Ημέρα μνήμης για τη Φουκοσίμα. Ο Επικούρειος Πέπος φιλοτέχνησε ένα ξυλόγλυπτο που το ονόμασε ΄΄Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΦΟΥΚΟΣΙΜΑ΄΄ και το χάρισε στην πρεσβεία της ΙΑΠΩΝΙΑΣ

Φουκουσίμα: 11-03-11
Πρεσβεία Ιαπωνίας: 11-03-14                                                            

Τρία χρόνια μετά την απερίγραπτη τραγωδία στην Φουκουσίμα που άφησε πίσω 19.000 νεκρούς,  350.000 άστεγους, και άφθονη ραδιενέργεια στην περιοχή, με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι άνθρωποι να επιστρέψουν στον τόπο τους. Η μεγάλη ζημιά έγινε από το τσουνάμι και όχι από τον σεισμό, το αναφέρω αυτό απλά για να τονίσω την πρόληψη που έχουν οι Ιάπωνες στο θέμα του σεισμού, φαντασθείτε εκείνος ο σεισμός να είχε γίνει στη δική μας αυλή για πόσους νεκρούς θα μιλάγαμε. Ακόμα και για το τσουνάμι υπήρχε πρόληψη γι’ αυτό είχαν το φράγμα των 7? Μέτρων, αυτό όμως που έγινε ξεπέρασε κάθε όριο, ήταν κάτι απερίγραπτο. Είναι όμως άξιοι πολλών επαίνων, οι πολίτες για τη συμπεριφορά τους, [αυτό βέβαια είναι το αποτέλεσμα της παιδείας τους] και φυσικά τις αρμόδιες αρχές για την άμεση μέριμνα.

 
Με αφορμή εκείνη την τραγωδία τον Ιούλιο του 2013 σκέφτηκα να φιλοτεχνήσω ένα έργο με αναφορά στην οδύνη της Φουκοσιμιώτικης μάνας. Ο λόγος ήταν προφανής γιατί πιστεύω πως την υπέρτατη οδύνη μπορεί να την εκφράσει μόνο η μάνα. Το κομμένο δένδρο της βερικοκιάς απλόχερα μου έδωσε αυτό που ζητούσα, ήταν θέμα οπτικής πια, η δική μου οπτική διέκρινε την οδύνη της μάνας τη στιγμή που αντίκρισε την καταστροφή, εκείνη τη στιγμή σήκωσε απεγνωσμένη τα χέρια της και είπε, μονολογώντας… Θεέ μου!!! καλύτερα να μ’ είχαν βγεί τα μάτια μου για να μην αντίκριζα αυτή την κόλαση. Εγώ ως καλλιτέχνης έτσι φαντάστηκα το ξυλόγλυπτο έργο, και για 10 μήνες περίπου προσπαθούσα να δώσω στο έργο φωνή και έκφραση. Το αν τελικά τα κατάφερα είναι θέμα οπτικής και ευαισθησίας. Αυτό λοιπόν το έργο παρέδωσα  στις 11.03.14 στις 11.00 το πρωί στην πρεσβεία της Ιαπωνίας ως ελάχιστη ένδειξη συμμετοχής στον πόνο αυτών που έμειναν πίσω και στη μνήμη των θυμάτων. Το έργο αναπαριστά την πληγωμένη γη της Φουκουσίμα, το τσουνάμι που ακολούθησε, το πυρηνικό εργοστάσιο τη στιγμή της έκρηξης, τη χαροκαμένη μάνα, και παράλληλα την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. 
Υ.Γ. Μαζί με τις φωτογραφίες από το έργο και την παράδοση στην πρεσβεία θα δείτε και κάποια έργα που έχω ετοιμάσει αυτή την περίοδο και ελπίζω εκτός απροόπτου να ταξιδέψω μαζί τους τον Μάιο στην Ιαπωνία, τον Ιούνιο στη Ν.Υ. και τον Δεκέμβριο στη Ν.Α. Και αν όλα πάνε καλά ίσως τον Αύγουστο στην αυλή των θαυμάτων. 

Με φιλοτεχνικούς χαιρετισμούς,  

Επίκουρος ο Γοργογυριώτης

Επιμέλεια κειμένου: Μr Pepos 

Γραμματειακή υποστήριξη: Μελισσάνθη

Υπεύθυνος ανάρτησης: Τζίμ Άνταμς 

Μεταφραστής: Fugi Tomo Kazu

"Pepoerotismos" Paris!! Όταν ο μέγιστος καλλιτέχνης Επικούρειος Πέπος παρουσίασε τα έργα του στο ατελιέ του MICHIGAN στην MONMARTRE του Παρισιού.

Γενηθήτω  νέο ρεύμα στην τέχνη της ζωγραφικής. Tο όνομα αυτού "Pepoerotismos"!

Ένας κόσμος δίχως τέχνη δεν θα μπορούσε να δει τον ίδιο του τον εαυτό. Θα το περιόριζαν απλοϊκοί κανόνες. Γι’ αυτό και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα λογοκρίνουν, απαγορεύουν και καίνε. Έτσι τυφλώνουν το βλέμμα της σκέψης, του ονείρου, της μνήμης και εμποδίζουν της έκφραση της άλλης άποψης. Το  χώμα από το οποίο γεννιούνται οι καλλιτέχνες.

Οι πρωτοπόροι πάντα ενοχλούν. Αλλά τελικά η κοινωνία τους αφομοιώνει. Οι πιο σύγχρονες τάσεις όπως πχ ο Pepoerotismos, μας κάνουν να ξεχνάμε τις τολμηρότητες των προηγούμενων γενεών. Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Ιμπρεσιονισμός προκάλεσε την οργή του κοινού και της κριτικής. Ο νέο – ιμπρεσιονισμός τον έκανε να φαίνεται πολύ άχρωμος πριν χάσουν και τα δικά του χρώματα και τη λάμψη τους μπροστά στα φρικτά κατασκευάσματα των Φωβ, τα οποία σαρώθηκαν από τα τερατουργήματα των κυβιστών. Στην ποίηση τους ρομαντικούς εκθρόνισαν οι παρνασσιστές οι οποίοι παραγκωνίστηκαν από τους συμβολιστές. Στη μουσική ο Μπαχ  είναι το επιστέγασμα της μπαρόκ παράδοσης. Ο Χάιντν, ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν ανοίγουν το δρόμο της ορχήστρας για τους συμφωνικούς μηχανισμούς του Μπερλιόζ.

Η Γαλλία και ειδικότερα το Παρίσι ήταν και παραμένει η πρωτεύουσα κάθε πρωτοπορίας. Αλλά και όχι μόνο. Δύο σχολές συνυπήρχαν στη Μονμάρτη. Η μια εντάσσεται στην παράδοση του Τουλούζ – Λωτρέκ. Ο Πουλμπό, ο Ουτριγιό, η Βαλαντόν, ο Ιτέρ και οι άλλοι ποτέ δεν προκάλεσαν τους κεραυνούς που έπεσαν στους ώμους των ενοίκων του Μπατό – Λαβουάρ. Οι πρώτοι ζωγράφιζαν σύμφωνα με τους κανόνες, Οι άλλοι τους καταστρατηγούσαν για να ανακαλύψουν την καινούρια τέχνη. Αναμειγνύοντας τις γλώσσες και τις κουλτούρες, αντλώντας από ένα φυτόχωμα απίστευτης ποικιλίας, οι Ισπανοί Γκρις και Πικάσο, ο Ολλανδός Βαν Ντάιγκεν, ο Ιταλό – Πολωνός Απολινέρ, ο Ελβετός Σαντράρ αλλά και οι Γάλλοι Μπρακ, Βλαμένκ, Ντερέν και Μαξ Ζακόμπ ξεφεύγουν από τους κανόνες για να απελευθερώσουν τη ζωγραφική και την ποίηση από βίαιους εξαναγκασμούς.

Από την άλλη όχθη του Σηκουάνα, στο Μονπαρνάς, ο Ιταλός Μοντιλιάνι, ο Μεξικανός Ντιέγκο Ριβέρα, ο Σκανδιναβός Κρογκ, οι Ρώσοι Σουτίν, Σαγκάλ, Ζάτκιν, Νιτγκίλες, οι Γάλλοι Λεζέ, Ματίς, Ντελονέ – ανάμεσα σε πολλούς άλλους – εμπλούτιζαν επίσης την καλλιτεχνική κληρονομιά.

Τη δεκαετία του 1920 θα έρθουν οι Αμερικανοί συγγραφείς, οι Σουηδοί, οι Ρώσοι και άλλα νέα έθνη. Το Παρίσι θα γίνει η πρωτεύουσα του κόσμου. Στα πεζοδρόμια δεν θα κυκλοφορούν πια μόνο πέντε, δέκα ή δεκαπέντε καλλιτέχνες όπως στη Μονμάρτη αλλά εκατοντάδες χιλιάδες. Μι πληθώρα που δεν επαναλήφθηκε ούτε καν αργότερα στο Σεν Ζερμέν ντε Πρε. Ζωγράφοι, ποιητές, γλύπτες και μουσικοί ανακατεμένοι όλοι μαζί. Απ’ όλες τις χώρες, απ’ όλες τις κουλτούρες. Κλασικοί και μοντέρνοι. Τα μοντέλα και οι ζωγράφοι τους. Συγγραφείς και εκδότες. Απένταροι και εκατομμυριούχοι.

Ο ζωγράφος Πιερ Σουλάζ είχε πει: « Ο καλλιτέχνης ψάχνει. Δε γνωρίζει το δρόμο που θα ακολουθήσει για να φτάσεις στο σκοπό του. Ο βιοτέχνης από την άλλη ακολουθεί δρόμους που γνωρίζει για να φτάσει σε ένα αντικειμενικό σκοπό που επίσης γνωρίζει». Είναι σαφέστατο.

Ο καλλιτέχνης εργάζεται μόνος, δεν απασχολεί υπαλλήλους και δεν έχει επάγγελμα. Το να ζωγραφίζει κανείς ή να γράφει δεν είναι επάγγελμα, είναι μια ανάσα. Αν η ιδέα ή η φαντασία πεθάνει, αν το μυαλό πάψει να λειτουργεί, τίποτα και κανένας δεν θα σώσει τον άνθρωπο που τον ζώνει το κενό. Και κανένας δεν θα τον αντικαταστήσει: το έργο τέχνης είναι μοναδικό, ακριβώς όπως και αυτός που το δημιούργησε. Οι Καρυάτιδες του Μοντιλιάνι και οι Φατσούλες του δεν συγκρίνονται με τίποτα άλλο.

Η αμφιβολία αποτελεί την αιώνια γλώσσα του καλλιτέχνη απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό. Το νέο έργο δεν είναι δεδομένο. Δεν στηρίζεται σε τίποτα,  ούτε καν στο προηγούμενο. Η επιτυχία, η περιέργεια είναι εφήμερες. Κάθε φορά ο καλλιτέχνης πρέπει να ξαναρχίζει από το μηδέν. Το μηδέν αυτό είναι μια άβυσσος. Αν σταθείς και άτυχος και συναντήσεις μια Όλγα για να κρίνει το έργο σου που η μόνη επαφή της με την τέχνη είναι οι μπότες που φοράει τότε η άβυσσος γίνεται μαύρη τρύπα. Ο  καλλιτέχνης ζει μόνο με την ανάσα και την άτακτη φωνούλα που τον καθοδηγεί. Αν του λείψουν τα πάντα βουλιάζουν. Έτσι αντιμετωπίζει ο άνθρωπος το έργο που γεννιέται.

Να φροντίσουμε τουλάχιστον για ένα διάστημα να έχουμε λιγότερο τρομερή όψη από πριν:

Pepozinismos!!! Γεννηθήτω το νέο ρεύμα στην τέχνη!

Όσον αφορά την έκθεση του Επίκουρου η αποδοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Στην αγαπητή Μόιρα αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και ευχαριστίες γιατί χωρίς τη δική της συμμετοχή δεν θα ήταν δυνατόν να είχε πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι. Τα πιο συγκινητικά λόγια ο Επίκουρος τα άκουσε από τα χείλη του Ianni που μίλησε για νέο δρόμο στην τέχνη και από την Patricia είπε: "Όταν αντικρίζω τα έργα σου νιώθω πως ζω τη ζωή μου όπως θα ήθελα να τη ζω. Με μεταφέρουν σε μια άλλη διάσταση". Η Patricia μίλησε με τη γλώσσα του Pepozinismou γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει Pepoerotismos.

Παράλληλα με την έκθεση που έγινε στο Ατελιέ του Michigan, είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε ξανά μαγικές στιγμές στο Παρίσι. Ένα Παρίσι που συνεχίζει να μας εκπλήσσει και να μας έλκει με τα πολλά θέλγητρα του. Πρόκειται για ένα μεγάλο έρωτα που ξεκίνησε από τον Αύγουστο του 2008. Κατά την παραμονή μας στο ερωτικό Παρίσι μας κρατούσε συντροφιά πάντα ο TSF Jazz.

Αν κάποια ή κάποιος θέλει να προσφέρει στον εαυτό του ή σε αγαπημένα πρόσωπα κάτι σημαντικό ας ξεκινήσει την αποταμίευση για ένα ταξίδι στο Παρίσι. Θα είναι το καλύτερο δώρο πολιτισμού και αναψυχής!

Υγ. Αυτή τη φορά είχαμε τη χαρά να έχουμε μαζί μας δύο νέα μέλη, τον Mr Alex και την Queen Ειρήνη.

Υγ2. Για πάπια στο Chartier, για Mont Blanc στην Angelina, για σοκολάτα στο Deaux Maggot, στην Angelina και στο cafeé του Pompidou. Για μπισκότα στο La Cure Gourmande, για Macaron, καφέ εσπρέσο και ρόφημα στο LaDuree, για μπαγκέτα και Croque Monsieur στη Rue Cleur και στη Bousquet, για καφέ στο στέκι του Mr Alex, για τυριά στο Cantin της Champs De mars, για χορό-μπαλέτα στο Moulin Rouge και στο Lido, για συναυλίες και παραστάσεις όπερας και μπαλέτου στο Palais Garnier.

Για περπάτημα παντού, για μαγεία στο Orsay, για βαρκάδα στο Σηκουάνα με το Bateaux Mouches, για υψοφοβικούς η άνοδος στον Tour Eiffel,  για ρομαντικούς στη Μονμάρτη, για gourmet στη Rue Cleur, για σούπα και ζεστό κρασί στο Μουσείο Μεταμόρφωσης των Υλικών, για κλασική τέχνη στο Λούβρο, για μοντέρνα τέχνη στο Pompidou.

Για πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την επίσκεψη στο Παρίσι πατήστε εδώ.

Επιμέλεια κειμένου: Mr Pepos

Επιμέλεια μετάφρασης: Μελισσάνθη

Επιμέλεια ανάρτησης: Jim Adams

(Αποσπάσματα στην ανάρτηση από το βιβλίο "Οι Μποέμ" του Νταν Φρανκ).

Οι ζωγραφιές του Επικούρειου Πέπου στο filomatheia.blogspot.com ΥΓ. 07/02/21 Δυστυχώς λόγω Covid αναβλήθηκαν όλες οι προγραμματισμένες εκθέσεις και για το 2021

Φίλες και φίλοι, αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λ.Ο.Γ. σήμερα θα σας παρουσιάσουμε τα πρόσφατα έργα του εκκολαπτόμενου καλλιτέχνη Επικούρειου Πέπου. Είναι ένα μικρό δείγμα από έργα που φιλοτέχνησε από τον περασμένο Αύγουστο έως σήμερα 08.12.13 . Αφορμή αυτής της δραστηριότητας-δημιουργίας ήταν ξανά ο ερωτικός Αύγουστος!!! (όπως η δημιουργία της ΛΟΓ, οι βραδιές ποίησης, η ΟΚΡΑ, η ανάβαση στο τρύπιο λιθάρι κ.ο.μ.) άρα ο Αύγουστος με τα δυο φεγγάρια ασκεί κάποια δημιουργική έξαψη στον πρώην ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ, (λέω πρώην γιατί εδώ και αρκετά χρόνια έχει ξαναβαπτιστεί και επέλεξε το όνομα Επικούρειος Πεπος!!! 

Άρα δεν γιορτάζει πια στις 12-12 αλλά στις 26-04). Έτσι κι αυτή τη φορά το πνεύμα του Αυγούστου επισκέφτηκε τον Επίκουρο για να του πει πως ήταν καιρός ν’ ασχοληθεί με τις κρυφές του αγάπες….. την ζωγραφική, το κολλάζ, την ξυλογλυπτική. Ο Επίκουρος έλαβε το μήνυμα και ξεκίνησε να αποτυπώνει στον καμβά μορφές και σχήματα, ένας μεγάλος έρωτας ξεκίνησε!!! Είναι μια πολύ όμορφη ενασχόληση, είναι αυτό που λέμε βρήκε ο τυφλός το φως του, πράγματι περί αυτού πρόκειται. Τα ευχάριστα για τον καλλιτέχνη ήρθαν στις 26-11 δια στόματος της αγαπητής ΜΟΪΡΑΣ!!! Επισκέφτηκα σήμερα το ατελιέ του Μιτσίγκαν στην Montmartre, του έδειξα φωτογραφίες των έργων σου και ενθουσιάστηκε πάρα πολύ, μίλησε για πρωτοποριακή τέχνη που ανοίγει τον δρόμο σε νέα ρεύματα. Ονόμασε το ρεύμα αυτό Pepoerotismo και φυσικά συμφώνησε να φιλοξενήσει την έκθεση των έργων σου την περίοδο των Χριστουγέννων και συγκεκριμένα από 25-12 έως 7-01.

Στο άκουσμα αυτών των ευχάριστων νέων ο Επίκουρος ένιωσε την ανάγκη να σφίξει στην αγκαλιά του την εκλεκτή του φίλη, λόγω απόστασης  (Παρίσι-Αθήνα) το έκανε νοερά. Μοϊρα σε ευχαριστώ. Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε ήταν πως θα έπρεπε στα εγκαίνια της έκθεσης να είναι παρών και ο καλλιτέχνης. Εφόσον αυτό ήταν για το καλό της τέχνης ο Επίκουρος αποδέχθηκε την πρόσκληση και εξουσιοδότησε την Μόϊρα να κανονίσει τα της μεταφοράς των έργων. Όσοι από εσάς αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου μας επισκεφθείτε εκείνη την περίοδο το Παρίσι, πεταχτείτε στην οδό rue Lepic στην Montmartre στο ατελιέ το Μίτσιγκαν για να δείτε την έκθεση του Επίκουρου με την ονομασία Pepozinismos 2013.

Θα ξεκινήσουμε την παρουσίαση των έργων με μια συμβολική εικόνα των Χριστουγέννων και με την ευχή για όσους το αξίζουν και το δικαιούνται: Να έχετε καλή υγεία, να είσαστε δημιουργικοί, να είσαστε ερωτευμένοι, να χαμογελάτε, αν είσαστε ανατρεπτικοί και γλυκοβλέμματοι.

Η Galleri όπου θα γινει η εκθεση

Θεσσαλικός κάμπος

Mea culpa

Μορφές του παρελθόντος

Αϊ Βασίλης

 Πλανήτες

Οι γάτες της Μόιρας

Οι Μούσες και ο σκεπτόμενος Poof

Αναβρασμός ψυχής

Η Μελισσάνθη του Λαζάρου

Ο κλόουν

Βροχοχορεύτριες

Ώρες λησμονιάς και μνήμης

φθινοπωρινά φύλλα.

Επιμέλεια κειμένου: Μελισσάνθη

Φωτογράφιση έργων: Art Poof

Επιμέλεια ανάρτησης: Τζιμ Άνταμς - Astrotom

July 1977 – September 2013, 37 years of blessed friendship! DENISE, DERRICK, EPIKOUROS, LAMPRINI, MYRTO

Date: 7^th of July 1977

Location: Taverna "Pepos Yard" 

It was the 7^th of July 1977 around 2 p.m. Just another ordinary summer say. At the small taverna "Pepos Yard" in Dion. Areopagitou 18 street, next to Acropolis, right across the new Acropolis museum the staff had already prepared different dishes and the yard was almost full. But there was only one empty table at the right side of the garden. At this "blessed table" started the most beautiful friendship story ever. At this table sat a goddess and a demigod. When the couple asked if there was a table available Mr Pepos couldn’t believe his eyes!!! It was the first time a goddess and a demigod would dine in the small restaurant.

The reason that the couple chose that restaurant as Mr Pepos eventually found out was the doctor’s love of old buildings. But Mr Pepos believes it was more than that. The footsteps of this lovely couple were led there by God in order to teach to Mr Pepos the meaning of friendship and love.

The names of these lovely people are Denise & Derrick. From the first moment friendship blossomed between the couple and Mr Pepos. The first meeting happened along with some wine and fruits. 

The couple came from Germiston (South Africa) the goddess was named Denise – (or Dionisia in greek) and the name of the demigod was Thomas-Derrick. He was a descendand of Hippocrates and Asklipios as he was a cardiologist. It was the first time they visited Greece. They were admirers of the greek civilisation (the ancient of course) and that’s why he named his cardiology centre in Germiston "Parthenon". The next day the couple was flying back home. Mr Pepos asked for their address to keep in touch by mail, said goodbye, wished them a safe trip back home and hoped they would visit Greece soon.

The next day Mr Pepos went to the small restaurant and he found in the entrance a potted plant with a letter! It was from Denise and Derrick. In the pot there was the seed of friendship. The seed was so fertile that the friendship tree turned 37 years old.

We welcomed these blessed friends on the 25^th of September 2013. The previous visit took place in Germiston when Mr Pepos, Lamprini, Melissanthi and Astro_Tom were hosted by their friends and in Gorgogyri in 2007 when we celebrated 30 years of friendship in a magical night at the yard of wonders.

The relevant pictures are from the dinner in Mr Pepos’s house for the arrival of blessed friends where realtives and friends came along.

All these years we lived magical moments and we saw our friendship grow feeling very proud. Maybe some time with the help of my beloved friend from the army Panagiotis Ladias who is also a philologist, I will decide to write a book about this extraordinary friendship. The english translation of the book will be translated by my niece Iro-Nikoletta who studied English literature or the translator Dimitra (my other niece)

Our friends will fly back home at the 6^th of October 2013

Of course we will listen again to the Emperor of Beethoven.

Denise, Derrick welcome to Greece, welcome to our home!

With love Pepos-Spyros

Greek version:

Ιούλιος 1977- Σεπτέμβριος 2013, 37 χρόνια ευλογημένης φιλίας.

Ημερομηνία: 7/7/1977

Τοποθεσία: Ταβέρνα "Pepos Yard" 

Ήταν 07-07-1977 ώρα 14:00 μια ζεστή συνηθισμένη  μέρα του καλοκαιριού. Στο μίνι restaurant Pepos Yard που βρισκόταν στην οδό Διον. Αρεοπαγίτου 18, δίπλα στην Ακρόπολη, απέναντι από το νέο Μουσείο. Το προσωπικό είχε ήδη ετοιμάσει διάφορα σπεσιαλιτέ και η αυλή ήταν σχεδόν γεμάτη, υπήρχε ένα μόνο κενό τραπέζι στη δεξιά πλευρά όπως μπαίναμε στον κήπο. Σε αυτό το ευλογημένο τραπέζι ξεκίνησε η αρχή της πιο όμορφης ιστορίας φιλίας στον πλανήτη Γη. Σε αυτό το τραπέζι κάθισαν μια Θεά και ένας Ημίθεος, όταν το ζευγάρι ρώτησε αν υπάρχει άδειο τραπέζι ο Mr Pepos που ήταν στην υποδοχή των πελατών δεν πίστευε στα μάτια του!!! Ήταν η πρώτη φορά που στο μίνι restaurant θα γευμάτιζαν μια Θεά και ένα Ημίθεος.

Ο λόγος για επιλογής του δικού μας restaurant όπως πληροφορήθηκε αργότερα ο Mr Pepos ήταν η αγάπη του ζευγαριού και ειδικά του γιατρού για τα παλιά κτήρια, τελικά ο Mr Pepos πιστεύει πως δεν ήταν μόνο αυτό, ήταν και κάτι άλλο, τα βήματα αυτού του Υπέροχου ζευγαριού τα οδήγησε εκεί ο Δημιουργός για να μάθουν-διδάξουν στο Mr Pepo το νόημα της φιλίας, της αγάπης κ.ο.μ.

Τα ονόματα αυτών των υπέροχων ανθρώπων είναι Denise & Derrick. Από την πρώτη στιγμή ανάμεσα στο ζευγάρι και στον Mr Pepo βλάστησε ένα κλωνάρι συμπάθειας και φιλίας. Μεταξύ κρασιού και φρούτων έγινε η πρώτη γνωριμία, το ζευγάρι ήταν από το Germiston (South Africa) την θεά την έλεγαν Denise – Διονυσία και το όνομα του Ημίθεου ήταν Thomas-Derrick και ήταν απόγονος του Ιπποκράτη και του Ασκληπιού με την ειδικότητα  του καρδιολόγου. Ήταν η πρώτη φορά που επισκέπτονταν  την Ελλάδα, ήταν λάτρεις του Ελληνικού Πολιτισμού (εννοείται της αρχαιότητας) και γι’ αυτό το όνομα που έδωσε στο διαγνωστικό κέντρο καρδιολογίας που διατηρούσε στο Germiston ήταν ‘’ΠΑΡΘΕΝΩΝ’’. Την επόμενη μέρα επέστρεφαν στην πατρίδα τους. Αντάλλαξε ο Mr Pepos τα στοιχεία για μελλοντική αλληλογραφία και χαιρέτησε το ζευγάρι ευχόμενος να έχουν καλό ταξίδι και να επιστρέψουν σύντομα.

Όταν την επόμενη μέρα πήγε στο μίνι restaurant o Mr Pepos βρήκε στην είσοδο μια γλάστρα με ένα γράμμα!!! Ήταν από την Denise και τον Derrick, μέσα στην γλάστρα είχαν φυτέψει τον σπόρο της φιλίας, μιας φιλίας ευλογημένης. Ο σπόρος ήταν τόσο γόνιμος που το δέντρο της φιλίας αν και έγινε 37 ετών παραμένει νεότατο και με πολύ πλούσιους καρπούς.

Αυτούς τους ευλογημένους φίλους υποδεχθήκαμε στις 25-9-2013. Η προηγούμενη συνάντηση ήταν το 2006 όταν ο Mr Pepos η Lamprini, η Melissanthi και ο Astrotom είχαν επισκεφθεί και φιλοξενηθεί από τους φίλους τους στο Germiston και το 2007 στο Γοργογύρι όταν γιορτάσαμε τα 30 χρόνιας φιλίας σε εκείνη την μαγική βραδιά στην αυλή των θαυμάτων.

Οι σχετικές φωτογραφίες είναι από τον ‘’τράπεζα’’ που έγινε στο σπίτι του Mr Pepou για την άφιξη των ευλογημένων φίλων όπου παρέστησαν συγγενείς και φίλοι.

Όλα αυτά τα χρόνια ζήσαμε μαγικές στιγμές και είδαμε τους κρίκους στη χρυσή αλυσίδα φιλίας να αυξάνουν και να πληθαίνουν, και σαν δημιουργοί νιώθαμε πολύ όμορφα και υπερήφανοι. Ίσως κάποια στιγμή με την βοήθεια του εκλεκτού μου φίλου από τον στρατό και κορυφαίο φιλόλογο Παναγιώτη Λαδιά αποφασίσω να γράψω ένα βιβλίο για αυτή την συναρπαστική ιστορία φιλίας. Τη μετάφραση στην αγγλική έκδοση του βιβλίου θα την κάνει η ανιψιά μου, τελειόφοιτος πια της αγγλικής φιλολογίας Ηρώ-Νικολέτα ή η μεταφράστρια Δήμητρα Γκουβίνα (έτερη ανιψιά μου)

Οι φίλοι μας θα αναχωρήσουν για την πατρίδα τους στις 6-10-2013

Εννοείται πως θα ακούσουμε ξανά το Emperor του Μπετόβεν.

Denise, Derrick welcome to Greece, welcome to our home!

 With love Pepos-Spyros

Mία ευλογημένη φιλία που άρχισε το 1977 και που σήμερα 2017 εξακολουθεί να ζεσταίνει τις καρδιές μας.