ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ

11.7.17

''''ΠΑΝΤΑΧΟΘΕΝ ΑΠΟΡΟΙ ΚΑΘΕΣΤΩΤΕΣ'''' 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017 Λίγες μέρες μετά η αγαπημένη μας Ελένη μας αποχαιρέτησε.

""Πανταχόθεν άποροι καθεστώτες.""
Αφιέρωμα στην Ελένη, στη συμμαθήτριά και νύφη μου, και στις γυναίκες που έδωσαν και δίνουν τη δική τους μάχη με τον καρκίνο.
Καλημέρα, καλησπέρα συναθλητές της Ουτοπίας, σήμερα η ανάρτηση είναι αφιερωμένη -ξανά- στην Ελένη, που πριν λίγες μέρες έδωσε μία μάχη και βγήκε νικήτρια. (Έτσι νομίζαμε τότε και ο καριόλης ο καρκίνος κρυφογέλαγε.] Τα πιο κάτω χαϊκου τα εμπνεύστηκα τις ώρες αγωνίας που βρισκόμουν έξω από το χειρουργείο όπου η συμμαθήτρια, και νύφη μου, έδινε τη δική της μάχη με την ''γρίπη'' της εποχής. Ευτυχώς που το τελικό αποτέλεσμα ήταν θετικό, οπότε τέλος καλό όλα καλά.

(Έλα όμως που δύο χρόνια περίπου μετά ο καρκίνος είναι αυτός που θα είναι ο τελικός νικητής) Ο κάθε άνθρωπος όταν βρίσκεται στον προθάλαμο ενός χειρουργείου, όπου μέσα ένα αγαπημένο του πρόσωπο δίνει μια μάχη ζωής, αντιδρά διαφορετικά, εγώ βρήκα αυτόν τον τρόπο, γράφοντας χαϊκου προσπαθούσα να επιβληθώ στην αγωνία μου. Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να μιλήσω στις γυναίκες, στις γυναίκες που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, και να τις πω το εξής: μην επιτρέπεις στο φόβο, και στην αμέλεια να σε στείλει πριν την ώρα σου, είναι απαράδεκτο σήμερα να υπάρχουν γυναίκες οι οποίες δεν κάνουν το αυτονόητο, δηλαδή κάθε μήνα ψηλάφηση του μαστού και κάθε χρόνο υπέρηχο. Προς θεού μην επιτρέπεται την εξάπλωση του καρκίνου, ειδικά η πρόληψη στον μαστό σώζει ζωές, αύριο κιόλας κάνε τον πρώτο έλεγχο. Το ίδιο ισχύει και για όποιο αρσενικό διαβάσει το πιο πάνω άρθρο, σώστε τις γυναίκες σας, σώστε τις φίλες σας, σώστε τις μανάδες σας, σώστε τις κόρες σας και τις αδερφές σας. Καλή ανάγνωση, με σεβασμό και εκτίμηση: Eπικούρειος Πέπος.
ΥΓ. 11/07/17 Δυστυχώς για μια ακόμα φορά ο τελικός νικητής θα είναι ο καρκίνος, η νύφη μου βρίσκεται πια σε πολύ δύσκολη, τραγική θέση θα έλεγα, η μετάσταση στο συκώτι έγινε και τώρα το συκώτι είναι άχρηστο, με ότι αυτό σημαίνει. Τα πιο κάτω ποιήματα ονομάζονται χα'ι'κού και φημίζονται για τη σαφήνεια τους και το μεστό τους νόημα. Τα έγραψα έξω από την πόρτα του χειρουργείου, τότε που νομίζαμε πως όλα θα πήγαιναν καλά. (Κάποια τα έχω προσθέσει τώρα λόγω της κατάστασης.)
😱😱😱😱😱😱😱

Άτυχη Ελένη,
τυχερή που έχεις
τέτοιους γιους.

Ιούλιος μήνας,
καύσωνας, πόνος
και αποχαιρετισμός;

Ανθρώπινα πλάσματα
εφήμερα άνθη
καλού και κακού.

Άσπρη μπλούζα
σύνδρομο φόβου
καλά ή κακά μαντάτα;

Άνοιξη, καλοκαίρι,
φθινόπωρο, χειμώνας
πολλές αλλαγές,
πολλές απουσίες.

Πράσινη μπλούζα
μαχαίρι φόβος,
ελπίδα.

Αναμονή!!!
προθάλαμος χειρουργείου
καρκίνος τέλος;

Γυναικείος μαστός
πηγή ερωτισμού
φωλιά καρκίνου;

Να κλέψω χρόνια;
από που
και πόσα;

Γαλαξίας
στίγμα ανθρώπου
κόκκος άμμου.

Τέλος προβλημάτων
αρχή ταξιδιού
αντίο.

Ένας άνθρωπος
γράφει χαϊκου
άτακτη φωνούλα.

Λουλούκα
σπαρτό μαλλί
φτερό στο άνεμο.

Αλκιωνίδες μέρες
γλυκές ματιές
Θα λάβουν τέλος;

Κοντεσίνα Ηρώ
ατάραχη λιμνούλα
άνθος κερασιάς.

Μια μέλισσα
μεταφράζει άνθη
μεταφέρει γύρη
Νινί.

Πως να ήταν άραγε η ποίηση
σε μικρή ηλικία;
ρωτήστε την Κορνηλία.

Πάνω στη βάρκα
καλοπερασάκιας
χαρά θεού
ηγέτης.

Φωτισμένου μήνυμα
μας δείχνει το δρόμο
Αστροτόμ.

Ο ποιητής
το πρώτο τζιτζίκι
λαλιά του Poof.

Ένα καράβι στ' ανοιχτά
γιατί χασομεράει,
θα φτάσει άραγε ο
Μr Alex;

Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωϊ
ο πιστός φίλος.

Θα τη ρωτούσα
την ποίηση,
μπορώ να σ' αγαπώ;

Αχ πως μοιάζει
η καρδιά μου
με ρολόι τοίχου.

Σαν πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο μυαλό μου
οι στίχοι.

Λεπτή σελήνη
μην τρομάζεις
απ' την ομορφιά των κοριτσιών.

Ο ποιητής μας δείχνει
το δρόμο,
ακολουθούν οι λέξεις.

Μην κλαις άνθρωπε
άνθη, έρωτες, αστέρια
κι αυτά θα χαθούν.

Απόψε ως κι εσύ, Σελήνη
πας βιαστική
στην Αυλή των θαυμάτων;

Στέκομαι εδώ
και σκέπτομαι
γιατί άραγε; τι προσφέρω;

Ούτε καν ένα νεύμα
από την Προναία
για καλή τύχη.

Η λάμψη της σελήνης
αργεί πάνω στα άνθη,
γυρεύει τον έρωτα;

Ένας γιος αγκαλιάζει
τη μάνα για τελευταία
φορά, και μετά τι;

Μαμά μ' ακούς;
Σ' ακούω γιε μου,
Μαμά μη φεύγεις...
Τα πιο πάνω ψήγματα χαϊκου είναι του Επικούρειου Πέπου.

5.7.17

Το έργο του Κωνσταντίνου Γραμματόπουλου μας θυμίζει ωραία πράγματα μιας άλλης εποχής. H επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Ο Κώστας Γραμματόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916 και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά τα έτη 1934-1940, έχοντας καθηγητή ζωγραφικής τον Ουμβέρτο Αργυρό και χαρακτικής τον Γιάννη Κεφαλληνό. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1940, ο Κεφαλληνός έθεσε το Εργαστήριο Χαρακτικής και τους μαθητές του στην υπηρεσία του Έθνους. Ο Γραμματόπουλος μαζί με τη Βάσω Κατράκη και τον Τάσσο (Αλεβίζο) τυπώνουν αφίσες με πατριωτικό περιεχόμενο, «εθνικής σκοπιμότητας», όπως τις αποκαλούσε το υπουργείο Στρατιωτικών που τις είχε παραγγείλει. Οι «Γυναίκες της Πίνδου» και «Εμπρός της Ελλάδος παιδιά» είναι από τις πιο γνωστές αφίσες που δημιούργησε.

Το 1944 πραγματοποιεί την πρώτη του εργασία, μία σειρά προσωπογραφιών μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών για το περιοδικό «Νέα Εστία» – ανάμεσά τους ο Σικελιανός, ο Παλαμάς, ο Βενέζης, ο Τερζάκης. Το 1949 αναλαμβάνει να εικονογραφήσει το Αλφαβητάριο - Τα Καλά Παιδιά του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, για το οποίο πήρε το πρώτο βραβείο, μεταξύ 44 χωρών, στη Διεθνή Έκθεση Διδακτικού Βιβλίου στο Λέκεν του Βελγίου και το 1956 το Αλφαβητάριο, που διδάχτηκε μέχρι το 1978, με εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας. Η Άννα, η Λόλα, η Έλλη και ο Μίμης θα συντροφέψουν χιλιάδες παιδιά και μέχρι σήμερα παραμένουν οικείοι και αγαπητοί, συνεχίζοντας την πορεία τους στον χρόνο. Ο ίδιος θα πει στην τελευταία του συνέντευξη στον Ντίνο Γιώτη: «… Τα αλφαβητάρια μιλάνε στην ψυχή των ανθρώπων. Αν τα ανοίξετε, θα καταλάβετε». Για το Αλφαβητάριο του 1949 ο Γιάννης Τσαρούχης έγραψε: «Αυτό το βιβλίο και μια αφίσα του ΕΑΜ μου έδωσαν χαρά κι ελπίδα. Ευχαριστώ τον Γραμματόπουλο».

Το 1954 φεύγει με κρατική υποτροφία στο Παρίσι όπου παρακολουθεί μαθήματα στα École Supérieure des Beaux Arts, École Estienne και École Métίers d’ Αrt. Πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση στην γκαλερί Σαρλά το 1958 και επιστρέφει στην Ελλάδα το 1959. Θα πει γι’ αυτήν του την επιλογή: «Βλακεία μου! Δεν το θεωρώ εξυπνάδα που γύρισα. Έπρεπε να μείνω. Στο Παρίσι μου ανοίγονταν μεγάλες προοπτικές. Φυλάω ακόμα τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής. Η Σουζάν ντι Κονέ, η τότε μεγαλύτερη γκαλερίστα του Παρισιού, μου ζητούσε επίμονα να μείνω. “Αν σε εμπνέει τόσο πολύ η Ελλάδα, πήγαινε δυο μήνες και ξαναέλα” μου έλεγε. Δεν την άκουσα. Σηκώθηκα κι έφυγα». Στην Ελλάδα τον καλούν «το ελληνικό τοπίο, το φως, οι θάλασσες, και ακόμα η ελληνική μυθολογία».

Τη δεκαετία του ’50 η ελληνική χαρακτική γνωρίζει μεγάλη άνθηση, ακολουθώντας την ανάπτυξη της τυπογραφίας. Ο Γραμματόπουλος αρχίζει να εγκαταλείπει τις ασπρόμαυρες χαλκογραφίες και ξυλογραφίες, δημιουργώντας έγχρωμες ξυλογραφίες μεγάλων διαστάσεων. Τα χρώματά του είναι γαλάζια, γκρίζα και γεώδη, «χρώματα εγκεφαλικά» κατά τον Παντελή Πρεβελάκη, αυτό όμως που χαρακτηρίζει τα έργα του είναι η χρήση του λευκού. «Η καινοτομία στη δουλειά μου και στη ζωγραφική και στην ξυλογραφία είναι η ανακάλυψη του λευκού χρώματος. Ως τότε το χρησιμοποιούσαν σε ανάμειξη μαζί με άλλα χρώματα. Εγώ το χρησιμοποιώ αυτούσιο για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για να εκφράσω το ελληνικό φως και το ελληνικό τοπίο» λέει.

Αιγαίο ΧΙ, 1971, ξυλογραφία, 91x 62 εκ., Ιδιωτική Συλλογή

Ο «λυρικός-αναλυτικός κυβισμός» του, όπως τον ονομάζει η Μαριλένα Κασιμάτη, εκφράζεται απόλυτα, όταν αντικαθιστά τις πλάκες από λειασμένο ξύλο με σανίδα, ένα φτηνό και μαλακό υλικό που του επιτρέπει να φτιάχνει ξυλογραφίες σε ασυνήθιστα μεγάλες διαστάσεις. «Με τις έγχρωμες χαράξεις κατάργησε τον διαχωρισμό ανάμεσα στη ζωγραφική και τη χαρακτική. Έκαμε έγχρωμες χαράξεις που είναι πραγματικοί ζωγραφικοί πίνακες» σημειώνει ο Νίκος Αλεξίου. Η μυθολογία και το ελληνικό τοπίο κυριαρχούν στο έργο του Γραμματόπουλου, ο οποίος δίνει, σύμφωνα με τη διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, μια «πρωτότυπη εκδοχή της νεότερης ελληνικής τοπιογραφίας», από την οποία δεν απομένει «παρά μονάχα το απόσταγμα της αίσθησης, της συγκίνησης, μετουσιωμένο σε αφηρημένες γραμμές, ρυθμούς και χρώματα».

Ο Γραμματόπουλος, παράλληλα με τη χαρακτική, ζωγραφίζει ελαιογραφίες, οι οποίες συνομιλούν άμεσα με το χαρακτικό του έργο. «Χαράκτη και ζωγράφο του Αιγαίου με ονειρικά πλάνα που αλληλοκαλύπτονται σαν πέπλα πάνω από τη θάλασσα μαζί με μυθικές μορφές» τον έχουν χαρακτηρίσει και, σύμφωνα με τον ίδιο, «το Αιγαίο ήταν μια πολύ μεγάλη πηγή έμπνευσης…». Γράφει ο Νίκος Αλεξίου: «Ο Γραμματόπουλος ψεύδεται όταν φιλοτεχνεί εκείνους τους απίθανους πίνακες που αποκαλεί “Αιγαίο”. Μέσα σε αυτό τον περιεκτικό τίτλο θέλησε να περικλείσει τον μυθοπλαστικό απόηχο τούτης της θάλασσας που προσδιόρισε τη μοίρα του τόπου μας και των ανθρώπων της. Να συλλάβει την αισθητική της συγκίνηση, από τους αιωνόβιους δρόμους που περπάτησαν περίλαμπρες μορφές τέχνης, πρωτόγνωροι φιλοσοφικοί στοχασμοί και διασταυρώθηκαν λαοί και πολιτισμοί. Εμπνεύστηκε ο Γραμματόπουλος από τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά που ουσιαστικά ήταν πατήματα στη διακίνηση της Ιστορίας, που μετέφερε ρυθμούς και αρμονίες, στοχασμούς και θρησκείες, ανατάσεις και καταπτώσεις».

«Με τόλμη και ευρηματικότητα προκαλεί την κοινή οπτική αίσθηση για να αγγίξει τον ήλιο, τη σοφία, τον ρυθμό, την αρμονία και το κάλλος. Παράλληλα, οι αιθέριες γυναικείες μορφές του, με την προσεκτική και ευαισθητοποιημένη απλοποίηση, αναδίδουν ένα δυνατό ερωτικό και τρυφερό ύφος, μια αισθησιακή γλυκύτητα. Η ζωγραφική και η χαρακτική του, λουσμένες από το μεσογειακό φως, το γαλάζιο του αιθέρα και τον ρόγχο του πελάγους αποκαλύπτουν το προσωπικό του αλφάβητο, μια εικονογραφία, η οποία προκαλεί το όνειρο της ποιητικής ενατένισης του πραγματικού» αναφέρει ο Τάκης Μαυρωτάς.

Διορίστηκε καθηγητής του Εργαστηρίου Χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1959, διαδεχόμενος τον δάσκαλό του και ανανεωτή της χαρακτικής, Γιάννη Κεφαλληνό. Θα παραμείνει καθηγητής ως το 1985. Σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Κεφαλληνού, ο Γραμματόπουλος θεωρούσε ότι η ύλη και η τεχνική ενός έργου πρέπει να φαίνονται. «Εκείνο που θέλησα ήταν να ελευθερώσω τους μαθητές μου. Να τους δώσω να καταλάβουν ότι σε κάθε ύλη που θα επιλέγουμε θα πρέπει να εκφράζονται. Και όχι μ’ αυτή την ύλη αλλά να απομιμηθούν μια άλλη ύλη». Αντικατέστησε τον τίτλο «σπουδαστής» της Σχολής με αυτόν του «νέου καλλιτέχνη». Όπως έλεγε ,«καλλιτέχνης είναι κανείς από τη στιγμή που θα πιάσει το μολύβι στο χέρι του και σπουδαστής ως το τέλος της ζωής του». Το καλοκαίρι ο Γραμματόπουλος, με τη βοήθεια χορηγών, συνήθιζε να πηγαίνει με τους σπουδαστές του Εργαστηρίου του στον Μόλυβο, όπου περνούσαν την περίοδο των διακοπών ζωγραφίζοντας. Μαθητές του υπήρξαν σπουδαίοι ζωγράφοι και χαράκτες όπως ο Αχιλλέας Δρούγκας, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, ο Βασίλης Χάρος και η Άρια Κομιανού.

Λέει για τον Γραμματόπουλο η Άρια Κομιανού στον Εμμανουήλ Μαυρομμάτη: «Μπήκα (σ.σ. στην ΑΣΚΤ) το ’60. Το ’59 μπήκε εκείνος – γινόταν γι’ αυτόν τότε πολύ μεγάλος ντόρος. Οι μαθητές του, που είχανε μπει πρώτοι, ήτανε κατενθουσιασμένοι, μιλούσανε με τα καλύτερα λόγια, ήτανε το καινούργιο πνεύμα. Ήτανε γλυκύτατος και στη διδασκαλία και στη συμπεριφορά απέναντί μας, διάβαζε, μας μετέφερε βιβλία γαλλικά, είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον… Τελικά, δεν φεύγαμε ούτε ώρα από το εργαστήριο. Λατρεύαμε τη χαρακτική, απόδειξη ότι όλη αυτή η φουρνιά, η δική μου φουρνιά, όλοι έχουν δουλέψει, δεν εγκατέλειψε κανένας. Επειδή ο ίδιος ήτανε πολύ κοντά μας, όλοι διδαχθήκαμε, όλοι μάθαμε».

Ο Κώστας Γραμματόπουλος

Ανάμεσα στα έργα του Γραμματόπουλου θα συναντήσουμε και την εικονογράφηση εκατό και πλέον βιβλίων, όπως αυτά της Πηνελόπης Δέλτα, του Παντελή Πρεβελάκη και του Νικηφόρου Βρεττάκου. Φιλοτέχνησε και αρκετά από τα δημοφιλή, ακόμα και σήμερα, «Κλασσικά Εικονογραφημένα, όπως τα «Περσέας και Ανδρομέδα» και «Θησέας και Μινώταυρος». Το 1972 του απονέμεται το Χρυσό Μετάλλιο Χαρακτικής για το «Αιγαίο» στην Μπιενάλε της Φλωρεντίας,. Το 1974 φιλοτεχνεί το Εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρατίας, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στις σφραγίδες των δημόσιων υπηρεσιών. Ένας από τους τελευταίους κορυφαίους Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του ’30, ο Κώστας Γραμματόπουλος έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2003, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια. Άφησε πίσω του σπουδαίο καλλιτεχνικό έργο και γενιές χαρακτών στις οποίες, όπως λέει η Άρια Κομιανού: «Εκείνος έδινε την πραγματική έννοια του δημιουργού…». Πηγή: dinfo.gr

21.6.17

ΚΑΡΤΣΙΟΥΚΑΣ ΡΑΦΑΗΛ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΝ 21/06/2017

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του filomatheiablogspot.gr [Λογοτεχνική Ομάδα Γοργογυρίου] σας καλησπερίζω. Έχετε ακούσει το απόφθεγμα; που λέει: Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα!!! ε! αυτό συμβαίνει σε μένα. Μπορεί να ξεκινήσω να πάω Νότια Αφρική και μ' έναν μαγικό τρόπο να βρω εκεί τους φίλους μου από την Ιαπωνία. Μπορεί να ξεκινήσω να επισκεφτώ την Ιαπωνία και μ' έναν μαγικό τρόπο να συναντήσω εκεί τα φιλαράκια μου από την Φινλανδία. Μπορεί να πάω ένα διήμερο στη Θεσσαλονίκη και μ' έναν μαγικό τρόπο να συναντήσω εκεί κάποια φιλαράκια μου από το Γοργογύρι.

Κάτι τέτοιο μου συνέβη σήμερα, ξεκίνησα να πάω στην ορκωμοσία του εκλεκτού μέλους της Ο.ΜΑΣ. [ομάδα στοχασμού της ΟΚΡΑ] Αλέξανδρου Βλάνδου ο οποίος τελείωσε, στην ώρα του παρακαλώ!!! όπως λέμε και στο στρατό ημέρα παρουσίασης, ημέρα απόλυσης, ο Αλέξανδρος από μικρός είχε τρέλα με τα μαθηματικά, και κατάφερε να περάσει στο τμήμα μαθηματικών του πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από την αγάπη του για τα μαθηματικά στη ζωή του κυριαρχούν ακόμα 2 αγάπες, η μουσική και τα όμορφα κορίτσια που τον βοηθούν να εξισώνει τη ζωή του κατά τον καλύτερο τρόπο. Ως εκπρόσωπος της ΟΚΡΑ και δημιουργός της Ο.ΜΑΣ. έλαβα την πρόσκληση από τον Αλέξανδρο να παραστώ στην ορκωμοσία, και παράλληλα με την ιδιότητα του bloger να κάνω και το σχετικό ρεπορτάζ. Κατά τις 11.45 άρχισε το τελετουργικό, ο πρόεδρος του ιδρύματος αφού είπε τα σχετικά έφθασε και στο σημείο κλειδί.
ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ όπως γνωρίζετε πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις τον όρκο τον εκφωνεί όποιος από τους φοιτητές αρίστευσε, φέτος όμως, -για πρώτη φορά- έχουμε 10!!!!!!! από τους 10 δε οι τρείς είναι οι πρώτοι των πρώτων γιατί οι 2 έχουν πετύχει το απόλυτο 10, και ο τρίτος το 9,94 τα ονόματα των 2 παιδιών που τελείωσαν με 10 είναι, ο τάδε και ο τάδε, ζητώ συγγνώμη από τα παιδιά που δεν συγκράτησα τα ονόματά τους, και το όνομα του τρίτου, ΚΑΡΤΣΙΟΥΚΑΣ ΡΑΦΑΗΛ!!!!!!!!!!!!!!!!! Αρχικά νόμισα πως ο πρύτανης έκανε πλάκα, θα έμαθε είπα μέσα μου πως παραβρίσκεται στην αίθουσα ένας Γοργογυραίος και θέλοντας να τιμήσει στο πρόσωπό μου την ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ και το ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ και Πανέμορφο Γοργογύρι έκανε αυτή την αναφορά. Έκανα τη σκέψη πως θα έπρεπε μετά την εκδήλωση να συναντήσω τον κ. Πρύτανη και να τον ευχαριστήσω. Δεν πρόλαβα όμως να τελειώσω τη σκέψη μου και το βλέμμα μου το οποίο πλανιόταν στην αίθουσα σταμάτησε σ' ένα οικείο πρόσωπο, ήταν εκεί ο συγχωριανός ΚΑΡΤΣΙΟΥΚΑΣ ΜΙΧΑΗΛ δηλαδή ο πατέρας του Ραφαήλ. Έμεινα άφωνος!!!!! Θυμόσαστε που σας είπα στην αρχή για τον μαγικό τρόπο; Ξανά μανά τα ίδια, εγώ πήγα έκεί για τον Αλέξανδρο, και τσούπ!!! εμφανίστηκε ένας Γοργογυραίος, είναι απίθανοι αυτοί οι Γοργογυραίοι, εκεί που δεν τους περιμένεις, αυτοί εμφανίζονται και αλλάζουν τα δεδομένα.
Όταν άρχισε η εκφώνηση των ονομάτων στον άκουσμα του ονόματος ΒΛΑΝΔΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ σείστηκε η αίθουσα από τα ουρλιαχτά του κοροτσίκοσμου, ως φαίνεται ο Αλέξανδρος είναι πολύ αγαπητός. Να αναφέρω εδώ πως η καταγωγή του Αλέξανδρου είναι από το ΜΑΥΡΕΛΙ ΤΡΙΚΑΛΩΝ και οι γονείς του είναι η ΦΩΤΕΙΝΗ και ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ οι οποίοι δικαιολογημένα καμάρωναν για το βλαστάρη τους. Φωτεινή και Γιώργο εύχομαι ο Αλέξανδρος να έχει μια καλή πορεία στη ζωή του και να τον καμαρώσετε όπως αυτός επιθυμεί. Αλέξανδρε να είσαι καλότυχος, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που σε γνώρισα, και που κοσμείς με την παρουσία σου την Ο.ΜΑΣ.

Ας έρθω τώρα στον Γοργογυραίο, είναι γιος της ΜΑΡΙΑΝΘΗΣ και του ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΡΤΣΙΟΥΚΑ και έχει ακόμα 3 αδέρφια, την Ελένη, τον Θωμά και τον Αριστείδη.
Για να καταλάβετε για τι παιδί μιλάμε θα σας πω το εξής, ο Ραφαήλ είχε περάσει την πρώτη φορά που έδωσε πανελλήνιες στη ΣΑΣ [Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων] με βαθμό 19,7 έμεινε ένα χρόνο και μετά έφυγε γιατί η αγάπη για τα μαθηματικά ήταν μεγαλύτερη από αυτή του Στρατιωτικού γιατρού. Στη ΣΑΣ παρέμεινε ο δίδυμος αδερφός του. Όλα τ' αδέρφια έχουν μεγάλη έφεση στα μαθηματικά, και γενικότερα είναι αριστούχοι μαθητές-φοιτητές. Αγαπητοί μας ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΚΑΙ ΜΙΧΑΛΗ σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Μπράβο και πάλι Μπράβο. Το κακό είναι πως αυτά τα διαμάντια δεν μένουν στην Ελλάδα, ήδη ο Ραφαήλ είναι έτοιμος να αναχωρήσει για το MICHIGAN του έχουν κάνει μια πολύ δελεαστική πρόταση. Πάει κι αυτός για την μικρή δημιουργική Ελλάδα του εξωτερικού. Φίλες και Φίλοι κάπως έτσι κύλησε η σημερινή μέρα. Αγαπητοί μου, Ραφαήλ και Αλέξανδρε σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία. Με σεβασμό ο Πεπέ της Ουτοπίας.
ΥΓ. Λίγο πριν στείλω τα γραπτά προς εκτύπωση έμαθα το εξής, ένας Γοργογυραίος, έχασε το πορτοφόλι του και μετά από λίγες ώρες τον πήρε τηλέφωνο μια ΚΥΡΙΑ και τον ρώτησε αν είχε χάσει κάποιο πορτοφόλι, στην καταφατική του απάντηση τον ρώτησε αν είχε μέσα χρήματα, και πόσα είχε. Όταν της είπε πως είχε μέσα 2.000,00ευρώ του είπε: ΟΚ τα μέτρησα είναι ακριβώς τόσα, ελάτε να τα πάρετε!!!!!!!!!!! Αυτά συμβαίνουν μόνο σε Γοργογυραίους.

~~Επιμέλεια ανάρτησης από τον Fuji Tomo Kazu~~

AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΝΔΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΙΣ 21/06/2017

ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ όπως γνωρίζετε πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις τον όρκο τον εκφωνεί όποιος από τους φοιτητές αρίστευσε, φέτος όμως, -για πρώτη φορά- έχουμε 10!!!!!!! από τους 10 δε οι τρείς είναι οι πρώτοι των πρώτων γιατί οι 2 έχουν πετύχει το απόλυτο 10, και ο τρίτος το 9,94 τα ονόματα των 2 παιδιών που τελείωσαν με 10 είναι, ο τάδε και ο τάδε, ζητώ συγγνώμη από τα παιδιά που δεν συγκράτησα τα ονόματά τους, και το όνομα του τρίτου, ΚΑΡΤΣΙΟΥΚΑΣ ΡΑΦΑΗΛ!!!!!!!!!!!!!!!!! Αρχικά νόμισα πως ο πρύτανης έκανε πλάκα, θα έμαθε είπα μέσα μου πως παραβρίσκεται στην αίθουσα ένας Γοργογυραίος και θέλοντας να τιμήσει στο πρόσωπό μου την ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ και το ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ και Πανέμορφο Γοργογύρι έκανε αυτή την αναφορά. Έκανα τη σκέψη πως θα έπρεπε μετά την εκδήλωση να συναντήσω τον κ. Πρύτανη και να τον ευχαριστήσω. Δεν πρόλαβα όμως να τελειώσω τη σκέψη μου και το βλέμμα μου το οποίο πλανιόταν στην αίθουσα σταμάτησε σ' ένα οικείο πρόσωπο, ήταν εκεί ο συγχωριανός ΚΑΡΤΣΙΟΥΚΑΣ ΜΙΧΑΗΛ δηλαδή ο πατέρας του Ραφαήλ. Έμεινα άφωνος!!!!! Θυμόσαστε που σας είπα στην αρχή για τον μαγικό τρόπο; Ξανά μανά τα ίδια, εγώ πήγα έκεί για τον Αλέξανδρο, και τσούπ!!! εμφανίστηκε ένας Γοργογυραίος, είναι απίθανοι αυτοί οι Γοργογυραίοι, εκεί που δεν τους περιμένεις, αυτοί εμφανίζονται και αλλάζουν τα δεδομένα.
Όταν άρχισε η εκφώνηση των ονομάτων στον άκουσμα του ονόματος ΒΛΑΝΔΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ σείστηκε η αίθουσα από τα ουρλιαχτά του κοροτσίκοσμου, ως φαίνεται ο Αλέξανδρος είναι πολύ αγαπητός. Να αναφέρω εδώ πως η καταγωγή του Αλέξανδρου είναι από το ΜΑΥΡΕΛΙ ΤΡΙΚΑΛΩΝ και οι γονείς του είναι η ΦΩΤΕΙΝΗ και ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ οι οποίοι δικαιολογημένα καμάρωναν για το βλαστάρη τους. Φωτεινή και Γιώργο εύχομαι ο Αλέξανδρος να έχει μια καλή πορεία στη ζωή του και να τον καμαρώσετε όπως αυτός επιθυμεί. Αλέξανδρε να είσαι καλότυχος, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που σε γνώρισα, και που κοσμείς με την παρουσία σου την Ο.ΜΑΣ.

Επιμέλεια ανάρτησης Fuji tomo kazu.

12.6.17

29 ΜΑΪΟΥ, 557 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ «ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ; ΑΣΤΕΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ» Η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Αλωση.

Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν... συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Άλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου. Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει κανείς, για τους Έλληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της Άλωσης είναι εξίσου μεγάλη.

Έστω και αν η πολιορκία της από τους Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη. «Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της Άλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής». Ο διχασμός. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, «υπήρχε μια μεγάλη ενωτική και ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ένωσης των Εκκλησιών. Οι αντίθετοι στην Ένωση συμμαχούσαν και με τους Τούρκους ήταν οι λεγόμενες παρά φύσιν συμμαχίες. Οι υπέρμαχοι της Ένωσης διακήρυσσαν: “Οταν οι δύο Ρώμες ήταν ενωμένες διαφεντεύαμε τον κόσμο. Όταν διχάστηκαν, χάσαμε τα πρωτεία”. Με αυτή την έννοια η πραγματική πτώση της Πόλης χρονολογείται από το 1204 και μετά. Η ανθενωτική διαμάχη πήρε μάλιστα τεράστιες διαστάσεις μετά το 1438 και τη Σύνοδο της Φερράρας. Εκεί ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ ξεσήκωσε την Εκκλησία σε μια τελευταία προσπάθεια Ένωσης, αλλά ενώ η διανόηση ήθελε να είναι αναγεννησιακή, η Εκκλησία παρέμενε προσηλωμένη στα πάτρια κατά τρόπο φανατικό, αν όχι τίποτα παραπάνω», λέει χωρίς να μασάει τα λόγια της η Ελληνίδα βυζαντινολόγος, η πρώτη γυναίκα πρύτανης της Σορβόννης στα 700 χρόνια ιστορίας του μεγάλου γαλλικού πανεπιστημίου. Και συνεχίζει: «Υπήρχε όμως ακόμη ένας παράγοντας παρακμής. Ήταν η γενική δεισιδαιμονία που τρεφόταν από τις προφητείες. Ήδη από τον 6ο αιώνα υπήρχαν προφητείες, τότε ήταν όμως αισιόδοξες. Τώρα προφήτευαν το τέλος της Πόλης και μαζί το τέλος του κόσμου και της Ιστορίας. Αυτό ήταν, λοιπόν, το κλίμα στην Κωνσταντινούπολη της εποχής. Δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά. Οι Βυζαντινοί ζούσαν σε μια πόλη ερημωμένη. Και στα ανάκτορα του Πορφυρογέννητου πολύ λίγα δωμάτια χρησιμοποιούνταν. Όπως λέει και ο Παλαμάς στον “Δωδεκάλογο του Γύφτου”: “Και ήταν οι καιροί που η Πόλη/ πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε/ και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε/ και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη (...) Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει”». Το κλίμα της εποχής ήταν: δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά «Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει πολύ νωρίτερα» Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων πολύ νωρίτερα. «Ο λόγος που δεν έγινε αυτό και ανάσανε για πενήντα χρόνια ήταν ότι ο Βαγιαζίτ έπεσε στα χέρια των Μογγόλων» λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να σταθεί μόνη της όρθια. Ο Μανουήλ έτρεχε να δει τους Καρόλους, ο Ιωάννης πήγε στη Φερράρα. Είναι η εποχή των επαιτών αυτοκρατόρων. Πήγαιναν επαίτες στη Δύση, έστω και αν τους δέχονταν εκεί με τιμές και δόξες. Κάτι που συνήθως οι Έλληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει. Διέθεσε τις ιντουλγκέντσιες- τα επί πληρωμή συγχωροχάρτια- του 1450, που ως ιντουλγκέντσιες Ιωβηλαίου ήταν πιο προσοδοφόρες, στον πόλεμο κατά των Τούρκων. Αλλο αν αυτό δεν ήταν αποτελεσματικό, αφού έδωσε τα χρήματα στους Αραγωνέζους που τα χρησιμοποίησαν για δικούς τους σκοπούς. Πολλοί λένε ότι η Δύση δεν βοήθησε. Όταν όμως μιλάμε για Δύση τι εννοούμε; Οι Βυζαντινοί ήταν όλη η Ανατολή. Η Δύση ήταν πολυδιασπασμένη και ο Πάπας είχε ένα σχίσμα στην πλάτη του και την Ανατολική Εκκλησία εναντίον του. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Παλαιολόγος πολεμάει τους Τούρκους μαζί με τον απεσταλμένο του Πάπα, Ισίδωρο του Κιέβου, και τους Γενοβέζους, ο Γεννάδιος- ο Γεώργιος Σχολάριος, πρώτος Πατριάρχης μετά την Άλωση τοιχοκολλούσε ανάθεμα εναντίον του Παλαιολόγου. Και επίσης: μετά την πτώση της Πόλης, οι Δυτικοί έτρεμαν. Όταν ανέλαβε Πάπας ο Ενιο Σίβλιο Πικολομίνι, δηλαδή ο Πίος Β΄, έγραψε μια πραγματεία για την Άλωση στην οποία μιλούσε για καταστροφή της Χριστιανοσύνης. Αντίθετα οι Ρώσοι, που είναι μάλιστα φανατικοί ανθενωτικοί, δεν γράφουν σχεδόν τίποτα για την πτώση της Πόλης. Πέρασαν χρόνια για να αρχίσουν οι σλαβικοί θρήνοι. Εκείνοι που θρήνησαν από την αρχή για την Πόλη είναι στην Τραπεζούντα. “Πάρθεν η Πόλη, πάρθεν η Ρωμανία”, έλεγαν». Κάτι που συνήθως οι Ελληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει Η συμφωνία του σουλτάνου με τον Πατριάρχη Το Ρούμελι Χισάρ, το κάστρο που έχτισε ο Μωάμεθ το 1452 για να ελέγχει το πέρασμα ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα του Μαρμαρά, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην έκβαση της πολιορκίας, λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Διούλκησε και τον στόλο περνώντας τα πλοία του στον Κεράτιο. Από την άλλη πλευρά, μόνο 3-4 πλοία γενοβέζικα πέρασαν και αυτά για να φέρουν τροφή στους πολιορκημένους». Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτή η αιτία της ήττας των Βυζαντινών. «Ο Μωάμεθ είχε μαζέψει Σέρβους, Αλβανούς, Τούρκους. Απέναντι στους τουλάχιστον 100.000 άντρες του- μερικοί μιλούν για 120.000, άλλοι τους ανεβάζουν σε 200.000- αντιπαρατάσσονταν περίπου 4.500 άνθρωποι το πολύ, μαζί με τους ξένους. Και πολλοί ήταν παιδιά και γυναίκες που πολεμούσαν με αγκωνάρια. Μεγάλη ήταν η βοήθεια των Γενοβέζων, αλλά όταν σκοτώθηκε ο Τζουστινιάνι έχασαν το ηθικό τους και υποχώρησαν. Οσοι πολέμησαν, πάντως, πολέμησαν ηρωικά. Όταν ο Μωάμεθ έστειλε αποκρισάριο στον Παλαιολόγο ζητώντας του να παραδώσει την Πόλη, πήρε την απάντηση ότι η Πόλη δεν είναι δικό του πράγμα και πως “με τη δική μας θέληση αποφασίσαμε να πεθάνουμε”. Ακόμη και ο περίφημος Νοταράς που είχε τρεις υπηκοότητες και όλη του την περιουσία στο εξωτερικό, και που είπε ότι είναι καλύτερο το τουρκικό καφτάνι από τη λατινική τιάρα, πολέμησε και εν τέλει εκτελέστηκε από τους Τούρκους. Χαρακτηριστικό του ηρωισμού είναι ότι όταν στην Πύλη του Ρωμανού οι Τούρκοι άρχισαν να ανεβαίνουν πάνω και πέρασαν μέσα, έψαχναν τους αντίπαλους πολεμιστές και δεν πίστευαν ότι ήταν τόσοι λίγοι. Και πρέπει να πούμε και για τον Μωάμεθ, που συνηθίζουμε να τον ταυτίζουμε με τη βαρβαρότητα, ότι δεν ήταν βάρβαρος ή δεν ήταν μόνο βάρβαρος. Ήταν από τους μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές της Τουρκίας. Ηξερε τι ήθελε και πώς να το κάνει».

Όσο για την Κερκόπορτα... «Ανοιγμένη ή ξεχασμένη. Αστεία πράγματα. Ήταν χιλιάδες έξω, τα καράβια τους στον Κεράτιο, οι Γενοβέζοι έφευγαν. Τι να πεις για την Κερκόπορτα;

Σε συμβολικό επίπεδο μόνο μπορείς κάτι να πεις. Αλλά είναι σαν να λέμε ότι αντί να σκοτώνονταν τρεις Τούρκοι κατά την είσοδό τους στην Πόλη, θα σκοτώνονταν δέκα αν η πόρτα ήταν κλειστή. Και λοιπόν; Αφού είχαν ανεβάσει σκάλες και έμπαιναν από όπου ήθελαν». «Ο Μωάμεθ έδωσε το πατριαρχικό αξίωμα στον Γεννάδιο Σχολάριο, ορίζοντάς τον αμέσως αρχηγό του Μιλιέτ, δηλαδή όλων των ορθοδόξων. Κάπως έτσι ξέρουμε γιατί η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε», λέει δηκτικά η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Κάπως έτσι φτάσαμε και στα σημερινά βατοπεδινά βακούφια. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, σε αντίθεση με άλλες συμπεριφορές της πολιτείας, ότι όταν ο Μανουήλ Παλαιολόγος είναι στη Θεσσαλονίκη και υπάρχει κίνδυνος καταστροφής, δημεύει όλα τα κτήματα του Άθω. Και ότι ο Κομνηνός δημεύει όλη την εκκλησιαστική περιουσία για να αντιμετωπίσει τους Σελτζούκους». Την εποχή της Άλωσης, εξάλλου, υπήρχε έξαρση του μοναχισμού. «Σε όλη τη διαμάχη των ανθενωτικών οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Άθω ήταν πρώτοι. Είναι πολλοί και δεν πολεμούν. Αντίθετα με τους δυτικούς μοναχούς που μπορούν να φέρουν όπλα, οι ορθόδοξοι δεν μπορούν», σημειώνει η Ελληνίδα βυζαντινολόγος. Η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε...
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

11.6.17

Το BBC μας μιλά για την ελληνική λέξη που δεν μεταφράζεται. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Είναι μια λέξη που διαχρονικά θα λέγαμε ότι χαρακτηρίζει την Ελλάδα. Και είναι μια λέξη που χρησιμοποιούμαι συχνά. Ωστόσο, εάν προσπαθήσουμε να την μεταφράσουμε σε άλλη γλώσσα, είναι αλήθεια ότι θα δυσκολευτούμε.
Η λέξη που αναφερόμαστε είναι το «φιλότιμο» και το BBC, στο αφιέρωμά του με τίτλο «The Greek word that cant ’t be translated», μας μιλά για την αρετή που κρύβει εννοιολογικά η λέξη αυτή.
Στην προσπάθειά του να την εξηγήσει στο βρετανικό αναγνωστικό κοινό, ο αρθρογράφος την περιγράφει ως την «αγάπη για την τιμή». παραδέχεται ωστόσο ότι η μετάφραση είναι ανεπαρκής να περιγράψει το πραγματικό νόημα της λέξης. Και αυτό γιατί μέσα σε μόνο τέσσερις συλλαβές, συμπυκνώνει τόσες αρετές, που απλά είναι αδύνατο να μεταφραστεί.
Ξεκινά την περιγραφή από το Τολό, στην ανατολική ακτή της Πελοποννήσου, όπου ένας Γερμανός δημόσιος υπάλληλος και συγγραφέας, ο Andreas Deffner, μαθαίνει για πρώτη φορά τι σημαίνει η λέξη «φιλότιμο».
«Καλημέρα, πως είστε;» τον ρωτάει ένα πρωινό η γιαγιά Βαγγελιώ, η ιδιοκτήτρια του καταλύματος που έμενε.
«Έτσι κι έτσι» απαντάει εκείνος, νυσταγμένα.
Μετά από λίγο η γιαγιά Βαγγελιώ και η κόρη της Ειρήνη, του προσφέρουν ένα πιάτο (ζεστής φυσικά) κοτόσουπας. Την έφαγε βέβαια, αφού τα μάτια τόσο της κυράς Βαγγελιώς και της κόρης της Ειρήνης ήταν καρφωμένα πάνω του όσο έτρωγε ωστόσο λίγο αργότερα, και ενώ έχει λιώσει από τον ιδρώτα που του προκάλεσε η ζεστή σούπα, ρώτησε τον γιο της κυράς Βαγγελιώς, Περικλή, τι ακριβώς συνέβη.
«Είπες στην Βαγγελιώ ότι δεν αισθανόσουν καλά;«, τον ρώτησε ο Περικλής,
«Ορίστε; Απλά είπα ότι ήμουν έτσι κι έτσι».
«Αν απαντήσεις "έτσι κι έτσι", οι ντόπιοι νομίζουν ότι είσαι άρρωστος και το φιλότιμό τους, τους κάνει να θέλουν να σε βοηθήσουν να αισθανθείς καλύτερα, εξ ου και η σούπα», του εξήγησε ο Περικλής γελώντας.
Αυτό το περιστατικό στάθηκε η αιτία για να γράφει το βιβλίο Filotimo!: Abenteuer, Alltag und Krise in Griechenland που μιλά μόνο για το «φιλότιμο».
Υπάρχει ένα μεγάλο debate γύρω από την ερμηνεία της λέξης, δεδομένου ότι ανήκει στο Πάνθεον των στοιχείων λεξικολογίας που αψηφούν την εύκολη εξήγηση. Η «αγάπη για την τιμή», που θεωρείται η επίσημη μετάφραση, είναι μια χρηστική όσο και ανεπαρκής προσπάθεια απόδοσης της.
Έτσι το BBC ρώτησε πολλούς Έλληνες για το τι σημαίνει η λέξη «φιλότιμο» και πήρε πολλές απαντήσεις. «Να κάνεις το σωστό», λέει η γιατρός Πηνελόπη Καλαφάτη. «Να αγαπάς και να τιμάς τον Θεό και την κοινωνία», απαντά ο ιερέας Νικόλας Παπανικολάου.
«Να προσπαθείς για την τελειότητα» λέει ο ηθοποιός Κωστής Θωμόπουλος. «Να βγαίνεις από το comfort zone σου για να βοηθήσουμε κάποιον που έχει ανάγκη», λέει η Τατιάνα Παπαδοπούλου, εθελόντρια στο camp προσφύγων στη Μαλακάσα.
Έτσι, όχι μόνο η λέξη παραμένει αμετάφραστη, αλλά και οι ίδιοι οι Έλληνες δυσκολεύονται να συμφωνήσουν σε έναν ενιαίο ορισμό.

«Η μυθολογία που συνοδεύει αυτήν την αόριστη ιδέα δεν έχει προηγούμενο. Πράγματι, η λέξη είναι αδύνατο να μεταφραστεί με ακρίβεια σε καμία γλώσσα», εξηγεί ο Βασίλειος Π. Βερτουδάκης, λέκτορας της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Ωστόσο, το φιλότιμο αποτελεί δομικό στοιχείο της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας λόγω της μοναδικής θέσης της Ελλάδας σε σχέση με αυτό που αποκαλούμε Δύση».

Όπως εξηγεί, η λέξη προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «φιλοτιμία», της οποίας η πρώτη επιβεβαιωμένη γραπτή αναφορά χρονολογείται στην αυγή της ελληνικής κλασικής περιόδου (6ος και 7ος αιώνας π.Χ.) στα γραπτά του λυρικού ποιητή Πίνδαρου.
Για τον Πίνδαρο και άλλους ποιητές της εποχής, η λέξη σήμαινε αγάπη για την τιμή ή τη διάκριση ή τη φιλοδοξία, συχνά όμως με αρνητική χροιά. Στη μυθολογία, για παράδειγμα, το «φιλότιμο» του Αχιλλέα πλήττεται όταν ο βασιλιάς Αγαμέμνονας του παίρνει τη Βρισηίδα που ήταν το έπαθλο για την ανδρεία του στο πεδίο της μάχης.

Μόνο μετά την εδραίωση της Δημοκρατίας στην κλασική Αθήνα γύρω στο 4ο - 5ο αιώνα π.Χ., όταν ο ανταγωνισμός αντικαθίσταται από τη συνεργασία, η λέξη αποκτά πιο θετική χροιά. Την εποχή εκείνη, «ένας άνθρωπος με φιλότιμο» σήμαινε κάποιος που αρέσκεται στους επαίνους της πόλης του, υπηρετώντας ωστόσο, πρώτα την κοινότητα», λέει ο κ. Βερτουδάκης.
Η έννοια πραγματικά «απογειώθηκε» κοντά στον 15ο αιώνα, όταν οι Οθωμανοί σκλάβωσαν την Ελλάδα, μείωσαν την εκπαίδευση και επέβαλαν υψηλή φορολογία και απέκοψαν για αιώνες τη χώρα από τη Δυτική Ευρώπη.
«Ενώ η Δύση βίωνε τον Διαφωτισμό, ανέπτυσσε σύγχρονα κράτη συνδέοντας τα άτομα με το κράτος δικαίου και την αίσθηση της ευθύνης, οι υποταγμένοι Έλληνες ανέπτυσσαν δεσμούς με κριτήριο την υπερηφάνεια, την τοπική κοινότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις», εξηγεί ο κ. Βερτουδάκης. «Αντί να αναπτύξουν συνείδηση των θεσμών, όπως συνέβη στη Δυτική Ευρώπη, οι ελληνικές κοινότητες διαποτίστηκαν από το φιλότιμο, το οποίο δεν πυροδοτήθηκε από τον νόμο και τη λογική αλλά από το έντονο συναίσθημα και ως έναν βαθμό από την οικειότητα».
Και έτσι η συναισθηματική πλευρά της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας διαπερνά όλη τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Τον Μάιο του 1941, όταν οι δυνάμεις του Άξονα εξαπέλυσαν επίθεση εναντίον της Κρήτης, οι ντόπιοι όχι μόνο πήραν τα κουζινομάχαιρα και ό,τι άλλο από την καθημερινότητα μπορούσε να γίνει όπλο, πέρασαν μέσα από τα πανύψηλα, τραχιά βουνά και τα απότομα φαράγγια του νησιού τους και βρήκαν τα καλύτερα κρησφύγετα για τους Βρετανούς και Αυστραλούς στρατιώτες. Ούτε η πείνα, ούτε η απειλή της θανατικής ποινής τους σταμάτησαν. Η αίσθηση του καθήκοντος, της τιμής και το θάρρος τους υπερέβη τα πάντα.
Σήμερα, συνεχίζει το δημοσίευμα, σχεδόν 76 χρόνια μετά, οι κάτοικοι της Λέσβου, της Χίου και της Κω, περιοχές γνωστές για το φυσικό τους κάλλος και μεγάλοι τουριστικοί προορισμοί -εν μέσω οικονομικής κρίσης- πηδούσαν μέσα στις βάρκες για να σώσουν τους πρόσφυγες.
«Γιατί μου λέτε, μπράβο, παιδιά μου;» αναρωτιόταν η 86χρονη γιαγιά της Συκαμνιάς, Αιμιλία Καμβύση, αναφέρει το BBC, κάνοντας ειδική μνεία στις περίφημες γιαγιάδες -την 89χρονη Ευστρατία Μαυραπίδου και την 85χρονη Μαρίτσα Μαυραπίδου που έγιναν σύμβολα των εθελοντών κατοίκων της Λέσβου όταν ο φωτογραφικό φακός «τις συνέλαβε» να περιποιούνται ένα βρέφος παιδί μιας προσφυγοπούλας από τη Συρία, που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή- αλλά και στον ψαρά Στρατή Βαλιαμό.
«Τι το ξεχωριστό κάνω; Δεν θα κάνατε το ίδιο;», αναρωτιόταν. Για αυτούς τους ανθρώπους, το φιλότιμο είναι απλά τρόπος ζωής.
Ο Deffner ετοιμάζει ξανά βαλίτσα για να επισκεφθεί για ένα ακόμη καλοκαίρι την πανσιόν της γιαγιάς Βαγγελιώς.
«Ποιος είναι ο δικός σας ορισμός για το "φιλότιμο";», τον ρωτά ο δημοσιογράφος.
«Δυο - τρεις θετικές σκέψεις, ένα λίτρο όρεξη για ζωή, 500 γραμμάρια φιλοξενίας, 10 σταγόνες συμπάθειας, μια ουγκιά υπερηφάνειας, αξιοπρέπεια και η εσωτερική φωνή μας» απαντά.
Πηγή:http://www.huffingtonpost.gr/2017/

10.6.17

Ένα μικρό αφιέρωμα στον ΑΝΤΡΕΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ.

ANTΡΕΑΣ ΚΑΙ ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ

10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

Αγαπητή Βαλεντίνη, ο Αντρέας,

Μόνο με την Αγάπη σου

μπορεί να επιζήσει.

Να μη χαθεί μέσα στο μαύρο δάσος.

Ν’ αψηφήσει την άγρια καταιγίδα

και να συνεχίσει να σου γράφει ποιήματα

σε αντίξοες συνθήκες.

Μόνο με την Αγάπη σου.

Θα κρατήσει το χαμόγελό του.

Θα γίνει πάλι ένα μικρό αγόρι.

Αθώο σαν το τρεχούμενο νερό.

Και να γνωρίσει τον κόσμο

μ’ ένα καινούργιο θάμπωμα.

Μόνο με την Αγάπη σου

μπορεί να λέει τραγούδια από άλλους, άγνωστους

τόπους.
Να γίνετε ένας γρύλος άγρυπνος∙

και να κεντάει τ’ όνομα σου, με στίχους αέρινους.

Να μιλάει μόνο για σένα.

Να σε καλημερίζει μ’ έναν φοβισμένο κορυδαλλό

κρυμμένον στο στήθος του∙

και να σου αποκρίνετε μ’ ένα ξεχασμένο σου ποίημα.

Μόνο με την Αγάπη σου.

Μπορεί να περνάει την κάθε του μέρα

απαγγέλλοντας τους πικρούς στεναγμούς

και αγιογραφώντας τους αίνους

απ’ το μέγα θαύμα του Έρωτα.

Να σου λέει τέλος καληνύχτα

και να σε παίρνει μαζί του, στην Ουτοπία του.

Για να σε σεργιανίσει μεθυσμένη

στα μαγεμένα του όνειρα.

Μόνο με και για την Αγάπη σου

μπορεί να γίνετε όλο και πιο ανθρώπινος.

Να φαίνεται όλο και λιγότερο λυπημένος.

Με σεβασμό και αγάπη ο Επικούρειος Πέπος.

Υ.Γ. Από ένα ποίημα του Θ. Κωσταβάρα σε διασκευή δική μου.

7.6.17

Γίνε κι εσύ αιμοδότης αν μπορείς..... Διαβάστε την συγκινητική ιστορία ενος εθελοντή αιμοδότη.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναιμοδότες-αιμοδότες και οικονομικοί αιμοδότες σας καλησπερίζω. Σήμερα το απόγευμα, 06/06/17 είχα τη χαρά και την τιμή να παραστώ, ως απλό μέλος, στην πρώτη συνεδρίαση του νέου διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου αιμοδοσίας, από αυτή τη συνάντηση θα σας μεταφέρω μερικά από τα συναισθήματά μου. Πριν αναφερθώ -επιδερμικά- στα πεπραγμένα της συνάντησης επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ μια συγκινητική -αληθινή ιστορία- ενός εθελοντή αιμοδότη που θα πρέπει να μας ευαισθητοποιήσει όλους μας και να μας κάνει έμπρακτα πια να αποδείξουμε πως το φιλότιμο συνεχίζει να υπάρχει στην Ελληνική ψυχή.

Πριν λίγες μέρες επικοινώνησα με τον φίλο μου Βαϊο Π........... προκειμένου να τον συμβουλευθώ, ως αιμοδότης που είναι, και ως μέλος του συλλόγου, για τις ενέργειες που θα έπρεπε να γίνουν από τη νέα διοίκηση ώστε να ευαισθητοποιήσουμε-αυξήσουμε τους εθελοντές αιμοδότες, και παράλληλα να αναζητήσουμε οικονομικούς αιμοδότες ώστε να μπορεί ο σύλλογος π.χ. να προβαίνει στη διοργάνωση κάποιον εκδηλώσεων προς όφελος των αιμοδοτών μιας και τα έσοδα του συλλόγου, τα οποία προέρχονται από την ετήσια συνδρομή των μελών είναι ελάχιστα. Ιδέες και προτάσεις προς όφελος του συλλόγου φρονώ πως θα πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Με αφορμή λοιπόν αυτή την κουβέντα μου διηγήθηκε ο φίλος μου το πως ο ίδιος έγινε εθελοντής. Αρχικά με ρώτησε αν θυμόμουν το πως, όταν δε μου είπε πως εγώ ήμουν αυτός που είχα εμπλακεί θετικά σ' αυτή την υπόθεση προβληματίστηκα πάρα πολύ με τη μνήμη μου!!!! γιατί δεν θυμόμουν καθόλου το περιστατικό.
Πριν 13 χρόνια περίπου μια νεαρή κοπέλα φίλη του Βα'ί'ου χρειάστηκε να χειρουργηθεί επειγόντως, το αίμα που χρειαζόταν ήταν αρκετό, οι φίλοι και συγγενείς δεν επαρκούσαν, ο Βα'ί'ος απευθύνθηκε και σε μένα, παράλληλα του είπα να απευθυνθεί και στον κ. Κράλλη τον πρόεδρο και ιδρυτή του συλλόγου αιμοδοσίας Κορωπίου. Χάρη και στην φιάλη που δόθηκε από τον σύλλογο συγκεντρώθηκαν οι απαραίτητες φιάλες. Αυτή η περιπέτεια, και η προσφορά της φιάλης εκ μέρους του συλλόγου ήταν το καμπανάκι που χτύπησε έντονα και ευαισθητοποίησε τον Βα'ί'ο ώστε να γίνει εθελοντής αιμοδότης. Από τότε ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια ο Βα'ί'ος είναι πάντα παρόν σε όλες τις αιμοδοσίες.
Αγαπητή/έ φίλη/ε όταν διαβάσεις αυτή τη μικρή ιστορία σκέψου πως ο καθένας από μας θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση του. Μακάρι να μην υπάρξει ποτέ κάποιος από μας, η κάποιο συγγενικό-φιλικό πρόσωπο που θα χρειαστεί αίμα, επειδή όμως η πραγματικότητα λέει άλλα, εμείς τι θα κάνουμε; Θα παραμείνουμε επιμηθείς, ή προμηθείς;
Γίνε κι εσύ αιμοδότης, αν μπορείς.
Αγαπητοί μου Φίλες και Φίλοι αν η αληθινή ιστορία του Βα'ί'ου σας άγγιξε, η σας ταρακούνησε, η σας έκανε να ενεργοποιήσετε το φιλότιμο και την ευαισθησία σας αύριο κιόλας αποφασίστε να γίνετε αιμοδότης, εις ό,τι αφορά τους φίλους που διαμένουν στο Κορωπί ο σύλλογος αιμοδοσίας ''Ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ'' με την πρόεδρό της την κ. Αντιγόνη Διακάκη και τα μέλη είναι πάντα πρόθυμοι να σας υποδεχθούν και να σας λύσουν τις όποιες απορίες έχετε.
Ας έρθω τώρα στην συνάντηση. Φίλες και Φίλοι υποκλίνομαι στην ανθρωπιά αυτών των ανθρώπων που αφιερώνουν τον πολύτιμο χρόνο από τη ζωή τους προκειμένου να οργανώσουν και να διεκπεραιώσουν την υπόθεση αιμοδοσίας. Ειδικά στους αιμοδότες, υποκλίνομαι διπλά γιατί με το αίμα τους χαρίζουν ζωές, τι λόγια θα πρέπει να βρει ένας ποιητής για να περιγράψει το μεγαλείο αυτών των ανθρώπων; Αγαπητοί αιμοδότες σας λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας. Στη συνάντηση έγιναν πάρα πολλές και καλές προτάσεις τις οποίες θα επεξεργαστούν τα μέλη του συλλόγου και σύντομα θα τις ανακοινώσουν στα μέλη και στους αιμοδότες. Εννοείτε πως στο επίκεντρο της συζήτησης ήταν οι αιμοδότες, οι παρόντες και οι μελλοντικοί.
Φίλες και Φίλοι όσοι από σας διαβάσετε αυτό το κείμενο μιλήστε στους συγγενείς σας και στους φίλους σας, παρακινήστε τους να γίνουν αιμοδότες, όσοι δε δεν μπορούν για τον α' η τον β' λόγο να γίνουν αιμοδότες μπορούν να γίνουν οικονομικοί αιμοδότες πληρώνοντας μια μικρή συνδρομή, η ακόμα καλύτερα μπορείτε να γίνετε και χορηγοί.
Γίνε κι εσύ αιμοδότης αν μπορείς, ειλικρινά θα το χαρείς.
Σας χαιρετώ, με σεβασμό και θαυμασμό για τους αιμοδότες ο Επικούρειος Πέπος.

29.5.17

AΣΚΛΗΠΙΟΣ-ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ FROM GORGOGIRI BEACH Γιος της ΜΑ-Ντόνας και του Χρήστου

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του filomatheia.blogspot.gr σας χαιρετώ, η σημερινή ανάρτηση έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για μένα γιατί πρόκειται να σας παρουσιάσω ένα εκλεκτό μέλος της δημιουργικής ομάδας ερασιτεχνών δημοσιογραφίας που είχαμε δημιουργήσει πριν μερικά χρόνια και στην οποία συμμετείχαν ακόμη 4 εκλεκτά μέλη, και εννοώ την Διώνη που τώρα πια βρίσκεται στην Ιταλία, την Άλκηστη που είναι στο 3το έτος της ψυχολογίας και που πολύ πιθανόν ν' ακολουθήσει τα χνάρια του Ασκληπιού, την Μυρτώ που είναι στο 4το έτος της Βιολογίας, τον Αρκά της ΑΣΟΕΕ με τα δυο μεταπτυχιακά, και τις τρεις γλώσσες, και τον Ασκληπιό.

Ο Ασκληπιός με το που τελείωσε το τμήμα ψυχολογίας του Παντείου άρχισε να ψάχνει για μεταπτυχιακό και λόγω του ό,τι η καταγωγή της μητέρας του είναι από την Αμερική προσανατολίστηκε προς αυτή τη χώρα, και φυσικά έκανε πάρα πολύ καλά γιατί αυτό το μεταπτυχιακό που ήθελε του το παρείχε με τις καλύτερες προυποθέσεις το ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ και γι' αυτό αποφάσισε ν' ανοίξει τα φτερά του. Θα πρέπει να αναφέρω πως πρόκειται για ένα καταπληκτικό παιδί, θα έλεγα πως πρόκειται για ένα σπάνιο είδος ανθρώπου!!!! Πολύ συνεσταλμένο και ευγενικό παιδί, χαρίσματα τα οποία εκεί τα εκτίμησαν γι' αυτό και με το που τελείωσε το μεταπτυχιακό του έκαναν αμέσως πρόταση να μείνει πια ως στέλεχος στο ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ. Στην ορκωμοσία παραβρέθηκαν οι γονείς του και η καλλονή αδερφή του η γλυκύτατη ΝΤΑΝΙΕΛΑ εις ό,τι με αφορά νιώθω κι εγώ υπερήφανος γιατί είχα τη χαρά να συνεργαστώ μαζί του, και για έναν δεύτερο λόγο γιατί είναι ένας Γοργογυραίος που είμαι σίγουρος πως θα διαπρέψει στο μέλλον, αυτό βέβαια σημαίνει πως θα παραμείνει κι αυτός στη μικρή δημιουργική Ελλάδα του εξωτερικού. Λίγες φωτογραφίες από την ορκωμοσία θα δείτε αμέσως πιο κάτω. Αγαπητή ΜΑ- Ντόνα μία!! και φίλτατε Χρήστο συγχαρητήρια!!! εύχομαι το βλαστάρι σας να συνεχίσει να σας κάνει περήφανους και παράλληλα όλους εμάς που τον αγαπάμε. Να σας ενημερώσω πως το μεταπτυχιακό που έκανε ο Ασκληπιός είναι πάνω στις σχέσεις του ανθρώπινου δυναμικού, όλες οι μεγάλες εταιρίες στην Αμερική έχουν έναν ψυχολόγο που ασχολείται αποκλειστικά με το ανθρώπινο δυναμικό των εταιρειών, αυτά τα πράγματα για μας εδώ στην Ελλάδα είναι ακόμα στα σπάργανα. ΥΓ. Ο Ασκληπιός θα είναι αυτός που θα αναλάβει και τις δημόσιες σχέσεις τις έκθεσης που θα κάνω σε τρεις πολιτείες της Αμερικής. ΥΓ. Ο Πατέρας του Ασκληπιού στο δημοτικό, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο ήταν τέρας μορφώσεως αλλά δεν συνέχισε τις σπουδές του γιατί ασχολήθηκε με τις εισαγωγές, έκανε εισαγωγές μπανάνας από ΚΟΛΟΜΒΙΑ και ΚΟΥΒΑ.

Ο ευτυχισμένος μπαμπάς με τον Ασκληπιό.

Η επιμέλεια της ανάρτησης έγινε από τον Επικούρειο Πέπο και η επεξεργασία των φωτογραφιών έγινε στο στούντιο του Fuji Tomo Kazu.