Το άγιο χαμομηλάκι!... ειδικά όσοι έχετε τη δυνατότητα να προμηθευτείται χαμομήλι από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι κάντε το άμεσα, είναι καταπληκτικό, τύφλα να έχουν τα βότανα που αγοράσαμε από το Λούβρο. Ευχαριστώ τον κ. Χρήστο Μιχαηλίδη που ανάδειξε το άγιο χαμομήλι. Στην υγειά σας αγαπητοί Φίλες και Φίλοι. Με σεβασμό ο Επικούρειος Πέπος.
Ειλικρινά δεν μπορώ να χωνέψω πως γίνεται να ζούμε σε έναν τόπο τόσο προικισμένο, αν μη τι
άλλο, από τη φύση, κι όμως πολλές φορές λες και σαμποτάρουμε τα δώρα που μας
χαρίζει αυτή η φύση και αγοράζουμε άλλα, τυποποιημένα, εξωτερικά, που Θεός
ξέρει από πού έρχονται, πόσο καιρό «ταξιδεύουν» για να φτάσουν εδώ, σε τι
κατάσταση καταλήγουν στα ράφια και στα στομάχια μας, πόσο μας κοστίζει όλο αυτό
το αχρείαστο «παγκοσμιοποιημένο πράγμα» μακρινές χώρες που τα παράγουν.
Αυτή η
σκέψη πέρασε τη περασμένη Κυριακή από τα μυαλό μου, απολαμβάνοντας σε μία συμπαθητική καφετέρια
στη Γλυφάδα ένα χαμομήλι ζεστό, που επιτέλους είχε μυρωδιά και γεύση χαμομηλιού!
Σου το φέρνουν χύμα μέσα σε ένα δοχείο, και μαζί ένα χάρτινο φίλτρο που αφού το
γεμίσεις με όσο φρέσκο χαμομήλι θες, το κρεμάς από το χείλος του φλιτζανιού με
το βραστό νερό. Ένα τόσο απλό πράγμα, μια τόσο απλή ιδέα, ομόρφυνε το δειλινό
της Κυριακής μου, που συνήθως είναι βαρύ και ασήκωτο.
Χαμομήλι από τον τόπο
σου. Άγιο χαμομηλάκι! Που να μυρίζει σαν τον τόπο σου, όχι σαν ναφθαλίνη ή σαν
«τίποτα» που μυρίζει μια φημισμένη αγγλική μάρκα που, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω
πώς μπορεί να πουλάει τέτοια ροφήματα σε χώρες όπου τα βότανα του βουνού και
του κάμπου είν’ μεσ’ τα πόδια μας!
Χωρίς «μαγκιές» λοιπόν για «σαμποτάζ» και
«εμπάργκο», απλώς προτρέπω τους φίλους μου, και εκλιπαρώ τους ντόπιους
παραγωγούς, τα δώρα που έχουμε, πριν τα χαρίσουμε σε άλλους, να τα χαρούμε
πρώτα εμείς. Και, πιστέψτε με, σαν το χαμομήλι υπάρχουν άπειρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου