08/03/24 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Ένα μικρό αφιέρωμα από τον Επικούρειο Πέπο

Ένα ποίημα για την ημέρα της γυναίκας, που κακώς κατά την άποψη μου έχει θεσμοθετηθεί μια φορά το χρόνο ενώ θα έπρεπε να είναι τιμής ένεκεν 12 φορές, δηλαδή κάθε μήνα αν όχι κάθε μερα. Ενυ γουέη το ποίημα είναι αφιερωμένο στην Λόλα, και φυσικά σε όλες τις γυναίκες, αυτά τα υπέροχα και θε'ι'κά πλάσματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας, τη φύση, την ποίηση, την λογοτεχνία, τον πλανήτη μας και κυρίως γιατί είναι πηγή ζωής.

🍷😘💕🌹🎨🍇🎷🎹💐🍒

Κάποτε, ελπίζω αργά, που στη φωτιά/

Κοντά, θα ' χέις καθίσει Λόλα/

Γριούλα, αναπολώντας και γνέθοντας μαλλί/

Θα απαγγέλεις στίχους μου μουρμουρίζοντας/

Και εκστατικά με πολύ συγκίνηση θα λες:

"Τον καιρό που ήμουν μαζί με τον Πέπο/

Ο Πέπος μ' είχε εξυμνήσει στα ποιήματά του/

Αποκαλώντας με Μούσα του!

🍒💐🎹🎷🍇🎨🌹🤔💕😘🍷💰

Στα βάθη της θάλασσας, και στην κορυφή του Κερκετίου/

Η στάχτη μου σκορπισμένη θ' αφήνει την ψυχή μου ελεύθερη/

Να επιστρέφει Λόλα στα μέρη που είχαμε μαζί επισκεφθεί/

Εσύ γριούλα πια, κοντά στη θράκα του τζακιού/

Ανακαθισμένη και με τα εγγόνια αγκαλιά/

Θα συλλογάσαι τις όμορφες στιγμές/

Που ζήσαμε μαζί σε θαυμαστούς καιρούς/

Θα τους διαβάζεις τα ποιήματα μου και τις μυθοπλασίες μου/

Με λόγια που θα πετούν όπως τα πουλιά/

Κι αυτά θα σε ρωτούν: ποιος τα έγραψε γιαγιά/

Αυτά τα τόσο όμορφα και βιωματικά ποιήματα/

Και τις αληθινές ιστορίες για τον Κερκέτη και τον Κεφαλοπόταμο;

Τότε εσύ Λόλα θα τους δείχνεις τον αμφορέα/

Που είχε μέσα την στάχτη μου και θα τους λες/

Ένας άνεμος! ένας Ουτοπιστής! ο Επικούρειος Πέπος που τον έλεγαν, πότε Πούφ, πότε δάσκαλο, πότε Πεπέ, πότε Καραβίδα, πότε Φούτζι Τόμο Κάζου και κάποιες φορές Σπύρο!

Και τότε τα παιδιά θα σού φωνάζουν/

Μα γιαγιά αυτός είναι ο παππούς μας!

Υ.Γ. αν δεν πιστέψεις στο εφικτό του ανέφικτου πως θα γίνει εφικτό το ανέφικτο;

🌹🎨🍇🎷💕😘🍷💰🎹💐🍒

Προτείνω σε όλους τους άνδρες της Viberπαρέας να γράψουν ένα ποίημα ή μία μικρή ιστορία για την ημέρα της γυναίκας που είναι στις 8 Μαρτίου. Ας αφιερώσουμε σε όλες τις γυναίκες ότι ο καθένας μπορεί.

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς με εύ πράττειν και Σανατατί ντι άπου.

Υ.Γ.  “ Όσοι χτυπούν τις γυναίκες είναι σαν να καίνε τους κήπους, / Όσοι τις φιμώνουν είναι σαν ν΄ αλυσοδένουν το φως. / Όσοι αδικούν τις γυναίκες είναι σαν να σβήνουν τ΄ αστέρια. / Όσοι τις βιάζουν είναι σαν να ξεριζώνουν την ψυχή τ΄ουρανού. / Οι Γυναίκες, που το σώμα τους είναι μια αστείρευτη θάλασσα, / Οι Γυναίκες, που η καρδιά τους αγκαλιάζει το πνεύμα της γης!”. ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΝΝΟΣ