Φίλες και Φίλοι αγαπητοί λάτρεις της Ευκλείδειας γεωμετρίας καλησπέρα, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ευκλείδη της ιστορικής και πνευματικής Πιάλειας γιατί χάρη στην δική του παρέμβαση λύθηκε ένα πρόβλημα που με απασχολούσε και με βάση τις κουβέντες που έκανα με φίλους δεν απασχολούσε μόνο εμένα αλλά και πολλούς άλλους. Από τον Τίμωνα τον Αθηναίο έλαβα το πιο κάτω κείμενο, την αφορμή για να το θυμηθώ μου την έδωσε η Αρετή της Κέρκυρας που γύρισε χθες από την χώρα του σεβασμού και του πολιτισμού, δηλαδή την ΙΑΠΩΝΙΑ. Η Αρετή μάς διηγήθηκε πολλές καθημερινές ιστορίες για την ΙΑΠΩΝΙΑ και κατάλαβα αυτό που είχα καταλάβει πριν 34 χρόνια που είχα κι εγώ την τύχη και την χαρά να επισκεφθώ αυτή την καταπληκτική χώρα. Τότε είχα σκεφτεί πως είμαστε τουλάχιστον 100 χρόνια πίσω. Νόμιζα πως μετά από 34 χρόνια θα είχαμε βελτιωθεί σε πολλούς τομείς, δυστυχώς με βάση αυτά που ζούμε και με βάση αυτά που μας διηγήθηκε η Αρετή το χάσμα παραμένει το ίδιο αν δεν έχει κιόλας μεγαλώσει. Μήπως τελικά έχει δίκιο ο FUJI TOMO KAZU που λέει πως μισούμε την Ελλάδα εμείς που ζούμε στην Ελλάδα και λέμε πως είμαστε Έλληνες; Μακάρι να έχει άδικο.Το πιο κάτω κείμενο το έχει γράψει ο κ. ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ σας προτρέπω να το διαβάσετε. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
Ιδού η σημερινή Ελλάδα, η Ελλάδα του σήμερα είναι μια χώρα απειλούμενη από τον γείτονά της στα ανατολικά, με ανίκανη δημόσια διοίκηση και ισχυρότατο κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό, με περίεργη σε αποφάσεις και εξαιρετικά αργή απονομή δικαιοσύνης, με απίστευτη πολυνομία και άλλη τόση γραφειοκρατία, γεμάτη στρεβλώσεις και εξαιρέσεις, με πολίτες περιδεείς, αδιάφορους, δίχως ίχνος κοινωνικής ευθύνης και αντίθετους σε κάθε αλλαγή, με πολιτική τάξη κάτω του μετρίου και μόνιμα προσηλωμένη στο παρελθόν, χωρίς σεβασμό στην αξιοζήλευτη φύση της, με τεράστια ανοχή στην ασυδοσία, εντελώς αντίθετη σε κάθε είδους πειθαρχία, οργάνωση και τάξη, με τους παντοειδείς «μπαχαλάκηδες» και επίδοξους τρομοκράτες (μαζί με τους φτασμένους) να επιβάλλουν τον νόμο της βίας σε γήπεδα, πανεπιστήμια, δρόμους, με πόλεις που χαρακτηρίζονται από προβληματικά πεζοδρόμια και κακόγουστο «γκράφιτι» στα κτίρια, αλλά και άφθονα μπαρ, εστιατόρια, πιτσαρίες, καφετέριες, σουβλατζίδικα και ποικίλα άλλα μικρομάγαζα, και με μια αστυνομία που δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται σε διαρκή «λευκή απεργία».
Η Ελλάδα είναι επίσης χώρα με ανερχόμενο συνεχώς τουρισμό, αλλά λίγη βιομηχανία, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ελάχιστα τεχνοκρατική και πολύ πίσω στην τεχνολογία, εξαγωγική ωστόσο σε επιστήμονες, ιδιαίτερα νέους, με τη δημόσια εκπαίδευση πλέον να λειτουργεί θεσμικά στη βάση του οράματος «ισοπέδωση στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο», με την Εκκλησία να παίζει κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική και στην κοινωνία. Με λίγα λόγια, χώρα εθισμένη στο καμαρωτό σημειωτόν.
Με όλα αυτά και πολλά ακόμα, π.χ. το δημογραφικό που είναι η μεγαλύτερη πληγή, είναι δυνατόν να υπάρχει μέλλον σ' αυτή τη χώρα; Τα πιο πάνω τα αναφέρει σε άρθρο του ο Άγγελος Στάγκος. Το θέμα είναι το ποιος θα μιλήσει γ' αυτή την κατάσταση, και κυρίως ποιοι πολίτες θα τον ακούσουν; Άραγε ποιο είναι το πλάνο; Υπάρχει πλάνο;
Σε χαιρετώ, και συγγνώμη για τον προβληματισμό. Επικούρειος Πέπος.
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου