Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

16.7.13

Όταν τα μέλη της ΟΚΡΑ επισκέφθηκαν το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου..



Σε μια χαράδρα, το 340 π.Χ, ο Αργείος αρχιτέκτονας Πολύκλειτος ο Νεότερος έκτισε, σύμφωνα με τον Παυσανία, το θέατρο της Επιδαύρου. Απ’ όλα τα αρχαία θέατρα το θέατρο της Επιδαύρου είναι το ωραιότερο και το καλύτερα διατηρημένο. Προορισμένο για τη διασκέδαση των ‘’ασθενών’’ του πνεύματος και του πολιτισμού, έχει χωρητικότητα 13.000 θεατών. Χωρίζεται σε δύο μέρη. Ένα των 21 σειρών και το κάτω από 34 σειρών.

Η θαυμάσια ακουστική του, αλλά και η πάρα πολύ καλή κατάσταση στην οποία διατηρείται, συντέλεσαν στη δημιουργία του φεστιβάλ Επιδαύρου, θεσμός που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Στην Επίδαυρο έχουν εμφανιστεί πάρα πολλοί  Έλληνες ηθοποιοί από τα λεγόμενα «ιερά τέρατα» όπως Αλέξης Μινωτής, Θανάσης Βέγγος, Θάνος Κουτσόπουλος, Θύμιος Καρακατσάνης,Νικητας Τσακιρογλου, Κατίνα Παξινού, Άννα Συνοδινού, κ.α καθώς επίσης και η διάσημη Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας.
Στην Επίδαυρο έγιναν κατα τη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης και 2 Εθνοσυνελεύσεις. Η πρώτη στις 20-12-1821 που διακήρυξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού  Έθνους και η δεύτερη το Μάρτιο του 1826. Η Επίδαυρος είναι ιστορική πόλη του νομού Αργολίδας στη  ανατολική του πλευρά. Είναι κτισμένη στους πρόποδες των ορέων Αραχναίο, Κορυφαίο και Τίθιο, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία, γεννήθηκε ο Ασκληπιός. Η λατρεία του ξεκίνησε για πρώτη φορά τον 6ο π.Χ αιώνα. Η στρατηγική της θέση, αλλά, κυρίως, το Ασκληπιείο της, συντέλεσαν, ώστε η πόλη να γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη. Οι κάτοικοί της ασχολούνταν κυρίως με τη ναυτιλία. Ο πρώτος οικισμός της ανήκει στην προϊστορική εποχή. Βρίσκεται 12 χλμ από την κωμόπολη της παλαιάς Επιδαύρου.

Φέτος επιλέξαμε να δούμε τον Πλούτο του Αριστοφάνη. Το 2012 είχαμε παρακολουθήσει πάλι κωμωδία του Αριστοφάνη (ιππείς). Το 2011 την Μήδεια του Ευριπίδη. Την πρώτη χρονιά εκ μέρους της δημιουργικής ομάδας Γοργογυρίου είχαμε μαζί μας την Τερψιχόρη, τη δεύτερη χρονιά ήταν μαζί μας η Ζαν Ντ’ Αρκ η νεότερη, φέτος είχαμε μαζί μας την Ρία-Κορνηλία την κόρη του Βασιλέα Ληρ! Η Κορνηλία είναι από τα πρώτα μέλη, δηλαδή είναι ιδρυτικό μέλος της Λ.Ο.Γ . Το 2006 ήταν μόλις 10 ετών.

Ειλικρινά θα ήταν υπέροχο να έιχαμε μαζί μας και τα δύο κορίτσια του 2011 και του 2012 που προανέφερα. Αλλά προφανώς δεν αλλάζουν μόνο οι καιροί, αλλάζουν και οι άνθρωποι και ως εκ τούτου θα σεβαστούμε τις επιλογές τους λέγοντας: «Στο τέλος της ζωής μας μετράει μόνο η αγάπη που ο καθένας έχει δώσει και έχει δεχτεί».
Λίγα λόγια τώρα για το έργο:
Ο «Πλούτος» γράφτηκε το 388 π.Χ. και είναι η τελευταία σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη. Σε αυτήν ο συγγραφέας σχολιάζει τις πάντα επίκαιρες κοινωνικές ανισότητες, διακωμωδεί την κακή διανομή του πλούτου αλλά και την διαφθορά που ο πλούτος συνήθως επιφέρει.
Ο φτωχός αγρότης Χρεμύλος μαζί με τον τετραπέρατο δούλο του Καρίωνα περιθάλπουν τον τυφλό και τιμωρημένο από τον Δία, θεό Πλούτο, που τυφλώθηκε μικρός για να αποφύγει τους δίκαιους, τους σοφούς και τους έντιμους. Με τη βοήθεια του Χρεμύλου και του δούλου του, ο Πλούτος ξαναβρίσκει το φως του και όπως σημειώνει ο Διονύσης Σαββόπουλος «πραγματοποιεί επιτέλους την ανθρώπινη λαχτάρα για έναν γενικευμένο πλούτο. Μόνο που αυτό, ίσως κρύβει πλευρές που μπορεί να μας κοστίσουν πολύ ακριβά εν τέλει».
Ο «Πλούτος» είναι ένα από τα δημοφιλή θεατρικά έργα, που μέχρι σήμερα έχουν προσεγγίσει σπουδαίοι σκηνοθέτες, όπως ο Κάρολος Κουν με το Θέατρο Τέχνης στη θρυλική παράσταση του 1957, σε σκηνικά και κουστούμια του Γιάννη Μόραλη και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, ο Σπύρος Ευαγγελάτος (Αμφι-θέατρο, 1978), ο Γιώργος Αρμένης (θίασος «Σχήμα» του Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών, 1990), ο Σταμάτης Φασουλής (Εθνικό Θέατρο, 1994), ο Διαγόρας Χρονόπουλος (Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, 2000), ο Μίμης Κουγιουμτζής (Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», 2001) και ο Νίκος Μαστοράκης (θίασος «Εύμολπις», 2004).
Ο Διονύσης Σαββόπουλος καταπιάστηκε με τον «Πλούτο», ως μουσικοσυνθέτης, το καλοκαίρι του 1985 στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Λούκα Ρονκόνι, στην Επίδαυρο. Αυτή τη φορά προσεγγίζει το αριστοφανικό κείμενο με τέσσερις διαφορετικές ιδιότητες: του μεταφραστή, του ηθοποιού, του μουσικοσυνθέτη αλλά και για πρώτη φορά, εκείνη του σκηνοθέτη!
Στη φετινή παράσταση παραγωγής του Θεατρικού Οργανισμού Ακροπόλ ο Διονύσης Σαββόπουλος συνεργάζεται με μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου: τον Νίκο Κουρή, τον Χρήστο Λούλη, την Αμαλία Μουτούση και τον Μάκη Παπαδημητρίου.
Η ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση – Σκηνοθεσία – Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Σκηνικά – Kοστούμια: Άγγελος Μέντης
Χορογραφία: Ερμής Μαλκότσης
Φωτισμοί: Γιώργος Τέλλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σύλβια Λιούλιου
Πρωταγωνιστούν: Νίκος Κουρής, Χρήστος Λούλης, Αμαλία Μουτούση, Μάκης Παπαδημητρίου, και ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Ηθοποιοί, Μουσικοί, Τραγουδιστές, Χορευτές: Στάθης Άννινος, Θανάσης Βλαβιανός, Πέτρος Γεωργοπάλης, Πάρις Θωμόπουλος, Ορέστης Καρύδας, Άλκης Κωνσταντόπουλος, Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος, Έντυ Λάμμε, Ευριπίδης Λασκαρίδης, Βασίλης Λέμπερος, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Ηλίας Μελέτης, Γιάννης Μίνως, Νίκος Νταρίλας, Νίκος Πλιός, Σπύρος Τσεκούρας, Αλέξης Φουσέκης.
Το σημείο συνάντησης ήταν η οδός Αριστείδου στην Κάντζα, παρόντες τα πιο κάτω μέλη: Νεφέλη, Άλκηστη, Κορνηλία, Μυρτώ, Λυδία, Ηρώ, Δήμητρα-Ναυσικά, Μελλισάνθη, Miss Dolencia, Ιωάννα, Mr Alex, Σοφός Γεώργιος, Γίωργος και ο Mr Pepos, συγνώμη ξέχασα τον Επίκουρο. Κρίμα που δεν μπόρεσε να έρθει και ο μικρός Ραφαήλ.
Αναχωρήσαμε από τη Κάντζα στις 17:45. Καθοδόν συναντήσαμε στην Ελευσίνα στο ιερό της Δήμητρας, την Μαριάνθη και τον Ευάγγελο, η παρέα ήταν καταπληκτική και η διαδρομή φανταστική. Τελικά είχε δίκιο ο Μακρινός που έλεγε «Μόνος μου ή με κακή παρέα, ούτε στον παράδεισο». Φτάσαμε στο αρχαίο θέατρο κατα τις  20.45 αφού ενδιάμεσα κάναμε μια στάση για να χορέψει ο Επίκουρος και η Miss Dolencia το υπέροχο τραγούδι «Τα νιάτα τα μπερμπάντικα».
Κατά την περσινή μας επίσκεψη διαπιστώσαμε πως ο περιβάλλων χώρος του θεάτρου ήταν σε άθλια κατάσταση, το καφέ κλειστό, τα λουλούδια και τα δέντρα απότιστα με αποτέλεσμα να έχουν ξεραθεί. Ήταν μια απαράδεκτη κατάσταση που συγκρίνοντας τη με την εικόνα του 2011 ήταν μέρα με νύχτα. Όταν πήρα τα εισιτήρια στα χέρια μου το μυαλό μου πήγε στην άθλια εικόνα του 2012 με την ευχή να μην ξανα συναντήσουμε και φέτος την ίδια εικόνα. Τελικά..............
…Φτάσαμε στο θέατρο στο παρα πέντε γιατί βρήκαμε μια ουρά τουλάχιστον 5 χιλιομέτρων. Ευτυχώς ο περιβάλλων χώρος ήταν όπως το 2011. Ανεβήκαμε γρήγορα μήπως και βρούμε χώρο να καθίσουμε γιατί ζωή να χουμε ήμασταν 16 οκρίτες. Ο επίτιμος ηγέτης δεν ήρθε τελικά γιατί είχε πυρετό. Επίτιμε αυτά παθαίνει όποιος δεν ακολουθεί την ΟΚΡΑ. Ευτυχώς βρήκαμε χώρο κι συμπτωματικά καθήσαμε εκεί που είχαμε καθήσει τις δύο προηγούμενες φορές. Τα φώτα έσβησαν και η μαγεία άρχισε..

Αριστοφάνη σε ευχαριστούμε! Σαββόπουλος έκανε πάρα πολύ καλή δουλεία, έμενα       μ’ άρεσε ιδιαίτερα η Πενία [Αμαλία Μουτούση] γενικά όμως όλοι οι ηθοποιοί ήταν άψογοι στον ρόλο τους, ακόμα και ο Νόνιος ήταν και ως ηθοποιός πολύ διαβασμένος. Λίγα λόγια από τα μέλη της ΟΚΡΑ για την παράσταση.

Ελένα: Πάρα πολλές αναφορές στην καθημερινή κοινωνική-οικονομική κρίση, που κατά κάποιο τρόπο σκοτείνιαζαν τη μεγαλειότητα του Αριστοφάνη, ο οποίος αρκείται σε υπονοούμενα.

Ηρούλι: Μέτρια παράσταση, ωραίες ερμηνείες, μαγευτικό τοπίο.

Κορνηλία: Ήταν η πρώτη μου εμπειρία, κάτι πρωτόγνωρο και αποτέλεσε για μένα ένα σχολείο. Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι παρών και του χρόνου.

Δολέντσια: Ωραίες στιγμές όπως πάντα, η παράσταση δε με ενθουσίασε αρκετά ίσως γιατί δεν είχα μελετήσει το έργο πριν την παράσταση όπως πάντα επιμένει ο ΜR PEPOS.

Μελισσάνθη: Η παράσταση ήταν για μένα κατώτερη των προσδοκιών μου, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως οι ερμηνείες ήταν πολύ καλές. Οι ηθοποιοί δώσανε τον καλύτερο εαυτό τους.

Δημητρόνι: Μου άρεσε πάρα πολύ η κινησιολογία των ηθοποιών και η μουσική επένδυση.

Γιώργος Σ. : Η επιβλητικότητα του χώρου αφαιρεί κάποια αρνητικά.

Άλεξ : Ήταν η πρώτη μου επίσκεψη και ως εκ τούτου θα πώ το εξής: Πιθανόν να περίμενα κατι άλλο, ισως επειδη δεν ειχα μελετησει το αρχαιο κειμενο ως ωφειλα λογω και της ενασχολησης μου με τα βιβλια, παντως αναρωτηθηκα πολλες φορες πως είναι δυνατον να επισκεπτωμαι αυτόν τον μαγικο χωρο για πρωτη φορα? Για να ειμαι ειλικρινης εχασα μεγαλο μερος του εργου επειδη δεν χωρταινα να θαυμαζω το τοπιο, επισης σκεφτηκα την ιστορια του θεατρου 3000!!!!! χρονια πριν παρακαλω, και αναρωτηθηκα γιατι εμεις οι επιγονοι δεν αγαπαμε τον τοπο μας?  Επομένως, επιφυλάσομαι για το μέλλον να ξαναεπισκεφθω το αρχαιο θεατρο της Επιδαυρου.

Pepos: Μου αρκεί που βρίσκομαι σ΄ αυτόν το μαγευτικό χώρο, τούτο και μόνο είναι για μένα μια παράσταση καταπληκτική. Η προετοιμασία, το ταξίδι, η παρέα, το περιβάλλον, η ιστορία και η μελέτη του Αριστοφάνη είναι η μαγεία πριν την παράσταση. Όσο για την παράσταση  νομιζω πως ο Σαββοπουλος εκανε παρα πολύ καλη δουλεια και θα σταθω ειδικα στον ρολο της Πενιας, ολοι οι ηθοποιοι ηταν αψογοι, αλλά για μένα αυτό είναι δευτερεύον. Προς Θεου δεν πρεπει να ξεχναμε πως παρακολουθησαμε μια παρασταση του Αριστοφανη που απλα σε βαζει σε σκεψεις για μετα την παρασταση.
(Άλκηστη, Μυρτώ, Γιώργος, Νεφέλη, Ιωάννα δεν ήταν παρών κατά τη διατύπωση των απόψεων)



Γραμματειακή υποστήριξη:
Κορνηλία Γκοβίνα, Δήμητρα Γκοβίνα

Επιμέλεια κειμένου:
Επίκουρος + Μr Pepos

Επιμέλεια ανάρτησης για λογαριασμό του filomatheia.blogspot.com
Γενικός