Αυτός ο "Νορμάνος" όμως, που οι πολυάσχολοι πραματευτάδες της περιοχής δεν γνωρίζουν, ήταν ένας ξένος, που ήρθε από μακριά και πολέμησε για την ελευθερία τους και σκοτώθηκε για δαύτους. Κανένας δεν τον εξανάγκασε να κάνει κάτι τέτοιο. Πολέμησε και σκοτώθηκε, γιατί μία ΙΔΕΑ που είχε στο κεφάλι του, η ιδέα ΕΛΛΑΔΑ, του υπενθύμιζε ότι άξιζε να κάνει γι αυτήν, ό,τι έκανε.
Ο δρόμος ΟΔΟΣ ΝΟΡΜΑΝΟΥ είναι αφιερωμένος στον Norman von Ehrenfels, τον ευγενή Γερμανό αξιωματικό που έφτασε στην Ελλάδα επικεφαλής σώματος 120 επιλέκτων στρατιωτών και θυσιάστηκε για την πατρίδα μας. Ο Γερμανός στρατηγός κόμης Νόρμαν Έρενφελς, διακρίθηκε για τη γενναιότητα που επέδειξε στη μάχη του Πέτα, στις 4 Ιουλιου του 1822. Στην μάχη επικεφαλής σώματος που αποτελούνταν από 93 Γερμανούς Φιλέλληνες, γνώρισε την ήττα και τον αποδεκατισμό του σώματος του πολεμώντας ηρωικά και με αυταπάρνηση στην πρώτη γραμμή.
Ο δρόμος ΟΔΟΣ ΝΟΡΜΑΝΟΥ είναι αφιερωμένος στον Norman von Ehrenfels, τον ευγενή Γερμανό αξιωματικό που έφτασε στην Ελλάδα επικεφαλής σώματος 120 επιλέκτων στρατιωτών και θυσιάστηκε για την πατρίδα μας. Ο Γερμανός στρατηγός κόμης Νόρμαν Έρενφελς, διακρίθηκε για τη γενναιότητα που επέδειξε στη μάχη του Πέτα, στις 4 Ιουλιου του 1822. Στην μάχη επικεφαλής σώματος που αποτελούνταν από 93 Γερμανούς Φιλέλληνες, γνώρισε την ήττα και τον αποδεκατισμό του σώματος του πολεμώντας ηρωικά και με αυταπάρνηση στην πρώτη γραμμή.
Από τους 93, γλύτωσαν μόνο οι 25.
«ΧΑΣΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ».
Ο ίδιος ο Νόρμαν πολύ βαριά πληγωμένος αναφέρθηκε στον Μαυροκορδάτο με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, λέγοντας τα εξης: «Πρίγκιπά μου, χάσαμε τα πάντα, πλην της τιμής».
Μετά από λίγο καιρό ξεψύχησε στο Μεσολόγγι.-ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Ο Καρλ Φριντριχ Λέμπερεχτ Γκραφ φον Νόρμαν-Έρενφελς (γερμ.Karl von Normann-Ehrenfels, εξελληνισμένα: Κάρολος Νόρμαν, Στουτγκάρδη, 14 Σεπτεμβρίου 1784 – Μεσολόγγι, 15 Νοεμβρίου 1822) ήταν στρατιωτικός από την Βυρτεμβέργη ο οποίος πολέμησε στους Ναπολεόντιους Πολέμους. Ως Φιλέλληνας μετέβη στην Ελλάδα, προκειμένου να ενισχύσει των αγώνα των Επαναστατών κατά την Επανάσταση του 1821.
Ο Καρλ φον Νόρμαν-Έρενφελς ήταν εκ των υιών του δικαστικού Φίλιπ Κρίστιαν φον Νόρμαν-Έρενφελς, ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός του Βασιλείου της Βυρτεμβέγης την περίοδο 1806–1812. Το 1799, εντάχθηκε σε ένα σύνταγμα Αυστριακών θωρακοφόρων. Σύντομα, έλαβε τίτλο διοικητή και πολέμησε μαζί με τους Αυστριακούς ως την υπογραφή της Ειρήνης της Λυνεβίλ. Με την βοήθεια του πατέρα του, στη συνέχεια, μετατοπίστηκε στο στρατό της Βυρτεμβέργης, φτάνοντας ως το αξίωμα του Αντισυνταγματάρχη και διοικητή του συντάγματος των ελαφρών ιππέων της βασιλικής φρουράς το 1810. Το 1812, ηγήθηκε του συντάγματός του στην Γαλλική εισβολή στη Ρωσία. Το 1813, ως υποστράτηγος, οργάνωσε και ηγήθηκε μιας ταξιαρχίας ιππικού, αρχικά με το μέρος των Γάλλων, αν και στις 18 Οκτωβρίου προτίμησε να ταχθεί με το μέρος των Συμμαχικών Δυνάμεων, κι αυτό παρά το γεγονός ότι η Βυρτεμβέργη εξακολουθούσε να είναι σύμμαχος δύναμη του Ναπολέοντα. Η πράξη αυτή οδήγησε τον Βασιλιά Φρειδερίκο Α΄ της Βυρτεμβέργης να απαγορεύσει στον Νόρμαν την επιστροφή στη Βυρτεμβέργη. Δεν ήταν παρά μονάχα μετά τον θάνατο του Βασιλιά, τον Μάρτιο του 1817, που του επετράπη η επιστροφή του στην πατρίδα του, αν και η απαγόρευση εισόδου παρέμενε όσον αφορά την πρωτεύουσα του κρατιδίου, Στουτγκάρδη.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, τον διαδέχτηκε ως κύριος των γαιών που διέθετε αυτός στο Έρενφελς, αλλά στις αρχές του 1822, μαζί με άλλους Φιλέλληνες, αναχώρησε για την Ελλάδα για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες Επαναστάτες κατά τον ξεσηκωμό τους ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπηρέτησε ως αρχηγός του επιτελείου του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στην καταστροφική Μάχη του Πέτα στις 16 Ιουλίου 1822. Βαριὰ πληγωμένος, κατόρθωσε νὰ φτάσει στο Μεσολόγγι, όπου και πέθανε τον Νοέμβριο του 1822.
Πηγή: Ζήνων Παπαζάχος.
Ανιχνευτής ο Πεπέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου