου. Και πόσο, αλήθεια, τυχεροί είμαστε όταν τα
μικρά-μεγάλα κατορθώματά τους φτάσουν, όχι με δική τους αυτοπροβολή, ποτέ, να
γίνουν γνωστά σε μας. Πόσο υπέροχα είναι αυτά τα δάκρυα που, στο άκουσμα μιας
απλής ιστορίας ανθρώπινης μεγαλοσύνης, μας κάνουν να νιώθουμε πως δε χάθηκαν όλα, πως υπάρχουν ακόμα σταγόνες δροσιάς.
ΜΕΓΑΛΗ η εισαγωγή μου και
ζητώ συγγνώμη. Αλλά ο ενθουσιασμός μου να σας συστήσω μ’ αυτόν τον σπουδαίο
«παππού» είναι τόση, ώστε όπως κάθε ενθουσιασμός να καθίσταται έως και πολύ
υπερβολικός – δεν πειράζει. Ο κ. Πόλκαν, λοιπόν, όπως άκουσα στην εξαίρετη
ραδιοφωνική εκπομπή Outlook του BBC (από αυτές που αντιστέκονται ακόμα στα φτηνά
ραδιόφωνα με τις ασυνάρτητες play
list και την δίχως όρια φλυαρία), διανύει κάθε μέρα
απόσταση περίπου 8 μιλίων (σχεδόν 13 χιλιόμετρα δηλαδή), κουβαλώντας ένα βαρύ
σακίδιο στον ώμο. Μέσα σε αυτό, υπάρχουν βιβλία. Πολλά βιβλία…
ΕΙΝΑΙ μέρος της
βιβλιοθήκης του, που την έκτισε με τα χρόνια, και σήμερα αριθμεί περίπου 5.000
βιβλία. Στα σχεδόν 20 χωριά που επισκέπτεται κάθε εβδομάδα, μοιράζει τα βιβλία
του σε συνανθρώπους του που, όπως και αυτός, η φτώχεια δεν τους άφησε να πάνε
σχολείο, και είτε με βοήθεια, είτε όχι, μαθαίνουν τώρα να διαβάζουν. «Φτωχός»,
λέει, «δεν είναι όποιος δεν έχει να φάει, αλλά όποιος δεν έχει βιβλίο να
διαβάσει».
ΜΕΓΑΛΩΣΕ κι αυτός σε
οικογένεια με αναλφάβητους γονείς. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Πόλκαν ήταν
μόλις 5 μηνών. Τον υιοθέτησε ο παππούς του, πατέρας της μάνας του. Εκεί
γνωρίστηκε με ανθρώπους γραμματιζούμενους. Του άρεσε πολύ να ακούει τοις
συζητήσεις τους. Ένας δάσκαλος του είχε μεγάλη αδυναμία. Και επειδή ζούσε σε
‘ένα διπλανό χωριό, του είπε πως εάν πάει να μείνει και εκείνος εκεί, αφού εκεί
ζούσε και ένας θείος του, θα αναλάμβανε δωρεάν την μόρφωσή του. Η μητέρα του
συμφώνησε, και ο Πόλκαν μετανάστευσε.
Μ’ ΑΥΤΟΝ τον δάσκαλο
μαθήτευσε 4 χρόνια, αφού μετατέθηκε αλλού. Ταυτόχρονα όμως, η φτώχεια της
οικογένειάς του δεν του επέτρεψε να συνεχίσει μαθήματα. Έπρεπε να βοηθήσει σε
δουλειές. Όμως, ο σπόρος της μάθησης είχε εμφυτευτεί μέσα του. Όποιο τυπωμένο
γραπτό κείμενο και εάν έβρισκε, ακόμα και σε χαρτί πεταμένο στον δρόμο, το
μάζευε και το διάβαζε. «Ενώ όλοι γύρω μου ήταν φτωχοί, εγώ ένοιωθα πλούσιος
διότι ήξερα γράμματα», είπε.
ΤΟ ένα βιβλίο έφερνε το
άλλο. Κάποτε έπεσε στα χέρια του ένα θεατρικό έργο. Δεν θυμάται ποιο. Μόνο ότι
ήταν κωμωδία. Κι η τύχη τάφερε να έρθει στο χωριό ένας περιφερόμενος θίασος
και, όπως συνηθίζεται, ζητώντας από τους ντόπιους να λάβουν μέρος εθελοντικά
στη παράσταση, εκείνος προθυμοποιήθηκε από τους πρώτους, και γνώρισε έτσι και
τη γλυκιά γεύση του θεατρικού λόγου. Τους άρεσαν οι κωμικοί ρόλοι, και έγινε
αγαπητός και διάσημος σε όλη τη περιοχή.
ΑΚΟΜΑ κι όταν έγινε
φοροεισπράκτορας, το έκανε για δύο λόγους. Πρώτον είχε ανάγκη τα λεφτά, και
δεύτερον τον ικανοποιούσε ότι με τα χρήματα που συγκέντρωνε, κυρίως από τους
πιο εύπορους, έβλεπε ότι ενισχύονταν οι πιο αδύναμοι. Κτίζονταν σχολεία.
Φτιάχνονταν δρόμοι, κλπ. Σιγά-σιγά, με τα λίγα λεφτά που του περίσσευαν, άρχισε
να αγοράζει δικά του βιβλία. Αυτά είναι σήμερα ο θησαυρός του. Κι αυτόν τον θησαυρό
μοιράζει ακόμα ανοιχτόχερα, αλλά και με τα πόδια. Περπατώντας τόσα χιλιόμετρα
κάθε μέρα για να βοηθήσει συνανθρώπους του να διαβάζουν.Υ.Γ. Σκεφτείτε τι έκανε, και τι συνεχίζει να κάνει αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, και αναλογιστείτε τι δεν κάνουμε εμείς,
οι εραστές της απραξίας. Με σεβασμό και αγάπη Επικούρειος Πέπος-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu.
Πηγή : http://filoftero.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου