Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

20.10.24

MAΡΙΝΟΣ ΔΑΛΑΚΑΣ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ της μικρής δημιουργικής Ελλάδας του εξωτερικού.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί αγαπητοί συνέλληνες του εσωτερικού και κυρίως του εξωτερικού καλησπέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε ένα ξεχωριστό μέλος της μικρής δημιουργικής Ελλάδας του εξωτερικού. Κάποια στιγμή που είχαμε συναντήσει ως [Ε.Δ.Ο.] Ερασιτεχνική Δημοσιογραφική Ομάδα, τον κ. ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟ και τον κ. ΜΑΖΑΡΑΚΗ τους είχαμε ρωτήσει το εξής: Γιατί οι Έλληνες διαπρέπουν καλύτερα στο εξωτερικό, μας έδωσαν την εξής απάντηση: ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ, ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ο Έλληνας με το που θα βρεθεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον διαπρέπει. Φίλες και Φίλοι απολαύστε τον κ. ΜΑΡΙΝΟ ΔΑΛΑΚΑ.

Μαρίνος Δαλάκας: Πρωτοπόρος της νευρολογίας στις ΗΠΑ
ΑΝΝΑ ΓΡΙΜΑΝΗ

Πότε νιώσατε τελευταία φορά υπερήφανος ως Έλληνας;
Πριν από λίγους μήνες στην Ελβετία, όταν μου δόθηκε το βραβείο «Life-time achievement award» και η παρουσίαση άρχισε ως εξής: «Γεννήθηκε στην Ελλάδα. Αριστούχος φοιτητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών». 'Ενιωσα μια έξαρση για την 'Ελλάδα! Το ίδιο νιώθω όταν 'Ελληνες ανά τον κόσμο βραβεύονται αξιοκρατικά.
Σε τι σας έκανε καλύτερο η διεθνής εμπειρία σας;
Πειθαρχία στη σκέψη και επικοινωνία, συμπόνια για τον ασθενή, προώθηση των ικανών αλλά με μηδενική ανοχή στην ανειλικρίνεια και την ασυνέπεια, πίστη ότι είμαι σε συνεχή αποστολή για το τελειότερο.
Τι πιο πολύτιμο σας έδωσε η ελληνική παιδεία;
Ευρεία γνώση πέραν της Ιατρικής, βάση για διεισδυτικότερη και πιο ανθρωπιστική προσέγγιση της κλινικής έρευνας.
Πού υπερέχουμε και σε τι υστερούμε ως 'Ελληνες;
Ικανότητα προσαρμογής στο χώρο και έντιμη ανταγωνιστικότητα. Αν είσαι εξίσου ικανός με τον Αμερικανό, μένεις σε μέτριο επίπεδο - οι επιτυχημένοι 'Ελληνες είμαστε δέκα φορές καλύτεροι. Στην Ελλάδα αυτό το ζητούμενο δεν υπάρχει, παρασύρεσαι σε εύκολες ή απατηλές επιλογές. Είναι ένα λυπηρό ελληνικό παράδοξο.
Πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστικό το ελληνικό πανεπιστήμιο;
Εκλογή καθηγητών με αξιοκρατία. Ο σημερινός νόμος προμηνύει συνεχή κατήφορο. Γίνεσαι καθηγητής με «εξέλιξη», σαν να παίρνεις γαλόνι γιατί συμπλήρωσες τριετία, και ας έχεις προσόντα λέκτορα. Κατάργηση «γενικών συνελεύσεων» και «τομέων», δύο υδροκεφαλικών οργάνων διοίκησης, άγνωστων στην Αμερική, που «εκλέγουν και εγκρίνουν» δήθεν δημοκρατικά, αλλά περιορίζουν προοδευτικές κινήσεις. 'Ιδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, για να επιτευχθεί θεμιτός ανταγωνισμός.
Τι θα κάνατε για να δώσετε ώθηση στην ελληνική καινοτομία;
Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας με παράλληλη συνεργασία ιδιωτικού και κρατικού μηχανισμού μέσω αυστηρών κανονισμών. 'Ενα κρατικό νοσοκομείο, π.χ., να γίνει καλύτερο από άλλο κρατικό, απορροφώντας επενδυτές. Κερδίζουν όλοι, προπαντός οι ασθενείς.
Η έννοια της αριστείας πού εκφράζεται στην Ελλάδα;
'Ισως σε μερικά ιδρύματα, ίσως μέσω μιας ανανεωμένης Ακαδημίας. Οι εύποροι 'Ελληνες πρέπει να προαγάγουν τη φιλανθρωπία και το κράτος να βοηθήσει με φορολογικές απαλλαγές. Είχα σκεφτεί την οργάνωση ενός μη κερδοσκοπικού ιδρύματος για τη σωστή κατεύθυνση σε 'Ελληνες ασθενείς που ταλαιπωρούνται με λανθασμένες θεραπείες.
Τι ουσιαστικό μπορούν να δώσουν στη χώρα οι διακεκριμένοι του εξωτερικού;
Εκσυγχρονισμό στον τρόπο σκέψης, εφαρμογή σύγχρονων προγραμμάτων, συνεργασίες, επαφές με επιτυχημένους επιστήμονες και επιχειρηματίες του εξωτερικού.
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον συνάδελφό σας που παραμένει και βιώνει την ελληνική πραγματικότητα;
Εργασία με συνέπεια, συνεργασίες χωρίς κομπλεξισμό, περισσότερη συμπόνια στον ασθενή, αποπολιτικοποίηση του εργασιακού χώρου.
Βγήκε κάτι θετικό από την κρίση - και ποιο είναι;
Ελπίζω αυτογνωσία, αναγνώριση ότι με ψεύτικες συνταγές δεν στέκεται τίποτα και αυτοσυμμόρφωση πολιτείας και πολιτών. Οταν ο δικαιολογημένος θυμός κοπάσει, θα αρχίσει η συστηματική ανανέωση κάθε ιδιωτικής ή δημόσιας δραστηριότητας πάνω σε υγιή θεμέλια.
Με τι προϋποθέσεις θα γυρίζατε στην πατρίδα;
Επιλογή δύο-τριών στενών συνεργατών, προσέγγιση όλων, άμεση αξιοποίηση των ικανών, εθελουσία έξοδος των «σκάρτων». Ο ερχομός ενός επιτυχημένου φοβίζει τους μέτριους. Οταν πρωτοεξελέγην καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ένας άλλος καθηγητής μού είπε: «Ας βγήκες παμψηφεί, ας είσαι καλός, είσαι όμως ουρανοκατέβατος, στέρησες την προαγωγή αυτού που είχε σειρά». Τέτοια αρρωστημένη νοοτροπία είναι βέβαιο ότι δεν βοηθάει.
Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε;
Το καλά προετοιμασμένο δείπνο, ίσως με κάποια επισημότητα -όχι fast food-, που συνδέει κάθε βράδυ οικογένεια, φίλους.
Ο 'Ελληνας ήρωάς σας
Γιώργος Κοτζιάς. Εφήρμοσε την L-DOPA για τη νόσο του Parkinson. Τον γνώρισα. Δεν έχει βγει τίποτα σημαντικότερο για τη νόσο από το 1970.
Σταθμοί στη ζωή του
1966
Εισαγωγή με υποτροφία στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και μόλις αποφοιτά, το 1972, φεύγει για την Αμερική.
1986
Διορίζεται μόνιμος διευθυντής Νευρολογίας στο τμήμα Νευρομυϊκών Παθήσεων στο National Institutes of Health, ΝΙΗ, ΗΠΑ (ύστερα από 15 χρόνια εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ και ΝΙΗ).
2007
Ιδρύει -με αποκλειστικά αμερικανική δωρεά- και διευθύνει τη Μονάδα Νευροανοσολογίας στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, μοναδική στην Ελλάδα και πρότυπη στην Ευρώπη, για μελέτη αυτοάνοσων νευρολογικών νοσημάτων.
2010
Διορίζεται καθηγητής Νευρολογίας στο Thomas Jefferson University, Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ, σε επώνυμη, τιμητική και ισόβια έδρα (endowed Chair).
Παιχνίδι με τις λέξεις
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Βόλτες στην Αθήνα ή την Κέρκυρα, ανακαλύπτοντας κάτι ξεχασμένο ή νέο κι άλλοτε εικόνες, όπως ο καστανάς, το μαλλί της γριάς, η λατέρνα.
Το πρόσωπο που νοσταλγώ.
Τον αληθινά ειλικρινή Ελληνα/Ελληνίδα.
Η γεύση που συχνά ανακαλώ.
Ψάρι α λα σπετσιώτα.
Η πιο ελληνική μου λέξη.
Νοσταλγία.
Τι παίρνω μαζί μου φεύγοντας απ’ την Ελλάδα.
Τη δύναμη να ξαναγυρίσω. 
Περιοδικό "Κ" της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
Εικονογράφηση: Τιτίνα Χαλματζή.

Αϊ σιχτήρ Καραγκιόζη. Στα τσακίδια και ακόμα παραπέρα, τράβα στους γονείς σου τους τουρκαλάδες. Δύο άρθρα, ένα του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑ'Ι'ΑΝΟΥ και ένα του Γιάννη Μαρίνου.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, το πιο κάτω άρθρο το δανείστηκα από το ιστολόγιο ΥΔΡΟΧΟΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑ'Ι'ΑΝΟΥ. Διαβάστε λοιπόν το πιο κάτω άρθρο, το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι καταπληκτικό, και πολύ ουσιαστικό, και αναρωτηθείτε μήπως είμαστε Καραγκιόζηδες; Εγώ θα σταθώ στη φράση που έχω επισημάνει με πράσινα γράμματα, εσείς τι λέτε; έχει δίκιο ή άδικο ο ΤΡΑ'Ι'ΑΝΟΥ; για μένα έχει απόλυτο δίκιο, δυστυχώς. Κύριε ΒΑ'Ι'Ο εσείς τι λέτε; Στο Σκεπάρι όταν αποκαλείται κάποιον ''Καραγκιόζη'' τι εννοείται; είναι τίτλος τιμής; ή είναι χλεύη; Αυτόν λοιπόν τον ''Καραγκιόζη'' εμείς τα χαϊβάνια οι Έλληνες θέλαμε να τον διεκδικήσουμε επειδή -άκουσον-άκουσον- ανήκει λένε κάποιοι ανεγκέφαλοι στην παραδοσή μας, τι λέτε μωρέ!!!! είσαστε με τα καλά σας, ή μήπως είσαστε Καραγκιόζηδες; Παναγιώτη ν'αγιάσει το στόμα σου, ευτυχώς που υπάρχεις κι εσύ για να μας ανοίγεις τα μάτια. Όσο σκέφτωμαι πως αυτόν τον γύφτουλα τον Καραγκιόζη τον έβαζαν κάποιοι αφελείς δίπλα στους Άγιους Ήρωες του 1821 ΖΟΥΡΛΕΝΟΜΑΙ.
Καλή ανάγνωση, με σεβασμό για σας, και αποτροπιασμό για τον Καραγκιόζη, και ό,τι αυτός και η γυφτοπαρέα του πρεσβέυουν. Επικούρειος Πέπος.


Συγχαρητήρια στους Τούρκους για το απόκτημά τους. 
Να το χαίρονται.
Μεγαλύτερο κακό στον ελληνισμό από τους ίδιους τους Έλληνες ποτέ και κανένας ξένος δεν έχει καταφέρει να κάνει. Πήραν οι Τούρκοι τον "Καραγκιόζη" και βρέθηκαν Έλληνες να τσαντιστούν και να βγουν να φωνάζουν, διεκδικώντας το δίκιο τους. Αντί να πανηγυρίζουμε όλοι μαζί, που βρέθηκε κάποιος αφελής να πάρει αυτήν τη "λέρα" από πάνω μας, καθόμαστε και διαμαρτυρόμαστε. Με την Τουρκία έπρεπε να έχουμε διαφορές για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που σήμερα διαφωνούμε. Θα έπρεπε να προσπαθεί ο ένας να φορτώσει στον άλλο τον Καραγκιόζη, όπως συμβαίνει με τον κάθε "μουντζούρη".

"Μουντζούρης" είναι ο Καραγκιόζης. Ένας κόπρος. Ένα πραγματικό παράσιτο της ζωής και της κοινωνίας. Ένα πραγματικό βδέλυγμα. Ένα θλιβερό ανθρωποειδές, που αποτελεί ντροπή για έναν λαό να υπάρχει στην παράδοσή του. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο λαός είναι ο ελληνικός. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο Καραγκιόζης θα πρέπει να είναι "συγκάτοικος" σε μια παράδοση με ήρωες όπως ο Αχιλλέας ή ο Οδυσσέας. Σήμερα διαμαρτυρόμαστε σε ένα θέμα, στο οποίο έχουμε εκατό τοις εκατό άδικο και μάλιστα εμφανιζόμαστε τόσο γελοίοι, που με τις πρακτικές μας νομιμοποιούμε τις πρακτικές των εχθρών μας.

Με τις βλακώδεις και ανεξήγητες συμπεριφορές μας απειλούμε τα πραγματικά μας δίκια. Μιλάμε για τρομερά πράγματα. Διεκδικώντας αδίκως ξένες πνευματικές κληρονομιές, νομιμοποιούμε αυτούς, που κάνουν τα ίδια εις βάρος μας.
Οι ίδιοι οι Έλληνες, οι οποίοι γελάνε με τους σλαβόφωνους Σκοπιανούς, όταν αυτοί διεκδικούν τον Φίλιππο ή τον Αλέξανδρο -των οποίων τα ονόματα δεν τα κατανοούν στη γλώσσα τους- έρχονται και τους μιμούνται στο θέμα του Καραγκιόζη. Ό,τι σχέση έχει η λέξη Φίλιππος με τους Σλάβους, άλλη τόση σχέση έχει η λέξη Καραγκιόζης με τους Έλληνες. "Φωνάζει" από μακριά ..."Καραγκιόζης" .Είναι τούρκικη λέξη .Δεν είναι ούτε Τηλέμαχος ούτε Αριστοτέλης ούτε Νικηφόρος ούτε Φιλοποίμην. Ανήκει στην οθωμανική παράδοση και όχι στην ελληνική. Ανήκει σ' αυτούς που τον "γέννησαν" και τον "βάπτισαν" με όνομα που ανήκε στη γλώσσα τους.
"Ο Καραγκιόζης είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μας" .θα μπορούσε να πει o...Βελιγκέκας. Δυστυχώς όμως αυτό το είπε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Γραικίας Γρηγόρης Δελαβέκουρας.!!! Ο εκπρόσωπος του ίδιου υπουργείου, το οποίο μάχεται για να "κρατήσει" τον Καραγκιόζη, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα -όπως δείχνουν τα πράγματα- να παραδώσει το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου, το οποίο δεν έδειξε τα ίδια αντανακλαστικά τώρα που οι Τούρκοι απειλούν να μας πάρουν το Καστελόριζο ή το μισό Αιγαίο. Τον Καραγκιόζη να μην μας πάρουν. Αυτό μόνον τους νοιάζει. Τον "πατέρα" τους να μην χάσουν και να μην μείνουν "ορφανά" τα "Κολλητήρια" .εκεί στη Βασιλίσσης Σοφίας.

Αυτά σ' ό,τι αφορά το τυπικό μέρος του "ήρωα" των σκιών. Στο ουσιαστικό μέρος τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Τον Καραγκιόζη οι Έλληνες όχι απλά έπρεπε να τον αποφεύγουν όπως έναν "μουντζούρη", αλλά στην κυριολεξία να τον μισούν. Γιατί; Γιατί ο Καραγκιόζης τούς αλλοίωσε τα ελληνικά τους χαρακτηριστικά. Ο Καραγκιόζης είναι ο "πατέρας" του αιώνιου Ραγιά. Του υποταγμένου, κουτοπόνηρου και βρωμερού Ραγιά. Συνεπώς είναι και ο "πατέρας" του άθλιου σημερινού νεοέλληνα της μίζας, του ωχαδερφισμού και της αθλιότητας. Γι' αυτόν τον λόγο "κατασκευάστηκε" από την οθωμανική αυτοκρατορία. "Κατασκευάστηκε", για να διαβρώνει ανθρώπινες ψυχές. "Κατασκευάστηκε", για ν' αποθαρρύνει τους ανθρώπους να γίνονται ισχυροί πολίτες και να τους μετατρέπει σε κουτοπόνηρους και πειθήνιους υπηκόους.

Η επιβίωση του Καραγκιόζη στη σύγχρονη ελληνική παράδοση ήταν αυτή, η οποία διαιώνισε τους Ραγιάδες της οθωμανικής αυτοκρατορίας και στο σύγχρονο ελληνικό κράτος. Ο Καραγκιόζης έκανε μεγάλη ζημιά στον σύγχρονο ελληνισμό. Εξαιτίας του δεν έγινε η Ελλάδα ποτέ ένα σύγχρονο κράτος. Εξαιτίας του μεταφέρθηκε η "παθογένεια" της οθωμανικής αυτοκρατορίας στο ελληνικό εθνικό κράτος. Απλά, για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να γνωρίζει πώς λειτουργεί το σύστημα και οι μηχανισμοί παραγωγής προτύπων.

Το κάθε κοινωνικό σύστημα λειτουργεί με τον τρόπο που επιβάλει η πολιτισμική του επιλογή. Με βάση αυτήν την επιλογή -και άρα με βάση τις "απόψεις" του- διαπαιδαγωγεί τα παιδιά του. Εξαιτίας των αναγκών της διαπαιδαγώγησης παράγει τα επιθυμητά γι' αυτό πρότυπα. Με τα πρότυπα σου "λέει" από μικρό παιδί τι ακριβώς θέλει από εσένα να κάνεις όταν θα ενηλικιωθείς. Σου εξηγεί τι θεωρεί σωστό και τι λάθος. Σου εξηγεί τι ανέχεται και τι όχι.
Η αρχαία ελληνική κοινωνία δεν ήταν τυχαίο που μεγαλούργησε. Δεν ήταν τυχαίο που νίκησε όλους τους μεγάλους τυράννους. Δεν ήταν τυχαίο που έστησε Θερμοπύλες για να τους σταματήσει και τους νίκησε σε Μαραθώνες. Τίποτε δεν είναι τυχαίο σ' αυτόν τον κόσμο. Από τύχη κανένας δεν βρέθηκε ψηλά στον Όλυμπο. Πρέπει να ξεκινήσεις "σκαρφάλωμα" μιας ολόκληρης ζωής, για να βρεθείς εκεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τις κοινωνίες. Καμία δεν διέπρεψε επειδή έτσι "έτυχε". Οι κοινωνίες αποφασίζουν μόνες τους για τους στόχους τους και στη συνέχεια "παράγουν" τους πολίτες που επιθυμούν, για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί. Η αρχαία ελληνική κοινωνία ήταν διάσημη και λαμπερή, γιατί ήταν φιλόδοξη. Αναγκαστικά λοιπόν φιλόδοξους πολίτες "παρήγαγε". Τέτοια πρότυπα έδινε στα παιδιά της.

Όταν μια κοινωνία μεγαλώνει τα παιδιά της με ήρωα τον Αχιλλέα, ελληνική θα γίνει. Γιατί; Γιατί θα τα κάνει όμοια μ' αυτόν. Θα τα κάνει να σκέφτονται όμοια μ' αυτόν. Θα τα κάνει να επιθυμούν και να εχθρεύονται τα ίδια πράγματα μ' αυτόν. Τι ήταν ο Αχιλλέας; Ένας ισχυρός άνθρωπος. Ένας φιλόδοξος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος, ο οποίος αγωνιζόταν για τη δόξα μέχρι θανάτου. Ένας άνθρωπος, ο οποίος μπορούσε να θυσιαστεί για έναν κοινό στόχο. Ένας άνθρωπος, ο οποίος μπορούσε να θυσιαστεί για τον φίλο του και άρα και για τον συνάνθρωπό του. Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν θα δίσταζε να σηκώσει το ξίφος του ακόμα και απέναντι στην ίδια την εξουσία, αν θεωρούσε ότι αδικούνταν από αυτήν. Ένας άνθρωπος, ο οποίος στεκόταν πάντα "όρθιος" σε όλες τις περιστάσεις. Ένας άνθρωπος, ο οποίος, ως "όρθιος", δικαιούνταν να είναι πανέμορφος και ρωμαλέος ως θεός.

Αυτά τα παιδιά αυτής της κοινωνίας είναι που έστησαν τις Θερμοπύλες και έχτισαν τους Παρθενώνες. Αυτοί ανακάλυψαν τη Δημοκρατία και αυτοί θεμελίωσαν τις επιστήμες. Γιατί; Γιατί ο καθένας από αυτούς σκεφτόταν σαν τον Αχιλλέα και έδινε τη μάχη του στον όποιο τομέα και αν δραστηριοποιούνταν. "Τρωικός Πόλεμος" δεν υπάρχει μόνον στο στρατιωτικό επίπεδο. Υπάρχει και στην επιστήμη. Υπάρχει και στην οικονομία. Υπάρχει και στην κοινωνική λειτουργία. Όπου υπάρχει τέτοιος "πόλεμος", ευδοκιμούν και δοξάζονται οι "Αχιλλείς".

Άνθρωπος, ο οποίος μεγάλωσε με πρότυπο τον Αχιλλέα, θα σταθεί "όρθιος" ως άνθρωπος όπου κι αν τον τοποθετήσεις. Όποια κι αν είναι η ιδιότητά του. Είτε είναι στρατιώτης είτε επιστήμονας είτε υπάλληλος είτε εργάτης, πάντα θα στέκεται "όρθιος". Θα κάνει το καθήκον του ή θα εκτελέσει την εργασία του στο ακέραιο, για να μην σου δώσει το δικαίωμα να τον κατηγορήσεις. Θα υπερασπιστεί αυτό το οποίο θεωρεί δίκαιο και θα πολεμήσει αυτό το οποίο θεωρεί άδικο .Μέχρι θανάτου .καί στις δύο περιπτώσεις. Αυτός είναι ο ελληνισμός και αυτά είναι τα θεμέλιά του.

Σε μια άλλη χρονική περίοδο και υπό άλλες συνθήκες λειτούργησε η οθωμανική αυτοκρατορία. Αυτή η αυτοκρατορία είχε έναν πολύ απλό τρόπο λειτουργίας. Δεν είχε ανώτερους στόχους, όπως η ελληνική. Δεν ήταν μικρή κοινωνία, η οποία θα έδινε τη μάχη της επιβίωσης, όπως η ελληνική. Ήταν μια τεράστια κοινωνία και δεν κινδύνευε από εξωτερικούς εχθρούς, ώστε να εκπαιδεύσει τους πολίτες της στην αυτοθυσία. Είχε μια οργανωμένη τάξη ισχυρών, οι οποίοι περισσότερο φοβούνταν την εσωτερική αντίδραση παρά οτιδήποτε άλλο. Αυτοί οι κυρίαρχοι Αγάδες φοβούνταν τους φτωχούς δουλοπάροικους και φρόντιζαν για την άμυνά τους. Πώς; Με τη μέθοδο των προτύπων. Κατασκεύασαν τα πρότυπα που τους βόλευαν και τα έδωσαν στην "πλέμπα". Κατασκεύασαν τα πρότυπα και τα έδωσαν στους φτωχούς για μαζική "κατανάλωση". Κατασκεύασαν τον Καραγκιόζη. Κατασκεύασαν τον Καραγκιόζη, για να έχουν Καραγκιόζηδες απέναντί τους.

Τι σου "έλεγε" η αυτοκρατορία μέσω αυτού του προτύπου της; Εφόσον πεινάς, μην αντιδράς βίαια. Μην αμφισβητείς το σύστημα. Μην θυσιάζεσαι για τις απόψεις σου, γιατί δεν αξίζει και θα είσαι κορόιδο αν το κάνεις. Μην καλλιεργείς φιλίες, γιατί κοστίζουν και σου κάνουν ζημιά. Κάνε τα πάντα για να επιβιώσεις. Αυτός, ο οποίος επιβιώνει, χωρίς να δουλεύει, είναι ο "μάγκας". Αυτός είναι ο "πετυχημένος". Όλοι οι άλλοι είναι "θύματα". "Θύματα" είναι τόσο αυτοί, οι οποίοι αδυνατούν να επιβιώσουν όσο κι αυτοί που θυσιάζονται για πράγματα, τα οποία δεν μετρούνται σε μπριζόλες, κεφτέδες και μαρούλια. Οι "επιτυχόντες" είναι πάντα οι "μάγκες". Αυτοί πάντα θα έχουν καλές σχέσεις με τους Αγάδες. Οι "επιτυχόντες", που, χάρη στους Αγάδες, θα γευτούν ακόμα πιο εύκολη "επιτυχία".

Αυτή ήταν η "γραμμή", που περνούσαν στον λαό με τον Καραγκιόζη. Κάνε απατεωνιές, αλλά φρόντισε να μην σε πιάσουν. Πλήρωνε μπαξίσι, για να κάνεις τη δουλειά σου, ακόμα κι αν αυτή η δουλειά είναι παράνομη. Παίρνε μπαξίσι για να κάνεις το καθήκον σου, ακόμα κι αν αυτό είναι παράνομο. Κάνε ό,τι θέλεις, αλλά, όταν έρθεις απέναντι στην εξουσία, να υποταχθείς, γιατί αυτό είναι το "παιχνίδι". Βρες κουτσούς, χαζούς και κουλούς και ξεγέλασέ τους. Μόνον τον Αγά μην προσπαθείς να ξεγελάσεις, γιατί θα τιμωρηθείς. Τον Αγά θα τον "γλείφεις". Τον Αγά θα τον προσκυνάς. Τον Αγά θα τον βοηθάς, χαφιεδίζοντας όλους τους άλλους. Στόχος; "Ναααα φάαααμε, ναααα πιούυυυμε .και νηστικοί να κοιμηθούμε, ναούμε".

Αυτός ήταν ο υπέρτατος στόχος του Καραγκιόζη. Να φάει και να πιεί πάση θυσία. Κανένας άλλος ανώτερος στόχος. Για καμία δόξα δεν αγωνίζεται. Για κανένα κοινωνικό δίκαιο. Για κανέναν κοινό αγώνα δεν θυσιάζεται. Δεν έχει φίλους παρά μόνον ευκαιριακούς συμμάχους σε μια σκληρή "σκυλομαχία" για το πιάτο της ημέρας. Η οικογένειά του δεν είναι μια πραγματική οικογένεια, παρά μια συμμορία συγγενών, που αγωνίζονται για το πιάτο της ημέρας. Ο Καραγκιόζης δεν στέκεται ποτέ όρθιος. Παίρνει το σχήμα που θέλει ο Αγάς. Δεν είναι πανέμορφος σαν τον Αχιλλέα, αλλά πανάσχημος, γιατί η ομορφιά γοητεύει τους ανθρώπους και αυτό απειλεί την εξουσία του Αγά. Δεν είναι ρωμαλέος σαν τον Αχιλλέα, αλλά καμπούρης, γιατί ο Αγάς θέλει να "στρέψει" τους πάντες μακριά από κάθε σκέψη σύγκρουσης.

Η επιλογή του σωματότυπου του Καραγκιόζη δεν είναι τυχαία. Μόνον οι πλούσιοι και οι ισχυροί είναι όμορφοι και ρωμαλέοι και γι' αυτό πρέπει να τους φοβούνται οι φτωχοί. Οι φτωχοί είναι καμπούρηδες, κοντοί και άσχημοι. Οι φτωχοί είναι σαν τον βρομιάρη Καραγκιόζη και τα παιδιά του. Ζέχνουν από τη βρόμα, εφόσον, μόλις κατορθώσουν να φάνε με τις πιο απίθανε γυφτιές και απατεωνιές, θα κρυφτούν, είτε στα κεραμίδια είτε στους βόθρους, για να μην τους βρουν αυτοί τους οποίους ξεγέλασαν.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Ο Καραγκιόζης θέλει να δείχνει στα παιδιά των δουλοπάροικων Ραγιάδων πώς τα αντιλαμβάνεται το οθωμανικό σύστημα. Ο Καραγκιόζης είναι ένα κατασκευασμένο "θολό" είδωλο, για να βλέπουν οι φτωχοί την εικόνα τους όπως βολεύει το σύστημα και όχι όπως πραγματικά είναι. Γι' αυτόν τον λόγο είναι δύσμορφος και σχεδόν σακάτης. Δείχνει "φωναχτά" όχι μόνον ότι δεν θέλει ν' αγωνίζεται, αλλά και ότι δεν μπορεί ν' αγωνιστεί. Δείχνει ότι "συμφέρει" τους φτωχούς, που δήθεν είναι όμοιοί του, να τον μιμηθούν, για να "επιβιώσουν" στην καραγκιόζικη "ζούλα".

Αυτόν τον Καραγκιόζη έσπευσαν να υπερασπιστούν κάποιοι Έλληνες, που σήμερα διαμαρτύρονται. Ανήκει στην παράδοσή μας λένε. Τα παιδιά τους, δηλαδή, με τον Καραγκιόζη σαν πρότυπο θέλουν να τα μεγαλώσουν; Θέλουν να τα κάνουν δειλούς, πονηρούς και διεφθαρμένους Ραγιάδες σαν κι αυτόν; Δεν θέλουν να τα κάνουν Έλληνες; Δεν θέλουν να τα κάνουν σαν τον Αχιλλέα; Δεν τα θέλουν όμορφα, ελεύθερα και ρωμαλέα; Τα θέλουν άσχημα, υποταγμένα και καμπούρικα; Τι ακριβώς υπερασπίζονται τόσο αυτοί οι αφελείς όσο και το υπουργείο των εξωτερικών; Δεν βλέπουν ότι τον Καραγκιόζη "πληρώνουμε" ως λαός ακόμα και σήμερα;

"Παιδιά" του Καραγκιόζη είναι όλοι αυτοί, που σήμερα μας βασανίζουν. Με τον Καραγκιόζη γαλουχήθηκαν αυτοί, που σήμερα μας κυβερνούν. Αυτοί, που τους βάλαμε στον ΟΤΕ να τον διευθύνουν και αυτοί για λίγο "μπαξίσι" τον παρέδωσαν στη Deutsche Telekom. Αυτοί, που τους ψηφίσαμε για να μας κυβερνήσουν και αυτοί το εξέλαβαν σαν ευκαιρία να βολέψουν στο δημόσιο μέχρι και τους σκύλους τους. Αυτοί, που πήγαν στο Πανεπιστήμιο και για να περάσουν ένα μάθημα χωρίς να διαβάσουν ή να διοριστούν σε μια θέση, κολλούσαν αφίσες για το ΚΚΕ. Αυτοί, οι οποίοι παρακαλάνε τον "Αγά" να τους καλέσει σε μια συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, για να γίνουν κάποια μέρα υπουργοί. Αυτοί, οι οποίοι χαφιεδίζουν τους Έλληνες συνταξιούχους στον Στρός Καν του ΔΝΤ. Με τον Καραγκιόζη γαλουχήθηκαν οι "ήρωες" των κοινωνικών αγώνων, που, ."άμα λάχει", αναλαμβάνουν να ηγηθούν και του "αγώνα" όταν πρόκειται για μίζες.

Αυτόν τον "ήρωα" πήραν οι Τούρκοι. Να τον χαίρονται. Εμείς απλά θα τον ξεπροβοδίσουμε. Αϊ στο διάολο ρε Καραγκιόζη και ακόμα παραπέρα. Μαζί σου πάρε και το Κολλητήρι και όλα τα αδέρφια του. Όλους όσους αυτήν τη στιγμή κυβερνάνε και λεηλατούνε την Ελλάδα. Δικά σου παιδιά είναι. Ραγιάδες με την αυθεντική καταγωγή. Άσχημοι, καμπούρηδες και για λίγα "γρόσια" δωσίλογοι προδότες. Γλείφτες των "Αγάδων" της Νέας Τάξης Γιωργάκηδες, Κωστάκηδες, Ντορούλες και το κακό συναπάντημα. 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Υ.Γ. Τό άρθρο είναι γραμμένο το 2010
===================
Κάτι αντίστοιχο είχα διαβάσει πιο παλιά σε κάποιο άρθρο του κ. Γιάννη Μαρίνου.
Ο δημοσιογράφος Γιάννης Μαρίνος με το άρθρο του «Έθνος Καραγκιόζηδων» στο Βήμα, αμφισβητεί την παιδαγωγική διάσταση του Καραγκιόζη, αφού, κατά την άποψή του, «αποτελεί τη συμπύκνωση των πιο απεχθών και χυδαίων ελαττωμάτων και αδυναμιών που γέννησε η ανθρώπινη ψυχή».9 Ιαν 2022

Σύγχρονοι Καραγκιόζηδες * Επιβεβαιώνουμε καθημερινά το σύμβολο όλων των ανθρώπινων ελαττωμάτων ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ.

Πριν από 15 χρόνια από τη στήλη αυτή αποτόλμησα να διερωτηθώ μήπως είμαστε έθνος Καραγκιόζηδων. Προκλήθηκε θύελλα αντιδράσεων. Οχι επειδή κάποιοι αισθάνθηκαν ότι τους εξύβριζα, αλλά επειδή υποστήριζα ότι αυτός ο πρωταγωνιστής του θεάτρου σκιών είναι η συμπύκνωση των πιο απεχθών και χυδαίων ελαττωμάτων που γέννησε η ανθρώπινη ψυχή. Δηλαδή αισθάνθηκαν ότι προσβάλλω ένα εθνικό ίνδαλμα, το οποίο μάλιστα θεωρείται πρότυπο για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Δεν με έπεισαν ότι έχω λάθος.

Αντίθετα έχω την εντύπωση ότι ο αριθμός των Καραγκιόζηδων στην ευδαίμονα χώρα μας έκτοτε πολλαπλασιάστηκε. Τους βλέπουμε καθημερινά στην πολιτική σκηνή, στα πορτοπαράθυρα των τηλεοράσεων, στους υπερασπιστές κάθε είδους εγκλήματος και ανηθικότητας, σε ανίερες συναλλαγές μεταξύ δικηγόρων και δικαστών, στην ανοχή ή και έντρομη προστασία των βιαιοπραγούντων χούλιγκαν και αναρχικών, στους φοροδιαφεύγοντες, στους επαγγελλόμενους το ψεύδος, το δικαίωμα στην τεμπελιά, στην περιφρόνηση και την αγνόηση των αδυνάτων και στο γλείψιμο των ισχυρών και διασήμων, στους βιαιοπραγούντες σε βάρος των γυναικών και των παιδιών τους, στην ποδοπάτηση κάθε νόμου και στην ανάδειξη της παρανομίας σε «δημοκρατική» κατάκτηση.

Να θυμίσω ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Καραγκιόζη. Πρώτα πρώτα είναι τεμπέλης. Παριστάνει ότι θέλει να δουλέψει και γι’ αυτό κατά καιρούς ισχυρίζεται ότι επαγγέλλεται τα πάντα (φούρναρης, γιατρός, δικηγόρος, μάγειρας κτλ.). Ομως στην πραγματικότητα υποδύεται μιαν ανύπαρκτη επαγγελματική ιδιότητα με μοναδική πρόθεση να ξεγελάσει τους άλλους για να τα «κονομήσει». Σταθερή επιδίωξή του είναι να βγάλει λεφτά χωρίς να κοπιάσει.

Αν με την απάτη δεν τα καταφέρνει καταφεύγει στην κλοπή. Αλλωστε το μακρύ χέρι του είναι το σύμβολο της μόνης δεξιοτεχνίας που τον χαρακτηρίζει. Να κλέβει όταν μπορεί και να δέρνει τους αδυνάτους, με πρώτα θύματα τα ίδια τα παιδιά του και την ταλαίπωρη γυναίκα του.

Φυσικά είναι και αδίστακτος ψεύτης, ενώ έχει πρώτο και εύκολο θύμα του τον πιο πιστό αλλά αφελή φίλο του Χατζηαβάτη. Ενα τέτοιο μοχθηρό και ανήθικο υποκείμενο δεν διστάζει φυσικά στην αυτοταπείνωση και στον αυτοεξευτελισμό έναντι των ισχυρών (χαλί να γίνω να με πατήσεις, πασά μου).

Είναι συνακόλουθα και άδικος. Οσάκις «κονομήσουν» κάτι με τον Χατζηαβάτη, εφαρμόζει την α λα Καραγκιόζη μοιρασιά: «τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου». Ακόμη αρέσκεται να χλευάζει τους γέροντες και αφελείς, όπως ο θείος του Μπάρμπα-Γιώργος, τον οποίο ασταμάτητα εξαπατά.

Να μην ξεχάσω και τον ρόλο του Καραγκιόζη ως οικογενειάρχη. Γιατί δεν αρκείται να δίνει το κακό παράδειγμα. Το διδάσκει κιόλας. Παραδίδει ανελλιπώς στα παιδιά του μαθήματα κλοπής και απάτης ως μέσον πλουτισμού χλευάζοντας ταυτόχρονα την εργατικότητα και την εντιμότητα.

Ο Καραγκιόζης σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα ήταν το παράδειγμα προς αποφυγήν. Στη χώρα μας όχι μόνο θαυμάζεται (όπως άλλωστε και κάθε επιτυχημένος κομπιναδόρος), αλλά θεωρείται και κατάλληλο πρότυπο για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. (Ας με συγχωρήσουν οι αγαπητοί καραγκιοζοπαίκτες, και ιδιαίτερα ο φίλος Σπαθάρης, αλλά ξέρει ότι έχω δίκιο.)

Και δήθεν έκπληκτη η κοινή γνώμη πληροφορείται με φρίκη ότι τρία ανήλικα έσφαξαν μια ογδοντάχρονη για να τη ληστέψουν ή ότι κυκλοφορούν ελεύθεροι ισοβίτες δολοφόνοι και μεγαλέμποροι ναρκωτικών, καθώς έτσι προνοεί ο νομικός μας «πολιτισμός»! Πολιτισμός Καραγκιόζηδων που φορούν εκσυγχρονιστικά βελούδα για να ξεγελούν τα πλήθη των Χατζηαβάτηδων και Μπάρμπα Γιώργων.
Εσύ αγαπητή αναγνώστρια, αγαπητέ αναγνώστη τι λες επ' αυτού;
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Μία Καρυάτιδα, Ένας Ποιητής, Ένας Βιβλιοπώλης, Ένας Οικονομολόγος- υποψήφιος Ελεγκτής Εναέριας Κυκλοφορίας, Ένας Φοιτητής, και ο Επικούρειος Πέπος.

MΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ 25/09/2016 Εις υγείαν της Κοντεσίνας Ηρούς!!! Ηρούλι πάτησες κιόλας τα 22!!! Πολύχρονη και Καλότυχη να είσαι, και φυσικά παντρεμένη στα 25 που λέει ο Πεπέ.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της ποίησης και του αρχαίου κάλλους σας καλησπερίζω από το αρχηγείο της ΟΚΡΑ.
Η σημερινή μέρα ήταν πάρα πολύ ξεχωριστή, ξεχωριστή λόγω των γενεθλίων της Κοντεσίνας, και γιατί σήμερα πραγματοποιήθηκε η πρώτη φθινοπωρινή συνάντηση νέων και παλιών μελών της ΟΚΡΑ
Η συνάντηση των μελών έγινε στο γνωστό στέκι, δηλαδή στο καφέ του Μουσείου. Παρόντες ήταν οι: Kορνηλία, ο Ποιητής Χρυσοβαλάντης, ο Πυθαγόρας, (συμμαθητές και οι τρεις), ο Αρκάς, ο Mr Alex, και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος Πέπος.
Ο Mr Alex ως βιβλιοπώλης ήθελα να γνωρίσει τον εκκολαπτόμενο ποιητή γιατί όταν διάβασε τα ποιήματα του Χρυσοβαλάντη διέκρινε, ώς ειδικός, πως αυτός ο νέος ποιητής είναι πολυτάλαντος και με λαμπρό μέλλον. Κανόνισε μάλιστα με τον Βαλάντη το επόμενο βιβλίο το οποίο θα είναι μυθιστόρημα να εκδοθεί από το ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ.
Η Κορνηλία-Σπυριδούλα no provlem!! ήταν μες στην τρελή χαρά γιατί βρισκόταν ανάμεσα στους παλιούς συμμαθητές της, τον Βαλάντη και τον Πυθαγόρα. Ο Βαλάντης της υποσχέθηκε πως στην επόμενη ποιητική συλλογή θα υπάρχει ένα ποίημα για μια Καρυάτιδα!!! Δηλαδή για την ίδια!!!
Όταν την πρώτη φορά στην παρουσίαση συνάντησα τον Πυθαγόρα, η Κορνηλία-Σπυριδούλα no provlem μου μίλησε γι' αυτόν με τα καλύτερα λόγια.
Για λίγο τότε που συνομίλησα μαζί του, κατάλαβα πως τα λόγια της Κορνηλίας-Σπυριδούλας no provlem είχαν βάση, και γι' αυτό ζήτησα να υπάρξει μια νέα συνάντηση στο Μουσείο, μαζί και με τον Βαλάντη προκειμένου να έχουμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας ώστε να γνωριστούμε καλύτερα. Αρχικά όπως σας έχω ήδη πει εντυπωσιάσθηκα από τον Βαλάντη, λόγω του χαρακτήρα του, εξίσου καλή εντύπωση μου έκανε και ο Πυθαγόρας. Ο  
Πυθαγόρας σπουδάζει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, στο ίδιο τμήμα είναι και η συγχωριανή μας Όλγα Ραρρά εγγονή του Αλκιβιάδη Ραρρά, δηλαδή του πιο εργατικού ανθρώπου στην περιοχή της Θεσσαλίας. Δυστυχώς δεν θα δείτε φωτογραφίες του Πυθαγόρα γιατί αναχώρησε λίγο πιο νωρίς από την παρέα, κι' εγώ ως φωτογράφος δεν είχα φροντίσει να κάνω τη φωτογράφηση των μελών πιο πριν. Επίσης δεν υπάρχουν εικόνες από την τελετή υποδοχής, και της διαδικασίας του χρίσματος των νέων μελών λόγω του καταστατικού της ΟΚΡΑ το οποίο είναι δημιούργημα της νέας διοίκησης.
Ο Αρκάς είχε να μας πει κι αυτός ευχάριστα νέα, έχει επιλεγεί για το τρίτο στάδιο εξετάσεων της ΥΠΑ φίλε καλή επιτυχία.
Κατά τις 13.30 αναχωρήσαμε από το Μουσείο και αποφασίσαμε τα 4 μέλη, να επισκεφθούμε το θέατρο του Διονύσου, την Ακρόπολη, και την στοά Αττάλου. Ήταν μια καταπληκτική βόλτα, και ειδικότερα o Mr Alex την χάρηκε ιδιαίτερα.
Εκεί που έγινε ένας μικρός χαμός ήταν όταν η Κορνηλία-Σπυριδούλα no provlem ζήλεψε τις Καρυάτιδες και πήρε θέση Καρυάτιδας!!!!! δεν μπορείτε να φαντασθείτε το πόσες φωτογραφικές μηχανές στράφηκαν πάνω της. Αν ήταν από μεριά η Αντζελίνα Τζολί θα ζήλευε πάρα πολύ. Δεν θα υπερβάλω καθόλου αν πω πως η φωτογραφία της ταξίδεψε σήμερα σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης λόγω της απήχησης που έχει η ΟΚΡΑ σε όλον τον πλανήτη και όχι μόνο.
Γενικά η σημερινή μέρα ήταν πολύ γεμάτη και ενδιαφέρουσα. Στην επόμενη συνάντηση θα έχουμε μαζί μας και την Άλκηστη, την Διώνη, την Περικτιόνη, την οποία θα συναντήσω αύριο μετά από πολύ καιρό, και φυσικά την Μυρτώ και την Ηλέκτρα. Μακάρι να υπάρξει η δυνατότητα να έχουμε κοντά μας και την Ζαν Ντ' Άρκ, και γιατί όχι και την Όλγα. Τα κεράσματα ήταν από τον Mr Alex λόγω των γενεθλίων της Κοντεσίνας.
Κάπου εδώ σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.


Σ' αυτές τις δυο φωτογραφίες έγινε ό χαμός!!


Απίστευτη φωτογραφία για ΟΣΚΑΡ σε κίνηση fuji tomo kazu είσαι θεός!!!







Ο ποιητής με την σημμαθήτριά του.








Λίγο μασάζ πριν την τελική ανάβαση και ενθρόνηση της Καρυάτιδας.


Από το δημοτικό μαζί.


Ο ποιητής με τον Επικούρειο Πέπο.


Άλεξ και Κορνηλία.


Η Καρυάτιδα αναπάυεται λίγο πριν την τοποθετήσουν στη θέση της.


Μουσείο Ακρόπολης, Άλεξ, Κορνηλία, Αρκάς, και Χρυσοβαλάντης.


ΟΙ πρωταγωνιστές της παράστασης.


Η Καρυάτιδα με γυαλιά.


Καρυάτιδα, Mr Alex, και Αρκάς.


Αρκάς και Καρυάτιδα.




Ο Καλλικράτης-Αρκάς και η Μούσα του.




Οι τρεις σωματοφύλακες της Ακρόπολης.


Ο Φειδίας και η Καρυάτιδα.






Συγχαρητήρια στο φωτογράφο, αυτή η φωτογραφία ταξίδεψε σήμερα σε όλον τον πλανήτη.








Αξίζουν πολλά εύγε στο φωτογράφο που πήρε αυτή την φωτογραφία.

Επιμέλεια και φωτορεπορτάζ από τον δαιμόνιο Fuji Tomo Kazu.

20/10/24 ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΩΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ''ΦΑΡΟ'' ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ από την ΟΚΡΑ λόγω της γιορτής για την τρίτη ηλικία. Ευχαριστούμε Διδάσκαλε.

H ΟΚΡΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΙΑΛΕΙΑ ΜΕ ΔΟΡΥΦΟΡΟ...... ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ.
Φίλες και φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, συγγνώμη μπερδεύτηκα, από την Κάντζα ήθελα να πω, υπήρξε βέβαια ένα σενάριο ώστε να κάναμε έκπληξη στους φίλους μας τους Πειαλιώτες να παρουσιαζόμασταν στη γιορτή αλλά τα κεντρικά της ΟΚΡΑ δεν άναψαν το πράσινο φως για την χρήση του ελικοπτέρου και γι' αυτό τελικά  δεν υλοποιήθηκε αυτή η έκπληξη. Στην σημερινή μου ανάρτηση λοιπόν δεν θα σας μιλήσω για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι αλλά για την Ιστορική - Πνευματική Πιάλεια και συγκεκριμένα για τον Διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο, δηλαδή για τον άνθρωπο που ''συνέλαβε'' και υλοποίησε την ιδέα της γιορτής για την τρίτη ηλικία. Ναι, καλά διαβάσατε, αυτός είναι ο άνθρωπος που πρώτος ''συνέλαβε'' αυτή την όμορφη και γεμάτη αλτρου'ι'σμό πανανθρώπινη ιδέα, μετά από τον Διδάσκαλο καθιέρωσε ο Π.Ο.Υ; την παγκόσμια ημέρα για την τρίτη ηλικία, δηλαδή την καθιέρωση της γιορτής. Διδάσκαλε δέξου σε παρακαλώ για μία ακόμη φορά τα συγχαρητήριά μου, είσαι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ! Σήμερα 20 Οκτωβρίου 2024 όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Πιάλεια.


Ακολουθεί η βράβευση του Διδασκάλου από τον Δήμαρχο Πύλης κ. Μαράβα για την πολύπλευρη προσφορά τού Δασκάλου στην Ιστορική και Πνευματική Πιάλεια, δηλαδή στην γενέτειρά του, και ειδικότερα για την δημιουργία του Μουσείου το οποίο εκτός από την φυσική μας παρουσία στους χώρους του μουσείου τώρα πια μπορεί κάποια/κάποιος να το επισκεφθεί διαδικτυακά και να ξεναγηθεί στα εκθέματα. Η συνεισφορά του δασκάλου ήταν καταλυτική, όπως ειπώθηκε από όλους τους ομιλητές, το Μουσείο της Πιάλειας οφείλει την ύπαρξή του στον Δάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο.


Πριν συνεχίσω θα μου επιτρέψετε να κάνω μία αναφορά στην σημερινή μέρα γιατί ή 07/07/77 υπήρξε για μένα σταθμός στην ζωή μου, τότε μπήκαν τα θεμέλια για την Π.Η.Ε.Φ. (Παγκόσμια Ημέρα Εκλεκτών Φίλων) και γι' αυτό 47 χρόνια μετά είμαι πολύ συγκινημένος που κάνω την σημερινή ανάρτηση. Εκείνη η σημαντική ημερομηνία ήταν η έναρξη μιας Υπέροχης και Μοναδικής φιλίας και σήμερα είμαι διπλά χαρούμενος που θα αναφερθώ στην βράβευση ενός εκλεκτού φίλου που είχα την τύχη να γνωρίσω μέσω των επίσης εκλεκτών φίλων Ηλία Γιαννακόπουλου και Αφροδίτης Μαργαρίτη. Ας επανέλθω στην μαγική βραδιά της βράβευσης, πριν 20 μέρες περίπου δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον διδάσκαλο όπου έγινε ο πιο κάτω διάλογος.

Διδάσκαλος:

Πέπο καλημέρα σε σένα και σε όσους το αξίζουν.

Πέπος:

Καλημέρα Διδάσκαλε, να χαιρόμαστε την αγαπημένη μας καλή Νεράιδα που σήμερα έχει τα γενέθλιά της.

Διδάσκαλος:

Να την χαιρόμαστε και να μας χαίρετε, λοιπόν Πέπο έχω καλά νέα, ορίστηκε η ημερομηνία 05/07/24 και ώρα 20:00 τής εκδήλωσης για την ψηφιακή παρουσίαση του Μουσείου και όπως με ενημέρωσε η οργανωτική επιτροπή θα με βραβεύσουν για την συνεισφορά στο Μουσείο και όχι μόνο. Θα ήθελα εκείνη την ημέρα να είσαι εκεί μαζί με την Λόλα, την Φαίη, τον Αλέξανδρο και την Ράνια.

Πέπος:

Διδάσκαλε, εγώ και η Λόλα θα είμαστε εκεί πάση θυσία, ακόμα και αν χρειαστεί να κάνω χρήση του ελικοπτέρου της ΟΚΡΑ για να παραστούμε μαζί με την Λόλα και μετά την εκδήλωση να επιστρέψουμε, ελπίζω όμως πως δεν θα χρειαστεί γιατί θα φροντίσω να είμαστε στο Μαγευτικό το αργότερο δύο μέρες πριν την εκδήλωση. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα απουσιάζω από την βράβευσή σου, θα είναι τιμή μας να είμαστε εκεί.

Διδάσκαλος:

Να είσαι καλά Πέπο και σας περιμένουμε να τα πούμε από κοντά.

Σημαντική Παρατήρηση:

Επειδή όταν ανακοινώθηκε η ημερομηνία βράβευσης η Αφροδίτη και ο Ηλίας είχαν ήδη κλείσει εισιτήρια για την κρουαζιέρα στο Αιγαίο ζήτησαν από εμένα και την Λόλα να τους εκπροσωπήσουμε, αυτό και πράξαμε.

Η εκδήλωση ξεκίνησε πράγματι στην ώρα της, σπάνιο πράγμα γιατί όπως καλά γνωρίζετε στο θέμα της ώρας έχουμε πολλά κουσούρια εμείς οι Έλληνες με αποτέλεσμα να λέμε οκτώ και να ξεκινάμε στις εννέα. Για μία τόσο σημαντική εκδήλωση και για έναν τόσο ξεχωριστό Δάσκαλο περίμενα πως θα ήταν εκεί όλο το χωριό και πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί, ως φαίνεται ο αγώνας μεταξύ Ισπανίας και Γερμανίας και μεταξύ Πορτογαλίας και Γαλλίας κράτησε πάρα πολλούς στο σπίτι. Ενυ γουέη όπως λέει και η Ευαγγελική ρήση "ουκ εν τω πολλώ το ευ." Τον λόγο πήραν οι: κ. Κώστας Μαράβας Δήμαρχος Πύλης, ο κ. Χρήστος Νάκος, ο κ. Βασίλης Παφίλης πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, η κ. Ρούλα Χαντζιάρα, ο κ. Αχιλέας Κωστούλας, η κ. Κατερίνα Πανδρεμένου, και ο κ. Σωτήρης Μαγειρίας, όταν οι ομιλητές ολοκλήρωσαν τις ομιλίες τους κάλεσαν τον Δάσκαλο να του απονείμει την τιμητική πλακέτα ο Δήμαρχος κ. Μαράβας και αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο διδάσκαλος, ήταν ένας χείμαρρος! Έχετε δει τον Κεφαλοπόταμο τον χειμώνα μετά από νεροποντή; Έτσι έρρεε και ο λόγος του Δασκάλου, δεν χρειαζόταν χαρτιά ο Δάσκαλος γιατί όλα υπήρχαν γραμμένα στον σκληρό δίσκο του μυαλού του. Για μένα δύο άνθρωποι, και οι δύο τέκνα της Πιάλειας, έχουν αυτό το χάρισμα να βγάζουν φτερά τα λόγια τους και να πετούν σαν πουλιά για να φτιάχνουν τις φωλιές τους στις φιλολογικές σπηλιές του εγκεφάλου, ο ένας είναι ο Ηλίας Γιαννακόπουλος και ο άλλος ο Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, αυτοί είναι οι Διόσκουροι της Πιάλειας. Αναρωτιέμαι πολλές φορές πόσο τυχερά ήταν τα παιδιά που είχαν αυτούς τους δασκάλους, ελπίζω κάποια παιδιά να το είχαν καταλάβει. Φίλες και φίλοι έστω και αργά αυτή η βράβευση ήταν μία αναγνώριση της προσφοράς ενός ανθρώπου που έχει προσφέρει πάρα πολλά στον τόπο του και κυρίως στην παιδεία των μαθητών του. Μου έκανε κάκιστη εντύπωση που δεν παραβρέθηκε κάνεις από τον δήμο Τρικκαίων και κανείς βουλευτής και ειδικότερα ο πρώην δήμαρχος και νυν υπουργός κ. Παπαστεργίου, ίσως να μην κατάλαβαν ποιος ήταν ο αποδέκτης της βράβευσης, ή ίσως οι συνεργάτες τους να μην τους ενημέρωσαν. Αν αναρωτιούνται κάποιοι γιατί η αποχή έφθασε στο 60% ας ψάξουν και λίγο αυτές τις απουσίες γιατί αν δεν αλλάξουν άρδην οι πολιτικοί τις συμπεριφορές τους ίσως στις επόμενες εκλογές να βρεθούν προ μεγαλύτερης έκπληξης.

Σας έχω φυλάξει για το τέλος μια πολύ ευχάριστη έκπληξη που ακούει στο ονόματα: Κώστας Πουλιανίτης, Στέφανος Ντάκος και Θανάσης Μπρέντας. Ειδικά γι' αυτούς τους τρεις σημαντικούς ανθρώπους θα κάνω άλλες αναρτήσεις γιατί έχω πολλά να σας πω. Πάρτε μία μικρή γεύση, μετά την εκδήλωση ο Δάσκαλος μάς κάλεσε στο συμπόσιο που είχε κανονίσει σε ταβέρνα του χωριού όπου μεταξύ οίνου και μεζέδων ο βουκολικός ποιητής Στέφανος Ντάκος απάγγειλε ποιήματά του και ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης και συγγραφέας Θανάσης Μπρέντας με την κιθάρα και την μελωδική του φωνή μας ταξίδεψαν στην Ουτοπία της ποίησης και της μουσικής.
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

================

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. [επαναδημοσίευση].

Φίλες και φίλοι Καλημέρα, Τετάρτη σήμερα και τα καλά νέα έχουν ήδη ξεκινήσει από χθες Τρίτη, η ώρα που ξεκίνησα να γράφω το πιο κάτω κείμενο είναι 02:24 πριν λίγα λεπτά επιστρέψαμε από την Πιάλεια όπου ζήσαμε ανεπανάληπτες - μοναδικές στιγμές γεμάτες εκπλήξεις και μεγάλες συγκινήσεις. Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή λίγες μέρες πριν έλαβα μία πρόσκληση από τον εκλεκτό μας φίλο τον διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο από την Πιάλεια. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όπως λέει και ο σοφός - αλτρου'ι'στής Διδάσκαλος που σήμερα 20/10/24 λόγω της γιορτής για την τρίτη ηλικία έχει την τιμητική του αφού όπως προείπα είναι ο ιδρυτής αυτής της γιορτής.

ΠΡΌΣΚΛΗΣΗ

ΑΥΡΙΟ Τρίτη 08/08/23 και ώρα 21.00 σας περιμένουμε στον κήπο του Ασκληπιού στην όμορφη και ιστορική Πιάλεια σε μια φιλική συνάντηση Γιαννακοπουλαίων και επικούρειων φίλων να συνδειπνήσουμε (ελαφρώς) μετά συνοδείας οίνου ή ζύθου και φυσικά να ακούσουμε τα πρόσφατα ποιητικά έργα του Επικούρειου Πέπου και να θαυμάσουμε τις νέες δημιουργίες στην μετώπη της οικίας του οικοδεσπότη. Τις προσφωνήσεις θα κάνει ο μικρός μας φίλος Γιάννης Γιαννακόπουλος τζούνιορ, και στον ρόλο συγκεντρωσιάρχη θα είναι η εύχαρις και αγαπητή μας Αφροδίτη.

Στις 20:55 περνούσαμε την πύλη του Μεγάρου της οικογένειας Δημήτρη και Γιώτας Παπαγιαννοπούλου, αρχικά μας υποδέχθηκαν οι οικοδεσπότες και στην συνέχεια τα επίτιμα μέλη του κήπου, ο Ασκληπιός, η Νίκη, ο Αχιλλέας, η Αφροδίτη, ο Ηρακλής, ο Αλέξανδρος, και ο Κολοκοτρώνης. Σε λίγα λεπτά κατέφθασαν και τα υπόλοιπα μέλη της συναστρίας, ο μικρός Γιαννάκης, η Στέλλα, ο Πάνος, ο Γιάννης, η Κασσιανή, ο Ηλίας και η Αφροδίτη. Όλοι τους εκλεκτοί φίλοι, φίλοι αληθινοί, φίλοι που γι' αυτούς ο μέγιστος Παπανούτσος είχε γράψει τα πιο κάτω λόγια.

Η φιλίας είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου.

Συνδέει όσους ξέρουν να εκτιμήσουν και εμπιστευθούν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο.

Τη φιλία διαλύουν ή ιδιοτέλεια, ό φθόνος, η αχαριστία, ή αντιζηλία.

Μεγάλος εχθρός της: ή καχυποψία.

"Η φιλία, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας.

Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθ' ένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση.

Η φιλία είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου, όπως προείπα, και προσφέρεται σ' έναν επίσης ώριμο και άξιο άνθρωπο. Παπανούτσος.


Όταν ο Παπανούτσος έγραφε τα πιο πάνω λόγια για την φιλία σίγουρα είχε στο μυαλό του τα μέλη της χθεσινής συναστρίας. Ας επανέλθω όμως στη χθεσινή βραδιά, μετά την ξενάγηση στον πανέμορφο κήπο που μας έκανε ο οικοδεσπότης ήρθε η ώρα να γευτούμε τα εκλεκτά εδέσματα, και όπως είχε πει και κάποιος σοφός "δεν έχει σημασία τι τρως και τι πίνεις αλλά με ποιους τρως και πίνεις''. Εμείς πετύχαμε και τα δύο, και εκλεκτούς φίλους και εκλεκτά εδέσματα, όπως ταιριάζει σε επικούρειους, απλά και λιτά. Αφού είπαμε πολλά και διάφορα, κυρίως κάναμε πολλά σχέδια για το μέλλον μας, θυμηθήκαμε βέβαια και στιγμές από το παρελθόν, ειδικά ο Γιάννης ο οποίος ετοιμάζει κάτι πολύ προχώ και ελπίζω να το υλοποιήσει κάποια στιγμή, τον λόγο πήρε ο φίλος μας ο Δημήτρης για να μας απαγγείλει δύο ποιήματα του Επικούρειου Πέπου. Το πρώτο ποίημα ήταν αφιερωμένο στην αγαπημένη μας Αφροδίτη της Πιάλειας, ακολουθεί το ποίημα.

" Στην Αφροδίτη της Πιάλειας "

του Επικούρειου Πέπου, με την ευγενική χορηγία - βοήθεια ενός σοφού διδασκάλου.

Ω! της ψυχής μου όμορφα, αηδόνια αγαπημένα/
που τις φωλιές σας έχετε στα δέντρα του Κερκετίου όρους/
αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας/
στους φίλους επισκέπτες μας, αγαπημένους ξένους/
που θα ‘ρθουν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι./

Να νοιώσουν όλοι τους το μελωδικό φτερούγισμα, στον απαλό σκοπό σας/
που δίνει φτερά στα όνειρα κι ελπίδα στην ψυχή μας /
για να πετάξει εκεί ψηλά, στο τρύπιο το Λιθάρι/
στην πιο ψηλή του κορφή του Κερκετίου όρους./

Στην Αστραπή την λαμπερή, των κεραυνών λιμέρι που ακουμπά τα σύννεφα με τ’απλωμένο χέρι/
Κι όταν χορτάσεις ουρανό, ψυχή μου έλα πίσω/
στο ένα το Μαγευτικό, Πανέμορφο Γοργογύρι/
Στον κήπο του Επίκουρου, τα άνθη του να τρυγήσεις
που τρέμουνε στο θρόισμα του παιχνιδιάρη ανέμου./

Κι αν δεις το ρόδο που ανθεί μόνον σ’ αυτόν τον κήπο/
Ν’ απλώνει κατακόκκινο άρωμα στον αέρα/
Μην κόψεις απ’ τα πέταλα, μον’ σκύψε και μύρισέ το/
Και πες του, απ’ τον Επίκουρο, γλυκά μια καλημέρα./

Ακολουθεί το δεύτερο ποίημα που ήταν αφιερωμένο σε όλους τους αληθινούς φίλους και είναι από την συλλογή που φέρει τον τίτλο ''εικόνες μιας άλλης εποχής''.

☁️☁️☁️
Επάνω σ' ένα σύννεφο με άσπρα γιασεμιά/
Γλυκά ήρθε και μ’ αγκάλιασε ανάλαφρα ο ύπνος/
Κι ούτε που το κατάλαβα πως φθάσαμε εκεί/
στου Κερκετίου τις ψηλές κι απάτητες κορφές/.
☁️☁️☁️
Το γέρικο κι αγέρωχο βουνό στο ψήλωμά του/
λίγες σταγόνες έστειλε βροχής να με ξυπνήσει/.
Έπρεπε, λέει, να ιδώ τ’ ολόγιομο φεγγάρι/
που χόρευε για χάρη μου στις κορυφές των δέντρων/.
☁️☁️☁️
Οπου η αγάπη φώλιασε σ' ένα ζευγάρι αγαπημένο/
τον μυθικό Κερκέτη μας με την γλυκιά Αηδόνα/
τον έρωτ’ όταν ένοιωσαν ανάμεσα στα δέντρα/,
στο μονοπάτι της ζωής που διαπερνά τις φτέρες/.
☁️☁️☁️
Και φτάνει ως το σύννεφο αγνάντιο στο φεγγάρι/
που παίζει τα παιχνίδια του τα ερωτικά κι εκείνο/
με την γλυκιά Π ι ά λ ε ι α του Κερκετίου την νύμφη/,
όταν την βρίσκει ανέμελη στον ίσκιο ξαπλωμένη/.

ΥΓ. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Πιάλεια ήταν κόρη του Πίαλου γενάρχη των Πιαλέων, την ερωτεύτηκε σφόδρα ο Ασκληπιός και χάρη σ' αυτή την όμορφη κόρη πήρε το όνομα η ιστορική Πιάλεια, εννοείται με την παρέμβαση του Ασκληπιού. Οι Πιαλειώτες προς τιμήν του Ασκληπιού κάθε χρόνο οργανώνουν τα Ασκληπιεία.

Ρίγη συγκίνησης είχαν συνεπάρει τον Επικούρειο Πέπο, το να απαγγέλλει στίχους 
ο διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος αυτό από μόνο του είναι κάτι ξεχωριστό, το να υπάρχουν στην παρέα τα εκλεκτά μέλη που προανάφερα και να ακούνε αυτούς τους ερασιτεχνικούς στίχους ξεπερνούσε όλα τα όρια της φαντασίας του Επικούρειου Πέπου, ήταν κάτι ασύλληπτο, αυτή τη χαρά μπορούν να την προσφέρουν ΜΟΝΟ Αληθινοί φίλοι. Η χαριστική βολή ήρθε αμέσως μετά την απαγγελία των ποιημάτων όταν ο διδάσκαλος πήρε ξανά τον λόγο. Από μία τσάντα έβγαλε ένα κόσμημα, ένα ιερό κειμήλιο τρόπον τινά!! Όταν ο Επικούρειος Πέπος το αντίκρυσε και διάβασε το περιεχόμενο δεν άντεξε, δακρυσμένος αγκάλιασε τον διδάσκαλο για την μεγάλη τιμή. Αγαπημένε φίλε Δημήτρη, αγαπημένη φίλη Γιώτα, αυτό που έζησα στο σπιτικό σας θα το κουβαλάω μαζί μου όσο η μνήμη μου θα συνεχίσει να λειτουργεί, από τα βάθη της ψυχής μου σας ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή που μου κάνατε. Τώρα πια ξέρω τι είναι αυτό που θα πάρω μαζί μου για το μεγάλο ταξίδι. Ευχαριστώ επίσης τον Γιαννάκη, την Στέλλα, τον Πάνο, την Κασσιανή, τον Γιάννη, την Αφροδίτη μας και τον Ηλία. Στην επιστροφή η Λαμπρινή έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση: δηλαδή ο Διδάσκαλος από την Πιάλεια τίμησε έναν Γοργογυραίο, έναν Γοργογυραίο που έχει κάνει τόσα πολλά για το χωριό του και δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς να του πει ένα ευχαριστώ, και ήρθε ο κ. Δημήτρης να κάνει όλα αυτά προς τιμήν σου; Ουδείς προφήτης στον τόπο του.

Διδάσκαλε σ' ευχαριστώ και πάλι. Φίλες και φίλοι ήδη η ώρα είναι 06:05 και προσπαθώ να διαχειριστώ τα κύματα συγκίνησης που με κατακλύζουν. Συγχωρέστε με για τα λάθη, με τόση συγκίνηση ήταν αναπόφευκτο.

Αυτά τα υπέροχα δρώμενα, και άλλα πολλά συνέβησαν στον φιλόξενο κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια.
================

ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ [επαναδημοσίευση].
Φίλες και φίλοι καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε τρία θαυμαστά τέκνα της Πιάλειας, μετά τον συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλο, την ζωγράφο Αφροδίτη της Πιάλειας σας παρουσιάζω και τον Δάσκαλο - Ποιητή Δ. Παπαγιαννόπουλο. Το ποίημα το έλαβα με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης και τον επίσημο ερχομό της άνοιξης. Σε ό,τι με αφορά οφείλω να ομολογήσω πως είναι τιμή μου που με θεωρούν φίλο τους. Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Υ.Γ. 12/10/24 Δυστυχώς ο φίλος μας ο Κώστας, τρίτος από δεξιά, μας αποχαιρέτησε, τον περασμένο Ιούνιο. Καλά ταξίδι φίλε στη μνήμη των αγαπημένων σου.

Αγαπητέ Επίκουρε, δέξου και το δικό μου ποίημα για την παγκόσμια ημέρα της ποίησης και φυσικά την άνοιξη.

ΑΝΟΙΞΗ ΓΛΥΚΙΑ


Απόψε γλυκύτερος ήρθε ο ύπνος
Απόψε ο αέρας ευωδιαστός μάς έφτασε
και χτυπά το παράθυρο
στο ρυθμό της καρδιάς μας..

Απόψε νέο μήνυμα στέλνει το φεγγάρι
σα φτερούγισμα μικρού πουλιού.
Απόψε μας πήρε αγκαλιά
και μας νανούρισε γλυκά
η Ά ν ο ι ξ η.

Ήρθε η Άνοιξη σήμερα
χαράζοντας τόξο φωτεινό
στο γαλάζιο κατακάθαρο ουρανό.
Kαι μπήκε στην κάμαρά μου

απ’ τη χαραμάδα που βρήκε ανοιχτή
και την άνοιξε διάπλατα
στο φως, στην αγάπη
στον έρωτα της ζωής.

Και να ο ουρανός πλημύρισε
από φως, φρεσκάδα κι άρωμα.
Και να ο αγέρας διαλαλεί
τα τιτιβίσματα των πουλιών

που φιλιούνται ασταμάτητα
στις ανθισμένες μυγδαλιές
και στις κόκκινες τριανταφυλλιές.
Οι άνθρωποι με τις ηλιαχτίδες

πιασμένοι χέρι χέρι
χορεύουν στις αυλές
και λούζονται χορεύοντας
το μύρο της ζωής

Και να. Χαρά μου, εδώ κι εσύ
γλυκιά, στα θαλασσιά ντυμένη,
με μια κορδέλα στα μαλλιά
πρωτόβγαλτη κορασίδα.

ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

Με κόκκινα τριαντάφυλλα
στα χείλη, στην καρδιά σου
παρασυρμένη απ τη ματιά
του ήλιου την πλανεύτρα.

Θεέ μου, τι φως, με μέθυσε
της Άνοιξης η αχτίδα,
της Άνοιξης ο έρωτας
της Άνοιξης η ελπίδα.

Δ. Παπαγιαννόπουλος

" ο Πιαλεύς"

Η Επιμέλεια της ανάρτησης έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.
==============

ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ Αρχική πέρυσι 2023
Πιάλεια 20/10/24 [επαναδημοσίευση]


Ένα τσουνάμι συναισθημάτων μας κατέκλυσε σήμερα που επισκεφθήκαμε την ιστορική Πιάλεια και συγκεκριμένα το λαογραφικό - ιστορικό μουσείο. Όλα ξεκίνησαν από την ευγενική πρόσκληση του ανθρώπου που δημιούργησε αυτό το μουσείο, δηλαδή του Διδασκάλου κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου. Η ξενάγηση ξεκίνησε στις 11:00 τα εκθέματα που υπάρχουν στο μουσείο τα είχε συλλέξει ο Διδάσκαλος πόρτα - πόρτα από τους κατοίκους της Πιάλειας. Εκτός από αυτά που είδατε κάποιοι στα βιντεάκια που σας έστειλα, και τις φωτογραφίες, υπάρχουν ακόμη 300 αντικείμενα καταγεγραμμένα και ταξινομημένα στην αποθήκη του σχολείου.

Φίλες και φίλοι δεν πίστευαν τα μάτια μου αυτά που έβλεπαν, είναι απίστευτο το τι έχει καταφέρει αυτός ο σοφός διδάσκαλος με το μεράκι του και την αγάπη του για την γενέτειρά του. Είναι απορίας άξιον το που βρήκε τη δύναμη και την υπομονή ώστε να φθάσει σ' αυτό το αποτέλεσμα. Η απορία μου είναι αν αυτός ο άνθρωπος έχει τιμηθεί από την δημοτική αρχή, το υπουργείο Παιδείας, και το υπουργείο πολιτισμού, αν δεν το έχουν κάνει αναρωτιέμαι τι περιμένουν για να το κάνουν; Φίλες και φίλοι με την πρώτη ευκαιρία βάλτε στο πρόγραμμά σας μια επίσκεψη στο λαογραφικό Μουσείο της Πιάλειας, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Δεν μπορείτε να φανταστείτε το πόσο ''ζήλεψα'' και θαύμασα αυτό που είδα στην ιστορική Πιάλεια, κι όμως εμείς εδώ στο Μαγευτικό κοιμόμαστε με τα τσαρούχια, έχουμε κλειστή την βιβλιοθήκη κοντά 15 χρόνια. Αν είναι δυνατόν!! Αντίκρυζα με δέος τον Διδάσκαλο, έναν Διδάσκαλο μιας άλλης εποχής, μιας εποχής που οι δάσκαλοι έχαιραν τον σεβασμό της κοινωνίας, πόσο τυχεροί είναι οι Πιαλειώτες που έχουν πληθώρα από ανθρώπους του πνεύματος, εγώ αξιώθηκα να γνωρίσω ακόμη έναν Πιαλειώτη τον γνωστό σε όλους από τα άρθρα του, και τα βιβλία του, τον κ. Ηλία Γιαννακόπουλο. Αγαπητέ Διδάσκαλε σε παρακαλώ να δεχτείς τα συγχαρητήρια μου, είσαι Μοναδικός!! Σ' ευχαριστώ που με διδάσκεις με τις ιδέες σου και την δημιουργικότητα σου, σ' ευχαριστώ που με θεωρείς φίλο σου, ευχαριστώ επίσης την Αφροδίτη και τον Ηλία που μας έφεραν κοντά εκείνη τη μαγική βραδιά βραδιά στις 11/08/19 στον Επικούρειο κήπο.

Μακάρι κάποτε να μπορέσουμε κι εμείς εδώ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι να δημιουργήσουμε ανάλογες εστίες πολιτισμού, μακάρι η νέα κοινοτική αρχή να ασχοληθεί επιτέλους και με τον πολιτισμό. Κατά την διάρκεια της επίσκεψης είχα τη χαρά να γνωρίσω τον μικρό Σωτήρη μόλις στην Δ' τάξη του δημοτικού, ένα καταπληκτικό αγόρι που θαύμαζε τα εκθέματα και διψούσε για μάθηση, αυτό το αγόρι να μου το θυμηθείτε θα έχει ένα λαμπρό μέλλον, μικρέ Σωτήρη σου εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη. Η άλλη ευχάριστη έκπληξη ήταν ο Νικόλας, ο γιος του Διδασκάλου, το μήλο έπεσε κάτω από την μηλιά, σοφός πατέρας, σοφή μητέρα σοφός γιος, τι πιο φυσικό; Νικόλα μακάρι κάποια στιγμή να ξυπνήσουν οι ιθύνοντες της Πιάλειας και του χωριού μου, και να καλέσουν τα παιδιά σαν κι εσένα ώστε ν' ακούσουν τις ιδέες σας, και τις προτάσεις σας.
Μετά το πέρας της ξενάγησης στο μουσείο, ο Διδάσκαλος είχε κανονίσει να συμφάγουμε στην ταβέρνα του Ζάχου. Η Επικούρεια παρέα αποτελείτο από: Διδάσκαλος, Γιώτα, Νικόλας, Χρήστος, Γεωργία, Λόλα και Επίκουρος. Μεταξύ οίνου και εκλεκτών μεζέδων η συζήτηση κράτησε αρκετές ώρες, ήταν μια Επικούρεια συνάντηση όπως γινόταν στην αρχαιότητα στον κήπο του Επίκουρου, που στο τέλος ως είθισται κατέληξε σε ύμνους και τραγούδια με τον Διδάσκαλο και τον Χρήστο να είναι οι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές μιας και κατέχουν την βυζαντινή μουσική, είναι και οι δύο ψάλτες διεθνούς φήμης.
Από τον Διδάσκαλο άκουσα κάτι που δεν το γνώριζα και ήταν η πρώτη φορά που τον άκουσα να λέει: μέχρι στιγμής κανένας ψάλτης δεν έχει πάει στον παράδεισο και ούτε προβλέπεται!! Υπάρχει από πολλούς μεγάλη αντιζηλία, ίσως επειδή οι πιο πολλοί δεν το κατέχουν το "άθλημα" με αποτέλεσμα όταν βρεθεί κάποιος με γνώσεις και καλή φωνή να προσπαθούν να τον μειώσουν ή να τον φιμώσουν. Συμβαίνουν και αυτά. Για μία ακόμη φορά θυμήθηκα το εξής απόφθεγμα: δεν έχει σημασία το τι τρως και πίνεις αλλά με ποιους τρως και πίνεις!!












































Επιμέλεια ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.