19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2018 την ημέρα που τα μέλη της ΟΚΡΑ ανέβηκαν στο Τρύπιο Λιθάρι. Όλα ήταν Μαγικά. Το ρεπορτάζ επιμελήθηκε ο Επικούρειος Πέπος.

 

Φίλες και φίλοι αγαπητοί συν- ορειβάτες, συν-φυσιολάτρες, συν-οδοιπόροι σας κ.ο.μ. σας καλημερίζω από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην νύφη μου την Ελένη που συμμετείχε στην ανάβαση που κάναμε το 2010 και που δυστυχώς πέρυσι αναχώρησε πρόωρα για τη χώρα των Μακάρων, και σε όσους αγαπούν τη φύση και την ορειβασία, σήμερα θα σας μιλήσω για την καταπληκτική ανάβαση που κάναμε για να κατακτήσουμε την κορυφή του Κόζιακα-Κερκέτιον.

Ας ξεκινήσω από την αρχή, πριν 8 χρόνια 21 άτομα αποφασίσαμε το 2010 να ανεβούμε στο πιο ψηλό σημείο του Κόζιακα, ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα αλλά τα καταφέραμε.

Αρχές καλοκαιριού διαπίστωσα πως εκτός από την δική μου επιθυμία υπήρχε και σε άλλα άτομα η έλξη για μια επίσκεψη στο τρύπιο λιθάρι, αρχές Αυγούστου η απόφαση είχε παρθεί, η 19τη θα ήταν η ημέρα της ανάβασης.
Αρχικά ο αριθμός των μελών ξεπερνούσε τα 20 στην πορεία κάποιοι λιποψύχησαν, κάποιοι άλλοι δεν μπόρεσαν γιατί προτίμησαν να το δουν από τον καναπέ, και κάποιοι άλλοι ήθελαν αλλά κάποιο άλλο πρόβλημα δεν τους το επέτρεψε.
Στην τελική ευθεία μετρηθήκαμε 12 άτομα, ιδού οι 12 ήρωες!!!
Ευάγγελος Φίλιππας αρχηγός αποστολής.
Επίτιμος υπαρχηγός ο Mr Alex
Ιατρική Φροντίδα η Ράνια.
Μάνα του λόχου η Δολέντσια.
Μετάφραση και διερμηνεία με την αρκούδα η Δήμητρα-Περσεφόνη.
Εκπρόσωπος της Π.Α. ο σμηναγός Ερμής.
Εκπρόσωπος των Μουσών η Ερατώ.
Εκπρόσωπος της πυροσβεστικής η Κορνηλία.
Εκπρόσωπος της Πιαλείας και φροντιστής της ομάδας ο Παναγιώτης.
Α' εκπρόσωπος Γοργογυρίου και φροντιστής ο Αντώνης.
Β' εκπρόσωπος Γοργογυρίου ο φοβερός και τρομερός Θοδωρής.
Σκηνοθέτης και κάμεραμαν ο Επικούρειος Πέπος.
Αυτά ήταν τα μέλη της ΟΚΡΑ που το πρωί της Κυριακής στις 07:00 ξεκίνησαν την ιστορική ανάβαση για το τρύπιο λιθάρι.

Από την Παρέα του 2010 συμμετείχαν μόνον 4 άτομα, άρα στην ομάδα μπήκαν νέα μέλη, ελπίζω του χρόνου να υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή και θεού επιτρέποντος να είναι παρόντα όλα τα μέλη που έλαβαν μέρος στη φετινή ανάβαση.
Αρχικά πίστευα πως τουλάχιστον για μένα το φετινό εγχείρημα θα ήταν αρκετά δύσκολο λόγω κάποιων ενοχλήσεων στα γόνατα, τελικά όλα πήγαν καλά και μετά από τετράωρη πορεία φθάσαμε στον προορισμό μας. Κάποια στιγμή στη μέση της διαδρομής σε μια δύσκολη ανηφόρα ζοριστηκα πάρα πολύ, εκείνη τη στιγμή φώναξα δυνατά τρεις φορές: ΟΚΡΑ!  ΟΚΡΑ!!  ΟΚΡΑ!!! Αυτόματα ένιωσα πιο δυνατός και συνέχισα.

Μεταξύ των μελών υπήρχε άψογη συνεργασία και αλληλοβοήθεια. Δεν είναι δυνατόν να σας περιγράψω το πανέμορφο τοπίο που έβλεπαν τα μάτια μας κατά την διάρκεια της ανάβασης.
Τι κρίμα που αυτές τις μοναδικές εικόνες δεν τις αντικρίζουν πιο πολλοί άνθρωποι. Φίλες και φίλοι βάλτε την ορειβασία στο πρόγραμμα σας, θα ζήσετε μαγικές στιγμές, θα σας ευγνωμονούν τα μάτια σας.
Μετά από 4 ώρες περίπου μιας μοναδικής και πανέμορφης διαδρομής, εδώ θα πρέπει να πω εκ μέρους όλων των μελών ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ορειβατικό σύλλογο Τρικάλων για την σήμανση που έχουν κάνει, ειλικρινά τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, έχουν κάνει αξιόλογη προσπάθεια με αποτέλεσμα και για πρώτη φορά να πας υπάρχει τέτοια σήμανση που δεν πρόκειται να χαθείς. Εύγε και πάλι εύγε.
Λίγο πριν φθάσουμε στην κορυφή ο αρχηγός, μας κέρασε πολύ νόστιμα τυροπιτάκια που είχε ετοιμάσει η μητέρα του και μπισκότα, αρχηγέ σ' ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε επίσης την μητέρα του Αντώνη για το εξαιρετικό ζυμωτό ψωμί.

Η μεγάλη έκπληξη ήταν ο φοβερός και τρομερός Θοδωρής, του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, εντωμεταξύ ξέχασα να σας πω πως ο αρχηγός κάποια στιγμή μας είχε πει το εξής: 

αν βρούμε την αρκούδα και μας επιτεθεί θα πρέπει ο Θοδωρής και ο Επικούρειος Πέπος να την αντιμετωπίσουν!!!!!!

Όταν ρώτησα τον αρχηγό τι ακριβώς εννοούσε με τη λέξη ''αντιμετωπίσουν'', μου είπε:
Να θυσιαστεί τε για την ομάδα!!!!!!
Στην αρχή μας έλουσε κρύος ιδρώτας αλλά όταν μας εξήγησε πως αν αυτό το απίθανο σενάριο γινόταν πράξη όλος ο κόσμος θα μιλούσε για δύο ήρωες που θυσιάστηκαν προκειμένου να γλιτώσουν τα υπόλοιπα μέλη, και πως όλοι οι ορειβατικοί σύλλογοι θα μιλούσαν για μας, νιώσαμε το μεγαλείο της θυσίας μεν, αλλά από μέσα μας ευχόμασταν να μην βρεθεί η αρκούδα στο δρόμο μας!!!!

Εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν το γεγονός πως όση ώρα γινόταν αυτή  η συζήτηση η γυναίκα μου δεν είπε κάτι,  δεν έφερε καμία αντίρρηση, όταν επιστρέψαμε σπίτι και της εξήγησα την απορία μου, μου είπε το εξής διφορούμενο: ήταν  η μοναδική  ευκαιρία  να έβλεπα  κι εγώ από κοντά μια αρκούδα!!!!!!!Δεν μπόρεσα να καταλάβω τι εννοούσε και γι' αυτό θα μείνω με την απορία. 

Εγώ και ο Θοδωρής είχαμε βέβαια τίς ενστάσεις μας, αλλά δεν φέραμε αντίρρηση γιατί ο λόγος του αρχηγού της αποστολής ήταν καταλυτικός. Ο αρχηγός της ομάδας ήταν αυτός που είχε την ευθύνη και τα μέλη οφείλουν να υπακούνε.

Για κάθε ενδεχόμενο εγώ και ο Θοδωρής αποφασίσαμε να βγάλουμε αρκετές φωτογραφίες ώστε να υπάρχουν για καλό και για κακό.
Ευτυχώς που δεν συναντήσαμε την αρκούδα κι έτσι δεν χρειάστηκε να γίνουμε ήρωες.
Όταν πλησιάσαμε κοντά στο τρύπιο λιθάρι και αντικρίσαμε εκείνο το εξαίσιο θέαμα όλη η κούραση πήγε περίπατο!!!!

Φίλες και φίλοι είναι αδύνατον να σας περιγράψω την ομορφιά και τα συναισθήματα που νιώσαμε, ήμασταν όλοι ενθουσιασμένοι, είναι υπέροχο να βιώνεις κάτι τόσο μοναδικό. Όταν πια μπήκαμε στο εσωτερικό της τρύπας, με δέος κοιτάζαμε από πού ξεκινήσαμε και που φθάσαμε, όλοι μαζί αναφωνήσαμε ΟΚΡΑ!!! 

Αφού βγάλαμε τις σχετικές φωτογραφίες, και μαγεμένοι παρατηρούσαμε το τοπίο, βρήκαμε το πλέον κατάλληλο μέρος για να στρώσουμε τραπέζι.

Ίσως αυτό να ήταν το πιο γευστικό και απολαυστικό γεύμα της ζωής μου. Όλοι για έναν, και ένας για όλους, αυτό ήταν το σύνθημα μας, αυτό έγινε και στην τράπεζα, πλούσια τα εδέσματα, καλή η παρέα, μοναδικό το τοπίο, μετά το γεύμα ξαπλώσαμε και προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τον Θεό μας για να του πούμε ένα ευχαριστώ που μας αξίωσε να ζήσουμε αυτές τις ξεχωριστές-μοναδικές στιγμές.

Ο Mr Alex με την Δήμητρα-Περσεφόνη και την Κορνηλία ενώ οι υπόλοιποι συνεχίζαμε την επικοινωνία με τον δικό του θεό ο καθένας, αποφάσισαν να κάνουν κάποιες περαιτέρω εξερευνήσεις και αναβάσεις σε κάποια σημεία που υπήρχαν κοντά μας. Το να τους βλέπεις εκεί ψηλά σου κοβόταν η ανάσα, κι όμως κάποιος που θα τους έβλεπε εκεί από την μπροστινή πλευρά του βουνού, δηλαδή από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι θα νόμιζε πως πήγαν εκεί πετώντας. Όταν έφθασαν στην κορυφή ύψωσαν τη σημαία της ΟΚΡΑ ενώ τους παρατηρούσε ένας περήφανος αετός. Εκείνο που δεν διευκρινίστηκε ήταν αν ο αετός τους καμάρωνε η τους θεωρούσε για το γεύμα του και το δείπνο του. Αν πάντως στο μυαλό του είχε την δεύτερη εκδοχή βγήκε γελασμένος γιατί προφανώς δεν γνώριζε πως αυτά τα τρία άτομα ήταν μέλη της ΟΚΡΑ!!!

Ο Mr Alex πάντως απ' ό,τι μου είπε είχε την ευγενή καλοσύνη να του κάνει την πρόταση να γίνει κι αυτός μέλος της ΟΚΡΑ και αν θέλει να είναι και το σήμα της ομάδας μας. Αν με ρωτήσετε πως τα είπε όλα αυτά, και πως τα κατάλαβε ο αετός θα σας πω απλά πως δεν γνωρίζετε πως ο Mr Alex από τότε που ήταν μικρός μιλούσε στα πουλιά και τα πουλιά τον καταλάβαιναν!!!! Απίστευτο μεν αλλά αληθινό. Ο αετός ευγενικά εξήγησε στον Μr Alex πως δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΟΚΡΑ αν και θα το ήθελε πάρα πολύ, γιατί δεν μπορεί να εγκαταλείψει τα λημέρια του.
Ο Μr Alex του έκανε τότε την εξής φοβερή πρόταση, να ίδρυση την ΟΚΡΑ των αετών με έδρα το τρύπιο λιθάρι!!!! Φοβερός ο Μr Alex, ο αετός χαμογέλασε και ζήτησε χρόνο προκειμένου να ενημερώσει και τους υπόλοιπους αετούς της ομάδας και την απάντηση θα μας της έδινε στην επόμενη ανάβαση!!!

Φίλες και φίλοι καταλαβαίνετε πως έχουμε σοβαρό λόγο του χρόνου τον Αύγουστο, θεού επιτρέποντος, να πάμε ξανά στο τρύπιο λιθάρι για να βρούμε τον αετό προκειμένου να μας ανακοινώσει την απόφαση του. Όπως καταλαβαίνετε τα μέλη της ΟΚΡΑ που συμμετείχαν σ' αυτή την αποστολή έζησαν μαγικές στιγμές, και όπως λέει και η Κορνηλία μ' έναν μαγικό τρόπο όλα γίνονται αρκεί να το πιστέψεις.
Κατά τις 13:45 αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην έδρα μας. Με απόφαση του αρχηγού η επιστροφή θα γινόταν από το ίδιο σημείο που ανεβήκαμε. Αυτό ήταν μεν καλό γιατί δεν θα χρειαζόταν να έρθουν να μας πάρουν από τα Περτουλιώτικα λιβάδια, αλλά η κατάβαση ήταν πάρα πολύ πιο δύσκολη και τα γόνατα μας θα υπέφεραν αρκετά γιατί σχεδόν για 4 ώρες θα υπήρχε μεγάλη καταπόνηση. Τελικά όσοι αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα ήταν στα γόνατα, αυτό διαπιστώσαμε την επόμενη μέρα. Την επόμενη φορά δεν θα επιστρέψουμε από το ίδιο σημείο, θα κάνουμε την ίδια διαδρομή που κάναμε το 2010 αλλά από πιο κοντινή διαδρομή, η κατηφόρα έχει μεγάλες δυσκολίες.

Και στην κατάβαση ευτυχώς όλα πήγαν καλά εκτός από ένα απρόοπτο που μας συνέβη περίπου στη μέση της διαδρομής, και ένα δεύτερο λίγο πριν φτάσουμε. Το πρώτο αφορούσε την εμφάνιση ενός αγριογούρουνου το οποίο ενώ μας κοιτούσε με άγριες διαθέσεις εμείς ως μέλη της ΟΚΡΑ δεν φοβηθήκαμε και όλη μαζί με μια φωνή στεντόρεια που ήχησε σε όλο το βουνό φωνάξαμε τρεις φορές ΟΚΡΑ! ΟΚΡΑ!! ΟΚΡΑ!!! Αυτό ήταν το αγριογούρουνο το έβαλε στα πόδια και ακόμα τρέχει. Όποιος τα βάζει με την ΟΚΡΑ αυτά παθαίνει, ας πρόσεχε ο άγριος χοίρος.
Το δεύτερο απρόοπτο συνέβη όταν ο Επικούρειος Πέπος δεν έκανε καλό πάτημα με αποτέλεσμα να κάνει μια τσουλήθρα κάπου 10 μέτρα!!!! Ευτυχώς η Θεά του δάσους η Άρτεμις έβαλε το χεράκι της και ο Επικούρειος Πέπος δεν τραυματίστηκε. Κάποια στιγμή είχε και ο Mr Alex μια πτώση γιατί αποφάσισε να πιαστεί από κάποια κλωνάρια και να κάνει τα κόλπα που κάνει ο Ταρζάν, έλα όμως που έσπασαν τα κλωνάρια και βρέθηκε στο έδαφος; Ευτυχώς και πάλι η Θεά του Δάσους έβαλε το χεράκι της και δεν είχαμε τραυματισμό.
Σιγά σιγά φθάσαμε στον προορισμό μας, τέλος καλό όλα καλά.

 

Φίλες και φίλοι ήταν μια κορυφαία εμπειρία και εύχομαι του χρόνου να μας αξιώσει ο Θεός να το επαναλάβουμε. Οφείλουμε πολλές ευχαριστίες στον αρχηγό τον Ευάγγελο που οδήγησε την ομάδα με τρόπο και ασφάλεια σε όλη την διαδρομή και φυσικά ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα μέλη που συμμετείχαν σ' αυτή την ονειρεμένη απόδραση στο δικό μας βουνό, στο Κερκέτιο όρος όπου ο Ασκληπιός συνέλεγε τα  θεραπευτικά του βότανα.
Αυτή η ανάβαση ήταν αφιερωμένη στην μνήμη της Ελένης μας που αυτή τη φορά δεν ήταν μεν μαζί μας σωματικά, αλλά με τον δικό της τρόπο μας παρακολουθούσε και μας ενθάρρυνε να τα καταφέρουμε. Ελένη σ' ευχαριστούμε. Φίλες και φίλοι κάπου εδώ σταματώ την περιγραφή, τα υπόλοιπα θα τα πει ο ιστορικός του μέλλοντος όταν ασχοληθεί μ' αυτή την φοβερή και ανεπανάληπτη ομάδα, δηλαδή με την ΟΚΡΑ!!!!

Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο ορειβάτης Επικούρειος Πέπος.

Ακολουθεί ρεπορτάζ από επισκέψεις φίλων και άλλα δρώμενα.

ΥΓ 1]. Δύο μέρες πριν την ανάβαση είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε 2 εκλεκτά φιλαράκια από το ιστορικό Κορωπί Aττικής, την Αγγελική-Αρμονία και τον Άγγελο-Απόλλωνα. Τους ξεναγήσαμε στον κεφαλοπόταμο όπου έμειναν κατενθουσιασμένοι από την ομορφιά του τοπίου και υποσχέθηκαν πως την βάπτιση του πρώτου τους παιδιού θα την κάνουν στα νερά του ποταμού!!!! Τους ξεναγήσαμε επίσης στην πανέμορφη πόλη των Τρικάλων και φυσικά το καφεδάκι μας το ήπιαμε στο retous!!!! Το βράδυ του Σαββάτου δειπνήσαμε στην παραδοσιακή ταβέρνα-μεζεδοπωλείο ΄΄τα χασαπάκια΄΄ και οφείλω να ομολογήσω πως όλα τα φαγητά ήταν γευστικά και σωστά σερβιρισμένα. Να λοιπόν που το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι έχει ένα σημείο αναφοράς ως προς το φαγητό. Αν μάλιστα τα χασαπάκια αντί για τις καταψυγμένες πατάτες ξεκινήσουν να σερβίρουν νορμάλ πατάτες νομίζω πως θα πλησιάσουν το άριστα. Βασίλη σκέψου την πρότασή μου και πράξε τα δέοντα. Αρμονία και Απόλλωνα σας ευχαριστούμε για την ολιγοήμερη επίσκεψη, η Αυλή των θαυμάτων με την παρουσία σας γέμισε ξανά με νότες και θετική αύρα. Καλές διακοπές να έχετε στην Πανέμορφη Κεφαλλονιά.

ΥΓ 2] Δύο μέρες μετά την ανάβαση στο τρύπιο λιθάρι είχαμε την μέγιστη χαρά να υποδεχθούμε στην Αυλή των θαυμάτων δυο Υπέροχους φίλους, εκπαιδευτικούς, τον Ηλία Γιαννακόπουλο και την ανεπανάληπτη Αφροδίτη, αν ήσασταν από μεριά και βλέπατε το πως έκανε μια παλιά μαθήτρια της Αφροδίτης όταν συναντήθηκαν στην αυλή των θαυμάτων,  τότε θα καταλαβαίνατε τι σημαίνει αγάπη και σεβασμός προς τους δασκάλους. Η μαθήτρια είναι η Ελένη Ζωγράφου-Ντακούλα, δηλαδή η σύζυγος του αρχηχορευτή Λαμπρακιά. Η Αφροδίτη με το θε'ι'κό της χαμόγελο και την θετική της αύρα μας έκλεψε την καρδιά. Αφού είπαμε πολλά και διάφορα επισκεφθήκαμε για δείπνο ξανά τα Χασαπάκια, για μία ακόμα φορά τα εδέσματα ήταν γευστικότατα και οι φίλοι μας συμφώνησαν πως όλα ήταν άψογα. Αγαπητέ φίλε Ηλία εύχομαι η Μούσα σου να είναι καλότυχη και να συνεχίσει να σε εμπνέει ώστε εμείς να απολαμβάνουμε την πνευματική τροφή που μας παρέχεις με τις παρεμβάσεις των άρθρων σου. Σύντομά θα επισκεφθούμε  τους φίλους μας στην Πιαλεία. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο Χρήστο Δήμα που ήταν η αιτία να γνωρίσω τον Ηλία και την Αφροδίτη. 

Νεφέλη και Ορέστη είσαστε πολύ τυχερά παιδιά που έχετε αυτούς του υπέροχους γονείς, ελπίζω σύντομα να σας συναντήσω, με σένα Ορέστη το πιθανότερο είναι να έχουμε συναντηθεί στην εκκίνηση κάποιου Μαραθώνιου, λέω στην εκκίνηση για ευνόητους λόγους γιατί ενώ εσύ τερμάτιζες εγώ απλά συμμετείχα και μετά βίας τερμάτιζα μετά από πέντε χιλιόμετρα. Πιο παλιά βέβαια τερμάτιζα κι εγώ στην πρώτη δεκάδα από το τέλος!!!!!
ΥΓ 3] Για δεύτερη φορά επισκέφθηκα το Μουσείο Ελληνικής παιδείας στην Καλαμπάκα αυτή τη φορά με μεγάλη παρέα, Μπιγκ Μπράδερ, Mr Alex, Ράνια, Ηρώ, Δήμητρα-Περσεφόνη, Κορνηλία, Βούλα, Δολέντσια και ο Επικούρειος Πέπος, για μια ακόμα φορά θαυμάσαμε τα εκθέματα του Μουσείου, έλειπε όμως η Μούσα Τερψιχόρη και την ξενάγησή μας ανέλαβε  εξίσου γλυκύτατη Μαρία, Μαρία σ' ευχαριστούμε. Φίλε Ζήνωνα-Παύλο για μία ακόμα φορά συγχαρητήρια για το έργο σου, κι ευχαριστούμε για τα δώρα. Σύντομα σε περιμένουμε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

ΥΓ 4] Την Παρασκευή στις 17 Αυγούστου επισκεφθήκαμε την ταβέρνα ''ΚΕΡΑΜΑΡΙΟ'' στην Δρακότρυπα Τρικάλων συγχαρητήρια στον άνθρωπο που είχε αυτή την ιδέα να δημιουργήσει εκεί αυτό το αξιόλογο συγκρότημα, τα φαγητά δεν θα έλεγα πως ήταν κάτι το πολύ ιδιαίτερο, είμαι σίγουρος πως μπορούν να προσφέρουν κάτι πιο ξεχωριστό και τοπικό. Το τοπίο όμως ήταν μοναδικό και αν μη τι άλλο αξίζει τον κόπο μιας επίσκεψης γιατί και η διαδρομή είναι καταπληκτική, αλλά και ο προορισμός με τα ελάφια και τ' άλλα ζώα που υπάρχουν στο μεγάλο κτήμα δίνουν μια ξεχωριστή ομορφιά.

ΥΓ 5] Αρχές Ιουλίου επισκεφθήκαμε το Μαυροβούνι Καρδίτσας οι: Ερατώ, Ερμής, Δολέντσια και ο Επικούρειος Πέπος προκειμένου να συναντήσουμε την οικογένεια του άτυχου σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου που έχασε τη ζωή του στο Αιγαίο Πέλαγος όταν το αεροσκάφος της πολεμικής αεροπορίας προσέκρουσε στη θάλασσα. Επισκεφθήκαμε και το μνήμα για να ανάψουμε ένα κεράκι, οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές, μαζί με τους γονείς του άτυχου σμηναγού ήταν και το ένα από τα δύο παιδιά του. Κάποιος πρωθυπουργός μας, είχε πει πως οι Έλληνες ξεχνούν γρήγορα, εμείς δεν ξεχάσαμε την υπόσχεση που δώσαμε όταν μάθαμε το τραγικό συμβάν, μακαρίτη πρώην δεν έχουν κοντή μνήμη όλοι ο Έλληνες. Στο χωριό μάθαμε πως δύο σημαντικοί Έλληνες καταγόντουσαν από  το Μαυροβούνι, ήταν ο Πλαστήρας και ο Αντώνης Σαμαράκης, για τον Σαμαράκη δεν το γνώριζα. Οι προτομές και των δυο υπάρχουν στην κεντρική πλατεία του χωριού. 
Φίλες και φίλοι αυτά είναι τα νέα από τα δρώμενα κατά την παραμονή μας στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. το κακό είναι πως δεν μπορώ να ανεβάσω τις φωτογραφίες γιατί το σήμα που έχω δεν επαρκεί και ως εκ τούτου θα προσπαθήσω κάποια άλλη φορά να το κάνω.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2018

Φίλες και φίλοι η ανάρτηση των φωτογραφιών έγινε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες γι' αυτό παρακαλώ συγχωρέστε τον Επικούρειο Πέπο. Ευχαριστώ κύριε καθηγητά [Τέλη] για την βοήθεια. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.