ΞΕΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ, ΕΛΥΑΡ, ΡΩΣΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΑΧΜΑΤΟΒΑ. ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 21 ΜΑΡΤΙΟΥ.

 Αχ έρωτα. ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

 

Στην πορτοκαλιά από κάτω
Πλένει τα μπαμπακερά
Πράσινα έχει τα μάτια
κι η φωνή της βιολετιά
Αχ έρωτα!

Στην ανθισμένη την πορτοκαλιά από κάτω
Αχ έρωτα…

Τρέχει το νερό στ’ αυλάκι
Με τον ήλιο στην καρδιά του
Τραγουδάει ένα σπουργίτι
πάνω στη μικρή ελιά
Αχ έρωτα!!

Στην ανθισμένη την πορτοκαλιά από κάτω
Αχ έρωτα…

Κι όταν θα’χει αποσώσει
Όλο το σαπούνι η Λόλα
Θα ‘ρθουν οι μικροί Τορέρος,
Οι Τορέρος οι μικροί
Αχ έρωτα!!

Στην ανθισμένη την πορτοκαλιά από κάτω
Αχ έρωτα…

ELYAR_

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΙΑ Ν’ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΗΣΩ ΤΟΥΣ ΠΟΘΟΥΣ ΜΟΥ

 

Αγάπη μου για ν’ αναπαραστήσω τους πόθους μου
Έπιασα κι έβαλα τα χείλη σου στον ουρανό που μίλαγες
Απαράλλαχτα έτσι σαν άστρο
Τα φιλιά σου μέσα στην ολοζώντανη νύχτα
Και τον ολκό των μπράτσων σου ολόγυρά μου
Σαν τη φλόγα εκείνη που σημαίνει άλωση
Τα όνειρά μου είναι στον κόσμο
Φωτεινά και ατέρμονα.

Κι όταν δεν είσαι εκεί
Ονειρεύομαι ότι κοιμάμαι και ονειρεύομαι ότι ονειρεύομαι

---------------------------------------------------

ΡΩΣΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Αχ, ζει,… αχ, ζει η καλή μου
σε πύργο μακρινό,
κι είναι ψηλός ο πύργος
και πώς μπορώ να μπω;

Το ξέρω η όμορφή μου
στον κήπο έχει φρουρούς,
μα ποιος το δρόμο φράζει
του νέου παλληκαριού;
 

Εγώ θα μπω στον πύργο
να σ’ έβρω μοναχή,
μονάχα νά ’ταν νύχτα,
μια νύχτα σκοτεινή…
μια τρόικα μόνο νά ’χα
να τρέχει ως αστραπή!

--------------------------------------------

[ΑΔΗΜΟΝΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ’Ν’ ΑΠΟ ΜΕΣΑ]

Αδημονώντας   για να δω τί ’ν’ από μέσα
στου στήθους σου το κέντρο… τί εκεί ανασαίνει…
να δω αν αυτό που πνέει απ’ έξω ώς μέσα μπαίνει
και αν το είναι με το φαίνεσθαι συνέχει τρέσα
ευθεία, τα μάτια εκάρφωσα, πλην δεν   μπορέσα-
νε νά ’δουν: όρμησε το κάλλος σου, που δένει
τον νου, και στόμωσε το βλέμμα μου, και ξένη
για μένα μένει πια η ψυχή σου. Κι αχ, μπαμπέσα,
θλιμμένος πια κοιτώ τα χέρια σου, που σκύλοι  
πιστοί φρουρούν τη χάρη των μαστών σου, δίχως καν λίγο να τους ψαύουν: μού μηνούν χειμώνα
που την ελπίδα μου στο θάνατο θα στείλει,  
ενώ η επίθεση του Έρωτα δολίχως
θα σβει – non esservi passato oltra la gonna

--------------------------------------------------------------

ΑΧΜΑΤΟΒΑ

Η ΜΟΥΣΑ

 

Τον ερχομό σου μες στη νύχτα καρτερώ
σε μια κλωστή θαρρώ κρέμεται η ζωή μου
νιότη, ελευθερία, δόξα, ας πάνε στο καλό.
Αγαπημένη εσύ, πλησίασε, έλα με τη φλογέρα
να την, που πέταξε το πέπλο της.
Στα μάτια με κοιτά προσεχτικά: Ρωτώ:
«Του Δάντη τις σελίδες υπαγόρεψες εσύ;
Τους στίχους για την κόλαση;» Και απαντά. «Εγώ.» 

Mετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου.

ΑΝΝΑ ΑΧΜΑΤΟΒΑ

ΡΕΚΒΙΕΜ

Έτσι κι αλλιώς θα ‘ρθείς, γιατί οχι τούτη τη στιγμή:
Σε περιμένω, αδύνατο να επουλωθεί το τραύμα.
Όλα τα φώτα τα ‘σβησα κ’ η πόρτα μου ανοιχτή
να μπεις εσύ καθημερνός και σπάνιος ως θαύμα.
Όποια μορφή σ’ αρέσει πάρε για να ‘ρθείς
σαν βλήμα εισόρμησε και σκότωσέ με
ή μ’ ένα ζύγι ζύγωσε σαν έμπειρος ληστής
ή με του τύφου τον καπνό φαρμάκωσέ με.
Ή ως μύθος πού ‘χεις σοφιστεί και λες από καιρό
κι όλοι τον μάθαν πια μέχρι ναυτίας, μέχρι κόρου
ώστε το μπλε πηλίκιο στην αυλή να δω
κι από τον τρόμο του χλωμό τον θυρωρό μου.
Το ίδιο πια μου κάνει. Ο Γιενισέι κυλάει μες στον αφρό
το πολικό τ’ αστέρι φέγγει μες στην αμφιλύκη
και την γαλάζια λάμψη των αγαπημένων μου ματιών
η τελευταία την καλύπτει φρίκη.

ΚΑΝΤΖΑ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021