Α] ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ Β] WALT WHITMAN και Γ] EMILY NTIKINSON ένα μικρό αφιέρωμα στην κοπέλα της φωτογραφίας.

''Τότε η ανθρώπινη καρδιά άρχισε να βρίσκει πολυποίκιλες εκφράσεις για τη χαρά που προκαλεί η ομορφιά των λουλουδιών, για το θαυμασμό που προκαλεί το κελάηδημα των πουλιών, για την απαλή χαρμολύπη όταν διαβάζουμε ποίηση, και για τη λυπηρή συμπάθεια που προκαλεί η σύντομη ζωή της πρωινής δροσιάς. Έτσι όπως είναι αναγκαίο να κάνουμε το πρώτο βήμα για ένα μακρινό μας στόχο κι ύστερα να πάμε μήνες και χρόνια μακριά, έτσι όπως από το μόριο της σκόνης βαλμένο σε άλλο και σε άλλο μόριο γίνονται τα ψηλά βουνά, τόσο ψηλά που οι κορφές τους χάνονται μέσα στα σύννεφα, που κινούνται στον ουρανό, έτσι σιγά-σιγά πλήθυναν και οι στίχοι μας. Ριγούσαν πάντα οι καρδιές των ποιητών, όταν την ώρα των ανοιξιάτικων πρωινών θαύμαζαν τα κύματα των λουλουδιών, ή όταν τα φθινοπωριάτικα βράδια άκουγαν τον ψίθυρο των φύλλων που έπεφταν, ή όταν αντίκριζαν μελιστάλαχτους κι ερωτικούς οφθαλμούς''. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. 

Και τώρα λίγα Ιαπωνικά Ποιήματα.

Το φεγγαρόφωτο στα πόδια
του κρεβατιού/ 

μοιάζει παγωνιά που έπεσε
στο πάτωμα/ 

Σηκώνω το κεφάλι κι αντικρίζω
το λαμπρό φεγγάρι/ 

Το χαμηλώνω κι ονειρεύομαι πως
είμαι στην αγκαλιά σου.
(ΛΙ ΠΟ)

Αν ήξερα πως θα 'κρουαν τα γεράματα/
Θα σφάλιζα την πόρτα/ 

Και θα φώναζα.
Κανείς!

F.T.K.

Θα 'θελα να τον έκρυβα/ 

Όμως τόσο ξάστερος/
Δείχνει στην όψη μου ο έρωτας/ 

Που με ρωτούν οι άνθρωποι
Μα, δε σκέφτεσαι τον κόσμο?
ΤΑ'Ι'ΡΑ-ΝΟ ΚΑΜΕΜΟΡΙ

Φέγγος αστραπής/ 

Στο ζόφο λάμπει/
Φωνή ερωδιού/ 

Κορυδαλλός
Ολημέρα τραγουδάει/ 

Και δε σώνεται η μέρα'

Κοπελούδα/ 

Τόσο λιγνή/ 

Με χυλό κι έρωτα
Όταν ένα πουλί περνά/ 

Σαν το φεγγάρι/ 

Ένας έρωτας σβήνει στο νερό.

MATSOUO MPASAOO

Απόψε φέγγει το φεγγάρι/ 

όπως εκείνη τη βραδιά
όπως και τότε είναι/ 

Αύγουστος ξανά.
Μονάχα εγώ δεν είμαι/ 

αυτό που ήμουν τότε,
μονάχα εγώ δεν είμαι/ 

όπως ήμουν εκείνη τη φορά.
Αριουάρε-Νο-Ναριχίρα

Οι άνθρωποι μιλούν για μας/ 

λένε κρυφά, πως σ' αγαπώ,
κρυφά πως μ' αγαπάς/ 

Δεν ξέρω για σένα-
μα εγώ έχω καημό στα στήθια
Αριουάρα-Νο-Μοτοκάτα

Στις όχθες του Κεφαλοπόταμου/ 

μαζί μ' ένα αερικό/

έσκυψε ο Pepe να πιει λίγο νερό/
μα ένας αέρας με μανία αρπάζει το αερικό,
και τώρα ο Pepe την αναζητά στα όνειρά του.
Fuji Tomo Kazu

Για σένα και μόνο πήγα/ 

στο ανοιξιάτικο λιβάδι/
για να συνάξω των πρώτων/ 

μπουμπουκιών το χάδι/
Νίνα-Νο-Μικάντο

Ψηλά μέσα στα σύννεφα/ 

ένα χρυσάνθεμο άσπρο/
Η μήπως έλαμψε με άσπρο/ 

φως ένα άστρο?
Φ-Νο-Τοσιηγιούκι

Μου είπε: Θα 'ρθω/ 

αμέσως μόλις θα μπορώ/ 

Κι εγώ ακόμα περιμένω/
σήμερα πια δεν απορώ για το πόσο/ 

μακρές είναι οι νύχτες του Δεκέμβρη.
Σο-σέϊ

Είναι μάταιο να γράφεις πάνω στο νερό που ρέει./ 

Τα γράμματα θ' αρχίσουν το χορό. 

Κι ακόμα ματαιότερο να γράφεις/ 

πάνω σε μια καρδιά που δεν θέλει πια
να σ' αγαπά. Fuji Tomo Kazu

Eσένα τόσο πολύ σε σκέφτομαι/ 

που στον ύπνο μου έβλεπα τη μορφή σου.
Αν το 'ξερα πως ήταν όνειρο/ 

δεν θα 'θελα ποτέ να με ξυπνήσουν.
Όνο-Νο-Κοματσιή

Αν τύχει και κάποιος σας ρωτήσει/ 

που είναι τώρα ο Πεπέ, να του πείτε την αλήθεια.
Στον Κεφαλοπόταμο κάνει τον ψαρά,/ 

μαζεύει αλάτι, βγάζει φύκια, και
γράφει ποιήματα πάνω στο νερό.
Fuji Tomo Kazu.
Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.

===================

ΣΥΝΕΧΙΖΩ με WALT WHITMAN και EMILY NTIKINSON

Προς εσένα παλιά αγάπη!/Εσύ ασύγκριτη, παθιασμένη, 
παλιά αγάπη/ Εσύ αυστηρή, ανελέητη, 
γλυκιά αιτία
Αξέχαστη στο διάβα του χρόνου/  Για σένα αυτές οι ωδές
Για σένα όλες οι απαγγελίες/  των ποιημάτων στην Αυλή των
θαυμάτων. Όλα περιστρέφονται γύρω από 'σένα.
WALT WHITMAN

====================

Περιμένω να φανείς!
Έλεγα μόλις χθες/ Σε κάποιον γνώριμό σου
Πως ήταν για να 'ρθεις./  Δε σπάζει με την πέτρα η καρδιά
Ούτε και με Ραβδί-/ Παρά, με της ματιά σου το μαστίγιο
Που μόνο εγώ έχω δει.
ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ

=======================

Tο νερό, μαθαίνεται απ' τη δίψα.
Η στεριά-από το αρμένισμα στα Πέλαγα.
Η Έκσταση-απ' την οδύνη.
Η Ειρήνη, απ' των πολέμων της το χρονικό.
Η Αγάπη, απ' του τάφου το ανάγλυφο.
Ο Έρωτας από τις κρυφές ματιές.

ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ

=======================

Πεπέ, Να έχεις του νούφαρου τα πόδια
Να έχεις το φτέρωμα πουλιού
Γιατί είσαι από μέρη ξακουσμένα
Που δεν τα έχω καν στο νου.

ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ

======================

Διαλέγει τη δική της συντροφιά η ζωή-
Μετά- κλείνει την πόρτα-
Κανένας άλλος μην προβάλει-
κι αλλοίμονο  αν έχει κάνει λάθος.

ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ

=====================

Της έδειξα τα μυστικά-φιλιά του πρωινού-
και το σκοινί, τις νύχτες ν' ανεβαίνεις-
Από τότε τα χείλη της συνέχεια νοσταλγώ-
Και τώρα κομμάτια έχω κάνει τη ζωή μου.

ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ

=====================

Lola Όταν χαμογελάς, εγκάρδιο φέγγος
Επάνω στην Κοιλάδα απλώνει-
Θαρρείς η φλόγα ενός βεζούβιου
που αφήνει τη χαρά του να φανεί.

ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ

=====================

Αν εμποδίσω να ραγίσει μια Καρδιά./ 

Μάταια δε θα ζω
Αν στάξω λάδι στην πληγή./ 

Η αν θα σβήσω έναν Καημό
Η αν συντρέξω ένα αδύναμο πουλάκι./ 

Για τη φωλιά να βρει τον γυρισμό
Μάταια δε θα ζω.

ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ

=====================