Τί συμβαίνει με τη νέα γεννιά; Εξαιρετικό άρθρο ενός δεκατετράχρονου. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, το πιο κάτω κείμενο το αλίευσα από το διαδίκτυο, το θεωρώ πολύ σημαντικό και γι' αυτό σας το αποστέλλω. Λέει πολλές αλήθειες που μας είναι δύσκολο να παραδεχθούμε αλλά δυστυχώς όλα αυτά είναι πραγματικότητα, άμα σκεφτείτε πως το άρθρο γράφτηκε πριν μερικά χρόνια καταλαβαίνετε πόσο πιο τραγικά είναι σήμερα τα πράγματα. Άραγε έχουμε φθάσει στον πάτο ή έχουμε να δούμε κι άλλα χειρότερα; Αλήθεια όλα τα κόμματα τι έχουν να μας πουν επ αυτού; Υπάρχουν κόμματα; υπάρχει κυβέρνηση; υπάρχουν υπεύθυνοι;  Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Τι συμβαίνει με τη νέα γενιά; – Εξαιρετικό άρθρο ενός 14χρονου

Όσο και αν είναι επώδυνο για μένα , δυστυχώς ανήκω σε αυτήν τη γενιά. Αναφέρομαι βεβαίως, βεβαίως στη γενιά ανθρώπων που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα την περίοδο από 1998 και πάνω.
Μια γενιά που μεγάλωσε με σύντροφο την τεχνολογία.
Μία γενιά που πήρε τελείως διαφορετικό δρόμο από την προηγούμενη, μια πορεία που ίσως δεν είναι αναστρέψιμη. Τι συμβαίνει λοιπόν με αυτή τη νέα γενιά; Ποιος η τι ευθύνεται τελικά για αυτήν την κατάληξη;

Ευθύνεται η υπερβολική “δόση” τεχνολογίας που έχουν λάβει τα σημερινά παιδιά ,χωρίς να γνωρίζουν πως να την χειρίζονται και να την αξιοποιούν ώστε να αποκομίσουν τα οφέλη της; Η μήπως ευθύνεται η στάση και η διαπαιδαγώγηση των γονέων προς τα παιδιά; Γιατί σίγουρα δεν φταίει μόνο το διαδίκτυο και το Facebook για αυτήν τη κατάσταση που επικρατεί σήμερα. Γιατί πραγματικά είναι τρομακτική…
Ας αρχίσουμε λοιπόν…
Τα παιδιά της νέας γενιάς κρίνουν και κρίνονται με βάση την εξωτερική εμφάνιση και ΜΟΝΟ. Έχουν δώσει τεράστια βαρύτητα στο πως φαίνονται και στο πως δείχνουν,όχι στο πως πραγματικά είναι!Δεν ενδιαφέρονται για την καλλιέργεια του ψυχικού τους κόσμου ,της κριτικής τους σκέψης και της δημιουργικότητας τους και δέχονται εύκολα το διαφορετικό. Δεν βάζουν στόχους, δεν έχουν όνειρα και οράματα για τη ζωή τους. Αντιθέτως, επιζητούν μόνο την κοινωνική αποδοχή, συμμερίζοντας τις απόψεις και ακολουθώντας τα στερεότυπα της μάζας.
Ασχέτως αν αυτές τους εκφράζουν ή όχι! Πάρτε για παράδειγμα …Βλέπεις όλα τα σημερινά παιδιά σαν “μαζικοποιημένα zombie” να ακολουθούν την κάθε ανόητη και ανούσια μόδα(ξέρουν τι κάνουν αυτοί που τις πλασάρουν), προσπαθώντας να το παίξουν κάποιοι που στα αλήθεια δεν είναι! Δεν το φιλτράρουν από τον εγκέφαλο τους και δεν σκέφτονται, αν πράγματι αυτή η μόδα αποτελεί ένα μέσο έκφρασης για αυτούς. Την ακολουθούν επειδή το ίδιο πράττει και η μάζα, και έτσι γνωρίζουν ότι θα λάβουν κοινωνική αποδοχή από τους πολλούς.
Κάτι τέτοιο φυσικά αποτελεί μεγάλη αδυναμία και σοβαρό πλήγμα για την προσωπικότητας τους, σε μια ηλικία όπου μπαίνουν οι βάσεις για την διαμόρφωση της.(εύκολη επιρροή = μια κυβέρνηση αθλίων με πολίτες πρόβατα και έχω και χίλια άλλα παραδείγματα). Όχι πως τώρα δεν είμαστε πρόβατα, αλλά αυτό δεν αφορά το παρόν θέμα. Για όσους θέλουν να πάρουν μία γεύση από αυτήν την κατάσταση, απλά επισκεφτείτε τον δημοφιλή ιστόχωρο κοινωνικής δικτύωσης, Facebook.
Γιατί ΔΕΝ νοείται σημερινό παιδί χωρίς να κατέχει λογαριασμό στο Facebook. Ποζεριά, Καγκουριά, check – in όπου στο γ@μημένο κόσμο βρίσκονται ,με την μόνη τους αγωνία να είναι για τον αριθμό των likes που θα λάβουν.
Δεν προβληματίζονται για τίποτα στη ζωή τους ,και η διανοητική τους κατάσταση έχει φτάσει να είναι ισάξια ενός κούτσουρου.”Η τεχνολογία ξεπέρασε την ανθρώπινη αλληλεπίδραση ” όπως είπε και ο Αϊνστάιν. Τα σημερινά παιδιά δεν μπορούν να συναισθανθούν αληθινά, αφού η ανθρωπιά τους έχει χαθεί.
Δυστυχώς η μέρα που ανέφερε ο Αϊνστάιν έχει φτάσει: “Ο κόσμος θα έχει μία γενιά από ηλίθιους”
Ίσως οι σκέψεις μου για την “ευλογημένη” αυτή γενιά σας φαίνονται σκληρές και απαισιόδοξες. Προσπαθώ απλά να είμαι ρεαλιστής. Μην ξεχνάτε πως εγώ τα ζω καθημερινά. Αλλά όποιο και αν είναι το πρόβλημα μπορούμε να το αλλάξουμε όλοι μαζί, γιατί ποτέ δεν είναι αργά.
Καλώ και τα ίδια τα παιδιά που έχουν λίγο μυαλό, να σκεφτούν και προβληματιστούν για όλη αυτή τη κατάσταση. Μπορεί τώρα να εκφράζω τα παράπονα μου κατ’ αυτόν το τρόπο, αλλά θα προσπαθήσω όπως μπορώ να βοηθήσω και να αφυπνίσω τους συνομήλικους μου (τους φίλους μου τουλάχιστον). Το ίδιο να πράξετε και εσείς!
Υ.Γ. Δεν αναφέρομαι σε όλα τα παιδιά της γενιάς, γιατί γνωρίζω ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αναφέρομαι στη μάζα, δηλαδή στους πιο πολλούς. Και ούτε εγώ το παίζω πιο έξυπνος από αυτούς. Ίσως να είμαι λίγο πιο αφυπνισμένος!
Υ.Γ.2 Δεν είμαι ΚΑΤΑ του Facebook. Και εγώ ο ίδιος κατέχω λογαριασμό, αλίμονο. Είμαι κατά όλης αυτής της κατάστασης που επικρατεί εκεί.
Καλή σας ημέρα.
Ανιχνευτής ο Επικούρειος Πέπος.

Πηγή: spartorama

ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Η επιλογή έγινε από τον γιατρό Τάσο Λειβαδίτη εκ Κορωπίου.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, το μενού σήμερα έχει Ελληνική γλώσσα, είναι ένα μικρό αφιέρωμα λόγω της ημέρας των εκπαιδευτικών 05/10 [λίγο καθυστερημένα βέβαια γιατί σήμερα είναι 10/10] ελπίζω πως οι εκπαιδευτικοί θα αφιερώσουν λίγο χρόνο για να διαβάσουν το κείμενο και αρκετό χρόνο για να διδάξουν την Ελληνική γλώσσα στα ελληνόπουλα. Έχω μία απορία και λόγω της ημέρας θα ήθελα να την υποβάλω στους εν ενεργεία εκπαιδευτικούς. Κυρίες και Κύριοι εκπαιδευτικοί είσαστε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα της παρεχόμενης εκπαίδευσης; Κυρίες και Κύριοι εκπαιδευτικοί εσείς πρώτοι βιώνετε όλα αυτά που συμβαίνουν στα σχολεία, ακόμα και από μαθητές δημοτικού και αναρωτιέμαι, γιατί δεν αντιδράτε; γίνατε κι εσείς συστημικοί; Κυρίες και Κύριοι εκπαιδευτικοί όλοι οι Έλληνες συζητούν για την απαράδεκτη κατάσταση της Ελληνικής παιδείας εσείς γιατί κωφεύετε; Κυρίες και Κύριοι εκπαιδευτικοί γιατί χάσατε την μαχητικότητά σας; Κυρίες και Κύριοι εκπαιδευτικοί η πολιτική ηγεσία γνωρίζουμε πως δεν σας παρέχει τα απαραίτητα εργαλεία, γνωρίζουμε πως ο μισθός σας είναι για κλάματα, γνωρίζουμε πως η Ελληνική κοινωνία αδιαφορεί, εσείς όμως που καλά γνωρίζετε πως έχουμε φθάσει στον πάτο γιατί δεν αντιδράτε; Ίσως κάποιοι πούνε, και γιατί να βγάλουν οι εκπαιδευτικοί το φίδι από την τρύπα; Είναι κι αυτή μία άποψη που διατρέχει οριζόντια την Ελληνική κοινωνία. Αυτά που βιώνουν πάντως οι εκπαιδευτικοί μόνο σε σχολές ανορθόδοξου πολέμου θα μπορούσε κάποιος να τα συναντήσει. Κι όμως η πολιτεία τους έχει αφήσει όπως προείπα να βγάλουν αυτοί τα φίδια από την τρύπα. Κάθε μέρα διαβάζουμε το τι βιώνουν οι εκπαιδευτικοί, τι κρίμα για μία χώρα που γέννησε την δημοκρατία και τον διάλογο.

[Μόλις το διάβασα, ώρα 19:20 09/10/24 Στο κρατητήριο μαθητές Γυμνασίου - Τους μήνυσε διευθυντής για εξύβριση και απειλή - Ο καβγάς για φωτογραφίες σε κινητό, έγινε στο Κορωπί Αττικής]. 

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.  Υ.Γ. ΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ: 1] ΠΑΙΔΕΙΑ, 2] ΠΑΙΔΕΙΑ, 3] ΠΑΙΔΕΙΑ.

Η ελληνική γλώσσα.
«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα»! Γιώργος Σεφέρης.

Στο σημερινό μας λεξιλόγιο χρησιμοποιούμε πάνω από 5.000 Ομηρικές λέξεις όπως : αλήθεια, αρετή, γελώ, θρηνώ, νεότης, πατρίς, πέλαγος, δίκαιος, σκέπτομαι, όπλο, όρκος, βουλή, πόλεμος κ.λπ.
Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα; Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη;

Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.
Για του λόγου το αληθές θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.
Ένας πολύ μεγάλος αριθμός ομηρικών λέξεων κρύβεται μέσα σε σύνθετα ή διάφορα παράγωγα π.χ. :
Την φωνή δεν την ονομάζουμε αυδή, λέμε όμως έμεινα άναυδος ή απηύδησα.
Η γη δεν λέγεται σήμερα άρουρα ή χθών, παρ’ όλα αυτά έχουμε και αρουραίους και υποχθόνιους θορύβους.
Το ιμάτιο δεν ονομάζεται λώπη υπάρχουν όμως αρκετοί λωποδύτες γύρω μας.
Δεν λέμε κυνώ το φιλώ, ούτε κύσα το εφίλησα. Λέμε όμως προσκυνώ το εικόνισμα, ενώ το φιλώ αγγλικά λέγεται kiss και γερμανικά küssen.
Το κρεβάτι δεν λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα την γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι. Οι Ισπανοί το ονομάζουν lecho, letto οι Ιταλοί, lit οι Γάλλοι, Lager οι Γερμανοί.
Το συχνά δεν το λέμε θαμά, έχουμε όμως πολλούς θαμώνες στα καφενεία.
Το γεύμα ή το δείπνο δεν είναι πλέον δόρπον, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να γευθούμε κάποιο επιδόρπιον.
Στους ναούς υπάρχει πάντα ο νεωκόρος άν και το σκουπίζω, σαρώνω, φροντίζω δεν το λέμε κορέω. Αυτό το ομηρικό ρήμα κορέω γέννησε δεκάδες λέξεων στις δυτικές γλώσσες, μέσω των λατίνων, που το δανείσθηκαν και το πρόφεραν curo με την ίδια έννοια : «φροντίζω, επιμελούμαι» π.χ. cura = η θεραπεία, η φροντίδα για το σώμα.
Το πλοίο δεν ονομάζεται πλέον ναύς, έχουμε όμως και ναυπηγούς και ναυτιλία με ναυτικούς και ναυστάθμους με ναυτικό με ναυάρχους, ναύτες και ναυμαχίες και ναυαγούς με ναυαγοσώστες …και ναυτοδικείο και ναυτία.
Το ψωμί μόνο στις εκκλησίες το αποκαλούμε άρτο, όμως έχουμε αρτοποιεία, αρτοσκευάσματα.
Μπορεί να μην ονομάζουμε ιχθείς τα ψάρια, λέμε όμως ιχθυοπώλης, ιχθυοπωλείο, ιχθυοκαλλιέργεια, κ.λπ.
Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω.
Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο, αλεξήλιο. Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.
Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.
Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.
Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.
Πόρο έλεγαν την διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε την λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, τον φτωχό.
Φρην είναι η λογική. Από αυτή την λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.
Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.
Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από την λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναιχολωμένος.
Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.
Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.
Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.
Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι – ρύπανση.
Από την λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.
Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τις λέξεις χειροπέδες, …ορθοπεδικός (όχι ορθοπαιδικός!!!).
Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.
Άγχω, σημαίνει σφίγγω τον λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη.
Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.
Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τoυποβρύχιο.
Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να την λέμε «πολύφερνη νύφη».
Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με την διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.
Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε – η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στην σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.
Από την λέξη χειρ έχομε : χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.
Από το ύδωρ έχομε τις λέξεις : ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.
Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι: Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.
Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά.
Η γνώση των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε την γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε πολλές χιλιετίες πριν από αυτόν.
Σκοπός μας είναι να ανακαλύπτουμε τις έννοιες των λέξεων για να μπορούμε να επικοινωνούμε καλύτερα
Πηγή: Τάσος Λειβαδίτης.

05 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΗ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ. Η επιλογή έγινε από τον Πεπέ, ισόβιος μαθητής.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών σήμερα, [το άρθρο το είχα γράψει 05/10]  και σκέφτηκα να αναρτήσω κάποια άρθρα σχετικά με την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς. Είναι το δεύτερο από τα πέντε! Όπως καλά γνωρίζετε οι εκπαιδευτικοί είναι το άλας της Γης, μην κοιτάτε που εμείς εδώ στην Ελλάδα τους έχουμε απαξιώσει, ειδικά την τελευταία δεκαετία η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως. Που ακούστηκε να εισέρχονται οι μαθητές στις σχολές που έχουν να κάνουν με την παιδεία με βαθμούς του 11 και του 12 εκεί που κάποτε περνούσαν οι αριστούχοι; Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε ήδη και δυστυχώς δεν έχουμε δει ακόμα τα χειρότερα. Ωστόσο ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι εκπαιδευτικοί που κοσμούν την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά είναι η μεγάλη μειοψηφία, μακάρι να κάνω λάθος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Η μεγαλύτερη επιτυχία για ένα δάσκαλο είναι η εξαφάνισή του. Δεν πρόκειται φυσικά για ταχυδακτυλουργία, αλλά για το μεγαλύτερο στόχο της διδασκαλίας όπως την περιέγραφε η μεγάλη παιδαγωγός Μαρία Μοντεσσόρι. Να μπορεί να πει ο δάσκαλος: «Τα παιδιά τώρα δουλεύουν σα να μην υπάρχω».

Τότε έχει πετύχει απόλυτα ο δάσκαλος όταν δια της πλασματικής του απουσίας, η οποία στην πραγματικότητα είναι η πιο αποτελεσματική παρουσία, έχει καθορίσει τους μαθητές του.
Ευτύχησα να έχω δασκάλους ανθρώπους αφοσιωμένους στην εκπαίδευση, πραγματικά λειτουργούς.
Τους θυμάμαι καλά ή μήπως ονειρεύομαι; Τους θυμάμαι γιατί ήταν αυτοί που με βοήθησαν να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα σε έναν καλό δάσκαλο και σε έναν κακό.

Ο καλός δάσκαλος αρχικά, έχει πάθος για τη δουλειά του, σέβεται κι αγαπάει τους μαθητές του.
Δεν πάει ποτέ απροετοίμαστος στο μάθημά του, δεν περιορίζεται σε ξηρή διδασκαλία, αλλά ανεβάζει την ψυχική διάθεση, εξάπτει το ενδιαφέρον και εμπνέει τους μαθητές του με αξίες και ιδανικά.
Δεν παρασύρεται από το ναρκισσισμό των γνώσεων που έχει. Έχει πάθος για τη γνώση και «έμμονες ιδέες» που τον κάνουν μεταδοτικό. Προωθεί την ανοιχτή εκπαίδευση, την ανοιχτή μάθηση και την ανοιχτή σκέψη.
Προσπαθεί να είναι κοντά στα παιδιά και να προωθεί την γνωστική τους ανεξαρτησία.
Ένας σωστός δάσκαλος δεν πρέπει να επιτηρεί την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά να παθιάζεται με την παιδαγωγική της αισιόδοξης πρότασης για τη ζωή, της μέριμνας, της φροντίδας, της έγνοιας.
Ο καλός δάσκαλος κάθεται δίπλα στα παιδιά κι όχι απέναντί τους.
Ο καλύτερος δάσκαλος είναι αυτός που δε στηρίζεται στις γνώσεις του και δεν αναπαράγει μονότονα τις σημειώσεις του, αλλά αφήνεται να παρασυρθεί από τον παλμό της τάξης.
Το μάθημα με έναν καλό δάσκαλο δεν είναι ποτέ ίδιο με κάποιο άλλο.
Κάθε φορά ξεκινά ένα ταξίδι που έχει διαφορετικό προορισμό.
Μέσα σε αυτό το ταξίδι είναι εκείνος που προκαλεί το ενδιαφέρον για τη γνώση και κάνει τους συνταξιδιώτες του να θέλουν να μαθαίνουν, να γνωρίζουν καλλιεργώντας την κριτική σκέψη και εσωτερικεύοντας αξίες.
Αν και έχει πολλές υποχρεώσεις, δεν περιορίζεται τυπολατρικά σε αυτές. Ακόμη έχει πολλές ευθύνες που αντί να αναχαιτίσουν την ανεξαρτησία του, την εμπλουτίζουν.
Ο σωστός δάσκαλος γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν στοχεύει στη διαμόρφωση εργασιακών ρομπότ, αλλά ισορροπημένων προσωπικοτήτων.
Είναι αυτός που συνδυάζει την ελευθερία με την πειθαρχία. Αυτός που θα επαναλάβει, θα επιμείνει και θα αναζητήσει τον καλύτερο τρόπο διδασκαλίας.

Υπάρχει όμως και η αντίθετη πλευρά.
Δάσκαλοι απομακρυσμένοι από τα παιδιά με αποτέλεσμα να μην μπορούν να έχουν τη σωστή μεταδοτικότητα.
Ένας κρύος δάσκαλος αποστασιοποιημένος από την τάξη, όσο σοφός κι αν είναι δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η απόσταση δημιουργεί φόβο κι αν είναι και σκληρός ο φόβος των παιδιών γίνεται ακόμη πιο βαθύς.
Το πνεύμα, η ψυχή όταν φοβάται δε μαθαίνει, συρρικνώνεται. Η ψυχή πρέπει να απλώσει, να ανοίξει για να μάθει. Κι ανοίγει μόνο με την αγάπη και την καλοσύνη.
Όπως είπε και ο Πλάτωνας: «Όταν ο άνθρωπος πάρει σωστή εκπαίδευση, γίνεται θεϊκό και πολύ ήμερο ζώο. Κι όταν δεν ανατραφεί αρκετά ή κατάλληλα, γίνεται το πιο άγριο απ’ όσα γέννησε η φύση.»
Πολλές φορές οι δάσκαλοι αποτελούν τα πρότυπα των παιδιών. Οι μαθητές τους θεωρούν στυλοβάτες και στηρίγματα που αποτελούν το έναυσμα για την απόκτηση γερών θεμελίων και βάσεων για τη ζωή.
Εσύ τελικά έχεις έναν τέτοιον δάσκαλο χαραγμένο ανεξίτηλα στη μνήμη σου ή μήπως ονειρεύεσαι;
Πηγή: anthologion.gr

Y.Γ. Ένα μικρό αφιέρωμα σε όλους τους δασκάλους που έχουμε στην Καρδιά μας. Εγώ έχω κλείσει στην καρδιά μου την κ. Μάρθα, τον ''δασκαλο'' Θάνο Καρρά, τον ''δάσκαλο'' Πατροκοσμά τον Πλακιώτη και τον δάσκαλο ζωγραφικής Γιώργο Σαββάκη. Ένας δάσκαλος που αρκετοί έχουμε αγαπήσει είναι ο αείμνηστος Λιαντίνης, όσοι από σας δεν έχετε ασχοληθεί με τα γραπτά του Λιαντίνη φροντίστε να τον ανακαλύψτε σύντομα, επίσης αναζητήστε το βιβλίο του Αλικάκου που αναφέρεται στον δάσκαλο Δημήτρη Λιαντίνη. Πρόσφατα είχα τη χαρά να γνωρίσω τρεις υπέροχους δασκάλους την Αφροδίτη, τον Ηλία, και τον Δημήτρη, το κείμενο το είχα γράψει το μακρινό 2019. Δυστυχώς όμως στις μέρες μας οι δάσκαλοι δεν ''εισπράττουν'' πια τον σεβασμό που ''εισέπρατταν'' πιο παλιά από τους μαθητές, από τους γονείς και από την κοινωνία. Βεβαίως έχουν κι αυτοί τις ευθύνες τους γιατί αρκετοί ξέχασαν την αποστολή τους, να γιατί φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το γεγονός της άρνησης εκ μέρους της εκπαιδευτικής κοινότητας για την αξιολόγηση των μελών της. Αυτό από μόνο του λέει πάρα πολλά. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επκούρειος Πέπος.

Ο Κρητικός δάσκαλος που βραβεύτηκε ως εκπαιδευτικός της χρονιάς – Πώς “μεταμόρφωσε” το σχολείο σε ένα απομακρυσμένο χωριό.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, ημέρα των εκπαιδευτικών σήμερα 05/10 και ως φόρο τιμής στους δασκάλους/δασκάλες της καρδιάς μας και σε όλους όσους το αξίζουν θεώρησα πως η πιο κάτω ανάρτηση είναι η πλέον κατάλληλη. Σήμερα πάντως η 10/10 είναι αφιερωμένη και στον μοναδικό Γοργογυραίο σίγουρα, ίσως και Τρικαλινό, ίσως και Θεσσαλό που πριν τριαντατέσσερα [34] χρόνια επισκέφτηκε την χώρα του ανατέλωντος ηλίου [Ιαπωνία]. Σε ποιον πάει το μυαλό σας; Μα φυσικά στον Επικούρειο Πέπο, ναι σωστά μαντέψατε αυτός είναι. Ήταν 10 Οκτωβρίου του 1990 όταν το JUMBO 747 της Ολυμπιακής Αεροπορίας απογειωνόταν από το αεροδρόμιο του Ελληνικού προς Τα'ι'λάνδη πρώτος σταθμός για ανεφοδιασμό, με προορισμό το αεροδρόμιο Ναρίτα [Narita] της Ιαπωνίας [Τόκιο]. 18 ΩΡΕΣ στον αέρα, ήταν το ταξίδι της ζωής μου. Ας επανέλθω όμως στην ημέρα των εκπαιδευτικών [05/10] για να μνημονεύσω τα πιο κάτω ονόματα: ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΗΛΙΑΣ, ΝΑΥΣΙΚΑ, ΑΛΕΚΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΓΙΩΤΑ, ΔΙΟΤΙΜΑ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΩΛΑΚΗΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΕΛΙΑΝΑ, ΕΥΑ, ΓΙΑΝΝΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΡΙΑ, ΜΑΡΘΑ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ, ΣΚΑΠΕΤΗΣ, ΤΕΡΕΖΑ, ΗΡΩ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΧΙΔΗΣ, ας με συγχωρέσουν αυτοί που ξέχασα. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. 

Στο Zarpa Radio 89,6 και στην Ανδρονίκη Κοκοτσάκη μίλησε ο κ. Χάρης Γεωργιακάκης, ο δάσκαλος που υπηρετεί στο Δημοτικό Σχολείο Βοριζίων στο Ηράκλειο, και βραβεύτηκε ως ο καλύτερος εκπαιδευτικός της χρονιάς στα Education Leaders Awards.

Όπως είπε ο κ. Γεωργιακάκης: “Ομολογώ ότι δεν περίμενα αυτή τη βράβευση, ήταν για μένα κάτι αναπάντεχο. Είναι πάρα πολύ τιμητικός αυτός ο τίτλος, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν παρασύρομαι από αυτόν. Εξάλλου πιστεύω πραγματικά ότι σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της πατρίδας μας, υπάρχουν εκπαιδευτικοί που τους αξίζει αυτός ο τίτλος. Μπορεί το έργο τους να μην αναδείχθηκε μέσω ενός διαγωνισμού αλλά προσφέρουν τα μέγιστα και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό καθημερινά. Οι εκπαιδευτικοί θεωρώ ότι -ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια- έδωσαν και την ψυχή τους για να στηρίξουν κάτω από αυτές τις δύσκολες και πρωτόγνωρες συνθήκες της τηλεκπαίδευσης τα παιδιά. Ήταν κάτι που δεν είχαμε συνηθίσει και όμως ανταποκρίθηκαν οι εκπαιδευτικοί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Θεωρώ ότι υπάρχουν αξιόλογοι συνάδελφοι σε όλη την Ελλάδα που στηρίζουν τη δημόσια εκπαίδευση και παράγουν έργο που είναι αντάξιο πολλών βραβεύσεων, που διδάσκουν σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές κάτω από δύσκολες συνθήκες και που προσπαθούν να κάνουν τη ζωή των μαθητών καλύτερη, να ανοίξουν νέους ορίζοντες και να τους βοηθήσουν να πάνε ένα βήμα παραπάνω”

Ο κ. Γεωργιακάκης υπηρετεί στο Δημοτικό Σχολείο Βοριζίου, ένα τριθέσιο σχολείο το οποίο φέτος είχε 30 μαθητές σε όλες τις τάξεις και χρειάζεται τουλάχιστον άλλους τρεις εκπαιδευτικούς για να στελεχωθεί σωστά.

Τα Βορίζια είναι ένα μικρό χωριό στους νότιους πρόποδες του Ψηλορείτη, 53 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και 25 από τις Μοίρες. Ο ίδιος μένει στο Ηράκλειο, συνεπώς κάνει αυτή τη διαδρομή καθημερινά: “Τα τελευταία δύο – τρία χρόνια υπάρχει ο νέος δρόμος της Μεσαράς ο οποίος όμως δυστυχώς φέτος έπαθε ζημιά και έκλεισε. Έτσι η απόσταση μεγάλωσε και γίνεται πάλι από έναν παλιό περιφερειακό δρόμο, ο οποίος δεν είναι και ότι καλύτερο. Σε συνδυασμό με την αύξηση που υπάρχει στα καύσιμα καταλαβαίνετε ότι είναι δύσκολη η μετακίνηση, ειδικά αυτόν τον τελευταίο χρόνο. Είναι κάτι που αποθαρρύνει συναδέλφους οι οποίοι δύσκολα το επιλέγουν.“Όπως όλα τα σχολεία της υπαίθρου, αν δεν υπάρχει σταθερότητα στο προσωπικό, δημιουργούνται καταστάσεις κινητικότητας οι οποίες δεν βοηθάνε στην εκπαιδευτική διαδικασία. Καλό θα είναι να υπάρχει σταθερό προσωπικό όσο είναι δυνατόν για να μπορεί να παράγεται εκπαιδευτικό έργο” λέει ο κ. Γεωργιακάκης ο οποίος αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετώπισε :

“Όταν βρέθηκα στα Βορίζια πριν από περίπου 5 χρόνια υπήρχε παραμέληση όχι μόνο στο κτήριο και στον αύλειο χώρο, αλλά και γενικότερα. Ξεκίνησα πρώτα την προσπάθεια να διαμορφώσουμε ένα όμορφο κτιριακό συγκρότημα, να επισκευαστούν οι φθορές, να ζωγραφιστεί, να φτιαχτεί όμορφα ο αύλειος χώρος και σιγά σιγά, διαθέτοντας πολύ προσωπικό χρόνο, σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα και με τη δημοτική αρχή, έγιναν οι παρεμβάσεις. Διαμορφώθηκε ένας όμορφος χώρος και από κει και μετά κάθε χρόνο μαζί με τους συναδέλφους που ερχόντουσαν, υλοποιούσαμε και κάτι διαφορετικό. Επίσης, δημιουργούνται και θέματα ίσων ευκαιριών, καθώς υπήρχαν ανισότητες που έπρεπε να αμβλυνθούν μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία. Τα παιδιά δεν έχουν καθηγητή πληροφορικής, δεν έχουν εικαστικά, δεν κάνουν μουσική, δεν κάνουν ξένες γλώσσες. Έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το αναλυτικό πρόγραμμα στα ολιγοθέσια δεν υπάρχουν εύκολα εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων οπότε το κομμάτι αυτό «πέφτει» στους δασκάλους που προσπαθούν να το καλύψουν. Το πρόβλημα των άνισων ευκαιριών ήταν και ο λόγος που ήθελα να υπηρετώ εκεί. Έβλεπα την κατάσταση αυτή και σκεφτόμουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να βοηθηθούν αυτά τα παιδιά”

“Προσπαθήσαμε λοιπόν μέσα από διάφορες δράσεις που υλοποιήσαμε και μέσα από κάποια προγράμματα που πήραμε μέρος, όλο αυτό το κενό κάπως να καλυφθεί. Πήραμε εξοπλισμό, οργανώσαμε βιβλιοθήκη, την Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία τους έδειξα τη νοηματική, την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου ο καθένας έγραψε για το βιβλίο του, έμαθαν πώς να μελετούν ένα ηλεκτρονικό βιβλίο”

“Βλέπαμε ότι χρόνο με τον χρόνο, τα παιδιά αντιδρούσαν όλο και καλύτερα αρχικά γιατί υπήρχε σταθερό προσωπικό. Επίσης άρχισαν να αντιλαμβάνονται πράγματα πέρα από το πολιτισμικό τους πλαίσιο, το οποίο είναι αγροτοκτηνοτροφικό. Άρχισαν να έχουν παραστάσεις και για πράγματα τα οποία δεν συναντούν συχνά στην καθημερινότητά τους, να προβληματίζονται και να αυτενεργούν περισσότερο σε σχέση με τους μαθητές πχ στις πόλεις σε θέματα για παράδειγμα πληροφορικής, περιβάλλοντος, φιλαναγνωσίας κλπ Γενικότερα λάμβαναν όλο και περισσότερα ερεθίσματα που η περιοχή δεν μπορεί να τους δώσει άμεσα”

ΠΗΓΗ:zarpanews.gr

ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΚΑΛΕΙ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΛΕΣ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ!! Η επιλογή έγινε από την Αριάδνη και τον Ασκληπιό.

Φίλες και Φίλοι γεια σας, το μενού σήμερα του filomatheia.blogspot.gr έχει ξανά ποίηση το ένα ποίημα μιλάει για τη ζωή, και το άλλο για την αγάπη. Πολλές φορές αφήνουμε τη ζωή να μας να περνά και απλώς εμείς βρισκόμαστε στην αποβάθρα και νομίζουμε πως παρακολουθούμε τα τρένα να περνούν με τις ζωές των άλλων!!!!!!!!!! έλα όμως που εκεί σ' αυτό το τρένο είναι φορτωμένη και η δική μας ζωή που περνά και φεύγει. Επίσης πόσες και πόσες φορές η αγάπη δεν πέρασε από δίπλα μας κι εμείς κοιτάζαμε αλλού; πόσες και πόσες φορές δεν αφήσαμε να μας προσπεράσει ένα ελκυστικό βλέμμα; πόσες και πόσες φορές δεν είχαμε το θάρρος να προσφέρουμε λίγα λουλούδια, η ένα ποίημα σε ένα χαρισματικό πρόσωπο, ή σ' ένα αγαπημένο μας πρόσωπο; πόσες και πόσες φορές δε νιώσαμε την ανάγκη να σφίξουμε στην αγκαλιά μας κάποιο φιλικό μας πρόσωπο κι αν τέλει δεν το κάναμε γιατί δεν μας άφησε ο εγωϊσμός μας; Καλή ανάγνωση με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ...

Η ζωή είναι πολύ ωραία για να πάει στα χαμένα
Η ζωή είναι πολύ ωραία αλλά είναι μόνο μία
Είναι αυτή που ζεις τώρα, δεν υπάρχει άλλη
Μην αφήνεις τη ζωή να σε προσπερνά
Μην αφήνεις το χρόνο να φεύγει χωρίς εσένα
Μην ξοδεύεις τη ζωή σου ως ρακοσυλλέκτης
Μην προσδοκάς στις καλύτερες μέρες που θα έρθουν
Οι καλύτερες μέρες είναι αυτές που ζείς τώρα
Οι καλύτερες μέρες είναι αποδημητικά πουλιά
Είναι πουλιά που πετούν, που φεύγουν και χάνονται
Ζήσε κάθε μέρα της ζωής σου πριν αυτή γίνει παρελθόν
Ζήσε κάθε μέρα σου σαν νάναι η τελευταία της ζωής σου
Ζήσε τα νιάτα σου, ζήσε τα όνειρά σου τώρα
Η χαρά της ζωής δε βρίσκεται στο τέλος της διαδρομής,
στην κατάκτηση του στόχου
Η χαρά της ζωής βρίσκεται στην ίδια τη διαδρομή που
οδηγεί στο στόχο.
Όταν γεράσεις θ’αναπολείς τις μέρες, τις ώρες και τις
στιγμές που έχασες
Φρόντισε την υγεία σου
Φρόντισε το σώμα σου
Λάτρευε το ναό της ύπαρξής σου
Αγάπα τον εαυτό σου ότι και να είσαι
Μην υποτιμάς ποτέ τον εαυτό σου
Εχε περηφάνεια γιαυτό που είσαι
Είσαι μοναδικός, είσαι δώρο θεού
Αυτό είναι μήνυμα για εσένα
Eίναι μήνυμα δίχως χρέωση
Είναι μήνυμα δίχως χρέωση από αυτούς που σ’αγαπούν
και νοιάζονται για σένα
====================

ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΚΑΛΕΙ

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την.
Tα μονοπάτια της ίσως να είναι τραχιά κι απότομα.
Τι είναι εύκολο στην αγάπη;
Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδόσου…
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, ακόμα κι αν η φωνή
της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά.
Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και σε σταυρώνει.
Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το
κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα
πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχυάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.

Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλή.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις
ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.
Μη φοβάσαι να αγαπήσεις. Μη φοβάσαι να αγαπηθείς!
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία
της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει
εκείνη τη δική σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την
εκπλήρωσή της.
Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που
λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια, την ίδια τη γνώση της
αγάπης και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.

Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία
της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης, τότε θα
ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη «γύμνια» σου
και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης.
Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα
γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις,
αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου και θα ζεις νομίζοντας
πως το η μετριότητα είναι το όριο…
Μη φοβηθείς τα εμπόδια!
Υπάρχει μια γλυκιά ηρεμία μέσα στη τρικυμία των
πάντων γύρω μας.
Είναι η Αγάπη που σε αγκαλιάζει και δεν αφήνει να
βυθιστείς.
Την έζησες για λίγο, μη φοβηθείς για το πολύ…
ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΛΜΠΡΑΝ
Πηγή: Adonios G.K.

Ένα γράμμα του Αρκά που έγραψε όταν επισκέφθηκε το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι για μία πρόβα. ''Γάμοι και Αρραβώνες'' στην Αυλή των θαυμάτων. καλοκαίρι 2016

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ BEACH 19.07.2016 υπό την προστασία της Ροδιάς!!!!!!!!!!
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας, και των γλυκόφθαλμων στιγμών που εκπέμπουν μάτια κουσκουσιάρικα σαν την κυμματίζουσα θάλασσα σας χαιρετώ από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι θα κάνω μια δεύτερη προσπάθεια να αντιγράψω το γράμμα του Αρκά που άφησε στο Αρχηγείο της ΟΚΡΑ λίγο πριν την αναχώρησή του και το οποίο βρήκα κάποιες ώρες μετά. Χθες αποχαιρετήσαμε τα εκλεκτά μας φιλαράκια την Έφη-Άλκηστη και τον Αρκάδιο!!!!!! έτσι τον αποκάλεσε ο μπαμπάς της Ζαν Ντ' Άρκ. Για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα να παραμείνουν λίγο ακόμα γιατί όταν τα άτομα είναι ποιητικά, ελκυστικά, πνευματώδεις, πολυτάλαντα και κυρίως όταν κατέχουν ένα μεγάλο μέρος της καρδιάς σου, όπως εδώ και 17 χρόνια ο Αρκάς και 13 τουλάχιστον η Έφη-Άλκηστη έ! τότε σίγουρα η αναχώρησή τους αφήνει ένα μεγάλο κενό. Κάποια στιγμή κι ενώ είχαμε φθάσει στο σταθμό των υπεραστικών προσποιήθηκα πως είχαμε ξεχάσει τις αποσκευές του Αρκά και ξεκίνησα για να βγώ από το πάρκινγκ, η Άλκηστη τα χρειάστηκε!!!!!!!!! είχαμε όμως στην παρέα μια κοπέλα που λειτουργεί ως ανιχνευτής ψεύδους και μας έπιασε στα πράσα!!! Έστω και λίγο που κράτησε ήταν καλό, λίγη ώρα πριν ο Επικούρειος Πέπος, ο Αρκάδιος και η Ερατώ έπιναν το καπουτσινάκι τους στην καφετέρια BONZUR!!!!!!! περιμένοντας την Άλκηστη και την Τερψιχόρη, η Τερψιχόρη προκειμένου το φιλαράκι της η Άλκηστη να χάσει το λεωφορείο για να παραμείνει κι άλλο στα Τρίκαλα μας πήγε τάχαμου τάχαμου πως δεν θυμόταν από λάθος δρόμο και παρ' ολίγο να το έχαναν το λεωφορείο, το προλάβαμε στο τσακ, εντωμεταξύ ο Επικούρειος Πέπος μ' έναν μαγικό τρόπο έκρυψε τη ζακέτα της Άλκηστης η οποία ήταν έτοιμη να φύγει χωρίς αυτήν αλλά ο ''κοριός'' της παρέας ξαναχτύπησε πάλι!!!!!! κάπως έτσι φθάσαμε στο πάρα ένα, λίγο πιο πριν στο κουτάκι που είχε η Άλκηστη τα ΥΠΕΡΟΧΑ!!!!! γλυκά από μαρέγκα!!!!!! (ειλικρινά Αρκαδούλι σε σκεφτόμουν την ώρα που θα έτρωγες εκείνο το γλυκό και σε λυπόμουν πάρα πολύ) γράψαμε όλοι η παρέα λίγα λόγια, και κατόπιν είπαμε από λίγα λόγια σαν παρακαταθήκη και αποχαιρετισμό. Σήμερα μια μέρα μετά οφείλω να ομολογήσω πως είμαι λίγο στεναχωρημένος, μου λείπουν τα φιλαράκια μου, έχω όμως κρατήσει τις πολύ όμορφες στιγμές που ζήσαμε και κάθε λίγο επισκέπτομαι τη δεξαμενή των συναισθημάτων απ' όπου και αντλώ υλικό. Αμέσως μετά διαβάστε το γράμμα του Αρκά-Αρκάδιου, σας αποχαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Πεπέ-Πούφ.

ΓΟΡΓΟΓΎΡΙ 18/07/2016 ΏΡΑ 07.28 Αρχηγείο της ΟΚΡΑ
Πριν λίγο παρακολούθησα την ανατολή του Ήλιου που στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι γίνετε ακόμα πιο λαμπερή λόγω της καθαρής ατμόσφαιρας και της θετικής αύρας του επιβλητικού Κερκετίου όρους, έτσι ονομαζόταν στην αρχαιότητα ενώ επί Τουρκοκρατίας το ονόμασαν Κόζιακα. Η δροσιά του πρωινού που αναδύεται, το καταπράσινο περιβάλλον, και ο ήχος της αέναης κίνησης των δύο παρακαλώ ποταμών του χωριού με συνεπαίρνουν!!!!
Το τι έχει προηγηθεί τρεις μέρες τώρα που βρίσκομαι στο φιλόξενο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι δεν είναι απολύτως εφικτό να σας το περιγράψω, ίσως μια μικρή γεύση να πάρετε από τις φωτογραφίες και τα βιντεάκια που θα αναρτήσει ο Mr Pepos.
Ένας φίλος μου που του αρέσει η φιλοσοφία επανειλημμένος μου έχει πει: ''Αρκά. . . η καλή παρέα είναι πηγή ζωής!!!!!'' Και δικαιώνεται εννοείται διαχρονικά. Ανεβαίνοντας λοιπόν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, συνδυάζοντας την επίσκεψη με τον γάμο της Λογίτισσας Αντιόπης-Δήμητρας, συναντώ την Έφη-Άλκηστη, που είχε φθάσει στο χωριό μια μέρα νωρίτερα ως προπομπός!!!! τον Mr Pepo, και την κυρία Λαμπρινή που αυτή την περίοδο βρίσκονται στο χωριό λόγο της κυρίας Βασιλικής ως φύλακες άγγελοι.
Λόγω κάποιας καθυστέρησης του τρένου έφθασα στα Τρίκαλα, (έμαθα από τον ΘΕΟΦΡΑΣΤΟ ποια είναι τα τρία καλά των Τρικάλων) στις 14.14 εκεί με περίμενε υπομονετικά ο Mr Pepos, όταν φθάσαμε στο χωριό η κυρία Λαμπρινή είχε ήδη στρωμένο το τραπέζι όπου το κυρίαρχο πιάτο ήταν ο ΚΟΚΟΡΟΜΕΖΕΣ φυσικά με συνοδεία κι άλλων μεζέδων. Καθισμένοι στη βεράντα του σπιτιού και απολαμβάνοντας τα διάφορα μεζεδάκια ξεκίνησε και η συζήτηση. Μαζί με την Έφη-Άλκηστη, μ' έναν μαγικό τρόπο καταφέραμε να μαγέψουμε τον Mr Pepo ο οποίος αισθανόταν ιδιαίτερα χαρούμενος και ευτυχής που μας είχε κοντά του, που είχε κοντά του τα διαχρονικά του φιλαράκια. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να πάμε στο Αρχηγείο για την μεσημεριανή σιέστα, ο Mr Pepos επέλεξε να μας νανουρίσει με ΜΠΕΤΟΒΕΝ και συγκεκριμένα με το έργο ''ΕMPEROR'' δεν πέρασαν 5 λεπτά και είχαμε ήδη παραδοθεί στην αγκαλιά του ΜΟΡΦΕΑ!!!!!!!!
Απ' ότι μου είπε η Έφη-Άλκηστη πιο μετά, το ίδιο της είχε συμβεί και χθες, μόλις ο Mr Pepos βάζει τις υπέροχες και νανουριστικές μουσικές κλείνουν τα μάτια σου και ταξιδεύει το μυαλό σου σε άλλους γαλαξίες.
Αργά το απόγευμα μαζί με τον Mr Pepo επισκεφθήκαμε την καφετέρια του χωριού για δυο fredo espresso, εντωμεταξύ η Έφη-Άλκηστη είχε κανονίσει να βρεθεί με την Διοτίμα και τη Τερψιχόρη για να πάνε στο bachelor της Αντιόπης-Δήμητρας και θα επέστρεφαν αργά το βράδυ. Εγώ με τον Mr Pepo μετά την καφετέρια κάναμε μια βόλτα στην πάνω γειτονιά όπου μένουν κάποια ξαδέρφια του, εκεί συναντήσαμε και τον πατέρα του μικρού ταλαντούχου ποδοσφαιριστή που είχα συναντήσει στην Αθήνα. Στην κάθοδό μας προς το παραδοσιακό ταβερνάκι ΤΑ ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ συναντήσαμε την γλυκύτατη και πάντα χαμογελαστή Ερατώ, την ανιψιά της κυρίας Λαμπρινής όλοι μαζί πια φθάσαμε στο ταβερνάκι όπου δειπνήσαμε δοκιμάζοντας τους γευστικούς μεζέδες που ετοιμάζει ο Chef ΒΑΣΙΛΗΣ και περιμέναμε τον ερχομό της κυρίας Λαμπρινής και του Θεόφραστου, ο θεόφραστος είναι βοτανολόγος και ξεναγός, η Διοτίμα του έχει φτιάξει ειδική ταυτότητα ξεναγού.
Στο ταβερνάκι όπως προείπα δοκιμάσαμε διάφορους μεζέδες και μεταξύ οίνου και συζήτησης πέρασε η ώρα και τα κορίτσια από το bachelor ακόμα να φανούν, αποφασίσαμε εγώ με την γλυκύτατη και χαμογελαστή Ερατώ να πάμε για ένα ποτό στο kafe bar και να περιμένουμε εκεί τα κορίτσια, οι υπόλοιποι επέστρεψαν στο σπίτι όπου και μας περίμεναν. Παραγγείλαμε 2 Malibu βύσσινο και αναμέναμε και τ' άλλα κορίτσια
Εγώ εντωμεταξύ είχα κάποια αγωνία γιατί μετά από αρκετά χρόνια θα ξανασυναντούσα και τα υπόλοιπα κορίτσια της Λ.Ο.Γ. ξέχασα να πω πως όταν βρισκόμασταν στο ταβερνάκι συνάντησα ακόμα μια λογίτισσα, ήταν η όμορφη Ανδρομάχη η οποία είναι ανιψιά του Mr Pepou.

Επιτέλους κάποια στιγμή φάνηκαν τα κορίτσια, η Διοτίμα, η Τερψιχόρη και η Έφη-Άλκηστη ήταν πολύ λαμπερές εκείνο το βράδυ. Η χαρά μου ήταν μεγάλη καθώς επανασυνδέθηκα με δυο κορίτσια της Λ.Ο.Γ. τα οποία είχε ξεχωρίσει ο Mr Pepos για πολλούς και διάφορους λόγους, μεταξύ άλλων είχαν ξεχωρίσει από το παρελθόν για το ήθος τους, τις συμπεριφορές τους και την οξυδέρκειά τους. Συζητώντας μαζί τους διαπίστωσα ότι έχουν πάρει πλέον -μετά από ένα πετυχημένο πανεπιστημιακό διάστημα- την ζωή στα χέρια τους. Παράλληλα διατηρούν τις αξίες τους, δικαιώνοντας και τις προσπάθειες του Mr Pepou μέσω της Λ.Ο.Γ. Αν και είχα χρόνια να βρεθώ με τα κορίτσια, τελικά ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα.
Επιστρέψαμε στο σπίτι όπου για αρκετή ώρα ακόμα η συζήτηση συνεχίστηκε μαζί με τον Mr Pepo στην βεράντα του σπιτιού. Κάπως έτσι έφθασε στο τέλος η πρώτη μου μέρα στο ΜκΠ Γοργογύρι.
Το επόμενο πρωί η κυρία Λαμπρινή είχε ετοιμάσει ένα καταπληκτικό πρωινό που μόνο αυτή γνωρίζει να φτιάχνει, καθίσαμε όλοι μαζί και απολαύσαμε το πρωινό, στη συνέχεια σχηματίσαμε groupe μεταξύ εμού, της Έφης, της Ερατώς, της κυρίας Λαμπρινής, του Mr Pepou και του Θεόφραστου, προκειμένου να προσεγγίσουμε την Κόρη η οποία βρίσκεται σε 850 υψόμετρο χρησιμοποιώντας ένα αυτοκίνητο και μια μηχανή την οποία εννοείται πως πιλοτάριζε ο Mr Pepos, το μίνι ταξίδι μας ξεκίνησε, πρώτος σταθμός τα ''στάλια'' απ' οτι μας εξήγησε ο ξεναγός μας εκεί παλαιότερα ξεκούραζε τα πρόβατά του το μεσημέρι ο μεγαλοτσέλιγκας Φώτης Ντακούλας που αργότερα έμαθα πως είναι ο πατέρας της κυρίας Λαμπρινής. Αμέσως μετά ξεκινάει η ανηφορική διαδρομή η οποία ήταν μαγευτική και ξεχωριστή. Ο Θεόφραστος ο ξεναγός μας αποφάσιζε για τις στάσεις που θα κάναμε, όπου θαυμάζοντας τη φύση παράλληλα μας ενημέρωνε για τις ονομασίες Κεφαλοπόταμος, Τρύπιο Λιθάρι, Γοργοήλιον ή Γοργογύριον, Κερκέτιον-Κοτζάμ γιακάς- Κόζιακας και τους μύθους που περικλείουν αυτές οι ονομασίες. Επόμενη στάση η Κόρη και ειδικότερα η τοποθεσία που την ονομάσαμε ''το παρατηρητήριο της ΟΚΡΑ'' εκεί γεμίσαμε τα πνευμόνια μας με καθαρό αέρα, εύχομαι σύντομα να ξαναβρεθώ σ' αυτά τα φιλόξενα μέρη, επίσης εύχομαι να το ζήσουν αρκετά άτομα γιατί πρόκειται για μοναδική εμπειρία. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το παραδοσιακό καφενείο του χωριού για τσιπουράκι με γλυκάνισο και γευστικούς μεζέδες, το τσίπουρο προσέδωσε μια ξεχωριστή σπίθα και ενέργεια σε όλους μας και με προτροπή του Mr Pepou τσουγγρίζαμε συνεχώς τα ποτήρια μας με αποτέλεσμα να αναρωτηθούν οι υπόλοιποι θαμώνες και να ρωτήσουν τι γιορτάζουμε.

Ο καθ' ύλην αρμόδιος, δηλαδή ο Mr Pepos ανέλαβε να τους εξηγήσει και τους είπε την αλήθεια!!!!! γιορτάζουμε των αρραβώνα των κοριτσιών!!!!!!!!! της Ερατώς και της Έφης, αυτό ήταν άρχισαν τώρα να τσουγκρίζουν όλοι μαζί.
Η επιστροφή ήταν εξίσου εντυπωσιακή, καθώς εγώ επέλεξα ν' ανέβω στη μηχανή με τον Mr Pepo, σε κάποιο σημείο σταματήσαμε για λίγο για να θαυμάσουμε τις ρίζες της Φιλιουριάς και για να μαζέψουμε λίγη ρίγανη μιας και ο Θεόφραστος γνώριζε πολύ καλά σε ποιο μέρος έπρεπε να πάμε, είχαμε υποσχεθεί στην μητέρα της Λαμπρινής πως θα της πηγαίναμε μια μεγάλη ανθοδέσμη από ρίγανη και κρατήσαμε το λόγο μας.
Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι παραδώσαμε την ανθοδέσμη στην κυρία Βασιλική. Ακολούθησε το μεσημεριανό γεύμα με γαύρο στο φούρνο τον οποίο είχε επιμεληθεί η κυρία Λαμπρινή και ήταν νοστιμότατος, είχε γεμίσει τα πιάτα πάρα πολύ με αποτέλεσμα τα κορίτσια τα οποία εκείνη την ημέρα ήταν σε δίαιτα να βάλουν μέρος από τις δικές τους μερίδες στο δικό μου πιάτο, ήταν η πρώτη φορά που έφαγα τόσο πολύ. Μετά το μεσημεριανό ξαναπήγαμε στο Αρχηγείο όλοι μαζί για την απαραίτητη σιέστα, αυτή τη φορά ο Mr Pepos είχε επιλέξει μουσικές από τις Άνδεις, ξαναεπαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό με την προηγούμενη μέρα, στα πρώτα λεπτά μας είχε ήδη πάρει ο ύπνος, ως φαίνεται ο Mr Pepos μας είχε υποβάλει με τον τρόπο του πως όταν βάζει τις μουσικές του στο Αρχηγείο μας υπνωτίζει, αυτή τη φορά μάλιστα μας υπνώτισε και χωρίς μουσικές γιατί είχε ξεχάσει να πατήσει το play!!!!!!!!!!! Aυτά και άλλα πολλά μπορούν να συμβούν μόνο στο Αρχηγείο της ΟΚΡΑ.
Το απόγευμα κατά τις 18.00 ετοιμαστήκαμε για τον γάμο της Αντιόπης-Δήμητρας, ο οποίος θα γινόταν στη Εκκλησία του χωριού, η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγάλη και όλοι οι προσκεκλημένοι ντυμένοι όμορφα με τις γυναίκες να έχουν το προβάδισμα, στο μυστήριο παραβρέθηκα με τον Mr Pepo o οποίος δυστυχώς δεν θα ερχόταν μετά στο γλέντι γιατί έπρεπε να παραμείνει κοντά στη μητέρα του, κοντά μας ήρθε η κυρία Λαμπρινή, κρίμα που δεν ήρθε και ο Mr Pepos γιατί έχασε την ευκαιρία να δει την Έφη-Άλκηστη να τραγουδάει live δυο υπέροχα τραγούδια.
Πράγματι ξεχωριστή στιγμή στον γάμο ήταν η στιγμή που ο γαμπρός έκανε νόημα στην Έφη-Άλκηστη να πάρει το μικρόφωνο και να τραγουδήσει. Όλοι οι παρευρισκόμενοι μείναμε με το στόμα ανοιχτό!!!!!! Η Έφη-Άλκηστη ήταν φοβερή και τρομερή!!!!!! η εκτέλεση ήταν καταπληκτική, κυρία Μποφίλιου συγχαρητήρια στην υπέροχη μαθήτρια σας, τα τραγούδια που είπε ήταν μελωδικά και η φωνή της ήταν σαν απαλό και δροσερό αεράκι, το πρώτο τραγούδι ήταν το ''πες μου για δεν μ' αφήνεις με δυο φιλιά να πάρω'' Έφη μας άφησες άφωνους, είσαι μεγάλο ταλέντο, η αυτοπεποίθηση που είχες τη συναντά κανείς μόνο σε φτασμένες τραγουδίστριες...
Ένα ακόμα γεγονός που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ο εντυπωσιακός χορός ενός πραγματικού χορευταρά, μιλάω για τον πατέρα της Διοτίμας, επειδή για πολλά χρόνια συμμετείχα στον χορευτικό σύλλογο το ''ΧΟΡΟΣΤΑΣΙ'' ξέρω πολύ καλά να κρίνω ποιος χορεύει καλά και ποιος πολύ καλά, ο πατέρας της Διοτίμας ανήκει σ' εκείνους που όταν χορεύουν λες γιατί να μην είχα άλλα δυο μάτια; Mr Pepo επειδή γνωρίζω το μεράκι που έχετε για το χορό λυπήθηκα που δεν είσαστε εκεί για να καμαρώσετε αυτόν τον υπέροχο χορευτή ο οποίος είχε ένα πολύ δικό του στυλ, άριστη τεχνική, με πολλές στροφές και φιγούρες απίστευτα όμορφες, την δε περίφημη τούμπα την έκανε στον τόπο.
Η βραδιά έκλεισε με πολύ κέφι, χορό και τραγούδι. Εύχομαι στην Αντιόπη-Δήμητρα και στον Βασίλη βίον Ανθόσπαρτων και καλή τύχη.

Φίλες και Φίλοι σήμερα 20/07/2016 θα σας παρουσιάσω το δεύτερο μέρος από το γράμμα του Αρκά-Αρκάδιου-Πανούλη, εντωμεταξύ είχαμε ένα ευχάριστο νέο, ο Αρκάς παραμένει στην διεκδίκηση μιας θέσης για Ελεγκτής Εναέριας Κυκλοφορίας στην Υ.Π.Α. Στο πρώτο ξεκαθάρισμα που έγινε απέρριψαν 200 υποψήφιους ας ελπίσουμε πως η τελική κατάταξη θα τον βρει εντός, άλλωστε τα προσόντα τα έχει και με το παραπάνω. Το δεύτερο καλό νέο ήρθε από την μητέρα της Έφης-Άλκηστης η οποία τηλεφώνησε στους οικοδεσπότες για να τους ευχαριστήσει για την φιλοξενία της κόρης, μιας κόρης που επέστρεψε ''μαγεμένη'' από αυτά που έζησε το τριήμερο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Το επισημαίνω γιατί στη ζωή μου έχω γνωρίσει πολλές φορές την αχαριστία της φιλοξενίας, της φιλοξενίας που για τον Επικούρειο Πέπο είναι στη ζωή του ό,τι και το αλάτι στο φαγητό, είναι οπαδός του Ξένιου Δία του Θεού της φιλοξενίας της αρχαιότητας. Το γράμμα του Αρκά το παρουσιάζω γιατί εκτός τον άλλων είναι και το χρονικό του τριημέρου, άρα ας το δούμε ως ένα χρονογράφημα και όχι μόνο.

Aρκάς Συνέχεια: Η Κυριακή μας βρήκε να κοιμόμαστε μέχρι τις πρώτες μεσημεριανές ώρες, στον ύπνο μου συνέχισα να βλέπω την Έφη-Άλκηστη να τραγουδάει, και τον πατέρα της Διοτίμας να χορεύει, αυτά τα δυο συμβάντα με είχαν συνεπάρει. Κάποια στιγμή, θα πρέπει η ώρα να ήταν 14.00; ακούω από το παράθυρο του Αρχηγείου Πανούλη!!!!!!!!!! Ήταν ο Mr Pepos με καλούσε για το μεσημεριανό, η κυρία Λαμπρινή μας είχε ετοιμάσει Φιογκάκια με κιμά. . . . Respect!!!!!!!!! Εγώ και ο Mr Pepos τελειώσαμε πιο αργά γιατί απολαμβάναμε την κάθε πιρουνιά!!!!!!!! αυτό ήταν το κυρίως πιάτο, υπήρχε και σαλάτα χωριάτικη με όλα τα ήδη από το χωριό, υπήρχε επίσης ένα καταπληκτικό σαγανάκι και φυσικά οίνος που τον μετατρέψαμε σε κρασί!!!!!!!!! το οποίο ο οινοχόος μας ο Mr Pepos μας το έβαζε σε σωστή αναλογία, δηλαδή 3 μέρη νερού, και ένα οίνου!!!! με βάση την βιβλιογραφία αυτή είναι η σωστή αναλογία που τηρούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Το συμπόσιο έκλεισε με φρούτα εποχής και γαλατόπιτα της μητέρας της κυρίας Λαμπρινής η οποία ήταν καταπληκτική!!!!! Εάν παραμέναμε λίγο ακόμα στο Γοργογύρι εγώ και η Άλκηστη θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα με τα κιλά μας, η κυρία Λαμπρινή είναι άριστη μαγείρισσα και είναι αδύνατον να αντισταθείς στα γευστικότατα φαγητά που ετοιμάζει.
Ακολούθως αράξαμε στο Αρχηγείο της ΟΚΡΑ για μια μίνι σιέστα γιατί το βράδυ θα είχαμε πάλι έξοδο. Αυτή τη φορά ήμουν περίεργος να δω τι θα κάνει ο Mr Pepos με τις μουσικές του, άραγε τι επιλογή θα έκανε; προσπάθησα να αντισταθώ στον όποιο μαγικό τρόπο του Mr Pepou μήπως και καταλάβω το πως πετυχαίνει το παράδοξο να μας κοιμίζει αμέσως λες και κρατάει κάποια μπαγκέτα και σαν διευθυντής ορχήστρας με το που την κουνάει να νιώθουμε τα βλέφαρά μας τόσο βαριά που αυτόματα βρισκόμαστε στην αγκαλιά του Μορφέα.
Είπα μέσα μου, Mr Pepo σήμερα δεν θα μου τη σκάσε τε, και για να αντισταθούμε εγώ και η Έφη-Άλκηστη ξεκινήσαμε να διαβάζουμε, η Έφη Patty Smith ι εγώ Ραφαηλίδη για τους λαούς της Ευρώπης, εντωμεταξύ έριχνα κλεφτές ματιές να δω τι κάνει ο Mr Pepos γιατί σκέφτηκα πως ίσως οι φίλοι του η Ιάπωνες να του έχουν μάθει κάποια μυστικά αυθυποβολής και να μας κοιμίζει μ' αυτό τον τρόπο, δεν παρατήρησα κάτι περίεργο και περίμενα ν' ακούσω τις μουσικές, αυτή τη φορά μας έδειξε το σχετικό c.d. ήταν μουσικές από το Περού!!!!!!!!! βασικά ο Mr Pepos έχει μουσικές απ' όλο τον κόσμο αφού λόγω του ότι του αρέσουν τα ταξίδια έχει επισκεφθεί πάρα πολλές χώρες.
Θα σας φανεί παράξενο αλλά σε λίγο βρισκόμουν ήδη στις αγκαλιές των μουσών!!!!!!!!!! Παίζει να έκανα και τον πιο βαθύ ύπνο της ζωής μου. Όταν ξύπνησα ρώτησα την Έφη-Άλκηστη αν θυμόταν τις μουσικές και μου είπε: Αστειεύεσαι; ούτε καν την εισαγωγή δεν άκουσα, μην ασχολείσαι μου είπε, το θέμα θα το λύσω εγώ αργότερα ως ψυχολόγος, ίσως ο Mr Pepos μας το εξήγηση κάποτε, χθες πάντως που τον ρώτησα μου είπε, είναι η αύρα του Αρχηγείου και η θετική ενέργεια που αναδύεται από την αυλή των θαυμάτων!!!!!!!!!!
Κατά τις έξι το απόγευμα ακούστηκε το κλασικό: Πανούλη!!!!!! ξανά από τον Mr Pepo... ήταν η ώρα να σηκωθούμε, η δική μου έκκληση για λίγα ακόμα λεπτά σιέστας δεν έγινε αποδεκτή γιατί εντωμεταξύ η Διοτίμα είχε τηλεφωνήσει πως θα πέρναγε να μας πάρει για να πάμε βόλτα στα Τρίκαλα. Εννοείται πως εγώ και η Άλκηστη ενθουσιαστήκαμε και ξεκινήσαμε να ετοιμαζόμαστε, όταν πήγα να δώ το σχετικό c.d. που υποτίθεται πως θα άκουγα διαπίστωσα πως ο ενισχυτής ήταν κλειστός!!!!!!!!!!!!! αφού ο Mr Pepos δεν είχε έρθει ξανά στο Αρχηγείο πως είναι δυνατόν να είχε κλείσει; Μήπως τελικά ο Mr Pepos κάνει πως μας βάζει μουσικές αλλά στην ουσία δεν τις βάζει;
Πράγματι σε λίγο ήρθε η Διοτίμα πολύ όμορφα ντυμένη και ξεκινήσαμε για την πόλη των Τρικάλων η οποία απέχει 18 χιλιόμετρα. Τα Τρίκαλα είναι μια φανταστική πόλη, με το ποτάμι να δίνει μια ξεχωριστή αίγλη και vibe!!! Η Ασκληπιού με τα πολλά και όμορφα kafe και τον κόσμο έξω σε προδιαθέτει θετικά και επιβάλλει επιτακτικά ένα Fredo. Παρέα με τα δυο κορίτσια συζητήσαμε για πολλά και διάφορα θέματα, και απολαύσαμε ιδιαίτερα τις όμορφες στιγμές που ζούσαμε. Η βόλτα που ακολούθησε στο ποτάμι με ενθουσίασε ιδιαίτερα καθώς επρόκειτο για ένα σκηνικό ξένο σε 'μας τους Αθηναίους. Ο ιδιαίτερος φωτισμός, σε θαλασσί απόχρωση της γέφυρας του Ληθαίου ποταμού αποτέλεσε και ερέθισμα για φωτογράφηση σε ποικίλες πόζες. Είναι πραγματικά τυχεροί -που λέει και ο ποιητής- οι διαμένοντες σ' αυτή την υπέροχη πόλη αφού πρόκειται για μια ζωντανή πόλη, κινητική και δραστήρια, με όμορφες παρουσίες, και πολλά ποδήλατα. Κάποια στιγμή με βαριά καρδιά αποφασίσαμε πως έπρεπε να επιστρέψουμε, καθ' όλη τη διάρκεια της επιστροφής τόσο η Έφη-Άλκηστη όσο και η οδηγός μας Διοτίμα επιδόθηκαν στο τραγούδι, έντεχνου κυρίως στυλ, δίδοντας άλλο χρώμα στη διαδρομή. Κάποια στιγμή σκέφτηκα μήπως το προηγούμενο βράδυ θα έπρεπε να έχουν πει και κάποια τραγούδια μαζί; κορίτσια τι λέτε; Έτσι κι αλλιώς πρόκειται για καταπληκτικά κορίτσια!!!!!!!!! Mr Pepo συμφωνείται;
Η Διοτίμα μεταξύ άλλων μας υποσχέθηκε να μας επισκεφθεί στην Αθήνα τον Αύγουστο!!!!! Ελπίζω να κρατήσει το λόγο της...... Θα γίνει χαμός!!!!!! Κατά τις έντεκα επιστρέψαμε στο σπίτι όπου μας περίμεναν οι Mr Pepos, κυρία Λαμπρινή, και ο Θεόφραστος να έχουν ετοιμάσει δείπνο με καλαμάκια κοτόπουλο, πατάτες, πίτες, σαλάτα, μια ειδική σος που είχε ετοιμάσει ο Mr Pepos και που ελπίζω κάποια στιγμή να μου πει το μυστικό της επιτυχίας, και λίγα μπυρόνια!!!!!!!!!! Η Διοτίμα ως φιλόλογος έδωσε τη δική της χροιά στη συζήτηση και η ώρα πέρασε δημιουργικά και ευχάριστα, με πολλές αναφορές στα αμφιθέατρα των σχολών. Κατά τις 02.30 αποφασίσαμε να το διαλύσουμε γιατί ακουγόμασταν σε όλη τη γειτονιά. Όταν έφυγε η Διοτίμα νομίσαμε πως κάπου εκεί θα έκλεινε και η βραδιά, έλα όμως που η Έφη-Άλκηση είχε άλλη άποψη!!!!! Ίσως αυτό που έγινε μετά να ήταν πράγματι επέμβαση των Μουσών στην αυλή των Θαυμάτων!!!!! Ακολούθησε βραδιά ποίησης με Δημουλά, Λειβαδίτη, Ρίτσο και η βραδιά έκλεισε μ ' ένα καταπληκτικό ποίημα της Έφης-Άλκηστης!!!!!!!!!!! Αυτό το τελευταίο σκηνικό ο Mr Pepos το χάρηκε ιδιαίτερα γιατί του θύμισε τις βραδιές ποίησης στην αυλή των Θαυμάτων με τα κορίτσια της Λ.Ο.Γ.
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα σ' ένα ποίημα της Δημουλά που μιλάει για τη δύση, όταν το βρείτε και το διαβάσετε τότε θα καταλάβετε τι εννοώ. Τελικά το θαύμα συνετελέσθει!!!!! Η Αυλή επιβεβαίωσε τον τίτλο της ως αυλή των Θαυμάτων. Αυτό ήταν ένα μικρό οδοιπορικό για το θαυμάσιο τριήμερο που πέρασα στο ΜκΠ Γοργογύρι, ευχαριστώ την κυρία Λαμπρινή, την Διοτίμα, την Αντιόπη, την Ερατώ, την Ανδρομάχη, την Τερψιχόρη, τον Mr Pepo, την Άλκηστη, τον Θεόφραστο, και όλα τα κορίτσια της Λ.Ο.Γ. 

Μετά τιμής Αρκάς-Αρκάδιος.

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ΤΣΕΡΟΚΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΛΥΚΟΥΣ όπως την διηγήθηκε ο Τσιπιρίπο στον Επικούρειο Πέπο.Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, πριν αρκετά χρόνια είχα γνωρίσει τον Τσιπιρίπο τον μικρό ινδιάνο της φυλής των Τσερόκι και μου είχε διηγηθεί την πιο κάτω ιστορία. Την θυμήθηκα σήμερα που βρέθηκα τυχαία με τον φίλο μου από τον στρατό τον Ντίνο μαζί με τον εγγονό του ο οποίος είναι μόλις 6 ετών και μου είπε: Θείε Πέπο θέλω να μου πεις μία ιστορία γιατί ο παππούς μου λέει πως είσαι μεγάλος μυθοποιός. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία με τον Τσιπιρίπο, του την διηγήθηκα και του άρεσε πάρα πολύ. Ελπίζω να αρέσει και σε σας, έτσι κι αλλιώς είναι πολύ διδακτική. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Η ιστορία με τους δύο λύκους έχει ως εξής.

Ο θρύλος των Τσερόκι για τους δύο λύκους μιλά για μια συνεχή μάχη μεταξύ δύο δυνάμεων μέσα μας. Είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στη φωτεινή πλευρά μας (άσπρος λύκος) και τη σκοτεινή (μαύρος λύκος). Το Ινδιανόπουλο απορούσε όταν άκουγε τον παππού του να του λέει ότι υπάρχει ο καλός και ο κακός λύκος μέσα σε όλους μας.

Ένας παππούς είπε στον εγγονό του, όταν ήρθε θυμωμένος εξαιτίας ενός φίλου του που τον αδίκησε:

“Άσε με να σου πω μια ιστορία. Και γω, μερικές φορές, έχω νοιώσει μεγάλο μίσος για αυτούς που μας έχουν στερήσει τόσα πολλά, χωρίς καμία θλίψη για τα όσα κάνουν.

Αλλά το μίσος και ο θυμός σε καταρρακώνουν, και δεν κάνουν κακό στον άλλον. Είναι σαν να παίρνεις ένα δηλητήριο και να εύχεσαι ο άλλος να πεθάνει. Βασανίστηκα με αυτά τα συναισθήματα πολλές φορές.” Και συνέχισε:

Είναι σαν να έχω δύο λύκους μέσα μου. Ο ένας είναι καλός και δεν κάνει κακό. Ζει σε αρμονία με τα πάντα γύρω του, και δεν προσβάλλεται όταν ο άλλος δεν είχε πρόθεση να τον προσβάλλει. Θα πολεμήσει μόνο όταν είναι να κάνει το σωστό, και με τον σωστό τρόπο.

Αλλά ο άλλος λύκος, ααααχ! Είναι γεμάτος θυμό. Το παραμικρό θα του ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι. Πολεμάει τους πάντες, πάντα, και χωρίς λόγο. Δεν μπορεί να σκεφτεί, γιατί ο θυμός και το μίσος του είναι τόσο ισχυρά. Είναι ένας απρόσφορος θυμός, γιατί ο θυμός του δεν θα αλλάξει τίποτα.

Μερικές φορές μου είναι δύσκολο να ζω με αυτούς τους δύο λύκους μέσα μου, γιατί και οι δύο προσπαθούν να κυριεύσουν το πνεύμα μου.”

Το αγόρι κοίταξε τον παππού του στα μάτια και τον ρώτησε, “Ποιος κερδίζει, παππού;”

Ο παππούς χαμογέλασε και είπε ήρεμα, “Αυτός που ταΐζω.”
Δυστυχώς αρκετοί άνθρωποι προτιμούν να ταΐσουν τον φθόνο και τη ζήλια, τη ματαιοδοξία και την αλαζονεία, την απληστία και άλλα δυσάρεστα.

==================

Ακολουθεί ακόμα μία συναρπαστική ιστορία.

Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του…
"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"
"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" απάντησε ο ένας.
"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" ξαναρωτά ο σοφός.

"Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος" είπε ένας άλλος μαθητής
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:
"Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο.
"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ.. και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση..
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν.
Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά.
Γιατί;
Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ, πολύ κοντά.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.
Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν παρά μονάχα ψιθυρίζουν.
Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.
Έτσι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.
Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:
"Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σαν απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πια τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού"
Πηγή: wordpress.com

ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ. Μακάρι κάποτε να υιοθετήσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα των Ιαπώνων. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της ΛΟΓ καλημέρα, σήμερα θα σας μιλήσω για τα σχολεία της δεύτερης πατρίδας μου της Ιαπωνίας, σας παρακαλώ να διαβάσετε το πιο κάτω κείμενο και να κάνετε τις δικές σας συγκρίσεις με τα δικά μας σχολεία και τους δικούς μας μαθητές. Το πιθανότερο είναι πως κι εσείς θα μελαγχολήσετε όπως κι εγώ, δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Υ.Γ. Αλήθεια αυτοί οι συνέλληνες που είχαν πάει στο καλλιμάρμαρο για την συναυλία της κ. Βίσση, την Κυριακή των εκλογών για τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είχαν πάει να ψηφίσουν; Αλίμονο στο κόμμα και στη χώρα που έχει τέτοιους ψηφοφόρους και τέτοιους πολίτες. Όσοι από εσάς είδατε την χωματερή που επικρατούσε μετά την συναυλία προφανώς και καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Κι όμως αυτοί οι συμπατριώτες μας έχουν δικαίωμα ψήφου... Θυμόσαστε μήπως την συμπεριφορά των Ιαπώνων στα γήπεδα του ΚΑΤΑΡ την περασμένη χρονιά; Δυστυχώς απέχουμε έτη φωτός από τέτοιες συμπεριφορές πολιτισμού. Είμαστε απλά ξεφτίλες που λέει και ο Ιαβέρης. 

Καλή ανάγνωση.

Οι Ιάπωνες είναι γνωστοί για την ευφυΐα τους , την δυνατή τους υγεία, την ευγένεια και την ευεξία τους. Τι είναι, όμως, αυτό που ξεχωρίζει αυτό το έθνος και το κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα;

Δείτε παρακάτω 10 χαρακτηριστικά του Ιαπωνικού εκπαιδευτικού συστήματος, που κάνουν όλες τις υπόλοιπες χώρες να το ζηλεύουν. Οι μαθητές στην Ιαπωνία δεν γράφουν διαγωνίσματα μέχρι την ηλικία των 10 ετών. Γράφουν απλά μερικά μικρά τεστ. 

Ο στόχος του σχολείου τα τρία πρώτα χρόνια δεν είναι η γνώση, αλλά η εκμάθηση καλών τρόπων και η ανάπτυξη του χαρακτήρα τους. Τα παιδιά μαθαίνουν να σέβονται τους άλλους ανθρώπους και να είναι ευγενικοί με τα ζώα και την φύση.

Επίσης, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωροι, συμπονετικοί και γεμάτοι κατανόηση. Εκτός από αυτά, τα παιδιά διδάσκονται τις έννοιες της δικαιοσύνης και του αυτο-ελέγχου.
Το ακαδημαϊκό έτος ξεκινάει την 1η Απριλίου.

Στα περισσότερα σχολεία του κόσμου το ακαδημαϊκό έτος ξεκινάει τον Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο. Αντίθετα, στην Ιαπωνία ο Απρίλιος σηματοδοτεί την έναρξη του ακαδημαϊκού και επιχειρηματικού έτους. Η πρώτη μέρα του σχολείου, συνήθως, συμπίπτει με τα πιο όμορφα φυσικά φαινόμενα, όπως η άνθιση των κερασιών. Το ακαδημαϊκό έτος χωρίζεται σε 3 τρίμηνα: 1 Απριλίου- 20 Ιουλίου, 1 Σεπτεμβρίου- 26 Δεκεμβρίου, 7 Ιανουαρίου- 25 Μαρτίου. Οι μαθητές στην Ιαπωνία έχουν 6 βδομάδες διακοπές κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.

Τα περισσότερα σχολεία στην Ιαπωνία δεν προσλαμβάνουν καθαριστές. Οι ίδιοι οι μαθητές καθαρίζουν το σχολείο τους. Στα σχολεία της Ιαπωνίας, οι μαθητές πρέπει να καθαρίζουν τις τάξεις τους, το κυλικείο και τις τουαλέτες μόνοι τους. Το Ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα πιστεύει, ότι καθαρίζοντας οι μαθητές μόνοι τους το σχολείο μαθαίνουν να συνεργάζονται μεταξύ τους και να βοηθούν ο ένας τον άλλον.

Πέρα από αυτό, όταν έχουν κουραστεί οι ίδιοι για να σκουπίσουν και να σφουγγαρίσουν, σέβονται περισσότερο την δουλειά των άλλων. Στα σχολεία της Ιαπωνίας υπάρχει συγκεκριμένο μενού για το μεσημεριανό, το οποίο τρώγεται μέσα στην τάξη.

Τα σχολεία στην Ιαπωνία παρέχουν υγιεινά και ισορροπημένα γεύματα. Το μενού επιμελείται από διαιτολόγους και μαγειρεύεται από σεφ. Όλοι οι μαθητές τρώνε μέσα στην τάξη μαζί με τον καθηγητή. Αυτό βοηθάει στην ανάπτυξη μιας υγιούς σχέση ανάμεσα σε μαθητές και καθηγητές.

Για να καταφέρουν να μπουν σε ένα καλό γυμνάσιο, οι μαθητές στην Ιαπωνία πάνε σε προπαρασκευαστικά σχολεία ή ιδιωτικά εργαστήρια μετά το σχολείο. Οι μαθητές πάνε στο σχολείο 8 ώρες την ημέρα, αλλά εκτός από αυτό μελετούν και κατά την διάρκεια των διακοπών και τα Σαββατοκύριακα.

Η ιαπωνική καλλιγραφία ή αλλιώς Shodo περιλαμβάνει την βύθιση ενός πινέλου από μπαμπού μέσα σε μελάνι και μετά γράφουν ιερογλυφικά πάνω σε ριζόχαρτο. Το Haiku από την άλλη είναι μια μορφή ποίησης, που χρησιμοποιεί απλές εκφράσεις για να εκφράσουν βαθιά συναισθήματα. Και τα δυο αυτά μαθήματα διδάσκουν τους μαθητές να σέβονται τον πολιτισμό τους και μια παράδοση πολλών αιώνων.

Σχεδόν, όλοι οι μαθητές γυμνασίου πρέπει να φοράνε σχολικές στολές. Κάποια σχολεία έχουν τις δικές τους στολές, ενώ η παραδοσιακή ιαπωνική σχολική στολή αποτελείται από ένα στρατιωτικό στυλ για αγόρια και κορίτσια. Η πολιτική της σχολικής στολής έχει ως στόχο να απομακρύνει τις κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στους μαθητές και να τους δημιουργήσει μια θετική αίσθηση συνεργασίας.

Οι μαθητές στην Ιαπωνία δεν κάνουν κοπάνες από το σχολείου, ούτε αργούν να πάνε στα μαθήματα. Επιπλέον, το 91% των μαθητών στην Ιαπωνία ανέφεραν, ότι δεν αγνοούν ποτέ όσα τους διδάσκει ο καθηγητής τους την ώρα του μαθήματος.

Στο τέλος του λυκείου, οι μαθητές στην Ιαπωνία πρέπει να δώσουν ένα πολύ σημαντικό διαγώνισμα, που θα καθορίσει το μέλλον τους. Ο φοιτητής μπορεί να επιλέξει το κολέγιο που θέλει να πάει και αυτό το κολέγιο έχει μια συγκεκριμένη απαίτηση στην βαθμολογία. Αν ο φοιτητής δεν έχει την απαιτούμενη βαθμολογία, δεν θα πάει στο κολέγιο.

Ο ανταγωνισμός είναι πολύ υψηλός. Μόνο το 76% των μαθητών συνεχίζουν την εκπαίδευσή τους μετά το λύκειο. Η περίοδος προετοιμασίας για την μετάβαση από το λύκειο στην ανώτερη εκπαίδευση ονομάζεται “εξετάσεις βγαλμένες από την κόλαση.

Έχοντας περάσει από την κόλαση των εξετάσεων για την μετάβαση από το λύκειο στο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές στην Ιαπωνία συνήθως κάνουν ένα διάλειμμα.
Στην Ιαπωνία, τα φοιτητικά χρόνια θεωρούνται τα καλύτερα χρόνια στην ζωή ενός ανθρώπου. Μερικές φορές, οι Ιάπωνες αποκαλούν την περίοδο αυτή διακοπές πριν από την δουλειά.

Tην επιμέλεια του κειμένου έκανε ο Fuji Tomo Kazu.

Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΟΡΦΕΑΣ. Αντίο πιστέ μας φίλε. 2] Η ΜΥΤΗ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ. 3] Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΕΙΠΕ. 4] ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑ'Ι' ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

1] O ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΟΡΦΕΑΣ.

20 πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για τον πιο πιστό φίλο του ανθρώπου, τον σκύλο.
Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, η σημερινή μέρα ήταν μέρα αποχαιρετισμού, ο πιστός μας φίλος ο Ορφέας μας το πρωί 03/01/2019 πέθανε.... Δυστυχώς ο καρκίνος χτύπησε και τον Ορφέα. Η εξέλιξη ήταν ραγδαία, ούτε μήνας δεν πέρασε από τότε που διαγνώστηκε πως έχει καρκίνο και σήμερα το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή. Οφείλω να ομολογήσω πως αυτό το κουταβάκι που μπήκε στην ζωή μας πριν οκτώ χρόνια μας έκανε όλους να τον αγαπήσουμε. Ειδικότερα η Δήμητρα, η Ηρώ, η Ράνια και ο Αλέκος τον είχαν λατρέψει. Το άξιζε ο μπαγάσας γιατί ήταν πολύ χαρισματικός και αγαπησιάρης. Όμως όλα τα καλά έχουν ένα τέλος, εγώ ως Επικούρειος νόμιζα πως θα αντιμετωπίσω την όλη κατάσταση πιο ψύχραιμα.

Ως φαίνεται έχω αρκετό δρόμο μπροστά μου γιατί κάθε άλλο παρά ως Επικούρειος αντιμετώπισα τον θάνατο του Ορφέα μας. Το μεσημέρι παρουσία όλων όσων τον αγάπησαν κάναμε την ταφή του, εγώ ο Επικούρειος Πέπος μαζί με τον Αλέκο, που τόσο αγαπούσε ο Ορφέας κατεβάσαμε την σορό του στην τελευταία του κατοικία. Οι στιγμές ήταν πολύ δύσκολες για όλους μας και ειδικότερα για την Δήμητρα - Περσεφόνη και την Ηρώ, είχαν δεθεί αρκετά με τον Ορφέα. Έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να γνωρίσεις τον Ορφέα και να μην τον αγαπήσεις. Θα πρέπει όμως να σταθούμε στις πολλές στιγμές ευτυχίας που μας είχε χαρίσει ο Ορφίκος μας και να ξεπεράσουμε την στεναχώρια μας. Για όσους θεωρήσουν υπερβολικά αυτά που γράφω θα τους πω το εξής: Αν δεν συνδεθείς ποτέ με κάποιο τετράποδο δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις τα συναισθήματα που απορρέουν από μια τέτοια σχέση και ο χαμένος θα είσαι εσύ.

Μ' αυτά τα λίγα λόγια θα ήθελα να αποχαιρετήσω τον πιστό μας φίλο, τον αγαπημένο μας Ορφέα. Ορφέα θα σε θυμόμαστε και για μας θα βρίσκεσαι πια στον παράδεισο της μνήμης μας. Με αγάπη Δήμητρα - Περσεφόνη, Κοντεσίνα Ηρώ, Ράνια, Αλέξανδρος, Μελισσάνθη, Λαμπρινή, Επικούρειος Πέπος και Κορνηλία η οποία θα ήθελε πάρα πολύ να ήταν σήμερα εδώ, αλλά δεν ήταν δυνατόν γιατί έλειπε στο χωριό. Φίλες και φίλοι σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Λέμε τα αγαπάμε! Όντως τα αγαπάμε! Μας δίνουν χαρά, ξεκούραση, γαλήνη! Δεν θα αναφερθούμε στα οφέλη που αποκομίζουμε από τη σχέση μας με τα σκυλιά – είναι γνωστά.
Ας διαβάσουμε όμως 20 πράγματα, 20 αλήθειες που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε όσοι αγαπάμε τα σκυλάκια. 

Αξίζει να αφιερώσετε

5 λεπτά από το χρόνο σας, είναι μαθήματα ζωής!

1.🐕 Μη με αγνοείς για πολύ. Θα ζήσω 10 – 15 χρόνια το πολύ. Μου φαίνεται μια αιωνιότητα όταν είσαι μακρυά και στενοχωριέμαι όταν δεν ξέρω πού είσαι.
2.🐕 Πάρε με μαζί σου σε νέα μέρη να γνωρίσω φιλικούς ανθρώπους και άλλα ζωάκια. Μπορεί αρχικά να φοβηθώ αλλά αυτές οι εμπειρίες θα μου αυξήσουν την αυτοπεποίθηση και θα με βοηθήσουν να μη φοβάμαι.
3.🐕 Μη με πετάξεις αν έρθει νέο μέλος στην οικογένεια. Είμαι κι εγώ μέλος της οικογένειας και θα το αγαπώ και θα τα προσέχω όσο κι εσύ.
4.🐕 Μη θυμώνεις όταν πηδάω πάνω σου. Σε αγαπάω πολύ και ενθουσιάζομαι όταν σε βλέπω, αυτός είναι ο τρόπος μου να σε κάνω αγκαλιά.
5.🐕 Μάθε με νέα πράγματα. Χαίρομαι να σε κάνω χαρούμενο οπότε μάθε μου πράγματα που θα ήθελες να κάνω. Είναι καλή γυμναστική και με κάνουν να περνώ καλά.
6.🐕 Μην απογοητεύεσαι και με παρατήσεις. Δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα σου αλλά κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να σε καταλάβω. Δώσε μου χρόνο να σε καταλάβω και να μάθω, το μόνο που θέλω είναι να σε κάνω χαρούμενο.
7.🐕 Μην εκτονώνεις το άγχος σου επάνω μου. Ακόμη και αν πήγε άσχημα η μέρα σου εγώ χαίρομαι που σε βλέπω και μπορώ να κάνω την υπόλοιπη μέρα σου καλύτερη.
8.🐕 Καθησύχασε με όταν φοβάμαι. Θέλω λίγη ώρα για να καταλάβω ότι κάτι νέο που συναντώ δεν θα μου κάνει κακό και πάντα με βοηθά να είσαι δίπλα μου.
9.🐕 Όση δουλειά και αν έχεις, αφιέρωσε μου λίγο ποιοτικό χρόνο.Είναι το μόνο που θέλω και κάθε λεπτό μετρά για μένα.
10.🐕
Μη με αφήνεις έξω όταν κάνει πολύ κρύο ή πολλή ζέστη. Δεν έχω πού να πάω για να ζεσταθώ ή να δροσιστώ και δεν ξέρω τι να κάνω άμα βρεθώ σε δύσκολη κατάσταση.
11.🐕 Μην ξεχνάς μικρά πραγματάκια που με κάνουν υγιή και χαρούμενο. Όταν μεγαλώνουν τα νύχια μου πονώ όταν περπατάω, κινδυνεύει η υγεία μου όταν τα δόντια μου χαλάνε και νιώθω πιο ανάλαφρος όταν το τρίχωμα μου είναι χτενισμένος. Εσένα θα σου πάρει λίγα λεπτά αλλά για μένα έχει μεγάλη σημασία.
12.🐕 Δείξε μου εμπιστοσύνη. Εγώ σε εμπιστεύομαι απόλυτα. Σε παρακαλώ κάνε το ίδιο. Είσαι όλος ο κόσμος για μένα.
13.🐕 Μη μου κρατάς θυμό για πολύ. Έχεις τη δουλειά, τους φίλους, τη διασκέδαση σου. Εγώ έχω μόνο εσένα.
14.🐕 Μίλα μου. Δεν καταλαβαίνω τις λέξεις σου αλλά καταλαβαίνω τον τόνο της φωνής σου και τη γλώσσα του σώματος σου.
15.🐕 Να μου φέρεσαι με καλοσύνη. Όσο περισσότερο με αγαπάς, τόσο πιο ισχυρό είναι το δέσιμο μας.
16.🐕 Σε παρακαλώ, μη με χτυπάς. Αν έκανα κάτι λάθος, δεν το έκανα επίτηδες. Βοήθησε με να μάθω και να μην το ξανακάνω.
17.🐕 Όποτε κάνω κάτι καλό, πες το μου. Δεν υπάρχει τίποτα που να με κάνει πιο ευτυχισμένο. Να είσαι σίγουρος πως ότι σε κάνει ευτυχισμένο θα το ξανακάνω… ξανά και ξανά και ξανά…
18.🐕 Αν δεν είμαι ο εαυτός μου, κάτι σημαίνει αυτό. Προτού με μαλώσεις γιατί νυστάζω, δείχνω βαρύς ή βαριεστημένος, σκέψου μήπως κάτι δεν πάει καλά ή κάτι με ενοχλεί. Μπορεί να είμαι άρρωστος, να πονάω ή να γερνάω.
19.🐕 Φρόντισε με όταν γεράσω. Φρόντισε με όπως με φρόντισες όταν ήμουν κουταβάκι. Μπορεί να μην είμαι τόσο χαριτωμένος ή να μην έχω τόσο μαλακό τρίχωμα αλλά σε αγαπάω κάθε χρόνο και περισσότερο.
20.🐕 Μη με αφήσεις μόνο μου στο πιο δύσκολο ταξίδι. Ξέρω ότι είναι σκληρό για σένα αλλά μείνε μαζί μου μέχρι την τελευταία στιγμή. Όλα είναι πιο εύκολα και λιγότερο τρομακτικά όταν είσαι δίπλα μου. Να θυμάσαι ότι σε αγαπάω.
Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
ΥΓ. Επικούρειου Πέπου. Στην προηγούμενη ζωή ήμουν σκύλος στην Ιαπωνία με το όνομα Πεπέ... Μιλάω σοβαρά, το γράφει και ο Χαρούκι Μουρακάμι στο βιβλίο με τίτλο ""Νορβηγικό Δάσος"".
Πηγή: dinfo.gr
=================
2] Η μύτη της καμήλας
Διάβασε σε παρακαλώ το πιο κάτω ποίημα και σκέψου μήπως πάθουμε τα ίδια με την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών. Σε χαιρετώ Επικούρειος Πέπος.
Η μύτη της καμήλας
«Μια γλαφυρή εκδοχή του επιχειρήματος της ολισθηρής πλαγιάς, που χρησιμοποιείται σπάνια και υποτίθεται ότι βασίζεται σε έναν αραβικό μύθο, παρουσιάζει με μια χαρούμενη ματιά τους ιδιόμορφους κινδύνους.
Οι ολέθριες συνέπειες του να «αφήσεις τη μύτη της καμήλας να μπει στη σκηνή» – ιδιαίτερα καθώς η μύτη δεν είναι σε καμία περίπτωση το πιο προσβλητικό μέρος μιας καμήλας – απεικονίζονται με τρόπο χαριτωμένο από τη Λίντια Χάουαρντ Σιγκούρνεϊ, Αμερικανίδα ποιήτρια του δέκατου ένατου αιώνα.

Κάποτε στο εργαστήρι του δούλευε ένας τεχνίτης
Με χέρι νωθρό κι άτονη σκέψη.
Όταν μέσα απ’ το ανοιχτό παράθυρο
Να! – μια καμήλα το πρόσωπό της πρόβαλε.

«Η μύτη μου κρυώνει», γόγγυξε δειλά.
«Ω, άσε με πλάι σου να τη ζεστάνω».
Αφού λέξη αρνητική δεν λέχθηκε,
Μπήκε η μύτη, μπήκε το κεφάλι,
Κι όσο σίγουρα η μέρα ακολουθεί τη νύχτα,
Ακολούθησε κι ο μακρύς, ευέλικτος λαιμός,
Κι έπειτα, σαν απειλητική αντάρα,
Μέσα χώθηκε ολόκληρη η άχαρη μορφή.

Ολόγυρα κοίταξε άναυδος ο αφέντης,
Κι αγριοκοίταξε τον αγενή εισβολέα,
Βέβαιος, όσο πιο κοντά πλησίαζε,
Ότι χώρος δεν περίσσευε για τέτοιο καλεσμένο,
Αλλά με έκπληξη, την άκουσε να λέει,
«Αν δεν βολεύεσαι, τον δρόμο σου να πάρεις,
Γιατί εγώ εδώ να μείνω επιλέγω».

Ως νεανικές καρδιές, που η χαρά σας γέννησε,
Τον μύθο αυτό τον αραβικό μη τον περιφρονείτε.
Στης κακής συνήθειας την πιο πρώιμη πονηριά,
Μη δίνετε ακρόαση, μηδέ χαμόγελο, μηδέ ματιά,
Τη σκοτεινή πηγή σφραγίστε πριν εκβάλει,
Κι ούτε ποτέ τη μύτη καμήλας να ανεχθείτε.

(Ben Dupre «50 φιλοσοφικές θεωρίες για τη ζωή και τον κόσμο»).
Ανιχνευτής ο Ηλίας Γιαννακόπουλος.
===================

3] Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΕΙΠΕ:
Την αποψινή μου καλησπέρα σου την στέλνω με λίγα λόγια του Αριστοτέλη. Αφορά κυρίως τους μεγαλοσταυρίτες, τους τάχαμου και τους δήθεν χριστιανούς και γενικότερα τους υποκριτές. Προσοχή δεν μιλάω για τους επαγγελματίες υποκριτές, δηλαδή τους ηθοποιούς, εννοώ αυτούς που μας τριγυρίζουν, τους τσιριμπιμ ττσιριμπομ!!!
"Όσο αφορά την θρησκεία και τη θρησκευτικότητα, σ’ αυτή ο Αριστοτέλης δεν δίνει αυτοτελή αξία. Ευσεβής και αγαπητός στους θεούς γίνεται αυτός που καλλιεργεί τον νουν, όχι αυτός που ασχολείται με προσευχές, θυσίες και θρησκευτικές τελετές: Ό δε κατά νουν ενεργών και τούτον θεραπεύων και διακείμενος άριστα, και θεοφιλέστατος έοικεν( Ηθικά Νικομάχεια 1179 A). Άλλωστε και οι θεοί ασχολούνται με τη «θεωρία» και ο άνθρωπος συγγενεύει με τους θεούς, επειδή έχει νου. Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι ο Αριστοτέλης στον κατάλογο των αρετών δεν συμπεριλαμβάνει την ευσέβεια, δεν μιλά για την αρετή αυτή."
Από το βιβλίο Αρχαίοι Έλληνες στοχαστές, του Σωκράτη Γκίκα.
====================

4]Το μαγαζί της αλήθειας.
Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της πόλης των Τρικάλων. Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία. Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή.
Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δει μέσα στο σκοτάδι…
>Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε:
“Το μαγαζί της αλήθειας”
>Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Σκέφτηκε, ότι αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τί μπορεί να πουλούσαν.
>Μπήκε.
>Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε:
>»Συγνώμη. Αυτό είναι το μαγαζί της αλήθειας;»
>»Μάλιστα κύριε.
Τί λογής αλήθεια θέλετε; Αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια στατιστική, πλήρη αλήθεια;»
>Ώστε, λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο.
>»Θέλω πλήρη αλήθεια» αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.
>»Είμαι τόσο απαυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες» σκέφτηκε «Δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες, δε θέλω απάτες, ούτε κοροϊδίες.»
>»Απόλυτη αλήθεια» διόρθωσε
>»Μάλιστα κύριε. Ακολουθήστε με.»

>Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας έναν πωλητή με αυστηρό ύφος, είπε:
>»Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει.»
>Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει.

>»Ήρθα να αγοράσω την απόλυτη αλήθεια.»
>»Αχού. Συγνώμη κύριε, γνωρίζετε την τιμή;»
>»Όχι. Πόσο κοστίζει;» αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα ήξερε ότι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.

>»Για όλη την αλήθεια», είπε ο πωλητής «το αντίτιμο είναι ότι ποτέ πια δε θα έχετε την ησυχία σας.»

>Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό.
>»Ε..ευχαριστώ… Συγνώμη…» ψέλλισε.
>Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος.
>Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει, ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό…

»Ίσως αργότερα…» σκέφτηκε.
Από το βιβλίο «Να σου πω μια ιστορία» του Χόρχε Μπουκάι.

Καληνύχτα.
Ανιχνευτής ο Πεπέ.

================