Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

19.1.22

ΓΛΩΣΣΟδρόμιον: «Έκαστος εφ ώ ετάχθη…» Ηλίας Γιαννακόπουλος φιλόλογος - συγγραφέας.

 «Και ουδαμώς γε τάττω εμαυτόν εις την των άρχειν βουλομένων τάξιν…/ εμαυτόν γε μέντοι τάττω εις τους βουλομένους ή ραστά τε και ήδιστα βιοτεύειν…/ αλλ’ εγώ τοι, έφη ο Αρίστιππος, ουδέ εις την δουλείαν εμαυτόν τάττω… αλλά δι’ ελευθερίας, ήπερ μάλιστα προς ευδαιμονίαν άγει»(Ξενοφών, «Απομνημονεύματα»).

Στο παραπάνω απόσπασμα αντικείμενο συζήτησης είναι η επιλογή εκείνου του δρόμου που οδηγεί εις την ευτυχία. Απορρίπτεται η επιλογή της εξουσίας «άρχειν βουλομένων», αλλά και η ένταξη στους «δούλους». Η άριστη επιλογή είναι η ελευθερία, αφού αυτή εξασφαλίζει και την «ευδαιμονίαν» (ευτυχία) (τάττωτάξιν).


 «Οι πράττοντες εφ ώπερ τεταγμένοι εισί»

(Ξενοφών, «Οικονομικός»)

Όσοι εκτελούν το έργο για το οποίο είναι ταγμένοι (τεταγμένοι).

Το ρήμα τάττω – σσω συνώνυμο του τάζω προέρχεται από τη ρίζα *ταγ ή τακ. Το διπλό τ ή σ προήλθε από τον τύπο ταγ-j-ω. Το ρήμα απλό ή σύνθετο εμφανίζεται με μία ποικιλία σημασιών τόσο στον αρχαίο λόγο όσο και στο νεοελληνικό πλήθος είναι και οι παράγωγες λέξεις, όπως:

Τάξητάγματαγόςταγήτακτικός και οι σύνθετες: παράταξησύνταξηδιάταξηπρόταξηκατάταξησύνταγμαπρόσταγμαεπίταγμαδιάταγμαπροσταγήυποταγήσυνταγήάτακτοςαταξίαευταξίαεπιτακτικόςασύντακτοςεπιταγήνομοταγήςδιαταγήσυντάκτηςσυντακτικόπροστακτικήυποτακτική.

α.«Η συνδικαλιστική παράταξη που ιδεολογικά κινείται στο χώρο της Ν.Δ. κέρδισε τις εκλογές στους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών»β.«Ο Βασίλης υπηρέτησε στο 2οτάγμα πυροβολικού»γ.«Στην επανάσταση του 1821 δεν υπήρχε τακτικός στρατός»δ. «Η σύνταξη των αγροτών αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια»ε.«Η διάταξη των δυνάμεών μας απέτρεψε την επίθεση των αντιπάλων μας»στ.«Πηγή όλων των νόμων μιας χώρας είναι το σύνταγμα»ζ.«Το διάταγμα διάλυσης της Βουλής θυροκολλήθηκε χτες»η.«Η χωρίς όρια υποταγή στην εξουσία της κοινής γνώμης χαρακτηρίζει άτομα με μειωμένη αυτοεκτίμηση»θ.«Υπήρξε πάντα ένας άτακτος μαθητής»ι.«Συνιστά επιτακτική ανάγκη η οικονομική ενίσχυση προς τους σεισμοπαθείς»ια.«Από τα Μ.Μ.Ε. προβάλλεται το πρότυπο του νομοταγούς πολίτη»ιβ.«Ο συντάκτης του δημοσιεύματος παραμένει άγνωστος»ιγ.«Η υποτακτική σύνταξη χαρακτηρίζει το σύνθετο λόγο»ιδ.«Οι ενταξιακές διαδικασίες θα διαρκέσουν πολύ».

Συχνή δε, είναι και η παρουσία στο λόγο μας της μετοχής του τάσσομαι, ταγμένοςα.«Οι υποταγμένοι λαοί αδυνατούν να αναπτυχθούν πνευματικά»β.«Ο ενταγμένος σε μια κοινωνική ομάδα παραχωρεί μέρος των δικαιωμάτων του στο κοινό συμφέρον»γ.«Ήταν διαταγμένος να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη πορεία»δ.«Εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία».

Οι λέξεις τάμα και τάξιμο, αν και προέρχονται από το ρήμα τάζω, ετυμολογικά έλκουν την καταγωγή τους από το ρήμα τάττωΗ κυβέρνηση πραγματοποίησε το τάμα του έθνους προς την προστάτιδα Παναγία.

Εξίσου έντονη είναι και η παρουσία των σύνθετων τύπων του ρήματος τάσσωα.«Ο στρατηγός διέταξε γενική υποχώρηση»β.«Ο Γιώργος κατετάγη τρίτος στην τελική βαθμολογία»γ.«Όταν μετατάχθηκα σε άλλη υπηρεσία, έχασα πολλούς φίλους»δ.«Απεταξάμην τον Σατανά»ε.«Ο αλτρουιστής υποτάσσει το προσωπικό συμφέρον στο γενικό»στ.«Ο Δήμος ενέταξε το οικόπεδό μου στο σχέδιο πόλης»ε.«Οι εργαζόμενοι δήλωσαν πως θα αντιταχθούν σε κάθε σχέδιο μείωσης του εισοδήματός τους»στ.«Οι σύγχρονες συνθήκες ζωής επιτάσσουν την ενεργοποίηση του ατόμου για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής»ζ.«Ο προπονητής παρέταξε την ομάδα του με αμυντική τακτική»η.«Ο αντίπαλος ανασυντάσσει τις δυνάμεις του για την τελική έφοδο»θ.«Συνήθως στο λόγο μας το υποκείμενο προτάσσεται του ρήματος».

«Οι ασυνταξίες, λοιπόν, στο λόγο μας οφείλονται στην ελλιπή γνώση του συντακτικού. Η αταξία, όμως, της γλώσσας καθιστά τη σκέψη ασύντακτη και δυσκολεύει την επικοινωνία. Η γνώση και η σωστή χρήση της γλώσσας συνιστούν τη βασική συντεταγμένη μιας εθνικής πολιτικής για την Παιδεία».

Η καθεστηκυία τάξη

Ο όρος τάξη πολλές φορές ταυτίζεται με τη βία, τον συντηρητισμό και την αυστηρή πειθαρχία. Γι’ αυτό έγινε και σύνθημα από κάποιες πολιτικές παρατάξεις και ιδεολογίες (αναρχικοί…). Όλοι υπόσχονται την ανατροπή της «καθεστηκυίας τάξης».

Ο Χάϊζενμπεργκ και η «αταξία»

Ο Χάϊζενμπεργκ τάχτηκε με την «αρχή της απροσδιοριστίας» εναντίον της μηχανιστικής αιτιοκρατίας και διατύπωσε τη θέση του πως το σύμπαν και ό,τι συμβαίνει σε αυτό δεν υπακούουν τυφλά σε κάποιους άτεγκτους νόμους αλλά είναι προϊόντα και μιας «αβεβαιότητας» και «αταξίας». Έτσι ο όρος «αταξία»πήρε άλλο περιεχόμενο και ταυτίστηκε με την τυχαιότητα και την αβεβαιότητα. Ιδιαίτερα τονίστηκε πως «Η διαλεκτική δημιουργεί ανησυχία και αταξία. Οι άνθρωποι προτιμούν να έχουν στη διάθεσή τους έτοιμες και μονοσήμαντες απόψεις».

Ησυχία – Τάξις και Ασφάλεια

Ένα από τα αγαπημένα συνθήματα των συντηρητικών και όσοι πρεσβεύουν πως η πρόοδος μιας κοινωνίας τροφοδοτείται από τα παραπάνω στοιχεία – παράγοντες.

Η πάλη των Τάξεων

Ο Καρλ Μαρξ στην ερμηνεία του της διαλεκτικής πορείας – κίνησης της Ιστορίας, θεώρησε πως αυτή καθορίζεται από έναν απόλυτο νόμο, αυτόν της διαρκούς πάλης μεταξύ των διαφόρων τάξεων και ιδιαίτερα της εργατικήςτάξης προς τις προνομιούχες τάξεις (κεφάλαιο). Γνωστοί εξάλλου είναι οι όροι: Ταξική πάλη και Ταξική συνείδηση.

«Έκαστος εφ ώ ετάχθη»

Η φράση παραδόθηκε από τον Ηρόδοτο, αλλά και από τον Απόστολο Παύλο (επιστολή Α΄ προς Κορινθίους, Ζ, 24) και υποδηλώνει το χρέος του καθενός για το σκοπό – έργο για το οποίο είναι προορισμένος, όπως οι πνευματικοί ταγοί που υπερασπίζονται τους πυλώνες της Ηθικής Τάξης του κόσμου.

­Στη στήλη αυτή «ΓΛΩΣΣΟδρόμιον» θα ανιχνεύονται οι σημασίες των λέξεων καθώς και οι υπόγειες διαδρομές της γλώσσας μας.

17.1.22

ΓΛΩΣΣΟδρόμιον ."Τα φαινόμενα απατούν…" Ηλίας Γιαννακόπουλος φιλόλογος - συγγραφέας.

 «Ακτίς αελίου, το κάλ/λιστον επταπύλω φανέν/ Θήβα των πρότερον φάος,/ εφάνθης ποτ’…».(Σοφοκλής, «Αντιγόνη»)

Ο Σοφοκλής δια στόματος Χορού χαιρετίζει το φως (φάος) του ήλιου και το θεωρεί το πιο όμορφο για την επτάπυλη Θήβα. Η παρουσία τριών τύπων του ρήματος φαίνομαι είναι καταλυτική (φάοςφανένεφάνθης).

«Τα δε αντίκ’ εις το φως φανεί κακά/ εκόντα κουκ άκοντα»

(Σοφοκλής, «Οιδίπους Τύραννος»)

Ο Εξάγγελος προοικονομεί την αποκάλυψη των ανοσιουργημάτων του Οιδίποδα που διέπραξε αγνοώντας την ταυτότητά του (φωςφανεί).

«Και έθετο αυτούς ο θεός εν τω στερεώματι του ουρανού, ώστε φαίνειν επί της γης».(Γένεσις, 1,17)

Στη «Γένεση» περιγράφεται ο τρόπος δημιουργίας του σύμπαντος και των δύο μεγάλων αστεριών, του Ήλιου και της Σελήνης, για να φωτίζουν την Γη.

Το πλήθος των ρηματικών τύπων και των παραγώγων του (ουσιαστικών και επιθέτων ή επιρρημάτων) φαίνω-ομαι κοσμεί τον αρχαίο λόγο όσο και τον νεοελληνικό. Ετυμολογικά το ρήμα φαίνω ανάγεται στην ΙΕ ρίζα bha (λάμπω, φωτίζω) με προσθήκη του έρρινου προσφύματος -ν- και αργότερα του ενεστωτικού επιθήματος -jω-. Έτσι από το θέμα *φαν-σχηματίστηκαν οι περισσότεροι τύποι του φαίνω-ομαι.

«Οι Φαναριώτες κατείχαν σημαντικά αξιώματα στην κρατική διοίκηση κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Το Φανάρι διέψευσε τις πληροφορίες για ασθένεια του πατριάρχη. Η διαρκής Ιερά Σύνοδος τάχτηκε αναφανδόν υπέρ της συνέχισης του διαλόγου με το οικουμενικό πατριαρχείο. Το ιερό φως των Αγίων Τόπων θα διέλθει από τις νησιωτικές περιοχές της χώρας μας».

Οι λέξεις Φαναριώτεςφανάριαναφανδόν και φως έλκουν την καταγωγή τους από το ρήμα φαίνω-ομαι. Η πρωτογενής μορφή του ρήματος ήταν: Φα-ν-j(είμαι, γίνομαι αντιληπτός με την όραση). Οι παράγωγες λέξεις του φαίνομαι που κυριαρχούν στο λόγο μας είναι: φάσηφάσμαφαινόμενοέμφασηαφάνειααπόφασηφαντασίαεμφάνισηαφανήςπροφανήςεμφανήςδιαφάνειαπεριφανήςφαινομενικόςάφαντοςφαεινόςαποφασιστικόςφάντασμαφανερόςφανόςφανοποιείον.

Το πλήθος των λέξεων – παραγώγων του φαίνω-ομαι καταδεικνύει την αξία και τον ρόλο του στον εμπλουτισμό της επικοινωνίας μας.

α.«Η στρατιωτική άσκηση θα διεξαχθεί σε τρεις φάσεις»β.«Το υπουργικό συμβούλιο εξήτασε όλο το φάσμα των τελευταίων εξελίξεων»γ.«Ο φασματικός χαρακτήρας της σύγχρονης ελευθερίας είναι προϊόν των ψευδαισθήσεων που γεννά η ικανοποίηση των καταναλωτικών μας αναγκών»δ.«Η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τροπαίου βγήκε από την ποδοσφαιρική αφάνεια της τελευταίας δεκαετίας»ε.«Η φαντασία συνιστά το βασικό πυλώνα της καλλιτεχνικής δημιουργίας»στ.«Η εμφάνιση της ομάδας ήταν αποκαρδιωτική»ζ.«Η επιχείρηση έκλεισε προφανώς για λόγους οικονομικούς»η.«Η απόφαση της κυβέρνησης για διαφάνεια στα δημόσια έργα είναι αμετάκλητη»θ.«Τα έντονα καιρικά φαινόμενα των τελευταίων χρόνων προβληματίζουν τους μετεωρολόγους»ι.«Οι φαεινές ιδέες των συμβούλων παρέσυραν το διοικητή του οργανισμού σε λανθασμένες ενέργειες»ια.«Η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα κάθε εχθρική εισβολή»ιβ.«Σύμφωνα με απόφαση της Νομαρχίας τα φανοποιεία θα μείνουν κλειστά το απόγευμα της Τρίτης»ιγ.«Ο κακοποιός μετά τη διάπραξη του εγκλήματος έγινε άφαντος»ιδ.«Έγιναν πλέον φανεροί οι στόχοι των Αμερικανών με την εισβολή τους στο Ιράκ»ιε.«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη: Το φάντασμα του κομμουνισμού» (Κομμουνιστικό μανιφέστο).

Εκτός από την κυριολεκτική του σημασία το φαίνομαι απαντάται και με άλλες σημασίες, όπως αυτές αναδύονται από τα παραδείγματα: α.«Έλα πιο κοντά, δεν φαίνεσαι από τόσο μακριά» (κυριολεκτική), β.«Η επιχείρηση φαίνεται πως πάει καλά» (δίνει την εντύπωση), γ.«Δεν φάνηκες αντάξιος της εμπιστοσύνης μου» (αποδείχτηκες), δ.«Αφού δεν τηλεφώνησε, φαίνεται πως απουσιάζει» (είναι πιθανόν), ε.«Από τα λεγόμενά του φαίνεται πως είναι αμετανόητος» (συνάγεται), στ.«Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται»ζ.«Είσαι και φαίνεσαι»η.«Έτσι μου φαίνεται»θ.«Σαν όνειρο μου φαίνεται», ι. «Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται».

Τα «φαινόμενα»

Η ουσιαστικοποιημένη μετοχή στην πορεία του χρόνου έλαβε πολλές σημασίες κι ενσωματώθηκε σε πολλά πεδία της γλωσσικής αλλά και πνευματικής μας επικοινωνίας. Στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα, όπου αναζητείται η ουσία των όντων (οι «ιδέες»),τα «φαινόμενα» αντιπαρατίθενται με την αληθινή ουσία του κόσμου.."Tα ουν εμοί φαινόμενα ούτω φαίνεται"

                          Ωστόσο τα «φαινόμενα απατούν».

Η φαινομενολογία

Η φαινομενολογία αποτελεί ένα φιλοσοφικό κίνημα που βασίζεται στην διερεύνηση των φαινομένων. Δηλαδή εκείνων των πραγμάτων που γίνονται αντιληπτά ενσυνείδητα, με τις αισθήσεις και όχι με μηχανισμούς που βρίσκονται έξω από τα όρια της ανθρώπινης συνειδητότητας. Πατέρας αυτής της φιλοσοφικής σχολής θεωρείται ο Χούσερλ.

«Θειότατον φαίνεται»

Ο Ηρόδοτος αποδίδει κάποια γεγονότα του Πελ/κού πολέμου στην θεϊκή παρέμβαση.«Τούτο μοι θειότατον φαίνεται γενέσθαι»

Ο Οιδίποδας

Η τραγωδία του Οιδίποδα συνίσταται στο γεγονός ότι διαπράττει ανοσιουργήματα για να αποφύγει την μοίρα του προκαλώντας, όμως, ταυτόχρονα το ριζικό του. Γι’ αυτό ομολογεί, μετά την αποκάλυψη, πόσο δυστυχισμένος είναι, κι ας φαίνεται σε κάποιους δίκαιος.

«φαίνη δίκαιος, δρων δ’ εφευρίσκη κακά…/ Ει δ’ αν φανείς δύστηνος, ως εγώ ‘φάνην»»

(φαίνεσαι δίκαιος, αλλά κάνεις αδικίες/ Κι αν, δυστυχισμένος σαν εφάνηκα, καθώς φάνηκα τότε…, «Οιδίπους επί Κολωνώ»)

­Στη στήλη αυτή "ΓΛΩΣΣΟδρόμιον"  θα ανιχνεύονται οι σημασίες των λέξεων καθώς και οι υπόγειες διαδρομές της γλώσσας μας.

ΓΛΩΣΣΟδρόμιον: Ο γέγονε, γέγονε… Ηλίας Γιαννακόπουλος φιλόλογος - συγγραφέας.

 «και αν ποταμοίο ρέεθρα/ Ωκεανού, ος περ γένεσις πάντεσσι τέτυκται»

(Ιλιάδα, Ξ, 245-46)

Ο Όμηρος δια στόματος Ύπνου σε μια αποστροφή του προς την Ήρα προβαίνει σε μία διαπίστωση – καθολικά αποδεκτή – πως όλα κατάγονται από το νερό – Ωκεανό (γένεσις).

«ουκ αν έμοι γε ελπομένω τα γένοιτο».(Οδύσσεια, Γ, 228)

Ο Τηλέμαχος απογοητευμένος από τις πληροφορίες για τον γυρισμό του πατέρα του Οδυσσέα απορρίπτει κάθε λόγο παρηγοριάς και δεν ελπίζει τίποτα (γένοιτο).

«Δαρείου και Παρυσάτιδος γίγνονται παίδες δύο»

Οι προβεβηκότες τη ηλικία (ηλικιωμένοι) και όσοι μίσησαν τα αρχαία Ελληνικά ταύτισαν την εφηβεία τους με την παραπάνω φράση που είναι η αρχή του έργου του Ξενοφώντα «Κύρου Ανάβασις».

Το ρήμα γίγνομαι με τους διάφορους τύπους και χρήσεις του κυριαρχεί στο λόγο μας από την Ομηρική εποχή «βαδίζοντας»ετυμολογικά και σημασιολογικά με το ρήμα γεννώ με τα πολλά παράγωγα, όπως: νεογνός, γενεά, γένεσις, γενέτειρα, γένεθλον, γενήτωρ. Η ριζική – αρχική του σημασία είναι έρχομαι σε κατάσταση ύπαρξης – στη ζωή/ γεννιέμαι/ παράγομαι… (*γίγνομαι… γε-γένομαι, ρίζα *γεν-).

α.«Πολλά στοιχεία της παράδοσής μας μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά χωρίς διακοπή»β.«Το γένος των Ελλήνων μπορεί να υπερηφανεύεται για την πλούσια παράδοσή του»γ.«Η γενέθλια ελληνική γη δίδαξε στους κατοίκους της τη λιτότητα, το μέτρο και την αγάπη προς την ελευθερία»δ.«Γενεσιουργός αιτία του Ελληνικού πολιτισμού υπήρξε επίσης η διαρκής αμφισβήτηση και η αναζήτηση νέων μορφών σκέψης και ζωής»ε.«Δεν συνιστά, λοιπόν, προγονοπληξία η λατρεία του παρελθόντος, όταν αυτό μπορεί να διδάσκει ακόμη».

Τα άλλα θέματα – ρίζες του γίγνομαι είναι τα: *γν-*γον-*γενν-. Από αυτά προέρχεται ένα πλήθος ουσιαστικών και επιθέτων. Έτσι όλα τα παράγωγα από όλα τα θέματα – ρίζες συγκροτούν ένα σώμα που εμπλουτίζει το λόγο μας.

Οι λέξεις που προέρχονται από τη ρίζα *γεν-του αρχαϊκού γίγνομαι είναι πολλές, όπως: γενεάγένοςγένεσηγονιόςγόνοςγονίδιογόνιμοςγνήσιοςγονικόςγονεύςγενετήργενετήγενιάγενετικήγενετήσιος.

α.«Η γένεση ενός έργου τέχνης προϋποθέτει ένα τράνταγμα ψυχής και μία ανάταση του νου»β.«Ήταν τυφλός εκ γενετής»γ.«Η αβίαστη εξωτερίκευση της γενετήσιας ορμής προσβάλλει την κοινωνική ηθική»δ.«Από την αστυνομία διετάχθη έλεγχος του γενετικού κώδικα του συλληφθέντος»ε.«Η Κρήτη υπήρξε η γενέτειρα του Καζαντζάκη»στ. «Το σπίτι μου είναι προϊόν γονικής παροχής»ζ.«Η δημοκρατία αποτέλεσε γόνιμο έδαφος για την καλλιέργεια της φιλοσοφικής σκέψης»η.«Ο βραβευθείς ποιητής υπήρξε γόνος αρχοντικής οικογένειας»θ.«Κάθε γονιός φροντίζει για το μέλλον του παιδιού»ι.«Η επιθετικότητα του ανθρώπου είναι εγγεγραμμένη στα γονίδιά (gonidium) του»ια.«Οι γραφολόγοι της εισαγγελίας εξέτασαν τη γνησιότητα του εγγράφου».

Πλήθος, επίσης, σύνθετων λέξεων πλημμυρίζουν το λόγο μας αναδεικνύοντας την κυρίαρχη θέση των παράγωγων εννοιών του γίγνομαι. Μερικές από αυτές είναι: γενεαλογίαγενάρχηςσυγγένειαοικογένειαγενεσιουργόςαπόγονοςπαθογόνοςρυπογόνοςάγονοςνεογνόγενέθλιοςαγέννητοςπρογενέστεροςενδογενήςπρωτογενήςευγένειαγηγενήςεξωγενήςπαλιγγενεσίαπρογόνιπρογονοπληξίαα.«Ο Αβραάμ υπήρξε ο γενάρχης των Εβραίων»β.«Η έξαρση της βίας αποτελεί στοιχείο της κοινωνικής παθογένειας»γ.«Το εργοστάσιο πλαστικών καταδικάστηκε για τις ρυπογόνες ουσίες που εξέπεμπε»δ.«Ο θάλαμος των νεογνών χρειάζεται ανακαίνιση»ε.«Τα αίτια του φανατισμού είναι ενδογενή»στ.«Η πρωτογενής παραγωγή αποτελεί τη βάση μιας υγιούς οικονομίας»ζ.«Η ευγονική ως μέθοδος εφαρμόστηκε από το Χίτλερ»η.«Ο γηγενής πληθυσμός αντιμετώπισε με εχθρότητα την παρουσία πολλών μεταναστών στη χώρα μας»θ.«Η λειτουργία των Μ.Μ.Ε. ανήκει στους εξωγενείς παράγοντες που συντηρούν τα κοινωνικά στερεότυπα»ι.«Ο εορτασμός της εθνικής παλιγγενεσίας ενισχύει το αίσθημα πατριωτισμού των Ελλήνων».

Για πολλούς μελετητές η λέξη γενναίος παράγεται από τη ρίζα *γεν-το γίγνομαι (γενναίος).

Συχνές, επίσης, είναι στο λόγο μας οι φράσεις: α.«Ο γέγονεγέγονε»β.«Καλά τώρα, κουβέντα να γίνεται»γ.«Μην κάνεις έτσι, δεν έγινε και τίποτα»δ.«Τι έγινε και χάθηκες;»ε.«Άφησέ τον, δεν ξέρει τι του γίνεται»στ.«Φύγε μακριά, εδώ γίνεται της τρελής»ζ.«Μόλις τα άκουσα όλα αυτά έγινα έξω φρενών»η.«Μην τρώτε φρούτα που δεν είναι γινομένα»θ.«Πώς έγινε αυτό και δεν το πρόσεξα;»ι.«Τώρα μιληθείτε, γιατί το αίμα νερό δεν γίνεται…».

Είναι γεγονός

Η ουσιαστικοποιημένη μετοχή γεγονός (*γέγονα) χρησιμοποιείται με πολλαπλές σημασίες και αποτελεί αδιαμφισβήτητο στοιχείο της πραγματικότητας: Είναι γεγονός πια η ελευθερία μας/ Τα γεγονότα μάς διαψεύδουν/ Βρέθηκα προ τετελεσμένων γεγονότων

«Εν τω γίγνεσθαι»

Το απαρέμφατο «γίγνεσθαι» αν και αρχαιοπρεπές παραδόθηκε στο λόγο μας και υποδηλώνει την εξέλιξη και τη διαρκή κίνηση, όπως: Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα εν τω γίγνεσθαι/ Το κοσμικό γίγνεσθαι αποτυπώνει την ύπαρξη των συμπαντικών νόμων/ Τα οικονομικά μεγέθη επηρεάζουν και το κοινωνικό γίγνεσθαι.

Στη «Θεογονία» του Ησιόδου με τη χρήση του εγένοντο περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου. Ανάλογη αναφορά γίνεται και στο κεφάλαιο της Γένεσης στην Παλαιά Διαθήκη, όπως:

«Και είπεν ο θεός∙ γενηθήτω στερέωμα… και εγένετο ούτως»

«Ο μη γένοιτο…» «Ο γέγονε, γέγονε»

Οι παραπάνω αρχαιοπρεπείς φράσεις δεσπόζουν στον καθημερινό μας λόγο κι άλλοτε εκφράζουν κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει «γέγονε» κι άλλοτε υποδηλώνει το απευκταίον ή ως ευχή «μη γένοιτο».

Επειδή, όμως, η επιστήμη και η φιλοσοφία επισημαίνουν την περατότητά μας, λογικό είναι να συμμορφωθούμε προς την πραγματικότητα αυτή και να θυμηθούμε την διαπίστωση του Χορού στην «Αντιγόνη του Σοφοκλή»:

«Αλλά θεός τοι και θεογεννής/ ημείς δε βροτοί και θνητογενείς» αλλά και τη θέση του Επίκουρου: «Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ έστι γενέσθαι».

­Στη στήλη αυτή «ΓΛΩΣΣΟδρόμιον» θα ανιχνεύονται οι σημασίες των λέξεων καθώς και οι υπόγειες διαδρομές της γλώσσας μας.

ΓΛΩΣΣΟδρόμιον: Το Πάρθιον βέλος και ο Εκηβόλος Απόλλων. Ηλίας Γιαννακόπουλος φιλόλογος - συγγραφέας.

 «ή ρ’ αύτις πολεμόν τε κακόν και φύλοπιν αινήν/ όρσομεν, ή φιλότητα μετ’ αμφοτέροισι βάλωμεν».(Ιλιάδα, Δ, 15-16)

Ο Όμηρος καταγράφει τον προβληματισμό των θεών για το εάν θα έπρεπε να ενσπείρουν τον πόλεμο ή τη φιλία μεταξύ Ελλήνων και Τρώων (*βάλωμεν).

«αλλ’ ου τις εδυνήσατε ποιμένα λαών/ ουτάσαι ουδέ βαλείν»/ «χώσατο δ’ Έκτωρ,/ όττι ρα οι βέλος ωκύ ετώσιον έκφυγε χειρός».(Ιλιάδα)

Ο αγαπημένος ήρωας του Ομήρου αλλά και των θεών, ο Έκτωρ, εμφανίζεται να είναι άτρωτος (ουδέ βαλείν) από τους εχρθούς του, ενώ από την άλλη πλευρά περιγράφεται ως θυμωμένος διότι το ταχύ βέλος του έφυγε ματαίως από το χέρι του (βέλος).

Το αρχαιοπρεπές ρήμα βάλλω(βάλλομαι) στον Όμηρο αλλά και στους άλλους συγγραφείς ανευρίσκεται με την έννοια του χτυπώ ή επιτίθεμαι ή πλήττω. Στη νεοελληνική γλώσσα και στην καθημερινή μας επικοινωνία χρησιμοποιείται μεταφορικά, όπως: διαβάλλω – συκοφαντώ ή κατηγορώ κάποιον, καταφέρομαι εναντίον κάποιου, φραστικά – με λόγια, όπως: Ο πρωθυπουργός βάλλεται πανταχόθεν για την οικονομική του πολιτική.

Ωστόσο τα παράγωγά του εμπλουτίζουν τον λόγον μας, είτε με την κυριολεκτική είτε με την μεταφορική τους σημασία…

«Το περιβάλλον του πρωθυπουργού διέψευσε τις πληροφορίες για επικείμενο ανασχηματισμό. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θεωρεί υπερβολικές τις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης για καθυστέρηση του κυβερνητικού έργου. Τα βέλη όμως της κριτικής πλήττουν και τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τον κατηγορούν για αθέτηση υποσχέσεων και αναβλητικότητα στη λήψη σκληρών μέτρων για την οικονομία».

 Το ρήμα *βάλλω εμφανίζεται με τα εξής θέματα στις παράγωγες λέξεις: α. θ. *βαλ-(βάλλω, βαλτός…), β. θ*βολ-(βολή…), γ. θ. *βελ-(βέβληκα, βέλος…) και δ. θ. *βλη-(βέβλημαι, βλήμα…). Τα δύο –λλ εμφανίζονται μόνο στον Ενεστώτα (βαλ-j-ω) και στον Παρατατικό (έβαλλον). Οι παράγωγες λέξεις έχουν στο θέμα τους μόνο ένα .

Οι εξακολουθητικοί, δηλαδή, χρόνοι (Ενεστώτας, Παρατατικός, διαρκής Μέλλοντας) γράφονται με δύο *λ, ενώ οι στιγμιαίοι (Αόριστος, Παρακείμενος…) με ένα *λ.

Από το θέμα *βαλ- προέρχονται πολλά σύνθετα του βάλλω: α.«Ο κατήγορος κακώς με διέβαλε στους φίλους μου»β.«Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ανέβαλε την εκδίκαση της υπόθεσης»γ.«Οι υποψήφιοι καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για την εισαγωγή τους στα Α.Ε.Ι.»δ.«Ο υπεύθυνος της γιορτής μετέβαλε το αρχικό πρόγραμμα λόγω τεχνικών δυσκολιών»ε.«Ο πρωθυπουργός περιβάλλει με εμπιστοσύνη τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος»στ.«Ο διευθυντής του Ο.Π.Α.Π. υπέβαλε την παραίτησή του στον αρμόδιο υπουργό»ζ.«Ο πρόεδρος του δικαστηρίου απέβαλε από την αίθουσα τους φωνασκούντες πολίτες – ακροατές της δίκης».

Από το θέμα *βολ-προέρχονται οι λέξεις: βολήβόλιπροβολήαμφιβολίαέμβολοεμβόλιουπερβολικόςβολίδαα.«Οι άδικες βολές δεν αγγίζουν την ηθική του δημάρχου»β.«Η προβολή άσεμνων ταινιών απαγορεύεται με ειδικό νόμο»γ.«Η αμφιβολία αποτελεί τον κινητήριο μοχλό του πολιτισμού»δ.«Ο τρίτος κόσμος έχει ανάγκη από παιδικά εμβόλια»ε.«Το έμβολο της μηχανής υπέστη βλάβη ανεπανόρθωτη».

Από το θέμα *βελ- παράγονται οι λέξεις: βέλοςεμβέλειαα.«Η ομάδα μας δέχτηκε τα πάρθια (απροσδόκητα) βέλη των αντιπάλων»β.«Η εμβέλεια του σταθμού μας είναι μικρή»γ.«Το βεληνεκές του συγκεκριμένου όπλου είναι μικόρ»δ.«δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια…».

 Από το θέμα *βλη-προέρχονται οι λέξεις: βλήμαμεταβλητός–τηταυποβλητικόςαμετάβλητοςδιαβλητόςαπόβλητοςα.«Η περιοχή επλήγη από βλήματα όλμου»β.«Η μεταβλητότητα της κατάστασης εμπνέει ανησυχία στους οικονομικούς κύκλους»γ.«Η επιβλητική παρουσία του επιστήμονα δημιούργησε ένα κλίμα ευφορίας στο συνέδριο»δ.«Ο υπουργός θεώρησε διαβλητές τις διαδικασίες του διαγωνισμού και τον ακύρωσε»ε.«Τα πυρηνικά απόβλητα είναι επικίνδυνα για την υγεία των ανθρώπων».

 Ο λόγος μας είναι, επίσης, εμπλουτισμένος από φράσεις του ρήματος βάλλωα.«Τα έβαλε μαζί μου»β.«Εξ οικείων τα βέλη»γ.«Επιτέλους έβαλε μυαλό»δ. «Άφησέ τον, έχει βλήμα στο μυαλό»ε.«Να προσέχεις ό,τι σου λέω και να τα βάλεις καλά στο νου σου»στ.«Αυτός τελικά αποδείχτηκε βαλτός…»ζ.«Η Ε.Π.Ο. όρισε την 20η Ιανουαρίου ως εμβόλιμη αγωνιστική».

«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»

Η εμβληματική αυτή φράση ανήκει στον Ιησού με την οποία κατήγγειλε την υποκρισία των Γραμματέων και Φαρισαίων. Η χριστιανική αυτή ρήση υπόρρητα διδάσκει την αυτοκριτική και τη συλλογική μας ευθύνη.

Το Πάρθιον βέλος

«Τι περιμένει κανείς από τέρατα, τέρατα! Έφευγε ρίπτων το Πάρθιον βέλος του ο νυκτόβιος τραγουδιστής».

Κάπως έτσι ο Παπαδιαμάντης στο έργο του «Θεοπόντι» αναφέρεται στο Πάρθιον βέλος υπονοώντας το απροσδόκητοαιφνιδιαστικό και μη αναμενόμενο χτύπημα. Η φράση παραπέμπει στην ιδιότυπη πολεμική τακτική των Πάρθων. (Διάβαζε σχετικά το άρθρο «Το πόθεν των λέξεων»blog ΙΔΕΟπολις)

Απόλλων: Εκηβόλος και Ιοβόλος

Οι αρχαίοι ονόμαζαν τον θεό Απόλλωνα με τα παραπάνω επίθετα επειδή θεωρούσαν ότι αυτός ρίχνει μακριά τα δηλητηριώδη βέλη του: «στέμματ’ έχων εν χερσίν εκηβόλου Απόλλωνος»// «τισειαν Δαναοί εμά δάκρυα σοίσι βέλεσσιν»// «μετά δε ιόν εηκε»// «αυτάρ έπειτ’ αυτοίσι βέλος εχεπευκές εφιείς βαλλ’», (Ιλιάδα). Σε αυτούς τους στίχους κυριαρχεί η οργή και η δύναμη του Απόλλωνα που εκφράζεται με τους διάφορους τύπους του *βάλλω(εκηβόλουβέλεσινβέλοςβαλλ’).

Ο Οιδίποδας «τυφλωμένος» από την μοίρα του δεν βρίσκει κανένα «στοιχείο» (σύμβολον) που να τον ενοχοποιεί για την πατροκτονία μέχρι να οδηγηθεί στην αυτοτύφλωσή του: «μη έχων τι σύμβολον».

Το σύμβολον

Η έννοια του συμβόλου (συν+βάλλω) ποικίλλει. Έχουμε: «το Σύμβολον της Πίστεως/ Η σημαία μας είναι το σύμβολο της ελευθερίας». Ο οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν είπε για το Ευρώ: «Το Ευρώ είναι ο θρίαμβος ενός συμβόλου έναντι της ουσίας» υπονοώντας πως το ευρωπαϊκό νόμισμα θα κάνει την ευρωπαϊκή ενοποίηση μη αναστρέψιμη.

­* Στη στήλη αυτή «ΓΛΩΣΣΟδρόμιον» θα ανιχνεύονται οι σημασίες των λέξεων καθώς και οι υπόγειες διαδρομές της γλώσσας μας.