6η Απριλίου ημέρα μνήμης για τον Άγιο Ήρωα Ίτσιο Δημήτριο κ.ο.μ.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, η σημερινή μέρα η 6η Απριλίου είναι μια πολύ ξεχωριστή μέρα για μας τους Έλληνες, εφόσον βέβαια επιθυμούμε να λεγόμαστε Έλληνες και όχι Ελληνοέλληνες όπως λέει ο Λιαντίνης, όπως προείπα λοιπόν η σημερινή μέρα είναι ξεχωριστή γιατί ένας Άγιος Ήρωας από τους πολλούς ''δυστυχώς'' που έχει αυτός ο τόπος, και που εμείς οι Ελληνοέλληνες ξεχνάμε, για να θυμόμαστε όμως κάποιους ντενεκέδες ξεγάνωτους που μας πασάρουν τα ΜΜΕ  γιατί άραγε γι' αυτούς τους Άγιους Ήρωες δεν μαθαίνουμε στο σχολείο την ιστορία τους, τις πταίει;  Εμείς εδώ στο filomatheia.blogspot.gr θα σας παρουσιάσουμε σήμερα την ιστορία ενός ακόμα Άγιου Ήρωα της πατρίδας μας και φυσικά μιλάμε για τον ΛΟΧΙΑ ΙΤΣΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ σας εύχομαι καλή ανάγνωση, και παρακαλώ στείλτε κι εσείς με τη σειρά σας σε γνωστούς και φίλους την ιστορία αυτού του ΥΠΕΡΟΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΗΡΩΑ με σεβασμό και μνήμη Επικούρειος Πέπος.  Ο Δημήτριος Ίτσιος αντιμετώπισε μόνος του σαν παλληκάρι την πολεμική μηχανή των Ναζί και θυσιάστηκε για την ελευθερία - Μια μοναδική ηρωική σελίδα βγαλμένη από την Ιστορία της Ελλάδας και ήταν ο πρώτος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Γερμανούς επειδή αντιστάθηκε! 

Σαν σήμερα, στις 6 Απριλίου 1941 εκδηλώθηκε η εαρινή επίθεση των Γερμανών εναντίον της Ελλάδας. Με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας ιστορικώς και της παρούσας συγκυρίας με την γερμανική ηγεμονία να πολιορκεί χώρες του ευρωπαϊκού νότου με πρόσχημα τη δημοσιονομική πειθαρχία είναι ευκαιρία να θυμηθούμε την ιστορία ενός ήρωα.

Ήταν ένας απλός άνθρωπος όπως όλοι μας, ο οποίος πήρε τη μεγάλη απόφαση να μην παραδοθεί στην ισχυρότερη πολεμική μηχανή χωρίς αντίσταση. Διαβάστε τι έκανε ο λοχίας Δημήτριος Ίτσιος.

Το χαρακτηριστικό του Έλληνα

Πολλοί είναι οι ιστορικοί που μελετούν όλες τις περιόδους της ελληνικής ιστορίας που διαπιστώνουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Αυτός ο λαός στα πολύ δύσκολα με κάποιο μαγικό τρόπο αφυπνίζεται, ενώνεται, πολεμά μέχρι θανάτου για την εθνική του αξιοπρέπεια.

Αυτή είναι η ιστορία του λοχία Δημήτρη Ίτσιου. Διδαχή για τους σύγχρονους «σωτήρες» που σκύβουν το κεφάλι στην γερμανική μπότα παραδίδοντας κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας και προδίδοντας τα κεκτημένα, τα ιδεώδη, τις αρχές και τις αξίες ενός λαού χωρίς καμία αντίσταση.

- Συγχαρητήρια λοχία. Με τη γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά, την πανάρχαια ιστορία των προγόνων σου. Αυτά του είπε ο επικεφαλής Γερμανός λίγο πριν τον δολοφονήσει.

«….ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με το σκληρό θάνατό του θα εισέλθει στο πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμό των επερχόμενων γενεών....»

Το διακύβευμα για σήμερα

Σήμερα, επίκαιρα όσο ποτέ, ο ήρωας Δημήτριος Ίτσιος βροντοφωνάζει με τη χάλκινη σιωπή της προτομής του από την κεντρική πλατεία του Μακεδονίτικου κεφαλοχωριού, σε απόσταση αναπνοής από τα συμβατικά σύνορα του ασύνορου Ελληνισμού, ότι τα κόκκαλα των παλαιών και νέων Μακεδόνων ηρώων τσακίζουν αλύπητα τα βέβηλα χέρια φίλων και εχθρών, για όποια απόπειρα καπήλευσης της Ελληνικής ιστορίας.

- Ίτσιος Δημήτριος του Ευσταθίου...

- Παρών!

Read more: http://www.newsbomb.gr

Η ιστορία του Λοχία Δημήτρη 'Ιτσιου

Τους ήρωες του 1821 τους γνωρίζουμε, πάνω - κάτω. Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Νικηταράς, Μπουμπουλίνα, κάτι μας λένε τα ονόματα. Τους ήρωες του 1940 γιατί τους έχουμε αποσύρει στο… χρονοντούλαπο της ιστορίας; Άνθρωποι οι οποίοι πρωταγωνίστησαν σε απίστευτες ιστορίες ηρωισμού, που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για την πατρίδα, έμειναν καταδικασμένοι στη λήθη τόσο πολύ, που από την εποχή εκείνη μας «έμεινε» μόνο ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Μανώλης Γλέζος με το Λάκη Σάντα που κατέβασαν τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη και ο Άρης Βελουχιώτης με το Ναπολέοντα Ζέρβα.
Γιατί τους αποσύραμε τους ήρωες αυτούς;

Δημήτρης Ιτσιος (Άγιος Ήρωας του Ελληνισμού)
Οι άγνωστοι ήρωες του ‘40Μια ιστορία από την ίδια περιοχή των οχυρών με τραγική κατάληξη. Ο λοχίας Ιτσιος, με καταγωγή από τα Άνω Πορόια Σερρών, υπηρετεί ως πολυβολητής στα οχυρά Μεταξά και μάχεται κυριολεκτικά υπέρ βωμών και εστιών. Αποστολή των εννέα πολυβολείων είναι να καθυστερήσουν την προέλαση του εχθρού μέχρι να συμπτυχθούν οι ελληνικές δυνάμεις στα Κρούσια. Ορκισμένοι μαχητές, μένουν στις θέσεις τους και θερίζουν τους Γερμανούς. Όλα τα πολυβολεία καταλαμβάνονται και σιγούν, το Π8 του Ιτσιού παραμένει. Έχει 38.000 σφαίρες και ο Ιτσιος ορκίζεται να τις ξοδέψει όλες. Ζητά από τους στρατιώτες να φύγουν, να μείνει μόνος του και να τους καλύψει. Κάποιοι φεύγουν, δύο-τρεις συγχωριανοί του μένουν μαζί του.
Ο Ιτσιος μένει μέχρι την τελευταία σφαίρα. Θερίζει μόνος του πάνω από 200 Γερμανούς στρατιώτες. Όταν τελειώνουν οι σφαίρες, ανοίγουν την πόρτα του πολυβολείου και παραδίδονται. Ο Γερμανός διοικητής του δείχνει τους δεκάδες νεκρούς στην Ομορφοπλαγιά, ο Ιτσιος χαιρετά στρατιωτικά και λέει απλά «έκανα το καθήκον μου». Ο Γερμανός απαντά «πρέπει να κάνω κι εγώ το δικό μου» και τον εκτελεί εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια των συντρόφων του. Στο ημερολόγιό του έγραψε ότι δεν μπορούσε να αφήσει στη ζωή έναν άνθρωπο που του προξένησε τόσο μεγάλο κακό…
<<Ο ηρωισμός ενεργεί πάντα με το συναίσθημα και ποτέ με το μυαλό, και γι' αυτό ενεργεί πάντα σωστά>> .Τρανή απόδειξη της αποφθεγματικής αυτής φράσης αποτελεί η ιστορία ενός Έλληνα λοχία που έχοντας απέναντί του την πιο σύγχρονη πολεμική μηχανή της εποχής κατάφερε με θάρρος και αποφασιστικότητα να μείνει μόνος του μέσα σε ένα πολυβολείο , <<ρίχνοντας>>38.000 σφαίρες ενάντια σους Γερμανούς εισβολείς .Η χαρά της θυσίας για την πατρίδα είναι αυτή που δίνει φτερά στην ψυχή , στα χέρια και στο πολυβόλο του νεαρού λοχία .Σταμάτησε μόνο όταν του τελείωσαν οι σφαίρες και είχε οδηγήσει σε απίστευτες απώλειες των Γερμανών . Ήταν ο πρώτος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Γερμανούς επειδή αντιστάθηκε !

      Αυτή είναι η ιστορία του ηρωικού έφεδρου λοχία Δημήτριου Ίτσιου .Ο Δημήτριος Ίτσιος γεννήθηκε το 1906 στην ακόμα σκλαβωμένη τότε Μακεδονία από Βλάχους γονείς . Παντρεύτηκε την Άννα Κ. Νανοπούλου , με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά τη Μαρία και τον Αναστάση . Με την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επιστρατεύτηκε ως έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλες , πάνω από το χωριό του , τα Άνω Πορόια Σερρών .

      Στην κορυφογραμμή του Μπέλες ήταν στημένα τα πρώτα πρόχειρα φυλάκια προκάλυψης της << γραμμής Μεταξά>> Λίγο πιο κάτω, σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από την οροθετική γραμμή, βρίσκονταν τα εννέα σκυρόδετα ελληνικά πυροβολεία, στημένα κατά μήκος της δεύτερης αμυντικής γραμμής. Οι υπερασπιστές των πυροβολείων είχαν εντολή να αμυνθούν ώσπου ο στρατός του υποτομέα Ροδοπόλεως να συμπτυχθεί χωρίς απώλειες προς τα Κρούσια κι αμέσως μετά, να εγκαταλείψουν κι αυτοί τις θέσεις τους με κανονική υποχώρηση, έχοντας ως πλεονέκτημα την άριστη γνώση της περιοχής.

      Κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, ο έφεδρος λοχίας Ίτσιος βρέθηκε να είναι επικεφαλής του Πολυβολείου Π8 . Το Π.8 ήταν ένα μεμονωμένο εξωτερικό αμυντικό έργο , που μαζί με το Π .9 αποτελούσαν τα σημαντικότερα σημεία στήριξης των Ελλήνων στην Ευρύτερη περιοχή της Ροδόπολης .Τα πολυβολεία αυτά δεν είχαν σχέση με τα οχυρά . Η ώρα είναι 5.15΄ όταν ψηλά στην << Ομορφοπλαγιά >> του Μπέλες η πιο τέλεια πολεμική μηχανή της εποχής αρχίζει με μανία το καταστροφικό της έργο .Η επίθεση αρχίζει. Οι υπερασπιστές της προκατάληψης ανταπαντούν . Τα μάτια του Ίτσιου και των συντρόφων του κατακόκκινα από την ολονύχτια αγρυπνία .Με το δάχτυλο στη σκανδάλη είναι έτοιμοι να αντιτάξουν σκληρή αντίσταση στην προκλητική επίθεση .

      Και τώρα η στιγμή που ακούγεται ένας συνεχής βόμβος αεροπλάνων .Τρία ή τέσσερα <<στούκας>> πλησιάζουν την περιοχή και ανεξέλικτα πετούν σίδηρο και φωτιά. Στην ένταση των σφοδρών επιθέσεων, η προκάλυψη με δυσκολία αντέχει. Αναδιπλώνονται οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής

      Τα οχυρά αντιστέκονται .Οι υπερασπιστές των πολυβολείων <<πέφτουν>> ποτίζοντας με το αίμα τους το χώμα της πατρίδας .Ένα-ένα τα πολυβολεία σιγούν. Αρχικά τα Π3,Π4,Π5,Π9 και ακολουθεί το Π6 που μετά από σθεναρή αντίσταση καταλαμβάνεται το μεσημέρι .Τα πυροβολεία Π7 και Π8 συνεχίζουν τη μάχη τους . Μέσα τους βρίσκονται γνήσιοι έλληνες πολεμιστές οπλισμένοι με τα πιο σημαντικά ιδεώδη και ιδανικά . Γνωρίζουν πως δεν υπάρχουν ελπίδες γι ΄αυτούς όμως συνεχίζουν να μάχονται γενναία .Το Π8 με το λοχία Δημήτριο Ίτσιο και δύο άλλους στρατιώτες τον Θ.Ζιώγα και τον Ι.Κοζάρτση αντιστάθηκε για πάνω από τέσσερις ώρες .Κάποια στιγμή ο Ίτσιος διατάζει τους στρατιώτες της μονάδας του να εγκαταλείψουν .Ο ίδιος θα μείνει και θα προσπαθήσει να καλύψει μόνος του τη σωτηρία τους. Μερικοί υπακούουν . Οι Ανωπορογιώτες όμως μένουν. Πιστοί συμμαχητές και σύντροφοί του τώρα στο Π8 φίλοι στις δουλειές και στα γλέντια του χωριού .Οι επιθέσεις πληθαίνουν και σκληραίνουν .Μα ο Ίτσιος δε σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και τον θάνατο στους γερμανούς εισβολείς. Ούτε σκέψη για τη δική του σωτηρία με φυγή. 

       Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά .Και ξαφνικά μια αλλόκοτη σιωπή. Ο ήρωας λοχίας με τους συντρόφους του γνωρίζουν πως έπραξαν το καθήκον τους. Αγωνίστηκαν  με θάρρος και τόλμη για την πατρίδα , την οικογένειά τους ,τους φίλους και τους συγγενείς τους. Ξέρουν καλά πως μάλλον δεν θα ξαναδούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα για τα οποία πολέμησαν Οι άνδρες του Π8 ξόδεψαν και τα 38000 φυσίγγια που υπήρχαν στο πολυβολείο και ευθύνονται για τον θάνατο 232 γερμανών στρατιωτών ,όσους δηλαδή σκότωσε ολόκληρος ο στρατός της Γιουγκοσλαβίας κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής τον Απρίλιο του 1941 !.

      Με δυσκολία ανοίγουν την φρακαρισμένη από τις άδειες σφαίρες σιδερόπορτα του φρουρίου τους .Βρίσκονται έξω .Στην κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει αδυνατούν να καταλάβουν την περικύκλωσή τους από μία ομάδα Γερμανών.

      <<Οι άνδρες ,όσοι δεν εφονεύθεσαν ,συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι και μαζί με αυτούς κι ο Λοχίας Ίτσιος Δημήτριος , αρχηγός του Πυροβολείου Π8.Το πυροβολείον τούτο ,δια του φοβερού ,πράγματι ,πυρός ,επέφερεν εις τους Γερμανούς τεραστίας φθοράς. Δι΄ αυτό ο επικεφαλής αυτών Αξιωματικός ,ζητάει να μάθει τον Αρχηγόν>>, μας πληροφορεί ο Συνταγματάρχης Γιακουμής στο πολεμικό του ημερολόγιο .

      Ευθυτενής ,με αγέρωχη αξιοπρέπεια και χωρίς ίχνος επίδειξης ,κάνει δύο-τρία βήματα μπροστά ,χαιρετά στρατιωτικά το Γερμανό Αξιωματικό και αναφέρει :

-Ίτσιος Δημήτριος, λοχίας πεζικού.

Ξαφνιάζεται .Στα μάτια του ήταν εύκολο να διακρίνει κανείς τον θαυμασμό του για το παλληκάρι που είχε μπροστά του.

-Συγχαρητήρια λοχία . Με τη γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά, την πανάρχαια ιστορία των προγόνων σου.

Αμέσως μετά του κάνει νεύμα να τον ακολουθήσει. Τον οδηγεί στο ξέφωτο μπροστά από το πολυβολείο, και δείχνοντάς του τις δεκάδες των πτωμάτων των στρατιωτών του – πάνω από 200 κατά έγκυρη εκτίμηση – του λέει :

-Αυτό που βλέπεις λοχία –δείχνοντας τη σωρεία πτωμάτων των Γερμανών στρατιωτών- είναι έργο δικό σου.

Ο Ίτσιος σαν πραγματικός ήρωας απαντά λακωνικά :

-Έπραξα το καθήκον μου.

-Εσύ έπραξες το καθήκον σου .Τώρα σειρά μου να <<εκτελέσω>> κι εγώ το δικό μου καθήκον, απαντά ο Γερμανός αξιωματικός, δίνοντας ταυτόχρονα την εντολή να εκτελεστεί ο Λοχίας εν ψυχρώ, στηλώνοντας το πιστόλι του στον κρόταφο του παλληκαριού.

      Πέφτει άψυχος στα πόδια του εκτελεστή του βάφοντας με το αίμα του κόκκινα τα λουλούδια της <<Ομορφοπλαγιάς>>. Ο αξιωματικός δεν τόλμησε να κοιτάξει στα μάτια τον Έλληνα λεβέντη γιατί γνώριζε ότι στο βλέμμα του θα αντίκριζε την περιφρόνηση και την αποστροφή του για τη μικρότητα της πράξης του .Ήξερε καλά ότι εκείνη τη στιγμή διέπραττε ένα έγκλημα πολέμου, μια στυγνή δολοφονία μπροστά στα απορημένα βλέμματα τόσο των στρατιωτών του όσο και των συμπολεμιστών του Ίτσιου. Γιατί, ο λοχίας τους, δεν έπεσε .Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ .Έφυγε από τη ζωή τόσο άδικα, μια όμορφη απριλιάτικη ημέρα στην καρδιά της άνοιξης…

      Το 1946, η σύζυγός του, Άννα, μαζί με άλλους συγχωριανούς, ξέθαψαν και μετέφεραν τα οστά του και των άλλων πεσόντων, από την << Ομορφοπλαγιά >> που αρχικά είχαν ταφεί, στο Ηρώο του χωριού Άνω Πορόια. Αυτή είναι και η χρονιά όπου απονέμεται μεταθανάτια στο λοχία ο βαθμός του Επιλοχία και επάξια το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας για τη γενναιότητα και το θάρρος του. Προς τιμή του, στις 10 Αυγούστου 1980 η κοινότητα των Άνω Ποροϊων, σε συνεργασία με την 6^η Μεραρχία ανήγειρε χάλκινη προτομή στην κεντρική πλατεία του χωριού ενώ το στρατόπεδο που υπήρχε στο χώρο της θυσίας του, ονομάστηκε << Στρατόπεδο Λοχία Ίτσιου >>.

      Αυτή είναι και η ιστορία ενός γενναίου παλληκαριού με λιονταρίσια ψυχή και σπάνιο ήθος που με την καθαρότητα της ψυχής και της καρδιάς του υπερασπίστηκε με υποδειγματικό τρόπο κόντρα σε όλου τους φόβους του την πατρίδα και τον τόπο της γενέθλιας του γης. Χάρισε σε όλους εμάς την ελευθερία και έγινε υπόδειγμα για όλους τους συγχρόνους του προβάλλοντας αξίες και αρετές όπως η ανδρεία, η αυτοθυσία και πάνω από όλα η αγάπη. Ο Ίτσιος αποτέλεσε ένα μέγιστα παραδείγματα ανιδιοτελούς αγάπης και προσφοράς και κατάφερε με τα ανδραγαθήματά του να μετατρέψει το όνομά του σε μύθο. Υ.Γ. Ιστολογίου, αυτά έπραξε ο Άγιος Ήρωας ΙΤΣΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ εμείς σήμερα τι πράττουμε; και τι γνωρίζουμε γι' αυτούς τους Άγιους Ήρωες; Αλήθεια πόσοι απο εσάς που θα διαβάσετε αυτό το αφιέρωμα γνωρίζατε την ιστορία του λοχία; Αρκά εσύ που ήσουν καλός στην Ιστορία τι γνωρίζεις;

Συγγραφή κειμένου Κατερίνα Χαδήρογλου, Δουνδουλάκη Δέσποινα,

μαθήτριες Γ΄Γυμνασίου. Υπέροχα κορίτσια σας ευχαριστούμε από καρδιάς.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ

---