Πιάλεια 01/10/23Ένα τσουνάμι συναισθημάτων μας κατέκλυσε σήμερα που επισκεφθήκαμε την ιστορική Πιάλεια και συγκεκριμένα το λαογραφικό - ιστορικό μουσείο. Όλα ξεκίνησαν από την ευγενική πρόσκληση του ανθρώπου που δημιούργησε αυτό το μουσείο, δηλαδή του Διδασκάλου κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου. Η ξενάγηση ξεκίνησε στις 11:00 τα εκθέματα που υπάρχουν στο μουσείο τα είχε συλλέξει ο Διδάσκαλος πόρτα - πόρτα από τους κατοίκους της Πιάλειας. Εκτός από αυτά που είδατε κάποιοι στα βιντεάκια που σας έστειλα, και τις φωτογραφίες, υπάρχουν ακόμη 300 αντικείμενα καταγεγραμμένα και ταξινομημένα στην αποθήκη του σχολείου. Φίλες και φίλοι δεν πίστευαν τα μάτια μου αυτά που έβλεπαν, είναι απίστευτο το τι έχει καταφέρει αυτός ο σοφός διδάσκαλος με το μεράκι του και την αγάπη του για την γενέτειρά του. Είναι απορίας άξιον το που βρήκε τη δύναμη και την υπομονή ώστε να φθάσει σ' αυτό το αποτέλεσμα. Η απορία μου είναι αν αυτός ο άνθρωπος έχει τιμηθεί από την δημοτική αρχή, το υπουργείο Παιδείας, και το υπουργείο πολιτισμού, αν δεν το έχουν κάνει αναρωτιέμαι τι περιμένουν για να το κάνουν; Φίλες και φίλοι με την πρώτη ευκαιρία βάλτε στο πρόγραμμά σας μια επίσκεψη στο λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Δεν μπορείτε να φανταστείτε το πόσο ''ζήλεψα'' και θαύμασα αυτό που είδα στην ιστορική Πιάλεια, κι όμως εμείς εδώ στο Μαγευτικό κοιμόμαστε με τα τσαρούχια, έχουμε κλειστή την βιβλιοθήκη κοντά 15 χρόνια. Αν είναι δυνατόν!! Αντίκρυζα με δέος τον Διδάσκαλο, έναν Διδάσκαλο μιας άλλης εποχής, μιας εποχής που οι δάσκαλοι έχαιραν τον σεβασμό της κοινωνίας, πόσο τυχεροί είναι οι Πιαλειώτες που έχουν πληθώρα από ανθρώπους του πνεύματος, εγώ αξιώθηκα να γνωρίσω ακόμη έναν Πιαλειώτη τον γνωστό σε όλους από τα άρθρα του, και τα βιβλία του, τον κ. Ηλία Γιαννακόπουλο. Αγαπητέ Διδάσκαλε σε παρακαλώ να δεχτείς τα συγχαρητήρια μου, είσαι Μοναδικός!! Σ' ευχαριστώ που με διδάσκεις με τις ιδέες σου και την δημιουργικότητα σου, σ' ευχαριστώ που με θεωρείς φίλο σου, ευχαριστώ επίσης την Αφροδίτη και τον Ηλία που μας έφεραν κοντά εκείνη τη μαγική βραδιά βραδιά στις 11/08/19 στον Επικούρειο κήπο.
Μακάρι κάποτε να μπορέσουμε κι εμείς εδώ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι να δημιουργήσουμε ανάλογες εστίες πολιτισμού, μακάρι η νέα κοινοτική αρχή να ασχοληθεί επιτέλους και με τον πολιτισμό. Κατά την διάρκεια της επίσκεψης είχα τη χαρά να γνωρίσω τον μικρό Σωτήρη μόλις στην Δ' τάξη του δημοτικού, ένα καταπληκτικό αγόρι που θαύμαζε τα εκθέματα και διψούσε για μάθηση, αυτό το αγόρι να μου το θυμηθείτε θα έχει ένα λαμπρό μέλλον, μικρέ Σωτήρη σου εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη. Η άλλη ευχάριστη έκπληξη ήταν ο Νικόλας, ο γιος του Διδασκάλου, το μήλο έπεσε κάτω από την μηλιά, σοφός πατέρας, σοφή μητέρα σοφός γιος, τι πιο φυσικό; Νικόλα μακάρι κάποια στιγμή να ξυπνήσουν οι ιθύνοντες της Πιάλειας και του χωριού μου, και να καλέσουν τα παιδιά σαν κι εσένα ώστε ν' ακούσουν τις ιδέες σας, και τις προτάσεις σας.
Μετά το πέρας της ξενάγησης στο μουσείο, ο Διδάσκαλος είχε κανονίσει να συμφάγουμε στην ταβέρνα του Ζάχου. Η Επικούρεια παρέα αποτελείτο από: Διδάσκαλος, Γιώτα, Νικόλας, Χρήστος, Γεωργία, Λόλα και Επίκουρος. Μεταξύ οίνου και εκλεκτών μεζέδων η συζήτηση κράτησε αρκετές ώρες, ήταν μια Επικούρεια συνάντηση όπως γινόταν στην αρχαιότητα στον κήπο του Επίκουρου, που στο τέλος ως είθισται κατέληξε σε ύμνους και τραγούδια με τον Διδάσκαλο και τον Χρήστο να είναι οι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές μιας και κατέχουν την βυζαντινή μουσική, είναι και οι δύο ψάλτες διεθνούς φήμης.
Από τον Διδάσκαλο άκουσα κάτι που δεν το γνώριζα και ήταν η πρώτη φορά που τον άκουσα να λέει: μέχρι στιγμής κανένας ψάλτης δεν έχει πάει στον παράδεισο και ούτε προβλέπεται!! Υπάρχει από πολλούς μεγάλη αντιζηλία, ίσως επειδή οι πιο πολλοί δεν το κατέχουν το "άθλημα" με αποτέλεσμα όταν βρεθεί κάποιος με γνώσεις και καλή φωνή να προσπαθούν να τον μειώσουν ή να τον φιμώσουν. Συμβαίνουν και αυτά. Για μία ακόμη φορά θυμήθηκα το εξής απόφθεγμα: δεν έχει σημασία το τι τρως και πίνεις αλλά με ποιους τρως και πίνεις!!
Επιμέλεια ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου