ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ.

Εξάψεις Ευτυχίας

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα από το ποιητικό!! Γοργογύρι. γιατί ποιητικό; Έχουμε και λέμε, Χρυσοβαλάντης Αργυρίου, Ηλίας Στεριόπουλος, Πράσινος, Δήμητρα-Αντιόπη Ζωγράφου, Κωνσταντίνα Ντακούλα και πιθανόν και κάποια άλλα άτομα που εγώ δεν γνωρίζω. Ας μείνω στους προαναφερθέντες, 5 ποιητές σ'ένα μικρό χωριό δεν είναι και λίγοι!!!!! Σήμερα όμως θα σας παρουσιάσω τον νέο ποιητή, και νέος στην ηλικία, είναι μόλις 19!

Χθες που γινόταν η παρουσίαση δεν μπόρεσα να παρευρεθώ λόγω ''Κ''ακής συγκυρίας. Σήμερα που έμαθα το όνομα του ποιητή στεναχωρήθηκα που δεν ήμουν εκεί γιατί ο Βαλάντης, ανήκει σ' εκείνη την ομάδα των παιδιών, 10 τον αριθμό, που το 2009 τους είχα χαρίσει κάπου 250 βιβλία. Ως φαίνεται αυτά που είχα χαρίσει στον Βαλάντη έπιασαν τόπο. Σήμερα θα παραμείνω σ' αυτά τα ολίγα, αύριo σκοπεύω να σας παρουσιάσω κάποια ποιήματά του. Στις 23 Σεπτεμβρίου, ελπίζω έως τότε να έχω επιστρέψει, θα γίνει η παρουσίαση στην Αθήνα ΓΕΡΑΝΙΩΝ 41παρακαλώ όσοι από σας αγαπάτε την ποίηση φροντίστε να παρευρεθείτε σ' αυτή την εκδήλωση. Όσο για τους Γοργογυραίους ελπίζω να τιμήσουν τον συγχωριανό τους με την παρουσία τους. Αγαπητέ Βαλάντη σου εύχομαι καλές και πολλές επισκέψεις των Μουσών, ελπίζω στο μέλλον να συνεχίζεις να μας εκπλήττεις ευχάριστα. Υ.Γ. Αν αφιέρωνες ένα ποίημα σε μία από της συμμαθήτριες στο δημοτικό ποια θα ήταν αυτή; Επίσης όταν βρεθούμε σου έχω και μία ωραία έκπληξη από την έκτη δημοτικού. Εδώ σταματώ εγώ, ο Επικούρειος Πέπος και συνεχίζει ο Χρυσοβαλάντης. Αλήθεια τι όνομα κι αυτό!!!

Εκεί που επιθυμώ να καταλήξω και να επιμείνω είναι στο γεγονός, και ενίοτε συνάμα πρόβλημα, ότι η ποίηση, και γενικότερα η τέχνη, ήταν και είναι πάντα ο “Προμηθέας” του αύριο. Δηλαδή απλοϊκά θα λέγαμε ότι μέσα από την ποίηση/τέχνη του σήμερα πλάθουμε την κοινωνία του αύριο. Και λέγω ότι αυτό ενίοτε είναι πρόβλημα καθώς τα τελευταία χρόνια με μεγάλη μου θλίψη παρατηρώ μια ποίηση να παραπέει και να αυτοεγκλωβίζεται σε εμπορικά και παρωχημένα κάστρα απάθιας, αμάθιας, ασέβειας, ρηχότητας και, εν τέλει τέλεια στο κλίμα της εποχής της, εφημερότητας.
Η παρούσα ποιητική συλλογή αποσκοπεί (ή θέλω να πιστεύω ότι αποσκοπεί) στην αποικοδόμιση αυτών των κάστρων και μέσα από την αμφισβήτηση και την αναθεώρηση παραδεδηγμένων, κατά τ’άλλα, αληθειών στον επαναπροσδιορισμό της υπαρξιακής μας ταυτότητας. Ένας επαναπροσδιορισμός ο οποίος δεν θα μας χαρίσει ένα καλύτερο αύριο, αλλά το ίδιο το αύριο που κινδυνεύουμε με τις σημερινές, ιδεατές και υλικές εκφάνσεις των δομών των εννοιών μας να χάσουμε. Και αυτήν είναι η απάντηση μου!

Ο Χρυσοβαλάντης Αργυρίου γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1997 στα Τρίκαλα, Θεσσαλίας. Τα παιδικά του χρόνια έζησε στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας . Το 2009 μαζί με την οικογένεια του αποφασίζουν να επαναπατρισθούν και να εγκατασταθούν στην γενέτειρα τους, στο πατρικό σπίτι του πατέρα του, Βασίλειο Αργυρίου, στο χωριό Γοργογύρι.
Μετά τις Πανελλήνιες του Χρυσοβαλάντη η οικογένεια μετακομίζει, εκ νέου, στο κέντρο των Τρικάλων όπου ζει μέχρι και σήμερα. Ο ίδιος ο Χρυσοβαλάντης ωστόσο, τους τελευταίους μήνες ζει στην Θεσσαλονίκη καθώς σπουδάζει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στην Φιλοσοφική σχολή, στο τμήμα της Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας.
Η πρώτη αναγνώριση του ποιητικού του έργου έγινε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) όταν στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό της του απονεμήθηκε το τρίτο βραβείο για το ποίημα “Χουάρες, η πόλη των νεκρών γυναικών”.
Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλες βραβεύσεις σε πανελλήνιο επίπεδο. Παράλληλα με την ποίηση ο Χρυσοβαλάντης ασχολείται με το σχέδιο αλλά και με την μετάφραση κειμένων στην γερμανική γλώσσα.
Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.