20/10/24 ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΩΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ''ΦΑΡΟ'' ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ από την ΟΚΡΑ λόγω της γιορτής για την τρίτη ηλικία. Ευχαριστούμε Διδάσκαλε.

H ΟΚΡΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ ΜΕ ΔΟΡΥΦΟΡΟ...... ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ.

Φίλες και φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, συγγνώμη μπερδεύτηκα, από την Κάντζα ήθελα να πω, υπήρξε βέβαια ένα σενάριο ώστε να κάναμε έκπληξη στους φίλους μας τους Πειαλιώτες να παρουσιαζόμασταν στη γιορτή αλλά τα κεντρικά της ΟΚΡΑ δεν άναψαν το πράσινο φως για την χρήση του ελικοπτέρου και γι' αυτό τελικά  δεν υλοποιήθηκε αυτή η έκπληξη. Στην σημερινή μου ανάρτηση λοιπόν δεν θα σας μιλήσω για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι αλλά για την Ιστορική - Πνευματική Πιάλεια και συγκεκριμένα για τον Διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο, δηλαδή για τον άνθρωπο που ''συνέλαβε'' και υλοποίησε την ιδέα της γιορτής για την τρίτη ηλικία. Ναι, καλά διαβάσατε, αυτός είναι ο άνθρωπος που πρώτος ''συνέλαβε'' αυτή την όμορφη και γεμάτη αλτρου'ι'σμό πανανθρώπινη ιδέα, μετά από τον Διδάσκαλο καθιέρωσε ο Π.Ο.Υ; την παγκόσμια ημέρα για την τρίτη ηλικία, δηλαδή την καθιέρωση της γιορτής. Διδάσκαλε δέξου σε παρακαλώ για μία ακόμη φορά τα συγχαρητήριά μου, είσαι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ! Σήμερα 20 Οκτωβρίου 2024 όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Πιάλεια.

Ακολουθεί η βράβευση του Διδασκάλου από τον Δήμαρχο Πύλης κ. Μαράβα για την πολύπλευρη προσφορά τού Δασκάλου στην Ιστορική και Πνευματική Πιάλεια, δηλαδή στην γενέτειρά του, και ειδικότερα για την δημιουργία του Μουσείου το οποίο εκτός από την φυσική μας παρουσία στους χώρους του μουσείου τώρα πια μπορεί κάποια/κάποιος να το επισκεφθεί διαδικτυακά και να ξεναγηθεί στα εκθέματα. Η συνεισφορά του δασκάλου ήταν καταλυτική, όπως ειπώθηκε από όλους τους ομιλητές, το Μουσείο της Πιάλειας οφείλει την ύπαρξή του στον Δάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο.

Πριν συνεχίσω θα μου επιτρέψετε να κάνω μία αναφορά στην σημερινή μέρα γιατί ή 07/07/77 υπήρξε για μένα σταθμός στην ζωή μου, τότε μπήκαν τα θεμέλια για την Π.Η.Ε.Φ. (Παγκόσμια Ημέρα Εκλεκτών Φίλων) και γι' αυτό 47 χρόνια μετά είμαι πολύ συγκινημένος που κάνω την σημερινή ανάρτηση. Εκείνη η σημαντική ημερομηνία ήταν η έναρξη μιας Υπέροχης και Μοναδικής φιλίας και σήμερα είμαι διπλά χαρούμενος που θα αναφερθώ στην βράβευση ενός εκλεκτού φίλου που είχα την τύχη να γνωρίσω μέσω των επίσης εκλεκτών φίλων Ηλία Γιαννακόπουλου και Αφροδίτης Μαργαρίτη. Ας επανέλθω στην μαγική βραδιά της βράβευσης, πριν 20 μέρες περίπου δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον διδάσκαλο όπου έγινε ο πιο κάτω διάλογος.

Διδάσκαλος:

Πέπο καλημέρα σε σένα και σε όσους το αξίζουν.

Πέπος:

Καλημέρα Διδάσκαλε, να χαιρόμαστε την αγαπημένη μας καλή Νεράιδα που σήμερα έχει τα γενέθλιά της.

Διδάσκαλος:

Να την χαιρόμαστε και να μας χαίρετε, λοιπόν Πέπο έχω καλά νέα, ορίστηκε η ημερομηνία 05/07/24 και ώρα 20:00 τής εκδήλωσης για την ψηφιακή παρουσίαση του Μουσείου και όπως με ενημέρωσε η οργανωτική επιτροπή θα με βραβεύσουν για την συνεισφορά στο Μουσείο και όχι μόνο. Θα ήθελα εκείνη την ημέρα να είσαι εκεί μαζί με την Λόλα, την Φαίη, τον Αλέξανδρο και την Ράνια.

Πέπος:

Διδάσκαλε, εγώ και η Λόλα θα είμαστε εκεί πάση θυσία, ακόμα και αν χρειαστεί να κάνω χρήση του ελικοπτέρου της ΟΚΡΑ για να παραστούμε μαζί με την Λόλα και μετά την εκδήλωση να επιστρέψουμε, ελπίζω όμως πως δεν θα χρειαστεί γιατί θα φροντίσω να είμαστε στο Μαγευτικό το αργότερο δύο μέρες πριν την εκδήλωση. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα απουσιάζω από την βράβευσή σου, θα είναι τιμή μας να είμαστε εκεί.

Διδάσκαλος:

Να είσαι καλά Πέπο και σας περιμένουμε να τα πούμε από κοντά.

Σημαντική Παρατήρηση:

Επειδή όταν ανακοινώθηκε η ημερομηνία βράβευσης η Αφροδίτη και ο Ηλίας είχαν ήδη κλείσει εισιτήρια για την κρουαζιέρα στο Αιγαίο ζήτησαν από εμένα και την Λόλα να τους εκπροσωπήσουμε, αυτό και πράξαμε.

Η εκδήλωση ξεκίνησε πράγματι στην ώρα της, σπάνιο πράγμα γιατί όπως καλά γνωρίζετε στο θέμα της ώρας έχουμε πολλά κουσούρια εμείς οι Έλληνες με αποτέλεσμα να λέμε οκτώ και να ξεκινάμε στις εννέα. Για μία τόσο σημαντική εκδήλωση και για έναν τόσο ξεχωριστό Δάσκαλο περίμενα πως θα ήταν εκεί όλο το χωριό και πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί, ως φαίνεται ο αγώνας μεταξύ Ισπανίας και Γερμανίας και μεταξύ Πορτογαλίας και Γαλλίας κράτησε πάρα πολλούς στο σπίτι. Ενυ γουέη όπως λέει και η Ευαγγελική ρήση "ουκ εν τω πολλώ το ευ." Τον λόγο πήραν οι: κ. Κώστας Μαράβας Δήμαρχος Πύλης, ο κ. Χρήστος Νάκος, ο κ. Βασίλης Παφίλης πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, η κ. Ρούλα Χαντζιάρα, ο κ. Αχιλέας Κωστούλας, η κ. Κατερίνα Πανδρεμένου, και ο κ. Σωτήρης Μαγειρίας, όταν οι ομιλητές ολοκλήρωσαν τις ομιλίες τους κάλεσαν τον Δάσκαλο να του απονείμει την τιμητική πλακέτα ο Δήμαρχος κ. Μαράβας και αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο διδάσκαλος, ήταν ένας χείμαρρος! Έχετε δει τον Κεφαλοπόταμο τον χειμώνα μετά από νεροποντή; Έτσι έρρεε και ο λόγος του Δασκάλου, δεν χρειαζόταν χαρτιά ο Δάσκαλος γιατί όλα υπήρχαν γραμμένα στον σκληρό δίσκο του μυαλού του. Για μένα δύο άνθρωποι, και οι δύο τέκνα της Πιάλειας, έχουν αυτό το χάρισμα να βγάζουν φτερά τα λόγια τους και να πετούν σαν πουλιά για να φτιάχνουν τις φωλιές τους στις φιλολογικές σπηλιές του εγκεφάλου, ο ένας είναι ο Ηλίας Γιαννακόπουλος και ο άλλος ο Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, αυτοί είναι οι Διόσκουροι της Πιάλειας. Αναρωτιέμαι πολλές φορές πόσο τυχερά ήταν τα παιδιά που είχαν αυτούς τους δασκάλους, ελπίζω κάποια παιδιά να το είχαν καταλάβει. Φίλες και φίλοι έστω και αργά αυτή η βράβευση ήταν μία αναγνώριση της προσφοράς ενός ανθρώπου που έχει προσφέρει πάρα πολλά στον τόπο του και κυρίως στην παιδεία των μαθητών του. Μου έκανε κάκιστη εντύπωση που δεν παραβρέθηκε κάνεις από τον δήμο Τρικκαίων και κανείς βουλευτής και ειδικότερα ο πρώην δήμαρχος και νυν υπουργός κ. Παπαστεργίου, ίσως να μην κατάλαβαν ποιος ήταν ο αποδέκτης της βράβευσης, ή ίσως οι συνεργάτες τους να μην τους ενημέρωσαν. Αν αναρωτιούνται κάποιοι γιατί η αποχή έφθασε στο 60% ας ψάξουν και λίγο αυτές τις απουσίες γιατί αν δεν αλλάξουν άρδην οι πολιτικοί τις συμπεριφορές τους ίσως στις επόμενες εκλογές να βρεθούν προ μεγαλύτερης έκπληξης.

Σας έχω φυλάξει για το τέλος μια πολύ ευχάριστη έκπληξη που ακούει στο ονόματα: Κώστας Πουλιανίτης, Στέφανος Ντάκος και Θανάσης Μπρέντας. Ειδικά γι' αυτούς τους τρεις σημαντικούς ανθρώπους θα κάνω άλλες αναρτήσεις γιατί έχω πολλά να σας πω. Πάρτε μία μικρή γεύση, μετά την εκδήλωση ο Δάσκαλος μάς κάλεσε στο συμπόσιο που είχε κανονίσει σε ταβέρνα του χωριού όπου μεταξύ οίνου και μεζέδων ο βουκολικός ποιητής Στέφανος Ντάκος απάγγειλε ποιήματά του και ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης και συγγραφέας Θανάσης Μπρέντας με την κιθάρα και την μελωδική του φωνή μας ταξίδεψαν στην Ουτοπία της ποίησης και της μουσικής.
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
================

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. [επαναδημοσίευση].

Φίλες και φίλοι Καλημέρα, Τετάρτη σήμερα και τα καλά νέα έχουν ήδη ξεκινήσει από χθες Τρίτη, η ώρα που ξεκίνησα να γράφω το πιο κάτω κείμενο είναι 02:24 πριν λίγα λεπτά επιστρέψαμε από την Πιάλεια όπου ζήσαμε ανεπανάληπτες - μοναδικές στιγμές γεμάτες εκπλήξεις και μεγάλες συγκινήσεις. Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή λίγες μέρες πριν έλαβα μία πρόσκληση από τον εκλεκτό μας φίλο τον διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο από την Πιάλεια. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όπως λέει και ο σοφός - αλτρου'ι'στής Διδάσκαλος που σήμερα 20/10/24 λόγω της γιορτής για την τρίτη ηλικία έχει την τιμητική του αφού όπως προείπα είναι ο ιδρυτής αυτής της γιορτής.

ΠΡΌΣΚΛΗΣΗ

ΑΥΡΙΟ Τρίτη 08/08/23 και ώρα 21.00 σας περιμένουμε στον κήπο του Ασκληπιού στην όμορφη και ιστορική Πιάλεια σε μια φιλική συνάντηση Γιαννακοπουλαίων και επικούρειων φίλων να συνδειπνήσουμε (ελαφρώς) μετά συνοδείας οίνου ή ζύθου και φυσικά να ακούσουμε τα πρόσφατα ποιητικά έργα του Επικούρειου Πέπου και να θαυμάσουμε τις νέες δημιουργίες στην μετώπη της οικίας του οικοδεσπότη. Τις προσφωνήσεις θα κάνει ο μικρός μας φίλος Γιάννης Γιαννακόπουλος τζούνιορ, και στον ρόλο συγκεντρωσιάρχη θα είναι η εύχαρις και αγαπητή μας Αφροδίτη.

Στις 20:55 περνούσαμε την πύλη του Μεγάρου της οικογένειας Δημήτρη και Γιώτας Παπαγιαννοπούλου, αρχικά μας υποδέχθηκαν οι οικοδεσπότες και στην συνέχεια τα επίτιμα μέλη του κήπου, ο Ασκληπιός, η Νίκη, ο Αχιλλέας, η Αφροδίτη, ο Ηρακλής, ο Αλέξανδρος, και ο Κολοκοτρώνης. Σε λίγα λεπτά κατέφθασαν και τα υπόλοιπα μέλη της συναστρίας, ο μικρός Γιαννάκης, η Στέλλα, ο Πάνος, ο Γιάννης, η Κασσιανή, ο Ηλίας και η Αφροδίτη. Όλοι τους εκλεκτοί φίλοι, φίλοι αληθινοί, φίλοι που γι' αυτούς ο μέγιστος Παπανούτσος είχε γράψει τα πιο κάτω λόγια.

Η φιλίας είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου.

Συνδέει όσους ξέρουν να εκτιμήσουν και εμπιστευθούν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο.

Τη φιλία διαλύουν ή ιδιοτέλεια, ό φθόνος, η αχαριστία, ή αντιζηλία.

Μεγάλος εχθρός της: ή καχυποψία.

"Η φιλία, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας.

Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθ' ένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση.

Η φιλία είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου, όπως προείπα, και προσφέρεται σ' έναν επίσης ώριμο και άξιο άνθρωπο. Παπανούτσος.

Όταν ο Παπανούτσος έγραφε τα πιο πάνω λόγια για την φιλία σίγουρα είχε στο μυαλό του τα μέλη της χθεσινής συναστρίας. Ας επανέλθω όμως στη χθεσινή βραδιά, μετά την ξενάγηση στον πανέμορφο κήπο που μας έκανε ο οικοδεσπότης ήρθε η ώρα να γευτούμε τα εκλεκτά εδέσματα, και όπως είχε πει και κάποιος σοφός "δεν έχει σημασία τι τρως και τι πίνεις αλλά με ποιους τρως και πίνεις''. Εμείς πετύχαμε και τα δύο, και εκλεκτούς φίλους και εκλεκτά εδέσματα, όπως ταιριάζει σε επικούρειους, απλά και λιτά. Αφού είπαμε πολλά και διάφορα, κυρίως κάναμε πολλά σχέδια για το μέλλον μας, θυμηθήκαμε βέβαια και στιγμές από το παρελθόν, ειδικά ο Γιάννης ο οποίος ετοιμάζει κάτι πολύ προχώ και ελπίζω να το υλοποιήσει κάποια στιγμή, τον λόγο πήρε ο φίλος μας ο Δημήτρης για να μας απαγγείλει δύο ποιήματα του Επικούρειου Πέπου. Το πρώτο ποίημα ήταν αφιερωμένο στην αγαπημένη μας Αφροδίτη της Πιάλειας, ακολουθεί το ποίημα.

" Στην Αφροδίτη της Πιάλειας "

του Επικούρειου Πέπου, με την ευγενική χορηγία - βοήθεια ενός σοφού διδασκάλου.

Ω! της ψυχής μου όμορφα, αηδόνια αγαπημένα/
που τις φωλιές σας έχετε στα δέντρα του Κερκετίου όρους/
αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας/
στους φίλους επισκέπτες μας, αγαπημένους ξένους/
που θα ‘ρθουν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι./

Να νοιώσουν όλοι τους το μελωδικό φτερούγισμα, στον απαλό σκοπό σας/
που δίνει φτερά στα όνειρα κι ελπίδα στην ψυχή μας /
για να πετάξει εκεί ψηλά, στο τρύπιο το Λιθάρι/
στην πιο ψηλή του κορφή του Κερκετίου όρους./

Στην Αστραπή την λαμπερή, των κεραυνών λιμέρι που ακουμπά τα σύννεφα με τ’απλωμένο χέρι/
Κι όταν χορτάσεις ουρανό, ψυχή μου έλα πίσω/
στο ένα το Μαγευτικό, Πανέμορφο Γοργογύρι/
Στον κήπο του Επίκουρου, τα άνθη του να τρυγήσεις
που τρέμουνε στο θρόισμα του παιχνιδιάρη ανέμου./

Κι αν δεις το ρόδο που ανθεί μόνον σ’ αυτόν τον κήπο/
Ν’ απλώνει κατακόκκινο άρωμα στον αέρα/
Μην κόψεις απ’ τα πέταλα, μον’ σκύψε και μύρισέ το/
Και πες του, απ’ τον Επίκουρο, γλυκά μια καλημέρα./

Ακολουθεί το δεύτερο ποίημα που ήταν αφιερωμένο σε όλους τους αληθινούς φίλους και είναι από την συλλογή που φέρει τον τίτλο ''εικόνες μιας άλλης εποχής''.

☁️☁️☁️
Επάνω σ' ένα σύννεφο με άσπρα γιασεμιά/
Γλυκά ήρθε και μ’ αγκάλιασε ανάλαφρα ο ύπνος/
Κι ούτε που το κατάλαβα πως φθάσαμε εκεί/
στου Κερκετίου τις ψηλές κι απάτητες κορφές/.
☁️☁️☁️
Το γέρικο κι αγέρωχο βουνό στο ψήλωμά του/
λίγες σταγόνες έστειλε βροχής να με ξυπνήσει/.
Έπρεπε, λέει, να ιδώ τ’ ολόγιομο φεγγάρι/
που χόρευε για χάρη μου στις κορυφές των δέντρων/.
☁️☁️☁️
Οπου η αγάπη φώλιασε σ' ένα ζευγάρι αγαπημένο/
τον μυθικό Κερκέτη μας με την γλυκιά Αηδόνα/
τον έρωτ’ όταν ένοιωσαν ανάμεσα στα δέντρα/,
στο μονοπάτι της ζωής που διαπερνά τις φτέρες/.
☁️☁️☁️
Και φτάνει ως το σύννεφο αγνάντιο στο φεγγάρι/
που παίζει τα παιχνίδια του τα ερωτικά κι εκείνο/
με την γλυκιά Π ι ά λ ε ι α του Κερκετίου την νύμφη/,
όταν την βρίσκει ανέμελη στον ίσκιο ξαπλωμένη/.

ΥΓ. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Πιάλεια ήταν κόρη του Πίαλου γενάρχη των Πιαλέων, την ερωτεύτηκε σφόδρα ο Ασκληπιός και χάρη σ' αυτή την όμορφη κόρη πήρε το όνομα η ιστορική Πιάλεια, εννοείται με την παρέμβαση του Ασκληπιού. Οι Πιαλειώτες προς τιμήν του Ασκληπιού κάθε χρόνο οργανώνουν τα Ασκληπιεία.

Ρίγη συγκίνησης είχαν συνεπάρει τον Επικούρειο Πέπο, το να απαγγέλλει στίχους ο διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος αυτό από μόνο του είναι κάτι ξεχωριστό, το να υπάρχουν στην παρέα τα εκλεκτά μέλη που προανάφερα και να ακούνε αυτούς τους ερασιτεχνικούς στίχους ξεπερνούσε όλα τα όρια της φαντασίας του Επικούρειου Πέπου, ήταν κάτι ασύλληπτο, αυτή τη χαρά μπορούν να την προσφέρουν ΜΟΝΟ Αληθινοί φίλοι. Η χαριστική βολή ήρθε αμέσως μετά την απαγγελία των ποιημάτων όταν ο διδάσκαλος πήρε ξανά τον λόγο. Από μία τσάντα έβγαλε ένα κόσμημα, ένα ιερό κειμήλιο τρόπον τινά!! Όταν ο Επικούρειος Πέπος το αντίκρυσε και διάβασε το περιεχόμενο δεν άντεξε, δακρυσμένος αγκάλιασε τον διδάσκαλο για την μεγάλη τιμή. Αγαπημένε φίλε Δημήτρη, αγαπημένη φίλη Γιώτα, αυτό που έζησα στο σπιτικό σας θα το κουβαλάω μαζί μου όσο η μνήμη μου θα συνεχίσει να λειτουργεί, από τα βάθη της ψυχής μου σας ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή που μου κάνατε. Τώρα πια ξέρω τι είναι αυτό που θα πάρω μαζί μου για το μεγάλο ταξίδι. Ευχαριστώ επίσης τον Γιαννάκη, την Στέλλα, τον Πάνο, την Κασσιανή, τον Γιάννη, την Αφροδίτη μας και τον Ηλία. Στην επιστροφή η Λαμπρινή έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση: δηλαδή ο Διδάσκαλος από την Πιάλεια τίμησε έναν Γοργογυραίο, έναν Γοργογυραίο που έχει κάνει τόσα πολλά για το χωριό του και δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς να του πει ένα ευχαριστώ, και ήρθε ο κ. Δημήτρης να κάνει όλα αυτά προς τιμήν σου; Ουδείς προφήτης στον τόπο του.

Διδάσκαλε σ' ευχαριστώ και πάλι. Φίλες και φίλοι ήδη η ώρα είναι 06:05 και προσπαθώ να διαχειριστώ τα κύματα συγκίνησης που με κατακλύζουν. Συγχωρέστε με για τα λάθη, με τόση συγκίνηση ήταν αναπόφευκτο.

Αυτά τα υπέροχα δρώμενα, και άλλα πολλά συνέβησαν στον φιλόξενο κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια.

================

ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ [επαναδημοσίευση].

Φίλες και φίλοι καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε τρία θαυμαστά τέκνα της Πιάλειας, μετά τον συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλο, την ζωγράφο Αφροδίτη της Πιάλειας σας παρουσιάζω και τον Δάσκαλο - Ποιητή Δ. Παπαγιαννόπουλο. Το ποίημα το έλαβα με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης και τον επίσημο ερχομό της άνοιξης. Σε ό,τι με αφορά οφείλω να ομολογήσω πως είναι τιμή μου που με θεωρούν φίλο τους. Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Υ.Γ. 12/10/24 Δυστυχώς ο φίλος μας ο Κώστας, τρίτος από δεξιά, μας αποχαιρέτησε, τον περασμένο Ιούνιο. Καλά ταξίδι φίλε στη μνήμη των αγαπημένων σου.

Αγαπητέ Επίκουρε, δέξου και το δικό μου ποίημα για την παγκόσμια ημέρα της ποίησης και φυσικά την άνοιξη.

ΑΝΟΙΞΗ ΓΛΥΚΙΑ

Απόψε γλυκύτερος ήρθε ο ύπνος
Απόψε ο αέρας ευωδιαστός μάς έφτασε
και χτυπά το παράθυρο
στο ρυθμό της καρδιάς μας..

Απόψε νέο μήνυμα στέλνει το φεγγάρι
σα φτερούγισμα μικρού πουλιού.
Απόψε μας πήρε αγκαλιά
και μας νανούρισε γλυκά
η Ά ν ο ι ξ η.

Ήρθε η Άνοιξη σήμερα
χαράζοντας τόξο φωτεινό
στο γαλάζιο κατακάθαρο ουρανό.
Kαι μπήκε στην κάμαρά μου

απ’ τη χαραμάδα που βρήκε ανοιχτή
και την άνοιξε διάπλατα
στο φως, στην αγάπη
στον έρωτα της ζωής.

Και να ο ουρανός πλημύρισε
από φως, φρεσκάδα κι άρωμα.
Και να ο αγέρας διαλαλεί
τα τιτιβίσματα των πουλιών

που φιλιούνται ασταμάτητα
στις ανθισμένες μυγδαλιές
και στις κόκκινες τριανταφυλλιές.
Οι άνθρωποι με τις ηλιαχτίδες

πιασμένοι χέρι χέρι
χορεύουν στις αυλές
και λούζονται χορεύοντας
το μύρο της ζωής

Και να. Χαρά μου, εδώ κι εσύ
γλυκιά, στα θαλασσιά ντυμένη,
με μια κορδέλα στα μαλλιά
πρωτόβγαλτη κορασίδα.

ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

Με κόκκινα τριαντάφυλλα
στα χείλη, στην καρδιά σου
παρασυρμένη απ τη ματιά
του ήλιου την πλανεύτρα.

Θεέ μου, τι φως, με μέθυσε
της Άνοιξης η αχτίδα,
της Άνοιξης ο έρωτας
της Άνοιξης η ελπίδα.

Δ. Παπαγιαννόπουλος

" ο Πιαλεύς"

Η Επιμέλεια της ανάρτησης έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

==============

ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ Αρχική πέρυσι 2023
Πιάλεια 20/10/24 [επαναδημοσίευση]

Ένα τσουνάμι συναισθημάτων μας κατέκλυσε σήμερα που επισκεφθήκαμε την ιστορική Πιάλεια και συγκεκριμένα το λαογραφικό - ιστορικό μουσείο. Όλα ξεκίνησαν από την ευγενική πρόσκληση του ανθρώπου που δημιούργησε αυτό το μουσείο, δηλαδή του Διδασκάλου κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου. Η ξενάγηση ξεκίνησε στις 11:00 τα εκθέματα που υπάρχουν στο μουσείο τα είχε συλλέξει ο Διδάσκαλος πόρτα - πόρτα από τους κατοίκους της Πιάλειας. Εκτός από αυτά που είδατε κάποιοι στα βιντεάκια που σας έστειλα, και τις φωτογραφίες, υπάρχουν ακόμη 300 αντικείμενα καταγεγραμμένα και ταξινομημένα στην αποθήκη του σχολείου.
Φίλες και φίλοι δεν πίστευαν τα μάτια μου αυτά που έβλεπαν, είναι απίστευτο το τι έχει καταφέρει αυτός ο σοφός διδάσκαλος με το μεράκι του και την αγάπη του για την γενέτειρά του. Είναι απορίας άξιον το που βρήκε τη δύναμη και την υπομονή ώστε να φθάσει σ' αυτό το αποτέλεσμα. Η απορία μου είναι αν αυτός ο άνθρωπος έχει τιμηθεί από την δημοτική αρχή, το υπουργείο Παιδείας, και το υπουργείο πολιτισμού, αν δεν το έχουν κάνει αναρωτιέμαι τι περιμένουν για να το κάνουν; Φίλες και φίλοι με την πρώτη ευκαιρία βάλτε στο πρόγραμμά σας μια επίσκεψη στο λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Δεν μπορείτε να φανταστείτε το πόσο ''ζήλεψα'' και θαύμασα αυτό που είδα στην ιστορική Πιάλεια, κι όμως εμείς εδώ στο Μαγευτικό κοιμόμαστε με τα τσαρούχια, έχουμε κλειστή την βιβλιοθήκη κοντά 15 χρόνια. Αν είναι δυνατόν!! Αντίκρυζα με δέος τον Διδάσκαλο, έναν Διδάσκαλο μιας άλλης εποχής, μιας εποχής που οι δάσκαλοι έχαιραν τον σεβασμό της κοινωνίας, πόσο τυχεροί είναι οι Πιαλειώτες που έχουν πληθώρα από ανθρώπους του πνεύματος, εγώ αξιώθηκα να γνωρίσω ακόμη έναν Πιαλειώτη τον γνωστό σε όλους από τα άρθρα του, και τα βιβλία του, τον κ. Ηλία Γιαννακόπουλο. Αγαπητέ Διδάσκαλε σε παρακαλώ να δεχτείς τα συγχαρητήρια μου, είσαι Μοναδικός!! Σ' ευχαριστώ που με διδάσκεις με τις ιδέες σου και την δημιουργικότητα σου, σ' ευχαριστώ που με θεωρείς φίλο σου, ευχαριστώ επίσης την Αφροδίτη και τον Ηλία που μας έφεραν κοντά εκείνη τη μαγική βραδιά βραδιά στις 11/08/19 στον Επικούρειο κήπο.

Μακάρι κάποτε να μπορέσουμε κι εμείς εδώ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι να δημιουργήσουμε ανάλογες εστίες πολιτισμού, μακάρι η νέα κοινοτική αρχή να ασχοληθεί επιτέλους και με τον πολιτισμό. Κατά την διάρκεια της επίσκεψης είχα τη χαρά να γνωρίσω τον μικρό Σωτήρη μόλις στην Δ' τάξη του δημοτικού, ένα καταπληκτικό αγόρι που θαύμαζε τα εκθέματα και διψούσε για μάθηση, αυτό το αγόρι να μου το θυμηθείτε θα έχει ένα λαμπρό μέλλον, μικρέ Σωτήρη σου εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη. Η άλλη ευχάριστη έκπληξη ήταν ο Νικόλας, ο γιος του Διδασκάλου, το μήλο έπεσε κάτω από την μηλιά, σοφός πατέρας, σοφή μητέρα σοφός γιος, τι πιο φυσικό; Νικόλα μακάρι κάποια στιγμή να ξυπνήσουν οι ιθύνοντες της Πιάλειας και του χωριού μου, και να καλέσουν τα παιδιά σαν κι εσένα ώστε ν' ακούσουν τις ιδέες σας, και τις προτάσεις σας.
Μετά το πέρας της ξενάγησης στο μουσείο, ο Διδάσκαλος είχε κανονίσει να συμφάγουμε στην ταβέρνα του Ζάχου. Η Επικούρεια παρέα αποτελείτο από: Διδάσκαλος, Γιώτα, Νικόλας, Χρήστος, Γεωργία, Λόλα και Επίκουρος. Μεταξύ οίνου και εκλεκτών μεζέδων η συζήτηση κράτησε αρκετές ώρες, ήταν μια Επικούρεια συνάντηση όπως γινόταν στην αρχαιότητα στον κήπο του Επίκουρου, που στο τέλος ως είθισται κατέληξε σε ύμνους και τραγούδια με τον Διδάσκαλο και τον Χρήστο να είναι οι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές μιας και κατέχουν την βυζαντινή μουσική, είναι και οι δύο ψάλτες διεθνούς φήμης.
Από τον Διδάσκαλο άκουσα κάτι που δεν το γνώριζα και ήταν η πρώτη φορά που τον άκουσα να λέει: μέχρι στιγμής κανένας ψάλτης δεν έχει πάει στον παράδεισο και ούτε προβλέπεται!! Υπάρχει από πολλούς μεγάλη αντιζηλία, ίσως επειδή οι πιο πολλοί δεν το κατέχουν το "άθλημα" με αποτέλεσμα όταν βρεθεί κάποιος με γνώσεις και καλή φωνή να προσπαθούν να τον μειώσουν ή να τον φιμώσουν. Συμβαίνουν και αυτά. Για μία ακόμη φορά θυμήθηκα το εξής απόφθεγμα: δεν έχει σημασία το τι τρως και πίνεις αλλά με ποιους τρως και πίνεις!!












































Επιμέλεια ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.