ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

Θέμα: O γιατρός των φτωχών παιδιών!
Τι να πεις για αυτόν τον άνθρωπο , ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ για το μεγαλείο του !!!!!! Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της αδράνειας και του αλτρουϊσμού καλημέρα, για σήμερα είχα προγραμματίσει κάποια διαφορετική ανάρτηση για το filomatheia.blogspot.gr αλλά όταν διάβασα το πιο κάτω μέϊλ έκανα delete σε ο,τι είχα στο μυαλό μου γιατί η πράξη αυτού του ανθρώπου είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΉ!!!!!!!!! είναι ΚΟΡΥΦΑΙΑ!!!!!!!! με βάση αυτά που προσφέρει αυτός ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ Έλληνας θα πρέπει να αναλογιστούμε το τι προσφέρουμε εμείς........... Το θέμα δεν είναι να διαβάζουμε για λίγο αυτή την ιστορία, και να θαυμάζουμε αυτόν τον ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΛΛΗΝΑ το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς αμέσως μετά. Aν αναζητήσουμε τις δικές μας ευθύνες, και αν πράξουμε το ελάχιστο από το μεγαλείο του Άγιου Ήρωα Αυξέντιου Καλαγκού ίσως υπάρξει ελπίδα. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Όταν η Ελλάδα δεν μας πληγώνει!!!! O γιατρός των φτωχών παιδιών! Αυξέντιος Καλαγκός  Μπείτε στο Google βάλτε το όνομα του και σε 6'' θα κατέβουν 72.500 καταχωρήσεις με το όνομα του... Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους. Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί. Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα. Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ. Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους. «Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso». Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά. Οταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση. Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα». «Πιστεύω στον Θεό» Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια». Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του». Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας». Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της. Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή. Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο. Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω. Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».  Η ευτυχία της προσφοράς Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή». Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους. Ομως, ο Αυξέντιος Καλαγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο. Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά. Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν, κι είναι αρκετοί. Υ.Γ. Πόσοι άραγε από εμάς τους ενημερωμένους πολίτες γνωρίζουμε αυτόν τον Άγιο Ήρωα; και κυρίως πόσοι από εμάς όταν από καλή τύχη γνωρίσουμε έναν π.χ. αλτρουϊστή του συμπεριφερόμαστε με σεβασμό; θα μου επιτρέψετε εδώ να πω δυο λόγια για τον άνθρωπο υπόδειγμα του εθελοντισμού, ονομάζεται ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΤΡΑΣ και μένει στο ΚΟΡΩΠΙ έχω την τύχη να τον γνωρίζω και ειλικρινά τρέφω μεγάλο σεβασμό γι' αυτόν τον άνθρωπο. Αγαπητέ Άγιε Άνθρωπε Αυξέντιε Καλαγκό σ'ευχαριστώ γι' άυτό το σπουδαίο έργο ζωής που προσφέρεις στους συνανθρώπους μας, και ειδικότερα που αυτή την μεγαλειώδη πράξη την κάνει ένας Έλληνας!!!!!!! Άλλος ένας Υπέροχος Έλληνας που ανήκει στην μικρή δημιουργική Ελλάδα που βρίσκεται φυσικά εκτός Έλλαδας. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟ

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΚΙΑ ΣΤΟ filomateia.blogspot.gr

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του filomatheia.blogspot.gr καλημέρα και καλή εβδομάδα, το μενού σήμερα έχει Αριστοτέλη, σας εύχομαι καλή ανάγνωση. Σε όσες και όσους διαβάζουν τα κείμενα των αναρτήσεων θα προτείνω το εξής: τι θα λέγατε να μου στέλνατε στο email pepos_a@hotmail.com ένα αγαπημένο σας ποίημα, και τον τίτλο επίσης ενός αγαπημένου σας βιβλίου; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Με σεβασμό και εκτίμηση ο Επικούρειος Πέπος.

Η αξία του μέτρου στη ζωή μας - Η αριστοτελική προσέγγιση

Σύμφωνα με τον Σταγειρίτη φιλόσοφο οι άνθρωποι όταν γεννιούνται δεν φέρουν κάποια ηθική ποιότητα βάση της οποίας να χαρακτηρίζονται ως καλοί ή κακοί. Διαθέτουν όμως άπειρες «δυνατότητες», η «ενεργοποίηση» των οποίων κατά ελεύθερη επιλογή να καθορίζει τελικά την ηθική τους συμπεριφορά και υπόσταση. Για παράδειγμα, όλοι οι άνθρωποι «έχουν τη δυνατότητα» να οργίζονται.

Αν το υποκείμενο επιλέγει τελικά να αντιδρά με οργή  ή να μετριάζει την οργή του, όταν ένα ερέθισμα την «ενεργοποιεί», είναι κάτι που εξαρτάται από το ίδιο και από το ποια  «δυνατότητα» επιλέγει να «ενεργοποιήσει».

Οι ηθικές αρετές πέραν του ότι μας αναβαθμίζουν ποιοτικά ως όντα,  διανοίγουν επιπλέον το δρόμο μας στη βίωση της ευτυχίας. Πιο αναλυτικά αρετές -κατά τον Αριστοτέλη- είναι η σωφροσύνη (= αυτοέλεγχος), η ελευθεριότητα (γενναιοδωρία), η δικαιοσύνη, η ανδρεία. Ο άνθρωπος δεν κατέχει κάποια από αυτές όταν γεννιέται. Η επαφή με τις παραπάνω αρετές συντελείται αποκλειστικά μέσω της έξις (= συνήθειας) σε αυτές. Συνεπώς, «είναι ανάγκη να έχει πάρει κανείς ήδη από μικρός εκείνη την αγωγή που θα τον κάνει να ευχαριστιέται και να δυσαρεστείται με αυτά που πρέπει. Αυτή είναι η σωστή παιδεία κατά τον Αριστοτέλη (Ηθικά Νικομάχεια 1104b13-15)». Ποιος όμως συμβάλλει στο να μπορεί ο άνθρωπος να διακρίνει το καλό από το κακό, ώστε να συνηθίζει τον εαυτό του στο καλό; Η απάντηση είναι ο ορθός λόγος, η λογική μας ικανότητα.

Τι είναι λοιπόν η αρετή -κατά τον Αριστοτέλη- και πως μπορούμε να την προσεγγίσουμε; «Η αρετή είναι μια έξη (= συνήθεια), που α) επιλέγεται ελεύθερα από το άτομο, β) βρίσκεται στο μέσο, στο μέσο όμως το σε σχέση προς εμάς: διότι ο κάθε άνθρωπος ως μια ξεχωριστή οντότητα έχει το δικό του μέτρο. Σε γενικές όμως γραμμές όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια κοινή ιδέα για το τι είναι καλό ώστε να το επιδιώκουμε και τι κακό ώστε να το αποφεύγουμε. Θεωρητικά πάντως το μέσο καθορίζεται από τη λογική - και πιο συγκεκριμένα από τη λογική που καθορίζει ο φρόνιμος άνθρωπος (= εκείνος που έχει πρακτική σοφία) 1107a1-2». Και η μεσότητα έχει αξία μόνο όταν βρίσκεται σε ισχύ, μόνο δηλαδή όταν οι πράξεις μας συμβαδίζουν με αυτή.

Η αρετή ή αλλιώς το καλό βρίσκεται ανάμεσα σε δυο κακίες: ανάμεσα στην υπερβολή και την έλλειψη. Συνεπώς, η άσκηση μας στο μέσο, στο μέτρο διασφαλίζει την ορθή πράξη. Παρακάτω έχουν επιλεγεί από το έργο του Αριστοτέλη, Ηθικά Νικομάχεια, ορισμένα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα όσον αφορά την υπερβολή, την έλλειψη και το μέσο αυτών των δυο άκρων, όπου κυμαίνεται η αρετή:

• Το μέσο ανάμεσα στη θρασύτητα (= υπερβολή) και την δειλία (έλλειψη) είναι η ανδρεία,
• το μέσο ανάμεσα στην οργιλότητα (υπερβολή) και την αναλγησία (έλλειψη) είναι η πραότητα,
• το μέσο ανάμεσα στην ακολασία (υπερβολή) και την αναισθησία (έλλειψη) είναι η σωφροσύνη,
• το μέσο ανάμεσα στο κέρδος (υπερβολή) και τη ζημία (έλλειψη) είναι το δίκαιο,
• το μέσο ανάμεσα στην αλαζονεία (υπερβολή) και την ειρωνεία (έλλειψη) είναι η αλήθεια,
• το μέσο ανάμεσα στην κολακεία (υπερβολή) και την απέχθεια (έλλειψη) είναι η φιλία,
• το μέσο ανάμεσα στην πανουργία (υπερβολή) και την ευήθεια (έλλειψη) είναι η φρόνηση.

Όπως προείπαμε κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μέτρο απέναντι στα πράγματα. Αυτός δηλαδή που είναι θρασύς ενδέχεται να θεωρεί τον ανδρείο ως δειλό και ο δειλός πάλι ενδέχεται να θεωρεί τον ανδρείο ως θρασύ. Επίσης, κάθε άνθρωπος έχει την ιδιαίτερη ροπή του είτε προς την υπερβολή είτε προς την έλλειψη. Οπότε, στην περίπτωση αυτή προκειμένου να συναντήσουμε το μέσο θα «πρέπει να τραβούμε τον εαυτό μας προς την αντίθετη κατεύθυνση: όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από το λάθος τόσο πιο εύκολα θα φτάσουμε στο μέσο1109b5-7».

Επιπλέον, ο Αριστοτέλης συνδέει την άσκηση του εαυτού μας στη μεσότητα με τη βίωση της ευδαιμονίας. Πράγματι, πιστεύει ότι όταν ο άνθρωπος πράττει έμμετρα (με κριτήριο το μέτρο-μέσο) η ψυχή του ευφραίνεται, γεμίζει δηλαδή από ωραίες ποιότητες. Δεν απορρίπτει ωστόσο την υποστηρικτική και καθοριστική πολλές φορές ύπαρξη της ευνοϊκής τύχης ή του πλούτου ή της δόξας ή της ομορφιάς για τη βίωση της ευτυχίας. Δεν θεωρεί όμως τα τελευταία ως επαρκή μέσα από μόνα τους για την κατάκτηση της ευτυχίας.

Συμπερασματικά, ο Σταγειρίτης θεωρεί ότι η ευδαιμονία, ως μια κατάσταση ψυχικής θέωσης του ανθρώπου, προϋποθέτει κάτι βαθύτερο: την κατανόηση και αποδοχή της αξίας της αρετής στη ζωή μας και τη διηνεκή άσκησή μας (= έξις) σε αυτή. Η αρετή εντοπίζεται στη μέση δυο κακών, της υπερβολής και της έλλειψης. Μιλώντας σε γενικό πλαίσιο - διότι στα ζητήματα αυτά συναντώνται και οι εξαιρέσεις των επιμέρους - η άσκηση στο μέτρο εξασφαλίζει το ποιοτικό γινόμενο της καλής πράξης μιας ευδαίμονος ψυχής, ενώ η απουσία του μέτρου ωθεί σε ατελείς ακρότητες.

_________

  ~ Σοφία Κακιά - Φιλόλογος, Ειδίκευση στην Ιστορία της Φιλοσοφίας & την Ειδική Αγωγή.

Ανιχνευτής, και επιμελητής ανάρτησης ο Επικούρειος Πέπος.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΑ. από τον ανιχνευτή Επικούρειο Πέπο.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ 

Φίλες και φίλοι καλημέρα, πριν λίγες μέρες διάβασα στο πολύ αξιόλογο ιστολόγιο filoftero το πιο κάτω κείμενο το οποίο με συγκίνησε πάρα πολύ, ίσως κάποιος ρωτήσει γιατί; για δυο λόγους, ο πρώτος γιατί πολλές φορές κι εγώ έχω αναρωτηθεί αν διαβάζει κάποιος αυτά που αναρτώ στο παρόν ιστολόγιο, και δεύτερον γιατί όταν πριν από δυο χρόνια αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα με την όρασή μου, (ας είναι καλά ο εκλεκτός φίλος και πολύ καλός οφθαλμίατρος Αντώνης Ζαφείρης που πρόωρα διέγνωσε το πρόβλημα,) τότε λοιπόν είχα πει στην κόρη μου πως αν χάσω την όρασή μου αυτό θα είναι μεγάλο πλήγμα γιατί δεν θα μπορώ να διαβάζω, και ως εκ τούτου την είχα παρακαλέσει να μη ξεχνάει να μου διαβάζει κάθε μέρα ένα ποίημα, ή ένα κείμενο, ή ένα απόσπασμα από κάποιο βιβλίο. Να λοιπόν γιατί συγκινήθηκα τόσο πολύ από την πιο κάτω ιστορία. Θα κάνω μια προσπάθεια να έρθω σε επαφή με τους υπεύθυνους κάποιου Γηροκομείου για να τους ρωτήσω αν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι να πηγαίνω εγώ να τους διαβάζω κάτι αφού εκείνοι δεν θα μπορούν. Υ.Γ. Αρκεί να μη μου ζητούν να τους διαβάσω τους βίους των Αγίων, και δηλώσεις πολιτικών, μετά χαράς να τους διαβάζω ποίηση, λογοτεχνία, ιστορία, μυθολογία, και πολλά ανέκδοτα για να τους κάνω να γελάνε γιατί σίγουρα δεν είναι και ό,τι καλύτερο να είσαι σ' ένα Γηροκομείο και μάλιστα Ελληνικών προδιαγραφών. Σκέφτομαι να πάρω μαζί μου και τον α-σοφό Γεώργιο για να τους ανεβάζω λίγο την πίεση αν το επιτρέπουν οι γιατροί.

MΟΙΡΑΖΟΤΑΝ την αγάπη του για τα βιβλία με τους λιγοστούς του ακροατές, διαβάζοντάς τα κάθε βράδυ στις 8, την ώρα δηλαδή που τα τηλεοπτικά κανάλια μετέδιδαν ειδήσεις και ο κόσμος ήταν αγριεμένος, στην νυχτερινή του εκπομπή στο ραδιόφωνο.

Η επιλογή των βιβλίων ήταν δική του. Εντελώς αυθαίρετη. Άλλωστε, 

ούτε μία φορά μέχρι εκείνην την σημαδιακή βραδιά δεν είχε δεχτεί 

παρατήρηση, πρόταση ή αντίδραση από κάποιον ακροατή, κάποια 

ακροάτρια.
ΕΦΤΑΣΕ μάλιστα να πιστεύει ότι μπορεί και να μην τον ακούει κανείς. 

Αλλά πάλι, τον παρηγορούσε ότι εκείνη η εκπομπή «Ένα βιβλίο πριν 

κοιμηθούμε», του έδινε τουλάχιστον την ευκαιρία, που ο 

αδυσώπητος χρόνος της καθημερινής ρουτίνας δεν του παρείχε, 

να μην ξεκόψει ποτέ από την ανάγνωση

Η κα Ελένη ήταν εκείνη που έσπασε ένα βράδυ, μόλις τέλειωσε η εκπομπή, 

την σιωπή των ακροατών, και τον ζήτησε στο τηλέφωνο. 

Του συστήθηκε ως «μία ηλικιωμένη φιλόλογο» που, μαζί με τον κατά 

τι μεγαλύτερο σε ηλικία σύζυγό της, τον συνταξιούχο λογιστή κ. Παναγιώτη, 

διέμεναν στο Γηροκομείο της πόλης για να απολαμβάνουν την φροντίδα 

που τα δύο ξενιτεμένα τους παιδιά δεν μπορούσαν να τους προσφέρουν.
ΕΠΕΙΤΑ, ζήτησε από τον ραδιοφωνικό παραγωγό, «έστω μια φορά 

την εβδομάδα, να έρχεστε εδώ, και να μας διαβάζετε κατ' ιδίαν ένα 

βιβλίο που θα το επιλέγουμε εμείς»! Εμβρόντητος εκείνος, δεν 

μπόρεσε να αποκριθεί αμέσως. «Λατρεύουμε την λογοτεχνία και οι δύο, 

αλλά η όρασή μας είναι τόσο φτωχή πια που στερούμαστε την χαρά 

της ανάγνωσης. Στον σταθμό σας, καταλαβαίνουμε ότι μερικά βιβλία 

μπορεί να είναι δύσκολο να σας αφήσουν τα επιλέξετε».
ΣΤΟΝ σταθμό είχε ήδη αρχίσει να μεταδίδεται το Μικρό Απόδειπνο 

καθώς η κ. Ελένη άρχισε να του αναφέρει βιβλία που είχε υπ' όψιν της, 

αρκετά από τα οποία είχαν διαβάσει οι δυο τους παλαιότερα αλλά, 

όπως λένε ξέρετε, η δεύτερη ανάγνωση είναι πάντοτε εκείνη που, 

εκτός από τη ψυχή, φωτίζει και το μυαλό.
ΧΩΡΙΣ να πει πολλά, ο ραδιοφωνικός παραγωγός βρέθηκε το 

επόμενο απόγευμα στο Γηροκομείο, με τον Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι 

παραμάσχαλα, και τους παλμούς της καρδιάς του να χορεύουν 

τσάρλεστον.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΙΣΕ, όπως έκανε στην εκπομπή, και άρχισε να διαβάζει

 - τούτη τη φορά όμως προσέχοντας απέναντί του και τα πρόσωπα 

εκείνων που μόνο την σκιά του μπορούσαν να διακρίνουν. 

Παρατηρούσε, σε διάφορα σημεία του βιβλίου, ιδίως τα «δυνατά» 

ή και τα . επίμαχα, τις εκφράσεις τους. Και ήταν σαν να έβλεπε σε 

αυτές όλο το κείμενο, αλλά όχι με λέξεις πια.
ΕΠΕΙΤΑ έπιασαν την Πρωτεύουσα των Προσφύγων του Γιώργου Ιωάννου, 

ταξίδι που ξεκινά με τρένο από την Αθήνα, σ' ένα βαγόνι όπου ο 

συγγραφέας 

καλοβλέπει μερικούς «ωραίους και καλοδεμένους» φαντάρους. 

Οι δύο ακροατές χαμογελούσαν γλυκά. Κι ο κ. Παναγιώτης παρατηρεί, 

στο πρώτο από τα δύο διαλλείματα της ανάγνωσης, ότι οι αφηγήσεις 

του Ιωάννου για τη Θεσσαλονίκη του δείχνουν και τη δική του 

μεταμόρφωση «από παιδί σε έφηβο, και από έφηβο σε νέο άνδρα».

Η «καλή-νύχτα» που ακολουθεί, βρίσκει τον αναγνώστη στο δρόμο, που η κρίση έχει ρίξει διάσπαρτα τους ανθρώπους ανάμεσα σε καφετέριες, φαστφουντάδικα και μπαράκια.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 1945-2015 Αντίο Δάσκαλε......

«Έφυγε» σήμερα 28/04/2015 ο σπουδαίος συνθέτης Βασίλης Δημητρίου, δάσκαλε σ' ευχαριστούμε για τις μελωδίες που μας χάρισες.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 2 μ.μ. από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Σε ηλικία 70 ετών πέθανε ο σημαντικός συνθέτης και ευγενής άνθρωπος, Βασίλης Δημητρίου, που στη μακρόχρονη πορεία του ασχολήθηκε με πολλά διαφορετικά είδη μουσικής.
Έχει δημιουργήσει λαϊκά τραγούδια, μουσική για μπαλέτο, θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση, αλλά και σύγχρονη κλασική.
Συνέθεσε πάνω από 350 τραγούδια, ανάμεσα στα οποία τα αγαπημένα: «Πόσο πολύ σ' αγάπησα», «Πεπρωμένο», «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά», «Τάκα τάκα», «Κάτω από γέφυρες», ενώ το 2011 είχε «επιστρέψει» με τον δίσκο «Συντομογραφίες« σε στίχους του Γιάννη Κακουλίδη.
Συνεργάστηκε με στιχουργούς και ποιητές, όπως οι Νίκος Γκάτσος, Μάνος Ελευθερίου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Βαγγέλης Γκούφας, Άκος Δασκαλόπουλος, Γιάννης Λογοθέτης και ο Νάνος Βαλαωρίτης.
Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει οι σπουδαιότεροι Έλληνες ερμηνευτές, όπως Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Μαρινέλλα, Δήμητρα Γαλάνη, Σοφία Μπέλλου, Μανώλης Μητσιάς, Στράτος Διονυσίου, Γιάννης Καλατζής, Ελένη Βιτάλη, Χρήστος Θηβαίος, Αφρδίτη Μάνου, Καίτη Χωματά, Πόπη Αστεριάδη.
Βιογραφικό Σε Πρώτο Πρόσωπο
Γεννήθηκα στις 12 Απριλίου 1945 στην Αθήνα. Η μητέρα μου ήταν Μικρασιάτισσα και ο πατέρας μου Αθηναίος, τον οποίο και έχασα πολύ μικρός. Τελειώνοντας το Δημοτικό, εργάζομαι ως εμποροϋπάλληλος, ενώ παράλληλα αρχίζω να πηγαίνω σε νυχτερινό Γυμνάσιο και λίγο αργότερα να σπουδάζω μουσική στο Ελληνικό Ωδείο. Το 1966 σταματώ να εργάζομαι ως εμποροϋπάλληλος και ξεκινώ την μουσική μου περιπλάνηση. Είναι η εποχή του Νέου Κύματος.
Στην μπουάτ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ θα συνοδεύσω στο πιάνο πρωτοεμφανιζόμενους, όπως κι εγώ, νέους τραγουδιστές για να συνεχίσω με την Καίτη Χωματά στην "ΠΑΡΑΓΚΑ" μέχρι την 21η Απριλίου 1967 όπου η "ΠΑΡΑΓΚΑ" θα "κλείσει".
Εκείνο τον καιρό τελειώνει η στρατιωτική αναβολή που έχω και υποχρεώνομαι να καταταγώ στο στρατό και να περάσω τον χειρότερο χρόνο της ζωής μου -τουλάχιστον μέχρι τότε…

Το 1968 απολύομαι και αρχίζω το νέο μου οδοιπορικό στην Πλάκα και στις Μπουάτ "ΡΟΥΛΟΤΑ", "ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ", "ΤΑΒΑΝΙΑ", "ΛΕΩΝΙΔΑΣ", "ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ" κ.α. Θα συναντηθώ και θα συνοδεύσω στο πιάνο όλα τα νέα παιδιά εκείνης της εποχής που ξεκινούν ή συνεχίζουν την καριέρα τους.

Το 1969-70 η τύχη θα το φέρει να γνωριστώ με την ΡΑΛΛΟΥ ΜΑΝΟΥ, αυτή την Κυρία και Ιέρεια του Χορού. Η Ραλλού Μάνου μου δίνει την ευκαιρία να γράψω το χορόδραμα "ΑΣΤΡΑΨΕ Η ΑΝΑΤΟΛΗ".
Αυτό το έργο θα είναι η αφορμή να υπογράψω το πρώτο μου συμβόλαιο με τη μεγάλη δισκογραφική εταιρία εκείνης της εποχής, την ΕΜΙΑΛ-COLUMBIA. Μέσα απ' αυτό, θα κάνω την πρώτη μου επιτυχία με τη Δήμητρα Γαλάνη και θα σταματήσω να εργάζομαι ως πιανίστας - εκείνη την εποχή δούλευα στις "ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ" . Όλα παίρνουν τότε ένα καινούργιο δρόμο, αυτόν που συνεχίζω μέχρι σήμερα.
Εύγε στο δεύτερο πρόγραμμα για το αφιέρωμα στον Βασίλη Δημητρίου.
Επιμέλεια Ανάρτησης Επικούρειος Πέπος.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΙ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟ ΣΚΟΡ 4-4

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, το μενού σήμερα του filomatheia.blogspot.gr 26/04/2015 ημέρα της Π.Η.Ε.Φ. είναι αφιερωμένo στον Επίκουρο για ευνόητους λόγους, αναζητήστε παρακαλώ την προηγούμενη ανάρτηση και θα καταλάβετε τον λόγο. Επίσης σήμερα στο μενού έχουμε ανταπόκριση από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και συγκεκριμένα από τον αγώνα που έδωσαν οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές της ομάδας του χωριού στις 13/04 με τους παίκτες της σημερινής ομάδας. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω αυτόν τον αγώνα και με χαρά διαπίστωσα πως οι παλαίμαχοι παρ' ό,τι πέρασαν τα χρόνια, και παρ' ό,τι αρκετοί είναι πλέον υπέρβαροι όπως π.χ. ο ανεπανάληπτος! ο κορυφαίος! ο γίγαντας αμυντικός! Γιώργος Γκοβίνας

(πατέρας της Κορνηλίας) ο οποίος λόγω της κοιλιάς του έχασε το πέναλτυ παρ' αυτά όμως οι παλάιμαχοι κατά διαστήματα έκρυβαν το τόπι, όχι με την κοιλιά τους!!!!!!! αλλά με την τεχνική τους. Από τη σημερινή ομάδα του χωριού ο αρχηγός Πανούλης Ντακούλας έχει τη στόφα μεγάλου παιχταρά και αν είχα αναλάβει ως MANAGER τα δικαιωματά του σήμερα θα ήταν βασικό στέλεχος στην premiera de vizon!!!!!!! έχει μια αρχοντιά στο παίξιμό του που θυμίζει τον αξέχαστο Μπεκενμπάουερ. Όλοι οι παλαίμαχοι θύμησαν στους παραβρισκόμενους παλιές καλές μέρες τότε που η ομάδα του χωριού ήταν ο φόβος και ο τρόμος των άλλων ομάδων και είχε φθάσει μέχρι το κατώφλι της super ligue!!!!!!!
Tην παράδοση σήμερα συνεχίζουν δύο νέα ταλέντα που είχαμε παρουσιάσει πριν λίγο καιρό στο ιστολογιό μας και μιλάω για τον μεσοεπιθετικό Γιαννάκη Γκοβίνα, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, σύντομα θα αποχαιρετήσει την όμορφη πόλη των Τρικάλων για Ισπανία μεριά, και για τον αμυντικό ογκόλιθο Αλκιβιάδη Γκοβίνα του Λευτέρη, ο οποίος σε μας τους παλαιότερους θυμίζει στο παιχνίδι του τον ανεπανάληπτο ΤΑΚΗ ΛΟΥΚΑΝΙΔΗ αυτόν τον παιχταρά τον βλέπω να συνεχίζει σε κάποια ομάδα της Αγγλίας λόγω του δυνατού παιχνιδιού του. Τους εύχομαι και τους δύο ό,τι καλύτερο και όπως είπα και στον πατέρα του Γιαννάκη

παράλληλα με το τόπι θα πρέπει να φροντίζουν για την καλή και σωστή προπόνηση του μυαλού γιατί στο παρελθόν υπήρξαν πολλά ταλέντα που είτε λόγω τραυματισμού, είτε λόγω κάποιον άλλών αστάθμητων παραγόντων δεν μπόρεσαν να κάνουν καριέρα στο τόπι και αν δεν είχαν φροντίσει να προπονούν και το μυαλό τους τώρα θα είχαν πεθάνει στην ψάθα. Τον αγώνα παρακολούθησε πλήθος κόσμου, στις κατάμεστες κερκίδες μεταξύ άλλων, διακρίναμε πολλές αιθέριες υπάρξεις

θηλυκού γένους, και τον παληό αθλητή μεγάλων αποστάσεων Ηλία Ντακούλα-Παπανικολή, ο δε γιός του στα λίγα λεπτά που έπαιξε με τους παλαίμαχους ήταν άριστος στα αμυντικά του καθήκοντα. Κρίμα που στον αγώνα δεν έλαβε μέρος και ο έτερος μεγάλος παιχταράς του χωριού ο Δημητράκης Γκοβίνας ο οποίος έλειπε στην Αθήνα προκειμένου να συνοδεύσει την όμορφη και χαρισματική αδερφή του Κορνηλία σε κάποια βραδυνή έξοδο. Επίσης μεγάλη απώλεια για τους παλαίμαχους ήταν και η απουσία του Mr Alex γιατί ήταν καλεσμένος στην Κέρκυρα από τον Καπτάν Δημήτρη Φατούρο, ο δέ μάγος της μπάλας ο Τάκης Αγάνας-Μποράτος λόγω τραυματισμού δεν μπόρεσε να λάβει μέρος γιατί  μετά το ζέσταμα ένιωσε ένα δυνατό τράβηγμα στο όσχεο!!!! με αποτέλεσμα ο γιατρός του αγώνα να του απαγορεύσει τη συμετοχή, κρίμα γιατί ο Τάκης είναι γητευτής της στρογγυλής Θεάς και θα δημιουργούσε καταπληκτικές ''ερωτικές'' φάσεις. Ένας ακόμα ταλαντούχος παιχταράς που δεν έλαβε μέρος ήταν ο μέγας Καμακότσι ο όποίος δεν μπόρεσε να παραβρεθεί λόγω του ό,τι συμετείχε στο μίνι διαβαλκανικό πρωτάθλημα δηλωτής. Αν, κάποια στιγμή βρεθείτε στα Τρίκαλα μη ξεχάσετε να επισκεφθείτε το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, ειδικότερα από αρχές Μαϊου και μετά είναι τρέλα, αν είστε ποδοσφαιρόφιλος φροντίστε να παρακολουθήσετε έναν αγώνα της όμάδας του χωριού, θα είναι σα να βρισκόσαστε στο Μπερναμπέου, η στο Αjianz Arena!!!!. 

Y.Γ. Ίσως κάποια στιγμή προσεχώς να γίνει ένας φιλικός αγώνας μεταξύ της ομάδας του Γοργογυρίου με την ΟΚΡΑ τα δε χρήματα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα του αγώνα θα διατεθούν για σκέπαστρο της εξέδρας, και καλοριφέρ ώστε να μπορούν οι φίλαθλοι να είναι κοντά στην ομάδα τους και τις κρύες μέρες του χειμώνα. Επίσης καλό θα είναι να γίνει ένας προγραμματισμός ώστε να επιστρέψουν στην ομάδα του χωριού όλα τα παιδιά που παίζουν σε διάφορες ομάδες του εξωτερικού με σκοπό να ανεβάσουν την ομάδα στην α' κατηγορία της σούπερ λίγκα. Γιατί? η ΑΕΚ Ο ΠΑΟ κλπ έχουν καλύτερους παίχτες? απλά χρειάζεται ένα όραμα και έναν καλό χρηματοδότη π.χ. τον προύχοντα κ. Βύρωνα, η τον οικονομικά ανεξάρτητο επιχειρηματία εκ Γερμανίας κ. Μίχο Ντακούλα. Ιδού η Ρόδος Ιδού και το πήδημα. Respect!!!!! Γοργογύρι ολέ!!!!!!!!!!!
Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση Επικούρειος Πέπος. 

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ ΟΛΕ!!!!!!!!!!!
Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,
κ' εις κάθε πλάτανο κοντά του κρύπτεται μια κόρη
ωραία σαν το τριαντάφυλλο - εκεί να σταματήσεις·
έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.

Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις
και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές, στον δρόμο
μη προχώρει του ταξιδιού σου πια. Aλλού ποιον τόπο
θα ζητήσεις καλύτερον απ' το Γοργογύρι.

Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,
των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·
και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις,
ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.

Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις
που σ' άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ' το βουνό θα δεις
τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις πώς να
μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;
Πως τo αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.
Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.
Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,οι καρποί, τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.
Από ένα ποίημα του ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση
από έναν Γοργογυραίο ποιητική αδεία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ.

Το πιο κάτω ρεπορτάζ είναι του συγχωριανού Γιάννη Αργυρίου.
2ος ΑΓΩΝΑΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ - ΑΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ ΚΟΖΙΑΚΑΣ 2014 - 15 !
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες Δεύτερη ημέρα του Πάσχα η συνάντηση ανάμεσα σε παλαιμάχους Γοργογυρίου και στην εφετινή ομάδα του Κόζιακα μέσα στο εορταστικό κλίμα των ημερών και με σύμμαχο την καλοκαιρία που επικρατεί τις τελευταίες μέρες στη περιοχή μας !
Αγώνας που συγκίνησε όλους όσους παραυρέθησαν στο γήπεδο , μικρούς και μεγάλους και είχαν την ευκαιρία οι μεν να θαυμάσουν τα αστέρια του παρελθόντος , οι δε παλιότεροι να θυμηθούν όλους εκείνους τους άσσους που πέτυχαν με την ιστορική μας ομάδα σπουδαία πράγματα και δόξασαν την φανέλα της !
Πριν την έναρξη του αγώνα τιμήθηκαν από το ΔΣ του ΑΟ Γοργογυρίου Κόζιακα οι :
Πάτερ Νικόλαος Αργυρίου για την τεράστια εμβληματική , αγωνιστική , τεχνική κι όχι μόνο προσφορά του στο σύλλογο στα τέλη της δεκαετίας 1970 αρχές 1980 όπου το σωματείο μας μεγαλούργησε για πρώτη φορά στο Τρικαλινό ποδόσφαιρο ,
Χρήστος Γακόπουλος - περιφερειακός σύμβουλος Θεσσαλίας - εκ των ιδρυτών της ομάδας μας , επίσης για την αγωνιστική και διοικητική του προσφορά ( το βραβείο παρέλαβε ο αδελφός του Βασίλης Γακόπουλος , ο άνθρωπος ¨ζωντανή ιστορία¨ του συλλόγου με την επίσης πολύπλευρη προσφορά ,
Παναγιώτης Ζωγράφος για την συμβολή του ως επικεφαλής διοικητικός παράγοντας , η ομάδα υπό την καθοδήγηση του πέτυχε τον μεγαλύτερο άθλο στην ιστορία της κατακτώντας το πρωτάθλημα Α΄ ΕΠΣΤ το 2003 - 04 και την συμμετοχή της στη Δ΄ Εθνική την επόμενη περίοδο , 
 Μαργαριτόπουλος Κων/νος που ως ποδοσφαιριστής συμμετείχε έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2003 - 04 !
Την συνάντηση τίμησε με την παρουσία και συμμετοχή του ο επίσης παλαίμαχος άσσος της ΑΕΚ και αδελφός του προπονητή μας Νίκου Κακούσιου Γιώργος ο οποίος ήταν μέλος της ¨αρμάδας¨ του Ντούσαν Μπάγεβιτς στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο οποίος κατέκτησε με την ΑΕΚ δύο πρωταθλήματα Ελλάδος !
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι έγινε κυριολεκτικά τιτανομαχία με τους παλαιμάχους να ¨βάζουν τα γυαλιά¨ στους νεότερους αποδεικνύοντας πως όσο χρόνια κι αν περάσουν , έστω και με παραπανίσια κιλά η μπάλα δεν ξεχνιέται !
Τέθησαν αντίπαλοι πατέρας με γιο , ανηψιός με θείο , αθλητές της χρυσής ομάδας της Δ ΄ Εθνικής , που με τα πειράγματα και τους κανονισμούς ποδοσφαίρου να πηγαίνουν περίπατο ικανοποίησαν τους θεατές μέσα σε μια ατμόσφαιρα άκρως διασκεδαστική και ευχάριστη! 
Το τελικό σκόρ μικρή σημασία έχει απλώς για την ιστορία αναφέρουμε ότι νικητές αναδείχθησαν οι παλαίμαχοι μετά από μια επική ανατροπή καθαρίζοντας το ματς στη ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι ( κανονικός αγώνας 4 - 4 ) !
 Αξίζουν συγχαρητήρια στο ΔΣ της ομάδας μας για την διοργάνωση του αγώνα , για την πρωτοβουλία βράβευσης των προαναφερθέντων ανθρώπων , επίσης συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά της σύγχρονης ομάδας για τη συμμετοχή τους , ελπίζουμε το ματς να γίνει θεσμός δίνοντας την ευκαιρία σε όλους μας να βιώνουμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες συναισθήματα περηφάνιας και χαράς αναπολώντας όμορφες στιγμές του παρτελθόντος !
Με την ευκαιρία παρατίθεται αναλυτικά η μεγάλη ιστορία της ομάδας μας !
41 XΡΟΝΙΑ ΑΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ ΚΟΖΙΑΚΑΣ !
1974 - 2015 
Με την ευκαιρία της επετείου συμπλήρωσης σαράντα ενός ολόκληρων χρόνων , πίσω στο μακρινό 1974 , και την επίσημη ίδρυση του ιστορικού ΑΟ Γοργογυρίου Κόζιακα παρατίθεται η ιστορική αναδρομή της αγαπημένης μας ομάδας από την ανεπίσημη ίδρυση της έως σήμερα να θυμηθούμε να τιμήσουμε και να ευχαριστήσουμε όλοι πρόσωπα και καταστάσεις όλης αυτής της μεγάλης πορείας στο χρόνο καθώς και της προσφοράς της στο τοπικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο γιατί η ιστορία γράφεται για τους πρωταγωνιστές και υπάρχει για να θυμίζει στους παλιότερους και να διδάσκει στους νεότερους !
 Αλήθεια τι σημαίνει για όλους εμάς ΑΟ Γοργογυρίου Κόζιακας ; Σε μια εποχή του απόλυτου συγκεντρωτισμού , της βαθιάς οικονομικής κρίσης που δεν ευνοεί τις συλλογικές προσπάθειες σημαίνει ομάδα , ομάδα δικιά μας , η διέξοδος από τα προβλήματα και η ψυχαγωγία μας , το καμάρι του χωριού μας , λόγος περηφάνιας μεταξύ ποδοσφαιρόφιλων και όχι μόνο , προθάλαμος αξιοποίησης του ταλέντου των παιδιών μας , ευκαιρία άθλησης και ανταγωνισμού μέσα από την ευγενή άμιλλα των αθλητών μας ! Είναι όλα τα παραπάνω κι αλλά πολλά που καθιστούν την ομάδα μας ιδέα και σύμβολο για όλους εμάς που την αγαπήσαμε , την υπηρετήσαμε για όλους εκείνους που μάτωσαν και ματώνουν στην πορεία της όλα αυτά τα 41 ολόκληρα χρόνια από την επίσημη ίδρυση της πίσω στο 1974 αλλά και πηγαίνοντας και πιο πίσω στη μακρινή δεκαετία του 1950 που έκανε την πρώτη εμφάνισητης!
Η ιστορία της ομάδας ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 όταν μια ομάδα νεαρών τότε παιδιών του χωριού δημιούργησαν ανεπίσημα ποδοσφαιρική ομάδα και έδιναν παιχνίδια με άλλα χωριά σε φιλικό επίπεδο μιας και δεν υπήρχε επίσημη διοργανώτρια αρχή. Πρωτεργάτες αυτής της προσπάθειας ήταν οι αείμνηστοι Γιοβανίτης Βασίλειος , Αργυρίου Παναγιώτης , Λιατίφης Στέργιος που με την συμπαράσταση και άλλων συνομήλικων τους όπως ο Ζωγράφος Μάνθος , ο Λάμπρος Κουτσοχρήστος , ο Αργυρίου Ευάγγελος , τα αδέλφια Βασίλης και Κώστας Τσιαντάκης , ο Αχιλλέας Τσίρκας ο Λιατίφης Βασίλειος , ο Μπέης Αριστείδης , ο Σπυρίδων Παπαποστόλου και αρκετούς άλλους έκαναν αυτή την κίνηση ως μια ευκαιρία ψυχαγωγίας στα δύσκολα χρόνια της εποχής εκείνης. Πρώτος πρόεδρος της ομάδας ήταν ο Γιοβανίτης Βασίλειος που εκείνη την χρονική περίοδο εκτελούσε και τα καθήκοντα του γραμματέα της κοινότητας Γοργογυρίου. Στα χρόνια πριν το 1974 η ομάδα έπαιρνε μέρος στο ανεπίσημο πρωτάθλημα Τρικάλων που ονομαζόταν πρωτάθλημα Κρέσσου. Το 1974 μπορεί να θεωρηθεί σταθμός για την ομάδα γιατί η επίσημη ίδρυση της ομάδας συμπίπτει με την ίδρυση της Ένωσης ποδοσφαιρικών σωματείων Τρικάλων ΕΠΣΤ καθιστώντας την ομάδα ως ένα από τα ιδρυτικά μέλη αυτής μαζί με ελάχιστα άλλα σωματεία. Το πρώτο όνομα της ομάδας ήταν «Κεραυνός» και οι άνθρωποι που έτρεξαν όλες τις διαδικασίες αναγνώρισης στο πρωτοδικείο ήταν οι : Αργυρίου Μιχ. Ιωάννης , ο Ζωγράφος Βασίλης , ο Γακόπουλος Χρήστος και ο Κωτούλας Λεωνίδας. 
Πρόεδρος της αναγνωρισμένης επίσημα πλέον ομάδας ανέλαβε ο Σπυρίδων Παπαποστόλου . Επόμενοι πρόεδροι που είχαν τα ηνία της ομάδας ήταν κατά σειρά οι : Κουτσοχρήστος Λάμπρος , ο επίσης αείμνηστος και ο έχοντας προσφέρει τα μέγιστα αν και μη Γοργοράτης κι αυτό τον τιμά και τον κάνει σε όλους εμάς αξέχαστο Αντωνίου Νικόλαος , Γιοβανίτης Θεόδωρος - και να του ευχηθούμε όλοι περαστικά στην περιπέτεια υγείας που έχει - Λιατίφης Αθανάσιος , ο άνθρωπος ζωντανή ιστορία έως σήμερα Γακόπουλος Βασίλειος , Χρισταντώνης Σωτήριος , Ντακούλας Ηλίας , Ντακούλας Θωμάς που όλοι τους προσέφεραν τα πάντα για αυτή την ομάδα . Η νέα ομάδα άρχισε από νωρίς να κατακτά τους τίτλους και να αλλάζει κατηγορίες πρωταγωνιστώντας στο τοπικό ποδόσφαιρο φτάνοντας στη μεγάλη κατηγορία του Νομού Τρικάλων όντας σαν μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της εποχής εκείνης . Παίκτες ινδάλματα στα παιδικά δικά μου μάτια τότε ήταν οι : Αργυρίου Νικόλαος , Ζωγράφος Βασίλειος , ο Γρ. Καρανίκας , ο Ντόντος , Μότσιος , τα αδέλφια Θεμελή , Χατζέλας Κώστας , Σκρέκας Βασ. , ο Λιατίφης Τάκης , o Έβερετ , τα αδέλφια Γακόπουλου Χρήστος και Βασίλης , τα αδέλφια Κωτούλα , μετέπειτα οι Παπαποστόλου Δημ., Αργυρίου Κυριάκος , ο Γακόπουλος Σπύρος , ο «Τσίτσος» Κουτής Χρ. , Ραρράς Γεωρ., Μαντάς Ηλίας , Τσιούνης Αχ. Αργυρίου Απ. Είναι ατελείωτη η λίστα αυτών των σπουδαίων παικτών και ζητώ συγνώμη αν παραλείπω να αναφέρω κάποιους , που παρά τις δυσκολίες της εποχής καθιστούσαν την ομάδα πάντα πρωταγωνίστρια ! 
Στα επόμενα χρόνια η ομάδα ήταν πάντα στο προσκήνιο και το όνομα αυτής πλέον ήταν Ποδοσφαιρικός όμιλος Γοργογυρίου ΠΟΓ κατακτώντας ενδιάμεσα και το πρωτάθλημα της Β΄ ΕΠΣΤ την περίοδο 1989 - 90 με παίκτες όπως οι : Πατούκας Κων , Καμπλιώνης Γιαν., Γκοβίνας Γεωρ., Τσιαντάκης Δημ., Τσίρκας Δημ., Λιατίφης Απ., Ζωγράφος Αλεξ., Αργυρίου Γιωρ., Αργυρίου Μιχ., Καραδήμας Θεοδ., Γκοβίνας Σωτ. Γάτσας Μάκης , Παύλης Δημ. κ. α. !
Προπονητές της ομάδας διετέλεσαν με ιδιαίτερη επιτυχία μεταξύ άλλων οι : Αργυρίου Παν., Μπούρας Κων. , Γουσόπουλος Γεωρ , Καλαμπογκίνης Στ, Αργυρίου Νικ., Σιάφης Νικ., Μπέσας Δημ., Χατζής Βασ. , Μαντέλας Βησ. , Παπαγεωργίου Γ., Κωτούλας Χρ. , Κογιάννης Χρ. Ρούσσας Δημ. , Λαγάρας Γεωρ.
Επίσης δεν ξεχνάμε και τους αφανείς εργάτες της ομάδας όπως τους αειμνήστους Ντούμα Βασίλειο , τον Ράπτη Δημ. , τον Ντακούλα Παναγιώτη , τον Μπούκα Κωνσταντίνο - σε ρόλο και ποδοσφαιριστή - που σε δύσκολους καιρούς ο καθένας από τό πόστο του ηθικά και υλικά βοήθησε το σωματείο έχοντας είτε αναλάβει το πιο απλό αλλά σημαντικό έργο συντήρησης του γηπέδου φτιάχνοντας τις διαγραμμίσεις και καθαρίζοντας το είτε αναλαμβάνοντας τις μετακινήσεις της ομάδας , την διαχείριση του υλικού καθώς και άλλες πολλές και σημαντικές αρμοδιότητες ! 
Κάπου εδώ κάνοντας μια παρένθεση να θυμηθούμε όλοι και την ιστορία δημιουργίας του εμβλήματος της ομάδας το οποίο εμπνεύστηκε και δημιούργησε ο πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής της ομάδας Χρήστος Κογιάννης με την βοήθεια του επίσης παλιού ποδοσφαιριστή και νυν διοικητικού παράγοντα Αλέξανδρου Ζωγράφου , από το σήμα της 349 ΜΑΗ (Μοίρα Αναχαίτισης Ημέρας ) της Πολεμικής Αεροπορίας όπου εργαζόταν . Σχεδίασαν τον κεραυνό με την μπάλα - κεραυνός ήταν η πρώτη ονομασία της ομάδας - και τοποθέτησε την κεφαλή αετού που υποδηλώνει την αρχοντική δύναμη , καθώς και το λογότυπο της ομάδας . Στην πορεία των χρόνων στο έμβλημα έγιναν κάποιες παρεμβάσεις αλλά  πάντα στην αρχική βάση δημιουργίας του.
 Μεγάλος σταθμός για την ομάδα μας ήταν το έτος 1999 που η ομάδα μετονομάστηκε σε αθλητικό όμιλο Κόζιακα κίνηση με την οποία οι άνθρωποι της ομάδας με επικεφαλής τους Ζωγράφο Παναγιώτη ως πρόεδρο και Ζωγράφο Αλέξανδρο που είχαν τα ηνία της Διοίκησης τότε - αλλά και σήμερα - οραματίστηκαν μια ενοποιημένη ομάδα όλων των χωριών του Καποδιστριακού τότε Δήμου Κόζιακα. Ενδιάμεσα η ομάδα απορρόφησε και την ομάδα Λύκοι Πινδέων αποκτώντας και τους παίκτες αυτής. Η κίνηση αυτή δεν βρήκε την συμπαράσταση των άλλων χωριών κι έτσι η ομάδα προχώρησε μόνο με την στήριξη των κατοίκων του Γοργογυρίου και η ομάδα ονομάστηκε ΑΟ Γοργογυρίου Κόζιακας όπου από εκείνο το έτος και μετά σταδιακά άρχισε να γιγαντώνεται και να πρωταγωνιστεί φτάνοντας το έτος 2003-04 στη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας της που ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α΄ ΕΠΣΤ και δικαίως έχει γραφτεί στη χρυσή βίβλο των πρωταθλητριών ομάδων της ΕΠΣΤ , με προπονητές τους Ρούσσα Δημ. , Λαγάρα Γεωρ. , ποδοσφαιριστές τους Ζωγράφο Αλεξ., Ψωφάκη Βαγ., Μπούλμπο , Κάκια , Λιατίφη Αθαν. , Μαργαριτόπουλο , Καραλή , Μιλτιάδου , Ντακούλα Παν. , Σταμούλη Παν. , κ. α. και τη συμμετοχή της στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής κατηγορίας την επόμενη περίοδο έχοντας ως αντιπάλους ομάδες μεγάλου βεληνεκούς όπως ο ΑΟ Τρίκαλα , Ολυμπιακός Βόλου , Αχιλλέας Φαρσάλων , ΑΟ Στυλίδα , ΑΟ Μαλεσίνα , ΑΟ Καρδίτσα , Βελούχι Καρπενησίου , Αλμυρό Βόλου , Ρήγα Φεραίο Βελεστίνου και πολλές άλλες. Οι άνθρωποι που στήριξαν εκείνο το δύσκολο εγχείρημα και τους αξίζουν συγχαρητήρια γι αυτό ήταν κατά σειρά οι διοικούντες : Ζωγράφος Παν. , Ζωγράφος Αλεξ ., Γακόπουλος Χρ., Ντακούλας Λάμπρος , οι προπονητές Ιακωβάκης Χρήστος , Δρόσος Τάκης , Γκένας Δημ. , οι ποδοσφαιριστές Ευθυμίου , Τάτσιος , Σίμος , Ρίζος, Αλέξης, Μπαμπανάτσας , Τσαντήλας , Καραίσκος , Βλάχος και άλλοι . Η ομάδα προσπάθησε να παραμείνει στην κατηγορία κάνοντας φιλότιμη προσπάθειά αλλά δεν τα κατάφερε και επέστρεψε στο τοπικό πρωτάθλημα και την Α΄ ΕΠΣΤ όπου παρέμεινε έως το 2008 όπου ο κορεσμός και η έλλειψη του γηπέδου που ανακατασκευαζόταν ανάγκασε τους ανθρώπους της να αφήσουν την ομάδα εκτός πρωταθλήματος .
Τα επόμενα χρόνια βρήκε την ομάδα να κατρακυλά έως την Β΄ ΕΠΣΤ αλλά από την περίοδο 2011- 12 η ομάδα αναγεννάτε και με μία αξιόλογη Διοίκηση με επικεφαλής τους : Στέφανο Μπέη , Αργυρίου Ελευθέριο και Αργυρίου Κων/νο , Γκοβίνα Γεώργιο , Τσίρκα Δημήτριο , Ντακούλα Λάμπρο , τον πρόεδρο του Δημοτικού Διαμερίσματος Γοργογυρίου Κο Τσιούνη Ηλία τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ , προπονητές αρχικά τον Χρήστο Κογιάννη , μετέπειτα τον Τσίρκα Δημήτριο , τον Χρυσόστομο Κωτούλα , τον Ρούσσα Δημήτριο , τον Αλέξη Καραίσκο και τον τωρινό Νίκο Κακούσιο και παρά τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες - αξίζουν συγχαρητήρια γι αυτό σε όλους , τον φίλαθλο κόσμο που στηρίζει πάντα την ομάδα - αυτή επιστρέφει στην δεύτερη τη τάξη κατηγορία του Νομού την Α1΄ ΕΠΣΤ απ΄ όπου φιλοδοξεί να επιστρέψει ολοκληρωτικά μελλοντικά εκεί που ανήκει στη μεγάλη κατηγορία του τοπικού ποδοσφαίρου. 
Το 2011 παραδίδεται για χρήση και το νεότευκτο γήπεδο μας ένα πραγματικό στολίδι της περιοχής και όχι μόνο που κατασκευάσθηκε μετά από επιμονή των κατοίκων του χωριού και της τότε Δημοτικής αρχής στη θέση του ιστορικού γηπέδου το οποίο διαθέτει φυσικό χλοοτάπητα με μόνιμο αυτόματο σύστημα ποτίσματος, κερκίδα 600 καθήμενων θεατών και απεριόριστων όρθιων , πυλώνες ηλεκτροφωτισμού , σύγχρονα αποδυτήρια.
Το 2013 η ομάδα πάντα πρωτοπόρα καινοτομεί για τα ερασιτεχνικά δεδομένα και αποκτά τον δικό της ύμνο , μια δημιουργία των Αργυρίου Γιάννη ο οποίος έγραψε τους στίχους σε σύνθεση , φωνητικά , μουσική του Ντίλιου Θανάση , ενορχήστρωση του Παππά Γιώργου και με την αμέριστη στήριξη του Ντίλιου Πέτρου σκορπώντας συγκίνηση και περηφάνια στους πολυπληθείς φίλους της !
Φιλόδοξος στόχος επίσης είναι η αξιοποίηση του αρχειακού υλικού με την δημιουργία εκθεσιακού χώρου γιατί το αθλητικό πνεύμα δεν καταστρέφεται , παρά αρχειοθετείται και μένει ως παρακαταθήκη στην αυριανή γενιά διδάσκοντας τις αρχές του ερασιτεχνικού αθλητισμού και την ταυτότητα ομάδων και αθλητών στο πέρασμα του χρόνου !
Κλείνοντας θα ήθελα να σας ζητήσω εκ μέρους του ΔΣ να στηρίξουμε όλοι την ομάδα στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε , την επιστροφή όλων των παλιών παραγόντων καθώς και των παιδιών από το χωριό μας που αγωνίζονται σε άλλα σωματεία , κοντά στην ομάδα γιατί αυτή ενώνει και δεν χωρίζει και να ευχαριστήσουμε όλοι μας όλα τα παραπάνω προαναφερθέντα πρόσωπα και μη που συνέβαλαν διαχρονικά στο μεγαλείο της αγαπημένης μας ομάδας του ΑΟ Γοργογυρίου υποχρεώνοντας όλους εμάς να κρατάμε πάντα επίκαιρη την ιαχή ΄΄ Γοργογύρι ολέ '' !
Χρόνια πολλά , πάντα επιτυχίες στην ομάδα μας !
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς !
Αργυρίου Γιάννης
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ

Tsirkas Thanos σχόλιο.

Χρόνια πολλά και πάντα επιτυχίες ..!! Υ.Γ. Την περίοδο 2003-4 ήμουν και γω αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ομάδας και την βοήθησα κι εγώ με τον τρόπο μου ν' ανέβει κατηγορία είτε έπαιζα 30 λεπτά ειτε 10 είτε 5 σε κάθε αγώνα ...όπως και  άλλα παιδιά... Το αναφέρω όχι για παράπονο ,άλλωστε εγώ την επόμενη περίοδο πήρα μεταγραφή σε άλλη ομάδα , αλλά καλό είναι να μην αναφέρουμε μόνο τα ξένα παιδιά που τότε βέβαια ήταν πρωτοκλασάτοι παίκτες στα Τρίκαλα και όχι μονο, και  με βοηθήσανε και μένα όπως και τ' άλλα νεαρά παιδια, αλλά έχοντας έρθει στον Κόζιακα με μεταγραφές 5000 κ 10000ε ....το σωστό είναι να αναφέρονται και τα ντόπια παιδιά που έπαιζαν για τη φανέλα ... Το σχόλιο μου δεν είναι για αυτοπροβολή ούτε την έχω ανάγκη, απλά πάντα αυτή η ομάδα αν είχε ένα μείον από μια περίοδο και μετά δεν εμπιστεύτηκε ποτέ τα δικά της παιδιά και πάντα το χωριό είχε παιδιά με πλούσιο ταλέντο ...δεν ρίχνω ευθύνες πουθενά, απλά τονίζω κάτι που το ξέρουν όλοι και καλό θα ήταν από δω και πέρα να εμπιστεύονται περισσότερο τα παιδιά του χωριού και μόνο κέρδος θα έχει αυτή η ομάδα !!

Υ.Γ. Αγαπητέ Θάνο θέλω να πιστεύω πως εκ παραδρομής δεν αναφέρθηκε το ονομά σου από το συγγραφέα του πιο πάνω άρθρου, εγώ όμως θέλω να σε παρακαλέσω την επόμενη φορά που θα γράψεις κάποιο σχόλιο να μη ξεχάσεις να βάζεις τόνους γιατί όπως βλέπεις αυτό που δεν έκανες εσύ το έκανα εγώ, την επόμενη φορά θα σε χρεώσω!!!!!!!!