Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΤΕΤΡΑΦΑΡΜΑΚΟΣ Η επιλογή έγινε από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συμποσιαστές της επικούρειας φιλοσοφίας και της φιλίας καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση αφορά την τετραφάρμακο του Επίκουρου της αρχαιότητας και όχι τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο. Ο Επίκουρος ο Γοργογυραίος απλά προσπαθεί να γίνει επικούρειος, προφανώς και δεν είναι εύκολη υπόθεση αλλά αξίζει τον κόπο γιατί σε βοηθάει η επικούρεια φιλοσοφία να έχεις μία άλλη προσέγγιση της ζωής. Βασικό στοιχείο της επικούρειας φιλοσοφίας είναι η αταραξία, για σκεφθείτε πόσες φορές αντιμετωπίσατε δυσκολίες με αταραξία;, σχεδόν καμία οι πιο πολλοί άνθρωποι, και τι κερδίσαμε από την ταραχή μας; μόνο ζημιά κάναμε στους εαυτούς μας και δυστυχώς τις περισσότερες φορές μη αναστρέψιμη. Ρίξτε μία ματιά στην τετραφάρμακο και θα δείτε πως υπάρχει μεγάλη σοφία στην κάθε μία ξεχωριστά, αρκεί να μπορέσει κάποιος/κάποια να καταλάβει το νόημα και να βγει από το κουτί που έχει εγκλωβιστεί. Αν είναι εύκολο; προφανώς και δεν είναι αλλά αξίζει τον κόπο να την μελετήσετε την τετραφάρμακο και που ξέρεις; ίσως να υιοθετήσεις κι εσύ την επικούρεια φιλοσοφία και να βελτιώσεις την ζωή σου και την ζωή των αγαπημένων σου. Και όπως λέει ο σοφός διδάσκαλος Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος

Άφοβον ο θεός
Σύμφωνα με τον Επίκουρο και πολλούς άλλους Έλληνες της εποχής του οι Θεοί δεν ήταν όπως οι άνθρωποι, με επιθυμίες και πάθη αλλά τέλεια όντα χωρίς καμία επιθυμία που εξ ορισμού δεν ανακατεύονταν στα ανθρώπινα πράγματα. Αυτό γιατί η όποια ενέργεια των Θεών θα φανέρωνε κάποιο σκοπό και ως εκ τούτου κάποια επιθυμία. Αυτό με τη σειρά του θα φανέρωνε κάποια έλλειψη που αυτομάτως θα καθιστούσε το Θεό λιγότερο από τέλειο. Σύμφωνα με τον Επίκουρο επομένως οι Θεοί υπάρχουν μεν αλλά δεν ασχολούνται εξ ορισμού με τα ανθρώπινα πράγματα.

Ανύποπτον ο θάνατος

Σύμφωνα με τον Επίκουρο «Ο θάνατος δεν σημαίνει τίποτε για εμάς…όταν υπάρχουμε ο θάνατος δεν είναι παρών ενώ όταν ο θάνατος είναι παρών εμείς έχουμε πάψει να υπάρχουμε.» Οι Επικούρειοι δεν συμμερίζονταν την κοινή πεποίθηση της εποχής στην ύπαρξη ζωής μετά θάνατον και θεωρούσαν ότι με τον θάνατο όλα τελειώνουν καθώς δεν έβλεπαν κάποιο αποδεικτικό στοιχεία για την ύπαρξη της υποτιθέμενης μετά θάνατον ζωής. Σύμφωνα με τον Επίκουρο ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη από όλες τις αγωνίες, τόσο σε διάρκεια όσο και σε ένταση. Αυτή οδήγησε και στη δημιουργία της θεωρίας περί μετά θάνατον ζωής η οποία όμως με τη σειρά της δημιουργεί αγωνία στους ανθρώπους καθώς συνεπάγεται είτε μια αιωνιότητα ευτυχίας για τους ηθικούς είτε μια αιωνιότητα δυστυχίας για τους ανήθικους. Οι Επικούρειοι διαλύουν αυτή την αγωνία μη πιστεύοντας στη θεωρία περί μετά θάνατον ζωής.

Ταγαθόν μεν εύκτητον

Εδώ ο φιλόσοφος εννοεί ότι τα απολύτως απαραίτητα (τροφή, στέγη, κτλ) είναι πολύ εύκολο να αποκτηθούν από οποιονδήποτε. Όταν κάποιος θέλει περισσότερα από όσα χρειάζεται (λαιμαργία, φιλαργυρία, απληστία, ζήλια, φιληδονία, κτλ) τότε δημιουργεί ανάγκες οι οποίες μένοντας ανεκπλήρωτες οδηγούν στη δυστυχία. Οι ανάγκες όμως αυτές είναι για τον Επίκουρο πλασματικές ενώ αυτά που πραγματικά χρειάζεται κάποιος είναι πολύ εύκολο να αποκτηθούν.

Το δε δεινόν ευκαρτέρητον

Σύμφωνα με του Επικούρειους, ο πόνος είναι είτε σύντομος και δριμύς είτε χρόνιος και μικρός. Στην πρώτη περίπτωση, ο πόνος θα περάσει σχετικά γρήγορα, ενώ στην δεύτερη, ο πόνος συνηθίζεται σχετικά εύκολα. Ο πόνος που είναι και δριμύς και χρόνιος είναι πολύ σπάνιος, και αναγκαστικά θα πρέπει να τον προσπεράσουμε γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Έτσι δεν χρειάζεται κανείς να αγωνιά και να φοβάται τον πόνο και την δυστυχία.

Υ.Γ. Επικούρειου Πέπου: τις αρρώστιες πρέπει να φοβόμαστε και όχι τον Θάνατο, τους δεινόσαυρους τους φοβάσαι; Όχι γιατί δεν υπάρχουν, έτσι είναι και ο Θάνατος, όταν υπάρχουμε εμείς δεν υπάρχει αυτός.