ΔΕΚΑΤΟ ΜΕΡΟΣ μιας απίστευτης αλλά αληθινής ιστορίας της Διονυσίας και του Επίκουρου.

Μέρος Δέκατο, σύνδεση με το προηγούμενο. Είχαμε μείνει στο γραφείο του γιατρού που τον βρήκαν νεκρό στο γραφείο του.

Η γυναίκα του γιατρού ήταν συγκλονισμένη, ο σύζυγός της ήταν νεκρός, πάνω στο γραφείο του υπήρχε ένας κλειστός φάκελος και απ' έξω έγραφε: 

''ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΜΌΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΌ ΜΟΥ''

Η Νεφέλη, αυτό ήταν το όνομα της γυναίκας, αναρωτιόταν αν μέσα στο γράμμα υπήρχε η απάντηση στον ξαφνικό θάνατο του συζύγου της. Τα είχε χαμένα, ζήτησε από τον οικογενειακό τους φίλο να παραστεί αν μπορούσε στη νεκροψία που θα γινόταν για να αποφανθούν ως προς τα αίτια του θανάτου. Πήρε το γράμμα στα χέρια της και προς στιγμήν σκέφτηκε να το ανοίξει, με πιο ψύχραιμη σκέψη αποφάσισε να μην παραβεί την επιθυμία του αγαπημένου της συζύγου. Τηλεφώνησε αμέσως στην κόρη της που βρισκόταν στην Αμερική για να της ανακοινώσει τα δυσάρεστα, πως θα έλεγε στην μονάκριβη κόρη τους που λάτρευε τον πατέρα της πως ήταν νεκρός; Όταν άκουσε τη φωνή τής κόρης της δεν άντεξε, έβαλε τα κλάματα, η κόρη περίμενε να συνέλθει η μητέρα της για να καταλάβει τι συμβαίνει. Όταν άκουσε τα δυσάρεστα χρειάστηκαν κάποια λεπτά για να επεξεργαστεί τα λεγόμενα της μητέρας της, πριν μία ώρα είχε μιλήσει με τον πατέρα της και όλα ήταν μια χαρά, ο πατέρας της στην ολιγόλεπτη κουβέντα που είχαν δεν της είχε παραπονεθεί για κάτι, τι έγινε και ξαφνικά μία ώρα μετά ακούει την μητέρα της να της ανακοινώνει τον θάνατο της μητέρας της; 

Η Μυρτώ μετά το πρώτο σοκ ανάκτησε την ψυχραιμία της και ρώτησε την μητέρα της για το ποιος ήταν αυτός που αποφάνθηκε πως ήταν έμφραγμα. Όταν της ανάφερε το όνομα του κ. Αλέξανδρου δεν είχε καμία αμφιβολία για την διάγνωση, θυμήθηκε επίσης πως ο πατέρας της της είχε παραπονεθεί κάποια στιγμή για κάποιες ταχυκαρδίες που είχε αλλά οι καρδιολόγοι δεν έκριναν πως υπήρχε λόγος ανησυχίας. Όταν η μητέρα της την ενημέρωσε για τον φάκελο που είχε βρει πάνω στο γραφείο, ζήτησε από την μητέρα της να τον ανοίξει, η μητέρα της όμως ήταν ανένδοτη. Όχι Μυρτώ, δεν θα τον ανοίξω, για να ζητήσει ο πατέρας σου να τον ανοίξεις εσύ θα είχε τους λόγους του και θα πρέπει να τους σεβαστούμε. Όταν με το καλό φθάσεις θα τον ανοίξεις εσύ. Έκλεισαν το τηλέφωνο γιατί η Μυρτώ θα έπρεπε να ενημερώσει τον διευθυντή της για το συμβάν και παράλληλα να ψάξει να βρει την πιο σύντομη πτήση για την Ελλάδα. Έφθασε στην Ελλάδα την επόμενη μέρα το απόγευμα μέσω Παρισιού. Την επόμενη μέρα μετά την άφιξή της έγινε η κηδεία του αγαπημένου της πατέρα. Θυμόταν πως ο πατέρας της επιθυμούσε την αποτέφρωση αλλά αυτό δεν το επέτρεπε η εκκλησία και ως εκ τούτου αναγκάστηκαν να γίνει ταφή. 

Αργά το απόγευμα όταν βρέθηκε στο γραφείο του πατέρας της και έπιασε στα χέρια της τον φάκελο αποφάσισε πως ήταν η ώρα να πληροφορηθεί το περιεχόμενο αυτού του φακέλου. Το γράμμα είχε ημερομηνία 07/07/77. Αγαπημένο μου παιδί, πολυαγαπημένη μου Μυρτώ, όταν θα διαβάζεις αυτές τις γραμμές εγώ δεν θα υπάρχω πια στη ζωή, θέλω να μου υποσχεθείς πως θα προβείς σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες που αναφέρω στο γράμμα μου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα αναλάβεις εσύ να διεκπεραιώσεις όλη την υπόθεση. Ίσως θα έπρεπε να σου είχα μιλήσει πιο πριν, σε παρακαλώ να κατανοήσεις το κίνητρό μου. Η ιστορία ξεκινάει όταν εσύ ήσουν ακόμα στην ηλικία των πέντε ετών, δηλαδή το 1955..... Όταν η Μυρτώ τελείωσε το γράμμα αναλύθηκε σε λυγμούς, ήταν πολύ αναστατωμένη, αυτά που διάβασε την είχαν συγκλονίσει. Ανέβηκε στο πάνω διαμέρισμα που την περίμενε η μητέρα της με μεγάλη αγωνία και της γνωστοποίησε το περιεχόμενο της επιστολής. Η μητέρα σωριάστηκε στην πολυθρόνα, αναρωτιόταν για το πως ο σύζυγός της κατάφερε να κρατήσει μέσα του αυτό το μυστικό τόσα χρόνια. Από τις σκέψεις της την έβγαλε η φωνή της κόρης της. Μάνα, αύριο φεύγω για τα Τρίκαλα πρέπει σύντομα να συναντηθώ με τον θείο μου. Εννοούσε τον αδερφό του πατέρα της που είχε το Μαιευτήριο στα Τρίκαλα. Είχαν συναντηθεί με τον θείο της στην κηδεία του πατέρα της αλλά τότε δεν γνώριζε τίποτα για το περιεχόμενο του φακέλου.

Τηλεφώνησε στον θείο της ο οποίος προς μεγάλη του έκπληξη άκουσε την ανιψιά του να του λέει πως την επόμενη μέρα θα έφθανε στα Τρίκαλα. Από λεπτότητα δεν την ρώτησε τον λόγο, ήταν όμως χαρούμενος που συνέβη αυτό γιατί η Μυρτώ ήταν η πολυαγαπημένη του ανιψιά. Την επόμενη μέρα η Μυρτώ με το αυτοκίνητο του πατέρα της ξεκινούσε για την όμορφη πόλη των Τρικάλων. Αργά το απόγευμα έφθασε στο σπίτι όπου την υποδέχθηκαν όλοι με χαρά, κανενός το μυαλό δεν μπόρεσε να φανταστεί τον λόγο της επίσκεψης. Όλοι υπέθεσαν πως απλά πριν φύγει για την Αμερική ήθελε να τους ξαναδεί. Μετά το δείπνο ρώτησε τον θείο της αν θα μπορούσε την επόμενη να τον επισκεφτεί στην κλινική - Μαιευτήριο. Ο θείος της είπε πως αυτό θα του έδινε μεγάλη χαρά γιατί θα την ξεναγούσε και στη νέα πτέρυγα. Την επόμενη στις 11:00 βρισκόταν στην κλινική και ο θείος της την ξεναγούσε στη νέα πτέρυγα. Όταν τελείωσαν την ξενάγηση, ζήτησε από τον θείο της να μείνουν μόνοι τους στο γραφείο γιατί ήθελα να του διαβάσει κάτι σημαντικό. Ο θείος της γεμάτος απορία, την παρατηρούσε που έβγαλε από την τσάντα της ένα γράμμα και αναρωτιόταν τι ήταν αυτό το σημαντικό που είχε να του πει η αγαπημένη του Μυρτώ. Όταν η Μυρτώ βγήκε από το γραφείο είχε μια ικανοποίηση στο βλέμμα της, η όψη της ήταν κάπως χαρούμενη, ήταν σημαντικές οι πληροφορίες που πήρε από τον θείο της και κυρίως που είχε συναινέσει στα σχέδια που του παρουσίασε, συμφώνησε σε όλες της τις προτάσεις. 

Εδώ θα σταματήσω την αφήγηση του 10του μέρους. Θ.Θ. Θα συνεχίσω σύντομα γιατί σε λίγο η υπόθεση αποκτά πολύ ξεχωριστό ενδιαφέρον. Σας χαιρετώ ο αφηγητής Πεπέ.