21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020 σήμερα είναι η ημέρα της γιορτής του πατέρα, εγώ ως πατέρας αφιερώνω το πιο κάτω ποίημα στην βιολογική μου κόρη και στις πνευματικές μου κόρες.

«Μια θυγατέρα κάνει τη μέρα σου να λάμπει και την καρδιά σου να γλυκαίνεται» – Ανώνυμος πατέρας
Μετά την επιτυχία του ποιήματος που έγραψε για τη μητέρα του, ο ποιητής που κρύβεται μέσα στον αγαπημένο μου πήρε θάρρος κι άρχισε να εμφανίζει κι άλλες, «κρυμμένες» μέχρι σήμερα, δημιουργίες. Αυτή εδώ γράφτηκε λίγους μήνες μετά τη γέννηση της μεγάλης  μας γοργονίτσας και αντανακλά όλα εκείνα τα έντονα συναισθήματα που φέρνει η γέννηση του πρώτου παιδιού (και μάλιστα κοριτσιού)  στη ζωή ενός μπαμπά της νέας εποχής:

Πριν από των ματιών σου το φως
τι είχα;
Σκοτάδι που ανέβαινε κι έκλεινε τα μάτια μου.
Πριν απ΄τον χτύπο της καρδιάς σου
τι είχα;
Τη μοναξιά μου στο χτύπο της δικής μου καρδιάς.
Πριν απ΄ το απαλό σου προσωπάκι
τι είχα;
Τη σκέψη πως θα΄ρθεις.
Θα΄ρθεις να γίνεις φως και χάδι
θα ΄ρθεις να γίνεις χαρά και λύπη
θα ‘ρθεις να γίνεις σκοπός ζωής
Κι ήρθες. Kόρη μου.
Σε πρωτοπήρα αγκαλιά άγαρμπα
ήμουνα πάλι παιδί.
Σε χάϊδεψα,
μου χαμογέλασες.
Σε τάϊσα,
μου αποκοιμήθηκες.
Σε ξενύχτησα,
μου ξαγρύπνησες.
Και μεγάλωνες.
Σου χτένιζα τα ξανθά μαλλιά
και κοκκαλάκια σου ΄βαζα
και σ΄έντυνα
με τα μικρά σου κοριτσίστικα ρούχα
και σε φιλούσα.
Κι εγώ μεγάλωνα.
Τα μαλλιά μου αραίωναν
και ξεχνούσα το χρόνο.
Κι έβρισκα τη  δύναμη να τρέξω
του κόσμου τα καλά να φέρω.
για  να τ΄ακουμπήσω
στα πόδια σου. Kόρη μου…

Το πιο πάνω ποίημα ανήκει στον Κωνσταντίνο.
Πηγή: Newagemama
Aνιχνευτής ο Πεπέ.

Mια δικτυακή φίλη έχασε πρόσφατα τον μπαμπά της κι ανέβασε στο Facebook το ποίημα «Στη μνήμη του πατέρα μου», κι έτσι ξαναθυμήθηκα τη χαμηλόφωνη διακριτική φωνή της ποιήτριας Μελλισάνθης. Με αγκάλιασε  μια γλυκιά νοσταλγία διαβάζοντάς το, για τον όμορφο τρόπο που περιγράφει την τρυφερότητα, την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση που τρέφει το μικρό κορίτσι προς το πρόσωπο του μπαμπά…

Μου ξέφυγε όμως κι ένας αναστεναγμός για τα γυρίσματα της ζωής, που εναλλάσσουν τους ρόλους και τις ιδιότητες, προσφέροντάς μας την ευκαιρία να περάσουμε στην απέναντι όχθη, και να σταθούμε απέναντι στον πατέρα και στη μάνα προστατευτικά και υποστηρικτικά, σαν να είναι πια εκείνοι τα παιδιά μας κι εμείς οι γονείς τους…

Oταν κοιτάζω τα παιδάκια κάθε μέρα στους δρόμους, το πρωί, με του σχολείου την τσάντα φτωχοντυμένη μια μικρούλα βλέπω πάντα, με την παλιά της σάκκα, δίπλα στον πατέρα.

Απ’ το χεράκι με στοργή τηνε κρατάει – τόσο κ’ οι δυο είναι ευτυχισμένοι, καθώς πάνε… Με πόση αθώα σοβαρότητα μιλάνε! Το κοριτσάκι ολοένα τον ρωτάει,

και κείνος, σοβαρά, της λέει, της διηγάται… (Πόσο σοφός είν’ ο πατέρας! Πόσα ξέρει! Πόσην ασφάλεια νιώθει στο μεγάλο χέρι! Τίποτε, αν το κρατεί, στον κόσμο δε φοβάται!..)

Ξάφνου, του λέει εκείνο: « – Σαν θα μεγαλώσω…» « – Τότε εγώ πια ένας φτωχός γεράκος θα’μαι… Δε  θα μπορώ  στα χέρια μου να σε σηκώσω, και  θα μου λες: ακούμπα πάνω μου να πάμε…

Σαν θα ‘ρχονται για να  σε παίρνουν έξω οι  ξένοι, μόνος στη  σκοτεινή γωνίτσα μου θα μένω…» « – Εγώ στην άμαξά μου πάντα θα σε παίρνω!» λέει, έτοιμη η  μικρή να  κλάψει, κ’ επιμένει…

Νιώθει μια τέτοια ανυπομονησία, σκάει, θέλει μεγάλη, τώρα, γρήγορα να γίνει, αν εἰναι δυνατόν την ώρα αμέσως κείνη, για να  του δείξει πόσο θα τον αγαπάει!..

Κι όπως θερμά τον σφίγγει το λιγνό χεράκι ο κουρασμένος νιώθει τόση εμπιστοσύνη!.. (Εγινε εκείνος τώρα το μικρό παιδάκι, και ο  προστατευτικός πατέρας είναι εκείνη…)

Πηγή: Newagemama για μία ακόμα φορά. 

Ανιχνευτής ο Πεπέ.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ λόγω της ημέρας. 21 ΙΟΥΝΙΟΥ γιορτή του πατέρα.

1] Ο πατέρας μου συνήθιζε να παίζει με τον αδελφό μου και μένα στον κήπο. Η μάνα μας έβγαινε έξω και φώναζε: «θα χαλάσετε το γκαζόν!». Κι εκείνος της απαντούσε: «Δεν μεγαλώνουμε γκαζόν, αγόρια μεγαλώνουμε!» – Harmon Killebrew

2. Υπάρχουν τρία στάδια στη ζωή ενός άνδρα: Πρώτο στάδιο: να πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Δεύτερο στάδιο: να μην πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Τρίτο στάδιο: να είναι ο ίδιος Αη-Βασίλης. – Ανώνυμος

3. Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι ν΄ αγαπάει τη μάνα τους – Theodore M. Hesburgh

4. Oταν έλθει η εποχή που ένας άντρας αντιλαμβάνεται πως μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα, συνήθως έχει ο ίδιος ένα γιο που τον θεωρεί λάθος! – Charles Wadsworth

5. Υποτίθεται πως κάθε άντρας μπορεί να γίνει πατέρας. Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει «μπαμπάς» – Ανώνυμος

6. Οταν ήμουν έφηβος 14 ετών, ο πατέρας μου ήταν τόσο αλαζόνας που δεν τον άντεχα λεπτό. Περιέργως, όταν έφτασα τα 21 ένιωσα μεγάλη έκπληξη από το πόσο πολλά κατάφερε να μάθει μέσα σε επτά μόλις χρόνια! – Μαρκ Τουαίν

7. Πραγματικά πλούσιος είναι ο άντρας που έχει παιδιά που τρέχουν να χωθούν στην αγκαλιά του,  ακόμα κι όταν τα χέρια του είναι άδεια- Ανώνυμος

8. Δεν έχει τόση σημασία ποιος ήταν αληθινά ο πατέρας μου,  αλλά ποιος θυμάμαι εγώ πώς ήταν – Anne Sexton

9.  Eίναι όντως αξιέπαινο να πάει ένας πατέρας τον γιο του για ψάρεμα. Υπάρχει όμως ένα ιδιαίτερο μέρος στον παράδεισο για τον πατέρα που θα πάει την κόρη του για ψώνια – John Sinor

10. Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά ελεύθερα – Jonas Salk

11. Mπαμπάδες, αγαπήστε κι  αποδεχτείτε τα μέλη της οικογένειάς σας γι΄ αυτό που πραγματικά είναι, ακόμα κι αν η προσωπικότητά τους είναι πολύ διαφορετική από τη δική σας. Τα κουνέλια δεν πετούν, οι αετοί δεν κολυμπούν, οι γάτες δεν έχουν φτερά. Σταματήστε τώρα τις συγκρίσεις. Υπάρχει άφθονος χώρος για όλους στο δάσος! – Chuck Swindoll

12. Τα στάδια στη ζωή ενός ανθρώπου: 
4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα! 
7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά! 
8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά. 
12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται. 
14 ετών: Ο πατέρας μου? Ασε καλύτερα! 
21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου! 
25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα  ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα. 
30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα. 
35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά. 
50  ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό? 
60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία! 
65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας! – Ανώνυμος
Πηγή: το κορυφαίο Newagemama.