Αφιέρωμα στον Άγιο Ήρωα ΝΙΚΗΤΑΡΑ τον τουρκοφάγο. Nικηταρά σ' ευγνωμονούμε, μακάρι να τους είχες σφάξει όλους.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, ο μήνας Μάρτιος είναι για μας τους Έλληνες πολύ σημαντικός για τους γνωστούς λόγους. Αποφασίσαμε λοιπόν η συντακτική ομάδα του filomatheia.blogspot.com (δηλαδή ο Πεπέ, ο Πούφ, ο Eπικούρειος Πέπος, ο Fuzi Tomo Kazu, αυτά είναι τα μέλη της συντακτικής ομάδας) έως την 25η Μαρτίου να κάνουμε κάποιες αφιερώσεις στους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους ώστε εμείς σήμερα να μπορούμε να μιλάμε για Ελλάδα. Δυστυχώς πάρα πολλούς από αυτούς τους ΗΡΩΕΣ-ΑΓΙΟΥΣ εμείς οι αυτοαποκαλούμενοι ΄Ελληνες, τους μνημονεύουμε μόνο όταν πλησιάζει η 25η Μαρτίου! και το χειρότερο δε γνωρίζουμε την πραγματική τους ιστορία. Την ιστορία που δυστυχώς πρέπει να αναζητήσουμε σε βιβλία εξωσχολικά, γιατί στο σχολείο αυτό που μαθαίνουν τα παιδιά μας είναι π.χ. για ένα στρίμωγμα!!! που έγινε στην αποβάθρα της Σμύρνης μετά απο έναν ποδοσφαιρικό αγώνα! (το τελευταίο περί αγώνα δεν το είπαν, αλλά σιγά σιγά θα μας το πουν και αυτό). Όσο λοιπόν μπορούμε ακόμα να λέμε πως είμαστε Έλληνες, πως; σας φαίνεται υπερβολικό αυτό που είπα; μακάρι να έχετε δίκιο, εν πάση περιπτώση εγω λέω όσο μας το επιτρέπουν, ας αρχίσουμε να σκεφτώμαστε σαν Έλληνες, και ας αρχίσουμε να αναζητούμε τις μορφές εκείνες που μας έκαναν υπερήφανους, είτε στην αρχαιότητα, είτε στα νεότερα χρόνια, ας αρχίσουμε -εννοώ οι πολλοί- να ανακαλύπτουμε τους Έλληνες κλασικούς, αυτους τους ΓΙΓΑΝΤΕΣ της παγκόσμιας γνώσης, ας αρχίσουμε να επισκεφτώμαστε τους αρχαιολογικούς χώρους, ας αρχίσουμε -επιτέλους- να επισκεφτώμαστε την Εκκλησία του Δήμου, εννοώ την Πνύκα, και κυρίως να μελετάμε την αρχαία ελληνική γραμματεία. Αυτή την περίοδο της κρίσης ας μάθουμε πως για όλα τα κακά που μας βρήκαν, υπάρχουν και δικές μας τεράστιες ευθύνες, αν δε διδαχθούμε απ' αυτή την κρίση και δεν βγούμε πιο σοφοί, θα συνεχίσουν κάποιοι να μας ξεφτιλίζουν, να μας βρίζουν, να μας χλευάζουν, και να μας συμπεριφέροντε όπως στον ΝΙΚΗΤΑΡΑ. Ας αποφασίσουμε τι θέλουμε και ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αν δεν αλλάξουμε την Παιδεία μας δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα, όπως είχε πει και η Μυρτώ ''αν αλλάξουμε τις συμπεριφορές μας αυτόματα θ'αλλαξουν όλα''. Διαβάστε λοιπόν την τραγική περιπέτεια του ΗΡΩΑ ΝΙΚΗΤΑΡΑ και σκεφθείτε μήπως είρθε η ώρα αυτόν τον ΑΓΙΟ ΗΡΩΑ να τον τοποθετήσουμε στο εικονοστάσι μας; καλή ανάγνωση.

Με σεβασμό και εκτίμηση Επικούρειος Πέπος.

Υ.Γ. Αγαπητή/έ αναγνώστρια/η εσύ που θα διαβάσεις το αμέσως πιο κάτω άρθρο, θα ήθελα να γνώριζα ποιά συναισθήματα θα σε κυριεύσουν; ειλικρινά θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να καταγράφατε το συναίσθημα της στιγμής και να μου το στέλνατε. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ή Τουρκοφάγος, ήταν ένας απ' τους μεγαλύτερους ήρωες της Επανάστασης του 1821. Ως γνωστόν, οι πολιτικές έριδες, το κομματικά πάθη και τα κάθε είδους συμφέροντα της εποχής που ακολούθησαν την Απελευθέρωση, δημιούργησαν ένα νοσηρό κλίμα στα πλαίσια του οποίου, αρκετοί ήρωες που έδωσαν τα πάντα στον Αγώνα, κατέληξαν να οδηγούνται στο περιθώριο και τη φυλακή (όπως ο Κολοκοτρώνης). Ένας απ' αυτούς τους ήρωες, που είχαν αυτή την «τύχη» ήταν κι ο Νικηταράς, ο οποίος έκανε «θητεία» αρχικά στο Παλαμήδι και στην συνέχεια στις φυλακές τις Αίγινας, βάσει ανυπόστατων κατηγοριών περί συνωμοσίας εναντίων του βασιλιά Όθωνα.

Αναφέρεται ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, το οποίο αναδεικνύει το ήθος αυτού του ήρωα και στον αντίποδα την αχαριστία και την αγνωμοσύνη του κράτους.
Όταν αποφυλακίστηκε ο Νικηταράς το 1841, ήταν τόσο φτωχός που κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά. Η πενιχρή σύνταξη που έπαιρνε, χάριν μια θέσης γερουσιαστή που του εδόθη, δεν έφτανε «ούτε για ζήτω». Η αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε θέσεις επαιτείας, είχε ορίσει μια ορισμένη μέρα στον ήρωα επαίτη μια θέση μια μέρα της εβδομάδος κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε(!) να επαιτεί κάθε Παρασκευή!
Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, αυτός απεστάλη από την κυβέρνηση του στο σημείο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.
- Τι κάνετε στρατηγέ μου; ρώτησε ο ξένος.
- Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
- Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; επέμενε ο ξένος.
- Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος, απάντησε περήφανα ο Νικηταράς.
Ο ξένος κατάλαβε, και διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
Ο σχεδόν τυφλός Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο: «Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!».
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1849, ο γενναίος και έντιμος αυτός ήρωας, πεθαίνει ξεχασμένος και πάμφτωχος.
*** Τελικά οι Έλληνες δεν αλλάζουν ποτέ (ακόμα κι αν σ' αυτή την περίπτωση υπήρχε βαυαρικός δάχτυλος). Πάντα θα τρώει τα παιδιά της...

Επιμέλεια Ανάρτησης Επικούρειος Πεπός.

Διαβάστε περισσότερα: Νικηταράς ο Τουρκοφάγος - Ένα άγνωστο, μα αρκετά διδακτικό περιστατικό για την Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/