Πότε, Που, Γιατί, και Πως ιδρύθηκε η Λ.Ο.Γ. [ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ] Από τον Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, μετά την ερώτηση που εισέπραττα από εκατοντάδες χιλιάδες φίλων και επισκεπτών του ιστολογίου για το τι είναι η ΟΚΡΑ, [έχω ήδη απαντήσει στο προηγούμενο άρθρο της προηγούμενης ανάρτησης], ήρθε και η σειρά να απαντήσω και στο ερώτημα του Καπτάν Φατούργου για το τι είναι η ΛΟΓ, εκτός από την δική του απορία υπάρχουν και αυτές των παιδιών του που διαμένουν στην Γερμανία και δέχονται πολλές σχετικές ερωτήσεις. Τι είναι η ΛΟΓ λοιπόν; Ο φίλος μου ο Διδάσκαλος από την Πιάλεια θα έλεγε πως είναι ένας Φάρος πολιτισμού, ο έτερος φίλος μου από τα Γιάννενα, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΔΙΑΣ φιλόλογος, είναι αυτός που έγραψε το κορυφαίο ποίημα για το ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ, είχε πει πως η ΛΟΓ είναι μία Όαση στην Έρημο. 

Η αγαπημένη φίλη Κατερίνα, φιλόλογος κι αυτή είχε πει πως η ΛΟΓ είναι ένα δροσερό αεράκι καταμεσής του καλοκαιριού που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας. Η πολύ αγαπημένη Βασιλική από το Κορωπί, [χαίρε Βασουλίνο] είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η ανθοφορία της άνοιξης και οι ώριμοι καρποί των οπωροφόρων δένδρων. Ο κορυφαίος ποιητής-στιχουργός κ. Λευτέρης Παπαδόπουλος είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η μελωδία υπέροχων στίχων. Ο επίσης κορυφαίος τραγουδιστής Γιώργος Νταλάρας είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η ανάγκη του ανθρώπου για αναπνοή. Ο κ. Γιώργος Στεφανόπουλος, καθηγητής στο ΜΙΤ είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η γέφυρα προς την ποιητικολογοτεχνική προσέγγιση της ζωής μέσα από δημιουργικές αναγνώσεις και αναζητήσεις. Ο κ. Νικόλαος Μαζαράκης, καθηγητής μοριακής βιοϊατρικής και επικεφαλής του τομέα γονιδιακής θεραπείας στο Τμήμα Επιστημών του Εγκεφάλου της Ιατρικής Σχολής στο Imperial College του Λονδίνου, είχε πει πως η ΛΟΓ είναι η απαραίτητη πολιτισμική ντοπαμίνη του εγκεφάλου που μας παρέχει τη δυνατότητα μιας καλύτερης θεώρησης των πραγμάτων. Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί αναγνώστες αυτού του κειμένου έχω πολλές ακόμα αναφορές για το τι είναι η ΛΟΓ αλλά θα αρκεστώ μόνο σ' αυτές που έχω ήδη αναφέρει. Εγώ με δυο λόγια θα έλεγα πως ήταν μία εσωτερική ανάγκη και μία ευτυχής συγκυρία. Πάμε Λοιπόν.

ΚΑΝΤΖΑ 2006 Ιούλιος, βρισκόμουν στο ατελιέ και προσπαθούσα να ζωγραφίσω ένα θε'ι'κό κορμί, μία οπτασία, ήταν μία εθελόντρια που είχε καταλάβει πως ποζάρει σε έναν μέγιστο ζωγράφο, είχε καταλάβει πως θα έμενε μέσω αυτού του έργου στην αιωνιότητα. Απλά η συμφωνία μας ήταν η εξής: δεν θα παρουσίαζα τον πίνακα πριν περάσουν 42 χρόνια, ήταν 18 άρα στα 60της. Και όπως καταλαβαίνετε θα πρέπει να περάσουν ακόμα 24 χρόνια για να παρουσιάσω εκείνο το κορυφαίο έργο, άρα μιλάμε για το 2048. Δεν σας κρύβω πως κάποιες φορές αναρωτιέμαι: Επίκουρε θα ζεις το 2048; και αν ζεις πως θα είσαι; τι αξία θα έχει αν υποθέσουμε πως θα ζεις αν παράλληλα δεν θα υπάρχουν εν ζωή τα αγαπημένα πρόσωπα των φίλων σου που τώρα είναι σε μία ώριμη ηλικία; Μήπως πρέπει να παρουσιάσεις αυτό το κορυφαίο έργο όσο είσαι ακόμα ζωντανός; Αυτή η σκέψη κρατάει ευτυχώς μόνο λίγα δευτερόλεπτα, από τη στιγμή που έδωσα το λόγο μου δεν υπάρχει περίπτωση να τον αθετήσω. Αυτή λοιπόν η οπτασία που ονομαζόταν Λα'ί'δα μου είχε χαρίσει ένα βιβλίο και προφητικά είχε πει: Master, έτσι με αποκαλούσε, αυτό το βιβλίο θ' αλλάξει τη ζωή σου. ήταν ένα βιβλίο του ΜΗΤΣΟΥ ΚΑΣΟΛΑ που αναφερόταν στον ποιητή ΝΙΚΟ ΚΑΒΒΑΔΙΑ. Σε δύο εικοσιτετράωρα το είχα τελειώσει. 

Τότε ήταν που άκουσα την γνωστή εσωτερική - άτακτη φωνούλα να μου λέει:

"Φέτος τον Αύγουστο στο χωριό"!

Πέρασαν αρκετές μέρες ώσπου να αποκωδικοποιήσω το μήνυμα της φωνής.
Μια βραδιά ποίησης στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι με ποιήματα του Ν. Καββαδία στην Αυλή των Θαυμάτων, αυτό ήταν το μήνυμα, μου πήρε πολλές μέρες αλλά με την βοήθεια των Μουσών τα κατάφερα. Άρχισα να αγοράζω βιβλία για τη ζωή και το έργο του ποιητή.

13 Αυγούστου 2006

Βρισκόμουν στην αυλή των θαυμάτων και σκεφτόμουν το πως θα μπορούσα να διοργανώσω με τον καλύτερο τρόπο αυτή την ιδέα που είχε φυτρώσει στο μυαλό μου, αρχικά είχα στο μυαλό μου την κόρη μου τ' ανίψια μου, τις ανιψιές μου, και τις κόρες του Χρήστου Γκόπουλου, και ξαφνικά έγινε το θαύμα! Από την διπλανή αυλή ακούστηκαν τα τιτιβίσματα υπέροχων φωνών..... γύρισα προς τα εκεί και είδα καμιά δεκαριά κορίτσια που εξέπεμπαν ζωντάνια και υπέροχες μελωδίες. Κάλεσα τα κορίτσια κοντά μου και τους εξήγησα το τι έχω στο μυαλό μου και αν θα ήθελαν να συμμετέχουν σε μια βραδιά ποίησης και μουσικής, να απαγγείλουν ποιήματα του ποιητή των Θαλασσών Νίκου Καββαδία. 

Στην αρχή σάστισαν, ήταν πολύ δυστακτικές όλες τους, δεν τους είχε συμβεί ποτέ ξανά, ούτε στο σχολείο, και ήταν άτολμες και συνεσταλμένες. Όλες μαζί ήταν περίπου δέκα και αν δεν κάνω λάθος η μεγαλύτερη ήταν πρώτη λυκείου και η μικρότερη έκτη η πέμπτη δημοτικού. Είπα στα κορίτσια να πάνε στα σπίτια τους να ενημερώσουν τους γονείς τους, και να επιστρέψουν να μου πούνε αν δέχονται να συμμετάσχουν γιατί δεν είχαμε πολύ χρόνο στην διάθεσή μας. Εγώ βέβαια είχα την εναλλακτική των κοριτσιών από την Αθήνα όπως προείπα αλλά εκεί είχα άλλο πρόβλημα, ήταν ντροπαλές οι ανιψιές μου και τα κορίτσια του Τάκη. Δεν πέρασε μισή ώρα και τα κορίτσια του χωριού επέστρεψαν και μου είπαν: Mr Pepo πήραμε την άδεια από τους γονείς μας και θέλουμε να συμμετέχουμε. Αυτό ήταν ο κύβος ερρίφθη.

Πήγαμε όλοι μαζί στο αρχηγείο και τους μοίρασα τα ποιήματα του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ και τους είπα να επιλέξουν από δύο το πολύ τρία ποιήματα. Παράλληλα έβαλα να ακούσουν και τα ποιήματα που είχαν μελοποιήσει διάφοροι συνθέτες και αφού κατέληξαν στο ποια ποιήματα θα απαγγείλουν τους έδωσα δύο ώρες περιθώριο να εξασκηθούν. Όταν επέστρεψαν μετά από δύο ώρες και τις άκουσα να απαγγέλουν, σ' αυτό είχε βοηθήσει πάρα πολύ η Βιβή που είχε αναλάβει τον συντονισμό, ένιωσα ευτυχής γιατί κατάλαβα πως ο σπόρος φύτρωσε και ήταν έτοιμος να μας δώσει και καρπούς. Εκείνο το βράδυ μείναμε ως αργά κάνοντας πρόβες ώστε να παρουσιάσουμε τον καλύτερο εαυτό μας γιατί την επόμενη που ήταν παραμονή της Παναγίας θα είχαμε πολλούς καλεσμένους. Όλα τα κορίτσια όσο περνούσε η ώρα τόσο μεγάλωνε ο ενθουσιασμός τους που για πρώτη φορά θα συμμετείχαν σε κάτι τόσο δημιουργικό και μάλιστα μπροστά σε κοινό.
Εκείνο το βράδυ του 2006 στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι γεννήθηκε η Λ.Ο.Γ.

Βήμα Πρώτο
Δειλά δειλά στις 14/8/06 έγινε στο Γοργογύρι η πρώτη βραδιά ποίησης. Στις 21.00 η αυλή των θαυμάτων είχε γεμίσει από εκλεκτούς φίλους. Ο Poof καλωσόρισε τους καλεσμένους και άνοιξε την βραδιά. Ακολούθησαν o Ηγέτης, ο Αστροτόμ, και η Μελισσάνθη. Στην συνέχεια οι Μούσες πήραν θέση για να απαγγείλουν τα ποιήματα. Τα ονόματα τους ήταν: Κορνηλία, Αντιόπη, Ερατώ, Σύλβια,Τερψιχόρη, Ανδρομέδα, Διοτίμα, Ζαν ντ’ Αρκ, η Ζωή, η Αλεξάνδρα, η Άλκηστη, η Θάλεια, η Πόπη, η Ελένη και η Όλγα. Ήταν μια υπέροχη βραδιά και αποφασίσαμε - τα μέλη της Λ.Ο.Γ.- να την επαναλάβουμε τον επόμενο Αύγουστο, με ποιήματα του Νίκου Γκάτσου. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να βρούμε τη «μάνα του λόχου» όπως λένε και στον στρατό, εμείς θέλαμε τη «μάνα - ψυχή» της Λ.Ο.Γ. Ευτυχώς την βρήκαμε στο πρόσωπο της Βιβής.

Βήμα Δεύτερο
Η Λ.Ο.Γ. αποφάσισε να δημιουργήσει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, Δανειστική Βιβλιοθήκη. Υπήρχαν ήδη αρκετά βιβλία στην κατοχή του Επικούρειου Πέπου.
Με ενέργειες της Ο.ΚΡ.Α, ευαισθητοποιήθηκε πάρα πολύς κόσμος και ειδικά από το Κορωπί Αττικής, όπως φυσικά και αρκετοί συγχωριανοί ετεροδημότες.
Τους ευχαριστούμε όλους.
Θα πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα όμως, στην άμεση παραχώρηση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή εκ μέρους της εταιρίας ΠΛΑΙΣΙΟ, καθώς επίσης και στην δωρεά πάρα πολλών βιβλίων εκ μέρους της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ και των ημερήσιων εφημερίδων ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ και Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Όταν ο Μ.Σ.Γ. έκανε πρόταση στην Λ.Ο.Γ. για να παραχωρήσει το υλικό που κατείχε, η απάντηση ήταν θετική.
Με γοργούς ρυθμούς ετοιμάστηκε η βιβλιοθήκη και ήταν το καμάρι μας. Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα 10/4/07 κάναμε τα εγκαίνια με μια λαμπρή γιορτή. Η δανειστική βιβλιοθήκη ήταν πλέον γεγονός και ήταν η πιο πλούσια στην ευρύτερη περιοχή.
Κάποιο στιγμή στον χώρο της βιβλιοθήκης, άρχισαν και τα μαθήματα πληροφορικής, υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση της Βιβής. Τα παιδιά του χωριού ήταν ενθουσιασμένα, αρκετά μέλη άρχισαν να δανείζονται βιβλία και το μέλλον φάνταζε ευοίωνο. Ο χώρος αυτός θα γινόταν ένα εργαστήρι, ένας πολιτιστικός χώρος του χωριού ώστε τα παιδιά κυρίως, να περνούν τις ώρες τους δημιουργικά.

Επίσης τον Μάιο πραγματοποιήσαμε την πρώτη έκδοση της τοπικής εφημερίδας της Λ.Ο.Γ. αποτελούσε πια γεγονός. Παράλληλα η Λ.Ο.Γ. ετοιμαζόταν για τον Αύγουστο του 2007.
Τον Δεκέμβριο του 2006, 4 από τα μέλη της Λ.Ο.Γ. επισκέφτηκαν εκλεκτούς φίλους στην Ν. Αφρική. Αναφέραμε στους φίλους μας τα σχέδια μας και η πρόταση του Γιατρού ήταν να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και η βραδιά να περιλαμβάνει Ελληνική, Αγγλική και Αφρικανική ποίηση. Έτσι και έγινε.
Στις 17 Αυγούστου ’07, στις 20.30 το ουράνιο τόξο ήταν εκεί, οι εκλεκτοί φίλοι γέμισαν την αυλή των θαυμάτων και οι μούσες άνοιξαν την βραδιά τραγουδώντας "Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου". Όλα ήταν ονειρεμένα λες και κάποια νεράιδα είχε ρίξει τη μαγική της αστρόσκονη. Η νύχτα αυτή θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη όλων μας. 

Η Λ.Ο.Γ. για τον επόμενο Αύγουστο προγραμματίζει η βραδιά ποίησης να είναι αφιερωμένη στον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
ΥΓ. Ξεκινήσαμε με πολύ μεγάλο κέφι και όρεξη, μακάρι κάτι να μείνει στις ψυχές των παιδιών που έλαβαν μέρος σε 'κείνες τις ονειρεμένες βραδιές και κυρίως να συνεχίσουν να αναζητούν τους ποιητές, τους λογοτέχνες, τους ζωγράφους, τα Μουσεία και γενικότερα τον πολιτισμό. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Υ.Γ. 2 Στα χρόνια που ακολούθησαν έγιναν πάρα πολλά, προστέθηκαν νέα μέλη, αρκετά μέλη τα φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας στην ΚΑΝΤΖΑ και μαζί τους επισκεφθήκαμε, την ΕΠΙΔΑΥΡΟ, ΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ, ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ, ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ, ΤΗΝ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ, δημιουργήσαμε την Ερασιτεχνική Ομάδα Δημοσιογραφίας [ΕΟΔ] όπου συναντούσαμε σημαντικούς ανθρώπους, οι συνεντεύξεις υπάρχουν στο ιστολόγιο, στην πορεία δημιουργήσαμε την [ΟΜΑ.Σ] Ομάδα Στοχασμού με έδρα το Μουσείο της Ακρόπολης, και αυτές τις συνεντεύξεις θα τις βρείτε επίσης στο ιστολόγιο. Ως ΛΟΓ κάναμε αρκετά, θα μπορούσαμε να κάνουμε και περισσότερα, ας αρκεστούμε σ' αυτά και ας ελπίσουμε πως θα υπάρξει συνέχεια. Φίλες και Φίλοι αυτή είναι εν ολίγης η συναρπαστική ιστορία της ΛΟΓ, ήταν ένα ευχάριστο ταξίδι που ελπίζω στα μέλη που συμμετείχαν να έχει αφήσει κάποια ψήγματα πολιτισμού. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός. Αυτά τα μαγικά συνέβησαν κάποτε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Τι είναι η Ο.ΚΡ.Α; Από τον Μάνατζερ Επικούρειο Πέπο. [ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ] που αργότερα έγινε Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών

Τι είναι η Ο.ΚΡ.Α; 

Από τον Μάνατζερ Επικούρειο Πέπο. [ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ] που αργότερα έγινε [Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών] Έτος ιδρύσεως 1999
Φίλες και φίλοι καλημέρα, σήμερα 10/10/24 αποφάσισα να αναδημοσιεύσω και να εμπλουτίσω αυτή την ανάρτηση που είχα κάνει το μακρινό 2007, δηλαδή 8 χρόνια μετά την ίδρυση της ΟΚΡΑ τότε και 25 σήμερα. Ο λόγος που το κάνω αυτό είναι γιατί έχουν μεσολαβήσει πάρα πολλά γεγονότα και επειδή πάρα πολλοί συνάνθρωποι με ρωτούν:

''ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΚΡΑ''; 

Βασικά η ΟΚΡΑ είναι μία ιδέα, και όπως καλά γνωρίζετε οι ιδέες δεν δολοφονούνται. Η ιδέα λοιπόν της ΟΚΡΑ ανήκει στον Επικούρειο Πέπο ή Mr Πέπο όπως τον αποκαλούσαν τα μέλη της ΟΚΡΑ και της ΛΟΓ, για την ΛΟΓ που είναι παρακλάδι της ΟΚΡΑ θα σας μιλήσω άλλη φορά. Την ιδέα λοιπόν της ΟΚΡΑ την 'συνέλαβε' ο Mr PEPOS ένα βράδυ στον ύπνο του όταν τον επισκέφτηκαν όλες μαζί οι Μούσες!! Για να είμαι ακριβής δεν την συνέλαβε αλλά του την ενεχείρισαν οι Μούσες, κατά καιρούς οι Μούσες επισκέπτονταν και συνεχίζουν να επισκέπτονται τον Επικούρειο Πέπο, έτσι κι εκείνο το βράδυ του Μα'ί'ου 22/05/1999 οι Μούσες θεώρησαν σκόπιμο να τον επισκεφθούν προκειμένου να τον βοηθήσουν να πάρει σωστές αποφάσεις, αρχικά ο Επικούρειος Πέπος θεώρησε τυχαία την ημερομηνία, χρειάστηκε να περάσουν περίπου 17 χρόνια για να καταλάβει πως η επιλογή δεν ήταν τυχαία, η επιλογή έγινε προκειμένου να εκπληρωθούν οι γραφές, για να τιμήσουν ένα σπάνιο μέλος του μέλλοντος που ναι μεν οι Μούσες γνώριζαν πως θα γινόταν επίλεκτο μέλος μετά από 17 χρόνια, αλλά τότε ουδείς άλλος το γνώριζε, και μάλιστα δεν έγινε απλά μέλος αλλά και γραμματέας της ΟΚΡΑ που σημαίνει πάρα πολλά, π. χ. κανένα μέλος προς ένταξη δεν μπορεί να μπει στο δεύτερο στάδιο προς ένταξη αν δεν πάρει πρώτα θετική έγκριση από την γραμματέα. Ακόμα και ο ιδρυτής και CEO της ΟΚΡΑ μπορεί να παρακάμψει αυτή την διαδικασία ΜΟΝΟ μια φορά το χρόνο και ΜΟΝΟ σε ειδική περίπτωση όπως στην περίπτωση του Νικόλα Παπαγιαννόπουλου που έλαβε το χρίσμα και έγινε μέλος χωρίς να περάσει τα τρία στάδια ένταξης, μακάρι να έχουμε και στο μέλλον τόσο αξιόλογα μέλη προς ένταξη.

Σ' αυτά τα 25 χρόνια που μεσολάβησαν συνέβησαν πάρα πολλά ευχάριστα και κάποια δυσάρεστα, έτσι είναι η ζωή τα εμπεριέχει όλα, αυτή είναι και η μαγεία. Από τα πολύ ευχάριστα της τελευταίας περιόδου ήταν η απόκτηση νέων εκλεκτών φίλων και μελών, και ειδικότερα της Αφροδίτης, του φιλόλογου-συγγραφέα - λογοτέχνη - Δασκάλου - αρθρογράφου Ηλία, της Γιώτας, του σοφού Διδασκάλου Δημήτρη, του Ζήνωνα, του Γιάννη-Νέστορα, της Κασσιανής, της Στέλλας, του Πάνου, του μικρού Γιαννάκη, της Αλκυόνης, του Βασίλη Χασαπάκια, του Δευκαλίωνα, του Νικόλα, του Κώστα, της Αλέκας, της Ναυσικάς, του Θεμιστοκλή, του Στέφανου, της Μάρθας, του μικρού Ιππότη, της Πανδώρας, του Φίλιππου, του Οδυσσέα, της Αγκιούλ, του Καπτάν Φατούργου, της Αρετής Φατούργου, και πολλών ακόμα που είναι προς ένταξη.

Αρκετοί φίλοι γνωρίζουν τις ενέργειες και τις πράξεις της ΟΚΡΑ και δεν χρειάζεται να μιλήσω εδώ, αρκεί που γνωρίζουν αυτοί που πρέπει να γνωρίζουν. Απλά θα αναφέρω πως υπάρχουν επίλεκτα μέλη σε όλον τον κόσμο, και τον περασμένο Μάιο αποχαιρετήσαμε έναν υπέροχο φίλο και μέλος της ΟΚΡΑ ΙΑΠΩΝΙΑΣ τον νευροχειρουργό MAKO ISHIZAWA φίλτατε Μάκο θα σε θυμόμαστε όσο ζούμε και για όσο θα μπορούμε να θυμόμαστε. Φίλες και Φίλοι μ' αυτά τα ολίγα σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι κάποια στιγμή στη ζωή σας να σας αξιώσει ο θεός να γίνετε μέλη της ΟΚΡΑ, έστω προς ένταξη.

ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ - ΟΜΑΔΑ ΚΟΙΝΟΝΙΚΩΝ ΡΙΖΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ

Η ομάδα που έγραψε την δική της ιστορία με χρυσά γράμματα, αρχικά στο Εξωτικό Κορωπάκι, στις αγνές ψυχές κάποιων παιδιών που στην πορεία έγιναν κολλητά φιλαράκια, και φυσικά αργότερα στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι που λειτούργησε ως προπομπός της Λ.Ο.Γ. Αν δεν υπήρχε η ΟΚΡΑ δεν θα υπήρχε η Λ.Ο.Γ. και φυσικά ούτε το παρόν ιστολόγιο. Και τώρα ήρθε η ώρα να μάθετε τι είναι η ΟΚΡΑ θεωρητικά και ως φυσικό φαινόμενο.

ΙΔΟΥ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΚΡΑ
'' Καθώς συγκρούονται
μεταξύ τους
οι κρύσταλλοι πάγου,
και οι σταγόνες νερού
του νέφους ηλεκτρίζονται
όλο και πιο πολύ,
σύντομα ο ηλεκτρισμός
γίνεται πολύ δυνατός, και,
ξαφνικά μία ηλεκτρική
εκκένωση διαπερνά
όλο το σύννεφο και το
φωτίζει
από πάνω ως κάτω.
Αυτή η θεόρατη σπίθα
είναι η Ο.Κ.Ρ.Α.''

Γέννηση - Έδρα: Κορωπί Αττικής.
Ιστορικό: Προπομπός της Λ.Ο.Γ.
Έτος Ιδρύσεως 1999
Σκοπός: Μη κυβερνητική Οργάνωση
Προς Διάσωση της Φιλίας και όχι μόνο.
Ιδρυτικά Μέλη:
Επικούρειος Πέπος ως Μάνατζερ [CEO]
Mr Alex ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΜΕΛΗ: Αρκάς, Γενικός, Πετράκης [αρχηγός],
Λε- Αρ Βλαχος, Μαραντόνα=Γιώργος Σεχίδης,
Μίμης, Σκουρλής Θάνος, Σκουρλής Δημήτριος,
Παύλου Νικόλαος, Παύλου Χρήστος, Ζήσης,
Γρηγόρης, Κωστής,Ορέστης Μαυρουδής, Σπύρος,
Νίκος Χατζής, Βασίλης Πολίτης, Παναγιώτης,
Αποστόλης Αναγνώστου, Γιαννάκης Αναγνώστου, 

Αντώνης και Ισίδωρος, Τρίγκας Μερκούρης,
Παπαθεοδώρου Αντώνιος, Στέλιος [Τσίου Τσίου]
Kamakotsi, Kosmix, Ninikoski, Pepito, Tsipiripo,
Βάγγη, Κατερίνα, Νατάσα, Μαρία, Πέπη,
Κυριακή, Βάσια ψυχολόγος, Ηλέκτρα, Μίνα,
Διώνη, Αγγελική, Άλκηστη.
ΧΟΡΗΓΟΙ: Κος Βάιος, Κος Ρότσα.
Σύμβουλος: Dr Θωμάς ψυχολόγος.
Προπονητής: Θ. Σεχίδης.
Φυσιοθεραπευτής: ο θαυματοποιός Τζιμ Άνταμς. Στην πιο κάτω φωτογραφία όταν η ΟΚΡΑ τίμησε τον κ. ΧΟΥΑΝ ΡΟΤΣΑ.

Όλα τα μέλη του πληρώματος είναι μέλη της ΟΚΡΑ Ιαπωνίας με επικεφαλής το κυβερνήτη Mr RYO OGAWA. Kάποια στιγμή η ΟΚΡΑ θα αποκτήσει το δικό της lear JET ώστε τα μέλη της να μπορούν να ταξιδεύουν δωρεάν. Είναι ένα από τα όνειρα του Mr Pepou το οποίο το έχει εντάξει στο επόμενο πενταετές πρόγραμμα. 

Τα μέλη της ΟΚΡΑ-ΛΟΓ μαζί με την κορυφαία Lorraina mckennitt όταν την συναντήσαμε στην Αθήνα. Ήταν μία κορυφαία στιγμή που ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να το πιστέψω πως πράγματι έγινε. Τελικά τα μέλη της ΟΚΡΑ - ΛΟΓ αν χρειαστεί κάνουν και θαύματα. Έρρωσθε. 

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ περί μουσικής, περί φιλίας, περί φιλοσοφίας κ.ο.μ. Η επιλογή έγινε από τον Δευκαλίωνα.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί φολοσοφιστές και συμποσιαστές καλημέρα, από τον Δευκαλίωνα έλαβα το πιο κάτω κείμενο για τον ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ το οποίο θεωρώ πως έχει πολύ ενδιαφέρον και αποφάσισα να σας το κοινοποιήσω. Ελπίζω πως κι εσείς θα το βρείτε ενδιαφέρον, είναι λίγο μεγάλο αλλά σε σχέση με τα άρθρα του κ. ΗΛΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ είναι πιο περιορισμένο. Καλή ανάγνωση και καλή αυτογνωσία. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι νωρίς.

 1) Σε κάθε ατυχία, σε κάθε βάσανο, τη μεγαλύτερη παρηγοριά τη βρίσκουμε, παρατηρώντας την κατάσταση εκείνων πού είναι περισσότερο από μας δυστυχισμένοι.

2) Ή ανθρωπότητα μπορεί να συγκριθεί μ ένα κοπάδι, πού παίζει ήσυχο στο λιβάδι, ενώ o χασάπης διαλέγει με το μάτι μέσα απ το κοπάδι τα ζωντανά πού θα σφάξει. Τις μέρες της ευτυχίας μας, εμείς ούτε υποπτευόμαστε καν ποια συφορά κείνη την ίδια ώρα μας ετοιμάζει ή τύχη — αρρώστια, καταδίωξη, καταστροφή, ακρωτηριασμό, τύφλωση, τρέλα, θάνατο, ή ό,τι άλλο.

3) Σε κάθε τι πού θέλουμε να κάνουμε δικό μας, βρίσκουμε αντίσταση κι αντίδραση. 'Όλα έχουν μια δική τους θέληση εχθρική πού πρέπει να τη δαμάσουμε. Στη ζωή των λαών ή ιστορία δε σημειώνει παρά πολέμους και ταραχές. Τα χρόνια της γαλήνης φαίνονται σχεδόν ανάπαυλες σύντομες, διαλείμματα, τυχαία συμβάντα. Κατά τον ίδιο τρόπο ή ζωή των ατόμων είναι μια αδιάκοπη πάλη, κι όχι μόνον ενάντια σ’ αφηρημένα κακά, όπως ή φτώχεια και η πλήξη αλλά και πάλη ενός ανθρώπου εναντίον ενός άλλου. Σε κάθε περίσταση βρισκόμαστε απέναντι σ’ έναν αντίπαλο, κι όλη ή ζωή είναι ένας πόλεμος αδιάκοπος, πού σ’ αυτόν υποκύ­πτουμε κρατώντας ακόμη σφιχτά στα χέρια τα όπλα.

4) Στα βάσανα της ύπαρξής μας προσθέτεται ακόμα και το τρέξιμο τού χρόνου, πού μάς σπρώχνει χωρίς ν’ αφήνει να πάρουμε αναπνοή, χτυπώντας τον καθένα στις πλάτες με το βούρδουλα του τυράννου. Εκείνοι μόνο πού έχουν δοθεί στην πλήξη σώζονται απ’ την καταδίωξή του.

5) Ενώ ως τη μέση του δρόμου της ή ζωή είναι ένας αχόρταγος πόθος για την ευτυχία, από κει και πέρα απεναντίας είναι πάντα κυριευμένη από ένα καταθλιπτικό αί­σθημα αγωνίας, γιατί από κείνη την ώρα όλοι, ποιος λίγο και ποιος πολύ, αρχίζουν να βλέπουν καθαρά πώς ή ευτυχία είναι μια μάταιη χίμαιρα, και μονάχα ό πόνος είναι αληθινός. Για αυτό, οι άνθρωποι πού έχουν κρίση, ζη­τάνε ν αποφεύγουν να υποφέρουν μάλλον παρά να νιώθουν έντονες απολαύσεις, και να δημιουργήσουν κατά ένα κάποιο τρόπο μια κατάσταση πού τίποτα να μη τούς λαβώνει.

6) Κατά την παιδική μου ηλικία δε μπορούσα ν’ ακούσω το κουδούνι του σπιτιού να χτυπά χωρίς να αισθανθώ μια ξαφνική χαρά κι’ έλεγα από μέσα μου: «Πόσο ωραία, μα την αλήθεια! Κάτι νέο θάναι!» Με το πέρασμα τού και­ρού όμως, διδαγμένος απ’ την πείρα της ζωής, όταν άκουγα τον ίδιο θόρυβο, έμπαινα σ’ ανησυχία, τόσο πού συλλο­γιζόμουν: «Ωιμέ! Τί νέο τάχα να συμβαίνει;»

7) Στη γεροντική ηλικία, πάθη και πόθοι σβήνουν το ένα έπειτα απ’ το άλλο, όσο τα αντικείμενα τους χάνουν τη σημασία πούχαν άλλοτε. Ή ευαισθησία μετριάζεται, ή δύναμη της φαντασίας γίνεται ολοένα πιο αδύνατη, οι εικόνες ξεθωριά­ζουν, οι εντυπώσεις δεν αποτυπώνονται πια στη συνείδηση μόνο διαλύονται χωρίς ν’ αφήνουν κανένα σημάδι τους, οι μέρες κυλούν ή μια πάνω στην άλλη, τίποτα πια δεν προκαλεί ενδιαφέρον, όλα στη ζωή χάνουνε το χρώμα τους. Κάτω απ’ το βάρος των χρόνων, ό άνθρωπος δεν περπατά παρά τρικλί­ζοντας ή μαζεύεται σε μια γωνιά για ν’ αναπαυτεί, καταντών­τας ίσκιος του εαυτού του, το φάντασμα σχεδόν εκείνου πού ήταν άλλοτε, ώσπου έρχεται κι ό θάνατος. Τί του μένει να σκοτώσει; Μια μέρα ή αποκάρωση μεταβάλλεται σε στερνό ύπνο, και τα όνειρα του...

8) A! να το πρόβλημα που πάνω σ’ αυτό βασανίστηκε ο Άμλετ στον περίφημο μονόλογο. Εγώ λέω πώς από τώρα ονειρευόμαστε.

9) Όποιος βγήκε απ’ την πλάνη των πρώτων νεανικών ονείρων του, αν θησαύρισε τη δική του και την ξένη πείρα, αν μελέτησε την ιστορία των περασμένων ή είναι ενήμερος των συμβάντων της εποχής του, αν δεν έχει το νου του θο­λωμένο από ριζωμένες προλήψεις, πρέπει να φτάσει σ’ αυτό το συμπέρασμα: πώς ο ανθρώπινος κόσμος είναι παραδομένος στην τύχη και στην πλάνη, κι απ’ αυτές, δίχως να γίνεται λόγος καν για αίσθημα συμπόνιας, κυριαρχείται και διευθύνεται τυχαία, ενώ ή τρέλα και ή μοχθηρία βοηθούν με το αδιάκοπο στριφογύρισμα του βούρδουλα τους.

10) Μ’ αυτόν τον τρόπο, εκείνο το λίγο καλό πού μπορεί να γεννηθεί μέσα στους ανθρώπους μπορεί να έρθει στο φως μόνο υστέρα από αμέτρητους πόνους. Αν υπάρχει μια ευγενι­κή και φρόνιμη ιδέα, με μεγάλο κόπο θα βρει τρόπο να γίνει γνωστή, να κατανοηθεί, να πραγματοποιηθεί, ενώ το παρά­δοξο και το ψεύτικο μέσα στη σφαίρα των ιδεών, ή αισχρότη­τα κι η χυδαιότητα στην τέχνη, η μοχθηρία κι η πονηριά στην πρακτική ζωή, απολαύουν απόλυτο κι αδιάκοπο θρίαμβο.

11) Μια ψηλή σκέψη, ένα υπέρτερο έργο φαίνονται σαν εξαί­ρεση, σαν απρόβλεπτο γεγονός, παράξενο, ανήκουστο, μεμο­νωμένο παράδειγμα, σαν αερόλιθος, δημιούργημα άλλης τάξης πραγμάτων από κείνη πού μάς κυβερνά. Αν έπειτα κοιτάξουμε την τύχη των ατόμων, βλέπουμε πώς ή ιστορία κάθε ζωής είναι πάντα ή ιστορία ενός βασανιστηρίου, γιατί, οποιοδήποτε δρόμο κι αν διαλέξει κανείς, δε θα χει παρά μια αδιάκοπη σειρά από αποτυχίες κι ατυχίες, πού καθένας κρύβει με προσοχή, γιατί ξέρει ότι, αντί να εμπνεύσει στους άλλους συμπάθεια ή συμπόνια, θα τούς έδινε την ευχαρί­στηση εκείνη πού νιώθουν όλοι σαν συλλογίζονται τις ατυχίες των άλλων, απ’ τις όποιες εκείνη τη στιγμή αυτοί δεν υποφέρουν.

12) Συνεπώς είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς έναν άνθρωπο, πού φτασμένος στο τέλος της ζωής του, αν θέλει νάναι συγχρόνως ειλικρινής και φρόνιμος, να εύχεται να ξαναρχίσει απ την αρχή, και να μην προτιμά απεναντίας να πέσει στο μηδέν της ανυπαρξίας.

13) Δεν υπάρχει κάτι σταθερό στην ασταθή ζωή· ούτε ατέλειω­τος πόνος, ούτε αιώνια ευχαρίστηση, ούτε εντύπωση πού ν’ αντέχει, ούτε ενθουσιασμός πού να μην ξεθυμαίνει, ούτε ψηλή ιδέα πού να στέκει ακλόνητη σαν κανόνας σ’ ολόκληρη την ύ­παρξη. Όλα διαλύονται στο χείμαρρο των χρόνων. Τα λε­πτά της ώρας, τα αναρίθμητα άτομα των μικρών πραγμάτων, θρύψαλα κάθε ενέργειας μας, είναι οι σκώροι πού τρώνε κάθε ευγενική και τολμηρή επιχείρηση. Τίποτα δεν παρουσιάζεται το σοβαρό στη ζωή. Ό βούρκος δεν αξίζει τον κόπο. Πρέπει να θεωρούμε τη ζωή σαν ένα αδιάκοπο ψέμα, στα μικρά όσο και στα σημαντικά πράματα-Υποσχέθηκε; Δε θα κρατή­σει την υπόσχεση, εκτός αν θέλει να δείξει πόσο λίγο ποθη­τό ήταν εκείνο πού ποθούσαμε. Πότε η ελπίδα παίζει με μας, και πότε το ελπιζόμενο πράμα. Μάς έδωσε κάτι; Αυτό το έκανε μόνο για να μπορέσει να μάς το ξαναπάρει. Ή απόσταση, σα με μαγική τέχνη, μάς κάνει να φανταστούμε παράδεισους. Αλλά να πού διαλύονται σαν οπτασίες μόλις αφήσουμε να κυριευτούμε απ’ τη γοητεία τους.

14) Ή ευτυχία είναι λοιπόν πάντα ή στο μέλλον ή στο πα­ρελθόν, ενώ το παρόν μοιάζει μ’ αλαφρό συννεφάκι, πού ό αγέρας το σεργιανίζει πάνω απ’ τον ηλιοφώτιστο κάμπο. Μπροστά του, πίσω του, γύρω του, όλα λάμπουν στον ήλιο. Αυτό μόνο ρίχνει παντού άπ’ όπου περνά, έναν ίσκιο.
*Σκέψεις και αποσπάσματα, Άρθουρ Σόπεναουερ, Εκδόσεις Γκοβοστή

========================

Ιδού η Μουσική στο κρεβάτι της.
1) Η μουσική εκφράζει τη εσώτερη ουσία των φαινομένων, το πράγμα καθαυτό που υπάρχει πίσω από κάθε φαινόμενο, δηλαδή αυτή καθαυτή την θέληση. Έτσι λοιπόν δεν εκφράζει μια ειδική και συγκεκριμένη χαρά, μια ορισμένη θλίψη ή οργή ή ευχαρίστηση ή κατάσταση πνευματικής γαλήνης, αλλά εκφράζει τη χαρά, τη λύπη, τον τρόμο, την παραφορά, την ευχαρίστηση, τη γαλήνη και άλλες πολλές παρόμοιες καταστάσεις, χωριστά παρμένες αυτές καθαυτές, αφηρημένα στη γενική ουσία τους, ξέχωρα από κάθε ειδική αφορμή η περίσταση. Εν τούτοις παρ' όλο ότι αυτό το αιθέριο είναι αφηρημένο μπορούμε να το νιώθουμε στην εντέλεια.

2) Το να βρίσκει κανείς τη μελωδία, φανερώνει την ορμή και την ψυχική του ευαισθησία. Ο μουσικοσυνθέτης μας φανερώνει την πιο ενδόμυχη ουσία του κόσμου και εκφράζει τη βαθύτερη σοφία με γλώσσα που το ανθρώπινο λογικό δεν μπορεί να τη νιώσει. Όμοια δηλαδή όπως ένα μέντιουμ δίνει φωτισμένες απαντήσεις για πράγματα που όταν είναι ξύπνιο δεν τα ξέρει καθόλου.

3) Το εσώτερο, το ανεξήγητο νόημα της μουσικής, εκείνο που μας γεννάει μια σύντομη και παροδική οπτασία κάποιου παραδείσου που μας είναι γνώριμος αλλά απρόσιτος συγχρόνως, εκείνο που νιώθουμε στο άκουσμα μιας μελωδίας μα δεν μπορούμε να εξηγήσουμε οφείλεται στην ικανότητα που έχει η μουσική να δίνει φωνή στα πιο βαθιά κι απόκρυφα σκιρτήματα της υπόστασης μας, πέρα από κάθε πραγματικότητα και συνεπώς χωρίς οδύνη.

4) Όπως υπάρχουν μέσα μας δύο θεμελιώδεις συναισθηματικές καταστάσεις, μια της χαράς ή τουλάχιστον της φαιδρότητας και μια της θλίψης ή τουλάχιστον της μελαγχολίας, έτσι έχει και η μουσική δύο αντίστοιχους γενικούς τρόπους τονικότητας, το μείζονα τρόπο και τον ελάσσονα τρόπο, και σχεδόν πάντοτε μια σύνθεση βασίζεται στον ένα ή τον άλλο. Δεν είναι όμως παράξενο αλήθεια, να υπάρχει ένα μουσικό σημείο, η ελάσσονα, που ενώ δεν είναι θλιβερό ούτε στην ουσία του ούτε κατά συνθήκην, εν τούτοις να έχει τέτοια εκφραστικότητα ώστε κανείς να μην μπορεί να ξεγελαστεί; Απ' αυτό μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει πόσο βαθιά εισχωρεί και φτάνει η μουσική μέσα στην εσώτερη φύση του ανθρώπου και των πραγμάτων.

5) Το allegro σε ελάσσων κλίμακα συνηθίζεται πολύ στη γαλλική μουσική και είναι χαρακτηριστικό: δίνει την εντύπωση ανθρώπου που χορεύει με παπούτσια που τον στενεύουν.

6) Οι σύντομες και ευδιάκριτες φράσεις της μουσικής ενός ζωηρού χορού με γρήγορα βήματα μαρτυρούν πως το θέμα τους δεν είναι άλλο από μια συνηθισμένη ευτυχία που αποκτιέται πολύ εύκολα. Απεναντίας το allegro maestoso, με τις μεγάλες φράσεις του, τα πλατιά περάσματα και τις δαιδαλώδεις περιστροφές του εκφράζει ένα μεγάλο κι ευγενικό αγώνα για κάποιον απομακρυσμένο σκοπό που τελικά επιτυγχάνεται. Το adagio μας μιλάει για τους πόνους κάποιου επίσης μεγάλου κι ευγενικού αγώνα που περιφρονεί κάθε ταπεινή απόλαυση. Απ' όλα όμως, την πιο καταπληκτική εντύπωση την προξενεί η διαφορά ανάμεσα στη δίεση και την ύφεση. Δεν είναι τάχα αξιοθαύμαστο πως μια παραλλαγή του τρόπου κατά ένα ημιτόνιο, η εισαγωγή μιας ελάσσονος διαστήματος τρίτης αντί μείζονος διαστήματος, δίνει αμέσως και δίχως άλλο την εντύπωση πόνου και δυστυχίας και αρκεί μια δίεση για να μας διώξει αυτό το καταθλιπτικό συναίσθημα; Ο αργός ρυθμός σε ελάσσονα (adagio bemol) φτάνει ως έκφραση του ψηλότερου πόνου, είναι ένας θρήνος σπαραχτικός. Στη μουσική του Μπετόβεν, σε οποιαδήποτε συμφωνία του, διακρίνουμε κάτω από τη φαινομενική αταξία και σύγχυση που επικρατεί μια αξιοθαύμαστη τάξη. Πρόκειται για μια μανιασμένη μάχη που καταλήγει τελικά στην πιο ωραία συνδιαλλαγή. Έχουμε κι εδώ το rerum cocncordia discors, μια πιστή και πανοραματική εικόνα της ουσίας του κόσμου, που κυλάει μέσα στο διάστημα δίχως βιασύνη μα και δίχως ανάπαυση, μέσα σ' έναν αφάνταστο κυκεώνα από αναρίθμητες μορφές και που ωστόσο χάρη σ' αυτόν ακριβώς το σάλο και τον κλυδωνισμό της μάζας του μπορεί κι ακολουθεί την κανονική τροχιά του. Ταυτόχρονα όμως μέσα στη συμφωνία εκφράζονται όλα τα ανθρώπινα πάθη και συναισθήματα: χαρά, λύπη, έρωτας, μίσος, τρόμος, ελπίδα και παρουσιάζονται σε άπειρες αποχρώσεις και παραλλαγές, ωστόσο πάντοτε in abstracto (αφηρημένα), χωρίς τίποτε να μπορεί χαρακτηριστικά να τις ξεχωρίσει τη μια απ' την άλλη. Πρόκειται για την καθάρια μορφή, την άυλη που μοιάζει με τον κόσμο των αγγέλων που πλανιούνται μέσα στο διάστημα δίχως κορμιά.

7) Ύστερα από πολλή σκέψη πάνω στην ουσία της μουσικής μπορώ να σας συστήσω να την απολαμβάνετε αυτή την τέχνη όσο περισσότερο μπορείτε, γιατί είναι η πιο εξαιρετική και υπέροχη απ' όλες τις τέχνες. Δεν υπάρχει άλλη τέχνη που να μας επηρεάζει περισσότερο, που να μας εγγίζει βαθύτερα και να επενεργεί πάνω μας πιο άμεσα απ' τη μουσική. Κι αυτό γιατί η μουσική μας φανερώνει πιο άμεσα και πιο καθαρά την αληθινή ουσία του κόσμου. Όταν ακούμε υπέροχες και ωραίες αρμονίες είναι σαν να παίρνουμε ένα πνευματικό λουτρό. Μας καθαρίζουν από κάθε βρωμιά, από κάθε κακία κι από κάθε προστυχιά. Η μουσική ανυψώνει τον άνθρωπο σε αιθέρια ύψη και τον συντονίζει με τις πιο ευγενικές σκέψεις που μπορεί να περάσουν απ' το υλιστικό μυαλό του. Κι αισθάνεται τότε ο άνθρωπος τι αξίζει ή μάλλον τι θα μπορούσε να αξίζει.

8) Συχνά, όταν ακούω μουσική, παίζει η φαντασία μου με τη σκέψη, πως η ζωή όλων των ανθρώπων, κι η δική μου ακόμα, δεν είναι άλλο τίποτε από ονειροπολήσεις κάποιου αιώνιου πνεύματος, ονειροπολήσεις και καλές και κακές που κάθε θάνατός τους είναι κι ένα ξύπνημα.
======================
ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ

1) Το να εξαναγκάζεις ένα άτομο με υψηλά και σπάνια χαρίσματα να εξασκήσει ένα επάγγελμα απλώς χρήσιμο, είναι σαν να χρησιμοποιείς ένα πολύτιμο βάζο, διακοσμημένο με την ωραιότερη ζωγραφική, σαν κανάτα για την κουζίνα.

2) Οι φίλοι υποστηρίζουν ότι είναι ειλικρινείς, αλλά στην πραγματικότητα ειλικρινείς είναι οι εχθροί.
3) Η ζωή είναι μια συνεχής μάχη για την επιβίωση, με τη σιγουριά της τελικής ήττας.
4) Ο χρόνος είναι αυτό, χάρη στο οποίο, καθετί σε οποιαδήποτε στιγμή μετατρέπεται σε τίποτα, οπότε χάνει κάθε αληθινή αξία.
5) Η πίστη είναι όπως ο έρωτας, δεν μπορείς να την αποκτήσεις με τη βία.
6) Ο άνθρωπος είναι αδύνατο να ζήσει ευτυχισμένη ζωή. Το καλύτερο που μπορεί να κατορθώσει είναι να ζήσει μια ηρωική ζωή.
7) Η μεγαλύτερη σοφία είναι να κάνεις υπέρτατο στόχο της ζωής την απόλαυση του παρόντος, γιατί αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα, ενώ όλα τα άλλα είναι παιχνίδια του νου.
8) Η αίσθηση δύο φίλων που συναντιούνται έπειτα από μια ολόκληρη γενιά απουσίας είναι μια αίσθηση μεγάλης απογοήτευσης για τη ζωή στο σύνολό της.
9) Όταν, στο τέλος της ζωής τους, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν προς τα πίσω, ανακαλύπτουν ότι έζησαν όλη τους τη ζωή εν αναμονή. Με έκπληξη θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει, χωρίς να το εκτιμήσουν και να το απολαύσουν, δεν ήταν άλλο από τη ζωή τους. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, ξεγελασμένος από την ελπίδα, χορεύει προς την αγκαλιά του θανάτου.
10) Μόνο η αρσενική διάνοια, συσκοτισμένη από τη σεξουαλική ορμή, θα μπορούσε να ονομάσει το μικροκαμωμένο φύλο, με τους στενούς ώμους, τους φαρδείς γοφούς και τα κοντά πόδια, ωραίο φύλο.
11) Αν μπορούσαμε να δούμε το μέλλον, υπάρχουν φορές που τα παιδιά θα έμοιαζαν με αθώους φυλακισμένους, καταδικασμένους όχι σε θάνατο, αλλά στη ζωή, και προς το παρόν εντελώς ανίδεους για το τι σημαίνει η ποινή τους.
12) Η ευθυμία και η ελαφράδα της νεότητάς μας οφείλονται εν μέρει στο γεγονός ότι ανηφορίζουμε το βουνό της ζωής και δε βλέπουμε το θάνατο που βρίσκεται στη βάση της άλλης μεριάς.
13) Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που μπορεί μια για πάντα να αποφεύγει να έχει παρτίδες με μεγάλο αριθμό συγγενικών του όντων.
14) Δεν υπάρχει τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια. Πολλά αγκάθια όμως είναι χωρίς τριαντάφυλλο.
15) Αν σωπάσω για το μυστικό μου, το κρατώ φυλακισμένο. Αν το αφήσω να ξεφύγει από τη γλώσσα μου, με κρατά εκείνο. Στο δέντρο της σιωπής κρέμονται οι καρποί της γαλήνης.
16) Το ταλέντο είναι σαν ένα σκοπευτή που χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν να πετύχουν. Η μεγαλοφυία είναι σαν τον σκοπευτή που χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν καν να δουν.
17) Η θρησκεία έχει τα πάντα με το μέρος της: την αποκάλυψη, τις προφητείες, την προστασία των κυβερνήσεων, τα υψηλώτερα αξιώματα και διακρίσεις και πάνω από όλα αυτά, το ανεκτίμητο προνόμιο να της επιτρέπεται να εντυπώνει στο νου των ανθρώπων τα δόγματά της από την τρυφερή παιδική ηλικία, ώστε να μετατρέπονται σχεδόν σε έμφυτες ιδέες.
18) Στο άπειρο σύμπαν αμέτρητες φωτεινές σφαίρες, που γύρω τους περιστρέφονται καμιά δεκαριά μικρότερες ετερόφωτες, θερμές στο κέντρο και καλυμμένες με μια κρύα σκληρή κρούστα, όπου μια μεμβράνη μούχλας δημιούργησε όντα που ζουν και γνωρίζουν – να τι είναι η πραγματικότητα, να τι είναι ο κόσμος.
19) Είναι αξιοσημείωτο και εντυπωσιακό να βλέπει κανείς πως ο άνθρωπος, εκτός από τη χειροπιαστή ζωή του, ζει πάντα μια δεύτερη, αφηρημένη ζωή. Στη σφαίρα του ήρεμου συλλογισμού, ό,τι προηγουμένως τον κατείχε ολοκληρωτικά και τον διακινούσε με ένταση μεγάλη, το παρατηρεί ως θεατής και παρατηρητής και του φαίνεται ψυχρό, άχρωμο και μακρινό.
20) Οι μεγάλες δυστυχίες δεν επιτρέπουν στις μικρότερες να γίνουν αισθητές και, αντιστρόφως, ελλείψει κάποιας μεγάλης δυστυχίας, η παραμικρή στεναχώρια κι ενόχληση μας βασανίζει.
21) Εάν αυτός ο κόσμος δημιουργήθηκε από ένα Θεό δεν θα ήθελα να είμαι αυτός ο Θεός. Η δυστυχία αυτού του κόσμου θα μου ράγιζε την καρδιά.
22) Κάθε έθνος ξεφτιλίζει άλλα έθνη και όλα έχουν δίκιο.
23) Η έκσταση στην πράξη του ζευγαρώματος. Αυτό είναι! Αυτή είναι η αληθινή ουσία και ο πυρήνας των πάντων, ο στόχος κι ο σκοπός κάθε ύπαρξης.
24) Πρέπει κανένας να γεράσει για να πεισθεί πόσο λιγόχρονη είναι η ζωή.
25) Πρέπει να σέβεσαι κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο εξαθλιωμένος ή γελοίος είναι. Να θυμάσαι ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο ζει το ίδιο πνεύμα που ζει και σε σένα.
26) Σε κάθε περίσταση χρειάζεται για τον καθένα κάποια ποσότητα από φροντίδες, δυστυχήματα ή αθλιότητες, όπως στο πλοίο χρειάζεται το έρμα για να κρατιέται σε ισορροπία και να προχωρεί κανονικά.
27) Το να έχουμε σταθερές αρχές και να τις ακολουθούμε παρά τις αντίθετες ορμές και τους πειρασμούς, αυτό είναι ακριβώς εκείνο που ονομάζεται εγκράτεια.
28) Από τα μικροπράγματα καταλαβαίνουμε καλύτερα τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Γιατί στα πιο μεγάλα δείχνεται πιο προσεκτικός και κρύβεται.
29) Γενικά, οι γυναίκες πολύ λίγο επηρεάζονται απ' την ωραιότητα, και ιδίως του προσώπου. Εκείνο που συντελεί στην κατάκτησή τους είναι η σωματική ρώμη και το θάρρος του άντρα.
30) Η έμφυτη ικανότητα μπορεί πολλές φορές ν' αναπληρώσει την έλλειψη μόρφωσης, αλλά καμιά πνευματική μόρφωση δεν μπορεί ν' αναπληρώσει την έλλειψη έμφυτης ικανότητας.
31) Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας αγώνας για την ύπαρξη, με τη βεβαιότητα ότι στο τέλος θα νικηθούμε.
32) Η λεπτότητα στη γυναίκα είναι δύναμη.
33) Η όμορφη γυναίκα είναι στολίδι και η καλή θησαυρός.
34) Κάθε ερωτικό αίσθημα, οποιαδήποτε αιθεριότητα κι αν περιβάλλεται, όλες τις ρίζες του τις έχει στο φυσικό γενετήσιο ένστικτο.
35) Και μόνη η εμφάνιση της γυναίκας δείχνει ότι δεν είναι προορισμένη για τα μεγάλα έργα, ούτε τα πνευματικά, ούτε τα χειρονακτικά. Η γυναίκα ξοφλάει το χρέος της στη ζωή, όχι με τη δράση, αλλά με την οδύνη, με τους πόνους του τοκετού και με τις αναρίθμητες φροντίδες για το παιδί.
36) Λίγοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να λάμπουν σε μια παρέα, αλλά πάρα πολλοί διαθέτουν τη δύναμη να είναι ευχάριστοι.
37) Με προσοχή να εκφέρεις κρίση, ακόμα και όταν η υπόθεση είναι καλή. Γιατί είναι εύκολο να πληγώσει κανείς ανθρώπους, αλλά αδύνατο να τους διορθώσει.
38) Ο άνθρωπος κάνει σίγουρα εκείνο που θέλει, όμως είναι δύσκολο ν' αποφασίσει τι είναι αυτό που θέλει.
39) Ο εγωισμός είναι τόσο μεγάλους, που η υφήλιος ολόκληρη δεν μπορεί να τον χωρέσει. Γιατί αν έμπαινε σε καθέναν το δίλημμα να εκλέξει ανάμεσα στην εκμηδένιση του σύμπαντος και στη δική του προσωπική καταστροφή, δεν είναι ανάγκη να πω εγώ ποια θα ήταν η απάντηση.
40) Ο θάνατος είναι το δαιμόνιο που εμπνέει, ο μουσηγέτης της φιλοσοφίας. Χωρίς αυτός, δύσκολα θα μπορούσε να φιλοσοφήσει ο άνθρωπος.
41) Οι γυναίκες ενδόμυχα σκέπτονται ότι οι άντρες δημιουργήθηκαν για να κερδίζουν χρήματα και αυτές για να ξοδεύουν.
42) Κάθε κοινωνική συναναστροφή απαιτεί αμοιβαία προσαρμογή και διάθεση, γι’ αυτό όσο πιο μεγάλη τόσο και πιο ανούσια. Εντελώς ο εαυτός του μπορεί να είναι κανείς μόνο εφόσον μένει μόνος του. Μόνο τότε είναι ελεύθερος.
43) Εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν μοίρα, στην ουσία είναι ένα σύνολο ανοησιών που έκαναν.
44) Οι παλιάνθρωποι είναι πάντοτε κοινωνικοί και μάλιστα όταν ένας άνθρωπος έχει μέσα του μια στάλα ευγένεια, δεν βρίσκει μεγάλη ευχαρίστηση στη συντροφιά των άλλων.
45) Ο γιατρός βλέπει τον άνθρωπο σε όλη του την αδυναμία· ο δικηγόρος σε όλη του την κακία· και ο θεολόγος σε όλη του τη βλακεία.
46) Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση. Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη.
47) Τιμή είναι η εξωτερική συνείδηση. Συνείδηση είναι η εσωτερική τιμή.
48) Η έγνοια της μετριότητας είναι πώς θα σκοτώσει τον χρόνο. Ο σοφός προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε δευτερόλεπτο.
49) Το γενικότερο δίδαγμα της ιστορίας είναι: τα ίδια, με διαφορετικό τρόπο. Όποιος έχει διαβάσει Ηρόδοτο έχει διαβάσει σχεδόν όλη την ιστορία.
50) Κάθε άνθρωπος θεωρεί τα όρια του δικού του οπτικού πεδίου σαν τα όρια του κόσμου.
51) Οι άνθρωποι χρειάζονται κάποια εξωτερική απασχόληση, επειδή είναι αδρανείς εσωτερικά.
52) Δύο είναι οι εχθροί της ανθρώπινης ευτυχίας: πόνος και ανία.
53) Ο κόσμος είναι μια δική μου ιδέα.
54) Το μίσος πηγάζει από την καρδιά, η περιφρόνηση, από το κεφάλι.
55) Η μεγαλοφυΐα στην καθημερινή ζωή είναι τόσο χρήσιμη όσο ένα αστρονομικό τηλεσκόπιο στο θέατρο.
56) Η ζωή είναι άθλιο πράγμα. Αποφάσισα να περάσω τη ζωή μου σκεπτόμενος αυτό ακριβώς.
57) Όσο πιο περιορισμένος είναι ο ορίζοντας και ο κύκλος της δραστηριότητας και των επαφών μας, τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε. Γιατί με το άνοιγμα του ορίζοντα πολλαπλασιάζονται και μεγεθύνονται οι έγνοιες, οι επιθυμίες, ο τρόμος.
58) Η ζωή είναι ένα εκκρεμές που κινείται μεταξύ πόνου και απελπισίας.
59) Οι δημοσιογράφοι είναι σαν τα σκυλιά. Οποτεδήποτε κάτι κινείται, αρχίζουν να γαβγίζουν.
60) Για να μπορέσει κανείς να πορευτεί στη ζωή, καλό είναι να εφοδιαστεί με μεγάλα αποθέματα προνοητικότητας και επιείκειας. Με τα πρώτα θα φυλαχτεί από ζημιές και απώλειες και με τα δεύτερα από τσακωμούς και προστριβές.
61) Η ζωή είναι ένα τεράστιο θέατρο, όπου παίζεται η ίδια τραγωδία με διαφορετικούς τίτλους.
62) Οι θρησκείες είναι σαν τις πυγολαμπίδες. Για να λάμψουν πρέπει να υπάρχει σκοτάδι.
63) Είτε πρόκειται για μουσική είτε για φιλοσοφία είτε για ζωγραφική ή ποίηση, το έργο μιας μεγαλοφυΐας δεν είναι κάτι προς χρήση. Ο χαρακτηρισμός του ανώφελου σημαδεύει τα έργα της μεγαλοφυΐας.
64) Ό,τι είναι εξαιρετικό ωριμάζει αργά.
65) Η μη-ύπαρξη μετά το θάνατο δεν μπορεί να είναι διαφορετική από αυτήν πριν τη γέννηση.
66) Το πρωινό είναι η νεότητα της ημέρας. Είναι χαρούμενο, φρέσκο και εύκολο. Μην το χαραμίζετε ξυπνώντας αργά.
67) Με τα γνωμικά επιδεικνύει κανείς την παιδεία του θυσιάζοντας την πρωτοτυπία του.
68) Αν ο νόμος του υλισμού ήταν ο αληθινός νόμος, όλα θα ήταν ξεκάθαρα. Το «γιατί» των φαινομένων θα μειωνόταν στο «πώς».
69) Η ζωή μοιάζει με παιδικό ρούχο – είναι μικρή και χεσμένη.
70) Η ζωή δεν είναι ποτέ ωραία, μόνο κάποιες εικόνες της ζωής είναι όμορφες.
Ετικέτες: ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ: ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ, ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ, ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ, ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ
Πηγή: http://philipposphilios.com
Ανιχνευτής Επικούρειος Πέπος.

ΟΙ ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΙ ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ ένα υπέροχο βιογραφικό βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι Έλληνες.

Φίλες κ φίλοι, αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου μας, αποφάσισα σήμερα να μοιραστώ μαζί σας μια συγκλονιστική εμπειρία που έζησα στις 18/10/18 Την προηγούμενη 17/10 ενώ βρισκόμουνα στο Καλειδοσκόπιο και έψαχνα τους τίτλους των βιβλίων, η ματιά μου έπεσε στο βιβλίο του k. Ξενοφών Φιλέρη με τίτλο ¨Οι σαλταδόροι του Βύρωνα¨ από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Την επομένη ξεκίνησα να το ξεφυλλίζω, από την αρχή ένιωσα μια δυνατή έλξη, ένιωσα πως είχα ανακαλύψει έναν κρυμμένο θησαυρό. Αργά το βράδυ 02:00 είχα τελειώσει την ανάγνωση και ήμουν συγκλονισμένος.

Στην τελευταία σελίδα έγραψα πως πρέπει:

- Να επισκεφθώ το νεκροταφείο του Βύρωνα για να αποθέσω λίγα λουλούδια στον τάφο ενός αφανούς ήρωα, του Σταύρου Παράσχου. Το έκανα.
- Να επισκεφθώ το ασχημόπαπο. Το έκανα.
- Να δω την ταινία Ξυπόλητο Τάγμα. Την είδα.
- Να επισκεφθώ με την ομάδα της Λ.Ο.Γ τον Γερμανό Πρέσβη για να του χαρίσουμε το συγκεκριμένο βιβλίο με ένα γράμμα. Τελικά είχα μαζί του αλληλογραφία.
- Να βρούμε τον συγγραφέα του βιβλίου τον κ. Φιλέρη για να τον ευχαριστήσουμε και να τον παρακαλέσουμε να μας μιλήσει από καρδιάς για μια συνέντευξη που θα αναρτήσουμε στο ιστολόγιό μας. Δεν το γνώριζα, είχε ήδη πεθάνει.
Φίλες και φίλοι, το βιβλίο αυτό ειδικά για την περίοδο που διανύουμε είναι μια όαση στην έρημο, είναι επίσης και μια απάντηση στους Γερμανούς που μας κουνάνε το δάχτυλο για να τους πούμε πως για το σημερινό κατάντημα της Ελλάδας το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουν οι πατεράδες και οι παππούδες των σημερινών Γερμανών γιατί αν αυτοί δεν είχαν καταστρέψει τότε τη χώρα δεν θα ήμασταν σήμερα σε αυτό το χάλι. Και δεν εννοώ τόσο το οικονομικό χάλι αλλά κυρίως το θέμα της παιδείας, το ότι δεν έχουμε σήμερα και δεν είχαμε και εχθές την παιδεία που έπρεπε ώστε ο λαός να μην είναι έρμαιο των Ελλήνων πολιτικάντιδων μαυρογιαλούρων – για μένα – υπεύθυνοι είναι οι Γερμανοί που κατέστρεψαν τα πάντα στην πατρίδα μας. Και να μη ξεχνάμε πως ο εμφύλιος - ότι πιο καταστροφικό για το τόπο μας – ήταν απόρροια της γερμανικής εισβολής.
Ειλικρινά πιστέψτε με πως αυτό το βιβλίο θα πρέπει να το διαβάσουμε όλοι οι Έλληνες από 15 χρονών και πάνω. Είναι καταπληκτικό, είναι διδακτικό, είναι ένας φόρος τιμής σε κάποια ηρωικά ελληνόπουλα. Διαβάστε το και είμαι σίγουρος πως και κάποιοι από εσάς θα σκεφτείτε πως και εσείς πρέπει να: κλπ, κλπ κλπ
Καλή ανάγνωση
Με εκτίμηση Pepos

Υ.Γ. είχα γνωρίσει και εγώ στην Πλάκα τέλος του ’70 έναν υπέροχο άνθρωπο τον Πατροκοσμά που ήταν και αυτός σαλταδόρος.

ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο. [Γκοβίνα Ν. Σπυρίδωνα]. 13/10/2024

Φίλες και Φίλοι, συναθλητές της Ουτοπίας OHAYO, όσοι από τους επισκέπτες αυτού του ιστολογίου δεν έχετε επισκεφθεί το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι σας προτρέπω να το κάνετε σύντομα. Πάμε τώρα στην ουσία της ανάρτησης, μιας ανάρτησης που θα είναι και πάλι αφιερωμένη στην ποίηση, ίσως κάποια/ος πει, γιατί πάλι ποίηση? Φίλη/ε εσύ που το σκέφτηκες είσαι σε λάθος ιστολόγιο! βγες γρήγορα γιατί υπάρχει κίνδυνος να ''μολυνθείς''. Θα κάνω λοιπόν και σήμερα ό,τι κάνω στις τελευταίες αναρτήσεις, δηλαδή να συνοδεύω το κείμενο, με φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς.


''Τότε η ανθρώπινη καρδιά άρχισε να βρίσκει πολυποίκιλες εκφράσεις για τη χαρά που προκαλεί η ομορφιά των λουλουδιών, για το θαυμασμό που προκαλεί το κελάηδημα των πουλιών, για την απαλή χαρμολύπη όταν διαβάζουμε ποίηση, και για τη λυπηρή συμπάθεια που προκαλεί η σύντομη ζωή της πρωινής δροσιάς. Έτσι όπως είναι αναγκαίο να κάνουμε το πρώτο βήμα για ένα μακρινό μας στόχο κι ύστερα να πάμε μήνες και χρόνια μακριά, έτσι όπως από το μόριο της σκόνης βαλμένο σε άλλο και σε άλλο μόριο γίνονται τα ψηλά βουνά, τόσο ψηλά που οι κορφές τους χάνονται μέσα στα σύννεφα, που κινούνται στον ουρανό, έτσι σιγά-σιγά πλήθυναν και οι στίχοι μας. Ριγούσαν πάντα οι καρδιές των ποιητών, όταν την ώρα των ανοιξιάτικων πρωινών θαύμαζαν τα κύματα των λουλουδιών, ή όταν τα φθινοπωριάτικα βράδια άκουγαν τον ψίθυρο των φύλλων που έπεφταν, ή όταν αντίκριζαν μελιστάλαχτους κι ερωτικούς οφθαλμούς.

Σήμερα θα ξεκινήσω με ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ.
Tο νερό, μαθαίνεται απ' τη δίψα.
Η στεριά-από το αρμένισμα στα Πέλαγα.
Η Έκσταση-απ' την οδύνη.
Η Ειρήνη, απ' των πολέμων της το χρονικό.
Η Αγάπη, απ' του τάφου το ανάγλυφο.
Ο 'Ερωτας από τις κρυφές ματιές.

Να έχεις του νούφαρου τα πόδια
Να έχεις το φτέρωμα πουλιού
Γιατί είσαι από μέρη ξακουσμένα
Που δεν τα έχω καν στο νου.

Διαλέγει τη δική της συντροφιά η ζωή-
Μετά- κλείνει την πόρτα-
Κανένας άλλος μην προβάλει-
κι αλλοίμονο αν έχει κάνει λάθος.

Της έδειξα τα μυστικά-φιλιά του πρωινού-
και το σκοινί, τις νύχτες ν' ανεβαίνεις-
Από τότε τα χείλη της συνέχεια νοσταλγώ-
Και τώρα κομμάτια έχω κάνει τη ζωή μου.

Όταν χαμογελάς, εγκάρδιο φέγγος
Επάνω στην Κοιλάδα απλώνει-
Θαρρείς η φλόγα ενός βεζούβιου
που αφήνει τη χαρά του να φανεί.

Τέσσερα Μάτια- σ' ένα έρημο χωράφι-
Δίχως Τάξη
Η σκοπό, ή δράση φανερή-
στην ίδια θέση!
Ερωτευμένα.

Αν εμποδίσω να ραγίσει μια Καρδιά
Μάταια δε θα ζω
Αν στάξω λάδι στην πληγή
Η αν θα σβήσω έναν Καημό
Η αν συντρέξω ένα αδύναμο πουλάκι
Για τη φωλιά να βρει τον γυρισμό
Μάταια δε θα ζω.

Μελισσάνθη! Περιμένω να φανείς!
Έλεγα μόλις χθες
Σε κάποιον γνώριμό σου
Πως ήταν για να 'ρθεις.

Δε σπάζει με την πέτρα η καρδιά
Ούτε και με Ραβδί-
Παρά, με της ματιά σου το μαστίγιο
Που μόνο εγώ έχω δει.
ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ

================

Και τώρα συνεχίζω με WALT WHITMAN

Mη ταράζεσαι-να νοιώθεις άνετα μαζί μου-
είμαι ο Γουόλτ Γουϊτμαν, ερωτικός και
λάγνος όπως η φύση.
Όσο ο ήλιος δεν σε αποκλείει δεν θα σε
αποκλείσω ούτε εγώ.
Όσο τα νερά δεν θα αρνούνται να λάμπουνε
για σένα οι φυλλωσιές να σου ψιθυρίζουν,
ούτε τα λόγια μου θα αρνηθούν να λάμπουνε
και να σου ψιθυρίζουν.
Κορίτσι μου σου δίνω ένα ραντεβού
και σου ζητώ να ετοιμαστείς ώστε να είσαι
αντάξια για να με συναντήσεις.
Και σου ζητώ να μη με ξεχάσεις μέχρι να έρθω.
Μέχρι τότε σε χαιρετώ με μια ματιά
γεμάτη σημασία ώστε να μη με ξεχάσεις


Ιδού τα πιο εύθραυστά μου φύλλα κι
ωστόσο τα πιο ανθεκτικά
Ιδού μέσα στη σκιά τους κρύβω τις
σκέψεις μου,
ούτε κι εγώ ο ίδιος τις εκθέτω
Κι ωστόσο αυτές οι ίδιες με εκθέτουν
περισσότερο απ' όλα τα αισθήματά μου.

Αυτή τη στιγμή γεμάτος πόθο
και σκέψεις
σκέφτομαι αγαπημένα πρόσωπα
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν
κι άλλοι
άνθρωποι σε πολλές χώρες
γεμάτοι πόθο και σκέψεις
Έχω την πεποίθηση ότι το
βλέμμα μου
μπορεί να πάει και να τους φτάσει
στη Γαλλία, στη Φινλανδία,
στην Ιταλία,
στη Νορβηγία, στο Γοργογύρι.στην Ιαπωνία, στη Νότια Αφρική,
ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Προς εσένα παλιά αγάπη!
Εσύ ασύγκριτη, παθιασμένη,
παλιά αγάπη
Εσύ αυστηρή, ανελέητη,
γλυκιά αιτία
Αξέχαστη στο διάβα του χρόνου
Για σένα αυτές οι ωδές
Για σένα όλες οι απαγγελίες
των ποιημάτων στην Αυλή των
θαυμάτων. Όλα περιστρέφονται
γύρω από 'σένα.
WALT WHITMAN
================
Και τώρα λίγα Ιαπωνικά Ποιήματα.

Το φεγγαρόφωτο στα πόδια
του κρεβατιού
μοιάζει παγωνιά που έπεσε
στο πάτωμα
Σηκώνω το κεφάλι κι αντικρίζω
το λαμπρό φεγγάρι
Το χαμηλώνω κι ονειρεύομαι πως
είμαι στην αγκαλιά σου. (ΛΙ ΠΟ)

Αν ήξερα πως θα 'κρουαν
τα γεράματα
Θα σφάλιζα την πόρτα
Και θα φώναζα
Κανείς!

Θα 'θελα να τον έκρυβα
Όμως τόσο ξάστερος
Δείχνει στην όψη μου
Ο έρωτας
Που με ρωτούν οι άνθρωποι
Μα, δε σκέφτεσαι τον κόσμο?
ΤΑ'Ι'ΡΑ-ΝΟ ΚΑΜΕΜΟΡΙ
================
Φέγγος αστραπής
Στο ζόφο λάμπει
Φωνή ερωδιού

Κορυδαλλός
Ολημέρα τραγουδάει
Και δε σώνεται η μέρα

Κοπελούδα
Τόσο λιγνή
Με λυγμό κι έρωτα

Όταν ένα πουλί περνά
Σαν το φεγγάρι
Ένας έρωτας σβήνει στο νερό.
MATSOUO MPASAOO
================
Απόψε φέγγει το φεγγάρι
όπως εκείνη τη βραδιά
όπως και τότε είναι
Αύγουστος ξανά.

Μονάχα εγώ δεν είμαι
αυτό που ήμουν τότε,
μονάχα εγώ δεν είμαι
όπως ήμουν εκείνη τη φορά.
Αριουάρε-Νο-Ναριχίρα
================
Οι άνθρωποι μιλούν για μας
λένε κρυφά, πως σ' αγαπώ,
κρυφά πως μ'αγαπάς
Δεν ξέρω για σένα-
μα εγώ έχω καημό στα στήθια
Αριουάρα-Νο-Μοτοκάτα

Στις όχθες του Κεφαλοπόταμου
έσκυψα να πιω νερό
ένας αέρας με μανία αρπάζει τη ματιά σου
Δεν θα χαθεί έτσι κι η αγάπη ξαφνικά?
Pepe-Poof

Για σένα και μόνο πήγα
στο ανοιξιάτικο λιβάδι
για να συνάξω των πρώτων
μπουμπουκιών το χάδι
Νίνα-Νο-Μικάντο
================
Ψηλά μέσα στα σύννεφα
ένα χρυσάνθεμο άσπρο.
Η μήπως έλαμψε με άσπρο
φως ένα άστρο?
Φ-Νο-Τοσιηγιούκι
================
Μου είπε: Θα 'ρθω
αμέσως μόλις θα μπορώ
Κι εγώ ακόμα περιμένω
σήμερα πια δεν απορώ για το πόσο
μακρές είναι οι νύχτες του Αυγούστου.
Μοναχός Σοσέϊ
================
Είναι μάταιο να γράφεις πάνω στο νερό
που ρέει. Τα γράμματα θ' αρχίσουν το
χορό. Κι ακόμα ματαιότερο να γράφεις
πάνω σε μια καρδιά που δεν θέλει πια
να σ' αγαπά. Fuji Tomo Kazu
================
Eσένα τόσο πολύ σε σκέφτομαι
που στον ύπνο μου έβλεπα τη μορφή σου.
Αν το 'ξερα πως ήταν όνειρο
δεν θα 'θελα ποτέ να με ξυπνήσουν.
Όνο-Νο-Κοματσιή
================
Αν τύχει και κάποιος σας ρωτήσει
που είμαι τώρα, να του πείτε την αλήθεια.
Στον Κεφαλοπόταμο κάνει τον ψαρά,
μαζεύει αλάτι, βγάζει φύκια, και
γράφει ποιήματα πάνω στο νερό.
Pepe-Poof-Fuji Tomo Kazu.
Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.
================
Η αρχαία ελληνική κοινωνία δεν ήταν τυχαίο που μεγαλούργησε. Δεν ήταν τυχαίο που νίκησε όλους τους μεγάλους εκείνης της εποχής. Δεν ήταν τυχαίο που έστησε Θερμοπύλες για να τους σταματήσει και τους νίκησε σε Μαραθώνες. Τίποτε δεν είναι τυχαίο σ' αυτόν τον κόσμο. Από τύχη κανένας δεν βρέθηκε ψηλά στον Όλυμπο. Πρέπει να ξεκινήσεις το "σκαρφάλωμα" μιας ολόκληρης ζωής, για να βρεθείς εκεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τις κοινωνίες. Καμία δεν διέπρεψε επειδή έτσι "έτυχε". Οι κοινωνίες αποφασίζουν μόνες τους για τους στόχους τους και στη συνέχεια "παράγουν" τους πολίτες που επιθυμούν, για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί. Η αρχαία ελληνική κοινωνία ήταν διάσημη και λαμπερή, γιατί ήταν φιλόδοξη. Αναγκαστικά λοιπόν φιλόδοξους πολίτες "παρήγαγε". Τέτοια πρότυπα έδινε στα παιδιά της.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο FUJI TOMO KAZU

Άραγε σήμερα 13  Οκτωβρίου πόσα νέα παιδιά και πόσα μέλη της ΛΟΓ ασχολούνται με την Ποίηση; Η Κορνηλία σίγουρα όχι, για τις υπόλοιπες δεν γνωρίζω. Μακάρι να έχουν κρατήσει κάτι μέσα τους και με την πρώτη ευκαιρία να επιστρέψουν στις πηγές της Ποίησης για να δροσιστούν. Ποτέ δεν είναι αργά.

Η ποίηση πρέπει να είναι σπουδαία και καθόλου ενοχλητική,
κάτι που θα μπαίνει στην ψυχή του καθενός και δεν θα την
ξαφνιάζει με αυτό το ίδιο, αλλά με το θέμα του. Τ.Κήτς

Η ποίηση πρέπει να εκπλήττει με κάποια λεπτή υπερβολή,
και όχι με το ασυνήθιστο. Πρέπει να δημιουργεί στον
αναγνώστη την εντύπωση ότι είναι η έκφραση των δικών του
υψηλών σκέψεων, που θα πρέπει να μοιάζουν περισσότερο
με ανάμνηση. Τ. Κήτς.

Εάν το ποίημα δεν γεννιέται με την ίδια φυσικότητα των
φύλλων πάνω στα δέντρα, είναι καλύτερα να μην γεννιέται
καθόλου. Τ. Κήτς.

Η Αγάπη και η ποίηση είναι η θρησκεία μου,
θα μπορούσα να πεθάνω γι' αυτήν. Τ. Κήτς.

Εσύ που είσαι ποιητική, γιατί θλιμμένη
Τη μουσική ακούς? Η χάρη με τη χάρη
Κι η γλύκα με τη γλύκα χαίρονται. Γιατί
άραγε της ηδονής η θλίψη σ’ έχει συνεπάρει?

Το αποσταγμένο άνθος μέσα στο χειμώνα
Κρατά τη γλύκα του κι ας χάνει την εικόνα.
Απ’ ότι επλάστει ωραίο θέλουμε καρπό
Να ‘ναι το ρόδο σου αθάνατο στη φύση.

Εσύ, που κόσμημα του κόσμου είσαι τώρα
Και σαν προάγγελος της άνοιξης θαμπώνεις,
Δέξου το άνθος μου στην καρπερή σου ώρα
Και σαν τα ραδιοκύματα πάρε με μαζί σου.

Είσαι καθρέφτης μιας όμορφης Θεάς, κι εκείνη
Βλέπει σ’ εσένα της ζωής της τον Απρίλη
Κι απ’ τα παράθυρα τα’ ουρανού που σβήνει
Η τωρινή σου λάμψη, ω! Θεά πάλι θ’ανατείλει.

Απ’ το γενναίο κληροδότημα της φύσης
Μόνο οι ερωτευμένοι δανείζονται αδρά.
Κι αν συναλλάσσεσαι μ’εσένα μόνο, κλέβεις
Του εαυτού σου τη γλυκιά περιουσία.

Κάποτε καίει ο επουράνιος οφθαλμός
Και της χροιάς του ο χρυσός συχνά θαμπώνει,
κάποιος μοιραίος του καιρού αναπαλμός
την ομορφιά της ομορφιάς απογυμνώνει.

Μα εσύ αιώνιο θα έχεις καλοκαίρι
Κι η ομορφιά σου δεν θ’ απαλλοτριωθεί,
Δεν θα επαίρεται ο Άδης πως σε ξέρει.
Καθώς θα γράφεσαι στου χρόνου την πληθύ.

Τέτοιο είναι για μένα της αγάπης σου το κλέος
Που δεν τα’ αλλάζω ούτε με σκήπτρο βασιλέως.
Φθονώ τα πλήκτρα που σκιρτώντας από ρίγος
Φιλούν τις ρώγες των δαχτύλων σου.
Ουιλιαμ Σαίξπηρ Σονέτα.
==================
Ευλογημένη η μέρα που γεννήθηκες Ρόδο μου
Είθε ν’ανθίζουν πολύ καιρό τα ρόδα στα
μαγουλά σου, Είθε οι ευωδιές του παραδείσου
να γεμίζουν τα ρουθούνια σου
Είθε η ζωή σου να είναι μέλι και γάλα.
Επικούρειος Πέπος.
==================
Mr Pepo, o έρως χρόνια δεν κοιτάζει
Στον άπραγο το νεαρό, αλλά
Και σ’εκείνον πούχει ασπρίσει.

Αν μπορούσαν σαν πουλάκια
Τα κορίτσια στα κλαδάκια
Μέρα νύχτα να πετούν

Κλώνος να γενώ ποθούσα
Τις πανώριες θα καλούσα
Στα κλαδιά μου νάνεβούν.

Στα φύλλα ενός βιβλίου ένα λουλούδι
Ξερό, λες πως γαλήνια κοιμάται,
Δεν έχει μυρωδιά, χρώμα και χνούδι
Έχει όμως κάτι από σένα να θυμάται.

Πούσκιν
==================

Κάποτε στην Αυλή των Θαυμάτων ηχούσε

μια σειρήνα, Μόνο μία, η Ποίηση.

Από τότε όλο το έδαφος του ψυχισμού μου,

Όλο και πιο γρήγορα γυρίζει το τιμόνι μέσα μου.

Pepe-Poof

==================
Α, ποιος ξέρει, ποιος ξέρει,
Αν δεν έφυγα κάποτε, πριν από σένα,
Από μια αποβάθρα. Αν δεν άφησα, μια ζεστή αγκαλιά΄
Στον πλάγιο ήλιο της αυγής, ποιος ξέρει?
Ποια ακτή? Ποια αποβάθρα? Ποια αγκαλιά?
Που μέσα μας η σκέψη αρρωσταίνει,
Και μένει στην ψυχή μας ένας μεγάλος έρωτας
Μια γεμάτη θάλασσα συναισθημάτων.

Πιο τακτικά τώρα με πιάνει το παραλήρημα των ποιημάτων.
Διεισδύουν μες στο κορμί μου οι λέξεις και οι στίχοι,
Η Αυλή των Θαυμάτων πλημμυρίζει τις αισθήσεις μου,
Κι αρχίζω να ονειρεύομαι τις μούσες της λογ-ο-ποταμών.
Φερνάντο Πεσσόα.
==================

Κρατήστε μέσα σας τις όμορφες στιγμές

Που ζήσατε πηγαίνοντας προς την Ιθάκη

Και πορευθείτε στη ζωή σας με το άρμα

Της αγάπης, και οδηγό την ποίηση.14/08/06

Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τους φίλους μου,

Που τόλμησα να ονειρευτώ, σ’αυτούς τους

Χαλεπούς καιρούς. PepePoof.
==================
Λουλούδι ανάστασης, ζωής σταφύλι,
Κυρά της αστραπής και της αυγής,
ρόδα των γιασεμιών, ροδόσταμο των στεναγμών,
γραφή θαλάσσης πάνω στον βασάλτη,
γραφή του ανέμου πάνω στην έρημο,
μια διαθήκη του ήλιου, ρόδι, στάχυ
όψη εφηβική, της νιότης μου καημός
ω! ζωή όση έζησα κι όση θα ζήσω
τα χείλη μου θα μνειμονέυουν τα’ονομά σου.

Φερνάντο Πεσσόα.

==================
Σβήνουν οι αναμνήσεις
Όπως τα σπίτια στη στεριά
Που αφήνει πίσω η θάλασσα
Σαν το βαπόρι ξεκινά
Καρδιά μου
Ανοίγεις απαρχής
Σαν την αμυγδαλιά
Τον μήνα Μάρτη

Ας το μπουμπούκι
Μόνο του
Να κάνει
Τον καιρό του
Μύρησε τότε
Τα’ άρωμα
Και δρέψε
Τον καρπό του

Νίκος Καρούζος
==================
Ο έρωτας είναι πρωινή δροσιά
που σε λίγο στεγνώνει
κι απομένει μουσική δυστυχία
στα πέρατα.
Ο έρωτας είναι μέσα στη μνήμη
μα η αγάπη όχι.
Σκοπεύουμε λοιπόν στην αθανασία.
Νίκος Καρούζος.

==================
Μια παρουσία σαν ξαφνικό τραγούδι,
Σαν άνεμος που τραγουδά στις φλόγες,
Δυο μάτια που τον κόσμο μετεωρίζουν
Μ’ όλα τα πέλαγα και τα βουνά του,
Σώμα από φως που φίλτραρε ο αχάτης,
Μηροί από φως, κοιλιά από φως,
Είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία,
Τα στήθοι σου ναοί όπου τελούνται
Του αίματος τα παράλληλα μυστήρια
Σαν τον κισσό οι ματιές μου σε σκεπάζουν
Είσαι μια πόλη πελαγοζωσμένη,
Ένα οχυρό που έχει το φως διχάσει.

Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.
ΟΙ φωτογραφίες ανήκουν στην συλλογή του Fuji Tomo Kazu.

ΤΕΛΟΣ.