 |
| Καθ. Δεύτερος από αριστερά. |
ΤΟ μακρινό 2016 ο Mr Pepos σ' αυτό το ιστολόγια είχε κάνει την πρώτη αφιέρωση σε μένα τον Γιώργο Δήμα τον Γενικό. Αρχικά όλοι όσοι με γνώριζαν με φώναζαν Γιώργο, τώρα όλοι με φωνάζουν Γενικό, αν στο Κορωπί με φωνάξει κάποια/κάποιος Γιώργο δεν θα γυρίσω, αν όμως με φωνάξει Γενικέ αμέσως ανταποκρίνομαι, κατάφερε ο Mr Pepos να με ξαναβαπτίσει. Ειδικότερα τα μέλη της ΟΚΡΑ αμφιβάλω αν γνωρίζουν το πραγματικό μου όνομα. Κάποια στιγμή λοιπόν έπρεπε να πάρω μια μεγάλη απόφαση, είναι αυτό που έγραψε ο ποιητής [Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ] πως έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που θα πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΝΑΙ ή ένα μεγάλο ΟΧΙ. Είχε φτάσει η ώρα για το δικό μου ΟΧΙ, το ΟΧΙ είχε να κάνει με την αδράνεια που με κύκλωνε. Έπρεπε να απομακρυνθώ, απομάκρυνση από όλους και από όλα χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι πιο λογικοί θα πείτε πως ήταν πολύ τολμηρή ενέργεια και εμπεριείχε μεγάλο ρίσκο αλλά πιστέψτε με άξιζε τον κόπο, ειδικά στην περίπτωσή μου το απόφθεγμα ''η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς έπιασε τόπο'', στην περίπτωση μου δούλεψε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Την επόμενη χρόνια το σύμπαν ξεκίνησε να με τσιγκλάει. Θέλεις χρήματα? Εάν ναι, ξεκίνα βρες κάτι να κάνεις. Εάν όχι κάτσε όλη τη ζωή σου άεργος και σύντομα η κατάθλιψη θα σου χτυπήσει την πόρτα.
Τελικά κάτι βρέθηκε ίσα ίσα να με βγάλει από το σπίτι και να ξεκινήσω να σκέφτομαι διαφορετικά. Call Center παρόχου Internet για 400€. Απ' το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα. Από κάπου πρέπει να αρχίσουμε αλλά χωρίς να γνωρίζουμε τον προορισμό.
Στο call center άκουγα ότι μπορεί να ακούσει ένας επαγγελματίας που ασχολείται με το customer care. Βρισίδια , απειλές που με επηρέαζαν αρνητικά και πολλά ακόμη. Αλλά δε το έβαλα κάτω. Έπρεπε να ζήσω.
Περνάει λίγος καιρός και βρίσκω τον εαυτό μου επάνω στο Kriti I της ΑΝΕΚ αγναντεύοντας την θάλασσα σκεπτόμενος την τρέλα που κάνω, ευτυχώς μέχρι σήμερα δεν το έχω μετανιώσει. Ποια ήταν η τρέλα? Διακοπές στο Ηράκλειο ΜΟΝΟΣ! Χωρίς κανέναν προγραμματισμό! Απλά πάμε και ότι γίνει! Στο κατάστρωμα σιγοψιθύριζα τον στίχο του τραγουδιού ''πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα''. Αυτό το ταξίδι ήταν αν θέλετε η αφορμή να γυρίσει ο διακόπτης του μυαλού μου αλλιώς. Φτάνω στον προορισμό μου και το σύμπαν συνωμότησε ώστε μετά από λίγες μέρες να επιστρέψω στην καθημερινότητα της Αττικής με άλλο αέρα. Κάτι είχε αλλάξει μέσα μου, η οπτική μου είχε διευρυνθεί, τώρα πια δεν τα έβλεπα όλα μαύρα, άρχισαν σιγά σιγά να γίνονται γκρί, αυτό με χαροποίησε πάρα πολύ γιατί σκέφτηκα πως αφού το μαύρο έγινε γκρι μπορεί να γίνει και λευκό. Δεν γνωρίζω αν μπορείτε να καταλάβετε τι εννοώ αλλά ήταν σημαντική η νέα θεώρηση των πραγμάτων, άρχισα να με βλέπω διαφορετικά. Το μυαλό μου πήγε στον Mr Alex kai ston Μr Pepo και θυμήθηκα τα λόγια τους: Γενικέ, έχεις πολλά προσόντα αλλά αυτό δεν αρκεί, πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου στις δυνατότητές σου, πρέπει να είσαι συνεπής και να αποκτήσεις ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ. Εκεί στην μαγική ΚΡΗΤΗ κατάλαβα τι εννοούσαν. Άμα δεν έχετε πάει ποτέ στην Κρήτη, σας την προτείνω ανεπιφύλακτα να κάνετε αυτό το δώρο στον εαυτό σας. Κάτι ξέρω πια ως μισοΚρητικός!!!!
Αυτή ήταν η αρχή, το σύμπαν; το πεπρωμένο μου; δε με άφηναν σε ησυχία. Με τσιγκλάγανε συνέχεια, Γενικέ σήκω όρθιος, Γενικέ ξεκίνα, Γενικέ ψάξου, ψάξου και φύγε από το comfort zone του πατρικού σου, φύγε από το φουστάνι τής Γιωτούλας, άνοιξε τα φτερά σου.
Περνάει λίγος καιρός και τον Μάρτιο του 2018 ανεβαίνω ξανά στο καράβι. Αυτή τι φορά είχα μαζί μου, το αυτοκίνητο μου , τα όνειρα μου και την ζωή μου. Μια σύντομη επίσκεψη στο Ηράκλειο και αμέσως μετά το ταξίδι της ΖΩΗΣ μου. Ηράκλειο -> ΒΟΑΚ -> Χανιά. Οι 4 πιο σημαντικές ώρες που δε πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Δεν ήξερα βλέπετε τη διαδρομή.
Μετά πολλών κόπων και βασάνων φτάνω στο νέο μου σπίτι με την αγωνία να χτυπάει κόκκινο. Μου δίνει η ιδιοκτήτρια το κλειδί και ξεκινάω να ανεβαίνω τη σκάλα. Βάζω το κλειδί στην πόρτα και πριν το γυρίσω , με δάκρυα στα μάτια, σκέφτομαι το εξής: Πέρασες πολλά Γιώργο! Πάλεψες τους δαίμονες σου , σε εμπόδισαν διάφοροι παράγοντες και να που τώρα είσαι εδώ! Αρκετοί άνθρωποι δε πίστεψαν σε εσένα και στο τι μπορείς να κάνεις. Αγάπα εκείνους που σε έσπρωξαν στον γκρεμό για να πετάξεις και όχι να σκοτωθείς.
Γυρνάω το κλειδί και λέω ΠΑΜΕ!! Είσαι ΜΟΝΟΣ σου τώρα! Έχεις χρέος να πετύχεις, υπάρχουν άνθρωποι που πίστεψαν σε σένα , φρόντισε να μην τους απογοητεύσεις. Οι άνθρωποι που σε βοηθάνε είναι μακριά σου. Όλα είναι επάνω σου. Πάλεψε και μη το βάζεις κάτω. Κάποιος καλοπροαίρετος, πολύ δικός μου άνθρωπος, είχε σίγουρο πως θα άντεχα μόνο 5 μήνες και πως θα επέστρεφα πίσω. (Πέρασαν ήδη 6,5 χρόνια και συνεχίζουμε!!!] Φυσικά και δεν ήταν όλα ρόδινα, φυσικά και δεν μου χαρίστηκε τίποτα, φυσικά και κάποιες φορές σκέφτηκα αν θα πετύχω, όλα αυτά είναι ανθρώπινα, απλά τώρα ήμουν ο Γιώργος που ήθελα, ήμουν ο Γιώργος που έδινε κάθε μέρα τη μάχη για ένα καλύτερο αύριο και όταν πετύχαινα αυτές τις μικρές μεν αλλά σημαντικές νίκες, ήταν για μένα ένας θρίαμβος.
Φτάνοντας στο σήμερα , θα ήθελα να ευχαριστήσω δημοσίως εκείνους/εκείνες που πίστεψαν σε εμένα και εύχομαι αυτά που κάνατε για εμένα να σας τα δώσει ο Θεός x1000.
Ξέρετε εσείς ποιοι και ποιες είστε!
Ευχαριστώ τον Mr Pepo για τον κόπο που θα κάνει προκειμένου να κάνει αυτή την ανάρτηση, και κυρίως να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που κάνατε τον κόπο να διαβάσετε αυτή την ιστορία, την δική μου ιστορία, ενός ανθρώπου που οι πιο πολλοί δεν γνωρίζετε.
Υ.Γ. Σήμερα βρίσκομαι ως υπεύθυνος δικτύων σε κάποιο ξενοδοχείο της Χερσονήσου με συντροφιά τον ήλιο, τη θάλασσα, λίγο αεράκι, και αγαπημένα μου πρόσωπα. Τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή μου;
Α! και κάτι ακόμη.
Πίστεψε στους ανθρώπους που δε σου γυρνάνε την πλάτη.
Υπάρχει ακόμα καλοσύνη στον κόσμο.
Άμα δεν ασχοληθούμε με τον εαυτό μας κάποια στιγμή θα μας εγκαταλείψει…
Οι δαίμονες μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Εις το επανιδείν Κυρίες και Κύριοι.
Σας ευχαριστώ.
Να ευχαριστήσω και τον αλγόριθμο του YouTube γιατί μου ανοίγει τους μουσικούς ορίζοντες. Τη άλλη φορά θα προτείνω Γιάννη Καψάλη με Γιώτα Γρίβα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου