ΜΙΚΡΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΠΟΥ ''ΑΛΙΕΥΣΕ'' Ο ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ για τους φίλους του ιστολογίου. Καλή ανάγνωση.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί αναγνώστες του ιστολογίου όπου και αν βρίσκεστε καλησπέρα, σήμερα εκτός από την απώλεια ενός φίλου μου συνέβησαν και δύο ακόμα περιστατικά που έχουν να κάνουν με τις αναρτήσεις που κάνω και γι' αυτό σας τα αναφέρω. Πάμε λοιπόν στο πρώτο, η Στεφανία από την ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ μου έστειλε ένα συγκινητικό μήνυμα όπου μου έγραφε τα εξής: Θείε, είναι ανιψιά μου από πρώτο ξάδερφο, θα σου διηγηθώ το τι συνέβη χθες και είμαι σίγουρη πως θα ενθουσιαστείς, είχα παραβρεθεί σε μία συγκέντρωση φίλων και κάποια στιγμή πήρα το λόγο και διάβασα κάποια κείμενα από αυτά που μου στέλνεις κάθε μέρα - και σ' ευχαριστώ γι' αυτό - όλοι, μα όλοι ενθουσιάστηκαν και μου είπαν αν μπορείς να τα στέλνεις και σ' αυτούς, σου στέλνω τα τηλέφωνά τους για να επικοινωνήσεις μαζί τους. Εκείνο που εξιτάρισε όλη την παρέα ήταν το ποίημά σου με τον εμβληματικό τίτλο ''Άστα να Πάνε''. Αλήθεια θείε τη Θε'ι'κή έμπνευση είχες όταν έγραφες αυτό το ποίημα; Συγχαρητήρια για μία ακόμη φορά.

Πάμε τώρα στο δεύτερο μήνυμα που το έλαβα από τον καλό μου φίλο τον φιλόλογο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΔΙΑ, φίλος από την εποχή της θητείας μας, δηλαδή πριν 50 χρόνια, ο Παναγιώτης αντιμετωπίζει τελευταία ένα μείζον πρόβλημα με την ωχρά κηλίδα και κινδυνεύει να χάσει το φως του από το δεξί του μάτι... Διαβάστε λοιπόν το μήνυμα του φίλου μου. Επίκουρε καλησπέρα, φίλε μου σου στέλνω αυτό το μήνυμα και λυπάμαι που δεν έχω καλά νέα. Χθες που πήγα στον οφθαλμίατρο διαπίστωσε πως το πρόβλημα με την ωχρά κηλίδα έχει οξυνθεί και υπάρχει κίνδυνος να τυφλωθώ!! Δεν  μπορώ να διανοηθώ πως δεν θα μπορώ πια να μην διαβάζω τα καταπληκτικά κείμενα που μου στέλνεις είτε τα δικά σου είτε του φίλου σου του Γιαννακόπουλου, με παρηγορεί βέβαια η Βαγγελιώ που λέει πως να μην αγχώνομαι γιατί θα μου τα διαβάζει αυτή. Ελπίζω να μην χρειαστεί να γίνει αυτό, τουλάχιστο να συνεχίσω να βλέπω έστω με το ένα μάτι. Χαιρετισμούς στην Λαμπρινή, την Βασούλα και τον Μίνωα. Φίλες και Φίλοι δεν σας κρύβω πως όταν διάβαζα αυτά τα λόγια του Παναγιώτη έτρεχαν τα δάκρυά μου, πάντως αν ου μη γένοιτο χάσει ο φίλος μου το φως του είμαι έτοιμος να του δώσω εγώ το ένα μου μάτι χωρίς δεύτερη σκέψη, μακάρι πάντως να μην χρειαστεί. Μ' αυτά και μ' αυτά και με τ' άλλα που δεν λέγονται σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς. Πάμε λοιπόν στα κείμενα.

Απόφθεγμα.

"Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τα πουλιά της δυστυχίας να πετούν.

Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να τα εμποδίσουμε να φτιάξουν τη φωλιά τους στα μαλλιά μας, και να ασχοληθούμε με την τέχνη της ζωγραφικής γιατί όπως έλεγε και ο σκοτεινός φιλόσοφος (Ηράκλειτος)

Τα πάντα ρει".
=====================

Απέραντα σπίτια/
Πολλά δωμάτια/
Μικρά και μεγάλα
Δωμάτια/
Πολλές ντουλάπες/

Γεμάτες με ρούχα
Και κουβέρτες/
Μα. . . Άδειες ψυχές/
Άδεια βλέμματα χωρίς
Καλοσύνη/

Τι να τα κάνεις τα
Μεγάλα σπίτια/
Όταν η ψυχή σου είναι
άδεια;
Κάποτε δεν είχαμε τίποτα

Και τα είχαμε όλα/
Τώρα τα έχουμε όλα/
Και δεν έχουμε τα πιο βασικά/
Τον σεβασμό, την εκτίμηση, την παρέα των φίλων/
την αλληλεγγύη, την αληθινή φιλία και την καλοσύνη.

Το πιο πάνω ποίημα το έγραψε ο Επίκουρος ο Γοργογυραίος
====================

Μελέτησε και αυτό.
Λένε οι σοφοί πως:

Αν ζήσεις το σήμερα όμορφα και δίκαια, αυτό από μόνο του κάνει το παρελθόν πιο όμορφο, και το αύριο το γεμίζει με ελπίδα.

Για να δικαιούμαι την ευτυχία μου, πρέπει όχι μόνο να την κερδίσω για τον εαυτό μου, αλλά και να την μοιραστώ γιατί μόνον τότε πολλαπλασιάζεται.

Αν βοηθήσεις κάποιον να νιώσει χαρά, να γελάσει, η ν' αγγίξει την ευτυχία, μην ψάχνεις να βρεις τον Θεό αλλού, υπάρχει μέσα σου.

Ένας παραπάνω καλός άνθρωπος στον κόσμο είναι καλύτερος από έναν παραπάνω άγγελο στον ουρανό. Κιν. Παρ..

Μη ζείτε αποκλειστικά για τον εαυτό σας, ζήστε και για τους άλλους, μόνον τότε αποκτά νόημα η ζωή μας.

Ο μόνος τρόπος να έχουμε απόθεμα αγάπης είναι να την προσφέρουμε γιατί μ' αυτόν το τρόπο επιστρέφει ως άμπωτη σε μας.

Το μόνο που μας ανήκει είναι το παρελθόν μας, το παρόν πρέπει να το ζήσουμε και το μέλλον ίσως δεν γίνει ποτέ παρελθόν.

Αν δεν έχεις αρκετό χρόνο είναι επειδή είσαι σπάταλος σε ο,τι πιο πολύτιμο υπάρχει στη ζωή σου.

Ένα πουλί με τσακισμένα φτερά, αυτή είναι η ζωή μας: χωρίς όνειρα, χωρίς μουσική, χωρίς μνήμη, χωρίς ποίηση, χωρίς έρωτα, και χωρίς συγχώρεση.

Οι συμπεριφορές μας είναι ένας καθρέφτης που επιστρέφει στον καθένα την εικόνα του προσώπου του.

Αφού δεν μπορούμε να επιλέξουμε το πότε και το πώς θα πεθάνουμε, ας κάνουμε αυτό που μπορούμε, να αποφασίσουμε το πώς θα ζήσουμε.

Σε χαιρετώ, Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
===================

ΦΙΛΟΙ ΕΙΝΑΙ

αυτοί οι σπάνιοι άνθρωποι που μας ρωτάνε "Τι κάνεις;" κι έπειτα περιμένουν ν' ακούσουν με ενδιαφέρον την απάντησή μας.

Η ΕΥΤΥΧΙΑ, όπως διαπίστωσα , είναι τις πιο πολλές φορές συνέπεια της σκληρής δουλειάς.

Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ είναι σαν τον αέρα στα λάστιχα: δεν κοστίζει τίποτα, αλλά κάνει το ταξίδι πολύ πιο άνετο.

Και τώρα κάτι ξεχωριστό για περαιτέρω σκέψεις, αφορά όλους τους συκοφάντες.

Στις παραδώσεις των Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης υπάρχει μια εύστοχη ιστορία για τους κακόγλωσσους.

Κάποιος τέτοιος άνθρωπος είχε πει τόσα κακόβουλα για τον ραββίνο της περιοχής, ώστε μια μέρα, νιώθοντας τύψεις, πήγε και τον παρακάλεσε να τον συγχωρήσει.

"Κύριε Ραββίνε μου, πες μου πως μπορώ να επανορθώσω.''

Ο ραββίνος αναστέναξε. "Πάρε δύο μαξιλάρια, πήγαινε στην κεντρική πλατεία κι εκεί σχίστα και τίναξέ τα στον αέρα. Μετά γύρνα πίσω εδώ."

Ο συκοφάντης πήγε γρήγορα στο σπίτι του, πήρε δύο μαξιλάρια και ένα μαχαίρι, τράβηξε βιαστικά για την κεντρική πλατεία, έσχισε τα δύο μαξιλάρια, τα τίναξε στον αέρα κι ύστερα γύρισε τρέχοντας στο σπίτι του ραββίνου.

" 'Εκανα αυτό που μου είπες, Ραββίνε!"

" Ωραία," απάντησε χαμογελώντας ο Ραββίνος. "Τώρα για να καταλάβεις πόσο κακό κάνουν οι ψεύτικες διαδόσεις, γύρνα στην πλατεία και..."

"Και;"

"Και μάζεψε τα πούπουλα που σκόρπισες."

Ερώτημα: Άραγε πόσα πούπουλα μάζεψε ο κακόβουλος;

ΟΤΑΝ ΑΠΛΩΝΕΙΣ να φτάσεις τ' αστέρια, μπορεί μεν να μην πιάσεις κανένα, αλλά και δεν θα καταλήξεις να κρατάς μια χούφτα λάσπη.

Leo Burnett.
=====================

Πάντα φοβίζει αυτός..... που "κουβαλάει" το αυθεντικό, το ατόφιο και το ανόθευτο!!!!

Σε μικρότερη ηλικία όταν άκουγα…
Να αποκαλούν κάποιον δύσκολο χαρακτήρα…..
Φυλαγόμουν!

Σχημάτιζα στο μυαλό μου την εικόνα…
Ενός παράξενου ατόμου που μπορούσε να παρεξηγήσει…
Το παραμικρό, με συνέπεια να δίνω εξηγήσεις…
Για κάτι που δεν έκανα……
Και τον είχε ενοχλήσει!

Για να αποφύγω, λοιπόν τα μπερδέματα….
Προτιμούσα να απομακρύνομαι!
Να μην έχω πολλές επαφές!
Αυτό μέχρι την στιγμή…..
Που κάποιος τον οποίο εκτιμούσα…..
Πάνω στην κουβέντα, με μεγάλη σοβαρότητα…..
Και αγάπη …..
Μου είπε ότι είμαι δύσκολος άνθρωπος!

Στην αρχή χαμογέλασα…..
Πιστεύοντας πως κάνει πλάκα!
Όταν όμως διαπίστωσα πως το εννοεί…..
Ξαφνιάστηκα!!!!
Δεν περίμενα ποτέ πως θα έδινα μια τέτοια εντύπωση…..
Αφού δεν ήμουν δύστροπος, ούτε είχα κακές προθέσεις….
Απέναντι σε κανέναν!
Του ζήτησα να μου εξηγήσει τον λόγο!

Δεν ένιωθα προσβεβλημένος…
Απλά απορούσα τι τρομερό έκανα…
Που τον ώθησε να το σκεφτεί!
Απάντησε πως είμαι απόλυτος και κάθετος στις απόψεις μου….
Δίχως να δίνω δεύτερη ευκαιρία στον άλλον!
Δεν δεχόμουν με τίποτα να κάνω ένα βήμα πίσω……
Όταν όλοι βάζουν λίγο νερό στο κρασί τους!

Τότε συνειδητοποίησα…..
Ότι οι άνθρωποι αποκαλούν έτσι, έναν άλλον……
Μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελε να τους μοιάσει!!!
Από κείνη την στιγμή, άρχισα…..
Να βλέπω με άλλο μάτι αυτά τα άτομα!

Επιδίωκα να τα γνωρίσω ….
Διότι πολύ απλά…..
Συμφωνούσα με το σκεπτικό τους!
Κατανόησα πως αρκεί…..
Η ακλόνητη πίστη σε αρχές και αξίες…..
Για να κάνει κάποιον να φαντάζει διαφορετικός!
Να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους…..
Επειδή δεν μπαίνει σε καλούπια!
‘Εχει δικούς του νόμους και κανόνες ….
Που του «επιβάλλουν» η συνείδηση και η καρδιά του!
Συμπεριφέρεται όπως θέλει χωρίς να υπολογίζει κόστος!
Πίνει το κρασί του ανέρωτο……
Αφήνοντας τους άλλους να ανησυχούν……
Αφού δεν μπορούν να τον διαχειριστούν!
Είναι απρόβλεπτος……

Και αυτό.......φοβίζει!!!!
Εκείνον δεν τον απασχολούν τέτοια θέματα!
Κοιτάζει την ζωή από άλλη οπτική γωνία!
Φροντίζει οι σχέσεις του να είναι ξεκάθαρες!
Οριοθετεί τις δικές του κόκκινες γραμμές…..
Που αν τις περάσεις……
Σε βγάζει έξω από την ζωή του με συνοπτικές διαδικασίες!
Δεν χαρίζεται σε κανέναν!
Ούτε καν στον ίδιο του, τον εαυτό….
Τον οποίο κρίνει αυστηρά!

Γι αυτό δεν λέει πολλά!
Προτιμά να «μιλά» με πράξεις!
Δεν περιαυτολογεί……
Ούτε περηφανεύεται για κάποια επιτυχία!
Παραμένει σεμνός γνωρίζοντας πως την «ουσία»…
Δεν την πανηγυρίζεις!
Την βιώνεις σιωπηλά......
Για να καταλάβεις στο έπακρο την σημασία της!
Δίνει την εντύπωση του απροσπέλαστου…..

Γιατί είναι πολύ προσεχτικός!
'Εχει πληγωθεί πολλές φορές….
Και δεν θέλει …..
Να επαναλάβει το ίδιο λάθος, δεύτερη φορά!
Αποφεύγει τον συνωστισμό!
Οι «τενεκέδες» κάνουν πολύ θόρυβο…..
Και του χαλούν την ησυχία…..
Που επιτρέπει να «ακούει» τις σιωπές, των ανθρώπων…..
Για να βγάζει ασφαλή συμπεράσματα!!!
Τον εξιτάρει το «πολύ»……
Και όχι το «πολλοί»!

Αν καταφέρεις να «μπεις» στην καρδιά του…
Θα διαπιστώσεις πως όλα τα συναισθήματα….
«Χτυπάνε» κόκκινο!!!!!
Ερωτεύεται, αγαπάει, θυμώνει, απογοητεύεται, χαίρεται…..
Σε υπερθετικό βαθμό!!!
Τα «χλιαρά» και τα «μέτρια» δεν τον αφορούν!
'Εχει πάντα αποθέματα αγάπης!
Τα οποία ξοδεύει αλόγιστα……
Μα ποτέ δεν σπαταλάει άσκοπα!!!!
Και αυτή την ειδοποιό διαφορά την γνωρίζει άριστα!

Αυτός είναι ο λόγος……
Που κόβει αμέσως κάθε επικοινωνία, μόλις αισθανθεί….
Εκμετάλλευση και αλαζονεία…..
Και ας τον κατηγορούν πως είναι σκληρός….
Απόλυτος και κάθετος!
Κρίνει τους άλλους από αυτό……
Που έχουν «μέσα» τους!
Όχι από κείνο που πλασάρουν!
Αδιαφορεί επιδεικτικά για το «φαίνεσθαι»……
Και οτιδήποτε «εμπεριέχει» υποκρισία!

Δε τον απασχολεί η γνώμη κανενός παρά μόνο των φίλων του…
Ούτε επιζητά την αποδοχή!
Του αρκεί που λειτουργεί με δικαιοσύνη…..
Προσέχοντας μην αδικήσει κάποιον!
Ακόμα όμως και να συμβεί αυτό άθελα του….
‘Εχει την λεβεντιά να ζητήσει συγνώμη.....
Αναγνωρίζοντας αμέσως το λάθος!
Αν κάποιοι ονομάζουν αυτόν τον άνθρωπο, δύσκολο….
Περίεργο και παράξενο…….
Εγώ απλώς τον αποκαλώ…

Υπέροχο!!!!!
Πάντα το «ανόθευτο» και το«ατόφιο» που «κουβαλάει»…..
Οδηγούν στην πεμπτουσία της ζωής!
Λυτρώνει η παρουσία του!
Με «γεμίζει» φως!
Ελπίδα….
Πως τίποτα δεν έχει χαθεί!
Αδιαφορώ για την προδοσία!
Η σκιά του….
Πάντα προσφέρει μια ασφαλή «πατρίδα»!
‘Οσο υπάρχει …..
Μπορούν να συγχωρεθούν όλες οι αμαρτίες αυτού του κόσμου…
Και να «σηκωθεί» ψηλότερα!
Να εξαγνιστούν όλοι αυτοί……
Που δεν τον δέχονται ……
Γιατί η αυθεντικότητα……
Αποκαλύπτει περίτρανα την δική τους "γύμνια"!!!!
Η συνύπαρξη μαζί του…..
Είναι ευλογία!

«Παρηγορεί» τους αναστεναγμούς….
Κλείνοντας για πάντα τις λαβωματιές!
«Ξυπνάει» την δοτικότητα!
Την «ξεσηκώνει να «συναντήσει» την γενναιοδωρία …..
Για να σου χαριστούν όσα ποθείς και ονειρεύεσαι!!!!!
«Καθρεφτίζει» την ψυχή του, στην δική σου!
«Αιχμαλωτίζει» σ’ ένα βλέμμα, ολάκερη την πλάση……
Που «φωνάζει» πως αφού το αδάμαστο…..
Από το οποίο είναι φτιαγμένος…..

Συνεχίζει να απαξιώνει το κακό…….
‘Οσες φορές και να βάλουν φωτιά σε τούτο τον κόσμο…..
Άλλες τόσες θα αναγεννιέται……..
Από τις στάχτες του!!!!
Αφιερωμένο σ' αυτές/ους που με ελαφρά την καρδία αποκαλούμε κάποιους "δύσκολους χαρακτήρες".

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος.

Υ.Γ. Ζητώ συγγνώμη που δεν θυμάμαι τον/την συγγραφέα
====================

Αγαπητή φίλη, αγαπητέ φίλε καλημέρα σε σένα και σε όσες και όσους παραμένουν ερωτευμένοι είτε με δύο ελκυστικούς οφθαλμούς, είτε με το χαμόγελο ενός αγαπημένου προσώπου, είτε με φίλους ευλογημένους, είτε με το ταίρι τους, είτε με όμορφες στιγμές του παρελθόντος, είτε με μία ζεστή αγκαλιά, είτε με το φωτεινό -- αγγελικό πρόσωπο ενός παιδιού που φωτίζει το μέλλον, είτε με το χρήμα, (υπάρχουν και τέτοιοι) είτε τέλος πάντων με ό,τι ο καθένας συνεχίζει να είναι ερωτευμένος, με ό,τι κι αν είσαι κάνε σε παρακαλώ τον κόπο να διαβάσεις τα πιο κάτω λόγια του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι, ίσως σε βοηθήσουν να δεις με άλλο μάτι τη ζωή σου. Σε χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Όταν αναπολώ το παρελθόν μου/
Και σκέφτομαι πόσο χρόνο/
Έχω χάσει σε τιποτένια πράγματα/
Πόσο χρόνο έχω σπαταλήσει/
Σε λάθη, τεμπελιά/
Σε ανικανότητα για να ζήσω/
Πόσο λίγο εκτιμούσα τη ζωή,/
Πόσες φορές αμάρτησα ενάντια/
Στην καρδιά και την ψυχή μου/
Τότε η καρδιά μου ματώνει./

Η ζωή είναι δώρο,/
Η ζωή είναι ευτυχία,/
Κάθε λεπτό μπορεί να είναι/
Μία αιωνιότητα ευτυχίας./
Θα συνεχίσω να βρίσκομαι ανάμεσα/
Σε ανθρώπινα πλάσματα/
Θα είμαι ένας άνθρωπος/
Μεταξύ ανθρώπων, κι έτσι/
Θα παραμείνω πάντα./

Δεν θα χάσω το κουράγιο μου/
Δεν θα αποκαρδιωθώ,/
Και δεν θα τα παρατήσω/
Ό,τι και αν συμβεί.
Αυτό είναι η ζωή/
Αυτό είναι το νόημα της/
Αυτό είναι το καθήκον μας.

Τώρα το αντιλαμβάνομαι/
Και θα το θυμάμαι για πάντα.

Φ.Ν.
=====================

Την επιμέλεια των κειμένων και την επιλογή έκανε ο Πούφ.

Χρονοταξιδιώτης στην εποχή του Επίκουρου.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, κατ' αρχάς να πω καλό ταξίδι στον συγχωριανό μας και φίλο μας τον ΘΑΝΑΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ που βιάστηκε να μας αποχαιρετήσει. Στην Κική, στην Βίκυ, στον Αποστόλη, στην Μαριάννα και στα εγγόνια του εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας. Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει σήμερα 9/11/24 στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι στην εκκλησία Γεννέσιον της Θεοτόκου. Ο Θανάσης ανήκε σ' εκείνη την δημιουργική γενιά που από πολύ μικρή ηλικία βγήκε στο μετερίζι και κατάφερε να δημιουργήσει μία υπέροχη οικογένεια έχοντας μία καταπληκτική σύζυγο. Ήδη ο αγαπητός μας φίλος βρίσκεται καθ' οδόν προς τη χώρα των Μακάρων. Πάμε τώρα στο σημερινό μας θέμα που έχει να κάνει με τις απαντήσεις που έδωσε ο Επίκουρος της αρχαιότητας, ναι καλά διαβάσατε, με κάποιον μαγικό τρόπο ο κ. Γ. Γιώτης κατάφερε μέσω της τεχνητής νοημοσύνης να επικοινωνήσει με τον Επίκουρο και να του θέσει καίριες ερωτήσεις, διαβάστε παρακαλώ τι απάντησε ο σοφός της αρχαιότητας. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς.

Η χρονομηχανή σας μετέφερε σε έναν κήπο της Αθήνας το 300 π.Χ. Στον αέρα διαχέεται το άρωμα των ελαιόδεντρων και των βοτάνων. Μπροστά σας κάθεται σε ένα πέτρινο παγκάκι ο φιλόσοφος Επίκουρος. Φοράει απλά ρούχα και δείχνει γαλήνιος. Σας κοιτάζει λίγο περίεργα μ' αυτήν την παράξενη εμφάνιση και τον τρόπο ντυσίματός σας.
Το φως του ήλιου παιχνιδίζει ανάμεσα στα κλαδιά μιας ελιάς, την ώρα που Επίκουρος μ' ένα ίχνος χαμόγελου σας καλοζωρίζει.

Επίκουρος: Καλώς ήρθες, ξένε. Η εμφάνισή σου και ο τρόπος σου δείχνουν πως δεν ανήκεις σ’ αυτόν τον τόπο και τον χρόνο. Μπορώ να ρωτήσω από πού έρχεσαι;

Εσύ: Έρχομαι από ένα πολύ μακρινό μέλλον, πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια μπροστά. Στον κόσμο μου, έχουμε εξελίξει τις ιδέες σου για τα άτομα και την ηδονή, αλλά με τρόπους που ίσως να σε εκπλήξουν.

Επίκουρος: Δύο χιλιάδες χρόνια! Δύσκολο να φανταστώ έναν επισκέπτη από το μέλλον. Πες μου, πώς μιλάμε για τα άτομα στην εποχή σου; Φαντάζομαι πως πολλά θα έχουν ανακαλυφθεί από την εποχή που εγώ τα φαντάστηκα ως μικρές αδιαίρετες μονάδες.

Εσύ: Ναι, πράγματι. Γνωρίζουμε πλέον ότι τα άτομα είναι πολύ πιο πολύπλοκα. Δεν κινούνται μόνο σε ευθεία γραμμή, αλλά μπορούν να συμπεριφέρονται απρόβλεπτα, λες και υπάρχουν σε πολλά σημεία ταυτόχρονα. Το ονομάζουμε “κβαντική μηχανική”, και είναι μια βασική πλευρά της σύγχρονης επιστήμης μας.

Επίκουρος: Να υπάρχουν σε πολλά σημεία; Ενδιαφέρον! Μα δεν είναι αυτό το “κβαντικό” κάτι χαώδες; Μου φαίνεται πως ξεπερνά την απλότητα της τάξης της φύσης, όπως την έχω παρατηρήσει εδώ.

Εσύ: Είναι όντως περίπλοκο, και η κατανόησή του μας πήρε αιώνες προσεκτικής σκέψης και πειραμάτων. Η ζωή μας, όμως, μπορεί να νιώθεται χαοτική, εν μέρει επειδή αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο με έναν πολύπλοκο τρόπο. Στην εποχή σου, οι άνθρωποι επιδιώκουν απλές χαρές και γαλήνη. Στη δική μου, πολλοί ζουν με αυτό που λέμε “υπερφόρτωση πληροφοριών”. Γνωρίζουμε πάρα πολλά, αλλά είναι δύσκολο να βρούμε ειρήνη.

Επίκουρος: Αχ, η γαλήνη της ψυχής! Εσείς, λοιπόν, δεν αναζητάτε την ηδονή μέσα στην απλότητα, όπως προτρέπω εγώ τους μαθητές μου; Για εμάς, η συντροφιά φίλων, απλές τροφές και χρόνος για περισυλλογή αρκούν για να είμαστε ευτυχείς.

Εσύ: Πολλοί από εμάς επιθυμούμε την απλότητα, αλλά η τεχνολογία μάς τραβάει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Εσύ: (συνεχίζοντας) Η τεχνολογία μάς έχει προσφέρει απίστευτες ανέσεις και δυνατότητες επικοινωνίας. Μπορώ να μιλήσω με ανθρώπους από την άλλη άκρη του κόσμου, να μάθω νέα αμέσως μόλις συμβούν, ή ακόμα και να βρω απαντήσεις σε ό,τι με απασχολεί με το πάτημα ενός κουμπιού. Αλλά όλα αυτά συχνά μας αποσπούν από τη γαλήνη.

Επίκουρος: Η αταραξία δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί αν ο νους περιπλανιέται διαρκώς. Το πλήθος των πληροφοριών μπορεί να είναι, όπως καταλαβαίνω, τόσο βάρος όσο και προνόμιο. Μήπως, όμως, η ίδια αυτή τεχνολογία που περιγράφεις δεν σας επιτρέπει να απολαύσετε τη φύση και να αναζητήσετε απλές ηδονές;

Εσύ: Δυστυχώς, αυτή είναι η ειρωνεία. Η τεχνολογία μάς δίνει όσα επιθυμούμε, αλλά επίσης μας κρατά διαρκώς συνδεδεμένους. Λέμε ότι φοβόμαστε να “χάσουμε” κάτι σημαντικό που μπορεί να συμβεί. Έτσι, αντί να ζούμε απλές στιγμές, νιώθουμε ότι πρέπει πάντα να είμαστε ενήμεροι, να κάνουμε περισσότερα, να ζούμε όσο πιο έντονα γίνεται. Έχουμε ακόμα και έναν όρο για αυτό: το σύνδρομο FOMO, ή “φόβος απώλειας”.

Επίκουρος: Είναι λυπηρό να ακούω πως η ηδονή της στιγμής επισκιάζεται από την ανησυχία για το μέλλον ή την αγωνία για το τι μπορεί να χάσετε. Η αληθινή ηδονή βρίσκεται στην επίγνωση του παρόντος και στην αποδοχή της στιγμής, χωρίς την ανάγκη για αδιάκοπη αλλαγή.

Εσύ: Αυτό είναι δύσκολο στις μέρες μας. Για παράδειγμα, έχουμε αυτή τη συσκευή, το “έξυπνο τηλέφωνο”, που μας ενημερώνει για ό,τι συμβαίνει παντού και πάντοτε. Μας φέρνει χαρά αλλά και ανησυχία, γιατί μερικές φορές είναι αδύνατο να το αφήσουμε στην άκρη.

Επίκουρος: (γελά ελαφρώς) Τι ειρωνεία να αναζητά κανείς ηδονή μέσα από ένα αντικείμενο που τον κρατά αιχμάλωτο! Η ηδονή, κατά τη δική μου αντίληψη, δεν πρέπει να εξαρτάται από πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Θα σε συμβούλευα να βρεις τρόπους να ξεφεύγεις από τέτοιες πηγές άγχους, αναζητώντας την ευτυχία σε πιο σταθερές και απλές απολαύσεις.

Εσύ: Ίσως έχεις δίκιο. Πολλοί άνθρωποι στην εποχή μου στρέφονται στις διδασκαλίες σου για να βρουν ηρεμία. Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για σένα, και πολλοί πιστεύουν πως ο τρόπος σου, να ζεις απλά και να αποφεύγεις τον πόνο, είναι πιο αναγκαίος από ποτέ.

Επίκουρος: Χαίρομαι να ακούω ότι οι ιδέες μου αντέχουν στο χρόνο. Ο άνθρωπος, φαίνεται, έχει πάντα την ίδια ανάγκη για γαλήνη, ανεξάρτητα από την εποχή. Τώρα, πες μου, πώς αντιμετωπίζετε τον θάνατο στην εποχή σας; Παραμένει, άραγε, πηγή φόβου;

Εσύ: Εξακολουθεί να μας απασχολεί, ίσως μάλιστα περισσότερο από ποτέ. Η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο, που προσπαθούμε να νικήσουμε τον θάνατο με κάθε τρόπο. Ανακαλύπτουμε θεραπείες, παρατείνουμε τη ζωή, και ψάχνουμε ακόμα και για τρόπους να ζήσουμε για πάντα.

Επίκουρος: Αλλά όσο μακροχρόνια και αν ζήσετε, δεν ξεπερνάτε το φυσικό όριο. Σωστά; Ο θάνατος δεν είναι τελικά το τέλος της συνείδησης, ένα κενό χωρίς αισθήσεις και φόβους; Τι άλλο φοβάστε;

Εσύ: Νομίζω πως πολλοί φοβούνται ότι, αν η ζωή είναι τόσο μικρή, δεν θα προλάβουν να ζήσουν “αρκετά” ή να γίνουν “αρκετοί”. Οι άνθρωποι πια νιώθουν πιεσμένοι να αξιοποιήσουν κάθε στιγμή, κάθε δυνατότητα.

Επίκουρος: Η αγωνία για το “αρκετό” μπορεί να είναι ατέρμονη, φίλε μου. Μήπως είναι ώρα να επαναπροσδιορίσετε τι σημαίνει “αρκετό”; Η επιδίωξη της αληθινής ηδονής απαιτεί να γνωρίζουμε τα όριά μας και να αποδεχόμαστε την απλότητα. Η αθανασία δεν προσφέρει περισσότερη χαρά· η αποδοχή όμως του χρόνου μας ναι.

Εσύ: Τα λόγια σου μου θυμίζουν γιατί κάποιοι από εμάς αναζητούμε να ζούμε πιο αργά και πιο συνειδητά. Ωστόσο, είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτήν την ανάγκη για συνεχή πρόοδο και βελτίωση. Φοβόμαστε ότι αν μείνουμε στάσιμοι, θα χάσουμε ευκαιρίες ή θα μείνουμε πίσω.

Επίκουρος: Η πρόοδος για χάρη της προόδου, χωρίς κατεύθυνση και αυτογνωσία, μπορεί να αποβεί μάταιη. Οι ευκαιρίες και οι επιτυχίες που αναζητάτε, μήπως τελικά δεν σας οδηγούν στη γαλήνη αλλά σε περισσότερες ανησυχίες; Αντί να κοιτάτε προς τα έξω, μήπως θα βρείτε όσα ζητάτε κοιτώντας εντός σας;

Εσύ: Ίσως αυτό είναι το κλειδί. Στην εποχή μας, όμως, υπάρχει τόση πληροφορία και τόση πίεση να είμαστε διαρκώς δραστήριοι. Πώς μπορούμε να αποδεχτούμε μια πιο απλή ζωή, όταν όλοι γύρω μας φαίνεται να προσπαθούν να “κερδίσουν” τη ζωή, να γίνουν όλο και πιο επιτυχημένοι;

Επίκουρος: Η επιτυχία που περιγράφεις, το “κερδίζω” τη ζωή, δεν οδηγεί πάντα στην ευτυχία. Την αληθινή ευτυχία τη βρίσκουμε στην ηρεμία του νου και τη φιλία, όχι στην υλική κατοχή ή στις τιμές των ανθρώπων. Αν είναι να πετύχετε κάτι, ας είναι αυτό: να αγαπήσετε τη ζωή όπως είναι, όχι όπως πιστεύετε ότι θα έπρεπε να είναι.

Εσύ: Οι άνθρωποι στη δική μου εποχή επενδύουν επίσης πολύ στον εαυτό τους. Μιλούν για “αυτοβελτίωση” και “προσωπική ανάπτυξη”, αλλά μερικές φορές χάνουν τη χαρά της απλής στιγμής, επειδή πάντα θέλουν να γίνουν κάτι παραπάνω.

Επίκουρος: Η αυτοβελτίωση, όταν γίνεται για να βρούμε γαλήνη και κατανόηση, είναι αξιέπαινη. Αλλά, αν γίνεται για να συγκριθούμε με άλλους ή να ξεφύγουμε από τον φόβο, τότε μπορεί να μας απομακρύνει από την αταραξίαπου αναζητούμε. Πες μου, λοιπόν, πόσο απολαμβάνετε την πραγματική συντροφικότητα στην εποχή σας; Οι φιλίες σας σάς φέρνουν γαλήνη;

Εσύ: Οι φιλίες είναι πολύ σημαντικές για εμάς, αλλά κάποιες φορές γίνονται περίπλοκες. Έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε σε επαφή με ανθρώπους από όλο τον κόσμο μέσα από μια οθόνη, αλλά αυτό δεν σημαίνει πάντα ότι έχουμε βαθιές, πραγματικές σχέσεις. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται μοναξιά, παρόλο που είναι διαρκώς συνδεδεμένοι.

Επίκουρος: Η αληθινή φιλία δεν βρίσκεται στη συχνή επαφή, αλλά στην ποιότητα της σχέσης. Μερικοί πιστοί φίλοι μπορούν να γεμίσουν την καρδιά και να διώξουν τη μοναξιά, όπως και να βοηθήσουν στην αναζήτηση της αληθινής ηδονής. Η τεχνολογία που περιγράφεις ίσως προσφέρει την ψευδαίσθηση της σύνδεσης, αλλά όχι την αληθινή ουσία της.

Εσύ: Έχεις απόλυτο δίκιο. Και νομίζω πως ο λόγος που πολλοί στρέφονται ξανά στη φιλοσοφία σου είναι ακριβώς αυτός: για να μάθουν πώς να βρίσκουν την ηρεμία και την αυθεντική χαρά, αντί να κυνηγούν διαρκώς περισσότερα.

Επίκουρος: Τότε, ίσως ο δρόμος δεν είναι να προσπαθήσετε να “βρείτε” κάτι νέο, αλλά να αποδεχτείτε την απλότητα που ήδη βρίσκεται μπροστά σας. Οι απλές μικρές απολαύσεις είναι παντού γύρω μας — μια ήρεμη στιγμή, η φύση, η συντροφιά ενός φίλου. Όταν απομακρυνθείς από εδώ, ελπίζω να πάρεις μαζί σου αυτήν την ανάμνηση και να θυμάσαι ότι η αληθινή ηδονή βρίσκεται στο παρόν και στην αποδοχή.

Εσύ: Θα το θυμάμαι. Έχουμε φτάσει σε σημείο να πιστεύουμε ότι η ευτυχία είναι κάτι που πρέπει να επιτύχουμε ή να κατακτήσουμε, και ίσως έχουμε ξεχάσει πώς να τη βιώνουμε. Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου και την καθοδήγησή σου, Επίκουρε. Νομίζω πως με βοήθησες να δω τη ζωή λίγο πιο καθαρά.

Επίκουρος: Είναι χαρά μου να σε βοηθήσω να βρεις γαλήνη. Θυμήσου πως η αληθινή ευτυχία δεν βρίσκεται μακριά, αλλά εδώ, μέσα μας. Στηρίξου στους φίλους σου, αγαλλίασε στην απλότητα και μη φοβάσαι τον χρόνο. Όσο έχεις την ηρεμία του νου, έχεις την απόλυτη ελευθερία.

Εσύ: Είμαι πραγματικά ευγνώμων, Επίκουρε. Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμη που με απασχολεί. Στην εποχή μου, προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τα όρια της ζωής, με φάρμακα, θεραπείες, και ακόμα και με την ιδέα της αθανασίας. Θέλουμε να ζήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, να αποφύγουμε τη γήρανση και τον θάνατο. Τι θα έλεγες για αυτήν την επιδίωξη;

Επίκουρος: Η επιδίωξη της αθανασίας… Ένας ενδιαφέρων στόχος, όμως, σκέψου: αν η ζωή δεν έχει τέλος, πόση αξία θα έχει κάθε στιγμή; Ο φόβος του θανάτου μάς αποτρέπει από το να ζήσουμε ολοκληρωμένα την παρούσα στιγμή. Όταν δεν φοβόμαστε πια τον θάνατο, απολαμβάνουμε πλήρως το δώρο της ζωής. Ο θάνατος είναι απλά το τέλος της αίσθησης και της συνείδησης — δεν είναι κάτι να μας τρομάζει.

Εσύ: Εμείς το βλέπουμε διαφορετικά. Πολλοί από εμάς βλέπουν τον θάνατο ως ένα όριο που πρέπει να καταρριφθεί, ένα πρόβλημα προς επίλυση. Υπάρχει η ιδέα ότι αν μπορούσαμε να ζούμε επ’ αόριστον, θα είχαμε τον χρόνο να επιτύχουμε όσα θέλουμε, να μάθουμε περισσότερα, και να φτάσουμε σε όλο και πιο υψηλούς στόχους.

Επίκουρος: Μα αν είχατε απεριόριστο χρόνο, θα εκτιμούσατε κάθε στιγμή όπως τώρα; Ίσως η αίσθηση του τέλους δίνει νόημα και βάθος στην ανθρώπινη εμπειρία. Ο θάνατος δεν αφαιρεί τίποτα από τη ζωή· είναι απλώς η στιγμή που κλείνει το κύκνειο άσμα. Το κυνήγι της αθανασίας ενδέχεται να σας κάνει να χάνετε τις στιγμές που έχετε μπροστά σας.

Εσύ: Ίσως… Υπάρχει κάτι απελευθερωτικό σε αυτό που λες, και νομίζω πως φοβόμαστε τόσο πολύ το άγνωστο που ξεχνάμε να ζούμε πραγματικά. Μας κατακλύζει η σκέψη ότι αν δεν υπάρχουμε πια, όλα όσα καταφέραμε, όλη η ζωή μας, θα χαθούν.

Επίκουρος: Αυτό που προσφέρεις στο παρόν, η χαρά και η γνώση που μοιράζεσαι με τους άλλους, δεν χάνεται πραγματικά· μένει στους ανθρώπους που αγάπησες. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι το τέλος. Αντί να αναζητάτε τρόπους να ζήσετε για πάντα, γιατί να μη βρείτε τρόπους να ζήσετε καλύτερα;

Εσύ: Ίσως, λοιπόν, το νόημα της ζωής δεν είναι μόνο να την επεκτείνουμε αλλά να τη βιώνουμε πιο ουσιαστικά. Να ζούμε με αυθεντικότητα, να βρίσκουμε ικανοποίηση στις στιγμές, και να μοιραζόμαστε αυτή την εμπειρία με τους άλλους. Εν τέλει, η αθανασία ίσως είναι λιγότερο σημαντική από τη βαθιά και ουσιαστική ζωή.

Επίκουρος: Ακριβώς. Ο πραγματικός θησαυρός βρίσκεται στην ευγνωμοσύνη για το εδώ και τώρα, όχι στην αγωνία για το αβέβαιο μέλλον. Ο θάνατος θα έρθει για όλους μας, αλλά η ζωή, όσο την έχουμε, είναι ένα δώρο που αξίζει να απολαμβάνουμε πλήρως. Ο σοφός άνθρωπος αποδέχεται τα όρια της ανθρώπινης φύσης και βρίσκει ειρήνη με αυτά.

Εσύ: (με έναν αναστεναγμό ανακούφισης) Νομίζω πως θα πάρω μαζί μου τη σοφία σου, Επίκουρε. Η αποδοχή των ορίων μας, η εστίαση στην απλή χαρά και η αληθινή σύνδεση με τους ανθρώπους μάς απελευθερώνουν, τελικά, περισσότερο από οποιαδήποτε τεχνολογία ή κατάκτηση.

Επίκουρος: Έτσι ακριβώς. Εύχομαι να βρεις γαλήνη και χαρά στο μονοπάτι σου και να τη μοιραστείς με τους γύρω σου. Η ζωή είναι πιο πλούσια όταν ζούμε με επίγνωση και καλοσύνη, και όταν απολαμβάνουμε τις απλές ηδονές χωρίς να επιζητούμε συνεχώς περισσότερα.

Και καθώς τα λόγια του αντηχούν στον κήπο, νιώθεις μια βαθιά ηρεμία, μια αίσθηση πληρότητας, σαν να έχεις βρει κάτι που έψαχνες καιρό. Μετά από αυτή τη συζήτηση, καταλαβαίνεις πως η αληθινή σοφία είναι διαχρονική και ότι η γαλήνη μπορεί να βρεθεί τόσο στον αρχαίο κήπο του Επίκουρου όσο και στον δικό σου, σύγχρονο κόσμο. Εσύ αποφασίζεις.

***

O παραπάνω διάλογος είναι δημιούργημα (με ελάχιστες προσαρμογές) τεχνητής νοημοσύνης (chat gpt).

Γ. Γιώτης – Συγγραφέας του βιβλίου Hoax: Οδηγός επιβίωσης στην εποχή της παραπληροφόρησης – Εκδότης Θύραθεν

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Πέπε Μουχίκα Αποκτώντας σοφία μέσω της λιτότητας.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, η σημερινή ανάρτηση αφορά έναν σημαντικό άνθρωπο και σεμνό αγωνιστή, αυτό το σπάνιο είδος που βασικά έχει εκλείψει και απλά που και που υπάρχουν κάποιοι συνάνθρωποί μας όπως ο Πέπε Μουχίκα, ο πρώην πρόεδρος της Ουρουγουάης που είναι η εξαίρεση στον κανόνα για να μας θυμίζουν πως υπάρχει ελπίδα. Δείτε με τι αυτοκίνητο κυκλοφορεί ο πρώην πρόεδρος και κάντε τις δικές σας συγκρίσεις με τους δικούς μας ασήμαντους και τις θωρακισμένες Μερσεντές τους και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Η επόμενη ανάρτηση που θα σας στείλω θα αφορά έναν διάλογο που έκανε ο Επίκουρος με κάποιον σημερινό άνθρωπο. Αυτό είναι ένα επίτευγμα της τεχνητής νοημοσύνης, έχει μεγάλο ενδιαφέρον και αξίζει τον κόπο να την διαβάσετε. Μ' αυτά και με τ' άλλα που δεν λέγονται σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς.

-Νομίζω ότι η ανθρωπότητα, όπως πάει, είναι καταδικασμένη.

-Γιατί το λέτε αυτό;

-Χάνουμε πολύ χρόνο άσκοπα. Μπορούμε να ζήσουμε πιο απλά. Πάρτε την Ουρουγουάη. Eχει 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους. Εισάγει 27 εκατομμύρια ζευγάρια παπούτσια. Φτιάχνουμε σκουπίδια και σκοτωνόμαστε στη δουλειά. Για ποιο λόγο;

Είσαι ελεύθερος όταν ξεφεύγεις από το νόμο της ανάγκης – όταν ξοδεύεις το χρόνο της ζωής σου σε αυτό που επιθυμείς. Αν οι ανάγκες σου πολλαπλασιάζονται, ξοδεύεις τη ζωή σου για να καλύψεις αυτές τις ανάγκες.

Οι άνθρωποι μπορούν να δημιουργήσουν άπειρες ανάγκες. Η αγορά μας έχει κυριεύσει και μας στερεί τη ζωή.

Η ανθρωπότητα χρειάζεται να εργάζεται λιγότερο, να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο και να είναι πιο προσγειωμένη. Γιατί τόσα πολλά σκουπίδια; Γιατί πρέπει να αλλάζετε συνέχεια το αυτοκίνητό σας; το ψυγείο;

Υπάρχει μόνο μια ζωή και τελειώνει. Πρέπει να της δώσετε νόημα. Αγωνιστείτε για την ευτυχία, όχι μόνο για τον πλούτο.

-Πιστεύετε ότι η ανθρωπότητα μπορεί να αλλάξει;

-Θα μπορούσε να αλλάξει. Αλλά η αγορά είναι πολύ ισχυρή. Έχει δημιουργήσει μια υποσυνείδητη κουλτούρα που κυριαρχεί στα ένστικτα μας. Είναι υποκειμενικό. Είναι ασυνείδητο. Μας έχει κάνει αχόρταγους αγοραστές. Ζούμε για να αγοράζουμε. Δουλεύουμε για να αγοράζουμε. Και ζούμε για να πληρώνουμε. Η πίστωση είναι θρησκεία. Οπότε την έχουμε πατήσει.

-Φαίνεται ότι δεν έχετε πολλές ελπίδες.

Βιολογικά, έχω ελπίδα, γιατί πιστεύω στον άνθρωπο. Αλλά όταν τα σκέφτομαι, είμαι απαισιόδοξος.

-Ωστόσο, οι ομιλίες σας έχουν συχνά ένα θετικό μήνυμα.

-Επειδή η ζωή είναι όμορφη. Με όλα της τα σκαμπανεβάσματα και τις δυσκολίες, αγαπώ τη ζωή. Και τη χάνω γιατί ήρθε η ώρα να φύγω. Τι νόημα μπορούμε να δώσουμε στη ζωή; Ο άνθρωπος, σε σύγκριση με τα άλλα ζώα, έχει την ικανότητα να βρίσκει έναν σκοπό.
Αν δεν τον βρεις αυτόν τον σκοπό, η αγορά θα σε βάλει να πληρώνεις λογαριασμούς για το υπόλοιπο της ζωής σου.
Αν τον βρεις, θα έχεις κάτι για να ζεις. Όσοι ερευνούν, όσοι παίζουν μουσική, όσοι αγαπούν τα σπορ, οτιδήποτε. Κάτι που να γεμίζει τη ζωή τους.

-Γιατί επιλέξατε να ζήσετε στο δικό σας σπίτι όταν είσαστε πρόεδρος;

Τα πολιτιστικά απομεινάρια της φεουδαρχίας παραμένουν. Το κόκκινο χαλί. Η σάλπιγγα. Στους προέδρους αρέσει να επαινούνται.
Κάποτε πήγα στη Γερμανία και με έβαλαν σε μια Mercedes-Benz. Η πόρτα ζύγιζε περίπου 3.000 κιλά. Έβαλαν 40 μοτοσικλέτες μπροστά και άλλες 40 πίσω. Ντράπηκα.
Έχουμε ένα μέγαρο για τον πρόεδρο. Είναι τετραώροφο. Για να πιεις τσάι πρέπει να περπατήσεις τρία τετράγωνα. Άχρηστο. Θα έπρεπε να το κάνουν γυμνάσιο.

-Πώς θα θέλατε να σας θυμούνται;

Σαν αυτό που είμαι: ένας τρελός γέρος.

-Αυτό είναι όλο; Κάνατε πολλά.

Κατέχω ένα πράγμα. Τη μαγεία της λέξης.
Το βιβλίο είναι η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου. Είναι κρίμα που οι άνθρωποι διαβάζουν τόσο λίγο. Δεν έχουν χρόνο.

-Στις μέρες μας οι άνθρωποι διαβάζουν πολύ από το τηλέφωνό τους.

Πριν από τέσσερα χρόνια, πέταξα το δικό μου. Με τρέλανε. Όλη μέρα μιλούσα για ανοησίες.
Πρέπει να μάθουμε να μιλάμε με τον άνθρωπο μέσα μας. Αυτός ήταν που μου έσωσε τη ζωή. Επειδή ήμουν μόνος για πολλά χρόνια, αυτό μου έμεινε.
Όταν είμαι στο χωράφι και δουλεύω με το τρακτέρ, μερικές φορές σταματάω για να δω πώς ένα μικρό πουλί φτιάχνει τη φωλιά του. Γεννήθηκε με το πρόγραμμα. Είναι ήδη αρχιτέκτονας. Κανείς δεν το δίδαξε. Γνωρίζετε το πουλί hornero; Είναι τέλειοι χτίστες.
Θαυμάζω τη φύση. Έχω σχεδόν ένα είδος πανθεϊσμού. Πρέπει να έχεις μάτια για να το δεις.
Τα μυρμήγκια είναι οι αληθινοί κομμουνιστές εκεί έξω στη φύση. Είναι πολύ μεγαλύτερα σε ηλικία από εμάς και θα μας ξεπεράσουν. Όλα τα όντα που ζουν σε αποικίες(κοινότητες) είναι πολύ δυνατά.

-Επιστρέφοντας στα τηλέφωνα: Λέτε ότι είναι υπερβολικά για μας;

Δεν φταίει το τηλέφωνο. Εμείς φταίμε δεν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε σωστή διαχείριση. Κάνουμε καταστροφική χρήση του.
Τα παιδιά κυκλοφορούν με ένα πανεπιστήμιο στην τσέπη τους. Αυτό είναι υπέροχο. Ωστόσο, έχουμε προχωρήσει περισσότερο στην τεχνολογία παρά στις αξίες.
Ωστόσο, στον ψηφιακό κόσμο περνάμε πλέον τόσο μεγάλο μέρος της ζωής μας.
Δεν μιλάμε μόνο μέσω των λέξεων. Επικοινωνούμε με χειρονομίες, με το δέρμα μας. Η άμεση επικοινωνία είναι αναντικατάστατη.

-Έχετε πει στο παρελθόν ότι δεν πιστεύετε στο Θεό. Ποια είναι η άποψή σας για τον Θεό αυτή τη στιγμή της ζωής σας;

Το εξήντα τοις εκατό της ανθρωπότητας πιστεύει σε κάτι, και αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό. Υπάρχουν ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις. Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Από πού προερχόμαστε; Πού πηγαίνουμε;
Δεν αποδεχόμαστε εύκολα το γεγονός ότι είμαστε ένα μυρμήγκι στο άπειρο του σύμπαντος. Χρειαζόμαστε την ελπίδα του Θεού γιατί θα θέλαμε να ζήσουμε.

-Πιστεύετε σε κάποιο είδος Θεού;

Όχι. Σέβομαι πολύ τους ανθρώπους που πιστεύουν. Είναι σαν παρηγοριά όταν αντιμετωπίζεις την ιδέα του θανάτου.
Διότι η αντίφαση της ζωής είναι ότι είναι ένα βιολογικό πρόγραμμα σχεδιασμένο να παλεύει για να ζήσει. Αλλά από τη στιγμή που ξεκινάει το πρόγραμμα, είσαι καταδικασμένος να πεθάνεις.

-Φαίνεται ότι η βιολογία αποτελεί σημαντικό μέρος της κοσμοθεωρίας σας.

Είμαστε αλληλοεξαρτώμενοι. Δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς τα μικρόβια που έχουμε στο έντερό μας. Εξαρτόμαστε από έναν αριθμό ζωυφίων που δεν βλέπουμε καν. Η ζωή είναι μια αλυσίδα και εξακολουθεί να είναι γεμάτη μυστήρια.
Ελπίζω ότι η ανθρώπινη ζωή θα παραταθεί, αλλά ανησυχώ. Υπάρχουν πολλοί τρελοί άνθρωποι με ατομικά όπλα. Πολύς φανατισμός. Θα έπρεπε να χτίζουμε ανεμόμυλους Κι όμως, ξοδεύουμε για όπλα.
Τι περίπλοκο ζώο είναι ο άνθρωπος. Είναι και έξυπνος και ηλίθιος..
***

Αρχική πηγή nytimes.com σε μετάφραση Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Α'] ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ. Β'] ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ. Γ'] ΤΖΩΡΤΖ ΕΛΙΟΤ. Δ'] ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ πάλι. Ε'] ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ. Καλή ανάγνωση

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί οραματιστές, ορειβάτες του υψηλού και του ωραίου, εκστασιαστές γλυκόφθαλμων οφθαλμών και μελένιων λέξεων καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα γιατί όπως σας έχω πει, έχουμε δικούς μας ανθρώπους στην Αυστραλία και στην Ιαπωνία. Έχω να σας αναγγείλω ευχάριστα νέα σήμερα, όπως καλά γνωρίζετε εκτός από CEO της ΟΚΡΑ ασκώ και το βιοποριστικό λειτούργημα του ΜΑΝΑΤΖΕΡ μ' αυτή την ιδιότητα λοιπόν τον ερχόμενο ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ εκτός απροόπτου, θα επισκεφθώ την Αυστραλία, λίγες μέρες πριν έλαβα μία πρόσκληση από την ομάδα της ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ YOYNG BOYS όπου με καλούν να παραβρεθώ στον αγώνα που θα δώσουν στην έδρα τους ως τιμώμενο πρόσωπο λόγω της πρότασης που τους είχα κάνει -και εισακούσθηκα ευτυχώς γι' αυτούς - του μεγάλου ταλέντου JHON GOUBINAS τον οποίον έχουν εντάξει στην ομάδα τους και από τότε έχουν μόνο νίκες. ΟΙ Αυστραλοί δεν ξεχνούν και δεν είναι αχάριστοι γι' αυτό με κάλεσαν να παραβρεθώ στην μεγάλη γιορτή που θα ετοιμάσουν για να γιορτάσουν τα 50 χρόνια της ομάδας τους. Επειδή το ταξίδι είναι πάρα πολλές ώρες, περίπου 18 ώρες στον αέρα και η Λόλα μου το ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται ζωντανή να έρθει μαζί μου, σκέφτηκα να πάρω τον Γκοτζιό. Ο Γκοτζιό λοιπόν θα με συνοδεύσει σ' αυτό το μακρινό ταξίδι μιας και όταν ήταν μικρός του είχα τάξει πως θα τον πάρω μαζί μου σε κάποιο μακρινό ταξίδι, να λοιπόν που ήρθε η ώρα. Μ' αυτά και με τ' άλλα που δεν λέγονται σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Πάμε λοιπόν στο πρώτο θέμα της ανάρτησης.

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΣΑΙ.

Υπάρχει λόγος που είσαι διαφορετική/ος.

Ένα σχολείο είναι η Ζωή. Δε χρειάζεται να «μένεις στην ίδια τάξη», από φόβο μη χάσεις τους αγαπημένους σου.

Η αγάπη μεταξύ σας, δε χάνεται επειδή ξέρεις περισσότερα, ούτε επειδή πήγες παρακάτω, στην «επόμενη τάξη».

Δίδαξε τον κόσμο πώς να γίνει καλύτερος, με το παράδειγμά σου.

Κάποιοι θα σε καταλάβουν, κάποιοι θα σου πουν μπράβο, κάποιοι θα σε μιμηθούν, κάποιοι θα σε χλευάσουν, κάποιοι θα θυμώσουν ακόμα.

ΕΣΥ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.

Οι αντιδράσεις τους, δεν αντικατοπτρίζουν αυτό που νιώθουν για σένα, αλλά αυτό που νιώθουν για τον εαυτό τους, σχετικά με την αλλαγή. Κάθε καινούργια ιδέα, συμπεριφορά, στάση ζωής, ταράζει τα νερά των γύρω. Αν κάποιος δε θέλει να ξεβολευτεί, τώρα, θα αντιδράσει.

ΕΣΥ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.

Καμιά εξέλιξη στην ανθρωπότητα δεν ήρθε μέσα από αυτά που θεωρούνταν δεδομένα. Φαντάσου να υποχωρούσε ο Γαλιλαίος (έλεγε η Γη κινείται γύρω από τον ήλιο… και είχε δίκιο!, ενώ για την εποχή του θεωρούνταν ακραία και αιρετική άποψη).

ΓΙ’ ΑΥΤΟ, ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ. Ακόμα κι αν φαίνεται ότι όλοι έχουν δίκιο, αλλά εσύ ΝΙΩΘΕΙΣ ότι κάτι άλλο συμβαίνει.

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.

Ψάξε. Ερεύνα. Προκάλεσε κάθε σύστημα, αρχή ή πεποίθηση. Και πήγαινε παρακάτω. Η αρχή της γνώσης είναι η ερώτηση.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ. Κανείς δεν έμαθε, ό,τι νόμιζε ότι ήδη ήξερε.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ. Συνέχισε ακόμα και αν όλοι σε θεωρούν τρελό/τρελή

Γιατί θέλει και μια δόση τρέλας, εδώ που τα λέμε, για να πας κόντρα στις νόρμες και τα δεδομένα του μυαλού σου.

Με στεγανά δεν προχώρησε κανείς.

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ

Να αναρωτιέσαι… να ψάχνεις απαντήσεις. Αν κάτι νιώθεις ότι «δεν πάει καλά»… τότε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ.

Εμπιστέψου την εσωτερική σου φωνή. Μη τη θυσιάζεις για να τα έχεις καλά με όλους. Δε χρειάζεται.

Μπες στον ποταμό της ζωής και χάραξε την δική σου πορεία. Μη τη θυσιάζεις γιατί άλλοι είναι ειδήμονες και πώς είναι δυνατόν εσύ να ξέρεις καλύτερα. Κι όμως είναι. Αν όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες, ηγέτες, καλλιτέχνες, άνθρωποι που έφεραν αλλαγή στον κόσμο μας, σκέφτονταν έτσι, δε θα είχαν κάνει τίποτα. Μην θυσιάζεις την Ψυχή σου για όσους δεν το αξίζουν.

Χόρτασε ο κόσμος ανώφελες θυσίες!

Ηγέτες θέλει.

Πραγματικούς. Από αυτούς που δεν κοιτούν το προσωπικό συμφέρον, αλλά θέλουν να βάλουν το λιθαράκι τους, για να πάει αυτός ο κόσμος μισό βήμα μπροστά.

Τέτοιος ηγέτης, υπάρχει μέσα στον καθένα μας!

Σε εσένα που φροντίζεις τα ζώα…

σε εσένα που κάνεις εθελοντισμό κάθε είδους…

σε εσένα που νοιάστηκες…

σε εσένα που δε γύρισες τη μούρη σου από την άλλη…

σε εσένα που έδωσες το χέρι…

σε εσένα που βοήθησες κάποιον να ονειρευτεί,

σε σένα βοήθησες κάποιον να περάσει απέναντι…

σε εσένα που έδωσες τη θέση σου στο λεωφορείο…

σε εσένα που περίμενες υπομονετικά στην ουρά σου και δε χώθηκες, από σεβασμό, όχι επειδή είσαι αργόσχολος…

σε εσένα που λες καλημέρα και φωτίζεις με χαμόγελο τη μέρα κάποιου,

ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ…

Τέτοιους ανθρώπους νόμιζε πως άφησε πίσω του ο Χριστός, ας μην τον διαψεύσουμε.

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε.

=====================

Β'] ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ

'Ερωτας τα φωνήεντα και τα σύμφωνα. 

Ο παλμός των λέξεων. Η τρικυμία της φωνής.

'Ερωτας

- Η ανάσα, η φωνή

- - Ο ήχος που μαγνητίζει, μαγνητίζεται, στρογγυλεύεται, γίνεται ρόδα, ακτίνα, διάμετρος, κύκλος που μεταφράζεται σε φωνήεντα, σε σύμφωνα.

- Ο άνεμος στα μαλλιά της πορτοκαλιάς

- - Το δαγκωμένο φεγγάρι 

- Η φευγαλέα ματιά γεμάτη υποσχέσεις

- - Τα Μούσκλα που βυζαίνουν το γάλα της πέτρας

- Το θυμάρι όπου φλερτάρουν μέλισσες στους κλώνους του

- - Το αχ των τραγουδιών

- Η Κρήτη, ως περισπωμένη της Ελλάδας

- - Οι σπαθιές των γλάρων

- Το λουλούδι που ανθίζει στης ασφάλτου τη χαραμάδα

- - Ο ερχομός των χελιδονιών

- Η παρέλαση των κύκνων και των ερωδιών

- - Η αστρομέρια, η μπουκαμβίλια, η τριανταφυλλιά, ο βασιλικός, οι μολόχες, τα πελαργόνια.

- Το άφιλτρο φιλί της Μούσας.

- 'Ερωτας ο "ναός" της έλξης όπου προσκυνητής το κάθε πλάσμα σπεύδει.

====================

Γ'] ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΤΖΩΡΤΖ ΕΛΙΟΤ

Τζώρτζ Έλιοτ,  (Τζ. Έλιοτ είναι το λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Μαίρης Ανν Έβανς).

Δεν θα βρέξει ποτέ τριαντάφυλλα. Αν θέλουμε να έχουμε περισσότερα τριαντάφυλλα, πρέπει να φυτέψουμε περισσότερες τριανταφυλλιές.

Υπέροχο φθινόπωρο!

Αν ήμουν πουλί θα πετούσα γύρω από τη γη ψάχνοντας για διαδοχικά φθινόπωρα.

(Αφιερωμένο στους λάτρεις του Φθινοπώρου).

Ευλογημένος να ‘ναι εκείνος που μη έχοντας τίποτε να πει, απέχει από το να μας δώσει λεκτικές αποδείξεις για το γεγονός αυτό.

Φόρα ένα χαμόγελο και θα έχεις φίλους. Φόρα ένα κατσούφιασμα και θα έχεις ρυτίδες.

Τα ζώα είναι τόσο καλόβουλοι φίλοι... δεν ρωτάνε καθόλου ερωτήσεις και δεν κάνουν καθόλου κριτική.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος.

=====================

Δ'] ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ.

🚨🚨🚨

Εν αναμονή μιας βροχής που ακόμα τα κουσκουσιάρικα σύννεφα δεν έχουν αποφασίσει για την ποσότητα και την διάρκεια στη σύσκεψη που κάνουν από το πρωί στο Κερκέτιον όρος (πρώην Κόζιακας) σου στέλνω λίγες σταλαγματιές ευεργετικής ποίησης.

Ενείτε

Αινείτε τον έρωτα πρωτίστως!

Αινείτε

Τον φέροντα τον υετό και το πυρ των ψυχών!

Αινείτε

Τον σκαπανέα, που φλόγα πρόθυμη και θρυαλλίδα εύφλεκτη ανακαλύπτει για κάθε σώμα!

Αινείτε

Τον αφέτη των οπωροφόρων δακρύων!

Αινείτε

Τον επινοητή των χορδών και των οργάνων, της μέλπουσας φωνής και των απ' αρχής της χτίσεως χορούς!

Αινείτε

Το νόημα της ζωής!

Αινείτε

Τον πλαστουργό του πρώτου ασπασμού και της άχραντης συνουσίας των εμβίων.

Αινείτε

Τον γητευτή, που στεφανώνει το πλεόνασμα του πνεύματος με τον κατακλυσμό του λόγου!

Αινείτε

Την ομορφιά της φύσης!

Αινείτε

Τους καλοπροαίρετους τους δημιουργικούς και τους ευγενικούς!

Αινείτε

Τους κεραυνούς των ελκυστικών οφθαλμών!

Αινείτε 

Τις Νεράιδες των ονείρων μας!

Αινείτε 

Την καλοσύνη των υπέροχων φίλων!

Αινείτε 

Ό,τι είναι για σας σημαντικό, δίκαιο και ουσιαστικό!

====================

Ε'] ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Η θάλασσα.

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.

Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –

μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,

γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,

ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.

Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια

Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.

Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα

Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

🥁🎷🎻🎨

Ο φωτογράφος.

Σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γειτονιὰ

σ᾿ αὐτὰ ἐδῶ τὰ μερὴ

στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι,

ὁ φωτογράφος θά ῾πρεπε

νὰ ἤτανε ξεφτέρι

νά ῾ταν τεχνίτης, μερακλὴς

κι ἀπ᾿ ὀμορφιὰ νὰ ξέρει.

Σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γειτονιὰ

ἂς ἤμουν φωτογράφος

νὰ ὑπηρετῶ τὴν ὀμορφιὰ

μὲ τέχνη καὶ μὲ πάθος.

Νά ῾ρχοντ᾿ ὀμορφοκόριτσα

καὶ λαϊκὲς παρέες

νὰ παίρνουν πόζες ὄμορφες

καμαρωτὲς κι ὡραῖες

γιὰ κάθε γούστο και στιγμή,

Μα καὶ για ἑβδομαδιαῖες.

Ντι.Χρι.

Σε χαιρετώ με σεβασμό κ.ο.μ.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Α] Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΟΚΡΑ. Β] ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑ'Ι' Όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα. Γ'] ΓΟΥΕΗΝ ΝΤΥΕΡ Αδρανοποιήστε Όταν. Δ'] ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒΟΣ. Ε'] ΣΕΞΠΙΡ. Καλή ανάγνωση.

Φίλες και Φίλοι αγαπητά ενεργά και φίλα προσκείμενα προς ένταξη μέλη της ΟΚΡΑ καλησπέρα, επειδή από αρκετά μέλη προς ένταξη και ειδικότερα από τον Θεόφραστο, τον Δευκαλίωνα, τον Απόλλωνα, την Πανδώρα και όχι μόνο δέχθηκα πολλές ερωτήσεις  σχετικά με τον κώδικα της ΟΚΡΑ, για πρώτη σας  παρουσιάζω πιο κάτω τον κώδικα που φέρει την ονομασία ''ΣΑΝΕΝΑΚ''. Είναι ο κώδικας αυτοπειθαρχίας που θα πρέπει να υιοθετήσει το κάθε μέλος και να τον κάνει ''κτήμα του'' προς όφελος όλων των μελών αλλά και γενικότερα ως στάση ζωής. 

Ο Κώδικας της ΟΚΡΑ των υποψηφίων μελών προς ένταξη
Κώδικας Αυτοπειθαρχίας

1) Κανένας δεν πρέπει να αποκλίνει από τον δρόμο της αρετής.

2) Κανένας δεν πρέπει να παραδίδεται στην ηδονή χωρίς μέτρο.

3) Κανένας δεν πρέπει να είναι μεροληπτικός, παρτάκιας ταχαμουτζής και αχάριστος.

4) Κανένας δεν πρέπει να είναι υπέρμετρα εγωιστής παρά μόνο στα όρια της δημιουργίας.

5) Κανένας δεν πρέπει να κάνει κάτι που θα προκαλέσει τη μετάνοια.

6) Κανένας δεν πρέπει να θυμώνει απέναντι στην δίκαια δικαιοσύνη.

7) Κανένας δεν πρέπει να θρηνεί υπέρμετρα για πάντα τον χωρισμό του με άλλους.

8) Κανένας δεν πρέπει να κρύβει την δυσαρέσκειά του εναντίον άλλων και να είναι τάχαμ και δήθεν.

9) Κανένας δεν πρέπει ν' αφήνει την καρδιά του να ταλαντεύεται από τρυφερά αισθήματα χωρίς μέτρο.

10) Κανένας δεν πρέπει να αγαπά ή να μην αγαπά πράγματα για προσωπικούς λόγους συμφέροντος.

11) Κανένας δεν πρέπει να απωθεί - στερεί την ζεστασιά της οικογένειας και των φίλων.

12) Κανένας δεν πρέπει να καταστρέφει τον ουρανίσκο (με περιττά φαγητά).

13) Κανένας δεν πρέπει να αγαπά τα άχρηστα εξαρτήματα της απληστίας.

14) Κανένας δεν πρέπει να χάνει τον χρόνο του με τους βλάκες γιατί η βλακεία είναι ακατανίκητη.

15) Κανένας δεν πρέπει να φοβάται ν' αντιμετωπίσει τον θάνατο όταν έρχεται στην ώρα του και αθόρυβα.

16) Καθένας πρέπει να σέβεται τους θεούς τού μυαλού του αλλά να μην βασίζεται πάνω τους.

17) Κανένας δεν πρέπει να παρεκκλίνει από τον δρόμο της αρετής, της φιλοκαλίας, της προσφοράς και του εθελοντισμού.

18) Κανένας δεν πρέπει γίνεται μέλος της ΟΚΡΑ αν πρώτα δεν έχει καταλάβει τι σημαίνει συνεργασία, παιδεία, ποίηση, πολιτισμός, σεβασμός, αλτρουισμός, και αν δεν έχει διαβάσει τουλάχιστον δύο βιβλία του συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλου.

=====================

Β' ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑ'Ι'.

Για όλα αυτά που συχνά θεωρούμε δεδομένα.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ που είμαι ακόμα εδώ.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ που είμαι καλά εγώ και τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Ξέχασα να Σου πω ευχαριστώ που έχω δυο πόδια και με πάνε όπου θέλω.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ που τα δυο μου χέρια πιάνουν ό,τι  μου ανήκει.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ που είναι καλά τα παιδάκια μου.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ που έχω παιδάκια.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ για την υπέροχη χώρα όπου ζω.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ που και σήμερα το ψυγείο μου έχει φαγητό.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ για τα δυο μου μάτια που παρά την έναρξη της ωχράς κηλίδας συνεχίζω να βλέπω.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ για το ζεστό κρεβάτι που με περιμένει στο τέλος κάθε δύσκολης μέρας.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ για κάθε ανάσα μου, που συχνά θεωρώ δεδομένη.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ που με έμαθες να αγαπάω.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ που είσαι πάντα εκεί για μένα.

Ξέχασα να πω ευχαριστώ που έγινα μέλος της ΟΚΡΑ και της ΛΟΓ.

Κι ας μην ξέρω το όνομά σου.

Κι ας μην ξέρω καν ποιος/α είσαι.

Κι ας μην ξέρω τίποτε άλλο για Σένα.

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες να λέω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Σε ευχαριστώ που μου έδωσες και την επιλογή να μην το λέω.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος.

=====================

Γ'] ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΤΟΥ ΓΟΥΕΗΝ ΝΤΥΕΡ

Καλησπέρα σε σένα και σ.ο.τ.α. Από τον φίλο του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου Γουέην Ντύερ έλαβα το πιο κάτω κείμενο με την παράκληση να σας το κοινοποιήσω.

"Αγαπητέ Επίκουρε καλημέρα, θα ήθελα να συμβάλω κι εγώ με τον τρόπο μου στον πλουραλισμό του ιστολογίου σας γι' αυτό σας παρακαλώ να δημοσιεύσετε το πιο κάτω κείμενο.

Σας ευχαριστώ".

Ακολουθεί το κείμενο.

Αδρανοποιήστε όταν:

Δεν μπορείτε να μιλήσετε τρυφερά στο/στη σύζυγό σας, στις φίλες σας, στους φίλους σας και στα παιδιά σας, έστω κι αν το θέλετε.

Αδρανοποιήστε όταν:

Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε κάτι που σας ενδιαφέρει πολύ ίσως από κάποιες φανταστικές φοβίες.

Αδρανοποιήστε όταν:

Δεν κάνετε έρωτα συχνά, ενώ θα το θέλατε.

Αδρανοποιήστε όταν:

Κάθεστε όλη μέρα στο σπίτι βυθισμένοι σε μελαγχολικές σκέψεις με αποτέλεσμα να σας χτυπήσει την πόρτα η κατάθλιψη.

Αδρανοποιήστε όταν:

Δεν ασχολείστε με σπορ, ή άλλες ευχάριστες δραστηριότητες, εξαιτίας κάποιων συναισθημάτων βαριεστημάρας.

Αδρανοποιήστε όταν:

Δεν μπορείτε να συστηθείτε σε κάποιο πρόσωπο που σας γοητεύει γιατί απλά δεν τολμάτε.

Αδρανοποιήστε όταν:

Αποφεύγετε να μιλήσετε σε κάποιον ενώ συνειδητοποιείτε ότι μια απλή χειρονομία θα βελτίωνε τη σχέση σας.

Αδρανοποιήστε όταν:

Δεν μπορείτε να κοιμηθείτε επειδή κάτι σας απασχολεί, κάτι που το σωστό θα ήταν να το μοιραστείτε με φίλους ή με τους ειδικούς.

Αδρανοποιήστε όταν:

Ο θυμός σας, σας εμποδίζει να σκεφτείτε καθαρά, γι' αυτό καλό θα είναι να βουτάτε τη γλώσσα στο μυαλό δύο φορές πριν θυμώσετε.

Αδρανοποιήστε όταν:

Λέτε κάτι προσβλητικό σε κάποιον που αγαπάτε με αποτέλεσμα να τον πληγώσετε, παρ' αυτά ποτέ δεν είναι αργά να του ζητήσετε συγγνώμη.

Αδρανοποιήστε όταν:

Κάνετε γκριμάτσες ή είστε τόσο νευρικοί ώστε δεν ενεργείτε με τον τρόπο που θα προτιμούσατε.

Αδρανοποιήστε όταν:

Σας δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθείτε την Επίδαυρο, την Πνύκα, το Μουσείο της Ακρόπολης και το Ηρώδειο και δεν το κάνατε; Κακό του κεφαλιού σας.

Αδρανοποιήστε όταν:

Ξεχνάτε να πείτε καλημέρα στο πουλί σας, στη γάτα σας, στο σκύλο σας, στους γείτονες και ειδικότερα στον εαυτό σας που σας κοιτάζει με συμπάθεια μέσα από τον καθρέπτη. Γιατί άραγε;

Αδρανοποιήστε όταν:

Επιτρέπετε στους αχάριστους, στους τοξικούς και στους δήθεν να προσβάλουν την αισθητική σας; Απομακρυνθείτε πριν να είναι αργά.

Αδρανοποιήστε όταν:

Δεν υιοθετείτε την καλή παρέα, τα συμπόσια στον κήπο του Επίκουρου και του Ασκληπιού, την πεζοπορία, την ποίηση, τις γαστρονομικές και ταξιδιωτικές προτάσεις της Αφροδίτης.

Η αδρανοποίηση δημιουργεί ένα βαθύ αυλάκι. 

Κυριολεκτικά όλα τ' αρνητικά συναισθήματα καταλήγουν σε κάποιο βαθμό αυτοαδρανοποίησης κι αυτό από μόνο του αποτελεί μια γερή δικαιολογία, για να εξαλείψετε ολότελα την αδρανοποίηση από τη ζωή σας.

ΓΟΥΑΙΗΝ ΝΤΥΕΡ.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος.

=====================

Δ'] ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Κώστας Ακρίβος: «Το σχολείο έχει εξελιχθεί σε ένα πάρκινγκ μαθητών»

Ο συγγραφέας και φιλόλογος Κώστας Ακρίβος γεννήθηκε το 1958 στις Γλαφυρές Μαγνησίας. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων. Από το 1983 μέχρι το 2017 δίδαξε φιλολογικά μαθήματα στο γυμνάσιο και στο λύκειο.

Ως φιλόλογος σε δημόσια σχολεία της Ελλάδας για τριάντα τέσσερα χρόνια, πώς κρίνετε το επίπεδο των μαθητών στο πεδίο των ιστορικών γνώσεων;

Χωρίς να επιδιώκω να ακουστώ αφοριστικός και ισοπεδωτικός, θεωρώ ότι τα παιδιά στο σχολείο δεν μαθαίνουν κυριολεκτικά τίποτα. Καθημερινά έρχονται σε επαφή με ένα απαρχαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα με ακανθώδη, νευραλγικά παιδαγωγικά προβλήματα, τα οποία περιλαμβάνουν τα σχολικά βιβλία, τον τρόπο διδασκαλίας αλλά και το εκπαιδευτικό προσωπικό.

Δυστυχώς, έχουμε παραμείνει αρκετά χρόνια πίσω, με αποτέλεσμα κανένα παιδί να μη βρίσκει τίποτα το ελκυστικό και το δημιουργικό στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τόσα χρόνια αντιλαμβάνομαι ότι απουσιάζει πλήρως ό,τι είναι ικανό και πρόσφορο να κερδίσει το ενδιαφέρον των μαθητών. Τα τελευταία χρόνια δίδασκα παιδιά της Α’ Γυμνασίου, αν και τις περισσότερες φορές έκανα μάθημα σε τάξεις του λυκείου, και συνειδητοποίησα ότι μπροστά μου είχα έναν διαφορετικό κόσμο. Τα παιδιά διακατέχονται από ενδιαφέροντα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που τους προσφέρει το σχολείο.

Ειδικότερα, η διδασκαλία πραγματοποιείται με παραθετικά γεγονότα, πολυάριθμες ημερομηνίες, γενικές διαπιστώσεις και κρίσεις, με αποτέλεσμα να μη διατηρούν στο μυαλό τους καμία χρήσιμη πληροφορία. Το ίδιο συμβαίνει με τα μαθήματα της Ιστορίας και της λογοτεχνίας, τα οποία διδάσκονται εντελώς αποσπασματικά, χωρίς να αποκτούν ολοκληρωμένη πληροφόρηση. Αν στη λογοτεχνία, για παράδειγμα, δεν θεσπιστεί η διδασκαλία ολόκληρου βιβλίου στο γυμνάσιο και στο λύκειο και εξακολουθεί να γίνεται με αποσπάσματα από λογοτεχνικά έργα, είναι βέβαιο ότι το μάθημα θα απαξιώνεται συνεχώς.

Κάποτε η σύζυγός μου, η οποία είναι επίσης φιλόλογος, όταν αναφέρθηκε στην ετήσια εκδρομή του σχολείου, η οποία θα γινόταν στο νησί της Σκιάθου, άκουσε έναν μαθητή να λέει: «Ωραία, θα δούμε και το σπίτι του Παπακαλιάτη…». Έπαθε σοκ. Θλίβομαι, επειδή η διδασκαλία έχει αποπροσανατολιστεί από τον κεντρικό πυρήνα της και εξαιτίας της αποστήθισης ή της παπαγαλίας έχει οδηγηθεί σε εσφαλμένες κατευθύνσεις. Ποτέ δεν καταφέραμε να στείλουμε τα παιδιά μας στο βιβλιοπωλείο. 

=====================

Ε'] ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΣΕΞΠΙΡ

Έτσι είναι,αν έτσι νομίζετε, ή έτσι νομίζετε, επειδή έτσι είναι;)

Άμα σου λείπουν τα λεφτά, ακόμα και η ευτυχία σου/

περνάει στα κλεφτά./

Ενόσω η ζωή κυλάει θλιβερά, οι έγνοιες σε πνίγουν, σου γίνονται θηλιά./

Στην τσέπη κάποιου αν ο Παράς ηχεί και κουδουνίζει, έχει την πολυτέλεια την μοίρα του να ορίζει./

Δύναμη και αγάπη φέρνει ο παράς και ό,τι θέλεις έχεις και δεν χολοσκάς./

Όταν το τίποτα με το τίποτα του γάμου τα δεσμά ενώσουν, πολύ μικρό το άθροισμα, δύσκολο να στεριώσουν./

Όποιος στο τραπέζι αγάπη μόνο βρει τόνε κόφτει η πείνα και .... αναχωρεί./

Μακάρι η τύχη πάντοτε να σας χαμογελάει, τους κόπους σας να οδηγεί και να σας, ευλογάει./

Με την αγάπη αγκαλιά, στη τσέπη το χρυσάφι, χρόνια πολλά θα ζήσετε, που δεν θα πάνε στράφι./

Δούλος σου η περιουσία σου που σε υπηρετεί, τα φράγκα είναι δύναμη, άμα έχουν προοπτική./

Ρόκκο, απόσπασμα από την όπερα ΦΙΝΤΕΛΙΟ.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Υ.Γ. Στην όμορφη παρέα του Κιάτου στέλνουμε τους χαιρετισμούς του Δ.Σ. της ΟΚΡΑ.

Υ.Γ. 2 Στην απαράμιλλη φίλη μας, την Αφροδίτη της καρδιάς μας στέλνουμε την αγάπη μας και ένα μεγάλο ευχαριστώ για το ενδιαφέρον της.

Υ.Γ. 3 Στην παρέα των φίλων μας της Λυσαβόνας, του Λονδίνου, και της Ιρλανδίας ευχόμαστε να περνάνε καλά και τους περιμένουμε πως και πως να μας διηγηθούνε ιστορίες από την εκεί παραμονή τους και φυσικά την συνάντησή τους με τα κλιμάκια της ΟΚΡΑ.

Υ.Γ. 4 Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι νωρίς και όσο η ωχρά κηλίδα θα σας επιτρέπει να παρατηρείτε τις ομορφιές που υπάρχουν γύρω σας.

Dr ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΡΟΥΣΟΣ Μία μόνο ματιά, ακόμα και στο πιο σύντομο βιογραφικό του ακαδημαϊκού Γεωργίου Χρούσου, προκαλεί κυριολεκτικά ίλιγγο.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα σήμερα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στο ιστολόγιό μας τον κορυφαίο Έλληνα καθηγητή κ. ΓΕΩΡΓΙΟ ΧΡΟΥΣΟ, διαβάστε παρακαλώ τις τρεις συνεντεύξεις και ίσως σας βοηθήσουν πικοιλοτρόπως. Τον κ. ΧΡΟΥΣΟ είχαμε τη χαρά να τον φιλοξενήσουμε στα Τρίκαλα καλεσμένος του Φ.Ι.ΛΟ.Σ όταν ήταν πρόεδρος η κ. ΝΑΥΣΙΚΑ ΜΟΥΛΑ και γραμματέας η κ. ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ. Πάμε λοιπόν στις συνεντεύξεις. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Τον κ. Χρούσο είχα την τιμή και τη χαρά να τον συναντήσω στο συνέδριο των Επικούρειων που έγινε στον Γέρακα και με το που του έκανα την πρόταση για να μιλήσει στα ΤΡΙΚΑΛΑ την αποδέχθηκε αμέσως. Γνωστός γιατρός, ψυχολόγος, όταν έμαθε πως τελικά θα πάει στα Τρίκαλα για να μιλήσει είπε στην μητέρα του: Μάνα πλάκα μου κάνεις; Ο καθηγητής ΧΡΟΥΣΟΣ είναι παγκοσμίως ο πιο περιζήτητος ομιλητής στον κόσμο κι εσύ μου λες πως θα έρθει στα Τρίκαλα; Κι όμως ήρθε αγαπητέ Πυλάδη. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς.

Το βιογραφικό του δρος Γεωργίου Χρούσου σε κάνει να σαστίζεις: πανεπιστημιακός, ερευνητής, μέχρι πρότινος διευθυντής της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του ΕΚΠΑ (συνταξιοδοτήθηκε πριν από λίγες ημέρες), έχει συγγράψει πάνω από 800 πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες και το έργο του έχει αναφερθεί διεθνώς σε πάνω από 135.000 επιστημονικές δημοσιεύσεις. Σύμφωνα με το Institute of Scientific Information, είναι ένας από τους πιο υψηλά αναφερόμενους επιστήμονες στον κόσμο όχι μόνο στην Κλινική Ιατρική, αλλά και στη Βιολογία και Βιοχημεία, και ο υψηλότερα αναφερόμενος κλινικός παιδίατρος ή ενδοκρινολόγος παγκοσμίως. Ο κ. Χρούσος έχει αναγνωρισθεί και για την έρευνά του στο Σύστημα του Στρες.
«Πότε προλάβατε;» τον ρωτώ με απορία ενώ έχω χρειαστεί μερικά λεπτά για να ολοκληρώσω μεγαλοφώνως την ανάγνωση και μόνο τίτλων σπουδών και διακρίσεων. Χαμογελά. «Στην Ιατρική δουλεύω από 25 χρόνων. Είμαι 67. Είχα την τύχη να προσληφθώ από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, τα οποία είναι τα μεγαλύτερα κέντρα έρευνας στον κόσμο. Είναι η Μέκκα της βιοϊατρικής έρευνας. Σε αμείβουν φυσικά για να ασχοληθείς με αυτό που σου αρέσει». «Και σε αξιολογούν», προσθέτω. «Κάθε τρεις μήνες!» απαντά. «Μου έχει τύχει διευθυντής να ζητάει κάθε τρεις μήνες να δει τι έχουμε προσθέσει στο βιογραφικό... Η έρευνα όμως είναι σαν την τέχνη.

Ικανοποιεί τον άνθρωπο και του γίνεται συνήθεια. Είναι “εθιστική”. Από εκεί άρχισα, συνέχισα και τώρα με αυτό θα ασχοληθώ». Παράλληλα, ο κ. Χρούσος, ενώ ανέβαινε τα σκαλοπάτια της ακαδημαϊκής ιεραρχίας, δημιούργησε οικογένεια με την οφθαλμίατρο καθηγήτρια δρα Γεωργία Χρούσου, αποκτώντας τρεις κόρες, οι οποίες ζουν στο εξωτερικό: «Την πρώτη δεν τη γνώρισα καλά. Μεγάλωσε χωρίς να το καταλάβω. Είναι τώρα 38 (έχει δύο παιδάκια), έχει σπουδάσει business και δούλεψε στον Λευκό Οίκο την περίοδο Ομπάμα. Ήταν υπεύθυνη ενός τμήματος για την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Η δεύτερη είναι 35 και είναι γιατρός και η τρίτη 30 και είναι αρχιτέκτονας».
– Πόσο ζήσατε στην Αμερική;
– Είκοσι επτά χρόνια.
– Γιατί επιστρέψατε το 2001;
– Δεν είχα το αίσθημα της προσφοράς στην Αμερική. Είναι τόσο μεγάλη η χώρα και τόσο πολλοί οι καλοί που δεν έχεις το αίσθημα ότι προσφέρεις. Δουλεύεις για τον εαυτό σου. Εδώ, πράγματα που εκεί θεωρούνται δεδομένα, είναι καινούργια. Δηλαδή μπορείς να εισάγεις στην Ελλάδα νεωτερισμούς που για την Αμερική δεν είναι, πλέον.
– Τώρα, σκέφτεστε, ίσως, να ξαναγυρίσετε εκεί;
– Στην Αμερική είμαι ομότιμος και έχω θέση στο Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν. Μπορώ να πάω όποτε θέλω και να διδάξω ή να κάνω έρευνα. Συνεπώς τώρα που τελειώνω εδώ, θα μπορώ να επανέλθω και στην ακαδημαϊκή καριέρα μου στην Αμερική ή αλλού στην Ευρώπη. Μου αρέσει όμως εδώ. Το κλίμα, οι άνθρωποι. Εχει μια πολυχρωμία και η κοινωνία και η δουλειά στη χώρα μας.
– Η αριστεία είναι μοχλός για την εξέλιξη μιας κοινωνίας;
– Ολη η πρόοδος που έχουμε οφείλεται σε εφευρέσεις από ανθρώπους. Αυτός που ανακάλυψε τη φωτιά ήταν σούπερ άριστος! Το ίδιο κι αυτός που ανακάλυψε τον τροχό ή το σπίτι. Αριστεία σημαίνει και δημιουργικότητα. Είναι μεν παραγωγός άγχους αλλά τη χρειαζόμαστε. Είναι ευ-στρες η αριστεία. Εχει σημασία η ηλικία του καθενός και σε ποια φάση της ζωής του βρίσκεται. Το πολύ άγχος είναι από τα 15 μέχρι τα 40-45. Μετά, απότομα, ελαττώνεται γιατί έχεις αυτοταυτοποιηθεί. Έχεις κατανοήσει, έχεις μάθει. Το συναίσθημα βελτιώνεται στη μέση ηλικία.
– Ορίστε μου την αριστεία.
– Να είσαι ανταγωνιστικός και δημιουργικός. Να έχεις την ικανότητα να δημιουργείς στο περιβάλλον σου. Η επίδραση του σχολείου, στα 5 ή 6 χρόνια ενός παιδιού, ξεκινάει αργά. Ηδη έχουν γίνει μεγάλες αλλαγές στον εγκέφαλο. Η καλύτερη επένδυση των γονιών είναι η κύηση και τα πέντε πρώτα χρόνια. Η ενασχόληση των γονιών με το παιδί είναι πολύ σημαντική. Εκτός από αγάπη και τρυφερότητα, πρέπει να τους παρέχουν θετικά ερεθίσματα. Να καταλάβουν τι σημαίνει η σωστή μάθηση για τα παιδιά τους. Η μάθηση φέρνει ευχαρίστηση στον άνθρωπο. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν μαθαίνουμε κάτι καινούργιο αισθανόμαστε ευχαρίστηση. Το ήξερε και ο Πλάτων.
Ελεγε: «επιστήμη ποιητική ευδαιμονίας». Η ευδαιμονία δεν είναι απλώς η ευτυχία. Είναι ένα συναίσθημα που νιώθεις μετά τα 40-45. Ενα παιδί, όπως πίστευε και ο Αριστοτέλης, δεν μπορεί να είναι ευδαιμονικό. Μπορεί να είναι ευτυχισμένο.
– Οι κακοποιήσεις μικρών παιδιών αυξάνονται, μαζί με τη νοσηρότητα της οικογένειας, το μπούλινγκ. Το παιδί πολιορκείται από κινδύνους.
– Το να κακοποιείς ένα παιδί είναι τεράστιο κακούργημα. Η πιθανότητα να μην πάει καλά στη ζωή του είναι πολύ μεγάλη. Η μόνη θεραπεία είναι η παιδεία των ανθρώπων. Η καλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει μια κοινωνία είναι στις εγκύους και στα πέντε πρώτα χρόνια ενός παιδιού. Το πώς αισθάνεται μια μητέρα επηρεάζει το έμβρυο και το παιδί, το οποίο ξεκινάει τη ζωή του με προίκα, μεγαλύτερη ή μικρότερη.
Δεν βρίσκεις εύκολα στις ΗΠΑ γιατρούς που σκίζονται για τον ασθενή
– Κλείνετε έναν επαγγελματικό κύκλο. Τι θα σας λείψει, τι αφήνετε με ανακούφιση;
– Το αφήνω με ανακούφιση γιατί είναι μια βαριά διανοητική και συναισθηματική δουλειά. Eχεις να κάνεις με ανθρώπους, προβλήματα, διλήμματα, πρέπει να λύνεις καταστάσεις που αφορούν τους εργαζομένους και τις οικογένειες των ασθενών.
Θα μου λείψουν οι νέοι άνθρωποι, ειδικευόμενοι, φοιτητές. Σκοπεύω βέβαια να επιβλέψω δύο, τρεις διδακτορικές διατριβές και να τις παρακολουθήσω. Θα συνεχίσω έτσι το ερευνητικό μου έργο, αλλά θα κρατήσω και την επαφή μου με τους νέους. Πολλές ιδέες προέρχονται από τους νέους ανθρώπους.
– Στο ελληνικό πανεπιστήμιο, το επίπεδο βελτιώνεται ή παραμένει στάσιμο;
– Εχει παραμείνει στάσιμο μάλλον. Η συμπεριφορά των φοιτητών δεν έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια. Αναστατώνεται το σύστημα διδασκαλίας και μάθησης κάθε τόσο με τις καταλήψεις.
Στην Ιατρική, επιπλέον, χάνονται και υλικά που είναι ανεκτίμητα, όπως ανθρώπινα κύτταρα, τα οποία χρειάζονται παρακολούθηση, θρεπτικά υλικά. Χάνονται έτσι χιλιάδες ευρώ. Αλλά τα ελληνικά πανεπιστήμια διαθέτουν και εξαιρετικό ανθρώπινο υλικό που παράγει νέα γνώση. Εξαιρετικούς καθηγητές και φοιτητές. Νησίδες αριστείας που ανεβάζουν το συνολικό επίπεδο. Υπάρχουν αμερικανικά πανεπιστήμια πολύ χειρότερα από τα δικά μας. Δεν είναι όλα Χάρβαρντ και Γέιλ.
Βλέπω στο νοσοκομείο φιλότιμους ανθρώπους που σκίζονται για τον ασθενή. Δεν τους βρίσκεις εύκολα στην Αμερική. Εχω κυρίες παιδιάτρους μεγάλες σε ηλικία πια. Να δείτε τα ξενύχτια που κάνουν, αγόγγυστα, για να φροντίσουν ασθενείς. Διαθέτουμε πολύ λίγο προσωπικό σε σχέση με τον αριθμό των ασθενών. Στο Παίδων, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο μπορούν να έρθουν και 800 παιδιά. Με το περιορισμένο αριθμητικά προσωπικό που έχουμε το ότι πάνε τόσο καλά τα παιδιά μας είναι αξιοθαύμαστο. Γίνονται σωστές διαγνώσεις, οι γιατροί μας είναι ευαισθητοποιημένοι και υπεύθυνοι. Φροντίζουμε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο χωρίς καμία διάκριση, είτε είναι Ρομά είτε από πλούσιες οικογένειες.
Επίσης οφείλω να πω ότι δεν έχει λείψει τίποτα από το νοσοκομείο, ούτε τα πολύ ακριβά φάρμακα. Το κράτος δίνει τα χρήματα που απαιτούνται για τα παιδιά. Με όλα μας τα προβλήματα έχουμε καλή ιατρική φροντίδα στην Ελλάδα. Στην Αμερική αν είσαι ανασφάλιστος την έχεις πατήσει.
– Τα χρόνια της κρίσης έφυγαν πολλοί Ελληνες γιατροί στο εξωτερικό.
– Πολλοί καλοί δικοί μου παιδίατροι φεύγουν ακόμη. Ζευγάρια γιατρών πάνε στη Γερμανία, στη Σουηδία. Διδάσκονται, εξοπλίζονται και ύστερα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλη χώρα. Φεύγουν πολλοί καλοί. Επίσης, κάποιοι εξαιρετικοί και έμπειροι γιατροί με μεταπτυχιακές σπουδές έχουν πλέον συνταξιοδοτηθεί και μας λείπουν.
– Η μεγαλύτερη απειλή που αισθανθήκατε αυτά τα χρόνια;
– Η οικονομική κρίση παρήγαγε πολύ κοινωνικό στρες. Η κοινωνία μας πάσχει ψυχικά και χρειάζεται θεραπεία, που είναι πρώτα απ’ όλα η παιδεία και ό,τι μπορούμε να κάνουμε για τους συνανθρώπους μας. Οπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, αν πάσχει η ψυχή θα πάσχει και το σώμα· αλλά και τανάπαλιν.
– Τι προσδοκάτε;
– Όσο είμαστε υγιείς, ψυχικά και σωματικά, να είμαστε ευτυχείς και να το εκτιμούμε. Να έχουμε ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που έχουμε. Να βρούμε την ευδαιμονία.
Το χρόνιο στρες
Ο κ. Χρούσος συμμετείχε στην ανάπτυξη νέων εθνικών καμπυλών αύξησης του ελληνικού πληθυσμού παιδιών και εφήβων, ξεκίνησε εκστρατεία κατά της παιδικής παχυσαρκίας, προεδρεύει στην Εθνική Επιτροπή Μητρικού Θηλασμού. «Οταν πρωτοήρθα εντυπωσιάστηκα από το πόσο πολύ είχαν παχύνει τα παιδιά στην Ελλάδα. Το χρόνιο στρες συμβάλλει στην παχυσαρκία». «Μπορείς να ρυθμίσεις το στρες ώστε να είναι ωφέλιμο (ευ-στρες);» ρωτώ.
«Ναι. Με γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία. Η ίδια που χρησιμοποιούσαν οι στωικοί και οι επικούρειοι στην αρχαιότητα. Μαθαίνεις τι είναι αυτό που σε στρεσάρει και μετά πώς να το ελέγχεις. Ο μετωπιαίος λοβός ρυθμίζει το συναίσθημα και το κατευνάζει. Η τέχνη και η έρευνα που αναφέραμε και προηγουμένως διεγείρουν το σύστημα του μετωπιαίου λοβού και μειώνουν το στρες».
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Μαρία Κατσουνάκη. Εικονογράφηση: Τιτίνα Χαλματζή.

=====================

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ κ. ΧΡΟΥΣΟΥ

Κάθε παιδί» έγραψε ο Ταγκόρ, Ινδός λογοτέχνης και Νομπελίστας το 1913, «φέρνει το μήνυμα ότι ο Θεός δεν έχει αποθαρρυνθεί ακόμα από τον άνθρωπο».

Με όλες τις ελπίδες στραμμένες στο μέλλον και με την πεποίθηση ότι η γνώση, η επιστήμη, η Ιατρικής και κυρίως η ανθρώπινη εστιασμένη κι επίμονη προσπάθεια μας δείχνουν τον δρόμο προς τον καλύτερο εαυτό μας, όλοι επιχειρούμε να βρούμε διέξοδο και παρακαμπτηρίους από τις κακοτράχαλες διαδρομές που επιτάσσουν οι ασφυκτικές οικονομικό – κοινωνικές συνθήκες της σύγχρονης Ελλάδας.
Στα πώς και τα γιατί αυτής της διαδρομής απαντά -μέσα από μία εξαιρετικά διαφωτιστική συζήτηση- ο καθηγητής και διευθυντής της A΄ Παιδιατρικής Κλινικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Χρούσος.
Κύριε Καθηγητά, ποια σκέψη, ποια εσωτερική αγωνία, ποιος «ερευνητικός ή επιστημονικός έρωτας» κάνει έναν επιστήμονα του βεληνεκούς σας να αφιερώσει την καριέρα του σε έναν αχαρτογράφητο τομέα όπως το στρες;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να καταλάβω τον άνθρωπο, να αντιληφθώ πώς σκέπτεται, πώς αισθάνεται και πώς σχετίζεται με το περιβάλλον του και το σύμπαν. Ο λόγος που επέλεξα την Ιατρική, την Παιδιατρική και την Ενδοκρινολογία ήταν ακριβώς αυτός. Εδώ πρέπει να πω ότι η Ιατρική είναι μία επιστήμη και τέχνη που εξ ορισμού επικεντρώνεται στον άνθρωπο και μπορεί από μόνη της να γίνει πηγή ευτυχίας για τον γιατρό, ανεξαρτήτως των επιστημονικών και φιλοσοφικών της προεκτάσεων.
Μιλήστε μας λίγο για τα πιο πρόσφατα ευρήματα σε σχέση με την επίδραση του στρες στις ανθρώπινες λειτουργίες.
Το χρόνιο στρες έχει πολλές και ποικίλες αρνητικές ψυχικές και σωματικές επιδράσεις. Άγχος, κατάθλιψη και ψυχοσωματικά προβλήματα αυξάνουν, ενώ αναπτύσσονται παχυσαρκία, μεταβολικές νόσοι, συμπεριλαμβανομένου του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, καρδιαγγειακά νοσήματα, οστεοπόρωση και άλλα. Τα λεγόμενα, δηλαδή, «χρόνια μη μεταδιδόμενα νοσήματα», που πλήττουν την κοινωνία μας σήμερα, και που αποτελούν τις κύριες αιτίες θανάτου του πληθυσμού μας προκαλούνται, επιταχύνονται και επαυξάνονται απο το χρόνιο στρες.
Μπορούμε να επιδράσουμε στο στρες; Κι αν ναι, πώς;
Λογικά έχουμε δύο τρόπους: Πρώτον, να αποφύγουμε τα στρεσογόνα ερεθίσματα και, δεύτερον, αν αυτό δεν είναι δυνατόν, να τα διαχειριστούμε κατά τον καλύτερο τρόπο. Προληπτικά, η απόκτηση ψυχικής ανθεκτικότητας είναι σωτήρια. Είναι περιττό να σας πω ότι έχουν γραφτεί και γράφονται τόμοι για τη σωστή διαχείριση του στρες και ότι οι Ελληνες στωικοί και επικούριοι φιλόσοφοι είναι σκαπανείς σε αυτό το πεδίο της επιστήμης. Καλoσύνη, ανθρωπισμός και υπέρβαση του εαυτού μας είναι βασικά στοιχεία της ευτυχίας του ανθρώπου και συνεπώς και ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του στρες.
Πώς καταλαβαίνουμε ότι ένα παιδάκι έχει στρες;
Αυξάνονται ο φόβος και ο θυμός του παιδιού, ενώ επικαλύπτονται οι εκτελεστικές λειτουργίες του, που ακόμη είναι πολύ ανώριμες. Εμφανίζονται προβλήματα συμπεριφοράς, διατροφής και ύπνου. Στα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να έχουμε πτώση της σχολικής επίδοσης.
Οι επιρροές ή οι επιλογές καθορίζουν τελικά τη διαδρομή ενός ανθρώπου;
Και τα δύο φυσικά. Είμαστε προϊόντα της γενετικής και του περιβάλλοντος, όπως όλα τα άλλα έμβια όντα, αλλά επιπλέον διαθέτουμε και τη λογική, ένα αποκλειστικά ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Γνωρίζουμε σήμερα ότι άνθρωπος, με την τεράστια πολυπλοκότητα και αυτεπίγνωση που διαθέτει, είναι ποιοτικά μοναδικός στη φύση. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει τεράστιες δυνατότητες, οι οποίες στο κατάλληλο περιβάλλον μπορούν να ανθήσουν. Γνωρίζουμε ότι η νοημοσύνη, μαζί με την εστιασμένη και επίμονη προσπάθεια, καθώς και τη δημιουργικότητα αποτελούν τη βάση της καλής διαδρομής του βίου ενός ανθρώπου.
Λένε ότι εκπαίδευση και νοημοσύνη πηγαίνουν χέρι χέρι… Ποιά είναι η άποψή σας.
Γενετική και περιβάλλον καθορίζουν περίπου 50-50 την ανθρώπινη νοημοσύνη. Η εκπαίδευση, ή, καλύτερα, η παιδεία, είναι καθοριστική στην ανάπτυξη του παιδιού σε ολοκληρωμένο άνθρωπο με κεφαλαίο άλφα. Και αυτό πηγαίνει πέραν της νοητικής ή γνωσιακής ευφυΐας στη συναισθηματική νοημοσύνη, στην ανάπτυξη αξιών αρετής και στην επίτευξη της ανώτερης μορφής ευτυχίας, της ευδαιμονίας του Αριστοτέλη.
Υπάρχει έμπνευση στην έρευνα;
-Υπάρχει, αλλά έχει ως προαπαιτούμενα την προϋπάρχουσα σωστή γνώση, τον εστιασμό, τη φυσική ροπή του ανθρώπου στο να μαθαίνει και να ερμηνεύει, την κινητοποίηση της στιγμής. Αυτά σημαίνουν ότι η προετοιμασία, αλλά και η ετοιμότητα και η φαντασία παίζουν τεράστιο ρόλο στην έμπνευση.
«Αυτό το οποίο θεωρούμε τυχαίο ή δεν καταλαβαίνουμε είναι κρυμμένη γνώση που δεν την έχουμε ακόμη ανακαλύψει» έλεγε ο Αϊνστάιν. Είναι, λοιπόν, τα πάντα κρυμμένη γνώση, που έλεγε και ο Τζον Νας;
Φυσικά, και είναι κρυμμένη γνώση. Ο Αϊνστάιν και ο Νας το είπαν πολύ σωστά.
Τα 5 χρόνια της βαθιάς κρίσης έχουμε τόσες ελληνικές διακρίσεις στο επιστημονικό πεδίο… Αντιφατικό μεν, ελπιδοφόρο δε…
Υπάρχουν πολλές νησίδες αριστείας στη χώρα, καθώς και πάμπολλοι εμπνευσμένοι Ελληνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ελληνικές προγονικές, γονεϊκές και κοινωνικές επιταγές που εκτιμούν και θαυμάζουν τη γνώση επηρεάζουν τα παιδιά μας στην αναζήτηση νοήματος. Ούτως ή άλλως, τι μπορει να είναι καλύτερο από την αριστεία στις τέχνες, στα γράμματα και τον πολιτισμό;
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους -όπως κι εσείς άλλωστε- να διακρίνονται σε αυτό με το οποίο ασχολούνται;
‘Οπως σας είπα προηγουμένως, πολλή δουλειά και προσήλωση στον στόχο είναι τα κλειδιά της διάκρισης σε έναν τομέα.
Τί σημαίνει για εσάς -πραγματικά- μεγάλη διάκριση;
Η εκτίμηση των επαϊόντων.
Σίγουρα στη λαμπρή σας πορεία έχετε έρθει σε μετωπική με την αποτυχία, την απογοήτευση, την απόρριψη. Πώς το διαχειριστήκατε;
Πάντα προχώρησα μπροστά με αυτό που έκανα ή που ήθελα να κάνω σαν να μην υπάρχει το πρόβλημα.
Στην επιστήμη, στην έρευνα, στο εργαστήριο, στην κρίσιμη στιγμή μέσα σε ένα χειρουργείο υπάρχει Θεός;
-Η ερώτηση είναι ανθρωπομορφική και η ανθρώπινη απάντηση είναι ναι.
Αν δίνατε έναν ορισμό στη φράση «ευτυχισμένο παιδί στα χρόνια της οικονομικής ύφεσης», ποιος θα ήταν αυτός;
Έχουμε υπερεκτιμήσει τον καταναλωτισμό και τη συμμετοχή του στην ευτυχία μας. Ένα πτωχό παιδί με καλούς και υποστηρικτικούς γονείς και κατεύθυνση προς την ανάπτυξη αρετών μπορεί κάλλιστα να είναι ευτυχισμένο.
Η οικογένεια με όλα της τα συμπαρομαρτούντα είναι -μπορεί να γίνει- «καταφύγιο»;
Βέβαια, η οικογένεια είναι το καλύτερο καταφύγιο για ένα παιδί.
Ποιες είναι οι 5 συμβουλές που θα δίνατε σε κάθε γονιό που θέλει να αναθρέψει ένα γερό και ισορροπημένο παιδί;Δείξτε μεγάλη τρυφερότητα.
Δώστε αίσθημα ασφάλειας.
Επαινείτε την καλή συμπεριφορά, αλλά θέστε και σαφή όρια.
Ακούστε, ζητήστε αυθεντικότητα και προωθήστε σιγά σιγά την αυτονομία.
Διδάξτε με λόγια, αλλά κυρίως με το παράδειγμά σας, το ενάρετο αξιολογικό σύστημα που θα προετοιμάσει το παιδί για την ενηλικίωση σε ένα ολοκληρωμένο και ευτυχισμένο άνθρωπο.
«Αρνούμαστε να αλλάξουμε τη ζωή μας… Φοβόμαστε να αλλάξουμε επίπεδο κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κρίση και να νιώσουμε καλύτερα» άκουσα σε μία πρόσφατη συνέντευξή σας. Έτσι είναι;
Κάθε αλλαγή είναι δυνητικά στρεσογόνα και χρειάζεται σωστή διαχείριση από μέρους μας. Η ψυχική ανθεκτικότητα εδώ είναι μία κρίσιμη και χρήσιμη ιδιότητα, ώστε να πιστέψουμε στις δυνατότητες που έχουμε να αλλάξουμε τις καταστάσεις στη ζωή μας.
Κύριε καθηγητά, αν δεν ήσασταν αυτό που είστε τι ή ποιος θα μπορούσατε ή θα θέλατε να είστε;
Δύσκολη ερώτηση. Στη φάση αυτή της ζωής μου, έπειτα από χρόνια αναζήτησης, μόχθου, αποτυχιών και επιτυχιών, διαπιστώνω ότι είτε δεν μπορώ να απαντήσω είτε μπορώ να απαντήσω με μια γενικότητα. Όπως ότι θα ήθελα να ήμουν ο οποιοσδήποτε σοφός που έχει βρει την ευδαιμονία.
Τη συνέντευξη την κάναμε στο περιοδικό ΔΥΟ
Πηγή: https://katmilamila.gr/agapo/kathigitis-georgios-chrouso/

=======================

ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ κ. ΧΡΟΥΣΟΥ
Μία μόνο ματιά, ακόμα και στο πιο σύντομο βιογραφικό του ακαδημαϊκού Γεωργίου Χρούσου, προκαλεί κυριολεκτικά ίλιγγο.

Οι κορυφές της διεθνούς επιστημονικής αναγνώρισης που έχει κατακτήσει ο Έλληνας κλινικός ερευνητής είναι τόσο υψηλές, που δημιουργούν αυτομάτως δέος. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι «είναι ένας από τους πιο υψηλά αναφερόμενους επιστήμονες, όχι μόνο στην Κλινική Ιατρική, αλλά και στη Βιολογία και τη Βιοχημεία, καθώς και ο υψηλότερα αναφερόμενος κλινικός παιδίατρος ή ενδοκρινολόγος παγκοσμίως».
Ο Γεώργιος Χρούσος αναφέρεται μεταξύ άλλων και στο βιβλίο της Βάσως Μιχοπούλου «Τα φωτεινά μυαλά δεν έχουν πατρίδα», που παρουσιάστηκε πριν από λίγο καιρό και στην Καλαμάτα. Και αύριο Πέμπτη στις 7 μ.μ., συνοδευόμενος από τη συγγραφέα αλλά και το γιατρό Μανώλη Μάκαρη, θα δώσει μια πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου με θέμα: «Οικονομική κρίση και διαχείριση του στρες». Προτού αδράξουμε λοιπόν αυτή τη σπάνια ευκαιρία, ας δούμε τι είπε ο καθηγητής στην «Ε» για την αριστεία, μα και για την υγεία, την ευτυχία και -τελικά- το νόημα της ζωής μας.
Συνέντευξη στην Πέπη Αλευρά
- Ανήκετε στους επιστήμονες με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως. Τι ακριβώς πρέπει κανείς να διαθέτει, ώστε να κάνει κυριολεκτικά όλο τον κόσμο να τον ακούσει;
«Στην επιστήμη γενικότερα, αλλά συγκεκριμένα και στην Ιατρική που είναι τόσο επιστήμη όσο και τέχνη, όλο το οικοδόμημα της γνώσης στηρίζεται σε πρωτότυπα ισχυρά και σημαντικά δεδομένα, έννοιες κι εφαρμογές, τα οποία δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά, βιβλία, και σήμερα πλέον στον ηλεκτρονικό Τύπο. Οι δημοσιεύσεις αυτές είναι προσβάσιμες στους επιστήμονες, αλλά και στο κοινό - στο δεύτερο κυρίως μέσω εκλαΐκευσης από τους ίδιους τους επιστήμονες, καθώς και από ειδικούς δημοσιογράφους. Αυτά τα νέα δεδομένα, έννοιες και εφαρμογές αφορούν τη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου και της ανθρώπινης κοινωνίας, και χρησιμεύουν ως βάση για περαιτέρω πρόοδο. Φυσικά, όσο πιο σημαντική είναι η νέα γνώση, τόσο πιο πολύ θα αναφέρονται σε αυτήν τα άρθρα που έπονται, γιατί βασίζονται πάνω της. Η απάντηση λοιπόν στην ερώτησή σας, ως προς το τι πρέπει να διαθέτει κανείς για να ανήκει στους υψηλά αναφερόμενους επιστήμονες, είναι οι ικανότητες της πρωτότυπης δημιουργικής σκέψης, της μεγάλης επιμονής και υπομονής, της σκληρής δουλειάς, αλλά και της σωστής έκφρασης στον προφορικό και τον γραπτό λόγο.
Πολύ σημαντική είναι επίσης η υψηλή ψυχική ανθεκτικότητα - δεδομένου ότι η επιστημονική έρευνα μέσα στο άγνωστο έχει αυξημένα ποσοστά αποτυχίας, τα οποία όχι μόνο δεν πρέπει να αποκαρδιώνουν τον επιστήμονα, αλλά αντίθετα, να τον οδηγούν σε παραπέρα προσπάθειες».
- Στα ανώτατα αυτά κλιμάκια της επιστήμης όπου σας τοποθετούν οι διεθνείς βάσεις δεδομένων, δεν έχετε τη συντροφιά πολλών συμπατριωτών μας. Είστε η εξαίρεση, που επιβεβαιώνει... ποιον κανόνα; Φταίει το μέγεθος της χώρας μας ή όχι μόνο;
«Οι Ελληνες επιστήμονες γενικά παράγουν πολύ περισσότερη νέα γνώση από όση τους αναλογεί σε σχέση με τον πληθυσμό τους στον κόσμο. Σήμερα, περίπου το 85% των αναφορών στους Ελληνες επιστήμονες είναι προς ερευνητές που εργάζονται εκτός Ελλάδας. Ομως και οι ντόπιοι επιστήμονες, παρά τις γνωστές εγγενείς δυσκολίες της χώρας, οι οποίες έχουν επιταθεί λόγω της κρίσης, έχουν σημαντική παρουσία στη διεθνή επιστήμη. Υπάρχουν οάσεις αριστείας στη χώρα μας, που έχουν τεράστιες δυνατότητες. Παρ’ όλες τις δυσκολίες που έχουμε στα πανεπιστήμιά μας και στα ερευνητικά μας ιδρύματα, εξακολουθούμε να παράγουμε νέα γνώση και να εκπαιδεύουμε νέους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές, οι οποίοι είναι περιζήτητοι στο εξωτερικό.
Θα ήθελα να αναφέρω ότι ως λαός έχουμε πολλά χαρίσματα, που, με τις κατάλληλες θεσμικές αλλαγές στο κράτος μας, θα μπορούσαν να μας ξεχωρίσουν και να μας κάνουν καλύτερους, υγιέστερους και ευτυχέστερους».


- Αύριο θα μας μιλήσετε στην Καλαμάτα για την οικονομική κρίση και τη διαχείριση του στρες. Αν κάποιος μείνει άνεργος, υπάρχει κάποια «συνταγή» για άμεση βοήθεια ή η διαχείριση του άγχους απαιτεί μακρόχρονη εκπαίδευση;
«Η φτώχεια είναι εξ ορισμού στρεσογόνος, ενώ η ανεργία είναι η επιτομή του στρες: μια ισχυρή επίθεση στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και κατάθλιψη. Οπωσδήποτε απαιτείται διαχείριση του στρες, ώστε να εξουδετερωθούν τα συμπτώματα του άγχους και της κατάθλιψης, τα οποία καταστρέφουν την υγεία και εμποδίζουν την ευεξία και την ευτυχία. Η διαχείριση ξεκάθαρα βοηθάει, αλλά απαιτεί κατ’ αρχάς γνώση και επίγνωση του εαυτού μας και του περιβάλλοντός μας - και προϋποθέτει επίσης βούληση για ριζική αλλαγή του τρόπου ζωής».

- Απ' όσο γνωρίζουμε, είναι άλλο το θετικό κι άλλο το καταστρεπτικό άγχος. Πότε θεωρείτε ότι προκύπτει το δεύτερο; Οταν δεν επεξεργαζόμαστε λογικά τα δεδομένα ή όταν δεν αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας;
«Υπάρχει πράγματι θετικό και αρνητικό στρες, όπως επίσης οξύ και χρόνιο στρες. Το χρόνιο στρες είναι γενικά αρνητικό και μπορεί να καταλήξει σε άγχος που είναι μια παθολογική, δυσφορική και ζημιογόνος κατάσταση - ή ακόμα χειρότερα, μπορεί να μετατραπεί σε κατάθλιψη. Το θετικό στρες είναι προφανώς επιθυμητό, αλλά για βιολογικούς λόγους δυστυχώς δεν κρατάει πολύ.
Το χρόνιο στρες μάς προκαλεί δυσφορία, μας αλλάζει τη συμπεριφορά προς το χειρότερο, επιφέρει σημαντικές βλάβες στον οργανισμό, μας γερνάει πρόωρα και μας βραχύνει το προσδόκιμο επιβίωσης. Οσο για τους λόγους που το προκαλούν, είναι φυσικά σύνθετοι. Μπορεί άλλοτε να φταίει μια συγκεκριμένη διανοητική προσέγγιση και άλλοτε μια συναισθηματική - ή το πρόβλημα να είναι ένας συνδυασμός και των δύο αυτών παραγόντων».
- Σε παλαιότερη συνέντευξή σας βέβαια, στη Βάσω Μιχοπούλου, διευκρινίσατε ότι: «Δεν είμαι ψυχολόγος του άγχους, είμαι βιολόγος του». Υπάρχει προοπτική για μια πιο ριζική, γενετική ή φαρμακολογική αντιμετώπισή του στο μέλλον;

«Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η επιστήμη βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο και προχωράει ραγδαία: Παθήσεις ψυχικές και σωματικές, που σήμερα θεωρούνται ανίατες, θα αποκρυπτογραφηθούν και θα θεραπευτούν ή θα ιαθούν. Γενετικές και φαρμακολογικές μέθοδοι θα εφαρμοστούν γι’ αυτόν το σκοπό· αλλά ας μην ξεχνάμε ότι, για τον σχετικά υγιή μέσο άνθρωπο, ο τρόπος ζωής είναι που αποτελεί το κλειδί για την ψυχική και τη σωματική υγεία».
- Αποτελείτε εξ ορισμού ένα υψηλότατο πρότυπο. Τι θα θέλατε να πείτε στη νέα γενιά της υφεσιακής Ελλάδας - αλλά και στις ηγετικές ομάδες της χώρας;
«Θα τους έλεγα να ανοίξουν τους ορίζοντές τους, να επιλέξουν να κάνουν αυτό που τους αρέσει και, το κυριότερο, να προσπαθούν συνέχεια για την αυτοβελτίωση μέσω της μάθησης, της άσκησης της αρετής και της κοινωνικής προσφοράς. Σε περίπου 95% του πληθυσμού η αρετή είναι ένα απαραίτητο, εκ των ων ουκ άνευ συστατικό της ευτυχίας.
Οι τέσσερις κύριες αρχαίες αρετές των προγόνων μας, το θάρρος, η δικαιοσύνη, η αυτοπειθαρχία και η φρόνηση, έχουν συμπληρωθεί κατά τον νεώτερο Διαφωτισμό από τον ανθρωπισμό και την υπέρβαση του εαυτού.
Είναι φυσικό όλοι μας να αναζητούμε την ευτυχία, και η επιλογή του δρόμου προς αυτήν δεν είναι τα υλικά αγαθά, αλλά η πνευματικότητα και η αναζήτηση της σοφίας.
Με λίγα λόγια, η λύση για τη χρόνια ευεξία και υγεία είναι η ψυχική ανάταση, με τη δημιουργία νοήματος ζωής και την κοινωνική προσφορά».

Υ.Γ. Απλά για τον ιστορικό του μέλλοντος να αναφέρω πως ο κ. ΧΡΟΥΣΟΣ πως ο κ. καθηγητής είναι επικούρειος, η Επικούρεια φιλοσοφία τον έχει κερδίσει και για δύο χρονιές ήταν ο κεντρικός ομιλητής στο στα συνέδρια των Επικούρειων.