""Πανταχόθεν άποροι καθεστώτες.""
Αφιέρωμα στην Ελένη, στη συμμαθήτριά και νύφη μου, και στις γυναίκες που έδωσαν και δίνουν τη δική τους μάχη με τον καρκίνο.
Καλημέρα, καλησπέρα συναθλητές της Ουτοπίας, σήμερα η ανάρτηση είναι αφιερωμένη -ξανά- στην Ελένη, που πριν λίγες μέρες έδωσε μία μάχη και βγήκε νικήτρια. (Έτσι νομίζαμε τότε και ο καριόλης ο καρκίνος κρυφογέλαγε.] Τα πιο κάτω χαϊκου τα εμπνεύστηκα τις ώρες αγωνίας που βρισκόμουν έξω από το χειρουργείο όπου η συμμαθήτρια, και νύφη μου, έδινε τη δική της μάχη με την ''γρίπη'' της εποχής. Ευτυχώς που το τελικό αποτέλεσμα ήταν θετικό, οπότε τέλος καλό όλα καλά.
Αφιέρωμα στην Ελένη, στη συμμαθήτριά και νύφη μου, και στις γυναίκες που έδωσαν και δίνουν τη δική τους μάχη με τον καρκίνο.
Καλημέρα, καλησπέρα συναθλητές της Ουτοπίας, σήμερα η ανάρτηση είναι αφιερωμένη -ξανά- στην Ελένη, που πριν λίγες μέρες έδωσε μία μάχη και βγήκε νικήτρια. (Έτσι νομίζαμε τότε και ο καριόλης ο καρκίνος κρυφογέλαγε.] Τα πιο κάτω χαϊκου τα εμπνεύστηκα τις ώρες αγωνίας που βρισκόμουν έξω από το χειρουργείο όπου η συμμαθήτρια, και νύφη μου, έδινε τη δική της μάχη με την ''γρίπη'' της εποχής. Ευτυχώς που το τελικό αποτέλεσμα ήταν θετικό, οπότε τέλος καλό όλα καλά.
(Έλα όμως που δύο χρόνια περίπου μετά ο καρκίνος είναι αυτός που θα είναι ο τελικός νικητής) Ο κάθε άνθρωπος όταν βρίσκεται στον προθάλαμο ενός χειρουργείου, όπου μέσα ένα αγαπημένο του πρόσωπο δίνει μια μάχη ζωής, αντιδρά διαφορετικά, εγώ βρήκα αυτόν τον τρόπο, γράφοντας χαϊκου προσπαθούσα να επιβληθώ στην αγωνία μου. Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να μιλήσω στις γυναίκες, στις γυναίκες που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, και να τις πω το εξής: μην επιτρέπεις στο φόβο, και στην αμέλεια να σε στείλει πριν την ώρα σου, είναι απαράδεκτο σήμερα να υπάρχουν γυναίκες οι οποίες δεν κάνουν το αυτονόητο, δηλαδή κάθε μήνα ψηλάφηση του μαστού και κάθε χρόνο υπέρηχο. Προς θεού μην επιτρέπεται την εξάπλωση του καρκίνου, ειδικά η πρόληψη στον μαστό σώζει ζωές, αύριο κιόλας κάνε τον πρώτο έλεγχο. Το ίδιο ισχύει και για όποιο αρσενικό διαβάσει το πιο πάνω άρθρο, σώστε τις γυναίκες σας, σώστε τις φίλες σας, σώστε τις μανάδες σας, σώστε τις κόρες σας και τις αδερφές σας. Καλή ανάγνωση, με σεβασμό και εκτίμηση: Eπικούρειος Πέπος.
ΥΓ. 11/07/17 Δυστυχώς για μια ακόμα φορά ο τελικός νικητής θα είναι ο καρκίνος, η νύφη μου βρίσκεται πια σε πολύ δύσκολη, τραγική θέση θα έλεγα, η μετάσταση στο συκώτι έγινε και τώρα το συκώτι είναι άχρηστο, με ότι αυτό σημαίνει. Τα πιο κάτω ποιήματα ονομάζονται χα'ι'κού και φημίζονται για τη σαφήνεια τους και το μεστό τους νόημα. Τα έγραψα έξω από την πόρτα του χειρουργείου, τότε που νομίζαμε πως όλα θα πήγαιναν καλά. (Κάποια τα έχω προσθέσει τώρα λόγω της κατάστασης.)
😱😱😱😱😱😱😱
Άτυχη Ελένη,
τυχερή που έχεις
τέτοιους γιους.
Ιούλιος μήνας,
καύσωνας, πόνος
και αποχαιρετισμός;
Ανθρώπινα πλάσματα
εφήμερα άνθη
καλού και κακού.
Άσπρη μπλούζα
σύνδρομο φόβου
καλά ή κακά μαντάτα;
Άνοιξη, καλοκαίρι,
φθινόπωρο, χειμώνας
πολλές αλλαγές,
πολλές απουσίες.
Πράσινη μπλούζα
μαχαίρι φόβος,
ελπίδα.
Αναμονή!!!
προθάλαμος χειρουργείου
καρκίνος τέλος;
Γυναικείος μαστός
πηγή ερωτισμού
φωλιά καρκίνου;
Να κλέψω χρόνια;
από που
και πόσα;
Γαλαξίας
στίγμα ανθρώπου
κόκκος άμμου.
Τέλος προβλημάτων
αρχή ταξιδιού
αντίο.
Ένας άνθρωπος
γράφει χαϊκου
άτακτη φωνούλα.
Λουλούκα
σπαρτό μαλλί
φτερό στο άνεμο.
Αλκιωνίδες μέρες
γλυκές ματιές
Θα λάβουν τέλος;
Κοντεσίνα Ηρώ
ατάραχη λιμνούλα
άνθος κερασιάς.
Μια μέλισσα
μεταφράζει άνθη
μεταφέρει γύρη
Νινί.
Πως να ήταν άραγε η ποίηση
σε μικρή ηλικία;
ρωτήστε την Κορνηλία.
Πάνω στη βάρκα
καλοπερασάκιας
χαρά θεού
ηγέτης.
Φωτισμένου μήνυμα
μας δείχνει το δρόμο
Αστροτόμ.
Ο ποιητής
το πρώτο τζιτζίκι
λαλιά του Poof.
Ένα καράβι στ' ανοιχτά
γιατί χασομεράει,
θα φτάσει άραγε ο
Μr Alex;
Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωϊ
ο πιστός φίλος.
Θα τη ρωτούσα
την ποίηση,
μπορώ να σ' αγαπώ;
Αχ πως μοιάζει
η καρδιά μου
με ρολόι τοίχου.
Σαν πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο μυαλό μου
οι στίχοι.
Λεπτή σελήνη
μην τρομάζεις
απ' την ομορφιά των κοριτσιών.
Ο ποιητής μας δείχνει
το δρόμο,
ακολουθούν οι λέξεις.
Μην κλαις άνθρωπε
άνθη, έρωτες, αστέρια
κι αυτά θα χαθούν.
Απόψε ως κι εσύ, Σελήνη
πας βιαστική
στην Αυλή των θαυμάτων;
Στέκομαι εδώ
και σκέπτομαι
γιατί άραγε; τι προσφέρω;
Ούτε καν ένα νεύμα
από την Προναία
για καλή τύχη.
Η λάμψη της σελήνης
αργεί πάνω στα άνθη,
γυρεύει τον έρωτα;
Ένας γιος αγκαλιάζει
τη μάνα για τελευταία
φορά, και μετά τι;
Μαμά μ' ακούς;
Σ' ακούω γιε μου,
Μαμά μη φεύγεις...
Τα πιο πάνω ψήγματα χαϊκου είναι του Επικούρειου Πέπου.
ΥΓ. 11/07/17 Δυστυχώς για μια ακόμα φορά ο τελικός νικητής θα είναι ο καρκίνος, η νύφη μου βρίσκεται πια σε πολύ δύσκολη, τραγική θέση θα έλεγα, η μετάσταση στο συκώτι έγινε και τώρα το συκώτι είναι άχρηστο, με ότι αυτό σημαίνει. Τα πιο κάτω ποιήματα ονομάζονται χα'ι'κού και φημίζονται για τη σαφήνεια τους και το μεστό τους νόημα. Τα έγραψα έξω από την πόρτα του χειρουργείου, τότε που νομίζαμε πως όλα θα πήγαιναν καλά. (Κάποια τα έχω προσθέσει τώρα λόγω της κατάστασης.)
😱😱😱😱😱😱😱
Άτυχη Ελένη,
τυχερή που έχεις
τέτοιους γιους.
Ιούλιος μήνας,
καύσωνας, πόνος
και αποχαιρετισμός;
Ανθρώπινα πλάσματα
εφήμερα άνθη
καλού και κακού.
Άσπρη μπλούζα
σύνδρομο φόβου
καλά ή κακά μαντάτα;
Άνοιξη, καλοκαίρι,
φθινόπωρο, χειμώνας
πολλές αλλαγές,
πολλές απουσίες.
Πράσινη μπλούζα
μαχαίρι φόβος,
ελπίδα.
Αναμονή!!!
προθάλαμος χειρουργείου
καρκίνος τέλος;
Γυναικείος μαστός
πηγή ερωτισμού
φωλιά καρκίνου;
Να κλέψω χρόνια;
από που
και πόσα;
Γαλαξίας
στίγμα ανθρώπου
κόκκος άμμου.
Τέλος προβλημάτων
αρχή ταξιδιού
αντίο.
Ένας άνθρωπος
γράφει χαϊκου
άτακτη φωνούλα.
Λουλούκα
σπαρτό μαλλί
φτερό στο άνεμο.
Αλκιωνίδες μέρες
γλυκές ματιές
Θα λάβουν τέλος;
Κοντεσίνα Ηρώ
ατάραχη λιμνούλα
άνθος κερασιάς.
Μια μέλισσα
μεταφράζει άνθη
μεταφέρει γύρη
Νινί.
Πως να ήταν άραγε η ποίηση
σε μικρή ηλικία;
ρωτήστε την Κορνηλία.
Πάνω στη βάρκα
καλοπερασάκιας
χαρά θεού
ηγέτης.
Φωτισμένου μήνυμα
μας δείχνει το δρόμο
Αστροτόμ.
Ο ποιητής
το πρώτο τζιτζίκι
λαλιά του Poof.
Ένα καράβι στ' ανοιχτά
γιατί χασομεράει,
θα φτάσει άραγε ο
Μr Alex;
Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωϊ
ο πιστός φίλος.
Θα τη ρωτούσα
την ποίηση,
μπορώ να σ' αγαπώ;
Αχ πως μοιάζει
η καρδιά μου
με ρολόι τοίχου.
Σαν πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο μυαλό μου
οι στίχοι.
Λεπτή σελήνη
μην τρομάζεις
απ' την ομορφιά των κοριτσιών.
Ο ποιητής μας δείχνει
το δρόμο,
ακολουθούν οι λέξεις.
Μην κλαις άνθρωπε
άνθη, έρωτες, αστέρια
κι αυτά θα χαθούν.
Απόψε ως κι εσύ, Σελήνη
πας βιαστική
στην Αυλή των θαυμάτων;
Στέκομαι εδώ
και σκέπτομαι
γιατί άραγε; τι προσφέρω;
Ούτε καν ένα νεύμα
από την Προναία
για καλή τύχη.
Η λάμψη της σελήνης
αργεί πάνω στα άνθη,
γυρεύει τον έρωτα;
Ένας γιος αγκαλιάζει
τη μάνα για τελευταία
φορά, και μετά τι;
Μαμά μ' ακούς;
Σ' ακούω γιε μου,
Μαμά μη φεύγεις...
Τα πιο πάνω ψήγματα χαϊκου είναι του Επικούρειου Πέπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου