ΔΕΚΑ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΡΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ. Το κείμενο το επέλεξε η Κασάνδρα. [Άραγε αυτά που αναφέρει το κείμενο εφαρμόζονται στις σχολικές αίθουσες];

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου κ.ο.μ. καλησπέρα, κατα' αρχάς να λύσω την απορία της Κασάνδρας η οποία χθες με ρώτησε γιατί κάνω τόσες πολλές αναρτήσεις για τους εκπαιδευτικούς. Αν και εκπαιδευτικός η ίδια είχε αυτή την απορία. Αγαπητή Κασάνδρα αν κάποια/κάποιος γνώριζε τη σχέση μας θα θεωρούσε την ερώτησή σου προβοκατόρικη-στημένη. Κατάλαβα όμως πως έτσι κι αλλιώς πρέπει να απαντήσω γιατί αυτό που εσύ θέλεις είναι να πληροφορηθούν τα χιλιάδες νέα μέλη που διαβάζουν το ιστολόγιό μας το πόσο σημαντικό είναι για μία χώρα να έχει σωστά εκπαιδευμένους εκπαιδευτικούς και σωστά αμοιβόμενους  επίσης, αν θέλει, να ελπίζει πως στο μέλλον θα δρέψει η κοινωνία αυτούς τους όμορφους καρπούς. Αυτό πια είναι γνωστό σε όλους εκτός από τους δήθεν αρμόδιους. Ήθελα να ήξερα αυτά που βλέπουμε όλοι εμείς και τα συζητάμε σε καθημερινή βάση αυτοί δεν τα βλέπουν; Το πιθανότερο είναι πως τα βλέπουν, άρα; Το άρα ας το ερμηνεύσει ο καθένας όπως νομίζει. Χαίρε Κασάνδρα. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια φιλοσοφία Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Δέκα οδηγίες προς εκείνους που τολμούν να διδάσκουν!

Μέσα στο κύμα των μαθητικών επικρίσεων και της αμφισβήτησης της λογικής του υπαρκτού σχολείου ξεχωρίζει ένα πρόσωπο, ο/η εκπαιδευτικός. Είναι ο/η «σημαντικός/η άλλος/η», η μόνη εμφανής φιγούρα της «ανώνυμης» σχολικής μηχανής, που στα «επεισόδια» των μαθητικών συζητήσεων παρουσιάζεται, υπαινικτικά, με μια θαυματουργική δύναμη, άλλοτε θεία και άλλοτε διαβολική, άλλοτε σα φορέας σωτηρίας και άλλοτε σα φορέας απώλειας.
Ο δάσκαλος/δασκάλα που αγαπήθηκε και ο δάσκαλος/δασκάλα που μισήθηκε, είναι προφανώς δύο διαφορετικά πρόσωπα, χαραγμένα βαθιά, στις εμπειρίες και στις αναπαραστάσεις όλων, μαθητών και αποφοίτων, μικρών και μεγάλων, γεγονός που υποδηλώνει τον κεντρικό ρόλο που πιστεύεται ότι διαδραματίζει ο/η εκπαιδευτικός στη σχολική «σταδιοδρομία» του μαθητή. Βέβαια, η σχέση εκπαιδευτικού - μαθητή είναι, στα βασικά και αποφασιστικά της σημεία, μια σχέση θεσμική, όσο κι αν πολλές φορές στα μάτια των μαθητών φαντάζει ως προσωπική.
Αυτό σημαίνει ότι σε γενικές γραμμές προσδιορίζεται με νόμους και διατάξεις, ανεξάρτητα από τις προσωπικές διαθέσεις καθώς κάθε εκπαιδευτικός είναι «θεσμικά» υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει προς τους μαθητές του ένα minimum από την εξουσία που του παρέχει η θέση του στο σχολείο (διδασκαλία ορισμένης ύλης, εξέταση, βαθμολογία, απουσίες, ποινές, κ.λπ) πρακτική που δημιουργεί «αυτεπαγγέλτως» αντιθέσεις, σε κάποιες περιπτώσεις εκρηκτικές. Όμως, αν είναι δύσκολη με τη συγκεκριμένη δομή και λειτουργία του υπαρκτού εκπαιδευτικού συστήματος, η λύση βασικών αντιθέσεων μεταξύ εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων σε διαπροσωπική βάση, είναι σίγουρο ότι η ανίχνευση του «μαύρου κουτιού» της αίθουσας διδασκαλίας και των μαθητικών βιωμάτων, οριοθετούν τα χαρακτηριστικά του «δασκάλου/δασκάλας που αγαπήσαμε».

1. Η ΤΑΞΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΑ!
«Δεν χρειάζεται να σαι μάντης για να καταλάβεις. Αρκεί να κοιτάξεις του γονείς συγκεντρωμένους κάθε μέρα στην είσοδο του σχολείου, τους χοντρούς και τους λεπτούς, τους καλοντυμένους και τους φτωχοντυμένους, τους εξαντλημένους και τους ακμαίους» (Dupasc)
Το μαθητικό σώμα είναι ανομοιογενές καθώς προέρχεται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και διαπερνάται από τις υπάρχουσες κοινωνικές αντιθέσεις. Η σχολική τάξη δεν είναι ενιαία και αυτή η πραγματικότητα είναι τεκμηριωμένη από την έρευνα και την καθημερινή εμπειρία.
Κάθε μαθητής «κουβαλάει» μαζί του ένα ολόκληρο φορτίο προσωπικών, οικογενειακών και κοινωνικών «αποσκευών». 

Η γνώση που αποκτά ο καθηγητής/καθηγήτρια για τους μαθητές τους μοιάζει, πολλές φορές, με τη γνώση που αποκτά ο θεατής για τον ηθοποιό που παίζει κάποιο ρόλο στη θεατρική σκηνή. Η γνώση του δασκάλου/δασκάλας για το μαθητή δεν μπορεί να «ρυμουλκείται» με το αυστηρό κριτήριο της επιτυχίας ή της αποτυχίας του στο σχολείο, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει τα βασικά στοιχεία της ταυτότητας του παιδιού για την καλύτερη «χαρτογράφηση» της τάξης. Κι αυτό, βέβαια, όχι από την αίσθηση μιας αφηρημένης δικαιοκρισίας αλλά από τη βεβαιότητα ότι μόνο έτσι θα είναι σε θέση να προσεγγίσει τις στάσεις και τις πρακτικές των μαθητών.

2. ΔΙΔΑΞΕ ΜΕ!
Μια σύγχρονη μορφή διδασκαλίας κάνει το μαθητή παρατηρητή - δράστη, του διεγείρει την παρατηρητικότητα, τον αναγκάζει να πάρει αποφάσεις, του δίνει επιχειρήματα αντί να τον ταυτίζει με ιδέες, συναισθήματα ή πρόσωπα, τελικά ωθεί τα συναισθήματά του στη συνειδητοποίηση. Στο παραδοσιακό μάθημα η τάξη είναι τάξη και η κοινωνία είναι κοινωνία. Όμως οι τοίχοι της σχολικής αίθουσας δεν μπορεί να είναι τα όρια της επικοινωνίας και χρειάζεται η σχολική ομάδα να γίνει κοινωνός των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας, μάρτυρας, παρατηρητής και αναλυτής των κοινωνικών ζητημάτων. Ο/Η εκπαιδευτικός απαιτείται να έχει τη γνώση και την ικανότητα να φέρει όλη την κοινωνία στην τάξη όχι με μια παραδοσιακή «επίσκεψη» αλλά αναλύοντας με κάθε ευκαιρία το σύνολο των αντιφάσεων και συγκρούσεών της. Στα πλαίσια αυτά, ο ολιγόλεπτος σχολιασμός πριν από κάθε μάθημα, με οξυδέρκεια και διεισδυτικότητα, των χτεσινών συμβάντων, δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα.

3. ΟΥΤΕ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ, ΟΥΤΕ ΑΝΤΙΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ!
Η συζήτηση που αφορά τις σχολικές ποινές συνήθως επικεντρώνεται στη χρησιμότητα ή όχι των κυρώσεων και ποτέ σχεδόν στο τι προκαλεί τις κυρώσεις. Εμφανίζονται έτσι στους σχολικούς χώρους οι «οπαδοί» των ποινών και οι «αρνητές» τους οι οποίοι δρομολογούν τις θεωρητικές τους αντιθέσεις στο αν πρέπει να επιβάλλονται ποινές, πότε και ποιες, χωρίς, όπως σημειώνει ο Θανάσης Γκότοβος, να αναφέρονται στη γέννηση και τη «βιογραφία» του μαθητικού παραπτώματος το οποίο «ελκύει» την ποινή.
Η παραπάνω λογική, ενώ για τους «οπαδούς» των ποινών παραπέμπει στην αυταρχικότητα, για τους «αρνητές» τους, κοντολογίς γι εκείνους που «καταργούν» τις ποινές, κλείνοντας τα μάτια στο πλαίσιο που λιπαίνει το έδαφος των μαθητικών παραπτωμάτων, γρήγορα οδηγείται σε αδιέξοδο και πολλές φορές στην «κάθετη» αναθεώρηση της προηγούμενης στάσης τους. Μια αντίπαλη πρόταση στη λειτουργία του σχολικού ποινολογίου δεν μπορεί να αντιπαραθέτει στον όποιο θεσμοθετημένο αυταρχισμό μια ηθικιστική λογική που μοιάζει με την «ελεημοσύνη στην επαιτεία που ησυχάζει την ψυχή χωρίς η ζητιανιά να εξαλείφεται». Ο μαθητής δεν έχει ανάγκη ούτε από την αυστηρότητα ούτε από την ανεκτικότητα του/της εκπαιδευτικού. Αυτό που χρειάζεται είναι η ουσιαστική συμμετοχή του σε μια διαδικασία που θα δρομολογεί τους όρους θέσπισης και τήρησης των κανόνων της σχολικής ζωής που θα εξασφαλίζουν δικαιώματα και καθήκοντα σε όλους. Η στάση του δασκάλου/δασκάλας ορίζεται με το αν και κατά πόσο εξυπηρετεί μια ολόκληρη κίνηση προς τα μπρος, με άλλα λόγια αν διαπαιδαγωγεί και διαπαιδαγωγείται σωστά ολόκληρη η ομάδα.

4. ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ!
«Θυμάμαι ακόμη μια καθηγήτρια που δεν έχανε ευκαιρία να με ξεφτιλίζει μέσα στην τάξη. Είχε πάρει κάποτε μια έκθεσή μου και τη διάβαζε μεγαλόφωνα στην τάξη, με ειρωνευόταν συνέχεια προκαλώντας έντεχνα και τα γέλια των συμμαθητών μου» (Ε.Ν. 36 ετών σήμερα)
Η πρώτη εικόνα που ένα παιδί μπορεί να έχει για τον ίδιο του τον εαυτό είναι συχνά διαμορφωμένη από το σχολείο. Εκεί βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπο με ομάδες παιδιών της ηλικίας του και συγκρίνει τον εαυτό του με τα άτομα που αποτελούν αυτές τις ομάδες. Περισσότερο όμως από τη συμπεριφορά των συμμαθητών του, οι εκτιμήσεις που γίνονται από τους δασκάλους θα συντελέσουν στο να αναπτύξει το παιδί μέσα του διαθέσεις αυτοεκτίμησης ή αυτοϋποτίμησης. Η εξουσία του δασκάλου/δασκάλας φανερώνεται με τη βαθμολογία, τον διαχωρισμό και την απροκάλυπτη εκτίμηση. Αυτά είναι τα λεγόμενα «αντικειμενικά μέσα» που έχει ο δάσκαλος στη διάθεσή του ώστε να εκφράσει την εκτίμησή του για την εργασία του παιδιού. Περισσότερο «ύπουλα» όμως είναι τα υποκειμενικά μέσα, που πολλές φορές ο δάσκαλος δεν συγκρατείται να μην χρησιμοποιήσει. Φανερώνονται μέσα στις κρίσεις, τους συλλογισμούς, τις υποτιμητικές μιμήσεις, την ειρωνεία. Φανερώνονται ακόμα μέσα στη λησμονιά, την εγκατάλειψη, την έλλειψη εκτίμησης, την αδιαφορία. Η φυσική ποινή έχει θεωρητικά αποδυναμωθεί, χωρίς να έχει εντελώς εξοβελιστεί και συνυπάρχει με τη μη λεκτική επίκριση (παιχνίδι βλεμμάτων, γκριμάτσες αποδοκιμασίας) και με τις πιο πολιτισμένες, όχι λιγότερο οδυνηρές μορφές επίπληξης (ειρωνεία, οίκτος, αδιαφορία). Μπορεί η υποτίμηση να συντελέσει στη σχολική αποτυχία και σε διαταραχές στη φοίτηση; Έχει αποδειχθεί ότι όχι δύσκολα μπορεί το υποτιμημένο παιδί να οδηγηθεί στην παθητικότητα, την αδιαφορία ή να περάσει στην αντεπίθεση.

5. ΝΑΙ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !
Η σχολική ζωή έχει συρρικνωθεί, η σχολική μάθηση κυριαρχεί έναντι της κοινωνικής μάθησης και αξίες όπως δημοκρατία, συνεργασία, αλληλεγγύη έχουν «παραχωρήσει» τη θέση τους στον ανταγωνισμό, την αντιπαράθεση, τον ατομικισμό, το φθόνο, τη βαθμοθηρία, την υποτέλεια, την κυριαρχία. Η συλλογική προσπάθεια και ευθύνη, η ομαδικότητα -και μέσα σ΄ αυτήν η ανάπτυξη της ατομικότητας- δίνουν τη θέση τους στην παράλογη διάσπαση και σπατάλη δυνάμεων, σ΄ έναν αδιέξοδο ανταγωνισμό που βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με τις ανάγκες και τις προδιαθέσεις της νέας γενιάς που διψά για διανθρώπινη επαφή, ομαδικότητα και συναδελφικότητα. Πολύ σωστά επισημαίνεται από πλήθος ειδικών, εκπαιδευτικών, κοινωνιολόγων και ψυχολόγων ότι αυτό το κλίμα ευνοεί τη δημιουργία αντικοινωνικών συναισθημάτων και τάσεων, όπως η υπεροψία, ο φθόνος, η μνησικακία, η κακεντρέχεια, η υποκρισία και η παθολογική φιλοπρωτία. Στις απαντήσεις των πρώην μαθητών η συνεργασία και η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων αποτελεί μια από τις θετικές εμπειρίες και τα ευχάριστα βιώματά τους. Ο δάσκαλος, η δασκάλα μπορεί να υπονομεύει την ανταγωνιστική σχολική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας όρους συνεργασίας, επιβραβεύοντας τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, επιχειρηματολογώντας υπέρ της θέσης, ότι «τα καλύτερα όνειρα στη ζωή μας είναι τα συλλογικά!»

6. ΔΙΔΑΞΕ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ! ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ !
ΟΗ δάσκαλος/δασκάλα που βολεύεται στο «κοστούμι» - πανοπλία της αυθεντίας και την χρησιμοποιεί μάλιστα και ως εφαλτήριο για το κοινωνικό status του ακυρώνει γρήγορα την επικοινωνιακή σύμβαση, αποξηραίνει κάθε δυνατότητα δημιουργικής - ουσιαστικής σχέσης με τους μαθητές του. Διδάσκουμε μαθαίνοντας, σημαίνει όχι μόνο ότι διαλεκτικά προσεγγίζουμε τη γνώση, αλλά και ότι παίρνουμε από την τάξη καθετί το κοινωνικά χρήσιμο, το αξιοποιήσιμο. Ο καλός δάσκαλος δεν ξέρει μόνο να μιλάει και να μεταδίδει. ξέρει πρώτα να ακούει.

7. ΔΩΣΕ «ΧΡΩΜΑ» ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ!
Διδασκαλία δεν μπορεί να αποτελέσει ο ξύλινος μονόλογος που μετατρέπει τη μαθησιακή διαδικασία σε μια από τις πιο «στημένες» και πιο ασφυκτικές επικοινωνίες στις οποίες συμμετέχει καθημερινά ο μαθητής. Παράλληλα ο σχολικός χώρος δεν είναι απλό θέμα γεωμετρίας ή απλής και ουδέτερης διευθέτησης για τη στέγαση της μαθησιακής διαδικασίας. Η διάταξη των πραγμάτων στην τάξη (θρανία, πίνακες, έδρα, κατά παράταξιν καθίσματα) έχει συγκεκριμένη εσωτερική συνοχή και λογική, το ίδιο και η αρχιτεκτονική των σχολικών χώρων. Η γλώσσα της κίνησης του σώματος μπορεί να αλλάξει. Δώστε στις τάξεις ένα άλλο χρώμα πιο ανθρώπινο, πιο ζωηρό, πιο κοινωνικό. Δώστε στους μαθητές τη δυνατότητα να διακοσμήσουν οι ίδιοι την τάξη τους, να φέρουν αφίσες, βιβλία, περιοδικά που αγαπούν και διαβάζουν σε αυτήν. Φτιάξτε μια μικρή βιβλιοθήκη, αν αυτό είναι δυνατόν, μέσα στην τάξη με αυτά που αγαπούν να διαβάζουν τα παιδιά. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα με το μέγεθος της αίθουσας και τον αριθμό των μαθητών αλλάξτε τη διάταξη των θρανίων. Τοποθετείστε τα σε σχήμα Π και ζητήστε από τους μαθητές να εργάζονται ομαδικά προκειμένου να λύσουν μια άσκηση, να μεταφράσουν ένα κείμενο ή να διαμορφώσουν ένα επιχείρημα. Ανοίχτε δίαυλους επικοινωνίας ανάμεσα τους. Το ομαδικό πνεύμα δεν θα πέσει στα κεφάλια των μαθητών από τον ουρανό ούτε θα έρθει μέσα από τις ανταγωνιστικές εξετάσεις και τη βαθμοθηρία, όπου ο καθένας γράφει σκυφτός μπροστά στην κόλα του. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη ότι οι αναγκαίες διδακτικές μας παρεμβάσεις που κινούνται προς την κατεύθυνση ενός άλλου σχολείου αρκούν για να αλλάξουν το σχολείο. Δημιουργούν ρωγμές στο σύστημα και διαμορφώνουν τους όρους να σκεφθεί η νέα γενιά κριτικά προκειμένου να αποκτήσει τα όπλα για να αλλάξει τον κόσμο. Το σχολείο αλλάζει αλλάζοντας την κοινωνία!

8. ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ !
Στη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας, ο μαθητής, αρκετές φορές, είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στις ερωτήσεις του εκπαιδευτικού που αφορούν κατά βάση το περιεχόμενο του μαθήματος. Η όχι εύστοχη απάντηση του μαθητή, γίνεται αρκετές φορές αντικείμενο επικρίσεων , γεγονός που προετοιμάζει το έδαφος για «αφοπλισμό» του μαθητή. Αντίθετα μια λειτουργική εκμετάλλευση του λάθους, μια δυναμική κατανόησή του μέσα από την οποία δε νοείται πλέον ως αποτυχία, η αναδόμηση του σωστού μέσα από την ευκαιρία του λάθους μπορεί όχι μόνο να μην απογοητεύσει το μαθητή αλλά και να ανοίξει το σύνθετο δρόμο της μάθησης. Η γνώση είναι και αποτέλεσμα σύγκρουσης του σωστού με το λαθεμένο και ακριβώς το λαθεμένο είναι απαραίτητο για τη διατύπωση του ορθού και του κοινωνικά αναγκαίου.

9. ΕΝΘΑΡΡΥΝΕ ΜΕ!
«Ο καλός δάσκαλος/δασκάλα είναι αυτός/η που απλώνει το χέρι στην ψυχή του παιδιού και τονώνει αυτό που διαθέτει το καθένα» (Μίλτος Κουντουράς)
Το σχολικό σύστημα δεν έχει το δικαίωμα να δημιουργεί «παραμελημένα» παιδιά. Η ενθάρρυνση μπορεί να γίνει θετικό κίνητρο, ενώ η μείωση της αξίας πλήττει το μαθητή καίρια στην εικόνα που έχει για τον εαυτό του. Το πρώτο βήμα για μια επιτυχημένη επικοινωνιακή - μαθησιακή διαδικασία είναι η ενθάρρυνση.

10. ΓΝΩΡΙΣΕ ΜΕ! ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΟΥ!
«Τι ξέρουμε για τους μαθητές μας; επίδοση, διαγωγή, θέση στο θρανίο» (Γ.Κ., εκπαιδευτικός)
Έχει καθοριστική σημασία για την πορεία της διδασκαλίας και τις σχέσεις με τους μαθητές να τους γνωρίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, να συναντήσουμε τις ανάγκες τους. Και σε καμία περίπτωση γνωριμία με τους μαθητές δεν σημαίνει να πουν το όνομα τους, όπως γίνεται συνήθως στο πρώτο μάθημα. Γνωριμία με τους μαθητές σημαίνει να γνωρίσουμε την άποψη τους για τον κόσμο και τη ζωή τους, τις επιθυμίες τους, τις εργασίες που κάνουν οι γονείς τους, τις συνθήκες που επικρατούν στο σπίτι τους, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και μελετούν, τη σχέση τους με το σχολείο, το πώς περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους, το πώς σκέφτονται. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε το λόγο και τη συμπεριφορά τους και να συναντήσουμε πραγματικά τις ανάγκες τους προσαρμόζοντας τη διδασκαλία στο πολιτιστικό τους κεφάλαιο και στα υλικά μέσα που έχουν διαθέσιμα.

Πηγή:
Ανιχνευτής Επικούρειος Πέπος.

ΣΙΜΟΝΗ ΖΑΡΚΑΔΑ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ στο Ε.Κ.Π.Α. Πρώτη ανάρτηση το 2017 η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο. Ελπίζω σήμερα να είναι μία κορυφαία ψυχολόγος.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, πριν λίγα χρόνια είχα διαβάσει το πιο κάτω κείμενο και είχα εντυπωσιαστεί πάρα πολύ, εκείνη η κοπέλα, φοιτήτρια τότε, το πιθανότερο σήμερα είναι να είναι μια αξιόλογη ψυχολόγος, το εύχομαι από την καρδιά μου γιατί νομίζω πως ήταν ταλαντούχα. Αγαπητή Σιμόνη σου εύχομαι τα καλύτερα. Καλή ανάγνωση. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση  Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Πάμε λοιπόν.

Φοιτήτρια Ψυχολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών, μα κυρίως συλλέκτρια στιγμών. Δυναμική στο παρόν, αισιόδοξη για το μέλλον, πάντα και παντού ονειροπόλα και σκεπτόμενη.... Μ' αρέσει να βρίσκω κομμάτια του εαυτού μου μέσα στην τέχνη. Θεωρώ ότι τα ταξίδια είναι η πιο ουσιαστική επένδυση που μπορεί να κάνει κανείς. Μα κυρίως αγαπώ τους ανθρώπους και πιστεύω ότι είναι το μεγαλύτερο "κεφάλαιο" και η πνοή, που δίνει νόημα σε αυτόν τον κόσμο.

Να θυμηθώ να γελάσω πριν κλάψω,
Να θυμηθώ να αγκαλιάσω τον εαυτό μου πριν αυτομαστιγωθώ.
Να θυμηθώ να πιστέψω ότι μπορώ να το κάνω, πριν με πιάσει η αυτοαπόρριψη.
Να θυμηθώ να ακούσω την εσωτερική φωνή μου, πριν μου επιβληθεί έξωθεν η πορεία της ζωής μου.
Να θυμηθώ να δοκιμάσω πράγματα πριν κατασταλάξω σε αυτό που μου αρέσει.
Η ζωή ξέρει και γω την εμπιστεύομαι
Να θυμηθώ να ταξιδέψω πριν πω ότι αυτή είναι η πατρίδα μου.
Να θυμηθώ να ακούσω και να αφουγκραστώ πριν μιλήσω.
Να θυμηθώ να κοιτάξω ψηλά πριν ρίξω χαμηλά το βλέμμα μου.
Να θυμηθώ να αγαπήσω τους ανθρώπους πριν απογοητευτώ από αυτούς και χωρίσουν οι δρόμοι μας.
Να θυμηθώ να κατανοήσω τι έχουν περάσει οι άλλοι και πώς σκέφτονται πριν τους επικρίνω.
Να θυμηθώ να δω στον άλλον αυτό που είναι και όχι αυτό που θα ήθελα ή που χρειάζομαι εγώ να είναι.
Να θυμηθώ να κοιτάξω κάποιον στα μάτια πριν του γυρίσω την πλάτη.
Ακολούθησε την καρδιά σου, ξέρει τον δρόμο
Να θυμηθώ να αποδεχτώ τους άλλους με τα ελαττώματά τους πριν προσπαθήσω να τους αλλάξω για να ταιριάζουν με τα δικά μου «σωστά» δεδομένα.
Να θυμηθώ ότι στη ζωή δεν υπάρχει το τέλειο αλλά το αληθινό με τις ατέλειές του, οι οποίες το κάνουν μοναδικό
Να θυμηθώ να αντιμετωπίσω τους άλλους ως κάτι διαφορετικά αξιόλογο αλλά όχι κατώτερο.
Να θυμηθώ ότι η ζωή δεν είναι πρόβα αλλά κατευθείαν παράσταση πριν αποφασίσω να αναβάλλω κάτι.
Να θυμηθώ ότι στο τέλος θα μετανιώνω για τις ευκαιρίες που δεν πήρα, πριν αποφασίσω να κάνω πίσω.
Να θυμηθώ πριν πεθάνω…να ζήσω.

ΥΓ. Αν τώρα που είσαι φοιτήτρια αγαπητή Σιμόνη μας παρουσιάζεις τόσο όμορφα λόγια, φαντάζομαι το τι εκπλήξεις μας περιμένουν στο μέλλον. Με σεβασμό ο Επικούρειος Πέπος.

Μακάρι να μπορούσα να σας συναντήσω γιατί έχουμε κάτι κοινό, είμαι κι εγώ συλλέκτης και παρατηρητής ωραίων στιγμών.

Μια δασκάλα δεν συμπαθούσε καθόλου ένα μαθητή της. Ώσπου έμαθε το τραγικό μυστικό του. Ένα μικρό αφιέρωμα στις δασκάλες και τους δασκάλους της καρδιάς μας. Η επιλογή έγινε από την Διοτίμα.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί εκπαιδευτικοί καλημέρα, από την αγαπητή Διοτίμα έλαβα το πιο κάτω κείμενο και σας το παρουσιάζω. Η Διοτίμα αργεί να στείλει κείμενα στο ιστολόγιο αλλά όταν το κάνει έχει πάντα κάτι ξεχωριστό να μας παρουσιάσει. Έτσι και τώρα, εξάλλου ως εκπαιδευτικός που είναι και ως πρώτη πρόεδρος της ΛΟΓ κάτι παραπάνω θα ξέρει. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση. Με μεγάλη χαρά καλωσορίζουμε στην Αθήνα, μετά από την ολιγόχρονη παραμονή τους στην Κρήτη, την Ελιάνα και τον Γιάννη, δύο εκπαιδευτικούς που κοσμούν με την παρουσία τους την εκπαιδευτική κοινότητα. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Πάμε λοιπόν.

Μια δασκάλα δεν συμπαθούσε καθόλου ένα μαθητή της. Ώσπου έμαθε το τραγικό μυστικό του.
Την πρώτη μέρα της καινούργιας σχολικής χρονιάς, στάθηκε μπροστά από τα παιδιά της πέμπτης τάξης, τους συστήθηκε και στη συνέχεια τους είπε ένα μεγάλο ψέμα. Όπως και οι περισσότεροι άλλωστε δάσκαλοι, κοίταξε τους μαθητές της και τους είπε ότι τους θα τους αγαπάει και θα τους προσέχει όλους το ίδιο.
Αλλά αυτό ήταν αδύνατον, γιατί εκεί στην μπροστινή σειρά, κάθονταν ένα μικρό αγόρι, ο Τέντυ Στάλλαρντ.

Η κυρία Τόμπσον είχε παρατηρήσει τον Τέντυ από την προηγούμενη χρονιά και δεν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα. Δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά, δεν συμμετείχε στην τάξη, τα ρούχα του ήταν συνέχεια βρώμικα και σίγουρα δεν έκανε όσο συχνά έπρεπε μπάνιο.
Ο Τέντυ ήταν ένα παιδί που την δυσαρεστούσε όποτε τον έβλεπε για αυτό και απολάμβανε τις στιγμές που σχημάτιζε με τον κόκκινο στυλό της τα τεράστια Χ στα τετράδια του, έσβηνε τα λάθη του ή βαθμολογούσε με 6 και με 5 τις εργασίες του.
Στο σχολείο, όπου δίδασκε η κυρία Τόμπσον, ήταν υποχρεωμένη να ελέγχει το παρελθόν όλων των παιδιών που υπήρχαν στη τάξη της. Ακόμη και του μικρού Τέντυ. Έτσι όταν άνοιξε τα αρχεία του, την περίμενε μια μεγάλη έκπληξη.
Ο δάσκαλος που είχε τον Τέντυ στην πρώτη τάξη του Δημοτικού έγραφε για αυτόν: «Ο Τέντυ είναι ένα υπέροχο παιδί όλο χαμόγελο. Είναι οργανωτικός, μελετηρός και έχει καλούς τρόπους. Είναι μια έμπνευση για τα παιδιά που βρίσκονται γύρω του.»
Η δασκάλα που είχε τον Τέντυ στη Δευτέρα Δημοτικού έγραφε: «Είναι εξαιρετικός μαθητής, τον συμπαθούν πολύ οι συμμαθητές του αλλά ο ίδιος μοιάζει πολύ προβληματισμένος επειδή η μητέρα του πάσχει από μια ανίατη ασθένεια και η ζωή στο σπίτι του πρέπει να είναι πολύ δύσκολη.»
Η δασκάλα που τον δίδαξε στην Τρίτη Δημοτικού έγραφε: «Ο θάνατος της μητέρας του του στοίχισε πολύ. Ο ίδιος προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί, αλλά ο πατέρας του δεν του δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον. Η άσχημη κατάσταση στο σπίτι θα τον επηρεάσει πολύ σύντομα, αν δεν αλλάξει γρήγορα κάτι.»
Ο δάσκαλος του Τέντυ στην Τετάρτη Δημοτικού έγραφε: «Ο Τέντυ έχει παραιτηθεί και δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για το σχολείο. Δεν έχει πολλούς φίλους και πολλές φορές κοιμάται στην τάξη.»

Η κυρία Τόμπσον συνειδητοποίησε το πρόβλημα και αισθάνθηκε ντροπή για τον εαυτό της. Αισθάνθηκε ακόμη χειρότερα, όταν όλοι οι μαθητές της, της έφεραν χριστουγεννιάτικα δώρα τυλιγμένα με αστραφτερά περιτυλίγματα και όμορφες κορδέλες. Όλοι, εκτός από τον Τέντυ. Το δικό του δώρο ήταν αδέξια τυλιγμένο σε ένα βρώμικο, καφέ χαρτί που μάλλον πριν ήταν η σακούλα ενός παντοπωλείου.
Η κυρία Τόμπσον δυσκολεύτηκε να το ανοίξει. Τα περισσότερα παιδιά γέλασαν όταν έβγαλε από μέσα ένα βραχιόλι που είχε φτιάξει ο ίδιος με σπάγκο και πέτρες αλλά και ένα ανοιχτό, μισογεμάτο μπουκάλι με άρωμα. Σηκώθηκε από τη θέση της και σταμάτησε απότομα των γέλιο των παιδιών όταν φώναξε δυνατά πόσο πολύ της άρεσε το δώρο του. Στη συνέχεια φόρεσε το βραχιόλι και έριξε λίγο από το άρωμα στο χέρι της.

Ο Τέντυ έφυγε τελευταίος εκείνη τη μέρα από την τάξη. Βγαίνοντας από τη πόρτα γύρισε προς τη δασκάλα του και της είπε με θλιμμένη φωνή «Σήμερα κυρία μυρίζετε σαν τη μαμά μου!»
Η κυρία Τόμπσον έκλαψε πολύ εκείνη τη μέρα. Από τότε σταμάτησε να μαθαίνει τα παιδιά ανάγνωση, γραφή και αριθμητική. Αντ “αυτού, άρχισε να τα διδάσκει.
Αγαπούσε όλα τα παιδιά αλλά έδινε ιδιαίτερη προσοχή στον μικρό Τέντυ. Κάθε φορά που τον βοηθούσε στα μαθήματα του, το μυαλό του έμοιαζε να ζωντανεύει. Όσο περισσότερο τον ενθάρρυνε, τόσο πιο γρήγορα απαντούσε στις ερωτήσεις της. Μέχρι το τέλος του έτους, ο Τέντυ είχε γίνει ένα από τα πιο έξυπνα παιδιά της τάξης και, παρά το ψέμα της ότι θα αγαπούσε όλα τα παιδιά το ίδιο, ο Τέντυ ήταν πλέον και επίσημα ο αγαπημένος της.
Την επόμενη χρονιά η κυρία Τόμπσον ανέλαβε πάλι την Πέμπτη Δημοτικού και έβλεπε τον Τέντυ μόνο στα διαλείμματα. Μια μέρα, προς το τέλος του έτους, βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα του σπιτιού της. Το σημείωμα είχε την υπογραφή του Τέντυ και έγραφε: «Είσαστε ακόμη η καλύτερη δασκάλα που είχα ποτέ στη ζωή μου».
Έξι χρόνια μετά η κυρία Τόμπσον έλαβε άλλο ένα σημείωμα, αυτή τη φορά με το ταχυδρομείο. Ήταν πάλι ο Τέντυ και της έγραφε ότι είχε τελειώσει τρίτος σε βαθμό το Λύκειο, αλλά εκείνη ήταν ακόμη η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.
Τέσσερα χρόνια μετά, πήρε άλλη μια επιστολή από τον Τέντυ. Της έγραφε ότι είναι δύσκολα στο Πανεπιστήμιο αλλά πολύ σύντομα θα έπαιρνε το πτυχίο του και με καλό βαθμό. Τέλειωσε το γράμμα του γράφοντας ότι ακόμη εκείνη είναι η καλύτερη και η πιο αγαπημένη του δασκάλα που είχε ποτέ.
Έπειτα από τέσσερα χρόνια άλλο ένα γράμμα από τον Τέντυ έκανε την εμφάνιση του στο ταχυδρομικό κουτί της κυρία Τόμπσον. Της έγραφε ότι αφού πήρε το πτυχίο του, αποφάσισε να προχωρήσει λίγο ακόμη τις σπουδές του. Τέλειωνε την επιστολή γράφοντας ότι παραμένει η καλύτερη και η αγαπημένη του δασκάλα. Αλλά αυτή τη φορά το όνομα με το οποίο υπέγραφε ήταν διαφορετικό: Δρ. Θίοντορ Φ. Στάλλαρντ

Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Η κυρία Τόμπσον πήρε ακόμη ένα γραμμα από τον Τέντυ εκείνη την άνοιξη. Της έγραφε ότι είχε βρει μια κοπέλα και επρόκειτο να την παντρευτεί. Της έλεγε ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει μερικά χρόνια πριν και αναρωτιόταν αν θα μπορούσε εκείνη, να καθίσει στη θέση που κάθεται η μητέρα του γαμπρού. Φυσικά εκείνη το έκανε..
Πήγε στο γάμο φορώντας στο χέρι εκείνο το βραχιόλι από πέτρες που της είχε κάνει δώρο ο Τέντυ και φορώντας το άρωμα που του θύμιζε τη μητέρα του.

Την στιγμή που ο Δρ. Στάλλαρντ την αγκάλιασε της ψιθύρισε στο αυτί: «Σας ευχαριστώ, κυρία Τόμπσον, γιατί πιστέψατε σε μένα. Σας ευχαριστώ τόσο πολύ γιατί με κάνατε να αισθανθώ σημαντικός και μου δείξατε πως μπορώ να κάνω τη διαφορά».
Η κυρία Τόμπσον με δάκρυα στα μάτια του απάντησε: «Τέντυ, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Εσύ είσαι αυτός που μου έμαθε ότι μπορώ να κάνω τη διαφορά. Δεν ήξερα πώς να διδάξω τους μαθητές μου μέχρι που σε γνώρισα.»

Φίλες και Φίλοι αυτό το άρθρο είναι ένα μικρό κόσμημα και είναι αφιερωμένο στην δασκάλα μου την κυρία Μάρθα, στους δασκάλους μου και στις σημερινές δασκάλες και δασκάλους που κάτω από αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο. Προσοχή εννοώ τις δασκάλες και τους δασκάλους που το αξίζουν, που έχουν επίγνωση της αποστολής τους. Παρακαλώ βοηθήστε να διαδοθεί ένα πολύ όμορφο μήνυμα, κοινοποιώντας το άρθρο στους φίλους σας. Δασκάλες και Δάσκαλοι προσπαθήστε να μην κρίνετε από το περιτύλιγμα και μην υποτιμάτε ποτέ μα ποτέ την δύναμη που έχετε και που μπορεί να αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων γύρω σας.

ΥΓ. Αν είσαι δασκάλα η δάσκαλος και διαβάσεις αυτό το κείμενο σκέψου πως ανάμεσα στα παιδιά που διδάσκεις ίσως να βρίσκεται ένας Τέντυ. Σε χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Υ.Γ. Όταν βρεθώ ξανά με την δασκάλα μου θα της δώσω να διαβάσει αυτό το κείμενο, είμαι σίγουρος πως θα συγκινηθεί.

ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ. Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΚΑ [ΚΟΝΤΑΞΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ].

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, από τον Αρκά [ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΤΑΞΗΣ] έλαβα το πιο κάτω κείμενο με την παράκληση να το αναρτήσω στο δικό μας ιστολόγιο. Ο Αρκάς ο οποίος έχει περάσει και από το LSI γνωρίζει πολύ καλά τα θέματα των δημοσίων σχέσεων. Σας προτρέπω κι εγώ να διαβάσετε το πιο κάτω κείμενο, ίσως σας βοηθήσει. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Και όπως λέει και ο σοφός διδάσκαλος 'Ερρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς. Να τους ακούτε τους Πιαλειώτες, κάτι παραπάνω ξέρουν αυτοί.

Βελτίωση της Επικοινωνίας με τους γύρω μας.
Εάν νιώθετε ότι οι σχέσεις σας με τους υπόλοιπους ανθρώπους δεν είναι αυτές που θα θέλατε μάλλον δεν έχετε μπει στον κόπο, από τη μία πλευρά να παρατηρήσετε τις αντιδράσεις τους και από την άλλη πλευρά, να εκπαιδεύσετε κατάλληλα τον εαυτό σας. Ακριβώς όπως μαθαίναμε στο σχολείο πολλά ενδιαφέροντα πράγματα (τα οποία όμως δεν χρησιμοποιήσαμε στις περισσότερες περιπτώσεις ποτέ!!) καλό είναι να μάθουμε τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν αποτελεσματικά μεταξύ τους απορρίπτοντας παλιές συνήθειες - που εμποδίζουν τη σωστή επικοινωνία - και υιοθετώντας νέες και πιο αποτελεσματικές!

Αυτό που καλό είναι να γνωρίζουμε αρχικά είναι ότι όταν αναφερόμαστε στην επικοινωνία διαχωρίζουμε την προσωπικότητα του συνομιλητή μας από τη συμπεριφορά του. 

Κι αυτό γιατί η Προσωπικότητα είναι το σύνολο όλων των ιδιαιτέρων γνωρισμάτων μας, που αντλήσαμε από κληρονομικά και επίκτητα χαρακτηριστικά, το οποίο και μας καθιστά μοναδικούς ενώ η Συμπεριφορά είναι η εξωτερίκευση της ιδιαιτερότητας μας, ανάλογα με την ψυχική μας κατάσταση, τα γεγονότα που μας επηρεάζουν, το χώρο στον οποίο βρισκόμαστε και τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμαστε. Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων με τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους μας βοηθούν ή στην αντίθετη περίπτωση υποσκάπτουν την αποτελεσματική επικοινωνία με τον περίγυρό μας είτε επαγγελματικό είτε κοινωνικό.
Παρακάτω αναφέρουμε ενδεικτικά συγκεκριμένες συμπεριφορές μη αποτελεσματικής επικοινωνίας που καλό είναι να αποφεύγονται κατά τη συναναστροφή και επικοινωνία με άλλους ανθρώπους:

1. Μην κοιτάτε το πάτωμα όταν μιλάτε σε κάποιον.
Όταν μιλάμε σε κάποιον τον κοιτάμε στα μάτια. Τώρα εάν κάποιοι άνθρωποι κατά την παιδική τους ηλικία είχαν μάθει ότι το να κοιτάνε κάποιον απευθείας στα μάτια όταν τους μιλάει ήταν αγένεια, τότε θα χρειαστεί αυτή η συνήθεια να αλλάξει!

2. Καμπουριάζετε όταν στέκεστε ή κάθεστε. 

Σταθείτε σε όρθια στάση. Στην κοινωνία μας το να είναι κάποιος ψηλός θεωρείται πλεονέκτημα. Όταν καμπουριάζετε φαίνεστε ακόμα πιο κοντός/η και ακόμα χειρότερα εκπέμπετε μέσα από τη γλώσσα του σώματος συστολή και παθητικότητα. Το να έχετε ίσια κορμοστασιά βοηθά στο να φαίνεστε ψηλότεροι και παράλληλα η εικόνα σας προς τους άλλους εκπέμπει αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

3. Δεν χαμογελάτε αρκετά. 

Κανείς δεν θέλει να περάσει χρόνο με κάποιον που είναι σε κακή διάθεση. Εάν δεν αισθάνεστε στα πάνω σας, προσπαθήστε να κρατήσετε την απόστασή σας. Οι άνθρωποι αγαπούν να περνούν το χρόνο τους με αισιόδοξους και θετικούς ανθρώπους. Κάντε μια προσπάθεια να χαμογελάσετε και υιοθετήστε τη συνήθεια να βρίσκετε μικρά πράγματα που αξίζουν το χαμόγελό σας στην καθημερινότητά σας.

4. Αποφεύγετε να μιλάτε σε αγνώστους. 

Από την ημέρα που γεννηθήκατε, οι γονείς σας, σας είχαν συμβουλεύσει να μη μιλάτε σε αγνώστους. Οk, τώρα μεγαλώσατε και τα πράγματα έχουν αλλάξει! Προκειμένου να αναπτύξετε εξαιρετικές διαπροσωπικές ικανότητες χρειάζεται να μπορείτε να επικοινωνείτε άνετα με όλους τους τύπους των ανθρώπων και να επιδιώκετε μάλιστα να επικοινωνείτε με αντίθετους τύπους ανθρώπων από εσάς προκειμένου να εξασκηθείτε ακόμα περισσότερο.

5. Κάνετε κακή πρώτη εντύπωση. 

Γνωρίζατε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σας κρίνουν μόνο από την πρώτη εντύπωση που θα τους κάνετε; Φροντίστε λοιπόν η πρώτη εντύπωση που θα δημιουργήσετε να είναι θετική ή τουλάχιστον να αποφύγετε να προκαλέσετε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θα θέλατε.

6. Δεν εκφράζεστε σωστά τόσο λεκτικά όσο και γραπτά. Προκειμένου να αναπτύξετε εξαιρετικές διαπροσωπικές σχέσεις, θα πρέπει να είστε καλός συνομιλητής. Με αυτό δεν εννοούμε να μιλάτε πολύ και να γίνεστε κουραστικός, το αντίθετο μάλιστα. Χρειάζεται να αρθρώνετε τις λέξεις σωστά και να εκφράζεστε κατανοητά δίνοντας το χρόνο στο συνομιλητή σας να εκφράσει και εκείνος την άποψή του και δείχνοντας ότι τον/την σέβεστε.

7. Δεν είστε ένας καλός ακροατής. 

Έχετε ποτέ παρατηρήσει πως έχετε την τάση να σκέφτεστε άσχετα περιστατικά της καθημερινότητάς σας όταν ξεκινά κάποιος να σας μιλά; Εντάξει, μπορεί να μη σας νοιάζει τόσο το συγκεκριμένο πρόσωπο όμως εάν αντί να σκέπτεστε εκείνη τη στιγμή τι θα ψωνίσετε από το super market ή τι ώρα θα βγάλετε το σκύλο βόλτα, θα ήταν πιο αποτελεσματικό να κάνετε μια προσπάθεια να ακούσετε τι έχει να σας πει. Που ξέρετε, μπορεί να ακούσετε κάτι που δεν γνωρίζατε ως πληροφορία πιο πριν. Επιπλέον, προσπαθήστε να βάλετε τον εαυτό σας στη θέση του ώστε να μπορέσετε να καταλάβετε τι προσπαθεί να πει. Οι περισσότεροι άνθρωποι αρέσκονται στο να μιλάνε παρά να ακούνε……όμως όσο σημαντικό είναι να μιλάμε, τόσο σημαντικό είναι να ακούμε. Και θυμηθείτε ότι ο ρυθμός της ομιλίας είναι 100-150 λέξεις στο λεπτό ενώ ο ρυθμός της σκέψης είναι 250-500 λέξεις το λεπτό. Άρα στην επικοινωνία το πλεονέκτημα της διαφοράς το έχει ο ακροατής.

8. Δεν κρατάτε επαφή με τους γνωστούς σας. 

Για να βεβαιωθείτε ότι έχετε τις καλύτερες σχέσεις με όλους τους ανθρώπους που γνωρίζετε, θα πρέπει να μείνετε σε επαφή μαζί τους. Θα πρέπει να ελέγχετε τακτικά τη λίστα επαφών σας και να επιδιώκετε να επικοινωνείτε μαζί τους – όχι μόνο όταν χρειάζεστε κάτι από αυτούς – αλλά κυρίως όταν θέλετε να τους υπενθυμίσετε την παρουσία σας και γιατί όχι να δείτε πως μπορείτε και εσείς να τους φανείτε χρήσιμοι.

9. Δεν είστε προ-δραστικοί (proactive) . 

Όταν δεν είστε ικανοποιημένοι από την υπάρχουσα κατάσταση πάρτε το τιμόνι στα χέρια σας! Διευρύνετε το δίκτυο των επαφών σας, επιδιώξτε να γνωρίσετε νέα άτομα και βγείτε από τη μιζέρια! Στην πραγματικότητα κανείς δεν νοιάζεται, αν είστε δυσαρεστημένοι, εκτός ίσως από τη μαμά σας!

10. Δεν απολαμβάνετε την (κοινωνική σας) ζωή. 

Εάν θέλετε οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τη συντροφιά σας, θα πρέπει να τους αφήσετε να μάθουν ότι είστε ένα διασκεδαστικό και ενδιαφέρον άτομο. Αποκτήστε hobby, βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας γιατί μόνο έτσι θα απολαύσετε την ισορροπία σε όλους τους τομείς της ζωής σας.

11. Δεν αντιμετωπίζετε τους φόβους σας. 

Στην πραγματικότητα, αυτό αφορά όλες τις πτυχές της ζωής σας, αλλά σε αυτό το πλαίσιο αναφέρομαι στη δυσκολία ίσως μπορεί κάποιος να αντιμετωπίζει είτε να γνωρίζει νέους ανθρώπους είτε να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις στα επαγγελματικά. Αν χρειάζεται να κάνετε κάτι λογικό, αλλά τα συναισθήματα σας ,σας εμποδίζουν στην ολοκλήρωση του στόχου σας , τότε θα πρέπει να αναλύσετε την κατάσταση και να χρησιμοποιήσετε την κοινή λογική ώστε να κατανοήσετε στην πραγματικότητα τι σας κρατά πίσω.

12. Δεν έχετε ανοιχτό τρόπο σκέψης. 

Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων εκεί έξω. Υπάρχουν διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικές φυλές, διαφορετικές κουλτούρες και διαφορετικές γλώσσες. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και όλοι μας έχουμε το δικό μας προσωπικό στυλ επικοινωνίας. Το σημαντικό είναι να επικεντρωθούμε στα θετικά στοιχεία της επικοινωνίας μας και να βελτιωνόμαστε καθημερινά σε αυτά που νιώθουμε ότι χρειαζόμαστε κατά την άποψή μας βελτίωση.
Το κλειδί στην επικοινωνία πέρα από την αποδοχή και τον σεβασμό του συνομιλητή μας είναι να μάθουμε να αποδεχόμαστε τους άλλους για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα θέλατε εσείς να είναι για σας!
Αναρτήθηκε από geo pi στις 7:08 π.μ.
Ανιχνευτής ο Πεπέ.

Ένα ποίημα του ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ με τίτλο ''Σώπα μη μιλάς'' επίκαιρο μιας και τα τόσα εκατομμύρια πολιτών στην ευρωπα'ι'κή ένωση Σιωπούν παρ' ό,τι συμβαίνουν γύρω μας τραγικά γεγονότα.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επικούρειοι και όχι μόνο καλησπέρα από την Κάντζα. Το μενού της σημερινής ανάρτησης έχει να κάνει με την σιωπή, την σιωπή που επικρατεί γύρω μας τι στιγμή που δολοφονούνται χιλιάδες άμαχοι, γυναίκες και παιδιά και όλοι σιωπούν. Μα τι κόσμος είναι αυτός; Όλος ο κόσμος πια είναι ένα καζάνι που βράζει και αλίμονο όταν εκραγεί. Κάτι ήξερε ο ποιητής όταν έγραφε το πιο κάτω ποίημα, ίσως να έβλεπε αυτά που ζούμε σήμερα, ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Οι ποιητές γιατί σιωπούν; που είναι όλοι αυτοί οι λαλίστατοι; Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Αζίζ Νεσίν

Σώπα μη μιλάς…


Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.


Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλασα,έπαιζα μου λέγανε:
“σώπα”.

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :”εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!”

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
“κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ….σώπα!”

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
“Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε,
“θα βρείς το μπελά σου, σώπα”.

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
“Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα”
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.

Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”.
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
“Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα”
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”.
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.

Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”.

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’ την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.

Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς
χωρίς να μιλάς να λές “έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς”
Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ’την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις 

Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:

ΜΙΛΑ!…

Επιτέλους!!!

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, αυτή η ανάρτηση που διαβάζετε αυτή τη στιγμή έχει για μένα σημαντική συναισθηματική φόρτιση για δύο λόγους, ο πρώτος είναι η αγαπημένη μας Κουλίτσα. Την Κουλίτσα την γνώρισα το 1979 στην Δεινοστράτου 31-33 η δική της οικογένεια έμεινε στον τρίτο όροφο και η δική μου στον δεύτερο. Μία κόρη αυτοί μία κόρη κι εμείς, η δική τους κόρη 15 χρόνια περίπου πιο μεγάλη από την δική μας. Η Κουλίτσα σύζυγος του Κυριάκου Μιχελουδάκη με καταγωγή η Κουλίτσα από τα Καλύβια Μεσογείων αγάπησε και την δική μας κόρη σας δικό της παιδί. Ζήσαμε εκεί 25 χρόνια, είμασταν σαν μία οικογένεια. Η αγαπημένη μας Κουλίτσα πριν 2 χρόνια περίπου άρχισε σιγά σιγά να χάνει την μνήμη της, δυστυχώς υπάρχουν γύρω μας πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Η σημερινή αφιέρωση είναι για την Κουλίτσα μας, μέσα στην ατυχία της είναι τυχερή που έχει μία κόρη αστέρι, είναι η παλιά γραμματέας που είχα στην ΟΚΡΑ. Η κατάσταση σήμερα της Κουλίτσας έχει χειροτερέψει δυστυχώς. Η Κουλίτσα μπορεί να μην θυμάται λόγω του προβλήματος αλλά εμείς θυμόμαστε πολύ καλά το πόσο μας αγαπούσε και το πόσο μας βοήθησε. Το πιο κάτω γράμμα το έγραψε κάποια μητέρα προς το παιδί της και νομίζω πως μας αφορά όλους μας, είτε σαν γονείς είτε ως παιδιά. 

Είναι ένα γράμμα προειδοποίηση για όλα όσα πρόκειται να βιώσει το παιδί της τώρα που εκείνη μεγαλώνει και δεν θα μπορεί να φροντίζει ούτε εκείνο ούτε καν τον εαυτό της. Το γράμμα μιλά για τη δύναμη της αγάπης, για την ανταπόδοση συναισθημάτων αλλά και για το μεγαλείο της ψυχής μιας μάνας που μπορεί να κινήσει βουνά προκειμένου να βλέπει το παιδί της ευτυχισμένο. Διαβάστε το...

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ........

Αγαπημένο μου παιδί

την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα

- κι αυτό φοβάμαι πως δεν θα αργήσει να γίνει -

- κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις...

Μπορεί τα χρόνια μου να πέρασαν.

Μπορεί οι ρυτίδες να χάραξαν το πρόσωπό μου...

Όμως ούτε η καρδιά μου έχασε την τρυφερότητά της, ούτε τα μάτια μου την καλοσύνη τους...

Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου και με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα τον ερχομό σου!

Και όταν το θαύμα έγινε, από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!

Στα χρόνια που πέρασαν ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν!

Όμως ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές...

Γι' αυτό αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση...

Θυμήσου με πόση υπομονή ξόδευα ώρες ατελείωτες να σε βοηθώ!

Όταν μιλάμε, εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δύο και τρεις φορές μην με παρεξηγείς. Άκουσέ με.

Όταν ήσουν μικρό παιδί έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Όταν δε θέλω να κάνω ντους μη θυμώνεις... Θυμήσου τις χιλιάδες δικαιολογίες που έβρισκες προκειμένου να με πείσεις να μην σε λούσω...

Όταν διαπιστώνεις την άγνοιά μου πάνω στη νέα τεχνολογία δώσε μου τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστώ και μην με κοιτάς με ένα περιπαιχτικό χαμόγελο...

Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι, δώσε μου χρόνο να το θυμηθώ. Και αν δεν μπορώ μην εκνευρίζεσαι.

Το πιο σημαντικό δεν είναι η ίδια η συζήτηση αλλά η χαρά να είμαστε μαζί και να συζητάμε..

Σου δίδαξα τόσα πολλά πράγματα! Να τρως σωστά... Να ντύνεσαι σωστά...

Να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος...

Όταν δε θέλω να φάω μην με πιέζεις.

Ξέρω πολύ καλά πότε πρέπει και πότε όχι...

Και όταν τα κουρασμένα πόδια μου δεν μου επιτρέπουν να περπατώ μην στεναχωριέσαι. Φυσικό είναι! Δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ.

Το ίδιο έκανα κι εγώ όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα...

Το ξέρω ότι η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να είμαι τόσο δραστήρια όσο θα ήθελα. Ωστόσο τα καταφέρνω να επιβιώνω. Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ...

Κάποια μέρα θα καταλάβεις ότι παρά τα λάθη μου, πάντα ήθελα το καλύτερο για σένα...

Και προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να ετοιμάσω το δρόμο σου!

Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου με υπομονή, αγάπη και ειρήνη.

Κι εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα...

Σ΄αγαπώ.....

Η μαμά σου.....

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Υ.Γ. Ο Δεύτερος λόγος είναι ένας αληθινός φίλος που ξαφνικά άρχισε να έχει μερική απώλεια μνήμης, μακάρι να είναι μόνο αυτό. Όταν πρωτοδιάβασα αυτό το γράμμα δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Για μία ακόμη φορά δικαιώνεται ο σοφός διδάσκαλος από την ιστορική και πνευματική Πιάλεια που λέει: Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι νωρίς.

Εγώ προσπαθώ να μάθω, αν κάνεις κι εσύ το ίδιο ίσως και να συναντηθούμε στα μισά της διαδρομής. Εσύ αποφασίζεις. Η επιλογή έγινε από την Διώνη.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, από τον φίλο Κώστα Γαρδικιώτη,  σχετικά με την σπορά έλαβα το πιο κάτω μήνυμα: 'Αμα σπείρουμε φωτοβολταικά ,στα γόνιμα εδάφη του Θεσσαλικού κάμπου ,τι θα δρέψουμε ; Η απάντηση είναι ηλεκτρικό ρεύμα! Αλλά τι να το κάνεις το ηλεκτρικό ρεύμα άμα δεν έχεις ψωμί να φας;;;!!! 

Πάμε τώρα στην ανάρτηση της ημέρας, το κείμενο το έλαβα από την Διώνη, είναι δασκάλα και διδάσκει στα χωριά της κάτω Ιταλίας. 

Εμείς άραγε τι έχουμε μάθει;

Σας χαιρτώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Έμαθα –
ότι παίρνει χρόνια να οικοδομήσεις εμπιστοσύνη, και αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να την καταστρέψεις.

Έμαθα –
ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε αγαπήσει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι άξιος να αγαπηθείς. Τα υπόλοιπα επαφίονται στους άλλους.

Έμαθα –
ότι ανεξαρτήτως πόσο καλός φίλος είναι κάποιος, κάποιες φορές θα σε πληγώσει, και εσύ θα πρέπει να τον συγχωρήσεις.

Έμαθα –
ότι δεν έχει σημασία τι έχεις στη ζωή σου, αυτό που μετράει είναι ποιους έχεις στη ζωή σου.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει ποτέ να καταστρέφεις μια συγγνώμη με μία δικαιολογία.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου, με ότι καλύτερο μπορούν οι άλλοι να κάνουν.

Έμαθα –
ότι αρκεί μια στιγμή για να κάνεις κάτι που θα σε στενοχωρεί όλη σου τη ζωή.

Έμαθα –
ότι χρειάζεται πολύς χρόνος για να γίνεις αυτός που θέλεις να είσαι.

Έμαθα –
ότι θα πρέπει πάντα να αποχωρίζεσαι τα αγαπημένα πρόσωπα με λόγια αγάπης. Μπορεί να είναι η τελευταία φορά που τα βλέπεις.

Έμαθα –
ότι είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που κάνουμε, δεν έχει σημασία το πώς αισθανόμαστε για αυτό που κάνουμε.

Έμαθα –
ότι είτε μπορείς να ελέγχεις τη συμπεριφορά σου είτε θα σ’ ελέγχει αυτή.

Έμαθα –
ότι ανεξάρτητα από το πόσο θερμή είναι μια σχέση στην αρχή, το πάθος εξασθενίζει και πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο να πάρει τη θέση του.

Έμαθα –
ότι ήρωες είναι αυτοί που κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει, όταν χρειάζεται να γίνει, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.

Έμαθα –
ότι τα χρήματα είναι ένας άθλιος τρόπος να αξιολογείς την ζωή σου.

Έμαθα –
ότι μερικές φορές οι άνθρωποι που περιμένεις να σε κλωτσήσουν όταν είσαι στα κάτω σου, είναι αυτοί που θα σε βοηθήσουν να πάρεις τα πάνω σου.

Έμαθα –
ότι όταν είμαι θυμωμένος έχω το δικαίωμα να το δείχνω, αλλά αυτό δεν μου δίνει το δικαίωμα να γίνομαι σκληρός με τους άλλους.

Έμαθα –
ότι η αληθινή φιλία διατηρείται ακόμα και όταν υπάρχει μεγάλη απόσταση. Το ίδιο ισχύει και για την αληθινή αγάπη.

Έμαθα –
ότι μόνο και μόνο επειδή κάποιος δεν σε αγαπάει με τον τρόπο που θέλεις, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει όσο περισσότερο μπορεί.

Έμαθα –
ότι η ωριμότητα σχετίζεται περισσότερο με τις εμπειρίες που είχες καθώς και από τι έχεις μάθει από αυτές, και λιγότερο από το πόσα γενέθλια γιόρτασες.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει ποτέ να λες σ’ ένα παιδί ότι τα όνειρά του είναι εξωπραγματικά. Τι τραγωδία θα ήταν αν σε πίστευε.

Έμαθα –
ότι δεν είναι πάντα αρκετό να σε συγχωρέσουν οι άλλοι. Αρκετές φορές πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας.

Έμαθα –
ότι δεν έχει σημασία πόσο άσχημα ράγισε η καρδιά σου, η ζωή δεν σταματά για να ξεπεράσεις τη θλίψη σου.

Έμαθα –
ότι οι περιστάσεις και οι συνθήκες μπορεί να έχουν επηρεάσει το ποιοι είμαστε, όμως είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που έχουμε γίνει.

Έμαθα –
ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.

Έμαθα –
ότι μόνο και μόνο επειδή δύο άτομα μαλώνουν, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλο. Ισχύει και το αντίθετο, επειδή δεν μαλώνουν δεν σημαίνει ότι αγαπούν ο ένας τον άλλο.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει να είμαστε τόσο πρόθυμοι να μάθουμε ένα μυστικό. Θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μας για πάντα.

Έμαθα –
ότι δύο άνθρωποι μπορούν να κοιτούν ακριβώς το ίδιο πράγμα και να βλέπουν κάτι εντελώς διαφορετικό.

Έμαθα –
ότι τα διαπιστευτήρια στον τοίχο, δεν σε κάνουν αξιοπρεπή άνθρωπο.

Έμαθα –
ότι οι άλλοι θα ξεχάσουν τι τους είπες, θα ξεχάσουν τι τους έκανες, αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ πώς τους έκανες να αισθάνονται.

Έμαθα- Υ.Γ. Επικούρειου Πέπου.
ό,τι στην Ελλάδα αρκετοί έχουμε ξεχάσει τις λέξεις συνέπεια, σεβασμός, νόμος, λόγος, εμπιστοσύνη, παιδεία, φιλοσοφία, ποίηση, λογοτεχνία, καλημέρα, καλησπέρα, ήθος, αξιοπρέπεια, ευχαριστώ, παρακαλώ, αλληλεγγύη, καλοσύνη, ευγένεια, φιλοξενία.

Omer Washington, Παλαιστίνιος δημοσιογράφος Βραβευμένος το 2007 με το «Martha Gellhorn Prize for Journalism»

ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΥΝ ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ. [υπάρχουν ακόμα δύο].

Φίλες και Φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο χωριό του Πεπέ, τα τέσσερα ποιήματα που ακολουθούν, με κορυφαίο το πρώτο το οποίο έγραψε ο εκλεκτός μου φίλος - φιλόλογος Παναγιώτης Λαδιάς όταν επισκέφθηκε το Μαγευτικό το 2007 

Και τα τέσσερα ποιήματα μιλούν για τις ομορφιές που θα συναντήσει ο επισκέπτης όταν επισκεφθεί αυτό το ποιητικολογοτεχνικό χωριό που ξεκουράζεται εδώ και πολλούς αιώνες στους πρόποδες του Κερκέτιου Όρους. Ίσως να είναι και το μοναδικό χωριό που το διασχίζουν δύο ποταμοί και κατά μία έννοια θα μπορούσε κάποιος να πει πως στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι υπάρχει και ένα μικρό νησί!!!! Ναι ακριβώς όπως το διαβάσατε, πρώτος ο Επικούρειος Πέπος είχε μιλήσει για το GORGOGIRI BEACH κάποιος παρατηρητικός αμέσως θα διαπιστώσει πως η πέρα γειτονιά είναι μία νησίδα ανάμεσα σε δύο ποταμούς, τον Κεφαλοπόταμο και τον Ξυλοπαροικιώτη, άρα; Να γιατί εκτός των άλλων το Μαγευτικό κοκορεύεται πως είναι και νησί!!

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη.

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού
και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.
Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,
της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,
νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.
Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,
όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,
σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.
Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα
κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,
των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.
Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,
γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει
του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.
Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή
με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,
και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.
Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,
η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,
σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.
Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,
βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα
που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.
Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,
προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,
καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.
Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."
-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.

Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,
όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,
όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,
εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου
θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.

Π.Λ.

ΥΓ. Κλείσε το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι στην καρδιά σου και θα νιώσεις την αύρα του Κερκέτιου όρους να σου χαϊδεύει τα μάγουλα, θα νιώσεις τη δροσιά του Κεφαλοπόταμου να ποτίζει την ψυχή σου, θα νιώσεις τ' αρώματα της ρίγανης, της Φλαμουριάς, και των αρωματικών φυτών να ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σου σύστημα, θα νιώσεις την φιλοξενία των Γοργογυραίων να σε καλούν να επισκεφτείς το χωριό τους ξανά και ξανά, θα νιώσεις την ηδονή που εκπέμπουν οι Μούσες και οι Νύμφες του δάσους και του ποταμού, αυτά και άλλα πολλά μαγικά θα σου συμβούν αν κλείσεις στην 💓 το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το οποίο ύμνησε με το πιο πάνω ποίημα ο μέγιστος φιλόλογος και ποιητής Παναγιώτης Λαδιάς όταν το επισκέφτηκε και το ερωτεύτηκε.
Ίσως να είναι το πιο ερωτεύσιμο χωριό στην ελληνική επικράτεια.
Εσύ ακόμα το σκέφτεσαι;
Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

==================


[ΔΕΥΤΕΡΟ]

Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,
κ’ εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη
ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·
έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.

Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις
και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές, στον δρόμο 

μη προχώρει του ταξιδιού σου πια.
Aλλού ποιον τόπο θα ζητήσεις καλύτερον απ’ το Γοργογύρι;

Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,
των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·
και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις, ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.

Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις
που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ’ το βουνό θα δεις
τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις... πώς να
μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;

Πως αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.
Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.
Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,
οι καρποί,τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.

Από ένα ποίημα του ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο ποιητική αδεία.

=================

[ΤΡΙΤΟ]

Απ' όταν χώρισε θαρρώ/
Το χώμα από τον ουρανό/
Καμαρωτό μ' αλαζονεία/
Και μες στη θεία ησυχία/

Το Κερκέτιον όρος μια κορφή υψώνει/
Στο Γοργογύρι και καμαρώνει/
Και όταν ρίχνουμε ματιές/
Στους κάμπους με τις κερασιές/

Ο ήλιος πάει πολύ ψηλά/
Κρύβεται πίσω από το βουνό/
Νύχτα και να τ' ολόγιομο φεγγάρι/
Που αμυδρά το φως του βλέπω πάλι/

Τ' άσπρα σύννεφα διστάζουν/
Να το αγγίξουν πλησιάζουν/
Και όλα τα πουλιά μαζί φωνάζουν/
Γοργογύρι είσαι το πιο όμορφο χωριό/.

Γιαμάμπε Ακαχίτο.

=================

[ΤΕΤΑΡΤΟ]

ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Σε θυμάμαι σαν ένα λαμπερό ουράνιο τόξο
Στους δρόμους του ουρανού
Σε θυμάμαι όπως όλοι μας νοσταλγικά
Θυμόμαστε φίλους εκλεκτούς

Σε νιώθω στο φώς, στον αγέρα
Στο άρωμα των λουλουδιών
Και γεμίζει η άδεια μου ψυχή από τις ομορφιές σου
Και των πουλιών τις μουσικές.

Βυθίζομαι στο κελάρυσμα των νερών του Κεφαλοπόταμου
Και με τη θύμησή σου, 

κάθε στεναγμό και κάθε πόνο
Σε αυτό το όνειρο ξεχνώ

Πιο κοντά μου σε νιώθω
Όσο κι αν μακριά σου φεύγω
Γιατί η εικόνα σου είναι μέσα μου
Σκιά που υπερνικά τη σκέψη μου

Όμορφο Γοργογύρι σε θυμάμαι
Γιατί γεμίζεις τα όνειρά μου,
Με χρώματα, με αρώματα
Και με κάθε λογιών χαρίσματα.

Θυμάμαι τις μαγικές βραδιές
Στην αυλή των θαυμάτων
Και νοσταλγώ την κάθοδο των αστεριών.
Ω! μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι πόσο πολύ σ’ αγαπώ.

ΥΓ. αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει στην 💓 τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

===================

ΠΕΜΠΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ

Νάτο, εμπρός σας, ανάμεσα σε δυό πλαγιές/
Το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι/ 

με της Μούσες και τις Νύμφες/
Ντυμένο στ' άσπρα τον χειμώνα να το χαϊδεύουν οι νιφάδες του χιονιά.

Και στα πράσινα την άνοιξη/

με τα γάργαρα νερά να κυλαρίζουν διασχίζοντας το/ 

αριστερά του οι ιεροί βράχοι των Μετεώρων/ 

και δεξιά του η πνευματική και ιστορική Πιάλεια/

Τέτοια ομορφιά επισκέπτη σε άλλον τόπο δεν θα δεις/
Παρά μόνο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι/ 

που το έχουν υμνήσει ποιητές και συγγραφείς/
Βρίσκεται ξαπλωμένο στην αγκαλιά του Κερκέτιου όρους. 

Με την "αστραπή" στην κορυφή του/

Εκεί, στην κορυφή, σε οδηγεί το φημισμένο/

και ξακουστό σε όλους μονοπάτι, του Ασκληπιού/
Με τα πολλά γλυπτά, τα εικαστικά της φύσης.

Εκεί θα συναντήσεις τον μικρό Κερκέτη, 

τον βοηθό του Ασκληπιού/

βότανα και μυρωδικά, καλότχιες, ξωτικά,/ 

και όμορφες κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά.

====================

ΕΚΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ

Να το, εμπρός, ανάμεσα
σε δυο πλαγιές προβάλει
Πανέμορφο , Μαγευτικό και
Ονειρικό το Γοργογύρι/
Που τον χειμώνα ντύνεται
άσπρο μαργαριτάρι.

Γεμάτο δροσιά την άνοιξη,
πράσινο βελουδένιο
Τα γάργαρα νερά του
φτεροκοπούν στον βράχο
μ’ αφρούς και ταρταρίσματα
του ποταμιού τραγούδια.

Αριστερά του θρόνιασαν
Μετέωρα δοξασμένα
και δεξιά η Πιάλεια
η φημισμένη πόλη
του θεϊκού Ασκληπιού
και του Κερκέτη ο θρόνος.

Τόση ομορφιά γλυκόπλαστη, χωρίς υπερβολή,
στον κόσμο δεν ειν’ άλλη.
Είναι λουσμένο πάντα με τα γάργαρα
νερά του Κερκετίου όρους/

'Έτσι που το βλέπεις στην αγκάλη του ξαπλωμένο
να δείχνει προς την κορυφή
της *Αστραπής, σού έρχεται αυτόματα να πεις:
έχει δίκιο ο κάθε ποιητής να υμνεί 

το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Εκεί το τέρμα κι η αρχή
τ’ Ασκληπιού ο δρόμος,
του ξακουστού μονοπατιού
σ’ όλη την οικουμένη.

Μαγευτικό, Πανέμορφο
γλυκό μου Γοργογύρι,
θα σ’ έχω πάντα στην καρδιά
μοναδικό στολίδι.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ.

Την επιμέλεια των κειμένων έκανε ο Επικούρειος Πέπος.

Ο ΑΡΧΙΠΕΙΡΑΤΗΣ ΠΟΥΦ ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΙΡΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ μαζί με τον ΚΑΠΤΑΝ ΦΑΤΟΥΡΓΟ

O ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΠΟΥΦ!!! ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ.

Φίλες και Φίλοι σας καλημεροκαλησπερίζω από την συνοικία των Θεών, σήμερα 01/10/2024 ο μέγιστος των πειρατών ο Poof, ο τρομερός θαλασσόλυκος, αποφάσισε κατόπιν προτροπής του Αρχιπειρατή Καπτάν Φτούργου, να ξαναβγεί στις θάλασσες για πειρατεία και κυρίως για νέες περιπέτειες. Μετά από 40 χρόνια αδράνειας το ένστικτο του πειρατή ενεργοποιήθηκε ξανά για να του θυμίσει τις ένδοξες μέρες της πειρατείας, τότε που αλώνιζε τις θάλασσες και ήταν ο φόβος και ο τρόμος παράνομων πειρατών.

Την ''γλύκα'' του σπαθιού του είχαν γευτεί πολλοί ανεγκέφαλοι που προσπαθούσαν να προβάλουν αντίσταση στο πιο γρήγορο και αποτελεσματικό σπαθί που γνώρισαν οι θάλασσες στη νεότερη ιστορία των πειρατών. 

Όλα ξεκίνησαν περίπου έναν μήνα πριν όταν ο τρομερός Poof δέχθηκε μια πρόσκληση για ένα συνέδριο πειρατών στη θάλασσα των Σαργασσών, όπου τον καλούσαν να είναι ο κεντρικός ομιλητής, το συνέδριο προς τιμήν του θα ονομαζόταν, ''Α' συνέδριο Πειρατών αφιερωμένο στον αρχιπειρατή Poof!!'' Εννοείται πως αυτό ήταν πολύ μεγάλη τιμή για τον Poof αλλά τον προβλημάτισε το γεγονός της μεγάλης αδράνειας. Τι θα έλεγε στους παρευρισκόμενους; τι θα έλεγε στους μεταπτυχιακούς σπουδαστές της πειρατείας; όλα αυτά που γνώριζε είχαν συμβεί 40 χρόνια πριν, και αν κάποιος ρωτούσε, και τι έκανες αρχιπειρατή όλα αυτά τα χρόνια, τι θα του απαντούσε ο Poof; 

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άκουσε τη ''άτακτη φωνούλα'' του πειρατή που έκρυβε μέσα του να του λέει: Φύγε! Φύγε ξανά για νέες περιπέτειες, για καινούριες εμπειρίες. Αμέσως μετά όταν επέστρεψε στο σπίτι του προσπάθησε να επικοινωνήσει με παλιούς συναδέλφους ώστε να μάθει τι έχουν απογίνει, τελικά βρήκε μόνο τον Καπτάν Φατούργο. Ο Καπτάν Φατούργος είχε αποσυρθεί σε κάποιο μικρό νησάκι του Ιονίου και πάντα ήταν σε ετοιμότητα. Όταν άκουσε το σχέδιο του Poof πέταξε από τη χαρά του, αυτό περίμενε ν' ακούσει τόσα χρόνια. Κάλεσε τον Poof να τον επισκεφθεί στο νησάκι που ζούσε με τα λάφυρά του και την αγαπημένη του, προκειμένου όπως είπε να του δείξει πολλά και διάφορα. Πράγματι ο Poof επισκέφθηκε τον Καπτάν Φατούργο και όταν τον ξενάγησε στο υπόγειο του σπιτιού του δεν πίστευαν τα μάτια του γι' αυτά που έβλεπαν. Ο Καπτάν Φατούργος όλα αυτά τα χρόνια συγκέντρωνε εξοπλισμό για μια νέα εξόρμηση. Εξήγησε στον Poof πως ό εξοπλισμός αρκούσε για να αρματωθούν τουλάχιστον 20 άτομα. Όσο για το πειρατικό καράβι θα ξεκινούσαμε αρχικά με μια μικρή γαλέρα και στην πορεία θα κουρσεύαμε κάποιο μεγαλύτερο. Στην ηρεμία του νησιού ξεδίπλωσαν όλα τα σχέδια, το μόνο που έλειπε ήταν η στρατολόγηση των νέων πειρατών, οι οποία έπρεπε να γίνει με μεγάλη προσοχή, χρειαζόταν τουλάχιστον 20 άτομα που να είναι μαχητές, να μην έχουν υποχρεώσεις, να μην είναι βρακάκηδες, όπως ο Πλάτωνας, να μην είναι πονόψυχοι, να είναι σκληροτράχηλοι, να μην είναι προληπτικοί, να μην είναι θρησκόληπτοι, και να αντέχουν στις κακουχίες. Ο Poof πρότεινε στον Καπτάν Φατούργο να υπήρχαν στο πλήρωμα και κάποιες δυναμικές γυναίκες όπως η Φαίη, η Μαρίζα, η Τζωρτζίνα και η Δολέντσια. Όταν έπεσε στο τραπέζι η πρόταση του Poof o Καπτάν Φατούργος την απέρριψε αμέσως γιατί θεωρούσε πως αν υπήρχε γυναίκα στο πλήρωμα αυτό θα ήταν η καταστροφή μας. Επειδή τον τελευταίο λόγο τον είχε ο Καπτάν Φατούργος ο Poof συμφώνησε, πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει σεβασμός στην κρίση του Καπετάνιου. Ο Poof ενημέρωσε τον Καπτάν Φατούργο για την πρόσκληση που είχε δεχθεί και συμφώνησε πως έπρεπε να παραστεί, και απλά να αναφέρει κάποια ιστορία από το παρελθόν. Πράγματι αυτό και έκανε ο Poof, πήγε στο συνέδριο και τους μίλησε για τα παλιά, αλλά παράλληλα διέκρινε και κάποιους υποψήφιους τους οποίους με τρόπο τους μίλησε για τα μελλοντικά του σχέδια.

Θα σας παρουσιάσω εδώ την ομιλία του Poof στο συνέδριο των πειρατών, και αμέσως μετά τα πρώτα ονόματα αυτών που εκδήλωσαν το ενδιαφέρον να συμμετέχουν στο πειρατικό του Καπτάν Τζίμη Φατούργου.

''Σκληροτράχηλοι υποψήφιοι πειρατές σας καλοσωρίζω στο συνέδριο, κατ' αρχάς να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την τιμή που μου έκαναν ώστε να είμαι ο βασικός ομιλητής, και το ότι έδωσαν στο συνέδριο το όνομά μου είναι επίσης πολύ μεγάλη τιμή. Θα σας μιλήσω σήμερα για την ιστορία της μαύρης και της κόκκινης σημαίας και όχι μόνο.
Η μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά από κάτω, παραμένει το σύμβολο που έχει ταυτιστεί με τους πειρατές. Η σημαία αυτή ονομάζεται Τζόλυ Ρότζερς. Οι πειρατές ανύψωναν την σημαία στο κατάρτι για να μεταδίδουν ένα μήνυμα στους στόχους τους. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν τρόμο και να δείξουν τη δύναμή τους. Σε όλη τη ναυτική ιστορία τα πλοία ανύψωναν σημαίες για να μεταδώσουν κάποιο μήνυμα ή να δείξουν την ταυτότητά τους. Για παράδειγμα, τα ιδιωτικά σκάφη είχαν διαφορετικές σημαίες από το ναυτικό. Τα πειρατικά πλοία ανύψωναν τις σημαίες τους για τους ίδιους λόγους ή και για να εξαπατήσουν τα διερχόμενα πλοία ώστε να πιστέψουν ότι επρόκειτο για συμμάχους επιτρέποντας έτσι στον εαυτό τους την δυνατότητα αιφνιδιασμού. Συνήθως ένα πειρατικό πλοίο κατά την επίθεση ανύψωνε μια κατάμαυρη σημαία. Αυτό σήμαινε ότι αν οι αμυνόμενοι δεν προέβαλαν αντίσταση, τότε οι πειρατές θα έδειχναν έλεος στα θύματά τους. 

Ο Αρχιπειρατής ΔΡΥΠΕΟΣ ήταν ο μόνος που δεν έδειχνε ποτέ έλεος. Τους έσφαζε όλους, ήταν πάντα αμίλητος και μόνο όταν βρισκόταν κοντά στην αγαπημένη του γυναίκα ήταν γλυκομίλητος και πολυλογάς.

Αν οι πειρατές όμως κατά την εκδήλωση της επίθεσης συναντούσαν αντίσταση, τότε άλλαζαν τη μαύρη σημαία με μια κόκκινη που δήλωνε πως δεν θα έδειχναν οίκτο. Στόχος ήταν να προκαλούν όσο το δυνατό περισσότερα φόβο, γεγονός που τους έδινε πλεονέκτημα. Η κατακόκκινη αλλά και η κατάμαυρη σημαία ονομαζόταν Τζόλυ Ρότζερ, πολύ πριν το όνομα αυτό συνδεθεί με την γνωστή σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά. Η επιλογή του ονόματος, Τζόλυ Ρότζερ, έχει πολλές ερμηνείες και κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητας από που προήλθε. Το 1724 ο Τσάρλς Τζόνσον εξέδωσε ένα βιβλίο » Γενική ιστορία των πειρατών «. Σε αυτό το βιβλίο υπήρξε αναφορά για πρώτη φορά του ονόματος, καθώς ο Τζόνσον γράφει ότι δύο πειρατές ονόμαζαν τη σημαία τους, Τζόλυ Ρότζερ: ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς τον Ιούνιο του 1721 και ο Φράνσις Σπριγκς τον Ιούλιο του 1723. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ (Jolly Roger) προέρχεται από τη γαλλική φράση Jolie rouge (ζολί ρουζ ) που σημαίνει όμορφο κόκκινο. Ο θρύλος με τους Ναϊτες Ιππότες Μία άλλη πιθανή εξήγηση της ετυμολογίας βρίσκεται στο βιβλίο «Οι πειρατές και ο χαμένος στόλος των Ναϊτών» του Ντέηβιντ Χάτσερ. Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο, το όνομα Τζόλυ Ρότζερ προέρχεται από τον βασιλιά Ρότζερ τον Β´ της Σικελίας, έναν Ιππότη του Τάγματος των Ναϊτών που εικάζεται ότι ήταν ο πρώτος που ανύψωσε την πειρατική σημαία.jollyro12 Σήμερα, η σημαία Τζόλυ Ρότζερ με την νεκροκεφαλή και τα οστά θεωρείται ως η σημαία που ταυτίστηκε με τους πειρατές. Όμως, η νεκροκεφαλή και τα οστά δεν ήταν το αρχικό σχέδιο, το οποίο άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων. 

Σήμερα η γνωστή πειρατική σημαία θεωρείται ως ένα από τα παλαιότερα δείγματα λογότυπου που κατάφερε να μετατραπεί σε παγκόσμιο σύμβολο. Πρόκειται για το απόλυτο σύμβολο επωνυμίας. Οι ιστορίες των πειρατών συνεχίζουν να συναρπάζουν και να γυρίζονται ταινίες όπως ο «Κάπτεν Χουκ» ή «Οι πειρατές της Καραϊβικής».

Ίσως σύντομα να ξαναδούμε στις θάλασσες ξανά το φοβερό δίδυμο των πειρατών, τον Καπτάν Φατούργο και τον Poof να σπέρνουν τον φόβο και τον τρόμο σε όλες τις θάλασσες.
Σας ευχαριστώ.
Και τώρα θα σας παρουσιάσω τα ονόματα των υποψηφίων.
Α') Ντούρβας Καμπανάκιας.
Β') Μουτρούχος Αγέλαστος
Γ') Δάμωνας Ανεγκέφαλος
Δ') Μαντρόσκυλος Γαυγάκιας
Ε') Γκορκοτζιόλας Απλοχέρης
Ζ') Βύρων Ακαμάτης
Η') Ζαγάρος Σπαθάτος
Θ') Γκουσγκουντέβας Παρτάκιας.
Ι') Καμακότσιος Σμυρνιώτης (ως μάγειρας)
Κ') Τσαρούχος Επιτροπάκος
Λ') Λαμπρακιάς Μπιριμπάκιας
Μ') Αγάνας Γανωμένος
Ν') Νικόλαος Πλημμύρας
Ξ') Ευστράτιος Κρητικός
Ο') Αμίγκος Κλοτσοσκούφης
Π') Κλαρίνας Θεόφραστος
Ρ') Γιούλης Φωτοσκέπαστρος
Σ') Μούτος Βάζελοκαμμένος
Τ') Κώτσιος Καπνιάς.

Στην πορεία προστέθηκαν μερικοί ακόμα πειρατές όπως οι: Καπτάν Αλέξανδρος από την χασομεροχώρα, ο Βλάνδος ο Μαυρελιώτης, ο Καρφίτσας, ο Βελόνας, και ο Σακοράφας.
Αυτά είναι τα πρώτα ονόματα, σύντομα θα υπάρξουν κι άλλοι ενδιαφερόμενοι και στην πορεία θα γίνει η τελική επιλογή, όσοι αξίζουν θα προταθούν όσοι δεν αξίζουν θα παραμείνουν στην ξηρά μέχρι νεωτέρας. Σύντομα θα υπάρξει καινούρια ανακοίνωση σχετικά με τον απόπλου του πειρατικού σκάφους. Έρρωσθε.  

10 (επιστημονικά αποδεδειγμένοι) τρόποι να κρατήσει ένας γάμος για πάντα. Το κείμενο το επέλεξε ο Επικούρειος Πέπος.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, πριν λίγες ώρες επικοινώνησε μαζί μου ο φίλος Κώστας Μπάκ.... και με παρότρυνε να γράψω κάτι στο ιστολόγιο για το πως μπορεί ένα ζευγάρι να διατηρήσει και να εμπλουτίσει τη σχέση του ώστε να αντέχει στο χρόνο. Όταν του είπα: Κώστα τι εννοείς; ήταν σαφέστατος, άκου Επίκουρε, εγώ εφαρμόζω τον πιο κάτω δεκάλογο και είμαι με την γυναίκα μου λες και γνωριστήκαμε χθες, τον ρώτησα: είναι εύκολο; Μού είπε: Δεν είναι εύκολο, αλλά γίνεται! Για να το λέει ο Κώστας ακούστε τον κάτι ξέρει. Ο Κώστας αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο βρίσκεται στο μπαρ belair και απολαμβάνει το ουισκάκι του.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Μπορεί να ακούγεται σπουδαίο κατόρθωμα, όμως δεν χρειάζεται να είναι κανείς… πυρηνικός επιστήμονας για να καταφέρει να διατηρήσει μια ευτυχισμένη σχέση που αντέχει στο χρόνο. Αρκεί λίγη υπομονή, πολλή υποστήριξη κι ακόμη περισσότερη αγάπη και να είστε σίγουροι ότι ο γάμος σας μπορεί να αντέξει όλα τα καλά και τα άσχημα που θα βρεθούν στο δρόμο σας. Να τι προτείνουν οι ειδικοί για να τα καταφέρουμε.


1. Να είμαστε ευγενικοί ο ένας απέναντι στον άλλον.
Αυτός είναι ο νούμερο ένα κανόνας που επιβάλλουν οι σύμβουλοι σχέσεων στα ζευγάρια που ζητούν τη συμβουλή τους -και τις περισσότερες φορές αρκεί για να βελτιωθούν τα πράγματα στη σχέση τους θεαματικά και πολύ σύντομα. Σκεφτείτε πόσο πιο όμορφα θα νιώσετε εάν ο σύντροφός σας εξακολουθεί -ακόμα και μετά από αρκετά χρόνια γάμου- να ανοίγει την πόρτα για να περάσετε, να σας κάνει κοπλιμέντα και, βέβαια, να σας λέει συνχά «σ’ αγαπώ»! Το ίδιο ισχύει και για εκείνον!


2. Να βρίσκουμε κάθε μέρα κάτι που θα κάνει το σύντροφό μας να χαμογελάσει.
Μια τρυφερή κουβέντα, ένα λουλούδι, ακόμα κι ένας μαξιλαροπόλεμος στο κρεβάτι είναι μια χαρά αφορμές για να νιώσετε θετικά συναισθήματα να πηγάζουν από τη σχέση σας.


3. Να μην υπεραναλύουμε αυτά που μας ενοχλούν.
Αναρωτηθείτε εάν αξίζει να βάλετε σε κίνδυνο τη σχέση σας για μικροπράγματα που ναι μεν σας ενοχλούν αλλά δεν σημαίνουν και το τέλος του κόσμου! Μπορείτε να κάνετε μια κουβέντα, εάν πιστεύετε ότι υπάρχει περιθώριο να διορθωθούν, αλλά δεν γίνεται κάτι ίσως είναι προτιμότερο απλά να κάνετε τα «στραβά μάτια». Αν ο σύζυγός σας ροχαλίζει, πάρτε ένα ζευγάρι ωτοασπίδες αντί να γκρινιάζετε κάθε πρωί -θα είστε κι οι δύο πιο χαρούμενοι.


4. Να μην τσακωνόμαστε μπροστά στα παιδιά.
Η καλή σχέση ανάμεσά σας είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε στα παιδιά σας. Μην ξεχνάτε ότι όταν υπάρχει ένταση στο γάμο, τα παιδιά αισθάνονται ανασφάλεια. Εάν δεν μπορείτε να αποφύγετε τη λογομαχία και, κυρίως, μην αναφέρετε ποτέ τη λέξη «διαζύγιο» εάν δεν την εννοείτε!


5. Να εστιάζουμε στα θετικά του συντρόφου μας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τεντωμένες τις… κεραίες μας και πιάνουμε στον αέρα οποιοδήποτε λάθος ή παράλειψη μπορεί να γίνει από τον άλλο. Οι ειδικοί μας συμβουλεύουν να κάνουμε το αντίθετο! Αντί να ψάχνουμε για αφορμές να υποδείξουμε τι κάνει λάθος, θα ευεργετήσουμε τη σχέση μας αν λέμε «μπράβο» και «ευχαριστώ» κάθε φορά που κάνει κάτι θετικό. Περίπου ό,τι κάνουμε και με τα παιδιά μας!


6. Να μην γκρινιάζουμε και να μην κατηγορούμε ο ένας τον άλλο.
Είναι πολύ εύκολο να ρίχνουμε στον άλλο την ευθύνη όταν κάτι δεν πάει καλά, όμως είναι πιο σωστό πριν το κάνουμε να αναρωτηθούμε: «μήπως αυτό που πρόκειται να πω κάνει το σύντροφό μου να νιώσει πιο άσχημα από ό,τι θα του άξιζε;». Και επίσης «θα διορθώσει αυτό που θα πω τα πράγματα ή μήπως τα κάνεις χειρότερα;». Θα διαπιστώσετε ότι είναι πιο αποτελεσματικό αντί να εκτοξεύετε κατηγορίες να ζητήσετε ήρεμα από τον άλλο να φερθεί με διαφορετικό τρόπο, εξηγώντας του αν χρειαστεί με παραδείγματα.


7. Να αφήνουμε σημειώματα με λόγια αγάπης ο ένας στον άλλον.
Σκεφτείτε το σκηνικό: στη μέση μιας γεμάτης άγχος μέρας στη δουλειά, ανοίγετε να πάρετε κάτι από την τσάντα σας και βρίσκετε ένα μικρό ροζ χαρτάκι σε σχήμα καρδούλας που λέει μόνο δυο λέξεις: «σ’ αγαπά»! Δεν έγινε η μέρας σας μόλις λίγο καλύτερη;


8. Να κάνουμε συχνά αγκαλιές. Κρατήστε το χέρι του καθώς περπατάτε, ξαπλώστε αγκαλιά στον καναπέ για να δείτε την αγαπημένη σας σειρά, ξεκινήστε τη μέρα σας με ένα φιλί. Η φυσική επαφή είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να ενδυναμώσετε το συναισθηματικό δεσμό ανάμεσά σας.


9. Να τρώμε όλοι μαζί όσο πιο συχνά γίνεται. Στις μέρες μας μπορεί να μην είναι πια εύκολο το οικογενειακό τραπέζι να στρώνεται κάθε μεσημέρι με όλα τα μέλη της οικογένειας παρόντα, όμως ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε. Φέρνει τον έναν πιο κοντά στον άλλον και βοηθάει τα παιδιά να υιοθετήσουν τις αξίες της οικογένειας. Ωστόσο, κι ένα ρομαντικό δείπνο για δύο πού και πού είναι επίσης σημαντικό!


10. Να θυμόμαστε γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι ο κατάλληλος για εμάς. Όταν αμφιβάλουμε για την επιλογή μας είναι δύσκολο να προσπαθήσουμε για να διατηρήσουμε τη σχέση μας. Ακόμα και στα δύσκολα είναι σημαντικό να θυμόμαστε για ποιο λόγο είμαστε μαζί με αυτό τον άνθρωπο και να δίνουμε επιχειρήματα στον εαυτό μας ώστε να νιώσουμε ότι έχουμε επιλέξει σωστά! Θα κάνει την καθημερινότητα και το γάμο μας πολύ πιο ευχάριστα!

Πηγή: wordpress.com WLP

Υ.Γ. Επικούρειου Πέπου: Αν μετά από όλα αυτά δεν υπάρξει βελτίωση στη σχέση ενός ζευγαριού, καλό θα είναι να χωρίσουν προς όφελος όλων.