31/12/2023 ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ ''ΧΡ. Β. ΜΗΤΣΙΑΚΗ'' στην ιστορική και πνευματική - λογοτεχνική Πιάλεια.

Με την όμορφη εκδήλωση που έγινε στην ιστορική και πνευματική Πιάλεια για την απονομή του βραβείου << ΧΡ. Β. ΜΗΤΣΙΑΚΗ>> έκλεισε και το 2023, << ΤΟ ΈΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΑΛΕΙΑΣ>

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο ιερέας μας πατήρ Αλέξανδρος Αγγελόπουλος, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του χωριού κ. Β. Παφίλης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Γ. Καπέλος, Δ. Καλατζής και Ευθ. Ζάχος.

Η κ. Φ. Υφαντή, πρόεδρος του συλλόγου γυναικών, και ο κ. Κ. Κανδύλης, πρόεδρος του συλλόγου πεζοπορίας και ορειβασίας.

Πολλοί Πιαλειώτες αλλά και αρκετοί επισκέπτες μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Φιλύρας κ Παπαχαρίσης Κ, τέσσερα  μέλη της ομάδας εθελοντών από το Γοργογύρι,  και ο Αθ. Μπρέντας ο συγγραφέας της γενεαλογίας των Φιλυριωτών και ερευνητής αλλά και πολυτάλαντος αφού με την κιθάρα του τραγουδήσαμε το «Αρχιμηνιά»,τα «Τρίγωνα κάλαντα «κλπ''.

Τις πέντε ιστορίες-μυθοπλασίες διάβασαν με πολύ ωραία ανάγνωση οι:

Σοφία Πατσιούρα, Χριστίνα Ζαρίδα, Ραφαηλία Νάκου, Ρούλα Χατζιάρα και ο Αθανάσιος Μπρέντας και τους ευχαριστούμε.

Και οι πέντε εργασίες ήταν υπέροχες και ισάξιες.

Το κοινό που ψήφισε τις κατέταξε με τη σειρά:

Α’Βραβείο (με έπαθλο 200 €):<< Η Πιάλεια, ο Ασκληπιός και ο μικρός Κερκέτης>> που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος (Σπύρος Γκοβίνας από το Γοργογύρι).

Β’ Βραβείο: << Η νεράιδα Πιάλεια>> αγνώστου συγγραφέα μέχρι στιγμής.

Γ’ Βραβείο:<< Η θεραπεία του Στρατόνικου >> του προέδρου μας Β. Παφίλη.

Δ’ Βραβείο: << Η παραμυθένια Πιάλεια>> του δασκάλου Απ. Σπαθή από τη Φιλύρα.

Ε’ Βραβείο: << Ο κότσυφας Ασκληπιός>> του Χρ.Β.Μητσιάκη που το έστειλε από τη Γερμανία (ήταν εκτός συναγωνισμού).

Ο βραβευθείς Επικούρειος Πέπος, [Σπύρος Γκοβίνας] επέστρεψε το έπαθλο των 200 € στον διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο που είχε τον συντονισμό και την παρουσίαση της εκδήλωσης με την παράκληση να αξιοποιηθεί αυτό το ποσό για το Λαογραφικό Μουσείο ή για την Πιάλεια όπου νομίζει ο διδάσκαλος πως υπάρχει ανάγκη. Θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση για την διάθεση των χρημάτων

Το σημαντικό και άξιο συγχαρητηρίων είναι ό,τι ο κ. Χρήστος Μητσιάκης ανακοίνωσε ότι το ΒΡΑΒΕΙΟ του θα συνεχίσει να το προσφέρει κάθε χρόνο . Και για το 2024 θα δοθεί στην καλύτερη ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΆ είτε είναι ατομική είτε είναι ομαδική.

Έτσι, τόσο όμορφα και τόσο ελπιδοφόρα έκλεισε η εκδήλωση μαζί με το κλείσιμο του ΕΤΟΥΣ της ΠΙΑΛΕΙΑΣ

Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Εκπολιτιστικός σύλλογος «Φίλοι του Μουσείου» Πιάλειας με τη συμμετοχή του συλλόγου Γυναικών, του συλλόγου Πεζοπορίας και Ορειβασίας και του απερχόμενου προέδρου Κ. Πατσιούρα.

Τον συντονισμό και την παρουσίαση είχε ο δάσκαλος Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος που με τον δικό του ξεχωριστό και υπέροχο τρόπο διεύθυνε μία απόλυτα επιτυχημένη εκδήλωση! Πηγή: pylinews.gr

----------------------------------

Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι 06/01/24

Αγαπητέ κύριε Μητσιάκη καλημέρα, Χρόνια Καλά! Καλή χρονιά! Σήμερα λόγω της ημέρας θα ήθελα να σας πω το πόσο φωτεινό παράδειγμα είσαστε, η κορυφαία πράξη σας που είχατε την τύχη να την υλοποιήσει ο κατ' εμέ κορυφαίος Διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, ίσως φωτίσει και κάποιους άλλους συνανθρώπους μας ώστε να πράξουν κι αυτοί κάτι ανάλογο. Ο φίλος μου ο Δημήτρης μού έχει μιλήσει για εσάς με τα καλύτερα λόγια. Αμφιβάλω πάντως αν οι φίλοι μου οι Πιαλειώτες έχουν καταλάβει το πόσο σημαντικός είναι ο Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος για την Πιάλεια, τι κρίμα.. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να οργανώσει καλύτερη εκδήλωση, αν μάλιστα υπήρχαν - ως έπρεπε - αρκετοί ακόμα Πιαλειώτες θα ήταν μια τομή για τα δρώμενα της ιστορικής και πνευματικής Πιάλειας. Σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, χάρηκα που γνώρισα τα δύο ανίψια σας, ελπίζω κάποια στιγμή να σας συναντήσω. Ως αναφορά για τα χρήματα είπα στον Δημήτρη να τα διαθέσει αυτός όπου νομίζει όπου μπορούν να πιάσουν τόπο, ας επιλέξει ο Διδάσκαλος αν θα τα διαθέσει στο Μουσείο, ή για κάποιον άλλον σκοπό στην Πιάλεια, αυτός γνωρίζει καλύτερα το πως και το που. Στάθηκα τυχερός στη ζωή μου, γνώρισα υπέροχους φίλους, τα τελευταία χρόνια είχα την εύνοια των θεών και των ανθρώπων με αποτέλεσμα να γνωρίσω τον Ηλία Γιαννακόπουλο και την σύζυγό του την Αφροδίτη, τον Δημήτρη και την Γιώτα, αυτοί οι δύο δάσκαλοι έχουν γίνει οι μέντορες μου, γεμίζουν τις δεξαμενές της ύπαρξης μου και αυτό μου επιτρέπει να παραμένω Όλβιος και Ευδαίμων. Υ.Γ. Πάντων κτημάτων κράτιστον εστί φίλος σαφής και αγαθός! 

Μ' αυτό το απόφθεγμα πορεύθηκα στη ζωή μου. Αγαπητέ κύριε Μητσιάκη έρρωσθε και Ευδαιμονείτε που λέει και ο σοφός διδάσκαλος της Πιάλειας.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος, κατά κόσμον Σπυρίδων Γκοβίνας.

------------------------------------------

Ένα ποίημα για την Μούσα του Κερκετίου όρους, την ιστορική Πιάλεια.

Μούσα, εσύ, Πιάλεια, πανταχού παρούσα/

Στίς καρδιές μας και στις σκέψεις μας/

Προστάτιδα εσύ της ποίησης, οιστροκυματούσα/

Γλυκόφθαλμη Κερκέτια Μούσα/

Αχτιδομίλησε και στάσου απόψε/

Στον κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια/

Άνοιξε και φώτισε τις ψυχές των κατοίκων/

Ν' αστράψει μέσα τους η φλόγα της ποίησης/

Που σιγοκαίει βαθιά τα σωθικά των πνευματικών ανθρώπων/

Βοήθησέ τους να υμνήσουν τον έρωτα και την φιλία/

Εσύ μόνο Μυστηριομάτα Μούσα, ιστορική Πιάλεια/

Μπορείς να δώσεις φωνή στις λέξεις που μας κατακλύζουν/

Για να συνεχίσουμε να σε υμνούμε Πιάλεια αγαπημένη.

Το πιο πάνω, τρόπον τινά, ''ποίημα'' είναι του δόκιμου ποιητή Επικούρειου Πέπου και ανήκει στην συλλογή με τον τίτλο "Μούσες και Νύμφες".

Έρρωσθε.

-------------------------------------------

Το νέο οικολογικό ποίημα είναι κι αυτό του Επικούρειου Πέπου.

Τα πλατάνια στο τάμπλετ.

Θα 'ρθει μία μέρα που τα πλατάνια/

Θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων/

Και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θρόισμα και οξυγόνο.

Θα 'ρθει μία μέρα που τα πλατάνια/

Θ' αρρωστήσουν και τότε οι άνθρωποι/

θα καταλάβουν τη χρησιμότητα τους/

Τότε όμως θα είναι αργά.

Θα 'ρθει μία μέρα που ο γεροπλάτανος/

Δεν θα μπορεί πλέον να λέει ιστορίες/

Ούτε και ν' ακούει ιστορίες που συνήθιζαν να λένε/

Στον ίσκιο του οι άνθρωποι.

Θα 'ρθει μία μέρα που στη θέση τους/

Απλά θα υπάρχουν κάποιες τρύπες/

Και ως συνήθως οι επιμηθείς άνθρωποι/

Θα κλαίνε πάνω σ' αυτές τις τρύπες.

Πολλοί από αυτούς θα είναι λυπημένοι και άρρωστοι

 όπως τα πλατάνια/

Τα μικρά παιδιά θ' ακούνε για πλατάνια/

Και δεν θα γνωρίζουν πως ήταν η μορφή τους/

Θα ανατρέχουν φυσικά στα τάμπλετ.

Το ποίημα ανήκει στην συλλογή "εικόνες μιας άλλης εποχής" 

και είναι αφιερωμένο σε όσους έχουν ακόμα ευαισθησίες για το περιβάλλον.

-----------------------------------------

Ακολουθεί η αληθινή μυθοπλασία που πήρε το πρώτο βραβείο, αφού πρώτα σας διηγηθώ το πως προέκυψε η συμμετοχή μου. 

Η επιτροπή σοφών της Πιάλειας αποφάσισε να απονέμει το βραβείο για το 2023, δηλαδή την πρώτη φορά της θεσμοθέτησης, στην καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας που θα είχε σχέση με το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ όρος, με τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και την ΠΙΑΛΕΙΑ. Με ρώτησε τότε ο διδάσκαλος αν θα επιθυμούσα να λάβω κι εγώ μέρος ως φιλοπιαλειώτης μιας και τα τελευταία χρόνια έχω αναπτύξει πολλές σχέσεις με υπέροχους φίλους από την Πιάλεια, γνώριζε επίσης κάποιες αληθινές ιστορίες με βάση την Μυθοπλασία που είχα γράψει ήδη για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Αποδέχθηκα την πρόταση και την περίοδο του καλοκαιριού που βρισκόμουν στο χωριό, και συγκεκριμένα στις 10 Ιουνίου με επισκέφθηκε στον ύπνο μου η καλή νεράιδα για να μου ανακοίνωση ευχάριστα νέα, σύντομα θα δεχόμουν την επίσκεψη των Μουσών προκειμένου να μου μεταφέρουν πληροφορίες για την αληθινή ιστορία της Μυθοπλασίας που ήθελα να γράψω. Πράγματι σε λίγες μέρες ένα βράδυ με πανσέληνο, μ' επισκέφθηκαν οι Μούσες και άρχισαν να μου μιλάνε για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, για τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και για την ΠΙΑΛΕΙΑ. Για τρεις ώρες περίπου μου υπαγόρευαν τις πληροφορίες που χρειαζόμουν για την συγγραφή, ευτυχώς που έχω καλή μνήμη και συγκράτησα σχεδόν το 100% των πληροφοριών. Αμέσως μετά σηκώθηκα και πήγα στο αρχηγείο και κατέγραψα την ιστορία που κατέθεσα στην επιτροπή σοφών της Πιάλειας. Η επιτροπή αφού μελέτησε όλες τις ιστορίες που είχαν κατατεθεί κατέληξε στην επιλογή 5 ιστοριών που θα ελάμβαναν μέρος στο τελικό στάδιο. Κάποια στιγμή ενημερώθηκα από τον Διδάσκαλο πως μεταξύ των 5 ιστοριών ήταν και η δική μου!! Αυτό από μόνο του ήταν για μένα ένας θρίαμβος, το να βρίσκομαι στο τελικό στάδιο ήταν σα να είχα πάρει ήδη το πρώτο βραβείο, αν τώρα στο άκουσμα των ιστοριών το κοινό ψήφιζε ως καλύτερη ιστορία την δική μου αυτό θα ήταν τεράστια τιμή για μένα και ίσως η καλύτερη στιγμή της ζωής μου από συγγραφική άποψη. Κάποιες φίλες και κάποιοι φίλοι γνωρίζουν ήδη πολύ καλά το πόσο μ' αρέσει να γράφω, για μένα το αναπνέω σημαίνει να γράφω. Επίσης σκεφτόμουν το εξής, το πόσο χαρούμενους θα έκανα 4 δασκάλους μου, την κ. Μάρθα - Τζανέα Καρδούλα, τον Θάνο Καρρά, τον Ηλία Γιαννακόπουλο και τον Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Μ' αυτές τις σκέψεις λοιπόν και με αγαπημένα πρόσωπα όπως η Λαμπρινή, η Μελισσάνθη, ο Μίνωας, η Φαίη, ο Γιάννης Γούναρης, ο Γιάννης Μπέης, ο Κώστα και η Αλέκα που ήρθαν από τα Τρίκαλα, παραβρέθηκα στο πνευματικό κέντρο του Ντόκα στην Πιάλεια όπου θα γινόταν η σχετική εκδήλωση. Και Ω! του θαύματος η πλειοψηφία ψήφισε ως την καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας αυτή που είχε γράψει ο Γοργογυραίος Επικούρειος Πέπος. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η καταπληκτική αφήγηση της κυρίας Ρούλας που διάβασε το κείμενο, ήταν συναρπαστική και παραστατική, όσοι άκουγαν νόμιζαν πως συμμετείχαν στην ιστορία. Φίλες και φίλοι δεν μπορώ να σας περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που με πλημμύρισαν, ήταν μοναδικά, το χάρηκα ιδιαίτερα που έδωσα χαρά στους δασκάλους μου, και στα αγαπημένα πρόσωπα που ήταν παρόντες, και φυσικά σε όλες τις φίλες και τους φίλους που γνωρίζω πως η δική μου χαρά είναι και δικοί τους. Τα ευχάριστα νέα σαν αστραπή ταξίδεψαν στη Νότια Αφρική, στην Φινλανδία, στην Ιαπωνία, στην Γαλλία και στην Αυστραλία. Το χρηματικό ποσό που συνόδευε το βραβείο θεώρησα υποχρέωσή μου να το παραχωρήσω στο Λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας που πάντα έχει την ανάγκη της οικονομική μας στήριξης, ή να το διαθέσει ο διδάσκαλος όπου υπάρχει ανάγκη αφού ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα που πρέπει να γίνει κάτι χρήσιμο για την Πιάλεια. Φίλες και φίλοι Πιαλειώτες και όχι μόνο, σας ευχαριστώ για τη χαρά που μου δώσατε. Θα πρέπει εδώ να συγχαρώ τον κύριο ΧΡΗΣΤΟ ΜΗΤΣΙΑΚΗ για την υπέροχη πρωτοβουλία του και μακάρι να τον μιμηθούν και κάποιοι Γοργογυραίοι. Υ.Γ. εξίσου πολύ καλές ήταν και οι υπόλοιπες ιστορίες, απλά πιστεύω πως άρεσε πιο πολύ η δική μου λόγω και της παρέμβασης των Μουσών, η παρέμβαση αυτή ήταν καταλυτική. Επίσης αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον άνθρωπο ορχήστρα που είχε αναλάβει την οργάνωση όλης αυτής της προσπάθειας, φίλε Διδάσκαλε Δημήτρη Παπαγιαννόπουλε είσαι Μοναδικός, μόνον εσύ θα μπορούσες να φέρεις σε πέρας όλη αυτή την υπέροχη πρωτοβουλία. Υ.Γ. 2 δυστυχώς δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν αγαπημένοι φίλοι όπως η Αφροδίτη και ο Ηλίας που έλειπαν στην Αθήνα. Κάπως έτσι μ' αυτά τα υπέροχα νέα έκλεισε το 2023 που τόσο πολύ μας είχε πληγώσει με τις φωτιές και τις πλημμύρες τους προηγούμενους μήνες.

ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΚΑΙ ΠΙΑΛΕΙΑ.

Η αληθινή ιστορία.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΗΤΣΙΑΚΗ 

Φίλες και φίλοι καλημέρα, θα σας παρουσιάσω σήμερα την μικρή, πλην όμως αληθινή ιστορία για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ την κόρη του ΠΙΑΛΟΥ, (δηλαδή του Γενάρχη των Πιαλαίων), την οποία, με βάση τις πληροφορίες που μετέφεραν οι Μούσες στον Επίκουρο τον Γοργογυραίο όταν τον επισκέφθηκαν στον ύπνο του ένα βράδυ με πανσέληνο, τότε που οι λέξεις πετούσαν σαν πουλιά,  την ερωτεύτηκε ο Ασκληπιός και προς τιμήν της ονόμασε - το ως τότε άγνωστο και ασήμαντο χωριό Ουτοπία - με το όνομα Πιάλεια, που εκ παραδρομής κάποιοι αποκαλούσαν και αποκαλούν ακόμα και σήμερα Πιαλεία!! Χρειάστηκε να δώσει γραφειοκρατική μάχη ο διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος προκειμένου να επανέλθει το πραγματικό - ιστορικό όνομα Πιάλεια.

"Το άτομο που ζει σε ένα σπίτι, γνωρίζει περισσότερα για αυτό, από τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε". Ryo Ogawa 

Έτσι κι εσύ σοφέ «Τσοπάνη», λόγω του ότι ζούσες πολλά χρόνια στο βουνό, γνωρίζεις πάρα πολλά για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ. 

Γι' αυτό σε παρακαλώ να μας πεις την αληθινή ιστορία του βουνού, και της ιστορικής Πιάλειας είπε η μικρή Μαρίλια.  

Και άρχισε ο «Τσοπάνης» την διήγηση με την παρακάτω εισαγωγή:

Θα σου διηγηθώ Μαρίλια, αφού μου το ζήτησες, την αληθινή ιστορία όπως την άκουσα από τον παππού τού πατέρα μου, ο οποίος την είχε ακούσει στην πλατεία του χωριού, όταν ήταν μικρός να την διηγούνται οι επτά σοφοί γέροντες του χωριού οι οποίοι συνεδρίαζαν δημόσια τέσσερις φορές το χρόνο, ώστε να δίνουν και τις κατάλληλες συμβουλές στους συγχωριανούς για διάφορα θέματα.  

Σύμφωνα λοιπόν με την προφορική παράδοση αλλά και την μυθολογία, και με βάση τις πληροφορίες που έδιναν παλιά οι Μούσες στους καλοπροαίρετους κατοίκους, υπάρχει η πιο κάτω εκδοχή για το «ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ», για τον Ασκληπιό και την όμορφη Πιάλεια.

Ο Ασκληπιός όπως είναι σε όλους γνωστό γεννήθηκε στην Πιάλεια, εκεί μεγάλωσε κι εκεί γνώρισε την πανέμορφη κόρη τού Πίαλου την τρισχαριτωμένη και γλυκοφθαλμούσα Πιάλεια, η οποία ήταν ένα αριστούργημα θε'ι'κής ομορφιάς, ο έρωτας ήταν αμοιβαίος και κεραυνοβόλος. Η μεγαλύτερη και πιο γοητευτική ιστορία αγάπης που υπήρξε και έχει καταγραφεί στην αρχαιότητα είναι του Ασκληπιού και της Πιάλειας. Δυστυχώς όμως δεν χάρηκαν για πολύ τον έρωτά τους γιατί την Πιάλεια την τσίμπησε ένα φίδι, ο Ασκληπιός δεν είχε ανακαλύψει ακόμα κάποιο βότανο για την θεραπεία από το τσίμπημα του φιδιού και η δαντελένια και ελκυστική κόρη μετά από λίγες μέρες, άφηνε στην αγκαλιά του Ασκληπιού, την τελευταία της πνοή. Πέρασαν αρκετά χρόνια ώσπου ο Ασκληπιός να γνωρίσει και να αγαπήσει την Ηπιόνη, ποτέ όμως δεν ξέχασε την Πιάλεια της καρδιάς του και γι' αυτό πρότεινε στην επιτροπή σοφών να δώσουν στην περιοχή το όνομα της αγαπημένης του. Η επιτροπή σοφών για να τιμήσει τον Ασκληπιό και την Πιάλεια έκανε άμεσα δεκτή την πρόταση και από τότε η ευρύτερη περιοχή πήρε την ονομασία Πιάλεια. Να γιατί δεν πρέπει να προφέρουμε λάθος το όνομα της Πιάλειας, από σεβασμό και μόνο θα πρέπει όλοι μας να το προφέρουμε σωστά. 

Σε κάποια επίσκεψη τού Ασκληπιού, στο δικό μας βουνό, στο Κερκέτιον όρος όπου συνέλεγε τα βότανά του, συνάντησε τον μικρό Κερκέτη!!! Από εκείνη την ημέρα και μετά ο μικρός Κερκέτης έγινε ο πιο καλός μαθητής και φίλος του Ασκληπιού. Ήταν μόνο 10 χρονών αλλά γνώριζε τα πάντα για το βουνό που ζούσε.

Κάποιοι λένε πως ο μικρός Κερκέτης ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας τσοπαναραίων που ζούσε στο βουνό και ο ίδιος λένε, ήταν αυτός που γνώριζε το βουνό από την μια άκρη ως και την άλλη και φυσικά γνώριζε πού υπάρχουν τα καλύτερα βότανα, διότι τού τα είχε μάθει η γιαγιά του η Ευτέρπη η οποία ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος. Όμως  και ο ίδιος αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση και ήταν εξαιρετικά παρατηρητικός.

Άλλοι λένε πως ο Κερκέτης ήταν το πνεύμα του βουνού το οποίο παρουσιαζόταν μόνον στον Ασκληπιό για να του υποδείξει τα καλύτερα σημεία όπου μπορούσε να συλλέξει τα αρωματικά και φαρμακευτικά του βότανα.  

Λένε επίσης πως ο Ασκληπιός αγάπησε πάρα πολύ τον μικρό Κερκέτη και τον έκανε βοηθό του λόγω των γνώσεων που είχε για τα βότανα και γενικότερα για το βουνό.

Επειδή λοιπόν, έως εκείνη τη στιγμή, το βουνό δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα και ο καθένας έδινε την δική του ονομασία, ο Ασκληπιός πρότεινε να το ονομάσουν ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ προς τιμήν του μικρού του φίλου και βοηθού.  

Αυτό και έγινε, το βουνό πήρε το όνομα του μικρού Κερκέτη του βοτανολόγου και όλοι πια το γνώριζαν ως Κερκέτιον όρος. Αργότερα όμως και επί τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι   τού έδωσαν το όνομα Κόζιακας, δηλαδή μεγάλος γιακάς. Δυστυχώς αυτό  επικρατεί μέχρι σήμερα και  είναι λίγοι αυτοί που το προφέρουν πια ως ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ. Γι' αυτό και η μικρή Βανέσα όταν ακούει τον παππού της να το αποκαλεί Κόζιακα τον μαλώνει.

Αυτός είναι ένας, ίσως ο πιο αληθινός μύθος από τους πολλούς που υπάρχουν γι' αυτό το πανέμορφο βουνό που αγκαλιάζει την ιστορική και πανέμορφη Πιάλεια με όλα τα γειτονικά της χωριά που υπάρχουν στους πρόποδές του.

Τα τελευταία χρόνια ένας λαϊκός καλλιτέχνης, ο ξυλογλύπτης Άγγελος - Φειδίας Πατσιατζής αποφάσισε να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο και δημιούργησε με την φαντασία την πανέμορφη Πιάλεια και τον μικρό Κερκέτη ξυλογλυπτικά. 

Έκανε τις  προτομές τους στο μονοπάτι του Ασκληπιού που υπάρχει δίπλα στο ποτάμι, τον Κερκέτη ως φύλακας του δάσους πια, και την Πιάλεια ως Μούσα του δάσους για να βρίσκεται για πάντα κοντά στον αγαπημένο της Ασκληπιό, αυτό το μονοπάτι υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το οποίο συνδέεται με την ιστορική Πιάλεια με άρρηκτους φιλικούς δεσμούς και πάνω απ’ όλα με το μονοπάτι του Ασκληπιού το οποίο ενώνει τα δυο χωριά στην υψηλότερη κορυφή του Κερκετίου, την Αστραπή.  

Και ο «Τσοπάνης» συνεχίζει την διήγησή του με το ποίημα που φημολογείται πως έγραψε τότε ο μικρός Κερκέτης και το τραγουδούσαν οι Μούσες του βουνού:

Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ η σκέψη μου τριγυρίζει/ 

μέσα στο όμορφο βουνό με τις Μούσες και τις Νύμφες/

Όπου γροικάς πανέμορφες φωνές να σε μαγεύουν όπως οι Σειρήνες/

Οι Μούσες και οι νύμφες του δάσους και του ποταμού, χαρωπές σαν ξωτικά το νού να ξεμυαλίζουν…  

Όπου γοργόφτερα πουλιά αναπετούν στ’ αστέρια/ 

στων αετών τ’ απάτητα στ’ απόκρημνα λημέρια/

Εκεί μεγάλωσα κι εγώ, ανάμεσα στα βότανα/

εκεί, αγάπησα την όμορφη Αηδώνα/

όταν την πρωτοαντίκρισα πίσω από τον καταρράκτη.

Εγώ αυτά είχα να σου πω, είπε ο σοφός "Τσοπάνης» στην μικρή Μαρίλια, με την παράκληση όταν μεγαλώσει να διηγηθεί κι αυτή με τη σειρά της αυτόν τον αληθινό μύθο στα παιδιά της και στους φίλους της, αν ωστόσο εσείς γνωρίζετε κάποιαν άλλη ιστορία για την Πιάλεια, τον Ασκληπιό και το Κερκέτιον όρος, θα ήθελα να  την πείτε και σε μένα, η να την στείλετε στον διδάσκαλο της Πιάλειας Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο που συλλέγει αυτές τις ιστορίες ώστε κάποια στιγμή να τις παρουσιάσει στο κοινό ο φιλόλογος - συγγραφέας Ηλίας Γιαννακόπουλος.

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε με Σανατατί ντι άκουα.

Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΟ ΤΟΝ ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟ.

13/02/2008 - 13/02/2024 ΓΚΟΥΒΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 16 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ Πατέρα μας λείπεις.....

Ο πατέρας μου, ο θείος και η θεία 3 απουσίες.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, σαν σήμερα πριν 16 χρόνια μας αποχαιρέτησε ο Παπουλάκος μας, το κακό είναι πως μετά τον θάνατο τού πατέρα μου είχαμε ακόμα δύο θανάτους, της νύφης μου και της μητέρας μου, δυστυχώς σ' αυτά τα 16 χρόνια αυτοί οι τρεις θάνατοι δεν έχουν αναπληρωθεί!! Μη με ρωτήσετε το πως και το γιατί, αυτό είναι γνωστό σε όλους, αν όμως με ρωτήσετε για τις ευθύνες, τότε θα σας πω πως φυσικά έχω κι εγώ τις δικές μου ευθύνες. Ένυ γουέη που λένε και στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, σήμερα στη μνήμη τού πατέρα μου κάνω αυτή την ανάρτηση, ο πατέρας μου ήταν πάντα δίπλα μας και του χρωστάμε πάρα πολλά. Όλα τα μέλη της οικογένειας τον αγαπούσαν, ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που τους συμπαθούσες αμέσως, ειδικότερα στο PEPOS SCHOOL OF DELICATESSEN Αρεοπαγίτου 18 δίπλα στην Ακρόπολη στη συνοικία των Θεών είχε γράψει την δική του ιστορία. 

Είδα στον ύπνο μου τον πατέρα

Περπατούσε ασίκικα

Ήταν χαμογελαστός

Μπράβο πατέρα, όπως παλιά

Λεβέντης

Γεια σου Μαστορίκα!!!!!!!!!

Νύχτα κι εγώ σε περιμένω

Αρχίζει πάλι η βροχή

Τώρα πια όλα έχουν αλλάξει

Τώρα νύχτα, κρύο, παγωνιά...

Σ' ευχαριστώ, πατέρα που μ' έκανες να αισθάνομαι

σημαντικός για σένα και για τον κόσμο.

Σ' ευχαριστώ που ήσουν πλάι μου όλα αυτά τα χρόνια,

ήσουν για όλους μας μια φωλιά γεμάτη αγάπη και στοργή.

Σ' ευχαριστώ που με βοηθούσες σε όλες τις δραστηριότητές μου

και που μ' έκανες να πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω καλά.

Σ' ευχαριστώ που ήσουν εκεί ακόμα και όταν δεν σε χρειαζόμουν.

Σ' ευχαριστώ που έκανες πίσω και μ' άφησες να προχωρήσω

μόνος μου όταν κατάλαβες πως είμαι έτοιμος για τη μάχη της ζωής.

Σ' ευχαριστώ για τα τραγούδια που μου έλεγες, για τα παραμύθια,

για τους μουραπάδες, για τις κούνιες που έφτιαχνες στα εγγόνια σου,

για τη φροντίδα των εγγονών σου, για τα σπεσιαλιτέ που έφτιαχνες

στο Μακρυγιαννέϊκο, και για την ανεκτίμητη προσφορά σου στο

Χαλκούτσι, στην Λούτσα, στην Αμβροσία, και ειδικότερα στην

Αρεοπαγίτου εκεί που έγραψες τη δική σου ιστορία, και φυσικά

στην ανέγερση του σπιτιού στο χωριό, για όλα αυτά θα σου είμαι

για πάντα ευγνώμων.

Σ' ευχαριστώ για όλες τις καλές συμβουλές που λόγω βλακείας

αγνόησα αρκετές.

Σ΄ευχαριστώ που ήσουν πάντα παρόν αλλά με μια δημιουργική

σιωπή που σ' έκανε αξιαγάπητο.

Σ' ευχαριστώ που ήσουν Μάστορας παντός καιρού και όταν

δεν κατάφερνες να διορθώσεις κάτι έπαιρνες το σφυρί και ως

άλλος Μεγαλέξανδρος έκοβες τον γόρδιο δεσμό.

Σ' ευχαριστώ που μας άφησες τόσο μεγάλη παρακαταθήκη

γέλιου που όταν βρισκόμαστε έχουμε πάντα κάτι δικό σου

να διηγηθούμε και να σε νοσταλγήσουμε.

Σ' ευχαριστώ που προσπαθούσες να με μάθεις να χορεύω

τσάμικο, δεν τα κατάφερα αλλά μου αρκούσε που έβλεπα

εσένα να ζωγραφίζεις χορεύοντας.

Σ' ευχαριστώ που δεν ήσουν παράξενος, και που συμμετείχες

στα όνειρά μου.

Σ' ευχαριστώ που με τη συμπεριφορά σου δεν δημιούργησες

ποτέ πρόβλημα στις νύφες και στα παιδιά σου.

Σ' ευχαριστώ κυρίως που ακόμα και σ' αυτά τα δυο χρόνια

της περιπέτειά σου μας χάρισες πάρα πολύ όμορφες στιγμές.

Υ,Γ. Γονείς αιδού.

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Παιδί μου,

το Περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,

όπως το βρεις κι όπως το δεις

να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά

και φράξε το πιο στέρεα

και πλούτισε τη χλώρη του

και πλάτυνε τη γή του.

Κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται

να το βεργολογήσεις.

Κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα

και όσα άρρωστα δεν είναι,

ρίξε αγιασμό και ξόρκισε

τα ξωτικά να φύγουν.

Και τη ζωντάνια σπείρε του

μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.

Κι αν είναι κι έρθουν χρόνια δίσεχτα,

πέσουν καιροί οργισμένοι,

κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιαγμένα,

κι όσα δέντρα για τίποτ’ άλλο δέ φελάν

παρά για μετερίζια,

μη φοβηθείς το χαλασμό.

Φωτιά! Τσεκούρι!

Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΙΑΛΕΙΑ 31/12/23 ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ 01/01/24 Βραβεύσεις και Δρώμενα.

Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου, καλημέρα και καλή χρονιά, επικοινωνώ σήμερα μαζί σας μέσω αυτής της ανάρτησης για να σας παρουσιάσω κάποιες σκέψεις και κυρίως τα δρώμενα που έλαβαν χώρα λίγες μέρες πριν την άφιξη του νέου έτους, και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς. Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στους παρατηρητές και συλλέκτες όμορφων στιγμών, και γενικότερα στους κατοίκους της Ουτοπίας. Θα ξεκινήσω με μια όμορφη ευχή: Ερρωσθε και μπουνου σανατατιι Μουλτι χιριτιματι!! Δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα είχαμε τη χαρά να υποδεχθούμε και να φιλοξενήσουμε ένα ιδρυτικό και επίλεκτο μέλος της ΟΚΡΑ τον Λευτέρη με την οικογένειά του, την σύζυγό του Βασιλική και τα διδυμάκια την Μαρίλια και τον Εύθυμη. Όπως καλά γνωρίζετε οι φίλοι για μας είναι το άλας της γης που είχε πει και ο Χριστός για τους μαθητές του. Αμέσως μετά τη σκυτάλη πήρε η αδερφή του Λευτέρη η Εύα, όχι με τον Αδάμ αλλά με τον Μιχάλη και τα τρία τους παιδιά, τον Σταυρό, την Εβελίνα και τον μικρό Εύθυμη. Παράλληλα με ειδική τελετή άφιξης υποδεχθήκαμε τον φοβερό και τρομερό Καπτάν Φατούργο με την σύζυγό του. Είχαμε επίσης πολλές αφίξεις μελών της οικογένειας, Ηγέτης, Mr Alex, Ράνια, Περσεφόνη, Ηρώ, Αστροτόμ, Ειρήνη, Μίνωας και Μελισσάνθη. Κάπως έτσι περνούσαν οι μέρες αναμένοντας την τελευταία μέρα του χρόνου, την πιο σημαντική έτσι κι αλλιώς αλλά και για μένα ιδιαίτερα. Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή, αν δεν με απατά η μνήμη μου την περασμένη άνοιξη ενημερώθηκα από τον Διδάσκαλο της Πιάλειας κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο για την θεσμοθέτηση του βραβείου ΜΗΤΣΙΑΚΗ. 

Η επιτροπή σοφών της Πιάλειας αποφάσισε να απονέμει το βραβείο για το 2023, δηλαδή την πρώτη φορά της θεσμοθέτησης, στην καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας που θα είχε σχέση με το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ όρος, με τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και την ΠΙΑΛΕΙΑ. Με ρώτησε τότε ο διδάσκαλος αν θα επιθυμούσα να λάβω κι εγώ μέρος ως φιλοπιαλειώτης μιας και τα τελευταία χρόνια έχω αναπτύξει πολλές σχέσεις με υπέροχους φίλους από την Πιάλεια, γνώριζε επίσης κάποιες αληθινές ιστορίες με βάση την Μυθοπλασία που είχα γράψει ήδη για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Αποδέχθηκα την πρόταση και την περίοδο του καλοκαιριού που βρισκόμουν στο χωριό, και συγκεκριμένα στις 10 Ιουνίου με επισκέφθηκε στον ύπνο μου η καλή νεράιδα για να μου ανακοίνωση ευχάριστα νέα, σύντομα θα δεχόμουν την επίσκεψη των Μουσών προκειμένου να μου μεταφέρουν πληροφορίες για την αληθινή ιστορία της Μυθοπλασίας που ήθελα να γράψω. Πράγματι σε λίγες μέρες ένα βράδυ με πανσέληνο μ' επισκέφθηκαν οι Μούσες και άρχισαν να μου μιλάνε για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ, για τον ΑΣΚΛΗΠΙΟ και για την ΠΙΑΛΕΙΑ. Για τρεις ώρες περίπου μου υπαγόρευαν τις πληροφορίες που χρειαζόμουν για την συγγραφή, ευτυχώς που έχω καλή μνήμη και συγκράτησα σχεδόν το 100% των πληροφοριών. Αμέσως μετά σηκώθηκα και πήγα στο αρχηγείο και κατέγραψα την ιστορία που κατέθεσα στην επιτροπή σοφών της Πιάλειας. Η επιτροπή αφού μελέτησε όλες τις ιστορίες που είχαν κατατεθεί κατέληξε στην επιλογή 5 ιστοριών που θα ελάμβαναν μέρος στο τελικό στάδιο. Κάποια στιγμή ενημερώθηκα από τον Διδάσκαλο πως μεταξύ των 5 ιστοριών ήταν και η δική μου!! Αυτό από μόνο του ήταν για μένα ένας θρίαμβος, το να βρίσκομαι στο τελικό στάδιο ήταν σα να είχα πάρει ήδη το πρώτο βραβείο, αν τώρα στο άκουσμα των ιστοριών το κοινό ψήφιζε ως καλύτερη ιστορία την δική μου αυτό θα ήταν τεράστια τιμή για μένα και ίσως η καλύτερη στιγμή της ζωής μου από συγγραφική άποψη. Κάποιες φίλες και κάποιοι φίλοι γνωρίζουν ήδη πολύ καλά το πόσο μ' αρέσει να γράφω, για μένα το αναπνέω σημαίνει να γράφω. Επίσης σκεφτόμουν το εξής, το πόσο χαρούμενους θα έκανα 4 δασκάλους μου, την κ. Μάρθα - Τζανέα Καρδούλα, τον Θάνο Καρρά, τον Ηλία Γιαννακόπουλο και τον Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο. Μ' αυτές τις σκέψεις λοιπόν και με αγαπημένα πρόσωπα όπως η Λαμπρινή, η Μελισσάνθη, ο Μίνωας, η Φαίη, ο Γιάννης Γούναρης, ο Γιάννης Μπέης, ο Κώστα και η Αλέκα που ήρθαν από τα Τρίκαλα, παραβρέθηκα στο πνευματικό κέντρο του Ντόκα στην Πιάλεια όπου θα γινόταν η σχετική εκδήλωση. Και Ω! του θαύματος η πλειοψηφία ψήφισε ως την καλύτερη ιστορία Μυθοπλασίας αυτή που είχε γράψει ο Γοργογυραίος Επικούρειος Πέπος. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η καταπληκτική αφήγηση της κυρίας που διάβασε το κείμενο, ήταν συναρπαστική και παραστατική, όσοι άκουγαν νόμιζαν πως συμμετείχαν στην ιστορία. Φίλες και φίλοι δεν μπορώ να σας περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που με πλημμύρισαν, ήταν μοναδικά, το χάρηκα ιδιαίτερα που έδωσα χαρά στους δασκάλους μου και στα αγαπημένα πρόσωπα που ήταν παρόντες, και φυσικά σε όλες τις φίλες και τους φίλους που γνωρίζω πως η δική μου χαρά είναι και δικοί τους. Τα ευχάριστα νέα σαν αστραπή ταξίδεψαν στη Νότια Αφρική, στην Φινλανδία, στην Ιαπωνία, στην Γαλλία και στην Αυστραλία. Το χρηματικό ποσό που συνόδευε το βραβείο θεώρησα υποχρέωσή μου να το παραχωρήσω στο Λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας που πάντα έχει την ανάγκη της οικονομική μας στήριξης. Φίλες και φίλοι Πιαλειώτες και όχι μόνο, σας ευχαριστώ για τη χαρά που μου δώσατε. Θα πρέπει εδώ να συγχαρώ τον κύριο ΜΗΤΣΙΑΚΗ για την υπέροχη πρωτοβουλία του και μακάρι να τον μιμηθούν και κάποιοι Γοργογυραίοι. Υ.Γ. εξίσου πολύ καλές ήταν και οι υπόλοιπες ιστορίες, απλά πιστεύω πως άρεσε πιο πολύ η δική μου λόγω και της παρέμβασης των Μουσών, η παρέμβαση αυτή ήταν καταλυτική. Επίσης αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον άνθρωπο ορχήστρα που είχε αναλάβει την οργάνωση όλης αυτής της προσπάθειας, φίλε Διδάσκαλε Δημήτρη Παπαγιαννόπουλε είσαι Μοναδικός, μόνον εσύ θα μπορούσες να φέρεις σε πέρας όλη αυτή την υπέροχη πρωτοβουλία. Υ.Γ. 2 δυστυχώς δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν αγαπημένοι φίλοι όπως η Αφροδίτη και ο Ηλίας που έλειπαν στην Αθήνα. Κάπως έτσι μ' αυτά τα υπέροχα νέα έκλεισε το 2023 που τόσο πολύ μας είχε πληγώσει με τις φωτιές και τις πλημμύρες τους προηγούμενους μήνες.

ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ ΚΑΡΚΑΤΖΑΛΙΑ 2024

Πάμε τώρα στην επόμενη μέρα, δηλαδή την πρώτη του νέου έτους 2024 που εδώ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι κάθε Πρωτοχρονιά αναβιώνει το έθιμο των καρκατζαλαίων. Είναι ένα έθιμο που έρχεται από το πολύ μακρινό παρελθόν και εις ότι αφορά το χωριό μας έχει πολύ βαθιές ρίζες, εγώ θυμάμαι τον παππού μου να μου διηγείται ιστορίες για τα καρκατζάλια που τις είχε ακούσει από τον προπάππο του που με τη σειρά του κι αυτός τις είχε ακούσει από τον παππού του, καταλαβαίνετε λοιπόν το πόσο βαθιές ρίζες έχει αυτό το έθιμο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Συγχαρητήρια ανήκουν στον κορυφαίο ξυλογλύπτη Άγγελο - Φειδία Πατσιατζή που αφιλοκερδώς φιλοτέχνησε το γλυπτό που υπάρχει στην πλατεία του χωριού μας για να μας θυμίζει το πόσες γενιές, αγοριών κυρίως, που ντύθηκαν καρκατζαλαίοι. Αυτή τη φορά η όλη εκδήλωση έκρυβε μια ωραία έκπληξη. Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή. Όπως προείπα στην εκδήλωση που έγινε στην ιστορική Πιάλεια ήταν παρόντες και δύο Γιάννηδες, δύο φιλαράκια μου που ήταν επίσης παρόντες στην ομάδα Εθελοντισμού που ετοιμάζαμε και διανέμαμε τα φαγητά για τους πληγέντες του περασμένου Σεπτεμβρίου. Μετά το πέρας της εκδήλωσης οι δύο Γιάννηδες μου ζήτησαν να μείνουμε μόνοι μας γιατί είχαν κάτι πολύ σημαντικό να μου ανακοινώσουν! Το μυαλό μου πήγε πως το πιθανότερο ήταν πως ήθελαν να κάνουν πρόταση γάμου στις κοπέλες τους και θα ήθελαν να τους γράψω το κείμενο της πρότασης μιας και πριν λίγο είχα πάρει το πρώτο βραβείο Μυθοπλασίας. Τον λόγο πήρε ο Γιαννάκης ο Γούναρης ο οποίος είπε:

Γ.Γ. Λοιπόν εξάστερε, έτσι με αποκαλούν γιατί μετά τα πέντε αστέρια που έχω πάρει ως CHEF προστέθηκε και αυτό του Μυθοποιού οπότε έγινα εξάστερος!! και συνεχίζοντας ο Γιαννάκης είπε: σκεφτήκαμε με τον έτερο Γιάννη τον Μπέη, να σου κάνουμε την εξής πρόταση. Τι θα έλεγες να λάβεις μέρος αύριο στην ομάδα των καρκατζαλαίων; 

Επίκουρος:
Βρε παιδιά εμένα το μυαλό μου πήγε αλλού, νόμιζα πως θα πηγαίναμε να κάνουμε πρόταση γάμου στις κοπέλες σας.
Γιάννης Μπέης:
Εξάστερε θα γίνει κι αυτό στην ώρα του, δεν χρειάζεται να βιαστούμε, είναι όλα υπό έλεγχο, αυτό που προέχει είναι μας πεις αν θα δεχτείς να έρθεις μαζί μας, θα γράψεις ιστορία, θα είσαι ο μοναδικός που θα έχει πάει καρκάτζαλος στα 69!
Γιάννης Γούναρης:
Εξάστερε ξέρω καλά πως είσαι προπονημένος αφού σε βλέπω κάθε μέρα να κάνεις μεγάλες πορείες, άρα θέμα αντοχής δεν υπάρχει, το θέμα είναι αν το γουστάρεις, εμείς πάντως σε θέλουμε κοντά μας. 

Φίλες και φίλοι ο σπόρος που έπεσε φύτρωσε αμέσως, απλά ζήτησα από τα παιδιά να μην ανακοινωθεί η συμμετοχή μου ώστε να είναι η έκπληξη της ημέρας. Πράγματι αυτό και έγινε, οι μόνοι που γνώριζαν πως συμμετείχα ήταν ο Νίκος Γούναρης και ο Χρήστος Πατούκας οι οποίοι ως φροντιστές είχαν την ευθύνη του να ντυθούμε και γενικότερα της επιμέλειας, αξίζουν συγχαρητήρια και στους δύο. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία οφείλω να ομολογήσω, και πως με όλα τα παιδιά υπήρξε άριστη συνεργασία και  πολύ καλή η παρέα τους. Επίσης το χάρηκαν και αρκετοί φίλοι που διαπίστωναν πως κάποιος καρκάτζαλος που τους πλησίαζε γνώριζε πολλά γι' αυτούς, ενώ αυτοί δεν τον γνώριζαν, δεν μπορούσαν ούτε να το φανταστούν πως αυτός ήταν ο Επικούρειος Πέπος. 

Παρ' ότι το κυπρί που είχα ζύγιζε περίπου 8 κιλά δεν πτοήθηκα και άντεξα έως το τέλος. Ο CEO της ΟΚΡΑ έγραψε ιστορία, μέχρι στιγμής τουλάχιστον είναι ο πιο μεγάλος σε ηλικία καρκάτζαλος. Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το έθιμο των καρκατζαλαίων, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που έλαβαν μέρος, μεταξύ αυτών κι εγώ!! επίσης στην ομάδα υποστήριξης που βοήθησαν να ολοκληρωθεί για μία ακόμη φορά το έθιμο, και φυσικά στις κοπέλες που συμμετείχαν στην οργάνωση που έλαβε χώρα στην πλατεία, επίσης στους ανθρώπους - επιχειρήσεις που με τον τρόπο του βοήθησαν προσφέροντας εδέσματα και ποτά, θα αναφερθώ στα ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ στον ΜΠΟΥΛΟΓΙΩΡΓΟ [ΕΝΑ ΚΙ ΕΝΑ] στον φούρνο ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΑΡΡΑΣ και φυσικά στον ΑΛΕΚΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ. Άφησα για το τέλος του κανονιοβολισμούς!! Αυτό συνέβη δύο φορές, η πρώτη όταν φθάσαμε στο σπίτι της Φώφης, εκεί έπεσαν οι πρώτοι 24 κανονιοβολισμοί από τον Σάκη Γκοβίνα, και η δεύτερη φορά όταν φθάσαμε στο σπίτι της οικογένειας Νικολάου Γούναρη, αυτή τη φορά τους επίσης 24 κανονιοβολισμούς είχε αναλάβει ο γιος της οικογένειας Γιάννης Γούναρης. Σε κάποια σπίτια οι οικοδεσπότες είχαν ετοιμάσει πλούσια εδέσματα για τους καρκατζαλαίους, λουκάνικα, κεφτεδάκια, τηγανιές, κοντοσούβλια, κοτόπουλα, γλυκά και διάφορα ποτά, αυτό συνέβη στον Βασίλη Γιοβανίτη, στον Λαμπρακιά, στη Φώφη, στην Αντιγόνη, στον Γιωργούλα, στον Αλκιβιάδη Γκοβίνα, στον Σπύρο Κωτούλα, και ίσως ακόμα σε κάποια άλλα σπίτια τα οποία δεν θυμάμαι και ζητώ συγγνώμη. Μ' αυτά και μ' αυτά φθάσαμε στο τέλος της περιγραφής, δεν είμαι δα και ο συγγραφέας ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ώστε να διανθίσω το κείμενο με φιλολογικά στολίδια οπότε αρκεστείτε στην πιο πάνω περιγραφή.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Υ.Γ. Δεν σας παρουσίασα την ιστορία Μυθοπλασίας γιατί δεν μου το επέτρεψε ο εκδότης μου, θέλει πρώτα να εκδοθεί το βιβλίο και μετά. Ως εκ τούτου Έρρωσθε και ευδαιμονείτε όσο ακόμα είναι καιρός.

ΟΚΡΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2023

Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου καλημέρα, είθισται αυτόν τον μήνα που είναι ο τελευταίος του χρόνου να κάνουμε έναν απολογισμό, έναν απολογισμό σε πολλούς τομείς, οικογενειακό, κοινωνικό, οικονομικό, παιδείας και πολιτισμού, εθελοντικών δράσεων, πολιτιστικών δράσεων, ανάγνωσης, επισκέψεων σε χώρους αγωγής της ψυχής, συναντήσεων, συμπεριφορών ατόμων και ομάδων ανθρώπων, κυβερνητικών και δημοτικών παραγόντων, σχέσεων φιλίας, και σχέσεων γενικότερα, και να απονέμουμε τους σχετικούς επαίνους - βραβεία. Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο ήταν η ετήσια έκθεση της υπεύθυνης του τομέα Παιδείας και πολιτισμού της ΟΚΡΑ της δραστήριας και δημιουργικής Πανδώρας η οποία, κάθε Δεκέμβριο στις 12/12 μας παρουσιάζει την ετήσια έκθεση αγωγής της ψυχής. Στην παρουσίαση παραβρίσκονται πάντα τα 9 ιδρυτικά μέλη και ο CEO αυτή είναι η σύνθεση διαχρονικά, από το 1999 υπάρχει αναφορά στο καταστατικό όπου ρητά αναφέρεται πως κάθε 12/12 θα πρέπει να ανακοινώνει η ΟΚΡΑ που απονέμει το ή τα βραβεία, επίσης στο καταστατικό υπάρχει ρητή αναφορά πως όποιο μέλος κλείσει τα 70 αυτόματα δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στον πυρήνα και ανήκει πλέον στην ομάδα σοφών της Γερουσίας. Δικαίωμα παραμονής δύο ακόμα ετών έχει μόνο ο CEO που σημαίνει πως κι εγώ σε τρία χρόνια θα μεταπηδήσω στην Γερουσία με ότι αυτό σημαίνει. Ας έρθω όμως στην έκθεση της Πανδώρας η οποία έκανε την αξιολόγηση και την τελική εισήγηση. Η επιτροπή αφού μελέτησε καλά τον φάκελο με τις προτάσεις, τίς αποδέχθηκε στο σύνολό τους και σας παρουσιάζω αμέσως μετά τα βραβεία.

Βραβείο εθελοντισμού και ανθρωπιάς ''ΑΛΚΗΣΤΗ''

Το απονέμουμε στα μέλη της Ε.Ο.Δ. [εθελοντικής ομάδας δράσης Γοργογυραίων] που τον περασμένο Σεπτέμβριο έκαναν την υπέρβαση και στάθηκαν δίπλα στους πληγέντες με φαγητά, είδη πρώτης ανάγκης και ατομικής υγιεινής από τις πρώτες μέρες. ΄0πως μας έλεγαν οι πληγέντες τις πρώτες μέρες ήμασταν οι μοναδικοί που τους πηγαίναμε φαγητό. Ήταν η πρώτη φορά που μια πράξη εθελοντισμού είχε τέτοια μαζική συμμετοχή προσφοράς στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, θύμιζε τις ημέρες που κάναμε την εικαστική παρέμβαση στο δημοτικό σχολείο. ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ όπως και τότε έτσι και τώρα από τον πρόεδρο και τους κοινοτικούς συμβούλους δεν είχαμε ΚΑΜΙΑ βοήθεια και καμία συμπαράσταση, ούτε ηθική ούτε οικονομική. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Βραβείο Αλληλεγγύης και Αλτρουισμού ''ΑΡΜΟΝΙΑ''

Κόρη και εγγονές της Σοφίας.

Το απονέμουμε στην κ. Σοφία Γιώτα με καταγωγή από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι παντρεμένη στο Πρίνος για την Μέγιστη προσφορά της σε είδη διατροφής και όχι μόνο που χρειαζόμασταν προκειμένου να παρασκευάσουμε τα φαγητά που ετοιμάζαμε για τους πλημμυροπαθείς. Μακάρι να υπήρχαν πολλές Σοφίες στην κοινωνία γιατί τότε θα μιλούσαμε για την ιδανική κοινωνία. Συγχαρητήρια ανήκουν σε όλη την υπέροχη οικογένεια Γιώτα. Σοφία είθε η κόρη σου και τα εγγόνια σου να κληρονομήσουν από εσένα τον αλτρουισμό και την καλοσύνη σου. Σ' ευχαριστούμε για όλα όσα έκανες.

Βραβείο ωχαδερφισμού και ανευθυνότητας ''ΕΡΥΣΙΧΘΩΝ''

Ιδού το μνημείο ανευθυνότητας.

ΤΟ απονέμουμε σε όλους τους ''υπεύθυνους'' της κοινότητας Γοργογυρίου και του δήμου μας για τις σκουριασμένες σκάλες που υπήρχαν μέσα στο υδραγωγείο, τα κόπρανα από τα ζώα λόγω των σπασμένων σωλήνων και την απαράδεκτη κατάσταση που υπήρχε στον περιβάλλοντα χώρο. Καθώς επίσης και για το γεγονός πως αν και όφειλαν οι αρμόδιοι του δήμου να απαντήσουν εντός 60 ημερών στις επιστολές ενός ενεργού πολίτη που έλαβαν [αρχές Οκτωβρίου;] προ τριμήνου, δυστυχώς δεν το έχουν πράξει ακόμα, άραγε κάνουν την πάπια; κάποιος θα πρέπει να τους εξηγήσει πως δεν έχουν μόνο δικαιώματα, πρωτίστως έχουν υποχρεώσεις απέναντι στους δημότες και υπάρχουν κάποιοι δημότες που γνωρίζουν τα δικαιώματά τους. Επ' αυτού θα επανέλθω σύντομα.

Βραβείο παιδείας και φιλοξενίας ''ΕΥΤΕΡΠΗ''

Πατήρ υιός και Μουσείο Πιάλειας.

Το απονέμουμε στον Διδάσκαλο κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο για την διαχρονική του προσφορά στον πολιτισμό και στην παιδεία. Το Λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας είναι δικό του έργο, καθώς επίσης και για την γενικότερη συνεισφορά στην γενέτειρά του, για την ευγενική χορηγία της καλοσύνης του, για την εξαίσια μελωδική φωνή, για την παροχή ενέργειας στους φίλους του και για την φιλοξενία στον κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια. Ευχαριστούμε Διδάσκαλε.

Εκ μέρους της επιτροπής ο CEO Επικούρειος Πέπος.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΥΦΩΝ, ΕΝΑΣ ΜΠΟΥΦΟΣ ΔΕ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ. ΟΛΑ ξεκινούν βεβαίως από το σχολείο, που κατάντησε να είναι εν πολλοίς ένα κατ’ εξοχήν εκτροφείο μπούφων στην Ελλάδα.

 Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΥΦΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ

ΟΣΟ δεν περνάνε οι μέρες της κρίσης, και δεν περνάνε πανάθεμά τες όσο και αν εμείς το θέλουμε, όλο και πιο πολύ πείθομαι ότι εκτός από όλα τα άλλα, ένα μεγάλο πρόβλημα  της Ελλάδας έχει να κάνει και με τη «μη σκέψη». Πιο … επιστημονικά, με το χαμηλό IQ σε όλο το φάσμα της κοινωνίας.

ΖΟΥΜΕ σε μια χώρα μπούφων, μούλεγε τις προάλλες ο φίλος μου ο Κωστής. Και αν στην αρχή της κουβέντας η λέξη «μπούφος» μου παραφάνηκε σκληρή, στη συνέχεια την αποδέχτηκα και εγώ μελαγχολικά.

ΟΛΑ ξεκινούν βεβαίως από το σχολείο, που κατάντησε να είναι εν πολλοίς ένα κατ’ εξοχήν εκτροφείο μπούφων στην Ελλάδα. Αυτό, δυστυχώς αποτυπώθηκε με τον χειρότερο τρόπο στην πρόσφατη έκθεση της PISA. Δεν μιλώ για τις εξαιρέσεις που, ως τέτοιες, είναι λίγες, αλλά για τον κανόνα. Αυτόν, στον οποίο υπάγονται οι πολλοί. Οι πολλοί που ζουν και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Που ψηφίζουν, και βγάζουν κυβερνήσεις, προέδρους κ.λπ.

ΑΥΤΟΥΣ που μιλούν μεγαλόφωνα, χωρίς επιχειρήματα, που συνεννοούνται με καυγάδες, που πολιτεύονται με συνθήματα, συνδιαλέγονται με πονηριά, ανταγωνίζονται αθέμιτα, διασκεδάζουν χυδαία, ενημερώνονται … καθόλου, διαβάζουν … τίποτα, επιδεικνύονται διαρκώς, συμπεριφέρονται αγενώς, βάλτε από χίλιους σε κάθε τέτοια περίπτωση και θα ιδείτε μπροστά σας μια ολάκερη γειτονιά!

ΤΟ σχολείο όμως, που λέγαμε πριν, είναι η χειρότερη φάμπρικα της κοινωνίας σήμερα. Παράγει παπαγάλους. Οι παπαγάλοι αποστηθίζουν. Δεν μαθαίνουν. Δεν αμφισβητούν. Δεν ψάχνουν. Δεν εμβαθύνουν. Δεν προβληματίζονται. Δεν κρίνουν. Είναι τοποθετημένοι επάνω σ’ έναν εργοστασιακό ιμάντα που, ανώδυνα κι ωραία, θα τους μεταφέρει στην επόμενη βαθμίδα: την πανεπιστημιακή.

ΕΚΕΙ, ο μπούφος τελειοποιείται. Και βγαίνοντας από το πανεπιστήμιο, με ή χωρίς πτυχίο, γίνεται «ένα» με τους υπολοίπους, διασκορπίζεται παντού! Τους μολύνει με τη βλακεία του.

ΤΟ εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, δεν σου μαθαίνει κάτι χρήσιμο. Σου απαγορεύει να σκέφτεσαι. Αν κάποιοι αντιστέκονται και ξεχωρίζουν, είπαμε: είναι λίγοι. Η στατιστική που δείχνει πως έχουμε από τα υψηλότερα ποσοστά πτυχιούχων πανεπιστημίων στην Ευρώπη, εμένα δεν μου λέει τίποτα. Το θέμα είναι τι ανθρώπους έχουν «διαμορφώσει» αυτά τα πτυχία;

ΕΠΙΣΗΣ, για να επεκταθούμε περισσότερο στην «κοινωνία των μπούφων» που, επαναλαμβάνω, δεν είναι μικρή, την αισθανόμαστε δίπλα μας κάθε μέρα. πάρτε την πλύση εγκεφάλου της τηλεόρασης! Της παιδικής χαράς των κηφήνων.  Κραυγαλέο παράδειγμα οι πρωινές και απογευματινές εκπομπές - οι μεν, λέγονται «ενημερωτικές», οι δε «ψυχαγωγικές» -  με όλο αυτό το κατιναριό πούχει IQ κομοδίνου, και δεν σε αφήνει να σκεφτείς, διότι ούτε και το ίδιο έχει την ικανότητα να σκεφτεί. Είναι εγκεφαλικά νεκρό. Φυτό, που λέμε.

ΑΝΤΙ να σε εξυψώνει, σε πάει στον πάτο. Το ίδιο και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, το πρωτάθλημα. Και αυτό, στον πάτο σε πάει. 

Το ίδιο και η πολιτική. Αυτή κι αν κυριαρχείται από μπούφους! Αυτή κι αν σέρνει τη χώρα ολάκερη στον πυθμένα.

ΘΑ πείτε: πάντα δεν ήταν έτσι;

E, και; Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτήν την … αναγωγή. Δηλαδή, αν πριν από χίλια χρόνια υπήρχαν στουρνάρια, πρέπει να υπάρχουν και σήμερα;

ΥΓ: Για περισσότερα, διαβάστε και αυτό το εξαιρετικό άρθρο που έγραψε ο Νίκος Δήμου το 1987, για τον μπούφο – αυτό το «άχαρο και χαζό πουλί»!

http://www.ndimou.gr

ΟΜΟΡΦΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΨΗΓΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΡΑΣΤΗ - ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗ με πολλές φωτογραφίες.

ΨΗΓΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΡΑΣΤΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΔΟΙΠΟΡΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ. ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΨΗΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ Σ’ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ Μ’ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩ. 

Αφορμή για να γράψω τις πιο κάτω παρατηρήσεις ήταν η απαγγελία ενός ποιήματος του ποιητή ΚΙΝΓΚΣΠΕΡΓΚ από την PATTY SMITH, στο πιάνο την συνόδευε ο ΦΙΛΙΠ ΓΚΛΑΣ. Ήταν μια συγκλονιστική απαγγελία και προτείνω σε όσους αγαπούν την ποίηση να δουν το σχετικό βιντεάκι στο διαδίκτυο. Μετά απ’ αυτή την ακρόαση έγινα ''ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΛΕΚΤΗΣ ΩΡΑΙΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ Κ.Ο.Μ’’.

I LOVE PARIS!

Παρατήρησα: Τις όμορφες βραδιές ΠΟΙΗΣΗΣ, και την κάθοδο των αστεριών στην αυλή των θαυμάτων, τότε που όλα ήταν
μαγικά.

Παρατήρησα: Τις μέλισσες με δέος για το λειτούργημα τους.
Παρατήρησα: Τα χελιδόνια να κτίζουν τις φωλιές τους και υιοθέτησα δυο, ΤΗΝ DENICE
KAI TON DERRICK
Παρατήρησα: Τον Ορφέα και νόμισα πως είναι μετεμψύχωση του μέγιστου Παππουλάκου.

Παρατήρησα: Την υποχώρηση ηθικών αξιών

                                                      Παρατήρησα: Tην πτώση συναισθημάτων.

I LOVE DENICE, DERRICK AND DOLENTHIA
Παρατήρησα: Την άγνοια της μαγικής λέξης σ’ αγαπώ.
Παρατήρησα: Το ουράνιο τόξο σε αγαθές ψυχές.   

Παρατήρησα: Τους τάχαμ και τους δήθεν πιστούς χριστιανούς.
Παρατήρησα: Την άγνοια της ρήσης ''Αγαπάτε Αλλήλους''
Παρατήρησα: Τη χρησιμοθηρία του υπέρτατου αγαθού της φιλίας.
Παρατήρησα: Τα χρώματα της άνοιξης στην πιο όμορφη ζωγραφιά της φύσης. 

I LOVE ΛΟΓ FOR EVER HELLO LORRENNA
Παρατήρησα: Tη δημιουργική σιωπή του χειμώνα.
Παρατήρησα: Τις μαγικές νότες του έρωτα!!!!!
Παρατήρησα: Tην έλξη των χαρισματικών πλασμάτων.
Παρατήρησα: Το σπινθήρα στους οφθαλμούς των ερωτευμένων και την άσβεστη πυρκαγιά στις καρδιές τους.
Παρατήρησα: Τα χείλη πολλών γυναικών χωρίς αισθησιασμό.

Παρατήρησα: Τον ομιχλώδη ουρανό στα όνειρα πολλών νέων.

Κύριε Παπαδόπουλε σας ευχαριστώ.
Παρατήρησα: To χαμόγελο, ως έκφραση άσκησης των μυών.
Παρατήρησα: Tις τυπικές σχέσεις πολλών ανθρώπων.
Παρατήρησα: Το σήμερα στο μέλλον και είδα το χθες.
Παρατήρησα: Το ήθος και το σεβασμό στους αξεπέραστους Ιάπωνες
Παρατήρησα: Tην ασέβεια και τον ωχαδερφισμό μεγάλης μερίδας της Ελληνικής κοινωνίας. 

Κύριε Νταλάρα σας ευχαριστώ.
Παρατήρησα: Τους αχάριστους αμνήμονες χωρίς όριο ηλικίας.
Παρατήρησα: Την Γκάιντα, τα Τύμπανα, Τα πνευστά, τις Μελωδίες, τα Πουλιά, τ' Αστέρια
Δίας και Αφροδίτη στην αγκαλιά της Αρμονίας.
Παρατήρησα: Tην υπέρτατη αγάπη της Μελισσάνθης για τον παππού της και κατάλαβα το νόημα της αγάπης.
Παρατήρησα: Τον Τζιμ Άνταμς-Αστροτόμ να ''ανασταίνει'' τον Παππουλάκο και βίωσα τη στοργή κ την αφοσίωση.

Κύριε Λαλεζα σας ευχαριστώ.

Παρατήρησα: Την εγκατάλειψη των αδέσποτων και των γερόντων.
Παρατήρησα: Tα άνθη της αμυγδαλιάς στο βάζο της  Δολέντσιας.
Παρατήρησα: Tους λόφους που περικλείουν το χωριό μου ως Σωματοφύλακες.
Παρατήρησα: Tην ανύπαρκτη αλληλεγγύη.
Παρατήρησα: Tην κρούστα ασάφειας στις σχέσεις των ανθρώπων.
Παρατήρησα: Tις πέτρες στο ποτάμι να παίρνουν το μπάνιο τους.

 

Καλη τύχη στα παιδιά του Λυκείου της Αυλώνας.
Παρατήρησα: Toν χωματόδρομο που οδηγεί στη μοναξιά.
Παρατήρησα: Tα νήπια στους σταθμούς ''παρκαρισμένα''.
Παρατήρησα: Τ' αεροπλάνα που φεύγουν χωρίς εμένα…..
Παρατήρησα: Tο φόβο την τελευταία περίοδο στα μάτια των συνανθρώπων μου.
Παρατήρησα: Το τεράστιο μέγεθος της αχαριστίας.
Παρατήρησα: Τους κτήτορες και τους εγωπαθείς ως κακοήθεια.

(Aριστερά με την κ. Μιχαηλίδου.)
Παρατήρησα: Την κατακόρυφη αύξηση των ανέραστων, και των κρυόκωλων.
Παρατήρησα: Τη φοβία πολλών νέων στο να ερωτευθούν.
Παρατήρησα: Τους εξαρτημένους του διαδικτύου και των κινητών.
Παρατήρησα: Την νέα μητέρα = χαζοκούτι να έχει αντικαταστήσει τη βιολογική μητέρα.
Παρατήρησα: To ''παρκάρισμα'' των παιδιών για να ΧΑΖΕΨΟΥΝ!!! στην τουβούλα.

(Κύριε Μπουραντά σας ευχαριστώ)
Παρατήρησα: Tους γονείς με παιδιά, αλλά χωρίς  παιδεία.
Παρατήρησα: Tην PATTY SMITH να απαγγέλει KINGSMPERG, την Kαραμπέτη ΕΛΥΤΗ,
την Λαμπέτη Καβάφη και ερωτεύτηκα παντοτινά την ποίηση τους.
Παρατήρησα: Τα λιγοστά -έστω- μέλη της Λ.Ο.Γ. να παραμένουν δημιουργικά.

(Κύριε Μητροπάνο σας ευχαριστώ.)
Παρατήρησα: Tην απαράδεκτη-αποτρόπαια πράξη της κλειστής βιβλιοθήκης.
Παρατήρησα: Τις ψηλές κορυφές του Κόζιακα που βρήκα και θ' αφήσω.
Παρατήρησα: Tις μεταξένιες κλωστές των μαλλιών σου σαν γραμμές του Ουράνιου τόξου.
Παρατήρησα: Tα κοσμήματα στα βλέφαρα των ματιών σου.

(Αριστερά μία Θεά στο παράθυρο. Montmartre 2010)
Παρατήρησα: Την προσκόλληση της μνήμης στο ερωτικό Παρίσι για ευνόητους λόγους.
Παρατήρησα: Tην αφοσίωση εκλεκτών φίλων, εντός και εκτός συνόρων.
Παρατήρησα: Tη γενναιοδωρία συναισθημάτων ξεχωριστών ανθρώπων.
Παρατήρησα: Tις πληγές σε σώματα από αχάριστες  καρδιές.
Παρατήρησα: Tο λευκό για την Αγάπη, το κόκκινο για την Καρδιά.
Παρατήρησα: Τον κότσυφα με την κίτρινη μύτη που κατοικεί στην ελιά του κήπου μας.
Παρατήρησα: Τον ερχομό των χελιδονιών ως προάγγελοι του ερχομού της Περσεφόνης.

Συνοδοιπόροι του Τρύπιου Λιθαριού σας ευχαριστώ.18.08.12
Παρατήρησα: Την έλλειψη της πιο ζεστής αγκαλιάς  από την 13^η /02/08
Παρατήρησα: Το παράπονο στις μορφές των αδικημένων.
Παρατήρησα: Το κεχριμπαρένιο δάκρυ στις πλαγιές των μάγουλών σου, και την έκπληξή σου όταν αυτό μετατράπηκε σε πολύτιμο λίθο.

Παρατήρησα: Τη μελωδία στον ήχο της καμπάνας τη Μεγ. Παρασκεύης και την περιφορά του Επιτάφιου πόσο, μα πόσο γλυκιά ήσουν.

(Λογίτισσες και Λογίτες σας ευχαριστώ.)

Παρατήρησα: Τις αγγελικές φωνές των: Ειρήνης Παππά, Νατάσσας  Μποφίλιου, Φλέρης Νταντωνάκη, Χαρούλας Αλεξίου, Βίκυς Μοσχολιού, και υποκλίθηκα στη γλυκολαλιά τους.
Παρατήρησα: Το πόσο αλλάζει η όψη των ανθρώπων όταν χαμογελούν από καρδιάς.
Παρατήρησα: Το πως και πόσο οι ίδιοι καταστρέφουμε την  υγεία μας.

Παρατήρησα: Τη γαλήνη και την πραότητα δυστυχώς σε ελάχιστους. Κύριε Γ. Στεφανόπουλε σας ευχαριστώ.
Παρατήρησα: Τα ποιήματα των: Νερούδα, Λειβαδίτη, Καββαδία, Γουίτμαν, Ελύτη, Πολυδούρη, Ντίκινσον, Γκανά, Σεφέρη, Σολωμού, Παλαμά, Καλπούζου, Γκαίτε, Καβάφη, Πούσκιν, Ρίτσου, Λόρκα, Έλιοτ, Πλάθ, Κορνάρου, Χορτάτση, Μπλέηκ, Μαγιακόβσκι, Καρυωτάκη, Κάλβου, Ρεμπώ, Σαραντάρη, Βαρβέρη, Οκτάβιο Πας,

Χάυντεν, Μπωντλαίρ, Κίνγκσμπεργκ, Γκάτσου, Δάντη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Βάρναλη, Δημουλά, Κήτς, Κόλεριτζ, Ελυάρ, Πίντερ, Έλιοτ, Χικμέτ, και σκέφτηκα τα λόγια του Λεύτερη Παπαδόπουλου, ( ο συγγραφέας σ' ένα βιβλίο λέει αυτά που ο ποιητής θα πει σε μια λέξη!!!) (Aριστερά με τον MILO Z)
Παρατήρησα: Τη γυμνόστηθη στο Λούβρο με τους Μαστούς των Μουσών!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Παρατήρησα: Τα έργα του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή.

(Αριστερή φωτογραφία από την επίσκεψη μας στην Επίδαυρο.)      του Αριστοφάνη, του
Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του ‘Ομηρου, του Θουκυδίδη, του Ηρόδοτου, του Επίκουρου, του Ντίκενς, του Θερβάντες, του Κίπλινγκ, του Βερν, του Σαίξπηρ, του Καμπανέλη, του Μαρκές, του Τσέχωφ, του Σκούρτη, του Αναγνωστάκη, του Μουρσελά, του Γκολντόνι, του Γκογκολ, του Μπρεχτ, του Τ. Ουίλιαμς, του Λόρκα, του Πίντερ, του Ουγκό, του  Ίψεν, του Νίτσε, του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα του Ρουσώ, του Βολταίρου, του Λουντέμη, και ένιωσα την ανάγκη να τους πω ευχαριστώ.

(Αριστερρά η Μελισσάνθη ως Λαζαρίνα,έργο του Επικουρείου Πέπου.)
Παρατήρησα: Τους πίνακες ζωγραφικής και τα γλυπτά του Ροντέν, του Πικάσο, του Μόραλη, του Επικούρειου Πέπου, του Μποτιτσέλι, Τζιορτζόνε, του Ντεκά,  του Ρενουάρ, και όλων των Φλαμανδών, του Νταβίντσι, του Μονέ, του Ρούμπενς, του Κλίμτ, του Κουρμπέ, του Ντίρερ, του Μπος, του Τέρνερ, του Καραβάτζιο,του Μοντιλιάνι, του Νταλί, του Βερμέερ, του Καντίνσκι, του Λύτρα, του Ελ Γκρέκο, του
Μυταρά, του Εγγονόπουλου, του Βελάσκεζ, του Γύζη, του Βαν Κόνγκ, του Σαββάκη, του Αλταμούρα, του Μιχαήλ Άγγελου, του Γκογκέν, τους

Ιμπρεσιονιστές, και οραματίστηκα έναν κόσμο χωρίς τυφλούς.

Παρατήρησα: την Πιετά του Μιχαήλ Άγγελου και κατάλαβα με πιο βλέμμα βλέπουν οι μητέρες τα παιδιά τους.
(Αριστερά με την συγγραφέα κ. Παπαμόσχου.)

Παρατήρησα: τα σβησμένα κεριά ως σβησμένες ψυχές.
Παρατήρησα: το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα.
Παρατήρησα: τις καμπύλες, και τις κοιλάδες  του γυναικείου σώματος, ως Εξερευνητής του πλανήτη Αφροδίτη.

(Αριστερά με νεράϊδες στην Επίδαυρο.)

Παρατήρησα: τους αιώνιους απαίδευτους φοιτητές, χωρίς παιδεία.
Παρατήρησα: τον δίκαιο αγώνα των αδικημένων.
Παρατήρησα: τις φλόγες που καίνε τα εσώψυχα των δημιουργών.
Παρατήρησα: τις φλόγες αρνητικότητας και καχυποψίας να καίνε αγνά συναισθήματα, και δημιουργικές ιδέες.

Παρατήρησα: τα μυρμήγκια και κατάλαβα την έννοια της συνεργασίας.

(Αριστερά συνέντευξη του Ορφέα Περίδη.)

Παρατήρησα: τα μαγικά σου δάχτυλα να δίνουν ζωή στα πλήκτρα του πιάνου.

Παρατήρησα: τις μελωδίες της φύσης, των πουλιών, των παιδιών και τα υπέροχα συναισθήματα που με κατακλύζουν όταν ακούω τις θεσπέσιες: του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου, του Λοϊζου, του Τσιτσάνη, του Λεοντή, του Βασιλείου, του Πλέσσα,

(Αριστερά ο Δ. Μητροπάνος και η Άλκηστη.) του Μάρκου, του Καλδάρα, της Καραϊνδρου, του Κουγιουμτζή, του Μπάχ, του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του Σούμαν, του Βέρντι, του Σοπέν, του Στράους, του Μέντελσον, του Πουτσίνι, του Μπιζέ, του Σούμπερτ, του Βιβάλντι και αφουγκράστηκα την αγωνία του μέλλοντος δημιουργού μπροστά στο δίλλημα, όραση ή ακοή;
Παρατήρησα: τους συγγραφείς του Μέλλοντος, του Παρόντος και του Μέλλοντος, με δέος για το έργο τους.

(Αριστερά ο Αστροναύτης NESPOLI με τον Αστροτόμ.)
Παρατήρησα: τα κύματα της θάλασσας να χορεύουν σε μουσική της φύσης.
Παρατήρησα: τα κύματα του αέρα να μεταφέρουν – χρόνια τώρα – τις μουσικές του
κόσμου.
Παρατήρησα: τη μυσταγωγία του Ηρωδείου και της Επιδαύρου.
Παρατήρησα: τις υπέροχες συμπεριφορές – δυστυχώς λίγων – ευγενικών συνανθρώπων.

Παρατήρησα: την απληστία να κυριαρχεί στη σκέψη πολλών ανθρώπων. 

Παρατήρησα: τα λαμπερά αγαπημένα πρόσωπα απο το μαγικό ταξίδι στη Ρώμη. Aριστερά στην Φοντάνα ντι Τρέβι 2013)

Παρατήρησα: το προσποιητό ενδιαφέρον από μη ηθοποιούς.

Παρατήρησα: το ευεργετικό αποτέλεσμα μιας αληθινά ζεστής αγκαλιάς.

I love you Mie, Mako.
Παρατήρησα: τα μεγάλα σπίτια άδεια από συναισθήματα χαράς και αγάπης.

Παρατήρησα: τις άψυχες κούκλες στα μπαλκόνια χωρίς κανάτες.
Παρατήρησα: τις ακτές γεμάτες από φθαρμένα υλικά από δήθεν πολιτισμένους.

Παρατήρησα: τους βράχους να δέχονται αδιαμαρτύρητα το μένος των κυμάτων.

OKRA FOR EVER AND EVER!!!
Παρατήρησα: την μαγική τέχνη στη μαγειρική της μις Δολέντσιας.

Παρατήρησα: την αγάπη, την καλοσύνη, την ευγένεια, το φιλότιμο τη στοργή,

την αφοσίωση  να κατοικούν στην καρδιά της Denice του Derrick, της Mie και του Μako.
Παρατήρησα: τη ρηχότητα στα νερά της φιλίας, αλλά και την πλημύρα συναισθημάτων απο διαχρονικές φιλίες.

(Αριστερά τα μέλη  της ΛΟΓ με τον ΟρφέαΠερίδη)

Παρατήρησα: τη διαφορά του ερωτεύομαι, από το επιθυμώ τη σάρκα σου.
Παρατήρησα: τη μανιέρα στην καθημερινότητα μας χωρίς ίχνος δημιουργικότητας.

Παρατήρησα: την περιφρόνηση και την επέκταση του εγωιστικού μας κύκλου.
Παρατήρησα: την εκτόξευση λάσπης  από λασπολόγους, σε ευγενικές,και φιλότιμες πράξεις, καθώς επίσης και σε καλοπροαίρετους ανθρώπους.

(Αριστερά με τον καθηγητή κ. Νικόλαο Μαζαράκη.)  
Παρατήρησα: το δροσερό αεράκι που στέλνει το ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων σου.
Παρατήρησα: την εκτόξευση μας γλυκόφθαλμης, λυτρωτικής-λατρευτικής ματιάς.  
Παρατήρησα: τη σεμνότητα της Πορτοκαλιάς , της Λεμονιάς, της Δαμασκηνιάς, της Αμυγδαλιάς, της Ροδιάς, της Βερύκοκιάς. της νεραντζιάς απέναντι στη μητέρα φύση.

(Αριστερά μαθητές απο το Κολλέγιο Γοργογυρίου BEACH)

Παρατήρησα: τις ανεξήγητες σκηνές των ονείρων.
Παρατήρησα: τα αγόρια της Ο.ΚΡ.Α να έχουν κλείσει στην καρδιά τους τη χρυσή περίοδο
1999-2004
Παρατήρησα: την απουσία των δασκάλων ζωής π.χ. Θάνος Καρράς.

(Aριστερά στη ΡΩΜΗ με τα μέλη της ΟΚΡΑ)

Παρατήρησα: τα καχύποπτα βλέμματα να διψούν για αίμα.
Παρατήρησα: την αρνητικότητα να γίνεται μόνιμη κάτοικος στις σκέψεις των πολλών.
Παρατήρησα: τα αγκαθωτά σύρματα ως πανωφόρι προστασίας.
Παρατήρησα: την έλλειψη – έκλειψη φωτεινών μορφών.
Παρατήρησα: τον ουρανό, τον ήλιο, τη σελήνη, τον Δία, την

Αφροδίτη να είναι πάντα εκεί
με τη γυμνή τους αγαθή όψη.
Παρατήρησα: την τεράστια απόσταση λόγων και πράξεων.
Παρατήρησα: τους εθελοντές ‘’πυροσβέστες’’ να κατασβήνουν φλόγες δημιουργίας. (Αριστερά 3 πανέμορφες Λογίτισσες.)
Παρατήρησα: το πόσο εύκολα μερικοί κατουράνε μέσα στο πηγάδι που πίνουν νερό.
Παρατήρησα: τις διψασμένες – άνυδρες καρδιές να κρατάνε ομπρέλα.

Παρατήρησα: την τυφλότητα ανθρώπων που υποτίθεται πως βλέπουν.(Αριστερά Λ. Παπαδόπουλος, Άλκηστη, και Μυρτώ.)
Παρατήρησα: την κώφωση ανθρώπων χωρίς προβλήματα ακοής.
Παρατήρησα: ανθρώπους  να μην μπορούν να αγαπήσουν κάτι έξω από το τομάρι τους.
Παρατήρησα: τον έρωτα να ρίχνει το βλέμμα του και οι αποδέκτες να βγάζουν φτερά.

Παρατήρησα: το ξεχωριστό άρωμα της τριανταφυλλιάς όταν μπήκα στον κήπο και κατάλαβα τον έρωτα των μελισσών για τα ροδοπέταλά της.

Παρατήρησα: τους ακατάστατους χτύπους της αιώνιας ερωτευμένης καρδιάς μου. (Αριστερά στον Πύργο του Αϊφελ. Ι Love Paris.)
Παρατήρησα: τα λάθη που νόμιζα σωστά, και είμαι έτοιμος για τα επόμενα.
Παρατήρησα: τα πουλιά και τα παιδιά και άκουσα τον αγέρα να μου λέει: τα αγαπημένα πλάσματα του Θεού.

(Αριστερά από την υποδοχή των ευλογημένων φίλων D+D)
Παρατήρησα: το μαρτύριο της Μοναξιάς και της Κατάθλιψης.

Παρατήρησα: τον συγχρονισμό της αναπνοής και του σύμπαντος.
Παρατήρησα: την έλλειψη βαρύτητας σε πολλούς ενώ δεν πήγαν ποτέ στο διάστημα.

Παρατήρησα: την έλλειψη καθαρών πηγών γνώσης και συναισθημάτων.

Παρατήρησα: τη μνημειώδη απουσία αισθητικής.

(Aριστερά τα μέλη της ΛΟΓ-ΟΚΡΑ σε δράση.)
Παρατήρησα: το ένδοξο τέλος μιας υπέροχης φιλίας.
Παρατήρησα: την άδεια κούπα των συναισθημάτων της καλοπροαιροσύνης.
Παρατήρησα: την απέραντη μοναξιά των όντων του διαστήματος.

Παρατήρησα: την αδράνεια του χρόνου στα έτη φωτός.
Παρατήρησα: την υποκρισία των ανθρώπων εκτός θεατρική σκηνής.

(Αριστερά με τον καθηγητή του Μ.Ι.Τ. κ. Στεφανόπουλο.)
Παρατήρησα: τις λυτρωτικές σταγόνες βροχής στις άνυδρες καρδιές.
Παρατήρησα: την Περσεφόνη να επιστρέφει ξανά και ξανά.
Παρατήρησα: τη χαμηλή κοστολόγηση της ζωής από τους τοκογλύφους.
Παρατήρησα: το μαγικό τοπίο με τις παπαρούνες που εσύ είχες ανακαλύψει.

Ο MILO Z ξανά μαζί μας 22/02/2015
Παρατήρησα: το ερωτικό τραγούδι των νυμφών στο παλκοσένικο της φύσης.
Παρατήρησα: το ερωτικό κελάρυσμα των υδάτων του Κεφαλοπόταμου.
Παρατήρησα: το ερωτικό μπαλέτο των φύλλων στα δέντρα σε χορογραφία της φύσης.
Παρατήρησα: το ερωτικό τιτίβισμα των πουλιών, και την αρχιτεκτονική των σπιτιών τους.

Παρατήρησα: την ανατολή και τη δύση ιδεών, πράξεων, συμπεριφορών, φιλίας, ονείρων,
δημιουργίας, και ζωών.
Παρατήρησα: την αγάπη στο νησί των συναισθημάτων και αποφάσισα να μείνω εκεί.

Παρατήρησα: τα έργα του Επικούρειου Πέπου και αναρωτήθηκα, μήπως τελικά πολλοί

από μας κρύβουμε μέσα μας έναν καλλιτέχνη?

Παρατήρησα: το παιδί που κρύβω μέσα μου να με κοιτάζει λυπημένο γιατί τόσο καιρό το είχα αφήσει μόνο του, και αποφάσισα να επιστρέψω στον κήπο των ονείρων.

Επιμέλεια Ανάρτησης: Pepe-F.T.K.
Παρατηρητής:
Ο ερωτευμένος POOF
Y.Γ. POOF στη γλώσσα των Σουαχι-λογ-ιτών σημαίνει ονειροπόλος. Οι φωτογραφίες είναι από την συλλογή του Fuji Tomo Kazu και αφορούν τις δραστηριότητες του Πεπέ είτε με την ΟΚΡΑ είτε με την ΛΟΓ. Πρόσωπα αγαπημένα που είχε την ευλογία να συναντήσει στο διάβα της ζωής του ο Πεπέ.