Μνήμες, Μνήμες, μνήμες και όχι Μνημοσύνη. μέρος έκτο. Γοργογύρι και Γοργογυραίοι.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συλλέκτες των φθινοπωρινών φύλλων προχωρώ σήμερα στη δεύτερη ανάρτηση της ημέρας και λόγω πάλι της ''Α.Φ.'' σας παρουσιάζω ξανά ένα ποίημα του Καβάφη με τίτλο ''Γκρίζα''. Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλό ταξίδι στο παρελθόν. Υ.Γ. Για όσους δεν το γνωρίζουν τον Πανούλη τον αποκάλεσε πριν αρκετά χρόνια κάποιος, Γιούλη!!!!!!! Κοιτάζοντας τώρα τις παλιές φωτογραφίες κατάλαβα το γιατί, έμοιαζε με τον Γιουλ Μπρύνερ!!! Άρα είχαν δίκιο οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι που έλεγαν ''αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις''. Αγαπητέ Θεόφραστε αυτή είναι η πραγματική ιστορία του νέου ονόματος του Πανούλη. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Γκρίζα.
Κυττάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο
θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια
που είδα· θάναι είκοσι χρόνια πρίν ....
Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.
Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη,
για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε.
Θ’ ασχήμισαν — αν ζει — τα γκρίζα μάτια·
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν.
Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,
ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψι. 

Ο Γιούλ Μπρύνερ στη Θέση του Γιούλη.

Ο Γιούλης στο Στρατό ως έφεδρος αξιωματικός.

Νίκος και Γιούλης.

Ο Γιούλης στις Ειδικές Δυνάμεις.

Ο Γιούλης με το Παπάκι του.

Κώστας και Ηλίας σε μεγάλα κέφια.

Κώστας και Ελένη.

Λαμπρακιάς και Ελένη.

Ο ντροπαλός Κωστής λέει το ποίημά του.

Σ' αυτή τη φωτογραφία ο Γιούλης μου θυμίζει τον πατέρα του.

Ανδρονίκη, Κωνσταντίνος, και Χρυσούλα, απόντες και οι τρεις.