ΕΛΛΑΔΑ, ΜΟΥΣΕΙΑ, ΛΥΓΕΡΟΣ, ΝΙΤΣΕ, ΚΑΙ ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ ΣΤΟ filomatheia.blogspot.com

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην Πατρίδα μας, στα Μουσεία μας, στον κ. Λυγερό, στον Νίτσε και στο Πώλ Ελυάρ. Επί τη ευκαιρία να σας ενημερώσω για τις ημέρες που η είσοδος στα Μουσεία, και τους Αρχαιολογικούς χώρους είναι ελεύθερη. Κάθε πρώτη κυριακή του μήνα απο 1ης Νοεμβρίου έως 31ης Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου, την 25η Μαρτίου, την 18η (διεθνής ημέρα Μνημείων), την 18η Μαϊου (διεθνής ημέρα Μουσείων), 5η Ιουνίου (Παγκ. Ημέρα Περ.), την 6η Μαρτίου (Μνήμη Μελίνας), και κάθε τελευταίο σ/κ Σεπτεμβρίου. Καλή ανάγνωση, και καλή επίσκεψη στα Μουσεία, με σεβασμό: Eπικούρειος Πέπος.

Το Μουσείο και η βαρβαρότητα - Ν. Λυγερός

Όσοι φοβούνται ότι η επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα θα αποτελέσει ένα δεδικασμένο για όλα τα Μουσεία του κόσμου, έχουν δίκιο και καλά κάνουν που φοβούνται γιατί δεν πρόκειται ο πολιτισμός μας ν' αφήσει τη βαρβαρότητα να συνεχίζει τις απαράδεκτες πράξεις της.

Τα γλυπτά του Παρθενώνα δεν προσφέρθηκαν, ούτε πουλήθηκαν, αλλά ακρωτηριάστηκαν και αρπάχθηκαν από τον ίδιο τον ναό τους από το φυσικό τους χώρο και την ιστορία τους.

Έτσι κάθε βάρβαρος που έκανε το ίδιο πράγμα σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου να φοβάται με τον ίδιο τρόπο, γιατί δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία και υπάρχει η δικαιολογία των ανθρώπων που δεν ξεχνούν τις αδικίες. 

Ο φόβος μερικών έχει ενισχυθεί λόγω της ύπαρξης δικηγόρων που είναι ξεκάθαρα αποτελεσματικοί σε αυτόν τον τομέα, όπως το απέδειξαν με άλλη υπόθεση επιστροφής αντικειμένων ανθρωπινής αξίας στην Αυστραλία, ενώ βρίσκονταν στην Αγγλία. 

Πιο συγκεκριμένα το δικηγορικό γραφείο κατάφερε να επιστραφούν οι σωροί Αβοριγίνων της Τασμανίας από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο στην Αυστραλία. Και αυτή η υπόθεση έγινε πριν μερικά χρόνια αλλά κανείς δεν μίλησε για δεδικασμένο της δικαιοσύνης ενάντια στη βαρβαρότητα.

Το θέμα είναι το έξης τα γλυπτά του Παρθενώνα είναι γνωστά σε όλους. Το ίδιο και η επιστροφή που αφορά το British Museum. Έτσι αυτή η υπόθεση έχει ήδη μεγαλύτερες επιπτώσεις στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και αυτό είναι το πρόβλημα. 

Στην πραγματικότητα η υπόθεση των γλυπτών δεν έχει το πρόβλημα του δεδικασμένου, αλλά είναι η αιχμή του δόρατος του δεδικασμένου. Και πρέπει όλοι όσοι είναι του Ελληνισμού να χαίρονται που δίνουμε αυτή τη μάχη όχι μόνο για μας, αλλά για όσους έχουν στην ιστορία τους ανάλογες περιπτώσεις.

Διότι με αυτόν τον τρόπο ο Ελληνισμός λειτουργεί και πάλι ως παράδειγμα αντίστασης ενάντια στη βαρβαρότητα κι είναι ραγιάδες όσοι πιστεύουν ότι δεν θα γίνει τίποτα. 

Γιατί και στο παρελθόν κάθε φορά που ο Ελληνισμός έδινε μάχες, υπήρχαν πάντα άτομα που έλεγαν ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα γιατί ήταν εξωπραγματικό και ουτοπικό. 

Κι όμως ο Ελληνισμός τα κατάφερε και μάλιστα με εχθρούς πολυπληθεστέρους και πιο ισχυρούς. Για έναν απλό λόγο, η Δικαιοσύνη των ανθρώπων ή με άλλα λόγια τα δικαιώματα της Ανθρωπότητας.

Δεν πρέπει λοιπόν να μας φοβίζει η δυσκολία του αγώνα γιατί αυτή δίνει την αξία στον λαό που αντιστέκεται. Η Καρυάτιδα είναι μόνο η αρχή και την ακολουθούν όλα τα γλυπτά του Παρθενώνα. Ένας λευκός στρατός που παλεύει για την απελευθέρωση του από τον σκοταδισμό.

Το Μουσείο της Ακρόπολης μπορεί να τον υποδεχθεί για να του προσφέρει ένα μέλλον λαμπρό. Αφού δεν θα είναι μόνο τα γλυπτά του παρελθόντος άλλα και αυτά της απελευθέρωσης.

Η επιστροφή των μαρμάρων είναι μια λανθασμένη έκφραση, διότι τώρα ξέρουμε ότι πρόκειται για την απελευθέρωση ανθρώπινων γλυπτών του Ελληνισμού.

Κι αυτός δεν αποδέχεται ποτέ να είναι σκλαβωμένος ας ετοιμαστούν λοιπόν αυτοί που θέλουν να μας εμποδίσουν, γιατί τους περιμένουμε ήδη.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΔΙΚΑΙΩΤΕΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ (Φ.ΝΙΤΣΕ)

H φιλοσοφία έχει εχθρούς. Και καλό θάταν να τους ακούει κανείς, ιδιώς όταν συμβουλεύουν τους Γερμανούς  ν΄απαλλάξουν τ΄άρρωστα μυαλά τους απ΄τη μεταφυσική, συστήνοντάς τους, μάλιστα, να στραφούν στη Φύση για  να εξαγνιστούν, όπως έγραφε ο Γκαίτε, ή στη μουσική για να λυτρωθούν, όπως διακήρυττε ο Βάγκνερ. Οι ιατροί του λαού, απορρίπτουν τη φιλοσοφία. Συνεπώς, όποιος θέλει να τη δικαιώσει, θα πρέπει να δείξει για ποιό σκοπό οι υγιείς λαοί τη χρησιμοποίησαν και τη χρησιμοποιούν. Τούτο ίσως ν΄αποβεί ωφέλιμο και για τους άρρωστους : μπορεί έτσι να καταλάβουν κι ΄αυτοί, γιατί επιτέλους τους έβλαψε!
Οι ΄Ελληνες, κατεξοχήν υγιείς, δικαίωσαν τη φιλοσοφία εσαεί με την ίδια τη σκέψη τους : καταπιάστηκαν μαζί της περισσότερο απ΄όποιον άλλο λαό. Δε μπόρεσαν να σταματήσουν όταν έπρεπε : ακόμα και στα ισχνά τους γεράματα παρέμειναν φλογεροί λάτρεις της, έστω κι αν «φιλοσοφία»τότε έλεγαν πιά μονάχα τις θεοσεβείς σοφιστείες και τα πανιερώτατα ψιλολογήματα της χριστιανικής δογματικής. Μείωσαν έτσι πολύ τ΄όφελος που θ΄αποκόμιζαν απ΄αυτήν όλοι οι βάρβαροι μεταγενέστεροί τους που, τυφλωμένοι απ΄την ορμή της νιότης τους, δίχως νου, γλίστρησαν κατευθείαν στις παγίδες και τα λεπτεπίλεπτα δίχτυα της.΄Όμως οι ΄Ελληνες κατάλαβαν πότε έπρεπε ν΄αρχίσουν - κι αυτό το  διδάσκουν πιο ξεκάθαρα απ΄όλους :φυσικά, όχι μες στη θλίψη, όπως θάλεγαν ορισμένοι, θαρρώντας πως η φιλοσοφική ορμή πηγάζει απ΄τη δυσαρέσκεια! Απεναντίας: μες στη χαρά, την πλήρη ακμή, κάτω από τον ζέοντα ήλιο της πιο γενναίας και νικηφόρας ηλικίας. Τότε ακριβώς βάθυναν τη σκέψη τους. Γι ΄αυτό δε μας διδάσκουν απλώς τι εστί φιλοσοφία, αλλά και τι υπήρξαν οι ίδιοι. Αν ήταν τέτοια ανιαρά  γερόντια  με έφεση για πρακτικά ζητήματα- όπως φαντάζονται οι «καλλιεργημένοι» φιλισταίοι του καιρού μας-, ή απλώς και μόνο μετεωρίζονταν μες στους ήχους, τις ανάσες και τις αισθήσεις μιάς διαρκούς ευωχίας- καταπώς θέλουν να πιστεύουν κάποιοι αμόρφωτοι φαντασιοκόποι-, τότε η πηγή της φιλοσοφίας δε θ΄ανάβρυζε ποτέ ανάμεσά τους. Το πολύ- πολύ να κυλούσε κάνα ρυάκι- που σύντομα θα βούλιαζε στην άμμο ή θα εξατμίζονταν- αλλ΄όχι βέβαια εκείνος ο πλατύς κι ορμητικός χείμαρρρος με τους μεγαλοπρεπείς παφλασμούς κυμάτων, που ονομάζουμε αρχαία Ελληνική φιλοσοφία.

ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ [PAUL ÉLUARD (1895-1952)]: Αθήνα
Λαέ ελληνικέ, λαέ βασιλιά, λαέ απελπισμένε
άλλο δεν έχεις πια να χάσεις απ’ τη λευτεριά,
από τον έρωτά σου για τη λευτεριά και για το δίκιο
κι από την άμετρην ευλάβεια πο ’χεις στον εαυτό σου
Λαέ βασιλιά δεν σ’ απειλεί ο θάνατος
στον έρωτά σου είσαι όμοιος, είσαι αγαθός
και το κορμί και η καρδιά σου πεινούν για αιωνιότητα
λαέ βασιλιά, επίστεψες πως το ψωμί σού ανήκε
Και πως σου δίνουν τίμια τ’ άρματα για να γλιτώσεις
την ίδια σου τιμή, το νόμο σου να ορθώσεις,
μα ω απελπισμένε λαέ μπιστέψου μόνο στ’ άρματά σου
σου τα ’δωσαν για ελεημοσύνη μα από τούτα πλάσε την ελπίδα
Κι αντίταξέ τη με τη μαύρη φλόγα
με τον ανήλεο θάνατο που πλάι σου δεν αντέχει
απελπισμένε λαέ, μα λαέ ηρώων
λαέ που πεθαίνεις απ’ την πείνα και πεινάς αχόρταγα για την πατρίδα
Μεγάλε και μικρέ, στο μέτρο του καιρού σου,
ελληνικέ λαέ, τω πιθυμιών σου κύριε πια για πάντα
των πιθυμιών σου για τη σάρκα και το ιδανικό της ενωμένης σάρκας
και για τις άδολες λαχτάρες, το ψωμί, τη λευτεριά σου,
Τη λευτεριά, όμοια με τη θάλασσα και με τον ήλιο.
Το ψωμί παρόμοιο με τους θεούς, το ψωμί που σμίγει τους ανθρώπους.
Το πραγματικό και φωτεινό αγαθό που ’ναι πιο πάνω απ’ όλα
πιο πάνω από τον πόνο και πιο πάνω απ’ τους οχτρούς μας!
Μετάφραση: Άγγελος Σικελιανός. 

Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.